Wyrok SN z dnia 27 maja 2021 r., sygn. II PSKP 31/21

"Kariera zawodowa" nie może zostać uznana za dobro osobiste w rozumieniu art. 23 Kodeksu cywilnego. Dobro osobiste to pewna wartość niematerialna łącząca się ściśle z osobą.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło

‎SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa E. J. ‎przeciwko Bankowi (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. ‎o zadośćuczynienie, przeproszenie i odszkodowanie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 maja 2021 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. akt III APa (…),

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasadza od powódki na rzecz strony pozwanej 4.050 zł (cztery tysiące i pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 13 listopada 2018 r. oddalił apelację E. J.. od oddalającego jej powództwo wyroku Sądu Okręgowego w W. z 28 września 2016 r. Powódka dochodziła zadośćuczynienia w wysokości 17.000 zł za naruszenie dóbr osobistych na podstawie art. 448 k.c., odszkodowania za szkodę wyrządzoną naruszeniem dóbr osobistych w wysokości 186.384 zł, odszkodowania za dyskryminację w wysokości 46.595 zł, zobowiązania pozwanej do przesłania oświadczenia zawierającego przeprosiny. Naruszenia dóbr osobistych upatrywała we wskazaniu w uchwale Rady Nadzorczej pozwanej Spółki o jej odwołaniu z funkcji Prezesa zarządu, że przyczyną tego była utrata zaufania, oraz w nieudzieleniu jej absolutorium z wykonywania obowiązków Prezesa Zarządu w roku 2007 uchwałą Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia z 20 czerwca 2008 r., również z powołaniem się na taką przyczynę, co bezpowrotnie spowodowało utratę przez powódkę, w jej ocenie, jej pozycji zawodowej i trudności w znalezieniu pracy (uchwała jest publicznie znana również Nadzorowi Finansowemu). Niezależnie od powyższego powódka utrzymywała, że członek zarządu L. N. dopuszczała się wobec niej zachowań dyskryminacyjnych w rozumieniu art. 18 § 5 pkt 2 k.p., a pozwany pracodawca nie reagował na te niewłaściwe zachowania, pomimo zgłaszanych w tym zakresie przez powódkę uwag lub reagował niewłaściwie (zorganizował jedno krótkie spotkanie w tej sprawie, które nie przyniosło żadnych rezultatów), co uzasadnia jego odpowiedzialność odszkodowawczą.