Wyrok SN z dnia 31 sierpnia 2021 r., sygn. I NSNc 82/20

W umowie ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym roszczenie o wypłatę wartości wykupu ubezpieczenia, nie stanowiącej kosztów udzielonej ochrony ubezpieczonej, przedawnia się w terminie określonym w art. 118 k.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marcin Łochowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Tomasz Demendecki

Joanna Rebisz-Wojtala (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa B. B. przeciwko (…) Towarzystwu Ubezpieczeń na Życie Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 31 sierpnia 2021 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 grudnia 2017 r., sygn. V Ca (…),

1. oddala skargę nadzwyczajną;

2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w G., na skutek apelacji pozwanego, wyrokiem z 22 grudnia 2017 r. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w G. z 5 września 2017 r. w ten sposób, że oddalił powództwo, oddalając jednocześnie apelację powódki. Sąd Okręgowy podzielił pogląd pozwanego, że roszczenia powódki miały źródło w treści zawartych umów ubezpieczenia, a nie opierały się, jak ustalił Sąd pierwszej instancji, na konstrukcji bezpodstawnego wzbogacenia, czy też nienależnego świadczenia. Konsekwencją tego było błędne uznanie przez Sąd Rejonowy, że roszczenie powódki wywodzone z nienależnego świadczenia ulegało stosownie do treści art. 118 k.c. przedawnieniu po upływie 10 lat. Ponieważ zgodnie z art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem 3 lat, Sąd Okręgowy przyjął, że roszczenia powódki uległy przedawnieniu, co – wobec podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia – uzasadniało oddalenie powództwo na podstawie art. 117 § 2 k.c.