Ustalanie prawa do zasiłków na przełomie roku z uwzględnieniem zmian od 1 stycznia 2022 r.

Od 1 stycznia 2022 r. zmienią się niektóre przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zmiany dotyczą m.in. wysokości zasiłku chorobowego za czas pobytu w szpitalu czy ustalania okresu zasiłkowego. Jednak na mocy przepisów przejściowych, osoby, które na przełomie lat 2021/2022 będą przebywały na zasiłkach, zachowają swoje uprawnienia na dotychczasowych zasadach, o ile okres niezdolności do pracy będzie nieprzerwany.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego (art. 92 § 1 pkt 1 ustawy - Kodeks pracy, dalej K.p.). Począwszy od 34 dnia (lub odpowiednio 15 dnia) niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków FUS.

Choroba na przełomie roku

Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego i 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, to od 1 stycznia następnego roku pracownikowi nadal przysługuje to wynagrodzenie. Okres 33 dni lub odpowiednio 14 dni, za który w nowym roku kalendarzowym przysługuje wynagrodzenie, powinien być liczony ponownie od 1 stycznia.

W przypadku gdy nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego i 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia pracownikowi przysługuje nadal zasiłek chorobowy za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. Dopiero po powrocie do pracy, gdy pracownik ponownie zachoruje, otrzyma od pracodawcy wynagrodzenie chorobowe z puli 33 (lub 14) dni dla bieżącego roku.