Wyrok SN z dnia 21 kwietnia 2021 r., sygn. II PSKP 29/21

Pracodawca może na podstawie art. 18 § 1 k.p. przyznać pracownikowi świadczenia korzystniejsze niż wynikają z przepisów prawa pracy (w tym porozumień czy układów zbiorowych pracy), ale takie postanowienia powinny znaleźć się w umowie lub obowiązujących u pracodawcy przepisów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy i uwzględniać zasadę równego traktowania w zatrudnieniu. Natomiast, nie można zasady uprzywilejowania pracownika sprowadzać do prostej zależności, by „w razie wątpliwości rozstrzygać na korzyść pracownika”, ponieważ zasady o takiej treści nie da się wyprowadzić z przepisów prawa pracy.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

‎SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z powództwa K. N. ‎przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu "P." w W. ‎o odprawę pieniężną, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 kwietnia 2021 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt XXI Pa (…),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 900 zł (dziewięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z dnia 18 września 2018 r. zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego „P.” z siedzibą w W. na rzecz powódki K. N. kwotę 22.776,89 zł tytułem części odprawy wynikającej z porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia, liczonymi od dnia 2 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty (pkt I) oraz kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt II), nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.139 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić (pkt III), a także nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 9.111,32 zł (pkt IV).

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona w pozwanym Przedsiębiorstwie Państwowym „P.” (dalej jako PPP) od dnia 30 września 1999 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, ostatnio za wynagrodzeniem w kwocie 9.111,32 zł brutto miesięcznie, liczonym jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Powódka skorzystała z wprowadzonego u pozwanego Programu Dobrowolnych Odejść (PDO), składając stosowny wniosek i uzyskując zgodę pracodawcy na skorzystanie z tego Programu. W dniu 23 maja 2014 r. strony zawarły porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. W § 2 tego porozumienia zawarto rodzaj i wysokość świadczeń, które pozwany zobowiązał się wypłacić powódce w związku z jej dobrowolną rezygnacją z pracy, a w § 2 ust. 1 lit. a-d wymieniono cztery świadczenia: - odprawę z ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości stanowiącej trzykrotność wynagrodzenia pracownika brutto, liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, - odprawę, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 6 września 1999 r. (ZUZP) w wysokości stanowiącej trzydziestosześciokrotność wynagrodzenia pracownika brutto, liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, - odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia na podstawie art. 36 § 1 k.p. w wysokości stanowiącej trzykrotność wynagrodzenia pracownika brutto, liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, a także - odprawę emerytalną na warunkach, jak w § 6 regulaminu PDO w wysokości stanowiącej sześciokrotność wynagrodzenia pracownika brutto, liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Zgodnie z porozumieniem umowa o pracę została rozwiązana z dniem 30 czerwca 2014 r., a pozwany wypłacił powódce łącznie kwotę 362.226,84 zł brutto (297.025,84 zł netto), w tym: - 25.200 zł z tytułu świadczenia wymienionego w § 2 ust. 1 lit. a, - 309.692,88 zł z tytułu świadczenia wymienionego w § 2 ust. 1 lit. b, - 27.333,96 zł z tytułu świadczenia wymienionego w § 2 ust. 1 lit. c. Pismem z dnia 29 maja 2017 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty roszczenia głównego, tj. kwoty 18.314,64 zł oraz naliczonych na dzień wezwania odsetek w wysokości 4.451,71 zł.