Elastyczne rozwiązania w zakresie czasu pracy u pracodawców dotkniętych skutkami COVID-19 – warunki wprowadzenia i stosowania

Pracodawcy, u których na skutek rozprzestrzeniania się epidemii COVID-19 nastąpił spadek obrotów gospodarczych, mogą ograniczyć zatrudnianym pracownikom okresy dobowego i tygodniowego odpoczynku albo wprowadzić system równoważnego czasu pracy, w którym zostaną wydłużone godziny pracy do 12 godzin na dobę. Wprowadzenie systemu równoważnego czasu pracy wymaga zawarcia porozumienia między pracodawcą a pracownikami.

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych i związanych z nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawa o COVID-19) daje pracodawcy możliwość:

• ograniczenia nieprzerwanego odpoczynku dobowego z 11 do nie mniej niż 8 godzin i nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego z 35 do nie mniej niż 32 godzin, obejmującego co najmniej 8 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego,
• zawarcia porozumienia o wprowadzeniu systemu równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 12 miesięcy.

Kto może wprowadzać zmiany w czasie pracy pracowników

Z powyższego uprawnienia może skorzystać pracodawca, który spełnia łącznie dwa warunki:

• wystąpił u niego spadek obrotów gospodarczych,
• nie zalega z regulowaniem zobowiązań podatkowych, zobowiązań wobec ZUS, Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP), Funduszu Pracy i Funduszu Solidarnościowego oraz Funduszu Emerytur Pomostowych, o ile taki fundusz opłaca (art. 15zf ustawy o COVID-19).