Komentarz do ustawy o związkach zawodowych - art. 30

[Zakres zmian] Przepis ten został w dość istotny sposób zmieniony w związku z rozszerzeniem prawa koalicji związkowej na nowe grupy podmiotów. Poza zmianą terminologii z „zakład pracy” na „pracodawca” i z „pracownika” na „osoba wykonująca pracę zarobkową” doprecyzowano działanie wspólnej reprezentacji i datę przedstawienia wspólnie uzgodnionego stanowiska.

Dwa pierwsze ustępy odnoszą się do reprezentacji przez organizację związkową. Jeżeli u pracodawcy działa więcej niż jedna zakładowa organizacja związkowa, to każda z nich broni praw i reprezentuje interesy swoich członków. Tak samo jak pracownicy z tej możliwości korzystają także osoby wykonujące pracę zarobkową niezrzeszone w związku zawodowym, które mają prawo do obrony swoich praw na zasadach dotyczących osób wykonujących pracę zarobkową będących członkami związku, jeżeli wybrana przez te osoby zakładowa organizacja związkowa wyrazi zgodę na obronę jej praw.

[Działanie w indywidualnych sprawach pracowniczych] Prawie niezauważalna różnica dotyczy ustępu 3 komentowanego artykułu. Jego nowe brzmienie ma jednak doniosłe znaczenie praktyczne. Przepis stanowi, że w indywidualnych sprawach, a więc pojedynczych, imiennie wskazanych pracowników świadczących pracę w ramach stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy zobowiązują pracodawcę (w rozumieniu art. 3 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy) do współdziałania z zakładową organizacją związkową, przed podjęciem działania pracodawca jest zobowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o pracowniku korzystającym z jej obrony, zgodnie z ust. 1 i 2. Nieudzielenie tej informacji w terminie 5 dni od dnia otrzymania przez zakładową organizację związkową wniosku zwalnia pracodawcę z obowiązku współdziałania z zakładową organizacją związkową w sprawach dotyczących tego pracownika.