Jakie przyczyny można uznać za obiektywne przy zawieraniu umów na czas określony

Za przyczyny obiektywne leżące po stronie pracodawcy, które uzasadniają zawieranie umów na czas określony bez limitów, należy uznać np. zatrudnienie pracownika w związku z realizacją terminowego projektu czy zatrudnienie do wykonywania robót publicznych i interwencyjnych. Taką przyczyną nie będą natomiast np. przejściowe trudności ekonomiczne pracodawcy. 

Od 22 lutego 2016 r. obowiązują dwa limity dotyczące zawierania umów o pracę na czas określony pomiędzy tym samym pracownikiem i pracodawcą, tj.:

1) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie takich umów nie może przekraczać 33 miesięcy, oraz

2) łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Wskazanych limitów nie stosuje się jednak do umów na czas określony zawieranych:

- na zastępstwo,

- na wykonywanie pracy dorywczej i sezonowej,

- na okres kadencji,

- w przypadku, gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie - jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy (art. 25¹ § 4 pkt 4 Kodeksu pracy).

Informację o przyczynach uzasadniających zawarcie umowy na czas określony ponad wskazane limity trzeba zamieścić w umowie o pracę (art. 29 § 1¹ Kodeksu pracy).

Zawiadomienie PIP o przyczynach obiektywnych

O zawarciu umowy na czas określony z przyczyn obiektywnych leżących po stronie pracodawcy, która nie podlega limitom, pracodawca musi zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy. Zawiadomienie powinno nastąpić w formie pisemnej lub elektronicznej, wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia (art. 25§ 5 Kodeksu pracy). Niedopełnienie tego obowiązku stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika zagrożone karą grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.