Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Niniejszy protokół ma zastosowanie:

2. Żadne z postanowień niniejszego protokołu nie może być interpretowane jako dające możliwość wykonywania przewozów regularnych lub regularnych specjalnych z miejscem rozpoczęcia i zakończenia na terytorium tej samej Umawiającej się Strony przez przewoźników mających siedzibę na terytorium innej Umawiającej się Strony (kabotaż).

3. Zgodnie z ust. 1 oraz z zastrzeżeniem ust. 2, w przypadku gdy dany przewóz jest częścią przewozu do miejsca na terytorium, na którym przewoźnik ma swoją siedzibę, lub z takiego miejsca, pasażerowie mogą być zabierani lub wysadzani na terytorium którejkolwiek Umawiającej się Strony, przez którą przebiega trasa przewozu, zezwalającej na zatrzymanie się na jej terytorium.

4. Niniejszy protokół nie ma zastosowania do:

Artykuł 2

Niedyskryminacja

Umawiające się Strony zapewniają stosowanie do niniejszego protokołu zasady niedyskryminacji ze względu na obywatelstwo lub przynależność państwową lub miejsce siedziby przewoźnika, jak również miejsca rozpoczęcia lub zakończenia przejazdu autokarem lub autobusem oraz wykonywanego przewozu.

Artykuł 3

Definicje

1. Do celów niniejszego protokołu stosuje się definicje zawarte w art. 3 umowy INTERBUS.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, do celów niniejszego protokołu stosuje się następujące dodatkowe definicje:

Artykuł 4

Umawiające się Strony stosują przepisy, o których mowa w załączniku 1.

Artykuł 5

Autobusy i autokary wykorzystywane do wykonywania międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych objętych zakresem stosowania niniejszego protokołu muszą spełniać normy techniczne, o których mowa w załączniku 2.

Artykuł 6

Międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne wymagające zezwolenia

1. Przewozy regularne muszą być powszechnie dostępne, z zastrzeżeniem, w stosownych przypadkach, obowiązku rezerwacji.

2. Wykonywanie przewozów regularnych i regularnych specjalnych wymaga uzyskania zezwolenia zgodnie z sekcją VI.

3. Na regularny charakter przewozu nie mogą mieć wpływu jakiekolwiek zmiany warunków świadczenia usługi przewozu.

4. Organizacja przewozów równoległych lub tymczasowych skierowanych do tych samych osób co istniejące przewozy regularne, nieobsługiwanie niektórych przystanków oraz obsługiwanie dodatkowych przystanków w ramach istniejących przewozów regularnych podlegają takim samym zasadom, jakie stosuje się do istniejących przewozów regularnych.

5. Zgodnie ze mającymi zastosowanie przepisami w zakresie konkurencji Umawiająca się Strona lub państwo członkowskie Unii Europejskiej może postanowić, indywidualnie dla każdego przypadku i bez dyskryminacji, że międzynarodowe regularne i regularne specjalne drogowe przewozy pasażerskie z miejscem rozpoczęcia lub zakończenia przewozu na jej lub jego terytorium podlegają porozumieniom w ramach partnerstw między przewoźnikami mającymi siedzibę na terytorium Umawiającej się Strony lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma miejsce rozpoczęcie i zakończenie danego przewozu.

Przewoźnicy mający siedzibę na terytorium Umawiających się Stron i państw członkowskich Unii Europejskiej, przez które przebiega trasa przewozu i w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani, mają prawo do przystępowania do takich partnerstw, jeżeli tak zadecydują.

Zainteresowane Umawiające się Strony i państwa członkowskie Unii Europejskiej informują Komisję Mieszaną ustanowioną na mocy art. 18 niniejszego protokołu o każdej takiej decyzji, przekazując także jej uzasadnienie.

6. Przewoźnicy mogą dobrowolnie tworzyć partnerstwa w celu wykonywania przewozów regularnych i regularnych specjalnych zgodnie ze mającymi zastosowanie przepisami w zakresie konkurencji. W partnerstwach tych mogą uczestniczyć następujący przewoźnicy:

Artykuł 7

Sekcja V (postanowienia socjalne) oraz sekcja VI (postanowienia celne i podatkowe) umowy INTERBUS mają zastosowanie do niniejszego protokołu.

Artykuł 8

Charakter zezwolenia

1. Zezwolenia na międzynarodowe regularne i regularne specjalne przewozy pasażerskie wydaje właściwy organ Umawiającej się Strony, na której terytorium przewoźnik ma swoją siedzibę (zwany dalej „organem wydającym zezwolenie”).

2. W przypadku przewoźnika mającego siedzibę na terytorium Unii Europejskiej organem wydającym zezwolenie jest właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu.

3. W przypadku grupy przewoźników zamierzających wykonywać międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne oraz w przypadku partnerstwa między przedsiębiorstwami (przewoźnikami) z co najmniej dwóch Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani i wysadzani, organem wydającym zezwolenie jest właściwy organ, do którego skierowano wniosek zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit drugi.

4. Zezwolenia są wydawane na rzecz określonego przewoźnika i nie mogą być przenoszone. Przewoźnik, który otrzymał zezwolenie, może jednak, za zgodą organu wydającego zezwolenie, wykonywać przewozy przy pomocy podwykonawcy, jeżeli taka możliwość jest zgodna z prawem Umawiającej się Strony. W takim przypadku w zezwoleniu podaje się nazwę i rolę podwykonawcy. Podwykonawca musi spełniać warunki, o których mowa w art. 1, 4, 5 oraz - w zakresie postanowień socjalnych - art. 7, jak również w załącznikach 1 i 2.

W przypadku grupy przewoźników zamierzających wykonywać międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne zezwolenie wydaje się na rzecz wszystkich przedsiębiorstw grupy i wymienia w nim nazwy wszystkich przewoźników. Zezwolenie takie wydaje się przedsiębiorstwu, które pozostali przewoźnicy upoważnili do tego celu i które o nie wystąpiło, a pozostałym przedsiębiorstwom przekazuje się uwierzytelnione odpisy.

W przypadku partnerstwa każdemu przedsiębiorstwu partnerskiemu wydaje się oryginał zezwolenia, podając w nim nazwę każdego przedsiębiorstwa.

W przypadku gdy międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne są wykonywane przez grupę lub partnerstwo, o których mowa w akapitach drugim i trzecim, decyzja w sprawie faktycznego podziału obsługi ruchu między uczestniczących przewoźników pozostaje w gestii samych przewoźników.

5. Okres ważności zezwolenia nie może przekraczać pięciu lat. Okres ten może zostać skrócony na żądanie wnioskodawcy albo za wzajemną zgodą właściwych organów Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani.

6. W zezwoleniach określa się:

7. Zezwolenia muszą być zgodne ze wzorem znajdującym się w załączniku 4.

8. Z zastrzeżeniem art. 1 ust. 2, zezwolenie upoważnia jego posiadacza lub posiadaczy do wykonywania międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych na terytoriach wszystkich Umawiających się Stron, przez które przebiegają trasy przewozu.

9. Przewoźnik wykonujący przewozy regularne lub regularne specjalne może wykorzystać dodatkowe pojazdy w celu sprostania sytuacjom tymczasowym i wyjątkowym. Takie dodatkowe pojazdy mogą być wykorzystywane wyłącznie na takich samych warunkach, jakie określono w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 6.

W takim przypadku przewoźnik zapewnia, aby - oprócz dokumentów, o których mowa w art. 15 - w pojeździe był przechowywany i okazywany na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych odpis umowy między przewoźnikiem wykonującym dany międzynarodowy przewóz regularny lub regularny specjalny a przedsiębiorstwem, które dostarczyło dodatkowe pojazdy, lub równoważny dokument.

Artykuł 9

Składanie wniosku o zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne

1. Wnioski o zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne przewoźnik składa swojemu właściwemu organowi wydającemu zezwolenie.

W odniesieniu do każdego przewozu składa się tylko jeden wniosek. W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 3, wnioski składa przewoźnik upoważniony do tego celu przez pozostałych przewoźników.

Wniosek kieruje się do organu wydającego zezwolenie Umawiającej się Strony, na której terytorium przewoźnik składający wniosek ma siedzibę.

2. Wnioski o zezwolenie składa się w oparciu o wzór znajdujący się w załączniku 3.

3. Osoby ubiegające się o zezwolenie przedkładają wszelkie informacje dodatkowe, jakie uznają za istotne lub jakich zażąda organ wydający zezwolenie, w szczególności dokumenty wymienione w załączniku 3.

Artykuł 10

Procedura udzielania zezwolenia

1. Zezwolenia wydaje się w porozumieniu z właściwymi organami wszystkich Umawiających się Stron, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani. Organ wydający zezwolenie przekazuje takim właściwym organom, jak również właściwym organom Umawiających się Stron, przez których terytoria przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani, kopię wniosku, wraz z kopiami wszelkich innych istotnych dokumentów, oraz jego ocenę.

W odniesieniu do Unii Europejskiej właściwe organy, o których mowa w akapicie pierwszym, to organy państw członkowskich, na których terytorium pasażerowie są zabierani lub wysadzani oraz przez które przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani.

2. Właściwe organy Umawiających się Stron, do których zwrócono się o wydanie zgody, w terminie czterech miesięcy powiadamiają organ wydający zezwolenie o swojej decyzji w sprawie wniosku o zezwolenie. Bieg tego terminu rozpoczyna się w dniu otrzymania wniosku o wydanie zgody, będącym dniem widniejącym na potwierdzeniu odbioru. Jeżeli decyzja otrzymana od właściwych organów Umawiającej się Strony, do których zwrócono się o wydanie zgody, jest negatywna, musi ona zawierać należyte uzasadnienie. Jeżeli organ wydający zezwolenie nie otrzyma odpowiedzi w terminie czterech miesięcy, uznaje się, że właściwe organy, do których się zwrócono, wyrażają zgodę, i organ wydający może udzielić zezwolenia.

Własciwe organy Umawiających się Stron, przez których terytoria przebiega trasa przewozu, ale w których pasażerowie nie są zabierani ani wysadzani, mogą przekazać właściwemu organowi wydającemu zezwolenie swoje uwagi w terminie określonym w akapicie pierwszym.

3. Organ wydający zezwolenie podejmuje decyzję w sprawie wniosku nie później niż sześć miesięcy od dnia złożenia wniosku przez przewoźnika (5).

4. Zezwolenia udziela się, chyba że:

W przypadku gdy istniejąca usługa międzynarodowych przewozów autokarami i autobusami ma poważny negatywny wpływ na rentowność porównywalnej usługi przewozowej świadczonej w ramach jednej lub większej liczby umów o usługi publiczne zgodnie z prawem Umawiającej się Strony na danych bezpośrednich odcinkach, z wyjątkowych przyczyn, których nie można było przewidzieć w chwili udzielania zezwolenia, Umawiająca się Strona może, w porozumieniu z pozostałymi Umawiającymi się Stronami, o których mowa w art. 10 ust. 1, zawiesić lub cofnąć zezwolenie na świadczenie danej usługi międzynarodowych przewozów autokarami i autobusami, po zawiadomieniu o tym przewoźnika z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem.

Fakt, że przewoźnik oferuje ceny niższe niż ceny oferowane przez innych przewoźników drogowych, lub fakt, że dane połączenie jest już obsługiwane przez innych przewoźników drogowych, nie stanowią same w sobie uzasadnienia dla odrzucenia wniosku.

5. Organ wydający zezwolenie oraz właściwe organy wszystkich Umawiających się Stron zaangażowanych w procedurę służącą osiągnięciu porozumienia przewidzianą w ust. 1 mogą odmownie rozpatrzyć wniosek jedynie z powodów przewidzianych w niniejszym protokole.

6. Po zakończeniu procedury określonej w ust. 1-5 organ wydający zezwolenie udziela zezwolenia lub informuje formalnie o odmownym rozpatrzeniu wniosku.

Decyzje o odrzuceniu wniosku muszą zawierać uzasadnienie. Umawiające się Strony zapewniają, aby przedsiębiorstwa transportowe miały możliwość odwołania się, w przypadku gdy ich wniosek został odrzucony.

Organ wydający zezwolenie informuje wszystkie właściwe organy, o których mowa w ust. 1, o swojej decyzji, oraz przesyła im odpis każdego zezwolenia.

Artykuł 11

Przedłużenie ważności zezwolenia i wprowadzanie w nim zmian

1. Art. 10 ma zastosowanie, odpowiednio, do wniosków o przedłużenie ważności zezwolenia lub do wniosków o zmianę warunków, na jakich muszą być wykonywane przewozy wymagające zezwolenia.

2. W przypadku nieznacznych zmian w warunkach wykonywania przewozów, w szczególności w postaci dostosowania częstotliwości przewozów, wysokości opłat lub rozkładów jazdy, organ wydający zezwolenie zobowiązany jest jedynie do przekazania pozostałym zainteresowanym Umawiającym się Stronom informacji o takich zmianach. Nie uznaje się za nieznaczne zmian w rozkładzie jazdy lub w częstotliwości przewozów, które mają wpływ na harmonogram kontroli na granicach między Umawiającymi się Stronami lub na granicach z państwami trzecimi.

3. Zainteresowane Umawiające się Strony mogą uzgodnić, że organ wydający zezwolenie sam podejmuje decyzje w sprawie zmian warunków, na jakich wykonywane są przewozy.

Artykuł 12

Wygaśnięcie zezwolenia

1. Zezwolenie na międzynarodowe przewozy regularne i regularne specjalne wygasa wraz z końcem okresu jego ważności lub w terminie trzech miesięcy po dniu, w którym organ wydający zezwolenie otrzymał od posiadacza zezwolenia oświadczenie o zamiarze wycofania się z wykonywania danych przewozów. Takie oświadczenie musi zawierać należyte uzasadnienie.

2. W przypadku gdy zapotrzebowanie na dane przewozy przestało istnieć, przewidziany w ust. 1 okres od otrzymania oświadczenia wynosi miesiąc.

3. Organ wydający zezwolenie informuje właściwe organy pozostałych zainteresowanych Umawiających się Stron o wygaśnięciu zezwolenia.

4. O swoim wycofaniu się z wykonywania danych przewozów posiadacz zezwolenia powiadamia użytkowników korzystających z tych przewozów z miesięcznym wyprzedzeniem za pomocą odpowiedniego ogłoszenia.

Artykuł 13

Obowiązki przewoźników

1. Z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej przewoźnik wykonujący międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne rozpoczyna niezwłocznie ich wykonywanie oraz, do czasu wygaśnięcia zezwolenia, podejmuje wszelkie działania w celu zagwarantowania usługi transportowej spełniającej standardy ciągłości, regularności i zdolności przewozowych oraz warunki określone w art. 8 ust. 6.

2. Przewoźnik podaje do wiadomości trasę przewozu, przystanki, rozkład jazdy, wysokości opłat oraz warunki przewozu w sposób zapewniający wszystkim użytkownikom łatwy dostęp do tych informacji.

3. Zainteresowane Umawiające się Strony mają możliwość dokonywania zmian w warunkach prowadzenia działalności regulujących międzynarodowe przewozy regularne lub regularne specjalne - za wspólnym porozumieniem i w porozumieniu z posiadaczem zezwolenia.

Artykuł 14

Właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają, aby przewoźnicy przestrzegali postanowień niniejszego protokołu.

Artykuł 15

1. Bez uszczerbku dla art. 8 ust. 9, zezwolenie lub uwierzytelniony odpis zezwolenia na wykonywanie międzynarodowych przewozów regularnych lub regularnych specjalnych oraz licencję przewoźnika na międzynarodowe drogowe przewozy pasażerskie przewidzianą zgodnie z przepisami prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej, lub uwierzytelniony odpis takiej licencji, przechowuje się w autokarze lub autobusie i okazuje na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, jak również art. 8 ust. 9, w przypadku przewozów regularnych specjalnych umowa między organizatorem a przewoźnikiem lub jej odpis, jak również dokument poświadczający, że pasażerowie stanowią specjalną kategorię, z wyłączeniem innych pasażerów, do celów przewozów regularnych specjalnych, służą także jako dokumenty kontrolne i muszą być przechowywane w pojeździe oraz okazywane na żądanie każdemu upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych.

Artykuł 16

Okres obowiązywania protokołu - Ocena funkcjonowania protokołu

1. Niniejszy protokół zostaje zawarty na okres pięciu lat, poczynając od dnia jego wejścia w życie.

2. Okres obowiązywania niniejszego protokołu ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy pięciu lat w odniesieniu do tych Umawiających się Stron, które nie wyrażą woli nieprzedłużania go. W przeciwnym razie zainteresowana Umawiająca się Strona powiadamia Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej, który sprawuje funkcję depozytariusza niniejszego protokołu (zwanego dalej „Depozytariuszem”), o zamiarze wypowiedzenia niniejszego protokołu zgodnie z art. 31 umowy INTERBUS.

3. Przed końcem każdego okresu pięciu lat Komisja Mieszana, o której mowa w art. 18 niniejszego protokołu, dokonuje oceny funkcjonowania niniejszego protokołu, najlepiej wraz z oceną samej umowy Interbus.

Artykuł 17

Umowy dwustronne, ratyfikacja lub zatwierdzenie, Depozytariusz protokołu, wejście w życie protokołu, wypowiedzenie i języki

1. Postanowienia art. 25, 27, 28, 31 i 34 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio do niniejszego protokołu, z zastrzeżeniem następujących modyfikacji:

2. Postanowienia niniejszego protokołu zastępują odpowiednie postanowienia umów dwustronnych zawartych między Umawiającymi się Stronami oraz między Umawiającymi się Stronami a państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

Niezależnie od art. 25 umowy INTERBUS odpowiednie postanowienia obowiązujących umów dwustronnych między Umawiającymi się Stronami oraz między Umawiającymi się Stronami a państwami członkowskimi Unii Europejskiej mogą zostać utrzymane w mocy przez okres pięciu lat, o którym mowa w art. 8 ust. 5 niniejszego protokołu, liczony od dnia wejścia w życie niniejszego protokołu w odniesieniu do zainteresowanych Umawiających się Stron.

Artykuł 18

Komisja Mieszana

1. W celu ułatwienia zarządzania niniejszym protokołem niniejszym ustanawia się Komisję Mieszaną. W skład Komisji Mieszanej wchodzą przedstawiciele Umawiających się Stron.

2. Art. 23 i 24 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio.

Artykuł 19

Przystąpienie Umawiającej się Strony spoza Unii do Unii Europejskiej

1. Komisję Mieszaną, o której mowa w art. 18, informuje się o każdym wniosku o członkostwo w Unii Europejskiej złożonym przez Umawiającą się Stronę lub którekolwiek państwo trzecie.

2. Unia Europejska powiadamia Umawiające się Strony o przystąpieniu którejkolwiek z Umawiających się Stron do Unii Europejskiej.

3. Umawiająca się Strona niniejszego protokołu, która przystąpiła do Unii Europejskiej, traktowana jest od dnia takiego przystąpienia jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, a nie jako odrębna Umawiająca się Strona niniejszego protokołu.

4. Umawiające się Strony analizują wpływ takiego przystąpienia na niniejszy protokół w ramach Komisji Mieszanej. Komisja Mieszana podejmuje decyzje w sprawie wszelkich niezbędnych dostosowań lub środków przejściowych w tym względzie.

Artykuł 20

Podpisanie

1. Niniejszy protokół jest otwarty do podpisania w Brukseli u Depozytariusza, przez okres dwóch lat, począwszy od dnia przyjęcia decyzji Rady (UE) 2020/1705 (6) dotyczącej podpisania niniejszego protokołu przez Unię Europejską. Depozytariusz powiadomi o tej dacie we właściwym czasie wszystkie Umawiające się Strony.

2. Jedynie Umawiające się Strony umowy INTERBUS mogą podpisać i ratyfikować niniejszy protokół. Instrumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji składa się u Depozytariusza, który poinformuje o tym pozostałe Umawiające się Strony.

Artykuł 21

Przystąpienie

Po wejściu w życie niniejszego protokołu każda Umawiająca się Strona umowy INTERBUS może również przystąpić do niniejszego protokołu.

Instrumenty przystąpienia do niniejszego protokołu składa się u Depozytariusza.

Art. 30 ust. 3 i 4 umowy INTERBUS stosuje się odpowiednio.

Artykuł 22

Załączniki

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 23

Zastąpienie poprzedniego protokołu

Niniejszy protokół zastępuje Protokół do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczący międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami, który był otwarty do podpisania między dniem 16 lipca 2018 r. a dniem 16 kwietnia 2019 r. Ten poprzedni protokół nie ma już żadnej wartości prawnej.

Sporządzono w Brukseli.

W DOWÓD CZEGO niżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Republiki Albanii

W imieniu Księstwa Andory

W imieniu Bośni i Hercegowiny

W imieniu Republiki Mołdawii

W imieniu Czarnogóry

W imieniu Republiki Macedonii Północnej

W imieniu Republiki Turcji

W imieniu Ukrainy

W imieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

W imieniu Republiki Serbii