(Umowa INTERBUS)

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY:

mając na uwadze pragnienie promowania rozwoju transportu międzynarodowego w Europie, a w szczególności ułatwiania jego organizacji i funkcjonowania;

mając na uwadze pragnienie ułatwiania turystyki i wymiany kulturalnej pomiędzy umawiającymi się stronami;

zważywszy, że Umowa w sprawie Międzynarodowych Drogowych Przewozów Pasażerskich w formie Okazjonalnych Przewozów Autokarami i Autobusami (ASOR), podpisana w Dublinie dnia 26 maja 1982 roku, nie przewiduje żadnej możliwości przystąpienia nowych stron;

zważywszy, że należy zachować doświadczenia i liberalizację osiągnięte dzięki wspomnianej umowie;

zważywszy, że wskazane jest zapewnienie zharmonizowanej liberalizacji niektórych międzynarodowych przewozów okazjonalnych wykonywanych autobusami i autokarami oraz operacji tranzytowych w tym zakresie;

zważywszy, że wskazane jest zapewnienie zharmonizowanych zasad proceduralnych w określonych niezliberalizowanych międzynarodowych przewozach okazjonalnych, których wykonywanie nadal podlega obowiązkowi zezwolenia;

zważywszy, że istnieje konieczność zapewnienia wysokiego stopnia harmonizacji warunków technicznych mających zastosowanie do autobusów i autokarów wykonujących międzynarodowe przewozy okazjonalne między Umawiającymi się Stronami w celu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz ochrony środowiska;

zważywszy, że istnieje konieczność stosowania przez Umawiające się Strony jednolitych środków w zakresie pracy załóg autobusów i autokarów uczestniczących w międzynarodowym transporcie drogowym;

zważywszy, że jest wskazane zapewnienie harmonizacji warunków dostępu do zawodu przewoźnika w drogowym transporcie pasażerskim;

zważywszy, że zasadę niedyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę przewoźnika, czy też na miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu autobusem lub autokarem należy traktować jako podstawowy warunek mający zastosowanie przy świadczeniu usług w transporcie międzynarodowym;

zważywszy, że w celu ułatwienia i uproszczenia procedur inspekcji istnieje konieczność zapewnienia jednolitych wzorów dokumentów transportowych, takich jak dokumenty kontrolne w zliberalizowanych przewozach okazjonalnych, jak również zezwolenie oraz wniosek o zezwolenie na świadczenie niezliberalizowanych przewozów;

zważywszy, że istnieje konieczność zapewnienia określonych zharmonizowanych środków umożliwiających egzekwowanie niniejszej umowy, a zwłaszcza w zakresie procedur kontrolnych, kar oraz wzajemnej pomocy;

zważywszy, że dla właściwego egzekwowania oraz możliwości wprowadzania pewnych technicznych zmian w załącznikach stosowne będzie ustanowienie określonych procedur zarządzania niniejszą umową;

zważywszy, że niniejsza umowa powinna być otwarta dla przyszłych członków Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu oraz pewnych innych państw europejskich;

PODJĘŁY DECYZJĘ o ustanowieniu jednolitych zasad wykonywania międzynarodowych pasażerskich przewozów okazjonalnych autobusami i autokarami,

I UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsza umowa ma zastosowanie:

a) do międzynarodowych okazjonalnych przewozów drogowych pasażerów, bez względu na ich narodowość:

– pomiędzy terytoriami dwóch Umawiających się Stron lub rozpoczynających i kończących się na terytorium tej samej Umawiającej się Strony oraz, w miarę potrzeby, w trakcie takich przewozów, w tranzycie przez terytorium innej Umawiającej się Strony lub przez terytorium strony innej niż Umawiająca się Strona;

– realizowanych przez przewoźników zarobkowego transportu drogowego, mających siedzibę w Umawiającej się Stronie, zgodnie z jej prawem, i posiadających licencję na wykonywanie międzynarodowych przewozów okazjonalnych autokarem i autobusem;

– wykorzystujących autobusy i autokary zarejestrowane w Umawiającej się Stronie, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

b) do przejazdów pustych autobusów i autokarów związanych z tymi przewozami.

2. Żaden z przepisów niniejszej umowy nie może być interpretowany jako dający możliwość wykonywania krajowych przewozów okazjonalnych na terytorium Umawiającej się Strony przez przewoźników mających siedzibę w innej Umawiającej się Stronie.

3. Wykorzystanie autobusów i autokarów zaprojektowanych do przewozu pasażerów w komercyjnym transporcie rzeczy jest wyłączone z zakresu niniejszej umowy.

4. Niniejsza Umowa nie dotyczy przewozów okazjonalnych na potrzeby własne.

Artykuł 2

Niedyskryminacja

Umawiające się Strony zapewnią stosowanie zasady niedyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę przewoźnika, czy też na miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu autobusem lub autokarem, w szczególności w zakresie przepisów podatkowych określonych w rozdziale VI, jak też kontroli i kar określonych w rozdziale IX.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej umowy stosuje się poniższe definicje:

1) „autobusy i autokary” są to pojazdy, które ze względu na swoją konstrukcję i wyposażenie przystosowane są do przewozu więcej niż dziewięciu osób, łącznie z kierowcą, i są do tego celu przeznaczone;

2) „międzynarodowe przewozy okazjonalne” są to przewozy pomiędzy terytoriami co najmniej dwóch Umawiających się Stron, niemieszczące się ani w definicji przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, ani w definicji przewozów wahadłowych. Takie przewozy mogą być wykonywane z pewnym zakresem częstotliwości, co nie powoduje utraty przez nie charakteru przewozu okazjonalnego;

3) „przewozy regularne” są to przewozy umożliwiające przewóz pasażerów z określoną częstotliwością oraz po określonych trasach, w czasie którego pasażerowie mogą być zabierani lub wysadzani we wcześniej określonych miejscach zatrzymania. Przewozy regularne mogą podlegać obowiązkowi respektowania uprzednio określonych rozkładów jazdy i taryf;

4) „przewozy regularne specjalne” są to przewozy, niezależnie od tego przez kogo organizowane, umożliwiające przewóz określonych kategorii pasażerów, z wyłączeniem innych pasażerów, o ile takie przewozy są wykonywane stosownie do warunków określonych w ust. 3. Przewozy regularne specjalne obejmują:

– przewóz pracowników pomiędzy miejscem ich zamieszkania a miejscem zatrudnienia,

– przewóz uczniów szkolnych i studentów do i z instytucji oświatowej.

Fakt zróżnicowania tych przewozów w zależności od potrzeb użytkowników nie ma wpływu na ich zakwalifikowanie jako przewozy regularne;

5) 1) „przewozy wahadłowe” są to przewozy o charakterze powtarzających się podróży „tam” i „z powrotem”, w ramach których wcześniej utworzone grupy pasażerów przewożone są z jednego miejsca początkowego do jednego miejsca docelowego. Każda grupa składająca się z pasażerów, którzy odbyli podróż „tam”, zostanie później przewieziona „ z powrotem” do miejsca początkowego przez tego samego przewoźnika.

Miejsce początkowe oraz miejsce docelowe oznaczają, odpowiednio, miejsce rozpoczęcia podróży oraz miejsce zakończenia podróży, łącznie – w każdym przypadku – z okolicznymi miejscowościami w promieniu 50 km;

2) w trakcie przewozów wahadłowych nie jest dozwolone zabieranie ani wysadzanie żadnych pasażerów;

3) pierwsza podróż „z powrotem” oraz ostatnia podróż „tam” w serii przewozów wahadłowych odbywać się będzie bez pasażerów;

4) jednakże na zakwalifikowanie operacji transportowej jako przewozy wahadłowe nie będzie miał wpływu fakt, że za zgodą właściwych władz Umawiającej się Strony lub Umawiających się Stron:

– pasażerowie, niezależnie od przepisów pkt 1, w drodze powrotnej przewożeni są z inną grupą lub przez innego przewoźnika,

– pasażerowie, niezależnie od przepisów pkt 2, zabierani są lub wysadzani na trasie,

– niezależnie od przepisów pkt 3 pierwsza podróż „tam” oraz ostatnia podróż „ z powrotem” w serii przewozów wahadłowych odbywa się bez pasażerów;

6) „Umawiające się Strony” są to ci sygnatariusze, dla których niniejsza umowa ma charakter wiążący i obowiązujący.

Niniejsza umowa ma zastosowanie do tych terytoriów, wobec których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, oraz do BOŚNI i HERCEGOWINY, BUŁGARII, CHORWACJI, REPUBLIKI CZESKIEJ, ESTONII, WĘGIER, ŁOTWY, LITWY, MOŁDAWII, POLSKI, RUMUNII, SŁOWACJI, SŁOWENII, TURCJI, o ile zawarły one niniejszą umowę;

7) „właściwymi władzami” są te władze Państw Członkowskich Wspólnot oraz innych Umawiających się Stron, które wyznaczone zostały do realizowania zadań określonych w rozdziałach V, VI, VII, VIII oraz IX niniejszej umowy;

8) „tranzyt” oznacza część operacji transportowej przebiegającej przez terytorium Umawiającej się Strony bez zabierania lub wysadzania pasażerów.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI MAJĄCE ZASTOSOWANIE WOBEC PRZEWOŹNIKÓW W DROGOWYM TRANSPORCIE PASAŻERSKIM

Artykuł 4

1. Umawiające się Strony zastosują, o ile jeszcze tego nie uczyniły, przepisy odpowiadające przepisom określonym w dyrektywie Wspólnot Europejskich, o której mowa w załączniku 1.

2. W zakresie warunków dotyczących odpowiedniej kondycji finansowej, o których mowa w art. 3 ust. 3 tej dyrektywy, Umawiające się Strony mogą stosować minimalny dostępny kapitał oraz rezerwy niższe od kwoty ustalonej w ust. 3 lit. c) do dnia 1 stycznia 2003 r., a nawet do dnia 1 stycznia 2005 r., w tym ostatnim przypadku – pod warunkiem złożenia odpowiedniej deklaracji w momencie ratyfikacji niniejszej umowy, nie naruszając przepisów zawartych w Układzie Europejskim ustanawiającym stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotami Europejskimi oraz ich Państwami Członkowskimi a określonymi Umawiającymi się Stronami niniejszej umowy.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI TECHNICZNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO POJAZDÓW

Artykuł 5

Autobusy i autokary wykorzystywane w międzynarodowych przewozach okazjonalnych objętych niniejszą umową będą odpowiadały standardom technicznym określonym w załączniku 2.

ROZDZIAŁ IV

DOSTĘP DO RYNKU

Artykuł 6

Zliberalizowane przewozy okazjonalne

Poniższe przewozy okazjonalne wykonywane na terytorium którejkolwiek z Umawiających się Stron innej niż strona, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, są zwolnione z obowiązku zezwolenia:

1) przewozy przy drzwiach zamkniętych oznaczają przewozy, w trakcie których ten sam autobus lub autokar jest wykorzystywany do przewozu tej samej grupy pasażerów na całej trasie podróży oraz do przywiezienia ich z powrotem do miejsca początkowego. Miejsce początkowe znajduje się na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

2) przewozy z pasażerami „tam” i bez pasażerów – „ z powrotem”. Miejsce początkowe znajduje się na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

3) przewozy, w czasie których podróż „tam” odbywa się bez pasażerów i wszyscy pasażerowie są zabierani z tego samego miejsca, o ile spełniony jest jeden z poniższych warunków:

a) pasażerowie tworzą grupy – na terytorium strony innej niż Umawiająca się Strona lub Strony Umawiającej się innej niż ta, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, lub strony, skąd pasażerowie są zabierani; grupy pasażerów powstają na mocy umów przewozu zawartych przed ich przybyciem na terytorium tej Umawiającej się Strony. Pasażerowie są przewożeni na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

b) pasażerowie zostali wcześniej przywiezieni przez tego samego przewoźnika w okolicznościach określonych w ustępie 2 na terytorium Umawiającej się Strony, skąd są ponownie zabierani i przewożeni na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę;

c) pasażerowie zostali zaproszeni do podróży na terytorium innej Umawiającej się Strony, przy czym koszt transportu jest ponoszony przez osobę wystawiającą zaproszenie. Tacy pasażerowie muszą stanowić jednolitą grupę, która nie została utworzona wyłącznie w celu podjęcia tej właśnie podróży i która jest wwożona na terytorium Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę.

Z obowiązku zezwolenia będą także zwolnione:

4) przewozy tranzytowe przez terytorium Umawiających się Stron, wykonywane w związku z przewozami okazjonalnymi zwolnionymi z zezwolenia;

5) puste autobusy i autokary przeznaczone do wykorzystania wyłącznie w celu wymiany autobusu lub autokaru uszkodzonego lub zniszczonego podczas wykonywania przewozu międzynarodowego objętego niniejszą umową.

W przewozach wykonywanych przez przewoźników mających siedzibę we Wspólnotach Europejskich punkty początkowy i/lub końcowy przewozów mogą znajdować się w każdym Państwie Członkowskim Wspólnot Europejskich, niezależnie od tego, w którym Państwie Członkowskim zarejestrowany jest autobus lub autokar lub w którym przewoźnik ma swoją siedzibę.

Artykuł 7

Niezliberalizowane przewozy okazjonalne

1. Przewozy okazjonalne inne niż te, o których była mowa w art. 6, podlegają obowiązkowi zezwolenia, zgodnie z art. 15.

2. W przewozach wykonywanych przez przewoźników mających siedzibę we Wspólnotach Europejskich punkty początkowy i/lub końcowy przewozów mogą znajdować się w każdym Państwie Członkowskim Wspólnot Europejskich, niezależnie od tego, w którym Państwie Członkowskim zarejestrowany jest autobus lub autokar lub w którym przewoźnik ma swoją siedzibę.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY SOCJALNE

Artykuł 8

Umawiające się Strony niniejszej umowy przystąpią, o ile jeszcze tego nie uczyniły, do Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) z dnia 1 lipca 1970 r., z późniejszymi zmianami, lub będą stosowały rozporządzenia Wspólnoty (EWG) 3820/85 oraz (EWG) 3821/85 w zakresie obowiązującym w dniu wejścia w życie niniejszej umowy.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY CELNE I PODATKOWE

Artykuł 9

1. Autobusy i autokary uczestniczące w operacjach transportowych zgodnie z niniejszą umową są zwolnione z wszelkich podatków od pojazdów i opłat nakładanych z tytułu poruszania się lub posiadania pojazdów oraz z podatków lub opłat specjalnych nakładanych na operacje transportowe na terytorium pozostałych Umawiających się Stron.

Autobusy i autokary nie będą zwolnione z podatków od paliw silnikowych, VAT od usług transportowych oraz od opłat drogowych i opłat za użytkowanie infrastruktury.

2. Umawiające się Strony zapewnią, że opłaty drogowe oraz inne formy opłat za użytkowanie infrastruktury nie będą nakładane jednocześnie za użytkowanie tego samego odcinka drogi. Jednakże Umawiające się Strony mogą także – obok opłat za użytkowanie infrastruktury – nałożyć opłaty drogowe na tych odcinkach sieci, gdzie znajdują się mosty, tunele i przejścia przez góry.

3. Paliwo do autobusów i autokarów znajdujące się w zbiornikach paliwowych zainstalowanych w tym celu przez producenta i w żadnym wypadku nie więcej niż 600 litrów oraz oleje i smary znajdujące się w autobusach i autokarach wyłącznie w celu ich eksploatacji są zwolnione z ceł importowych oraz wszelkich innych podatków i płatności nakładanych w Umawiających się Stronach.

4. Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 sporządzi listę podatków dotyczących transportu drogowego pasażerów przewożonych autobusami i autokarami, nakładanych w każdej Umawiającej się Stronie. Taka lista wymieniać będzie podatki, o których mowa w pierwszym akapicie ustępu 1 niniejszego artykułu, które mogą być nakładane jedynie w Umawiającej się Stronie, w której pojazd jest zarejestrowany. Lista ta wymieniać będzie również podatki, o których mowa w drugim akapicie ustępu 1 niniejszego artykułu, które mogą być nakładane w Umawiających się Stronach innych niż ta, w której pojazd jest zarejestrowany. Umawiające się Strony, które zastąpią którykolwiek z podatków wymieniony na wspomnianej liście innym podatkiem o tym samym lub innym charakterze, powiadomią o tym Komisję Mieszaną w celu wprowadzenia niezbędnych poprawek.

5. Części zamienne oraz narzędzia importowane w celu naprawy uszkodzonego autobusu lub autokaru, wykorzystywanego do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego, są zwolnione z ceł oraz wszelkich podatków i opłat w momencie ich importu na terytorium danej Umawiającej się Strony, na warunkach określonych w jej przepisach dotyczących czasowego dopuszczenia takich towarów. Części zamienne, które zostały zastąpione, powinny być reeksportowane lub zniszczone pod kontrolą właściwych władz celnych danej Umawiającej się Strony.

ROZDZIAŁ VII

DOKUMENTY KONTROLNE W PRZEWOZACH OKAZJONALNYCH ZWOLNIONYCH Z OBOWIĄZKU ZEZWOLENIA

Artykuł 10

Wykonywanie przewozów, o których mowa w art. 6, odbywać się będzie na podstawie dokumentu kontrolnego wydanego przez właściwe władze lub przez inną upoważnioną jednostkę Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę.

Artykuł 11

1. Dokument kontrolny będzie miał formę książki zawierającej 25 formularzy jazdy, każdy w dwóch egzemplarzach, dających się odłączyć. Dokument kontrolny będzie zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 3 do niniejszej umowy.

2. Każda książka oraz znajdujące się w niej formularze jazdy są oznaczone numerami. Formularze jazdy są również ponumerowane kolejnymi numerami od 1 do 25.

3. Tekst na okładce książki oraz na formularzach jazdy będzie wydrukowany w oficjalnym języku urzędowym lub kilku językach urzędowych Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę.

Artykuł 12

1. Książka, o której mowa w art. 11, będzie wystawiona na przewoźnika, nie będzie mogła być przekazywana.

2. Oryginał formularza jazdy będzie przechowywany w autobusie lub w autokarze przez cały czas trwania przewozu, którego dotyczy.

3. Przewoźnik będzie odpowiedzialny za dopilnowanie dokładnego i poprawnego wypełnienia formularzy jazdy.

Artykuł 13

1. Formularz jazdy będzie przez przewoźnika wystawiony w dwóch egzemplarzach dla każdej podróży przed jej rozpoczęciem.

2. Wobec potrzeby dostarczenia nazwisk pasażerów przewoźnik może wcześniej przygotować taką listę na odrębnej kartce i dołączyć ją w postaci załącznika do formularza jazdy. Pieczęć przewoźnika lub, gdzie ma to zastosowanie, podpis przewoźnika, lub kierowcy autobusu lub autokaru zostanie umieszczony zarówno na liście nazwisk, jak i na formularzu jazdy.

3. W przypadku przewozów „tam” wykonywanych bez pasażerów, o których mowa w art. 6 pkt 3, lista pasażerów może być wypełniona, jak tego wymaga ust. 2, w momencie zabierania pasażerów.

Artykuł 14

Właściwe władze dwóch lub więcej Umawiających się Stron mogą uzgodnić, że lista pasażerów nie będzie sporządzana. W takim przypadku w dokumencie kontrolnym musi być wpisana liczba pasażerów.

Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 zostanie poinformowana o tych uzgodnieniach.

ROZDZIAŁ VIII

ZEZWOLENIE DLA NIEZLIBERALIZOWANYCH PRZEWOZÓW OKAZJONALNYCH

Artykuł 15

1. Zezwolenie dla każdego przewozu okazjonalnego, który nie podlega liberalizacji na mocy przepisów art. 6, będzie wystawiane na podstawie wzajemnego porozumienia przez właściwe władze Umawiających się Stron, w których pasażerowie są zabierani lub wysadzani, oraz przez właściwe władze Umawiających się Stron, przez które wykonywany jest tranzyt. Gdy punkt początkowy lub końcowy znajduje się w Państwie Członkowskim Wspólnot Europejskich, tranzyt przez inne Państwa Członkowskie Wspólnot nie będzie podlegał obowiązkowi zezwolenia.

2. Zezwolenie będzie zgodne ze wzorem określonym w załączniku 5.

Artykuł 16

Wniosek o zezwolenie

1. Wniosek o udzielenie zezwolenia będzie składany przez przewoźnika do właściwych władz Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się punkt początkowy podróży. Wniosek będzie zgodny ze wzorem określonym w załączniku 4.

2. Przewoźnicy będą wypełniać formularz wniosku oraz załączać dowód, że wnioskodawca posiada licencję na wykonywanie międzynarodowych przewozów okazjonalnych autokarem i autobusem, o których mowa w tekście po tiret drugie art. 1 ust. 1 lit. a).

3. Właściwe władze Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się punkt początkowy, przeprowadzą ocenę wniosku o udzielenie zezwolenia na wspomniany przewóz i w przypadku jego zatwierdzenia przekażą go właściwym władzom Umawiającej się Strony (lub Umawiających się Stron), na których terytorium znajduje się punkt końcowy, jak również właściwym władzom Umawiających się Stron, przez których terytorium odbywać się będzie tranzyt.

4. Jako derogację od art. 15 ust. 1 Umawiające się Strony, przez których terytoria odbywa się przewóz tranzytowy, mogą uzgodnić, że ich zgoda na wykonywanie przewozów objętych niniejszym rozdziałem nie jest wymagana. W takim przypadku Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 zostanie poinformowana o takiej decyzji.

5. Właściwe władze Umawiającej się Strony (lub Umawiających się Stron), do której wystąpiono o zgodę, wydadzą zezwolenie w terminie jednego miesiąca, bez dyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę przewoźnika. Jeżeli władze te nie wyrażą zgody na warunki zezwolenia, poinformują one zainteresowane władze Umawiającej się Strony (lub Umawiających się Stron) o powodach tej odmowy.

Artykuł 17

Właściwe władze dwóch lub więcej Umawiających się Stron mogą uzgodnić uproszczenie procedury uzyskiwania zezwolenia, wzór wniosku o udzielenie zezwolenia oraz wzór samego zezwolenia na wykonywanie przewozów okazjonalnych pomiędzy tymi Umawiającymi się Stronami. Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 zostanie poinformowana o tych uzgodnieniach.

ROZDZIAŁ IX

KONTROLE, KARY I WZAJEMNA POMOC

Artykuł 18

Dokumenty kontrolne, o których mowa w art. 10, oraz zezwolenia, o których mowa w art. 15, będą przechowywane w autobusie lub w autokarze i okazywane na żądanie każdego upoważnionego inspektora.

Artykuł 19

Właściwe władze Umawiających się Stron zapewnią, że przewoźnicy stosują się do przepisów niniejszej umowy.

Artykuł 20

Potwierdzona kopia licencji na wykonywanie międzynarodowych przewozów okazjonalnych autobusem i autokarem, o której mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) drugie tiret, będzie przechowywana w autobusie lub autokarze i okazywana na żądanie każdego upoważnionego inspektora.

Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 będzie informowana o wzorach takiego dokumentu, wystawionego przez właściwe władze Umawiających się Stron.

Artykuł 21

Właściwe władze Umawiających się Stron ustalą system kar za naruszenie przepisów niniejszej umowy. Określone w tym celu kary będą skuteczne, proporcjonalne i zniechęcające.

Artykuł 22

1. W przypadku poważnych lub powtarzających się naruszeń przepisów dotyczących transportu drogowego, a zwłaszcza naruszenia przez przewoźników nierezydentów przepisów o czasie jazdy i odpoczynku kierowców oraz dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego, co może prowadzić do cofnięcia licencji na wykonywanie zawodu przewoźnika w transporcie pasażerskim, właściwe władze zainteresowanej Umawiającej się Strony dostarczą właściwym władzom Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, wszelkich informacji znajdujących się w ich posiadaniu dotyczących tych naruszeń oraz nałożonych kar.

2. Właściwe władze Umawiającej się Strony, na której terytorium nastąpiło poważne lub powtarzające się naruszenie przepisów dotyczących transportu drogowego, a zwłaszcza przepisów o czasie jazdy i odpoczynku kierowców oraz dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego, mogą czasowo odmówić takiemu przewoźnikowi wjazdu na terytorium tej Umawiającej się Strony.

W odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej właściwe władze Państwa Członkowskiego mogą jedynie czasowo odmówić wjazdu na terytorium tego Państwa Członkowskiego. Właściwe władze Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, oraz Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 będą informowane o takich krokach.

3. W przypadku poważnego lub powtarzającego się naruszenia przez przewoźnika przepisów dotyczących transportu drogowego, a zwłaszcza przepisów o czasie jazdy i odpoczynku kierowców oraz dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego, właściwe władze Umawiającej się Strony, w której przewoźnik ma swoją siedzibę, podejmą stosowne kroki w celu uniknięcia powtórzenia się takich naruszeń; kroki te mogą obejmować zawieszenie lub cofnięcie licencji na wykonywanie zawodu przewoźnika w transporcie pasażerskim. Komisja Mieszana utworzona na mocy art. 23 będzie informowana o takich krokach.

4. Umawiające się Strony zagwarantują prawo przewoźnika do odwołania się od nałożonych sankcji.

ROZDZIAŁ X

KOMISJA MIESZANA

Artykuł 23

1. W celu ułatwienia stosowania niniejszej umowy niniejszym tworzy się Komisję Mieszaną. W skład Komisji Mieszanej wejdą przedstawiciele Umawiających się Stron.

2. Komisja Mieszana zbierze się po raz pierwszy w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej umowy.

3. Komisja Mieszana określi swój regulamin.

4. Komisja Mieszana będzie się zbierać na żądanie co najmniej jednej Umawiającej się Strony.

5. Komisja Mieszana może podejmować decyzje jedynie w przypadku obecności na jej posiedzeniach przedstawicieli dwóch trzecich Umawiających się Stron, włączając w to Wspólnoty Europejskie.

6. W przypadkach gdy wymagane jest podjęcie decyzji przez Komisję Mieszaną, wymagana będzie jednomyślność wszystkich reprezentowanych Umawiających się Stron. Jeśli brak będzie możliwości osiągnięcia jednomyślności, zainteresowane właściwe władze, w następstwie żądania jednej lub więcej Umawiających się Stron, spotkają się w celach konsultacyjnych ciągu sześciu tygodni.

Artykuł 24

1. Komisja Mieszana zapewni właściwe wdrożenie niniejszej umowy. Komisja będzie informowana o wszelkich krokach podejmowanych lub planowanych w celu wdrożenia przepisów niniejszej umowy.

2. W szczególności Komisja Mieszana:

a) sporządzi na podstawie informacji dostarczanych przez Umawiające się Strony listę właściwych władz Umawiających się Stron odpowiedzialnych za zadania, o których mowa w rozdziałach V, VI, VII, VIII i IX niniejszej umowy;

b) będzie zmieniać bądź dostosowywać dokumenty kontrolne oraz inne wzory dokumentów określone w załącznikach do niniejszej umowy;

c) będzie zmieniać bądź dostosowywać załączniki dotyczące standardów technicznych mających zastosowanie do autobusów i autokarów, jak również załącznik 1 dotyczący warunków odnoszących się do przewoźników drogowego transportu pasażerskiego, o których mowa w art. 4, w celu wprowadzenia przyszłych przedsięwzięć podejmowanych we Wspólnotach Europejskich;

d) sporządzi na podstawie informacji dostarczanych przez Umawiające się Strony listę – dla potrzeb informacyjnych – wszystkich ceł, podatków i opłat, o których mowa w art. 9 ustęp 4 i 5;

e) będzie zmieniać bądź dostosowywać wymagania dotyczące przepisów socjalnych, o których mowa w art. 8, w celu wprowadzenia przyszłych przedsięwzięć podejmowanych we Wspólnocie Europejskiej;

f) będzie rozstrzygać wszelkie spory, które mogą wyniknąć w związku z wdrażaniem oraz interpretacją niniejszej umowy;

g) będzie zalecać podejmowanie dalszych kroków w kierunku liberalizacji tych przewozów okazjonalnych, które nadal podlegają obowiązkowi posiadania zezwolenia.

3. Umawiające się Strony podejmą kroki niezbędne do wyegzekwowania wszelkich decyzji podjętych przez Komisję Mieszaną, stosownie tam gdzie to konieczne, do swoich wewnętrznych procedur.

4. Jeżeli nie będzie można osiągnąć porozumienia w sporze zgodnie z ust. 2 lit. f) niniejszego artykułu, zainteresowane Umawiające się Strony mogą przekazać tę sprawę do arbitrażu. Każda zainteresowana Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra. Komisja Mieszana również wyznaczy jednego arbitra.

Decyzje arbitrów będą podejmowane większością głosów.

Umawiające się Strony zaangażowane w spór podejmą kroki wymagane dla wdrożenia decyzji arbitrów.

ROZDZIAŁ XI

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 25

Umowy dwustronne

1. Przepisy niniejszej umowy zastąpią odpowiednie przepisy umów zawartych pomiędzy Umawiającymi się Stronami. W przypadku Wspólnoty Europejskiej przepis ten dotyczy umów zawartych między Państwami Członkowskimi a Umawiającymi się Stronami.

2. Umawiające się Strony inne niż Wspólnota Europejska mogą uzgodnić niestosowanie art. 5 oraz załącznika 2 do niniejszej umowy i stosować inne standardy techniczne dotyczące autobusów i autokarów wykonujących przewozy okazjonalne pomiędzy tymi Umawiającymi się Stronami, włączając w to tranzyt przez ich terytoria.

3. Z wyjątkiem przepisów art. 6 załącznika 2 przepisy niniejszej umowy zastąpią odpowiednie przepisy umów zawartych pomiędzy Państwami Członkowskimi Wspólnoty Europejskiej oraz innymi Umawiającymi się Stronami.

Jednakże przepisy zwalniające od obowiązku posiadania zezwolenia zawarte w istniejących dwustronnych umowach pomiędzy Państwami Członkowskimi Wspólnoty Europejskiej oraz innymi Umawiającymi się Stronami dotyczące przewozów okazjonalnych wspomnianych w art. 7 mogą zostać utrzymane i odnowione. W takim przypadku zainteresowane Umawiające się Strony natychmiast poinformują o tym Komisję Mieszaną utworzoną na mocy art. 23.

Artykuł 26

Podpisanie

Niniejsza umowa będzie wyłożona do podpisania w Brukseli od 14 kwietnia 2000 r. do 30 czerwca 2001 r. w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej, który będzie depozytariuszem niniejszej umowy.

Artykuł 27

Ratyfikacja lub zatwierdzenie oraz depozytariusz niniejszej umowy

Niniejsza umowa zostanie zatwierdzona lub ratyfikowana przez sygnatariuszy zgodnie z ich własnymi procedurami. Dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji zostaną złożone przez Umawiające się Strony w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej, który powiadomi wszystkich innych sygnatariuszy.

Artykuł 28

Wejście w życie

1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w odniesieniu do Umawiających się Stron, które ją zatwierdziły lub ratyfikowały, w przypadku gdy będą to co najmniej cztery Umawiające się Strony, włączając w to Wspólnotę Europejską. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu trzeciego miesiąca następującego po dniu złożenia czwartego dokumentu zatwierdzenia lub ratyfikacji lub nawet pierwszego dnia szóstego miesiąca, w tym ostatnim przypadku pod warunkiem że w czasie ratyfikacji niniejszej umowy zostanie złożona odpowiednia deklaracja.

2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w odniesieniu do każdej Umawiającej się Strony, która ją zatwierdzi lub ratyfikuje po wejściu w życie określonym w ust. 1, w pierwszym dniu trzeciego miesiąca następującego po dniu złożenia przez zainteresowaną Umawiającą się Stronę swojego dokumentu zatwierdzenia lub ratyfikacji.

Artykuł 29

Trwanie umowy – ocena funkcjonowania umowy

1. Niniejsza umowa zostaje zawarta na okres pięciu lat, poczynając od dnia jej wejścia w życie.

2. Okres trwania niniejszej umowy będzie automatycznie przedłużany na kolejne okresy pięciu lat pomiędzy tymi Umawiającymi się Stronami, które nie wyrażą woli nieprzedłużania Umowy. W przeciwnym przypadku zainteresowane Umawiające się Strony poinformują Depozytariusza o swoich intencjach stosownie do przepisów art. 31.

3. Przed upływem każdego okresu pięciu lat Komisja Mieszana oceni funkcjonowanie niniejszej umowy.

Artykuł 30

Przystąpienie

1. Po jej wejściu w życie niniejsza umowa będzie otwarta dla przystąpienia przez państwa, które są członkami Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (EKMT). W przypadku przystąpienia do niniejszej umowy państw będących członkami Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, niniejsza umowa nie będzie miała zastosowania pomiędzy Umawiającymi się Stronami Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Niniejsza umowa będzie również otwarta dla przystąpienia Republiki San Marino, Księstwa Andory i Księstwa Monako.

3. W odniesieniu do każdego państwa przystępującego do niniejszej umowy po jej wejściu w życie zgodnie z art. 28 umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu trzeciego miesiąca po złożeniu przez to państwo dokumentu przystąpienia.

4. Każdemu państwu przystępującemu do niniejszej umowy po jej wejściu w życie zgodnie z art. 28 może być przyznany maksymalnie trzyletni okres na przyjęcie przepisów równoważnych dyrektywie (dyrektywom), o których mowa w załączniku 1. Komisja Mieszana będzie informowana o każdym kroku podjętym w tym zakresie.

Artykuł 31

Wypowiedzenie

Każda z Umawiających się Stron może ze swojej strony wypowiedzieć niniejszą umowę z jednorocznym okresem wyprzedzenia, w drodze jednoczesnego powiadomienia innych Umawiających się Stron za pośrednictwem Depozytariusza umowy. Komisja Mieszana będzie również informowana o powodach wypowiedzenia. Jednakże umowa nie może zostać wypowiedziana w okresie pierwszych czterech lat następujących po jej wejściu w życie, zgodnie z przepisami art. 28.

Jeżeli umowa zostanie wypowiedziana przez jedną lub więcej Umawiających się Stron, a liczba Umawiających się Stron spadnie poniżej liczby uzgodnionej dla wejścia umowy w życie zgodnie z przepisami art. 28, umowa pozostanie w mocy, o ile Komisja Mieszana, w której skład wchodzą pozostałe Umawiające się Strony, nie zdecyduje inaczej.

Artykuł 32

Wygaśnięcie

Umawiająca się Strona, która przystąpiła do Unii Europejskiej, przestanie być traktowana jako Umawiająca się Strona od dnia tego przystąpienia.

Artykuł 33

Załączniki

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 34

Języki

Niniejsza umowa, sporządzona w języku angielskim, francuskim i niemieckim, przy czym wszystkie wersje językowe posiadają jednakową ważność, zostanie złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej, który przekaże każdej z Umawiających się Stron potwierdzony egzemplarz umowy.

Każda z Umawiających się Stron zapewni stosowne tłumaczenie niniejszej umowy na swój oficjalny język urzędowy lub języki urzędowe. Jeden egzemplarz takiego tłumaczenia zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej.

Jeden egzemplarz wszystkich tłumaczeń umowy wraz z załącznikami zostanie przesłany przez Depozytariusza do wszystkich Umawiających się Stron.

NA DOWÓD CZEGO niżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę.

Open for signature in Brussels between 14 April 2000 and 30 June 2001

Ouvert à la signature à Bruxelles entre le 14 avril 2000 et le 30 juin 2001

Liegt zwischen dem 14. April 2000 und 30. Juni 2001 in Brüssel zur Unterzeichnung auf

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Für die Europäische Gemeinschaft

For Bosnia-Herzegovina

Pour la Bosnie-Herzégovine

Fü r Bosnien-Herzegowina

For the Republic of Bulgaria

Pour la République de Bulgarie

Für die Republik Bulgarien

For the Republic of Croatia

Pour la République de Croatie

Fü r die Republik Kroatien

For the Czech Republic

Pour la République tchèque

Für die Tschechische Republik

For the Republic of Estonia

Pour la République d'Estonie

Für die Republik Estland

For the Republic of Hungary

Pour la République de Hongrie

Für die Republik Ungarn

For the Republic of Latvia

Pour la République de Lettonie

Für die Republik Lettland

For the Republic of Lithuania

Pour la République de Lituanie

Für die Republik Litauen

For the Republic of Moldova

Pour la République de Moldova

Für die Republik Moldau

For the Republic of Poland

Pour la République de Pologne

Für die Republik Polen

For Romania

Pour la Roumanie

Für Rumänien

For the Slovak Republic

Pour la République slovaque

Fü r die Slowakische Republik

For the Republic of Slovenia

Pour la République de Slovénie

Für die Republik Slowenien

For the Republic of Turkey

Pour la République de Turquie

Fü r die Republik Türkei

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK 1

Warunki mające zastosowanie do przewoźników drogowego transportu pasażerskiego, o których mowa w art. 4

Dyrektywa Wspólnot Europejskich, o której mowa w art. 4, oznacza:

dyrektywę Rady 96/26/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu towarowego i przewoźnika drogowego transportu pasażerskiego oraz w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, certyfikatów oraz innych dowodów kwalifikacji formalnych, mających na celu umożliwienie przewoźnikom swobody realizowania przewozów krajowych i międzynarodowych. (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 124 z 23.5.1996, str. 1) z późniejszymi zmianami dokonanymi przez dyrektywę Rady 98/76/WE z dnia 1 października 1998 r. (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 277 z 14.10.1998, str. 17).

ZAŁĄCZNIK 2

Normy techniczne mające zastosowanie do autobusów i autokarów

Artykuł 1

Od dnia wejścia w życie w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron Umowy INTERBUS autobusy i autokary wykonujące międzynarodowe przewozy okazjonalne pasażerów będą odpowiadały zasadom ustalonym w poniższych aktach prawnych:

a) dyrektywa Rady 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie dostosowania systemów prawnych Państw Członkowskich w zakresie badań technicznych pojazdów silnikowych oraz ich przyczep (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 46 z 17.2.1997, str. 1);

b) dyrektywa Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i stosowania urządzeń ograniczających prędkość w określonych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 57 z 23.2.1992, str. 27);

c) dyrektywa Rady 96/53/EWG z dnia 25 lipca 1996 r. ustalająca dla określonych typów pojazdów poruszających się we Wspólnotach maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne masy i naciski osi w ruchu międzynarodowym (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 235 z 17.9.1996, str. 59);

d) rozporządzenie Rady 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących w transporcie drogowym (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 370 z 31.12.1985, str. 8) z późniejszymi zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem Komisji WE nr 2135/98 z dnia 24 września 1998 r. (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 274 z 9.10.1998, str. 1) lub w równoważnych zasadach wprowadzonych Umową AETR wraz z jej protokołami.

Artykuł 2

Od dnia wejścia w życie Umowy INTERBUS w odniesieniu do każdej Umawiającej się Strony, autobusy i autokary Umawiających się Stron innych niż Wspólnoty Europejskie, wykonujące międzynarodowe przewozy okazjonalne będą zgodne z normami technicznymi określonymi w następujących dyrektywach Wspólnoty lub odpowiadających im regulaminach EKG ONZ w sprawie jednolitych przepisów dotyczących homologacji nowych pojazdów i ich wyposażenia.

Pozycja	Regulamin EKG ONZ/ostatnia zmiana	Dyrektywa WE (pierwotna – ostatnia)	Data wdrożenia w ramach UE
Zanieczyszczenia gazowe	49/01 49/02, zatwierdz. A 49/02, zatwierdz. B	88/77 91/542 krok 1 91/542 krok 2 96/1	1.10.1993 1.10.1996
Zadymienie	24/03	72/306	2.8.1972
Hałas	51/02	70/157 84/424 92/97	1.10.1989 1.10.1996
Układ hamulcowy	13/09	71/320 88/194 91/422 98/12	1.10.1991 1.10.1994
Opony	54	92/23	1.1.1993
Instalacja świetlna	48/01	76/756 91/663 97/28	1.1.1994

Artykuł 3

Autobusy i autokary wykonujące:

a) przewozy z każdego Państwa Członkowskiego Wspólnoty (z wyłączeniem Grecji) do każdej Umawiającej się Strony INTERBUS;

b) przewozy z każdej Umawiającej się Strony INTERBUS do każdego Państwa Członkowskiego Wspólnoty (z wyłączeniem Grecji);

c) przewozy z każdej Umawiającej się Strony INTERBUS do Grecji w tranzycie przez jakiekolwiek inne Państwo Członkowskie Wspólnoty, wykonywane przez przewoźników mających siedzibę w każdej Umawiającej się Stronie INTERBUS;

będą podlegały następującym zasadom:

1) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane przed dniem 1 stycznia 1980 r. nie mogą być wykorzystywane w przewozach okazjonalnych objętych Umową INTERBUS.

2) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1980 r. i dniem 31 grudnia 1981 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2000 r.

3) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1982 r. i dniem 31 grudnia 1983 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2001 r.

4) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1984 r. i dniem 31 grudnia 1985 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2002 r.

5) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1986 r. i dniem 31 grudnia 1987 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2003 r.

6) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1988 r. i dniem 31 grudnia 1989 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2004.

7) Od dnia 1 stycznia 2005 r. mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po dniu 1 stycznia 1990 r. (EURO 0).

8) Od dnia 1 stycznia 2007 r. mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po dniu 1 października 1993 r. (EURO 1).

Artykuł 4

Autobusy i autokary wykonujące:

a) przewozy z Grecji do Umawiającej się Strony INTERBUS;

b) przewozy z Umawiających się Stron INTERBUS do Grecji;

będą podlegały następującym zasadom:

1) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane przed dniem 1 stycznia 1980 r. nie mogą być wykorzystywane w przewozach okazjonalnych objętych Umową INTERBUS.

2) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1980 r. i dniem 31 grudnia 1981 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2000 r.

3) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1982 r. i dniem 31 grudnia 1983 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2001 r.

4) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1984 r. i dniem 31 grudnia 1985 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2003 r.

5) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1986 r. i dniem 31 grudnia 1987 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2005 r.

6) Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane pomiędzy dniem 1 stycznia 1988 r. i dniem 31 grudnia 1989 r. mogą być wykorzystywane jedynie do dnia 31 grudnia 2007 r.

7) Od dnia 1 stycznia 2008 r. mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po dniu 1 stycznia 1990 r. (EURO 0).

8) Od dnia 1 stycznia 2010 r. mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po dniu 1 stycznia 1993 r. (EURO 1).

Artykuł 5

Autobusy i autokary Wspólnoty wykorzystywane w dwustronnym ruchu pomiędzy Grecją i innymi Państwami Członkowskimi Wspólnoty w tranzycie przez Umawiające się Strony Umowy INTERBUS nie są objęte niniejszymi zasadami w zakresie norm technicznych, ale podlegają zasadom Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 6

1. Zasady w zakresie norm technicznych zawarte w dwustronnych umowach lub porozumieniach pomiędzy Państwami Członkowskimi Wspólnoty a Umawiającymi się Stronami Umowy INTERBUS dotyczące dwustronnego ruchu i tranzytu, które są bardziej rygorystyczne niż zasady ustalone w niniejszej umowie, mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2006 r.

2. Państwa Członkowskie Wspólnoty oraz zainteresowane Umawiające się Strony Umowy INTERBUS poinformują Komisję Mieszaną, utworzoną na mocy art. 23 umowy, o treści takich dwustronnych umów i porozumień.

Artykuł 7

1. Dokument poświadczający datę pierwszej rejestracji pojazdu będzie przechowywany w pojeździe i okazywany na żądanie każdego upoważnionego inspektora. Do celów niniejszego załącznika pojęcie „data pierwszej rejestracji pojazdu” będzie się odnosić do pierwszej rejestracji pojazdu po jego wyprodukowaniu. Jeśli taka data rejestracji nie może być określona, pojęcie to będzie się odnosiło do daty wyprodukowania.

2. W przypadku gdy oryginalny silnik autobusu został wymieniony na nowy silnik, dokument, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, zostanie zastąpiony przez dokument poświadczający zgodność nowego silnika z właściwymi zasadami homologacji wspomnianymi w art. 3.

Artykuł 8

1. Niezależnie od przepisów, o których mowa w art. 1 lit. a) niniejszego załącznika, Umawiające się Strony mogą wprowadzić wybiórcze inspekcje w celu kontroli zgodności autobusów i autokarów z postanowieniami dyrektywy 96/96/WE. Do celów niniejszego załącznika pojęcie „wybiórcze inspekcje” będzie oznaczało nieplanowaną, a tym samym nieoczekiwaną inspekcję autobusu lub autokaru kursującego po terytorium Umawiającej się Strony, przeprowadzaną przez władze na poboczu drogi.

2. W celu przeprowadzenia inspekcji drogowej określonej w niniejszym załączniku właściwe władze Umawiających się Stron wykorzystają listę kontrolną zawartą w załączniku IIa i IIb. Egzemplarz takiej listy kontrolnej sporządzony przez władzę, która przeprowadziła kontrolę, zostanie przekazany kierowcy autobusu lub autokaru i będzie okazywany na żądanie, aby uprościć lub uniknąć, tam gdzie jest to możliwe, dalszych inspekcji następujących w krótkim i nieuzasadnionym odstępie czasu.

3. Jeżeli inspektor uzna, że defekty w utrzymaniu autobusu lub autokaru uzasadniają dalszą kontrolę, autobus lub autokar może być poddany przeglądowi technicznemu w autoryzowanej stacji kontroli, zgodnie z art. 2 dyrektywy 96/96/WE.

4. Bez względu na inne możliwe kary, jeżeli w konsekwencji wybiórczej inspekcji zostanie stwierdzone, że autobus lub autokar nie odpowiada przepisom dyrektywy 96/96/WE, a tym samym, że stanowi on zagrożenie dla jego pasażerów lub dla innych użytkowników dróg, taki autobus lub autokar może zostać natychmiast wycofany z użytku na drogach publicznych.

5. Kontrole drogowe będą przeprowadzane bez względu na narodowość, miejsce zamieszkania lub zarejestrowania odpowiednio autobusów i autokarów oraz kierowców.

ZAŁĄCZNIK IIa

LISTA KONTROLNA

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK IIb

NORMY TECHNICZNE KONTROLI DROGOWYCH

Autobusy i autokary określone w art. 3 mniejszej umowy będą utrzymywane w takim stanie technicznym, który pozwoli uznać je przez władze inspekcyjne za technicznie zdatne do ruchu.

Elementy podlegające inspekcji będą obejmowały pozycje uznawane za istotne z punktu widzenia bezpiecznej i czystej eksploatacji autobusu lub autokaru. Obok prostych testów funkcjonalnych (oświetlenie, sygnalizacja, stan ogumienia itp.) będą przeprowadzane szczegółowe testy i/lub kontrole układu hamulcowego pojazdu oraz emisji silnikowych pojazdu w następujący sposób:

1. Hamulce

Każdy element układu hamulcowego oraz jego środki pracy będą utrzymywane w dobrym stanie technicznym pozwalającym na skuteczną eksploatację oraz właściwie wyregulowane.

Hamulce autobusu lub autokaru powinny być zdolne do wykonania następujących trzech funkcji hamowania:

a) w przypadku autobusów i autokarów oraz ich przyczep i naczep hamulec główny powinien umożliwić zwalnianie i zatrzymywanie w sposób bezpieczny, nagły i skuteczny, niezależnie od stanu obciążenia oraz stopnia nachylenia pionowego drogi, po której się te pojazdy poruszają;

b) w przypadku autobusów i autokarów oraz ich przyczep i naczep hamulec pomocniczy powinien umożliwić utrzymanie autobusu lub autokaru w spoczynku, niezależnie od stanu obciążenia, zauważalnego stopnia nachylenia pionowego drogi, przy czym funkcjonalne powierzchnie hamulca powinny być utrzymywane w pozycji hamującej przez urządzenie wyłącznie mechaniczne;

c) w przypadku autobusów i autokarów hamulec pomocniczy (awaryjny) powinien umożliwiać zwalnianie i zatrzymywanie autobusu lub autokaru, niezależnie od stanu obciążenia, na rozsądnym dystansie, nawet w przypadku awarii hamulca głównego.

W przypadku podejrzenia autobusu lub autokaru o niewłaściwy stan techniczny władze inspekcyjne mogą przeprowadzić próbę hamulców autobusu lub autokaru zgodnie z niektórymi lub ze wszystkimi przepisami załącznika II pozycja I do dyrektywy 96/96/WE.

2. Zanieczyszczenia gazowe

2.1. Zanieczyszczenia gazowe

2.1.1. Autobusy i autokary wyposażone w silniki benzynowe z zapłonem iskrowym.

a) W przypadkach gdy zanieczyszczenia gazowe nie są kontrolowane przez zaawansowany system kontroli emisji, tak jak w przypadku trójfunkcyjnego katalizatora kontrolowanego sondą lambda:

1. wizualna inspekcja układu wydechowego pod kątem nieszczelności;

2. w uzasadnionych przypadkach wizualna inspekcja systemu kontroli emisji pod kątem zainstalowania wymaganego wyposażenia.

Po wystarczającym okresie kondycjonowania silnika (biorąc pod uwagę zalecenia producenta autobusu lub autokaru) dokonuje się pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w gazach wydechowych na biegu jałowym silnika (bez obciążenia).

Za maksymalną dopuszczalną zawartość CO w gazach wydechowych przyjmuje się wielkość zadeklarowaną przez producenta autobusu lub autokaru. Jeżeli taka informacja nie jest dostępna lub właściwe władze Państwa Członkowskiego zdecydują nie stosować tej wartości jako punktu odniesienia zawartość CO nie może przekroczyć:

– w przypadku autobusów i autokarów zarejestrowanych lub dopuszczonych do ruchu pomiędzy dniem wprowadzenia przez Państwa Członkowskie wymogu dostosowania autobusów i autokarów do dyrektywy 70/220/EWG (¹) a dniem 1 października 1986 r.: CO – 4,5 % objętości;

– w przypadku autobusów i autokarów zarejestrowanych lub dopuszczonych do ruchu po raz pierwszy po 1 października 1986 r.: CO – 3,5 % objętości.

b) Jeśli gazy wydechowe kontrolowane są przez zaawansowany system kontroli emisji tak jak w przypadku trójfunkcyjnego katalizatora sterowanego sondą lambda:

1. wizualna inspekcja układu wydechowego pod kątem szczelności i obecności wszystkich elementów;

2. wizualna inspekcja systemu kontroli emisji pod kątem zainstalowania wymaganych urządzeń;

3. określenie efektywności systemu kontroli emisji autobusu lub autokaru przez pomiar wartości współczynnika lambda oraz zawartości CO w gazach wydechowych, zgodnie z rozdziałem 4 lub z procedurami proponowanymi przez producentów zatwierdzonymi w momencie otrzymania homologacji. Dla każdego testu silnik kondycjonowany jest zgodnie z zaleceniami producenta autobusu lub autokaru;

4. spaliny – wartości graniczne:

pomiar przy obrotach jałowych silnika:

maksymalna dopuszczalna zawartość CO w gazach wydechowych to wartość określona przez producenta autobusu lub autokaru. Jeżeli taka informacja nie jest dostępna, maksymalna zawartość CO nie może przekroczyć 0,5 % objętości

pomiar przy wysokich obrotach silnika, obroty powyżej 2 000 min^–1:

zawartość CO: maksymalnie 0,3 % objętości.

lambda: 1 +/– 0,03 zgodnie z deklaracją producenta.

2.1.2. Autobusy i autokary wyposażone w silniki wysokoprężne.

Pomiar zadymienia gazów wydechowych przy swobodnym przyspieszaniu (przy minimalnych i maksymalnych obrotach silnika nieobciążonego). Zadymienie nie może przekraczać poziomu zarejestrowanego na tablicy znamionowej stosownie do postanowień dyrektywy 72/306/EWG (²). Gdy taka informacja nie jest dostępna lub gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego zdecydują nie stosować tej wartości jako punktu odniesienia, wartości graniczne współczynnika absorpcji wynoszą:

maksymalny współczynnik absorpcji dla:

– wolnossących silników wysokoprężnych = 2,5 m^–1,

– doładowywanych silników wysokoprężnych = 3,0 m^–1,

lub wartości równoważne, gdy wykorzystywane są urządzenia inne niż stosowane przy homologacji.

2.1.3. Urządzenia pomiarowe

Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych autobusów i autokarów następuje z wykorzystaniem urządzeń przeznaczonych do dokładnego określania, czy wartości graniczne lub wartości określone przez producenta nie są przekroczone.

2.2. Gdzie to konieczne, kontrola poprawnego funkcjonowania pokładowego systemu diagnostycznego monitorowania emisji (OBD).

---

(¹) Dyrektywa Rady 70/220/EWG z dnia 20 marca 1970 r. dotycząca dostosowania praw Państw Członkowskich odnoszących się do przedsięwzięć podejmowanych przeciwko zanieczyszczeniu powietrza przez pojazdy silnikowe (Dz.U. L 76 z 6.4.1970, str.1), wraz z dodatkiem (Dz.U. L 81 z 11.4.1970, str. 15), ostatnio zmieniona przez dyrektywę 94/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 100, 19.4.1994, str. 42).

(²) Dyrektywa Rady 72/306/EWG z dnia 2 sierpnia 1972 r. w sprawie dostosowania prawa Państw Członkowskich dotyczących przedsięwzięć podejmowanych przeciwko emisji zanieczyszczeń z silników dieslowskich używanych w pojazdach (Dz.U. L 190 z 20.8.1972, str. 1), dyrektywa zmieniona przez dyrektywę Komisji 89/491/EWG (Dz.U. L 238 z 15.8.1989, str. 43).

ZAŁĄCZNIK 3

Wzór Dokumentu Kontrolnego w przewozach okazjonalnych zwolnionych z obowiązku zezwolenia

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK 4

Wzór wniosku o zezwolenie na wykonywanie międzynarodowych przewozów okazjonalnych

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK 5

Wzór zezwolenia dla niezliberalizowanych przewozów okazjonalnych

Dokument w formacie PDF