(1)

Republika Vanuatu jest wymieniona w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2018/1806 wśród państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z obowiązku posiadania wizy podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich na pobyt nie dłuższy niż 90 dni w okresie 180 dni. Zwolnienie obywateli Vanuatu z obowiązku wizowego ma zastosowanie od 28 maja 2015 r. Tego dnia podpisano Umowę między Unią Europejską a Republiką Vanuatu dotyczącą zniesienia wiz krótkoterminowych (2) („Umowa") i rozpoczęto jej tymczasowe stosowanie zgodnie z art. 8 ust. 1 Umowy. Umowa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2017 r.

(2)

Od 25 maja 2015 r. Vanuatu realizuje programy obywatelstwa dla inwestorów, za pośrednictwem których obywatele państw trzecich, którzy w przeciwnym razie podlegaliby obowiązkowi wizowemu, mają możliwość uzyskania - w zamian za inwestycje - obywatelstwa Vanuatu, a tym samym bezwizowego dostępu do Unii.

(3)

Jak wynika ze stosownych danych, sprawozdań i statystyk (3) oraz na podstawie konkretnych i wiarygodnych informacji stwierdza się, że realizowane przez Vanuatu programy obywatelstwa dla inwestorów są w obecnej formie i na obecnych zasadach funkcjonowania sprzeczne z celami unijnej polityki wizowej, która wymaga przeprowadzenia wobec obywateli państw trzecich objętych obowiązkiem wizowym postępowania sprawdzającego pod kątem kryteriów wymienionych w art. 21 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 (4) oraz w równoważnych przepisach krajowych tych państw członkowskich, w których rozporządzenie (WE) nr 810/2009 nie jest jeszcze w pełni stosowane. Sposób, w jaki wspomniane programy są wdrażane, stanowi obejście unijnej procedury wydawania wiz krótkoterminowych oraz wiążącej się z nią oceny ryzyka dla bezpieczeństwa i ryzyka migracyjnego.

(4)

Zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. d), art. 8 ust. 3 i art. 8 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2018/1806, Komisja stwierdziła, że nadawanie przez Vanuatu obywatelstwa w ramach programów obywatelstwa dla inwestorów stanowi zwiększone ryzyko dla bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku publicznego państw członkowskich.

(5)

3 marca 2022 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2022/366 (5) w sprawie częściowego zawieszenia stosowania Umowy między Unią Europejską a Republiką Vanuatu dotyczącej zniesienia wiz krótkoterminowych, zgodnie z art. 8 ust. 4 Umowy. Zawieszenie stosowania Umowy ogranicza się do paszportów zwykłych wydanych począwszy od dnia 25 maja 2015 r., czyli od kiedy zaczęła znacząco rosnąć liczba osób, których wnioski składane w ramach prowadzonych przez Vanuatu programów obywatelstwa dla inwestorów są rozpatrywane pozytywnie.

(6)

27 kwietnia 2022 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2022/693 w sprawie tymczasowego zawieszenia zwolnienia obywateli Vanuatu z obowiązku wizowego (6), zgodnie z art. 8 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/1806. Zawieszenie ma zastosowanie od 4 maja 2022 r. do 3 lutego 2023 r.

(7)

Po wejściu w życie 4 maja 2022 r. tymczasowego zawieszenia zwolnienia z obowiązku wizowego wyżej wymienionej kategorii obywateli Vanuatu oraz zgodnie z art. 8 ust. 6 lit. a) akapit trzeci rozporządzenia (UE) 2018/1806 Komisja nawiązała 12 maja 2022 r. pogłębiony dialog z Vanuatu w celu zaradzenia okolicznościom, które doprowadziły do tymczasowego zawieszenia zwolnienia z obowiązku wizowego.

(8)

Na pierwszym spotkaniu zorganizowanym w kontekście pogłębionego dialogu 12 maja 2022 r. Komisja wyraziła gotowość znalezienia rozwiązania i w tym celu zaproponowała organizowanie comiesięcznych spotkań technicznych. Strony uzgodniły, że Vanuatu wyznaczy rozmówcę i powiadomi o tym Komisję w celu zaplanowania kolejnych spotkań technicznych. Vanuatu poinformowało Komisję o decyzji rządu Vanuatu o utworzeniu grupy zadaniowej do spraw przeglądu programów obywatelstwa dla inwestorów. Uzgodniono, że władze Vanuatu przekażą Komisji sprawozdanie z postępu prac przygotowane przez grupę zadaniową.

(9)

Vanuatu nie uczestniczy jednak w dialogu w żaden znaczący sposób. Do chwili obecnej Vanuatu nadal prowadzi programy obywatelstwa dla inwestorów. Władze Vanuatu nie przekazały Komisji żadnych informacji na temat ewentualnych działań ustawodawczych ani nieustawodawczych mających na celu zaradzenie okolicznościom, które doprowadziły do tymczasowego zawieszenia.

(10)

W związku z tym utrzymują się okoliczności, o których mowa w art. 8 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2018/1806, a mianowicie zwiększone ryzyko dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich.

(11)

Ze względu na utrzymywanie się wyżej wymienionych okoliczności i brak działań ze strony Vanuatu, które mogłyby tym okolicznościom zaradzić, decyzją Rady (UE) 2022/2198 (7) uchylającą decyzję (UE) 2022/366 i zawieszającą stosowanie Umowy w odniesieniu do wszystkich obywateli Vanuatu zawieszono stosowanie wszystkich postanowień Umowy.

(12)

Zgodnie z art. 8 ust. 6 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1806 ze względu na utrzymywanie się sytuacji należy przyjąć akt delegowany tymczasowo zawieszający zwolnienie wszystkich obywateli Vanuatu z obowiązku wizowego na okres 18 miesięcy.

(13)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE (8).

(14)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (9).

(15)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (10).

(16)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (11); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(17)

Niniejsze rozporządzenie jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.,