ROZDZIAŁ 1

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1. Niniejsza decyzja ustanawia ustalenia dotyczące realizacji zróżnicowanej strategii finansowania na potrzeby operacji zaciągania pożyczek i zarządzania długiem w zakresie art. 220a rozporządzenia finansowego oraz ustalenia dotyczące wdrażania związanych z nimi operacji udzielania pożyczek.

2. Rozdział 4 ma również zastosowanie do operacji zaciągania i udzielania pożyczek przeprowadzanych zgodnie z metodą „back-to-back".

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

1) „operacje zaciągania pożyczek" oznaczają operacje na rynkach, w szczególności emisje długu w celu zaciągnięcia pożyczki, w tym rolowanie pożyczek;

2) „operacje zarządzania długiem" oznaczają operacje rynkowe związane z długiem wynikającym z operacji zaciągania pożyczek w celu optymalizacji struktury długu pozostałego do spłaty oraz ograniczenia ryzyka stopy procentowej, ryzyka płynności i innych rodzajów ryzyka finansowego oraz operacje wspierające płynność rynku wtórnego;

3) „operacje udzielania pożyczek" oznaczają operacje związane z wdrożeniem pożyczek i linii kredytowych przeznaczonych na pomoc finansową na podstawie art. 220 rozporządzenia finansowego;

4) „wypłata" oznacza przekazanie wpływów uzyskanych w wyniku operacji zaciągania pożyczek i zarządzania długiem w celu sfinansowania zwrotnego lub bezzwrotnego wsparcia na rzecz beneficjenta;

5) „urzędnik zatwierdzający program" oznacza właściwego urzędnika zatwierdzającego, zgodnie z załącznikiem I do przepisów wewnętrznych ustanowionych decyzją Komisji C(2018) 5120 (8), odpowiedzialnego za wykonanie linii budżetowych programu pomocy finansowej oraz programu finansowanego na podstawie art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/2094, w zakresie, w jakim program ten wdraża środki, o których mowa w art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia;

6) „swap" oznacza transakcje swapowe zdefiniowane w sekcji 1 pkt 10 załącznika III do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/583 (9);

7) „instrumenty pochodne" oznaczają instrumenty pochodne zdefiniowane w art. 2 pkt 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (10);

8) „transakcja z udzielonym przyrzeczeniem odkupu" lub „transakcja z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu" oznacza transakcję z udzielonym przyrzeczeniem odkupu lub transakcję z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu zdefiniowaną w art. 3 pkt 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 (11);

9) „transakcja zwrotna kupno-sprzedaż" lub „transakcja zwrotna sprzedaż-kupno" oznacza transakcję zwrotną kupno-sprzedaż i transakcję zwrotną sprzedaż-kupno zdefiniowaną w art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2015/2365;

10) „transakcja konsorcjalna" oznacza transakcję, w ramach której finansowanie oferowane jest jednemu pożyczkobiorcy przez grupę kredytodawców, zwaną konsorcjum;

11) „aukcja" oznacza proces emisji dłużnych papierów wartościowych Unii i Euratomu oparty na konkurencyjnych ofertach za pośrednictwem platformy aukcyjnej;

12) „finansowanie długoterminowe" oznacza finansowanie poprzez operacje zaciągania pożyczek na okres dłuższy niż rok, z wyłączeniem kwot przechowywanych na rachunku własnym;

13) „finansowanie krótkoterminowe" oznacza finansowanie poprzez operacje zaciągania pożyczek na okres nie dłuższy niż rok, jak również wykorzystanie niezabezpieczonych transakcji rynku pieniężnego oraz zabezpieczonych transakcji rynku pieniężnego z użyciem papierów wartościowych przechowywanych na rachunku własnym.

ROZDZIAŁ 2

OPERACJE ZACIĄGANIA POŻYCZEK, ZARZĄDZANIA DŁUGIEM I UDZIELANIA POŻYCZEK

Artykuł 3

Coroczna decyzja w sprawie zaciągania pożyczek

1. Komisja przyjmuje decyzję ramową w sprawie zaciągania pożyczek, która określa maksymalne limity operacji zaciągania pożyczek i zarządzania długiem, obejmujące okres jednego roku („coroczna decyzja w sprawie zaciągania pożyczek").

2. W corocznej decyzji w sprawie zaciągania pożyczek określa się następujące parametry finansowania:

3. Przygotowując coroczną decyzję w sprawie zaciągania pożyczek, uwzględnia się następujące czynniki:

4. Coroczną decyzję w sprawie zaciągania pożyczek przyjmuje się przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy.

5. Coroczną decyzję w sprawie zaciągania pożyczek można zmienić w szczególności w przypadku poważnego ryzyka niedotrzymania maksymalnego średniego terminu zapadalności z powodu niższych niż zakładane emisji kwot finansowania długoterminowego lub w przypadku zmiany co najmniej jednego z czynników, o których mowa w ust. 3.

6. Komisja przekazuje coroczną decyzję w sprawie zaciągania pożyczek Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 4

Plan finansowania

1. W planie finansowania, który obejmuje co do zasady okres sześciu miesięcy, ustala się orientacyjny cel w odniesieniu do środków, które mają zostać pozyskane w drodze operacji zaciągania pożyczek i zarządzane w ramach operacji zarządzania długiem.

2. W planie finansowania wskazuje się planowane operacje zaciągania pożyczek oraz, w zależności od przypadku, operacje zarządzania długiem, które mają zostać przeprowadzone w ramach zróżnicowanej strategii finansowania. W granicach określonych w corocznej decyzji w sprawie zaciągania pożyczek i z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 3 ust. 3, oraz warunków finansowych na rynku pierwotnym i wtórnym plan finansowania musi zawierać między innymi następujące parametry finansowania:

Przy opracowywaniu planu finansowania należycie uwzględnia się opinię dyrektora ds. ryzyka, o którym mowa w art. 18 ust. 2 lit. a).

3. Plan finansowania przyjmuje się przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy.

4. Plan finansowania może zostać zmieniony w przypadku istotnej zmiany co najmniej jednego z czynników, o których mowa w art. 3 ust. 3.

5. Na podstawie przyjętego planu finansowania Komisja informuje Parlament Europejski i Radę.

Artykuł 5

Informowanie o przewidywanych potrzebach w zakresie wypłat do celów przygotowania i realizacji planu finansowania

1. Plan finansowania sporządza się na podstawie aktualnych informacji przekazywanych Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu przez urzędników zatwierdzających program i dotyczących harmonogramu przewidywanych płatności w ciągu danego sześciomiesięcznego okresu. W zakresie, w jakim to możliwe, przekazywane informacje powinny być dokładne i wiarygodne.

2. Na miesiąc przed przyjęciem planu finansowania urzędnicy zatwierdzający program przedstawiają szczegółową prognozę potrzeb w zakresie wypłat dla odpowiednich programów.

3. W zakresie, w jakim to możliwe, urzędnicy zatwierdzający program dostarczają regularne, dokładne i wiarygodne aktualizacje przekazanych informacji w odniesieniu do prognozowanych wypłat, w tym zmiany harmonogramu zakończenia procedur zatwierdzania płatności.

4. Do celów przekazywania informacji wymaganych na mocy ust. 1-3 niniejszego artykułu urzędnicy zatwierdzający program korzystają z elektronicznego systemu do przekazywania i aktualizowania informacji dotyczących prognozowanych potrzeb w zakresie wypłat, o którym mowa w art. 11 ust. 2 lit. h).

Artykuł 6

Realizacja operacji zaciągania pożyczek i operacji zarządzania długiem

1. Poszczególne operacje zaciągania pożyczek przeprowadza się zgodnie z najnowszym mającym zastosowanie zaktualizowanym planem finansowania na dany okres.

W oparciu o regularne aktualizacje informacji dotyczących kwot i przewidywanego harmonogramu zatwierdzenia wypłat przekazywane przez urzędników zatwierdzających, o których to aktualizacjach mowa w art. 5 ust. 3, dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu wydaje regularne polecenia dotyczące kwot, które mają zostać pozyskane w drodze emisji długu.

2. Wskazane kwoty pozyskuje się w drodze zastosowania zróżnicowanej strategii finansowania określonej w art. 7, przestrzegając przy tym parametry finansowania planu finansowania wskazane w art. 4 ust. 2.

Operacje zaciągania pożyczek i operacje zarządzania długiem muszą być zgodne z zasadą należytego zarządzania finansami, która obejmuje odpowiedni podział ról i obowiązków, przepływ informacji i przepływy sprawozdawcze mające zagwarantować niezależny nadzór i rozliczalność, a także legalność i prawidłowość wszystkich transakcji. Operacje te przeprowadza się zgodnie z najlepszymi praktykami rynkowymi i z poszanowaniem konwencji rynkowych.

Artykuł 7

Zróżnicowana strategia finansowania

1. W trakcie realizacji zróżnicowanej strategii finansowania służby Komisji stosują, odpowiednio do przypadku, następujące zasady, przy pełnym poszanowaniu zasady należytego zarządzania finansami, w celu pożyczenia wymaganych środków finansowych mających zaspokoić w terminie potrzeby odpowiednich programów w zakresie zwrotnego i bezzwrotnego wsparcia oraz w celu zarządzania powstałym w ten sposób długiem w sposób jak najbardziej efektywny i sprawny, przy jednoczesnym dążeniu do uzyskania najkorzystniejszych warunków finansowych w danej sytuacji rynkowej dla budżetu Unii i krajów będących beneficjentami oraz zabieganiu o regularną obecność na rynku kapitałowym:

2. W przypadku gdy jest to konieczne do zapewnienia lepszego zarządzania ryzykiem stopy procentowej i innymi rodzajami ryzyka finansowego wynikającymi z realizacji zróżnicowanej strategii finansowania, służby Komisji mogą również wykorzystywać operacje zarządzania długiem, które mogą polegać na stosowaniu instrumentów pochodnych takich jak swapy w celu kontrolowania ryzyka stopy procentowej lub innych rodzajów ryzyka finansowego, lub mogą zasugerować zawarcie zabezpieczonych lub niezabezpieczonych transakcji rynku pieniężnego z organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za zarządzanie długiem, instytucjami ponadnarodowymi, krajowymi agencjami sektora publicznego, instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi o odpowiedniej zdolności kredytowej lub kontrahentami centralnymi. W tym celu służby Komisji mogą odkupić i utrzymywać własne obligacje. W szczególności swapy można wykorzystywać wyłącznie do zabezpieczenia ryzyka stopy procentowej ponoszonego przez kraje korzystające z pożyczek. Koszty zarządzania ryzykiem związanym z instrumentami pochodnymi ponosi beneficjent operacji zarządzania ryzykiem.

Artykuł 8

Operacje udzielania pożyczek

Operacje udzielania pożyczek przeprowadza się zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi w odpowiednim akcie podstawowym, jak również zgodnie z warunkami określonymi w umowach pożyczki zawartych między Komisją a krajem będącym beneficjentem zgodnie z odpowiednim aktem podstawowym.

Artykuł 9

Wypłaty i przyspieszenie spłaty pożyczki

Wypłata rat lub transz pożyczki odbywa się w sposób możliwie efektywny i sprawny, z zastrzeżeniem dostępności środków finansowych. Umowy pożyczki zawierają bezwarunkowe i nieodwoływalne zobowiązanie kraju będącego beneficjentem do poniesienia wszystkich kosztów związanych z zaciągnięciem pożyczki, w tym kosztów administracyjnych, oraz do spłaty kwoty głównej i odsetek, oraz mogą zezwalać na stosowanie instrumentów pochodnych, w szczególności swapów.

W umowach pożyczki na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/241 zamieszcza się klauzulę przyspieszenia spłaty pożyczki, uprawniającą Komisję do zwrócenia się o przedterminową spłatę pożyczki, między innymi zgodnie z art. 22 ust. 5 i art. 24 ust. 9 rozporządzenia (UE) 2021/241, oraz o odzyskanie nierozliczonych płatności zaliczkowych.

Artykuł 10

Koszty pożyczki

Wszystkie koszty, w tym koszty związane z zarządzaniem ryzykiem stopy procentowej i innymi rodzajami ryzyka finansowego, poniesione przez Unię w związku z pozyskiwaniem środków na potrzeby pożyczek, ponoszą kraje będące beneficjentami, zgodnie z art. 220 rozporządzenia finansowego i odpowiednimi aktami podstawowymi, i oblicza się je zgodnie z metodyką określoną przez Komisję w decyzji wykonawczej Komisji (UE, Euratom) 2022/2545 (14), uzupełnioną o szczegółowe wytyczne, przy pełnym poszanowaniu zasad przejrzystości i równego traktowania.

Wszelkie koszty poniesione przez Unię w związku z instrumentami pochodnymi ponosi kraj będący beneficjentem.

Faktury dotyczące tych kosztów są regularnie wystawiane krajowi będącemu beneficjentem.

Artykuł 11

Ustanowienie zdolności operacyjnych

1. Wdrożenie operacji zaciągania pożyczek oraz zarządzania długiem w ramach zróżnicowanej strategii finansowania oraz związanych z nimi operacji udzielania pożyczek obejmuje ustanowienie zdolności operacyjnych i zarządzanie tymi zdolnościami, mające zapewnić, że wprowadzone systemy gwarantują należyte zarządzanie finansami i podlegają solidnemu zarządzaniu ryzykiem oraz dokumentacji procesów i decyzji.

2. Wspomniane zdolności operacyjne obejmują w szczególności:

Artykuł 12

Sprawozdawczość dotycząca realizacji operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek

Dwa razy w roku Komisja sporządza sprawozdanie na temat wszystkich aspektów swojej strategii zaciągania pożyczek i zarządzania długiem, takich jak podstawa prawna, niespłacone kwoty obligacji i bonów, profil zapadalności, wypłacone dotacje i pożyczki, harmonogram spłaty wypłaconych pożyczek, koszt finansowania oraz kwota, którą zamierza wyemitować w nadchodzącym półroczu. Sprawozdanie to przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

ROZDZIAŁ 3

RACHUNKOWOŚĆ I KSIĘGOWY

Artykuł 13

Rachunek na potrzeby zarządzania wpływami

1. Wpływami z tytułu operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek zarządza się za pośrednictwem rachunku otwartego przez księgowego Komisji. Księgowy przekazuje uprawnienia w zakresie zarządzania tym rachunkiem właściwym służbom Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu, które zarządzają nim zgodnie z przepisami, zasadami i procedurami określonymi w niniejszej decyzji.

2. Rachunek prowadzony jest w EBC na podstawie umowy o świadczenie usług agenta skarbowego. Deponuje się na nim specjalne ostrożnościowe środki pieniężne, których wysokość dostosowana jest do kwot przyszłych płatności.

Artykuł 14

Księgowanie operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek

Księgowy odpowiada za zapewnienie odpowiedniego księgowania wszystkich operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek zgodnie z unijnymi regułami rachunkowości oraz z tytułem XIII rozporządzenia finansowego.

Artykuł 15

Sporządzanie sprawozdań finansowych

1. Księgowy odpowiada za sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych dotyczących operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek zgodnie z unijnymi regułami rachunkowości i w oparciu o informacje przekazane przez urzędników zatwierdzających program.

2. Te sprawozdania finansowe wchodzą w skład skonsolidowanego rocznego sprawozdania finansowego budżetu Unii.

ROZDZIAŁ 4

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM I ZGODNOŚĆ Z PRZEPISAMI

Artykuł 16

Rola dyrektora ds. ryzyka w zakresie operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek

1. Należy powołać dyrektora ds. ryzyka w zakresie operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek, którego uprawnienia i funkcje określa niniejsza decyzja.

2. Zadaniem dyrektora ds. ryzyka jest zapewnienie, aby systemy i procesy stosowane do przeprowadzania operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek były projektowane i wdrażane w sposób zapewniający w jak największym stopniu ochronę interesów finansowych Unii oraz należyte zarządzanie finansami w zakresie tych operacji.

3. Funkcja dyrektora ds. ryzyka pełniona jest niezależnie od funkcji i zadań związanych z planowaniem, wdrażaniem, wykonywaniem i rozliczaniem operacji. Dyrektor ds. ryzyka jest niezależny w wykonywaniu zadań i obowiązków opisanych w niniejszym rozdziale i otrzymuje niezbędne zasoby.

4. Dyrektor ds. ryzyka podlega bezpośrednio członkowi kolegium odpowiedzialnemu za budżet w zakresie obowiązków określonych w niniejszym rozdziale.

5. Pracownik, któremu powierzono funkcję pracownika ds. zgodności z przepisami, podlega bezpośrednio dyrektorowi ds. ryzyka w kwestiach określonych w art. 17 ust. 4.

Artykuł 17

Ustanowienie polityki wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami

1. Dyrektor ds. ryzyka opracowuje politykę wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami, w której określa główne rodzaje ryzyka dla interesów finansowych Unii wynikające z realizacji operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek. W tym kontekście dyrektor ds. ryzyka bierze pod uwagę zasady dotyczące uznawania i oceny ryzyka, zgodnie z którymi główne rodzaje ryzyka są identyfikowane i na bieżąco oceniane przez skuteczny system kontroli wewnętrznej.

2. Polityka wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami wyznacza strategiczne cele w zakresie ryzyka i zapewnia ogólne ramy wytycznych w zakresie zarządzania ryzykiem mające zastosowanie do operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek.

3. Polityka wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami określa wszystkie powiązane rodzaje ryzyka, w tym ryzyko utraty płynności, ryzyko rynkowe, ryzyko finansowania, ryzyko kredytowe, ryzyko kontrahenta i ryzyko operacyjne, wynikające z realizacji operacji zaciągania pożyczek, zarządzania długiem i udzielania pożyczek. Polityka ta określa w odniesieniu do każdego ryzyka: gotowość do podejmowania wysokiego ryzyka, ogólne metody pomiaru ekspozycji na ryzyko, wymogi w zakresie monitorowania i sprawozdawczości, a także mechanizm eskalacji mający zastosowanie w przypadku naruszeń lub braku zgodności z przepisami. Służy ona weryfikacji solidności procedur niezbędnych do zapewnienia prawości, uczciwości i przejrzystości tych operacji oraz odpowiednio ogranicza wszelkie ryzyko finansowe lub operacyjne.

4. Polityka wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami obejmuje następujące zasady i procedury:

5. Politykę wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami poddaje się przeglądowi co najmniej raz w roku i w razie potrzeby zmienia.

6. Politykę wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami przedkłada do zatwierdzenia członkowi kolegium odpowiedzialnemu za budżet dyrektor ds. ryzyka.

Artykuł 18

Rola dyrektora ds. ryzyka

1. Dyrektor ds. ryzyka monitoruje, czy polityka wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami jest wdrażana w sposób kompleksowy i spójny.

2. W szczególności dyrektor ds. ryzyka wykonuje następujące zadania:

Artykuł 19

Sprawozdawczość dyrektora ds. ryzyka

1. Dyrektor ds. ryzyka składa regularne sprawozdania na temat istotnego ryzyka oraz zgodności z zasadami i procedurami ustanowionymi zgodnie z art. 17 ust. 4 członkowi kolegium odpowiedzialnemu za budżet, komitetowi ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami, dyrektorowi generalnemu Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu oraz księgowemu. Dyrektor ds. ryzyka przekazuje również regularnie informacje na temat ryzyka i limitów dotyczących ryzyka osobom odpowiedzialnym za operacyjne wykonanie zróżnicowanej strategii finansowania.

Dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu bez zbędnej zwłoki podejmuje niezbędne środki w celu zaradzenia przekazanym ustaleniom i udziela dyrektorowi ds. ryzyka wyjaśnień na temat wprowadzonych środków.

Składając sprawozdania członkowi kolegium odpowiedzialnemu za budżet, dyrektor ds. ryzyka może również, w stosownych przypadkach, przekazać mu informacje na temat ustaleń, o których mowa w akapicie drugim, oraz na temat obrad komitetu ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami.

2. Dyrektor ds. ryzyka raz w roku składa Komisji sprawozdanie z wdrażania polityki wysokiego szczebla w zakresie ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami.

Artykuł 20

Rola komitetu ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami

1. Ustanawia się komitet ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami mający wspierać dyrektora ds. ryzyka w wykonywaniu powierzonych mu obowiązków.

2. Komitet ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami:

Artykuł 21

Członkowie i organizacja komitetu ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami

1. W skład komitetu ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami wchodzą: dyrektor ds. ryzyka, księgowy Komisji, pracownik ds. zgodności, dwóch pracowników dyrekcji generalnych, których funkcje wymagają wiedzy w zakresie zarządzania ryzykiem i nadzoru nad rynkami finansowymi, a także dwóch pracowników Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu wyznaczonych przez dyrektora generalnego tej dyrekcji.

2. Dyrektor ds. ryzyka zaprasza dwóch ekspertów zewnętrznych na posiedzenia komitetu ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami. Eksperci zewnętrzni udzielają opinii i uczestniczą w obradach bez prawa do głosowania w sprawach skierowanych do komitetu.

3. O ile to możliwe, komitet ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami przyjmuje stanowiska na zasadzie konsensusu lub, w przypadku jego braku, zwykłą większością głosów swoich członków. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos dyrektora ds. ryzyka.

4. Komitet ds. ryzyka i zapewnienia zgodności z przepisami przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

ROZDZIAŁ 5

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE ORAZ KOŃCOWE

Artykuł 22

Uchylenie

Decyzja C(2021) 2502 traci moc.

Odniesienia do uchylonej decyzji interpretuje się jako odniesienia do niniejszej decyzji.

Artykuł 23

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2022 r.