Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie uzupełnia rozporządzenie (UE) 2021/2115 o:

TYTUŁ II

DODATKOWE WYMOGI DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH RODZAJÓW INTERWENCJI W FORMIE PŁATNOŚCI bezpośrednich

ROZDZIAŁ I

Konopie

Artykuł 2

Dodatkowe wymogi kwalifikowalności

Przy określaniu w swoich planach strategicznych WPR definicji przewidzianych w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115 państwa członkowskie uzależniają przyznanie płatności na rzecz produkcji konopi od stosowania materiału siewnego odmian konopi, które spełniają następujące wymogi:

Artykuł 3

Weryfikacja odmian konopi i ilościowe oznaczanie zawartości THC

1. Państwa członkowskie ustanawiają system weryfikacji na potrzeby oznaczania zawartości THC w odmianach konopi, który pozwala im na stosowanie metody weryfikacji odmian konopi i ilościowego oznaczania zawartości THC w odmianach konopi określonej w załączniku I.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego prowadzi dokumentację wyników analiz zawartości THC. Dokumentacja ta w odniesieniu do każdej odmiany zawiera co najmniej wyniki analiz zawartości THC z każdej próby wyrażone w wartości procentowej z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, zastosowaną procedurę, liczbę przeprowadzonych badań, wskazanie miejsca, w którym pobrano daną próbę, oraz działania podjęte na szczeblu krajowym.

3. Jeśli średnia wyników dla wszystkich prób danej odmiany przekracza zawartość THC określoną w art. 4 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2115, w następnym roku składania wniosków odnośnie do danej odmiany państwa członkowskie stosują procedurę B określoną w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Wspomnianą procedurę stosuje się w kolejnych latach składania wniosków, chyba że wyniki wszystkich analiz danej odmiany są niższe od zawartości THC określonej w art. 4 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2115.

4. Jeśli w drugim roku średnia wyników dla wszystkich prób danej odmiany przekracza zawartość THC określoną w art. 4 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2115, państwo członkowskie zgłasza Komisji nazwę danej odmiany najpóźniej do dnia 15 stycznia kolejnego roku składania wniosków. Począwszy od tego roku składania wniosków, uprawa danej odmiany nie daje prawa do płatności bezpośrednich w danym państwie członkowskim.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby producenci konopi byli w odpowiednim czasie informowani o nazwach odmian konopi, które nie kwalifikują się do objęcia płatnością bezpośrednią zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2115, po otrzymaniu powiadomienia zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, poprzez podanie tej informacji do wiadomości publicznej nie później niż w dniu złożenia pojedynczego wniosku.

Artykuł 4

Międzyplon

Do celów niniejszego rozdziału „konopie uprawiane jako międzyplon" oznaczają uprawy konopi zasiane po dniu 30 czerwca danego roku.

Artykuł 5

Wymogi dotyczące uprawy

Konopie nadal uprawia się w normalnych warunkach zgodnie z miejscową praktyką przez przynajmniej 10 dni po zakończeniu kwitnienia tak, aby można było przeprowadzić kontrole niezbędne do stosowania niniejszego artykułu.

Konopie uprawiane jako międzyplon są uprawiane w normalnych warunkach, zgodnie z miejscową praktyką co najmniej do końca okresu wegetacyjnego.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na zbiór konopi przed końcem 10-dniowego okresu po zakończeniu kwitnienia, pod warunkiem że zbiór ma miejsce po rozpoczęciu kwitnienia i że inspektorzy wskażą, które z reprezentatywnych części każdej przedmiotowej działki będą nadal uprawiane przez co najmniej 10 dni po zakończeniu kwitnienia do celów kontroli zgodnie z metodą określoną w załączniku I.

ROZDZIAŁ II

Bawełna

Artykuł 6

Zatwierdzenie gruntów rolnych do celów produkcji bawełny

Państwa członkowskie, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) 2021/2115, ustanawiają w swoich planach strategicznych WPR obiektywne kryteria zatwierdzania gruntów rolnych zgodnie z art. 37 ust. 3 tego rozporządzenia.

Takie podstawowe kryteria oparte są co najmniej na jednym z następujących elementów:

Artykuł 7

Zatwierdzenie odmian do siewu

Państwa członkowskie, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) 2021/2115, określają w swoich planach strategicznych WPR, które odmiany, zarejestrowane we wspólnym katalogu odmian gatunków roślin rolniczych przewidzianym w dyrektywie 2002/53/WE i dostosowane do ich potrzeb rynkowych, są zatwierdzone do siewu.

Artykuł 8

Dodatkowe warunki otrzymania płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny

W przypadku płatności specyficznych w odniesieniu do bawełny, o których mowa w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115, państwa członkowskie, o których mowa w art. 36 tego rozporządzenia, określają w swoich planach strategicznych WPR minimalną gęstość obsadzenia na obszarze zasiewu, ustaloną na podstawie warunków glebowo-klimatycznych oraz, w stosownych przypadkach, specyfiki regionalnej.

Artykuł 9

Zatwierdzenie organizacji międzybranżowych

1. Państwo członkowskie, w którym mają siedzibę podmioty zajmujące się odziarnianiem bawełny, zatwierdza organizację międzybranżową w rozumieniu art. 39 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115 na okres jednego roku, rozpoczynający się w odpowiednim czasie przed okresem siewu w danym roku, pod warunkiem że dana organizacja spełnia następujące kryteria:

2. W przypadku stwierdzenia, że zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia już kryteriów zatwierdzenia przewidzianych w ust. 1, państwo członkowskie, które dokonało zatwierdzenia, cofa to zatwierdzenie, chyba że w odniesieniu do niespełnienia kryteriów zostaną podjęte działania naprawcze w terminie, który ma zostać ustalony przez państwo członkowskie w decyzji o cofnięciu zatwierdzenia. Właściwy organ odpowiedzialnego państwa członkowskiego z wyprzedzeniem powiadamia organizację międzybranżową o zamiarze cofnięcia zatwierdzenia, podając powody takiej decyzji. Organ ten zapewnia organizacji międzybranżowej możliwość przedstawienia uwag w terminie określonym w powiadomieniu o planowanym wycofaniu.

Rolnicy będący członkami zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, której zatwierdzenie zostało cofnięte zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu, nie kwalifikują się do otrzymania zwiększenia płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny na podstawie art. 40 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

Artykuł 10

Obowiązki rolników produkujących bawełnę

1. Rolnik nie może być członkiem więcej niż jednej zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, o której mowa w art. 39 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

2. Rolnik będący członkiem zatwierdzonej organizacji międzybranżowej dostarcza wyprodukowaną bawełnę wyłącznie takiemu przedsiębiorcy zajmującemu się odziarnianiem bawełny, który należy do tej samej organizacji.

3. Przynależność rolników do zatwierdzonej organizacji międzybranżowej wynika z dobrowolnego przystąpienia.

TYTUŁ III

DODATKOWE WYMOGI W ODNIESIENIU DO NIEKTÓRYCH RODZAJÓW INTERWENCJI W SEKTORACH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 42 ROZPORZĄDZENIA (UE) 2021/2115

ROZDZIAŁ I

Wspólne przepisy mające zastosowanie do interwencji w sektorze owoców i warzyw, w sektorze pszczelarskim, w sektorze wina, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w tytule III rozdział III rozporządzenia (UE) 2021/2115

Sekcja 1

Wspólne przepisy dotyczące inwestycji, rodzajów interwencji związanych z działaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi, coachingu, promowania i informowania, funduszy ubezpieczeń wzajemnych, ponownego sadzenia, zielonych zbiorów i niezbierania plonów, ubezpieczania zbiorów, operacji wycofywania z obrotu i zbiorowego składowania produktów

Artykuł 11

Inwestycje w aktywa materialne i niematerialne

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR inwestycje w aktywa materialne i niematerialne przewidziane w sektorze owoców i warzyw, w sektorze pszczelarskim, w sektorze wina, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zapewniają one, aby:

Inwestycje w aktywa materialne, o których mowa w akapicie pierwszym, są dokonywane w obiektach beneficjenta lub, w stosownych przypadkach, w obiektach jego członków będących producentami lub jego spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 31 ust. 7 niniejszego rozporządzenia. Jednakże w sektorze pszczelarskim państwa członkowskie mogą również przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR inwestycje w aktywa materialne dokonywane poza obiektami beneficjenta.

Jeżeli inwestycja jest przeprowadzana na terenie dzierżawionym na podstawie szczególnych krajowych przepisów dotyczących własności, wymóg własności beneficjenta może nie mieć zastosowania, pod warunkiem że aktywa były w posiadaniu beneficjenta co najmniej przez okres wymagany w ust. 1 lit. b).

2. Państwa członkowskie mogą przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR, że wsparcie na rzecz inwestycji w aktywa materialne i niematerialne, w tym inwestycje realizowane na podstawie umów leasingowych, może być finansowane w ramach jednej kwoty lub w ratach zatwierdzonych, w stosownych przypadkach, w programie operacyjnym lub w sposób określony przez państwa członkowskie w odpowiednich interwencjach.

Jeśli okres, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), w odniesieniu do danej inwestycji przekracza czas trwania programu operacyjnego, państwa członkowskie zapewniają możliwość przeniesienia inwestycji na następny program operacyjny.

W przypadku gdy państwa członkowskie przewidują w swoich planach strategicznych WPR wsparcie na rzecz inwestycji w aktywa materialne i niematerialne, dążąc do osiągnięcia celów rolno-środowiskowo-klimatycznych, o których mowa w art. 46 lit. e) i f) oraz art. 57 lit. b) rozporządzenie (UE) 2021/2115, inwestycje te muszą służyć osiągnięciu co najmniej jednego z celów wymienionych w art. 12 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

3. Państwa członkowskie mogą przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR wsparcie na rzecz inwestycji w aktywa materialne i niematerialne składające się z systemów wytwarzających energię, pod warunkiem że ilość wytworzonej energii nie przekracza ilości energii, która może zostać wykorzystana w skali roku na potrzeby normalnej działalności beneficjenta.

4. Państwa członkowskie mogą przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR wsparcie na rzecz inwestycji w nawadnianie, pod warunkiem że:

5. Wsparcie na rzecz inwestycji w poprawę istniejącej instalacji nawadniającej lub elementu infrastruktury nawadniającej może być udzielane, jeżeli spełnione są następujące warunki:

Warunki określone w akapicie pierwszym lit. a) i b) nie mają zastosowania do inwestycji dokonywanych w celu wsparcia ulepszeń istniejącej instalacji nawadniającej lub elementu infrastruktury nawadniającej, związanych z utworzeniem zbiornika lub wykorzystaniem odzyskanej wody, która nie wpływa na części wód podziemnych lub powierzchniowych.

6. Wsparcie na rzecz inwestycji w nawadnianie prowadzących do wzrostu netto powierzchni nawadnianego obszaru, wpływających na daną część wód podziemnych lub powierzchniowych może być udzielane, jeżeli spełnione są następujące warunki:

7. Wsparcie na rzecz inwestycji w wykorzystanie odzyskanej wody jako alternatywnego źródła zaopatrzenia w wodę może być udzielane, pod warunkiem że wykorzystanie takiej wody jest zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/741 (9).

8. Wsparcie na rzecz inwestycji w utworzenie lub rozbudowę zbiornika do celów nawadniania może być udzielane, pod warunkiem że nie prowadzi to do znaczącego negatywnego oddziaływania na środowisko.

9. Państwa członkowskie zapewniają odzyskanie unijnej pomocy finansowej od beneficjenta, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), wystąpi jedna z poniższych sytuacji:

W przypadku nieprzestrzegania przez beneficjenta warunków określonych przez państwa członkowskie w ich planach strategicznych WPR na podstawie ust. 1-8 oraz akapitu pierwszego niniejszego ustępu państwa członkowskie zapewniają odzyskanie pomocy finansowej Unii w wymiarze proporcjonalnym do okresu nieprzestrzegania warunków.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieodzyskiwaniu unijnej pomocy finansowej, jeżeli beneficjent zaprzestanie działalności produkcyjnej z powodu upadłości niewynikającej z oszukańczego bankructwa.

Jeżeli członek będący producentem wystąpi z organizacji lub grupy producentów, państwa członkowskie zapewniają, by inwestycja lub jej wartość końcowa zostały odzyskane przez beneficjenta oraz by wartość końcowa została dodana do funduszu operacyjnego.

W odpowiednio uzasadnionych okolicznościach państwa członkowskie mogą przewidzieć, że beneficjent nie jest zobowiązany do odzyskania inwestycji lub jej wartości końcowej.

10. W przypadku zastępowania aktywów, na które udzielono wsparcia inwestycyjnego, wartość końcowa zastąpionych inwestycji:

Niezależnie od akapitu pierwszego państwa członkowskie nie mogą przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR prostego zastąpienia inwestycji identycznymi aktywami.

11. Państwa członkowskie nie mogą udzielać wsparcia na rzecz inwestycji określonych jako interwencje w ich planach strategicznych WPR, jeżeli interwencje te otrzymują wsparcie zgodnie z art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. h)-k) tego rozporządzenia.

Artykuł 12

Interwencje związane z celami rolno-środowiskowo-klimatycznymi

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR inwestycje służące osiągnięciu celów rolno-środowiskowo-klimatycznych w sektorze owoców i warzyw, w sektorze pszczelarskim, w sektorze wina, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zapewniają one w swoich planach strategicznych WPR, aby określone w nich interwencje służyły osiągnięciu jednego z następujących celów:

Państwa członkowskie zapewniają, aby beneficjenci przedstawili dowody oczekiwanego pozytywnego wkładu w osiągnięcie co najmniej jednego celu środowiskowego w momencie przedkładania do zatwierdzenia proponowanego programu operacyjnego, interwencji lub zmiany takiego programu lub takiej interwencji.

2. Interwencje, o których mowa w ustępie pierwszym, są dokonywane w obiektach beneficjenta lub, w stosownych przypadkach, w obiektach jego członków będących producentami lub jego spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 31 ust. 7 niniejszego rozporządzenia. Jednakże w sektorze pszczelarskim państwa członkowskie mogą również przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR takie interwencje realizowane poza terenem beneficjenta. Oczekiwane korzyści i dodatkowe oddziaływanie interwencji związanej z celami rolno-środowiskowo-klimatycznymi należy wykazać ex ante poprzez specyfikacje projektów lub inne dokumenty techniczne, które beneficjent ma przedstawić w momencie składania wniosku o zatwierdzenie operacji, programu operacyjnego lub zmiany takiego programu lub takiej operacji, przedstawiając wyniki, które można uzyskać dzięki realizacji danej interwencji.

3. Przy określaniu wydatków, które mają zostać pokryte, państwa członkowskie uwzględniają dodatkowe poniesione koszty i utracone dochody wynikające ze zrealizowanych interwencji związanych z celami rolno-środowiskowo-klimatycznymi oraz ustalone cele.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby beneficjenci realizujący interwencje związane z celami rolno-środowiskowo-klimatycznymi mieli dostęp do odpowiedniej wiedzy i właściwych informacji wymaganych do realizacji takich interwencji oraz aby osobom, które tego wymagają, zapewniono odpowiednie szkolenia, a także dostęp do wiedzy specjalistycznej w celu wsparcia rolników, którzy podejmują zobowiązanie do zmiany ich systemów produkcji.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby w programach operacyjnych dotyczących operacji realizowanych w ramach interwencji związanych z celami rolno-środowiskowo-klimatycznymi w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, przewidziana była klauzula przeglądowa w celu zapewnienia ich dostosowania w przypadku zmiany jakichkolwiek odpowiednich obowiązkowych norm, wymogów lub obowiązków.

Artykuł 13

Coaching

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w zakresie coachingu w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zapewniają one w swoich planach strategicznych WPR, aby określone w nich interwencje służyły osiągnięciu jednego z następujących celów:

2. Dostawcą usług coachingu jest organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacją producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów. Dostawca usług coachingu korzysta ze wsparcia na rzecz interwencji w zakresie coachingu.

3. Odbiorcą usług coachingu jest organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów, producenci indywidualni będący lub niebędący członkami organizacji producentów, ich zrzeszeń lub grupy producentów.

4. Wszystkie koszty kwalifikowalne związane z działalnością coachingową są zwracane dostawcy usług coachingu, który włączył taką interwencję do swojego programu operacyjnego.

5. Interwencje w zakresie coachingu nie podlegają outsourcingowi.

Artykuł 14

Promocja, komunikacja i marketing

W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w zakresie promocji, komunikacji i marketingu w sektorze owoców i warzyw, w sektorze wina, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zapewniają one w swoich planach strategicznych WPR, aby określone w nich interwencje służyły osiągnięciu jednego z następujących celów:

Artykuł 15

Fundusze ubezpieczeń wzajemnych

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w zakresie funduszy ubezpieczeń wzajemnych w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zapewniają one warunki realizacji dotyczące kosztów administracyjnych związanych z zakładaniem funduszy ubezpieczeń wzajemnych, dokonywaniem wpłat do tych funduszy oraz w stosownych przypadkach ich uzupełnianiem.

2. Wydatki kwalifikowalne na koszty administracyjne zakładania funduszy ubezpieczeń wzajemnych w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, obejmują zarówno pomoc finansową Unii, jak i wkład beneficjenta. Łączna kwota wydatków kwalifikowalnych nie może przekraczać 20 %, 16 % lub 8 % wkładu beneficjenta do kapitału funduszu ubezpieczeń wzajemnych odpowiednio w pierwszym, drugim i trzecim roku jego funkcjonowania.

3. Beneficjent może otrzymać wsparcie na pokrycie kosztów administracyjnych związanych z zakładaniem funduszy ubezpieczeń wzajemnych w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, tylko raz i tylko w ciągu pierwszych 3 lat funkcjonowania funduszu ubezpieczeń wzajemnych.

Jeżeli beneficjent zwraca się z wnioskiem o takie wsparcie dopiero w drugim lub trzecim roku funkcjonowania funduszu ubezpieczeń wzajemnych, wsparcie wynosi odpowiednio 16 % lub 8 % wkładu beneficjenta do kapitału funduszu ubezpieczeń wzajemnych w drugim i trzecim roku jego funkcjonowania.

4. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w zakresie funduszy ubezpieczeń wzajemnych w sektorze wina, o którym mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. l) rozporządzenia (UE) 2021/2115, ograniczają one wsparcie Unii na rzecz kosztów administracyjnych związanych z zakładaniem funduszy ubezpieczeń wzajemnych w sektorze wina do:

Okres wsparcia nie może przekroczyć 3 lat.

Artykuł 16

Ponowne sadzenie sadów, gajów oliwnych lub winnic po ich obowiązkowym karczowaniu

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w sektorze owoców i warzyw, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych, w sektorze wina oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, w formie ponownego sadzenia sadów, gajów oliwnych lub winnic po obowiązkowym karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych lub, w przypadku sadów i gajów oliwnych, w celu dostosowania do zmiany klimatu, zapewniają, aby beneficjenci przestrzegali przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (11) podczas realizacji tych interwencji.

2. Wydatki na ponowne sadzenie sadów lub gajów oliwnych nie mogą przekraczać 20 % całkowitych wydatków w ramach każdego programu operacyjnego lub odpowiedniej interwencji.

Artykuł 17

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w sektorze owoców i warzyw, w sektorze wina, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, w formie „zielonych zbiorów" w odniesieniu do tych sektorów oraz „niezbierania plonów" w odniesieniu do tych sektorów z wyjątkiem sektora wina, zapewniają one, aby interwencje te miały charakter dodatkowy i różniły się od zwykłych praktyk upraw oraz aby dotyczyły 100 % oczekiwanej produkcji danego produktu na danej działce.

„Zielone zbiory" oznaczają całkowite zbiory niedojrzałych, nienadających się do sprzedaży produktów na danym obszarze, które przed rozpoczęciem zielonych zbiorów nie zostały uszkodzone. „Niezbieranie plonów" oznacza zakończenie bieżącego cyklu produkcyjnego na danym obszarze, gdy produkt jest dobrze rozwinięty oraz ma solidną i właściwą jakość handlową.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby interwencje w zakresie zielonych zbiorów były realizowane w sezonach wegetacyjnych, zanim produkt osiągnie etap sprzedaży i nie mogły być podejmowane w odniesieniu do produktów, których zbiory już się rozpoczęły.

3. Państwa członkowskie określają w swoich planach strategicznych WPR maksymalne terminy w sezonie produkcyjnym na zastosowanie interwencji w zakresie zielonych plonów w odniesieniu do każdego produktu objętego takimi interwencjami, jak również inne warunki kwalifikowalności w odniesieniu do zielonych zbiorów oraz niezbierania plonów, w tym, w stosownych przypadkach, odmian i kategorii produktów.

4. Państwa członkowskie wykluczają rekompensatę finansową za interwencje w zakresie niezbierania plonów realizowane w przypadku, gdy z danego obszaru produkcji pozyskiwano produkcję w celach handlowych w trakcie normalnego cyklu produkcyjnego.

5. Wsparcie dla zielonych zbiorów obejmuje tylko produkty, które fizycznie znajdują się na polach i faktycznie zostają zebrane w ramach zielonych zbiorów. W przypadku sektorów innych niż sektor wina kwoty rekompensaty obejmujące zarówno pomoc finansową Unii, jak i wkład organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów, międzynarodowych organizacji producentów, międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów lub grup producentów w odniesieniu do zielonych zbiorów i niezbierania plonów są ustalane przez państwo członkowskie, w odniesieniu do płatności na hektar, na poziomie odpowiadającym nie więcej niż 90 % maksymalnego poziomu wsparcia dotyczącego wycofania z obrotu, do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja, mającego zastosowanie do tego samego produktu.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby beneficjenci z wyprzedzeniem powiadamiali właściwe organy państw członkowskich na piśmie lub drogą elektroniczną o zamiarze przeprowadzenia zielonych zbiorów lub niezbierania plonów.

7. Państwa członkowskie określają w swoich planach strategicznych WPR:

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby:

Artykuł 18

Ubezpieczenie zbiorów i produkcji

W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR ubezpieczenie zbiorów i produkcji jako interwencję w sektorze owoców i warzyw, w sektorze chmielu, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, mogą one przyznać dodatkowe środki krajowe na wsparcie działań w zakresie ubezpieczenia zbiorów i produkcji objętych funduszem operacyjnym. Łączne wsparcie publiczne nie może przekraczać 80 % kosztów składek ubezpieczeniowych opłacanych przez producentów tytułem ubezpieczenia od strat.

Interwencje w zakresie ubezpieczania zbiorów i produkcji nie obejmują odszkodowań otrzymanych z tytułu ubezpieczeń, które zwracają producentom ponad 100 % utraconych dochodów, uwzględniając jednocześnie wszelkie rekompensaty uzyskiwane przez producentów w ramach innych programów wsparcia lub ubezpieczeń związanych z przedmiotowymi ubezpieczeniami.

Artykuł 19

Operacje wycofania z obrotu do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja

W przypadku gdy państwa członkowskie włączają do swoich planów strategicznych WPR interwencje w formie „wycofania z obrotu do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja", zapewniają one definitywne wycofanie z rynku określonego produktu w taki sposób, że nie może on zostać ponownie wprowadzony na rynek do celów spożywczych.

Państwa członkowskie mogą jedynie przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR interwencje w formie „wycofania z obrotu do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja" w sektorze owoców i warzyw, jak również w innych sektorach, o których mowa odpowiednio w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, i tylko w odniesieniu do produktów łatwo psujących się, które nie mogą być trwale przechowywane na zwykłym etapie handlowym bez chłodzenia.

Państwa członkowskie nie mogą przewidzieć w swoich planach strategicznych WPR interwencji w formie „wycofania z obrotu do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja" w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego i produktów sektora cukru, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 20

Zbiorowe składowanie produktów

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w zakresie zbiorowego składowania produktów, o których to interwencjach mowa w art. 47 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, przewidują one czasowe wycofanie produktu z rynku w okresie pewnej presji rynkowej oraz przyjmują przepisy w celu zapewnienia, aby dany produkty był składowany na odpowiedzialność beneficjenta w takich warunkach, które pozwalają zachować jego normalną wartość handlową i są zgodne z obowiązującymi przepisami sanitarnymi. W przypadku produktów o krótkim okresie przydatności do spożycia w stanie świeżym państwa członkowskie zapewniają, aby dany produkt był przechowywany w stanie zamrożonym lub w postaci przetworzonej. Produkty, w przypadku których w normalnym procesie produkcji wymagany jest pewien okres dojrzewania lub w przypadku których taki proces dojrzewania zwiększa wartość produktu, kwalifikują się do zbiorowego składowania dopiero po całkowitym zakończeniu tego okresu dojrzewania.

2. Państwa członkowskie ustalają, w odniesieniu do każdego produktu, dla którego w ich planach strategicznych WPR przewidziana jest ta interwencja, minimalny okres przechowywania oraz maksymalną kwotę rekompensaty za jednostkę produktu i za dzień składowania, jak również odpowiednie warunki składowania. Maksymalna kwota, którą można sfinansować z funduszu operacyjnego, nie może być wyższa niż suma kosztów fizycznego składowania, w stosownych przypadkach w formie zamrożonej lub przetworzonej, oraz kosztów finansowych wynikających z unieruchomienia wartości produktu według aktualnych cen rynkowych. Ta maksymalna kwota nie obejmuje ewentualnych kosztów mrożenia lub przetwarzania ani ewentualnego obniżenia wartości produktu. Państwa członkowskie ustalają również procedury kontrolne, w tym procedury dotyczące kontroli na miejscu, w celu zapewnienia niezastępowalności produktów, jak również przestrzegania warunków składowania i okresu składowania.

Sekcja 2

Formy wsparcia i rodzaje wydatków

Artykuł 21

Formy wsparcia

1. W sektorach, o których mowa w art. 42 rozporządzenia (UE) 2021/2115, państwa członkowskie przewidują wypłaty wsparcia na podstawie rzeczywistych kosztów poniesionych przez beneficjenta, popartych dokumentami takimi jak faktury, przedstawionymi przez beneficjentów w celu realizacji interwencji określonej w ich planie strategicznym WPR.

Państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o wypłacaniu wsparcia na podstawie standardowych stawek ryczałtowych, stawek jednostkowych lub kwot ryczałtowych. Przy ustalaniu tych stawek ryczałtowych, stawek jednostkowych i kwot ryczałtowych państwa członkowskie uwzględniają specyfikę regionalną lub lokalną i opierają swoje obliczenia na dowodach w postaci dokumentów wykazujących, że obliczenia te odzwierciedlają cenę rynkową operacji lub działań objętych daną interwencją.

2. W sektorze owoców i warzyw państwa członkowskie przestrzegają maksymalnych kwot wydatków i kosztów kondycjonowania, które mogą zostać poniesione w związku z odpowiednimi interwencjami określonymi w ich planach strategicznych WPR, przedstawionych w załącznikach V i VII.

3. Jeżeli państwa członkowskie przewidują w swoich planach strategicznych WPR wypłaty wsparcia w formie standardowych stawek ryczałtowych, stawek jednostkowych lub kwot ryczałtowych, podlegają one okresowemu przeglądowi w celu uwzględnienia indeksacji lub zmian gospodarczych.

4. W przypadku stosowania przez państwa członkowskie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczania ustanowionej zgodnie z art. 44 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115, przechowują one wszystkie dowody w postaci dokumentów dotyczących ustalenia standardowych stawek ryczałtowych, stawek jednostkowych lub kwot ryczałtowych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, oraz ich przeglądu.

5. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w sektorze wina związane z restrukturyzacją i przekształcaniem winnic oraz inwestycje w aktywa materialne i niematerialne, zastosowanie mają następujące przepisy:

6. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do pomocy finansowej Unii na destylację produktów ubocznych produkcji wina przeprowadzaną zgodnie z ograniczeniami określonymi w części II sekcja D załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 22

Rodzaje wydatków

1. Rodzaje wydatków objętych rodzajami interwencji, o których mowa w tytule III rozdział III rozporządzenia (UE) 2021/2115, nie mogą stanowić rekompensaty podatku od wartości dodanej wydatków kwalifikowalnych poniesionych przez beneficjenta, z wyjątkiem przypadków, gdy nie podlegają one zwrotowi na podstawie krajowych przepisów dotyczących VAT.

2. Rodzaje wydatków, o których mowa w akapicie pierwszym, nie obejmują rodzajów wydatków wymienionych w załączniku II.

3. Rodzaje wydatków wymienione w załączniku III są uznawane za kwalifikowalne przez państwa członkowskie przy określaniu odpowiednich interwencji i mogą być pokrywane z programów operacyjnych lub w sposób określony przez państwa członkowskie w odpowiednich interwencjach. Państwa członkowskie mogą uwzględnić w swoich planach strategicznych WPR inne kwalifikowalne rodzaje wydatków, pod warunkiem że nie są one wymienione w załączniku II.

4. Państwa członkowskie określają w swoich planach strategicznych WPR warunki, na jakich wydatki związane z interwencjami, o których mowa w art. 11 i 12, mogą być uznawane za przyczyniające się do osiągnięcia celów wynoszących odpowiednio 15 % i 2 % wydatków w ramach programów operacyjnych, o których mowa w art. 50 ust. 7 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, oraz 5 % wydatków w ramach interwencji, o których mowa w art. 60 ust. 4 tego rozporządzenia. Warunki te zapewniają, aby interwencje te służyły skutecznej realizacji powiązanych celów określonych w art. 46 i 57 tego rozporządzenia, odpowiednio w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora wina.

Artykuł 23

Koszty administracyjne i koszty personelu

1. Koszty personelu poniesione przez beneficjenta, jednostki zależne w rozumieniu art. 31 ust. 7 lub, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez państwo członkowskie, przez spółdzielnię będącą członkiem organizacji producentów uznaje się za kwalifikujące się do objęcia wsparciem, jeżeli zostały poniesione w związku z przygotowaniem lub realizacją konkretnej wspieranej interwencji lub działaniami następczymi prowadzonymi w odniesieniu do tej interwencji.

Takie koszty personelu obejmują, między innymi, koszty personelu zatrudnionego przez beneficjenta oraz koszty odpowiadające części godzin pracy poświęconych na realizację interwencji przez jego stały personel.

Państwa członkowskie zapewniają, aby beneficjent przedstawił dokumenty uzupełniające, w których wyszczególniono prace rzeczywiście wykonane w związku z daną interwencją, oraz aby wartość powiązanych kosztów personelu mogła zostać poddana niezależnej ocenie i weryfikacji. Wartość kosztów personelu związanych z daną interwencją nie może przekraczać kosztów ogólnie przyjętych na danym rynku w odniesieniu do tego samego rodzaju usług.

W celu określenia kosztów personelu związanych z realizacją interwencji przez stały personel beneficjenta mająca zastosowanie stawka godzinowa może zostać obliczona poprzez podzielenie ostatnich udokumentowanych rocznych kosztów zatrudnienia brutto poszczególnych pracowników, którzy pracowali przy realizacji operacji przez 1 720 godzin, lub proporcjonalnie w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.

W przypadku interwencji „promocja, komunikacja i marketing" i „działania komunikacyjne", o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. f) i art. 47 ust. 2 lit. l) rozporządzenia (UE) 2021/2115, a także w przypadku działań organizacji międzybranżowych oraz działań w zakresie promocji i komunikacji prowadzonych w państwach trzecich, o których mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. i), j) i k) tego rozporządzenia, wydatki poniesione na koszty administracyjne i koszty personelu ponoszone bezpośrednio przez beneficjentów nie mogą przekraczać 50 % całkowitych kosztów interwencji.

2. Koszty administracyjne poniesione przez beneficjenta, jednostki zależne w rozumieniu art. 31 ust. 7 lub, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez państwo członkowskie, przez spółdzielnię będącą członkiem organizacji producentów uznaje się za kwalifikujące się do objęcia wsparciem, jeżeli zostały poniesione w związku z przygotowaniem lub realizacją konkretnej wspieranej interwencji lub działaniami następczymi prowadzonymi w odniesieniu do tej interwencji.

Koszty administracyjne są uznawane za kwalifikowalne, jeżeli nie przekraczają 4 % całkowitych kosztów kwalifikowalnych realizowanej interwencji.

Koszty audytów zewnętrznych uznaje się za kwalifikujące się do objęcia wsparciem, jeżeli takie audyty są przeprowadzane przez niezależny i wykwalifikowany organ zewnętrzny.

3. Państwa członkowskie mogą określić w swoich planach strategicznych WPR, w odniesieniu do sektora owoców i warzyw, sektora chmielu, sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych lub innych sektorów, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, standardową stawkę ryczałtową dla kosztów personelu i kosztów administracyjnych związanych z zarządzaniem funduszem operacyjnym lub przygotowaniem, realizacją i monitorowaniem programu operacyjnego na poziomie maksymalnie 2 % zatwierdzonego funduszu operacyjnego, obejmującego zarówno pomoc finansową Unii, jak i wkład organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub grupy producentów.

ROZDZIAŁ II

Szczegółowe przepisy mające zastosowanie do sektora owoców i warzyw, sektora oliwek stołowych i oliwy z oliwek oraz innych sektorów, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115

Sekcja 1

Objęte produkty i koszty transportu

Artykuł 24

Objęte produkty

Rodzaj interwencji obejmuje wyłącznie produkty, w odniesieniu do których organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów są uznane, pod warunkiem że wartość produktów objętych danym programem operacyjnym stanowi więcej niż 50 % wartości wszystkich produktów wprowadzonych do obrotu przez daną organizację w sektorze objętym tym programem operacyjnym. Ponadto produkty te muszą pochodzić od członków danej organizacji producentów lub członków będących producentami należących do innej organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów.

Artykuł 25

Koszty transportu i wymóg kondycjonowania w przypadku bezpłatnej dystrybucji

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w formie „wycofania z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję lub inne przeznaczenia", o których mowa w art. 47 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, ustalają one koszty transportu w celu bezpłatnej dystrybucji wszystkich produktów wycofanych z rynku w ramach programów operacyjnych na podstawie stawki jednostkowej ustalonej na podstawie odległości między miejscem wycofania a miejscem dostawy w celu bezpłatnej dystrybucji. Zwrotowi podlegają wyłącznie koszty transportu na odległość do 750 km.

2. Koszty transportu są zwracane stronie, która faktycznie ponosi koszty finansowe danej operacji transportowej. Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

3. Kondycjonowanie produktów wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji w ramach programów operacyjnych podlega następującym wymogom:

Sekcja 2

Maksymalny poziom pomocy finansowej Unii na rzecz wycofania z obrotu

Artykuł 26

Wsparcie

1. W przypadku rodzaju interwencji „wycofanie z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję lub inne przeznaczenia", o którym mowa w art. 47 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku V, suma kosztów transportu i kosztów kondycjonowania produktów wycofanych w celu bezpłatnej dystrybucji, o których mowa w art. 33 niniejszego rozporządzenia, dodana do maksymalnej kwoty wsparcia na rzecz wycofania z rynku, nie może przekraczać średniej ceny rynkowej EXW ustalonej przez organizację producentów danego produktu w ciągu ostatnich 3 lat, w tym, w stosownych przypadkach, po przetworzeniu.

2. W odniesieniu do rodzaju interwencji „wycofanie z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję lub inne przeznaczenie", o którym mowa w art. 47 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, mającego zastosowanie do produktów innych niż wymienione w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie ustalają maksymalne kwoty wsparcia, obejmujące pomoc finansową Unii, w stosownych przypadkach wkład krajowy i wkład organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub grupy producentów, na poziomie nieprzekraczającym 40 % średniej ceny rynkowej EXW ustalonej przez organizację producentów w ciągu poprzednich 5 lat w przypadku bezpłatnej dystrybucji oraz na poziomie nieprzekraczającym 30 % średniej ceny rynkowej EXW ustalonej przez organizację producentów w ciągu poprzednich 5 lat w przypadku przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja.

3. W przypadku gdy organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów otrzymały od osób trzecich rekompensatę za produkty wycofane, wsparcie, o którym mowa w akapicie pierwszym, zmniejsza się o kwotę równą otrzymanej rekompensacie. Aby kwalifikować się do otrzymania wsparcia, odnośne produkty nie są ponownie wprowadzane na rynek komercyjny.

4. Udział każdego produktu wycofanego z obrotu, z przeznaczeniem innym niż bezpłatna dystrybucja, przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodową organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupę producentów w danym roku jest następujący:

Jeżeli informacje dotyczące wielkości produkcji sprzedanej z jednego z poprzednich lat lub z wszystkich poprzednich lat nie są dostępne, wykorzystuje się wielkość produkcji sprzedanej, w odniesieniu do której organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów zostały uznane.

Jednakże ilości produktów wycofanych w celu bezpłatnej dystrybucji, które są przekazywane w jeden ze sposobów, o których mowa w art. 52 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115 lub w inny równoważny sposób zatwierdzony przez państwa członkowskie, o którym mowa w art. 27 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, nie mogą być uwzględniane w udziale wycofań z obrotu.

5. W odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku V wsparcie na wycofywanie z obrotu, obejmujące zarówno pomoc finansową Unii, jak i wkład organizacji producentów, wynosi nie więcej niż kwoty określone w tym załączniku.

W przypadku wycofywania z obrotu owoców i warzyw, które są przekazywane w ramach bezpłatnej dystrybucji organizacjom i instytucjom charytatywnym, fundacjom i instytucjom, o których mowa w art. 52 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/2115, pomoc finansowa Unii obejmuje wyłącznie płatność za przekazywane produkty zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu, przy czym koszty kondycjonowania stanowią koszty, o których mowa w art. 33 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 27

Przeznaczenia wycofanych produktów

1. W przypadku gdy państwa członkowskie uwzględniają w swoich planach strategicznych WPR interwencje w formie „wycofania z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję lub inne przeznaczenia" w sektorze owoców i warzyw, w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w innych sektorach, o których mowa w art. 42 lit. f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, określają one dozwolone przeznaczenia dla produktów wycofanych z rynku i zapewniają, aby wycofanie lub przeznaczenie nie miały negatywnego wpływu na środowisko ani żadnych negatywnych konsekwencji fitosanitarnych.

2. Na wniosek organizacji charytatywnych, fundacji lub instytucji, o których mowa w art. 52 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115, państwa członkowskie mogą upoważnić organizacje charytatywne, fundacje lub instytucje do zwracania się o wkład do odbiorców końcowych produktów wycofanych z rynku.

Jeżeli zainteresowane organizacje charytatywne, fundacje lub instytucje, o których mowa w art. 52 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115 uzyskały takie upoważnienie, prowadzą one księgi rachunkowe dotyczące danej operacji.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na płatność w naturze dokonywaną przez beneficjentów bezpłatnej dystrybucji na rzecz przetwórców produktów, jeżeli taka płatność rekompensuje wyłącznie koszty przetworzenia i jeżeli państwo członkowskie, w którym płatność jest dokonywana, przyjęło przepisy gwarantujące, że produkty przetworzone są przeznaczone do spożycia przez odbiorców końcowych, o których mowa w akapicie drugim.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu ułatwienia kontaktów i współpracy między organizacjami producentów a fundacjami lub instytucjami charytatywnymi, o których mowa w art. 52 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115.

3. Możliwe jest przekazywanie produktów wycofanych do przemysłu w celu przetworzenia na produkty nieżywnościowe. Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe przepisy, aby dopilnować, by nie dochodziło do zakłócenia konkurencji w odniesieniu do danego sektora w Unii lub w odniesieniu do produktów przywożonych oraz aby produkty wycofane nie wchodziły ponownie na komercyjny rynek żywności. Alkohol będący wynikiem destylacji jest stosowany wyłącznie do celów przemysłowych lub energetycznych.

Artykuł 28

Zobowiązania odbiorców wycofanych produktów

1. Odbiorcy wycofanych produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji w sektorach, o których mowa w art. 42 lit. a), e) i f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, zobowiązują się do:

Państwa członkowskie mogą zadecydować, że odbiorcy nie muszą prowadzić ewidencji, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b), jeżeli odbiorcy otrzymują ilości poniżej maksymalnego poziomu, który zostanie przez nich ustalony na podstawie udokumentowanej analizy ryzyka.

2. Odbiorcy produktów wycofanych do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja zobowiązują się do:

Artykuł 29

Normy handlowe dotyczące wycofanych produktów

1. Produkt wycofany z obrotu do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja w sektorach, o których mowa w art. 42 lit. a), e) i f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, jest zgodny z odpowiednią normą handlową i przepisami dotyczącymi wprowadzania tego produktu do obrotu, o których mowa rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, z wyjątkiem przepisów dotyczących prezentacji i oznakowania produktów.

W przypadku gdy owoce i warzywa są wycofywane luzem, muszą być spełnione minimalne wymogi dla klasy II określone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 543/2011 (12).

Jednakże określone w odpowiedniej normie produkty miniaturowe z sektora owoców i warzyw muszą spełniać wymagania obowiązującej normy handlowej, w tym przepisy dotyczące prezentacji i oznakowania produktów.

2. Jeżeli dla danego produktu z sektora owoców i warzyw nie ustanowiono szczegółowej normy handlowej, spełnione muszą być wymagania minimalne określone w załączniku VI. Państwa członkowskie mogą ustanawiać dodatkowe przepisy jako uzupełnienie tych wymagań minimalnych.

Sekcja 3

Podstawa obliczania pomocy finansowej Unii

Artykuł 30

Wartość produkcji sprzedanej w przypadku nowo uznanych organizacji lub grup

Jeżeli w ciągu 3 lat od uznania organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub grupy producentów w sektorach, o których mowa w art. 42 lit. a), e) i f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, dane historyczne dotyczące produkcji sprzedanej nie są dostępne dla 3 poprzednich lat, państwa członkowskie przyjmują wartość produkcji sprzedanej lub zbywalnej w okresie 12 kolejnych miesięcy zgłoszonej przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodową organizację producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupę producentów, w odniesieniu do których dana organizacja lub grupa producentów może udowodnić w sposób zadowalający państwo członkowskie, że ma faktyczną zdolność do wprowadzenia jej do obrotu w imieniu swoich członków będących producentami.

Jeżeli jednak organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów przekazały wartość produkcji sprzedanej do celów ich uznania, jedynie ta wartość jest akceptowana przez państwo członkowskie.

Artykuł 31

Podstawa obliczania wartości produkcji sprzedanej

1. Wartość produkcji sprzedanej organizacji producentów lub grupy producentów w sektorach, o których mowa w art. 42 lit. a), e) i f) rozporządzenia (UE) 2021/2115, oblicza się na podstawie produkcji samej organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów lub grupy producentów oraz ich członków będących producentami, wprowadzonej do obrotu przez tę organizację lub grupę i obejmuje ona wyłącznie produkcję tych produktów, w odniesieniu do których organizacja producentów, międzynarodowa organizacja producentów lub grupa producentów zostały uznane. Wartość produkcji sprzedanej może obejmować produkty, które nie muszą być zgodne z normami handlowymi, jeżeli normy te nie mają zastosowania.

Wartość produkcji sprzedanej danego zrzeszenia organizacji producentów lub międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów oblicza się na podstawie produkcji sprzedanej przez samo zrzeszenie organizacji producentów lub międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów oraz przez jego członków będących organizacjami producentami i obejmuje ona wyłącznie produkcję tych produktów, w odniesieniu do których to zrzeszenie organizacji producentów lub międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów zostało uznane. W przypadku jednak gdy programy operacyjne są zatwierdzane dla danego zrzeszenia organizacji producentów lub międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów i osobno dla ich członków będących organizacjami producentami, wartości produkcji sprzedanej wliczanej w odniesieniu do tych programów operacyjnych członków nie uwzględnia się przy obliczaniu wartości produkcji sprzedanej zrzeszenia.

Ponadto w przypadku sektorów wymienionych w art. 42 lit. e) i f) rozporządzenia (UE) 2021/2115 wartość produkcji sprzedanej może także obejmować wartość produkcji objętej umowami będącymi przedmiotem negocjacji prowadzonych przez organizację producentów, międzynarodową organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupę producentów w imieniu ich członków.

2. Wartość produkcji sprzedanej oblicza się na etapie produktu w stanie świeżym lub na pierwszym etapie przetwarzania, na którym produkt jest zwykle sprzedawany, luzem, jeżeli zezwala się na wprowadzanie produktów do obrotu luzem, i nie obejmuje ona kosztów dalszego przetwarzania lub dalszego kondycjonowania ani wartości końcowych produktów przetworzonych. Państwa członkowskie wskazują w swoich planach strategicznych WPR sposób obliczania wartości produkcji sprzedawanej w odniesieniu do każdego sektora.

Wartość produkcji sprzedanej w odniesieniu do owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia, które zostały przetworzone w jeden z przetworów owocowych i warzywnych wymienionych w części X załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 lub jakikolwiek inny produkt przetworzony, o którym mowa w niniejszym ustępie, bądź przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów lub ich członków będących producentami lub spółki zależne spełniające wymóg określony w ust. 7 niniejszego artykułu, bądź przez nich samych lub poprzez outsourcing, oblicza się jako stawkę ryczałtową w procentach mającą zastosowanie do fakturowanej wartości tych produktów przetworzonych. Wspomniana stawka ryczałtowa wynosi:

3. Państwa członkowskie mogą zezwolić beneficjentowi na zawieranie wartości produktów ubocznych w wartości produkcji sprzedanej.

4. Wartość produkcji sprzedanej obejmuje wartość produktów wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji. Wartość produktów wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji oblicza się na podstawie średniej ceny produktów wprowadzonych do obrotu przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodową organizację producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupę producentów w odnośnym okresie.

5. Do wartości produkcji sprzedanej wlicza się wyłącznie produkcja organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, grupy producentów lub ich członków będących producentami, która jest wprowadzana do obrotu przez tę organizację producentów, to zrzeszenie organizacji producentów, tę międzynarodową organizację producentów, to międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub tę grupę producentów.

Produkcja będących producentami członków organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub grupy producentów, wprowadzona do obrotu przez inną organizację producentów, inne zrzeszenie organizacji producentów, inną międzynarodową organizację producentów, inne międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub inną grupę producentów wyznaczone przez ich własną organizację, jest wliczana do wartości produkcji sprzedanej organizacji, zrzeszenia lub grupy, które wprowadziły tę produkcję do obrotu. Zakazuje się podwójnego liczenia.

6. Z wyjątkiem sytuacji, w których zastosowanie ma ust. 7, produkcję sprzedaną organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenie organizacji producentów lub grupy producentów fakturuje się na etapie gotowości do wprowadzenia do obrotu EXW organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów, gotowa do wprowadzenia do obrotu, z wyłączeniem:

7. Wartość produkcji sprzedanej można jednak również obliczać na etapie EXW spółka zależna, na zasadach ustanowionych w ust. 6, pod warunkiem że co najmniej 90 % udziałów lub kapitału spółki zależnej należy do:

8. W przypadku outsourcingu wartość produkcji sprzedanej oblicza się na etapie EXW organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów i obejmuje ona ekonomiczną wartość dodaną działania, które zostało zlecone przez organizację producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodową organizację producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupę producentów jej lub jego członkom, osobom trzecim lub innej spółce zależnej niż spółka zależna, o której mowa w ust. 7.

9. W przypadku gdy obniżenie wielkości produkcji spowodowane jest klęską żywiołową, zjawiskiem klimatycznym, chorobami zwierząt lub roślin bądź inwazjami agrofagów, odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia otrzymane w związku z ubezpieczeniem zbiorów lub produkcji, o którym mowa w art. 18, lub działania o równoznacznym charakterze, którymi zarządzają organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów lub ich członkowie będący producentami w odniesieniu do wyżej wymienionych przyczyn, mogą zostać włączone do wartości produkcji sprzedanej w dwunastomiesięcznym okresie odniesienia, w którym jest ono faktycznie wypłacane.

Artykuł 32

Okres odniesienia i pułap unijnej pomocy finansowej

1. Państwa członkowskie w odniesieniu do każdej organizacji producentów, każdego zrzeszenia organizacji producentów, każdej międzynarodowej organizacji producentów, każdego międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub każdej grupy producentów określają dwunastomiesięczny okres odniesienia rozpoczynający się nie wcześniej niż dnia 1 stycznia roku przypadającego 3 lata przed rokiem, dla którego wnioskowana jest pomoc, i kończący się najpóźniej dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Dwunastomiesięczny okres odniesienia jest okresem obrachunkowym organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów lub grupy producentów.

Metoda określania okresu odniesienia nie może zmieniać się w trakcie programu, z wyjątkiem należycie uzasadnionych sytuacji.

2. Państwa członkowskie decydują, czy pułap unijnej pomocy finansowej dla danego funduszu operacyjnego jest obliczany każdego roku:

3. W przypadku gdy w odniesieniu do danego produktu nastąpiło obniżenie o co najmniej 35 % wartości produkcji sprzedanej za dany rok w stosunku do średniej z trzech poprzednich 12-miesięcznych okresów referencyjnych, stosuje się następujące przepisy:

W obu przypadkach organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów musi udowodnić właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, że przyczyny te pozostają poza zakresem jej lub jego odpowiedzialności i są od niej lub niego niezależne.

Jeżeli organizacja producentów, zrzeszenie organizacji producentów, międzynarodowa organizacja producentów, międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów lub grupa producentów udowodni danemu państwu członkowskiemu, że przyczyny te nie leżały w zakresie jej lub jego odpowiedzialności i były od niej lub niego niezależne oraz że przyjęła niezbędne środki zapobiegawcze, uznaje się, że wartość produkcji sprzedanej danego produktu stanowi 100 % jego średniej wartości w trzech poprzednich 12-miesięcznych okresach odniesienia.

ROZDZIAŁ III

Sektor owoców i warzyw

Artykuł 33

Koszty kondycjonowania w celu bezpłatnej dystrybucji

Płatności wydatków na rzecz organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowej organizacji producentów, międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów związane z kosztami kondycjonowania owoców i warzyw wycofanych z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję w ramach programów operacyjnych określono w załączniku VII.

Artykuł 34

Obliczanie stopnia zorganizowania producentów do celów krajowej pomocy finansowej

1. Przy określaniu poziomu krajowej pomocy finansowej w sektorze owoców i warzyw zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2115 stopień zorganizowania w regionie państwa członkowskiego oblicza się na podstawie wartości owoców i warzyw wyprodukowanych w danym regionie i wprowadzanych do obrotu przez organizacje oraz uwzględnia się tylko te produkty, w odniesieniu do których organizacje te są uznane. Art. 31 niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio.

2. Do celów niniejszego artykułu uwzględnia się wyłącznie owoce i warzywa wyprodukowane w regionie, o którym mowa w ust. 3.

3. Państwa członkowskie określają regiony jako odrębne części swojego terytorium krajowego zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak ich cechy agronomiczne i gospodarcze oraz ich potencjał rolniczy lub potencjał w zakresie produkcji owoców i warzyw, lub ich strukturę instytucjonalną albo administracyjną oraz w odniesieniu do których dostępne są dane w celu obliczenia stopnia zorganizowania producentów, o którym mowa w ust. 1.

Wykaz regionów określonych przez państwo członkowskie nie może być zmieniony przez co najmniej 5 lat, chyba że taka zmiana jest obiektywnie uzasadniona, w szczególności przyczynami, które nie są związane z obliczaniem stopnia zorganizowania producentów w danym regionie lub danych regionach.

4. Do dnia 31 stycznia każdego roku państwa członkowskie zgłaszają Komisji wykaz regionów spełniających kryteria, o których mowa w art. 53 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115, oraz wysokość krajowej pomocy finansowej przyznanej organizacjom producentów w tych regionach.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach w wykazie regionów.

5. Organizacja producentów, która chce wystąpić o krajową pomoc finansową, zmienia - w razie potrzeby - swój program operacyjny.

Artykuł 35

Trzyletnia średnia dotycząca wycofywania z obrotu z przeznaczeniem na bezpłatną dystrybucję

1. Limit do 5 % wielkości produkcji sprzedanej, o którym to limicie mowa w art. 52 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115, obliczany jest na podstawie średniej całkowitej ilości produktów, w odniesieniu do których uznano organizację producentów, i wprowadzonych do obrotu za pośrednictwem tej organizacji w ciągu 3 poprzednich lat.

2. W odniesieniu do nowo uznanych organizacji producentów dane dotyczące lat gospodarczych poprzedzających uznanie są następujące:

ROZDZIAŁ IV

Sektor pszczelarski

Artykuł 36

Definicja ula

Do celów niniejszego rozporządzenia termin „ul" oznacza jednostkę zawierającą rodzinę pszczoły miodnej wykorzystywaną do produkcji miodu i innych produktów pszczelich lub hodowli pszczół miodnych oraz wszelkie elementy niezbędne do jej przetrwania.

Artykuł 37

Metoda obliczania liczby uli

Liczbę uli gotowych do zimowania na terytorium państw członkowskich w okresie od dnia 1 września do dnia 31 grudnia oblicza się każdego roku zgodnie z ustaloną wiarygodną metodą określoną w planach strategicznych WPR.

Artykuł 38

Powiadomienie o zmianie liczby uli

Corocznego powiadomienia o liczbie uli, o której mowa w art. 55 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2021/2115, obliczonej zgodnie z art. 37 tego rozporządzenia, dokonuje się - począwszy od 2023 r. - do dnia 15 czerwca każdego roku.

Artykuł 39

Minimalny wkład Unii

Minimalny wkład Unii w wydatki związane z realizacją rodzajów interwencji w sektorze pszczelarskim, o których mowa w art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2115 i określonych przez państwa członkowskie w ich planach strategicznych WPR, wynosi 30 %.

ROZDZIAŁ V

Sektor wina

Artykuł 40

Beneficjenci

1. Państwa członkowskie ustalają, które podmioty gospodarcze mogą korzystać z interwencji w sektorze wina określonych w ich planach strategicznych WPR. Podmioty te obejmują beneficjentów, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, jak również organizacje zawodowe, organizacje producentów wina, zrzeszenia organizacji producentów wina, tymczasowe lub stałe zrzeszenia dwóch lub większej liczby producentów wina oraz organizacje międzybranżowe.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby plantatorzy winorośli byli jedynymi beneficjentami rodzajów interwencji: „restrukturyzacja i przekształcanie winnic", „zielone zbiory" i „ubezpieczenie zbiorów", o których mowa odpowiednio w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), c) i d) rozporządzenia (UE) 2021/2115.

3. Podmiot prawa publicznego nie może korzystać ze wsparcia w ramach rodzajów interwencji w sektorze wina. Państwa członkowskie mogą jednak zezwolić podmiotowi prawa publicznego na korzystanie ze wsparcia:

4. Przedsiębiorstwa prywatne mogą być beneficjentami działań promocyjnych i komunikacyjnych prowadzonych w państwach trzecich, o których to działaniach mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. k) rozporządzenia (UE) 2021/2115.

5. Nie udziela się wsparcia producentom posiadającym nielegalne nasadzenia ani producentom posiadającym nasadzenia winoroślą dokonane bez zezwolenia zgodnie z art. 71 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 41

Ponowne sadzenie winnic ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych

Roczne wydatki poniesione przez państwa członkowskie na wsparcie interwencji określonych w ich planach strategicznych WPR w odniesieniu do ponownego sadzenia winnic po obowiązkowym karczowaniu nie przekraczają 15 % całkowitych rocznych wydatków na restrukturyzację i przekształcanie winnic zgodnie z art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2115 poniesionych przez dane państwo członkowskie w danym roku budżetowym.

Koszty karczowania i rekompensata utraconych dochodów nie stanowią wydatków kwalifikowalnych w ramach tego rodzaju interwencji.

Artykuł 42

Obszar uprawy

1. Do celów art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2115 obszar uprawy winorośli jest zdefiniowany przez obwód zewnętrzny krzewów winorośli z dodaniem strefy buforowej, której szerokość odpowiada połowie odległości między rzędami.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o weryfikacji kosztów kwalifikowalnych operacji restrukturyzacji i przekształcania winnic oraz zielonych zbiorów wyłącznie na podstawie standardowych stawek jednostkowych opartych na jednostkach miary innych niż powierzchnia lub na podstawie dokumentów uzupełniających przedkładanych przez beneficjentów, właściwe organy mogą podjąć decyzję o niedokonywaniu pomiaru obszaru uprawy, jak określono w ust. 1.

ROZDZIAŁ VI

Sektor chmielu

Artykuł 43

Pomoc finansowa Unii

Maksymalną pomoc finansową Unii przydzielaną każdej organizacji producentów lub każdemu stowarzyszeniu, o których mowa w art. 62 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115, oblicza się proporcjonalnie na podstawie kwalifikujących się obszarów uprawy chmielu należących do członków będących producentami. Aby kwalifikować się do pomocy, obszary te obsadza się z jednolitą gęstością, wynoszącą co najmniej 1 500 roślin na hektar w przypadku chmielu na tykach/podwieszanego podwójnie bądź co najmniej 2 000 sadzonek na hektar w przypadku chmielu na tykach/podwieszanego pojedynczo.

Obszary te obejmują wyłącznie obszary ograniczone linią łączącą zewnętrzne podpórki tyk. W przypadku gdy na tej linii znajdują się rośliny chmielu, po każdej stronie tego obszaru można dodać dodatkowy pas o szerokości odpowiadającej średniej szerokości alejki w obrębie tej działki. Dodatkowy pas nie może stanowić części drogi publicznej. Oba poprzeczne zagony na krańcach rzędów chmielu, które należy pozostawić na manewry maszyn rolniczych, mogą zostać włączone do obszaru, pod warunkiem że długość jakiegokolwiek z tych zagonów nie przekracza ośmiu metrów i są one liczone tylko raz oraz że nie zachodzą one na drogę publiczną.

Nie obejmują one obszarów obsadzonych młodymi sadzonkami chmielu uprawianymi głównie jako produkty szkółkarskie.

ROZDZIAŁ VII

Sektor produkcji zwierzęcej

Artykuł 44

Odtwarzanie stad zwierząt hodowlanych po obowiązkowym uboju ze względów zdrowotnych lub w wyniku strat związanych z klęskami żywiołowymi

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby rodzaj interwencji „odtwarzanie stad zwierząt hodowlanych po obowiązkowym uboju ze względów zdrowotnych lub w wyniku strat związanych z klęskami żywiołowymi", o którym mowa w art. 47 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) 2021/2115, był wdrażany wyłącznie po zastosowaniu środków zwalczania chorób zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 (13).

2. Wydatki na odtwarzanie stad zwierząt hodowlanych nie przekraczają 20 % całkowitych wydatków w ramach programów operacyjnych.

TYTUŁ IV

DODATKOWE WYMOGI DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH RODZAJÓW INTERWENCJI W ZAKRESIE ROZWOJU OBSZARÓW WIEJSKICH

Artykuł 45

Zachowanie oraz zrównoważone wykorzystanie i rozwój zasobów genetycznych w rolnictwie i leśnictwie

1. Państwa członkowskie, które w swoich planach strategicznych WPR uwzględniają interwencje związane z ochroną, zrównoważonym wykorzystaniem i rozwojem zasobów genetycznych w rolnictwie i leśnictwie, o których mowa w art. 70 rozporządzenia (UE) 2021/2115, mogą udzielać wsparcia wyłącznie w formie:

Działania objęte rodzajem zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), nie kwalifikują się do wsparcia zgodnie z lit. b) tego akapitu.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatyczne na rzecz zachowania w gospodarstwie ras zagrożonych oraz odmian roślin, w przypadku których zachodzi ryzyko erozji genetycznej, o których to zobowiązaniach mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), obejmowały wymóg:

3. Do wsparcia mogą się kwalifikować następujące gatunki zwierząt gospodarskich ras lokalnych, o których mowa w ust. 2 lit. a):

4. Państwa członkowskie uznają za kwalifikujące się do wsparcia lokalne rasy, o których mowa w ust. 2 lit. a), wyłącznie wówczas, gdy spełnione są następujące wymogi:

5. Państwa członkowskie uznają zasoby genetyczne roślin, o których mowa w ust. 2 lit. b), za zagrożone erozją genetyczną, pod warunkiem że w przedstawiono wystarczające dowody na erozję genetyczną oparte na naukowych wynikach lub wskaźnikach dotyczących zmniejszenia liczby rodzimych lub prymitywnych odmian lokalnych, zróżnicowania ich populacji i - w stosownych przypadkach - zmian w najczęściej występujących praktykach rolniczych na poziomie lokalnym.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby operacje mające na celu zachowanie oraz zrównoważone wykorzystanie i rozwój zasobów genetycznych w rolnictwie i leśnictwie, o których to operacjach mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), obejmowały następujące elementy:

7. Do celów ust. 1 akapit pierwszy lit. b) stosuje się następujące definicje:

Artykuł 46

Dobrostan zwierząt

Państwa członkowskie, które włączają do swoich planów strategicznych WPR interwencje związane ze zobowiązaniami w zakresie dobrostanu zwierząt, o których mowa w art. 70 rozporządzenia (UE) 2021/2115, dopilnowują, aby zobowiązania w zakresie dobrostanu zwierząt przewidywały podwyższone standardy metod produkcji w co najmniej jednym z następujących obszarów:

Artykuł 47

Systemy jakości

Państwa członkowskie, które włączają do swoich planów strategicznych WPR interwencje związane z systemami jakości, o których mowa w art. 77 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, dopilnowują, aby krajowe uznane systemy jakości obejmowały:

TYTUŁ V

Przepisy dotyczące współczynnika normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) nr 1

Artykuł 48

Przepisy dotyczące współczynnika normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) nr 1

1. W celu utrzymywania trwałych użytków zielonych stosownie do normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) nr 1 wymienionej w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2021/2115 państwa członkowskie zapewniają, aby stosunek trwałych użytków zielonych do użytków rolnych nie zmniejszył się o więcej niż 5 % w porównaniu ze wskaźnikiem referencyjnym, który każde państwo członkowskie ma ustanowić w swoim planie strategicznym WPR, dzieląc obszary trwałych użytków zielonych przez całkowitą powierzchnię użytków rolnych.

Do celów ustanowienia wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w akapicie pierwszym:

2. Wskaźnik trwałych użytków zielonych ustanawia się każdego roku na podstawie obszarów zadeklarowanych na dany rok przez beneficjentów otrzymujących płatności bezpośrednie na podstawie tytułu III rozdział II rozporządzenia (UE) 2021/2115 lub płatności roczne na podstawie art. 70, 71 i 72 tego rozporządzenia zgodnie z art. 67 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 (18).

Państwa członkowskie mogą ustanowić wskaźnik trwałych użytków zielonych i wskaźnik referencyjny na poziomie krajowym, regionalnym, subregionalnym, na poziomie grupy gospodarstw lub gospodarstwa.

3. W przypadku stwierdzenia, że wskaźnik, o którym mowa w ust. 2, zmniejszył się o ponad 5 % na poziomie, na którym wdrażana jest norma dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) nr 1, zainteresowane państwo członkowskie nakłada na poziomie gospodarstwa obowiązek ponownego przekształcenia gruntów w trwałe użytki zielone lub ustanowienia obszaru trwałych użytków zielonych w odniesieniu do części lub wszystkich rolników posiadających grunty, które w przeszłości przekształcono z trwałych użytków zielonych w grunty o innym przeznaczeniu.

Jeżeli jednak obszar trwałych użytków zielonych w danym roku jest utrzymany w ujęciu bezwzględnym w granicach 0,5 % obszarów trwałych użytków zielonych ustanowionych zgodnie z ust. 1 akapit drugi lit. a), obowiązek określony w ust. 1 akapit pierwszy uznaje się za spełniony.

4. Ust. 3 akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku, gdy spadek poniżej progu 5 % jest wynikiem podjętych zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w art. 4 ust. 4 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, w związku z którymi na przedmiotowych obszarach nie prowadzi się już działalności rolniczej i które nie obejmują plantacji choinek świątecznych ani uprawy zbóż lub drzew do produkcji energii.

5. Do celów obliczania wskaźnika, o którym mowa w ust. 2, obszary ponownie przekształcone w trwałe użytki zielone, ustanowione jako trwałe użytki zielone zgodnie z ust. 3 lub ustanowione jako trwałe użytki zielone w ramach wdrażania przez państwa członkowskie normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) nr 1 uznaje się za trwałe użytki zielone od pierwszego dnia ich ponownego przekształcenia lub ustanowienia. Obszary te wykorzystuje się do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych zgodnie z definicją podaną zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115 co najmniej przez pięć kolejnych lat po ponownym przekształceniu lub ustanowieniu bądź - w przypadku obszarów już wykorzystywanych do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych - przez liczbę lat pozostającą do osiągnięcia pięciu kolejnych lat.

TYTUŁ VI

Przepisy końcowe

Artykuł 49

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 grudnia 2021 r.