RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 69/208/EWG z dnia 30 czerwca 1969 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (²) została wielokrotnie zmieniona w istotny sposób (³). Dla jasności i logicznego układu wymieniona dyrektywa wymaga ujednolicenia.

(2) Wytwarzanie roślin oleistych i roślin włóknistych zajmuje ważne miejsce w rolnictwie Wspólnoty.

(3) Zadowalające wyniki w uprawie roślin oleistych i roślin włóknistych w dużej mierze zależą od stosowania odpowiedniego materiału siewnego.

(4) Większa wydajność uprawy roślin oleistych i roślin włóknistych we Wspólnocie zostanie osiągnięta, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite i możliwie jak najbardziej rygorystyczne zasady. Wspólny Katalog Odmian Gatunków Roślin Rolniczych został ustanowiony w dyrektywie Rady 2002/53/WE (⁴).

(5) Istnieje potrzeba wprowadzenia jednolitego systemu kwalifikacji we Wspólnocie w oparciu o doświadczenie zdobyte podczas stosowania takich systemów w Państwach Członkowskich oraz wypracowanych w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. W kontekście konsolidacji rynku wewnętrznego wspólnotowy system obejmujący wytwarzanie materiału siewnego z uwzględnieniem obrotu oraz obrotu wewnętrznego we Wspólnocie nie powinien stwarzać Państwom Członkowskim możliwości stosowania jednostronnych odstępstw od zasad przyjętych w ramach systemu w sposób, który mógłby utrudnić swobodny przepływ materiału siewnego w obrębie Wspólnoty.

(6) Z reguły materiał siewny roślin oleistych i włóknistych powinien zostać dopuszczony do sprzedaży jedynie, jeśli został urzędowo przebadany i zakwalifikowany jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami kwalifikacji. Wybór terminów „elitarny materiał siewny” oraz „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej. Powinno się umożliwić, z zastosowaniem szczególnych warunków, wprowadzenie na rynek wyhodowanego materiału siewnego z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny oraz materiał siewny o parametrach wymaganych.

(7) Przepisy wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania do materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich.

(8) W celu poprawy nie tylko genetycznej jakości wspólnotowych roślin oleistych i włóknistych, ale również ich zewnętrznych cech, należy ustanowić pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej oraz zdolności kiełkowania.

(9) W celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego należy wprowadzić zasady wspólnotowe dotyczące opakowania, pobierania próbek, plombowania i sprzedaży. W tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe dane niezbędne zarówno do urzędowej weryfikacji, jak i dla informowania użytkownika oraz powinny jasno pokazywać istotę wspólnotowej kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii.

(10) Należy określić zasady obrotu materiałem siewnym poddawanym obróbce chemicznej, nadającym się do upraw ekologicznych, jak również ochrony przez stosowanie na danym terenie odmian zagrożonych erozją genetyczną.

(11) Na pewnych warunkach i bez uszczerbku dla postanowień art. 14 Traktatu należy przewidzieć dopuszczalne odstępstwa. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw powinny sobie wzajemnie pomagać w związku z przeprowadzeniem kontroli.

(12) W celu zapewnienia, że zarówno wymogi odnośnie do jakości materiału siewnego, jak i przepisy mające na celu zapewnienie tożsamości są spełniane w sprzedaży, Państwa Członkowskie powinny przewidzieć właściwe mechanizmy kontrolne.

(13) Obrót materiałem siewnym, który spełnia te wymagania, bez uszczerbku dla postanowień art. 30 Traktatu, nie powinien podlegać żadnym ograniczeniom poza przewidzianymi w przepisach wspólnotowych.

(14) Z zachowaniem określonych warunków materiał siewny rozmnażany w innym państwie z elitarnego materiału siewnego zakwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać zakwalifikowany jako materiał siewny rozmnażany w tym Państwie Członkowskim.

(15) Należy wprowadzić przepisy pozwalające na sprzedaż we Wspólnocie materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych, które zostały zebrane w państwach trzecich jedynie, jeśli taki materiał siewny daje te same gwarancje co oficjalnie zakwalifikowany materiał siewny lub został oficjalnie zakwalifikowany jako materiał siewny handlowy na terenie Wspólnoty oraz jest zgodny z przepisami wspólnotowymi.

(16) W okresach gdy występują trudności z zapewnieniem dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, materiał siewny o gorszej jakości powinien być czasowo dopuszczony do sprzedaży, podobnie jak materiał siewny odmian niewłączonych do wspólnego katalogu lub do krajowego katalogu odmian.

(17) W celu zharmonizowania metod technicznych kwalifikacji stosowanej w Państwach Członkowskich oraz w celu zapewnienia dokonywania porównań pomiędzy materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie oraz materiałem siewnym pochodzącym z państw trzecich należy ustanowić wspólnotowe testy porównawcze w Państwach Członkowskich pozwalające na coroczne przeprowadzanie kontroli post factum w odniesieniu do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”.

(18) Pożądanym jest zorganizowanie tymczasowych doświadczeń w celu poszukiwania udoskonalonych alternatywnych rozwiązań dla niektórych przepisów ustanowionych w niniejszej dyrektywie.

(19) Jeśli niektóre gatunki materiału siewnego nie są zazwyczaj rozmnażane lub sprzedawane na terytorium danego Państwa Członkowskiego, powinny zostać wprowadzone przepisy zwalniające to Państwo Członkowskie z obowiązku stosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do tych gatunków, zgodnie z procedurą Stałego Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa.

(20) Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(21) Niniejsza dyrektywa nie może wpłynąć na zobowiązania Państw Członkowskich dotyczące terminów transpozycji dyrektyw wymienionych w załączniku VI, część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do produkcji w celu wprowadzania do obrotu oraz w celu obrotu we Wspólnocie materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych, przeznaczonym do produkcji rolnej, a nie do celów ozdobnych.

Dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych przeznaczonego na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „ obrót” oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, oferowanie na sprzedaż oraz różnego rodzaju rozdysponowanie, dostawę lub przekazanie mające na celu handlowe wykorzystanie przez osoby trzecie, z wynagrodzeniem lub bez.

Obrót materiałem siewnym nie mający na celu handlowego wykorzystania danej odmiany, jak na przykład następujących czynności, nie uważa się za obrót:

– dostarczenie materiału siewnego do urzędowych badań i organom kontrolnym,

– dostarczenie materiału siewnego usługodawcom w celu przetwarzania lub pakowania, z zastrzeżeniem, że dany usługodawca nie nabywa tytułu do dostarczonego w ten sposób materiału siewnego.

Dostarczenie materiału siewnego usługodawcom, pod pewnymi warunkami, w celu produkcji niektórych surowców rolniczych przeznaczonych do celów przemysłowych lub do rozmnożenia materiału siewnego do tegoż celu, nie jest uważane za obrót, jeżeli usługodawca nie nabywa tytułu ani do materiału siewnego dostarczonego w ten sposób, ani do plonów. Dostawca materiału siewnego dostarcza organom kwalifikującym egzemplarz odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, która zawiera odpowiednie normy i warunki, które spełnia obecnie dostarczony materiał siewny.

Warunki stosowania niniejszego przepisu zostaną ustalone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 46 ust. 2;

b) „rośliny oleiste i włókniste” oznaczają rośliny następujących rodzajów i gatunków:

Arachis hypogaea L.	Orzech ziemny
Brassica juncea (L.) Czern.	Gorczyca sarepska
Brassica napus L. (partim)	Rzepak ozimy i jary
Brassica nigra (L.) W.D.J. Koch	Gorczyca czarna
Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs	Rzepa
Cannabis sativa L.	Konopie
Carthamus tinctorius L.	Saflor
Carum carvi L.	Kminek zwyczajny
Glycine max (L.) Merr.	Soja zwyczajna
Gossypium spp.	Bawełna
Helianthus annuus L.	Słonecznik
Linum usitatissimum L.	Len zwyczajny
Papaver somniferum L.	Mak
Sinapis alba L.	Gorczyca biała;

c) elitarny materiał siewny (odmiany inne niż mieszańce) oznacza materiał siewny:

i) wyprodukowany pod nadzorem hodowcy, zgodnie z przyjętą praktyką zachowania danej odmiany;

ii) przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

iii) który, z zastrzeżeniem przepisów art. 22, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; i

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii).

d) elitarny materiał siewny (mieszańce):

1. „elitarny materiał siewny rodów wszczepionych” oznacza materiał siewny

i) który, z zastrzeżeniem przepisów art. 5, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

ii) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i).

2. „elitarny materiał siewny pojedynczych odmian mieszańca” oznacza materiał siewny

i) który jest przeznaczony do produkcji trójliniowych odmian mieszańca lub podwójnych odmian mieszańca;

ii) który, z zastrzeżeniem przepisów art. 5, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego oraz

iii) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i) i ii).

e) „kwalifikowany materiał siewny” (rzepa, gorczyca sarepska, rzepak, konopie dwupienne, szafran, gorczyca czarna, kminek zwyczajny, słonecznik zwyczajny, mak, gorczyca biała) oznacza materiał siewny

i) wyprodukowany bezpośrednio ze elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny, który spełnia, co zostało stwierdzone w wyniku urzędowego badania, warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

ii) przeznaczony głównie do produkcji roślin oleistych i włóknistych;

iii) który, z zastrzeżeniem przepisów art. 5 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego;

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii).

f) „kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia” (orzech ziemny, konopie dwupienne, len, materiał siewny lnu, materiał siewny soi, bawełna) oznacza materiał siewny

i) który został wyprodukowany bezpośrednio ze elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny oraz który może spełnić wymogi i w trakcie urzędowego badania wykazano, że spełnia wymogi ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

ii) który jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia” bądź „kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia”, bądź, gdzie stosowne, „kwalifikowanego materiału siewnego trzeciego rozmnożenia” lub dla celów innych niż produkcja roślin oleistych i włóknistych;

iii) który spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii).

g) „kwalifikowany materiał siewny, drugiego rozmnożenia” (orzech ziemny, len, materiał siewny lnu, materiał siewny soi, bawełna) oznacza materiał siewny,

i) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny oraz który może spełnić wymogi oraz w odniesieniu do którego w trakcie urzędowego badania wykazano, że spełnia wymogi ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

ii) który jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych bądź, gdzie stosowne, który jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny trzeciego rozmnożenia”;

iii) który spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii);

h) „kwalifikowany materiał siewny drugiego rozmnożenia” (konopie dwupienne) oznacza materiał siewny

i) który został wyprodukowany bezpośrednio z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia, który został ustanowiony i urzędowo skontrolowany w szczególnym celu produkcji kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia;

ii) który jest przeznaczony do produkcji konopi zbieranych w okresie kwitnienia;

iii) który spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii).

i) „kwalifikowany materiał siewny trzeciego rozmnożenia” (len, siemię lniane) oznacza materiał siewny

i) który został wyprodukowany bezpośrednio ze elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny oraz który może spełnić wymogi oraz w odniesieniu do którego w trakcie urzędowego badania wykazano, że spełnia wymogi ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

ii) który jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych;

iii) który spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

iv) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i), ii) i iii).

j) „handlowy materiał siewny” oznacza materiał siewny

i) który zidentyfikowano jako należący do danego gatunku;

ii) który, z zastrzeżeniem przepisów art. 5 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

iii) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. i) i ii).

k) „działania urzędowe” oznacza działania podjęte

i) przez władze państwowe; bądź

ii) przez wszystkie osoby prawne podlegające prawu publicznemu lub prawu prywatnemu, działające z upoważnienia państwa, bądź

iii) w przypadku działań pomocniczych, które również podlegają kontroli państwowej, przez wszelkie osoby fizyczne należycie w tym celu zaprzysiężone,

pod warunkiem że osoby wymienione w pkt ii) i iii) nie czerpią żadnych osobistych korzyści z tych działań.

2. Zmiany dokonywane na liście gatunków określonej w ust. 1 lit. b) są wprowadzane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2.

3. Różne rodzaje odmian, w tym komponenty, zaakceptowane do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy mogą być określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2.

3a. Zmiany przepisów ust. 1 lit. c) i d) w celu włączenia mieszańców roślin oleistych i włóknistych, innych niż słonecznik, do zakresu niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2;

4. Państwa Członkowskie mogą:

a) w przypadku lnu lub materiału siewnego lnu zawrzeć kilka generacji w kategorii elitarnego materiału siewnego oraz podzielić tę kategorię na generacje;

b) zapewnić, by urzędowe badania sprawdzające zgodność z warunkami ustanowionymi w załączniku II część I ust. 4 dla odmiany Brassica napus nie były przeprowadzane na wszystkich partiach w trakcie kwalifikacji, chyba że istnieje wątpliwość czy spełniono warunki.

5. W przypadku przeprowadzania badań pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1 lit. c) pkt. iv), ust. 1 lit. d) pkt. 1ii), ust. 1 lit. d) pkt. 2iii), ust. 1 lit. e) pkt. iv), ust. 1 lit. f) pkt. iv), ust. 1 lit. g) pkt. iv), ust. 1 lit. h) pkt. iv), ust. 1 lit. i) pkt. iv) oraz ust. 1 lit. j) pkt. iii), należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego zainteresowanego Państwa Członkowskiego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwo Członkowskie określa reguły w sprawie sankcji stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez organ zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny.

Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów.

Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez organ zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego za wystarczające do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia.

Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym,

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego wyprodukowanych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między tym przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i organem zajmującym się kwalifikacją materiału siewnego.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi organu zajmującego się kwalifikacją materiału siewnego.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwo Członkowskie określa reguły w sprawie sankcji stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

6. Dalsze działania, które mają zastosowanie przy przeprowadzaniu badań pod nadzorem urzędowym, mogą być podjęte zgodnie z procedurą, określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. (partim)

Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs

Cannabis sativa L.

Carthamus tinctorius L.

Carum carvi L.

Gossypium spp.

Helianthus annuus L.

Linum usitatissimum L. (partim) – len, siemię lniane

nie może być wprowadzony na rynek, jeśli nie został zakwalifikowany urzędowo jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin oleistych i włóknistych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być wprowadzony na rynek, jeśli nie został zakwalifikowany urzędowo jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, lub jeśli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Możliwe jest zapewnienie, że zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2 po określonych datach materiał siewny roślin oleistych i włóknistych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być wprowadzony na rynek, jeśli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”.

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że badania urzędowe są przeprowadzane zgodnie z obecnie obowiązującymi międzynarodowymi metodami, o ile takie metody istnieją.

Artykuł 4

Niezależnie od przepisów art. 3 ust. 1 i 2, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

– wyhodowany materiał siewny generacji wcześniejszych niż elitarny materiał siewny, oraz

– materiał siewny o parametrach wymaganych, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem, że zapewniona jest tożsamość materiału siewnego,

może być wprowadzany na rynek.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w drodze derogacji przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i sprzedaż elitarnego materiału siewnego, który nie spełnia warunków dotyczących kiełkowania ustanowionych w załączniku II; w tym celu podejmowane są wszystkie niezbędne środki zapewniające, że dostawca gwarantuje podanie informacji odnośnie do zdolności kiełkowania na specjalnej etykiecie zawierającej jego nazwę i adres oraz numer referencyjny partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego zaopatrzenia w materiał siewny, bez względu na fakt, że urzędowa kontrola sprawdzająca zgodność z warunkami ustanowionymi w załączniku II dotycząca zdolności kiełkowania nie została przeprowadzona, mogą zezwolić na urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie i sprzedaż pierwszemu nabywcy kupującego materiał siewny należący do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” wszystkich kategorii lub „handlowy materiał siewny”. Kwalifikacja lub zatwierdzenie są przyznawane jedynie po przedstawieniu wstępnego raportu analitycznego dotyczącego materiału siewnego oraz pod warunkiem, że nazwa i adres pierwszego odbiorcy są podane; podejmowane są wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną we wstępnej analizie; informacja odnośnie do zdolności kiełkowania jest podawana do celów sprzedaży na specjalnych etykietach zawierających nazwę i adres dostawcy oraz numer referencyjny partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów art. 18 w odniesieniu do rozmnażania poza terytorium Wspólnoty.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstwa, o którym mowa bądź w lit. a) bądź b) udzielają sobie wzajemnie pomocy administracyjnej.

Artykuł 6

1. Niezależnie od przepisów art. 3 ust. 1 i 2, Państwa Członkowskie mogą zezwolić na swoim terytorium na zastosowanie procedur mających na celu wprowadzenie na rynek:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do szczególnych celów lub prac selekcyjnych;

b) odpowiednich ilości materiału siewnego do innych testów lub badań, pod warunkiem że należą do odmian, w odniesieniu do których złożony został w danym Państwie Członkowskim wniosek o wpisanie do katalogu.

W przypadku materiału modyfikowanego genetycznie takie upoważnienie może być przyznane jedynie jeśli zostały podjęte odpowiednie środki w celu uniknięcia niepożądanego wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko. W celu przeprowadzenia oceny ryzyka dla środowiska naturalnego z tym związanego stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 2002/53/WE.

2. Cele w jakich upoważnienie określone w ust. 1 lit. b) może być udzielone, przepisy dotyczące oznaczania opakowań oraz ilości i warunki, na jakich Państwa Członkowskie mogą udzielić takiego upoważnienia, są ustalane zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

3. Upoważnienia przyznane przed dniem 14 grudnia 1998 r. przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium w celach określonych w ust. 1 pozostają w mocy do czasu określenia przepisów, o których mowa w ust. 2. Po tym okresie wszystkie takie upoważnienia będą uwzględniały przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie mogą w odniesieniu do warunków ustanowionych w załącznikach I i II nałożyć dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania odnośnie do kwalifikacji materiału siewnego oraz nakazać badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich terytorium.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie zapewniają, że opis genealogicznych składników, który może być wymagany jest, jeśli zażyczy sobie tego hodowca, traktowany jako poufny.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 22 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez organ zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec osób pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego wyprodukowanego przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i organem zajmującym się kwalifikacją materiału siewnego.

d) Wykonywanie przez te osoby pobierania próbek materiału siewnego podlega odpowiedniemu nadzorowi organu zajmującego się kwalifikacją materiału siewnego. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez osoby pobierające próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie sankcji stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2.

2. W celu badania materiału siewnego do kwalifikacji i badania handlowego materiału siewnego próbki powinny być pobierane z homogenicznych partii; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki są podane w załączniku III.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, by elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny wszystkich kategorii oraz handlowy materiał siewny były sprzedawane jedynie w dostatecznie homogenicznych partiach oraz w zaplombowanych opakowaniach opatrzonych, zgodnie z art. 11 i 12 systemem plombującym i oznaczeniami.

2. W przypadku sprzedaży małych ilości ostatecznemu konsumentowi Państwa Członkowskie mogą zapewnić możliwość wyłączenia ze stosowania ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i znakowania.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich kategorii oraz handlowego materiału siewnego były urzędowo zaplombowane w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu plombującego lub pozostawienia dowodu próby naruszenia bądź urzędowej etykiety przewidzianych w art. 12 ust. 1, bądź opakowania.

W celu zapewnienia zaplombowania system plombujący powinien obejmować przynajmniej etykietę urzędową bądź przybicie pieczęci urzędowej.

Środki przewidziane w akapicie drugim powyżej nie są konieczne, gdy stosuje się jednorazowy system plombujący.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2 można ustalić, czy dany system plombujący jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowania, które zostały urzędowo zaplombowane, nie mogą być otwierane, bez względu na to czy ma to miejsce raz, czy więcej razy, chyba że otwarcie jest dokonywane urzędowo lub pod urzędowym nadzorem. Jeśli opakowania są otwarte, na etykiecie wymaganej w art. 12 ust. 1 zaznacza się fakt otwarcia, ostatnią datę otwarcia oraz nazwę instytucji odpowiedzialnej za działanie.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wyjątki od ust. 1 w przypadku małych opakowań zaplombowanych na ich terytorium. Warunki odnoszące się do tych wyjątków mogą być określone zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 12

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich kategorii oraz handlowego materiału siewnego:

a) były opatrzone na zewnątrz urzędowymi etykietami, które wcześniej nie zostały użyte, które spełniają warunki ustanowione w załączniku IV oraz na których podane są informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety powinien być biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia i brązowy dla handlowego materiału siewnego. W przypadku kwalifikowanego materiału siewnego mieszańca, etykieta ma kolor niebieski z poprzecznym zielonym pasem. Jeśli stosuje się etykietę z otworem na sznurek, jej umocowanie powinno być opatrzone pieczęcią. Jeśli w przypadkach objętych art. 5 lit. a) elitarny materiał siewny nie spełnia warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania, należy ten fakt odnotować na etykiecie. Dopuszcza się zastosowanie urzędowych samoprzylepnych etykiet. Zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust., dopuszcza się w zależności od modelu etykiety zastosowanie pod nadzorem urzędowym na opakowaniach nieścieralnego druku;

b) zawierały urzędowy dokument, tego samego koloru co etykieta, podający przynajmniej informacje wymagane w załączniku IV część A lit. a) ust. 4, 5 i 6, a w przypadku handlowego materiału siewnego – w lit. b) ust. 2, 5 i 6. Dokument ten sporządza się w taki sposób, by nie można było go pomylić z etykietą urzędową, o której mowa w lit. a). Dokument ten nie jest wymagany, jeśli informacja jest wydrukowana w sposób nieścieralny na opakowaniu lub jeśli, zgodnie z przepisami lit. a), stosuje się etykietę samoprzylepną lub nierozrywalny materiał.

2. Państwa Członkowskie mogą przewidzieć odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki odnoszące się do tych odstępstw mogą zostać określone zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na prawo Państw Członkowskich do wymagania, by materiał siewny roślin oleistych i włóknistych, który wykazywany jest jako przeznaczony do celów innych niż produkcja rolna, nie był wprowadzany na rynek, chyba że jest to zaznaczone na etykiecie.

Artykuł 13

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2 można ustanowić, że Państwo Członkowskie może wymagać w przypadkach innych niż przewidziane w niniejszej dyrektywie, by opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich kategorii i handlowego materiału siewnego były opatrzone etykietą dostawcy (która może być zarówno odrębną etykietą w odniesieniu do etykiety urzędowej, jak i przybrać formę informacji dostawcy wydrukowanej na opakowaniu). Dane szczegółowe umieszczane na takiej etykiecie są również ustalane zgodnie z procedurą, określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 14

W przypadku materiału siewnego odmiany, która została zmodyfikowana genetycznie, wszelkie etykiety lub dokumenty urzędowe lub inne, które są przyczepiane bądź towarzyszą partii materiału siewnego powinny, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, jasno wskazywać, że dana odmiana została zmodyfikowana genetycznie.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie wymagają, by zabiegi chemiczne przeprowadzane na elitarnym materiale siewnym, kwalifikowanym materiale siewnym wszystkich kategorii lub handlowym materiale siewnym były odnotowywane na etykiecie urzędowej lub etykiecie dostawcy na opakowaniu lub wewnątrz niego.

Artykuł 16

Do celów poszukiwania lepszych alternatywnych rozwiązań do niektórych przepisów wymienionych w niniejszej dyrektywie można zadecydować pod pewnymi warunkami o przeprowadzeniu tymczasowych doświadczeń na poziomie wspólnotowym zgodnie z przepisami określonymi w art. 25 ust. 2.

W ramach takich doświadczeń Państwa Członkowskie mogą być zwolnione z obowiązków ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Zasięg zwolnienia jest definiowany w odniesieniu do przepisów, których dotyczy. Czas trwania doświadczenia nie może przekroczyć siedmiu lat.

Artykuł 17

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny, który jest wprowadzany na rynek zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub opcjonalnie, nie jest przedmiotem żadnych ograniczeń obrotu w odniesieniu do ich cech, wymogów badawczych, sprzedaży i pieczętowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub jakiejkolwiek innej dyrektywie.

Artykuł 18

Warunki, na jakich materiał siewny wyhodowany z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny może być wprowadzony na rynek zgodnie z tiret pierwszym art. 4, są następujące:

a) muszą one być poddane urzędowej kontroli przeprowadzanej przez organ kwalifikujący zgodnie z przepisami, które mają zastosowanie do kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) muszą być opakowane zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) opakowania muszą zawierać etykietę urzędową podającą przynajmniej następujące dane szczegółowe:

– organ kwalifikujący oraz Państwo Członkowskie lub ich odpowiednie skróty,

– numer referencyjny partii,

– miesiąc i rok zaplombowania, lub

– miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

– gatunki, wskazane przynajmniej poprzez podanie nazwy botanicznej,

– odmiany podanej przynajmniej po łacinie,

– opis wstępnego elitarnego materiału siewnego,

– liczbę rozmnożeń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia”.

Etykieta powinna być biała z poprzecznym fioletowym paskiem.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin oleistych i włóknistych

– który został wyprodukowany bezpośrednio ze elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia, urzędowo zakwalifikowanego w jednym lub więcej Państw Członkowskich bądź w państwie trzecim, któremu przyznano ekwiwalent na mocy z art. 20 lit. b) lub który wyprodukowano bezpośrednio ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo zakwalifikowanego w danym Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo zakwalifikowanym w tym państwie trzecim, oraz

– które zostały zebrane w Państwie Członkowskim, na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2002/53/WE są zakwalifikowane urzędowo jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli materiał siewny ten był przedmiotem oceny polowej spełniającej wymogi ustalone w załączniku I dla odnośnej kategorii oraz jeśli badanie urzędowe wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W przypadku gdy materiał siewny został wyprodukowany bezpośrednio z zakwalifikowanego urzędowo materiału siewnego z pokoleń wcześniejszych niż elitarny materiał siewny, Państwa Członkowskie mogą również dopuścić do jego urzędowej kwalifikacji jako elitarnego materiału siewnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Materiał siewny roślin oleistych i włóknistych, który został zebrany we Wspólnocie i który jest przeznaczony do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 jest:

– pakowany i opatrzony etykietą urzędową spełniającą warunki ustalone w załączniku V część A i B, zgodnie z art. 11 ust. 1, oraz

– zaopatrzony w dokumenty towarzyszące spełniające warunki ustalone w załączniku V część C.

Przepisy pierwszego akapitu dotyczące pakowania i etykietowania mogą zostać zniesione, jeśli jednostki odpowiedzialne za ocenę polową oraz sporządzające dokumenty dotyczące kwalifikacji materiału siewnego, który nie został ostatecznie zakwalifikowany oraz jednostki odpowiedzialne za kwalifikacje są takie same lub jeśli zgodzą się na odstępstwo.

3. Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin oleistych i włóknistych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 20 ust. 1 lit. b)

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w lit. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 20 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 19a

1. Państwa Członkowskie zezwalają na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego gatunków roślin oleistych i włóknistych w formie mieszańca.

2. Dla celów ust. 1:

a) „mieszaniec” oznacza kombinację kwalifikowanego materiału siewnego określonego mieszańca obcopylnego, urzędowo zatwierdzonego na mocy dyrektywy 2002/53/WE, z kwalifikowanym materiałem siewnym jednego lub większej liczby określonych komponentów przywracających płodność, podobnie zatwierdzonych oraz mechanicznie połączonych w proporcjach wspólnie określonych przez osoby odpowiedzialne za utrzymanie tych komponentów, przy zgłoszeniu takiej kombinacji organowi dokonującemu certyfikacji;

b) „mieszaniec obcopylny” oznacza komponent męsko sterylny w „mieszańcu” (komponent mateczny);

c) „komponent(-y) przywracający(-e) płodność” oznacza komponent rozsiewający pyłek w „mieszańcu” (komponent ojcowski).

3. Nasiona komponentów męskiego i żeńskiego opryskiwane są opryskiem do nasion w różnym kolorze.

Artykuł 20

1. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością na wniosek Komisji ustala czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 18 kontrole polowe w państwie trzecim spełniają wymogi ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin oleistych i włóknistych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny pod tymi względami materiałowi siewnemu zebranemu na obszarze Wspólnoty i spełnia wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Ustęp 1 ma również zastosowanie w przypadku wszystkich Państw Członkowskich od daty ich przystąpienia, kiedy to muszą one wdrożyć ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne niezbędne do spełnienia niniejszej dyrektywy.

Artykuł 21

1. W celu usunięcia wszelkich czasowych trudności w ogólnym dostarczaniu elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, które pojawiają się we Wspólnocie i nie mogą być w żaden inny sposób przezwyciężone, można zadecydować, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2, że Państwa Członkowskie zezwolą w określonym czasie na sprzedaż na terenie Wspólnoty materiału siewnego kategorii objętej mniej rygorystycznymi wymogami lub materiału siewnego odmiany niewłączonej do wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych lub do krajowego katalogu odmian Państwa Członkowskiego w ilościach niezbędnych do rozwiązania trudności.

2. Dla kategorii materiału siewnego jakiejkolwiek danej odmiany etykietą urzędową jest etykieta przewidziana dla odpowiedniej kategorii; dla materiału siewnego odmian niewłączonych do powyższych katalogów etykietą urzędową jest etykieta przewidziana dla handlowego materiału siewnego. W takim przypadku etykieta powinna zawsze zawierać informację, że dane materiał siewny należy do kategorii spełniającej mniej restrykcyjne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 22

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że inspekcje urzędowe w odniesieniu do sprzedaży materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych są przeprowadzane przynajmniej losowo w celu sprawdzenia zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobody przepływu materiału siewnego we Wspólnocie Państwa Członkowskie podejmują niezbędne działania w celu zapewnienia pozyskiwania następujących danych szczegółowych ze sprzedaży ilości przekraczających dwa kilogramy materiału siewnego wywożonego z państw trzecich, obejmujących:

a) gatunek;

b) odmianę;

c) kategorię;

d) kraj produkcji i urzędowy organ kontrolujący;

e) kraj wysyłki;

f) importera;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób prezentacji tych danych szczegółowych może być określony zgodnie z procedurą, określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 23

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin oleistych i włóknistych wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

– materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

– materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

– materiał siewny wprowadzany do obrotu w związku z ochroną na miejscu oraz trwałego użycia genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe badania porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2 podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 25 ust. 1 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2.

Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 24

Zmiany wnoszone do Załączników wynikające z rozwoju wiedzy naukowej i technicznej są wprowadzane zgodnie z procedurą, określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł 25

1. Komisja wspomagana jest przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, ustanowiony w art. 1 decyzji Rady 66/399/EWG (⁶).

2. W przypadku gdy poczynione są odwołania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/EC jest określony na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

Artykuł 26

Jeżeli nie określono inaczej, w załączniku II w odniesieniu do obecności chorób, szkodników i ich przenośników, niniejsza dyrektywa, bez uszczerbku dla przepisów krajowych ustaw, jest uzasadniona na gruncie ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin lub ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 27

1. Szczególne warunki mogą być ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2 w celu uwzględnienia zmian zachodzących w zakresie:

a) warunków, na jakich materiał siewny poddawany zabiegom chemicznym może być sprzedawany;

b) warunków, na jakich materiał siewny może być sprzedawany w odniesieniu do przechowywania na miejscu i zrównoważonego zastosowania roślinnych zasobów genetycznych obejmujących mieszanki materiału siewnego gatunków, które również obejmują gatunki wymienione w art. 1 dyrektywy 2002/53/WE i które są powiązane z szczególnym naturalnym i półnaturalnym środowiskiem i są zagrożone erozją genetyczną;

c) warunki, na jakich materiał siewny nadający się do produkcji ekologicznej może być sprzedawany.

2. Szczególne warunki, określone w ust. 1 lit. b) zawierają w szczególności następujące punkty:

a) materiał siewny tych gatunków powinien mieć znane pochodzenie, zatwierdzone przez odpowiednie władze w każdym Państwie Członkowskim do obrotu na określonych obszarach;

b) właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 28

Na wniosek Państwa Członkowskiego, który będzie rozpatrywany jak określono w art. 25 ust. 2, państwo to może być całkowicie lub częściowo zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyłączeniem art. 17:

a) w odniesieniu do następujących gatunków:

– krokosz barwierski;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które nie są normalnie produkowane lub sprzedawane na jego terytorium.

Artykuł 29

Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 30

Nie później niż do dnia 1 lutego 2004 r. Komisja dokona szczegółowej oceny uproszczeń procedur kwalifikacji określonych w art. 5 dyrektywy 98/96/WE. Ocena ta w szczególności skoncentruje się na możliwym wpływie na jakość materiału siewnego.

Artykuł 31

1. Dyrektywa 69/208/EWG zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku VI część A niniejszym traci moc bez uszczerbku dla zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów transpozycji powyższych dyrektyw wymienionych w załączniku VI część B.

2. Odniesienia do uchylonej dyrektywy są traktowane jako odniesienia do niniejszej dyrektywy i powinny być czytane zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku VII.

Artykuł 32

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 33

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2002 r.

ZAŁĄCZNIK II

WARUNKI, KTÓRE MA SPEŁNIAĆ MATERIAŁ SIEWNY

I. ELITARNY MATERIAŁ SIEWNY I KWALIFIKOWANY MATERIAŁ SIEWNY

1. Materiał siewny posiada wystarczającą tożsamością odmianową i czystością odmianową. W szczególności materiał siewny gatunków wymienionych poniżej odpowiada następującym innym normom lub warunkom:

Minimalna czystość odmianowa jest sprawdzania głównie podczas ocen polowych zgodnie z warunkami ustanowionymi w załączniku I.

2. W przypadku mieszańców Brassica napus produkowanych przy zastosowaniu męskiej sterylności nasiona muszą odpowiadać warunkom i normom wyszczególnionym w lit. a)–d).

a) Materiał siewny posiada wystarczającą tożsamość i czystość w zakresie cech odmianowych swoich składników, w tym w zakresie męskiej sterylności lub przywracania płodności.

b) Minimalna czystość odmianowa materiału siewnego wynosi:

– elitarny materiał siewny, komponent mateczny:	99,0 %
– elitarny materiał siewny, komponent ojcowski:	99,9 %
– kwalifikowany materiał siewny ozimych odmian rzepaku:	90,0 %
– kwalifikowany materiał siewny jarych odmian rzepaku:	85,0 %

c) Materiału siewnego nie uznaje się za kwalifikowany materiał siewny, o ile nie zostaną uwzględnione wyniki urzędowego, pokontrolnego badania na poletku, na próbkach pobranego urzędowo elitarnego materiału siewnego, przeprowadzonego w czasie wzrostu materiału siewnego, przedstawionego do certyfikacji jako kwalifikowany materiał siewny w celu określenia, czy elitarny materiał siewny spełnia wymogi ustanowione dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do tożsamości w zakresie cech składników, w tym męskiej sterylności, i wymogi norm dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do minimalnej czystości odmianowej, ustanowione w lit. b).

W przypadku elitarnego materiału siewnego mieszańców czystość odmianową można oceniać, stosując właściwe metody biochemiczne.

d) Zgodność z normami dotyczącymi minimalnej czystości odmianowej, ustanowionymi w lit. b) w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego mieszańców, jest monitorowana przy zastosowaniu urzędowych badań pokontrolnych na właściwej proporcji próbek pobieranych urzędowo. Mogą być stosowane właściwe metody biochemiczne.

3. W przypadku gdy warunki ustanowione w załączniku I pkt 3 część B lit. b) pkt dd) nie mogą być spełnione, spełnione są następujące warunki: w przypadku gdy do produkcji kwalifikowanego materiału siewnego mieszańców Helianthus annuus zastosowano żeński składnik męskosterylny i składnik męski, który nie przywraca męskiej płodności, materiał siewny wyprodukowany przez rodzicielski składnik męskosterylny jest mieszany z materiałem siewnym wyprodukowanym przez w pełni płodny składnik rodzicielski. Stosunek materiału siewnego rodzicielskiego składnika męskosterylnego do rodzicielskiego składnika męskopłodnego nie przekracza dwa do jednego.

4. Materiał siewny odpowiada następującym innym normom lub warunkom w zakresie kiełkowania, czystości laboratoryjnej i zawartości materiału siewnego innych gatunków roślin, w tym Orobanche spp.:

A. Tabela:

B. Inne normy lub warunki, mające zastosowanie w przypadku, gdy występuje do nich odniesienie w tabeli w sekcji I pkt 4 część A niniejszego załącznika:

a) maksymalna zawartość materiału siewnego ustanowiona w kolumnie 5 obejmuje także materiał siewny gatunków z kolumn 6–11;

b) określenie całkowitej liczby nasion innych gatunków roślin nie jest konieczne, chyba że występują wątpliwości dotyczące spełnienia warunków ustanowionych w kolumnie 5;

c) określenie całkowitej liczby nasion Cuscuta spp. nie jest konieczne, chyba że występują wątpliwości dotyczące spełnienia warunków ustanowionych w kolumnie 7;

d) obecność jednego nasiona Cuscuta spp. w próbce określonej wagi nie jest uznawana za zanieczyszczenie, jeśli w drugiej próbce o tej samej wadze nie zostanie wykazana obecność nasion Cuscuta spp.;

e) materiał siewny nie zawiera Orobanche spp.; jednakże obecność jednego nasiona Orobanche spp. w próbce o wadze 100 g nie jest uznawana za zanieczyszczenie, jeśli w drugiej próbce o wadze 200 g nie zostanie wykazana obecność nasion Orobanche spp.

5. Materiał siewny jest praktycznie wolny od wszelkich agrofagów, które zmniejszają użyteczność i jakość materiału rozmnożeniowego.

Materiał siewny musi być również zgodny z wymogami dotyczącymi agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej oraz RNQP, przewidzianymi w aktach wykonawczych przyjętych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/2031, a także ze środkami przyjętymi na podstawie art. 30 ust. 1 tego rozporządzenia.

Występowanie RNQP na materiale siewnym i jego odpowiednich kategoriach musi być zgodne z następującymi wymogami określonymi w tabeli:

II. HANDLOWY MATERIAŁ SIEWNY

Z wyjątkiem pkt 1, warunki, o których mowa w załączniku II sekcja I, stosuje się do handlowego materiału siewnego.

ZAŁĄCZNIK III

WAGA PARTII I PRÓBEK

Maksymalna waga partii nie może zostać przekroczona o więcej niż 5 %.

ZAŁĄCZNIK IV

ETYKIETA

ZAŁĄCZNIK V

ETYKIETA I DOKUMENT PRZEWIDZIANY W PRZYPADKU MATERIAŁU SIEWNEGO, KTÓRY NIE ZOSTAŁ OSTATECZNIE ZATWIERDZONY W INNYM PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM

ZAŁĄCZNIK VI

CZĘŚĆ A

UCHYLONE DYREKTYWY I ICH KOLEJNE ZMIANY

(o których mowa w art. 31)

CZĘŚĆ B

TERMINY TRANSPOZYCJI DO PRAWA KRAJOWEGO

(o których mowa w art. 31)

ZAŁĄCZNIK VII

TABELA KORELACJI