(1)

W dniu 14 sierpnia 2020 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego (2) Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu wyrobów walcowanych płaskich z aluminium („produkt objęty dochodzeniem”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 15 marca 2021 r. Komisja przedstawiła stronom streszczenie proponowanych ceł tymczasowych oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody dla przemysłu Unii. Zainteresowane strony zostały poproszone o przedstawienie uwag na temat poprawności obliczeń w ciągu trzech dni roboczych. Trzech producentów eksportujących objętych próbą przedstawiło uwagi (3). Komisja rozpatrzyła uwagi i w stosownych przypadkach skorygowała błędy rachunkowe.

(3)

W dniu 12 kwietnia 2021 r. na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/582 (4) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe.

(4)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący, producenci eksportujący objęci próbą, producent eksportujący nieobjęty próbą, kilku użytkowników w sektorze samochodowych wymienników ciepła i jeden dalszy użytkownik, jeden użytkownik w sektorze folii, dwóch użytkowników w sektorze kondensatorów elektrolitycznych, jeden użytkownik w sektorze płyt kompozytowych z aluminium, jeden użytkownik w sektorze żaluzji poziomych oraz jego dostawca, niepowiązane przedsiębiorstwo handlowe, importer, Europejskie Stowarzyszenie Producentów Części Samochodowych, Europejskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów oraz rząd Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) przedstawili pisemne oświadczenia zawierające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Dwaj producenci eksportujący złożyli wniosek o dalsze szczegółowe informacje dotyczące obliczenia ich marginesów szkody i otrzymali te informacje.

(5)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Komisja zorganizowała posiedzenia wyjaśniające z udziałem trzech producentów eksportujących objętych próbą, skarżących, przedsiębiorstwa B, dwóch użytkowników w sektorze samochodowych wymienników ciepła, jednego użytkownika w sektorze folii, jednego użytkownika w sektorze kondensatorów elektrolitycznych z aluminium, niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego, niepowiązanego importera oraz stowarzyszenia niezależnych dystrybutorów (EURANIMI). Na wniosek Nanshan Group („Nanshan”) odbyło się posiedzenie wyjaśniające między Nanshan a rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Komisja zaproponowała zorganizowanie spotkania z udziałem stron mających przeciwne interesy prowadzących działalność w sektorze wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, tj. Valeo Systèmes Thermiques SAS i przedsiębiorstw powiązanych („Valeo”) oraz producenta unijnego. Ta ostatnia strona nie wyraziła jednak zgody na udział. Valeo wyraziło ubolewanie z powodu zachowania producenta unijnego i stwierdziło, że argumenty Valeo dotyczące (nie)istnienia mocy produkcyjnych na rynku Unii powinny mieć większą wartość jako dowód, biorąc pod uwagę, że samo Valeo nie odmówiło konfrontacji z danym producentem unijnym.

(7)

Jak przyznało Valeo, spotkanie z udziałem stron mających przeciwne interesy można zorganizować tylko wtedy, gdy obie strony wyrażą zgodę na takie spotkanie. Zgodnie z art. 6 ust. 6 fakt, że strona odmawia udziału w takim spotkaniu, nie wpływa negatywnie na jej pozycję w danej sprawie. W związku z powyższym argumentację Valeo odrzucono.

(8)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń umożliwiono stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, przedstawienie swoich argumentów. Komisja zorganizowała posiedzenia wyjaśniające z udziałem trzech producentów eksportujących objętych próbą, dwóch użytkowników w sektorze samochodowych wymienników ciepła i jednego niepowiązanego importera. Posiedzenie wyjaśniające odbyło się również między Jiangsu Alcha Aluminum Group Co., Ltd. („Jiangsu Alcha”) a rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu na wniosek tego eksportera.

(9)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. W tym względzie uznała ona, że przedsiębiorstwo Nilo Asia PTE Ltd/Lodec Metall-Handel Niederlassung Bremen der O. Wilms GMBH („Nilo”), które prezentowało się jako niepowiązany importer, było w rzeczywistości przedsiębiorstwem handlowym. W tym kontekście odpowiedzi tego przedsiębiorstwa na pytania zawarte w kwestionariuszu nie zostały uwzględnione w ostatecznych ustaleniach. Przedsiębiorstwo to było jednak nadal uważane za zainteresowaną stronę i kontynuowało współpracę w ramach dochodzenia.

(10)

Biorąc pod uwagę, że zainteresowane strony miały wystarczająco dużo czasu na przedstawienie uwag na temat uwag innych stron, z wyjątkiem odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji wystosowane przez Komisję, Komisja nie uwzględniła w swoich ostatecznych ustaleniach oświadczeń złożonych po dniu 17 czerwca 2021 r.

(11)

W dniu 13 lipca 2021 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Zainteresowanym stronom przekazano ponadto dodatkowe ujawnienia ustaleń w dniu 13 sierpnia 2021 r. („pierwsze dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń”) i w dniu 3 września 2021 r. („drugie dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń i dodatkowych ujawnień.

(12)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Airoldi Metalli S.p.a. („Airoldi”) stwierdziło, że naruszono jego prawo do obrony, ponieważ nie miało ono możliwości przedstawienia uwag na temat dokumentów dołączonych do akt nieopatrzonych klauzulą poufności na dzień przed ujawnieniem ostatecznych ustaleń i rzekomo uwzględnionych w dokumencie zawierającym ogólne ustalenia. Na tej podstawie zażądało wycofania dokumentu zawierającego ogólne ustalenia.

(13)

W tym względzie należy przede wszystkim zauważyć, że jak wspomniano w motywie 10, z wyjątkiem dokumentu t21.004671 żadne z oświadczeń, do których odnosi się Airoldi, nie zostało uwzględnione w dokumencie zawierającym ogólne ustalenia z uwagi na ich nieterminowe złożenie. Jeżeli chodzi o argumenty przedstawione w dokumencie t21.004671, jak wskazano w motywie 527, mają one taki sam charakter jak argumenty innych zainteresowanych stron, w tym Airoldi. Na tej podstawie uznano, że nie doszło do naruszenia prawa Airoldi do obrony. Ponadto po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Airoldi miało możliwość przedstawienia uwag na temat nieterminowo złożonych dokumentów, o których Airoldi wspomina w swoim oświadczeniu.

(14)

W dniu 28 lipca 2021 r. Komisja zwróciła się do unijnych producentów, importerów, użytkowników i ich stowarzyszeń o dostarczenie informacji na temat rozwoju sytuacji po okresie objętym dochodzeniem, aby umożliwić przeprowadzenie oceny na podstawie art. 14 ust. 4 w odpowiednim czasie.

(15)

Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu.

(16)

W motywie 35 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wspomniała o próbie obejmującej trzech producentów unijnych reprezentujących 35 % produkcji unijnej. Odsetek ten opierał się na danych dotyczących UE-28.

(17)

Jak wskazano w sekcji 1.9, ostateczne ustalenia niniejszego dochodzenia opierają się na danych dotyczących UE-27. Ponadto, jak wspomniano w motywie 191, niektóre produkty wyłączono z zakresu produktu. Na tej podstawie trzej producenci unijni reprezentowali ponad 38 % produkcji unijnej. W związku z tym próba pozostała reprezentatywna.

(18)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń jeden producent unijny, który nie jest objęty próbą, złożył wniosek o zachowanie anonimowości. Wniosek ten uzasadniono tym, że ta zainteresowana strona obawia się, iż bezpośrednie ujawnienie publiczne zaszkodzi jej interesom w innych państwach. Na podstawie elementów zawartych we wniosku opatrzonym klauzulą poufności wniosek o zachowanie anonimowości został przyjęty. Nie otrzymano żadnych uwag.

(19)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji potwierdzono informacje przedstawione w motywie 43 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(20)

Oprócz zdalnych kontroli krzyżowych, o których mowa w motywie 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja przeprowadziła dodatkową zdalną kontrolę krzyżową użytkownika Amcor Flexibles Singen GmbH („Amcor”) z siedzibą w Singen w Niemczech.

(21)

Jeden eksporter, Southwest Aluminium (Group) Co., Ltd („SWA”), stwierdził, że pandemia COVID-19 miała wpływ na okres objęty dochodzeniem („OD”) i nie można go porównywać z pozostałymi latami okresu badanego.

(22)

Komisja uwzględniła w swojej analizie wpływ pandemii COVID-19 i odniosła się do uwag otrzymanych w tym względzie w sekcji 5.1.2.2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i sekcji 5.2.2 niniejszego rozporządzenia. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(23)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego potwierdzono informacje przedstawione w motywie 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(24)

Od dnia 1 stycznia 2021 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej („Zjednoczone Królestwo”) nie należy już do Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie opiera się zatem na danych dotyczących Unii Europejskiej bez Zjednoczonego Królestwa („UE-27”). Dlatego też Komisja zwróciła się do skarżącego oraz producentów unijnych objętych próbą o przekazanie niektórych części ich oryginalnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu z uwzględnieniem danych dotyczących wyłącznie UE-27. Skarżący oraz producenci unijni objęci próbą przedłożyli wymagane dane. Ponieważ różnica między wskaźnikami makroekonomicznymi opublikowanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych i makroekonomicznymi danymi dotyczącymi UE-27 wynika z wyłączenia danych na temat pojedynczego producenta ze Zjednoczonego Królestwa, wartości w niektórych tabelach niniejszego rozporządzenia przedstawiono w formie zakresów, aby nie ujawniać informacji poufnych dotyczących tego producenta.

(25)

Jeżeli chodzi o dumping, w celu obliczenia ostatecznego marginesu dumpingu pod uwagę wzięto tylko sprzedaż eksportową objętych próbą producentów eksportujących do UE-27.

(26)

Ponadto na potrzeby oceny interesu Unii Komisja zapytała również o wpływ wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE na odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedłożone przez niepowiązanych importerów i użytkowników, mianowicie Nova Trading S.A., Airoldi, TitanX Engine Cooling AB („TitanX”), Multilaque SAS, Valeo, przedsiębiorstwo A i Amcor Flexibles Singen GmbH, i w stosownych przypadkach otrzymała zaktualizowane dane.

(27)

W dniu 12 stycznia 2021 r. w nocie do akt (5) , Komisja poinformowała przedsiębiorstwa i stowarzyszenia ze Zjednoczonego Królestwa, że nie kwalifikują się już jako zainteresowane strony w postępowaniach dotyczących ochrony handlu. Żadna z zainteresowanych stron nie ustosunkowała się do tej noty.

(28)

Dochodzenie wykazało, że środki antydumpingowe nałożone na wyroby walcowane płaskie z aluminium i środki przeciwdziałające obejściu ceł nałożone rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/2213 (6) na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej w niewielkim stopniu pokrywają się pod względem definicji produktu w odniesieniu do dwóch kodów TARIC, tj. 7607119044 i 7607119071. Chociaż to pokrywanie się jest bardzo niewielkie i obejmuje jedynie zwoje folii o grubości 0,03-0,045 mm zawierającej przynajmniej dwie warstwy, stosowanie jednocześnie i łącznie dwóch różnych ceł antydumpingowych na ten sam produkt byłoby niezgodne z prawem. Dlatego też w celu rozwiązania tego problemu Komisja postanowiła skorygować zakres produktu objętego przedmiotowymi środkami i usunąć z niego zwoje folii o grubości 0,03-0,045 mm zawierającej przynajmniej dwie warstwy. Korekta ta nie ma istotnego wpływu na analizę wyników dochodzenia.

(29)

W związku z tym produkty z aluminium objęte kodami TARIC 7607119044 i 7607119071 wyłączono z zakresu produktu.

(30)

Jak wskazano w motywach 61-105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, szereg stron złożyło wnioski o wyłączenie produktu w odniesieniu do następujących produktów: rury platerowane, blachy grube platerowane, wsad do wyrobu platerowanych i nieplaterowanych żeberek wykorzystywanych do produkcji samochodowych wymienników ciepła z aluminium w procesie lutowania twardego oraz do produkcji elementów chłodzących baterie montowane w pojazdach elektrycznych („wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła”); zwoje z aluminium do produkcji powleczonych zwojów i płyt kompozytowych z aluminium; blachy cienkie do litografii; blachy cienkie do produkcji baterii; folia aluminiowa do dalszego przetwarzania o grubości od 30 do 60 mikronów („folia ACF-30-60”) oraz wyroby walcowane płaskie z aluminium wykorzystywane do wytwarzania listew stosowanych w żaluzjach poziomych (weneckich).

(31)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisji szereg stron przedstawiło uwagi na ich temat, które omówiono poniżej w niniejszej sekcji. Ponadto czterech innych użytkowników, tj. Amcor Flexibles Singen GmbH („Amcor”), Hitachi ABB Power grids („Hitachi”), TDK Foil Italy S.p.A. („TDK IT”) i TDK Hungary Components Kft („TDK HU”), złożyło dodatkowe wnioski o wyłączenie produktu w odniesieniu do następujących produktów: materiału foliowego, wyrobów walcowanych płaskich z aluminium wykorzystywanych w produkcji transformatorów elektroenergetycznych i wyrobów walcowanych płaskich z aluminium wykorzystywanych w produkcji kondensatorów elektrolitycznych z aluminium.

(32)

Przedsiębiorstwo Valeo stwierdziło, że oświadczenia złożone przez stowarzyszenie European Aluminium i przedsiębiorstwo B w związku z ujawnieniem tymczasowych ustaleń zostały złożone po terminie, z wyjątkiem dokumentu t21.003825. Na podstawie sekcji 7 ppkt (ii) i sekcji 8 ppkt (ii) zawiadomienia o wszczęciu Valeo stwierdziło, że termin na przedstawienie uwag dotyczących oświadczeń innych stron zbiegał się z terminem na przedstawienie nowych elementów stanu faktycznego i powinien był zostać wyznaczony na dzień 10 maja 2021 r. w odniesieniu do uwag tego przedsiębiorstwa. Na tej podstawie Valeo twierdziło, że oświadczenia European Aluminium i przedsiębiorstwa B złożone po tej dacie nie powinny być brane pod uwagę w ostatecznych ustaleniach.

(33)

Komisja odrzuciła to twierdzenie. Zgodnie z sekcją 8 akapit ostatni zawiadomienia o wszczęciu oraz sekcją 5.7 akapit ostatni tego samego zawiadomienia Komisja zwróciła się do European Aluminium i przedsiębiorstwa B o przedstawienie dodatkowych informacji (7) w formie aktualizacji już przedłożonych informacji lub dowodów potwierdzających w odniesieniu do pewnych twierdzeń i informacji. Te dodatkowe informacje były niezbędne do właściwej oceny twierdzeń innych stron. Jeżeli chodzi o termin zgłaszania uwag przez European Aluminium, Komisja przedłużyła ten termin do dnia 28 maja 2021 r. po otrzymaniu właściwie umotywowanego wniosku (8). Uwagi te przedłożono zatem w wymaganym terminie.

(34)

W dniu 11 czerwca 2021 r. Valeo przedstawiło uwagi na temat dokumentów innych stron: t21.003825, t21.004224, t21.004298 i t21.004304. Ponieważ dokumenty te były dostępne na platformie TRON ponad siedem dni przed przedłożeniem oświadczenia przez Valeo, Komisja uznała, że nie zostały one złożone w terminie.

(35)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo stwierdziło, że rozumowanie Komisji, zgodnie z którym uwagi tego przedsiębiorstwa z dnia 11 czerwca uznano za złożone po terminie, było sprzeczne, nieuzasadnione i stanowiło naruszenie prawa Valeo do obrony. W szczególności Valeo argumentowało, że Komisja uznała oświadczenie za złożone po terminie, ale mimo to odniosła się do zawartych w nim uwag, w związku z czym Valeo nie mogło stwierdzić, czy Komisja uznała te uwagi w całości za dopuszczalne i uwzględniła je. Ponadto Valeo odniosło się do rodzaju dokumentów przedłożonych przez European Aluminium i przedsiębiorstwo B, tj. „uwag”, „sprawozdania z posiedzenia wyjaśniającego/oświadczenia”, „oświadczenia” i „kontrargumentów”. Stwierdziło ono, że termin siedmiu dni na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń, o którym to terminie mowa w sekcji 8 ppkt (ii) zawiadomienia o wszczęciu, nie ma zastosowania do jego oświadczenia, które zawierało kontrargumenty wobec kontrargumentów i uwagi dotyczące nowo przedłożonych informacji.

(36)

W tym względzie Komisja uznała, że termin siedmiu dni wspomniany w sekcji 8 ppkt (ii) zawiadomienia o wszczęciu miał zastosowanie zarówno do uwag dotyczących oświadczeń innych stron, jak i do kontrargumentów innych stron odnoszących się do tych uwag. W tym konkretnym przypadku Komisja potwierdziła, że oświadczenie Valeo nie zostało złożone w terminie. W każdym razie, jak wspomniano w motywie 10, Komisja rozpatrzyła wszystkie oświadczenia otrzymane do dnia 17 czerwca 2021 r. Biorąc pod uwagę, że Komisja uwzględniła zatem uwagi Valeo z dnia 11 czerwca i umożliwiła Valeo przedstawienie uwag na temat ustaleń Komisji w tym zakresie, Komisja uznała, że nie naruszono prawa Valeo do obrony. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(37)

Valeo argumentowało również, że przedsiębiorstwu B rzekomo przyznano bardzo hojne i nadmiernie długie przedłużenie terminu siedmiu dni. W tym względzie należy zauważyć, że przedsiębiorstwo B przedstawiło kontrargumenty w terminie siedmiu dni na przedstawienie uwag do uwag innych stron, gdy tylko te uwagi innych stron stały się dostępne w dokumentacji udostępnionej do wglądu, oraz że nie przyznano przedłużenia terminu. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(38)

Valeo argumentowało również, że Komisja przytoczyła pewne dokumenty, które nie zostały oficjalnie opublikowane, i stwierdziło, że stanowi to naruszenie jego praw proceduralnych, ponieważ uważa oświadczenie European Aluminium (t21.004221) za złożone po terminie, niedopuszczalne i w związku z tym niezasługujące na przedstawienie kontrargumentów. Ponadto Valeo odniosło się do sekcji 9 zawiadomienia o wszczęciu i uznało, że European Aluminium było faworyzowane w sposób arbitralny i dyskryminujący, ponieważ termin zgłaszania uwag do uwag innych stron przedłużono temu stowarzyszeniu o 18 dni, podczas gdy innym stronom na ogół przedłużano termin o siedem dni.

(39)

Twierdzenie Valeo dotyczące dostępności niektórych dokumentów uznano za uzasadnione, ponieważ dokumentów tych nieumyślnie nie udostępniono stronom w dokumentacji udostępnionej do wglądu po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. W tym czasie dokumenty takie dołączono do dokumentacji udostępnionej do wglądu. W odniesieniu do twierdzenia Valeo dotyczącego niedopuszczalności uwag i ich oceny Komisja zauważyła, że Valeo miało wystarczająco dużo czasu na przedstawienie uwag do uwag innych stron, w tym uwag European Aluminium, oraz że faktycznie przedstawiło uwagi do innych oświadczeń złożonych kilka dni po oświadczeniu European Aluminium. Ponadto Komisja ocenia każdy wniosek o przedłużenie terminu indywidualnie, ponieważ powody, dla których wnioskuje się o takie przedłużenie, są specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, a Komisja uznała, że okoliczności przedstawione przez European Aluminium miały charakter pozwalający na wnioskowane przedłużenie terminu. W rzeczywistości Komisja nie odrzuciła żadnego wniosku o przedłużenie terminu w ramach uwag przedstawionych po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. W tym względzie Komisja uznała, że nie faworyzowała European Aluminium w sposób arbitralny i dyskryminujący. W związku z tym argumenty te odrzucono.

(40)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo zwróciło się do Komisji o uwzględnienie jego oświadczeń przedstawionych w okresie od dnia 11 czerwca do dnia 11 lipca 2021 r. (9) Komisja wyraziła zgodę i uwagi te uwzględniono.

(41)

W tym samym względzie przedsiębiorstwo TitanX stwierdziło - po upływie terminu zgłaszania uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń - że uwagi przedstawione przez przedsiębiorstwo B (10) przedłożono po terminie i nie mogły zostać zweryfikowane. Wezwało Komisję do oparcia ustaleń na informacjach przedłożonych przez zainteresowane strony do dnia 10 maja 2021 r. TitanX stwierdził, że gdyby Komisja oparła swoje ustalenia na oświadczeniu przedsiębiorstwa B złożonym po terminie, powinna również uwzględnić informacje, które TitanX przedstawił w celu odparcia argumentów przedsiębiorstwa B. Ponadto TitanX stwierdził, że oświadczenie przedsiębiorstwa B naruszało prawo innych zainteresowanych stron do obrony, ponieważ nie wskazano w nim dokumentów, które miało ono odpierać, ani przedsiębiorstwa, którego dotyczą zawarte w nim uwagi.

(42)

W tym kontekście - i jak wspomniano w motywie 10 - Komisja nie uwzględniła oświadczeń złożonych po dniu 17 czerwca przy formułowaniu ostatecznych ustaleń. W celu zapewnienia wszystkim zainteresowanym stronom prawa do obrony uwagi TitanX przedłożone w dniu 21 czerwca 2021 r. uwzględniono jednak w stosownych przypadkach jako uwagi złożone po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Komisja potwierdziła zatem, że w niniejszym rozporządzeniu uwzględniła wszystkie oświadczenia przedstawione przez zainteresowane strony.

(43)

Jeżeli chodzi o prawo do obrony, Komisja uznała, że oświadczenie przedsiębiorstwa B nie narusza prawa innych stron do obrony. Wręcz przeciwnie - w oświadczeniu przedsiębiorstwa B nie wskazano konkretnie innych zainteresowanych stron, dzięki czemu zapewniono, aby tajemnice handlowe, których ujawnienie mogłoby być szkodliwe dla którejkolwiek strony lub obu stron, nie zostały ujawnione. Biorąc również pod uwagę, że liczba stron w niniejszym dochodzeniu prowadzących działalność w sektorze wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła jest ograniczona, oraz biorąc pod uwagę, że uwagi przedstawione przez przedsiębiorstwo B były wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić innym stronom prawidłowe zrozumienie ich istoty, Komisja uznała, że takie uwagi nie naruszają prawa innych zainteresowanych stron do obrony. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(44)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń otrzymano uwagi od trzech użytkowników, stowarzyszenia producentów części samochodowych, Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Samochodów (ACEA), BMW, jednego eksportera nieobjętego próbą, Shanghai Huafon Aluminium Corporation („Huafon”) oraz European Aluminium.

(45)

Różne strony twierdziły, że wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła i inne objęte zakresem produktu wyroby walcowane płaskie z aluminium należą do różnych klas produktów, ponieważ mają różne właściwości pod względem stopów oraz różne procesy badawczo-rozwojowe i procesy walidacji. Producent eksportujący Huafon stwierdził, że w 95 % zastosowań w sektorze HVACR (11) oraz innych zastosowań nie wykorzystuje się lutowania twardego jako technologii łączenia w przypadku wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do wymienników ciepła oraz że zastosowania te są wynikiem innego procesu produkcyjnego. Stwierdził on również, że w zastosowaniach wymienników ciepła w sektorze ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji i chłodnictwa i w innych segmentach nie wykorzystuje się żeberek platerowanych i rur platerowanych. Ten sam producent eksportujący stwierdził, że bardzo duży odsetek sprzedaży wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w Europie stanowią produkty standardowe określonych w skardze, co jest sprzeczne z zawartym w motywie 69 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stwierdzeniem Komisji, że większość wyrobów walcowanych płaskich z aluminium posiada swoje własne specyfikacje w zależności od ich zastosowań lub od wymogów danego użytkownika końcowego. Huafon dodał, że producenci unijni nie byli gotowi na dostarczanie unikalnych produktów, które wywożą.

(46)

Strony te stwierdziły również, że różnice te prowadzą do braku zamienności.

(47)

Komisja odniosła się do swojej wstępnej oceny, zgodnie z którą wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła mają takie same podstawowe właściwości chemiczne, techniczne i fizyczne jak inne wyroby walcowane płaskie z aluminium objęte zakresem dochodzenia (zob. motywy 67-68 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Ponadto produkty te są podobne do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do wymienników ciepła, które to wyroby również wchodzą w zakres dochodzenia. Są one wykorzystywane do innych zastosowań, takich jak ogrzewanie, wentylacja, klimatyzacja i chłodnictwo, są wytwarzane z podobnych stopów (niezależnie od tego, czy są platerowane) i są produkowane przez te same urządzenia produkcyjne. Ponadto, jak wspomniano w motywie 73 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i jak potwierdziło stowarzyszenie European Aluminium, wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła nie są jedynymi produktami sprzedawanymi dostawcom części samochodowych pierwszego rzędu (tj. największym na rynku), które wraz z wieloma innymi produktami muszą przejść etap badań i rozwoju oraz walidację.

(48)

Twierdzenia przedsiębiorstwa Huafon dotyczące sektora ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji i chłodnictwa nie zostały poparte dowodami. W każdym razie z dowodów zawartych w aktach sprawy wynika, że wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła i wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do zastosowań w sektorze ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji i chłodnictwa mają takie same podstawowe właściwości chemiczne, techniczne i fizyczne oraz że są wytwarzane przy użyciu takich samych urządzeń produkcyjnych. Ponadto publicznie dostępne źródła (12) przeczą twierdzeniu, że w wyrobach walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do zastosowań w sektorze ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji i chłodnictwa nie wykorzystuje się lutowania twardego jako technologii łączenia. Huafon nie przedstawił również żadnych dowodów potwierdzających twierdzenie, że bardzo duży odsetek sprzedaży wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w Europie stanowią produkty standardowe oraz że jego produkty nie mogą być wytwarzane przez przemysł Unii ani zastępowane innymi produktami.

(49)

Jeżeli chodzi o zamienność, Komisja przywołała motyw 70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Podobnie jak inne wyroby objęte zakresem produktu wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła mogą nie być zamienne z innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium, ponieważ mogą posiadać swoje własne specyfikacje w zależności od ich zastosowań lub od wymogów danego użytkownika końcowego. Jak jednak wskazało stowarzyszenie European Aluminium, nie sprawia to, że są one unikalne, ani nie oznacza to, że nie mają one takich samych podstawowych właściwości fizycznych, chemicznych i technicznych jak inne produkty objęte zakresem dochodzenia. W tym względzie European Aluminium argumentowało również, że wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła są zamienne z innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium przeznaczonymi do wymienników ciepła, ponieważ są podobne pod względem składu chemicznego lub ich specyfikacji w granicach tolerancji technicznych istotnych dla konkretnych zastosowań. Na tej podstawie twierdzenia te zostały odrzucone.

(50)

TitanX i Valeo stwierdziły, że zgodnie z istniejącym orzecznictwem (13) Komisja nie powinna przypisywać decydującego znaczenia istnieniu rzekomo identycznych podstawowych właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych tych dwóch klas produktów. Te same strony stwierdziły również, że Komisja nie wyjaśniła, jakie inne elementy są decydujące dla stwierdzenia istnienia tych samych podstawowych cech obu klas produktów.

(51)

Na początku należy przypomnieć, że w rozporządzeniu podstawowym nie zdefiniowano bezpośrednio pojęcia „produktu objętego postępowaniem” oraz że Komisja dysponuje znaczną swobodą uznania w tym obszarze, jedynie pod warunkiem, że „przesłanka dotycząca jednorodnego charakteru rozpatrywanego produktu nie może być całkowicie pominięta przy dokonywaniu wykładni rozporządzenia podstawowego” (14). Ponadto orzecznictwo przywołane przez zainteresowane strony stanowi, że właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne są „naturalnie ważne”, ale niekoniecznie mają one pierwszeństwo. Istnieje bowiem szereg czynników, na których Komisja może się oprzeć, ale mają one charakter orientacyjny, a Komisja jest zobowiązana do określenia produktu objętego postępowaniem na podstawie wszystkich tych kryteriów. Co ważne, z powyższego wynika bezwzględnie, że produkty, które nie są identyczne, mogą być zgrupowane w ramach tej samej definicji produktu objętego postępowaniem, a badanie, czy zasadnie uwzględniono określony produkt, powinno opierać się na właściwościach produktu objętego postępowaniem określonych przez Komisję (15). W analizie w niniejszej sprawie Komisja nie oparła się wyłącznie na fakcie, że wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium. Komisja ustaliła, że:

(52)

Na tej podstawie twierdzenie TitanX i Valeo zostało odrzucone.

(53)

Różne strony stwierdziły, że przeprowadzona przez Komisję ocena mocy produkcyjnych w Unii opiera się na nieprawidłowych faktach i jest pozbawiona uzasadnienia. Wskazały one, że wnioski nie zostały poparte dowodami lub były w niewystarczającym stopniu uzasadnione, a inne zainteresowane strony nie mogły przedstawić uwag na temat takich danych.

(54)

TitanX i Valeo stwierdziły, że Komisja nie powinna opierać się na decyzji Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji dotyczącej przejęcia Impexmetal przez Gränges, ponieważ w tej decyzji założono, że istnieją inni dostawcy, w tym producenci chińscy, a sytuacja na rynku wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła znacznie się zmieniła, gdyż dostawcy unijni nie posiadają dostępnych mocy produkcyjnych, a po nałożeniu środków antydumpingowych dostawcy chińscy nie stanowią już rentownego rozwiązania pod względem dostaw.

(55)

Ustalenie Komisji, że przemysł Unii dysponuje mocami produkcyjnymi wystarczającymi do zaspokojenia obecnego popytu, jak wspomniano w motywie 75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie opiera się wyłącznie na decyzji Komisji dotyczącej połączenia Gränges i Impexmetal (16). Ustalenie to było oparte również na innych informacjach (17) znajdujących się już w aktach sprawy, gdy Komisja doszła do tymczasowych wniosków (i zostało potwierdzone wyżej wspomnianą decyzją Komisji). Ponadto ustalenie to było oparte na dodatkowych informacjach dostarczonych po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, które potwierdziły i podtrzymały tymczasową ocenę Komisji. Należy zauważyć, że zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat takich nowych informacji (18).

(56)

Valeo twierdziło również, że w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja zignorowała obszerne informacje wskazujące na brak dostępnych mocy produkcyjnych. Valeo i TitanX dostarczyły również dodatkowe dokumenty w formie fragmentów wiadomości e-mail wskazujące na wydłużenie się terminów realizacji dostaw i problemy w zakresie mocy produkcyjnych. W tym względzie przemysł Unii argumentował, że nieznacznie wydłużone terminy realizacji dostaw i tymczasowe problemy w zakresie mocy produkcyjnych były związane z nagłym i silnym ożywieniem po kryzysie związanym z COVID-19. Doprowadziło to do ogólnego wzrostu popytu. Inne elementy, takie jak braki kontenerów w ChRL, również przyczyniły się do dodatkowego wzrostu popytu w UE. Przemysł Unii wyjaśnił również, że zamówione ilości przekraczały uzgodnione wielkości oraz że biorąc pod uwagę sytuację po kryzysie związanym z COVID-19, taki wzrost popytu nie mógłby zostać natychmiast zaspokojony bez zwiększenia liczebności siły roboczej. Przemysł Unii stwierdził, że w tym celu potrzebuje przewidywalności w perspektywie średniookresowej w formie podpisanych umów, a nie zamówień bieżących, tak aby można było określić przewidywane ilości i potrzebną liczbę pracowników. Ponadto przemysł Unii przedstawił zadowalające wyjaśnienia wykazujące, że niektóre fragmenty wiadomości e-mail dostarczone przez użytkowników mogły zostać błędnie zinterpretowane jako wskazujące na strukturalny brak mocy produkcyjnych, ale w rzeczywistości dotyczyły sytuacji tymczasowego niedoboru.

(57)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo stwierdziło, że nie można go winić za zamawianie ilości przekraczających porozumienia umowne oraz że istnieje coraz większe zapotrzebowanie na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła ze względu na gwałtowny wzrost popytu w sektorze elektromobilności. Valeo dodało również, że niezdolność przemysłu Unii do szybkiego dostosowania się do rosnącego popytu jest najbardziej wyraźną oznaką poważnych i strukturalnych ograniczeń mocy produkcyjnych, z którymi boryka się przemysł Unii.

(58)

Komisja uznała w tym względzie, że nawet jeśli uwzględnić twierdzenia dotyczące rozwoju sytuacji po okresie objętym dochodzeniem, przemysł Unii dostosowuje się do wzrostu popytu oraz że ograniczenia mocy produkcyjnych miały charakter tymczasowy. Z twierdzeń tych rzeczywiście wynika, że użytkownicy negocjowali nowe umowy z przemysłem Unii. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(59)

Ponadto przemysł Unii argumentował, że główni użytkownicy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, którzy twierdzą, że brakuje im mocy produkcyjnych, nie wystosowali zapytań ofertowych dotyczących dodatkowych ilości, które miałyby być dostarczone większości dostawców wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła oprócz już istniejących ilości określonych w umowach. Twierdzenie to podważa brak dostępnych mocy produkcyjnych. W każdym razie Komisja zauważyła, że z informacji zawartych w aktach sprawy wynika, iż niektórzy użytkownicy mogą pozyskiwać lub planują pozyskiwać dodatkowe ilości od przemysłu Unii. W związku z tym Komisja odrzuciła twierdzenie, że przemysł Unii nie posiada wystarczających mocy produkcyjnych.

(60)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo wyjaśniło, że fakt, iż nie wystosowało formalnych zapytań ofertowych, był związany z licznymi odmowami, z którymi się spotkało, i w związku z tym oczekiwało odpowiedzi negatywnej. Ponadto Valeo argumentowało, że prowadzi negocjacje z producentem unijnym w sprawie dostawy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła.

(61)

W tym względzie Komisja uznała, że uwaga Valeo miała charakter spekulacyjny i nie może być uznana za dowód potwierdzający dotyczący zapytań ofertowych. Komisja zauważyła również, że negocjacje, które wspomniało Valeo, nie dotyczyły dodatkowych ilości, ale odnowienia umowy po okresie objętym dochodzeniem, w związku z czym twierdzenia te odrzucono.

(62)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń TitanX stwierdził, że warunki jego nowej umowy są mniej korzystne niż warunki poprzednich umów oraz że nowa umowa nie rozwiązała problemów wynikających z wejścia w życie tymczasowych ceł antydumpingowych. TitanX stwierdził również, że nowa umowa nie rozwiązała w pełni problemu dostaw, ponieważ przedsiębiorstwo to nadal będzie musiało przez dany okres zaopatrywać się w ChRL po sztucznie zawyżonych cenach.

(63)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń Valeo powtórzyło, że producenci unijni nie mają mocy produkcyjnych, aby zaspokoić cały popyt w UE na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, i przedstawiło dokumenty poufne, w których opisano niektóre problemy związane z mocami produkcyjnymi i zachowania handlowe.

(64)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TitanX stwierdził, że problemu w zakresie mocy produkcyjnych, z którym boryka się przemysł Unii, ze względu na czas jego trwania nie należy uważać za tymczasowy. Poinformował o innych niedawnych problemach mających wpływ na jego łańcuch dostaw i zwrócił uwagę na oportunistyczne i stanowiące nadużycie zachowanie niektórych głównych producentów unijnych.

(65)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo stwierdziło, że powody, na które powołała się Komisja w celu obalenia twierdzenia Valeo dotyczącego braku mocy produkcyjnych (ożywienie po kryzysie związanym z COVID-19, koszty frachtu i niedostępność surowców), nie odnoszą się do wielu przypadków udokumentowanych w aktach sprawy, które to przypadki rzekomo wskazują na chroniczne i systemowe problemy producentów unijnych w zakresie mocy produkcyjnych.

(66)

Komisja uznała w tym względzie, że nawet jeśli uwzględnić twierdzenia dotyczące rozwoju sytuacji po okresie objętym dochodzeniem, ze względu na czas trwania sytuacja opisana przez TitanX i Valeo nie miała charakteru systemowego, chronicznego ani strukturalnego, lecz była sytuacją tymczasową umożliwiającą przemysłowi Unii dostosowanie się do nowej sytuacji rynkowej w kontekście silnego ożywienia gospodarczego po kryzysie związanym z COVID-19. Świadczy o tym również opisana w motywie 61 sytuacja wskazująca na tymczasowy problem związany z wprowadzeniem tymczasowych środków antydumpingowych. W związku z tym Komisja potwierdziła swoje ustalenia na podstawie dowodów dotyczących sytuacji w okresie objętym dochodzeniem i odrzuciła to twierdzenie.

(67)

Jeżeli chodzi o inne wspomniane problemy, Komisja uznała, że nawet jeśli uwzględnić informacje dotyczące rozwoju sytuacji po okresie objętym dochodzeniem, problemy te nie wiążą się z ogólnie nietypowymi zmianami w relacjach biznesowych, lecz raczej z praktykami negocjacyjnymi w okresie napięć na rynku. Dlatego też ustalenia poczynione na podstawie dowodów dotyczących sytuacji w okresie objętym dochodzeniem pozostałyby niezmienione. W każdym razie, jak wspomniano w motywie 552, należy przypomnieć, że celem środków antydumpingowych jest przywrócenie uczciwych i równych warunków działania, a ich skutkiem jest zazwyczaj wzrost cen na rynku unijnym.

(68)

Ponadto jak wspomniano w motywie 56, Komisja nie powołała się na takie powody, jak koszty frachtu i niedostępność surowców, aby odeprzeć twierdzenie Valeo dotyczące braku mocy produkcyjnych. Jak wspomniano w motywie 152, elementy te wykorzystano do wyjaśnienia niedawnego wzrostu cen, a nie braku mocy produkcyjnych. Aby wyjaśnić obecną sytuację rynkową, Komisja przywołała ożywienie gospodarcze po kryzysie związanym z COVID-19. Na tej podstawie twierdzenia te zostały odrzucone.

(69)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo stwierdziło również, że Komisja nie uwzględniła wszystkich dowodów zawartych w aktach sprawy i nie przedstawiła wystarczającego i spójnego uzasadnienia swoich ustaleń dotyczących mocy produkcyjnych w odniesieniu do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. Valeo dodało, że Komisja ma obowiązek uwzględnić wszystkie przeciwstawne dane zawarte w aktach sprawy i ustalić, które z nich mają największą wartość dowodową. Valeo w pierwszej kolejności zwróciło uwagę zwłaszcza na rzekomo „wyjątkowo” niedostateczne publiczne streszczenia niektórych dokumentów (19), które Komisja wykorzystała do sformułowania swoich ustaleń. W tym względzie Valeo uznało, że wykorzystanie takich zredagowanych informacji stanowiło naruszenie prawa Valeo do obrony. Ponadto Valeo stwierdziło, że wykorzystanie 54 % mocy produkcyjnych zgłoszone przez przemysł Unii w odniesieniu do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła w 2020 r. przeczy rzekomym „tymczasowym” problemom w zakresie mocy produkcyjnych napotkanym w pierwszym okresie 2021 r. i nie może być wyjaśnione „nagłym i silnym ożywieniem po kryzysie związanym z COVID-19”. W tym względzie Valeo wskazało na szkodę powstałą z winy własnej, gdy przemysł Unii rzekomo nie był w stanie zapewnić dostaw w 2021 r., podczas gdy w 2020 r. miał tak niski wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych.

(70)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem i uznała, że uwzględniła wszystkie istotne dowody zawarte w aktach sprawy, aby sformułować konstruktywne i bezstronne wnioski oparte na wystarczającym i spójnym uzasadnieniu. Po pierwsze, Komisja uznała, że jawna wersja dokumentów, na których się oparła, zawierała streszczenie informacji szczególnie chronionych, które umożliwiało wszystkim zainteresowanym stronom prawidłowe zrozumienie tych informacji. Komisja zauważyła również, że Valeo nie zwróciło się o zmienioną jawną wersję tych dokumentów. W związku z tym Komisja uznała, że prawo Valeo do obrony nie zostało naruszone. Jeżeli chodzi o wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych i domniemaną szkodę powstałą z winy własnej, należy przede wszystkim zauważyć, że jak wspomniano w motywie 117, w ocenie mocy produkcyjnych Komisja nie oparła się na oświadczeniu European Aluminium, z którego wynika, że w 2020 r. wykorzystano 54 % mocy produkcyjnych, lecz z ostrożnością uwzględniła dostawy realizowane przez przemysł Unii. Ponadto należy zauważyć, że sprzeczność opisana przez Valeo dotyczy dwóch różnych lat (2020 i 2021 r.), w których sytuacja gospodarcza znacznie się różniła, co prowadziło do bardzo różnych poziomów wzrostu i popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium.

(71)

Ponadto TitanX zakwestionował niektóre oświadczenia złożone przez przedsiębiorstwo B dotyczące rzekomych trudności w zaopatrywaniu się w ChRL ze względu na takie czynniki, jak niedobór kontenerów lub trudności w zaopatrzeniu u chińskich dostawców. Zakwestionował również twierdzenia, że sytuacja przedsiębiorstwa B w zakresie dostaw uległa poprawie i że producenci wymienników ciepła nie wyczerpali możliwości znalezienia dodatkowego źródła zaopatrzenia u innych producentów unijnych lub że ilości zamówione na 2022 r. będą mniejsze niż w 2021 r.

(72)

Komisja uznała, że niepoparte dowodami i sprzeczne twierdzenia przedsiębiorstwa B oraz późniejsze kontrargumenty TitanX dotyczyły elementów specyficznych dla danego przedsiębiorstwa w ramach relacji biznesowych, których to elementów Komisja nie mogła zweryfikować.

(73)

Valeo utrzymywało również, że European Aluminium wprowadziło Komisję w błąd w kwestii dostępnych mocy produkcyjnych, przedstawiając fałszywe oświadczenia w tym względzie. European Aluminium stwierdziło, że domniemania Valeo dotyczące oświadczeń tego stowarzyszenia były nieprawdziwe i nie do przyjęcia. Utrzymywało również, że twierdzeń tych nie poparto dowodami znajdującymi się w dokumentacji udostępnionej do wglądu. Komisja potwierdziła uwagę European Aluminium i odrzuciła twierdzenie Valeo w tym względzie.

(74)

Różne zainteresowane strony stwierdziły, że inwestycje przemysłu Unii nie wystarczą do zaspokojenia przewidywanego wzrostu popytu spowodowanego przejściem do 2026 r. z pojazdów z silnikami spalinowymi na pojazdy elektryczne/hybrydowe. W tym samym kontekście ACEA uznała, że wzrost popytu pogłębi problemy w zakresie mocy produkcyjnych.

(75)

TitanX stwierdził, że brakuje dostępnych mocy produkcyjnych na potrzeby dostaw wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła do produkcji układów chłodzenia mechanizmu napędowego dla pojazdów użytkowych. Oczekuje się, że popyt na taki produkt wzrośnie w 2021 r., a w 2022 r. tendencja ta utrzyma się.

(76)

W tym względzie Valeo i przemysł Unii przedstawiły swoje prognozy dotyczące konsumpcji wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła do 2026 r. Prognozy te opierały się na liczbie pojazdów lekkich, które zostaną wyprodukowane, z podziałem na typy silników oraz na masie, jaką wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła będą stanowiły dla każdego typu silnika (spalinowego, elektrycznego, w pełni hybrydowego, hybrydowego zasilanego prądem sieciowym, uproszczonego hybrydowego itd.)

(77)

Na podstawie prognoz przemysłu Unii oczekuje się, że konsumpcja wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła/popyt na te wyroby wzrośnie z [195-215] (20) tys. ton w 2019 r. do [220-270] tys. ton w 2026 r., co odpowiada ogólnemu wzrostowi o 28 %. W swoich szczegółowych obliczeniach przemysł Unii w przejrzysty sposób przedstawił masę wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła na samochód (na podstawie danych rynkowych dostarczonych przez członków European Aluminium) oraz przewidywaną wielkość produkcji pojazdów w podziale na typy silników (na podstawie Ducker Frontier/LMC Automotive (21), sierpień 2020 r.). Z kolei Valeo wskazało jedynie, że całkowite dostępne moce produkcyjne w Unii będą średnio o 17 % niższe niż popyt w latach 2021-2027, nie podając innych informacji, do których inne strony mogłyby przedstawić uwagi.

(78)

Jak wspomniano w motywie 34, oświadczenie Valeo z dnia 11 czerwca 2021 r. nie zostało złożone w terminie, a część przedstawionych uwag odnosiła się do dokumentu dotyczącego prognoz mocy produkcyjnych i podaży (22), który European Aluminium dodało do akt sprawy przed ujawnieniem tymczasowych ustaleń i do którego Valeo miało już dostęp.

(79)

W swoich innych uwagach Valeo zgodziło się co do wielkości konsumpcji w 2019 r. i uznało, że jest ona również właściwa w odniesieniu do 2021 r. Valeo uznało jednak, że przedstawiony przez European Aluminium podział wielkości produkcji na pojazdy z silnikami spalinowymi i inne hybrydowe pojazdy silnikowe (ok. 50 % w stosunku do 50 %) jest nieprawidłowy, ponieważ udział hybrydowych pojazdów silnikowych będzie znacznie wyższy w 2026 r. (ok. 73 % w stosunku do 27 %). W tym względzie Valeo powołało się na IHS Markit, przedsiębiorstwo zajmujące się badaniami rynkowymi, którego opinii rzekomo zasięga cały przemysł motoryzacyjny i którego dane wykorzystało w swojej prognozie (23). Nie można było jednak upewnić się, że informacje te dostarczył IHS. W każdym razie obliczenia Valeo dotyczące udziału pojazdów z silnikami spalinowymi w 2026 r. oparte na prognozie European Aluminium są nieścisłe. Według prognozy European Aluminium pojazdy takie będą stanowiły 40 % (a nie 50 %) produkcji. Ponadto twierdzenie Valeo, że według prognozy European Aluminium całkowita produkcja będzie wynosiła ok. 16 mln pojazdów w 2026 r., jest również błędne, ponieważ European Aluminium podało, że całkowita produkcja w tym okresie wyniesie ok. 20 mln.

(80)

W poszukiwaniu innego źródła informacji Komisja zapoznała się z artykułem opublikowanym przez Boston Consulting Group („BCG”) (24), dostarczonym przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Części Samochodowych (CLEPA), w którym to artykule potwierdzono, że udział pojazdów innych niż pojazdy z silnikami spalinowymi wzrośnie w nadchodzących latach. Według tego źródła prognozowany udział w rynku pojazdów z silnikami spalinowymi (napędzanych olejem napędowym i benzyną) zmniejszy się do 36 % w 2025 r., co stanowi wartość znacznie bliższą tej, którą podało European Aluminium, niż tej, którą wskazało Valeo. W związku z tym Komisja stwierdziła, że prognozy European Aluminium dotyczące przyszłego rozwoju sytuacji rynkowej w odniesieniu do silników spalinowych dokładniej odzwierciedlają obecnie oczekiwane przyszłe tendencje w ciągu najbliższych pięciu lat.

(81)

Valeo stwierdziło również, że European Aluminium uznało, iż pojazdy z silnikami spalinowymi i pojazdy hybrydowe wymagają takiej samej ilości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, co jest rzekomo sprzeczne z informacjami wymienionymi między przedsiębiorstwami B a Valeo, z których to informacji wynika, że w przypadku pojazdów hybrydowych masa takich wyrobów i zapotrzebowanie na nie są większe niż w przypadku pojazdów z silnikami spalinowymi.

(82)

W tym względzie należy przede wszystkim zauważyć, że European Aluminium dokonało rozróżnienia między konsumpcją wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła w pojazdach z silnikami spalinowymi oraz w pojazdach hybrydowych i uznało, że w pojazdach hybrydowych potrzeba średnio więcej takich wyrobów niż w pojazdach z silnikami spalinowymi. Po drugie, nie można uznać, że informacje wymienione między producentem unijnym - przedsiębiorstwem B - a Valeo są reprezentatywne dla faktycznej różnicy między standardowymi pojazdami z silnikami spalinowymi a pojazdami hybrydowymi. Informacje te tak naprawdę dotyczą jedynie danego produktu, w którym wykorzystuje się wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła (agregatu chłodniczego), a wspomniane ilości stanowią jedynie nieznaczną część ilości zakupionej przez Valeo w 2019 r. lub w okresie objętym dochodzeniem. Nie można było również ustalić wpływu wielkości projektu i potencjalnego wzrostu liczby sztuk zamawianych przez dalszego użytkownika będącego producentem oryginalnego sprzętu. Po trzecie, dochodzenie wykazało, że masa wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła dla danego modelu będzie różna w zależności od typu pojazdu hybrydowego (pojazd z uproszczonym napędem hybrydowym/pojazd hybrydowy zasilany prądem sieciowym/pojazd w pełni hybrydowy). Właściwie w pojazdach z uproszczonym napędem hybrydowym potrzeba tylko nieznacznie więcej wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła niż w pojazdach z silnikami spalinowymi i pojazdy te do 2026 r. będą stanowić znaczny odsetek pojazdów innych niż pojazdy z silnikami spalinowymi. Na tej podstawie i wobec braku innych uwag dotyczących ilości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła potrzebnej w poszczególnych typach pojazdów Komisja uznała, że szacunki European Aluminium dotyczące wskaźnika konsumpcji dla różnych typów pojazdów są rozsądne.

(83)

Jeżeli chodzi o istniejące moce produkcyjne i dodatkowe inwestycje w moce produkcyjne, niektóre strony stwierdziły, że Komisja nie powinna ekstrapolować danych dotyczących Elval, producenta unijnego objętego próbą, na cały przemysł Unii. Valeo stwierdziło również - na podstawie „bardzo dokładnych i ostrożnych danych” - że plan inwestycyjny, który przedstawiło przedsiębiorstwo B, nie jest wystarczający, aby zaspokoić prognozowany popyt na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła w latach 2022-2025, jak wynika z jego prognozy dotyczącej konsumpcji. Z kolei CLEPA stwierdziła, że przemysł Unii nie poparł swoich inwestycji w zwiększenie mocy produkcyjnych przekonującymi dowodami ani wystarczającym uzasadnieniem. Valeo stwierdziło również, że oświadczenie przedsiębiorstwa B stanowiące, iż obecnie zbliża się ono do osiągnięcia maksymalnych mocy produkcyjnych parku maszynowego, jest sprzeczne z wykorzystaniem mocy produkcyjnych przedstawionym w dokumencie t21.004224, w którym przedsiębiorstwo B zgłasza prognozę wykorzystania mocy produkcyjnych na 2021 r. na poziomie [80-88 %].

(84)

Po pierwsze, należy zauważyć, że Komisja nie ekstrapolowała danych dotyczących Elval na przemysł Unii i uwzględniła te informacje wyłącznie w odniesieniu do Elval. Ponadto jeżeli chodzi o dane przedsiębiorstwa B, Valeo oparło się na niedokładnym założeniu dotyczącym przydzielenia mocy produkcyjnych na produkcję wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. Uznało ono, że przydzielenie [60-70 %] mocy produkcyjnych na produkcję wymienników ciepła, mające zastosowanie jedynie w 2021 r., będzie dotyczyło całego okresu 2022-2026, podczas gdy przedsiębiorstwo B wskazało, że dodatkowe wdrożone moce produkcyjne zostaną przeznaczone na produkcję wymienników ciepła w zależności od warunków handlowych, lecz przynajmniej współmiernie do wzrostu popytu. W ten sposób Valeo oszacowało za nisko o [30-40 %] wdrożenie dodatkowych mocy produkcyjnych na potrzeby produkcji wymienników ciepła.

(85)

W nawiązaniu do uwag CLEPA Komisja zwróciła się do przemysłu Unii o uzupełnienie informacji szczególnie chronionych, które są już dostępne w aktach sprawy w formie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, dowodów rzeczowych z wizyty kontrolnej i innych dokumentów poufnych, dodatkowymi dowodami dostępnymi innym stronom, a także o wyjaśnienie niektórych danych liczbowych i dokonanie pewnych korekt. Dodatkowe informacje, których dostarczyły European Aluminium (25) i przedsiębiorstwo B (26), potwierdziły tymczasowe ustalenia.

(86)

Ponadto Komisja nie dostrzegła sprzeczności między prognozą wykorzystania mocy produkcyjnych a oświadczeniem przedsiębiorstwa B. W rzeczywistości wbrew temu, co utrzymywało Valeo, przedsiębiorstwo B nie twierdzi, że w pełni wykorzystuje moce produkcyjne, lecz że obecnie zbliża się do takiego poziomu, podczas gdy prognoza wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie [80-88] % odnosi się do całego roku 2021, tj. sytuacja w danym momencie (gdy przedsiębiorstwo B obecnie zbliża się do pełnego wykorzystania mocy produkcyjnych) nie powinna być ekstrapolowana i porównywana z prognozą dotyczącą całego roku.

(87)

Podsumowując, Komisja opracowała następujące prognozy popytu i podaży na lata 2021 i 2026.

Tabela 1

Podaż wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła i popyt na nie w UE (w tys. ton)

(88)

Źródła powyższych wartości są następujące: w przypadku powyższej tabeli popyt oparto na prognozie konsumpcji opracowanej przez European Aluminium (27) dostosowanej do dokonanego przez BCG podziału na pojazdy z silnikami spalinowymi i pojazdy inne niż z silnikami spalinowymi. Prognozę konsumpcji przygotowaną przez Valeo (28) podano tak, jak została przedstawiona.

(89)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń Valeo przedstawiło prognozę ze zmienionymi danymi opartą na raporcie rynkowym z maja 2021 r. sporządzonym przez firmę badawczą IHS Markit. Na podstawie tego raportu i prognozowanej przez Valeo masy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła w zależności od typu silnika samochodowego Valeo stwierdziło, że popyt osiągnie [320-350] tys. ton w 2026 r. wskutek oczekiwanego wzrostu produkcji samochodów osobowych i przyspieszenia tendencji do elektryfikacji. Na tej podstawie Valeo stwierdziło, że w prognozie konsumpcji opracowanej przez European Aluminium jeszcze bardziej nie doszacowano przyszłego popytu, i powtórzyło, że przemysł Unii nie jest w stanie sprostać obecnemu popytowi, a także przedstawiło wymianę wiadomości e-mail w tej kwestii. Valeo powtórzyło również, że planowane inwestycje przemysłu Unii nie wystarczają do zaspokojenia przyszłego popytu.

(90)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo zakwestionowało ponadto oparcie się przez Komisję na artykule BCG w celu odrzucenia z różnych powodów szacunków Valeo dotyczących przyszłego popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła i uznało, że szacunki Komisji dotyczące popytu są nieaktualne i powinny zostać zmienione w świetle przedstawionej nowej prognozy. Ponadto Valeo odniosło się do pakietu legislacyjnego „Gotowi na 55” w ramach Europejskiego Zielonego Ładu jako ważnego elementu, którego nie uwzględniono w innych prognozach i który w szczególności obejmował wnioski mające na celu redukcję emisji netto gazów cieplarnianych oraz zmniejszenie średnich emisji z nowych samochodów osobowych o 55 % od 2030 r. i o 100 % od 2035 r. w porównaniu z poziomem z 2021 r. W tym kontekście Valeo argumentowało, że prognozy popytu zawarte w tabeli 1 i motywie 87 są nieaktualne oraz że przyszłe prognozy będą znacznie większe w wyniku Zielonego Ładu. W tym kontekście Valeo zwróciło się do Komisji o wykorzystanie jego prognozy popytu opartej na raporcie IHS Markit z maja 2021 r., w którym wykazano szybszy wzrost przyszłego popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła niż w sprawozdaniach przedstawionych wcześniej przez Valeo lub European Aluminium. Ponadto Valeo argumentowało, że raport IHS Markit jest lepszym źródłem niż opracowania Ducker i LMC Automotive („LMC”), który jest aktualniejszy (w momencie składania oświadczenia) i który jest dostępny dla innych stron (w rzetelnej wersji nieopatrzonej klauzulą poufności lub po zakupie).

(91)

Powtórzone przez Valeo twierdzenie (zob. motyw 89), że przemysł Unii nie jest w stanie sprostać obecnemu popytowi, omówiono już w motywach 64-66.

(92)

W związku z uwagami Valeo dotyczącymi istnienia aktualniejszych informacji zwrócono się do European Aluminium o przedstawienie zaktualizowanej prognozy popytu. Prognoza popytu, którą przedstawiło European Aluminium, opierała się na dwóch źródłach: prognozie IHS Markit z dnia 5 lipca 2021 r. dotyczącej produkcji pojazdów lekkich oraz opracowaniu DuckerFrontier (maj 2021 r.) na podstawie danych LMC Automotive dotyczących 1. kwartału 2021 r. Dane IHS Markit były bardzo szczegółowe i obejmowały prognozowaną wielkość produkcji w podziale na państwa produkcji, umożliwiając w ten sposób określenie wielkości produkcji w Unii. Zbiór danych LMC Automotive dotyczących 1. kwartału 2021 r. nie odnosił się wyłącznie do rynku unijnego i został skorygowany w dół na podstawie prognozy IHS Markit z dnia 5 lipca 2021 r. dotyczącej produkcji, tak aby odpowiadał UE-27. Ponadto dane LMC Automotive wykorzystano również do ustalenia podziału na różne typy silników. Na podstawie tych zaktualizowanych statystyk oraz na podstawie określonej przez European Aluminium masy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła w podziale na typy silników samochodowych European Aluminium prognozowało, że popyt wzrośnie z [188-195] tys. ton w 2019 r. do [222-263] tys. ton w 2026 r.

(93)

W nawiązaniu do oświadczenia European Aluminium Valeo stwierdziło, że dolna granica dla 2026 r. jest niższa od popytu oszacowanego przez Komisję w tabeli 1 i że wartość ta jest nielogiczna w świetle oczekiwanego wzrostu popytu spowodowanego elektryfikacją sektora motoryzacyjnego.

(94)

W tym względzie Komisja zauważyła, że w przeciwieństwie do poprzednich prognoz popytu ostatnia prognoza European Aluminium dotyczyła wyłącznie UE-27, co wyjaśnia, dlaczego pomimo znacznego wzrostu popytu prognoza rozpoczyna się od niższych wartości. Komisja uznała zatem, że szacunki European Aluminium są logiczne, ponieważ wskazują na wzrost popytu w latach 2019-2026 zgodnie z tendencją do elektryfikacji.

(95)

Valeo stwierdziło również, że źródła, z których korzystało European Aluminium, pochodzą sprzed ogłoszenia przez Komisję pakietu „Gotowi na 55” w ramach Zielonego Ładu w dniu 14 lipca 2021 r. oraz że European Aluminium wiedziało o tej zapowiedzi, ale nie uwzględniło tego elementu w swoich szacunkach popytu. Na tej podstawie Valeo argumentowało, że European Aluminium nie współpracowało w miarę swoich możliwości. Ponadto Valeo zwróciło się do Komisji o oszacowanie przyszłego popytu albo na podstawie raportu IHS Markit, o którym mowa w motywie 90, po aktualizacji zawartych w nim danych w górę w celu uwzględnienia wpływu Zielonego Ładu, albo na podstawie nowo przedłożonych (29) zaktualizowanych statystyk LMC Automotive z dnia 29 lipca 2021 r., w których rzekomo uwzględniono wpływ Zielonego Ładu. Na tej podstawie Valeo oszacowało popyt na 2026 r. na [340-380] tys. ton.

(96)

Komisja uznała, że European Aluminium współpracowało w miarę swoich możliwości, ponieważ wykorzystało najnowsze statystyki IHS Markit, jakimi dysponowało. W każdym razie według Valeo i „czołowego stowarzyszenia branżowego” IHS Markit jest lepszym źródłem niż Ducker i LMC. Ponadto Komisja uznała, że informacje dostarczone przez European Aluminium były wystarczająco aktualne, aby oszacować przyszły popyt tak dokładnie, jak to możliwe. Ponadto Valeo nie przedstawiło dowodów na to, że przedsiębiorstwa zajmujące się badaniami, takie jak IHS Markit lub LMC, nie przewidziały ogłoszenia Zielonego Ładu, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że firmy te regularnie sporządzają takie raporty, a ogłoszenie Zielonego Ładu jedynie sformalizowało to, co eksperci rynkowi przewidywali już wcześniej (30). Ponadto, jak wskazało Valeo, dokładne prognozy na przyszłość byłyby w każdym razie przedmiotem dyskusji z klientami będącymi producentami oryginalnego sprzętu, tak aby można było określić przyszłe potrzeby.

(97)

Komisja rozważyła również najnowsze prognozy dostarczone przez Valeo, lecz odrzuciła je, ponieważ analiza informacji dostarczonych przez Valeo, o której mowa w motywach 89 i 95 i którą potwierdzały odpowiednie dane bazowe przedstawione w uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń, wykazała, że szacunki Valeo dotyczące popytu (oparte na danych IHS Markit lub LMC) były zawyżone, ponieważ nie odnosiły się do instalacji silników lub produkcji samochodów osobowych w Unii, lecz obejmowały również instalację silników lub produkcję samochodów osobowych w innych państwach, takich jak: Zjednoczone Królestwo, Rosja i Turcja. W rzeczywistości w raportach IHS Markit, które wykorzystało Valeo, przeszacowano roczną instalację silników w Unii o ponad 18 % w latach 2021-2026. Chociaż dostarczone raporty LMC nie pozwalały na rozbicie produkcji samochodów osobowych na poszczególne państwa, wyraźnie odnosiły się do szerszego zakresu geograficznego niż Unia, ponieważ obejmowały państwa WNP i prawdopodobnie inne państwa, takie jak Zjednoczone Królestwo i Turcja, w których produkuje się znaczne ilości samochodów osobowych. Na tej podstawie uznano, że zakres geograficzny tych statystyk jest zbyt szeroki i nie powinny być one wykorzystywane do oceny popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła w Unii. W tym kontekście Komisja uznała, że prognozowany popyt przedstawiony przez European Aluminium, jak wspomniano w motywie 103, jest odpowiedniejszy, ponieważ odnosi się wyłącznie do UE i opiera się na wystarczająco aktualnym raporcie IHS Markit, który, jak wspomniano w motywie 90, Valeo uważa za lepsze źródło niż Ducker i LMC.

(98)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TitanX stwierdził, że prognoza Komisji dotycząca popytu jest nieaktualna i nie uwzględniono w niej pojazdów użytkowych. Przywołał Europejski Zielony Ład oraz zapowiedziane wnioski ustawodawcze mające na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych w ujęciu ogólnym, w szczególności w sektorze motoryzacyjnym. W tym kontekście TitanX stwierdził, że nowe cele w zakresie emisji przyczynią się do przyspieszenia tempa elektryfikacji w przemyśle motoryzacyjnym i do wzrostu popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła. W tym względzie zwrócił się do Komisji o uwzględnienie prognozy popytu przedstawionej przez Valeo, o której mowa w motywach 89 i 104.

(99)

Jeżeli chodzi o twierdzenie TitanX dotyczące pojazdów użytkowych, jak wspomniano w motywie 115, Komisja wzięła pod uwagę jedynie 85 % średniej wielkości dostaw do UE przeznaczonych do transportu, aby ostrożnie ocenić popyt wyłącznie na pojazdy lekkie. W związku z tym pozostałe 15 % obejmowało dostawy przeznaczone do pojazdów użytkowych. Wobec braku jakichkolwiek informacji wskazujących na odmienne wnioski w tym względzie lub dowodów dotyczących przyszłego popytu na pojazdy użytkowe uznano, że przemysł Unii posiada wystarczające moce produkcyjne, aby zaspokoić popyt w tym konkretnym sektorze. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(100)

Po dodatkowym ujawnieniu Valeo i CLEPA zakwestionowały podejście Komisji polegające na wyłączeniu z obliczeń produkcji samochodów osobowych w takich państwach, jak Turcja, Rosja i Zjednoczone Królestwo. W tym względzie Valeo twierdziło na podstawie danych statystycznych Eurostatu i własnych rejestrów, że ma miejsce znaczący wywóz części do wymienników ciepła do Rosji, Turcji i Zjednoczonego Królestwa. Argumentowało również, że produkcja części do wymienników ciepła w tych państwach jest bardzo ograniczona i że państwa te są w dużym stopniu zależne od przywozu z Unii. Z kolei CLEPA stwierdziła, że produkcja pojazdów poza Unią odpowiada za znaczną część produkcji dostawców części samochodowych w UE oraz że poza UE moce produkcyjne w zakresie samochodowych wymienników ciepła są ograniczone. CLEPA stwierdziła również, że udział części z UE lub unijnej wartości dodanej w pojazdach produkowanych w Zjednoczonym Królestwie, Rosji lub Turcji jest znaczny. CLEPA stwierdziła zatem, że wywóz generuje znaczne dochody dla dostawców części samochodowych w UE oraz że produkcji prowadzonej przez dostawców części samochodowych nie należy określać wyłącznie na podstawie produkcji pojazdów w samej UE, lecz także w szerzej rozumianym regionie. Na tej podstawie Valeo i CLEPA argumentowały, że popyt na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła powinien być oparty na rzeczywistych potrzebach producentów samochodowych wymienników ciepła niezależnie od miejsca przeznaczenia ich produktów. Ponadto Valeo stwierdziło, że gdyby nie uwzględniono samochodowych wymienników ciepła przeznaczonych do wywozu, interes Unii nie zostałby właściwie przeanalizowany.

(101)

Jak wspomniano w motywie 145, Komisja uznała istnienie wywozu części do wymienników ciepła prowadzonego przez niektórych producentów samochodowych wymienników ciepła. Komisja nie zgodziła się jednak z tym, że produkcja samochodów osobowych w tych państwach powinna być brana pod uwagę jako całość przy ocenie popytu w UE. Twierdzenia, że państwa te w dużym stopniu były zależne od przywozu z Unii, nie poparto dowodami. Jak przyznało Valeo, statystyki Eurostatu nie odnosiły się wyłącznie do samochodowych wymienników ciepła i obejmowały inne produkty. Chociaż Valeo przyznało, że w państwach tych istnieją moce produkcyjne w zakresie samochodowych wymienników ciepła, nie określiło ilościowo mocy produkcyjnych krajowych producentów samochodowych wymienników ciepła, o których to producentach wspomniało. Ponadto nie można było wykluczyć, że rynki te nie byłyby zaopatrywane przez krajowych dostawców samochodowych wymienników ciepła (31) innych niż ci, których wymieniło Valeo, lub przez producentów samochodowych wymienników ciepła spoza UE. Na tej podstawie Komisja uznała, że Valeo nie wykazało, iż producenci samochodowych wymienników ciepła mający siedzibę w Unii zaopatrują te państwa w takich proporcjach, że rynki te są w znacznym stopniu zależne od unijnych producentów samochodowych wymienników ciepła. Ponadto Komisja uznała, że twierdzenia CLEPA nie były wystarczająco szczegółowe, ponieważ nie odnosiły się w szczególności do samochodowych wymienników ciepła, lecz raczej do działalności wywozowej dostawców części samochodowych w ogóle.

(102)

Na podstawie informacji zawartych w aktach sprawy Komisja uznała istnienie pewnych powiązań handlowych między producentami samochodowych wymienników ciepła mającymi siedzibę w Unii a producentami samochodów osobowych w takich państwach, jak Rosja, Turcja i Zjednoczone Królestwo. Jednak wobec braku szczegółowych informacji umożliwiających identyfikację wywozu samochodowych wymienników ciepła do tych państw Komisja nie mogła oprzeć swoich ustaleń na zakresie geograficznym, do którego odnosi się Valeo w swoich prognozach popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła. W każdym razie Komisja uznała, że popyt na rynku unijnym powinien opierać się przede wszystkim na produkcji samochodów osobowych w Unii, zwłaszcza w świetle Zielonego Ładu, który dotyczy wyłącznie Unii. Ponadto z analizy popytu przedstawionej w motywie 127 i analizy podaży przedstawionej w tabeli 1 wynika, że przemysł Unii nadal byłby w stanie dostarczać dodatkowych ilości niezbędnych do produkcji samochodowych wymienników ciepła przeznaczonych na wywóz. Ponadto producenci samochodowych wymienników ciepła w Unii mogą ubiegać się o pozwolenie na przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w ramach procedury uszlachetniania czynnego, które to pozwolenie - jeśli zostanie udzielone przez organy celne zgodnie z przepisami prawa celnego - pozwoliłoby im następnie na wywóz wyprodukowanych samochodowych wymienników ciepła bez ceł antydumpingowych. W związku z tym obciążenia działalności wywozowej producentów samochodowych wymienników ciepła i wpływ finansowy na tych producentów byłyby bardzo ograniczone. Na tej podstawie twierdzenia Valeo i CLEPA odrzucono, a Komisja uznała, że interes Unii został właściwie oceniony.

(103)

W dniu 12 sierpnia 2021 r. European Aluminium przedstawiło zaktualizowaną prognozę popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła opartą na bardziej szczegółowym raporcie IHS Markit dotyczącym produkcji pojazdów lekkich, w którym określono typy silników. Raport ten opublikowano w tym samym czasie co raport z dnia 5 lipca 2021 r., o którym mowa w motywie 91, a raporty te były spójne. Na tej podstawie dolna granica w prognozie European Aluminium wzrosła z 222 tys. do 232 tys. ton. Prognoza European Aluminium oparta na raporcie DuckerFrontier/danych LMC Automotive dotyczących 1. kwartału 2021 r. pozostała identyczna i wynosiła 263 tys. ton.

(104)

Porównując prognozę IHS Markit z dnia 5 lipca 2021 r. z prognozą LMC z dnia 29 lipca 2021 r. w podziale na typy silników, Komisja zauważyła, że w danych LMC, w których rzekomo uwzględniono pakiet legislacyjny „Gotowi na 55”, nadal przewidywano znacznie wyższy udział silników spalinowych (40 %) na rok 2026 niż w danych IHS Markit z dnia 5 lipca (22 %) opublikowanych przed ogłoszeniem tego pakietu i wykorzystanych przez European Aluminium w jego prognozie.

(105)

Na podstawie powyższego Komisja uznała, że trudno jest przewidzieć poziom popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła w 2026 r. z dużą dokładnością, ponieważ nadal istnieje szereg niewiadomych w odniesieniu do wdrożenia pakietu legislacyjnego „Gotowi na 55” pod względem elektryfikacji mobilności, w szczególności produkcji pojazdów lekkich. W każdym razie Komisja uznała, że prognozy European Aluminium dotyczące popytu, czy to oparte na najnowszych dostępnych danych IHS Markit, zgodnie z zaleceniami Valeo, czy to na wyższych wartościach określonych w danych LMC, były uzasadnione.

(106)

Po dodatkowym ujawnieniu Valeo zgłosiło uwagę, że uwagi Komisji dotyczące danych LMC z 29 lipca 2021 r. były błędne. Valeo wskazało, że dane LMC nie odnoszą się wyłącznie do UE-27, lecz uwzględnia się w nich również wolniejsze działania na rzecz elektryfikacji sektora motoryzacyjnego w Turcji i Rosji, wynikające z braku przepisów odpowiadających Zielonemu Ładowi. Na tej podstawie Valeo twierdziło, że dane LMC były kompletne i wiarygodne, dlatego Komisja powinna je uwzględnić. Ponadto twierdziło, że Komisja nie przedstawiła odpowiednich danych dotyczących udziału pojazdów z silnikami spalinowymi, elektrycznych i hybrydowych oraz że Komisja powinna uwzględnić dane LMC w swojej ocenie prognozowanego popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, ponieważ chociaż IHS Markit jest najbardziej miarodajnym źródłem, dane LMC są jedynymi dostępnymi danymi, w których określono ilościowo wpływ ogłoszenia Zielonego Ładu.

(107)

Wobec braku dostępnych danych LMC dotyczących poszczególnych państw produkcji Komisja nie była w stanie potwierdzić uwag Valeo dotyczących wolniejszego tempa elektryfikacji w Rosji i Turcji, które LMC rzekomo wzięło pod uwagę. W każdym razie, jak wspomniano w motywach 97 i 101, Komisja uznała, że zakres geograficzny danych LMC był nieodpowiedni do oceny popytu krajowego, że informacje dostarczone przez European Aluminium były wystarczająco aktualne, aby oszacować przyszły popyt oraz że istnieją przesłanki wskazujące na to, że eksperci rynkowi przewidzieli ogłoszenie Zielonego Ładu. Ponadto Valeo nie przedstawiło dowodów na to, że przedsiębiorstwa zajmujące się badaniami takie jak IHS Markit nie przewidziały ogłoszenia Zielonego Ładu. Wobec braku odpowiednich danych LMC, tj. ograniczonych do UE-27, Komisja uznała zatem dane IHS Markit z dnia 5 lipca za najaktualniejszą i najwłaściwszą podstawę do celów oceny popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła w 2026 r. Ponadto Komisja zauważa również, że Valeo nie może logicznie uznać IHS za bardziej miarodajne źródło niż LMC, a następnie zwrócić się do Komisji o wykorzystanie danych LMC, zwłaszcza gdy ich zakres geograficzny jest niewystarczający. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(108)

Po dodatkowym ujawnieniu Valeo przedstawiło także nowe symulacje dotyczące mocy produkcyjnych i prognozy odnoszące się do inwestycji przemysłu Unii oparte na danych LMC z dnia 29 lipca 2021 r. Valeo stwierdziło, że przemysł Unii nie może zaspokoić przyszłego popytu w latach 2021-2027, nawet gdyby wielkość produkcji samochodów osobowych zmniejszono o 18 %.

(109)

W tym względzie należy zauważyć, że te nowe symulacje przedłożono po upływie terminu zgłaszania uwag do ujawnienia ostatecznych ustaleń oraz że dodatkowe ujawnienie nie dotyczyło mocy produkcyjnych ani inwestycji Unii. Na tej podstawie elementów tych nie można było uwzględnić. W każdym razie, jak określono w motywie 107, danych LMC nie można było zaakceptować. Ponadto Komisja uznała, że nawet jeśli zmniejszyć dane LMC o 18 %, nadal stanowią one znaczne zawyżenie prognozowanego popytu w UE-27. Z najnowszych danych IHS Markit (z dnia 5 lipca 2021 r.) wynika, że produkcja w państwach niebędących członkami UE będzie w latach 2021-2027 stanowiła 26,8-30,5 % produkcji samochodów w UE, a nie 18 %. W związku z powyższym twierdzenie to zostało odrzucone.

(110)

Po dodatkowym ujawnieniu Valeo i CLEPA stwierdziły, że wniosek Komisji, iż popyt w Unii może zostać zaspokojony przez przewidywane moce produkcyjne przemysłu Unii i przewidywany przywóz z państw trzecich, był wadliwy z powodu braku uzasadnienia i niepoparty żadną analizą ilościową. Valeo stwierdziło w szczególności, że w przeciwieństwie do dokumentu zawierającego ogólne ustalenia dodatkowe ujawnienie nie zawierało podsumowania odpowiadającego tabeli 1, co uniemożliwiło Valeo właściwe skorzystanie z prawa do obrony i przedstawienie uwag na temat wystarczających mocy produkcyjnych w UE pozwalających na zaspokojenie popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła. Ponadto Valeo stwierdziło, że w dodatkowym ujawnieniu nie uwzględniono „dziesiątek wiadomości e-mail i innych dowodów przedstawionych przez Valeo” dotyczących powtarzających się przypadków odmowy dostarczenia przez producentów unijnych wystarczających ilości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. Valeo stwierdziło, że z powodu braku właściwej oceny tych dowodów dodatkowe ujawnienie było obarczone niewystarczającym uzasadnieniem i oczywistym błędem w ocenie faktów.

(111)

W tym względzie Komisja uznała, że w dokumencie zawierającym dodatkowe ujawnienie znajdowały się wystarczająco szczegółowe informacje dotyczące oświadczeń złożonych w następstwie dokumentu zawierającego ogólne ustalenia oraz że strony mogły łatwo odnieść się do pierwotnych oświadczeń stron. Ponadto jak wspomniano w motywach 92 i 98, w dokumencie zawierającym dodatkowe ujawnienie przedstawiono najnowszą prognozę popytu na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, którą przedłożyło European Aluminium. Komisja wykorzystała informacje, które były dostępne dla stron, a Valeo mogło po prostu zastąpić prognozowany popyt przedstawiony w tabeli 1 na rok 2026 informacjami z dokumentu zawierającego dodatkowe ujawnienie, w którym przywołano również oświadczenia European Aluminium. W związku z tym Komisja uznała, że dodatkowe ujawnienie zawierało niezbędne uzasadnienie i analizę ilościową. Jeżeli chodzi o prawo Valeo do obrony, Komisja uznała, że dodatkowe ujawnienie było wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić Valeo skorzystanie z tego prawa. Ponadto dodatkowe ujawnienie dotyczące mocy produkcyjnych przemysłu Unii nie zawierało żadnych nowych elementów, które nie byłyby jeszcze dostępne w dokumentacji udostępnionej do wglądu.

(112)

Komisja uznała również, że dowody przedstawione przez Valeo w odniesieniu do trudności z dostawami nie uzasadniają dodatkowego ujawnienia, ponieważ charakter tych twierdzeń nie był nowy. Twierdzenia te omówiono już w motywie 91.

(113)

Valeo stwierdziło również, że ustalenia wynikające z dodatkowego ujawnienia były nielogiczne i pozbawione wystarczającego i odpowiedniego uzasadnienia. Zasadniczo stwierdziło, że skoro Komisja uznała, iż przemysł Unii nie będzie miał wystarczających mocy produkcyjnych, aby zaspokoić popyt rzędu [295-315] (32) tys. ton, nie może zaspokoić wyższego popytu wynoszącego do [340-380] (33) tys. ton, wynikającego z prognoz Valeo. Na tej podstawie Valeo stwierdziło, że Komisja nie uwzględniła wpływu Zielonego Ładu.

(114)

Jak wspomniano w motywie 97, Komisja uznała, że wcześniejsze i najnowsze prognozy popytu przedstawione przez Valeo nie były oparte na odpowiednim zakresie geograficznym i znacznie zawyżono w nich produkcję samochodów osobowych w Unii, a w konsekwencji popyt na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła w Unii. Na podstawie najnowszych prognozowanych danych dotyczących produkcji samochodów osobowych i przy zastosowaniu odpowiedniego zakresu geograficznego, wspomnianego w motywie 98, Komisja uznała, że szacunki European Aluminium wynoszące 232-263 tys. ton są uzasadnione. Na tej podstawie oraz na podstawie szacowanych mocy produkcyjnych przemysłu Unii i przywozu z państw trzecich Komisja stwierdziła, że moce produkcyjne będą wystarczające, aby zaspokoić wzrost popytu niezależnie od tego, czy przywóz z ChRL pozostanie na rynku, czy nie. W związku z tym twierdzenie to odrzucono.

(115)

Dane dotyczące przywozu wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła z Chin były oparte na oświadczeniu Valeo. Przywóz z Turcji oceniono na podstawie przedstawionego przez European Aluminium dowodu z weryfikacji nr 11, w którym dane dotyczące dostaw podano w tym samym formacie co w dokumencie t21.004336. Na potrzeby zachowania ostrożności wzięto pod uwagę tylko 85 % średniej wielkości dostaw do UE przeznaczonych do transportu w latach 2017-2019, aby uwzględnić wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła nieprzeznaczone do pojazdów lekkich.

(116)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo wyraziło wątpliwości co do wielkości przywozu z Turcji, ale nie sprecyzowało, na jakiej podstawie, ani nie przedstawiło żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Jak wspomniano w motywie 89, taką wielkość przywozu oszacowano z ostrożnością na podstawie przedstawionych przez European Aluminium danych dotyczących dostaw z Turcji do UE. Na tej podstawie argument ten został odrzucony.

(117)

Moce produkcyjne Unii były oparte na informacjach European Aluminium dotyczących dostaw wyrobów walcowanych płaskich z aluminium do celów produkcji wymienników ciepła w sektorze transportu. Jest to raczej ostrożne podejście, ponieważ rzeczywista produkcja i rzeczywiste moce produkcyjne mogą być znacznie większe niż dostawy. Z tą samą myślą wzięto pod uwagę tylko 85 % średniej wielkości dostaw do UE przeznaczonych do transportu w latach 2017-2019, aby uwzględnić wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła nieprzeznaczone do pojazdów lekkich. Dane Valeo dotyczące mocy produkcyjnych pochodzą z tego samego oświadczenia.

(118)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń European Aluminium stwierdziło, że Komisja nie powinna była opierać się na danych dotyczących dostaw, które odpowiadają sprzedaży, ale raczej na przedstawionych Komisji mocach produkcyjnych, które wynosiły [400-450] tys. ton w okresie objętym dochodzeniem (34).

(119)

W odpowiedzi na te uwagi Valeo i TitanX stwierdziły, że podane dane dotyczące mocy produkcyjnych nie pojawiają się w aktach nieopatrzonych klauzulą poufności, że późne przedłożenie tych informacji nie pozwoliło im na przedstawienie uwag do ich treści oraz że informacje te nie zawierały rzetelnego wyjaśnienia zastosowanej metodyki z wyjątkiem tego, że informacje zebrano od członków European Aluminium. Ponadto zakwestionowały one związek między oświadczeniami, na które powołuje się European Aluminium, a niektórymi wcześniejszymi oświadczeniami (35). Valeo i TitanX stwierdziły również, że w podanych mocach produkcyjnych należało uwzględnić walidację producentów w ramach głównych programów dotyczących wymienników ciepła. Na tej podstawie stwierdziły, że brak szczegółowych wyjaśnień w dokumentacji udostępnionej do wglądu naruszył ich prawo do obrony. Ponadto Valeo i TitanX stwierdziły, że podane moce produkcyjne były nierealistyczne w świetle niskiego wykorzystania mocy produkcyjnych zgłoszonego w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem oraz ze względu na późniejsze tymczasowe problemy z mocami produkcyjnymi w pierwszej połowie 2021 r., prowadzące do rzekomo oportunistycznego i stanowiącego nadużycie zachowania przemysłu Unii, jeżeli chodzi o politykę cenową. Na tej podstawie Valeo i TitanX poparły podejście Komisji w odniesieniu do mocy produkcyjnych.

(120)

W tym względzie Komisja uznała, że w przedstawionych przez European Aluminium danych dotyczących mocy produkcyjnych nie uwzględniono mocy produkcyjnych zwykle przeznaczanych na inne wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do wymienników ciepła produkowane przez przemysł Unii lub przeznaczanych na inne produkty wytwarzane przy użyciu takich samych urządzeń. Ponieważ Komisja nie oparła swoich ustaleń na dokumencie t21.004414, uznała, że prawo Valeo lub TitanX do obrony nie zostało naruszone, chociaż przyznała, że wersja dokumentu nieopatrzona klauzulą poufności nie zawierała rzetelnego streszczenia jego poufnej treści. Na tej podstawie oraz w celu przedstawienia mocy produkcyjnych w sposób ostrożny Komisja potwierdziła swoje podejście i oparła swoje szacunki mocy produkcyjnych na dostawach w Unii. W związku z tym twierdzenie European Aluminium odrzucono.

(121)

Po dodatkowym ujawnieniu Valeo stwierdziło, że zgodnie z metodyką Komisji w zakresie oceny popytu rynkowego przy ocenie mocy produkcyjnych przemysłu Unii należy wykluczyć wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, które mają być ostatecznie wykorzystane do produkcji samochodów osobowych w państwach niebędących członkami UE.

(122)

Jak wyjaśniono w motywie 117, moce produkcyjne w Unii oceniono w sposób ostrożny na podstawie dostaw przeznaczonych na rynek unijny. Biorąc pod uwagę, że wskaźnik ten odzwierciedla w sposób ostrożny ilość, którą przemysł Unii był w stanie dostarczyć na rynek unijny, Komisja uznała, że ilości tej nie należy korygować w dół, aby uwzględnić udział samochodowych wymienników ciepła wywożonych do państw niebędących członkami UE i produkowanych z wyrobów walcowanych płaskich z aluminium wytwarzanych przez przemysł Unii. W każdym razie Valeo nie podało ilości wymienników ciepła wyprodukowanych w Unii, które wywieziono do państw niebędących członkami UE. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(123)

Dodatkowe moce produkcyjne, które według prognoz ma uzyskać przemysł Unii, ustalono zarówno na podstawie oświadczenia Valeo wspomnianego w motywie 88, oświadczenia przedsiębiorstwa B w tej konkretnej kwestii, popartego konkretnymi dowodami dotyczącymi projektów inwestycyjnych (36), jak i na podstawie zweryfikowanych informacji objętego próbą producenta unijnego, którego dotyczy postępowanie.

(124)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo zgłosiło wątpliwości dotyczące inwestycji w dodatkowe moce produkcyjne przemysłu Unii w latach 2022 i 2023, twierdząc, że ze względu na serie próbne, optymalizację sprzętu i usuwanie wąskich gardeł nie będą one w pełni gotowe do działania przed 2024 r. Valeo wyraziło również wątpliwości dotyczące założenia, że inwestycje posłużą produkcji wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła.

(125)

Twierdzeń tych jednak nie poparto dowodami. W każdym razie przemysł Unii wskazał, że jego moce produkcyjne będą dostosowywane do zmian popytu rynkowego oraz że dodatkowe moce produkcyjne zostaną przeznaczone na wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, jeżeli będą panowały uczciwe warunki rynkowe.

(126)

Na podstawie powyższej ostrożnej prognozy Komisja uznała, że przemysł Unii posiada wystarczające moce produkcyjne, aby zaspokoić obecny popyt, oraz że istnieją wystarczające wolne moce produkcyjne. Jeżeli chodzi o przyszły popyt, Komisja stwierdziła, że biorąc pod uwagę dodatkowe moce produkcyjne, podaż będzie wystarczająca, aby zaabsorbować wzrost popytu niezależnie od tego, czy przywóz z ChRL pozostanie na rynku. W każdym razie można oczekiwać, że część przywozu z ChRL będzie kontynuowana po cenach niewyrządzających szkody.

(127)

. Komisja zauważyła również, że w 2026 r. popyt oparty na danych IHS Markit dla UE-27 z dnia 5 lipca 2021 r. oraz wewnętrznych szacunkach Valeo dotyczących masy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła w podziale na typy silników byłby nadal mniejszy niż ilość materiałów dostępna na rynku unijnym niezależnie od tego, czy byłyby dostarczane przez przemysł Unii, czy pochodziłyby z państw trzecich.

(128)

Uwzględniając prognozę konsumpcji przedstawioną przez Valeo, a jednocześnie korygując prognozy dotyczące dodatkowych mocy produkcyjnych, jak wyjaśniono w motywie 118 powyżej, Komisja stwierdziła, że w przypadku całkowitego zaprzestania przywozu z ChRL wystąpiłby niedobór materiałów. Niedobór ten byłby jednak znacznie mniejszy (5,5 %) niż niedobór przewidziany przez Valeo na lata 2022-2027 (17 %) lub na 2026 r. (21,7 %). W każdym razie gdyby przywóz z ChRL nadal odbywał się w tych samych ilościach, niedobór ten zniknąłby. Na powyższej podstawie odrzucono twierdzenia dotyczące mocy produkcyjnych, inwestycji i niedoboru materiałów w związku ze zwiększonym popytem.

(129)

Użytkownicy i ich stowarzyszenie, przy poparciu ze strony ACEA, stwierdzili, że Komisja nie oceniła właściwie wpływu środków w kontekście braku dostępnych mocy produkcyjnych. Stwierdzili oni, że nawet gdyby moce produkcyjne były dostępne, krótkotrwałą przeszkodę stanowiłaby walidacja i że nie mogliby szybko zastąpić przywozu z ChRL dostawami europejskimi. Na tej podstawie stwierdzili również, że są narażeni na znaczne ryzyko handlowe i utratę możliwości rynkowych. W tym względzie CLEPA dodała także, że niektóre globalne projekty klientów, w których produkowana jest ta sama część, wymagają tego samego wkładu materiałowego, aby zapewnić spójność wyników programu. Twierdzenia tego nie poparto jednak dowodami potwierdzającymi odnoszącymi się do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. W tym samym względzie ACEA stwierdziła, że poziom środków tymczasowych spowoduje znaczny wzrost kosztów produkcji.

(130)

Valeo wskazało, że szybkie zastąpienie nie jest możliwe, ponieważ zgodnie z jego prognozą na 2021 r. dotyczącą dostaw wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła zwalidowane chińskie stopy nie są dostępne na rynku unijnym i nie istnieją żadne alternatywne źródła. Ponadto Valeo i szereg innych stron stwierdziły, że klienci często nie akceptują zaopatrywania się w dwóch źródłach (tj. gdy ten sam produkt zapewnia jednocześnie więcej niż jeden dostawca).

(131)

Komisja zauważyła, że w przypadku kilku konkretnych stopów, których znaczną część kupuje Valeo, przedsiębiorstwo to zaopatrywało się w ostatnich latach u producenta unijnego, a następnie zastąpiło je pochodzącymi z ChRL produktami o takiej samej specyfikacji technicznej. Ponadto Komisja dysponowała dowodami zawartymi w aktach sprawy, z których wynika, że dany producent unijny ma niezbędne moce produkcyjne, aby dostarczać ten konkretny produkt, i nie wymagałby od użytkownika całkowicie nowej walidacji. Co więcej, twierdzenia Valeo opierały się na prognozie dostaw na 2021 r., podczas gdy informacje przedstawione w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem (lata 2019 i 2020) nie potwierdzały tego argumentu. W związku z tym Komisja odrzuciła twierdzenie, że w przedmiotowe stopy nie można już zaopatrywać się na rynku unijnym.

(132)

Z dowodów zawartych w aktach sprawy wynika, że niektórzy klienci wymagają zaopatrywania się w dwóch źródłach i że niektórzy użytkownicy znajdują alternatywne rozwiązania dla swoich zakupów wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, gdy napotykają problemy z dostawą. Potwierdza to również baza danych Valeo dotyczących prognoz dostaw na lata 2019 i 2020, która wskazuje na fakt, że znaczna część materiałów dostarczanych z Chin miała w tych latach drugie zwalidowane źródło w UE. Zaopatrywanie się w dwóch źródłach jest kolejnym dowodem na to, że te same stopy i materiały są walidowane jednocześnie dla dostawców z Chin i Unii.

(133)

European Aluminium potwierdziło również, że przejście z zaopatrywania się w Chinach na zaopatrywanie się w Unii miało już miejsce w 2021 r., w tym ze strony niektórych dużych klientów. Ponadto wskazało, że większość materiałów przywożonych obecnie z Chin była początkowo dostarczana przez przemysł Unii, zanim zastąpiono go tanimi dostawcami. Jest to kolejny dowód na to, że zastąpienie przywozu z ChRL dostawami od przemysłu Unii może nastąpić szybko. Ponadto European Aluminium wskazało, że zmiana dostawców nie jest czasochłonna ani kosztowna, lecz jest wynikiem procesu normalizacji polityki cenowej po wprowadzeniu środków antydumpingowych.

(134)

Ponadto w odniesieniu do równoważnych stopów Valeo stwierdziło, że przyczyna rozbieżności między latami 2019/2020 i 2021 jest związana z pozyskiwaniem i rozwojem płyt chłodzących do akumulatorów oraz że takie informacje mają zasadnicze znaczenie dla oceny wpływu walidacji. Jeżeli chodzi o zaopatrywanie się w dwóch źródłach, Valeo stwierdziło, że pomimo korekty dokonanej przez Komisję mniej niż [POUFNE] % wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła pozyskiwanych z ChRL miało drugie źródło zwalidowane w UE.

(135)

W odniesieniu do zastąpienia i walidacji należy przede wszystkim przypomnieć, że użytkownicy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła zakupili większość swoich wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w UE w okresie badanym i po tym okresie, jak wynika z dostępnych Komisji danych dotyczących sytuacji po okresie objętym dochodzeniem.

(136)

W odniesieniu do równoważnych stopów należy zauważyć, że chociaż nie należy ignorować danych dotyczących sytuacji po okresie objętym dochodzeniem, ustalenia niniejszego dochodzenia powinny opierać się przede wszystkim na danych dotyczących okresu objętego dochodzeniem. Z posiadanych informacji dotyczących jednego użytkownika wynika, że zdecydowana większość zakupionych stopów miała odpowiednik w UE w latach 2019 i 2020. Jeżeli chodzi o 2021 r., odsetek stopów zakupionych w ChRL, które miały odpowiednik w UE, spadł w wyniku rozwoju pochodzących z ChRL wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do płyt chłodzących do akumulatorów, ale nadal stanowił ponad połowę ilości zakupionych w ChRL. Biorąc pod uwagę dane historyczne dotyczące okresu objętego dochodzeniem oraz najnowsze dane, Komisja odrzuciła twierdzenie Valeo, że „zwalidowane chińskie stopy nie są dostępne na rynku unijnym”.

(137)

Jeżeli chodzi o zaopatrywanie się w dwóch źródłach, Komisja uznała, że zawarte w aktach sprawy dowody, o których mowa w motywie 132, oraz znaczący udział wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, które to wyroby pozyskiwano z dwóch źródeł, wystarczają do obalenia twierdzenia, że „klienci często nie akceptują zaopatrywania się w dwóch źródłach”.

(138)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TitanX powtórzył, że jego zdolność do pozyskiwania od innych producentów wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła jest poważnie ograniczona wskutek przeszkód w zakresie walidacji, których nie można pokonać w perspektywie krótkoterminowej. Wobec braku nowych elementów dowodowych w tym względzie lub uwag dotyczących ustaleń Komisji twierdzenie to odrzucono.

(139)

Użytkownicy i ich stowarzyszenie, przy poparciu ze strony ACEA, stwierdzili również, że sytuacja na rynku Stanów Zjednoczonych różni się od sytuacji w UE, ponieważ w UE ani w innych państwach nie ma dostępnych mocy produkcyjnych, a proces przeglądu decyzji administracyjnych w Stanach Zjednoczonych oferuje większą elastyczność, której nie zapewnia rozporządzenie podstawowe.

(140)

Po pierwsze, jak wspomniano w motywach 126 i 127, Komisja stwierdziła, że przemysł Unii ma wystarczające moce produkcyjne, aby zaspokoić obecny i przyszły popyt, pod warunkiem że utrzymają się warunki rynkowe.

(141)

Po drugie, mimo że przepisy Stanów Zjednoczonych i UE w zakresie instrumentów ochrony handlu różnią się, rozporządzenie podstawowe przewiduje przeprowadzanie przeglądów okresowych na podstawie art. 11 ust. 3, które w pewnych okolicznościach umożliwiają zmianę obowiązujących środków. Art. 11 ust. 8 rozporządzenia podstawowego przewiduje również możliwość zwrotu ceł antydumpingowych, o ile spełnione są określone warunki.

(142)

Na podstawie powyższego odrzucono argumenty dotyczące walidacji, zastąpienia, zaopatrywania się w dwóch źródłach i różnic w stosunku do rynku Stanów Zjednoczonych.

(143)

Użytkownicy i ich stowarzyszenie stwierdzili również, że cła będą miały istotny wpływ na ich sytuację finansową oraz że ze względu na swoją sytuację finansową nie są w stanie wchłonąć wzrostu kosztów związanego ze znacznymi cłami antydumpingowymi lub kosztami walidacji. Użytkownik MAHLE GmbH („Mahle”) dodał, że Komisja niesłusznie założyła, iż był on rentowny przed wybuchem pandemii COVID-19.

(144)

European Aluminium wskazało, że poziom środków antydumpingowych jest rozsądny i może wyrównać warunki działania w celu przywrócenia normalnych warunków konkurencji.

(145)

Komisja zauważyła, że poziom ostatecznych środków antydumpingowych jest niższy niż poziom środków tymczasowych. Ponadto dochodzenie wykazało, że użytkownicy zaopatrywali się w wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła głównie w UE. Na tej podstawie Komisja uznała, że środki będą miały jedynie ograniczony wpływ na sytuację finansową użytkowników. Jeżeli chodzi o Mahle, wobec braku odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisja nie była w stanie ocenić wpływu środków na jego sytuację finansową. Ponadto w przekazanych przez Valeo informacjach na temat wpływu środków istniały pewne niedociągnięcia, a wpływ tych środków oszacowano zbyt wysoko. Dochodzenie wykazało również, że znaczna część wielkości dokonywanej przez użytkownika sprzedaży produktów, w których wykorzystano pochodzące z ChRL wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, była wywożona do państw niebędących członkami UE. W związku z tym uzasadnione jest oczekiwanie, że przywóz ten mógłby kwalifikować się do objęcia go procedurą uszlachetniania czynnego, co pozwoliłoby uniknąć płacenia ceł antydumpingowych i zmniejszyć wpływ związanych z tym kosztów dodatkowych. Ponadto, jak wykazano w motywach 130-133, użytkownicy mogliby uniknąć kosztów walidacji, zaopatrując się w materiały, które obecnie kupują w ChRL, u zatwierdzonych dostawców w UE lub przechodząc z pozyskiwania dodatkowych ilości ze źródeł chińskich na pozyskiwanie ich ze źródeł europejskich w przypadku tych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, w które można zaopatrywać się w dwóch źródłach. Na tej podstawie twierdzenia te zostały odrzucone.

(146)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TitanX stwierdził, że ocena wpływu środków jest błędna, ponieważ nawet przy niższych cłach środki antydumpingowe miałyby poważne skutki finansowe dla jego działalności. W tym względzie przedstawił obliczenia pokazujące wpływ środków na jego rentowność.

(147)

Po przeanalizowaniu tych obliczeń okazało się, że TitanX nie ograniczył swojej oceny skutków do wprowadzenia środków. W swoich obliczeniach dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu następującego po okresie objętym dochodzeniem uwzględnił on również wzrost cen na rynku unijnym. Takie wzrosty cen jednak albo nie miały miejsca w okresie objętym dochodzeniem, albo nie powinny być brane pod uwagę w odniesieniu do całego okresu następującego po okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała, że TitanX przeszacował wpływ środków. W każdym razie wpływu środków i wzrostu cen nie uznano za znaczący.

(148)

Jeżeli chodzi o wpływ środków, należy uznać, że istnienie środków antydumpingowych ma na celu przywrócenie równych warunków działania umożliwiających uczciwy handel. Ponadto, jak wspomniano w motywie 447 rozporządzenia tymczasowego, Komisja stwierdziła, że wprowadzenie środków nie byłoby sprzeczne z interesem użytkowników prowadzących działalność w sektorze samochodowych wymienników ciepła. Co więcej, należy zauważyć, że poziom środków antydumpingowych skorygowano w dół w ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(149)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Valeo stwierdziło, że Komisja nie ujawniła faktów, na których oparła rozumowanie prowadzące ją do stwierdzenia, że obliczenia Valeo były obarczone pewnymi niedociągnięciami i że przeszacowano w nich wpływ tych środków. W tym względzie przedstawiło skorygowaną analizę rentowności i stwierdziło, że wpływ na rentowność należy ocenić dla każdego z osobna należącego do Valeo zakładu produkującego samochodowe wymienniki ciepła i że analizowanie rentowności grupy Valeo nie jest istotne.

(150)

Komisja potwierdziła, że w obliczeniach Valeo zawyżono wpływ środków. Na przykład nie uwzględniono w nich faktu, że, jak wyjaśniono w motywie 145, aby zmniejszyć wpływ środków antydumpingowych, Valeo mogłoby skorzystać z przywozu wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w ramach procedury uszlachetniania czynnego. Dlatego też Komisja potwierdziła swoją ocenę wspomnianą w motywie 145, tj. że środki miałyby jedynie ograniczony wpływ na sytuację finansową użytkowników.

(151)

CLEPA i Mahle stwierdziły - wbrew analizie Komisji dotyczącej dostępnych mocy produkcyjnych zawartej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych - że poziom cen rzekomo wzrósł o 30 %. Mahle stwierdziło również, że istnieje wysoki popyt na materiał foliowy i brakuje mocy produkcyjnych. W związku z rzekomym brakiem dostępnych mocy produkcyjnych oraz nałożeniem ceł antydumpingowych Mahle wyraziło obawy dotyczące strukturalnego wzrostu cen. Szereg stron stwierdziło również, że cła miałyby szkodliwy wpływ na łańcuch dostaw. CLEPA stwierdziła, że upowszechnienie się pojazdów elektrycznych i ożywienie gospodarcze przyczynią się do zwiększenia niedoborów mocy produkcyjnych oraz zagrożą odbudowie i rozwojowi silnego przemysłu motoryzacyjnego w UE po spadku przychodów i marż w ostatnich latach. Argumentowała również, że producenci samochodowych wymienników ciepła byliby narażeni na ryzyko niemożności wywiązania się z zobowiązań umownych wobec klientów lub zniwelowania marż przez wzrost kosztów. Valeo dodało, że działania przemysłu motoryzacyjnego Unii na rzecz elektryfikacji nie mogą się odbywać bez uzupełnienia przywozem z ChRL zakupów dokonywanych przez ten sektor od przemysłu Unii. W przypadku Mahle nałożenie ceł antydumpingowych stworzyłoby niekorzystne warunki konkurencji dla dostawców części samochodowych z UE. Przedsiębiorstwo to powtórzyło, że nie może przenieść spodziewanego wzrostu cen na swoich klientów. BMW wskazało, że wprowadzenie środków doprowadziłoby do zakłócenia jego łańcucha dostaw ze względu na czasochłonne i kosztowne procedury walidacji materiałów, które należy przeprowadzić w celu zmiany dostawcy. ACEA stwierdziła ponadto, że branża motoryzacyjna podlega już różnym innym środkom prowadzącym do dodatkowych obciążeń finansowych dla producentów oryginalnego sprzętu takim jak środki ochronne w sektorze stali, które szkodzą ich konkurencyjności na rynkach krajowych i eksportowych.

(152)

European Aluminium wskazało, że niedawny wzrost cen wynikał z kilku czynników, takich jak: wzrost cen surowców do produkcji stopów i płyt, niedobór kontenerów w żegludze międzynarodowej, wzrost kosztów frachtu oraz nagły i silny wzrost popytu we wszystkich sektorach przemysłu po kryzysie związanym z COVID-19. Ponadto European Aluminium uznało, że chociaż na ceny prawdopodobnie wpłynęło wprowadzenie środków tymczasowych, wzrostu cen nie można koniecznie wiązać z brakiem mocy produkcyjnych i nie należy go postrzegać jako problemu strukturalnego, a raczej jako sytuację tymczasową, co do której można oczekiwać, że minie, gdy sytuacja w zakresie popytu i podaży unormuje się po początkowym okresie napięć na rynku. W tym kontekście European Aluminium wskazało również, że poziom środków antydumpingowych ma na celu wyrównanie warunków działania i przywrócenie normalnych warunków konkurencji. Ponadto European Aluminium stwierdziło, że moce produkcyjne nie będą stanowić problemu w kontekście wspierania rozwoju elektryfikacji samochodów osobowych, jeżeli chodzi o wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła, ponieważ pewne dodatkowe moce produkcyjne już zainstalowano lub są stopniowo instalowane, aby przemysł Unii mógł zaspokoić rosnący popyt.

(153)

Komisja stwierdziła, że ostateczne środki antydumpingowe miałyby jedynie ograniczony wpływ na sytuację finansową użytkowników. Ponadto, jak wspomniano w motywach 131-133, zastąpienie przywozu z Chin dostawami pochodzącymi od przemysłu Unii może nastąpić stosunkowo szybko, ponieważ niektórzy zatwierdzeni producenci unijni dostarczali w przeszłości wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła oraz ponieważ w UE praktykowane jest zaopatrywanie się w dwóch źródłach. Co więcej, jak przeanalizowano w motywach 87-127, prawdopodobne jest, że obecne i przyszłe moce produkcyjne przemysłu Unii będą wystarczające, aby zaspokoić rosnący popyt. Na tej podstawie Komisja uznała, że nie ma istotnego powodu, aby wykluczyć wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła ze względu na interes Unii.

(154)

European Aluminium stwierdziło, że niektórzy użytkownicy korzystają z tanich wyrobów walcowanych płaskich z aluminium z Chin, aby konkurować z innymi producentami wykorzystującymi materiały europejskie, co prowadzi do erozji cen na rynku unijnym. W tym kontekście European Aluminium nie rozumiało, jak użytkownik może twierdzić, że brakuje mocy produkcyjnych, skoro według ostatniego badania European Aluminium tylko nieliczni producenci unijni otrzymali zapytanie ofertowe na dodatkowe ilości w 2021 r. poza ilościami zagwarantowanymi w istniejących umowach. Dodało również, że rzekomy przyszły deficyt mocy produkcyjnych w świetle rosnącego popytu nie uwzględnia dodatkowego zrealizowanego lub zapowiedzianego zwiększenia mocy produkcyjnych przez dwóch innych producentów unijnych.

(155)

W tym względzie Valeo stwierdziło, że twierdzenie European Aluminium, jakoby użytkownicy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, w tym Valeo, przyczyniają się do erozji cen ustalanych przez chińskich dostawców, jest błędne. Na poparcie swojego twierdzenia Valeo przedstawiło wyciąg z historycznych zmian cen i wielkości dostaw wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła, które to wyroby producenci unijni dostarczają Valeo w okresie 2017-2022. Ponadto Valeo powtórzyło, że potrzebuje umów długoterminowych, aby zapewnić niezakłóconą podaż producentom oryginalnego sprzętu motoryzacyjnego, oraz że producenci unijni celowo nie chcą realizować dostaw lub nie dysponują wymaganymi mocami produkcyjnymi. Valeo wskazało również na niedawne opóźnienia w dostawach od jednego producenta unijnego.

(156)

European Aluminium stwierdziło również, że wszelkie niedobory mocy produkcyjnych byłyby związane z dumpingiem, który uniemożliwia producentom unijnym przeznaczenie mocy produkcyjnych na produkcję wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. Jeżeli chodzi o niedawne opóźnienia w dostawach, należy odnieść się do motywu 56, w którym European Aluminium przedstawiło wyjaśnienia dotyczące takich opóźnień.

(157)

W odniesieniu do erozji cen dowody, które Valeo przedstawiło na poparcie swojego kontrargumentu, uznano za fragmentaryczne, a zatem nieprzekonujące. W istocie analiza Valeo opiera się na ograniczonej liczbie dostawców unijnych, a wnioski dotyczą okresu wykraczającego poza okres badany kończący się w czerwcu 2020 r., a zatem niniejsze dochodzenie (jego wszczęcie, wprowadzenie środków tymczasowych) może mieć na nie wpływ. Ponadto nie uwzględniono w niej zmian popytu. Wręcz przeciwnie - z odpowiedzi Valeo na pytania zawarte w kwestionariuszu wynika, że względny udział zakupów z ChRL wzrósł między 2019 r. a okresem objętym dochodzeniem. Co więcej, jak wspomniano w sekcji 7.1, ustalono znaczne marginesy zaniżania cen, co potwierdza istnienie erozji cen. Na tej podstawie argument Valeo został odrzucony.

(158)

W odniesieniu do celów w zakresie emisji gazów cieplarnianych CLEPA stwierdziła, że środki ograniczyłyby inwestycje w innowacje służące osiągnięciu celów cyfrowych i ekologicznych, które wyznaczyła Unia Europejska, w szczególności rozwój europejskiego łańcucha dostaw akumulatorów samochodowych.

(159)

Jak wspomniano w motywie 145, oczekuje się, że środki będą miały jedynie ograniczony wpływ na użytkowników, biorąc pod uwagę udział pochodzących z ChRL wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła oraz poziom środków. Z tego powodu powinny one mieć ograniczony wpływ na opisane inwestycje.

(160)

W tym samym kontekście European Aluminium wskazało, że kupowanie unijnych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pomogłoby sektorowi samochodowemu i motoryzacyjnemu w zmniejszeniu ich śladu węglowego, i odniosło się do motywów 78, 451 i 452 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w których tymczasowo stwierdzono, że przemysł Unii przyczynia się do osiągnięcia celów UE w zakresie emisji dzięki zwiększeniu wykorzystania materiałów pochodzących z recyklingu oraz dzięki temu, że emisje CO2 wytwarzane w toku produkcji wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w UE są średnio niemal trzykrotnie mniejsze niż w ChRL.

(161)

European Aluminium zakwestionowało również powody, dla których niektórzy użytkownicy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła zaopatrują się w ChRL, argumentując, że ze względu na niższy ślad węglowy produkcji pierwotnego aluminium w UE takie zaopatrywanie się w ChRL jest sprzeczne z ambicją UE, by osiągnąć Europejski Zielony Ład. Odniosło się również do wcześniejszych doświadczeń w sektorze paneli fotowoltaicznych, który ucierpiał z powodu przywozu towarów po cenach dumpingowych po tym, jak krótkoterminową „strategię dostaw z Chin” przedłożono w nim nad utrzymanie zdrowego łańcucha wartości w UE.

(162)

W tym względzie Valeo stwierdziło, że kupuje jedynie ograniczone ilości materiałów pochodzących z ChRL i że nie kupuje z ChRL tanich i związanych z generowaniem zanieczyszczeń wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła. Valeo argumentowało również, że w ramach swojej strategii wspiera rewolucyjną elektryfikację mobilności i przyczynia się także do osiągnięcia celów środowiskowych UE.

(163)

Valeo nie dostarczyło jednak żadnych dowodów dotyczących śladu węglowego swoich dostawców ani innych środków dowodowych podważających ocenę Komisji w tym względzie. Ponadto chociaż Valeo może i nabywa ograniczone ilości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła z państwa, którego dotyczy postępowanie, udział jego zakupów dokonywanych w ChRL wzrastał w ostatnich latach.

(164)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TitanX stwierdził, że nowe cele Komisji w zakresie emisji oraz rola, jaką ma odegrać przemysł motoryzacyjny UE, uzasadniają wyłączenie wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła ze względu na interes Unii.

(165)

W tym względzie należy odnieść się do motywów 160 i 161, które potwierdzają, że kupowanie wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w UE pomogłoby sektorowi samochodowemu i motoryzacyjnemu w zmniejszeniu ich śladu węglowego.

(166)

W świetle tej szczegółowej analizy Komisja potwierdziła swoje tymczasowe ustalenia przedstawione w sekcji 2.3.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i nie wyłączyła wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła z zakresu niniejszego dochodzenia.

(167)

Jak określono w sekcji 2.3.2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja wyłączyła z zakresu produktu zwoje z aluminium do produkcji powleczonych zwojów i płyt kompozytowych z aluminium. European Aluminium stwierdziło, że definicja tymczasowo zwolnionego produktu nie jest wystarczająco szczegółowa. Jego zdaniem będące użytkownikiem przedsiębiorstwo A nie dostarczyło szczegółowych informacji technicznych umożliwiających innym stronom przedstawienie istotnych uwag, ograniczając tym samym ich prawo do obrony.

(168)

Przedsiębiorstwo A odpowiedziało, że podana definicja jest wystarczająco szczegółowa, i przedstawiło dowody na to, że niektórzy producenci unijni nie są w stanie wytwarzać produktów o takiej specyfikacji. Na tej podstawie stwierdziło, że charakterystyka techniczna daje produkt bardzo specyficzny. Komisja uznała, że oświadczenia zarówno European Aluminium, jak i przedsiębiorstwa A są konstruktywne i umożliwiają prawidłowe zrozumienie informacji szczególnie chronionych oraz że prawo obu stron do obrony jest szanowane.

(169)

European Aluminium stwierdziło ponadto, że przedsiębiorstwo A nie złożyło wniosku w terminie. Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo A złożyło wniosek na bardzo wczesnym etapie postępowania. Był on również należycie uzasadniony i został złożony wystarczająco wcześnie, aby Komisja mogła zgromadzić wszystkie istotne informacje w celu wyciągnięcia konstruktywnych wniosków.

(170)

European Aluminium zakwestionowało także tymczasowe ustalenie, zgodnie z którym przemysł Unii nie dysponowałby mocami produkcyjnymi pozwalającymi na wytwarzanie wymaganych ilości zwolnionego produktu spełniającego odpowiednie normy jakościowe i techniczne. Dostarczyło ono oświadczenia pięciu producentów unijnych twierdzących, że dysponują odpowiednimi urządzeniami do wytwarzania tymczasowo zwolnionego produktu, przy czym istnieje głównie jedno ograniczenie szerokości, i dodało, że inni producenci mogą wytwarzać w UE tymczasowo zwolniony produkt. Ponadto European Aluminium przedstawiło oświadczenia czterech producentów płyt kompozytowych z aluminium, że mogą oni pozyskiwać w wystarczających ilościach zwolniony materiał, dlatego nie napotykają takich samych problemów jak przedsiębiorstwo A.

(171)

Przedsiębiorstwo A przyznało, że niektórzy producenci w UE są w stanie wytwarzać zwolniony produkt. Podkreśliło jednak, że nie jest w stanie zaopatrywać się w niego w wystarczających ilościach w UE. Z powodu braku dostaw i związanego z tym wydłużenia terminów realizacji dostaw w UE i w innych państwach konieczne było pozyskanie z ChRL pewnych ilości zwolnionego produktu. Przedsiębiorstwo A poparło swoje twierdzenia dodatkowymi dowodami potwierdzającymi i przywołało już przedstawione dowody wykazujące niezdolność niektórych producentów do wytwarzania zwolnionego produktu z powodu ograniczeń technicznych lub niemożność pozyskania zwolnionego produktu w wystarczających ilościach.

(172)

Ponadto przedsiębiorstwo A stwierdziło, że niektóre oświadczenia producentów unijnych były nieścisłe, ponieważ nie mogą oni dostarczać tymczasowo zwolnionego produktu lub specjalizują się w innych produktach. Jego zdaniem oświadczenia te potwierdzają, że producenci europejscy nie planują inwestowania w dodatkowe moce produkcyjne.

(173)

European Aluminium zaprzeczyło przedsiębiorstwu A, twierdząc, że na rynku unijnym istnieją wystarczające moce produkcyjne. Stwierdziło ono również, że opóźnienia w dostawach są związane z zamówieniami wykraczającymi poza te, które przewidziano w zawartych umowach. Jeżeli chodzi o opóźnienia, Komisja zauważyła, że dowody zawarte w aktach sprawy potwierdzają, iż niektórzy producenci unijni, którzy nie mogli spełnić wymogów technicznych przedsiębiorstwa A, musieli zwrócić mu koszty dostaw niespełniających wymogów, a zatem nie mogą zaopatrywać przedsiębiorstwa A. W związku z tym przedsiębiorstwo A nie miało innego wyboru niż tylko zwrócić się o dodatkowe ilości do innych dostawców.

(174)

Przedsiębiorstwo A odpowiedziało, że czterech z pięciu producentów płyt kompozytowych z aluminium ma gwarantowane źródło dostaw ze względów historycznych, geograficznych, umownych lub związanych z posiadaniem udziałów/własności oraz że w ich własnym interesie leży ograniczanie konkurencji ze strony innego producenta płyt kompozytowych z aluminium w UE. Przedsiębiorstwo A stwierdziło również, że dziewięć przedsiębiorstw, które złożyły oświadczenia, jest członkami European Aluminium, a niektóre z nich są reprezentowane w komitecie wykonawczym tego stowarzyszenia, co nie pozostawia wątpliwości co do ich stanowiska w sprawie wniosku o zwolnienie.

(175)

Przedsiębiorstwo A stwierdziło także, że oświadczenia przedstawione przez producentów płyt kompozytowych z aluminium należy odrzucić, ponieważ nie są oni zarejestrowanymi zainteresowanymi stronami, nie współpracowali w ramach dochodzenia i nie poparli swoich oświadczeń dowodami potwierdzającymi.

(176)

Komisja potwierdziła, że oświadczenia niektórych producentów wyrobów walcowanych płaskich z aluminium nie były poparte wystarczającymi dowodami. Uznała również, że oświadczenia te nie odzwierciedlają w pełni zdolności technicznej tych producentów. Podczas gdy niektórzy producenci wyrobów walcowanych płaskich z aluminium rzeczywiście są w stanie wytwarzać zwolniony produkt, inni nie byli w stanie potwierdzić swoich oświadczeń dodatkowymi elementami znajdującymi się w aktach sprawy. Wręcz przeciwnie, producenci ci nie mogą spełnić wymogów specyfikacji przedsiębiorstwa A i dostarczali wyroby walcowane płaskie z aluminium, które mają inne właściwości niż zwolniony produkt.

(177)

European Aluminium stwierdziło, że zwolniony produkt obejmuje praktycznie cały asortyment składników do produkcji zwojów aluminiowych do pokrycia farbą oraz że ilość odpowiadająca produktowi zwolnionemu na podstawie art. 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stanowiłaby znacznie więcej niż 2 %, o którym to odsetku mowa w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych - raczej [300 000-600 000] (37) ton. Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń European Aluminium przedstawiło szacunki konsumpcji zwojów z aluminium wykorzystywanych do produkcji powleczonych zwojów, gdy są one następnie wykorzystywane do produkcji płyt kompozytowych z aluminium. Takie szacunkowe ilości wynoszą [52 000-68 000] (38) ton, tj. są zbliżone do szacunków Komisji przedstawionych w motywie 87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo A zgłosiło uwagę, że szacunki Komisji dotyczące konsumpcji nie odpowiadają zwolnionemu produktowi używanemu do produkcji płyt kompozytowych z aluminium, ponieważ specyficzne właściwości techniczne tego produktu są bardzo rygorystyczne, a niektórzy producenci płyt kompozytowych z aluminium używają powleczonych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium. Jednocześnie przedsiębiorstwo A stwierdziło, że jego konsumpcja do celów produkcji płyt kompozytowych z aluminium jest mniejsza niż najnowsze szacunki przedstawione przez European Aluminium. Ponieważ konsumpcja w Unii nie ogranicza się wyłącznie do zakupów dokonywanych przez przedsiębiorstwo A, Komisja uznała, że szacunki przedstawione w motywie 87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w rozsądny sposób odzwierciedlają w ujęciu ogólnym konsumpcję wyrobów walcowanych płaskich z aluminium do celów produkcji płyt kompozytowych z aluminium.

(178)

W odniesieniu do twierdzenia przedsiębiorstwa A dotyczącego ogólnego niedoboru mocy produkcyjnych European Aluminium argumentowało, że w UE nie ma strukturalnego niedoboru mocy produkcyjnych, czego dowodem jest wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych podany w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, oraz że obecne trudności z zaopatrzeniem są związane z pandemią COVID-19.

(179)

Przedsiębiorstwo A stwierdziło również, że w świetle braku podaży na rynku unijnym istnienie ceł antydumpingowych byłoby szkodliwe dla jego działalności i zagrażałoby jego rentowności.

(180)

Komisja zweryfikowała, że przedsiębiorstwo A boryka się ze znacznymi trudnościami z zaopatrzeniem się w tymczasowo zwolniony produkt. Jak uzasadniło przedsiębiorstwo A, istnieją ograniczenia jakościowe i techniczne w odniesieniu do tego, co przemysł Unii jest w stanie wyprodukować. Ponadto niektórzy zintegrowani producenci unijni (produkujący wyroby walcowane płaskie z aluminium, powleczone zwoje i płyty kompozytowe z aluminium) chcą ograniczyć dostawy do przedsiębiorstwa A ze względu na konkurencję lub integrację pionową. Te dwa główne czynniki ograniczają dostępność zwolnionych produktów na rynku unijnym. Ponadto informacje zawarte w aktach sprawy wskazują na to, że źródła spoza UE nie oferują wystarczającej alternatywy pod względem ilości ani jakości. Komisja stwierdziła zatem, że przedsiębiorstwo A nie może zaopatrywać się w tymczasowo zwolniony produkt w wystarczającej ilości na rynku unijnym ani z innych źródeł.

(181)

Art. 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stanowił, że produkt opisany w art. 1 ust. 1 jest zwolniony z tymczasowego cła antydumpingowego, jeżeli jest przywożony w celu stosowania w produkcji powleczonych zwojów lub płyt kompozytowych z aluminium. W tym względzie przedsiębiorstwo A ani jakikolwiek inny użytkownik na rynku nie przedstawili wystarczających dowodów na to, że w okresie objętym dochodzeniem bezpośrednio dotyczył ich przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium do produkcji powleczonych zwojów. Ponadto dochodzenie wykazało, że konsumpcja wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w sektorze powleczonych zwojów była znacznie większa niż w sektorze płyt kompozytowych z aluminium. Istnieje zatem ryzyko, że właściwości techniczne tymczasowo zwolnionego produktu staną się normą w tym sektorze i że produkt ten będzie przywożony w większych ilościach, co może wyrządzić szkodę przemysłowi Unii. Ponadto chociaż przedsiębiorstwo A ma trudności z zaopatrywaniem się w wystarczające ilości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium do produkcji powleczonych zwojów, może ono nadal zaspokajać znaczną część swojego zapotrzebowania w UE.

(182)

W dochodzeniu wykazano również, że właściwości techniczne tymczasowo zwolnionego produktu różnią się w zależności od zastosowania, tj. od tego, czy produkt ten jest przeznaczony do produkcji powleczonych zwojów, czy do produkcji płyt kompozytowych z aluminium.

(183)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń European Aluminium powtórzyło swoje twierdzenie dotyczące dostępności przedmiotowego produktu w Unii i odniosło się do danych makroekonomicznych przedłożonych w odpowiedzi na wniosek Komisji, które to dane rzekomo wykazały, że na rynku unijnym istnieją wystarczające moce produkcyjne. Ponadto stwierdziło ono, że wyroby walcowane płaskie z aluminium stosowane w produkcji płyt kompozytowych z aluminium i wyroby walcowane płaskie z aluminium stosowane w produkcji powleczonych zwojów mają taki sam opis produktu oraz że tymczasowy opis produktu spowodował pokrywanie się zakresu tych dwóch produktów i mylenie ich. Powtórzyło ono również swoje twierdzenie dotyczące wielkości rynku powleczonych zwojów, o której była już mowa w motywie 177, i wskazało, że przedsiębiorstwo A kupowało przedmiotowy produkt w Unii przez wiele lat, oraz przywołało oświadczenia innych producentów płyt kompozytowych z aluminium, o których to oświadczeniach była już mowa w motywie 170 i do których odniesiono się w motywach 175 i 176. European Aluminium odniosło się również do innych źródeł zaopatrzenia, nie precyzując jednak których.

(184)

W tym względzie należy przede wszystkim zauważyć, że dane makroekonomiczne dostarczone przez European Aluminium okazały się niedokładne i zostały skorygowane przez Komisję przy ustalaniu ostatecznych wskaźników szkody zgodnie z zawartymi w aktach sprawy informacjami na temat zdolności technicznej.

(185)

W twierdzeniu European Aluminium odnoszącym się do różnicy między wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium stosowanymi w produkcji płyt kompozytowych z aluminium a wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium stosowanymi w produkcji powleczonych zwojów nie uwzględniono najnowszego opisu produktu, podanego w art. 2 ust. 2. Ponadto biorąc pod uwagę, że wniosek o wyłączenie złożony przez przedsiębiorstwo A opiera się na procedurze celnej końcowego przeznaczenia zgodnie z art. 254 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (39) („unijny kodeks celny”), fakt, że produkty te mają taki sam opis, uznano za nieistotny. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(186)

Faktu, że przedsiębiorstwo A od wielu lat kupuje w Unii przedmiotowy produkt, nie uznano za sprzeczny z oceną Komisji, z której wynika, że przedmiotowy produkt nie był dostępny w wystarczających ilościach na rynku unijnym. Wobec braku dokładniejszych informacji dotyczących innych źródeł zaopatrzenia twierdzenie to również odrzucono.

(187)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo A stwierdziło, że problem z dostępnością dotyczy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji powleczonych zwojów, jak również w produkcji płyt kompozytowych z aluminium, i ponowiło swój wniosek o zwolnienie z ceł antydumpingowych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji powleczonych zwojów. Ponadto powtórzyło, że niektórzy dostawcy unijni nie mogą dostarczać uzgodnionych ilości lub mają problemy z jakością w odniesieniu do zwolnionych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium.

(188)

Chociaż Komisja przyznała, że kwestia dostępności dotyczy obu zastosowań, wyjaśniła już w motywie 181, dlaczego zwolnienie nie powinno mieć zastosowania do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji powleczonych zwojów. Wobec braku dalszych uwag w tym względzie argument ten został odrzucony.

(189)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń European Aluminium zakwestionowało decyzję Komisji o zmniejszeniu mocy produkcyjnych zgłoszonych przez niektórych producentów unijnych w odniesieniu do zwolnionego produktu i stwierdziło, że pewne ograniczenia dotyczące maksymalnej dopuszczalnej szerokości nie uzasadniają takiego zmniejszenia mocy produkcyjnych. Ponadto European Aluminium stwierdziło, że nawet zmniejszone moce produkcyjne skorygowane przez Komisję wystarczałyby do zaopatrywania rynku unijnego w niezbędne ilości. European Aluminium stwierdziło również, że braku alternatywnych źródeł spoza UE nie potwierdzono zawartymi w aktach sprawy dowodami dostępnymi dla innych stron i informację tę należy pominąć zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Ponadto European Aluminium powtórzyło swoje twierdzenie, że wszyscy pozostali producenci płyt kompozytowych z aluminium w Unii oświadczyli, iż są w stanie zaopatrywać się w niezbędne ilości w Unii.

(190)

W następstwie uwag European Aluminium przedsiębiorstwo A potwierdziło trafność oceny Komisji dotyczącej mocy produkcyjnych przemysłu Unii w zakresie wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji płyt kompozytowych z aluminium niezależnie od ograniczeń dotyczących maksymalnej dopuszczalnej szerokości i ponownie wspomniało o problemach z jakością. Jak wyjaśniono w konkretnym ujawnieniu przesłanym European Aluminium, przedstawione przez to stowarzyszenie informacje dotyczące zwolnionego produktu skorygowano na podstawie oświadczeń innych stron dowodzących, że producenci ci nie mogą spełniać wymogów specyfikacji lub nie produkują przedmiotowego produktu. Ponadto, jak wyjaśniono w motywach 174-180, chociaż nie zaprzecza się, że niektórzy producenci wyrobów walcowanych płaskich z aluminium rzeczywiście są w stanie wytwarzać zwolniony produkt, niektórzy zintegrowani producenci unijni (produkujący wyroby walcowane płaskie z aluminium, powleczone zwoje i płyty kompozytowe z aluminium) chcą ograniczyć dostawy do przedsiębiorstwa A ze względu na konkurencję lub integrację pionową, co prowadzi do niewystarczającej dostępności na rynku unijnym. Jeżeli chodzi o źródła spoza UE, należy zauważyć, że informacji znajdujących się w aktach sprawy nie można było streścić w wersji nieopatrzonej klauzulą poufności bez ujawnienia tajemnic handlowych, które to ujawnienie mogłoby być szkodliwe dla zainteresowanych stron. W każdym razie European Aluminium nie przedstawiło dowodów wskazujących na istnienie dostępnych mocy produkcyjnych w państwach niebędących członkami UE. Ponadto faktu, że inni producenci płyt kompozytowych z aluminium mogli rzekomo zaopatrywać się w wyroby walcowane płaskie z aluminium w Unii, nie uznano za sprzeczny z ustaleniami Komisji wskazującymi na niewystarczającą dostępność przedmiotowego produktu i niespełnianie dotyczących go wymogów jakościowych. Na tej podstawie twierdzenia European Aluminium zostały odrzucone.

(191)

Na tej podstawie Komisja potwierdziła swoje tymczasowe ustalenia, że w interesie Unii leży zwolnienie przedmiotowego produktu z ceł antydumpingowych, ale zwolnienie należy ograniczyć tylko do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji płyt kompozytowych z aluminium.

(192)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun Aluminium Foil Co., Ltd. („Xiamen Xiashun”) zakwestionował odrzucenie jego wniosku, który omówiono w motywach 89-92 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i który dotyczył wyłączenia z zakresu dochodzenia blach cienkich do litografii i folii do produkcji baterii. Twierdził on, że produkty te nie różnią się od produktów wymienionych w motywie 57 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które to produkty wyłączono z zakresu dochodzenia już w zawiadomieniu o wszczęciu. Produkty już wyłączone mają również takie same właściwości chemiczne, ponieważ podobnie jak inne wyroby walcowane płaskie z aluminium składają się w ponad 95 % z czystego aluminium.

(193)

Xiamen Xiashun powtórzył także argumenty podniesione w motywie 89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące właściwości fizycznych i chemicznych, grubości, procesu produkcji i zastosowania.

(194)

European Aluminium potwierdziło, że blachy cienkie do litografii i folie do produkcji baterii wchodzą w zakres definicji produktu i wykazują takie same podstawowe właściwości chemiczne co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium, ponieważ podobnie jak inne tego rodzaju wyroby składają się w ponad 95 % z czystego aluminium. Wytwarza się je w ramach tego samego procesu produkcji co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium. European Aluminium stwierdziło również, że zostały one uwzględnione w skardze, ponieważ są produkowane przez szereg producentów unijnych, którzy borykali się z bardzo niskimi cenami dumpingowymi i wyrządzającymi szkodę stosowanymi przez Chiny.

(195)

W tym względzie Komisja zauważyła, że skarżący prawidłowo określili zakres produktu objętego niniejszym dochodzeniem, ponieważ obejmował on produkty, w odniesieniu do których istniały wystarczające dowody na przywóz po cenach dumpingowych wyrządzający szkodę przemysłowi Unii. Na tej podstawie i wobec braku nowych elementów argument ten został odrzucony.

(196)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył argumenty przedstawione na etapie wszczęcia postępowania. Wobec braku nowych elementów i z uwagi na to, że argumenty te już omówiono w motywach 89-92 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a dalsze argumenty Xiamen Xiashun rozpatrzono w motywie 195, argumenty te zostały odrzucone.

(197)

Wobec braku innych uwag potwierdzono wszystkie inne wnioski zawarte w sekcji 2.3.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(198)

Pierwotny wniosek Nanshan o wyłączenie folii ACF-30-60 rozpatrzono w motywach 93-102 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Nanshan powtórzył swoje twierdzenie, że produkt objęty dochodzeniem i folia ACF-30-60 różnią się od siebie z uwagi na szereg czynników, takich jak: podstawowe właściwości techniczne i fizyczne, końcowe przeznaczenie i zastosowanie, proces produkcji i sieć dystrybucji. Powtórzył również, że produkty te nie są zamienne i nie konkurują ze sobą. Argumentował, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (40) żaden czynnik nie jest bardziej decydujący niż inne czynniki przy ocenie, czy dany produkt różni się od innych produktów objętych zakresem dochodzenia. Wskazał również, że sytuacja na unijnym rynku folii aluminiowej do dalszego przetwarzania jest wyjątkowo napięta, a dostępność produktów od producentów unijnych w nadchodzących miesiącach będzie ograniczona.

(199)

W odpowiedzi na uwagi Nanshan European Aluminium stwierdziło, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium są lub mogą być produkowane w UE i wchodzą w zakres opisu produktu.

(200)

W odniesieniu do konkurencji między folią ACF-30-60 a innymi produktami objętymi zakresem dochodzenia należy po pierwsze podkreślić, że folia ACF-30-60 jest objęta definicją zakresu produktu przedstawioną w motywach 55-58 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Folia ACF-30-60 i inne produkty objęte zakresem dochodzenia mają przede wszystkim takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, zatem produkt ten wchodzi w zakres dochodzenia. Ponadto w swojej tymczasowej ocenie Komisja nie ograniczyła oceny tylko do jednego czynnika, ponieważ aby ocenić, czy folia ACF-30-60 jest objęta zakresem dochodzenia, oparła się na szeregu czynników, takich jak: podstawowe właściwości, funkcja, proces produkcji i końcowe przeznaczenie. Twierdzenia dotyczącego ograniczonej dostępności folii ACF-30-60 na rynku unijnym nie poparto wystarczającymi dowodami potwierdzającymi.

(201)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Nanshan powtórzył argument podniesiony na etapie tymczasowym. Wskazał również, że właściwości obu stron przedmiotowego produktu objętego postępowaniem różnią się, co świadczy o innym procesie produkcji na najnowocześniejszych urządzeniach i innym końcowym przeznaczeniu. Ponadto Nanshan stwierdził, że wprowadzenie środków antydumpingowych miałoby szkodliwy wpływ na użytkowników z powodu poważnego niedoboru dostaw w Unii. Nanshan poparł to twierdzenie oświadczeniami użytkowników zgłaszających trudności w zaopatrzeniu w ostatnich miesiącach (po okresie objętym dochodzeniem) i w nadchodzących miesiącach. W tym względzie zwrócił również uwagę na fakt, że jeden producent unijny zaprzestał produkcji przedmiotowego produktu, aby skupić się na innych produktach. Nanshan stwierdził, że wobec braku alternatywnych źródeł zaopatrzenia przywóz z Chin ma kluczowe znaczenie dla użytkowników niezintegrowanych.

(202)

W tym względzie należy odnieść się do motywów 93-102 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz do powyższego motywu 200, w których omówiono pierwotne argumenty Nanshan. Ponadto Komisja zauważyła, że folia ACF-30-60 nie jest jedynym produktem objętym zakresem niniejszego postępowania, który ma strony o różnych właściwościach, ponieważ wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do wymienników ciepła również mają takie cechy.

(203)

Komisja uznała, że nawet biorąc pod uwagę elementy zaistniałe po okresie objętym dochodzeniem, sytuacja opisana przez Nanshan i dwóch użytkowników nie wskazuje na strukturalny brak mocy produkcyjnych, ale raczej na sytuację tymczasową wynikającą z ogólnego ożywienia gospodarczego po kryzysie związanym z COVID-19, w której to sytuacji popyt znacznie wzrósł w krótkim czasie, tak że przemysł Unii musi teraz dostosować się do nowej sytuacji rynkowej. W tym kontekście uznano, że wprowadzenie środków antydumpingowych nie miałoby szkodliwego wpływu na użytkowników końcowych. W każdym razie użytkownicy, którzy przedstawili uwagi, nie udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W związku z powyższym nie można było ocenić, w jakim stopniu środki miałyby na nie wpływ. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(204)

Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w sekcji 2.3.4 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(205)

Do pierwotnego wniosku OPL System AB („OPL”) dotyczącego wyłączenia listew stosowanych w żaluzjach poziomych (weneckich) odniesiono się w motywach 103 i 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(206)

OPL powtórzył, że przemysł Unii nie produkuje i nie jest w stanie produkować wyrobów walcowanych płaskich z aluminium zgodnie ze specyfikacjami OPL. Podkreślił, że stosowanie produktu niższej jakości spowodowałoby uszkodzenie jego urządzeń, a wyroby gotowe nie odpowiadałyby wymogom jego klientów.

(207)

OPL odniósł się do zastrzeżeń dotyczących jego kontyngentu taryfowego na 2016 r. ze strony czterech różnych producentów unijnych, którzy rzekomo nie produkują i nie są w stanie produkować wyrobów walcowanych płaskich z aluminium zgodnie ze specyfikacjami OPL. W tym względzie OPL stwierdził, że pomimo wymiany handlowej z niektórymi z tych czterech przedsiębiorstw żadne z nich nie dostarczyło mu próbek. Twierdzeń tych jednak nie poparto dowodami potwierdzającymi w odniesieniu do któregokolwiek z tych przedsiębiorstw z wyjątkiem jednego. Jednocześnie OPL argumentował, że żaden z producentów unijnych nie może wytwarzać przedmiotowego produktu. W terminie na przedstawienie uwag do ujawnienia tymczasowych ustaleń lub w terminie na przedstawienie uwag do uwag innych stron po ujawnieniu tymczasowych ustaleń OPL nie poparł jednak dowodami twierdzenia - z wyjątkiem twierdzenia dotyczącego jednego producenta - że zabiegał o dostawy ani że producenci unijni odmówili dostaw lub wskazali, że nie są w stanie wytwarzać przedmiotowego produktu.

(208)

European Aluminium powtórzyło, że przemysł Unii jest w stanie produkować wyroby walcowane płaskie z aluminium zgodnie ze specyfikacjami OPL, i przedstawiło oświadczenia, że niektórzy producenci unijni mogliby dostarczać przedmiotowy produkt. Zakwestionowało również twierdzenie, że OPL skontaktował się z kilkoma producentami unijnymi, i wskazało, że żaden z producentów unijnych nie otrzymał ostatnio żadnego zapytania ofertowego ani że nie toczą się rozmowy na ten temat.

(209)

Chociaż można zakwestionować oświadczenia jednego producenta unijnego, Komisja ustaliła, że co najmniej jeden producent unijny jest w stanie produkować wyroby walcowane płaskie z aluminium zgodnie ze specyfikacjami OPL.

(210)

Dowody, które OPL przedstawił w wyznaczonym terminie w odniesieniu do możliwości produkowania wspomnianych wyrobów przez przemysł Unii, oraz kontakt OPL z producentami unijnymi ograniczają się do tylko jednego producenta unijnego, a twierdzenia OPL w większości nie są poparte dowodami potwierdzającymi. Ponadto dowody przedstawione w odniesieniu do danego producenta dotyczyły okresu po wprowadzeniu środków tymczasowych. Biorąc pod uwagę potencjalny wpływ tych środków tymczasowych na zachowanie uczestników rynku, Komisja nie uznała tych środków dowodowych za wystarczająco wiarygodny dowód odmowy produkcji lub dostaw ze strony tego producenta po wprowadzeniu ostatecznych środków antydumpingowych i przywróceniu w pełni normalnych warunków rynkowych. Można zasadnie oczekiwać, że w momencie wprowadzenia przez Komisję środków tymczasowych producenci unijni mogą postanowić odłożyć nawiązanie długoterminowych stosunków umownych, dopóki nie będzie jasne, czy cła ostateczne zostaną nałożone i na jakim poziomie. Ponadto mimo że w oświadczeniach znajdowały się twierdzenia, że inni producenci unijni nie chcieli lub nie byli w stanie zaopatrywać OPL, twierdzeń tych nie poparto żadnymi dowodami. W każdym razie można w sposób uzasadniony oczekiwać, że przywóz z ChRL będzie kontynuowany, biorąc pod uwagę poziom ostatecznych środków antydumpingowych.

(211)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń OPL przedstawił szereg wiadomości e-mail wymienionych z producentami unijnymi, których poproszono o potwierdzenie, czy mogą produkować wyroby walcowane płaskie z aluminium zgodnie ze specyfikacjami OPL. Na tej podstawie OPL stwierdził, że z wyjątkiem jednego producenta unijnego, który jest skłonny dostarczyć próbkę takich wyrobów, żaden z producentów unijnych nie jest w stanie produkować takich wyrobów zgodnie z jego specyfikacjami.

(212)

Dochodzenie wykazało, że wniosek sformułowany przez OPL, mianowicie że producenci unijni nie są w stanie produkować wyrobów walcowanych płaskich z aluminium zgodnie z jego specyfikacjami, nie jest poparty dowodami, ponieważ z wymiany wiadomości e-mail wynikało, że niektórzy producenci byli skłonni nawiązać relacje biznesowe z OPL. Ponadto okazało się, że specyfikacje wymagane przez OPL w odniesieniu do składu chemicznego były bardziej rygorystyczne niż specyfikacje przedstawione w jego wniosku o wyłączenie. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(213)

Na tej podstawie wniosek OPL o wyłączenie odrzucono, a Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w sekcji 2.3.5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(214)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Hitachi stwierdziło, że wprowadzenie środków antydumpingowych ma szkodliwy wpływ na szerzej rozumiany sektor energii elektrycznej w UE. Stwierdziło, że szereg jego dostawców wyrobów walcowanych płaskich z aluminium doświadcza niedoborów mocy produkcyjnych, co prowadzi do niedoborów materiałów na rynku unijnym. Hitachi wskazało również, że sytuacja ta zbiegła się w czasie z wprowadzeniem tymczasowych środków antydumpingowych w odniesieniu do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z ChRL. W związku z tym stwierdziło, że doświadcza opóźnień w produkcji, które wkrótce wpłyną na jego dostawy. Ponadto stwierdziło, że popyt na wyroby walcowane płaskie z aluminium w sektorze produkcji transformatorów elektroenergetycznych wzrośnie w wyniku zmian ram regulacyjnych w tym sektorze (41). Na tej podstawie przedłożyło wniosek o zwolnienie sektora produkcji transformatorów ze środków antydumpingowych. Twierdziło ono również, że zwolnienia takie przyznano już producentom puszek do napojów, samochodów osobowych i statków powietrznych. Ponadto argumentowało, że podobne zwolnienie należy przyznać sektorowi produkcji transformatorów na podstawie zasady niedyskryminacji i biorąc pod uwagę udział, jaki wyroby walcowane płaskie z aluminium stanowią w jego produktach końcowych.

(215)

European Aluminium stwierdziło, że obecne problemy z mocami produkcyjnymi i dostawami nie są związane z wprowadzeniem środków antydumpingowych, ponieważ są bezpośrednio związane z ogromnym ożywieniem gospodarczym po kryzysie związanym z COVID-19. Stwierdziło ponadto, że jest to ogólnoświatowe zjawisko dotyczące wielu gałęzi przemysłu, które nie są nawet objęte cłami antydumpingowymi. Dodało również, że użytkownicy wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w UE, którzy zagwarantowali sobie dostawy od producentów europejskich dzięki umowom długoterminowym, nie mają problemów z dostawami.

(216)

Komisja zauważyła, że żadnego z twierdzeń Hitachi nie poparto dowodami z wyjątkiem argumentu dotyczącego zmiany ram regulacyjnych. Ponadto, biorąc pod uwagę wniosek o zwolnienie i twierdzenie dotyczące niedyskryminacji, Komisja zauważyła, że producenci puszek do napojów, samochodów osobowych i statków powietrznych nigdy nie byli objęci zakresem dochodzenia. Dlatego też nie przyznano żadnego zwolnienia w odniesieniu do tych produktów. W związku z tym Komisja nie dostrzega, w jaki sposób Hitachi może być dyskryminowane. W każdym razie można w sposób uzasadniony oczekiwać, że przywóz z ChRL będzie kontynuowany, biorąc pod uwagę poziom ostatecznych środków antydumpingowych. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten wniosek.

(217)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń użytkownicy TDK IT i TDK HU przedstawili uwagi, w których wnioskowali o wyłączenie z zakresu dochodzenia aluminium do produkcji anod niskonapięciowych i wysokonapięciowych, folii do okładek kondensatora i folii aluminiowej do produkcji katod, które to wyroby są stosowane w produkcji kondensatorów elektrolitycznych z aluminium. Twierdzili, że te wyroby walcowane płaskie z aluminium mają odmienne właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne (czystość, stopy, struktura krystaliczna i właściwości tlenków), że wymagają szczególnej technologii produkcji (bez topienia) oraz że przemysł Unii nie dysponuje dostępnymi mocami produkcyjnymi w odniesieniu do tego produktu. Ponadto utrzymywali oni, że produkty te są wykorzystywane wyłącznie do produkcji kondensatorów elektrolitycznych z aluminium, mają wyższe ceny, a przywożone ilości stanowią niewielką część konsumpcji wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w Unii. Ich zdaniem wyłączenie takich produktów nie spowodowałoby szkody dla przemysłu Unii, podczas gdy środki antydumpingowe miałyby negatywny wpływ na jego wyniki finansowe.

(218)

European Aluminium stwierdziło, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium mogą być produkowane w UE lub na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego („EOG”) i wchodzą w zakres opisu produktu. Dodało również, że takie produkty były produkowane w UE i że niektórzy producenci planują ponownie rozpocząć produkcję.

(219)

W odpowiedzi na uwagi European Aluminium TDK IT zakwestionowało twierdzenie, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium są dostępne w UE. Twierdziło ponadto, że te konkretne produkty są już niedostępne od drugiej połowy 2018 r., i przywołało oświadczenie producenta unijnego. Utrzymywało również, że wyroby walcowane płaskie z aluminium, które przemysł Unii dostarczał w przeszłości, charakteryzowały się jakością na poziomie dolnej granicy akceptowalnej jakości oraz że ze strony klientów istnieje obecnie popyt na produkty wyższej klasy, których ten producent nie mógł wytwarzać, gdy zaprzestał produkcji. Dodało, że w przypadku wznowienia produkcji materiał musiałby przejść długi proces podwójnej walidacji (u TDK i jego klientów), zanim mógłby być ponownie wykorzystany.

(220)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń European Aluminium powtórzyło swoje twierdzenie dotyczące dostępności przedmiotowego produktu w Unii lub na terenie EOG. Dodało również, że przemysł Unii musiał zaprzestać wytwarzania przedmiotowych produktów w Unii z powodu nieuczciwej konkurencji ze strony chińskich producentów eksportujących. Stwierdziło, że gdyby panowała uczciwa konkurencja, kilku producentów w Unii byłoby w stanie dostarczać te produkty na rynek unijny. Na tej podstawie stwierdziło, że wyłączenie tych produktów pochodzących z Chin byłoby sprzeczne z interesem Unii, ponieważ takie wyłączenie utrwaliłoby nieuczciwą sytuację i poważnie zagroziłoby wysiłkom, które producenci unijni podjęli niedawno w celu wytwarzania tych produktów w Unii.

(221)

W nawiązaniu do uwag European Aluminium przedłożonych po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń TDK HU stwierdziło, że przywożone przez nie produkty różniły się od produktów przywożonych przez TDK IT pod względem przetwarzania, jakości, wartości, kodu celnego i końcowego przeznaczenia. Twierdziło ono również, że te dwa produkty nie są produktami podobnymi, ponieważ produkt przywożony przez TDK IT jest surową folią aluminiową do przetwarzania, podczas gdy produkt przywożony przez TDK HU jest już przetworzony i jest przeznaczony do użycia bez dalszego przetwarzania w kondensatorach elektrolitycznych z aluminium.

(222)

Ponadto dodało, że uwagi European Aluminium dotyczyły jedynie folii aluminiowej o wysokiej czystości stosowanej do produkcji anod wysokonapięciowych i folii do okładek w kondensatorach elektrolitycznych z aluminium, a nie przywożonych przez TDK HU folii aluminiowych i folii aluminiowych do produkcji anod niskonapięciowych i wysokonapięciowych, oraz że European Aluminium nie przedstawiło żadnych istotnych i uzasadnionych dowodów dotyczących obecnej lub przyszłej dostępności tego ostatniego produktu przywożonego przez TDK HU.

(223)

TDK HU twierdziło również, że produkt, który może być wytwarzany przez przemysł Unii lub na terenie EOG, pod względem właściwości nie odpowiada produktowi, którego przedsiębiorstwo to używa.

(224)

W nawiązaniu do uwag European Aluminium, które omówiono w motywie 220, TDK IT oświadczyło, że producenci, którzy rzekomo byli w stanie wytwarzać przedmiotowe produkty, albo nie spełniali wymaganych norm jakości, albo nie wytwarzali produktu objętego dochodzeniem, a raczej płyty, tj. półprodukt wykorzystywany do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem.

(225)

TDK IT twierdziło również, że uwagi European Aluminium dotyczące nieuczciwej konkurencji są niejasne i niepoparte dowodami oraz że rynek właściwy nie jest oparty na cenach, lecz na jakości. Ponadto TDK IT zakwestionowało uwagi European Aluminium dotyczące interesu Unii ze względu na brak wydajnego i stabilnego źródła dostaw na rynku unijnym. Doprowadziłoby to do wzrostu kosztów i osłabiłoby wydajność dalszych użytkowników.

(226)

Po upływie terminu na przedstawienie uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie tymczasowych ustaleń Niemieckie Stowarzyszenie Producentów Urządzeń Elektrycznych i Elektronicznych („ZVEI”) poparło twierdzenia TDK HU i TDK IT dotyczące braku dostępności produktów w Unii oraz podkreśliło konieczność zapewnienia stałych dostaw klientom tych przedsiębiorstw w sektorze motoryzacyjnym i w branży przemysłowych urządzeń elektronicznych, a także negatywny wpływ, jaki środki miałyby na ich konkurencyjność wobec dostawców spoza UE. Oprócz Chin ZVEI wskazało Japonię jako kolejne źródło dostaw przedmiotowych produktów.

(227)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TDK HU stwierdziło, że Komisja nie przeanalizowała jego twierdzeń dotyczących dostępności produktów, których potrzebuje ono na etapie tymczasowym. Powtórzyło, że produkty, których używa, nie są wytwarzane w UE od około pięciu lat. Twierdziło w szczególności, że folie aluminiowe do produkcji katod i folie aluminiowe do produkcji anod niskonapięciowych nie są produkowane w UE oraz że chociaż niektóre folie aluminiowe do produkcji anod wysokonapięciowych są produkowane w UE, produkty te nie odpowiadają jego specyfikacjom fizycznym, chemicznym ani technicznym. Ponadto stwierdziło ono, że wznowienie produkcji w UE wymagałoby znacznych inwestycji (zarówno pod względem czasu, jak i środków finansowych).

(228)

TDK HU argumentowało również, że producenci unijni nie przedstawili istotnych i uzasadnionych zastrzeżeń w ramach sprzeciwu wobec jego wniosku o wyłączenie. Twierdziło, że European Aluminium pomyliło produkty przywożone przez TDK IT i TDK HU, które rzekomo różnią się od siebie, oraz że nie przedstawiło dowodów na to, że produkty, których potrzebuje TDK HU, są lub wkrótce będą wytwarzane. Na tej podstawie TDK HU stwierdziło, że Komisja nie przeanalizowała oświadczeń TDK HU i European Aluminium wystarczająco szczegółowo, a zatem nie rozpatrzyła jego wniosku w sposób bezstronny ani sprawiedliwy na etapie tymczasowym.

(229)

Ponadto TDK HU twierdziło, że Komisja nie oceniła możliwości zastosowania procedury celnej końcowego przeznaczenia zgodnie z art. 254 unijnego kodeksu celnego. Zdaniem TDK HU zastosowanie takiej procedury celnej nie spowodowałoby żadnych szkód dla przemysłu Unii i faktycznie byłoby korzystne dla producentów kondensatorów z siedzibą w UE.

(230)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TDK IT powtórzyło, że stosowany przez nie produkt wymaga wysokiego stopnia czystości, co sprawia, że jest on wyjątkowy pod względem właściwości technicznych i nie jest porównywalny z innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium. W tym względzie TDK IT odniosło się do źródła będącego osobą trzecią (42). Ponadto TDK IT twierdziło, że folia aluminiowa o wysokiej czystości produkowana w Unii jest nieodpowiednia lub że folia taka nie jest produkowana w Unii, zatem wprowadzenie ceł antydumpingowych spowodowałoby przerwanie dostaw folii aluminiowej o wysokiej czystości i zakłócenia na rynku unijnym, ponieważ jedyny producent unijny opuścił rynek w 2018 r. z powodu niskiej jakości swoich produktów, a wznowienie produkcji zajęłoby od dwóch do trzech lat. Ponadto TDK IT twierdziło również, że jedyny unijny producent folii aluminiowej o wysokiej czystości działałby na podstawie umowy o produkcję na zlecenie, a w związku z tym nie byłby właścicielem produktu wykorzystywanego przez TDK IT.

(231)

Na podstawie informacji zawartych w aktach sprawy Komisja ustaliła, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium wchodzą w zakres produktu określony w zawiadomieniu o wszczęciu i w motywach 55-58 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wykazują one takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium, ponieważ podobnie jak inne tego rodzaju wyroby składają się w ponad 95 % z czystego aluminium. Ponadto większość wyrobów walcowanych płaskich z aluminium posiada swoje własne specyfikacje w zależności od ich zastosowań lub od wymogów danego użytkownika końcowego. Fakt, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium mają określony poziom czystości, są wykonane z określonych stopów, mają specyficzną strukturę krystaliczną lub określone właściwości tlenków, nie oznacza, że nie mają one takich samych podstawowych właściwości chemicznych, technicznych i fizycznych co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium.

(232)

Jeżeli chodzi o proces produkcji, Komisja ustaliła, że przedmiotowe wyroby walcowane płaskie z aluminium w dużej mierze wytwarza się w ramach tego samego procesu produkcji co proces opisany w motywie 56 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i że w procesie tym wykorzystuje się zasadniczo takie same urządzenia produkcyjne jak w procesie produkcji innych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium. Fakt, że w przypadku przedmiotowych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium wykorzystuje się określone urządzenia, nie jest wyjątkowy, ponieważ inne wyroby walcowane płaskie z aluminium, które wchodzą w zakres produktu, również mogą być produkowane przy użyciu określonych specjalnych urządzeń (takich jak stanowisko do platerowania lub urządzenia do nacinania).

(233)

Komisja zauważyła również, że istnieją rozbieżne opinie na temat dostępności tego produktu na rynku unijnym, a elementy znajdujące się w aktach sprawy nie przekonały jej, że istnieje długoterminowe ryzyko strukturalne niedoboru dostaw. W każdym razie można w sposób uzasadniony oczekiwać, że przywóz z ChRL będzie kontynuowany, biorąc pod uwagę poziom ostatecznych środków antydumpingowych.

(234)

Komisja ubolewa, że TDK IT i TDK HU nie dostarczyły odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu jako użytkownicy oraz że zarejestrowały się jako zainteresowane strony dopiero po ujawnieniu tymczasowych ustaleń. W tym kontekście Komisja mogła ocenić argumenty i sytuację tych przedsiębiorstw jedynie na podstawie niepełnych informacji, które przedstawiły one w swoich uwagach do ujawnienia tymczasowych ustaleń. W związku z tym Komisja nie otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu ani wystarczających informacji przekazanych w terminie, które mogłaby zweryfikować, a zatem nie była w stanie ocenić udziału wyrobów walcowanych płaskich z aluminium w całkowitych kosztach produkcji tych dwóch przedsiębiorstw i potencjalnego wpływu środków antydumpingowych na ich działalność i rentowność.

(235)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń TDK HU zakwestionowało fakt, że Komisja nie otrzymała w terminie wystarczających informacji oraz że nie była w stanie ocenić jego argumentów i sytuacji, co uzasadniło tym, że dostarczyło Komisji w wymaganym terminie pisemne uwagi do ujawnienia tymczasowych ustaleń oraz trzy późniejsze oświadczenia, przy czym wszystkie z nich zawierały istotne informacje na temat jego działalności. W tym samym względzie TDK HU wyraziło ubolewanie, że Komisja nie skontaktowała się z nim - chociaż ją o to proszono - w celu zażądania dodatkowych informacji/uzasadnienia, aby ocenić jego wniosek i wyjaśnić sprzeczności.

(236)

Jak określono w pkt 5.5 zawiadomienia o wszczęciu, wszystkie zainteresowane strony poproszono o przekazanie w terminie 37 dni od daty wszczęcia tego postępowania informacji dotyczących oceny interesu Unii w dowolnym formacie albo poprzez wypełnienie kwestionariusza dostępnego dla wszystkich stron od daty wszczęcia. W sekcji 5.5 zawiadomienia o wszczęciu wskazano również, że przedstawione informacje zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy będą poparte udokumentowanymi informacjami w momencie ich przedstawienia.

(237)

W tym względzie należy po pierwsze zauważyć, że żadne z tych dwóch przedsiębiorstw nie dostarczyło informacji dotyczących oceny interesu Unii w terminie 37 dni. Po drugie, ani TDK HU, ani TDK IT nie udzieliły odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla użytkowników, które pozwoliłyby Komisji na zgromadzenie w odpowiednim czasie informacji uznanych za niezbędne, zwrócenie się w razie potrzeby o dodatkowe informacje, zweryfikowanie otrzymanych informacji i ocenę argumentów na podstawie zweryfikowanych informacji. W przedmiotowej sprawie Komisja dysponowała jedynie fragmentarycznymi niezweryfikowanymi informacjami, których nie dostarczono w terminie i które znacznie różniły się od standardowego zestawu danych wymaganych przy udzielaniu odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Takie informacje nie pozwoliły na właściwą ocenę potencjalnego wpływu środków antydumpingowych na działalność TDK HU lub TDK IT. Wobec braku terminowej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisja uznała, że ciężar dowodu spoczywa na przedsiębiorstwach składających wnioski po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, a nie na Komisji, która od początku zapraszała strony do udziału w dochodzeniu, jak określono w pkt 5.5 zawiadomienia o wszczęciu postępowania.

(238)

W związku z tym Komisja nie dysponowała niezbędnymi informacjami dotyczącymi dostępności przedmiotowych produktów w Unii i poza nią oraz nie mogła ocenić, czy przedmiotowe produkty są już pozyskiwane lub mogą być pozyskiwane z innych państw. Komisja zatem nie mogła również ocenić możliwości zastosowania procedury celnej końcowego przeznaczenia zgodnie z art. 254 unijnego kodeksu celnego.

(239)

Ogólnie rzecz biorąc, odnosząc się do twierdzeń TDK HU i TDK IT omówionych w motywach 227-228, Komisja uznała, że brak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, zazwyczaj zawierających informacje na temat takich elementów, jak: źródła dostaw, zakupy; sprzedaż w Unii i poza nią oraz udział produktu objętego dochodzeniem w łącznych kosztach i rentowności, nie pozwolił Komisji na miarodajną ocenę argumentów TDK HU i TDK IT na podstawie standardowego zestawu wystarczających i terminowo przekazanych informacji. W tym kontekście Komisja uznała, że działała w sposób staranny i bezstronny, odnosząc się do wszystkich twierdzeń i uwag, na temat których dysponowała wystarczającymi informacjami. Ta sama logika ma zastosowanie do twierdzenia TDK HU, o którym mowa w motywie 229.

(240)

W związku z powyższym argumenty TDK HU i TDK IT zostały odrzucone.

(241)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń użytkownik Amcor przedstawił uwagi i przedłożył wniosek o zwolnienie materiału foliowego w ramach procedury końcowego przeznaczenia ze względu na interes Unii. Twierdził, że ma trudności z nabyciem materiału foliowego z powodu rzekomo ograniczonych mocy produkcyjnych w odniesieniu do tego surowca w UE i na całym świecie. Xiamen Xiashun poparł wniosek Amcor. Ponadto stwierdził, że materiał foliowy i inne wyroby walcowane płaskie z aluminium są różnymi produktami, ponieważ mają odmienne właściwości fizyczne i techniczne, procesy produkcji, końcowe przeznaczenie i zastosowania.

(242)

European Aluminium odpowiedziało, że Amcor nie zagwarantował sobie wystarczająco wcześnie odpowiednich ilości w Europie i że sytuacja, w której się znajduje, jest problemem jedynie krótkoterminowym, ponieważ rynek nie przewidział obecnego wysokiego popytu związanego z ożywieniem gospodarczym po kryzysie związanym z COVID-19. Stwierdziło również, że sytuacji Amcor nie należy porównywać z sytuacją innych producentów folii, ponieważ podstawową działalnością Amcor jest produkcja opakowań, a nie walcowanie folii.

(243)

Zdaniem Komisji twierdzeń dotyczących odmiennych właściwości fizycznych i technicznych, procesów produkcji, końcowego przeznaczenia i zastosowań nie poparto dowodami. Ponadto pomimo ogłoszenia środków Amcor nie zwrócił się do swoich dostawców unijnych o zwiększenie ilości przewidzianych w umowach i nie starał się zawrzeć umowy średnioterminowej z innymi potencjalnymi dostawcami unijnymi. Co więcej, cła ostateczne są niższe od tymczasowych, a podmiot prawny „Amcor Singen Rolling GmbH” nadal uzyskiwałby rozsądny zysk nawet w przypadku wprowadzenia środków antydumpingowych. W okresie objętym dochodzeniem i przed tym okresem osiągnął wystarczający poziom zysku; istnieją wyraźne przesłanki, że mógłby przenieść część lub całość kosztów cła na swojego klienta; prowadzi także istotną działalność wywozową na rynku niższego szczebla pozwalającą na przywóz produktu objętego postępowaniem w ramach procedury uszlachetniania czynnego. Ponadto niedawno wprowadzono tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz folii aluminiowej do dalszego przetwarzania pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej (43), która to folia stanowi część portfela produktów rynku niższego szczebla tego przedsiębiorstwa. Chociaż w sektorze folii działa wiele innych przedsiębiorstw, Amcor było także jedynym przedsiębiorstwem, które zarejestrowało się jako zainteresowana strona, przedstawiło uwagi i przedłożyło wniosek o zwolnienie w ramach procedury końcowego przeznaczenia. W związku z tym wydawało się, że inni użytkownicy w tym sektorze nie podzielają obaw Amcor. Na tej podstawie wniosek ten został odrzucony.

(244)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Amcor podniósł, że Komisja nie odniosła się w ramach tego ujawnienia do jego wniosku o wyłączenie materiału foliowego z zakresu produktu. W tym samym zestawie uwag Amcor wycofał swój wniosek o wyłączenie materiału foliowego z zakresu produktu i o zwolnienie w ramach procedury końcowego przeznaczenia. Ponadto Amcor stwierdził, że -przeciwnie do ustalenia Komisji - skontaktował się z producentami unijnymi w celu zamówienia u nich materiału foliowego.

(245)

W świetle uwag Amcor, w szczególności wycofania wniosku, Komisja uznała, że ocena wniosku Amcor o wyłączenie produktu nie jest konieczna. Jeżeli chodzi o kontakty Amcor z producentami unijnymi, należy zauważyć, że chociaż Amcor rzeczywiście skontaktował się z producentami unijnymi, kontakty te były ograniczone do niewielkiej liczby tych producentów. Nie skontaktowano się zatem ze zdecydowaną większością producentów unijnych, którzy mogliby stanowić istotne alternatywne źródło dostaw. Na tej podstawie twierdzenia Amcor zostały odrzucone.

(246)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że jego oświadczeń dotyczących różnic we właściwościach materiału foliowego nie uwzględniono w wystarczającym stopniu w motywach 303 i 306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które to motywy przywołała Komisja. Xiamen Xiashun w szczególności odniósł się do różnic pod względem stopu, składu chemicznego i specyfikacji technicznych, takich jak grubość i stan utwardzenia oraz proces produkcji. Ponadto ten sam eksporter twierdził, że przy ocenie wniosku o wyłączenie w odniesieniu do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła uwzględniono inne czynniki, takie jak grupa produktów, rodzaj stopów i proces produkcji, oraz że w przypadku materiału foliowego wniosek należy oceniać w świetle tych samych czynników.

(247)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Elementy przedstawione w motywach 303-306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych odnosiły się do twierdzenia Xiamen Xiashun i dotyczyły konkretnie faktu, że „są one [wyroby] wyprodukowane z tych samych lub podobnych stopów i mają te same lub podobne wykończenia, utwardzenie oraz grubość co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium”. Ponadto materiał foliowy wytwarza się w ramach tego samego procesu produkcji co proces opisany w motywie 56 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, podobnie jak inne wyroby walcowane płaskie z aluminium.

(248)

Z uwagi na fakt, że ciężar dowodu spoczywa na stronach wnioskujących o wyłączenie, należy zauważyć, że Xiamen Xiashun nie przedstawił konkretnych argumentów odnoszących się do elementów takich jak grupa produktów, natomiast w przypadku wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła argumenty takie przedstawiono. Na tej podstawie Komisja nie dokonała oceny takich aspektów w odniesieniu do wniosku Xiamen Xiashun dotyczącego materiału foliowego. Na tej podstawie twierdzenia te zostały odrzucone.

(249)

Xiamen Xiashun argumentował, że struktura PCN zastosowana w niniejszym dochodzeniu nie pozwoli na identyfikację materiału foliowego oddzielnie od innych produktów, które mają inne właściwości, w szczególności zastosowania bardzo odmienne od zastosowań materiału foliowego. Jego zdaniem zastosowanie struktury PCN do celów określenia wartości normalnej i określenia cen producentów unijnych w odniesieniu do podcięcia cenowego i zaniżania cen oraz wynikającego z tego porównania z modelami wywozu daje w rezultacie niedokładne porównanie dwóch zupełnie nieporównywalnych elementów. Twierdził w szczególności, że przedstawił dowody prima facie dotyczące domniemanej różnicy w cenie między folią do produkcji nakrętek polipropylenowych a materiałem foliowym, i wezwał Komisję do zbadania istnienia takich domniemanych różnic w cenie. Ponadto zapytał, czy jeden z wywożonych przez niego modeli porównano z samochodowymi osłonami termicznymi.

(250)

Komisja przypomniała, że dysponuje dużą swobodą uznania w zakresie konstruowania numerów kontrolnych produktów na potrzeby dokonania obiektywnego porównania produktów wywożonych z produktami wytwarzanymi przez przemysł Unii. Przy konstruowaniu PCN w tym przypadku takie obiektywne porównanie było w pełni zapewnione.

(251)

Po pierwsze, w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych (44) stwierdzono, że materiał foliowy ma te same podstawowe cechy chemiczne, techniczne i fizyczne co inne wyroby walcowane płaskie z aluminium oraz że jest objęty definicją zakresu produktu. Po drugie, objęci próbą producenci unijni sprzedawali materiał foliowy w znacznych ilościach po cenach zbliżonych do cen folii do produkcji nakrętek polipropylenowych w okresie objętym dochodzeniem, co potwierdza brak znaczących różnic w cenie między tymi dwoma produktami. Dochodzenie potwierdziło również, że wyrobów walcowanych płaskich z aluminium do produkcji samochodowych osłon termicznych nie porównywano z modelem wywożonym przez Xiamen Xiashun.

(252)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń ten sam eksporter podniósł, że Komisja nie zebrała od producentów unijnych danych na temat cen sprzedaży materiału foliowego, aby móc je porównać z cenami eksportowymi stosowanymi przez tego eksportera. W tym względzie wskazał, że Komisja nie zebrała takich informacji, ponieważ Xiamen Xiashun nie przedstawił dowodów w odniesieniu do domniemanej różnicy w cenie. Ponadto wskazał, że Komisja powinna była zbadać tę kwestię, aby zapewnić obiektywne i rzetelne porównanie, i zwrócił się do Komisji o ujawnienie potwierdzającego jej stwierdzenie przedziału cen folii do produkcji nakrętek polipropylenowych sprzedawanej przez przemysł Unii. Co więcej, zwrócił się do Komisji o potwierdzenie, że w ramach obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen nie porównano materiału foliowego Xiamen Xiashun z żadnym innym rodzajem wyrobów walcowanych płaskich z aluminium.

(253)

Po pierwsze, należy wyjaśnić, że Komisja zgromadziła informacje uznane za niezbędne na podstawie swojej standardowej praktyki, mianowicie zwracając się - w tym przypadku - do objętych próbą producentów unijnych o wypełnienie przeznaczonego dla nich kwestionariusza, w którym wymaga się od objętych próbą producentów unijnych przedstawienia wykazu poszczególnych transakcji sprzedaży ze wskazaniem rodzajów produktów przy użyciu danej struktury PCN, w której można sklasyfikować materiał foliowy. Informacje zebrane od przemysłu Unii obejmowały sprzedaż materiału foliowego. Komisja nie zgodziła się zatem z twierdzeniem, że nie zgromadziła od producentów unijnych danych dotyczących cen sprzedaży materiału foliowego.

(254)

Po drugie, jak wspomniano w motywie 333 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Xiamen Xiashun nie przedstawił dowodów w odniesieniu do domniemanej różnicy w cenie między poszczególnymi zastosowaniami (materiał do wyrobu żeberek, nakrętki polipropylenowe i blacha cienka do litografii) w momencie składania wniosku ani na późniejszym etapie postępowania. W każdym razie, jak wspomniano w motywie 251, Komisja zbadała tę kwestię i potwierdziła, że nie ma znaczącej różnicy w cenie między tymi dwoma produktami.

(255)

W odpowiedzi na wniosek Xiamen Xiashun o dodatkowe szczegółowe informacje należy zauważyć, że różnica w stosowanej przez przemysł Unii cenie między folią do produkcji nakrętek polipropylenowych a materiałem foliowym wynosiła 0-10 % w zależności od klienta kupującego materiał foliowy i była średnio mniejsza niż [2-6] (45) %. Jeżeli chodzi o wniosek Xiamen Xiashun dotyczący końcowego przeznaczenia, przedsiębiorstwo to nie przedstawiło żadnych dowodów prima facie na to, że w przypadku konkretnych PCN różne końcowe przeznaczenie prowadzi do znacząco różnych cen. W tym kontekście Komisja uznała, że PCN właściwie odzwierciedla odpowiednie właściwości wyrobów walcowanych płaskich z aluminium na potrzeby zapewnienia obiektywnego porównania, i odrzuciła argumenty Xiamen Xiashun.

(256)

Komisja stwierdziła zatem, że struktura PCN właściwie odzwierciedla właściwości materiału foliowego, co umożliwia obiektywne porównanie tego produktu z innymi produktami o takiej samej strukturze PCN. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(257)

Komisja potwierdziła wnioski zawarte w motywach od 60-105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przeanalizowane w motywie 191 powyżej.

(258)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń skarżący, rząd ChRL, trzej producenci eksportujący objęci próbą oraz Airoldi przedstawili uwagi na temat tymczasowych ustaleń dotyczących dumpingu.

(259)

Rząd ChRL i Xiamen Xiashun przedstawiły uwagi na temat znacznych zakłóceń w Chinach.

(260)

Po pierwsze, rząd ChRL stwierdził, że treść sprawozdania Chin i sposoby jego wykorzystania mają poważne błędy faktyczne i prawne. Według rządu ChRL treść wprowadzała w błąd, była jednostronna i odbiegała od stanu faktycznego. W dokumencie roboczym uzasadnioną przewagę konkurencyjną chińskich przedsiębiorstw oraz normalne różnice instytucjonalne między Chinami a Europą uznano za podstawę do stwierdzenia znaczących zakłóceń na rynku. Ponadto rząd ChRL stwierdził, że przyjmując wniosek o wszczęcie dochodzenia złożony przez krajowe gałęzie przemysłu na podstawie sprawozdania krajowego, Komisja zapewniła przemysłowi unijnemu nieuczciwą przewagę, co jest równoznaczne z wyciągnięciem wniosków przed przeprowadzeniem postępowania. Oprócz tego rząd ChRL stwierdził, że zastąpienie dochodzeń sprawozdaniami nie jest zgodne z podstawowym duchem prawnym, w którym leżą uczciwość i sprawiedliwość.

(261)

W odpowiedzi na twierdzenie dotyczące błędów merytorycznych w sprawozdaniu krajowym Komisja zauważyła, że sprawozdanie krajowe jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. Rząd ChRL powstrzymał się od przedstawiania jakichkolwiek tego rodzaju odpierających argumentów lub uwag w odniesieniu do treści i dowodów zawartych w sprawozdaniu od czasu jego opublikowania w grudniu 2017 r.

(262)

W odniesieniu do argumentu rządu ChRL sugerującego, że wydanie sprawozdania krajowego zastąpiło faktyczne dochodzenie, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e), jeśli Komisja uzna dowód przekazany przez skarżącego dotyczący znaczących zakłóceń za wystarczający, może wszcząć dochodzenie na tej podstawie. Stwierdzenie rzeczywistego istnienia i wpływu znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metody opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) następuje jednak dopiero w chwili tymczasowego lub ostatecznego ujawnienia informacji w wyniku dochodzenia. Istnienia i wpływu znaczących zakłóceń nie potwierdza się na etapie wszczęcia postępowania, jak twierdzi rząd ChRL, ale dopiero po przeprowadzeniu szczegółowego dochodzenia, w związku z czym argument ten zostaje odrzucony.

(263)

Po trzecie, rząd ChRL zauważył, że Komisja wydała dokumenty robocze służb Komisji jedynie w odniesieniu do kilku wybranych państw, co wystarczyło, aby wzbudzić obawy dotyczące zasady największego uprzywilejowania i traktowania narodowego. Ponadto rząd ChRL twierdził, że Komisja nigdy nie opublikowała jasnych i przewidywalnych norm dotyczących wyboru państw lub sektorów, które mają publikować sprawozdania.

(264)

Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego sprawozdanie krajowe jest sporządzane dla dowolnego kraju jedynie w przypadku, gdy Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń w jakimś kraju lub w sektorze w tym kraju. Po zatwierdzeniu nowych przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w grudniu 2017 r. Komisja dysponowała takimi przesłankami znaczących zakłóceń w przypadku Chin. Komisja opublikowała również sprawozdanie w sprawie zakłóceń w Rosji i nie wyklucza, że pojawią się kolejne sprawozdania. Ponieważ większość przypadków dochodzeń w sprawie ochrony handlu dotyczyła Chin i istniały poważne przesłanki wskazujące na zakłócenia w tym państwie, Chiny były pierwszym państwem, dla którego Komisja sporządziła sprawozdanie. Rosja jest państwem, w którym odnotowuje się drugą co do wielkości liczbę przypadków dochodzeń w sprawie ochrony handlu, dlatego też istniały obiektywne powody, aby Komisja przygotowała sprawozdania dotyczące tych dwóch państw w tej kolejności.

(265)

Ponadto, jak stwierdzono powyżej, sprawozdania nie są obowiązkowe w celu zastosowania art. 2 ust. 6a. W art. 2 ust. 6a lit. c) opisano warunki wydawania przez Komisję sprawozdań krajowych, jednak zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. d) skarżący nie są zobowiązani do korzystania ze sprawozdania, a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) istnienie sprawozdania krajowego nie jest warunkiem wszczęcia dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a. W rzeczywistości, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e), dochodzenie można wszcząć na podstawie wystarczających dowodów świadczących o znaczących zakłóceniach w jakimś kraju, przedstawionych przez skarżących spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. b). W związku z tym zasady dotyczące znaczących zakłóceń charakterystycznych dla danego państwa mają zastosowanie do wszystkich państw bez rozróżnienia, niezależnie od istnienia sprawozdania krajowego. Dlatego też z definicji zasady dotyczące zakłóceń występujących w danym państwie nie naruszają zasady największego uprzywilejowania. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(266)

Rząd ChRL dodał, że jeśli chodzi o traktowanie narodowe, w prawodawstwie UE dotyczącym rynku wewnętrznego lub konkurencji, z wyjątkiem rozporządzenia podstawowego, nie ma pojęcia zakłóceń na rynku lub odpowiadających mu norm. W związku z tym rząd ChRL twierdził, że Komisja nie ma uprawnień na gruncie prawa międzynarodowego ani żadnych przepisów i praktyk wchodzących w zakres jej wyłącznych kompetencji w przedmiocie przepisów dotyczących rynku wewnętrznego lub konkurencji, aby badać zakłócenia w Chinach.

(267)

Komisja oparła swoją metodykę w tym dochodzeniu na przepisie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Z prawnego punktu widzenia nie ma znaczenia, że w innych europejskich aktach prawnych nie używa się pojęcia znaczących zakłóceń, ponieważ jest ono specyficzne dla obszaru środków antydumpingowych, który jest regulowany postanowieniami porozumienia antydumpingowego WTO. Porozumienie antydumpingowe nie zawiera wymogu, w myśl którego przy podejmowaniu działań wymierzonych w przywóz należy ocenić warunki na rynku krajowym w zakresie wykraczającym poza wymaganą analizę szkody. W każdym razie rynek unijny charakteryzuje się otoczeniem rynkowym opartym na silnej konkurencyjności i swobodzie, w szczególności dzięki surowym przepisom Unii w dziedzinie pomocy państwa i konkurencji. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(268)

Ponadto rząd ChRL stwierdził, że Komisja stosuje dyskryminujące zasady i normy wobec chińskich przedsiębiorstw, gdy znajdują się one w podobnej sytuacji co przedsiębiorstwa unijne, w tym m.in. niesprawiedliwe standardy dowodowe i ciężar dowodu. Jednocześnie Komisja nie oceniła, czy w UE lub państwach członkowskich wystąpiły zakłócenia na rynku. Ten zbiór praktyk miał znaczny wpływ na wiarygodność i prawidłowość analizy i wniosków Komisji w zakresie podstawowych kwestii w dochodzeniach antydumpingowych związanych z obliczaniem dumpingu i szkody. Wystarczy zatem, aby wyrazić obawy dotyczące potencjalnego naruszenia zobowiązań w zakresie traktowania narodowego na podstawie zasad WTO.

(269)

Rząd ChRL nie przedstawił żadnych dowodów wskazujących na to, że przedsiębiorstwa unijne podlegałyby zakłóceniom porównywalnym z zakłóceniami występującymi u ich chińskich konkurentów, a zatem znajdowałyby się w podobnej sytuacji. W każdym razie pojęcie znaczących zakłóceń jest istotne w kontekście określania wartości normalnej do celów stwierdzenia istnienia dumpingu, natomiast w szczególnym kontekście dochodzeń antydumpingowych pojęcie to nie ma znaczenia prawnego dla przemysłu Unii. W związku z tym argument ten został uznany za bezpodstawny i niemający znaczenia prawnego.

(270)

Po czwarte, rząd ChRL stwierdził, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, który zawiera wyczerpujący wykaz sytuacji, w których wartość normalna może zostać skonstruowana, a wśród nich nie ma znaczących zakłóceń. Rząd ChRL stwierdził ponadto, że wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju lub cen międzynarodowych w celu skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a jest również niezgodne z art. 6.1 lit. b) GATT i art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, w szczególności z art. 2.2.1.1. Rząd ChRL stwierdził również, że zgodnie z zasadami WTO przy konstruowaniu wartości normalnej należy wykorzystać koszty produkcji w kraju pochodzenia powiększone o odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zysków. W art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego poszerzono jednak zakres źródeł danych, aby uwzględnić koszty produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju lub międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia. Według rządu ChRL wykraczało to poza zakres zasad WTO. W związku z tym, bez względu na to, czy art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego UE jest zgodny z zasadami WTO, czy też nie, Komisja nie powinna konstruować wartości normalnej w przypadku wystąpienia tzw. „zakłócenia na rynku” na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(271)

Komisja uważa, że przepis art. 2 ust. 6a jest zgodny z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO. Komisja jest zdania, że - jak Organ Apelacyjny wyjaśnił w sprawie DS473 UE-Biodiesel (Argentyna) - przepisy rozporządzenia podstawowego mające zastosowanie ogólnie do wszystkich członków WTO, w szczególności art. 2 ust. 5 akapit drugi, zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych w przypadku, gdy takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(272)

Rząd ChRL stwierdził, że w tym przypadku Komisja bezpośrednio pominęła dokumentację chińskich eksporterów, co było niezgodne z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego. Rząd ChRL argumentował, że Organ Apelacyjny w sprawie UE-Biodiesel (Argentyna) (DS473) oraz zespół orzekający w sprawie UE-Metody dostosowywania kosztów II (Rosja) (DS494) stwierdziły, że zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, o ile dokumentacja prowadzona przez eksportera lub producenta objętego dochodzeniem odpowiada - w dopuszczalnych granicach - w dokładny i wiarygodny sposób wszystkim rzeczywistym kosztom poniesionym przez danego producenta lub eksportera w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, organ prowadzący dochodzenie powinien wykorzystać tę dokumentację do określenia kosztów produkcji producentów objętych dochodzeniem.

(273)

Komisja przypomniała, że spory DS473 i DS494 nie dotyczyły stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, który stanowi właściwą podstawę prawną w odniesieniu do określania wartości normalnej w przedmiotowym dochodzeniu. Spory te odnosiły się również do innych sytuacji faktycznych niż sytuacja faktyczna dotycząca występowania znaczących zakłóceń. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(274)

Wreszcie rząd ChRL stwierdził, że w dochodzeniu przeprowadzonym w tej sprawie przez Komisję na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zastosowano podwójne standardy. Według rządu ChRL Komisja odmówiła przyjęcia danych chińskich eksporterów dotyczących kosztów ze względu na istnienie znaczących zakłóceń na rynku chińskim, ale przyjęła dane reprezentatywnego kraju i wykorzystała je w celu zastąpienia danych chińskich producentów, nie dokonując żadnej oceny tego, czy zakłócenia na rynku mogą mieć wpływ na te zastępcze dane. Według rządu ChRL jest to dowód na istnienie „podwójnych standardów”. Rząd ChRL stwierdził, że podejście to nie gwarantowało wiarygodności odpowiednich kosztów w wybranym reprezentatywnym kraju. Ponadto niemożliwe było rzeczywiste odzwierciedlenie kosztów ponoszonych przez producentów w kraju pochodzenia.

(275)

Rząd ChRL dodał również, że jego zdaniem w UE i państwach członkowskich także istnieją inicjatywy na rzecz rozwoju, które są podobne do chińskich planów pięcioletnich, takie jak nowa strategia przemysłowa, niemiecki Przemysł 4.0 itp. Według oficjalnych źródeł przemysł aluminiowy UE skorzystał na rynku wewnętrznym w latach 2017-2020 z ponad 200 różnych środków pomocy państwa zapewnionych przez państwa członkowskie UE i zatwierdzonych przez Komisję.

(276)

Komisja przypomniała, że podczas dochodzenia Komisja rozważa, czy w aktach znajdują się elementy wskazujące na istnienie jakichkolwiek zakłóceń w reprezentatywnych krajach, również w odniesieniu do głównych surowców wykorzystywanych do produkcji produktu objętego postępowaniem, na przykład czy podlegają one ograniczeniom wywozowym. Ponadto w trakcie dochodzenia wszystkie strony mają wiele możliwości przedstawienia argumentów na temat stosowności potencjalnych reprezentatywnych krajów, które są brane pod uwagę przez Komisję. W szczególności Komisja publikuje dwie noty do akt dotyczące stosowności potencjalnych reprezentatywnych krajów oraz wstępnego wyboru odpowiedniego kraju na potrzeby dochodzenia. Noty te udostępnia się wszystkim stronom w celu uzyskania ich uwag. Również w tym przypadku rząd ChRL i wszystkie pozostałe strony miały możliwość wykazania, że w potencjalnych reprezentatywnych krajach występowały znaczące zakłócenia, a zatem nie były one odpowiednie do celów dochodzenia.

(277)

Komisja zwraca uwagę, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w analizie cen i kosztów w kraju wywozu uwzględnia się potencjalny wpływ co najmniej jednego z elementów zakłócających wymienionych w tym przepisie. Struktura kosztów i mechanizmy kształtowania cen na innych rynkach, w tym kwestie związane z ogólnym i nieuzasadnionym wsparciem finansowym, takim jak ogólne i nieuzasadnione wsparcie rzekomo przyznawane w UE, nie mają żadnego znaczenia w kontekście niniejszego postępowania (nawet gdyby były obecne, quod non (46)). W związku z powyższym argument ten był nieuzasadniony i został odrzucony.

(278)

Xiamen Xiashun przedstawił szereg uwag dotyczących istnienia znaczących zakłóceń.

(279)

Po pierwsze, Xiamen Xiashun zauważył, że motyw 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zawiera odesłanie do artykułu internetowego, w którym stwierdzono, że Xiamen Xiashun aktywnie promuje budowanie partii i pracę związków zawodowych. Xiamen Xiashun zwrócił uwagę, że artykuł ten należy interpretować wyłącznie w taki sposób, że Xiamen Xiashun ułatwia swoim pracownikom możliwość uczestnictwa w związkach zawodowych na potrzeby działań związków w obrębie przedsiębiorstwa, bez względu na to, czy pracownicy są członkami partii. Xiamen Xiashun podkreślił jednak, że sformułowanie „podejmowanie decyzji” nie oznacza, że członkowie partii lub związku zawodowego mają jakikolwiek wpływ na kierowanie i zarządzanie przedsiębiorstwem, ustalanie cen zakupu surowców lub sprzedaży produktów. W związku z tym nie należy na podstawie tych sformułowań wyciągać wniosków na temat kontroli rządu lub zakłóceń na rynku.

(280)

Ponadto Xiamen Xiashun zakwestionował ustalenia Komisji zawarte w motywie 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wyjaśniając, że fakt, iż w przedsiębiorstwie tym znajdują się członkowie partii, nie oznacza, że sprawują oni nad nim kontrolę. Xiamen Xiashun zauważył, że jest prawnie zobowiązany do zezwalania członkom partii na organizowanie działań związanych z budowaniem partii, lecz nie oznacza to, że członkowie partii mają jakikolwiek wpływ na to przedsiębiorstwo. Dodał, że każda osoba może należeć do wybranej przez siebie organizacji religijnej lub partii politycznej i nie ma to wpływu na proces podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie. Ponadto podkreślił, że fakt, iż w przedsiębiorstwie organizowane są działania związane z budowaniem partii, nie oznacza, że wśród kierownictwa przedsiębiorstwa znajdują się członkowie KPCh. Xiamen Xiashun wyjaśnił również, że tłumaczenie pojęcia „budowanie partii” przez Komisję jest błędne i że działalność członków KPCh w przedsiębiorstwie polega głównie na analizowaniu polityki rządu, dostarczaniu opinii i porad organizacji partyjnej, a czasami nawet obejmuje działalność rozrywkową. Dodał, że nic w aktach sprawy nie wskazuje na to, by KPCh sprawowała kontrolę nad przedmiotowymi przedsiębiorstwami. Xiamen Xiashun powtórzył te uwagi po ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(281)

Komisja zauważyła, że po pierwsze, w artykule cytowanym w motywie 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych działalność komitetu partyjnego istniejącego w Xiamen Xiashun jasno określono jako „podejmowanie decyzji”. Artykuł ten nie zawiera analizy ani szczegółowej interpretacji, co oznacza „podejmowanie decyzji”. Komisja przypomina jednak, że zgodnie z art. 2 ust. 6a tiret pierwsze i drugie dwa elementy, które wskazują na istnienie zakłóceń w danym państwie, są następujące: „rynek jest w znacznej mierze obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz kraju wywozu lub będące pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz lub też działające zgodnie ze wskazówkami tych władz” oraz „obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwia ingerowanie w ceny lub koszty”. Zaangażowanie komitetu partyjnego w „podejmowanie decyzji” w Xiamen Xiashun wchodzi w zakres obu kryteriów. Wymóg, w myśl którego obecność państwa w przedsiębiorstwie ma ingerować w ceny i koszty, nie oznacza, że państwo bezpośrednio ustala ceny sprzedawanych towarów, lecz raczej że ze względu na obecność i zaangażowanie członków partii w przedsiębiorstwie może ono oczekiwać korzystniejszego traktowania i wsparcia ze strony władz, co pośrednio wpływa na jego koszty i ceny. Ponadto obecność członków Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) w przedsiębiorstwie oraz fakt, że przedsiębiorstwo ułatwia działania związane z budowaniem partii i udział członków partii w „podejmowaniu decyzji”, stanowią wyraźną oznakę - a nie przypuszczenie, jak twierdził Xiamen Xiashun po ujawnieniu ostatecznych ustaleń - że przedsiębiorstwo to nie jest niezależne od państwa i może działać raczej zgodnie z polityką KPCh niż z mechanizmami rynkowymi. Argument ten zostaje zatem odrzucony.

(282)

Podczas gdy każdy pracownik rzeczywiście ma prawo należeć do wybranej przez siebie organizacji religijnej lub partii politycznej, w Chinach sytuacja jest inna, ponieważ jest to państwo monopartyjne, a KPCh jest równorzędna z państwem i jego rządem (47). W związku z tym obecność w przedsiębiorstwie członków KPCh, którzy organizują regularne działania związane z „budowaniem partii” i mają prawo do „podejmowania decyzji”, jak opisano w motywach 279 i 281 powyżej, jest równoznaczna z obecnością przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwie. W odniesieniu do działalności komitetu partyjnego Komisja pragnie przede wszystkim wyjaśnić, że stosuje sformułowania dotyczące działań związanych z „budowaniem partii” w rozumieniu „działań na rzecz wzmocnienia ducha partyjnego w przedsiębiorstwie” lub „rozwijania działań związanych z partią w celu zapewnienia ogólnego przywództwa partii” zgodnie z oficjalnymi wytycznymi (48). Komisja przypomina, że jak już wyjaśniono w motywie 281 powyżej, komitety partyjne obecne w przedsiębiorstwie mają co najmniej pośredni i przynajmniej potencjalnie zakłócający wpływ ze względu na bliskie powiązania między państwem a partią KPCh w Chinach.

(283)

Po drugie, Xiamen Xiashun zakwestionował wniosek Komisji zawarty w motywie 209 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jakoby przedsiębiorstwo to borykało się z występującymi na poziomie krajowym zakłóceniami w zakresie siły roboczej. Xiamen Xiashun twierdził, że jego wynagrodzenia są znacznie wyższe niż płace jego konkurentów. Ponadto Xiamen Xiashun zauważył, że spoczywający na producentach eksportujących ciężar dowodu w kwestii obalenia rzekomego domniemania de facto, że „znaczące zakłócenia” istnieją, stał się tak duży, że pojedyncze przedsiębiorstwo nie jest w stanie spełnić tego wymogu. Xiamen Xiashun zauważył, że w praktyce oznacza to, iż: (i) jest całkowicie niejasne, w jaki sposób i za pomocą jakich dowodów indywidualne przedsiębiorstwo mogłoby obalić domniemanie, że jego pozycje kosztów takie jak koszty pracy są zniekształcone oraz (ii) nawet jeżeli przedstawione zostaną konkretne udokumentowane informacje, które porównawczo wykażą znaczące różnice w kosztach między producentami eksportującymi, nie doprowadzi to Komisji do zakwestionowania jej ustaleń prima facie co do istnienia „znaczących zakłóceń”.

(284)

Komisja przypomniała, że, jak stwierdzono w sekcji 3.3.1.7 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wynagrodzenia w Chinach są zniekształcone m.in. z powodu zmniejszenia mobilności wynikającego z ograniczeń systemu rejestracji gospodarstw domowych (hukou), a także z powodu braku niezależnych związków zawodowych i braku rokowań zbiorowych. Ponieważ ustalenia Komisji zawarte w sekcji 3.3.1.7 wskazują na obecność horyzontalnych zakłóceń na chińskim rynku pracy na poziomie krajowym, powaga tych zakłóceń doprowadziła do wyciągnięcia wniosku, że wynagrodzenia w Chinach nie są wiarygodne. W aktach sprawy nie ma elementów, na podstawie których można by w sposób niezbity ustalić, że zakłócenia na rynku pracy nie mają wpływu na krajowe koszty wynagrodzeń tego producenta eksportującego. Po pierwsze, ten producent eksportujący nie przedstawił żadnych dowodów na to, w jaki sposób te zakłócenia horyzontalne nie wpływają na jego koszty pracy, na przykład przez wykazanie, że system hukou nie ma wpływu na jego personel, że istnieją niezależne związki zawodowe i że prowadzone są rokowania zbiorowe. Ponadto nie było dowodów na to, że jego wynagrodzenia były wyższe niż płace jego konkurentów, ponieważ nie przedstawił on żadnych danych na ten temat.

(285)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że przedstawił argument, iż jego wynagrodzenia były znacznie wyższe niż wynagrodzenia jego konkurentów. Przedsiębiorstwo to odniosło się do stwierdzenia jednego z weryfikatorów Komisji, który podczas zdalnej kontroli krzyżowej wyraził zdziwienie, że wynagrodzenia w Xiamen Xiashun są wysokie. W rezultacie weryfikatorzy zwrócili się o dalsze informacje na temat poziomu wynagrodzeń, po czym Xiamen Xiashun przedłożył zadowalające ich informacje. W związku z tym przedsiębiorstwo twierdziło, że Komisja posiadała wszystkie dane niezbędne do określenia i porównania poziomu wynagrodzeń Xiamen Xiashun. Komisja powtarza, że rzeczywisty poziom wynagrodzeń każdego współpracującego producenta eksportującego stanowi informacje poufne. W każdym razie argument ten nie zmienia wniosku już przedstawionego w ujawnieniu ostatecznych ustaleń, że pewien poziom wynagrodzeń w porównaniu z płacami konkurentów w tej samej branży nie wskazuje sam w sobie, że horyzontalne zakłócenia na rynku pracy na poziomie krajowym w ChRL nie będą miały wpływu na poziom wynagrodzeń tego producenta eksportującego. Innymi słowy, nawet gdyby wynagrodzenia tego producenta eksportującego były wyższe niż wynagrodzenia jego konkurentów, nie dowodzi to, że na taki poziom wynagrodzeń nie mają wpływu zakłócenia na rynku pracy w ChRL.

(286)

Jeżeli chodzi o twierdzenie, że producenci eksportujący nie są w stanie obalić rzekomego domniemania de facto istnienia znaczących zakłóceń, który to argument powtórzono po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, Komisja zdecydowanie nie zgadza się z tym nieuzasadnionym twierdzeniem. Po pierwsze, rzekome domniemanie de facto nie istnieje, ponieważ Komisja w każdym dochodzeniu bardzo szczegółowo ocenia istnienie znaczących zakłóceń mających wpływ na produkt objęty dochodzeniem i producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, uwzględniając w sposób bezstronny wszystkie dowody dostępne w aktach sprawy. Ponadto w przypadku twierdzeń, że zakłócenia horyzontalne nie mają wpływu na niektóre koszty krajowe zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie, Komisja dokładnie i szczegółowo analizuje te twierdzenia, na co wyraźnie wskazuje długość analiz w ramach niniejszego dochodzenia i wszystkich innych dochodzeń dotyczących ChRL. Gdyby w aktach sprawy znajdowały się dowody na to, że na Xiamen Xiashun nie mają wpływu zakłócenia występujące na chińskim rynku pracy na poziomie krajowym, Komisja z pewnością wykorzystałaby dane własne przedsiębiorstwa dotyczące kosztów pracy zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(287)

Po trzecie, Xiamen Xiashun stwierdził i powtórzył po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, że fakt, iż Komisja systematycznie nie uwzględnia kosztów pracy chińskich producentów eksportujących, dowodzi, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 2.2, art. 2.2.1.1 i art. 2.2.2 porozumienia antydumpingowego WTO. Wynika to z tego, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przewiduje systematyczne pomijanie kosztów i cen, bez badania, czy spełnione są warunki określone w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego WTO.

(288)

Komisja przypomina, że w każdym dochodzeniu wszystkie strony mają możliwość przedstawienia dowodów dotyczących wszystkich istotnych elementów, w tym twierdzenia, że niektóre czynniki produkcji nie są zniekształcone, zgodnie z art. 2 ust. 6a tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Jak wyjaśniono w motywach 284 i 286 powyżej, Komisja nie odrzuca systematycznie kosztów pracy chińskich producentów eksportujących, lecz szczegółowo analizuje dane w każdym przypadku, w którym strona twierdzi, że nie ma zakłóceń, tak aby w ramach tej analizy sprawdzić, czy znaczące zakłócenia mają wpływ na producenta eksportującego. To samo podejście ma zastosowanie do kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zysków. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(289)

Po czwarte, Xiamen Xiashun zauważył, że w motywie 198 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wskazała, iż Xiamen Xiashun otrzymał pewne nagrody lub formalne wyróżnienia, co oznacza, że musiał spełnić wymogi kwalifikowalności, aby je otrzymać, w tym realizować oficjalną linię polityki rządu ChRL oraz stosować się do oficjalnych strategii i polityk rządowych. Xiamen Xiashun podkreślił, że tytuły te są jedynie otrzymanymi przez nie honorami i że chociaż musiał spełnić pewne wymogi, nie był kontrolowany przez rząd. Xiamen Xiashun dodał, że w aktach sprawy nie było żadnych dowodów na to, iż rząd polecił mu ustalenie ceny zakupu surowca lub ceny sprzedaży produktu niezgodnie z warunkami rynkowymi. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że Komisja nie wskazuje, w jaki sposób przedsiębiorstwo to ściśle realizowało linię polityki rządu, ani nawet czy korzystało z bezpośredniego lub pośredniego wsparcia rządowego związanego ze wspomnianymi tytułami. Z punktu widzenia Xiamen Xiashun żaden element przedłożonych danych ani weryfikacja przeprowadzona przez urzędników Komisji nie pozwoliłyby Komisji na stwierdzenie, że przedsiębiorstwo to ściśle realizowało linię polityki rządu lub uzyskało jakiekolwiek związane z tym korzyści.

(290)

Jak Komisja już wyjaśniła w motywie 198 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nagrody i tytuły uzyskane przez Xiamen Xiashun nie tylko stanowią wyraz uznania dla osiągnięć tego przedsiębiorstwa, lecz także wyraźnie wymagają od niego dostosowania się do oficjalnej polityki rządu. Jak wynika z cytatów w motywie 198 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jedynie przedsiębiorstwa ściśle realizujące linię polityki rządu kwalifikują się do nagród uzyskanych przez Xiamen Xiashun takich jak tytuł przedsiębiorstwa kluczowego dla przemysłu prowincji Fujian. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun nie przedstawił żadnych dowodów podważających te wnioski.

(291)

Po piąte, Xiamen Xiashun zwrócił uwagę, że w motywie 205 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wskazała, iż Xiamen Xiashun utworzył spółkę joint venture z przedsiębiorstwem państwowym, i stwierdziła, że ściśle współpracuje on z państwem chińskim i że zakłócenia na poziomie krajowym dotyczą również jego dostawców. Xiamen Xiashun stwierdził, że na całym świecie bardzo często zdarza się, że przedsiębiorstwa prywatne prowadzą interesy z przedsiębiorstwami państwowymi lub agencjami rządowymi i nie oznacza to, że druga strona jest zmuszona do oddania rządowi kontroli nad przedsiębiorstwem. W przypadku Xiamen Xiashun spółka joint venture z przedsiębiorstwem państwowym działa wyłącznie na podstawie statutu spółki i chińskiego prawa spółek. Xiamen Xiashun podkreślił, że w aktach sprawy nie ma żadnych dowodów wskazujących na to, że rząd kontroluje ustalanie cen produktów, podaż i popyt na surowce oraz bieżącą działalność spółki joint venture, a także kieruje tymi aspektami.

(292)

Chociaż Komisja zgadza się, że spółki tworzone wspólnie przez przedsiębiorstwa prywatne i państwowe są bardzo powszechne na świecie, rola przedsiębiorstw państwowych w Chinach jest bardzo specyficzna, jak opisano w sekcji 3.3.1.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Dodatkową trafną ilustracją zakłócającego wpływu przedsiębiorstw państwowych w Chinach na ceny i koszty jest następujący cytat z artykułu opublikowanego na oficjalnej stronie państwa chińskiego: „Rozwój na szeroką skalę przedsiębiorstw państwowych w zakresie podstawowych technologii i strategicznych gałęzi przemysłu przyniósł korzyści i wsparcie przedsiębiorstwom prywatnym w wielu aspektach, takich jak: integracja cenowa, transfer talentów, efekt zewnętrzny technologii i ratunek w postaci kapitału” (49). Wspomniane w artykule „korzyści”, „wsparcie”, „integracja cenowa” i „ratunek w postaci kapitału” wyraźnie wskazują na zakłócający efekt współpracy między przedsiębiorstwami państwowymi i prywatnymi na chińskim rynku. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył swoje uwagi, ale nie przedstawił żadnych dowodów podważających wnioski Komisji.

(293)

Airoldi przedstawiło uwagę dotyczącą sprawozdania. Airoldi stwierdziło, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego ustanowiono wymóg, zgodnie z którym przedmiotowy dokument musi być sprawozdaniem i musi zostać formalnie przyjęty przez Komisję Europejską. Twierdziło ponadto, że sprawozdanie należy upublicznić i aktualizować. W związku z tym według Airoldi dokument, na który powołano się w niniejszym dochodzeniu i który opublikowano na stronie internetowej DG TRADE, nie był aktualizowany i stanowił zwykły dokument roboczy służb Komisji, nie posiadał cech formalnych i merytorycznych, które pozwalałyby na uznanie go za formalne sprawozdanie Komisji Europejskiej. Ponadto zgodnie z prawem instytucjonalnym UE sprawozdanie takie należało opublikować we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Dodatkowo Airoldi zwróciło się do DG TRADE o udostępnienie mu wersji tego dokumentu w języku włoskim oraz wydania Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, w którym go opublikowano. Jednocześnie Airoldi zauważyło, że sprawozdanie dotyczące Chin opublikowano na stronie internetowej DG TRADE wyłącznie w języku angielskim. W związku z tym sprawozdanie dotyczące Chin było niezgodne z prawem i należało je pominąć.

(294)

Airoldi przytoczyło szereg powodów, dla których powinno otrzymać dostęp do sprawozdania w języku włoskim. Po pierwsze, Airoldi twierdziło, że rozporządzenie Rady EWG nr 1 z 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej daje przedsiębiorstwom i obywatelom europejskim prawo do otrzymania kopii takiego dokumentu lub dostępu do niego w ich krajowych językach urzędowych, które są również językami urzędowymi Unii Europejskiej. Po drugie, Airoldi argumentowało, że sprawozdanie jest związane z art. 2 rozporządzenia podstawowego i jest w nim wyraźnie wspomniane. Jest to zatem dokument wdrażający przepisy materialne tego artykułu rozporządzenia podstawowego i dlatego musi być opublikowany we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej. Po trzecie, Airoldi twierdziło, że brak włoskiej wersji językowej sprawozdania, które jest głównym dowodem w tej sprawie, stanowi naruszenie rozporządzenia nr 1 z 1958 r. w związku z art. 21, 22 i 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Ponadto zdaniem Airoldi ma ono prawo uzyskać dostęp do sprawozdania w języku włoskim na podstawie następujących przepisów prawnych: art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), w którym wielką wagę przywiązuje się do poszanowania praw człowieka i niedyskryminacji; art. 3 TUE, który stanowi, że UE „[s]zanuje swoją bogatą różnorodność kulturową i językową”; art. 165 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), podkreślającego, że „[d]ziałanie Unii zmierza do [...] rozwoju wymiaru europejskiego w edukacji, zwłaszcza przez nauczanie i upowszechnianie języków państw członkowskich”, przy pełnym poszanowaniu różnorodności kulturowej i językowej (art. 165 ust. 1 TFUE). Ponadto Airoldi argumentowało, że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej zakazuje dyskryminacji ze względu na język (art. 21) i nakłada na Unię obowiązek poszanowania różnorodności językowej (art. 22). Pierwsze rozporządzenie, pochodzące z 1958 r., w sprawie określenia systemu językowego dawnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej służy wraz z art. 55 ust. 1 TUE określeniu języków urzędowych Unii i było zmieniane w następstwie przystąpienia kolejnych państw do UE.

(295)

Komisja zauważyła, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego nie określono szczególnego formatu sprawozdań dotyczących znaczących zakłóceń ani nie zdefiniowano kanału publikacji. Komisja przypomniała, że sprawozdanie jest dokumentem technicznym opartym na faktach, stosowanym wyłącznie w kontekście dochodzeń w sprawie ochrony handlu. Sprawozdanie jest zatem odpowiednio wydawane jako dokument roboczy służb Komisji, ponieważ ma charakter czysto opisowy i nie wyraża żadnych poglądów politycznych, preferencji ani osądów. Nie ma to wpływu na jego treść, mianowicie na obiektywne źródła informacji dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w chińskiej gospodarce, istotnych dla celów stosowania art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(296)

Ponieważ w przepisach art. 2 ust. 6a lit. c) nie określono konkretnego formatu, w jakim należy publikować sprawozdanie dotyczące danego kraju, ani kanału publikacji, publikacja sprawozdania dotyczącego Chin jako dokumentu roboczego służb Komisji, rodzaju dokumentu, który nie wymaga tłumaczenia na wszystkie języki europejskie ani formalnej publikacji w Dzienniku Urzędowym, jest zgodna z odpowiednimi przepisami. W każdym razie Komisja nie zgodziła się z argumentem, że w tym przypadku prawo Airoldi do obrony zostało naruszone wskutek nieotrzymania przez to przedsiębiorstwo tłumaczenia sprawozdania na język włoski. Co więcej, Airoldi podniosło tę kwestię dopiero na bardzo późnym etapie dochodzenia, a do tego momentu zarówno Airoldi, jak i jego prawnicy z powodzeniem i obszernie posługiwali się językiem angielskim, zarówno w komunikacji pisemnej, jak i ustnej. Komisja przypomniała o charakterze tego dokumentu, który nie jest rozporządzeniem wykonawczym, i potwierdziła swoje stanowisko.

(297)

Odnosząc się do argumentu o nieaktualności sprawozdania, Komisja przypomina, że do tej pory nie przedstawiono dowodów na nieaktualność sprawozdania. Wręcz przeciwnie, Komisja zauważyła w szczególności, że główne dokumenty programowe i dowody zawarte w sprawozdaniu, w tym odpowiednie plany pięcioletnie i przepisy mające zastosowanie do produktu objętego przeglądem, były wciąż aktualne w okresie objętym dochodzeniem oraz że ani Airoldi, ani pozostałe strony nie udowodniły, że było inaczej.

(298)

W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja wybrała Turcję jako reprezentatywny kraj zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Szczegółowe informacje na temat metodyki zastosowanej przy wyborze opublikowano w dniach 5 października 2020 r. i 25 listopada 2020 r. w pierwszej i drugiej nocie, które znajdują się w dokumentacji udostępnionej stronom do wglądu („pierwsza nota” i „druga nota”), oraz w motywach 225-267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(299)

Airoldi uznało, że jego prawo do obrony zostało naruszone. Jego zdaniem informacje dostarczone przez Komisję na etapie tymczasowym nie pozwoliły stronom na zrozumienie, które dane, wnioski i metodykę ekstrapolowano z dochodzenia w sprawie elementów wyciskanych z aluminium i na jakim etapie procedury to nastąpiło.

(300)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Jak opisano w motywie 226 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, metodykę wyboru reprezentatywnego kraju szczegółowo wyjaśniono w pierwszej i drugiej nocie, które udostępniono wszystkim zainteresowanym stronom. Ponadto Komisja wyjaśniła powody wyboru Turcji jako odpowiedniego kraju oraz jakie wartości odniesienia wykorzystano do skonstruowania wartości normalnej w motywach 225-267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja uznała zatem, że informacje przekazane stronom pozwalają im zrozumieć wszystkie szczegóły, w tym które dane, wnioski i metodykę ekstrapolowano z dochodzenia w sprawie elementów wyciskanych z aluminium. Dlatego też odrzuciła to twierdzenie.

(301)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Airoldi dodało, że związek między dwoma dochodzeniami (obecnym dochodzeniem i dochodzeniem dotyczącym elementów wyciskanych z aluminium) był przedmiotem szczegółowych ustaleń rzecznika praw stron, który wyjaśnił na piśmie, że danych pochodzących z jednego dochodzenia nie można porównać z danymi z innego dochodzenia ani wykorzystać ich w innym dochodzeniu. W związku z tym wykorzystanie danych dotyczących elementów wyciskanych z aluminium naruszyło uzasadnione oczekiwania Airoldi i jego prawo do obrony. Na tej podstawie Airoldi wnioskowało, by w obecnym dochodzeniu dotyczącym wyrobów walcowanych płaskich z aluminium nie opierać się na danych pochodzących z dochodzenia w sprawie elementów wyciskanych z aluminium. Airoldi zwróciło się również o dodatkowe ujawnienie metodyki dotyczącej sposobu „importowania” danych z dochodzenia dotyczącego elementów wyciskanych z aluminium.

(302)

Komisja zauważyła, że w sprawozdaniu rzecznika praw stron wspomniano, iż „oba dochodzenia nie są prowadzone równolegle” i że „nie można znaleźć żadnych analogii między tymi dwiema sprawami”. Odnosiło się to do faktu, że dochodzenie w sprawie elementów wyciskanych z aluminium rozpoczęło się kilka miesięcy wcześniej. Oznaczało to, że ujawnienie ostatecznych ustaleń w dniu 22 grudnia 2020 r. miało miejsce przed zawarciem umowy między UE a Zjednoczonym Królestwem. W związku z tym tymczasowa analiza szkody w sprawie elementów wyciskanych z aluminium opierała się na danych dotyczących UE-28, dochodzenie w sprawie wyrobów walcowanych płaskich z aluminium natomiast od początku opierało się wyłącznie na danych dotyczących UE-27. Rzecznik praw stron nie wyraził zatem opinii, że żadnych danych z jednej sprawy nie można nigdy wykorzystywać w innej sprawie.

(303)

Komisja zauważyła ponadto, że dane z postępowania w sprawie elementów wyciskanych z aluminium wykorzystane również w niniejszym postępowaniu dotyczyły wyłącznie poziomu zysku oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych producentów elementów wyciskanych z aluminium w reprezentatywnym kraju wybranym w obu postępowaniach, tj. w Turcji. Dane te są z definicji „łatwo dostępne” w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, tj. dostępne w domenie publicznej, a nie są konkretnymi danymi otrzymanymi w rozumieniu art. 19 ust. 6 tego rozporządzenia. Ponadto na potrzeby ujawnienia ostatecznych ustaleń Komisja dodatkowo sprawdziła i zaktualizowała dostępne dane dotyczące producentów elementów wyciskanych z aluminium w reprezentatywnym kraju, co miało na celu zapewnienie, aby w największym stopniu pokrywały się one z okresem objętym dochodzeniem w ramach niniejszego postępowania.

(304)

Komisja wyjaśniła szczegółowo w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, że wobec braku łatwo dostępnych danych od producentów produktu objętego postępowaniem z reprezentatywnego kraju, tj. Turcji, Komisja ma prawo oprzeć się na danych z bardzo podobnego sektora, dla którego dostępne są informacje o kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych oraz zyskach. Ponadto wbrew temu, co twierdzi Airoldi, jak wyjaśniono w motywie 300, Komisja przedstawiła szczegółowe wyjaśnienie swojej metodyki „importu” i przetwarzania odpowiednich danych w pierwszej i drugiej nocie do akt, a także w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Poziom szczegółowości i informacji umożliwił wszystkim stronom zrozumienie powodów, które doprowadziły do sformułowania wniosku, że dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków przedsiębiorstw w sektorze elementów wyciskanych z aluminium są najbardziej odpowiednimi wartościami odniesienia w danych okolicznościach. Komisja uznała, że dodatkowe ujawnienie nie jest konieczne, i w związku z tym odrzuciła ten argument.

(305)

Airoldi twierdziło również, że Komisja popełniła błąd, wybierając Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj. Jego zdaniem fakt, że Turcja pozostaje w unii celnej z Unią Europejską, miał wpływ na ocenę dumpingu, którą należało przeprowadzić na podstawie rozporządzenia podstawowego. Airoldi uznało również, że Turcja nie spełnia standardów w zakresie ochrony socjalnej i środowiska.

(306)

Uznano, że Turcja jest najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem na podstawie dostępności i jakości danych. Fakt istnienia unii celnej z Turcją nie podważył stosowności wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju do celów ustalenia niezniekształconych cen i kosztów. W świetle ustaleń Komisji zawartych w motywach 229-243 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz wobec braku jakichkolwiek argumentów, które mogłyby podważyć te ustalenia, analiza standardów ochrony socjalnej i środowiska nie była uzasadniona.

(307)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun, Nanshan Group i Airoldi zakwestionowały decyzję Komisji o wykorzystaniu danych przedsiębiorstw produkujących elementy wyciskane z aluminium jako wartości odniesienia dla kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków. Ich zdaniem elementy wyciskane z aluminium nie są podobne do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium i istnieją znaczne różnice między tymi dwoma rodzajami produktów pod względem ich zastosowania, kosztów produkcji i czynników produkcji. Xiamen Xiashun twierdził ponadto, że różnice te mają wpływ na zyski oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne przedsiębiorstw, a zatem tych zysków i kosztów przedsiębiorstw produkujących elementy wyciskane z aluminium nie należy wykorzystywać do określania wartości normalnej. Nanshan Group i Xiamen Xiashun powtórzyły ten sam argument po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Xiamen Xiashun w szczególności przytoczył rozporządzenie, w którym Komisja oparła swoją ocenę podobnego sektora na podobieństwach w procesie produkcji, czynnikach produkcji i kosztach produkcji (50). Twierdził również, że fakt, iż oba produkty są wytwarzane przez te same przedsiębiorstwa, nie odgrywa żadnej roli.

(308)

Wobec braku danych wskazujących na rozsądny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków producentów produktu objętego postępowaniem w potencjalnie reprezentatywnym kraju lub reprezentatywnych krajach zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego Komisja może w razie potrzeby wziąć pod uwagę również producentów wytwarzających produkt należący do tej samej ogólnej kategorii lub sektora co produkt objęty dochodzeniem. W takich sytuacjach, chociaż niektóre właściwości, końcowe przeznaczenie, procesy produkcji i koszty produkcji mogą nie być identyczne, aspekty te należy rozpatrywać jako całość w celu ustalenia, czy produkt lub sektor zaliczają się do tej samej ogólnej kategorii lub sektora co produkt objęty dochodzeniem. Przywołana przez wspomniane strony sprawa (poli)alkoholi winylowych potwierdza, że w tym przypadku Komisja również rozważyła wszystkie istotne elementy związane z produktem objętym postępowaniem oraz z najbardziej zbliżonymi produktami rynku wyższego i niższego szczebla i na tej podstawie wybrała produkt najbardziej zbliżony. W każdym razie Komisja przypomniała, że w art. 2 ust. 6a lit. a) nakłada się na nią jedynie obowiązek ustalenia stosownych kosztów produkcji i sprzedaży, a także rozsądnego poziomu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków w odpowiednim reprezentatywnym kraju, a nie nakaz korzystania z danych dotyczących przedsiębiorstw wytwarzających dokładnie taki sam produkt jak produkt objęty postępowaniem.

(309)

Komisja uznała, że pomimo różnych kształtów i innych różnic wskazanych przez Xiamen Xiashun wyroby walcowane płaskie z aluminium i elementy wyciskane z aluminium są produkowane z tego samego podstawowego surowca - aluminium. Ponadto elementy wyciskane i wyroby walcowane płaskie z aluminium uznaje się za półprodukty z aluminium, w związku z czym należą one do tej samej ogólnej kategorii produktów. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 239 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zarówno elementy wyciskane, jak i wyroby walcowane płaskie z aluminium były w niektórych przypadkach produkowane przez to samo przedsiębiorstwo lub w ramach tej samej grupy. Jest tak na przykład w przypadku jednego z producentów eksportujących objętych próbą, Nanshan Group.

(310)

Ponadto zarówno elementy wyciskane z aluminium, jak i wyroby walcowane płaskie z aluminium należą do tej samej ogólnej kategorii „produkcja metali” i są sklasyfikowane w ramach tego samego kodu NACE (kod NACE 24), kategorii produktów obejmującej, w ramach kodów 24.42 i 24.53, zarówno wyroby walcowane płaskie, jak i elementy wyciskane (51). Kategorię tę wykorzystano również do ustalenia wartości odniesienia dla kosztów pracy (zob. motyw 260 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych).

(311)

Co ważniejsze, chociaż producenci eksportujący skrytykowali wybór elementów wyciskanych z aluminium, nie zaproponowali żadnego innego produktu lub sektora, które byłyby najbardziej zbliżone do branży wyrobów walcowanych płaskich z aluminium i w odniesieniu do których dostępne byłyby dane finansowe i dotyczące rozsądnego zysku z odpowiedniego reprezentatywnego kraju (krajów). Zdaniem Komisji przedsiębiorstwa, które uwzględniono w niniejszym dochodzeniu, są reprezentatywne dla szerszej grupy wyrobów z aluminium o wyraźnych powiązaniach z produktem objętym postępowaniem, w tym z produktami walcowanymi. Jak wyjaśniono w motywie 310, przedsiębiorstwa uznane za odpowiednie w kontekście art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego często wytwarzały więcej niż jeden produkt. W tym przypadku dane finansowe zidentyfikowanych producentów elementów wyciskanych były dostępne jedynie na poziomie zagregowanym. Dostępne dane finansowe dotyczące przedsiębiorstw produkujących elementy wyciskane z aluminium są w związku z tym reprezentatywne nie tylko ściśle w odniesieniu do sytuacji na rynku tych elementów, lecz również w odniesieniu do rynku szerszej grupy produktów, w tym wyrobów walcowanych. Komisja odrzuciła zatem te argumenty i stwierdziła, że dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków przedsiębiorstw w sektorze elementów wyciskanych z aluminium stanowią właściwe wartości odniesienia.

(312)

W motywach 244-267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przedstawiła szczegółowe informacje dotyczące źródeł, na podstawie których ustalono wartość normalną. Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych kilka stron przedstawiło argumenty dotyczące poszczególnych źródeł wykorzystanych do określenia wartości normalnej.

(313)

Jiangsu Alcha twierdziło, że w celu ustalenia wartości normalnej jednego z jego czynników produkcji, drutu aluminiowego, Komisja zastosowała wartość normalną drutu tytanowo-węglowego, który jest droższy.

(314)

Komisja przypomniała, że kod HS dla tego czynnika produkcji (HS 7605) podało samo przedsiębiorstwo. Zauważyła ponadto, że w odpowiednim opisie kodu HS w wyciągu z bazy danych GTA ujawnionym stronom wraz z notą z dnia 5 października 2020 r. mowa jest o drucie tytanowo-węglowym. Zgodnie z Nomenklaturą scaloną (52) kod HS odpowiadał jednak drutowi aluminiowemu lub drutowi, w którym aluminium jest składnikiem definiującym. W związku z tym Komisja stwierdziła, że pomimo niedokładnego opisu kodu w bazie danych GTA kod HS i odpowiadająca mu wartość zastępcza, które wykorzystano do skonstruowania wartości normalnej dla Jiangsu Alcha, odnosiły się do drutu aluminiowego, a zatem były prawidłowe.

(315)

Nanshan Group uznała, że podejście Komisji polegające na wykorzystaniu bazy danych GTA było niewłaściwe, ponieważ dokładniejsze wartości zastępcze były publicznie dostępne. Uznała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja powinna stosować jako wartości zastępcze „niezniekształcone międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia”. Grupa Nanshan zakwestionowała w szczególności wartości GTA dotyczące węgla bitumicznego, sproszkowanego tlenku glinu, zwojów walcowanych na gorąco i na zimno oraz blachy grubej walcowanej na gorąco. Zaproponowała wykorzystanie alternatywnych cen odniesienia opartych na sprawozdaniu IHS dotyczącym węgla bitumicznego (53) (w przypadku węgla bitumicznego), kursów rozliczeniowych tlenku glinu na Londyńskiej Giełdzie Metali (54) (w przypadku sproszkowanego tlenku glinu) oraz sprawozdaniu CRU (w przypadku zwojów walcowanych na gorąco i na zimno oraz blachy grubej walcowanej na gorąco).

(316)

W odpowiedzi na uwagi Nanshan Group skarżący sprzeciwił się wykorzystaniu zaproponowanych przez nią alternatywnych cen odniesienia. Stwierdził, że w przeciwieństwie do cen w GTA źródła sugerowane przez Nanshan Group nie odzwierciedlają ceny, którą producent w Turcji faktycznie zapłaciłby za dany czynnik produkcji. Jego zdaniem dane w tych trzech źródłach były wskaźnikami (w przypadku sprawozdania HIS dotyczącego węgla bitumicznego), indeksami (w przypadku cen LME) lub cenami odniesienia (w przypadku sprawozdania CRU) odzwierciedlającymi dynamikę rynku. Ponadto w tych wskaźnikach, indeksach lub cenach nie uwzględniono różnych premii, które strony mogą dodawać do tych cen.

(317)

W odniesieniu do węgla bitumicznego Nanshan powtórzył, że przywieziona ilość podana w GTA pochodziła tylko z dwóch państw. Materiał danych był zatem znikomy i nie pozwalał na określenie wartości kalorycznej węgla. Zdaniem Nanshan Komisja powinna była wykorzystać dane ze sprawozdania IHS dotyczącego węgla bitumicznego. Nanshan Group przedstawiła ten sam argument po ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(318)

Komisja utrzymywała, że nie było przekonujących dowodów pozwalających uznać, że cena wielkości przywozu w bazie danych GTA nie jest reprezentatywna dla ceny rynkowej lub konkretnego typu węgla lub że cena w tej bazie danych różniłaby się znacząco, gdyby wielkość przywozu była wyższa. W związku z tym Komisja potwierdziła swoje ustalenia zawarte w motywach 258 i 259 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że cena importowa węgla przywożonego do Turcji oparta na bazie danych GTA była odpowiednią ceną odniesienia w przypadku węgla bitumicznego.

(319)

W odniesieniu do sproszkowanego tlenku glinu Nanshan Group uznała, że baza danych GTA obejmuje głównie przywóz tlenku glinu niehutniczego, ponieważ był on przywożony do Turcji z państw, które nie są producentami tlenku glinu hutniczego (55). Jej zdaniem ceny poszczególnych rodzajów tlenku glinu znacznie się różniły, a rodzaj tlenku glinu podany w GTA prowadził do nienormalnie wysokiej wartości zastępczej. Nanshan Group zaproponowała zamiast tego zastosowanie kursu rozliczeniowego tlenku glinu według Londyńskiej Giełdy Metali (LME).

(320)

Komisja przeanalizowała ten argument i uznała go za uzasadniony. W świetle powodów przedstawionych przez Nanshan Group Komisja uznała, że cena sproszkowanego tlenku glinu przywożonego do Turcji nie była reprezentatywna dla czynnika produkcji wykorzystywanego przez Nanshan Group.

(321)

Dowody zawarte w aktach sprawy oraz informacje przedstawione przez strony nie pozwoliły jednak Komisji stwierdzić, że ceny na LME faktycznie reprezentowały niezniekształconą cenę rynkową. Według Nanshan Group cena na LME odzwierciedlała wartość rynkową sproszkowanego tlenku glinu, podczas gdy skarżący uważał, że ceny te były jedynie indeksami, do których strony dodają różne premie. W związku z tym, mimo że LME nie jest na ogół odrzucana jako źródło służące ustaleniu odpowiednich wartości odniesienia, w świetle konkretnych wątpliwości opisanych w motywie 317 Komisja postanowiła określić wartość odniesienia sproszkowanego tlenku glinu na podstawie wartości odniesienia płynnego aluminium, odliczając koszty przetwarzania faktycznie poniesione przez Nanshan. W każdym razie nie było znaczącej różnicy między zastosowaną wartością a ceną na LME.

(322)

Nanshan Group również powtórzyła swoją uwagę na temat stosowania wartości odniesienia dla zwojów walcowanych na zimno, zwojów walcowanych na gorąco i blachy grubej walcowanej na gorąco. Jej zdaniem przywóz tych produktów do Turcji obejmował produkty wykorzystywane w produkcji części do statków powietrznych i w przemyśle motoryzacyjnym, wyłączone z zakresu produktu. Według niej uzyskane wartości odniesienia były zatem nierozsądnie wysokie. Nanshan Group zaproponowała zastosowanie zamiast nich cen na rynku unijnym w odniesieniu do kilku państw Unii wskazanych w sprawozdaniu CRU. Turcja przywoziła znaczne ilości wyrobów walcowanych z Unii, dlatego zdaniem Nanshan Group ceny stosowane w Unii miały duży wpływ na ceny w Turcji. W rezultacie tureckie ceny krajowe były spójne z cenami unijnymi, a ceny podane w sprawozdaniu CRU stanowiłyby według Nanshan Group reprezentatywną wartość odniesienia na potrzeby skonstruowania wartości normalnej.

(323)

Komisja zaakceptowała argument, że ceny w Unii stanowiłyby w tym przypadku odpowiednią wartość odniesienia dla tych konkretnych czynników produkcji. Uznała jednak, że nie może wykorzystać wartości podanych w sprawozdaniu CRU. Kategorie produktów wykorzystane w sprawozdaniu nie zostały jasno określone i wydawało się, że sprawozdanie nie zawiera cen odnoszących się do zwojów walcowanych na gorąco. Komisja nie posiadała również informacji na temat tego, czy strony dodają do tych cen premie oraz jakie są to premie. Z tego powodu Komisja postanowiła oprzeć się na rzeczywistych i zweryfikowanych danych dotyczących cen sprzedaży zwojów walcowanych na gorąco, zwojów walcowanych na zimno i blachy grubej walcowanej na gorąco, otrzymanych w niniejszym dochodzeniu od producentów unijnych objętych próbą. Dane te stanowiły reprezentatywne i bardzo dokładne dane dotyczące sprzedaży tych produktów w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Komisja ustaliła zatem odpowiednią wartość odniesienia na podstawie zweryfikowanych cen stosowanych przez przemysł Unii na poziomie cen ex-works dla każdego z tych czynników produkcji.

(324)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Nanshan Group powtórzyła, że Komisja mogła bezpośrednio wykorzystać ceny zawarte w sprawozdaniu CRU, ponieważ stanowiły one ceny odnoszące się do rzeczywistych transakcji, z uwzględnieniem premii. Twierdziła, że w sprawozdaniu wspomniano cenę surowca do produkcji zwojów walcowanych na zimno. Ponieważ surowcem do produkcji zwojów walcowanych na zimno były zwoje walcowane na gorąco, Komisja powinna była przyjąć tę cenę surowca jako wartość odniesienia dla zwojów walcowanych na gorąco. Ponadto jej zdaniem sprawozdanie jako takie stanowiło wiarygodne źródło informacji, ponieważ było przywoływane w innych jurysdykcjach, w szczególności w Stanach Zjednoczonych.

(325)

Komisja przypomniała, że nie odrzuciła korzystania ze sprawozdania CRU jako takiego, jak również że zaakceptowała argument, iż ceny w Unii stanowiły reprezentatywną wartość odniesienia. Komisja dysponowała jednak rzeczywistymi i zweryfikowanymi danymi dotyczącymi cen sprzedaży w odniesieniu do trzech kategorii czynników produkcji (zwoje walcowane na gorąco, zwoje walcowane na zimno i blacha gruba walcowana na gorąco), które to dane były reprezentatywnymi i dokładnymi danymi dotyczącymi sprzedaży tych produktów w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Dlatego jej zdaniem wykorzystanie tych danych dawało odpowiedniejsze wartości odniesienia niż zastosowanie cen podanych w sprawozdaniu CRU.

(326)

Komisja nie zgodziła się również z twierdzeniem, że ceny zwojów walcowanych na gorąco byłyby bezpośrednio dostępne w sprawozdaniu. W sprawozdaniu mowa była jedynie o surowcu do produkcji zwojów walcowanych na zimno, bez precyzowania, o który etap procesu produkcji i jaki surowiec chodzi (56). W związku z tym Komisja uznała, że zastosowanie jako wartości odniesienia zweryfikowanych cen stosowanych przez przemysł Unii na poziomie cen ex-works dla każdego z tych czynników produkcji było bardziej precyzyjne, ponieważ cena wykorzystana jako wartość odniesienia jasno odnosiła się do właściwego czynnika produkcji. Dlatego też odrzuciła to twierdzenie.

(327)

Nanshan Group zakwestionowała również wartość odniesienia dla złomu. Jej zdaniem wartość odniesienia dla złomu powinna być ustalana na podstawie wartości odniesienia dla wlewków aluminiowych. Nanshan Group powtórzyła ten sam argument po ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(328)

W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja wyjaśniła swoją metodykę i powody, dla których postanowiła zastosować wartość odniesienia z bazy danych GTA zamiast wartości odniesienia dla wlewków aluminiowych. Ponieważ Nanshan Group nie przedstawiła żadnych nowych dowodów przemawiających przeciwko użyciu przez Komisję wartości z bazy danych GTA, Komisja odrzuciła ten argument i podtrzymała swoje ustalenia, o których mowa w motywach 254-255 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(329)

Nanshan Group i Xiamen Xiashun twierdziły również, że w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych Komisja wyraźnie stwierdziła, iż cenę jednego z głównych surowców, wlewka aluminiowego, uznano za niezniekształconą do celów art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, oraz wspomniała, że cena zakupu wlewków płacona przez objętych próbą producentów eksportujących „nie była znacząco niższa od reprezentatywnej międzynarodowej ceny referencyjnej” (57). W związku z tym ich zdaniem Komisja powinna była wykorzystać rzeczywistą cenę zapłaconą przez producenta eksportującego za wlewek, a nie stosować wartość zastępczą (odniesienia).

(330)

Komisja przypomniała, że obliczanie wartości normalnej i ocena odnosząca się do stosowania zasady niższego cła były różnymi analizami opartymi na różnych artykułach rozporządzenia podstawowego. Wartość normalną ustalono zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z tym artykułem Komisja stwierdziła, że na sektor aluminium w ChRL miały wpływ znaczące zakłócenia (motywy 223-224 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych), w związku z czym wartość normalną należało skonstruować na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia.

(331)

Z drugiej strony na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, „czy cło niższe od marginesu dumpingu wystarczy do usunięcia szkody”. Na podstawie tego artykułu Komisja zbadała między innymi, czy ceny surowca (w tym przypadku wlewka) były „znacznie niższe od cen na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych”. Podczas gdy wnioski wyciągnięte zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. a) były oparte na sytuacji w danym kraju i uwzględniono w nich wiele różnych czynników, dochodzenie na podstawie art. 7 ust. 2a jest bardziej ograniczone i prowadzone w kontekście ustalenia możliwości zastosowania zasady niższego cła. Dlatego też wynik analizy przeprowadzonej zgodnie z art. 7 ust. 2a nie wpłynął na wnioski sformułowane przez Komisję w motywach 223-224 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższy argument.

(332)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Nanshan Group powtórzyła swój argument. Twierdziła, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) zakłócenia należy potwierdzić, a ocenę należy przeprowadzić oddzielnie dla każdego producenta eksportującego. Wymagało to dowodów potwierdzających, że wlewki aluminiowe są nabywane po cenach, które nie odzwierciedlają ceny odniesienia. Nanshan Group zwróciła uwagę, że jej cena zakupu jest wyższa od ceny na LME, w związku z czym jej zdaniem można potwierdzić, że cena nie była zniekształcona.

(333)

Xiamen Xiashun powtórzył, iż w tym samym artykule wspomniano, że w przypadku gdy ze względu na znaczące zakłócenia nie można wykorzystać cen i kosztów krajowych, można wykorzystać stosowne koszty produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju lub „niezniekształcone międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia”. Ponadto argumentował, że Komisja uznała, iż chińskie krajowe ceny wlewków aluminiowych były podobne do cen na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych, co musi również oznaczać, że jakiekolwiek znaczące zakłócenia nie miały wpływu na poziom cen wlewków. W związku z tym nie było powodu, aby zastąpić ceny rzeczywiste ustalone przez Xiamen Xiashun cenami przywozu do Turcji.

(334)

Komisja przypomniała, że wnioski wyciągnięte zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. a) były oparte na szeregu czynników. Obejmują one ocenę potencjalnego wpływu co najmniej jednego elementu wymienionego w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, takiego jak np. polityka publiczna, ingerencja władz publicznych na rynkach, obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach itp. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego Komisja natomiast ocenia jedynie poziom cen konkretnego czynnika produkcji na rynku krajowym oraz to, czy poziom cen tego czynnika produkcji na rynku krajowym jest „znacznie niższy” od cen na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych, co uzasadniałoby niestosowanie zasady niższego cła. To porównanie cen krajowych i międzynarodowych na podstawie art. 7 ust. 2a ma inny cel i kontekst niż obliczanie wartości normalnej na podstawie art. 2 ust. 6a tego rozporządzenia. W aktach sprawy nie było dowodów przemawiających za ustaleniem dotyczącym potwierdzenia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie, że na cenę wlewków aluminiowych zakupionych przez co najmniej jednego producenta eksportującego nie miały wpływu znaczące zakłócenia, a zatem w tym kontekście uzasadnione było zastosowanie krajowych cen wlewków. W odniesieniu do źródła niezniekształconej ceny czynników produkcji rozporządzenie podstawowe stanowi, że źródłem tym mogą być wartości w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze albo cena ta może zostać ustalona z uwzględnieniem niezniekształconych międzynarodowych cen, kosztów lub wartości odniesienia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie. W aktach sprawy nie było żadnych dowodów ani żadnych innych przekonujących powodów, by w kontekście konstruowania wartości normalnej stosować to drugie rozwiązanie zamiast pierwszego. Dlatego Komisja podtrzymała stanowisko, że wynik analizy przeprowadzonej na podstawie art. 7 ust. 2a nie miał wpływu na wnioski wyciągnięte przez Komisję zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. a) oraz że Komisja prawidłowo oparła się na cenach w odpowiednim reprezentatywnym kraju. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższy argument.

(335)

Nanshan Group i Xiamen Xiashun argumentowały również, że Komisja nie powinna stosować należności celnych przywozowych w odniesieniu do materiałów, które producenci eksportujący sami wytwarzają lub nabywają w ChRL. Ich zdaniem zastosowanie tych należności było sprzeczne z powodem określonym w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jakim jest odtworzenie rzeczywistych kosztów, które poniosłoby hipotetyczne przedsiębiorstwo w kraju o gospodarce wolnej od zakłóceń. Ustęp trzeci tego przepisu stanowi, że „ocena ta jest przeprowadzana oddzielnie dla każdego eksportera i producenta”. Według Nanshan Group oznaczało to, że wartość normalna nie może być obliczana abstrakcyjnie, ale musi być oparta na konkretnej sytuacji przedsiębiorstw objętych dochodzeniem. Nanshan Group odniosła się do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/915 z dnia 4 czerwca, w którym Komisja wspomniała, że celem tego artykułu jest „znalezienie, w potencjalnym kraju reprezentatywnym, wszystkich lub możliwie wielu odpowiednich i niezniekształconych czynników produkcji wykorzystywanych przez współpracujących producentów z Chin oraz niezniekształconych pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku” (58). W związku z tym Nanshan Group uznała, że uwzględnienia należności celnych przywozowych w odniesieniu do surowców, które chińskie przedsiębiorstwa nabywają w swoim kraju, nie można uznać za odpowiednie w rozumieniu (i w kontekście) tego przepisu. Xiamen Xiashun twierdził również, że należności celne przywozowe miały na celu wyrównanie VAT, którego nie nakładają kraje wywozu, tak aby cena eksportowa była porównywalna z ceną krajową, do której ma zastosowanie VAT. Dlatego przy obliczaniu wartości normalnej nie należy dodawać należności celnych przywozowych.

(336)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył, że Komisja nie powinna uwzględniać należności celnych przywozowych przy obliczaniu wartości odniesienia. Ponadto argumentował, że organy prowadzące dochodzenie w Stanach Zjednoczonych nie dodały takich należności. Stwierdził, że koszty w reprezentatywnym kraju muszą odpowiadać elementom kosztów ponoszonych w Chinach, gdzie nie są pobierane należności celne przywozowe w odniesieniu do towarów wyprodukowanych lokalnie. W związku z tym należności celne przywozowe nie powinny być brane pod uwagę.

(337)

Komisja przypomniała, że art. 2 ust. 6a umożliwia Komisji ustalenie wartości normalnej na podstawie niezniekształconych kosztów i cen w reprezentatywnym kraju, w tym przypadku w Turcji. W razie braku dostępnych danych dotyczących cen krajowych w możliwych reprezentatywnych krajach (w tym przypadku w Turcji) stosuje się łatwo dostępne dla Komisji dane dotyczące cen importowych. Aby uzyskać rozsądny wskaźnik zastępczy reprezentujący niezniekształconą cenę krajową na rynku krajowym w wybranym reprezentatywnym kraju, ustalone ceny importowe należy skorygować poprzez dodanie odpowiednich należności celnych przywozowych, ponieważ mają one wpływ na cenę rzeczywistą na rynku krajowym. Praktyka organu prowadzącego dochodzenie w Stanach Zjednoczonych nie ma znaczenia dla ustaleń sformułowanych na podstawie rozporządzenia podstawowego, ponieważ odpowiednie ramy prawne i praktyki są odmienne. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższy argument.

(338)

Jiangsu Alcha twierdziło, że koszt odniesienia dotyczący pracy wykorzystany do ustalenia wartości normalnej na etapie tymczasowym (wynoszący 60,08 RMB na godzinę) był niezgodny z wartością 42,21 RMB na godzinę podaną w motywie 248 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(339)

Komisja wyjaśniła, że wartość 42,21 RMB na godzinę wspomniana w motywie 248 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych jest błędem pisarskim. Właściwa wartość odniesienia dla kosztów pracy zastosowana na etapie obliczeń tymczasowych przy konstruowaniu wartości normalnej wynosiła 60,08 RMB na godzinę. W związku z tym obliczenie tymczasowego marginesu dumpingu było prawidłowe.

(340)

Po ujawnieniu tymczasowych i ostatecznych ustaleń Nanshan Group zakwestionowała decyzję Komisji o określeniu kosztów pracy na podstawie kodu NACE w odniesieniu do działalności gospodarczej C.24 - produkcja metali. Zdaniem Nanshan Group w przypadku trzech przedsiębiorstw należących do grupy, które działają na wyższym szczeblu produkcji produktu objętego postępowaniem, Komisja powinna była wykorzystać koszty pracy w ramach kodu C25.50 „Kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali; metalurgia proszków” (59), ponieważ według grupy etap walcowania jest najważniejszym etapem procesu produkcji produktu objętego dochodzeniem.

(341)

Komisja zauważyła, że, po pierwsze, działalność producentów eksportujących (a także producentów unijnych) różni się w zależności od stopnia ich integracji - niektóre przedsiębiorstwa takie jak Nanshan Group rozpoczynały proces produkcji od sproszkowanego tlenku glinu, podczas gdy inne, np. Jiangsu Alcha, w niektórych przypadkach kupowały zwoje walcowane na zimno do dalszego przetworzenia. Dlatego zakres działalności poszczególnych przedsiębiorstw różni się.

(342)

Po drugie, kod NACE C.24, zastosowany przez Komisję do ustalenia kosztów pracy, obejmuje działania mające na celu rafinację metalu do postaci wlewków (60). Ponadto kod NACE C24.42 obejmuje konkretnie produkcję aluminium, w tym produkcję folii aluminiowej (61) (włącznie z fazą walcowania). W związku z tym Komisja uznała, że w celu ustalenia wartości odniesienia dla kosztów pracy bardziej odpowiednie jest zastosowanie kodu NACE C24. Dlatego też odrzuciła to twierdzenie.

(343)

Nanshan Group twierdziła również, że zastosowany przez Komisję kurs wymiany różnił się od stawek, które Komisja sama przedstawiła producentowi eksportującemu jako załącznik do kwestionariusza służącego do celów dochodzenia, oraz że w związku z tym wartości odniesienia były zawyżone. Komisja przeanalizowała ten argument i uznała go za uzasadniony. W związku z tym ponownie obliczyła wartości, stosując kursy wymiany podane w kwestionariuszu. Nowa wartość odniesienia wynosi 59,97 RMB na godzinę.

(344)

Nanshan Group twierdziła, że aby ustalić wartość odniesienia dla energii elektrycznej, Komisja powinna była wykorzystać dane Eurostatu, które jej zdaniem były dokładniejsze niż tureckie dane krajowe wykorzystane przez Komisję, ponieważ nie obejmowały VAT i innych podatków podlegających zwrotowi.

(345)

Komisja przeanalizowała ten argument i stwierdziła, że dane Eurostatu dotyczące Turcji były oparte na danych otrzymanych z tureckich statystyk krajowych, choć przedstawione w inny sposób. W przeciwieństwie jednak do dostępnych danych pochodzących z tureckich statystyk krajowych publicznie dostępne dane Eurostatu obejmowały cały okres objęty dochodzeniem. W związku z tym Komisja zaakceptowała ten argument i ustaliła wartość odniesienia dla energii elektrycznej na podstawie publicznie dostępnych danych Eurostatu.

(346)

Nanshan Group twierdziła również, że Komisja wzięła pod uwagę jeden zakres zużycia dla wszystkich przedsiębiorstw należących do Nanshan Group, podczas gdy ilości energii elektrycznej zużytej przez poszczególne przedsiębiorstwa w grupie były różne. Komisja zaakceptowała ten argument i ponownie obliczyła wartość normalną, stosując odpowiednią wartość odniesienia odpowiadającą zużyciu poszczególnych przedsiębiorstw należących do grupy.

(347)

Nanshan Group twierdziła, że aby ustalić wartość odniesienia dla gazu, Komisja powinna była wykorzystać dane Eurostatu, które jej zdaniem były dokładniejsze niż tureckie dane krajowe wykorzystane przez Komisję, ponieważ nie obejmowały VAT i innych podatków podlegających zwrotowi.

(348)

Komisja uznała, że nie ma podstaw, by uznać, że tureckie dane krajowe nie są dokładne. Dane te, uwzględniające cały okres objęty dochodzeniem, zostały dostarczone bezpośrednio przez organy tureckie i w przeciwieństwie do danych Eurostatu zawierały również informacje i ceny w wymaganej jednostce (m3). Ponadto dane te nie obejmowały podatków takich jak VAT. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(349)

Nanshan Group twierdziła również, że Komisja wzięła pod uwagę jeden zakres zużycia dla wszystkich przedsiębiorstw należących do Nanshan Group. Ilość gazu zużytego przez poszczególne z przedsiębiorstw w grupie była jednak różna. Komisja zaakceptowała ten argument i ponownie obliczyła wartość normalną, stosując odpowiednią wartość odniesienia odpowiadającą zużyciu poszczególnych przedsiębiorstw należących do grupy.

(350)

Nanshan Group stwierdziła, że przy ustalaniu wartości odniesienia dla wody Komisja powinna była wyłączyć koszty wody w regionie Stambułu. Zwróciła uwagę, że żadne z przedsiębiorstw, których dane wykorzystano do ustalenia niezniekształconych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, nie znajduje się w tym regionie.

(351)

Komisja ponownie oceniła publicznie dostępne dane, które początkowo wykorzystała do określenia wartości odniesienia (62). Ustaliła, że wbrew temu, co twierdzi Nanshan Group, żadna z taryf wykorzystanych do określenia średniego kosztu wody nie dotyczyła konkretnie regionu Stambułu. Dokładniej rzecz ujmując, jedną z publicznie dostępnych taryf za wodę była taryfa dla przemysłu w całym kraju, a dwie pozostałe taryfy były taryfami specjalnymi dotyczącymi dwóch (z wielu) stref przemysłowych w Turcji. W związku z tym Komisja uznała, że właściwą taryfą, którą należy zastosować jako wartość odniesienia przy ustalaniu kosztów wody ponoszonych przez przemysł, była taryfa odnosząca się do średniej taryf przemysłowych w Turcji, i wykluczyła taryfy obowiązujące w obu strefach przemysłowych.

(352)

Nanshan Group stwierdziła w swoich uwagach do tymczasowych ustaleń, że w celu ustalenia wartości odniesienia dla niezniekształconych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Komisja powinna była wybrać jedno z kilku przedsiębiorstw wskazanych przez Nanshan Group, które rzekomo produkowały produkt objęty dochodzeniem, zamiast przedsiębiorstw z sektora elementów wyciskanych z aluminium. Uznała również, że Komisja wykorzystała nieaktualne dane z 2018 r.

(353)

Komisja nie znalazła najnowszych publicznie dostępnych danych finansowych dotyczących któregokolwiek z sześciu przedsiębiorstw wskazanych przez Nanshan Group. Ponadto z powodów wyjaśnionych w motywach 307-311 oraz wobec braku alternatywnych danych finansowych Komisja stwierdziła, że dane przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze elementów wyciskanych z aluminium stanowią odpowiednią wartość odniesienia.

(354)

Po ujawnieniu tymczasowych i ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun i Nanshan Group zakwestionowały również decyzję Komisji o nieuwzględnieniu danych tureckiego producenta wyrobów walcowanych płaskich z aluminium, PMS Metal (63), ponieważ jego zysk był zbliżony do progu rentowności. Ich zdaniem było to sprzeczne z podejściem Komisji przyjętym w dochodzeniu w sprawie elementów wyciskanych z aluminium, w którym Komisja przy ustalaniu rozsądnej wartości kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku uwzględniła wszystkie rentowne przedsiębiorstwa niezależnie od poziomu ich zysku, o ile nie przynosiły strat (64). Xiamen Xiashun powtórzył ten sam argument po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Zdaniem Xiamen Xiashun fakt, że przedsiębiorstwo osiąga bardzo niski zysk, nie jest wystarczającym powodem do jego wykluczenia. Twierdził on ponadto, że nie ma podstaw do uznania, że średni zysk kilku przedsiębiorstw jest bardziej reprezentatywny niż dane jednego przedsiębiorstwa. Ponadto argumentował, że Komisja wykorzystała dane z 2018 r., ale jednocześnie odrzuciła dane przedsiębiorstwa PMS Metal, w przypadku którego istniały dane pokrywające się z okresem objętym dochodzeniem.

(355)

Komisja przypomniała, że turecki producent wskazany w pierwszej nocie do akt był jedynym przedsiębiorstwem, które wówczas posiadało publicznie dostępne dane. Ponadto dostępne dane nie były pełnymi sprawozdaniami finansowymi i tylko częściowo pokrywały się z okresem objętym dochodzeniem. Na podstawie wszystkich tych elementów oraz ze względu na fakt, że zysk tego przedsiębiorstwa był bardzo zbliżony do progu rentowności, Komisja stwierdziła, że takich danych nie można uznać za reprezentatywne dla sektora.

(356)

Komisja zauważyła ponadto, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Zysku zbliżonego do progu rentowności nie można uznać za rozsądny. Do celów ustalenia rozsądnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków wykorzystanie połączonych i ważonych danych finansowych dotyczących szeregu przedsiębiorstw jest co do zasady bardziej odpowiednie niż analiza wyników pojedynczego producenta. Wykluczenie poszczególnych przedsiębiorstw nie było zatem zdaniem Komisji niespójne z jej podejściem do obliczania średniej ważonej w odniesieniu do szeregu przedsiębiorstw produkujących elementy wyciskane z aluminium, które to przedsiębiorstwa odnotowały zysk. Ponieważ dane odzwierciedlały sytuację finansową szeregu przedsiębiorstw, ich średnią ważoną uznano natomiast za reprezentatywną dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w tym sektorze. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższy argument.

(357)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Nanshan Group stwierdziła ponadto, że Komisja mogła wykorzystać dane dotyczące Asaş Aluminyum pochodzące z innego toczącego się dochodzenia - w sprawie folii aluminiowej do dalszego przetwarzania. Nanshan Group powtórzyła również, że Komisja powinna oprzeć swoje ustalenia na najnowszych danych.

(358)

Komisja przypomniała, że w przywołanym dochodzeniu nie uwzględniła danych dotyczących Asaş Aluminyum, ponieważ zysk tego przedsiębiorstwa w 2019 r. był bliski progu rentowności (65). Z powodów wyjaśnionych w motywie 357 Komisja stwierdziła, że danych dotyczących przedsiębiorstw osiągających zysk zbliżony do progu rentowności nie można uznać za odpowiednie wartości odniesienia.

(359)

Łączny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku zastosowany w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych opierał się na danych za 2018 r. Komisja sprawdziła dostępność bardziej aktualnych danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w reprezentatywnym kraju za 2019 r. Dane te były dostępne tylko w odniesieniu do trzech z pięciu wstępnie wybranych przedsiębiorstw i wynikało z nich, że łączny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków wzrósł jedynie nieznacznie w 2019 r. Nie miałoby to zauważalnego wpływu na konstruowaną wartość normalną. W świetle powyższego oraz wobec braku jakichkolwiek innych uwag zainteresowanych stron w odniesieniu do poziomów pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, Komisja utrzymała poziomy wymienione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(360)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, w odniesieniu do Turcji zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki produkcji i źródła informacji

(361)

Szczegóły dotyczące obliczania wartości normalnej przedstawiono w motywach 268-276 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(362)

Nanshan Group ponownie przywołała swój argument, że wartość normalną dla grupy należy obliczać w sposób skonsolidowany, tj. Komisja powinna jedynie rozważyć zastąpienie cen czynników produkcji, które grupa kupowała na początku procesu produkcji od strony niepowiązanej, cenami odniesienia. Grupa uznała, że chociaż przedsiębiorstwa należące do grupy są odrębnymi podmiotami pod względem prawnym, stanowią część jednej jednostki z gospodarczego punktu widzenia, ponieważ (i) są kontrolowane przez ten sam podmiot i w ramach grupy istnieje znaczna zbieżność stanowisk zarówno w zarządzie, jak i na szczeblu kierowniczym, (ii) wszystkie przedsiębiorstwa są zlokalizowane w tym samym parku przemysłowym oraz (iii) proces produkcji jest bardzo zintegrowany, a produkt jednego przedsiębiorstwa stanowi czynnik produkcji dla drugiego. Ponadto niepowiązani klienci również postrzegają poszczególne przedsiębiorstwa jako jeden podmiot posiadający jedną stronę internetową, jedną markę i pojedynczy punkt kontaktowy. Nanshan twierdził, że koncepcja ta nie jest ograniczona do prawa ochrony handlu, i przywołał różne sprawy sądowe, w których szerzej omówiono koncepcję jednej jednostki gospodarczej. Jego zdaniem ustalenia Komisji prowadzą do dyskryminacji, ponieważ pomija się w nich różnice między eksporterami objętymi próbą. Jako przykład podał przedsiębiorstwo Xiamen Xiashun, które podlega najniższemu marginesowi dumpingu. Według Nanshan Group dzieje się tak tylko dlatego, że Xiamen Xiashun wytwarza produkt objęty dochodzeniem z wlewków aluminiowych w ramach tego samego podmiotu prawnego.

(363)

Zdaniem Nanshan metodyka ta naruszała również przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w którym wspomniane są „stosowne koszty produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju”. Zdaniem Nanshan stosowne koszty produkcji nie były kosztami surowców pośrednich, lecz pierwszych surowców w łańcuchu produkcyjnym aluminium, mianowicie boksytu i węgla. Według Nanshan przepis ten upoważniał Komisję jedynie do pominięcia kosztów materiałów pochodzących od niepowiązanych dostawców.

(364)

Komisja ponownie oceniła ten argument i dowody znajdujące się w aktach sprawy. Jak wyjaśniono w motywie 272 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ugruntowaną metodą Komisji jest jednak ustalanie wartości normalnej (i marginesu dumpingu) oddzielnie dla każdego objętego dochodzeniem podmiotu reprezentującego producenta eksportującego. To, czy różne przedsiębiorstwa w grupie stanowią jedną jednostkę gospodarczą, nie jest zdaniem Komisji istotne dla ustalenia wartości normalnej na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przy zastosowaniu innej metody. Gdyby okazało się, że ceny i koszty w Chinach są zniekształcone w przypadku produktu objętego postępowaniem oraz czynników wykorzystywanych do jego produkcji, ustalenia te miałyby również wpływ na czynniki produkcji wytwarzane przez przedsiębiorstwo powiązane w ramach grupy. W związku z tym te czynniki produkcji, niezależnie od tego, czy były pozyskiwane od powiązanego dostawcy, należy poddać korekcie w tym kontekście. Ponadto Komisja nie uznała tej metody za dyskryminującą - jej zdaniem metoda ta odzwierciedlała rzeczywistą strukturę grupy oraz fakt, że przedsiębiorstwa w ramach grupy były odrębnymi podmiotami prawnymi. W związku z tym według Komisji „stosowne” koszty produkcji wspomniane w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego to koszty poniesione przez każdy podmiot prawny z osobna, na które to koszty wpływ miały znaczące zakłócenia. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(365)

Na tej podstawie Komisja potwierdziła swoje tymczasowe ustalenia i metodę obliczania wartości normalnej określone w motywach 268-276 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(366)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Nanshan Group ponownie podniosła swój argument, że przy konstruowaniu wartości normalnej dla przedsiębiorstw w ramach grupy Komisja powinna była zastosować koncepcję jednej jednostki gospodarczej. Argumentowała, że Komisja stosowała już tę koncepcję podczas konstruowania wartości normalnej we wcześniejszych sprawach. Przywołała w szczególności decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2017/957 z dnia 6 czerwca 2017 r. (68) Ponadto Nanshan Group uznała, że grupa spełnia wszystkie odpowiednie kryteria. Jej zdaniem gdyby Komisja wzięła pod uwagę jedynie czynniki produkcji zakupione od niepowiązanych stron, a nie sprzedaż na wewnętrzne potrzeby między powiązanymi podmiotami, uwzględniłaby wszystkie zniekształcone czynniki produkcji zakupione przez grupę. Ponadto Nanshan Group powtórzyła, że uważa metodę Komisji za dyskryminującą, ponieważ narusza ona zasadę równego traktowania, gdyż nie bierze się w niej pod uwagę faktu, że grupa jest zintegrowana pionowo.

(367)

Komisja uznała, że jej wyżej wspomniana decyzja nie stanowi właściwego precedensu. Po pierwsze, Komisja zauważyła, że w tej decyzji argument dotyczący zastosowania koncepcji jednej jednostki gospodarczej oddalono co do istoty. Ponadto ramy prawne i okoliczności faktyczne były odmienne. W sprawie kwasu tereftalowego argument dotyczył dostawcy surowców, a producent eksportujący zwrócił się o odliczenie zysku swojego dostawcy do celów obliczenia wartości normalnej. W omawianym przypadku przedsiębiorstwa Nanshan Group, które wnioskowały o traktowanie ich jako jednej jednostki gospodarczej, są jednak producentami produktu objętego postępowaniem, w odniesieniu do których Komisja musi ustalić indywidualne marginesy dumpingu. Jak wyjaśniono w motywie 272 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja ustala wartość normalną (i margines dumpingu) oddzielnie dla każdego objętego dochodzeniem podmiotu reprezentującego producenta eksportującego. Komisja uznała zatem za właściwe oparcie konstruowanej wartości normalnej na czynnikach produkcji zakupionych indywidualnie przez różne podmioty prawne z Nanshan Group.

(368)

Szczegóły dotyczące obliczania ceny eksportowej przedstawiono w motywach 277 i 279 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje tymczasowe wnioski.

(369)

Szczegóły dotyczące porównania wartości normalnej i ceny eksportowej przedstawiono w motywach 280-283 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(370)

Xiamen Xiashun stwierdził, że w celu określenia ceny eksportowej jednego z jego klientów Komisja powinna była wziąć pod uwagę faktycznie poniesione koszty kredytu, a nie obliczać je na podstawie uzgodnionych warunków płatności. Argumentował, że w odróżnieniu od innych klientów relacje z tym klientem były przedmiotem umowy z jego bankiem, w ramach której bank obciążał przedsiębiorstwo jedynie faktycznie poniesionymi kosztami kredytu.

(371)

Komisja odniosła się do tego argumentu. Koszty kredytu były jednym z elementów omówionych w trakcie negocjacji cenowych, a cena (eksportowa) została ustalona podczas negocjowania warunków. Dlatego też to wynegocjowane warunki, w tym warunki płatności, miały wpływ na ustalenie poziomu cen, a tym samym na określenie ceny eksportowej. Ponadto cena nie zostałaby zmieniona z mocą wsteczną, gdyby w przypadku konkretnej transakcji istniała różnica między wynegocjowanymi a faktycznymi warunkami płatności. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(372)

Jiangsu Alcha twierdziło, że dotyczące go obliczenia marginesu dumpingu były oparte na niewłaściwej strukturze PCN i zawierały znaczące błędy. W okresie wcześniejszego informowania Jiangsu Alcha stwierdziło w szczególności, że w celu obliczenia marginesu dumpingu i marginesu zaniżania cen Komisja wykorzystała informacje dostarczone przez Jiangsu Alcha z uwzględnieniem nieaktualnej struktury PCN, a nie (poprawionej) struktury PCN przekazanej stronom w nocie do akt z dnia 9 września 2020 r. Jiangsu Alcha twierdziło, że Komisja powinna była usunąć błąd po okresie wcześniejszego informowania i skorygować obliczenia przed opublikowaniem środków tymczasowych. Jego zdaniem nieprzedstawienie przez Komisję skorygowanych obliczeń stanowi naruszenie art. 19a ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(373)

Komisja podtrzymała stanowisko przekazane temu przedsiębiorstwu po okresie wcześniejszego informowania, zgodnie z którym możliwość skorygowania obliczeń w okresie wcześniejszego informowania zgodnie z art. 19a jest ograniczona do poprawności obliczeń oraz błędów pisarskich w dodawaniu, odejmowaniu lub innych działaniach arytmetycznych, błędów wynikających z niedokładnego kopiowania, powielania, stosowania niespójnych jednostek miary lub kursów wymiany, a także wszelkich innych podobnych rodzajów błędów pisarskich. Weryfikacja prawidłowej struktury PCN przedsiębiorstwa wymagała dodatkowego sprawdzenia danych eksportowych przedsiębiorstwa, a zatem nie miała związku z dokładnością obliczeń i rodzajem błędów, które można było skorygować po okresie wcześniejszego informowania.

(374)

Komisja zbadała więc ten argument wraz z innymi argumentami po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Potwierdziła, że pierwotna klasyfikacja rodzajów produktu dokonana przez Jiangsu Alcha nie była prawidłowa. Komisja zastąpiła zatem błędne kody PCN prawidłowymi. Zmiana ta nie miała wpływu na obliczenie marginesu dumpingu. Komisja skorygowała jednak odpowiednio obliczenia marginesu zaniżania cen (zob. motywy 564-566).

(375)

Nanshan Group uznała również, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski przedsiębiorstw tureckich obejmują dodatki takie jak transport i ubezpieczenie. Dlatego też zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego i w celu zapewnienia obiektywnego porównania Komisja powinna wprowadzić korekty.

(376)

Komisja uznała, że, po pierwsze, w aktach sprawy nie ma żadnych elementów pozwalających jej na stwierdzenie, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski przedsiębiorstw tureckich obejmują transport i ubezpieczenie, a zatem że wartości te obejmują inne koszty niż takie same wartości uwzględnione w przypadku chińskich producentów eksportujących. Dlatego też Komisja nie miała podstaw do dokonania takiej korekty. Wobec braku dowodów na istnienie różnic Komisja uznała, że wartości kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków zarówno przedsiębiorstw tureckich, jak i chińskich producentów eksportujących są na tym samym poziomie i umożliwiają obiektywne porównanie.

(377)

Ze względu na fakt, że Komisja zaakceptowała niektóre uwagi zainteresowanych stron przedstawione po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, ponownie obliczyła odpowiednio marginesy dumpingu.

(378)

Jak wyjaśniono w motywie 289 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, poziom współpracy w tym przypadku jest niski. Po zmianach wprowadzonych w wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, jak wyjaśniono w sekcji 4.5 poniżej, wniosek ten potwierdzono, ponieważ wywóz współpracujących producentów eksportujących stanowił jedynie około 65 % całkowitego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja uznała za stosowne ustalenie ogólnokrajowego marginesu dumpingu mającego zastosowanie do wszystkich pozostałych niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla rodzaju produktu sprzedawanego w reprezentatywnych ilościach przez producenta eksportującego, w odniesieniu do którego ustalono najwyższy margines dumpingu. Ustalony w ten sposób margines dumpingu wynosił 88 %.

(379)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(380)

Obliczenia indywidualnych marginesów dumpingu, w tym korekty i dostosowania dokonane w następstwie uwag przedstawionych przez zainteresowane strony po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, zostały ujawnione producentom eksportującym objętym próbą.

(381)

Jak wskazano w motywach 291-293 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tymczasowych ustaleń dokonano na podstawie danych z UE-28, z wyjątkiem obliczenia marginesu podcięcia cenowego. Ostateczne ustalenia w ramach niniejszego dochodzenia oparto jednak na danych z UE-27 (zob. sekcja 1.9 powyżej). Jak wspomniano w motywie 292 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jeden objęty próbą producent unijny produktu objętego dochodzeniem w okresie badanym prowadził działalność w Zjednoczonym Królestwie, a jego dane wykorzystano do określenia tymczasowych makrowskaźników na podstawie danych z UE-28. W związku z tym, a także w celu zapewnienia poufności danych tego producenta, niektóre makrowskaźniki przedstawiono w ostatecznych ustaleniach przy użyciu przedziałów.

(382)

Ponadto zgodnie z wnioskami dotyczącymi zakresu produktu dane dotyczące wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji płyt kompozytowych z aluminium, jak opisano w art. 2 ust. 2 poniżej, wyłączono z analizy szkody.

(383)

Zgodnie z ustaleniami całkowita unijna produkcja w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 1 792 606 ton. Komisja określiła tę wartość na podstawie danych dotyczących unijnej produkcji przekazanych przez stowarzyszenie EA, przy czym dane te zweryfikowano pod kątem wiarygodności i kompletności w stosunku do informacji przekazanych przez producentów unijnych, w tym danych przekazanych przez producentów unijnych objętych próbą. Jak wskazano w motywie 35 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i w motywie 17, do próby wybrano trzech producentów unijnych, którzy po wprowadzeniu zmian odpowiadają za 38 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(384)

Wobec braku uwag w odniesieniu do definicji przemysłu Unii i innych zmian dotyczących produkcji przemysłu Unii wnioski zawarte w motywach 294 i 295 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(385)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń TitanX i Valeo powtórzyły twierdzenia, że wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła zasługują na oddzielną analizę szkody, ponieważ produkty te nie mają takich samych podstawowych właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych. Twierdziły one również, że European Aluminium powinno dostarczyć oddzielne mikro- i makrowskaźniki dla tego sektora. Podobnie Huafong twierdził, że Komisja powinna była przeprowadzić analizę według segmentów w odniesieniu do wyrobów walcowanych płaskich z aluminium przeznaczonych do samochodowych wymienników ciepła ze względu na rzekomą różnicę w cenie między tymi wyrobami a innymi produktami.

(386)

Wobec braku nowych elementów i ze względu na to, że argumenty te rozpatrzono w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, należy odnieść się do motywów 300-302. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(387)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył, że domniemana różnica w cenie między folią do produkcji nakrętek polipropylenowych a materiałem foliowym wymaga analizy według segmentów, i ponownie przywołał sprawozdanie Organu Apelacyjnego w sprawie HP-SSST (69).

(388)

Jak wskazano w motywie 251 powyżej, Komisja ustaliła, że wbrew twierdzeniu Xiamen Xiashun nie ma znaczącej różnicy w cenie między folią do produkcji nakrętek polipropylenowych a materiałem foliowym. Na tej podstawie potwierdzono ustalenia zawarte w motywie 306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że analiza według segmentów nie była uzasadniona.

(389)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył, że materiał foliowy jest specyficznym produktem, który nie powinien być mieszany z innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium. Przedstawił również dodatkowe uwagi do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, twierdząc, że brak Xiamen Xiashun na liście znanych producentów eksportujących powinien był doprowadzić do dokładniejszego zbadania, czy skarżący rzeczywiście zamierzał objąć postępowaniem materiał foliowy, i stwierdził, że skarżący określił ten produkt w skardze jako specjalną kategorię produktu.

(390)

Ten sam eksporter dodał, że gdyby jego produkty porównano z jakimikolwiek innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium oraz gdyby nie można było potwierdzić braku znaczącej różnicy cen, o której mowa w motywie 390, podważałoby to stwierdzenie Komisji zawarte w motywie 306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że „w przeciwieństwie do tego, co stwierdził Organ Apelacyjny w sprawozdaniu dotyczącym wysokowydajnych rur bez szwu ze stali nierdzewnej, w bieżącym przypadku nie istnieje żadna znacząca różnica w cenie między materiałem foliowym a innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium, na podstawie której można byłoby jednoznacznie odróżniać ten produkt od innych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium”. Xiamen Xiashun twierdził również, że wbrew tymczasowemu wnioskowi Komisji w tym samym sprawozdaniu Organu Apelacyjnego zalecano przeprowadzenie analizy według segmentów, w przypadku gdy istnieją znaczące różnice w cenach między dwoma segmentami.

(391)

Ponadto Xiamen Xiashun dodał, że w przeciwieństwie do cen innych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium, które to ceny zmieniają się w zależności od czynników kierowanych popytem, cena materiału foliowego nie ulega znacznym wahaniom, oprócz wpływu LME. Eksporter ten powtórzył również swoje twierdzenie, że materiał foliowy jest surowcem do walcowania folii, tj. nie jest produktem końcowego przeznaczenia, oraz że materiał foliowy różni się od wszelkich innych zwykłych blach cienkich i grubych, które są przedmiotem niniejszego dochodzenia.

(392)

Argument dotyczący niewymienienia Xiamen Xiashun w skardze omówiono już w motywie 304 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a Komisja nie zgodziła się ze stwierdzeniem, jakoby nie zbadała dokładnie argumentu Xiamen Xiashun. Odniesiono się do różnych aspektów tego argumentu, a Komisja zaangażowała się w dodatkowe działania dochodzeniowe w odniesieniu do działalności klientów przemysłu Unii kupujących produkty objęte tymi samymi kodami PCN co produkty wywożone przez Xiamen Xiashun, jak wspomniano w motywach 251 i 390. Ponadto w skardze nie przedstawiono materiału foliowego jako specjalnej kategorii produktu. Wręcz przeciwnie, wymieniono go jako jeden z głównych rodzajów produktów objętych skargą na tym samym poziomie co blachy cienkie i zwoje, blachy grube lub materiał do wyrobu żeberek.

(393)

W odniesieniu do przywołanego sprawozdania Organu Apelacyjnego w sprawie HP-SSST należy po pierwsze zauważyć, że to, czy produkty Xiamen Xiashun porównano z innymi produktami, jest nieistotne, ponieważ Xiamen Xiashun nie wykazał, że produkty te należały do jednoznacznie innego segmentu produktów (zob. motywy 303-306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych) ani że istniały znaczne różnice w cenie między materiałem foliowym a innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium sklasyfikowanymi w ramach tego samego kodu produktu. W rzeczywistości Xiamen Xiashun nie uzasadnił swojego twierdzenia dowodami potwierdzającymi, dochodzenie natomiast wykazało, że nie ma znaczącej różnicy w cenie między materiałem foliowym a innymi wyrobami walcowanymi płaskimi z aluminium sklasyfikowanymi przy użyciu tego samego kodu produktu. Po drugie, różnica cenowa, o której mowa w motywie 255, nie jest porównywalna z różnicą zaobserwowaną w sprawie HP-SSST, w którym to przypadku różnice cenowe sięgały 100 lub 200 %, jak wspomniano w motywie 302 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Biorąc pod uwagę fakt, że okoliczności są inne, tj. materiał foliowy nie należy do innego segmentu produktu i nie ma znaczącej różnicy w cenie, Komisja nie działała zatem niezgodnie z podejściem przyjętym w sprawozdaniu Organu Apelacyjnego w sprawie HP-SSST.

(394)

Jeżeli chodzi o wahania cen, należy przede wszystkim zauważyć, że twierdzenie Xiamen Xiashun nie zostało poparte dowodami potwierdzającymi. W każdym razie dochodzenie wykazało, że podobnie jak w przypadku innych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium, takich jak wyroby walcowane płaskie z aluminium przeznaczone do samochodowych wymienników ciepła lub wyroby walcowane płaskie z aluminium stosowane w produkcji płyt kompozytowych z aluminium, materiał foliowy jest zazwyczaj sprzedawany na podstawie umów średnio- i długoterminowych, w przypadku których cena konwersji waha się nieznacznie, o ile w ogóle. Dowody zawarte w aktach sprawy wskazują jednak, że w przypadku odnawiania umów zmiany warunków rynkowych będą miały taki sam wpływ na materiał foliowy i inne wyroby walcowane płaskie z aluminium objęte zakresem niniejszego dochodzenia. Jeżeli chodzi o twierdzenie, że materiał foliowy jest surowcem, należy odnieść się do motywu 306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym argument ten już rozpatrzono. W odniesieniu do porównania ze zwykłymi blachami cienkimi i grubymi stwierdzono, że PCN umożliwia rozróżnienie między takimi produktami a materiałem foliowym, ponieważ w PCN określa się takie elementy, jak grubość i forma wyrobów walcowanych płaskich z aluminium.

(395)

W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(396)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun przedstawił uwagi na temat zmiany niektórych dostarczonych przez przemysł Unii makrowskaźników dotyczących wyrobów walcowanych płaskich z aluminium będących materiałem foliowym. Ponieważ Komisja nie oparła się na takich informacjach w swoich ostatecznych ustaleniach, uwagi tych nie uwzględniono.

(397)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Airoldi ponowiło wniosek o przeprowadzenie analizy według segmentów, umożliwiającej rozróżnienie między produktami poddanymi obróbce cieplnej (stopy twarde) a produktami niepoddanymi obróbce cieplnej (stopy miękkie), a także dodało, że szerokość blach cienkich i grubych ma kluczowe znaczenie dla określenia sytuacji na rynku. W tym kontekście Airoldi stwierdziło, że producenci unijni są ograniczeni pod względem szerokości blach grubych/cienkich, i dodało, że w UE brakowało mocy produkcyjnych oraz surowców do produkcji blach grubych z aluminium poddanych obróbce cieplnej, w związku z czym w 2019 r. produkty te w znacznych ilościach przywożono z ChRL, Egiptu i Norwegii.

(398)

Wobec braku nowych elementów dotyczących wniosku o przeprowadzenie analizy według segmentów w odniesieniu do stopów twardych i miękkich potwierdzono tymczasowe wnioski przedstawione w motywie 308 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Jeżeli chodzi o szerokość blach cienkich/grubych, Airoldi nie przedstawiło żadnych dowodów na niedobór podaży blach cienkich/grubych o szerokości przekraczającej 1 500 mm. Z akt sprawy wynika, że co najmniej dwóch producentów unijnych posiada odpowiednie urządzenia do produkcji blach cienkich/grubych o szerokości większej niż 1 500 mm lub nawet 2 000 mm. Nawet jeżeli przemysł Unii nie był w stanie wyprodukować przedmiotowego produktu w wystarczających ilościach, istnieją producenci w innych państwach trzecich, np. w Turcji, którzy są w stanie wytwarzać taki produkt i dostarczać go na rynek unijny. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(399)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 296-308 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(400)

Komisja określiła konsumpcję w Unii na podstawie danych European Aluminium dotyczących sprzedaży na rynku unijnym uzupełnionych o dane na temat przywozu pochodzące z Eurostatu, jak określono w sekcji 4.5.1.

(401)

Konsumpcja w UE-27 kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(402)

Konsumpcja na wolnym rynku w Unii spadła w okresie badanym o 11 %. W latach 2017-2018 konsumpcja na rynku unijnym wzrosła o 1 % od około 2,35 do 2,45 mln ton, a następnie w 2019 r. zmalała o 4 punkty procentowe i w okresie objętym dochodzeniem dalej spadała do około 2,1-2,2 mln ton. Podobne tendencje można zaobserwować w przypadku całkowitej konsumpcji w Unii, która w 2018 r. wzrosła, a następnie zmalała w 2019 r. i w wyniku pandemii COVID-19 dalej spadała w okresie objętym dochodzeniem, przy czym ogólny spadek w okresie badanym wyniósł 10 %. W związku z tym w następstwie zmian w statystykach dotyczących przywozu ustalenia dotyczące tendencji w konsumpcji zawarte w sekcji 4.4 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone, spadek natomiast jest nieco większy.

(403)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń jeden importer, Airoldi, stwierdził, że konsumpcja była niedoszacowana oraz że produkcja w UE wyniosła 5,6-5,8 mln ton, a przywóz z ChRL nie mógł wynosić 10 %.

(404)

Airoldi nie poparło jednak swoich twierdzeń dowodami potwierdzającymi. W każdym razie wydaje się, że Airoldi oparło swoje twierdzenie dotyczące produkcji na szerszym zakresie produktu, tj. obejmującym produkty nieobjęte niniejszym dochodzeniem. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(405)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń SWA zakwestionowała dane dotyczące konsumpcji w Unii przedstawione w tabeli 3 i stwierdziła, że „rynek odniesienia” przekraczał 3,6 mln ton. Airoldi poparło tę uwagę.

(406)

Wobec braku dowodów potwierdzających lub obliczeń argument ten został odrzucony.

(407)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun zwrócił się do Komisji o wyjaśnienie, czy i w jaki sposób zmienione statystyki dotyczące przywozu uwzględniono przy obliczaniu konsumpcji w Unii produktu objętego dochodzeniem. Chciał uzyskać wyjaśnienie, jak dane liczbowe dotyczące konsumpcji w Unii zmieniły się między ujawnieniem tymczasowych i ostatecznych ustaleń. Xiamen Xiashun zakwestionował również to, że dane dotyczące rynku sprzedaży wewnętrznej pozostawiono bez zmian.

(408)

W tym względzie należy odnieść się do motywów 383 i 384, w których wspomniano, że Komisja oparła swoje ostateczne ustalenia na danych z UE-27 i wyłączyła z zakresu niektóre wyroby walcowane płaskie z aluminium stosowane w produkcji płyt kompozytowych z aluminium. Ponadto Komisja uwzględniła uwagi Xiamen Xiashun, jak wspomniano w motywie 390. Należy też odnieść się do motywu 413, w którym mowa jest o procedurze uszlachetniania czynnego. Należy także zauważyć, że w ujawnieniu ostatecznych ustaleń błędnie przywołano w tym względzie sekcję 4.2 zamiast sekcji 4.5.1.

(409)

Zmiany, o których mowa w motywach 383 i 384, nie miały wpływu na informacje dotyczące rynku sprzedaży wewnętrznej.

(410)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun twierdził, że Komisja nie oceniła dokładnie wielkości przywozu i cen, ponieważ zastosowana metodyka nie wyklucza produktów wchodzących w zakres kodów ex nieobjętych dochodzeniem.

(411)

Jak wskazano w motywie 320 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja kontynuowała dochodzenie dotyczące przywozu w ramach procedury uszlachetniania czynnego, w szczególności kodu CN 7606 11 99. Dochodzenie wykazało, że duża część tego przywozu nie miała związku z produktem objętym dochodzeniem. Przywóz ten wyłączono zatem z obliczeń statystyk dotyczących przywozu.

(412)

Ponadto w świetle otrzymanych uwag Komisja ponownie oceniła statystyki dotyczące przywozu i ustaliła wielkość przywozu na podstawie dostosowanych danych Eurostatu, stosując metodykę wyjaśnioną zainteresowanym stronom i dostępną w aktach sprawy (70). W tym kontekście Komisja wyłączyła również przywóz produktów zwolnionych z ostatecznego cła antydumpingowego, które określono w art. 2 ust. 2. Komisja sprawdziła i potwierdziła szacunki skarżącego odnoszące się do odsetka produktu objętego postępowaniem w przywożonych wielkościach i wartościach objętych kodami CN wskazanymi w zawiadomieniu o wszczęciu, a następnie zmienionych zawiadomieniem zmieniającym zawiadomienie o wszczęciu (71).

(413)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun zwrócił się o wyjaśnienie, w jaki sposób Komisja sprawdziła dokładność danych statystycznych wykorzystanych do oceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, w szczególności dokładność badań rynkowych wykorzystanych przez European Aluminium. Ponadto zakwestionował, w jaki sposób European Aluminium mogło mieć dostęp do informacji na temat przywozu na poziomie TARIC, i zwrócił uwagę, że w wielu aspektach wnioskowano o zachowanie poufności. Podsumowując, Xiamen Xiashun zaznaczył, że nie może przedstawić swoich uwag i skorzystać z prawa do obrony na podstawie informacji zawartych w aktach sprawy. Ponadto Xiamen Xiashun zwrócił uwagę na przekazanie informacji po terminie.

(414)

W tym względzie należy zauważyć, że Komisja ma swobodę decydowania o sposobie oceny dokładności otrzymywanych informacji. W każdym razie, jak wynika z dokumentacji udostępnionej do wglądu, European Aluminium po raz pierwszy przedłożyło (72) statystyki dotyczące przywozu na wniosek Komisji (73). Po tym przedłożeniu Komisja przeanalizowała otrzymane informacje, oceniając racjonalność założeń i korekt dokonanych przez European Aluminium w odniesieniu do każdego kodu CN, oraz upewniła się, że przedłożone informacje dotyczą wyłącznie zakresu dochodzenia określonego za pomocą poszczególnych kodów TARIC, które określono przy wszczęciu postępowania oraz w jego trakcie. W odpowiedzi na uwagi Komisji (74) European Aluminium przedstawiło pierwszą poprawioną poufną wersję swoich statystyk dotyczących przywozu (75). W związku z dodatkowymi poufnymi uwagami Komisji (76) European Aluminium przedstawiło zmienione statystyki dotyczące przywozu, w których uwzględniło te uwagi. Statystyki te dołączono do akt sprawy wraz z wyjaśnieniami dotyczącymi zastosowanej metodyki. Dane te, jak wspomniano w motywie 414, następnie wykorzystano do ustalenia wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym Komisja uznała, że z należytą starannością oceniła statystyki dotyczące przywozu dostarczone przez European Aluminium. European Aluminium uzyskało informacje na poziomie kodów TARIC w odpowiedzi na uzasadniony wniosek zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego (77).

(415)

Jeżeli chodzi o korzystanie z prawa do obrony, Komisja uznała, że informacje dostarczone przez European Aluminium były wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić prawidłowe zrozumienie informacji szczególnie chronionych i zastosowanej metodyki (78). W tym kontekście Komisja zauważyła, że żadna z zainteresowanych stron nie zgłosiła uwag na temat jakości jawnej wersji przekazanych informacji, zanim informacje te wykorzystano jako podstawę do ustalenia wielkości przywozu i cen importowych. Jeżeli chodzi o domniemane przekazanie informacji po terminie, należy odnieść się do motywu 416, w którym szczegółowo opisano kolejność wniosków o udzielenie informacji i przedłożonych oświadczeń oraz wykazano, że European Aluminium przedstawiło informacje w odpowiedzi na wniosek Komisji. Na tej podstawie twierdzenia te zostały odrzucone.

(416)

Poza analizą całkowitego przywozu Komisja przeanalizowała także osobno przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego z uwagi na jego znaczący udział w przedmiotowej sprawie.

(417)

Przywóz do UE-27 z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu i udział w rynku

(418)

W latach 2017-2019 przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł dwukrotnie, osiągając 201 928 ton, a następnie między rokiem 2019 a okresem objętym dochodzeniem zmalał o 15,2 %. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium z ChRL wzrósł o 70 %.

(419)

W 2018 r. przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego z państwa, którego dotyczy postępowanie, znacznie wzrósł, osiągając 29 254 tony, następnie w 2019 r. nieznacznie zmalał, natomiast w okresie objętym dochodzeniem zmalał o wiele bardziej. W okresie badanym przywóz z Chin wyrobów walcowanych płaskich z aluminium objętych procedurą uszlachetniania czynnego wzrósł ogółem o 49 %.

(420)

W latach 2017-2019 przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, z wyłączeniem procedury uszlachetniania czynnego, znacznie się zwiększył - z 86 033 ton do 175 829 ton. W okresie objętym dochodzeniem zmalał on o 26 751 ton. Ogółem w okresie badanym przywóz ten wzrósł o 73 %.

(421)

Udział w rynku przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, najpierw wzrósł z 4,1-4,5 % w 2017 r. do 8,7-9,1 % w 2019 r., a zatem podążał w kierunku przeciwnym do zmian w konsumpcji w tym samym okresie. W okresie objętym dochodzeniem udział w rynku nieznacznie zmalał - do 8-8,4 %. Ogółem w okresie badanym udział przywozu w rynku z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł o 3,9 punktów procentowych, co odpowiada wzrostowi o 90 %.

(422)

Udział w rynku przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł z 0,4-0,8 % w 2017 r. do 0,9-1,3 % w okresie objętym dochodzeniem.

(423)

Udział przywozu w rynku z wyłączeniem procedury uszlachetniania czynnego z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł z 3,5-3,9 % w 2017 r. do 7,5-7,9 % w 2019 r. W okresie objętym dochodzeniem, w związku ze spadkiem takiego przywozu i - w większym stopniu - spadkiem konsumpcji, udział przywozu w rynku z wyłączeniem procedury uszlachetniania czynnego zmalał do 6,9-7,3 %. Ogółem, w okresie badanym ten udział w rynku wzrósł o 94 %.

(424)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Airoldi stwierdziło, że Komisja nie dokonała rozróżnienia w ramach przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego między różnymi procesami uszlachetniania czynnego oraz że w statystykach dotyczących przywozu i przy obliczaniu szkody należało uwzględnić jedynie ilości przywiezione, które następnie wywieziono.

(425)

W tym względzie uznano, że należy uwzględnić cały przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego bez względu na „proces uszlachetniania czynnego”. Jak wspomniano w motywie 491, taki przywóz ma bowiem wpływ na sytuację przemysłu Unii w tym sensie, że stanowi utraconą wielkość zarówno pod względem sprzedaży, jak i produkcji. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(426)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu, wykorzystując metodykę, o której mowa w motywie 414.

(427)

Średnia ważona cena przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do UE-27 kształtowała się następująco:

Tabela 5

Ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie (EUR/t)

(428)

Średnie ceny przywozu z Chin uległy w okresie badanym obniżeniu o 8 % z 2 426 do 2 235 EUR/t. W okresie badanym ceny te utrzymywały się znacznie poniżej unijnych cen sprzedaży, co pokazano w tabeli 9.

(429)

Cena przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego wykazywała stałą tendencję spadkową i w okresie badanym zmalała o 6 %.

(430)

Cena przywozu z wyłączeniem procedury uszlachetniania czynnego wykazywała podobną tendencję i stale malała, z poziomu 2 445 EUR/t w 2017 r. do poziomu 2 243 EUR w okresie objętym dochodzeniem (-8 %).

(431)

W 2018 r. cena przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, zmalała o 2 %, natomiast cena aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali wzrosła (+2 %). Okres ten pokrywa się również z okresem, w którym przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, znacznie wzrósł. Cena przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, z pominięciem ceny aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali, najpierw zmniejszyła się o 14 % w 2018 r., a następnie wzrosła w 2019 r. i w okresie objętym dochodzeniem, przy czym ogólny wzrost wyniósł 4 %.

(432)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Jiangsu Alcha przedstawiło uwagi dotyczące obliczenia jego marginesu podcięcia cenowego, jak wskazano w motywie 374. W następstwie tych uwag i niewielkich zmian dotyczących poziomu zysku osiągniętego przez niepowiązanych importerów w UE, wykorzystanego do ustalenia ceny eksportowej do celów art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, średni ważony margines podcięcia cenowego współpracujących producentów eksportujących objętych próbą został zmieniony i wynosi on obecnie 4,4-9,3 % w odniesieniu do przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny. Ustalony średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 7 %.

(433)

Jak przewidziano w sekcji 1.9, zakres geograficzny niniejszego dochodzenia musiał zostać zmieniony. W związku z tym skarżący i producenci unijni objęci próbą przedłożyli niektóre części swoich oryginalnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu z uwzględnieniem danych dotyczących wyłącznie UE-27. Ponadto w związku z tymczasowym zwolnieniem niektórych wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji płyt kompozytowych z aluminium skarżący i producenci unijni objęci próbą zostali poproszeni o dostarczenie danych, w których określone w art. 2 ust. 2 wyroby walcowane płaskie z aluminium stosowane w produkcji płyt kompozytowych z aluminium są przedstawione oddzielnie.

(434)

W związku z tym Komisja oparła ostateczne określenie szkody na danych z UE-27 po wyłączeniu danych dotyczących wyrobów walcowanych płaskich z aluminium stosowanych w produkcji płyt kompozytowych z aluminium, określonych w art. 2 ust. 2.

(435)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Airoldi stwierdziło, że informacje zawarte w skardze złożonej przez European Aluminium nie zostały dokładnie sprawdzone i nie są poprawne.

(436)

W tym względzie należy zauważyć, że, jak wskazano w sekcji 5.2 zawiadomienia o wszczęciu, termin na przedstawienie uwag na temat skargi upłynął 37 dni po dacie opublikowania tego zawiadomienia. W związku z tym argument ten odrzucono ze względu na przedstawienie go po terminie. W każdym razie kryterium prawnym wynikającym z art. 5 ust. 3 rozporządzenia podstawowego nie jest dokładność i adekwatność materiału dowodowego jako taka, ale to, czy informacje te są wystarczające do wszczęcia dochodzenia (80). Ostatecznie Airoldi nie przedstawiło żadnych dowodów podważających stwierdzenie Komisji, że skarga zawierała dowody wystarczające do wszczęcia dochodzenia.

(437)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(438)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu Unii spadła o 11 %, natomiast moce produkcyjne wzrosły o 2 %. W rezultacie wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło o 13 % - z 91,3 % w 2017 r. do 79,8 % w okresie objętym dochodzeniem.

(439)

Xiamen Xiashun stwierdził, że spadek wykorzystania mocy produkcyjnych był najwyraźniejszy w okresie objętym dochodzeniem i miał związek ze spadkiem wielkości wywozu dokonywanego przez przemysł Unii w tym samym okresie. Twierdził, że gdyby nie nastąpił spadek wywozu, wykorzystanie mocy produkcyjnych wyniosłoby 78 %. Xiamen Xiashun twierdził, że spadek mocy produkcyjnych był związany ze spadkiem wielkości wywozu.

(440)

Jak widać w tabeli 6, wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie badanym zmalało z 91,3 % do 79,8 %. Nawet gdyby zneutralizować wpływ spadku wielkości wywozu, tj. wywóz pozostałby na tym samym poziomie w okresie objętym dochodzeniem, wykorzystanie mocy produkcyjnych i tak zmalałoby do 82,7 %, czyli 9 % mniej niż w 2017 r. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(441)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun zwrócił się o wyjaśnienie różnicy między danymi przedstawionymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych a danymi zawartymi w tym ujawnieniu w odniesieniu do tabeli 6 „Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych” oraz zakwestionował to, że różnice dotyczyły jedynie dostosowań, o których mowa w motywach 435 i 436.

(442)

W tym względzie Komisja potwierdziła, że różnice dotyczą wyżej wspomnianych dostosowań oraz korekty makrowskaźników European Aluminium, o których mowa w motywie 190. W każdym razie tendencje odzwierciedlone w obu dokumentach podążają w tym samym kierunku.

(443)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(444)

W okresie badanym łączna sprzedaż w UE wykazywała tendencję spadkową (-12 %), przy czym już w 2019 r. zmalała o 5 %.

(445)

Jak wspomniano w motywie 298 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, bardzo niewielka część łącznej produkcji producentów unijnych była przeznaczona na rynek sprzedaży wewnętrznej. Część ta stanowiła nie więcej niż 1,6 % konsumpcji w Unii.

(446)

W okresie badanym łączna sprzedaż na wolnym rynku przez przemysł Unii zmalała o ponad 200 000 ton. Choć konsumpcja wzrosła do najwyższego poziomu w 2018 r. (+2 %), sprzedaż ta wykazywała tendencję spadkową (-2 %), która utrzymywała się w 2019 r. oraz w okresie objętym dochodzeniem. Całkowita sprzedaż na wolnym rynku UE zmalała o 14 %.

(447)

Udział w rynku sprzedaży na wolnym rynku przemysłu Unii zmalał z 66,6-67 % w 2017 r. do 64,6-65 % w okresie objętym dochodzeniem. Po spadku o 4 % w 2018 r. udział ten nieco wzrósł, a ogólny spadek udziału w rynku wyniósł 3 %.

(448)

W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii nie tylko odnotował spadek wielkości sprzedaży, lecz także spadek udziału w rynku na wolnym rynku.

(449)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w UE-27 w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(450)

Zatrudnienie w okresie badanym zmalało o 7 %, ponieważ przemysł Unii starał się zapewnić jego stabilność i dostosować je do warunków na rynku krajowym.

(451)

Co za tym idzie, najpierw w 2018 r. wydajność nieznacznie wzrosła z 222 do 238 t/EPC, a następnie zmalała w konsekwencji spadku wielkości produkcji. Ogółem w okresie badanym wydajność zmniejszyła się o 5 %.

(452)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(453)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(454)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii i koszty produkcji tych producentów kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii

(455)

Ceny sprzedaży na rzecz podmiotów niepowiązanych na rynku Unii (wolny rynek) najpierw wzrosły w 2018 r. z 2 812 EUR/t do 2 912 EUR/t. Następnie w 2019 r. ceny te zmalały o 5 punktów procentowych, a w okresie objętym dochodzeniem zmalały do 2 703 EUR/t.

(456)

Odpowiedni jednostkowy koszt produkcji wykazywał podobną tendencję - najpierw wzrósł o 5 %, do 2 872 EUR/t, a następnie stopniowo zmalał do 2 750 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem, przy czym ogólny wzrost w okresie badanym wyniósł 1 %.

(457)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że cena importowa przywozu z ChRL z pominięciem ceny referencyjnej aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali w terminie trzech miesięcy („chińska cena konwersji”) wzrosła w okresie badanym, podczas gdy cena sprzedaży stosowana przez przemysł Unii z pominięciem ceny referencyjnej aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali w terminie trzech miesięcy („cena konwersji stosowana przez przemysł Unii”) stale rosła, podważając tym samym ustalenie Komisji, że ceny przemysłu Unii wykazywały tendencję spadkową odpowiadającą zmianom ceny aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali.

(458)

Z tabeli 9 wynika, że w okresie badanym cena konwersji stosowana przez przemysł Unii wzrosła o 10 %. Ustalenie to jest zgodne z wnioskami sformułowanymi w motywie 355 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w których to wnioskach wskazuje się, że przemysł Unii dostosował swój asortyment produktów w celu zwiększenia sprzedaży produktów o wysokiej wartości dodanej. W świetle tych zmian oraz jak stwierdzono w motywie 356 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, koszty produkcji ponoszone przez przemysł Unii również wzrosły, co widać w tabeli 9 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i w tabeli 9 powyżej. W tabeli tej można zauważyć, że koszt konwersji w przemyśle Unii (tj. koszt produkcji z pominięciem ceny aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali) stopniowo wzrastał w okresie badanym, a ogółem wzrost ten wyniósł 25 %. Jak już wspomniano w motywie 371 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wzrost kosztów konwersji o 25 % i wzrost cen konwersji jedynie o 10 % pokazuje, że przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty, ze względu na tłumienie cen powodowane przez przywóz z Chin (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen), który wywierał presję na spadek cen stosowanych przez przemysł Unii.

(459)

Fakt, że chińska cena konwersji wzrosła, świadczy o tym, że chińscy producenci stopniowo wywozili do UE coraz więcej produktów o wysokiej wartości dodanej, które stanowiły silną konkurencję dla przemysłu Unii. Jak wspomniano w motywie 434, ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem przywóz ten podcinał ceny przemysłu Unii średnio o 7 %. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(460)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że argument dotyczący tłumienia cen przedstawiony w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych był bezpodstawny w świetle ograniczonego wzrostu kosztów produkcji (+1 % w okresie badanym) i równoległego wzrostu ceny konwersji stosowanej przez przemysł Unii (+10 %).

(461)

W odniesieniu do tego twierdzenia cenę konwersji stosowaną przez przemysł Unii należy porównać z odpowiadającym jej kosztem, tj. kosztem konwersji w przemyśle Unii, w którym to koszcie pomija się również cenę aluminium na Londyńskiej Giełdzie Metali. Jak wspomniano w motywie 460, porównanie to pokazuje, że przemysł Unii nie był w stanie osiągnąć oczekiwanego wzrostu cen związanego z produktami o wyższej wartości dodanej, na które przechodził, ze względu na tłumienie cen powodowane przez przywóz z Chin (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen). Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(462)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(463)

W okresie badanym średni koszt pracy na jednego pracownika zwiększył się o 5 %.

(464)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(465)

Stany zapasów na koniec okresu sprawozdawczego pozostały przez cały okres badany na rozsądnym poziomie. Ponieważ przemysł wyrobów walcowanych płaskich z aluminium działa ogólnie na podstawie produkcji na zamówienie, wskaźnik ten ma mniejsze znaczenie w ogólnej analizie szkody.

(466)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji wykazuje ogólny wzrost, który wynika głównie ze spadku wielkości produkcji.

(467)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje oraz zwrot z inwestycji producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(468)

Rentowność wykazywała w okresie badanym tendencję spadkową i zmalała z 3,1 % w 2017 r. do -1,8 % w okresie objętym dochodzeniem.

(469)

Jak wyjaśniono w motywach 457, 458 i 460, koszty producentów unijnych wzrosły w większym stopniu niż ich ceny, co doprowadziło do spadku rentowności przemysłu Unii. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty, ze względu na tłumienie cen powodowane przez przywóz z Chin (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen). W całym okresie badanym ceny chińskie faktycznie były stale niskie i znacznie niższe od cen i kosztów przemysłu Unii (zob. tabele 5 i 9), co ograniczyło wzrost cen, którego można było oczekiwać w kontekście zmiany w asortymencie produktów (więcej produktów o wysokiej wartości dodanej). Spowodowało to tłumienie cen oraz spadek rentowności. W okresie objętym dochodzeniem utrzymywało się tłumienie cen. Choć ceny chińskie nieznacznie wzrosły, pozostały one znacznie poniżej poziomu cen osiągniętego przez przemysł Unii. Świadczą o tym również znaczne marginesy podcięcia cenowego, o których mowa w motywie 434.

(470)

Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowały się negatywnie w całym okresie badanym stosownie do zmian rentowności. W okresie badanym przepływy środków pieniężnych zmalały o 54 %.

(471)

Inwestycje natomiast wzrosły w okresie badanym o 117 %. Było to spowodowane realizacją planów inwestycyjnych przez dwóch producentów unijnych objętych próbą. Inwestowano w celu osiągnięcia zwiększenia wydajności oraz ukierunkowania przedsiębiorstw na produkty o wysokiej wartości dodanej i zorientowanie na klienta. Było to postrzegane jako niezbędne dla producentów objętych próbą w celu utrzymania konkurencyjności na rynku oraz możliwości nadążania za najnowszymi osiągnięciami w zakresie produktów i oferowania wysokiej jakości produktów.

(472)

Nilo odniosło się do motywu 415 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i stwierdziło, że nie uwzględniono w nim dowodów wskazujących na to, że przemysł Unii jest dynamiczny i znacznie zwiększył swoje inwestycje. Wskazało również, że inwestycje wykazane przez unijne walcownie dotyczą raczej konserwacji niż nowych zakładów produkcyjnych, podczas gdy chińscy producenci aluminium zainwestowali w dodatkowe moce produkcyjne, wykorzystując europejskie urządzenia.

(473)

W tym względzie należy odnieść się do tabeli 12 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych oraz do tabeli 12 powyżej, z których wynika, że przemysł Unii zainwestował znaczne kwoty w produkt objęty dochodzeniem. Jak wskazano w motywie 473, przemysł Unijny inwestował nie tylko w konserwację, lecz także - i to głównie - w przyrost wydajności, produkty o wysokiej wartości dodanej i zorientowanie na klienta. Dowodem na to są również informacje na temat takich inwestycji od producentów unijnych objętych próbą (81).

(474)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń SWA stwierdziła, że producenci unijni od lat systematycznie odnotowywali dodatni wynik finansowy przed odsetkami, opodatkowaniem, deprecjacją i amortyzacją (EBITDA), a przywóz z Chin nie wyrządzał im szkody. Airoldi poparło tę uwagę.

(475)

Wobec braku dowodów potwierdzających takie poziomy EBITDA i ich związek ze sprzedażą produktu objętego dochodzeniem niepowiązanym klientom w Unii argument ten musiał zostać odrzucony.

(476)

Zwrot z inwestycji jest procentowym stosunkiem zysku do wartości księgowej netto inwestycji. W okresie badanym zwrot z inwestycji kształtował się negatywnie - spadek z 12,4 % w 2017 r. do -2,5 % w okresie objętym dochodzeniem. Taki spadek wynika z malejącej rentowności przemysłu Unii.

(477)

W okresie badanym przywóz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium z Chin znacznie wzrósł zarówno w ujęciu bezwzględnym (+ 70 %), jak i w ujęciu względnym (+ 3,9 punktów procentowych w udziale w rynku), natomiast konsumpcja w UE zmalała o 10 %. Wzrost przywozu dotyczył zarówno przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego, jak i przywozu w wyłączeniem procedury uszlachetniania czynnego. W całym okresie badanym chińskie ceny importowe był stale niskie, a ich poziom był dużo niższy od cen przemysłu Unii. W okresie objętym dochodzeniem ceny importowe objętych próbą producentów eksportujących podcinały unijne ceny średnio o 7 %. Niezależnie od konkretnego ustalonego podcięcia cenowego, jeżeli chodzi o producentów eksportujących objętych próbą, Komisja zaobserwowała także, że w całym okresie badanym chińskie ceny były stale niskie, a ich poziom był dużo niższy od cen przemysłu Unii (zob. tabele 4 i 8). Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen konwersji w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty konwersji, ze względu na presję wywieraną na spadek cen przez przywóz z Chin (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen).

(478)

Większość wskaźników makroekonomicznych wykazywała w okresie badanym negatywne tendencje, np. w odniesieniu do produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży na rynku unijnym, udziału w rynku, zatrudnienia i wydajności. Jedynie moce produkcyjne i sprzedaż na wewnętrzne potrzeby/użytek własny wykazywały tendencję dodatnią. Podobnie negatywne tendencje wykazywała w okresie badanym większość wskaźników mikroekonomicznych, np.: ceny sprzedaży na wolnym rynku UE, koszty produkcji, koszty pracy, rentowność, przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji. Wyłącznie inwestycje wykazały pozytywną tendencję po tym, jak producenci objęci próbą dokonali inwestycji mających na celu utrzymanie konkurencyjności i nadążanie za najnowszymi osiągnięciami w zakresie produktów. Ponadto, biorąc pod uwagę lata 2017-2019, tj. okres przed wybuchem pandemii COVID-19, te same wskaźniki szkody - oprócz wydajności - również wykazywały negatywne tendencje.

(479)

Przemysł Unii dostosował w okresie badanym swój asortyment produktów w celu zapewnienia lepszych marży w odniesieniu do produktów o wyższej wartości dodanej, utrzymując jednocześnie wystarczającą wielkość produkcji, by obniżyć koszty stałe. W tym kontekście koszty przemysłu Unii naturalnie wzrosły. Ponadto przemysł Unii nie mógł skorzystać ze wzrostu konsumpcji w 2018 r. i musiał rozłożyć swoje koszty stałe na mniejszą wielkość produkcji (-11 %), co przyczyniło się do ogólnego wzrostu kosztów produkcji (+ 1 %), podczas gdy cena dostaw aluminium w terminie 3 miesięcy na Londyńskiej Giełdzie Metali spadła (-12 %). Jeżeli chodzi o ceny sprzedaży, przemysł Unii również zmagał się z ostrą konkurencją na rynkach produktów o wyższej wartości dodanej i nie mógł obniżyć swoich cen do oczekiwanego poziomu (-4 %). Ze względu na zmiany kosztów i cen rentowność ulegała stopniowemu pogorszeniu i już w 2019 r. przemysł zaczął odnotowywać straty, a w okresie objętym dochodzeniem sytuacja jeszcze bardziej się pogorszyła.

(480)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń ACEA wezwała Komisję do uwzględnienia w ocenie szkody dla przemysłu Unii zmian ceny aluminium po zakończeniu okresu objętego dochodzeniem.

(481)

Ponieważ analiza sytuacji pod względem szkody jest ograniczona do okresu badanego określonego w motywie 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, argumentu tego nie uznano za zasadny i dlatego został on odrzucony.

(482)

Jak wyjaśniono w sekcji 1.9, wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej wiązało się z rewizją wskaźników mikro- i makroekonomicznych oraz szeregu innych danych. Z analizy wyłączono również niektóre produkty zwolnione z ostatecznego cła antydumpingowego, określone w art. 2 ust. 2. Różnice między tabelami 3-12 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych a tabelami 2-11 niniejszego rozporządzenia są jednak nieznaczne zarówno pod względem jednostek, jak i tendencji. Poziomy podcięcia cenowego pozostały znaczne. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE i wyłączenie niektórych produktów nie prowadzi do zmiany wniosku dotyczącego szkody sformułowanego w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(483)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Airoldi stwierdziło, że wskaźniki szkody, takie jak produkcja i rentowność, były niespójne z publicznie dostępnymi informacjami dotyczącymi niektórych producentów unijnych.

(484)

W tym względzie należy zauważyć, że publicznie dostępne informacje, na które powołuje się Airoldi, nie dotyczyły wyników przemysłu Unii na rynku unijnym w odniesieniu do produktów objętych niniejszym dochodzeniem, ale znacznie szerszego zakresu produktów, a także obejmowały rynki inne niż Unia Europejska. W niektórych przypadkach informacje te dotyczyły również wyników grupy, do której należał producent unijny, na poziomie globalnym. Ze względu na różnicę w zakresie produktu i zakresie geograficznym argument ten został odrzucony.

(485)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(486)

Rząd ChRL twierdził, że słabych wyników przemysłu Unii w odniesieniu do niektórych wskaźników nie należy przypisywać przywozowi z Chin, którego udział w rynku, ustalony w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, wzrósł jedynie z 5,5 % do 8,5 %, a zatem pozostał poniżej 10 %, jeżeli wyłączyć przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego, lecz raczej wysokim kosztom produkcji i słabemu popytowi w UE i poza nią.

(487)

Komisja przypomniała, że analiza szkody opiera się na całościowej ocenie wszystkich wskaźników. Jak wyjaśniono w motywie 423, przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i w ujęciu względnym w okresie, gdy konsumpcja na rynku unijnym malała. W związku z tym w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie występowała tendencja taka, jak w przypadku konsumpcji w okresie, w którym popyt malał, a tym samym przywóz ten zwiększył presję na przemysł Unii. Ponadto przywóz ten odbywał się po cenach wyrządzających szkodę, o czym świadczy poziom ustalonych marginesów podcięcia cenowego, i powodował tłumienie cen. Jeżeli chodzi o koszty produkcji, jak wyjaśniono w motywach 458-460, wzrosły one w wyniku przejścia przemysłu Unii na produkty o wyższej wartości dodanej oraz z powodu spadku wielkości sprzedaży związanego ze wzrostem przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wskutek czego wzrosły jednostkowe koszty stałe przemysłu Unii. Z uwagi na te elementy argument ten został odrzucony.

(488)

Xiamen Xiashun stwierdził, że Komisja uznała, iż przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego spowodował szkodę, ale nie przedstawił żadnych dowodów w tym względzie. Twierdził również, że zmiany wyników wywozu przemysłu Unii był spójne ze zmianami przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego.

(489)

Po pierwsze, należy zauważyć, że jak wynika z tabeli 4, wielkość przywozu objętego procedurą uszlachetniania czynnego skorygowano w dół i obecnie stanowi ona ograniczoną część przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie. Po drugie, przywóz objęty procedurą uszlachetniania czynnego wzrósł w okresie badanym i był dokonywany po cenach niższych niż cena sprzedaży stosowana przez przemysł Unii wobec niepowiązanych klientów. W każdym razie przywóz ten miał wpływ na sytuację przemysłu Unii w tym sensie, że stanowi utraconą wielkość zarówno pod względem sprzedaży, jak i produkcji. W związku z tym te dodatkowe wielkości pozwoliłyby przemysłowi Unii rozłożyć koszty stałe na większą wielkość produkcji, a tym samym poprawić sytuację pod względem kosztów i zysków. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(490)

Chociaż wyniki wywozu przemysłu Unii przedstawione w tabeli 14 wykazywały podobne tendencje jak przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, objęty procedurą uszlachetniania czynnego, bezwzględnego wzrostu w latach 2017-2019 i spadku w okresie objętym dochodzeniem nie można porównywać ze zmianami w przywozie objętym procedurą uszlachetniania czynnego w tym samym okresie. Zmiany wielkości wywozu są znacznie większe. Ponadto fakt, że niektóre wyroby walcowane płaskie z aluminium są przywożone w ramach procedury uszlachetniania czynnego, nie oznacza, że wywożony produkt również wchodzi w zakres niniejszego dochodzenia. Na tej podstawie twierdzenie to zostało odrzucone.

(491)

Xiamen Xiashun twierdził, że przywóz z ChRL nadal malał po okresie objętym dochodzeniem, a ceny importowe wykazywały tendencję wzrostową w tym samym okresie.

(492)

Ponieważ analiza sytuacji pod względem szkody jest ograniczona do okresu badanego określonego w motywie 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, argument ten został odrzucony.

(493)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń SWA stwierdziła, że Komisja powinna była przeanalizować informacje z badań rynku dostarczone przez Harbour lub CRU i że Komisja doszłaby do wniosku, że rynki funkcjonują w warunkach pełnej konkurencji i zgodnie z przepisami od ponad 10 lat. Airoldi poparło tę uwagę.

(494)

Ponieważ twierdzenie to było niejasne i nie zawierało informacji z badań rynku, o których w nim wspomniano, zostało ono odrzucone.

(495)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Xiamen Xiashun powtórzył twierdzenie, że spadek produkcji i sprzedaży w przypadku producentów unijnych był związany ze spadkiem konsumpcji, zwłaszcza w okresie objętym dochodzeniem. Xiamen Xiashun twierdził również, że przy ocenie zmian udziału w rynku sprzedaży na wolnym rynku przemysłu Unii Komisja skupiła się na zmianach w 2019 r., a zignorowała zmiany w okresie objętym dochodzeniem, mianowicie w odniesieniu do przywozu z innych państw.

(496)

Jak już wspomniano w motywach 390 i 391 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i potwierdzono w zaktualizowanych statystykach dotyczących przywozu, należy przypomnieć, że w latach 2017-2019 przywóz z ChRL wzrósł ponad dwukrotnie. Ponadto podczas gdy konsumpcja zmalała w 2019 r., przywóz z ChRL nadal wzrastał, wywierając tym samym negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii, o czym świadczą liczne wskaźniki. Chociaż udział w rynku przywozu z ChRL zmniejszył się nieznacznie - z 8,7-9,1 % w 2019 r. do 8-8,4 % - w okresie objętym dochodzeniem, przywóz z ChRL wzrósł ogółem o 70 % w okresie badanym i pozostał na znaczącym poziomie w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto nawet jeśli przywóz z ChRL w okresie objętym dochodzeniem odbywał się po wyższych cenach, ustalono, że ceny te podcinały ceny przemysłu Unii średnio o 7 %. Chociaż nie można zaprzeczyć, że w okresie objętym dochodzeniem konsumpcja zmalała i miało to wpływ na sytuację przemysłu Unii, taki element nie może naruszyć związku przyczynowego, jeżeli wziąć pod uwagę rosnącą obecność przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, napływającego na rynek unijny po cenach znacznie podcinających ceny stosowane przez przemysł Unii oraz jeżeli uwzględnić wpływ, który przywóz ten miał na przemysł Unii w latach 2017-2019 i w okresie objętym dochodzeniem.

(497)

Jeżeli chodzi o przywóz z państw trzecich, to choć w okresie objętym dochodzeniem zwiększył się udział tego przywozu w rynku, w okresie badanym wykazywał on tendencję spadkową (-1,9 punktu procentowego). Ponadto, jak wskazano w motywie 505, średnia cena tego przywozu była stale znacznie wyższa niż średnia cena przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie. Na tej podstawie uznano, że przywóz z państw trzecich nie narusza związku przyczynowego.

(498)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Xiamen Xiashun stwierdził, że produkcja, wykorzystanie mocy produkcyjnych i sprzedaż zmniejszyły się znacząco tylko w okresie znacznego spadku konsumpcji, tj. w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie uznał, że spadek konsumpcji był na tyle duży, że osłabił związek przyczynowy między przywozem z Chin a wskaźnikami ekonomicznymi przemysłu Unii.

(499)

Jak wspomniano w motywie 498, przywóz z ChRL w latach 2017-2019 wzrósł ponad dwukrotnie, wywierając negatywny wpływ na zdecydowaną większość wskaźników szkody, w tym produkcję, wykorzystanie mocy produkcyjnych i sprzedaż, ale także na inne wskaźniki, takie jak rentowność, przepływy środków pieniężnych i koszty pracy. Wpływ ten miał miejsce przed spadkiem konsumpcji w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie argument ten został odrzucony.

(500)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 386-391 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(501)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 392-395 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(502)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(503)

W okresie badanym przywóz z państw innych niż państwo, którego dotyczy postępowanie, zmniejszył się o 17 %; jego udział w rynku zmalał z 28,7-29,1 % do 26,8-27,2 %. Średnia cena tego przywozu była stale znacznie wyższa niż średnia cena przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(504)

Przywóz ze Szwajcarii w okresie badanym zmniejszył się o 22 %. Jego udział w rynku również wykazywał tendencję spadkową (-0,6 %). Średnia cena przywozu ze Szwajcarii zmalała, ale utrzymywała się na poziomie znacznie wyższym od ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(505)

Przywóz z Turcji w okresie badanym wzrósł o 10 %. Jego udział w rynku również wykazywał tendencję wzrostową (+1,2 %). Średnia cena przywozu z Turcji zmalała, ale utrzymywała się na poziomie znacznie wyższym od ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(506)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 396-402 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(507)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 403-407 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(508)

Wielkość i ceny wywozu przemysłu Unii do stron niepowiązanych w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu