(1)

W dniu 22 października 2020 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1036 Komisja Europejska ("Komisja") wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu folii aluminiowej do dalszego przetwarzania pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL", "Chiny" lub "państwo, którego dotyczy postępowanie"). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) ("zawiadomienie o wszczęciu postępowania").

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 7 września 2020 r. (3) przez sześciu producentów unijnych ("skarżący") reprezentujących ponad 50 % ogólnej unijnej produkcji folii aluminiowej do dalszego przetwarzania ("ACF" lub "produkt objęty dochodzeniem"). W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami potwierdzającymi, że nie są spełnione określone wymogi. Jednym z tych wymogów, jak wskazano w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, jest dalszy znaczny wzrost przywozu powyżej poziomu przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem. W Tabeli 1 pokazano, że przywóz folii aluminiowej do dalszego przetwarzania pochodzącej z ChRL spadł o 22 % w ciągu pięciu miesięcy od wszczęcia postępowania w porównaniu okresem objętym dochodzeniem (od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., "OD"). Ponieważ w dokumentacji nie wskazano, że przywóz folii aluminiowej do dalszego przetwarzania zdefiniowanej w motywie 45 poniżej podlega wahaniom sezonowym, Komisja nie uznała za konieczne porównywania również poziomu przywozu w okresie od listopada 2019 r. do marca 2020 r. z poziomem przywozu w tych samych miesiącach w okresie objętym dochodzeniem. Dane zgromadzone po wszczęciu postępowania uzyskano na podstawie kodów TARIC, które utworzono dla produktu objętego postępowaniem na etapie wszczęcia postępowania. Dane te porównano ze średnim miesięcznym przywozem z ChRL w OD.

Tabela 1

Przywóz z Chin w OD w i po wszczęciu postępowania (w tonach)

(4)

W związku z tym Komisja nie poddała przywozu produktu objętego postępowaniem wymogowi rejestracji wynikającemu z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie został spełniony warunek określony w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, czyli nie nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu.

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze ChRL, znanych importerów i użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są stronami zainteresowanymi, o wszczęciu dochodzenia, oraz zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(6)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(7)

Szereg stron wystąpiło z wnioskiem o zorganizowanie posiedzenia wyjaśniającego z udziałem przedstawicieli służb Komisji. Stronom, które w ustalonym terminie wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów.

(8)

Jeden użytkownik - Manreal - oraz konsorcjum pięciu importerów - Cartonal Italia, Cutting Packaging, Now Plastics, QualityFoil i Transparent Paper - twierdzili, że informacje zawarte w skardze są często niespójne oraz oparte na nieuzasadnionych i niewiarygodnych założeniach. Jeden z producentów eksportujących, Xiamen, przedstawił podobne argumenty.

(9)

Po pierwsze, zainteresowane strony argumentowały, że skarga jest niespójna w odniesieniu do sposobu, w jaki zagregowano dane dotyczące przemysłu UE i udziału skarżących w ogólnej produkcji ACF. Skarżący wskazywali swój udział w przemyśle Unii, podając różne wartości: 69,93 %, 61,20 % i 70 % ogólnej produkcji unijnej.

(10)

Komisja uznała, że wyjaśnienia podane w skardze w odniesieniu do tych różnych wartości są wystarczająco jasne. Jak wskazano na stronie 6 skargi, odsetek ogólnej produkcji unijnej wszystkich skarżących wynosi 69,93 %. Wartość ta zmniejszyłaby się do 61,20 %, gdyby Komisja uznała, że jedno ze skarżących przedsiębiorstw należało wyłączyć z obliczeń, ponieważ przedsiębiorstwo to przywozi z ChRL ograniczone ilości ACF. Na stronie 36 skarżący wskazują, że analiza szkody dotyczy grupy przedsiębiorstw, które obejmują nieskarżące przedsiębiorstwo Novelis i które reprezentują łącznie co najmniej 70 % produkcji unijnej. Odsetek 70 % odnosi się do udziału wszystkich skarżących w produkcji unijnej, czyli 69,93 %, powiększonego o udział Novelis, i jest wartością zaokrągloną. Ponieważ wartości 70 % użyto do opisu, a nie do obliczeń, zaokrąglenie nie ma również wpływu na analizę. W każdym przypadku wszystkie te wartości procentowe osiągają próg określony w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(11)

Po drugie, zainteresowane strony uważają fakt, że skarżący włączyli do swojej analizy szkody dane dotyczące Novelis, które to przedsiębiorstwo w 2019 r. zaprzestało produkcji produktu objętego postępowaniem, za nielogiczny. Wpływ zaprzestania produkcji przez Novelis na ogólną produkcję unijną ACF w 2019 r. i w okresie objętym dochodzeniem (zob. motyw 38), a także udział ogólnej produkcji unijnej przeznaczonej na użytek własny byłyby niewiarygodne.

(12)

Komisja uznała, że zawarte w skardze wyjaśnienia odnoszące się do wpływu danych dotyczących Novelis są wiarygodne. W analizie szkody w skardze wskazano konkretne dane lub szczegóły dotyczące Novelis, które wykazywały wpływ tych danych. Ponadto wycofanie się Novelis z produkcji produktu objętego postępowaniem stanowi element rozwoju przemysłu Unii w okresie badanym. Ponieważ wyraźnie zwrócono uwagę na włączenie danych dotyczących Novelis, Komisja była w stanie ocenić wpływ na wewnętrzne potrzeby, istotny z punktu widzenia szkody. Dowody, w tym dane dotyczące Novelis, uznano za wystarczające i wiarygodne dla uzasadnienia wszczęcia dochodzenia.

(13)

Po trzecie, zainteresowane strony skrytykowały podejście skarżących jako z natury niepewne i oparte na założeniach, gdyż skarżący oparli swoje obliczenia ogólnej produkcji unijnej na danych EAFA (Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Folii Aluminiowej) dostosowanych do ich wielkości produkcji i zastosowali dalszą korektę w wysokości 5 %, aby uwzględnić fakt, że dwa skarżące przedsiębiorstwa nie produkowały folii do użytku domowego. Przedsiębiorstwo Xiamen dodało, że spadek produkcji stanowił kontynuację tendencji w zakresie konsumpcji i był nawet nieco korzystniejszy niż spadek konsumpcji. Ponadto wycofanie się różnych producentów unijnych z rynku ACF było rzekomo przedstawione w sposób wprowadzający w błąd jako następstwo szkody, w przeciwieństwie do komunikatów prasowych chwalących to posunięcie jako oparte na dobrowolnych decyzjach biznesowych.

(14)

Komisja uznała metodę obliczania opartą na danych EAFA za wystarczająco wiarygodną, aby uzasadnić wszczęcie dochodzenia. Argument przedsiębiorstwa Xiamen, jakoby spadek produkcji wynikał po prostu ze spadku konsumpcji, nie jest spójny z faktem, że producenci unijni stracili w tym okresie udział w rynku. Oprócz tego pozytywnie brzmiące komunikaty prasowe producentów unijnych, którzy postanowili wycofać się z rynku, nie są ostatecznym dowodem na faktyczne przyczyny, dla których producenci, których dotyczy postępowanie, mogli wycofać się z rynku.

(15)

Po czwarte, zainteresowane strony twierdziły, że metoda skarżących polegająca na oszacowaniu całkowitej wielkości sprzedaży jako "konsumpcji produktu objętego postępowaniem w UE pomniejszonej o łączny przywóz tego produktu" jest zniekształcona, ponieważ nie wyróżnia się w niej sprzedaży na wewnętrzne potrzeby. Twierdzili oni, że jedynie produkcja przeznaczona na wolny rynek UE powinna być istotna dla analizy. Przedsiębiorstwo Xiamen przedstawiło dodatkowo argument, że co najmniej jeden producent unijny rzekomo produkuje prawie wyłącznie folię aluminiową do użytku domowego, co jeszcze bardziej zniekształca szacunkową całkowitą wielkość sprzedaży.

(16)

Komisja uznała metodę zastosowaną przez skarżących za wystarczająco precyzyjną do celów skargi. Jak wynika z zawartej w motywie 271 analizy sprzedaży w okresie badanym, sprzedaż na wewnętrzne potrzeby nie jest dostatecznie znacząca, aby kwestionować całą analizę szkody.

(17)

Po piąte, zainteresowane strony twierdziły, że dane są zniekształcone ze względu na zastosowany miernik. W skardze podano dane w tonach, należało je jednak uzupełnić danymi dotyczącymi średniej w mikronach (mikrometrach), ponieważ tendencja rynkowa polegająca na zmniejszaniu grubości prowadzi do wyższej produkcji w m2 na tonę.

(18)

Komisja uznała, że tendencja do stosowania cieńszych folii ACF nie ujmuje wiarygodności danych przedstawionych w tonach, ponieważ są one również uzupełnione danymi dotyczącymi udziału w rynku, a tendencja do przechodzenia na cieńszą folię wpływa w równym stopniu na wszystkich producentów.

(19)

Po szóste, zainteresowane strony zakwestionowały wiarygodność i dokładność wskaźników zawartych w skardze, odnosząc się do wielu pojedynczych elementów dotyczących różnic kwotowych w tabelach zawartych w skardze w porównaniu z tabelami zawartymi w wersjach jawnych załącznika 1A.2 do skargi, które to elementy rzekomo miały wpływ na wskaźniki.

(20)

Komisja zwróciła uwagę, że rzekome rozbieżności w wartościach wynikają z faktu, że załącznik 1A.2 zawiera podsumowanie zagregowanych danych liczbowych skarżących przedsiębiorstw, a szczegółowe dane dotyczące każdego przedsiębiorstwa podane są w wersji poufnej. Tabele w skardze zawierają również dane liczbowe Novelis, co jest jednak wyraźnie wskazane w dokumencie. Rozbieżności między danymi liczbowymi zawartymi w dokumencie głównym i w załącznikach nie prowadzą zatem do niespójności. Ponadto Komisja oparła swoją ocenę na bardziej szczegółowych załącznikach dotyczących poszczególnych przedsiębiorstw, zawartych w wersji poufnej. Różne sposoby prezentowania danych liczbowych nie miały więc wpływu na zdolność Komisji do oceny wskaźników szkody.

(21)

Po siódme, zainteresowane strony twierdziły, że skarga nie zawierała dowodów potwierdzających występowanie istotnej szkody wyrządzonej przez przywóz pochodzący z ChRL i odniosły się do wad w twierdzeniach dotyczących wskaźników makro i mikro, podając jako uzasadnienie fakt, że kilka wskaźników nie wykazało spadku lub wykazało jedynie nieznaczny spadek.

(22)

Komisja przypomniała, że art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, aby skarga zawierała informacje, w zakresie odpowiednio dostępnym skarżącemu, na temat zmian w wielkości przywozu, w odniesieniu do którego zarzuca się przywóz po cenach dumpingowych, jego wpływu na ceny produktu podobnego na rynku Unii i wpływu na przemysł Unii, wykazanego za pomocą istotnych (ale niekoniecznie wszystkich) czynników i wskaźników oddziałujących na stan tego przemysłu, takich jak czynniki i wskaźniki wymienione w art. 3 ust. 3 i 5 rozporządzenia podstawowego. W niniejszej sprawie szczegółowa analiza szkody zawarta w skardze zawierała dowody wskazujące na znaczną penetrację rynku UE przez przywóz z Chin po cenach, które znacznie podcinają i zaniżają ceny przemysłu Unii. W związku z tym Komisja uznała, że skarga zawiera wystarczające dowody na to, że wyrządziło to istotną szkodę przemysłowi Unii. Dlatego też powyższe argumenty zostały odrzucone.

(23)

Jeden użytkownik, Alupol Packaging, argumentował, że w przeciwieństwie do definicji produktu przedstawionej przez skarżących, która zawierała stwierdzenie "walcowana, ale nieobrobiona więcej", zakupiona ACF była regularnie poddawana dalszej obróbce przez producenta, w tym podziałowi, cięciu na wymaganą szerokość, nawijaniu na określone rdzenie i z określoną średnicą, jak również wyżarzaniu (normalizacji).

(24)

Komisja uznała, że dodatkowe etapy produkcji wskazane przez Alupol Packaging stanowią nieodłączną część procesu produkcji i kwalifikują się jako "walcowanie, ale nieobrobienie więcej". Ponadto szerokość stanowi część struktury numeru kontrolnego produktu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(25)

W uwagach dotyczących wszczęcia postępowania różne zainteresowane strony zawarły uwagi dotyczące wniosków o wyłączenie ACF o grubości poniżej 6 mikronów oraz ACF wykorzystywanej do akumulatorów do pojazdów elektrycznych. Na etapie wszczęcia postępowania nie istniały przesłanki do oddzielnego analizowania takich segmentów. Komisja postanowiła jednak zgromadzić dodatkowe dane w odniesieniu do tych wniosków. Uwagi te, jak również uwagi dotyczące wprowadzenia dolnej granicy grubości do ogólnej definicji produktu, omówiono oddzielnie w sekcji 2.3 dotyczącej wniosków o wyłączenie. Uwagi dotyczące spodziewanego niedoboru podaży w przypadku nałożenia ceł, w tym niedoboru wynikającego z konsumpcji własnej, a także twierdzenia dotyczące niewystarczających inwestycji ze strony przemysłu Unii omówiono w sekcji 6 dotyczącej interesu Unii.

(26)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(27)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktów podobnych w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Próba obejmowała trzech producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad 50 % całkowitej szacunkowej produkcji i 40 % całkowitej szacunkowej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących wstępnego doboru próby.

(28)

W świetle powyższego próbę uznano za reprezentatywną dla przemysłu Unii.

(29)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(30)

Dwóch importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Biorąc pod uwagę niewielką liczbę odpowiedzi, kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych nie była konieczna.

(31)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(32)

Dziewięciu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby trzech przedsiębiorstw na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, jaką to wielkość można było rozsądnie zbadać w dostępnym czasie. Przedsiębiorstwa te reprezentowały ponad 90 % szacowanej całkowitej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wszystkim znanym producentom eksportującym, których dotyczy postępowanie, oraz organom państwa, którego dotyczy postępowanie, zapewniono możliwość przedstawienia uwag w kwestii doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag.

(33)

Sześciu producentów eksportujących z Chin, którzy zgłosili wnioski o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, zostało zaproszonych do przekazania odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Żaden z producentów eksportujących nie przedłożył jednak wypełnionego kwestionariusza w terminie. W związku z tym nie można było rozpatrzyć wniosku o indywidualne badanie.

(34)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej ("rząd ChRL") kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w Chinach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja przesłała również rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego.

(35)

Komisja przesłała kwestionariusze do objętych próbą producentów unijnych, wybranych importerów, użytkowników i objętych próbą producentów eksportujących. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (4) w dniu wszczęcia postępowania.

(36)

Komisja otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od trzech producentów unijnych objętych próbą, sześciu producentów unijnych nieobjętych próbą (makrokwestionariusz), jednego importera niepowiązanego, dziewięciu użytkowników i trzech producentów eksportujących.

(37)

Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 i środki izolacji wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie, jak również przez poszczególne państwa trzecie, Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych zgodnie z art. 16 rozporządzenia podstawowego na etapie tymczasowym. Zamiast tego Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe wszystkich informacji uznanych za niezbędne, aby dokonać tymczasowych ustaleń zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków, jakie pandemia COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne (5). Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe następujących przedsiębiorstw:

(38)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. ("okres objęty dochodzeniem" lub "OD"). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem ("okres badany").

(39)

Postępowanie w niniejszej sprawie wszczęto w okresie przejściowym po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z UE. W tym okresie przejściowym Zjednoczone Królestwo nadal podlegało prawu Unii. Okres przejściowy skończył się w dniu 31 grudnia 2020 r. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. przedsiębiorstwa i stowarzyszenia z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie nie kwalifikują się już jako zainteresowane strony w tym postępowaniu. Podsumowując, ponieważ Zjednoczone Królestwo nie podlega już prawu Unii, ustalenia dotyczące dumpingu i szkody opierają się na danych rynkowych dotyczących UE-27.

(40)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest folia aluminiowa do dalszego przetwarzania ("ACF") o grubości mniejszej niż 0,021 mm, bez podłoża, walcowana, ale nieobrobiona więcej, w rolkach o wadze przekraczającej 10 kg, pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęta kodem CN ex 7607 11 19 (kody TARIC 7607111960 i 7607111991) ("produkt objęty postępowaniem"). Powyższe kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych.

Wyłączone są następujące produkty:

(41)

ACF jest dostarczana w dużych zwojach, a następnie przetwarzana na urządzeniach (laminowana, powlekana, lakierowana, wytłaczana (drukowana), formatowana). Po przetworzeniu ACF jest używana w szerokiej gamie zastosowań, w tym w opakowaniach żywności, farmaceutyków, kosmetyków i wyrobów tytoniowych, jak również w materiałach budowlanych.

(42)

ACF jest produkowana przez walcowanie najpierw podgrzanych wlewków (walcowanie na gorąco) na zwoje o grubości 2-4 mm. Następnie zwoje są walcowane na zimno do wymaganej grubości folii. W drugiej możliwej metodzie walcowania folii, odlewaniu ciągłym, pomija się etap wlewków i przetwarza się stopiony metal bezpośrednio w grubą taśmę natychmiast zwijaną w zwój, z którego następnie walcuje się folię.

(43)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(44)

Komisja uznała zatem na tym etapie, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(45)

Szereg stron złożyło wnioski o wyłączenie produktu w odniesieniu do następujących produktów: ACF o grubości poniżej 6 mikronów ("ACF<6") oraz ACF do akumulatorów do pojazdów elektrycznych ("ACF do akumulatorów samochodowych").

(46)

Kilku użytkowników - Walki, Gascogne i Alupol - twierdziło, że producenci unijni nie oferują ACF<6. Dowodem na to ma być rzekomo fakt, że producenci unijni nie promują takich produktów na swoich stronach internetowych i w swoich broszurach oraz odmawiają przyjmowania zamówień na takie produkty. Producenci unijni nie są również zainteresowani oferowaniem ACF<6, ponieważ ich moce produkcyjne są wykorzystane do realizacji zamówień na inne produkty, w tym również w odpowiedzi na spodziewany popyt na folię do akumulatorów samochodowych. Producenci unijni nie są w stanie zapewnić wymaganej jakości "komercyjnej", zwłaszcza w odniesieniu do porowatości/przepuszczalności, mierzonej maksymalną liczbą otworów na metr kwadratowy. Stosowanie cieńszej ACF jest ponadto bardziej przyjazne dla środowiska i również z tego powodu powinno zostać wyłączone z zakresu dochodzenia.

(47)

Ponadto użytkownicy Tetrapak i Huhtamäki twierdzili, że przemysł Unii charakteryzuje się ograniczeniami w podaży cieńszej ACF.

(48)

Komisja zwróciła się do wszystkich dziewięciu użytkowników współpracujących w ramach dochodzenia, by określili swoje obecne zapotrzebowanie na ACF<6 i jej źródła. Tylko jeden użytkownik potwierdził, że w OD zakupił od jednego producenta chińskiego ilość ACF<6, która przekraczała próg jakościowy dla produkcji komercyjnej. Jednak nawet w przypadku tego użytkownika ACF<6 stanowi bardzo małą część jego konsumpcji ACF. Inni użytkownicy wskazali jedynie zapytania, w których ich klienci dowiadują się o produkty obejmujące ACF<6, i które doprowadziły po OD do zamówień próbnych zarówno w unijnym przemyśle ACF, jak i u producentów chińskich.

(49)

Z odpowiedzi wynikało, że popyt na ACF<6 pojawił się bardzo niedawno i wykazuje tendencję wzrostową. Jak wspomniano w motywie 50, w ciągu ostatnich dziesięciu lat popyt na tę folię był ograniczony, ale bez wyraźnego wzorca. Jest to zgodne z wyjaśnieniami producentów unijnych, że w przeszłości również miało miejsce stopniowe przejście na mniejsze grubości ACF - z grubości 7-8 mikronów jako dolnego zakresu w przeszłości do grubości 6 i 6,35 mikronów jako obecnego standardu dla wielu zastosowań.

(50)

Chociaż badanie przeprowadzone wśród producentów unijnych wykazało, że - poza bezpośrednimi negocjacjami - obecnie żaden z nich nie wprowadza aktywnie na rynek ACF<6, Komisja zebrała wiele dowodów na to, że producenci unijni są w stanie produkować ACF<6. Obejmuje to produkcję rolek testowych po OD, która według dokumentacji z badań spełniała wymagania techniczne nabywcy. Ponadto Komisja mogła potwierdzić sprzedaż ACF<6 przez różnych producentów unijnych w komercyjnych ilościach produkcyjnych, także na ograniczoną skalę, w okresie dziesięciu lat przed OD. Komisja zaobserwowała również inwestycje w kontrolę jakości. Komisja stwierdziła zatem, że przemysł Unii jest w stanie zapewnić jakość odpowiadającą popytowi na rynku.

(51)

Po drugie, zdolność do produkcji ACF<6 jest ograniczona przez ostatni etap, tj. walcownie, Komisja przeanalizowała zatem moce produkcyjne różnych producentów unijnych na tym ostatnim etapie, biorąc również pod uwagę popyt na inne produkty na różnych etapach produkcji. Wszyscy producenci unijni objęci próbą dysponują wystarczającymi wolnymi mocami produkcyjnymi umożliwiającymi im dostarczanie ACF<6, nawet jeśli popyt na folię do akumulatorów samochodowych wzrośnie w przyszłości. Komisja nie mogła zatem potwierdzić ryzyka niedoboru podaży w przypadku przyszłego wzrostu popytu na ACF<6.

(52)

Po trzecie, w odniesieniu do argumentu, że stosowanie cieńszej ACF jest bardziej przyjazne dla środowiska, Komisja przypomniała, że zamierzonym skutkiem środków ochrony handlu w postaci ceł nie jest zapobieganie przywozowi danego produktu, lecz zapewnienie, aby przywóz ten odbywał się po cenach niewyrządzających szkody. Komisja przypomniała również o zdolności producentów unijnych do produkowania ACF<6, jak opisano w motywie 50 powyżej.

(53)

Ponadto jeżeli chodzi o argument Tetrapak i Huhtamäki dotyczący ograniczenia podaży, dochodzenie wykazało, że moce produkcyjne przemysłu Unii w przypadku ACF<6 są znacznie większe niż popyt.

(54)

W świetle powyższych rozważań Komisja tymczasowo odrzuciła wniosek o wyłączenie ACF<6 z zakresu produktu objętego dochodzeniem.

(55)

Jedna zainteresowana strona, Xiamen, wniosła o wyłączenie folii aluminiowej do akumulatorów samochodowych z następujących powodów:

(56)

W odpowiedzi Komisja zauważyła po pierwsze, że wszystkie stopy wymienione przez zainteresowaną stronę mają tę samą cechę, polegającą na tym, że wszystkie zawierają ponad 98 % aluminium, a skarga nie jest ograniczona do jednego konkretnego stopu. Używanie różnych stopów w różnych odmianach produktów nie jest niczym niezwykłym i nie może służyć jako kryterium wykluczenia.

(57)

Po drugie, błyszcząca/matowa powierzchnia jest skutkiem walcowania dwóch warstw ACF razem w ostatniej walcowni, gdzie strony ACF zwrócone do siebie podczas walcowania stają się matowe. Tę metodę produkcji uwzględniono w skardze, w której wyraźnie stwierdzono, że obie powierzchnie ACF mogą być błyszczące, jeżeli tak zadecyduje klient (6). Zamierzone zastosowanie ACF do akumulatorów samochodowych nie może zatem uzasadniać jakiegokolwiek wyłączenia z zakresu produktu, ponieważ właściwości fizyczne produktu są takie same. To samo dotyczy wyższego kosztu wynikającego z walcowania pojedynczej warstwy.

(58)

Po trzecie, produkcja akumulatorów samochodowych w Unii nadal znajduje się w fazie początkowej. Komisja zgromadziła dowody wskazujące, że producenci unijni przygotowują się do zaspokojenia popytu w tym wschodzącym segmencie rynku. Argument ten jest również sprzeczny z twierdzeniem przedsiębiorstwa Walki dotyczącym wyłączenia ACF<6, że przemysł Unii może koncentrować się na folii do akumulatorów samochodowych w tak dużej mierze, iż może nie być zainteresowany przeznaczeniem wystarczających mocy produkcyjnych na ACF<6.

(59)

Po czwarte, fakt, że obecnie z ChRL nie wywozi się dużych ilości, odzwierciedla okoliczność, iż produkcja akumulatorów do pojazdów elektrycznych w UE jest wciąż na początkowym etapie, a zatem nie stanowi argumentu przemawiającego za wyłączeniem.

(60)

Analiza wykazała, że ACF do akumulatorów do pojazdów elektrycznych jest z technicznego punktu widzenia ACF objętą określonym zakresem dochodzenia.

(61)

W świetle powyższych rozważań Komisja tymczasowo odrzuciła wniosek o wyłączenie ACF przeznaczonej do akumulatorów do pojazdów elektrycznych z zakresu produktu objętego dochodzeniem.

(62)

Dowody dostępne w momencie wszczęcia dochodzenia wskazywały na istnienie znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja uznała zatem za właściwe wszczęcie dochodzenia, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(63)

W celu zebrania danych niezbędnych do możliwego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, o udzielenie informacji na temat materiałów stosowanych do produkcji ACF. Siedmiu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(64)

Ponadto Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(65)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że w oparciu o informacje dostępne na tym etapie ewentualnym odpowiednim krajem reprezentatywnym zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego mogłaby być Turcja i Brazylia. Komisja stwierdziła również, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(66)

W dniu 25 listopada 2020 r. Komisja opublikowała pierwszą notę dotyczącą określenia wartości normalnej ("pierwsza nota"), za pośrednictwem której poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, z których zamierza skorzystać w celu określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji ACF. Ponadto Komisja wskazała Brazylię, Rosję i Turcję jako potencjalne odpowiednie reprezentatywne kraje. Komisja dała wszystkim zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia uwag. Komisja otrzymała uwagi od wszystkich producentów eksportujących objętych próbą.

(67)

W dniu 17 marca 2021 r., po zbadaniu otrzymanych uwag, Komisja wydała drugą notę dotyczącą źródeł wykorzystanych do celów określenia wartości normalnej ("druga nota") (pierwsza nota i druga nota zwane są łącznie "notami"). W drugiej nocie Komisja zaktualizowała wykaz czynników produkcji i poinformowała zainteresowane strony, że zamierza przyjąć Turcję za reprezentatywny kraj w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie publicznie dostępnych sprawozdań finansowych producentów elementów wyciskanych z aluminium w Turcji. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Otrzymano uwagi od wszystkich producentów eksportujących objętych próbą.

(68)

Po przeanalizowaniu uwag i informacji przekazanych w sprawie drugiej noty Komisja tymczasowo stwierdziła, że wybór Turcji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju, który będzie można wykorzystać jako źródło informacji na temat niezniekształconych cen i kosztów na potrzeby ustalenia wartości normalnej, jest odpowiedni. Przesłanki uzasadniające ten wybór opisano bardziej szczegółowo w sekcji 3.4 poniżej.

(69)

Po wszczęciu dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała rządowi ChRL dwa kwestionariusze dotyczące występowania zakłóceń. Rząd ChRL nie udzielił jednak żadnej odpowiedzi. W nocie werbalnej z dnia 8 grudnia 2020 r. Komisja poinformowała rząd ChRL, że zamierza zastosować przepis art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do możliwości istnienia znaczących zakłóceń na chińskim krajowym rynku folii aluminiowej do dalszego przetwarzania w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego oraz możliwości istnienia zakłóceń w handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Komisja wezwała rząd ChRL do przedstawienia uwag dotyczących zastosowania art. 18. Nie otrzymano żadnych uwag.

(70)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego "[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu".

(71)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego "w przypadku stwierdzenia […], że w kraju wywozu nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w związku z istnieniem w tym kraju znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b), wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia" oraz wartość ta "obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski" ("koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne" zwane dalej "kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi").

(72)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(73)

Art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego stanowi, że "znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(74)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(75)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że "jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze".

(76)

Na podstawie tego przepisu Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (zwane dalej "sprawozdaniem") (7), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). Sprawozdanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania. Skarga zawierała również pewne istotne dowody uzupełniające sprawozdanie. W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia.

(77)

Skarga zawierała informacje na temat dodatkowych badań i sprawozdań, w których przeanalizowano sytuację przemysłu aluminiowego w ChRL. Po pierwsze, skarżący wymienił dokument Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju pt. "Badanie zakłóceń na rynkach międzynarodowych - łańcuch wartości aluminium" ("badanie OECD") (8), w którym przeprowadzono szczegółową analizę kwestii dotacji finansowych przyznawanych przedsiębiorstwom w przemyśle aluminiowym. Jak zauważyli skarżący na podstawie badania OECD, w chińskim Planie rozwoju sektora metali nieżelaznych na lata 2016-2020 wzywa się między innymi do wprowadzenia środków ochronnych poprzez rozszerzenie wsparcia finansowego i podatkowego, w tym ratowanie przedsiębiorstw lub pomocy w przypadku kredytów zagrożonych. Po drugie, skarżący przywołali raport z dnia 24 kwietnia 2017 r., przygotowany dla WVMetalle, niemieckiego stowarzyszenia sektora metali nieżelaznych (9) ("raport WVMetalle"), który potwierdza ustalenia poczynione w sprawozdaniu, jak również w badaniu OECD. Po trzecie, skarżący zwrócili uwagę, że w niedawnym przeglądzie wygaśnięcia dotyczącym ceł antydumpingowych na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z Chin (10), Komisja potwierdziła istnienie znaczących zakłóceń w cenach aluminium i stwierdziła, że ustalenie to nie ograniczało się do produktu objętego postępowaniem w tym konkretnym dochodzeniu, ale rozciągało się również na ACF produkowaną przy użyciu tego samego materiału wsadowego i przy zastosowaniu identycznych procesów wytwarzania. Ponadto skarżący odnieśli się do dochodzenia antysubsydyjnego prowadzonego przez Departament Handlu Stanów Zjednoczonych ("DOC") w sprawie chińskiej folii aluminiowej, które zakończono w 2018 r. (11) i w którym ustalono istnienie wsparcia rządu chińskiego dla chińskiego sektora folii aluminiowej i subsydiowanie pierwotnego aluminium.

(78)

Jak wskazano w motywie 69, rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody istniejące w aktach sprawy na etapie wszczęcia dochodzenia, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżącego, odnośnie do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie. Uwagi otrzymane w tym względzie od szeregu zainteresowanych stron omówiono w sekcji 3.3.1.11 poniżej.

(79)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi różnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(80)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji "socjalistycznej gospodarki rynkowej". Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i określa zarządzanie gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest "socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność całych osób i zbiorowa własność osób pracujących". Gospodarka państwowa jest "wiodącą siłą gospodarki narodowej", a państwo posiada mandat "do zapewnienia konsolidacji i wzrostu" (12). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej wobec własności prywatnej przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (13).

(81)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin ("KPCh"). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: "System socjalistyczny jest systemem podstawowym Chińskiej Republiki Ludowej" wprowadzono nowe drugie zdanie w brzmieniu: "[p]odstawową cechą chińskiego socjalizmu jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin" (14). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(82)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (15). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(83)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach sprawowania rządów stosują się do systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.3.1.5 poniżej) (16).

(84)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą raczej dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.3.1.8 poniżej) (17). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (18).

(85)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Niemniej jednak charakter tych celów pozostaje niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (19). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (20).

(86)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na pewnych podstawowych aksjomatach, które przewidują różnorakie formy interwencji i zachęcają do nich. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (21).

(87)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(88)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zwykle w drodze rotacji kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, obecności członków partii w organach wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i komórek partii w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.3.1.4), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (22). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (23). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze aluminium zostały omówione bardziej szczegółowo w sekcji 3.3.1.5 poniżej.

(89)

Badanie OECD przedstawione przez skarżącego jako dowód odnosi się do przedsiębiorstw państwowych w sektorze aluminium, które wyraźnie podkreślają w swoich zgłoszeniach regulacyjnych, w jaki sposób odpowiedzialność państwa wpływa na odpowiednie polityki przemysłowe i przekłada się na wsparcie rządowe. W szczególności, jedno z przedsiębiorstw państwowych nadmienia w swoim prospekcie emisyjnym obligacji na 2016 r., że jest jednym z 52 kluczowych przedsiębiorstw państwowych, że odgrywa kluczową rolę w formułowaniu i wdrażaniu polityki w sektorze energetycznym oraz że otrzymuje kompleksowe i trwałe wsparcie ze strony rządu ChRL. Inne przedsiębiorstwo państwowe odwołuje się w swoim prospekcie emisyjnym obligacji na 2017 r. do faktu, że odnośne władze prowincji mogą wywierać znaczący wpływ na przedmiotową grupę (24).

(90)

ChRL są największym producentem aluminium na świecie, a szereg dużych chińskich przedsiębiorstw państwowych należy do największych indywidualnych producentów na całym świecie. Raport WVMetalle wskazuje, że przedsiębiorstwa państwowe mają dominujący udział w rynku krajowym (25), co potwierdzają inne szacunki, według których przedsiębiorstwa te odpowiadają za ponad 50 % całkowitej produkcji pierwotnego aluminium w ChRL (26). Podczas gdy wzrost mocy produkcyjnych w ostatnich latach przypisywany jest częściowo prywatnym przedsiębiorstwom, taki wzrost mocy produkcyjnych zazwyczaj wiązałby się również z różnymi formami zaangażowania ze strony władz (lokalnych), takimi jak tolerowanie nielegalnego zwiększania zdolności produkcyjnych (27). Ponadto moce produkcyjne w sektorze aluminium wśród głównych przedsiębiorstw państwowych również wzrosły, choć w mniejszym stopniu (28).

(91)

Poza kontrolowaniem przedsiębiorstw państwowych rząd ChRL ma także wpływ na prywatne przedsiębiorstwa w ChRL. W trakcie dochodzenia ustalono, że producenci ACF otrzymywali dotacje od rządu. Na przykład wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą wymieniają szereg dotacji rządowych w sprawozdaniach rocznych przedsiębiorstw. Przyznanie wszystkich tych dotacji również wskazuje na znaczną interwencję rządową na rynku.

(92)

Z uwagi na wysoki poziom interwencji rządu w przemyśle aluminiowym i wysoki udział przedsiębiorstw państwowych w tym sektorze, nawet prywatni producenci aluminium, prowadzący działalność w sektorze ACF, nie mogą działać na warunkach rynkowych. W istocie w sektorze aluminium nie tylko przedsiębiorstwa publiczne, ale również prywatne podlegają nadzorowi politycznemu i wytycznym, jak opisano w pkt 3.3.1.5 poniżej.

(93)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (29), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdym przedsiębiorstwie należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (30)), a przedsiębiorstwo zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się "patriotyzmem" i postępowania zgodnie z polityką partii (31). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (32). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktów z aluminium i ich dostawców materiałów.

(94)

Ponadto dnia 15 września 2020 r. opublikowany został dokument zatytułowany "Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze" (33), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych. Zgodnie z sekcją II.4 wytycznych: Musimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze; i sekcją III.6: Musimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów. Poprzez ten dokument partia podkreśliła rolę prywatnych przedsiębiorstw w "pracy Zjednoczonego Frontu" w dążeniu do zwiększenia roli KPCh w organizacjach i podmiotach pozapartyjnych (34).

(95)

Poniższy przykład ilustruje opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w sektorze aluminium.

(96)

Jak ustaliła Komisja w innym dochodzeniu w sprawie niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z Chin (35), w 2017 r. chiński państwowy producent aluminium, China Aluminium International Engineering Corporation Limited ("Chalieco"), zmienił swój statut, nadając większą wagę roli komórek partyjnych w spółce. Uwzględniono w nim cały rozdział na temat komitetu partii, a art. 113 stanowi: Przy podejmowaniu najważniejszych decyzji w przedsiębiorstwie zarząd konsultuje się uprzednio z komitetem Partii w spółce (36). Ponadto w swoim sprawozdaniu rocznym z 2017 r. (37) przedsiębiorstwo Aluminum Corporation of China ("Chalco") stwierdziło, że szereg dyrektorów, kierowników i członków kadry kierowniczej wyższego szczebla - w tym prezes i dyrektor wykonawczy oraz przewodniczący komisji nadzorczej - są członkami CCP.

(97)

W odniesieniu do przedsiębiorstw zajmujących się produkcją wyrobów ACF Xiamen wyjaśnia działania w zakresie budowania Partii w następujący sposób: Xiashun aktywnie promuje budowanie partii i pracę związków zawodowych i jest cały czas zaangażowany w system organizowanych przez lata wspólnych zebrań z udziałem Partii, rządu i pracowników, zapewniając ważną platformę dla pracowników umożliwiającą udział w podejmowaniu decyzji, ochronę ich praw i interesów oraz budowanie harmonijnej atmosfery (38).

(98)

Obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.3.1.8 poniżej), a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku (39). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze aluminium i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(99)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (40).

(100)

Na przykład rząd odgrywa kluczową rolę w rozwoju chińskiego sektora aluminium. Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących bezpośrednio lub pośrednio sektora i wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. Za pomocą tych i innych instrumentów władze ukierunkowują i kontrolują praktycznie każdy aspekt rozwoju i funkcjonowania sektora aluminium. Takie strategie mają istotny bezpośredni lub pośredni wpływ na koszty produkcji wyrobów z aluminium.

(101)

Zgodnie z ustaleniami Komisji w odniesieniu do niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z Chin (41), elementów wyciskanych z aluminium (42) oraz wyrobów walcowanych płaskich z aluminium (środki tymczasowe) (43), w obecnym przypadku dotyczącym produktu objętego postępowaniem, który podobnie jest produktem niższego szczebla wykonywanym z aluminium, zastosowanie mają również następujące fakty:

(102)

Chociaż 13. plan pięcioletni na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego (44), obejmujący okres objęty dochodzeniem, nie zawiera szczegółowych postanowień dotyczących aluminium, w odniesieniu do całego przemysłu metali nieżelaznych przewiduje on strategię wspierania międzynarodowej współpracy w zakresie mocy produkcyjnych i produkcji wyposażenia. Aby osiągnąć te cele, w planie potwierdza się, że wzmocni on systemy wsparcia związane z podatkami, finansami, ubezpieczeniami, inwestycjami i platformami finansowania oraz platformami oceny ryzyka (45).

(103)

Odpowiedni plan sektorowy, Plan rozwoju sektora metali nieżelaznych (2016-2020) ("plan"), określa szczegółowe strategie polityczne i cele, które rząd zamierza osiągnąć w odniesieniu do szeregu branż metali nieżelaznych (46), w tym aluminium.

(104)

Plan ma na celu zwiększenie asortymentu rodzajów produktów wytwarzanych przez chiński przemysł aluminiowy, między innymi poprzez wspieranie innowacji. Wzywa się w nim do szybkiego opracowania systemu własności mieszanej oraz do zwiększenia witalności przedsiębiorstw państwowych. Ponadto przewidziano w nim możliwość gromadzenia zapasów metali nieżelaznych, poprawę bezpieczeństwa zasobów, w tym aluminium, oraz określono konkretne cele ilościowe w zakresie ograniczenia zużycia energii, zwiększenia udziału aluminium pochodzącego z recyklingu w produkcji i zwiększenia wykorzystania mocy produkcyjnych (47).

(105)

Ponadto w planie przewidziano dostosowania strukturalne z surowszą kontrolą nowych zakładów wytopu i eliminowaniem przestarzałych mocy produkcyjnych. W planie przewidziano odpowiednie rozmieszczenie geograficzne zakładów przetwórczych, koncentrację na projektach zwiększających eksploatację zasobów boksytu i tlenku glinu oraz objęto nim politykę w zakresie dostaw i cen energii elektrycznej (48).

(106)

Mając na uwadze ten szeroki zakres środków i strategii politycznych, plan stanowi kontynuację planu dostosowania i rewitalizacji przemysłu metali nieżelaznych z 2009 r., który został przyjęty, aby złagodzić negatywne skutki kryzysu finansowego dla przemysłu metali nieżelaznych. Główne cele określone w planie obejmują między innymi kontrolę wielkości produkcji, restrukturyzację, pozyskiwanie surowców, politykę podatku wywozowego, bezpieczeństwo zasobów, tworzenie zapasów, innowacje technologiczne, politykę finansową oraz planowanie i wdrażanie (49).

(107)

Innym dokumentem strategicznym dotyczącym przemysłu aluminiowego są warunki standardowe mające zastosowanie do przemysłu aluminiowego wydane przez Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych w dniu 18 lipca 2013 r. w celu przyspieszenia dostosowania strukturalnego i ograniczenia nieuporządkowanej ekspansji mocy produkcyjnych w zakresie wytopu aluminium. Warunki standardowe wprowadzają minimalne wielkości produkcji dla nowych obiektów produkcyjnych, standardy jakości i bezpieczeństwo dostaw w odniesieniu do przywożonego i pozyskiwanego w kraju boksytu i tlenku glinu. Warunki standardowe wskazują, że Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnych jest organem odpowiedzialnym za standaryzację przemysłu aluminiowego i zarządzanie nim, a także za publikację wykazu przedsiębiorstw uprawnionych do prowadzenia działalności w przemyśle aluminiowym (50).

(108)

W wydanych przez Urząd Generalny Rady Państwa w 2016 r. wytycznych w sprawie tworzenia doskonałego otoczenia rynkowego, wspierania strukturalnego dostosowania i transformacji sektora metali nieżelaznych oraz zwiększania korzyści (2016/42) (51) władze chińskie określają, że główne cele są następujące: optymalizacja struktury sektora metali nieżelaznych, zasadniczo zrównoważenie podaży najważniejszych kategoriach produktów i popytu na nie, utrzymanie stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych aluminium elektrolitycznego na poziomie powyżej 80 %, znaczące zwiększenie potencjału bezpieczeństwa podaży surowców mineralnych takich jak miedź i aluminium (52). W dokumencie zaleca się dążenie do ścisłej kontroli nowych zdolności produkcyjnych. Aby to osiągnąć, konieczne jest: zapewnienie wdrażania nowych (zmienionych, rozszerzonych) niezbędnych projektów budowlanych z wykorzystaniem elektrolitycznego aluminium, [...] stosowanie nadzoru społecznego i innych narzędzi, zwiększenie nadzoru i działań w zakresie kontroli, rygorystyczne badanie nowych projektów z wykorzystaniem elektrolitycznego aluminium, w przypadku których występują naruszenia przepisów (53). Zapisy te świadczą o znacznym stopniu ingerencji rządu ChRL w sektor metali nieżelaznych, w tym w sektor aluminium.

(109)

Opisana powyżej ingerencja państwa w funkcjonowanie sektora aluminium za pośrednictwem dokumentów dotyczących planowania jest widoczna także na poziomie prowincji. Na przykład w zawiadomieniu samorządu prowincji Szantung (gdzie znajduje się Donghai, duży producent ACF) w sprawie planu wdrażania mającego na celu przyśpieszenie wysokiej jakości rozwoju siedmiu energochłonnych sektorów przemysłu (2018/248) z dnia 6 listopada 2018 r. dąży się do tego, aby popierać rozszerzanie łańcucha sektora elektrolitycznego aluminium w drodze następujących działań: dalszego zwiększania udziału dokładnego i wysoce intensywnego przetwarzania płynnego elektrolitycznego aluminium i materiałów do przetwarzania aluminium, przyśpieszenia i wspierania rozszerzania łańcucha przemysłu aluminiowego o produkty końcowe i produkty wysokiej klasy, rozszerzanie zakresu stosowania wysokiej klasy materiałów z aluminium, poszerzenia możliwości rozwoju sektora obróbki aluminium (54).

(110)

Przez wiele lat przed opublikowaniem wspomnianych wyżej dokumentów programowych państwo ingerowało w funkcjonowanie sektora aluminium, co obrazują na przykład wytyczne dotyczące przyspieszenia restrukturyzacji przemysłu aluminiowego ("wytyczne w sprawie restrukturyzacji") (55) wydane przez Krajową Komisję Rozwoju i Reform w kwietniu 2006 r. Aluminium uznano w nich za podstawowy produkt w rozwoju gospodarki krajowej. W wytycznych w sprawie restrukturyzacji stwierdzono, że przy wdrażaniu polityki rozwoju przemysłowego zatwierdzonej przez Radę Państwa należy zrealizować cele szczegółowe w niektórych dziedzinach. Były one następujące: zwiększenie koncentracji w przemyśle; dostęp do kapitału finansowego (zob. również pkt 3.3.1.8 poniżej); organizacja przemysłu; ścisła kontrola wywozu aluminium elektrolitycznego; oraz likwidacja przestarzałych mocy produkcyjnych.

(111)

Co więcej, na cenę kluczowych czynników produkcji, takich jak energia i energia elektryczna, wpływają także różne rodzaje interwencji rządowych (56). W szczególności państwo ingerowało na korzyść chińskich producentów za pośrednictwem zróżnicowanych, korzystniejszych cen energii. W wytycznych w sprawie tworzenia doskonałego otoczenia rynkowego, wspierania strukturalnego dostosowania i transformacji sektora metali nieżelaznych oraz zwiększania korzyści, o których mowa powyżej, władze chińskie uznały za cel polityki dalsze wdrażanie polityki zróżnicowanych cen energii elektrycznej; zachęcanie kwalifikujących się użytkowników energii elektrycznej do zawierania bezpośrednich umów z przedsiębiorstwami zajmującymi się wytwarzaniem energii elektrycznej; ustalenie cen w drodze negocjacji (57). Komisja ustaliła także, że podobne strategie wdrażano na szczeblu prowincji. Według informacji przekazanych przez China Industry Journal miało to miejsce na przykład w listopadzie 2019 r. w prowincji Junnan: Aby wdrożyć ten plan, prowincja Junnan ogłaszała kolejne określone strategie, takie jak »Opinia wykonawcza w sprawie wspierania zintegrowanego rozwoju energii wodnej i materiałów z aluminium« oraz »Plan wdrożenia cen preferencyjnych w celu propagowania wykorzystywania energii wodnej«. Wydaje się jasne, że każde przedsiębiorstwo, które wniesie swój kontyngent produkcyjny do prowincji Junnan, będzie mogło skorzystać z polityki »ceny preferencyjnej i pełnej transmisji«, co oznacza, że przez pierwsze pięć lat produkcja elektrolitycznego aluminium będzie odnosić korzyść z preferencyjnej ceny energii elektrycznej wynoszącej 0,25 RMB/kWh. Jeżeli chodzi o wysoce intensywne przetwarzanie materiałów, zapewniana jest specjalna preferencyjna cena energii elektrycznej wynosząca 0,20 RMB/kWh. Jak wynika ze sprawozdań, w przypadku projektów zintegrowanych Henan Shenhuo i Sichuan Qiya wnoszących swoje kontyngenty, aby zbudować zakłady w Junnan, już skorzystano z polityki projektów zintegrowanych i zawarto odpowiednie umowy z samorządami terytorialnymi, przedsiębiorstwami obsługującymi sieci energetyczne oraz przedsiębiorstwami zajmującymi się wytwarzaniem energii elektrycznej (58).

(112)

Innym przykładem ingerencji państwa, na poziomie prowincji, w zawiadomieniu samorządu prowincji Szantung w sprawie planu wdrażania mającego na celu przyśpieszenie wysokiej jakości rozwoju siedmiu energochłonnych sektorów przemysłu (zob. motyw 109), jest sformułowanie przez władze celów w zakresie transformacji i modernizacji dla sektora elektrolitycznego aluminium w odniesieniu do zużycia energii: Do 2022 r. zużycie energii elektrycznej do produkcji elektrolitycznego aluminium na tonę aluminium musi ulec zmniejszeniu do około 12 800 kWh; stopień wysoce intensywnego przetwarzania aluminium elektrolitycznego w prowincji musi osiągnąć około 50 %, a wartość dodana aluminium na tonę musi wzrosnąć średnio o ponad 30 % (59).

(113)

W odniesieniu do egzekwowania postanowień zawartych we wspomnianych wyżej dokumentach dotyczących planowania istotną rolę odgrywają chińskie stowarzyszenia branżowe. Podmioty te mają również zapewnić, aby sektor wdrażał strategie rządu ChRL. Odpowiedzialność tę potwierdza także fakt, że prowadząc swoją działalność ściśle współpracują z władzami państwa, czego odzwierciedleniem jest ich status. W przypadku sektora aluminium w statucie chińskiego stowarzyszenia sektora metali nieżelaznych stwierdza się w szczególności, że [s]towarzyszenie stosuje się do podstawowych założeń partii oraz do różnych zasad i strategii, przestrzega konstytucji, przepisów, regulacji i polityki krajowej oraz kieruje się społecznymi i moralnymi wartościami. Powinno ono: wypełniać swój cel, jakim jest służba na rzecz rządu, przemysłu, przedsiębiorstw oraz zarządzających przedsiębiorstwami; tworzyć i udoskonalać mechanizm samodyscypliny w przemyśle; w pełni angażować pracowników rządu, aby uzyskać pomoc; pełnić rolę łącznika między rządem a przedsiębiorstwami". (Artykuł 3). W podobnym tonie w art. 25 określa się, że obowiązek przewodniczącego, wiceprzewodniczącego oraz sekretarza generalnego stowarzyszenia polega na: stosowaniu się do podstawowych założeń, zasad i polityk partii oraz posiadać cechy dobrego polityk (60).

(114)

Podobnie w statucie chińskiego stowarzyszenia sektora produkcji materiałów nieżelaznych określa się, że "stowarzyszenie akceptuje wsparcie biznesowe oraz nadzór i zarządzanie ze strony Komisji ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej, Ministerstwa Spraw Cywilnych oraz chińskiego stowarzyszenia sektora metali nieżelaznych" (art. 4). Jednym z ustalonych elementów działalności stowarzyszenia jest także "aktywne przedstawianie sugestii i opinii na temat rozwoju sektora, dotyczących go strategii, przepisów i regulacji zgodnie z ogólnymi zasadami i zadaniami partii i państwa w zakresie budowania socjalistycznego systemu gospodarki rynkowej oraz z uwzględnieniem bieżącej sytuacji sektora". (Artykuł 6). Ponadto w art. 22 określono także, że przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz sekretarz generalny stowarzyszenia muszą, między innymi, spełniać warunek polegający na: stosowaniu się do podstawowych założeń, zasad i polityk partii oraz posiadać cechy dobrego polityk (61).

(115)

W związku z tym wiele planów, dyrektyw i innych dokumentów dotyczących aluminium, wydawanych na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym wyraźnie wskazuje na wysoki stopień interwencji władz chińskich w sektorze aluminium (62). Za pomocą tych i innych instrumentów władze ukierunkowują i kontrolują praktycznie każdy aspekt rozwoju i funkcjonowania tego sektora.

(116)

Poza planami interwencja rządu w tym sektorze przyjęła formę między innymi środków związanych z wywozem, w tym ceł wywozowych, kontyngentów wywozowych, wymogów dotyczących wyników eksportowych oraz minimalnych wymogów dotyczących cen eksportowych w odniesieniu do różnych surowców do produkcji aluminium.

(117)

Rząd ChRL zniechęca ponadto do wywozu pierwotnego aluminium i czynników wykorzystywanych do jego produkcji, dążąc do promowania wyrobów aluminiowych o wyższej wartości dodanej. Cel ten jest realizowany poprzez objęcie pełnymi lub częściowymi obniżkami podatku VAT przetworzonych wyrobów aluminiowych w połączeniu z niepełnymi obniżkami podatku VAT i podatkami wywozowymi w odniesieniu do aluminium pierwotnego (63).

(118)

Pozostałe rodzaje interwencji rządowych prowadzące do zakłóceń na rynku to między innymi polityka gromadzenia zapasów przez Biuro Rezerw Państwowych oraz rola giełdy Shanghai Futures Exchange (SHFE) (64). Ponadto szereg dochodzeń w sprawie ochrony handlu wykazało, że rząd Chin konsekwentnie przyznawał producentom aluminium różne rodzaje środków pomocy państwa (65). Szeroko zakrojona interwencja rządu ChRL w sektorze aluminium doprowadziła do nadwyżki mocy produkcyjnych (66), co jest zapewne najbardziej oczywistą ilustracją skutków polityki rządu ChRL i wynikających z niej zakłóceń.

(119)

W badaniu OECD wskazano również na dodatkowe wsparcie rządowe mające wpływ na mechanizmy rynkowe w sektorze aluminium. Takie wsparcie zwykle przybiera formę czynników produkcji, w szczególności energii elektrycznej i podstawowego tlenku glinu, sprzedawanych po cenach niższych niż rynkowe (67). W badaniu OECD opisano ponadto, w jaki sposób cele rządu ChRL w odniesieniu do sektora aluminium są przekładane na politykę przemysłową i konkretne działania na szczeblu prowincji i na szczeblu lokalnym, w tym na przykład zastrzyki kapitałowe, prawa pierwszeństwa posiadania zasobów mineralnych, dotacje rządowe oraz subsydia lub zachęty podatkowe (68).

(120)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi nakłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu najważniejszych gałęzi przemysłu, w tym sektora aluminium, obejmującego produkcję wyrobów ACF. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(121)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (69).

(122)

Ponadto, jeżeli chodzi o prawo własności do gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów, w systemie praw własności ChRL można zaobserwować szczególnie rażące braki (70). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (71). Decydując o przydziale gruntów, organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, w tym realizacji określonych planów gospodarczych (72).

(123)

Producenci wyrobów ACF - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia. W związku z tym Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL. Na podstawie dostępnych dowodów można stwierdzić, że powyższe ustalenia odnoszą się również w pełni do sektora wyrobów ACF.

(124)

Potwierdzają to również tymczasowe ustalenia amerykańskiego Departamentu Handlu, który w następstwie dochodzenia dotyczącego niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chin ustalił, opierając się na dostępnych faktach przeciwnych, że udostępnienie gruntów przez rząd Chin za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia stanowi wkład finansowy w rozumieniu sekcji 771 (5) (D) amerykańskiej ustawy o taryfie celnej z 1930 r., wraz z późniejszymi zmianami (73).

(125)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze aluminium dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(126)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy ("MOP"), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (74). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od władz państwowych i w tylko ograniczonym stopniu angażuje się w rokowania zbiorowe i ochronę praw pracowniczych (75). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (76). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(127)

Nie przedstawiono żadnych istotnych dowodów na to, że sektor aluminium, w tym producenci wyrobów ACF, miałby nie podlegać opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze aluminium występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(128)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(129)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (77), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (78), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (79). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (80).

(130)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(131)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił ostatnio, że także decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania w przedsiębiorstwach (81). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględniać w szczególności to, w jaki sposób podmioty "służą krajowym celom rozwoju i gospodarce realnej", a w szczególności, w jaki sposób "obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu" (82).

(132)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (83).

(133)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (84). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(134)

W tym względzie w badaniu OECD wskazano pojedyncze przypadki potwierdzające, że niektórzy producenci aluminium w ChRL uzyskali finansowanie na preferencyjnych warunkach, a ich koszty finansowania nie były, jak się wydaje, uzależnione od stosunku zadłużenia do aktywów. Jak ujawniono w badaniu, jedno z przedsiębiorstw państwowych produkujących aluminium nadmieniło w swoim prospekcie emisyjnym na 2016 r., że otrzymuje znaczne wsparcie finansowe od chińskich banków realizujących politykę rządu, które oferują stopy procentowe poniżej stopy referencyjnej. Z kolei inny producent należący do skarbu państwa wskazał w prospekcie emisyjnym na 2017 r. na swoje silne powiązania z chińskimi bankami, m.in. realizującymi politykę rządu, co zapewnia mu tanie źródła finansowania. W tym kontekście w badaniu stwierdzono, że - o ile możliwych jest wiele powodów, dla których przedsiębiorstwa te uzyskują nisko oprocentowane pożyczki - kontrast między słabymi wskaźnikami finansowymi i niskimi stopami procentowymi może wskazywać na potencjalne niedoszacowanie ryzyka związanego z tymi kredytobiorcami (85).

(135)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(136)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (86) Media państwowe w ChRL podały ostatnio, że KPCh wezwała do "obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów" (87). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(137)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(138)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(139)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor aluminium, w tym producenci wyrobów ACF, miałby być wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(140)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.3.1.1-3.3.1.5 dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.3.1.6-3.3.1.8 powyżej.

(141)

Komisja przypomina, że do produkcji wyrobów ACF niezbędny jest szeroki zakres czynników produkcji. W aktach dochodzenia nie ma dowodów na to, że te czynniki produkcji nie pochodzą z ChRL. W przypadku gdy producenci wyrobów ACF kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(142)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej wyrobów ACF nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. Argumenty i dowody przedstawione w tym względzie przez producentów eksportujących zostały omówione w następnej sekcji.

(143)

Poprzednia analiza, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji publicznych w chińskiej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze aluminium (w tym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem), wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(144)

Przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło w odpowiedzi na drugą notę, że nie ma potrzeby odwoływać się do wartości odniesienia, jeżeli Xiamen pozyskuje czynniki produkcji w warunkach pełnej konkurencji. Przedsiębiorstwo Xiamen twierdziło w szczególności, że ceny odniesienia i ceny ustalone przez Xiamen dla wlewków i płyt są porównywalne, co wydaje się odpierać zarzuty dotyczące istotnych zniekształceń. Ponadto przedsiębiorstwo Zhongji twierdziło, że dokonywało zakupu surowców i energii na zasadach komercyjnych w warunkach pełnej konkurencji.

(145)

Komisja odnotowała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Ten sam przepis rozporządzenia podstawowego dopuszcza możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością na podstawie dokładnych i odpowiednich dowodów, że koszty te nie są zniekształcone. W niniejszej sprawie jednak ani Xiamen, ani Zhongji nie przedstawiły żadnych takich dokładnych i odpowiednich dowodów. Podobne poziomy cen niektórych surowców w państwie wywozu i w reprezentatywnym kraju same w sobie nie wskazują na brak znaczących zakłóceń określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, ponieważ ceny mogą ulegać wahaniom i być w pewnym okresie wyrównane z wielu innych powodów. Występuje sytuacja przeciwna - istnieje szereg innych czynników przyczyniających się do stwierdzenia znaczących zakłóceń, jak wykazano w sekcjach 3.3.1.2-3.3.1.9. W konsekwencji samo odniesienie do porównywalności cen krajowych niektórych surowców z wartościami odniesienia w reprezentatywnym kraju nie może spełnić warunku przedstawienia dokładnych i odpowiednich dowodów. W związku z tym argumenty Xiamen i Zhongji należało odrzucić.

(146)

Ponadto w uwagach dotyczących wszczęcia postępowania przedsiębiorstwo Xiamen po pierwsze stwierdziło, że art. 2 ust. 6a jest niezgodny z porozumieniem antydumpingowym WTO. Dzieje się tak, ponieważ, po pierwsze, w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego przewidziano trzy scenariusze, które pozwalają na skonstruowanie wartości normalnej: (i) sprzedaż nie jest dokonywana w zwykłym obrocie handlowym, (ii) istnieje szczególna sytuacja rynkowa lub (iii) z powodu niskiej wielkości sprzedaży na rynku krajowym sprzedaż ta nie jest reprezentatywna. Xiamen stwierdził, że znaczące zakłócenia nie spełniają żadnego z trzech kryteriów. Ponadto przedsiębiorstwo to twierdziło, że nawet gdyby można było uznać, że pojęcie znaczących zakłóceń wchodzi w zakres drugiego z powyższych kryteriów, zespół orzekający w WTO DS529 Australia - Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 potwierdził, że fakt, iż na cenę krajową produktu objętego postępowaniem i materiały do jego produkcji mają wpływ zakłócenia rządowe, nie wystarcza, aby uznać, że właściwe porównanie między sprzedażą na rynku krajowym a sprzedażą eksportową jest zakłócone "z powodu szczególnej sytuacji rynkowej". Ponadto Xiamen zauważył, że Komisja systematycznie stosowała konstrukcję wartości normalnej, podczas gdy powinna sprawdzać indywidualnie w odniesieniu do każdego przypadku, czy spełnione są warunki określone w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego. Przedsiębiorstwo to stwierdziło ponadto, że w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego wymaga się, aby konstrukcja wartości normalnej odzwierciedlała "koszt w kraju pochodzenia", co zostało potwierdzone w sprawach WTO DS529 Australia - Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 i WTO DS473 Unia Europejska - Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny. Ponadto Xiamen twierdził, że konstrukcja wartości normalnej powinna być zgodna z wymogami określonymi w art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i dodał, że ustalenia w wymienionym wyżej sprawozdaniu DS473 oraz w sprawie WTO DS427 (Chiny - Środki antydumpingowe i wyrównawcze dotyczące brojlerów ze Stanów Zjednoczonych) wymagały od organów dochodzeniowych uwzględnienia zarejestrowanych kosztów producentów eksportujących, chyba że nie są one zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości lub nie odzwierciedlają w sposób uzasadniony kosztów związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem. Nawet gdyby zarejestrowane koszty spełniały te dwa warunki, art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest według Xiamen niezgodny z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego WTO, ponieważ koszty producenta eksportującego są systematycznie pomijane.

(147)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO. Jak wyraźnie wyjaśnił Stały Organ Apelacyjny w sprawie DS473 Unia Europejska - Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny, przepisy WTO zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, należycie dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Komisja przypomniała, że sprawy DS529 Australia - Środki antydumpingowe dotyczące papieru do kopiowania A4 i DS427 Chiny - Brojlery nie dotyczyły interpretacji art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ani przesłanek jego stosowania. Ponadto okoliczności faktyczne tych spraw różniły się od okoliczności faktycznych i kryteriów stanowiących podstawę do zastosowania metodyki na podstawie tego przepisu rozporządzenia podstawowego, która dotyczy występowania znaczących zakłóceń w kraju wywozu. Na podstawie art. 2 ust. 6a wartość normalna jest konstruowana poprzez odniesienie do niezakłóconych kosztów i cen pochodzących z reprezentatywnego kraju lub poprzez odniesienie do międzynarodowej wartości odniesienia, wyłącznie w przypadku stwierdzenia występowania znaczących zakłóceń i ich wpływu na koszty i ceny. W każdym razie w art. 2 ust. 6a akapit drugi, tiret trzecie rozporządzenia podstawowego przewidziano możliwość wykorzystania kosztów krajowych w zakresie, w jakim ustalono, że nie są one zniekształcone. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(148)

Po drugie, Xiamen stwierdził, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 2.2.2 porozumienia antydumpingowego. Ponadto Xiamen Xiashun zauważył, że Organ Apelacyjny w sprawie DS219 WE - Łączniki rur lub przewodów rurowych potwierdził, iż organ prowadzący dochodzenie jest zobowiązany do stosowania rzeczywistych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków producentów eksportujących, o ile istnieją takie dane. Xiamen stwierdził zatem, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 2.2.2 porozumienia antydumpingowego.

(149)

Komisja odnotowała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Jak wyjaśniono powyżej w motywie 147, ten sam przepis rozporządzenia podstawowego dopuszcza również możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością, że koszty te nie są zniekształcone. W tym kontekście producenci eksportujący mieli możliwość przedstawienia dowodów świadczących o tym, że ich indywidualne koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne lub inne koszty nakładów w rzeczywistości nie były zniekształcone. Jak wykazano w sekcjach 3.3.1.2-3.3.1.9, Komisja ustaliła jednak istnienie zakłóceń w chińskim przemyśle aluminiowym i nie istniały żadne jednoznaczne dowody świadczące o tym, że koszty czynników produkcji poszczególnych producentów eksportujących nie były zniekształcone. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(150)

Po trzecie, przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło, że zgodnie z przepisami art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja może wykorzystać koszty krajowe i że jest zobowiązana do przeprowadzenia w tym zakresie analizy dotyczącej danego przedsiębiorstwa i analizy dotyczącej kosztów. Należało zatem przeprowadzić szczegółową analizę Xiamen w oparciu o przedłożony przez to przedsiębiorstwo kwestionariusz.

(151)

Komisja zwróciła uwagę na fakt, że istnienie znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ustala się na poziomie całego państwa. W przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia mają zastosowanie a priori do wszystkich producentów eksportujących w ChRL i dotyczą wszystkich kosztów związanych z ich czynnikami produkcji. W każdym razie ten sam przepis rozporządzenia podstawowego przewiduje możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością, że nie podlegają znaczącym zakłóceniom. Jeżeli jest tak w przypadku co najmniej jednego producenta eksportującego, wówczas art. 2 ust. 6a akapit trzeci wymaga oddzielnej oceny tych wniosków dla każdego eksportera i producenta indywidualnie, nie naruszając przepisów dotyczących kontroli wyrywkowej.

(152)

Obliczenia dotyczące stawki cła antydumpingowego Xiamen odzwierciedlają dane przedłożone przez samo przedsiębiorstwo, obliczone zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, w szczególności art. 2 ust. 6a. Nie było dowodów na to, że na ceny i koszty krajowe przedsiębiorstwa Xiamen nie mają wpływu rozległe zakłócenia stwierdzone na podstawie dostępnych dowodów, z wyjątkiem prętów tytanowo-borowo-aluminiowych określonych w motywie 161. W związku z tym tymczasowe marginesy dumpingu odzwierciedlają szczególną sytuację przedsiębiorstwa, w tym czynniki produkcji i kwoty podane przez przedsiębiorstwo w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, oraz należycie uwzględniają istnienie i wpływ znaczących zakłóceń w ChRL. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(153)

W odniesieniu do swojej indywidualnej sytuacji przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło, że jest przedsiębiorstwem prywatnym i że nie ma dowodów na to, aby było własnością władz chińskich, znajdowało się pod ich kontrolą lub politycznym nadzorem oraz działało zgodnie z ich wskazówkami jako przedsiębiorstwo państwowe, a także stwierdziło, że nie podlegało politycznemu nadzorowi i nie działało zgodnie ze wskazówkami przekazywanymi w drodze ingerencji państwa w odniesieniu do cen i kosztów. Przedsiębiorstwo twierdziło zatem, że "nie jest własnością władz kraju wywozu ani nie jest pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz ani też nie działa zgodnie ze wskazówkami tych władz", jak określono w art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(154)

Komisja powtórzyła, że po ustaleniu znaczących zakłóceń metodyka określona w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ma zastosowanie do całego kraju, chyba że ustalone zostanie z całą pewnością, że na niektóre koszty nie mają wpływu zakłócenia. Przedsiębiorstwo Xiamen nie przedstawiło żadnych takich dowodów, a tylko ogólne argumenty odnoszące się do niektórych kryteriów wymienionych w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, dotyczące istnienia znaczących zakłóceń w kraju wywozu jako całości i niezwiązane z tym, że konkretne koszty przedsiębiorstwa są niezakłócone. Twierdzenie Xiamen dotyczące niezależności od kontroli państwa nie może podważyć obszernego materiału dowodowego i wniosków zawartych w sekcjach 3.3.1.3-3.3.1.5, które pokazują skalę i wszechobecność wpływu rządu i KPCh na chińską gospodarkę, w tym na sektor aluminium. Ponadto, jak wskazano w sekcji 3.3.1.8, rząd dysponuje olbrzymią liczbą instrumentów i zachęt finansowych, aby nakłonić przedsiębiorstwa, w tym stanowiące własność prywatną, do działania zgodnie z jego wskazówkami. Jak opisano w tej samej sekcji, instytucje finansowe, w tym prywatne, korzystają z zachęt związanych z ułatwianiem dostępu do finansowania dla projektów zgodnych z planami rządu, co ma znaczący wpływ na przedsiębiorstwa prywatne, które muszą przestrzegać rządowych wytycznych, aby zapewnić sobie płynność finansową. Argument przedsiębiorstwa Xiamen, że jest ono wolne od wszelkiego wpływu rządu, w tym kontroli właścicielskiej czy nadzoru nad polityką i wskazówek ze strony władz chińskich, należy zatem odrzucić.

(155)

Komisja w szczególności odnotowała, że przedsiębiorstwo Xiamen jest formalnie uznane za: kluczowe przedsiębiorstwo szczebla krajowego wykorzystujące zaawansowaną technologię przez Radę Państwa; przedsiębiorstwo kluczowe dla strategicznych i nowych gałęzi przemysłu prowincji Fujian przez komisję prowincji Fujian ds. gospodarki i technologii informacyjnej; innowacyjne przedsiębiorstwo prowincji Fujian przez Biuro prowincji Fujian ds. nauki i technologii, komisję prowincji Fujian ds. gospodarki i technologii informacyjnej, federację związków zawodowych prowincji Fujian oraz przez komisję rządu ludowego prowincji Fujian ds. nadzoru nad aktywami państwowymi i zarządzania nimi (88). Aby uzyskać te oficjalne tytuły, przedsiębiorstwo musiało spełnić odpowiednie wymogi kwalifikowalności, do których należy m.in. realizowanie oficjalnej linii polityki rządu ChRL oraz zgodność z oficjalnymi strategiami i politykami rządowymi. Jest to również konieczne w celu utrzymania tych tytułów i dalszego korzystania z bezpośredniego lub pośredniego wsparcia rządowego z nimi związanego. Do przykładowych konkretnych polityk, celów i korzyści związanych z byciem uznanym za przedsiębiorstwo kluczowe dla strategicznych i nowych gałęzi przemysłu prowincji Fujian, a jest to tytuł przyznany Xiamen, należą: "Angażowanie przedsiębiorstw kluczowych jako liderów i przykłady, wspieranie rozwoju naukowego strategicznych nowych gałęzi przemysłu w Fujian, "przeskakującego" pewne etapy, oraz realizacja celów i zadań określonych w "planie wdrażania na rzecz przyspieszenia rozwoju strategicznych nowych gałęzi przemysłu w prowincji Fujian"; "Wspieranie różnego rodzaju funduszy venture capital prowincji Fujian umożliwiających strategicznym nowym gałęziom przemysłu dokonywanie inwestycji kapitałowych w celu realizacji głównych projektów przedsiębiorstw kluczowych"; "Zachęcanie i wspieranie przedsiębiorstw kluczowych w prowincji, należących do strategicznych nowych gałęzi przemysłu, aby weszły na rynek publiczny i emitowały obligacje korporacyjne, krótkoterminowe papiery dłużne itp. oraz zapewnianie odpowiedniego wsparcia i usług w zakresie finansowania przedsiębiorstw"; "Komitet prowincji ds. gospodarki i handlu ustanowił wspólnie z departamentami ds. gospodarki i handlu okręgów, miast, kompleksowej strefy eksperymentalnej Pingtan oraz z przedsiębiorstwami prowincji tworzącymi grupy kapitałowe (holdingi) system pracy i kontaktów z przedsiębiorstwami kluczowymi z nowych gałęzi przemysłu, aby pomóc w zakresie koordynacji i rozwiązywania trudności i problemów napotykanych w rozwoju przedsiębiorstw, a także zapewnić monitorowanie i analizę rozwoju przedsiębiorstw kluczowych" (89). Komisja nie przyjęła zatem argumentu przedsiębiorstwa Xiamen, że nie podlega ono kontroli bądź nadzorowi nad polityką bądź wytycznym ze strony władz ChRL.

(156)

Przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło ponadto, że jest przedsiębiorstwem należącym w całości do podmiotu zagranicznego i podlega prawu chińskiemu. Jego udziałowcem było przedsiębiorstwo Daching Enterprises Limited, zarejestrowane w Hongkongu. Przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło ponadto, że jego sprawozdania finansowe zostały poddane audytowi zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, ponieważ jest ono częścią międzynarodowej grupy, oraz że zostało założone na podstawie ustawy o handlu zagranicznym Chińskiej Republiki Ludowej, ustawy o inwestycjach zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej, prawa spółek Chińskiej Republiki Ludowej oraz podlega prawu upadłościowemu Chińskiej Republiki Ludowej. Na mocy tych przepisów prawnych przedsiębiorstwo chronione jest przez prawo upadłościowe, a jego kapitał może swobodnie być przekazywany do wewnątrz lub na zewnątrz, zgodnie z prawem. Przedsiębiorstwo argumentowało dalej, że jego sprawozdanie finansowe zostało zbadane zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości przez firmę Ernst & Young i w przypadku wystąpienia zagrożenia jego dobrej kondycji musiałoby przestrzegać standardów międzynarodowych i ewentualnie być postawione w stan upadłości.

(157)

Komisja przypomniała, że, jak opisano w sekcji 3.3.1.6, zakłócenia w dziedzinie prawa w ChRL nie wynikają z faktu, że przepisy chińskie nie odpowiadają swoim celom. Przeciwnie, przepisy chińskie wzorowane są na podobnych prawach w innych krajach, a zatem same przepisy nie przedstawiają problemu pod względem jakości. Problem tkwi w nieadekwatnym egzekwowaniu tych przepisów oraz roli odgrywanej przez państwo w postępowaniu upadłościowym. Na podstawie ustaleń zawartych w sekcji 3.3.1.6 oraz wobec braku dowodów na to, że Xiamen nie podlega ogólnokrajowym zakłóceniom w zakresie postępowań upadłościowych, argument ten został odrzucony.

(158)

Przedsiębiorstwo Xiamen przedstawiło dalsze uwagi stwierdzając, że przeprowadziło ono niezależne negocjacje cenowe ze swoimi klientami w UE lub poza nią na podstawie kosztów produkcji oraz panujących warunków rynkowych. Dodało, że przy sprzedaży klientom w UE cena oparta była na premii za konwersję, powiększonej o cenę aluminium notowaną na Londyńskiej Giełdzie Metali w przypadku sprzedaży do UE.

(159)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną konstruuje się na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, w przypadku stwierdzenia, że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju. Argumenty streszczone w poprzednim motywie dotyczą ceny eksportowej do UE (lub do innych miejsc), a nie wartości normalnej. Dlatego też Komisja odrzuciła ten argument.

(160)

Jeżeli chodzi o surowce, przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło, że nie istnieją polityka publiczna ani działania publiczne, które faworyzują dostawców krajowych lub w inny sposób wpływają na działanie sił rynkowych w ChRL. W opinii przedsiębiorstwa ma ono swobodę wyboru dostawców, producentów bądź dystrybutorów, po cenach dowolnie negocjowanych. Dodało, że cenę zakupu surowców i innych materiałów do produkcji ustalono drogą negocjacji i przetargu wśród kilku dostawców. Xiamen twierdziło również, że dokonało zakupu części surowców za granicą. Miało to miejsce w szczególności w przypadku prętów tytanowo-borowo-aluminiowych, które w całości nabywa w Zjednoczonym Królestwie.

(161)

Komisja przypomniała w tym względzie, że Xiamen nie przedstawiło dowodów świadczących, że na jego koszty dotyczące materiałów do produkcji pozyskiwanych w kraju nie miała wpływu istotna interwencja rządowa, zgodnie z ustaleniami zawartymi w sekcjach 3.3.1.2-3.3.1.9. W dochodzeniu ustalono zakłócenia w całym łańcuchu aluminium. Zakłócenia te dotyczą również dostawców surowców, którzy podlegają wszystkim rodzajom zakłóceń, jakie występują w ChRL, w tym w odniesieniu do kosztów energii elektrycznej, pracy, dostępu do finansowania itp. W przeciwieństwie do tego, w przypadku zakupów dokonywanych przez Xiamen za granicą na podstawie dowodów przedstawionych, a następnie zdalnie zweryfikowanych krzyżowo, w tym odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, analiza cen tych zakupów (wykazująca ceny podobne do cen stosowanych przez reprezentatywny kraj) i brak jakichkolwiek dowodów zniekształceń cen tego materiału do produkcji w Zjednoczonym Królestwie, wyraźnie ustalono, że cena zakupu prętów tytanowo-borowo-aluminiowych w Zjednoczonym Królestwie (która stanowi niewielką część całkowitych kosztów surowców tego przedsiębiorstwa) nie jest zniekształcona i nie musi być zastąpiona danymi z reprezentatywnego kraju.

(162)

Dochodzenie wykazało ponadto, że przedsiębiorstwo Xiamen utworzyło wspólnie z Yunnan Yunlv Yongxin Metal Processing Co., Ltd (przedsiębiorstwem państwowym) przedsiębiorstwo zarejestrowane pod nazwą Yunnan Yongshun Aluminium Co., Ltd. w okręgu Jianshui prowincji Junnan. Głównym przedmiotem działalności tego przedsiębiorstwa jest produkcja dużych płyt ze stopów aluminium i jest ono dostawcą Xiamen. Powyższe dowodzi, po pierwsze, że Xiamen ściśle współpracuje z państwem chińskim, tworząc spółkę joint venture z przedsiębiorstwem państwowym, a po drugie, że zakłócenia na poziomie krajowym dotyczą również jego dostawców.

(163)

Xiamen stwierdziło ponadto, że rząd nie miał żadnego wpływu na jego zdolność do uzyskania dostępu do kredytu ani na warunki kredytu udzielonego przedsiębiorstwu oraz, że warunki kredytu, takie jak oprocentowanie, ustalane są na podstawie właściwej obowiązującej stopy procentowej. Xiamen stwierdziło też, że jego koszty administracyjne, sprzedaży i ogólne były niezakłócone i rozsądne, w związku z czym powinny zostać uwzględnione.

(164)

Komisja przypomniała, że aby stwierdzić istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, w analizie cen i kosztów w kraju wywozu uwzględnia się potencjalny wpływ co najmniej jednego z elementów zakłócających wymienionych w tym przepisie. Nawet jeżeli producent eksportujący nie korzystał bezpośrednio z żadnego znaczącego finansowania przyznanego przez państwo, quod non, przedsiębiorstwo Xiamen kwalifikowało się do wsparcia finansowego opisanego w sekcjach 3.3.1.8 i 3.3.1.5 poniżej. Wynika to z faktu, że - jak wyjaśniono w sekcji 3.3.1.5 - producent eksportujący, podobnie jak wszystkie przedsiębiorstwa sektora aluminiowego, był uwzględniony w dokumentach państwa chińskiego dotyczących planowania i wytycznych oraz korzystał z dostępu do finansowania za pośrednictwem chińskiego systemu finansowego, o którym mowa w sekcji 3.3.1.8. W tym względzie banki i inne instytucje finansujące przestrzegające zaleceń rządu ChRL ułatwiają dostęp do finansowania uczestnikom rynku, w tym producentom wyrobów z aluminium, tworząc w ten sposób warunki bezpieczeństwa finansowego dla tych przedsiębiorstw i zapewniając im przewagę w porównaniu z podobnymi przedsiębiorstwami spoza ChRL. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 118, Xiamen, które posiada status strategicznej nowej gałęzi przemysłu, kwalifikuje się do otrzymania wsparcia finansowego udostępnianego przedsiębiorstwom o takim statusie, jak opisano we wskazanym motywie.

(165)

W kwestii siły roboczej Xiamen stwierdziło, że przestrzega solidnego i normalnego systemu kosztów wynagrodzeń. Negocjowało w sposób niezależny z pracownikami indywidualne wynagrodzenia, opierając się na stawkach rynkowych oraz na osobistej wiedzy fachowej i osiągnięciach pracowników. Dodało, że w ChRL nie istnieje obowiązek państwa w zakresie kontroli wynagrodzeń.

(166)

Komisja przypomniała, że w sekcji 3.3.1.7 ustalono występowanie zakłóceń na rynku pracy na poziomie krajowym. Kwestie nierozerwalnie związane z chińskim rynkiem pracy, w tym brak związków zawodowych niezależnych od rządu oraz ograniczenia w zakresie mobilności siły roboczej z powodu systemu rejestracji gospodarstw domowych, opisanego w motywie 130, mają zakłócający wpływ na kształtowanie się wynagrodzeń w ChRL. W tym względzie nie ma dowodów świadczących o tym, że zakłócające skutki braku niezależnych związków zawodowych na poziomie krajowym oraz kwestia systemu rejestracji gospodarstw domowych nie dotyczą Xiamen. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(167)

Xiamen stwierdziło ponadto, że ze względu na wszystkie powody wskazane powyżej, jego koszty administracyjne, koszty sprzedaży i ogólne oraz zyski były niezakłócone i rozsądne i powinny zostać uwzględnione w obliczeniach.

(168)

W kwestii argumentu dotyczącego kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków Komisja odnotowała po pierwsze, że jest on ogólny i nieuzasadniony, gdyż odnosi się do innych argumentów wysuniętych przez tego producenta eksportującego, które zostały odrzucone. Art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zawiera ponadto specyficzny wymóg, że w przypadku stwierdzenia znaczących zakłóceń skonstruowana wartość normalna musi obejmować niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski. Ze względu na to, że ten przypadek występuje w niniejszym dochodzeniu, a zakłócenia te dotykają producenta eksportującego oraz jego dostawców, argumenty te zostały odrzucone.

(169)

W związku z tym, oraz z należytym uwzględnieniem wyjątku dotyczącego prętów tytanowo-borowo-aluminiowych, Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(170)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(171)

Jak wyjaśniono w motywach 70-71, Komisja wydała i włączyła do akt dwie noty dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów oraz odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia Turcji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Dokonaną przez Komisję ocenę można podsumować w następujący sposób.

(172)

W pierwszej nocie Komisja wskazała 55 krajów jako kraje o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny. W okresie objętym dochodzeniem Bank Światowy sklasyfikował te kraje jako kraje o "średnio-wysokim dochodzie" na podstawie dochodu narodowego brutto. Stwierdzono jednak, że znaczna produkcja produktu objętego dochodzeniem ma miejsce jedynie w pięciu z tych państw, mianowicie w Armenii, Brazylii, Indonezji, Federacji Rosyjskiej i Turcji.

(173)

Ze względu na niedostępność odpowiednich danych dotyczących przywozu/wywozu lub danych finansowych producentów ACF w Armenii i Indonezji państw tych nie poddano dalszej analizie jako potencjalnych reprezentatywnych krajów.

(174)

W następstwie pierwszej noty przedsiębiorstwo Xiamen stwierdziło, że Komisja powinna uznać Malezję za potencjalny reprezentatywny kraj. Producent eksportujący stwierdził, że w Malezji produkowane są wystarczająco reprezentatywne ilości folii aluminiowej i przywołał dwa przedsiębiorstwa wytwarzające produkt objęty postępowaniem, mianowicie Alcom i UACJ Foil Malaysia. Przedsiębiorstwo Xiamen podtrzymało swój argument w następstwie drugiej noty.

(175)

Po pierwsze, Komisja zauważyła, że w Malezji obowiązują ograniczenia wywozowe w handlu w postaci wymogów dotyczących pozwoleń i podatków wywozowych w odniesieniu do złomu aluminium. Ten czynnik produkcji stanowi około 5-10 % kosztów produkcji. Po drugie, wydaje się, że Alcom nie produkuje ACF, a przedsiębiorstwo UACJ Foil Malaysia przynosiło straty, jak wynika z najnowszych danych finansowych dostępnych za 2019 r. (okres częściowo pokrywający się z OD) w bazie danych Dun&Bradstreet ("D&B") (91). Ponadto noty zawierają specjalny załącznik, który ma pomóc stronom w przedkładaniu informacji o ewentualnych dodatkowych reprezentatywnych krajach lub przedsiębiorstwach do celów art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwo Xiamen nie dostarczyło tych informacji w wymaganej jakości i na poziomie szczegółowości określonym w tym załączniku. Z powyższych powodów argument Xiamen należało odrzucić.

(176)

Co więcej, w przypadku Rosji stwierdzono istnienie ograniczeń wywozowych w postaci podatku wywozowego w odniesieniu do złomu aluminium (92), będącego istotnym produktem ubocznym, który w pewnym stopniu może być ponownie wykorzystany w procesie produkcji ACF. Ponadto większość zapasów folii (która jest kluczowym czynnikiem produkcji ACF, odpowiadającym za ponad 90 % kosztów produkcji, w zależności od procesu produkcji) jest przywożona z Chin lub z państw wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755 (93) ("rozporządzenie (UE) 2015/755"). W związku z tym Komisja wykluczyła Rosję z rozważań i przeanalizowała bardziej szczegółowo w notach Brazylię i Turcję jako potencjalne reprezentatywne kraje.

(177)

W następstwie pierwszej noty wszyscy producenci eksportujący objęci próbą stwierdzili, że ze względu na istnienie różnych zakłóceń na brazylijskim rynku aluminium Brazylia nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem. Twierdzili również, że Novelis do Brasil Ltda, przedsiębiorstwo zaproponowane przez Komisję jako reprezentatywny producent, jest nieodpowiednie, w szczególności w świetle nietypowo wysokiego poziomu zgłoszonego zysku, który to poziom uznano za niereprezentatywny dla danego sektora przemysłowego i nieodpowiedni do wykorzystania w niniejszej sprawie.

(178)

Komisji wiadomo, że w dniu 29 lipca 2020 r. władze brazylijskie wszczęły dochodzenie antydumpingowe w sprawie chińskiego przywozu wyrobów z aluminium do Brazylii (okólnik nr 46 z dnia 28 lipca 2020 r. - "okólnik nr 46" - brazylijskiego sekretariatu handlu zagranicznego - "SECEX") (94). Zakres produktu objętego dochodzeniem, o którym mowa w okólniku 46, w dużej mierze pokrywał się z zakresem produktu objętego postępowaniem w ramach obecnego dochodzenia, określonym w sekcji 2 powyżej. W okólniku nr 46 opublikowano również w formie zindeksowanej wyniki operacyjne skarżących (trzech przedsiębiorstw, w tym Novelis do Brasil), z których wynika, że w okresie 2015-2019 skarżący odnotowali straty.

(179)

Na podstawie tych dowodów Komisja uznała za mało prawdopodobne, aby zgłoszony zysk Novelis do Brasil (19,4 % w ostatnim okresie finansowym) osiągnięto w związku z produktem objętym postępowaniem. W tym względzie, biorąc pod uwagę, że przedsiębiorstwo wytwarza szeroką gamę produktów, Komisja uznała, że taki zysk został najprawdopodobniej i w dużym stopniu osiągnięty w odniesieniu do innych produktów wytwarzanych przez Novelis do Brasil, takich jak produkty dla przemysłu lotniczego i motoryzacyjnego oraz puszki do napojów.

(180)

Komisja uznała zatem, że dane Novelis do Brasil nie stanowią odpowiedniej wartości odniesienia dla ustalenia rozsądnych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym na etapie drugiej noty Komisja odrzuciła Brazylię jako możliwy odpowiedni reprezentatywny kraj i skupiła się w analizie na Turcji.

(181)

Analiza przywozu głównych czynników produkcji do Turcji wykazała, że przywóz z ChRL lub z któregokolwiek z państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755 nie miał znaczącego wpływu na przywóz zapasów folii do Turcji. Ponadto ustalono, że w przypadku Turcji były dostępne bardziej precyzyjne dane dotyczące przywozu głównych czynników produkcji (w tym zapasów folii) niż w przypadku Brazylii.

(182)

W niniejszej sprawie Komisja zidentyfikowała dwóch tureckich producentów ACF, mianowicie Assan Aluminyum i Asaş Aluminyum. Podczas gdy przedsiębiorstwo Assan Aluminyum przynosiło straty w roku obrotowym 2019 (częściowo pokrywającym się z OD), zysk Asaş Aluminyum w 2019 r. był bliski progu rentowności. Komisja zauważa w tym względzie, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego "[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski". Zysk zbliżony do progu rentowności nie może być uznany za rozsądny, w szczególności biorąc pod uwagę poziom zysku osiąganego przez inne tureckie przedsiębiorstwa w sektorze aluminium (95). W związku z tym danych dotyczących Asaş Aluminyum jako producenta ACF wstępnie nie uznano za odpowiednie wartości odniesienia.

(183)

Wobec braku odpowiednich wartości odniesienia pozwalających ustalić rozsądne koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk dla produktu objętego dochodzeniem w Turcji, Komisja wstępnie uznała, że w tych okolicznościach właściwe mogą być dane dotyczące przedsiębiorstw z sektora wytwarzającego produkt podobny. Dokładniej rzecz ujmując, Komisja uznała, że odpowiednie do wykorzystania byłyby dane tureckich przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze elementów wyciskanych z aluminium. Komisja oparła swój wniosek na wiedzy i informacjach już dostępnych w ramach innego niedawnego dochodzenia antydumpingowego (96) w tym samym sektorze (aluminium) i obejmującego podobny produkt, mianowicie elementy wyciskane z aluminium, i podobny okres. Uzupełnieniem były dodatkowe badania.

(184)

Elementy wyciskane z aluminium są wyrobami o składzie surowcowym podobnym do ACF. W procesie produkcji z aluminium można formować różne produkty poprzez wyciskanie, walcowanie lub odlewanie. Elementy wyciskane i ACF uznaje się za półprodukty z aluminium, w związku z czym należą one do tej samej ogólnej kategorii produktów. Ponadto przedsiębiorstwa produkujące elementy wyciskane wytwarzają w niektórych przypadkach również inne wyroby z aluminium, w tym wyroby walcowane obejmujące również ACF (więcej szczegółowych informacji - zob. motyw 193). Uzasadnia to wybór producentów elementów wyciskanych do ustalenia zysku oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w reprezentatywnym kraju.

(185)

Do celów niniejszej sprawy najpierw ustalono dostępność danych przedsiębiorstw za rok obrotowy 2019, obejmujący połowę okresu objętego dochodzeniem. Dane finansowe za 2020 r. nie były dostępne. Następnie wybrano przedsiębiorstwa rentowne (97) we wspomnianym okresie obrotowym. Na podstawie danych z bazy danych D&B za 2019 r. stwierdzono, że trzy ze zidentyfikowanych przedsiębiorstw (98) osiągnęły rozsądny poziom rentowności.

(186)

Ponadto na podstawie dodatkowych badań przeprowadzonych przez Komisję należy zauważyć, że Asaş Aluminyum (producent ACF), jak również dwa inne przedsiębiorstwa wskazane przez Zhongji w uwagach w odpowiedzi na pierwszą notę (P.M.S. Metal Profil Aluminyum Sanayi Ve Ticaret Anonim Sirketi i Cansan Aluminyum Profil Sanayi Ve Ticaret Anonim Sirketi) oprócz produkcji innych półproduktów z aluminium zajmują się wytwarzaniem elementów wyciskanych z aluminium (99). Co więcej, dane finansowe dotyczące P.M.S. Metal i Cansan Aluminyum są łatwo dostępne w bazie danych D&B i w przeciwieństwie do Asaş Aluminyum wspomniane przedsiębiorstwa również odnotowały rozsądny zysk w 2019 r. Do celów niniejszej sprawy Komisja uznaje zatem również wspomniane dwa przedsiębiorstwa za reprezentatywnych producentów w Turcji (zob. pełna lista wybranych przedsiębiorstw w motywie 223).

(187)

W odpowiedzi na drugą notę wszyscy producenci eksportujący objęci próbą sprzeciwili się wykorzystaniu danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków przedsiębiorstw z sektora elementów wyciskanych, wzywając do wykorzystania zamiast tego odpowiednich danych tureckich producentów ACF (rzeczywistych lub skorygowanych danych liczbowych) albo producentów innych wyrobów z aluminium takich jak folia aluminiowa. Przedsiębiorstwa te argumentowały, że elementy wyciskane i ACF nie należą do tej samej ogólnej kategorii produktów lub sektorów i że nie ma podobieństwa między tymi dwoma wyrobami czy to pod względem właściwości fizycznych lub technicznych, zastosowań końcowych, procesu produkcji, czy kosztów produkcji.

(188)

Po pierwsze należy przypomnieć, że Komisja dąży do określenia rzeczywistych, rozsądnych i niezniekształconych danych liczbowych dotyczących zysku oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w reprezentatywnym kraju. Jak wskazano w drugiej nocie, w przypadku braku reprezentatywnego producenta ACF Komisja może w poszukiwaniu odpowiednich wartości odniesienia rozważyć, w stosownych przypadkach, również producentów wytwarzających produkt należący do tej samej ogólnej kategorii lub sektora co produkt objęty dochodzeniem. Mimo że niektóre właściwości, zastosowania końcowe, procesy produkcji i koszty produkcji ACF i elementów wyciskanych z aluminium mogą nie być identyczne, w niniejszej sprawie nie można uznać tych aspektów za rozstrzygające. Oprócz przyczyn już podanych w motywie 184 sektor elementów wyciskanych z aluminium należy do tej samej ogólnej kategorii działalności gospodarczej i przemysłu co produkcja ACF na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej w Unii (100).

(189)

W odniesieniu do twierdzenia, że Komisja powinna wykorzystać dane dotyczące producentów innych wyrobów z aluminium, mianowicie folii aluminiowej (niebędącej ACF), strona ta nie wyjaśniła, pod jakim względem ten produkt, jego cechy i zastosowanie byłyby bardziej odpowiednie niż elementy wyciskane z aluminium i jak można go z nimi porównać. Ponadto producenci eksportujący nie zaproponowali producentów folii aluminiowej z potencjalnego reprezentatywnego kraju, w przypadku których dostępne byłyby dane finansowe oraz rozsądne dane dotyczące zysku. W każdym razie, jak określono poniżej w motywie 190, przedsiębiorstwa wstępnie wykorzystane w niniejszym dochodzeniu są reprezentatywne dla szerszej grupy wyrobów z aluminium, w tym wyrobów walcowanych.

(190)

Po drugie, przedsiębiorstwa uznane za odpowiednie w kontekście art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego często wytwarzają więcej niż jeden produkt. Często zdarza się również, że poziom szczegółowości publicznie dostępnych danych finansowych odpowiednich przedsiębiorstw w reprezentatywnym kraju nie pozwala na przeprowadzenie bardziej szczegółowej analizy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku na poziomie pojedynczych produktów. Podobnie w tym przypadku dane finansowe zidentyfikowanych producentów elementów wyciskanych są dostępne w bazie danych D&B jedynie na poziomie zagregowanym, podczas gdy, jak wskazano w motywie 186 powyżej, niektórzy producenci elementów wyciskanych wytwarzają również inne półprodukty z aluminium. Dostępne dane finansowe dotyczące przedsiębiorstw produkujących elementy wyciskane z aluminium są w związku z tym reprezentatywne nie tylko ściśle w odniesieniu do sytuacji na rynku tych elementów, lecz również w odniesieniu do rynku szerszej grupy produktów, w tym wyrobów walcowanych. Odrzucono zatem wniosek o wykorzystanie alternatywnych danych finansowych.

(191)

Ponadto wszyscy producenci eksportujący objęci próbą zakwestionowali fakt, że Komisja nie uwzględniła Asaş Aluminyum (producenta ACF) ze względu na zbyt niski zysk, uznała natomiast wszystkie rentowne przedsiębiorstwa produkujące elementy wyciskane z aluminium, niezależnie od ich indywidualnego poziomu zysku, za potencjalnie reprezentatywnych producentów. Przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło ponadto, że rentowność Asaş Aluminyum nie była nierozsądna w kontekście sektora ACF.

(192)

Komisja zauważyła, że do celów ustalania rozsądnej wysokości kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku bardziej odpowiednie jest wykorzystanie połączonych i ważonych danych finansowych koszyka przedsiębiorstw, których dane wskazują na rozsądnych zysk (poza poziomem zysku ujemnego lub zbliżonego do progu rentowności), niż badanie wyników pojedynczego producenta. Jak określono w motywie 177 oraz w notach do akt, w tym przypadku zysk zbliżony do progu rentowności, oparty wyłącznie na danych pojedynczego przedsiębiorstwa, nie może być uznany za rozsądny w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(193)

Przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło ponadto, że ustalenia Komisji dotyczące danych finansowych, które mają być wykorzystywane w odniesieniu do reprezentatywnych producentów, muszą zostać ponownie przeanalizowane po udostępnieniu danych za 2020 r. Według przedsiębiorstwa Zhongji pandemia COVID-19 nie miała znaczącego wpływu na dane za 2019 r. zarówno w przypadku producentów chińskich, jak i innych producentów w potencjalnych reprezentatywnych krajach, podczas gdy w pełni odbiła się na danych za 2020 r.

(194)

W odpowiedzi Komisja zauważyła, że pandemię COVID-19 ogłoszono w marcu 2020 r. (101), a zatem okres pandemii pokrywa się z OD tylko w odniesieniu do jednego kwartału. Po drugie, OD obejmował okres od lipca 2019 r. do czerwca 2020 r., co oznacza, że dane za 2019 r. i za 2020 r. są dla oceny dokonywanej przez Komisję równie istotne. W każdym razie Komisja nie zidentyfikowała żadnych dostępnych danych finansowych za 2020 r., które byłyby dla niniejszej sprawy istotne. Ponadto twierdzenie przedsiębiorstwa Zhongji dotyczące wpływu pandemii COVID-19 na producentów jest nieuzasadnione, a - uwzględniając wyniki producentów eksportujących objętych próbą w OD w porównaniu z 2019 r. - wydaje się ono niewiarygodne.

(195)

Podsumowując, dane finansowe dotyczące reprezentatywnej grupy producentów elementów wyciskanych z aluminium uznane za orientacyjne w odniesieniu do sytuacji i poziomów zysku w segmencie półproduktów z aluminium (w tym ACF) są dostępne i uznane za odpowiednie do ustalenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(196)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Turcja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem na tym etapie dochodzenia, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(197)

W świetle powyższej analizy i zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja zamierza (zgodnie z drugą notą) wybrać Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj i wykorzystać dane finansowe dotyczące producentów elementów wyciskanych z aluminium, których to producentów wymieniono w motywie 223.

(198)

Na podstawie informacji przedstawionych przez zainteresowane strony oraz innych odpowiednich informacji dostępnych w aktach Komisja sporządziła w pierwszej nocie wstępny wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych do wytworzenia produktu objętego dochodzeniem.

(199)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja określiła również źródła, które należy wykorzystać do ustalenia niezniekształconych cen i wartości odniesienia. Głównym źródłem, które Komisja zaproponowała do wykorzystania, była baza danych Global Trade Atlas ("GTA"). Ponadto Komisja ustaliła kody systemu zharmonizowanego (HS) czynników produkcji, które w pierwszej nocie uwzględniono początkowo do wykorzystania w analizie GTA na podstawie informacji przekazanych przez zainteresowane strony.

(200)

Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w pierwszej nocie. Następnie w drugiej nocie Komisja zaktualizowała informacje na temat szeregu czynników produkcji, uwzględniając uwagi otrzymane od zainteresowanych stron.

(201)

Komisja ustaliła ponadto, że do celów konstruowania wartości normalnej pominąć należy liczne czynniki produkcji wymienione wstępnie w notach, ponieważ w rzeczywistości żaden z producentów eksportujących objętych próbą nie używał ich w procesie produkcji ACF (zob. również bardziej szczegółowe informacje w motywach 230-231).

(202)

W związku z powyższym w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Turcji zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki w procesie produkcji ACF

(203)

W celu ustalenia niezniekształconej ceny surowców Komisja wykorzystała jako podstawę średnią ważoną cenę importową (CIF) do reprezentatywnego kraju, zgłoszoną w bazie danych GTA, ze wszystkich państw trzecich z wyłączeniem ChRL i państw niebędących członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755. Komisja podjęła decyzję o wyłączeniu przywozów z Chin, ponieważ stwierdziła, że nieodpowiednie jest stosowanie krajowych cen i kosztów w Chinach ze względu na istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego (zob. sekcja 3.3.1 powyżej). Wobec braku dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na eksport. Średnia ważona cena importowa została w stosownych przypadkach skorygowana o należności celne przywozowe.

(204)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócone koszty transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezakłóconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(205)

W przypadku niewielkiej liczby czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja potraktowała te czynniki produkcji jako materiały zużywalne, jak wyjaśniono w motywie 227.

(206)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło, że bazy danych, na których opiera się Komisja (w szczególności GTA i D&B), nie są ogólnodostępne, gdyż mogą z nich korzystać jedynie abonenci, oraz że w przypadku braku abonamentu strony nie mogą odpowiednio skorzystać z przysługującego im prawa do obrony. Ponadto przedsiębiorstwo Zhongji wyraziło obawy dotyczące wiarygodności danych zawartych w bazie danych D&B, wspominając o nieścisłościach wykrytych w danych wprowadzonych do tej bazy na temat jednostki powiązanej Zhongji z Hongkongu. Przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło również, że Komisja nie ujawniła w drugiej nocie zaktualizowanych wartości, które miały być wykorzystywane w odniesieniu do poszczególnych czynników produkcji, a także nie ujawniła podstawowych danych źródłowych i przeprowadzonych obliczeń.

(207)

Po pierwsze, Komisja zwróciła uwagę na fakt, że zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego dane nie muszą być "publicznie dostępne", ale "łatwo dostępne". Komisja podkreśliła, że "publicznie dostępne" oznacza dostępne dla ogółu społeczeństwa, natomiast "łatwo dostępne" oznacza dostępne dla każdego, kto spełni określone warunki, na przykład uiści stosowną opłatę. Po drugie, baza danych D&B jest kompleksowym, szeroko stosowanym i uznanym katalogiem biznesowym, który Komisja w nieograniczony sposób wykorzystała do zidentyfikowania producentów w potencjalnych reprezentatywnych krajach. Wszelkie potencjalne nieścisłości wprowadzone do bazy danych w odniesieniu do jednostki powiązanej Zhongji z Hongkongu nie zostały poparte dowodami. Zapisy dotyczące tego przedsiębiorstwa nie są nawet dostępne w bazie danych D&B (102), a ponadto wyciąg dostarczony przez Zhongji zawiera przychody modelowane, a nie rzeczywiste. W żadnym razie domniemane nieścisłości nie mogłyby podważyć wiarygodności danych, które Komisja wykorzystała w niniejszej sprawie, ponieważ dane dotyczące jednostki powiązanej Zhongji z Hongkongu nie zostały w żaden sposób wykorzystane do celów stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Po trzecie, wszelkie istotne informacje wykorzystane do skonstruowania wartości normalnej dla producentów eksportujących, w tym wszystkie dane podstawowe i szczegółowe obliczenia, udostępniono producentom w postaci ujawnień ogólnych lub dotyczących konkretnego przedsiębiorstwa, umożliwiając w ten sposób wspomnianym przedsiębiorstwom należyte skorzystanie z prawa do obrony. W związku z tym odrzucono powyższy argument.

(208)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwo Donghai, jak również Zhongji wielokrotnie kwestionowały uwzględnienie należności celnych przywozowych opłaconych w reprezentatywnym kraju w odniesieniu do każdego surowca stosowanego do produkcji, który wykorzystano przy konstruowaniu wartości normalnej. Według Zhongji poprzez włączenie należności celnych przywozowych do kosztów Komisja zniekształca te koszty i nie uzyskuje niezniekształconego kosztu produkcji w Chinach. Przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło też, że zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. a) rozporządzenia podstawowego stosowne koszty w Chinach nie obejmują należności celnych przywozowych, ponieważ czynniki produkcji są wytwarzane w kraju. Podobnie przedsiębiorstwo Donghai stwierdziło, że ponieważ zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ocenę przeprowadza się oddzielnie dla każdego eksportera i producenta, uwzględnienie należności celnych przywozowych za surowce, które chińskie przedsiębiorstwa nabyły na rynku krajowym, nie może być uznane za uzasadnione.

(209)

Należy zauważyć, że na potrzeby stosowania art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego celem jest ustalenie niezniekształconych cen czynników produkcji na reprezentatywnych rynkach. W razie braku dostępnych danych dotyczących cen krajowych w możliwych reprezentatywnych krajach (co ma miejsce również w tym przypadku) stosuje się łatwo dostępne dla Komisji dane dotyczące cen importowych. Aby uzyskać rozsądny wskaźnik zastępczy reprezentujący niezniekształconą cenę krajową na rynku krajowym w wybranym reprezentatywnym kraju, ustalone ceny importowe należy skorygować poprzez dodanie odpowiednich należności celnych przywozowych, ponieważ mają one również wpływ na cenę rzeczywistą na rynku krajowym. W przypadku braku należności celnych przywozowych cena nie jest reprezentatywna dla ceny rynkowej w reprezentatywnym kraju. Ponadto ocenę tę przeprowadzono oddzielnie dla każdego objętego próbą producenta eksportującego w celu ustalenia dla niego oddzielnych marginesów dumpingu. Twierdzenia stron należało zatem odrzucić.

(210)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwa Donghai i Zhongji stwierdziły, że złom aluminium, który wytwarzają w procesie produkcji ACF, charakteryzuje się takim samym lub podobnym poziomem czystości jak aluminiowy wlewek oraz że złom ten był wykorzystywany w podobny sposób jak wlewki aluminiowe na etapie odlewania. W związku z tym według tych przedsiębiorstw kod HS podany przez Komisję w notach (7602 00) lub nawet 8-cyfrowy kod 7602 00 90 będzie odnosił się do innego produktu, mianowicie do złomu aluminium pochodzącego z różnych źródeł, o niższej czystości i innym składzie stopu, który nie odpowiada jakości złomu faktycznie wyprodukowanego przez przedsiębiorstwa.

(211)

Po pierwsze, na podstawie dowodów dostarczonych zarówno przez Donghai, jak i Zhongji w trakcie zdalnej kontroli krzyżowej Komisja zauważyła, że złom aluminium wykorzystywany (i sprzedawany) przez tych producentów eksportujących nie był wyceniany na tym samym poziomie co wlewki aluminiowe, lecz obniżano cenę w zależności od klasy, aby odzwierciedlić czystość złomu. Potwierdzono zatem, że cena wlewka aluminiowego przewyższała cenę wytworzonego złomu aluminium.

(212)

Po drugie, Komisja ustaliła, że jeżeli chodzi o właściwy kod towaru według nomenklatury tureckiej, istnieje rozróżnienie na tak zwany złom produkcyjny objęty 8-cyfrowym kodem towarowym 7602 00 19 oraz na złom objęty 8-cyfrowym kodem towarowym 7602 00 90. Na podstawie dokonanego przez Komisję przeglądu odpowiednich kodów oraz argumentów stron wydaje się, że kod towaru 7602 00 19 lepiej odzwierciedla rodzaj złomu używanego i wytwarzanego zarówno przez Donghai, jak i Zhongji. W związku z tym Komisja postanowiła wykorzystać jako wartość odniesienia cenę importową w ramach kodu towaru 7602 00 19, a nie cenę importową wlewka, jak sugerowały przedsiębiorstwa.

(213)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło, że poleganie na danych dotyczących przywozu z tureckiej bazy danych GTA opartych na 8-cyfrowym kodzie towaru dla zapasów folii (7606 12 92) nie było reprezentatywne ani nie odpowiadało kosztom ponoszonym przez Zhongji w odniesieniu do zapasów folii. W szczególności Zhongji twierdziło, że ceny z tureckiej bazy danych GTA są wyższe niż ceny w Unii. Ponadto, według przedsiębiorstwa, dane dotyczące przywozu dla kodu towarowego 7606 12 92 obejmują również przywóz zapasów folii wykorzystywanych do produkcji części samolotów i w przemyśle motoryzacyjnym, co rzekomo doprowadziło do znacznej inflacji cenowej. Przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło ponadto, że w bazie danych GTA nie ma rozróżnienia między rodzajami stopów. Chociaż Zhongji wykorzystuje w swoich foliach tylko niektóre tańsze rodzaje stopów, dane z bazy danych GTA, na których oparła się Komisja, obejmowały wszystkie stopy. Przedsiębiorstwo Zhongji zwróciło się zatem o dostosowanie danych z bazy danych GTA w oparciu o cenę określonego stopu podobnego pod względem składników chemicznych i metalowych do gatunków użytych przez Zhongji w sprawozdaniu CRU (103). Zhongji twierdziło, że skarga również opierała się na danych CRU, szczególnie w kontekście Turcji jako kraju reprezentatywnego. Przedsiębiorstwo Donghai przedstawiło wniosek o podobnej treści, twierdząc, że do wykorzystania lepiej nadają się dane CRU, ponieważ umożliwiają rozróżnienie produktów na podstawie konkretnych rodzajów stopu. Ponadto przedsiębiorstwo Zhongji twierdziło, że kilka transakcji przywozowych włączonych do bazy danych GTA dotyczących przywozu zapasów folii wykazywało nienaturalnie wysokie ceny jednostkowe i powinno zostać wykluczonych.

(214)

Na wstępie przypomina się, że zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja miała na celu określenie odpowiednich kosztów produkcji w odpowiednim kraju reprezentatywnym o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do państwa wywozu lub, jeżeli uzna to za właściwe, niezniekształconych cen międzynarodowych, kosztów lub wartości odniesienia (104).

(215)

W przedmiotowej sprawie ceny importowe towarów przywożonych do Turcji są dostępne w bazie danych GTA (105). W odniesieniu do zapasów folii dane w bazie danych GTA są dostępne na poziomie 8-cyfrowym, co umożliwia Komisji uchwycenie w szczególności przywozu zapasów folii o grubości stosowanej przez producentów ACF (grubość poniżej 3 mm). 8-cyfrowy kod wyklucza również grubszą folię oraz folię przeznaczoną do innych zastosowań końcowych, taką jak folia do puszek na napoje lub folia powlekana. Dlatego też dane GTA na poziomie 8 cyfr nie tylko obejmują wszystkie rodzaje zapasów folii używanych do produkcji ACF, ale również w znacznym stopniu wykluczają rodzaje zapasów folii używanych do innych zastosowań. Dane te są zatem odpowiednie do celów stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(216)

Ponadto, w przeciwieństwie do danych z bazy danych GTA, które w sposób wiarygodny obejmują zapasy folii wykorzystywane przez producentów ACF, dane pochodzące ze sprawozdania CRU mają liczne właściwości, które sprawiają, że są one mniej odpowiednie do wykorzystania. Po pierwsze, dane CRU, na które powołują się przedsiębiorstwa Donghai i Zhongji, dotyczą jedynie cen folii wyprodukowanej z określonego stopu typu 1050. Z drugiej strony, objęci próbą producenci eksportujący nie tylko używali różnych stopów serii 1xxx, ale także w dużych ilościach używali stopów serii 8xxx, o których wiadomo, że są najwyższej jakości (co potwierdzono także podczas zdalnej kontroli krzyżowej z Zhongji), a zatem są droższe niż stopy serii 1xxx. Dlatego też cena stopu 1050 nie może być reprezentatywna dla cen zapasów folii faktycznie wykorzystywanych przez producentów ACF w procesie produkcji. Ponadto ceny CRU zaproponowane przez strony dotyczyły cen w kilku państwach członkowskich Unii (Niemcy, Włochy, Francja) i w Zjednoczonym Królestwie, a zatem nie odzwierciedlały one ani sytuacji w reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego, ani międzynarodowych wartości odniesienia. Co więcej, chociaż dane CRU wykorzystano w skardze, służyły one raczej do określenia mocy produkcyjnych i konsumpcji ACF w Turcji, a nie do określenia wartości odniesienia dla czynników produkcji.

(217)

I wreszcie, Komisja rozważyła dostępne dane dotyczące przywozu w odniesieniu do całości zapasów folii. Zastosowanie średniej ceny zmniejsza wpływ wszelkich potencjalnie nietypowych cen w dolnej i górnej części przedziału i w równym stopniu odzwierciedla paletę różnych jakości użytego surowca (w tym przypadku np. stopów serii 1xxx i 8xxx) na odnośnym reprezentatywnym rynku.

(218)

Aby ustanowić wartość odniesienia dla kosztów pracy, Komisja wykorzystała najnowsze dane statystyczne opublikowane przez turecki urząd statystyczny (106). Urząd ten publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki. Komisja określiła wartość odniesienia na podstawie godzinowych kosztów pracy za 2016 r. w odniesieniu do działalności gospodarczej C.24 (produkcja metali) (107). Wartości te następnie skorygowano o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen produkcji (108) publikowanego przez turecki urząd statystyczny, aby odzwierciedlić koszty w okresie objętym dochodzeniem.

(219)

Przedsiębiorstwa Donghai oraz Zhongji argumentowały, że pod względem wartości odniesienia stosowanych do siły roboczej, produkcja ACF jest bliższa działaniom objętym kodem 25 (Produkcja gotowych wyrobów metalowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń), a mianowicie klasie 25.50 (Kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali; metalurgia proszków) lub klasie 25.92 (Produkcja opakowań z metali lekkich), niż działaniom objętym kodem C.24. Ponadto przedsiębiorstwo Zhongji stwierdziło, że niektórzy producenci unijni (Amcor i Carcano Antonio) są sklasyfikowani w klasie 25.92 NACE.

(220)

Komisja zauważyła, że w oparciu o statystyczną klasyfikację działalności gospodarczej w Unii (która jest zgodna z międzynarodową klasyfikacją ONZ) produkcja aluminium mieści się w dziale 24, a dokładniej w grupie 24.4 (Produkcja metali szlachetnych i innych metali nieżelaznych) i klasie 24.42 (109). Klasa ta obejmuje produkcję aluminium, w tym działania takie jak produkcja półproduktów z aluminium i produkcja opakowaniowej folii aluminiowej. Fakt, że niektórzy producenci ACF mogą być sklasyfikowani w innej klasie NACE (np. 25.92) oznacza po prostu, że przedsiębiorstwa te produkują, między innymi, również opakowania metalowe, które nie są uważane za ACF. W związku z tym Komisja podtrzymała stanowisko, że prawidłowo ustaliła wartość odniesienia, wykorzystując jako podstawę koszty pracy dla działalności gospodarczej C.24 (produkcja metali), a twierdzenia stron musiały zostać odrzucone.

(221)

Aby ustalić cenę odniesienia energii elektrycznej, Komisja wykorzystała ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Turcji opublikowane przez turecki urząd statystyczny (110). Wartość odniesienia ustalono na podstawie ceny energii elektrycznej opublikowanej w dniu 23 września 2020 r. Podana cena jest średnią z drugiego półrocza 2019 r. i pierwszego półrocza 2020 r. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w zakresie zużycia, który wynosi odpowiednio 70 000 ≤ T < 150 000 MWh i > 150 000 MWh. Komisja wykorzystała ceny na poziomie netto (bez VAT).

(222)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego "skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski". Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(223)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków Komisja wykorzystała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski pięciu przedsiębiorstw w Turcji, które wskazano jako produkujące produkt podobny (wśród innych półproduktów z aluminium), tj. elementy wyciskane z aluminium, jak wyjaśniono w motywach 190-196. Jak wskazano w tych motywach, Komisja wykorzystała dane liczbowe odnoszące się do danych finansowych za 2019 r., ponieważ były to najnowsze dostępne dane, które ponadto pokrywają się z OD w odniesieniu do połowy roku. Wykorzystano dane dla następujących pięciu przedsiębiorstw:

(224)

Na podstawie niezniekształconych cen i wartości odniesienia opisanych powyżej Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(225)

W celu ustalenia niezniekształconych kosztów produkcji dla każdego podmiotu prawnego wytwarzającego i dokonującego wywozu produktu objętego postępowaniem Komisja zastąpiła, w odniesieniu do każdego producenta eksportującego, czynniki produkcji nabyte zarówno od stron powiązanych, jak i niepowiązanych czynnikami produkcji przedstawionymi w tabeli 2.

(226)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji na podstawie czynników produkcji zakupionych przez każde z przedsiębiorstw. Następnie zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji każdego z współpracujących producentów eksportujących. Komisja pomniejszyła koszty produkcji o niezniekształcone koszty produktów ubocznych wykorzystanych ponownie w procesie produkcji.

(227)

Po drugie, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała koszty ogólne produkcji. Koszty ogólne produkcji, jakie ponieśli współpracujący producenci eksportujący zostały powiększone o koszty materiałów zużywalnych, o których mowa w motywie 205, i wyrażone następnie jako udział w kosztach produkcji faktycznie poniesionych przez poszczególnych producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(228)

Ponadto Komisja dodała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określone na podstawie danych dotyczących pięciu tureckich przedsiębiorstw (zob. motyw 223). Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconego całkowitego kosztu produkcji wyniosły 8,7 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do całkowitych niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 7,5 %.

(229)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(230)

Przedsiębiorstwo Donghai twierdziło, że jego podmiot produkujący ACF powinien być traktowany, wraz z innymi podmiotami należącymi do tej samej grupy przedsiębiorstw ("grupa Nanshan"), w sposób skonsolidowany w odniesieniu do obliczania wartości normalnej, tj. Komisja powinna jedynie rozważyć zastąpienie cen czynników produkcji, które grupa Nanshan kupowała na początku procesu produkcji od strony niepowiązanej, cenami odniesienia. Donghai odniosło się w tym kontekście do praktyki Komisji dotyczącej pojęcia "jednej jednostki gospodarczej" stosowanego na potrzeby ustalenia ceny eksportowej. Podobnie przedsiębiorstwo Zhongji argumentowało, że jego podmiot produkujący ACF zaopatrywał się w większość zapasów folii w przedsiębiorstwach powiązanych i że w celu skonstruowania wartości normalnej podmiotu produkującego Zhongji Komisja powinna wziąć pod uwagę składniki kosztów (produkcji zapasów folii) tych przedsiębiorstw powiązanych. Według Zhongji fakt, że podmiot produkujący Zhongji był częścią zintegrowanej grupy przedsiębiorstw i zaopatrywał się w surowce u powiązanych podmiotów, powinien być należycie odzwierciedlony i traktowany inaczej niż to przewidziano w scenariuszu, w którym surowce są dostarczane przez niepowiązanych dostawców.

(231)

Po pierwsze, Komisja zauważyła, że pojęcie "jednej jednostki gospodarczej" ma zastosowanie do ustalenia ceny eksportowej lub krajowej w zakresie, w jakim umożliwia ono określenie odpowiedniej ceny dla niezależnych klientów oraz ewentualnych korekt takich cen, gdy sprzedaży krajowej lub eksportowej dokonuje się za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego. Natomiast kwestia podniesiona przez przedsiębiorstwa Donghai i Zhongji dotyczy procesu produkcji i odpowiednich nakładów wykorzystywanych przez podmioty produkujące do wytworzenia produktu objętego postępowaniem. W tym względzie stałą praktyką Komisji (stosowaną również w niniejszej sprawie) jest konstruowanie wartości normalnej dla każdego indywidualnego podmiotu będącego producentem eksportującym w oparciu o określony proces produkcji i czynniki produkcji zakupione przez każdy podmiot prawny wytwarzający produkt objęty postępowaniem. Wniosek, aby proces produkcji ustalono w sposób skonsolidowany i przy użyciu czynników produkcji powiązanych producentów wytwarzających produkty na potrzeby rynku wyższego szczebla inne niż ACF, zaciemniłby rzeczywistość przemysłową i gospodarczą podmiotów produkujących ACF poprzez nieuzasadnione założenie, że grupa powiązanych przedsiębiorstw stanowi jeden zintegrowany podmiot produkujący. W związku z powyższym odrzucono argumenty przedstawione przez Donghai i Zhongji.

(232)

Pierwszy z objętych próbą producentów eksportujących, przedsiębiorstwo Donghai, wywoził produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Chinach, a ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(233)

Ponadto przedsiębiorstwo Donghai sprzedawało do Unii produkt objęty postępowaniem również za pośrednictwem dodatkowego przedsiębiorstwa powiązanego mającego siedzibę w Unii i działającego jako importer. W przypadku tej sprzedaży cena eksportowa została skonstruowana na podstawie ceny, po której produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Dokonane dostosowania dotyczyły wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków, w celu ustalenia wiarygodnej ceny eksportowej na granicy Unii.

(234)

Drugie objęte próbą przedsiębiorstwo, Zhongji, dokonywało wywozu produktów objętych postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, a także za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa z siedzibą w Hongkongu. Ceną eksportową dla Zhongji była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(235)

Trzeci producent objęty próbą, Xiamen, dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego mającego siedzibę w Hongkongu oraz, w małych ilościach, bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii. Ceną eksportową Xiamen była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(236)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(237)

W celu zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Cenę eksportową dostosowano tak, aby uwzględniała koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, pakowania, prowizji, rabatów, koszty kredytu, opłaty bankowe, rabaty na koniec roku i cła.

(238)

Cała sprzedaż eksportowa produktu objętego postępowaniem dokonywana przez przedsiębiorstwo Donghai odbywała się za pośrednictwem powiązanego krajowego przedsiębiorstwa handlowego w Chinach, które sprzedawało ACF bezpośrednio niezależnym klientom w Unii albo za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego w Niemczech. Według Donghai to krajowe przedsiębiorstwo handlowe działało jako wewnętrzny dział sprzedaży przedsiębiorstw produkcyjnych. Na podstawie oceny dostępnych dowodów Komisja wstępnie zaakceptowała ten argument i nie dokonano żadnego dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) w odniesieniu do krajowego przedsiębiorstwa handlowego.

(239)

Ponadto w okresie objętym dochodzeniem zarówno Zhongji jak i Xiamen dokonywali wywozu ACF do Unii za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych z siedzibą poza Unią, w Hongkongu. W związku z tym Komisja ustaliła, że funkcje tych przedsiębiorstw handlowych są podobne do funkcji przedstawiciela, ponieważ za swoje usługi otrzymywały one marżę zysku.

(240)

W tym kontekście przedsiębiorstwo Xiamen zwróciło się z wnioskiem o przyznanie jego przedsiębiorstwu handlowemu z siedzibą w Hongkongu statusu "jednej jednostki gospodarczej". Należy zauważyć, że: (i) przedsiębiorstwo handlowe należące do Xiamen nie miało siedziby na terenie obiektów producentów ani w ich pobliżu i prowadziło ewidencję księgową we własnych obiektach; (ii) oprócz prowadzenia działalności handlowej przedsiębiorstwo handlowe działa również jako podmiot nabywający niektóre materiały dodatkowe dla grupy, a także prowadzi operacje zabezpieczające i finansowe jako spółka holdingowa grupy; (iii) jak wynika ze zweryfikowanego rachunku zysków i strat, zysk własny powiązanego przedsiębiorstwa handlowego pokrywał jego wydatki biurowe; (iv) przedsiębiorstwo handlowe przejęło ryzyko niewykonania zobowiązania przez klienta; (v) przedsiębiorstwo handlowe opłacało fracht morski i uiszczało opłaty bankowe związane ze sprzedażą eksportową produktu objętego postępowaniem do Unii; (vi) nie wszystkie towary produkowane przez Xiamen są sprzedawane za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego - około [20-30 %] sprzedaży produktu objętego postępowaniem do UE i 100 % sprzedaży innych produktów do UE i innych państw trzecich prowadzone jest bezpośrednio przez Xiamen. W świetle wspomnianych informacji argument Xiamen należy odrzucić.

(241)

W konsekwencji dokonano dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) w odniesieniu do sprzedaży za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych należących do Xiamen i Zhongji. Przy zastosowaniu art. 2 ust. 9 przez analogię, dostosowanie w tym przypadku polegało na odjęciu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych odpowiednich przedsiębiorstw handlowych oraz hipotetycznego zysku opartego na marży zysku jedynego współpracującego importera niepowiązanego.

(242)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, aby obliczyć margines dumpingu, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(243)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten określono zatem w oparciu o marginesy ustalone dla producentów eksportujących objętych próbą.

(244)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na 69,6 %.

(245)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Chinach Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy określany jest na podstawie wielkości wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażonej jako odsetek łącznej wielkości wywozu - określonej w statystykach Eurostatu dotyczących przywozu - z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii.

(246)

Poziom współpracy w tym przypadku uznaje się za wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił ponad 90 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja uznała za stosowne ustalenie ogólnokrajowego marginesu dumpingu mającego zastosowanie do wszystkich pozostałych niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla producentów eksportujących objętych próbą, mianowicie przedsiębiorstwa Donghai. Ustalony w ten sposób margines dumpingu wynosił 98,9 %.

(247)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(248)

Jak wskazano w motywie 39, okres przejściowy dotyczący wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE zakończył się w dniu 31 grudnia 2020 r. i Zjednoczone Królestwo przestało podlegać prawu Unii z dniem 1 stycznia 2021 r. W związku z tym Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie zaktualizowanych informacji w odniesieniu do UE-27. Poniższe wskaźniki, jak również marginesy podcięcia cenowego i zaniżania cen zostały w konsekwencji obliczone wyłącznie na podstawie danych dotyczących UE-27.

(249)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez jedenastu producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(250)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 209 000 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach antydumpingowych udzielone przez producentów unijnych objętych próbą, a także odpowiedzi na pytania zawarte w makrokwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych nieobjętych próbą. Dane te zostały porównane z wartościami liczbowymi podanymi w skardze pod kątem ich wiarygodności i kompletności. Jak wskazano w motywie 27, trzej producenci unijni objęci próbą reprezentowali ponad 50 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(251)

W celu ustalenia, czy przemysł Unii doznał szkody, oraz w celu określenia konsumpcji i innych wskaźników ekonomicznych dotyczących sytuacji przemysłu unijnego Komisja zbadała, czy i w jakim stopniu późniejsze wykorzystanie produktu podobnego wytwarzanego przez przemysł unijny powinno było być uwzględnione w analizie.

(252)

Czyniąc tak, i aby przedstawić jak najbardziej kompletny obraz przemysłu Unii, Komisja uzyskała dane dotyczące całej działalności związanej z ACF i ustaliła, czy produkcja była przeznaczona na użytek własny, czy do sprzedaży na wolnym rynku.

(253)

Komisja stwierdziła, że część łącznej produkcji producentów unijnych była przeznaczona na rynek sprzedaży wewnętrznej, jak przedstawiono w tabeli 3 poniżej. Rynek sprzedaży wewnętrznej zwiększył się w okresie badanym, ale pozostał na stosunkowo niskim poziomie wynoszącym około 15 % konsumpcji w okresie objętym dochodzeniem. Na tym etapie dochodzenia Komisja nie dysponuje jednak rozstrzygającymi dowodami na to, czy przedsiębiorstwa wykorzystujące ACF w produkcji niższego szczebla mają swobodę wyboru dostawcy, ponieważ informacje na temat sprzedaży i produkcji na wewnętrzne potrzeby opierają się na danych zebranych od przedsiębiorstw nieobjętych próbą. Komisja wstępnie uznała, że może istnieć między nimi konkurencja, w związku z czym wszystkie udziały w rynku są obliczane na podstawie całkowitej konsumpcji w UE. Na tym etapie jest to najbardziej zachowawcze podejście i w żadnym wypadku nie wpływa na ustalenia dotyczące szkody.

(254)

Komisja zbadała niektóre wskaźniki ekonomiczne odnoszące się do przemysłu Unii wyłącznie na podstawie danych dotyczących wolnego rynku. Te wskaźniki to: wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży na rynku Unii; wzrost gospodarczy; wielkość i ceny wywozu; rentowność; zwrot z inwestycji; oraz przepływy środków pieniężnych. Tam, gdzie było to możliwe i zasadne, ustalenia te zostały następnie porównane z danymi dotyczącymi rynku sprzedaży wewnętrznej, tak aby uzyskać pełny obraz sytuacji przemysłu Unii.

(255)

Inne wskaźniki ekonomiczne można było jednak wymiernie zbadać jedynie poprzez odniesienie się do całkowitej działalności, w tym użytku własnego przemysłu Unii. Są to: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, inwestycje, zapasy, zatrudnienie, wydajność, wynagrodzenia i zdolność do pozyskania kapitału. Wskaźniki te są zależne od całej działalności, niezależnie od tego, czy produkcja jest przeznaczona na użytek własny, czy też do sprzedaży na wolnym rynku.

(256)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie odpowiedzi producentów unijnych na pytania zawarte w kwestionariuszu antydumpingowym, makrokwestionariuszu oraz na podstawie informacji na temat przywozu opartych na danych Eurostatu.

(257)

W okresie badanym konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(258)

W okresie badanym konsumpcja najpierw nieznacznie wzrosła o niespełna 1 % w 2018 r., po czym spadła o 5 % w 2019 r., a następnie o kolejny 1 % w okresie objętym dochodzeniem. W rezultacie konsumpcja zmniejszyła się w okresie badanym o 6 %. Spadek ten jest przynajmniej częściowo spowodowany ogólnymi wytycznymi ogłoszonymi przez UE w 2019 r. dotyczącymi gospodarki o obiegu zamkniętym, w tym celami w zakresie zdolności do recyklingu podstawowych materiałów, takich jak aluminium, stal, szkło itp. Laminaty, w których stosuje się folie o niskiej grubości w połączeniu z innymi materiałami podstawowymi, takimi jak folie z tworzyw sztucznych, papier itp. są pod ścisłą kontrolą, ponieważ trudno je poddać recyklingowi przy użyciu istniejących technologii. Miało to negatywne skutki, jeżeli chodzi o popyt na folię aluminiową o niskiej grubości.

(259)

Wydaje się, że pandemia COVID-19 nie miała wpływu na konsumpcję. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez producentów unijnych gromadzenie zapasów produktów spożywczych na początku pandemii rzeczywiście najpierw zwiększyło konsumpcję, ale następnie produkty te były spożywane przez kolejne miesiące, co nieznacznie zmniejszyło sprzedaż opakowań na żywność.

(260)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie dwóch kodów TARIC (111) pobranych z bazy danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku został ustalony na podstawie wielkości przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, w porównaniu z wielkością całkowitej konsumpcji w Unii przedstawioną w tabeli 3.

(261)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu i udział w rynku

(262)

Wielkość przywozu z ChRL wzrosła w okresie badanym o 21 %, a jego udział w rynku wzrósł o 5 punktów procentowych, osiągając 23 % w okresie objętym dochodzeniem. Przed pandemią, tj. w 2019 r., udział chińskiego przywozu w rynku sięgał nawet 24 %.

(263)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych Eurostatu, wykorzystując kody TARIC wskazane w motywie 260.

(264)

Średnia ważona cena importowa w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Ceny importowe (w EUR/t)

(265)

Średnie ceny przywozu z Chin uległy w okresie badanym obniżeniu o 3 % z 2 869 do 2 782 EUR/t. W okresie badanym ceny te utrzymywały się znacznie poniżej cen sprzedaży i kosztów produkcji producentów unijnych objętych próbą, co pokazano w tabeli 9.

(266)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(267)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on marginesy podcięcia cenowego od 3,9 % do 14,2 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek Unii. Ustalony średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 10,8 %.

(268)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł unijny w okresie badanym.

(269)

Jak wspomniano w motywie 27, w celu ustalenia ewentualnej szkody poniesionej przez przemysł Unii dokonano doboru próby.

(270)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych podanych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu antydumpingowym, udzielonych przez producentów objętych próbą, a także w odpowiedziach na pytania zawarte w makrokwestionariuszu, udzielonych przez producentów nieobjętych próbą. Dane te porównano z danymi przedstawionymi w skardze. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(271)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(272)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(273)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(274)

Wielkość produkcji w latach 2017-2018 była niemal bez zmian, po czym spadła w 2019 r., a następnie w okresie objętym dochodzeniem. Wielkość produkcji ogółem spadła w okresie badanym o 13 %. Biorąc pod uwagę sytuację na wolnym rynku i malejącą sprzedaż (zob. tabela 7), producenci unijni zwiększyli swoją sprzedaż na wewnętrzne potrzeby (zob. tabela 7), a także sprzedaż eksportową (zob. tabela 14), aby utrzymać produkcję i obniżyć koszty stałe. Pomimo tych starań, wielkość produkcji nadal spadała.

(275)

Moce produkcyjne spadły w okresie badanym o 6 %. Była to wyważona reakcja mająca na celu ograniczenie szkody w obliczu malejącej sprzedaży na wolnym rynku, która spowodowała spadek produkcji w okresie badanym. Ponieważ produkcja zmniejszała się gwałtowniej niż moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło w okresie badanym o 7 % i osiągnęło 75 % w okresie objętym dochodzeniem.

(276)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu unijnego w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(277)

W okresie badanym łączna sprzedaż w UE wykazywała tendencję spadkową i osiągnęła (-11 %). Spadek był najbardziej znaczący w latach 2018-2019 (-10 %), po czym nastąpił niewielki wzrost o 2 %, który zbiegł się z zakłóceniami w światowym łańcuchu dostaw z powodu wybuchu pandemii COVID-19 w ChRL.

(278)

Jak wspomniano w motywie 253, część łącznej produkcji producentów unijnych była przeznaczona na rynek sprzedaży wewnętrznej. Część ta stanowiła 15 % konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem i wzrosła w okresie badanym o 12 %. Wzrost nastąpił głównie w latach 2018-2019 i w okresie objętym dochodzeniem.

(279)

W okresie badanym łączna sprzedaż na wolnym rynku przez przemysł Unii spadła o 15 %. W związku z tym udział w rynku sprzedaży na wolnym rynku przemysłu Unii zmalał w okresie objętym dochodzeniem z 63 % w 2017 r. do 57 %. Po tym jak udział ten spadł o 5 punktów procentowych w latach 2018-2019, wzrósł on o 1 punkt procentowy pod koniec okresu objętego dochodzeniem.

(280)

W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii nie tylko odnotował spadek wielkości sprzedaży w UE, ale także spadek udziału na wolnym rynku, co przedstawiono w sekcji 4.5.2.2.

(281)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(282)

Zatrudnienie w okresie badanym zmalało o 10 %, ponieważ przemysł Unii starał się zapewnić jego stabilność i dostosować je do popytu na rynku krajowym.

(283)

Co za tym idzie, w 2018 r. wydajność najpierw wzrosła z 108 do 112 t/EPC, a następnie zmalała jako efekt spadku wielkości produkcji. Ogólnie wydajność pogorszyła się tym samym o 3 %. Wynika to z faktu, że w 2018 roku nastąpiła redukcja zatrudnienia, natomiast produkcja pozostawała na stosunkowo stałym poziomie. Jednak od 2019 r. do końca okresu objętego dochodzeniem produkcja spadała szybciej niż zatrudnienie ze względu na niższą sprzedaż, co doprowadziło do analogicznego spadku wydajności.

(284)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(285)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(286)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(287)

Ceny sprzedaży na wolnym rynku najpierw wzrosły w 2018 r. z 3 396 EUR/t do 3 557 EUR/t. Następnie spadły one do 3 408 w 2019 r., a potem jeszcze do 3 359 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem.

(288)

Jednostkowe koszty produkcji producentów objętych próbą wzrosły z 3 423 EUR/t o 6 % w 2018 r., a następnie dodatkowo o 3 % w 2019 r., osiągając 3 733 EUR/t. Wartość ta utrzymywała się na mniej więcej stałym poziomie w okresie objętym dochodzeniem. Jeden z producentów unijnych objętych próbą poniósł koszty związane z restrukturyzacją (głównie pakiety odpraw), co miało wpływ na koszty produkcji w okresie objętym dochodzeniem. Nawet bez uwzględnienia tych kosztów jednostkowy koszt produkcji producentów unijnych objętych próbą byłby jednak o 3 % wyższy w okresie objętym dochodzeniem niż w 2017 r.

(289)

Ogólny wzrost jednostkowych kosztów produkcji w okresie badanym wynikał głównie ze spadku wielkości produkcji o 13 % (15 % w przypadku producentów unijnych objętych próbą). Pomijając nadzwyczajne koszty restrukturyzacji, jest to szczególnie widoczne w 2019 r., kiedy koszty te były niewielkie, lecz spadek produkcji dla producentów unijnych objętych próbą - bardzo znaczący (-19 %). Następnie wszyscy producenci unijni objęci próbą zaczęli się dostosowywać, w wyniku czego sprzedaż i wielkość produkcji w okresie objętym dochodzeniem nieznacznie wzrosły, również z powodu mniejszego przywozu z ChRL wskutek wybuchu pandemii. Wyeliminowanie i rozłożenie niektórych kosztów stałych spowodowało obniżenie jednostkowego kosztu produkcji w okresie objętym dochodzeniem (jeżeli nie uwzględni się kosztów restrukturyzacji).

(290)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(291)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się o 6 % w 2018 r., a następnie spadły o 7 % w 2019 r. Później nastąpił wzrost o 26 % w okresie objętym dochodzeniem, co wynika z kosztów restrukturyzacji poniesionych przez producenta unijnego. W przypadku nieuwzględnienia tych kosztów nadzwyczajnych wartość ta wynosiłaby w okresie objętym dochodzeniem [77 000 - 81 000], co stanowi wzrost o [2 - 7] % w stosunku do 2017 r.

(292)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(293)

Stany zapasów na koniec okresu sprawozdawczego pozostały przez cały okres badany na rozsądnym poziomie. Ponieważ przemysł ACF działa ogólnie na podstawie produkcji na zamówienie, wskaźnik ten ma mniejsze znaczenie w ogólnej analizie szkody.

(294)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji wykazuje niewielki spadek w 2019 r. i nieznaczny wzrost w okresie objętym dochodzeniem. Nie są to jednak nadzwyczajne wahania poziomu zapasów.

(295)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(296)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych włączonych do próby, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(297)

Sprzedaż przemysłu Unii na rzecz niepowiązanych klientów podlegała zmianom: w 2017 r. przynosiła straty, w 2018 r. przynosiła nieznacznie mniejsze straty, w 2019 r. przynosiła znaczące straty, zaś w okresie objętym dochodzeniem - jeszcze większe straty (- 9,6 %). Należy zauważyć, że jeden z producentów unijnych objętych próbą rozpoczął w okresie objętym dochodzeniem restrukturyzację. Koszty tej restrukturyzacji, w tym odprawy, miały negatywny wpływ na drugą część okresu objętego dochodzeniem. Jednak również w przypadku nieuwzględnienia tych nadzwyczajnych wydatków producenci objęci próbą nadal ponosili w okresie objętym dochodzeniem straty w wysokości -5,6 %.

(298)

Jest jasne, że przemysł Unii doznał szkody już w 2017 r. Nie jest to zaskoczeniem, biorąc pod uwagę udział chińskiego przywozu w rynku (18 % w 2017 r.) oraz fakt, że ceny tego przywozu były niższe nie tylko od cen przemysłu Unii, ale również od jego kosztów produkcji. Jak wyjaśniono w motywach 260 i 261, koszty producentów unijnych wzrosły w większym stopniu niż ich ceny, co doprowadziło do spadku rentowności przemysłu Unii. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty, ze względu na presję wywieraną na ceny przez przywóz z ChRL (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen). W całym okresie badanym ceny chińskie faktycznie utrzymywały się nieustannie na niskim poziomie, znacznie niższym od cen przemysłu Unii (zob. tabele 5 i 9), co ograniczyło wzrost cen. Spowodowało to tłumienie cen oraz spadek rentowności, co utrzymywało się w okresie objętym dochodzeniem. W rzeczywistości chińskie ceny odnotowały niewielki wzrost o 1 % w 2018 r., spadek o 3 % w 2019 r., a następnie - o 0,7 % w okresie objętym dochodzeniem. Pozostały one na poziomie dużo niższym od cen przemysłu Unii. Świadczą o tym również znaczne marginesy podcięcia cenowego, o których mowa w motywie 224.

(299)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowały się negatywnie w całym okresie badanym stosownie do zmian rentowności.

(300)

Inwestycja spadła w badanym okresie o 23 %. Ze względu na niewystarczającą rentowność wstrzymano ambitne plany inwestycyjne. W ich miejsce zrealizowano mniej ambitne plany.

(301)

Zwrot z inwestycji jest procentowym stosunkiem zysku do wartości księgowej netto inwestycji. W okresie objętym dochodzeniem zwrot z inwestycji kształtował się negatywnie - spadek z -2 % w 2017 r. do -24 % w okresie objętym dochodzeniem. Taki spadek wynika z malejącej rentowności przemysłu Unii.

(302)

Jak wspomniano w motywie 256, producentom unijnym objętym próbą coraz trudniej jest zgromadzić kapitał na inwestycje. Przy tak szybko malejących zwrotach z inwestycji zdolność objętych próbą producentów do pozyskania kapitału w przyszłości jest jeszcze bardziej zagrożona.

(303)

W okresie badanym przywóz ACF z ChRL, który już w 2017 r. był znaczący, znacznie wzrósł - zarówno w ujęciu bezwzględnym (+21 %), jak i w ujęciu względnym (+5 punktów procentowych, jeżeli chodzi o udział w rynku), natomiast konsumpcja w UE zmalała o 6 %. W okresie objętym dochodzeniem ceny importowe objętych próbą producentów eksportujących podcinały unijne ceny średnio o 10,8 %. Niezależnie od konkretnego ustalonego podcięcia cenowego, jeżeli chodzi o producentów eksportujących objętych próbą, Komisja zaobserwowała także, że w całym okresie badanym chińskie ceny były nieprzerwanie niskie, a ich poziom był dużo niższy od cen przemysłu Unii (zob. tabele 5 i 9). Przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty, ze względu na presję wywieraną na spadek cen przez przywóz z ChRL (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen).

(304)

Już na początku okresu badanego przemysł Unii wykazywał oznaki poniesienia szkody. Nie jest to zaskoczeniem, biorąc pod uwagę udział chińskiego przywozu w rynku na poziomie 18 % w 2017 r. oraz fakt, że ceny tego przywozu były znacząco niższe od cen przemysłu Unii (zob. tabele 5 i 9).

(305)

W okresie badanym wszystkie wskaźniki makroekonomiczne wykazywały negatywne tendencje, np. w odniesieniu do produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży na rynku UE, udziału w rynku, zatrudnienia i wydajności. Podobnie w okresie badanym niemal wszystkie wskaźniki mikroekonomiczne wykazywały ujemne tendencje, np. ceny sprzedaży na wolnym rynku UE, koszty produkcji, koszty pracy, rentowność, stany zapasów na koniec okresu sprawozdawczego, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji. Biorąc pod uwagę lata 2017-2019, tj. okres przed wybuchem pandemii COVID-19, te same wskaźniki szkody również wykazywały negatywne tendencje. W przypadku wielu wskaźników sytuacja w OD była lepsza niż w 2019 r. Wynika to głównie z niższego poziomu przywozu z ChRL spowodowanego wybuchem pandemii pod koniec 2019 r. i na początku 2020 r. Uwydatnia to jeszcze bardziej wpływ tego przywozu na ogólną sytuację przemysłu Unii.

(306)

W związku z powyższym Komisja doszła do wstępnego wniosku, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(307)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie spowodować szkodę dla przemysłu Unii, i zapewniła, aby żadnej możliwej szkody spowodowanej przez czynniki inne niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie przypisano przywozowi towarów po cenach dumpingowych. Ustalono następujące potencjalne czynniki: zużycie; pandemia COVID-19; rzekomy brak inwestycji; restrukturyzacja przemysłu unijnego; wysokie koszty produkcji w Unii; przywóz z państw trzecich; wyniki wywozu przemysłu Unii.

(308)

Pogorszenie sytuacji przemysłu Unii zbiegło się w czasie ze znacznym udziałem przywozu z Chin, który systematycznie podcinał ceny przemysłu Unii i powodował tłumienie unijnych cen rynkowych. Jak wspomniano w motywie 224, ceny importowe objętych próbą producentów eksportujących podcinały unijne ceny średnio o 10,8 %.

(309)

Wielkość przywozu z ChRL wzrosła (jak pokazano w tabeli 4) z 36 660 ton w 2017 r. do 44 276 ton w okresie objętym dochodzeniem, co stanowi wzrost o 21 %. Udział w rynku wzrósł z kolei o 29 %, tj. z 18 % do 23 %. W tym samym okresie (jak pokazano w tabeli 7) sprzedaż przemysłu Unii na wolnym rynku zmalała o 15 %, a jego udział w wolnym rynku zmniejszył się z 63 % do 57 %, co stanowi spadek o 10 %.

(310)

Sytuacja w okresie 2017-2019 jest jeszcze bardziej wymowna, ponieważ przywóz z Chin wzrósł o 27 % (z 36 660 ton do 46 595 ton) i osiągnął udział w rynku na poziomie 24 %, natomiast udział przemysłu Unii w wolnym rynku spadł do 56 % (spadek o 12 %). Pomimo spadku konsumpcji w latach 2018-2019 przywóz z Chin stale rósł i zwiększał swój udział w rynku kosztem przemysłu Unii.

(311)

Ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych spadły w okresie badanym o 3 % (jak pokazano w tabeli 5) z 2 869 do 2 781 EUR/t. Dla porównania ceny przemysłu Unii w tym samym okresie spadły zaledwie o 1 %, z 3 396 EUR/t w 2017 r. do 3 359 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem. Tak więc, mimo że w 2017 r. cena wyjściowa była na niższym poziomie, w okresie badanym spadek cen chińskich był większy (-88 EUR/t) niż w przypadku cen przemysłu Unii (-37 EUR/t). Ponadto w latach 2017-2019 chińskie ceny spadły o 2 %, a ceny przemysłu Unii wzrosły o mniej niż 1 % (12 EUR/t).

(312)

W wyniku presji cenowej wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych przemysł Unii doświadczył znacznego tłumienia cen. Przemysł Unii nie był w stanie podnosić swoich cen w takim samym tempie, w jakim rosły koszty, ze względu na presję wywieraną na ceny przez przywóz z Chin (zarówno w ujęciu realnym, jak i pod względem niskich cen). W rzeczywistości stopień takiej presji wywieranej na ceny wyraźnie wynika choćby z faktu, że w całym okresie badanym chińskie ceny były nieprzerwanie niskie i znacznie niższe od cen przemysłu Unii i kosztów produkcji, co ograniczyło możliwość podnoszenia cen (zob. motyw 265). Spowodowało to spadek rentowności przemysłu Unii.

(313)

Różnica między 2019 r. a OD jest szczególnie wyraźna, jeśli chodzi o związek między przywozem z ChRL a sytuacją przemysłu Unii. Kiedy przywóz zmniejszył się w następstwie zakłócenia produkcji i wywozu w ChRL, będącego następstwem pandemii, produkcja producentów unijnych objętych próbą, sprzedaż, jednostkowy koszt produkcji i rentowność przemysłu Unii nieznacznie się poprawiły (nie uwzględniając nadzwyczajnych kosztów restrukturyzacji).

(314)

Na podstawie powyższego Komisja wstępnie stwierdziła, że przywóz z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii. Szkoda ta miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości, jak i cenach.

(315)

Jeden producent eksportujący twierdził, że zastępowanie ACF w niektórych segmentach innymi produktami może być źródłem szkody dla przemysłu Unii.

(316)

Faktycznie, jak wskazano w motywie 258, konsumpcja w Unii zmniejszyła się w 2019 r. i w OD. Niemniej jednak przywóz z ChRL rósł w całym okresie badanym, podczas gdy konsumpcja spadała. Kiedy maleje popyt, należałoby oczekiwać, że będzie to miało podobny wpływ na wszystkich producentów, a nawet, że wywóz w większym stopniu zmaleje w porównaniu ze sprzedażą krajową (unijną) ze względu na bliskość geograficzną krajowych producentów i klientów. Mimo to w okresie badanym przywóz z ChRL wzrósł o 21 % (27 % w 2019 r.), podczas gdy sprzedaż unijna na wolnym rynku spadła o 15 % (16 % w 2019 r.). Ponadto nieznaczna poprawa niektórych wskaźników omówionych w motywie 284 zbiegła się z nieprzerwanym spadkiem konsumpcji, jak przedstawiono w tabeli 4. Jedyną znaczącą różnicą między tymi dwoma okresami był spowodowany pandemią niższy poziom taniego przywozu z ChRL.

(317)

Pandemia COVID-19, która wybuchła w pierwszej połowie 2020 r., na wiele różnych sposobów wpłynęła na sytuację na rynku UE. Jak wspomniano w motywie 259, ponieważ nie odnotowano wpływu na ogólną konsumpcję, natomiast nastąpił niewielki spadek przywozu z ChRL.

(318)

Jak wyjaśniono w motywie 262, przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin wzrastał nieprzerwanie z roku na rok już w latach 2017-2019, osiągając do wybuchu pandemii COVID-19 w pierwszej połowie 2020 r. wzrost o ponad 27 %. Innymi słowy, istotna szkoda wyrządzona przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych miała miejsce już przez wybuchem pandemii COVID-19, czego dowodem jest negatywna zmiana wszystkich wskaźników makro- i mikroekonomicznych w okresie 2017-2019. Ponadto, jak omówiono w motywie 284, niższa wielkość przywozu z ChRL spowodowana pandemią na początku 2020 r. miała pozytywny wpływ na niektóre wskaźniki szkody. Stanowi to kolejny przykład silnego związku między przywozem a sytuacją szkodliwą dla przemysłu Unii.

(319)

W związku z powyższym Komisja wstępnie stwierdziła, że pandemia COVID-19 nie przyczyniła się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(320)

Jeden producent eksportujący i dwaj użytkownicy twierdzili, że jedną z przyczyn szkody jest brak inwestycji ze strony przemysłu Unii w jego zakłady produkcyjne.

(321)

Faktycznie, jak wspomniano w motywie 256, niektóre ambitne inwestycje producentów unijnych objętych próbą zostały wstrzymane. Było to jednak wynikiem sytuacji szkodliwej dla przemysłu Unii, a nie jej przyczyną. W toku dochodzenia wykazano, że pomimo trudnej sytuacji przemysłu Unii w okresie badanym przeprowadzono inwestycje w mechanizmy kontroli jakości na liniach produkcyjnych oraz inne modernizacje istniejącego parku maszynowego. Ponadto kilka przedsiębiorstw zainwestowało w badania i rozwój, aby produkować cieńszą ACF i ACF przeznaczoną do produkcji akumulatorów do samochodów elektrycznych. Wynika z tego, że przemysł Unii dostosował się do wymagań rynkowych w ramach swoich możliwości finansowych.

(322)

Nie można wprawdzie wykluczyć, że w celu zapewnienia długoterminowego zrównoważonego rozwoju przemysłu Unii konieczne będą dodatkowe inwestycje w najnowsze technologie, Komisja stwierdziła jednak, że stan urządzeń produkcyjnych, jakimi dysponuje przemysł Unii, oraz zmiany ponoszonych przez przemysł Unii kosztów operacyjnych nie osłabiają związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(323)

W związku z powyższym Komisja wstępnie stwierdziła, że brak inwestycji nie przyczynił się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(324)

Jeden z użytkowników wskazał, że przyczyną sytuacji szkodliwej dla przemysłu Unii było opuszczenie rynku przez producentów unijnych oraz restrukturyzacja.

(325)

Większość wskazanych przez użytkownika przypadków opuszczenia rynku miała miejsce przed okresem badanym. Nie było żadnych powodów, dla których zamknięcia te miałyby nastąpić w uczciwych warunkach rynkowych. Podobnie jak w przypadku sytuacji dotyczącej inwestycji, którą omówiono w motywie 271, zamykanie zakładów produkcyjnych i przedsiębiorstw jest wynikiem sytuacji szkodliwej dla przemysłu Unii, a nie jej przyczyną. Takie zamknięcia w ramach restrukturyzacji i działań dostosowawczych zwykle łagodzą, a nie pogarszają szkodę.

(326)

Jak wspomniano w motywie 253, koszty restrukturyzacji jednego z objętych próbą producentów unijnych w drugiej połowie OD faktycznie mogły mieć wpływ na niektóre wskaźniki, np. koszty produkcji, koszty zatrudnienia i rentowność. Dlatego też w motywach 260-261, 263 i 268 Komisja przeanalizowała również obraz szkody z pominięciem tych kosztów. Także w przypadku nieuwzględnienia tych elementów kosztów jasne jest, że przemysł Unii poniósł szkodę w całym okresie badanym, w tym w OD. W związku z tym odrzucono powyższe argumenty.

(327)

W związku z powyższym Komisja wstępnie stwierdziła, że restrukturyzacja przemysłu Unii nie przyczyniła się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(328)

Jeden z użytkowników twierdził, że przyczyną sytuacji szkodliwej dla przemysłu Unii są wysokie wynagrodzenia i ceny energii.

(329)

Aby utrzymać konkurencyjność przy mniejszym udziale w rynku, producenci unijni zmniejszyli w okresie od 2017 r. do OD zatrudnienie w produkcji i administracji, znacznie obniżając swoje całkowite koszty pracy. Jak wykazano w tabeli 10, średni koszt na pracownika w OD wzrósł, ale było to głównie spowodowane restrukturyzacją jednego z producentów objętych próbą. Pomijając te nadzwyczajne wydatki, średni koszt na pracownika utrzymywał się w okresie badanym na stosunkowo stabilnym poziomie, podczas gdy producenci unijni objęci próbą nadal odnotowywali straty na poziomie -5,6 % (zob. motyw 268).

(330)

Jeśli chodzi o koszty energii, stanowią one stosunkowo niewielką część kosztów produkcji (około 3 %) i w związku z tym nie mają znaczącego wpływu na wzrost kosztów produkcji przedstawiony w tabeli 9. Chociaż koszty energii na tonę ACF produkowanej przez producentów unijnych objętych próbą wzrosły w okresie badanym o 12 %, wynika to częściowo ze spadku wielkości produkcji i w żadnym wypadku, biorąc pod uwagę udział kosztów energii w kosztach produkcji, nie może być przyczyną wzrostu kosztów produkcji przedstawionego w tabeli 9.

(331)

Jeden z użytkowników twierdził, że źródłem istotnej szkody dla przemysłu Unii jest brak integracji pionowej.

(332)

Komisja zauważyła, że brak integracji pionowej nie przerywa łańcucha związku przyczynowego, ponieważ w całym okresie badanym czynnik ten uległ zmianie. Ponadto również nie wszyscy chińscy producenci eksportujący są zintegrowani pionowo. W związku z tym odrzucono powyższy argument.

(333)

W związku z powyższym Komisja wstępnie stwierdziła, że wynagrodzenia, koszty energii i brak integracji pionowej nie przyczyniły się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(334)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(335)

Przywóz z państw trzecich był stosunkowo ograniczony. W całym okresie badanym średnie ceny przywozu z państw trzecich utrzymywały się stale na poziomie powyżej cen chińskich. W 2017 r. i 2018 r. były tylko nieznacznie niższe od cen unijnych, a następnie w 2019 r. i w OD były od nich wyższe. W okresie badanym wielkość tego przywozu spadła (-21 %). Uwzględniając spadek konsumpcji, udział tego przywozu w rynku utrzymywał się w całym okresie badanym na poziomie około 5 %. W okresie badanym ceny tego przywozu wzrosły o 12 %.

(336)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że zmiany dotyczące przywozu z innych państw w okresie badanym nie przyczyniły się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(337)

Wielkość wywozu producentów unijnych objętych próbą w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu producentów unijnych objętych próbą

(338)

Wywóz przemysłu Unii wzrósł w okresie badanym o 7 % z 57 356 ton w 2017 r. do około 61 811 ton w okresie objętym dochodzeniem.

(339)

Średnia cena eksportowa przemysłu Unii pierwotnie wzrosła o 4 % w 2018 r., a następnie stopniowo spadała w OD do poziomu niższego niż w 2017 r. (-3 %). Ta średnia cena eksportowa utrzymywała się stale na poziomie powyżej ceny, którą przemysł Unii był w stanie osiągnąć na rynku UE.

(340)

Biorąc pod uwagę poziom cen wywozu przemysłu Unii do państw trzecich, Komisja wstępnie stwierdziła, że wyniki wywozu nie przyczyniły się do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(341)

Istnieje wyraźny związek między pogorszeniem sytuacji przemysłu Unii a wzrostem przywozu z ChRL.

(342)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Żaden z tych czynników, rozważanych osobno lub łącznie, nie przyczynił się do negatywnych zmian wskaźników szkody zaobserwowanych w okresie badanym.

(343)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(344)

W Unii istnieje jedenaście grup przedsiębiorstw produkujących ACF. W przemyśle Unii bezpośrednio zatrudnionych jest ponad 2 000 pracowników, przy czym o wiele większa liczba pracowników jest od niego pośrednio zależna. Producenci są rozproszeni na obszarze całej Unii.

(345)

Brak środków może mieć znaczący negatywny wpływ na przemysł Unii pod względem dalszego tłumienia cen, mniejszej sprzedaży oraz dalszego obniżenia poziomu zyskowności. Środki umożliwią przemysłowi Unii wykorzystanie potencjału rynku unijnego, odzyskanie utraconego udziału w rynku i zwiększenie rentowności do poziomów, których oczekuje się w normalnych warunkach konkurencji.

(346)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że wprowadzenie środków leży w interesie przemysłu Unii i jego dostawców wyższego szczebla.

(347)

Jak wspomniano w motywie 36, na pytania zawarte w kwestionariuszu odpowiedziało dziewięciu użytkowników reprezentujących przemysł opakowań elastycznych oraz przemysł materiałów budowlanych. Te dziewięć przedsiębiorstw odpowiada za około 27 % chińskiego przywozu w OD. Dwaj inni użytkownicy przesłali uwagi, ale nie przekazali odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Na podstawie tych odpowiedzi Komisja nie stwierdziła znacznej zależności od ACF przywożonej z ChRL. Dla większości użytkowników współpracujących ACF z ChRL stanowiła 0-7 % kosztów produkcji produktów wytwarzanych z ACF. Wyjątkiem było dwóch użytkowników (jeden działający w sektorze budowlanym, a drugi w sektorze opakowań), którzy przywożą [80-95] % i [85-100] % swojej ACF z ChRL, co stanowi odpowiednio [15-25] % i [20-30] % ich kosztów przedmiotowej produkcji. Na tym etapie dochodzenia informacje przekazane w ich odpowiedziach zawierają braki i nie można w wiarygodny sposób ocenić zdolności tych użytkowników do przeniesienia lub wchłonięcia dodatkowych kosztów. Aspekt ten będzie przedmiotem dalszego dochodzenia.

(348)

Czterech użytkowników twierdziło, że producenci unijni nie mogli zapewnić takiej samej jakości ACF jak producenci chińscy ze względu na brak inwestycji w nowe maszyny i urządzenia do kontroli jakości na liniach produkcyjnych. Park maszynowy producentów unijnych jest istotnie starszy w ujęciu ogólnym niż park maszynowy producentów chińskich, jednak producenci unijni przeprowadzili inwestycje i również wykorzystują narzędzia sprawdzające jakość na liniach produkcyjnych. Jak wynika z danych przemysłu Unii dotyczących wywozu, producenci unijni są w stanie z powodzeniem konkurować również na rynkach państw trzecich, dowodząc, że ich produkty nie są zasadniczo gorsze w porównaniu ze światowymi standardami. Niektórzy chińscy liderzy w tym segmencie rynku posiadają wprawdzie zakłady, które mogą efektywnie wytwarzać produkt wysokiej jakości, z przeprowadzonej przez użytkownika analizy jakości wynika jednak, że nie jest to regułą w odniesieniu do całego sektora ACF w ChRL i wszystkich jego producentów eksportujących.

(349)

Trzech użytkowników twierdziło, że producenci unijni nie dostarczali folii o dużej szerokości lub ich podaż folii o określonych wymiarach była ograniczona. W toku dochodzenia ustalono, że producenci unijni są w stanie dostarczyć folię w każdej szerokości wymaganej przez rynek. W zależności od maksymalnej szerokości walcowni produkcja folii o określonej szerokości może być bardziej opłacalna niż w innych przypadkach, co później znajduje odzwierciedlenie w negocjacjach cenowych, jednak jest to normalna praktyka prowadzenia działalności gospodarczej.

(350)

Trzech użytkowników twierdziło, że producenci unijni nie byliby w stanie zapewnić wysokiej jakości ACF o grubości poniżej 6 mikronów. Jak wyjaśniono w motywie 50, Komisja ustaliła, że przemysł Unii nie tylko posiada istniejące moce produkcyjne i prowadzi sprzedaż handlową w tym segmencie, ale także inwestuje w produkcję folii o grubości poniżej 6 mikronów, która w OD była rozwijającym się segmentem rynku o stosunkowo niskiej konsumpcji.

(351)

Dwóch użytkowników twierdziło, że cła antydumpingowe spowodują przerwy w łańcuchu dostaw. Skoki popytu mogą w określonych sytuacjach wydłużać czas realizacji zamówień, a chińscy producenci mogą mieć większą elastyczność finansową w zakresie gromadzenia zapasów surowców, należy jednak zauważyć, że również w łańcuchu dostaw z ChRL mogą wystąpić przerwy, jak miało to miejsce podczas pandemii COVID-19, a zatem przetrwanie producentów unijnych jest ważnym czynnikiem stabilności dostaw w Europie. W każdym razie, jak pokazano w tabeli 6, użytkownicy mają do dyspozycji w Unii znaczne wolne moce produkcyjne.

(352)

Dwóch użytkowników twierdziło, że cła antydumpingowe zagroziłyby konkurencyjności przemysłu przetwórczego na rynku unijnym, konkurującego z producentami z krajów spoza Unii, ponieważ przeniesienie wzrostu kosztów na ich klientów nie byłoby możliwe. Europejscy przetwórcy mogliby zatem przenieść produkcję poza Unię. Nie przedstawiono jednak żadnych konkretnych dowodów na brak możliwości przeniesienia dodatkowych kosztów na przetwórców.

(353)

Dwóch użytkowników twierdziło, że cła byłyby sprzeczne z europejskim celem zrównoważonego rozwoju, ponieważ korzystanie z cieńszej ACF mogłoby pomóc w osiągnięciu tego celu. Komisja stwierdziła już powyżej (zob. motyw 50), że przemysł Unii jest w pełni gotowy do produkcji cieńszej ACF, należy ponadto zauważyć, że Unia Europejska nie może opierać zrównoważonej polityki ekologicznej, której elementem jest wykorzystywanie w budownictwie bardziej ekologicznych materiałów izolacyjnych, na przywozie z ChRL po cenach mocno dumpingowych i wyrządzającym szkodę.

(354)

Jeden użytkownik twierdził, że cła wywołają zakłócenie na rynku, ponieważ konsumpcja własna dwóch największych producentów ACF, którzy są również przetwórcami, przekroczy 70 % ich produkcji. Biorąc pod uwagę liczbę producentów unijnych, jest bardzo mało prawdopodobne, aby konsumpcja własna dwóch zintegrowanych producentów ACF, którzy są również przetwórcami, wywołała zakłócenie na rynku. Ponadto w UE istnieją znaczne wolne moce produkcyjne w zakresie produkcji ACF. Co więcej, nienałożenie środków antydumpingowych z tego powodu oznaczałoby faworyzowanie jednego modelu biznesowego (produkcji niezintegrowanej) kosztem drugiego.

(355)

Jeden z użytkowników sugerował, że zamiast nakładania ceł antydumpingowych przemysł Unii mógłby otrzymać pomoc państwa. Komisja zauważa jednak, że pomoc finansowa nie jest właściwym instrumentem przeciwdziałania dumpingowi wyrządzającemu szkodę.

(356)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że użytkownicy nie mają wspólnego interesu przemawiającego albo za wprowadzeniem środków, albo przeciw ich wprowadzeniu. Użytkownicy, którzy wyrazili sprzeciw wobec wprowadzenia środków, w szczególności dwaj użytkownicy wymienieni w motywie 339, mogą być narażeni na pewne negatywne konsekwencje.

(357)

Konsorcjum pięciu importerów niepowiązanych przedstawiło uwagi dotyczące wszczęcia postępowania. Jednak tylko jeden importer niepowiązany, odpowiadający za [15-25 %] przywozu z ChRL, przesłał odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu dla importerów. Na tym etapie dochodzenia informacje przekazane w odpowiedzi zawierają braki i nie można w wiarygodny sposób ocenić zdolności importera do przeniesienia lub wchłonięcia dodatkowych kosztów. Aspekt ten będzie przedmiotem dalszego dochodzenia.

(358)

Konsorcjum twierdziło, że ze względu na ograniczenia techniczne wynikające z braku integracji pionowej większości producentów unijnych nie są oni w stanie produkować całego spektrum ACF w wymaganej jakości i ilości. Spowodowałoby to wyższe koszty produkcji, niższą jakość, zależność od rynku surowców (zapasów folii) oraz dłuższy czas realizacji ze względu na wydłużony łańcuch dostaw. Ponadto konsorcjum twierdziło, że brak inwestycji, w szczególności w systemy detekcyjne na liniach produkcyjnych, doprowadził do problemów z jakością. Dlatego też konsorcjum spodziewa się, że w przypadku wprowadzenia środków nastąpi niedobór podaży, w szczególności ACF o niskiej grubości. W połączeniu z wyższymi cenami taka sytuacja podważyłaby konkurencyjność przetwórców unijnych (użytkowników).

(359)

Jak omówiono w sekcji 4.6.2.1, przemysł Unii zdaje się dysponować wystarczającymi wolnymi mocami produkcyjnymi, nawet uwzględniając wysoki poziom produkcji na użytek własny dwóch dużych producentów unijnych. Wbrew twierdzeniom konsorcjum importerów przeprowadzono inwestycje w kontrolę jakości na liniach produkcyjnych, a z danych nie wynika jednoznacznie, aby jakość chińskiej ACF była wyższa.

(360)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła na tym etapie, że wprowadzenie środków niekoniecznie leży w interesie importerów. Dokonała jednak dalszej oceny ich prawdopodobnych skutków, określając wagę różnych wchodzących w grę interesów (zob. sekcja 6.4).

(361)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała oceny sprzecznych interesów i zwróciła szczególną uwagę na potrzebę wyeliminowania skutków zakłócającego handel i wyrządzającego szkodę dumpingu oraz przywrócenia efektywnej konkurencji.

(362)

Jeżeli chodzi o wzrost cen, dochodzenie wykazało, że chińskie ceny powodowały podcięcie cen unijnych średnio o 10,8 % oraz że tłumienie cen doprowadziło do pogorszenia sytuacji przemysłu Unii. W przypadku ponownego wzrostu cen do zrównoważonego poziomu, Komisja uznała, że taki wzrost byłby ograniczony ze względu na poziom konkurencji na rynku unijnym. Jak wspomniano w sekcji 4.6.2.1, przemysł Unii dysponuje wystarczającym wolnymi mocami produkcyjnymi. W związku z tym negatywne skutki dla użytkowników również pozostałyby ograniczone. Żaden z konkretnych argumentów przedstawionych przez użytkowników i importerów i omówionych w motywach 340-348 oraz 350-351 nie zmienia tego wniosku.

(363)

Oceniając znaczenie negatywnych skutków dla importerów, Komisja zauważyła przede wszystkim, że poziom współpracy był stosunkowo niski, ponieważ tylko jeden z pięciu współpracujących importerów udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Jak wspomniano w motywie 349, na tym etapie dochodzenia nie ma możliwości ustalenia, czy importer byłby w stanie wchłonąć wzrost cen, ponieważ nie dostarczył odpowiednich danych.

(364)

Na podstawie powyższego Komisja wstępnie stwierdziła, że nie istnieją przekonujące powody pozwalające stwierdzić, że wprowadzenie środków tymczasowych w odniesieniu do przywozu ACF pochodzącej z Chin nie leży w interesie Unii.

(365)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych.

(366)

W niniejszej sprawie skarżący twierdzili, że istnieją zakłócenia handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków Komisja ustaliła więc w pierwszej kolejności kwotę cła niezbędnego do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu producentów eksportujących objętych próbą jest wyższy niż ich margines zaniżania cen (zob. motyw 380 poniżej).

(367)

W pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie pokryć swoje koszty produkcji, w tym koszty "wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, a także konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia" (art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego), oraz uzyskać rozsądny zysk ("zysk docelowy").

(368)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki:

(369)

Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(370)

W okresie badanym tylko jednemu przedsiębiorstwu objętemu próbą udało się w 2017 r. osiągnąć zysk wyższy niż 6 %. Dwa pozostałe przedsiębiorstwa objęte próbą, które łącznie odpowiadały za [65-85] % sprzedaży wszystkich unijnych przedsiębiorstw objętych próbą, odnotowywały straty w całym okresie badanym. Skonsolidowana marża zysku przemysłu Unii, uwzględniająca najwyższą marżę zysku każdego przedsiębiorstwa objętego próbą w okresie badanym, była równa stracie w wysokości 1 %.

(371)

W świetle powyższych rozważań marżę zysku ustalono na poziomie 6 % zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2c.

(372)

Zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego jako ostatni etap Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia do rozporządzenia podstawowego, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Komisja ustaliła dodatkowy koszt na poziomie około 9,93-15,64 EUR/t, który dodano do ceny niewyrządzającej szkody w przypadku producentów unijnych objętych próbą. Notatka do akt w sprawie sposobu, w jaki Komisja ustaliła te dodatkowe koszty, jest dołączona do dokumentacji udostępnionej zainteresowanym stronom do wglądu.

(373)

Koszty te obejmowały dodatkowe przyszłe koszty mające na celu zapewnienie zgodności z unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS). Unijny system handlu uprawnieniami do emisji stanowi fundament polityki UE mającej na celu przestrzeganie wielostronnych umów środowiskowych. Takie dodatkowe koszty obliczono na podstawie średnich szacunkowych dodatkowych unijnych uprawnień do emisji, które trzeba będzie wykupić w okresie stosowania środków (lata 2021-2025). W obliczeniach uwzględniono unijne uprawnienia do emisji z pominięciem bezpłatnych należnych uprawnień, skorygowane tak, aby odnosiły się wyłącznie do produktu podobnego. W kosztach dodatkowych uwzględniono również pośrednie koszty emisji CO2 wynikające ze wzrostu cen energii elektrycznej w latach 2021-2025 związanego z EU ETS. Takie pośrednie koszty emisji CO2 oparto również na unijnych uprawnieniach do emisji z pominięciem wszelkich rekompensat otrzymanych od organów krajowych.

(374)

Koszty unijnych uprawnień do emisji zostały ekstrapolowane w celu uwzględnienia przewidywanej zmienności cen w okresie obowiązywania środków. Źródłem tych przewidywanych cen jest wyciąg z bazy danych Bloomberg New Energy Finance z dnia 2 marca 2021 r. Średnia przewidywana cena unijnych uprawnień do emisji w przedmiotowym okresie wynosi 35,50 EUR/t emisji CO2.

(375)

Na tej podstawie Komisja wyliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii.

(376)

Komisja ustaliła następnie poziom usuwający szkodę poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producentów unijnych objętych próbą na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(377)

Jeżeli chodzi o margines rezydualny, mając na uwadze wysoki poziom współpracy ze strony chińskich eksporterów oraz inne względy wyjaśnione w motywie 289 powyżej, Komisja ustaliła margines rezydualny na poziomie najwyższego marginesu zaniżania cen określonego dla danych rodzajów produktu sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach na podstawie danych udostępnionych przez współpracujących producentów eksportujących. Obliczony w ten sposób margines rezydualny zaniżania cen ustalono na poziomie 29,1 %.

(378)

Wynik tych obliczeń przedstawiono w poniższej tabeli.

(379)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu, skarżący przedstawił Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(380)

Skarżący twierdził, że w ChRL jeden z surowców wykorzystywanych do produkcji produktu objętego postępowaniem podlega podatkowi wywozowemu, a zatem wystąpiły w odniesieniu do niego zakłócenia. Surowcem, w odniesieniu do którego wystąpiły zakłócenia, były wlewki aluminiowe, które według skarżącego stanowiły ponad 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem.

(381)

W wyniku dochodzenia potwierdzono, że w ChRL w okresie objętym dochodzeniem obowiązywał podatek wywozowy na wlewki aluminiowe. Podatek ten wynosi 15 % ceny eksportowej wlewków. Komisja stwierdziła zatem, że środek ten wchodzi w zakres środków, które łącznie stanowią zakłócenie handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(382)

Komisja potwierdziła, że wlewki aluminiowe stanowiły ponad 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Komisja zbadała następnie, czy cena tego surowca była znacznie niższa w porównaniu z cenami na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych, zgodnie z art. 7 ust. 2a akapit drugi. Do celów tego porównania Komisja tymczasowo wykorzystała cenę odniesienia ustaloną do celów obliczenia wartości normalnej, tj. cenę importową wlewków aluminiowych do Turcji, jak wskazano w tabeli 2 w motywie 208, ponieważ w tym przypadku cenę tę uznano również za cenę notowaną na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych. Komisja porównała cenę odniesienia z ceną wlewków aluminiowych faktycznie zapłaconą przez objętych próbą producentów eksportujących i na tej podstawie ustaliła, że cena zakupu tego surowca w ChRL przez objętych próbą producentów eksportujących nie była znacząco niższa od ceny odniesienia w reprezentatywnym kraju, tj. średnio w przedziale [0-5 %]. Dowody zawarte w aktach sprawy wykazały również, że ceny krajowe wlewków aluminiowych wahały się powyżej i poniżej cen międzynarodowych.

(383)

Komisja stwierdziła zatem wstępnie, że cena za wlewki aluminiowe nie była znacząco niższa w porównaniu z cenami na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych. W związku z tym Komisja uznała na tym etapie, że nie spełniono warunków określonych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego i w rezultacie do ustalenia poziomu cła tymczasowego zastosowanie mają przepisy art. 7 ust. 2.

(384)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, interesu Unii oraz poziomu środków, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(385)

W odniesieniu do przywozu ACF pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zgodnie z tymczasowym wnioskiem zawartym w motywie 383, dotyczącym możliwego zastosowania art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(386)

Komisja porównała marginesy zaniżania cen z marginesami dumpingu (motyw 377 powyżej). Stawkę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu zaniżania cen, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(387)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(388)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Powyższe stawki należności celnej mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione osoby prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce cła stosowanej względem "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw". Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(389)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 4 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw".

(390)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(391)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(392)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(393)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(394)

W okresie wcześniejszego informowania otrzymano uwagi od dwóch producentów eksportujących (Xiamen i Doonghai) oraz od jednego użytkownika (Manreal). Żaden z nich nie przywoływał błędów redakcyjnych albo pisarskich i w związku z tym nie został objęty okresem wcześniejszego informowania.

(395)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o przesłuchanie przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(396)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,