KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (¹), w szczególności jego art. 95,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009 ustanawia przepisy dotyczące kontroli wszystkich działań wchodzących w zakres wspólnej polityki rybołówstwa prowadzonych na terytorium państw członkowskich lub na wodach Unii bądź przez unijne statki rybackie lub też – bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa członkowskiego bandery – przez obywateli państw członkowskich, oraz stanowi w szczególności, iż państwa członkowskie zapewniają, aby kontrola, inspekcje i egzekwowanie przepisów prowadzono w sposób niedyskryminacyjny w odniesieniu do sektorów, statków lub osób, a także na podstawie zarządzania ryzykiem.

(2) Zgodnie z art. 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 Komisja może, w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi, przyjmować indywidualne programy kontroli i inspekcji w odniesieniu do określonych rodzajów połowów i basenów morskich.

(3) Indywidualne programy kontroli i inspekcji zostały przyjęte przez Komisję w odniesieniu do kilku basenów morskich i zostały zrealizowane przez państwa członkowskie w ramach wspólnych planów rozmieszczenia; Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa („EFCA”) zapewnia operacyjną koordynację działań inspekcyjnych w tym kontekście.

(4) W niedawnej ocenie REFIT (²) Komisji stwierdzono, że indywidualne programy kontroli i inspekcji stanowią skuteczne i efektywne narzędzie służące poprawie współpracy i wymiany informacji między państwami członkowskimi.

(5) Indywidualne programy kontroli i inspekcji ustanowione decyzjami wykonawczymi Komisji 2012/807/UE (³), 2013/328/UE (⁴) i 2013/305/UE (⁵) tracą ważność dnia 31 grudnia 2018 r. Programy takie powinny obowiązywać również po tej dacie, aby nadal wspierać współpracę i wymianę danych między państwami członkowskimi, a także propagować równe warunki działania w zakresie inspekcji i działań kontrolnych w całej Unii.

(6) Aby uprościć przyjmowanie indywidualnych programów kontroli i inspekcji oraz zapewnić ich spójną realizację na szczeblu Unii, te indywidualne programy kontroli i inspekcji należy ująć w jednej decyzji. Należy dokonać przeglądu obowiązków sprawozdawczych państw członkowskich, aby dostosować te obowiązki do nowych wartości odniesienia i w miarę możliwości ograniczyć obciążenia administracyjne.

(7) W celu zapewnienia spójności między basenami morskimi należy również zmienić indywidualny program kontroli i inspekcji ustanowiony decyzją wykonawczą Komisji 2014/156/UE (⁶), w tym wartości odniesienia i obowiązki sprawozdawcze.

(8) Zgodnie z art. 95 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 indywidualne programy kontroli i inspekcji powinny określić zakres, cele i priorytety oraz wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych.

(9) Aby uwzględnić niedawno przyjęte unijne środki ochrony i zarządzania w dziedzinie rybołówstwa, należy poszerzyć zakres indywidualnych programów kontroli i inspekcji o niektóre dodatkowe stada i połowy. Należy również uwzględnić połowy rekreacyjne w odniesieniu do stad objętych unijnymi środkami ochrony oraz połowy zarządzane przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem. Należy również dostosować priorytety indywidualnych programów kontroli i inspekcji do priorytetów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności w odniesieniu do realizacji obowiązku wyładunku.

(10) Niniejsza decyzja powinna zatem obejmować określone połowy w Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym, wodach zachodnich północno-wschodniego Atlantyku, wschodnim Atlantyku, Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

(11) Art. 95 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 stanowi, iż wartości odniesienia określone w indywidualnym programie kontroli i inspekcji w odniesieniu do działań inspekcyjnych należy ustalić na podstawie zarządzania ryzykiem. W tym celu, a także aby zapewnić spójne podejście do kontroli i inspekcji w obrębie basenu morskiego oraz równe warunki działania dla połowów różnych państw członkowskich, należy stosować zharmonizowaną metodykę oceny ryzyka. Państwa członkowskie powinny ustanowić zharmonizowaną metodykę we współpracy z EFCA; metodyka ta powinna opierać się na prawdopodobnym ryzyku nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

(12) Państwa członkowskie powinny przekazywać EFCA wyniki swojej oceny ryzyka. EFCA powinna wykorzystywać te informacje przy koordynowaniu oceny ryzyka na szczeblu regionalnym.

(13) EFCA powinna ustanowić regionalną strategię zarządzania ryzykiem, która będzie realizowana za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia określonego w art. 2 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 768/2005 (⁷).

(14) Zgodnie z art. 95 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 państwa członkowskie powinny przyjmować niezbędne środki mające na celu zapewnienie realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji, w szczególności w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz do okresów i obszarów, w których mają one zostać zastosowane.

(15) Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze między zainteresowanymi państwami członkowskimi należy, w stosownych przypadkach, realizować zgodnie ze wspólnymi planami rozmieszczenia ustanowionymi przez EFCA, tak aby przyczyniały się one do ujednolicenia praktyk w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru oraz do koordynacji działań kontrolnych, inspekcyjnych i nadzorczych między właściwymi organami tych państw członkowskich.

(16) Docelowe wartości odniesienia określające intensywność działań kontrolnych i inspekcyjnych należy ustalić dla statków rybackich w segmentach floty o wysokim i bardzo wysokim ryzyku we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich. Wszystkie docelowe wartości odniesienia należy oceniać z uwzględnieniem dorocznej oceny przeprowadzonej przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie powinny być uprawnione do stosowania alternatywnych docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów.

(17) W celu realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji, wspólnych planów rozmieszczenia oraz wspólnych działań w zakresie inspekcji i nadzoru konieczna jest wymiana informacji między właściwymi organami państw członkowskich oraz z EFCA w odniesieniu do danych z systemu monitorowania statków, danych z systemu elektronicznego raportowania (obejmujących raporty z działalności połowowej, uprzednie powiadomienia, deklaracje wyładunkowe i przeładunkowe oraz dokumenty sprzedaży) oraz danych dotyczących inspekcji i nadzoru, w tym sprawozdań z inspekcji, obserwacji i w sprawie naruszeń przepisów, jak również przetwarzanie danych osobowych. W każdym przypadku i na każdym poziomie należy zapewnić przestrzeganie obowiązków dotyczących ochrony danych osobowych określonych w rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (⁸) i (UE) 2018/1725 (⁹) oraz, w stosownych przypadkach, przestrzeganie przepisów państw członkowskich transponujących dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 (¹⁰).

(18) Dane osobowe przetwarzane w celu realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji nie powinny być przechowywane przez okres dłuższy niż dziesięć lat. Okres ten umożliwi właściwym organom państw członkowskich i EFCA wypełnienie obowiązków związanych z działaniami następczymi, sprawozdawczością i oceną indywidualnych programów kontroli i inspekcji. Jeżeli chodzi o dane niezbędne do przeprowadzenia działań następczych w związku z inspekcjami, takich jak postępowania wyjaśniające, postępowania w sprawie naruszenia przepisów, postępowania sądowe lub administracyjne, konieczny jest określony, dłuższy okres przechowywania wynoszący dwadzieścia lat ze względu na czas trwania takich postępowań oraz konieczność korzystania z tych danych do zakończenia takich postępowań. Ponadto, jeżeli dane są wykorzystywane do celów naukowych i na potrzeby doradztwa naukowego, okres przechowywania danych należy przedłużyć, aby umożliwić długoterminowe monitorowanie naukowe i ocenę żywych zasobów morza.

(19) Państwa członkowskie powinny opracować i przesyłać Komisji sprawozdania roczne z realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji. Komisja powinna wykorzystać te sprawozdania do oceny realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji oraz do oceny ich adekwatności i skuteczności. Taka ocena może stanowić podstawę przeglądu indywidualnych programów inspekcji i kontroli.

(20) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejsza decyzja ustanawia indywidualne programy kontroli i inspekcji dotyczące:

a) połowów eksploatujących stada lub gatunki objęte planami wieloletnimi, o których mowa w art. 9 i 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (¹¹), oraz planami przyjętymi zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia, jak również objęte innymi środkami unijnymi przyjętymi na podstawie art. 43 ust. 3 Traktatu, przewidującymi ograniczenia ilościowe i przydział uprawnień do połowów;

b) połowów eksploatujących gatunki objęte obowiązkiem wyładunku zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

c) niektórych połowów eksploatujących stada lub gatunki objęte środkami ochrony i zarządzania przyjętymi przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem;

d) [1] niektórych unijnych połowów prowadzonych na wodach państw trzecich w ramach umów dwustronnych w sprawie połowów z Norwegią (¹²) i Zjednoczonym Królestwem (¹³), jak wskazano w szczegółowych informacjach dotyczących indywidualnych programów kontroli i inspekcji określonych w załącznikach IV i V.

jak określono w załącznikach I–Va. [2]

2. [3] Indywidualne programy kontroli i inspekcji są określone w załącznikach I–Va i są realizowane przez państwa członkowskie, o których mowa w tych załącznikach („zainteresowane państwa członkowskie”).

Artykuł 2

Zakres

Indywidualne programy kontroli i inspekcji obejmują następujące działania:

a) [4] działalność połowową w rozumieniu art. 4 pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 w obszarach wymienionych w załącznikach I–Va do niniejszej decyzji („dane obszary”);

b) działalność związaną z połowami, w tym ważenie, przetwarzanie, wprowadzanie do obrotu, przewożenie i przechowywanie produktów rybołówstwa;

c) [5] przywóz i przywóz pośredni zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (¹⁴) w odniesieniu do połowów objętych załącznikami I, IV, V i Va;

d) [6] wywóz i powrotny wywóz zgodnie z art. 2 ust. 13 i 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 w odniesieniu do połowów objętych załącznikami I, IV, V i Va;

e) połowy rekreacyjne określone w art. 4 pkt 28 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, jeżeli są objęte unijnymi środkami ochrony i są wyszczególnione w odpowiednim załączniku;

f) środki nadzwyczajne zgodnie z art. 108 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz środki Komisji w przypadku poważnego zagrożenia dla żywych zasobów morza zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Artykuł 3

Cele

1. [7] Indywidualne programy kontroli i inspekcji zapewniają jednolite i skuteczne wdrożenie środków ochrony i kontroli obowiązujących w odniesieniu do stad i połowów, o których mowa w załącznikach I–Va.

2. Działania kontrolne i inspekcyjne prowadzone w ramach każdego indywidualnego programu kontroli i inspekcji mają w szczególności na celu zapewnienie przestrzegania następujących przepisów:

a) przepisów o zarządzaniu uprawnieniami do połowów oraz wszelkich indywidualnych warunków z nimi związanych, w tym w zakresie monitorowania poziomu wykorzystania kwot oraz systemu nakładów połowowych w przedmiotowych obszarach;

b) przepisów o obowiązkach sprawozdawczych w odniesieniu do działalności połowowej, w szczególności w zakresie wiarygodności odnotowanych i zgłaszanych informacji;

c) [8] przepisów o obowiązku wyładunku wszystkich połowów gatunków podlegających obowiązkowi wyładunku zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013;

d) specjalnych przepisów dotyczących ważenia określonych gatunków pelagicznych przewidzianych w art. 78–89 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011 (¹⁵);

e) przepisów szczegółowych zatwierdzonych przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem w odniesieniu do stad i obszarów wchodzących w zakres niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Priorytety

1. [9] Zainteresowane państwa członkowskie prowadzą kontrolę i inspekcję w odniesieniu do działalności połowowej i działalności związanej z połowami w odniesieniu do różnych stad i obszarów, o których mowa w załącznikach I–Va do niniejszej decyzji, na podstawie zarządzania ryzykiem, zgodnie z art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i art. 98 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

2. Każde zainteresowane państwo członkowskie przypisuje kontroli i inspekcjom poziom priorytetowości na podstawie wyników oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z procedurami określonymi w art. 5.

3. Każdy statek rybacki lub każdy segment floty, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lit. b), podlega kontroli i inspekcjom zgodnie z poziomem priorytetowości przypisanym zgodnie z ust. 2, aby zapewnić, by wszystkie stada objęte połowami określonymi w załącznikach I–V były należycie uwzględnione.

3a. [10] Ponadto każdy statek rybacki i statek pomocniczy prowadzący działalność związaną z połowami wymienionymi w załączniku Va podlega kontrolom i inspekcjom zgodnie z poziomem priorytetowości przypisanym zgodnie z art. 5 ust. 8.

4. Inspekcje na lądzie dotyczące operatorów prowadzących działalność związaną z połowami przeprowadza się, gdy odnoszą się do danego etapu w łańcuchu połowów/wprowadzania do obrotu i stanowią element strategii zarządzania ryzykiem, o której mowa w art. 6.

Artykuł 5

Procedury oceny ryzyka oraz związek ze wspólnymi planami rozmieszczenia

1. [11] Co najmniej raz w roku zainteresowane państwa członkowskie oceniają ryzyko w odniesieniu do połowów wymienionych w załącznikach I–Va zgodnie ze zharmonizowaną metodyką ustaloną przez państwa członkowskie we współpracy z Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA) i w oparciu o prawdopodobne ryzyko nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa. Metodyka oceny ryzyka uwzględnia działalność połowową statków rybackich państw trzecich prowadzących działalność na wodach Unii oraz, w stosownych przypadkach, działalność połowową unijnych statków rybackich na wodach międzynarodowych lub wodach państw trzecich pod auspicjami regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub na mocy umów dwustronnych.

2. Metodyka oceny ryzyka, o której mowa w ust. 1, przewiduje, że państwa członkowskie:

a) rozpatrują, wykorzystując wszystkie dostępne i istotne informacje, prawdopodobieństwo wystąpienia przypadku nieprzestrzegania przepisów oraz jego ewentualne konsekwencje;

b) określają poziom ryzyka według stad, narzędzi połowowych, odnośnego obszaru (zwanego dalej „segmentem floty”) i okresu w roku, na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia i ewentualnych konsekwencji. Szacowany poziom ryzyka wyraża się jako „bardzo wysoki”, „wysoki”, „średni” lub „niski”.

3. [12] W ramach wspólnego planu rozmieszczenia ustanowionego przez EFCA zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/473 (¹⁶) („wspólny plan rozmieszczenia”) każde zainteresowane państwo członkowskie przekazuje EFCA wyniki swojej oceny ryzyka. Aby ułatwić programowanie strategii zarządzania ryzykiem, o której mowa w art. 6, określa się stwierdzony rodzaj ewentualnego (ryzyka) nieprzestrzegania obowiązujących przepisów wspólnej polityki rybołówstwa. Państwa członkowskie niezwłocznie informują EFCA o wszelkich zmianach dotyczących szacowanego poziomu ryzyka.

4. EFCA wykorzystuje informacje otrzymane od państw członkowskich przy koordynowaniu oceny ryzyka na szczeblu regionalnym.

5. Zainteresowane państwa członkowskie sporządzają wykaz swoich statków, wskazując w nim przynajmniej statki średniego, wysokiego i bardzo wysokiego ryzyka. Wykaz statków jest regularnie aktualizowany z uwzględnieniem informacji zebranych w trakcie działań kontrolnych i inspekcyjnych, w tym w trakcie wspólnych kontroli i inspekcji, oraz wszelkich istotnych informacji dostarczonych przez inne państwa członkowskie.

6. [13] W przypadku gdy statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego, które nie jest zainteresowanym państwem członkowskim, lub statek rybacki państwa trzeciego prowadzi działalność na danych obszarach, poziom ryzyka zgodnie z ust. 5 określa zainteresowane państwo członkowskie wraz z EFCA, chyba że organy państwa bandery podadzą, w ramach art. 8 niniejszej decyzji, poziom tego ryzyka.

7. W ramach wspólnego planu rozmieszczenia i ze względów operacyjnych zainteresowane państwa członkowskie przekazują EFCA wykaz statków ustanowiony zgodnie z ust. 5 i 6. W celu ułatwienia skutecznych działań kontrolnych i inspekcyjnych określa się stwierdzony rodzaj ryzyka mający zastosowanie do statków. Zainteresowane państwa członkowskie niezwłocznie informują EFCA o wszelkich zmianach po aktualizacji swoich wykazów.

8. [14] Do celów załącznika Va państwa członkowskie przeprowadzają wspólną ocenę ryzyka na poziomie poszczególnych statków, wykorzystując wszystkie dostępne i istotne informacje, w tym co najmniej następujące elementy:

— historia przestrzegania przepisów przez statek;

— brakujące obowiązkowe dokumenty rejestracji połowów;

— wyniki kontroli krzyżowych danych rejestracyjnych o połowach, w tym dzienników połowowych, deklaracji przeładunkowych, deklaracji wyładunkowych, deklaracji przejęcia, dokumentów sprzedaży, świadectw połowowych oraz danych VMS i AIS.

Artykuł 6

Krajowe i regionalne strategie zarządzania ryzykiem

1. Na podstawie wyników oceny ryzyka każde zainteresowane państwo członkowskie ustanawia co najmniej raz w roku krajową strategię zarządzania ryzykiem ukierunkowaną na zapewnienie przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa. Strategia ta obejmuje identyfikację, opis i przydział odpowiednich zasobów, instrumentów kontroli i środków służących do przeprowadzania inspekcji, z uwzględnieniem zidentyfikowanego poziomu ryzyka, charakteru ryzyka nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa oraz z uwzględnieniem osiągnięcia docelowych wartości odniesienia.

2. EFCA – na podstawie regionalnej oceny ryzyka, o której mowa w art. 5 ust. 4 niniejszej decyzji – ustanawia regionalną strategię zarządzania ryzykiem zgodną z ust. 1 niniejszego artykułu. EFCA koordynuje i realizuje tę regionalną strategię zarządzania ryzykiem poprzez wspólny plan rozmieszczenia.

Artykuł 7

Docelowe wartości odniesienia

1. [15] Bez uszczerbku dla docelowych wartości odniesienia określonych w pkt 4 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 docelowe wartości odniesienia dla inspekcji statków rybackich określono w pkt 4, odpowiednio, załączników I–Va do niniejszej decyzji.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą stosować ewentualnie różne docelowe wartości odniesienia wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów, zgodnie ze zharmonizowaną metodyką ustanowioną we współpracy z EFCA, aby osiągnąć cele określone w art. 3 niniejszej decyzji, pod warunkiem że:

a) szczegółowa analiza działalności połowowej lub działalności związanej z połowami oraz zagadnień związanych z egzekwowaniem przepisów uzasadnia potrzebę ustanowienia docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów;

b) zainteresowane państwa członkowskie określają działania w zakresie kontroli i inspekcji, jak również strategię służącą osiągnięciu wyników oczekiwanych w związku z poprawą poziomu przestrzegania przepisów;

c) wartości odniesienia wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów nie mają negatywnego wpływu na cele, priorytety i procedury oparte na analizie ryzyka, określone w indywidualnych programach kontroli i inspekcji;

d) wartości odniesienia wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów są zgłaszane Komisji najpóźniej rok po wejściu w życie niniejszej decyzji i następnie co 2 lata, przy czym Komisja nie zgłosi sprzeciwu wobec tych wartości w terminie 90 dni od zgłoszenia.

3. Wszystkie docelowe wartości odniesienia podlegają ocenie rocznej na podstawie sprawozdań oceniających, o których mowa w art. 11 ust. 1, oraz – w stosownych przypadkach – podlegają przeglądowi w ramach oceny określonej w art. 11 ust. 6.

4. W stosownych przypadkach skuteczność docelowym wartościom odniesienia, o których mowa w niniejszym artykule, nadaje się we wspólnym planie rozmieszczenia.

Artykuł 8

Współpraca między państwami członkowskimi i z państwami trzecimi

1. Zainteresowane państwa członkowskie współpracują podczas realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji.

2. W stosownych przypadkach wszystkie pozostałe państwa członkowskie współpracują z zainteresowanymi państwami członkowskimi i EFCA, aby osiągnąć cele wspólnych planów rozmieszczenia.

3. Zainteresowane państwa członkowskie i EFCA mogą współpracować z właściwymi organami państw trzecich na rzecz realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji.

4. [16] Działania inspekcyjne i nadzorcze dotyczące unijnych połowów na wodach i w portach państw trzecich podlegają ramom uzgodnionym z odpowiednimi państwami trzecimi.

Artykuł 9

Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze

1. [17] Aby zwiększyć efektywność i skuteczność krajowych systemów kontroli rybołówstwa, zainteresowane państwa członkowskie prowadzą, w stosownych przypadkach, wspólne działania monitorujące, inspekcyjne i nadzorcze na swoich terytoriach oraz na wodach podlegających ich jurysdykcji oraz – w stosownych przypadkach – na wodach międzynarodowych lub wodach państw trzecich. Bez uszczerbku dla przepisów art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, w stosownych przypadkach, działania te prowadzone są w ramach wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/473. Działania takie mogą obejmować wspólne rozmieszczenie z państwami trzecimi.

2. Do celów wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych każde z zainteresowanych państw członkowskich:

a) zapewnia, aby urzędnicy i inspektorzy unijni z innych zainteresowanych państw członkowskich byli zapraszani do uczestnictwa we wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych;

b) ustanawia wspólne procedury operacyjne mające zastosowanie do statków nadzorujących;

c) stosuje standardowe procedury inspekcji, uzgodnione z EFCA w ramach wspólnego planu rozmieszczenia;

d) w stosownych przypadkach wyznacza punkty kontaktowe, o których mowa w art. 80 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3. [18] Urzędnicy zainteresowanych państw członkowskich, inspektorzy unijni oraz, w stosownych przypadkach, urzędnicy i inspektorzy z państw trzecich mogą uczestniczyć we wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych.

Artykuł 10

Wymiana danych

1. [19] W celu realizacji indywidualnych programów kontroli i inspekcji każde zainteresowane państwo członkowskie zapewnia elektroniczną wymianę z innymi zainteresowanymi państwami członkowskimi i EFCA danych dotyczących działalności połowowej i działalności związanej z połowami, objętej indywidualnymi programami kontroli i inspekcji. W stosownych przypadkach dane obejmują działalność połowową statków rybackich państw trzecich prowadzących działalność na wodach Unii oraz unijnych statków rybackich prowadzących działalność na wodach międzynarodowych lub wodach państw trzecich pod auspicjami regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub na mocy umów dwustronnych. Komisja ma dostęp do danych wymienianych na podstawie niniejszego akapitu oraz, w stosownych przypadkach, przekazuje dane dotyczące działalności połowowej statków państw trzecich na wodach Unii.

2. Dane wymieniane zgodnie z ust. 1 mogą obejmować dane osobowe. EFCA, Komisja i państwa członkowskie mogą przetwarzać dane osobowe, do których mają dostęp zgodnie z ust. 1, w celu wypełnienia swoich zadań i obowiązków w ramach indywidualnych programów kontroli i inspekcji. EFCA, Komisja i państwa członkowskie wprowadzają, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/679 i art. 4 rozporządzenia (UE) 2018/1725, środki zapewniające odpowiednią ochronę danych osobowych.

3. Dane osobowe zawarte w informacjach wymienianych na podstawie ust. 1 nie są przechowywane przez okres dłuższy niż 10 lat, z wyjątkiem sytuacji, gdy takie dane osobowe są niezbędne do przeprowadzenia działań następczych związanych z postępowaniem w związku z naruszeniem przepisów, inspekcją bądź postępowaniem sądowym lub administracyjnym. W takim przypadku dane osobowe mogą być przechowywane przez 20 lat. Jeżeli dane osobowe zawarte w informacjach wymienianych na podstawie ust. 1 są przechowywane przez dłuższy okres, dane te są anonimizowane.

4. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3 dane osobowe zawarte w informacjach wymienianych na podstawie ust. 1 mogą być przechowywane przez okres przekraczający okresy określone w ust. 3 wyłącznie do celów prowadzenia badań naukowych i na potrzeby doradztwa naukowego zgodnie z art. 89 rozporządzenia (UE) 2016/679.

5. Państwa członkowskie przetwarzają dane osobowe zgromadzone na podstawie niniejszej decyzji zgodnie z art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679.

6. EFCA, Komisja i organy państw członkowskich zapewniają bezpieczeństwo przetwarzania danych osobowych, które odbywa się na podstawie niniejszej decyzji. EFCA i organy państw członkowskich współpracują w zakresie zadań związanych z bezpieczeństwem.

7. EFCA, Komisja i państwa członkowskie wprowadzają środki w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony poufności informacji otrzymanych na podstawie niniejszej decyzji zgodnie z art. 113 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

Artykuł 11

Przekazywanie informacji i ocena

1. Do dnia 31 marca każdego roku każde państwo członkowskie przesyła Komisji i EFCA sprawozdanie dotyczące działań kontrolnych i inspekcyjnych prowadzonych w ramach indywidualnych programów kontroli i inspekcji w poprzednim roku kalendarzowym.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej informacje wymienione w załączniku VI.

3. Informacje, o których mowa w załączniku VI pkt IV, są nadal wymieniane i aktualizowane w każdym sprawozdaniu do momentu zakończenia danego działania zgodnie z prawem zainteresowanego państwa członkowskiego. Jeżeli po wykryciu poważnego naruszenia nie podjęto żadnych działań, należy podać wyjaśnienie.

4. W przypadku połowów, o których mowa w załączniku I, informacje, o których mowa w załączniku VI pkt IV, są przekazywane Komisji i EFCA drogą elektroniczną do dnia 15 września i są aktualizowane do dnia 31 marca następnego roku.

5. [20] W ramach rocznej oceny skuteczności wspólnych planów rozmieszczenia, o której mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) 2019/473, EFCA uwzględnia sprawozdania, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

6. Co najmniej raz na dwa lata Komisja zwołuje posiedzenie Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury w celu dokonania oceny realizacji oraz adekwatności i skuteczności indywidualnych programów kontroli i inspekcji oraz ich ogólnego wpływu na przestrzeganie przepisów przez statki rybackie i operatorów.

Artykuł 12

Uchylenie i okres przejściowy

Nie naruszając przepisów drugiego akapitu niniejszego artykułu, uchyla się decyzje wykonawcze 2012/807/UE, 2013/328/UE, 2013/305/UE i 2014/156/UE.

Decyzje wykonawcze 2012/807/UE, 2013/328/UE, 2013/305/UE i 2014/156/UE mają jednak nadal zastosowanie do sprawozdania, które państwa członkowskie mają przedłożyć w 2019 r. w odniesieniu do działań kontrolnych i inspekcyjnych przeprowadzonych w 2018 r.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2019 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2018 r.

ZAŁĄCZNIK IV

SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE NA TEMAT INDYWIDUALNEGO PROGRAMU KONTROLI I INSPEKCJI DOTYCZĄCEGO POŁOWÓW NIEKTÓRYCH GATUNKÓW DENNYCH I PELAGICZNYCH W MORZU PÓŁNOCNYM I W REJONIE ICES IIa [21]

1. Ten indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje obszary geograficzne określone w następujący sposób:

„Morze Północne”, przy czym Morze Północne oznacza obszary ICES IIIa i IV, oraz wody Zjednoczonego Królestwa rejonu ICES IIa, w tym wody państw trzecich w odniesieniu do unijnych połowów na mocy umów dwustronnych w sprawie połowów z Norwegią i Zjednoczonym Królestwem oraz z zastrzeżeniem uzgodnionych z tymi państwami trzecimi ram dotyczących działań nadzorczych i inspekcyjnych.

2. Zainteresowane państwa członkowskie to: Belgia, Dania, Niemcy, Irlandia, Francja, Niderlandy i Szwecja.

3. W programie należy uwzględnić następujące połowy:

— połowy makreli, śledzia atlantyckiego, ostroboka, błękitka, argentyny wielkiej, szprota, dobijakowatych i okowiela, dorsza atlantyckiego, plamiaka, witlinka, czarniaka, homarca, soli, gładzicy, morszczuka europejskiego, krewetki północnej,

— połowy węgorza europejskiego (Anguilla anguilla),

— połowy gatunków objętych obowiązkiem wyładunku na podstawie art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,

— w wodach państw trzecich – połowy stad objętych kwotami, prowadzone przez unijne statki rybackie.

4. Docelowe wartości odniesienia dla inspekcji na wodach Unii i w portach Unii

Państwa członkowskie określone w pkt 2 niniejszego załącznika wdrażają następujące wartości odniesienia:

a) działania inspekcyjne na morzu.

Co roku co najmniej 60 % wszystkich inspekcji na morzu (z wyjątkiem nadzoru z powietrza) przeprowadza się na statkach rybackich należących do segmentów floty zaliczonych do dwóch najwyższych kategorii ryzyka określonych zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, zapewniając, by oba te segmenty floty były odpowiednio i proporcjonalnie uwzględnione.

b) Inspekcje przy wyładunku (inspekcje w portach i przed pierwszą sprzedażą).

Co roku co najmniej 60 % wszystkich inspekcji przy wyładunku przeprowadza się na statkach rybackich należących do segmentów floty zaliczonych do dwóch najwyższych kategorii ryzyka określonych zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, zapewniając, by oba te segmenty floty były odpowiednio i proporcjonalnie uwzględnione.

ZAŁĄCZNIK V

SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE NA TEMAT INDYWIDUALNEGO PROGRAMU KONTROLI I INSPEKCJI DOTYCZĄCEGO POŁOWÓW NIEKTÓRYCH GATUNKÓW DENNYCH I PELAGICZNYCH W WODACH ZACHODNICH PÓŁNOCNO-WSCHODNIEGO ATLANTYKU [22]

1. Ten indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje obszary geograficzne określone w następujący sposób:

Wody Unii oraz, w odniesieniu do unijnych połowów w ramach umów w sprawie połowów zawartych ze Zjednoczonym Królestwem, wody państw trzecich „wód zachodnich północno-wschodniego Atlantyku”, przy czym wody zachodnie północno-wschodniego Atlantyku oznaczają: obszary ICES V, VI, VII, VIII, IX i X (wody wokół Azorów) i obszary CECAF (¹) 34.1.1, 34.1.2 i 34.2.0 (wody wokół Madery i Wysp Kanaryjskich). Działania nadzorcze i inspekcyjne dotyczące unijnych połowów na wodach i w portach państw trzecich podlegają ramom uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem.

2. Zainteresowane państwa członkowskie to: Belgia, Dania, Estonia, Francja, Niemcy, Irlandia, Łotwa, Litwa, Niderlandy, Polska, Portugalia i Hiszpania.

3. W programie należy uwzględnić następujące połowy:

— połowy makreli, śledzia atlantyckiego, ostroboka, błękitka, kaprosza, sardeli europejskiej, argentyny wielkiej, sardynki europejskiej i szprota w wodach Unii podobszarów ICES V, VI, VII, VIII i IX oraz w wodach Unii rejonu CECAF 34.1.11,

— połowy stad morszczuka europejskiego, które występują w rejonie ICES Vb (wody Unii), VIa (wody Unii), podobszarze ICES VII oraz rejonach ICES VIII a, b, d, e (zwane zwykle północnym stadem morszczuka europejskiego),

— połowy stad morszczuka europejskiego, które występują w rejonach VIIIc i IXa, określonych przez Międzynarodową Radę Badań Morza (zwane zwykle południowym stadem morszczuka europejskiego), połowy stada homarca, które występuje w rejonie ICES VIIIc i IXa,

— połowy stad soli w rejonach ICES VIIIa, VIIIb i VIIe,

— połowy dorsza atlantyckiego, soli i gładzicy w wodach Unii obszarów ICES VIa, VIIa oraz VIId,

— połowy węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) w wodach Unii obszarów ICES VI, VII, VIII oraz IX,

— połowy gatunków objętych obowiązkiem wyładunku na podstawie art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,

— w wodach państw trzecich – połowy stad objętych kwotami, prowadzone przez unijne statki rybackie.

4. Docelowe wartości odniesienia dla inspekcji na wodach Unii i w portach Unii

Państwa członkowskie określone w pkt 2 niniejszego załącznika wdrażają następujące wartości odniesienia:

a) działania inspekcyjne na morzu.

Co roku co najmniej 60 % wszystkich inspekcji na morzu (z wyjątkiem nadzoru z powietrza) przeprowadza się na statkach rybackich należących do segmentów floty zaliczonych do dwóch najwyższych kategorii ryzyka określonych zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, zapewniając, by oba te segmenty floty były odpowiednio i proporcjonalnie uwzględnione;

b) Inspekcje przy wyładunku (inspekcje w portach i przed pierwszą sprzedażą).

Co roku co najmniej 60 % wszystkich inspekcji przy wyładunku przeprowadza się na statkach rybackich należących do segmentów floty zaliczonych do dwóch najwyższych kategorii ryzyka określonych zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, zapewniając, by oba te segmenty floty były odpowiednio i proporcjonalnie uwzględnione.

(¹) Obszary CECAF (środkowo-wschodni Atlantyk lub główny obszar połowowy FAO 34) zgodnie z ich definicją w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).

ZAŁĄCZNIK Va

SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE NA TEMAT INDYWIDUALNEGO PROGRAMU KONTROLI I INSPEKCJI NIEKTÓRYCH POŁOWÓW TUŃCZYKA Z WÓD TROPIKALNYCH POD AUSPICJAMI KOMISJI DS. TUŃCZYKA NA OCEANIE INDYJSKIM [23]

1. Ten indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje obszary geograficzne określone w następujący sposób:

„Ocean Indyjski”, przy czym „Ocean Indyjski” oznacza obszar zdefiniowany w art. 3 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2022/2343.

2. Zainteresowane państwa członkowskie to: Francja, Hiszpania i Włochy.

3. W programie należy uwzględnić następujące połowy:

— połowy tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), bonito (Katsuwonus pelamis) i opastuna (Thunnus obesus) prowadzone przez unijne okrężnicowce oraz ich unijne statki pomocnicze wykorzystujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb.

4. Docelowe wartości odniesienia, które mają być stosowane do inspekcji w portach unijnych okrężnicowców i statków pomocniczych, opierają się na metodyce przewidzianej w art. 5 ust. 8 oraz na strategii zarządzania ryzykiem ustanowionej zgodnie z art. 6 ust. 2, przy czym w roku kalendarzowym przeprowadza się co najmniej 14 inspekcji wyładunków i przeładunków dokonywanych przez okrężnicowce i statki pomocnicze. Te 14 inspekcji obejmuje co najmniej jedną inspekcję statków pomocniczych. W miarę możliwości inspekcje powinny być przeprowadzane przez zespoły unijnych inspektorów z co najmniej dwóch zainteresowanych państw członkowskich. Państwa członkowskie dokładają starań, aby uczestniczyć w tych 14 inspekcjach w portach proporcjonalnie do liczby aktywnych statków pływających pod ich banderą, przy czym co najmniej w jednej inspekcji na każde zainteresowane państwo członkowskie.

ZAŁĄCZNIK VI

TREŚĆ SPRAWOZDANIA OCENIAJĄCEGO [24]

Sprawozdania oceniające zawierają co najmniej następujące informacje:

I. Ogólna analiza przeprowadzonych działań w zakresie kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów

Zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają następujące informacje w podziale na baseny morskie zgodnie z załącznikami I–Va:

– wyniki oceny ryzyka wraz z opisem ryzyka i zagrożeń zidentyfikowanych przez zainteresowane państwo członkowskie w odniesieniu do połowów objętych indywidualnymi programami kontroli i inspekcji (w stosownych przypadkach należy podać informacje na temat procesu przeglądu/aktualizacji),

– zestawienie w formie tabeli dotyczące segmentów floty i ich poziomów ryzyka,

– szczegółowe informacje na temat strategii zarządzania ryzykiem.

II. Szczegółowa analiza przeprowadzonych działań w zakresie kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów

Zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają następujące informacje w podziale na baseny morskie zgodnie z załącznikami I–Va.

Tabela 1

Zestawienie danych o inspekcjach na morzu

Tabela 2

Zestawienie danych o nadzorze na morzu

Tabela 3

Zestawienie danych o działaniach inspekcyjnych przy wyładunku (inspekcje w portach i przed pierwszą sprzedażą)

Tabela 4

Zestawienie danych o działaniach inspekcyjnych na lądzie przeprowadzonych w odniesieniu do operatorów (z wyłączeniem inspekcji w portach i przed pierwszą sprzedażą, których dotyczy tabela 3)

III. Kontrola obowiązku wyładunku

Państwa członkowskie przekazują szczegółowe informacje na temat zasobów, instrumentów i środków, które przewidziano na potrzeby kontroli obowiązku wyładunku, oraz wyniki kontroli.

W szczególności należy podać co najmniej następujące informacje:

1) łączna liczba statków z obserwatorem kontroli;

2) liczba statków wyposażonych w telewizję przemysłową (CCTV);

3) liczba inspekcji na morzu przeprowadzonych z wykorzystaniem analizy ostatniego zaciągu;

4) stosowane środki kontroli inne niż środki wymienione w pkt 1-3; należy określić te środki kontroli (np. nadzór z powietrza prowadzony ze statków powietrznych, REM, dron);

5) łączna liczba naruszeń obowiązku wyładunku, ze wskazaniem liczby naruszeń, które polegają na nieprzestrzeganiu przepisów zawartych w odpowiednich planach w zakresie odrzutów.

IV. Informacje okresowe o wykrytych naruszeniach

Tabela 5

Format przekazywania informacji zgodnie z art. 11 dla każdej inspekcji, w trakcie której wykryto podejrzewane naruszenie

V. Analiza docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów

Jeżeli państwo członkowskie stosuje alternatywne docelowe wartości odniesienia, o których mowa w art. 7 ust. 2 niniejszej decyzji, należy podać następujące informacje:

Tabela 6

Osiągnięcie poprawy poziomu przestrzegania przepisów

VI. Analiza pozostałych działań inspekcyjnych i kontrolnych: przeładunek, nadzór z powietrza, przywóz/wywóz

VII. Działania (np. Szkolenia lub spotkania informacyjne) zmierzające do poprawy przestrzegania przepisów przez statki rybackie i operatorów

VIII. Propozycje dotyczące podniesienia skuteczności kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów (osobno dla każdego zainteresowanego państwa członkowskiego)