KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (¹), w szczególności jego art. 95,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009 dotyczy wszystkich działań wchodzących w zakres wspólnej polityki rybołówstwa prowadzonych na terytorium państw członkowskich lub na wodach UE bądź przez unijne statki rybackie lub też – bez uszczerbku dla pierwotnej odpowiedzialności państwa członkowskiego bandery – przez obywateli państw członkowskich, oraz stanowi w szczególności, iż to państwa członkowskie dopilnowują, aby kontrola, inspekcje i egzekwowanie przepisów były przeprowadzane w sposób niedyskryminacyjny w odniesieniu do sektorów, statków lub osób, a także na podstawie zarządzania ryzykiem.

(2) Rozporządzenie Rady nr 302/2009 (²) określa ogólne zasady realizacji przez Unię wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) zalecanego przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT).

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006 (³) ustanawia przepisy dotyczące środków technicznych, planów zarządzania oraz szczegółowych środków w odniesieniu do gatunków daleko migrujących, do celów ochrony, zarządzania i eksploatacji żywych zasobów wodnych.

(4) Na swoim 37. corocznym posiedzeniu w maju 2013 r. Generalna Komisja Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła zalecenie GFCM 37/2013/1 (⁴) w sprawie wieloletniego planu zarządzania połowami małych stad pelagicznych w podobszarze geograficznym GFCM 17 (północny Adriatyk) oraz w sprawie przejściowych środków służących ochronie małych stad pelagicznych w podobszarze geograficznym 18 (południowy Adriatyk).

(5) Na swoim corocznym posiedzeniu w 2011 r. ICCAT przyjęła zalecenie [11-03] (⁵) w sprawie środków zarządzania dotyczących włócznika w Morzu Śródziemnym. Przepisy zawarte w zaleceniach zatwierdzonych przez regionalne organizacje zarządzania rybołówstwem są wiążące dla państw członkowskich i, co za tym idzie, istotne dla niniejszej decyzji, która dotyczy sposobu, w jaki państwa członkowskie planują kontrole i inspekcje działań prowadzonych w ramach WPRyb, ustalają ich harmonogram i je przeprowadzają.

(6) Artykuł 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 przewiduje możliwość, zgodnie z którą Komisja – wraz z zainteresowanymi państwami członkowskimi – może określić, które łowiska mają zostać objęte indywidualnym programem kontroli i inspekcji. W takim indywidualnym programie kontroli i inspekcji należy koniecznie określić cele, priorytety i procedury oraz wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych, ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem i poddawane okresowym przeglądom po analizie osiągniętych rezultatów. Zainteresowane państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzić niezbędne środki mające na celu zapewnienie wdrożenia indywidualnych programów kontroli i inspekcji, w szczególności w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz do okresów i obszarów, w których mają one zostać zastosowane.

(7) Artykuł 95 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 stanowi, iż w indywidualnym programie kontroli i inspekcji określa się wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem. W tym celu należy ustanowić wspólne kryteria oceny ryzyka i zarządzania nim dotyczące działań sprawdzających, inspekcyjnych i weryfikacyjnych, tak aby umożliwić terminowe przeprowadzanie oceny ryzyka i oceny ogólnej istotnych informacji pochodzących z kontroli i inspekcji. Celem wspólnych kryteriów jest zapewnienie zharmonizowanego podejścia do inspekcji i weryfikacji we wszystkich państwach członkowskich oraz stworzenie równych warunków działania dla wszystkich przedsiębiorców.

(8) Indywidualny program kontroli i inspekcji powinien zostać ustanowiony na okres od dnia 16 marca 2014 r. do dnia 15 marca 2018 r. i wdrożony przez Grecję, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Maltę, Portugalię i Słowenię.

(9) Artykuł 98 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011 (⁶) przewiduje, że – nie naruszając postanowień zawartych w planach wieloletnich – właściwe organy państw członkowskich zobowiązane są do przyjęcia podejścia opartego na analizie ryzyka przy wyborze celów inspekcji, wykorzystując wszystkie dostępne informacje oraz – stosownie do przyjętej strategii kontroli i egzekwowania przepisów opartej na analizie ryzyka – do przeprowadzenia w obiektywny sposób niezbędnych działań inspekcyjnych, tak aby zapobiegać zatrzymywaniu na burcie, przeładowywaniu, wyładowywaniu, przetwarzaniu, przewożeniu, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu i składowaniu produktów rybołówstwa pochodzących z działalności, która jest niezgodna z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

(10) Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 768/2005 (⁷) (zwana dalej „EFCA”) ma za zadanie koordynację wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia, który nadaje skuteczność celom, priorytetom, procedurom oraz wartościom odniesienia dotyczącym działań inspekcyjnych określonych w indywidualnym programie kontroli i inspekcji, oraz określa środki kontroli i inspekcji, gromadzone przez każde zainteresowane państwo członkowskie. Należy zatem objaśnić związki między procedurami określonymi w indywidualnym programie kontroli i inspekcji a procedurami wspólnego planu rozmieszczenia.

(11) Aby zharmonizować procedury w zakresie kontroli i inspekcji dotyczące połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i Morzu Śródziemnym, włócznika w Morzu Śródziemnym oraz sardynki i sardeli w północnym Adriatyku, a także aby zapewnić powodzenie wieloletniego planu dla tych stad i ich łowisk, należy opracować zasady działań kontrolnych i inspekcyjnych prowadzonych przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, w tym w zakresie wzajemnego dostępu do istotnych danych. W tym celu intensywność i priorytety działań kontrolnych i inspekcyjnych powinny być określane na podstawie docelowych wartości odniesienia i celów.

(12) Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze między zainteresowanymi państwami członkowskimi należy – tam gdzie to możliwe – realizować zgodnie ze wspólnymi planami rozmieszczenia ustanowionymi przez EFCA, tak aby przyczyniały się one do ujednolicenia praktyk w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru oraz do rozwoju koordynacji działań w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru między właściwymi organami tych państw członkowskich.

(13) Wyniki uzyskane dzięki zastosowaniu indywidualnego programu kontroli i inspekcji powinny być oceniane przy pomocy rocznych sprawozdań z oceny przekazywanych Komisji i EFCA przez każde zainteresowane państwo członkowskie.

(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji ustalono w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi. Niniejszą decyzję należy zatem skierować do tych państw członkowskich.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i definicje

[1] 1. Niniejsza decyzja ustanawia indywidualny program kontroli i inspekcji stosowany do połowów:

a) tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym;

b) włócznika w Morzu Śródziemnym;

c) tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym;

d) sardynki i sardeli w północnym i południowym Morzu Adriatyckim; oraz

e) morszczuka europejskiego i krewetki głębokowodnej różowej w Cieśninie Sycylijskiej.

2. Wschodni Atlantyk, Morze Śródziemne, północne i południowe Morze Adriatyckie oraz Cieśnina Sycylijska zwane są dalej „przedmiotowymi obszarami”.

3. Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje: a) „północny Adriatyk” i „południowy Adriatyk” oznaczają podobszary geograficzne (GSA) 17 i 18 zdefiniowane w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 (⁸);

b) „Cieśnina Sycylijska” oznacza podobszary geograficzne GSA 12, 13, 14, 15 i 16 określone w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1343/2011;

c) „Morze Śródziemne” oznacza podobszary 37.1, 37.2 i 37.3 Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO);

d) „wschodni Atlantyk” oznacza podobszary VII, VIII, IX, X Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zgodnie z definicją zawartą w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 (⁹) oraz rejon 34.1.2. FAO.

Artykuł 2

Zakres

1. Indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje w szczególności następujące działania:

a) działalność połowową w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 w przedmiotowych obszarach;

b) działalność związaną z połowami, w tym hodowlę, ważenie, przetwarzanie, wprowadzanie do obrotu, przewożenie i przechowywanie produktów rybołówstwa;

c) rybołówstwo sportowe i rekreacyjne;

d) przywóz zgodnie z definicją w art. 2 ust. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (¹⁰);

e) wywóz zgodnie z definicją w art. 2 ust. 13 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. [2] (skreślony).

3. Indywidualny program kontroli i inspekcji wdrażany jest przez Grecję, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Maltę, Portugalię i Słowenię (zwane dalej „zainteresowanymi państwami członkowskimi”).

ROZDZIAŁ II

CELE, PRIORYTETY, PROCEDURY I WARTOŚCI ODNIESIENIA

Artykuł 3

Cele

1. Indywidualny program kontroli i inspekcji zapewnia jednolite i skuteczne wdrożenie środków ochrony i kontroli obowiązujących w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1.

2. Działania kontrolne i inspekcyjne prowadzone w ramach indywidualnego programu kontroli i inspekcji mają w szczególności na celu zapewnienie przestrzegania następujących przepisów:

a) przepisów o zarządzaniu uprawnieniami do połowu oraz wszelkich indywidualnych warunków z nimi związanych, w tym w zakresie monitorowania poziomu wykorzystania kwot oraz systemu nakładów połowowych w przedmiotowych obszarach;

b) przepisów o obowiązku sprawozdawczym w odniesieniu do działalności połowowej, w szczególności w zakresie wiarygodności odnotowanych i zgłaszanych informacji;

c) obowiązku wyładunku wszystkich połowów w odniesieniu do stad i obszarów wchodzących w zakres niniejszej decyzji, które są objęte obowiązkiem wyładunku zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (¹¹);

d) przepisów szczegółowych zatwierdzonych przez regionalne organizacje zarządzania rybołówstwem w odniesieniu do stad i obszarów wchodzących w zakres niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Priorytety

1. Zainteresowane państwa członkowskie prowadzą działania kontrolne i inspekcyjne w odniesieniu do działalności połowowej statków rybackich oraz działalności związanej z połowami prowadzonej przez inne podmioty, na podstawie strategii zarządzania ryzykiem, zgodnie z art. 4 ust. 18 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i art. 98 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

2. Każdy statek rybacki, każda grupa statków rybackich, kategoria narzędzi połowowych, każdy podmiot lub każda działalność związana z połowami, w odniesieniu do każdego stada, o którym mowa w art. 1, podlega kontroli i inspekcji stosownie do poziomu priorytetowości przypisanego zgodnie z ust. 3.

3. Każde zainteresowane państwo członkowskie przypisuje poziom priorytetowości na podstawie wyników oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z procedurami określonymi w art. 5.

Artykuł 5

Procedury oceny ryzyka

1. Zainteresowane państwa członkowskie oceniają ryzyko w odniesieniu do przedmiotowych stad i obszaru(-ów), na podstawie tabeli w załączniku I.

2. W ramach oceny ryzyka każde zainteresowane państwo członkowskie rozpatruje – na podstawie doświadczeń z przeszłości oraz wykorzystując wszelkie dostępne i istotne informacje – prawdopodobieństwo wystąpienia przypadku nieprzestrzegania przepisów oraz jego ewentualne potencjalne konsekwencje. Łącząc te elementy, każde zainteresowane państwo członkowskie dokonuje oceny poziomu ryzyka („bardzo niski”, „niski”, „średni”, „wysoki” lub „bardzo wysoki” ) w odniesieniu do każdej z podlegających inspekcji kategorii, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. [3] Jeżeli statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego, które nie jest zainteresowanym państwem członkowskim, lub statek rybacki państwa trzeciego prowadzi działalność w obszarze(-ach), o którym(-ych) mowa w art. 1, przypisuje mu się poziom ryzyka zgodnie z ust. 2 tego artykułu. W przypadku braku informacji oraz jeżeli organy państwa bandery nie dostarczą – w ramach art. 9 – wyników swoich własnych ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 4 ust. 2 i zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu oraz wskazujących na inny poziom ryzyka, statek ten zostanie uznany za statek rybacki o „bardzo wysokim poziomie ryzyka”.

Artykuł 6

Strategia zarządzania ryzykiem

1. Na podstawie własnej oceny ryzyka każde zainteresowane państwo członkowskie określa strategię zarządzania ryzykiem, której celem jest zapewnienie przestrzegania przepisów. Strategia ta obejmuje określenie, opis i dystrybucję stosownych opłacalnych instrumentów kontroli i środków inspekcyjnych, w odniesieniu do charakteru oraz przewidywanego poziomu każdego ryzyka, oraz osiągnięcie docelowych wartości odniesienia.

2. Strategia zarządzania ryzykiem, o której mowa w ust. 1, jest koordynowana na szczeblu regionalnym za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia określonego w art. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

Artykuł 7

Związek z procedurami wspólnego planu rozmieszczenia

1. W ramach wspólnego planu rozmieszczenia – w stosownych przypadkach – każde zainteresowane państwo członkowskie informuje EFCA o wynikach swoich ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 5 ust. 3, a w szczególności przekazuje wykaz przewidywanych poziomów ryzyka wraz z odpowiadającymi im wartościami docelowymi w zakresie inspekcji.

2. W stosownych przypadkach wykazy poziomu ryzyka i wartości docelowych, o których mowa w ust. 1, są uaktualniane z wykorzystaniem informacji zebranych podczas wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych. Informacje te przekazuje się EFCA natychmiast po zakończeniu każdej aktualizacji.

3. EFCA wykorzystuje informacje otrzymane od zainteresowanych państw członkowskich w celu koordynowania strategii zarządzania ryzykiem na szczeblu regionalnym, zgodnie z art. 6 ust. 2.

Artykuł 8

Docelowe wartości odniesienia

1. Bez uszczerbku dla docelowych wartości odniesienia określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, docelowe wartości odniesienia dla statków rybackich, tonarów lub innych operatorów „wysokiego” i „bardzo wysokiego” poziomu ryzyka określono w załączniku II.

2. W odniesieniu do niektórych gatunków objętych niniejszą decyzją cele dotyczące wszelkich poziomów ryzyka ustanowiono w załączniku II.

3. Docelowe wartości odniesienia dla statków rybackich, tonarów lub innych operatorów „bardzo niskiego”, „niskiego” i „średniego” poziomu ryzyka określają zainteresowane państwa członkowskie za pomocą krajowych programów kontroli, o których mowa w art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, i środków krajowych, o których mowa w art. 95 ust. 4 tego rozporządzenia.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą stosować zamiennie różne docelowe wartości odniesienia, wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów, pod warunkiem że:

a) szczegółowa analiza działalności połowowej lub działalności związanej z połowami oraz zagadnień związanych z egzekwowaniem przepisów uzasadnia potrzebę ustanowienia docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów;

b) o wartościach odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów zostanie poinformowana Komisja, przy czym nie zgłosi ona sprzeciwu wobec tych wartości w terminie 90 dni; jednocześnie wartości te nie będą dyskryminacyjne i nie będą wpływać na cele, priorytety i procedury oparte na ocenie ryzyka określone w indywidualnym programie kontroli i inspekcji.

5. Wszystkie docelowe wartości odniesienia i cele podlegają ocenie rocznej na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w art. 13 ust. 1, oraz – w stosownych przypadkach – podlegają przeglądowi w ramach oceny, o której mowa w art. 13 ust. 4.

6. W stosownych przypadkach skuteczność docelowym wartościom odniesienia, o których mowa w niniejszym artykule, nadaje się we wspólnym planie rozmieszczenia.

ROZDZIAŁ III

WYKONANIE

Artykuł 9

Współpraca między państwami członkowskimi i z państwami trzecimi

1. Zainteresowane państwa członkowskie współpracują ze sobą podczas wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2. W stosownych przypadkach wszystkie pozostałe państwa członkowskie współpracują z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

3. Państwa członkowskie mogą współpracować z właściwymi organami państw trzecich na rzecz wdrożenia indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

Artykuł 10

Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze

1. Aby zwiększyć efektywność i skuteczność krajowych systemów kontroli rybołówstwa, zainteresowane państwa członkowskie realizują wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze na wodach podlegających ich jurysdykcji oraz – w stosownych przypadkach – na swoim terytorium. W stosownych przypadkach działania te przeprowadzane są w ramach wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

2. Do celów wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych każde z zainteresowanych państw członkowskich:

a) dopilnowuje, aby urzędnicy z innych zainteresowanych państw członkowskich zostali zaproszeni do uczestnictwa we wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych;

b) ustanawia wspólne procedury operacyjne mające zastosowanie do statków nadzorujących;

c) w stosownych przypadkach wyznacza punkty kontaktowe, o których mowa w art. 80 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3. We wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych mogą uczestniczyć urzędnicy i inspektorzy unijni.

Artykuł 11

Wymiana danych

1. Do celów wykonania indywidualnego programu kontroli i inspekcji, każde zainteresowane państwo członkowskie zapewnia bezpośrednią elektroniczną wymianę danych, o której mowa w art. 111 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i załączniku XII do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, z pozostałymi zainteresowanymi państwami członkowskimi i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA).

2. Dane, o których mowa w ust. 1, mają związek z działalnością połowową oraz działalnością związaną z połowami prowadzonymi w obszarach objętych indywidualnym programem kontroli i inspekcji.

Artykuł 12

Informacje

1. W oczekiwaniu na pełne wdrożenie tytułu XII rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz zgodnie z formatem określonym w załączniku III do niniejszej decyzji, każde zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji i EFCA drogą elektroniczną następujące informacje:

a) oznaczenie identyfikacyjne, datę i rodzaj każdej przeprowadzonej kontroli lub inspekcji;

b) oznaczenie identyfikacyjne każdego statku rybackiego (numer unijnego rejestru floty rybackiej), tonara, pojazdu lub operatora (nazwa firmy) objętego kontrolą lub inspekcją;

c) w stosownych przypadkach – rodzaj narzędzi połowowych poddanych inspekcji; oraz

d) w przypadku wykrycia jednego lub kilku naruszeń:

(i) rodzaj naruszeń;

(ii) aktualna sytuacja jeśli chodzi o działania następcze w odniesieniu do naruszeń (np. prowadzone jest/będzie dochodzenie, wniesiono apelację);

(iii) kary nałożone w związku ze stwierdzeniem naruszeń: wysokość grzywien, wartość zabezpieczonych ryb lub narzędzi, punkty nałożone zgodnie z art. 126 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 lub rodzaj kar.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są odnośnie do każdej kontroli lub inspekcji, przy czym są one wymieniane i aktualizowane w każdym sprawozdaniu do momentu zakończenia danego działania zgodnie z prawem zainteresowanego państwa członkowskiego. Jeżeli po wykryciu poważnego naruszenia nie podjęto żadnych działań, należy załączyć wyjaśnienie.

3. [4] Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane drogą elektroniczną do Komisji i EFCA w dniu 15 września i aktualizowane w dniu 31 stycznia następnego roku.

4. [5] (skreślony).

Artykuł 13

Ocena

1. Każde zainteresowane państwo członkowskie – do dnia 31 marca roku następującego po przedmiotowym roku kalendarzowym – przesyła Komisji i EFCA sprawozdanie z oceny dotyczące skuteczności działań kontrolnych i inspekcyjnych przeprowadzonych w ramach przedmiotowego indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2. Sprawozdanie z oceny, o którym mowa w ust. 1, zawiera jako minimum informacje wymienione w załączniku IV. Zainteresowane państwa członkowskie mogą także włączyć do sprawozdania z oceny inne działania, takie jak szkolenia lub sesje informacyjne, których celem było wywarcie wpływu na poziom przestrzegania przepisów przez statki rybackie, tonary i innych operatorów.

3. W ramach rocznej oceny skuteczności wspólnych planów rozmieszczenia, o której mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 768/2005, EFCA uwzględnia sprawozdania z oceny, o których mowa w ust. 1.

4. Raz do roku Komisja zwołuje posiedzenie Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury, aby ocenić stosowność, właściwość i skuteczność indywidualnego planu kontroli i inspekcji oraz jego ogólne skutki pod kątem przestrzegania prawa przez statki rybackie, tonary i innych operatorów, na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w ust. 1. Przy tej okazji można przeprowadzić przegląd docelowych wartości odniesienia i celów określonych w załączniku II.

Artykuł 14

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 marca 2014 r.

ZAŁĄCZNIK I

PROCEDURY OCENY RYZYKA [6]

Każdy statek rybacki, każda grupa statków rybackich, kategoria narzędzi połowowych, każdy podmiot lub każda działalność związana z połowami, w odniesieniu do stad i obszarów, o których mowa w art. 1, podlega kontroli i inspekcji stosownie do przypisanego poziomu priorytetowości. Poziom priorytetowości przypisuje się stosownie do wyników oceny ryzyka przeprowadzonej przez każde zainteresowane państwo członkowskie lub przez dowolne inne państwo członkowskie – wyłącznie do celów stosowania art. 5 ust. 3 – zgodnie z następującą procedurą:

Opis ryzyka [stosownie do ryzyka/ łowiska/obszaru i dostępnych danych]	Wskaźnik [stosownie do ryzyka/łowiska/obszaru i dostępnych danych]	Etap w łańcuchu połowów/wprowadzania do obrotu (kiedy i w którym miejscu występuje ryzyko)	Elementy, które należy uwzględnić [stosownie do ryzyka/łowiska/obszaru i dostępnych danych]	Częstotliwość występowania na danym łowisku (*)	Potencjalne konsekwencje (*)	Poziom ryzyka (*)
[Uwaga: opis ryzyka opracowany przez państwa członkowskie powinien być zgodny z celami określonymi w art. 3]			Poziomy połowów/wyładunków w podziale na statki rybackie, stada i narzędzia Dostępność kwoty dla statków rybackich, w podziale na statki rybackie, stada i narzędzia Wykorzystywanie znormalizowanych skrzynek Poziom i wahania ceny rynkowej wyładowywanych produktów rybołówstwa (pierwsza sprzedaż) Liczba przeprowadzonych uprzednio inspekcji i liczba stwierdzonych naruszeń w odniesieniu do danego statku rybackiego lub innego operatora Obowiązek wyładunku od dnia 1 stycznia 2015 r. zgodnie z -rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. Historia lub potencjalne zagrożenie bądź oszustwo dotyczące danego portu/miejsca/obszaru i metier, w tym statki do połowów sportowych i rekreacyjnych Połowy lub działalność połowowa podczas okresów czasoprzestrzennych wyłączeń obszarów z połowów Wszelkie inne stosowne informacje lub źródła	duża/ średnia/ niska/lub nieznaczna	poważne/ znaczące/ dopuszczalne/lub marginalne	bardzo niski/niski/ średni/wysoki lub bardzo wysoki
(*) Uwaga: Podlega/podlegają ocenie państw członkowskich. W ramach oceny ryzyka rozpatruje się – na podstawie doświadczeń z przeszłości oraz wykorzystując wszelkie dostępne informacje – prawdopodobieństwo wystąpienia przypadku nieprzestrzegania przepisów oraz jego ewentualne potencjalne konsekwencje.

ZAŁĄCZNIK II

DOCELOWE WARTOŚCI ODNIESIENIA [7]

1. Poziom inspekcji na morzu (w tym – w stosownych przypadkach – nadzór lotniczy)

Raz do roku następujące docelowe wartości odniesienia i cele zostają osiągnięte w przypadku inspekcji na morzu statków rybackich prowadzących połowy stad, o których mowa w art. 1:

Roczne wartości odniesienia (*)
Połowy	Przewidywany poziom ryzyka w odniesieniu do statków rybackich zgodnie z art. 5 ust. 2
	wysoki	bardzo wysoki
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 2,5 % rejsów połowowych realizowanych przez statki rybackie „wysokiego poziomu ryzyka” prowadzące połowy przedmiotowego stada.	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 5 % rejsów połowowych realizowanych przez statki rybackie „bardzo wysokiego poziomu ryzyka” prowadzące połowy przedmiotowego stada.
Łowisko nr 2 włócznik	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 2,5 % rejsów połowowych realizowanych przez statki rybackie „wysokiego poziomu ryzyka” prowadzące połowy przedmiotowego stada.	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 5 % rejsów połowowych realizowanych przez statki rybackie „bardzo wysokiego poziomu ryzyka” prowadzące połowy przedmiotowego stada.
	Każdy poziom ryzyka
Łowisko nr 4 sardynki i sardele	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 20 % statków rybackich prowadzących połowy przedmiotowych stad podczas odpowiedniego sezonu połowowego.
Łowisko nr 5 morszczuk europejski i krewetka głębokowodna różowa	Inspekcja na morzu obejmuje co najmniej 30 % statków rybackich prowadzących połowy przedmiotowych stad podczas odpowiedniego sezonu połowowego.
Cele
Połowy	Każdy poziom ryzyka
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy	Nie naruszając wartości odniesienia ustanowionych powyżej, w odniesieniu do operacji transferu celem jest poddanie inspekcji maksymalnej liczby.
Łowisko nr 3 tuńczyk biały	W odniesieniu do inspekcji na morzu pierwszeństwo daje się sprawdzeniu przestrzegania środków technicznych i okresów zamkniętych.
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy Łowisko nr 2 włócznik Łowisko nr 5 morszczuk europejski i krewetka głębokowodna różowa	Nie naruszając wartości odniesienia ustanowionych powyżej, w odniesieniu do inspekcji na morzu pierwszeństwo daje się sprawdzeniu przestrzegania środków technicznych i okresów czasoprzestrzennych wyłączeń obszarów z połowów, w tym obszarów ograniczonych połowów.
(*) Wyrażone jako wartość procentowa rejsów rybackich realizowanych w danym obszarze przez statki rybackie wysokiego/bardzo wysokiego ryzyka na rok.2.

2. Poziom inspekcji na lądzie (w tym kontrole dokumentacji oraz inspekcje w portach lub przy pierwszej sprzedaży)

Raz do roku następujące docelowe wartości odniesienia i cele zostają osiągnięte w przypadku inspekcji lądowych (w tym kontroli dokumentacji oraz inspekcji w portach lub przy pierwszej sprzedaży) statków rybackich i innych operatorów prowadzących połowy stad, o których mowa w art. 1:

Roczne wartości odniesienia (*)
Połowy	Poziom ryzyka w odniesieniu do statków rybackich lub innych operatorów (pierwszy nabywca)
	wysoki	bardzo wysoki
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 10 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „wysokiego poziomu ryzyka”.	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 15 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „bardzo wysokiego poziomu ryzyka”.
Łowisko nr 2 włócznik	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 10 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „wysokiego poziomu ryzyka”.	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 15 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „bardzo wysokiego poziomu ryzyka”.
Łowisko nr 4 sardynki i sardele	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 10 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „wysokiego poziomu ryzyka”.	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 15 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie „bardzo wysokiego poziomu ryzyka”.
	Każdy poziom ryzyka
Łowisko nr 5 morszczuk europejski i krewetka głębokowodna różowa	Inspekcje w porcie obejmują co najmniej 20 % całkowitej ilości wyładowanej przez statki rybackie prowadzące połowy przedmiotowego stada
Cele
Połowy	Każdy poziom ryzyka
Łowisko nr 3 tuńczyk biały	W odniesieniu do inspekcji na lądzie pierwszeństwo daje się sprawdzeniu przestrzegania środków technicznych i okresów zamkniętych.
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy Łowisko nr 2 włócznik Łowisko nr 4 sardynki i sardele	Nie naruszając wartości odniesienia ustanowionej powyżej, pierwszeństwo daje się sprawdzeniu przestrzegania środków technicznych i okresów zamkniętych.
(*) Wyrażone jako wartość procentowa ilości wyładowanych przez statki rybackie wysokiego/bardzo wysokiego poziomu ryzyka na rok.

Inspekcje przeprowadzane po wyładunku lub przeładunku służą w szczególności jako uzupełniający mechanizm kontroli krzyżowej pozwalający ocenić wiarygodność odnotowanych i zgłaszanych informacji o połowach i wyładunkach.

3. Poziom inspekcji tonarów i obiektów hodowlanych

Raz do roku następujące docelowe wartości odniesienia zostają osiągnięte w przypadku inspekcji tonarów i obiektów hodowlanych związanych z tuńczykiem błękitnopłetwym w obszarach, o których mowa w art. 1.

Roczne wartości odniesienia (*)	Poziom ryzyka w odniesieniu do tonarów lub innych operatorów (hodowca lub pierwszy nabywca)
	Każdy poziom ryzyka
Łowisko nr 1 tuńczyk błękitnopłetwy	Inspekcje obejmują 100 % operacji umieszczania w sadzach i czynności transferu w tonarach i obiektach hodowlanych, w tym operacje uwalniania ryb.
(*) Wyrażone jako wartość procentowa ilości poddanych operacjom umieszczania w sadzach przy użyciu tonarów lub w obiektach hodowlanych wysokiego/bardzo wysokiego ryzyka na rok.