KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (¹), w szczególności jej art. 16 ust. 3 zdanie czwarte,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W związku z kontrolami przeprowadzonymi przez Komisję i zgłoszeniami nowych ognisk przez władze włoskie środki przewidziane w decyzji wykonawczej Komisji 2014/87/UE (²) powinny zostać wzmocnione.

(2) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”) opublikował w dniu 6 stycznia 2015 r. opinię naukową na temat ryzyka dla zdrowia roślin stwarzanego przez Xylella fastidiosa (Wells et al.) (zwany dalej „określonym organizmem”) na terytorium UE ze wskazaniem i oceną możliwości ograniczenia ryzyka (³). W opinii tej określono wykaz gatunków roślin podatnych na europejskie i pozaeuropejskie izolaty określonego organizmu. Ponadto w dniu 20 marca 2015 r. Urząd opublikował sprawozdanie naukowe na temat kategoryzacji tych roślin przeznaczonych do sadzenia, z wyłączeniem nasion, pod względem ryzyka wprowadzenia określonego organizmu. W sprawozdaniu skategoryzowano gatunki roślin, w przypadku których potwierdzono już podatność na europejskie i pozaeuropejskie izolaty określonego organizmu w wyniku naturalnego zakażenia, doświadczalnego zakażenia za pośrednictwem wektora lub nieznanego rodzaju zakażenia (zwane dalej „określonymi roślinami”). Wykaz ten jest dłuższy niż wykaz zawarty w decyzji wykonawczej Komisji 2014/497/UE (⁴). W związku z tym niniejsza decyzja powinna mieć zastosowanie do dłuższego wykazu gatunków niż decyzja wykonawcza 2014/497/UE. Aby jednak zapewnić proporcjonalność, niektóre środki powinny mieć zastosowanie jedynie do gatunków roślin podatnych na europejskie izolaty określonego organizmu (zwanych dalej „roślinami żywicielskimi”). W związku z tym, podczas gdy opinia EFSA z dnia 6 stycznia 2015 r. wskazuje na niepewność co do spektrum gatunków roślin, gdyż badania nadal trwają, wyniki dochodzeń prowadzonych przez władze włoskie potwierdziły zdolność niektórych określonych roślin do bycia „roślinami żywicielskimi”.

(3) Państwa członkowskie powinny przeprowadzać coroczne badania pod kątem obecności określonego organizmu na swoim terytorium oraz zapewnić informowanie podmiotów zawodowych o ewentualnej obecności tego organizmu i środkach, które należy wprowadzić.

(4) W celu zwalczenia określonego organizmu i powstrzymania jego dalszego rozprzestrzeniania się w pozostałej części Unii państwa członkowskie powinny ustanowić wyznaczone obszary, składające się ze strefy zakażonej i strefy buforowej, oraz zastosować środki zwalczania. Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na południu Włoch, strefa zakażona wyznaczonego obszaru ustanowionego przez władze włoskie powinna obejmować przynajmniej całą prowincję Lecce. W celu zminimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się określonego organizmu poza wyznaczony obszar [strefę zakażoną] strefa buforowa powinna mieć 10 km szerokości.

(5) Przy pojedynczych przypadkach występowania określonego organizmu ustanowienie wyznaczonego obszaru nie powinno być wymagane, jeżeli określony organizm może zostać zwalczony na roślinach, na których stwierdzono jego obecność. W takich przypadkach należy podjąć natychmiastowe działania w celu ustalenia, czy zostały zakażone inne rośliny.

(6) Biorąc pod uwagę epidemiologię określonego organizmu i ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się w pozostałej części Unii, sadzenie roślin żywicielskich w strefie zakażonej powinno być zabronione, z wyjątkiem miejsc, które są fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory, jest to ważne również w celu zapobieżenia zakażeniu określonym organizmem roślin żywicielskich na wyznaczonym obszarze.

(7) W prowincji Lecce określony organizm jest już powszechnie zadomowiony. Jeżeli dowody wskazują, że w niektórych częściach tego obszaru określony organizm jest obecny dłużej niż dwa lata i nie ma już możliwości zwalczenia go, odpowiedzialny organ urzędowy powinien mieć możliwość zastosowania środków ograniczających rozprzestrzenianie zamiast środków zwalczania, w celu ochrony przynajmniej miejsc produkcji, roślin o szczególnej wartości kulturowej, społecznej lub naukowej, a także granicy z pozostałą częścią terytorium Unii. Środki ograniczające rozprzestrzenianie powinny dążyć do minimalizowania ilości inokulum bakteryjnego na tym obszarze i utrzymywania populacji wektora na najniższym możliwym poziomie.

(8) W celu zapewnienia skutecznej ochrony pozostałej części terytorium Unii przed określonym organizmem, z uwzględnieniem ewentualnego rozprzestrzeniania się określonego organizmu sposobami naturalnymi oraz związanymi z działalnością ludzi, innymi niż przemieszczanie określonych roślin przeznaczonych do sadzenia, należy ustanowić strefę nadzoru bezpośrednio poza strefą buforową wokół strefy zakażonej prowincji Lecce.

(9) Prawdopodobieństwo zakażenia określonym organizmem jest większe w przypadku roślin uznawanych za podatne na określony organizm, które były uprawiane przez co najmniej część swojego życia na wyznaczonym obszarze lub były przemieszczane przez taki obszar. Przemieszczanie tych roślin powinno w związku z tym podlegać szczególnym wymogom mającym na celu zapobieganie dalszemu rozprzestrzenianiu się określonego organizmu. W celu ułatwiania wczesnego wykrywania potencjalnej obecności określonego organizmu poza wyznaczonym obszarem, należy ustanowić wymogi dotyczące możliwości śledzenia przemieszczania roślin uznawanych za podatne na określony organizm, poza wyznaczonymi obszarami.

(10) W celu umożliwienia kolejnej kontroli w miejscu przeznaczenia roślin przeznaczonych do sadzenia przemieszczanych z wyznaczonych obszarów odpowiedzialny organ urzędowy miejsca pochodzenia i odpowiedzialny organ urzędowy miejsca przeznaczenia powinny zostać natychmiast poinformowane przez podmioty zawodowe o przemieszczaniu każdej partii określonych roślin, które były uprawiane co najmniej przez część swojego życia na wyznaczonym obszarze.

(11) W celu zapewnienia ścisłego monitorowania przemieszczania roślin przeznaczonych do sadzenia pochodzących z wyznaczonych obszarów oraz w celu zapewnienia rzetelnego obrazu miejsc, w których ryzyko fitosanitarne ze względu na określony organizm jest wysokie, Komisja i państwa członkowskie powinny mieć dostęp do informacji dotyczących miejsc produkcji usytuowanych w wyznaczonych obszarach. Państwa członkowskie powinny zatem ustanowić i aktualizować wykaz wszystkich miejsc usytuowanych na wyznaczonych obszarach na ich terytorium, w których określone rośliny były uprawiane, i przekazać go Komisji i pozostałym państwom członkowskim. Komisja powinna udostępnić zestawienie tych wykazów państwom członkowskim.

(12) Należy przeprowadzać kontrole urzędowe w celu zapewnienia, by określone rośliny były przemieszczane z wyznaczonych obszarów wyłącznie zgodnie z wymogami określonymi w niniejszej decyzji.

(13) Biorąc pod uwagę charakter określonego organizmu, określonym roślinom pochodzącym z państwa trzeciego, w którym określony organizm nie występuje, wprowadzanym do Unii towarzyszyć powinno świadectwo fitosanitarne zawierające dodatkową deklarację, w której stwierdza się, że państwo to jest wolne od określonego organizmu.

(14) W celu zapewnienia, by określone rośliny wprowadzane do Unii z państw trzecich, w których stwierdzono obecność określonego organizmu, były wolne od określonego organizmu, wymogi dotyczące ich wprowadzania do Unii powinny być podobne do wymogów określonych dla przemieszczania określonych roślin pochodzących z wyznaczonych obszarów.

(15) Od października 2014 r. w Unii zatrzymane zostały liczne rośliny z rodzaju Coffea przeznaczone do sadzenia, inne niż nasiona, pochodzące z Kostaryki lub Hondurasu, na których wykryto obecność określonego organizmu. Należy zatem stwierdzić, że procedury certyfikacji fitosanitarnej Kostaryki lub Hondurasu są niewystarczające do zapewnienia, by przesyłki roślin z rodzaju Coffea były wolne od określonego organizmu. Z uwagi na wysokie prawdopodobieństwo zadomowienia się określonego organizmu w Unii, brak skutecznego leczenia zakażonych już określonych roślin, jak również poważne gospodarcze skutki dla Unii, wprowadzanie do Unii roślin z rodzaju Coffea przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, pochodzących z Kostaryki lub Hondurasu, powinno być zakazane.

(16) Należy uchylić decyzję wykonawczą 2014/497/UE.

(17) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) „określony organizm” oznacza wszystkie podgatunki Xylella fastidiosa (Wells et al.);

b) „rośliny żywicielskie” oznaczają rośliny do sadzenia, inne niż nasiona, należące do rodzajów i gatunków wymienionych w bazie danych Komisji roślin żywicielskich podatnych na Xylella fastidiosa na terytorium Unii jako uznane za podatne na określony organizm na terytorium Unii lub, jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło obszar w odniesieniu do jednego lub większej liczby podgatunków określonego organizmu na podstawie art. 4 ust. 1 akapit drugi, jako uznane za podatne na ten lub te podgatunki;

c) „określone rośliny” oznaczają rośliny żywicielskie i wszystkie rośliny przeznaczone do sadzenia, inne niż nasiona, należące do rodzajów lub gatunków wymienionych w załączniku I;

d) „podmiot zawodowy” oznacza każdą osobę zaangażowaną zawodowo w jedną lub więcej z następujących czynności dotyczących roślin:

(i) sadzenie;

(ii) hodowla;

(iii) produkcja, włącznie z uprawą, rozmnażaniem i utrzymywaniem;

(iv) wprowadzanie i przemieszczanie na terytorium Unii oraz wyprowadzanie poza terytorium Unii;

(v) udostępnianie na rynku.

Artykuł 2

Wykrycie lub podejrzenie obecności określonego organizmu

1. Osoba, która podejrzewa obecność określonego organizmu lub stwierdzi taką obecność, niezwłocznie informuje odpowiedzialny organ urzędowy i przekazuje mu wszelkie istotne informacje dotyczące obecności lub podejrzewanej obecności określonego organizmu.

2. Odpowiedzialny organ urzędowy bezzwłocznie rejestruje takie informacje.

3. W przypadku gdy odpowiedzialny organ urzędowy został powiadomiony o obecności lub podejrzewanej obecności określonego organizmu, musi wprowadzić wszelkie niezbędne środki w celu potwierdzenia tej obecności lub podejrzewanej obecności.

4. Państwa członkowskie dopilnowują, by każda osoba, pod której kontrolą znajdują się rośliny, które mogą być zakażone określonym organizmem, została niezwłocznie poinformowana o obecności lub podejrzewanej obecności określonego organizmu, potencjalnych skutkach, ryzyku oraz środkach, które należy wprowadzić.

Artykuł 3

Badania pod kątem określonego organizmu na terytorium państw członkowskich i jego identyfikacja

1. Państwa członkowskie przeprowadzają coroczne badania dotyczące obecności na ich terytorium określonego organizmu na określonych roślinach.

Badania te przeprowadzane są przez odpowiedzialny organ urzędowy lub pod urzędowym nadzorem odpowiedzialnego organu urzędowego. Obejmują one kontrole wizualne oraz, w przypadku jakiegokolwiek podejrzenia zakażenia określonym organizmem, pobranie próbek i przeprowadzenie badań. Badania te opierają się na solidnych zasadach naukowych i technicznych i są prowadzone w okresach roku odpowiednich w odniesieniu do możliwości wykrycia określonego organizmu za pośrednictwem kontroli wizualnej, pobrania próbek i przeprowadzenia badań. Badania te uwzględniają dostępne dowody naukowe i techniczne, biologię określonego organizmu i jego wektorów, występowanie i biologię określonych roślin oraz wszelkie inne odpowiednie informacje dotyczące obecności określonego organizmu. Uwzględniają one również wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji (⁵).

2. Obecność określonego organizmu na obszarach innych niż wyznaczone obszary poddaje się kontroli za pomocą jednego badania molekularnego, a w przypadku dodatnich wyników jego obecność jest stwierdzana poprzez przeprowadzenie, zgodnie z międzynarodowymi normami, co najmniej jeszcze jednego badania molekularnego o dodatnim wyniku. Badania te są wymienione w bazie danych Komisji zawierającej badania do celów identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków oraz są przeprowadzane na różnych częściach genomu.

Obecność określonego organizmu na wyznaczonych obszarach poddaje się kontroli za pomocą jednego badania, a w przypadku dodatnich wyników jego obecność jest stwierdzana poprzez przeprowadzenie, zgodnie z międzynarodowymi normami, co najmniej jednego badania molekularnego o dodatnim wyniku. Badania te są wymienione w bazie danych Komisji zawierającej badania do celów identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków.

3. Komisja prowadzi i aktualizuje bazę danych, o której mowa w ust. 2, oraz zapewnia do niej publiczny dostęp.

Badania wymienione w tej bazie danych dzielą się na dwie kategorie, w zależności od ich przydatności dla identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków na wyznaczonych obszarach oraz na obszarach innych niż wyznaczone obszary.

Artykuł 3a

Plany awaryjne

1. Do dnia 31 grudnia 2016 r. każde państwo członkowskie opracowuje plan określający działania, które należy podjąć na jego terytorium zgodnie z art. 4–6a oraz art. 9–13a w przypadku potwierdzenia lub podejrzenia występowania określonego organizmu (zwany dalej „planem awaryjnym”).

2. Plan awaryjny określa także:

a) role i zakres odpowiedzialności podmiotów zaangażowanych w te działania i organu uprawnionego;

b) jedno lub więcej laboratoriów zatwierdzonych specjalnie na potrzeby badań pod kątem określonego organizmu;

c) zasady dotyczące przekazywania informacji o tych działaniach między zaangażowanymi podmiotami, organem uprawnionym oraz zainteresowanymi podmiotami zawodowymi i ogółem społeczeństwa;

d) protokoły opisujące metody oględzin, pobierania próbek i przeprowadzania analiz laboratoryjnych;

e) zasady dotyczące szkolenia personelu podmiotów zaangażowanych w te działania;

f) minimalne zasoby, które mają być udostępniane, i procedury udostępniania dodatkowych zasobów w przypadku potwierdzenia lub podejrzenia występowania określonego organizmu.

3. Państwa członkowskie dokonują zależnie od potrzeb oceny i przeglądu planów awaryjnych.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji na jej wniosek swoje plany awaryjne i informują o nich wszystkie zainteresowane podmioty zawodowe poprzez ogłoszenie na stronie internetowej.

Artykuł 4

Ustanowienie wyznaczonych obszarów

1. Jeśli zostanie stwierdzona obecność określonego organizmu, dane państwo członkowskie bez zwłoki wyznacza obszar zgodnie z ust. 2, zwany dalej „wyznaczonym obszarem”.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy zostanie potwierdzona obecność jednego konkretnego podgatunku określonego organizmu, dane państwo członkowskie może wyznaczyć obszar wyłącznie w odniesieniu do tego podgatunku.

Jeśli zostanie stwierdzona obecność więcej niż jednego podgatunku określonego organizmu, dane państwo członkowskie wyznacza ten obszar w odniesieniu do określonego organizmu i jego wszystkich ewentualnych podgatunków.

W przypadku oczekiwania na stwierdzenie obecności podgatunku dane państwo członkowskie wyznacza ten obszar w odniesieniu do określonego organizmu i jego wszystkich ewentualnych podgatunków.

Stwierdzenie obecności podgatunków opiera się na wynikach badań, o których mowa w art. 3 ust. 2.

2. [1] Wyznaczony obszar obejmuje strefę zakażoną i strefę buforową.

Strefa zakażona obejmuje wszystkie rośliny uznane za zakażone określonym organizmem, wszystkie rośliny wykazujące oznaki możliwego zakażenia tym organizmem oraz wszystkie inne rośliny, które mogą być zakażone tym organizmem ze względu na bliskość zakażonych roślin lub wspólne źródło produkcji, jeśli jest znane, z zakażonymi roślinami, lub rośliny z nich wyhodowane.

Strefa buforowa ma szerokość co najmniej 5 km wokół strefy zakażonej. Strefa buforowa może zostać zmniejszona do szerokości nie mniejszej niż 1 km, jeżeli istnieje wysoki stopień pewności, że początkowa obecność określonego organizmu nie spowodowała jego rozprzestrzenienia się oraz jeżeli zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

a) wszystkie rośliny żywicielskie, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, zostały natychmiast usunięte w promieniu 100 m wokół rośliny uznanej za zakażoną;

b) od momentu zastosowania środków zwalczania żadnych innych roślin nie uznano za zakażone określonym organizmem w strefie zakażonej na podstawie wyników urzędowych badań przeprowadzanych co najmniej raz w ciągu roku, uwzględniając wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji. Badania te opierają się na schemacie pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, i który jest ukierunkowany na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki;

c) przeprowadzono badanie dotyczące wytyczenia granic w strefie o szerokości co najmniej 5 km wokół strefy zakażonej, z którego wynika, że określony organizm nie występuje w tej strefie. Badanie to przeprowadza się w oparciu o siatkę podzieloną na kwadraty o wymiarach 100 m × 100 m w strefie o szerokości co najmniej 1 km wokół strefy zakażonej oraz siatkę podzieloną na kwadraty o wymiarach 1 km × 1 km na pozostałym obszarze strefy buforowej. W każdym z tych kwadratów dane państwo członkowskie przeprowadza kontrole wizualne określonych roślin oraz pobiera i bada próbki roślin wykazujących oznaki zakażenia, a także roślin niewykazujących takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki;

d) od czasu podjęcia środków zwalczania w strefie zakażonej nie wykryto żadnych wektorów określonego organizmu na podstawie badań przeprowadzonych dwukrotnie podczas sezonu lotów wektora i zgodnie z międzynarodowymi normami. Badania te prowadzą do wniosku, że naturalne rozprzestrzenianie się określonego organizmu jest wykluczone.

Zmniejszając szerokość strefy buforowej, dane państwo członkowskie niezwłocznie przedstawia Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie tego zmniejszenia.

W przypadku strefy zakażonej do celów środków ograniczających rozprzestrzenianie, o których mowa w art. 7 ust. 1, strefa buforowa ma szerokość co najmniej 10 km.

Dokładne wytyczenie granic stref oparte jest na solidnych zasadach naukowych, biologii określonego organizmu i jego wektorów, stopniu zakażenia, obecności wektorów oraz rozmieszczeniu określonych roślin na danym obszarze.

3. Jeśli obecność określonego organizmu zostanie potwierdzona w strefie buforowej, granice strefy zakażonej i strefy buforowej zostają niezwłocznie poddane przeglądowi i odpowiednio zmienione.

4. Państwa członkowskie prowadzą i aktualizują wykaz wyznaczonych obszarów ustanowionych na ich terytoriach oraz publikują ten wykaz i wszelkie jego aktualizacje. Powiadamiają one Komisję o swoim wykazie oraz o wszelkich jego aktualizacjach zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji 2014/917/UE (⁶).

Na podstawie tych powiadomień Komisja aktualizuje i publikuje wykaz wyznaczonych obszarów.

5. Jeżeli na podstawie badań, o których mowa w art. 3, oraz monitorowania, o którym mowa w art. 6 ust. 7, nie stwierdzi się obecności określonego organizmu na wyznaczonym obszarze przez okres pięciu lat, wyznaczenie to może zostać zniesione. W takich przypadkach dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy dane państwo członkowskie zmniejszyło strefę buforową do szerokości nie mniejszej niż 1 km zgodnie z ust. 2 akapit czwarty, państwo to może znieść wyznaczenie tego obszaru po 12 miesiącach od chwili jego utworzenia, jeżeli spełnione są oba następujące warunki:

a) w wyniku środków podjętych na podstawie ust. 2 akapit czwarty stwierdzono z wysokim stopniem pewności, że początkowa obecność określonego organizmu była przypadkiem odosobnionym oraz że na odnośnym wyznaczonym obszarze nie miało miejsca jego dalsze rozprzestrzenianie się;

b) urzędowe badania zostały przeprowadzone w obrębie wyznaczonego obszaru zgodnie z międzynarodowymi normami, przy uwzględnieniu wytycznych technicznych dotyczących badań organizmu Xylella fastidiosa dostępnych na stronie internetowej Komisji, możliwie najbliżej momentu zniesienia wyznaczenia, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, i który jest ukierunkowany na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.

W przypadku gdy wyznaczenie obszaru zostało zniesione zgodnie z akapitem drugim, określone rośliny znajdujące się na ustalonym wcześniej wyznaczonym obszarze są poddawane intensywnym badaniom w ciągu kolejnych dwóch lat. Badania te przeprowadza się przy użyciu schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, zgodnie z międzynarodowymi normami i w oparciu o podstawy naukowe i techniczne dotyczące ewentualnego rozprzestrzeniania się określonego organizmu w najbliższym otoczeniu, i który jest ukierunkowany na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.

Znosząc wyznaczenie obszaru po 12 miesiącach od chwili jego utworzenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie przedstawia Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie tego zniesienia.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwo członkowskie może podjąć decyzję o nieustanawianiu natychmiast wyznaczonego obszaru, jeśli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) istnieją dowody, że określony organizm został niedawno wprowadzony na ten obszar z roślinami, na których go stwierdzono, lub że określony organizm został znaleziony w miejscu fizycznie chronionym przed wektorami tego organizmu;

b) istnieją przesłanki wskazujące na to, że rośliny te zostały zakażone przed ich wprowadzeniem na dany obszar;

c) na podstawie badań przeprowadzonych zgodnie z międzynarodowo zatwierdzonymi metodami badawczymi w pobliżu tych roślin nie wykryto żadnych wektorów określonego organizmu.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, państwo członkowskie:

a) przez co najmniej dwa lata przeprowadza coroczne badania w celu ustalenia, czy – poza roślinami, na których pierwotnie stwierdzono obecność określonego organizmu – zostały zakażone jakiekolwiek inne rośliny;

b) na podstawie tego badania stwierdza, czy istnieje potrzeba ustanowienia wyznaczonego obszaru;

c) przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie nieustanowienia wyznaczonego obszaru oraz wyniki badania, o którym mowa w lit. a), gdy tylko są one dostępne.

Artykuł 5

Zakaz sadzenia roślin żywicielskich w strefach zakażonych

1. Sadzenie roślin żywicielskich w strefach zakażonych jest zabronione, z wyjątkiem miejsc, które są fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 dane państwo członkowskie może udzielić zezwolenia na sadzenie roślin żywicielskich w zakażonych strefach wymienionych w załączniku II, w przypadku gdy stosuje się środki ograniczające rozprzestrzenianie zgodnie z art. 7, z wyjątkiem obszaru w odległości 20 km, o którym mowa w art. 7 ust. 7 lit. c). Przy udzielaniu tych zezwoleń dane państwo członkowskie daje pierwszeństwo roślinom żywicielskim należącym do odmian ocenionych jako odporne na określony organizm lub go tolerujące.

Artykuł 6

Środki zwalczania

1. Państwo członkowskie, które ustanowiło wyznaczony obszar, o którym mowa w art. 4, stosuje na tym obszarze środki określone w ust. 2–11.

2. W promieniu 100 m wokół roślin, które zostały przebadane i uznane za zakażone określonym organizmem, dane państwo członkowskie natychmiast usuwa:

a) rośliny żywicielskie, niezależnie od ich statusu zdrowotnego;

b) rośliny uznane za zakażone określonym organizmem;

c) rośliny wykazujące oznaki możliwego zakażenia tym organizmem lub podejrzewane o zakażenie tym organizmem.

2a Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 lit. a) państwa członkowskie mogą zdecydować, że pojedyncze rośliny żywicielskie oficjalnie wyznaczone jako rośliny o wartości historycznej nie muszą zostać usunięte, o ile zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

a) z roślin żywicielskich, których to dotyczy, pobrano próbki i zostały one zbadane zgodnie z art. 3 ust. 2 oraz potwierdzono, że nie są zakażone określonym organizmem;

b) pojedyncze rośliny żywicielskie lub obszar, którego to dotyczy, zostały należycie fizycznie odizolowane od wektorów w taki sposób, że rośliny te nie przyczyniają się do dalszego rozprzestrzeniania się określonego organizmu;

c) zastosowano właściwe praktyki rolnicze na potrzeby postępowania z określonym organizmem i jego wektorami.

Zanim zostanie przyznane odstępstwo, państwo członkowskie przekazuje Komisji wyniki pobierania próbek i badań, o których mowa w lit. a), opis działań, które mają zostać podjęte i o których mowa w lit. b) i c), ich uzasadnienie oraz lokalizację pojedynczych roślin. Komisja publikuje wykaz i lokalizację roślin żywicielskich, dla których zostaje przyznane takie odstępstwo.

Każda z tych roślin jest urzędowo kontrolowana w trakcie sezonu lotów wektora pod kątem oznak obecności określonego organizmu oraz w celu sprawdzenia, czy fizyczna izolacja jest odpowiednia. Jeżeli występują oznaki zakażenia, z rośliny pobiera się próbki i zostaje ona zbadana pod kątem obecności określonego organizmu.

3. Dane państwo członkowskie pobiera i bada próbki określonych roślin w promieniu 100 m wokół każdej zakażonej rośliny, zgodnie z Międzynarodowym Standardem dla Środków Fitosanitarnych ISPM nr 31 (⁷).

4. Przed usunięciem roślin, o którym mowa w ust. 2, dane państwo członkowskie dokonuje odpowiednich zabiegów fitosanitarnych przeciwko wektorom określonego organizmu i roślinom, które mogą być żywicielami tych wektorów. Takie zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin.

5. Dane państwo członkowskie, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji przeznaczonej do tego celu na terenie strefy zakażonej, niszczy rośliny i części roślin, o których mowa w ust. 2, w sposób gwarantujący nierozprzestrzenianie się określonego organizmu.

6. Dane państwo członkowskie przeprowadza odpowiednie dochodzenia w celu zidentyfikowania źródła zakażenia. Identyfikuje ono określone rośliny związane z danym przypadkiem zakażenia, włącznie z tymi, które mogły zostać przemieszczone przed ustanowieniem wyznaczonego obszaru. Wyniki takich dochodzeń są przekazywane państwom członkowskim, z których te rośliny pochodzą, państwom członkowskim, przez które były przemieszczane, i państwom członkowskim, do których zostały przemieszczone.

7. Dane państwo członkowskie monitoruje obecność określonego organizmu poprzez coroczne badania, uwzględniając wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji. Przeprowadza ono kontrole wizualne określonych roślin oraz pobiera i bada próbki roślin wykazujących oznaki zakażenia, a także roślin niewykazujących takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki, zgodnie z odpowiednimi przepisami zawartymi w art. 3 ust. 1 i 2.

W strefach buforowych badana powierzchnia opiera się na siatce podzielonej na kwadraty o wymiarach 100 m × 100 m w strefie o szerokości co najmniej 1 km wokół strefy zakażonej oraz siatce podzielonej na kwadraty o wymiarach 1 km × 1 km na pozostałym obszarze strefy buforowej. W każdym z tych kwadratów dane państwo członkowskie przeprowadza kontrole wizualne określonych roślin oraz pobiera i bada próbki roślin wykazujących oznaki zakażenia, a także roślin niewykazujących takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.

8. Dane państwo członkowskie podnosi świadomość społeczną na temat zagrożeń związanych z określonym organizmem, środków wprowadzonych w celu zapobiegania jego wprowadzeniu do Unii i rozprzestrzenianiu się na jej terytorium. Ustawia ono również znaki drogowe wskazujące granice odpowiedniego wyznaczonego obszaru.

9. W stosownych przypadkach dane państwo członkowskie wprowadza środki w celu zaradzenia szczególnym problemom lub komplikacjom, co do których można mieć uzasadnione obawy, że uniemożliwią, utrudnią lub opóźnią zwalczanie, w szczególności problemom związanym z dostępnością i odpowiednim zniszczeniem wszystkich roślin zakażonych lub roślin, u których podejrzewa się zakażenie, bez względu na ich lokalizację, publiczną lub prywatną własność czy osoby lub podmioty za nie odpowiedzialne.

10. Dane państwo członkowskie wprowadza wszelkie inne środki, które mogą przyczynić się do zwalczania określonego organizmu, zgodnie z ISPM nr 9 (⁸) i z zastosowaniem zintegrowanego podejścia zgodnie z zasadami określonymi w standardzie ISPM nr 14 (⁹).

11. Dane państwo członkowskie stosuje właściwe praktyki rolnicze na potrzeby postępowania z określonym organizmem i jego wektorami.

Artykuł 7

Środki ograniczające rozprzestrzenianie

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 6 wyłącznie w strefie zakażonej wymienionej w załączniku II odpowiedzialny organ urzędowy danego państwa członkowskiego może podjąć decyzję o zastosowaniu środków ograniczających rozprzestrzenianie określonych w ust. 2–7 (dalej: „obszar ograniczania rozprzestrzeniania”).

2. Dane państwo członkowskie usuwa wszystkie rośliny uznane za zakażone określonym organizmem na podstawie urzędowych badań, o których mowa w ust. 7.

Usunięcie to odbywa się natychmiast po urzędowym stwierdzeniu obecności określonego organizmu.

Wprowadza się wszelkie niezbędne środki ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego organizmu w trakcie takiego usuwania i po nim.

3. Dane państwo członkowskie, w promieniu 100 m wokół roślin, o których mowa w ust. 2 i które uznano za zakażone określonym organizmem, pobiera i bada próbki roślin żywicielskich, zgodnie z Międzynarodowym Standardem dla Środków Fitosanitarnych ISPM nr 31. Badanie to przeprowadza się w regularnych odstępach czasu, co najmniej dwa razy w roku.

4. Przed usunięciem roślin, o którym mowa w ust. 2, dane państwo członkowskie stosuje odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu i roślinom, które mogą być żywicielami tych wektorów. Takie zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin.

5. Dane państwo członkowskie, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji przeznaczonej do tego celu na terenie obszaru ograniczania rozprzestrzeniania, niszczy rośliny i części roślin, o których mowa w ust. 2, w sposób gwarantujący nierozprzestrzenianie się określonego organizmu.

6. Dane państwo członkowskie stosuje właściwe praktyki rolnicze na potrzeby postępowania z określonym organizmem i jego wektorami.

7. Dane państwo członkowskie monitoruje obecność określonego organizmu poprzez coroczne urzędowe badania, uwzględniając wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji, przynajmniej w następujących lokalizacjach:

a) w pobliżu miejsc, o których mowa w art. 9 ust. 2;

b) w pobliżu miejsc występowania roślin o szczególnej wartości kulturowej, społecznej lub naukowej;

c) w obrębie strefy zakażonej wymienionej w załączniku II i znajdującej się w obrębie obszaru w odległości co najmniej 20 km od granicy tej strefy zakażonej z pozostałą częścią terytorium Unii.

Badania te opierają się na siatce podzielonej na kwadraty o wymiarach 100 m × 100 m. W każdym z tych kwadratów dane państwo członkowskie przeprowadza kontrole wizualne określonych roślin oraz pobiera i bada próbki roślin wykazujących oznaki zakażenia, a także roślin niewykazujących takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki, zgodnie z odpowiednimi przepisami zawartymi w art. 3 ust. 1 i 2.

Dane państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i inne państwa członkowskie o każdym urzędowym stwierdzeniu obecności określonego organizmu w lokalizacjach, o których mowa w lit. c).

Akapit pierwszy lit. c) nie ma zastosowania w przypadku wysp, które są w całości obszarami ograniczania rozprzestrzeniania i są położone w odległości ponad 10 km do najbliższego terytorium lądowego Unii.

Artykuł 8

(skreślony).

Artykuł 9

Przemieszczanie określonych roślin w Unii

1. Niniejszy artykuł ma zastosowanie wyłącznie do przemieszczania określonych roślin innych niż:

a) rośliny, które były uprawiane przez cały cykl produkcji in vitro; lub

b) rośliny należące do odmian określonych roślin wymienionych w załączniku III.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 takie przemieszczanie może mieć miejsce, jeżeli określone rośliny były uprawiane w miejscu, które spełnia wszystkie następujące warunki:

a) jest zarejestrowane zgodnie z dyrektywą Komisji 92/90/EWG (¹⁰);

b) jest zatwierdzone przez odpowiedzialny organ urzędowy jako wolne od określonego organizmu i jego wektorów, przy uwzględnieniu Międzynarodowych Standardów dla Środków Fitosanitarnych;

c) jest fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory;

d) jest otoczone strefą o szerokości 100 metrów, która była poddawana dwa razy w roku urzędowym kontrolom, i w której wszystkie rośliny uznane za zakażone określonym organizmem lub wykazujące oznaki zakażenia zostały natychmiast usunięte i przed ich usunięciem zastosowano odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu;

e) podlega zabiegom fitosanitarnym w odpowiednich okresach roku w celu zapewnienia, by było ono nadal wolne od wektorów określonego organizmu; takie zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin;

f) jest poddawane, wraz ze strefą, o której mowa w lit. d), co najmniej dwa razy w roku urzędowym kontrolom, uwzględniając wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji;

g) w okresie uprawy określonych roślin na miejscu nie stwierdzono ani oznak obecności określonego organizmu ani jego wektorów lub, jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania potwierdzające brak obecności określonego organizmu;

h) w okresie uprawy określonych roślin w strefie, o której mowa w lit. d), nie stwierdzono oznak obecności określonego organizmu, albo jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania i potwierdzono brak obecności określonego organizmu.

3. Reprezentatywne próbki każdego gatunku określonych roślin z każdego miejsca zostały poddane corocznemu badaniu w najbardziej odpowiednim okresie i na podstawie wyników badań przeprowadzonych zgodnie z międzynarodowo zatwierdzonymi metodami badawczymi potwierdzono brak obecności określonego organizmu.

4. Partie określonych roślin zostały poddane urzędowej kontroli wizualnej, pobraniu próbek i badaniu molekularnemu, przeprowadzonym zgodnie z międzynarodowo zatwierdzonymi metodami badawczymi oraz możliwie najbliżej momentu przemieszczenia, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99 % wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, i który jest ukierunkowany w szczególności na rośliny wykazujące podejrzane oznaki obecności określonego organizmu, zgodnie z ISPM nr 31.

4a. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 4 przemieszczanie w obrębie Unii, w obrębie wyznaczonych obszarów lub poza nie, roślin Vitis w stanie uśpienia przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, może mieć miejsce, jeżeli spełnione są oba następujące warunki:

a) rośliny były uprawiane na terenie zarejestrowanym zgodnie z dyrektywą 92/90/EWG;

b) możliwie najbliżej momentu przemieszczenia rośliny zostały poddane stosownej obróbce termoterapeutycznej w zakładzie, w którym przeprowadzane są zabiegi, zatwierdzonym i nadzorowanym przez odpowiedzialny organ urzędowy do tego celu, w ramach której rośliny w stanie uśpienia zanurza się przez 45 minut w wodzie ogrzanej do 50 °C, zgodnie z odpowiednim standardem EPPO (¹¹)

5. Przed przemieszczeniem partie określonych roślin zostały poddane zabiegom fitosanitarnym przeciw wszystkim wektorom określonego organizmu.

6. Określone rośliny przemieszczane przez wyznaczone obszary lub w ich obrębie są transportowane w zamkniętych pojemnikach lub opakowaniach uniemożliwiających zakażenie określonym organizmem lub którymkolwiek z jego wektorów.

7. Określone rośliny, które były uprawiane co najmniej przez część swojego życia na wyznaczonym obszarze, mogą być przemieszczane na terytorium Unii i w jego obrębie, wyłącznie jeżeli towarzyszy im paszport roślin przygotowany i wydany zgodnie z dyrektywą Komisji 92/105/EWG (¹²).

8. Rośliny żywicielskie, które nigdy nie były uprawiane w obrębie wyznaczonych obszarów, mogą być przemieszczane w obrębie Unii wyłącznie, jeżeli zostały spełnione następujące warunki:

a) były uprawiane w miejscu, które podlega corocznej urzędowej kontroli, a w przypadku oznak obecności określonego organizmu – pobieraniu próbek, przy uwzględnieniu wytycznych technicznych dotyczących badań organizmu Xylella fastidiosa dostępnych na stronie internetowej Komisji, a także badaniu zgodnie z międzynarodowymi normami pod kątem obecności określonego organizmu;

b) towarzyszy im paszport roślin przygotowany i wydany zgodnie z dyrektywą 92/105/EWG.

Jednakże przeznaczone do sadzenia rośliny Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A., inne niż nasiona, mogą być przemieszczane w obrębie Unii wyłącznie, jeśli były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej urzędowej kontroli, pobieraniu próbek przy uwzględnieniu wytycznych technicznych dotyczących badań organizmu Xylella fastidiosa dostępnych na stronie internetowej Komisji, a także badaniu zgodnie z międzynarodowymi normami pod kątem obecności określonego organizmu potwierdzającemu brak obecności określonego organizmu, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 5 %. Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 2 akapit pierwszy obecność określonego organizmu poddaje się kontroli za pomocą jednego badania, a w przypadku dodatnich wyników jego obecność jest stwierdzana poprzez przeprowadzenie, zgodnie z międzynarodowymi normami, co najmniej jednego badania molekularnego o dodatnim wyniku. Badania te są wymienione w bazie danych Komisji zawierającej badania do celów identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków. Pobieranie próbek jest ukierunkowane na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.

Nie naruszając przepisów części A załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE, paszport roślin nie jest wymagany w przypadku przemieszczania roślin żywicielskich, o których mowa w niniejszym ustępie, do osoby działającej w celach niezwiązanych z jej działalnością handlową, gospodarczą ani zawodową, która nabywa te rośliny na własny użytek.

9. Nie naruszając przepisów ust. 8, przedelitarne rośliny mateczne określone w art. 1 pkt 3 dyrektywy wykonawczej Komisji 2014/98/UE (¹³) lub przedelitarny materiał rozmnożeniowy określony w art. 2 pkt 5 dyrektywy Rady 2008/90/WE (¹⁴) należące do gatunków Juglans regia L., Olea europaea L., Prunus amygdalus Batsch, P. amygdalus × P. persica, P. armeniaca L., P. avium (L.) L., P. cerasus L., P. domestica L., P. domestica × P. salicina, P. dulcis (Mill.) D.A. Webb, P. persica (L.) Batsch i P. salicina Lindley, które były uprawiane w miejscu poza wyznaczonymi obszarami i spędziły co najmniej część swojego życia poza obiektami zabezpieczonymi przed dostępem owadów, mogą być przemieszczane w obrębie Unii wyłącznie, jeśli towarzyszy im paszport roślin przygotowany i wydany zgodnie z dyrektywą 92/105/EWG oraz jeśli zostały spełnione następujące warunki:

a) podlegają one zezwoleniu przewidzianemu w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/167 (¹⁵) ;

b) w jak najkrótszym czasie przed ich przemieszczeniem zostały poddane kontroli wizualnej, pobraniu próbek i badaniu molekularnemu pod kątem obecności określonego organizmu przeprowadzonym zgodnie z międzynarodowymi normami.

Nie naruszając przepisów części A załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE, paszport roślin nie jest wymagany w przypadku przemieszczania przedelitarnych roślin matecznych i materiału przedelitarnego, o których mowa w niniejszym ustępie, do osoby działającej w celach niezwiązanych z jej działalnością handlową, gospodarczą ani zawodową, która nabywa te rośliny na własny użytek.

Artykuł 9a

Przemieszczanie w Unii określonych roślin, które były uprawiane in vitro

1. Określone rośliny, które były uprawiane przez cały cykl produkcji in vitro i co najmniej przez część swojego życia na wyznaczonym obszarze ustanowionym zgodnie z art. 4, mogą być przemieszczane z wyznaczonych obszarów oraz ze stref zakażonych do odpowiednich stref buforowych, jeżeli warunki określone w ust. 2–5 są spełnione.

2. Określone rośliny, o których mowa w ust. 1, były uprawiane w miejscu, które spełnia wszystkie następujące warunki:

a) jest zarejestrowane zgodnie z dyrektywą 92/90/EWG;

b) jest zatwierdzone przez odpowiedzialny organ urzędowy jako wolne od określonego organizmu i jego wektorów, przy uwzględnieniu Międzynarodowych Standardów dla Środków Fitosanitarnych;

c) jest fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory;

d) jest poddawane przynajmniej dwa razy w roku urzędowym kontrolom przeprowadzanym w odpowiednim czasie;

e) w okresie uprawy określonych roślin na miejscu nie stwierdzono ani oznak obecności określonego organizmu ani jego wektorów lub, jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania potwierdzające brak obecności określonego organizmu.

3. Określone rośliny, o których mowa w ust. 1, były uprawiane w przezroczystym opakowaniu w sterylnych warunkach i spełniają jeden z poniższych warunków:

a) były uprawiane z nasion;

b) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które spędziły całe życie na obszarze terytorium Unii wolnym od określonego organizmu i które zostały przebadane i uznane za wolne od określonego organizmu;

c) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które były uprawiane w miejscu spełniającym warunki określone w ust. 2 i które zostały przebadane i uznane za wolne od określonego organizmu.

4. Określone rośliny, o których mowa w ust. 1, są transportowane w przezroczystym pojemniku w sterylnych warunkach, co wyklucza możliwość zakażenia określonym organizmem przez jego wektory.

5. Towarzyszy im paszport roślin przygotowany i wydany zgodnie z dyrektywą 92/105/EWG.

Artykuł 10

Identyfikowalność

1. Podmioty zawodowe dostarczające określone rośliny, które były uprawiane przez co najmniej część swojego życia na wyznaczonym obszarze lub były przemieszczane przez taki obszar, rejestrują każdą dostarczoną partię i podmiot zawodowy, który ją otrzymał.

2. Podmioty zawodowe otrzymujące określone rośliny, które były uprawiane przez co najmniej część swojego życia na wyznaczonym obszarze lub były przemieszczane przez taki obszar, rejestrują każdą dostarczoną partię i jej dostawcę.

2a. Ustępy 1 i 2 mają zastosowanie również do dostaw przeznaczonych do sadzenia roślin Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb, które nie były nigdy uprawiane na wyznaczonym obszarze.

3. Podmioty zawodowe przechowują zapisy, o których mowa w ust. 1, 2 i 2a, przez trzy lata od dnia, w którym otrzymały lub dostarczyły odpowiednią partię.

4. Podmioty zawodowe, o których mowa w ust. 1 i 2, niezwłocznie informują odpowiednie odpowiedzialne organy urzędowe o każdej otrzymanej lub dostarczonej przez nich partii. Informacje te obejmują pochodzenie, wysyłającego, odbiorcę, miejsce przeznaczenia, indywidualny numer seryjny, tydzień lub numer partii w paszporcie roślin oraz tożsamość i ilość danej partii.

5. Odpowiedzialny organ urzędowy, który otrzymuje informacje na podstawie ust. 4, niezwłocznie informuje odpowiedzialny organ urzędowy miejsca przeznaczenia danej partii.

6. Państwa członkowskie na wniosek udostępniają Komisji informacje, o których mowa w ust. 4.

Artykuł 11

Kontrole urzędowe przemieszczania określonych roślin

1. Państwa członkowskie przeprowadzają regularne kontrole urzędowe określonych roślin przemieszczanych poza wyznaczony obszar lub ze strefy zakażonej do strefy buforowej.

Kontrole takie przeprowadza się co najmniej w:

a) punktach, w których określone rośliny są przemieszczane ze stref zarażonych do stref buforowych;

b) punktach, w których określone rośliny są przemieszczane ze stref buforowych poza wyznaczone obszary;

c) miejscu przeznaczenia określonych roślin w strefie buforowej;

d) miejscu przeznaczenia poza wyznaczonymi obszarami.

2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, obejmują kontrolę dokumentacji i kontrolę tożsamości określonych roślin.

Kontrole, o których mowa w ust. 1, prowadzone są niezależnie od lokalizacji określonych roślin, własności czy osób lub podmiotów odpowiedzialnych za nie.

3. Intensywność kontroli, o których mowa w ust. 2, opiera się na analizie ryzyka, że rośliny przenoszą określony organizm lub jego znane lub potencjalne wektory, z uwzględnieniem pochodzenia partii, stopnia podatności roślin oraz spełniania przez podmiot zawodowy odpowiedzialny za przemieszczanie roślin wymogów niniejszej decyzji oraz wszelkich innych środków wprowadzonych w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się lub zwalczania określonego organizmu.

Artykuł 12

Wykaz zatwierdzonych miejsc

Państwa członkowskie ustanawiają i aktualizują wykaz wszystkich miejsc zatwierdzonych zgodnie z art. 9 ust. 2.

Państwa członkowskie przedstawią ten wykaz Komisji.

Na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie Komisja ustanawia i aktualizuje wykaz wszystkich miejsc zatwierdzonych w państwach członkowskich.

Komisja przekazuje ten wykaz wszystkim państwom członkowskim.

Artykuł 13

Środki w przypadku niezgodności z wymogami art. 9

W przypadku gdy kontrole, o których mowa w art. 11 ust. 2, wykażą, że warunki określone w art. 9 nie są spełnione, państwo członkowskie, które przeprowadziło te kontrole, niezwłocznie niszczy, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji, określone rośliny niespełniające wymogów. Działanie to podejmuje się przy zachowaniu wszelkich koniecznych środków ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego organizmu i jakichkolwiek wektorów przenoszonych przez taką roślinę w trakcie usuwania i po nim.

Artykuł 13a

Kampanie informacyjne

Państwa członkowskie udostępniają ogółowi społeczeństwa, podróżnym oraz zawodowym i międzynarodowym przewoźnikom informacje na temat zagrożenia szkodliwym organizmem na terytorium Unii. Udostępniają te informacje publicznie w formie ukierunkowanych kampanii uświadamiających na odpowiednich stronach internetowych odpowiedzialnych organów urzędowych lub innych stronach internetowych wyznaczonych przez te organy.

Artykuł 14

Sprawozdawczość na temat środków

Do dnia 31 grudnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji i pozostałym państwom członkowskim:

a) sprawozdanie na temat środków wprowadzonych na podstawie art. 3, 4, 6, 7, 8 i 11 oraz ich wyników;

b) plan dotyczący środków, wraz z planowanym okresem wdrażania każdego środka w roku następnym na podstawie art. 3, 4, 6, 7, 8 i 11.

W przypadku gdy dane państwo członkowskie postanowi wprowadzić środki ograniczające rozprzestrzenianie na podstawie art. 7, niezwłocznie przekazuje ono Komisji powody zastosowania środków ograniczających rozprzestrzenianie oraz informacje o środkach już wprowadzonych lub planowanych.

W przypadkach uzasadnionych wzrostem ryzyka fitosanitarnego państwa członkowskie dostosowują odpowiednie środki i odpowiednio aktualizują plan, o którym mowa w lit. b). Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i inne państwa członkowskie o aktualizacji tego planu.

Artykuł 15

Zakaz wprowadzania roślin z rodzaju Coffea przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, pochodzących z Kostaryki lub Hondurasu

Wprowadzanie do Unii roślin z rodzaju Coffea przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, pochodzących z Kostaryki lub Hondurasu jest zabronione.

Rośliny z rodzaju Coffea przeznaczone do sadzenia, inne niż nasiona, pochodzące z Kostaryki lub Hondurasu, które zostały wprowadzone do Unii przed rozpoczęciem stosowania niniejszej decyzji, mogą być przemieszczane w obrębie Unii przez podmioty zawodowe, wyłącznie po poinformowaniu przez te podmioty odpowiedzialnego organu urzędowego.

Artykuł 16

Wprowadzanie do Unii określonych roślin pochodzących z państwa trzeciego, w którym określony organizm nie występuje

Określone rośliny pochodzące z państwa trzeciego, w którym określony organizm nie występuje, można wprowadzać do Unii, jeśli spełnione są następujące warunki:

a) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego powiadomiła Komisję na piśmie, że określony organizm nie występuje w tym państwie;

b) określonym roślinom towarzyszy świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ppkt (ii) dyrektywy 2000/29/WE, w którym w rubryce „dodatkowe deklaracje” podaje się, że określony organizm nie występuje w tym państwie;

c) w momencie wprowadzenia do Unii określone rośliny zostały poddane kontroli przez odpowiedzialny organ urzędowy zgodnie z art. 18 ust. 2 i nie wykryto ani obecności określonego organizmu, ani oznak jego obecności.

Przeznaczone do sadzenia rośliny Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb, inne niż nasiona, są wprowadzane do Unii wyłącznie, jeśli były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej urzędowej kontroli obejmującej pobranie próbek i badanie przeprowadzone w odpowiednich okresach w odniesieniu do tych roślin pod kątem obecności określonego organizmu oraz zgodnie z międzynarodowymi normami, potwierdzające brak obecności określonego organizmu, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 5 %, i który jest ukierunkowany na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.

Artykuł 17

Wprowadzanie do Unii określonych roślin pochodzących z państwa trzeciego, w którym stwierdzono obecność określonego organizmu

1. Określone rośliny pochodzące z państwa trzeciego, w którym stwierdzono obecność określonego organizmu, można wprowadzać do Unii, wyłącznie jeśli spełniają następujące warunki:

a) towarzyszy im świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ppkt (ii) dyrektywy 2000/29/WE;

b) są zgodne z ust. 2 albo z ust. 3 i 4;

c) w momencie wprowadzenia do Unii zostały poddane kontroli przez odpowiedzialny organ urzędowy zgodnie z art. 18 i nie wykryto ani obecności określonego organizmu, ani oznak jego obecności.

2. W przypadku gdy określone rośliny pochodzą z obszaru wolnego od określonego organizmu, ustanowionego przez krajową organizację ochrony roślin zgodnie z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami dla Środków Fitosanitarnych, muszą być spełnione następujące warunki:

a) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie nazwę tego obszaru;

b) nazwę tego obszaru podano w świadectwie fitosanitarnym w rubryce „miejsce pochodzenia”.

3. W przypadku gdy określone rośliny, inne niż rośliny, które były uprawiane przez cały cykl produkcji in vitro, pochodzą z obszaru, na którym stwierdzono obecność określonego organizmu, w świadectwie fitosanitarnym w rubryce „dodatkowe deklaracje” podaje się, że:

a) określone rośliny zostały wyprodukowane w jednym lub więcej z miejsc spełniających warunki określone w ust. 4;

b) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie wykaz tych miejsc, wraz z ich lokalizacją w danym państwie;

c) na miejscu lub w jego strefach, o których mowa w ust. 4 lit. c), stosuje się zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu;

d) reprezentatywne próbki każdego gatunku określonych roślin z każdego miejsca zostały poddane corocznemu badaniu, w najbardziej odpowiednim okresie, i na podstawie wyników badań przeprowadzonych zgodnie z międzynarodowo zatwierdzonymi metodami badawczymi potwierdzono brak obecności określonego organizmu;

e) określone rośliny były transportowane w zamkniętych pojemnikach lub opakowaniach, co uniemożliwiło zakażenie określonym organizmem lub którymkolwiek z jego znanych wektorów;

f) partie określonych roślin zostały poddane urzędowej kontroli wizualnej, pobraniu próbek i badaniu molekularnemu – przeprowadzonym zgodnie z międzynarodowo zatwierdzonymi metodami badawczymi i potwierdzającym brak obecności określonego organizmu – oraz możliwie najbliżej momentu wywozu, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99 % wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, i który jest ukierunkowany w szczególności na rośliny wykazujące podejrzane oznaki obecności określonego organizmu;

g) bezpośrednio przed wywozem partie określonych roślin zostały poddane zabiegom fitosanitarnym przeciw wszelkim znanym wektorom określonego organizmu.

Ponadto świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w ust. 1 lit. a), w rubryce „miejsce pochodzenia” zawiera nazwę miejsca, o którym mowa w lit. a).

3a. W przypadku gdy określone rośliny, które były uprawiane przez cały cykl produkcji in vitro, pochodzą z obszaru, na którym stwierdzono obecność określonego organizmu, w świadectwie fitosanitarnym w rubryce „dodatkowe deklaracje” podaje się, że:

a) określone rośliny były uprawiane w jednym lub więcej z miejsc spełniających warunki określone w ust. 4a;

b) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie wykaz tych miejsc, wraz z ich lokalizacją w danym państwie;

c) określone rośliny były transportowane w sterylnych warunkach w przezroczystym pojemniku, który wyklucza możliwość zakażenia określonym organizmem przez jego wektory;

d) określone rośliny spełniają jeden z poniższych warunków:

(i) były uprawiane z nasion;

(ii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które spędziły całe życie w obszarze wolnym od określonego organizmu i które zostały przebadane i uznane za wolne od określonego organizmu;

(iii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które były uprawiane w miejscu spełniającym warunki określone w ust. 4 i które zostały przebadane i uznane za wolne od określonego organizmu.

Świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w ust. 1 lit. a), w rubryce „miejsce pochodzenia” zawiera nazwę miejsca, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu.

4. Miejsce, o którym mowa w ust. 3 lit. a), musi spełniać następujące warunki:

a) jest zatwierdzone przez krajową organizację ochrony roślin jako wolne od określonego organizmu i jego wektorów zgodnie z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami dla Środków Fitosanitarnych;

b) jest fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory;

c) jest otoczone strefą o szerokości 100 metrów, która była poddawana dwa razy w roku urzędowym kontrolom i w której wszystkie rośliny uznane za zakażone określonym organizmem lub wykazujące oznaki zakażenia zostały natychmiast usunięte, a przed ich usunięciem zastosowano odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko wektorom określonego organizmu;

d) w odpowiednich okresach w ciągu roku podlega zabiegom fitosanitarnym w celu zapewnienia, by było ono nadal wolne od wektorów określonego organizmu; takie zabiegi mogą obejmować, w stosownych przypadkach, usuwanie roślin;

e) jest poddawane, wraz ze strefą, o której mowa w lit. c), co najmniej dwa razy w roku urzędowym kontrolom przeprowadzanym w trakcie sezonu lotów wektora;

f) w okresie produkcji określonych roślin na miejscu nie stwierdzono ani oznak obecności określonego organizmu, ani jego wektorów albo, jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania i potwierdzono brak obecności określonego organizmu;

g) w okresie produkcji określonych roślin nie stwierdzono oznak obecności określonego organizmu w strefie, o której mowa w lit. c), lub, jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania i potwierdzono brak obecności określonego organizmu.

4a. Miejsce, o którym mowa w ust. 3a lit. a), musi spełniać wszystkie następujące warunki:

a) jest zatwierdzone przez krajową organizację ochrony roślin jako wolne od określonego organizmu i jego wektorów zgodnie z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami dla Środków Fitosanitarnych;

b) jest fizycznie chronione przed wprowadzeniem określonego organizmu przez jego wektory;

c) jest poddawane przynajmniej dwa razy w roku urzędowym kontrolom przeprowadzanym w odpowiednim czasie;

d) w okresie produkcji określonych roślin na miejscu nie stwierdzono ani oznak obecności określonego organizmu, ani jego wektorów albo, jeżeli stwierdzono podejrzane oznaki, przeprowadzono badania i potwierdzono brak obecności określonego organizmu.

Artykuł 18

Kontrole urzędowe przy wprowadzaniu do Unii

1. Wszystkie przesyłki określonych roślin wprowadzane do Unii z państwa trzeciego poddaje się kontroli urzędowej w punkcie wprowadzenia do Unii lub w miejscu przeznaczenia określonym zgodnie z art. 1 dyrektywy Komisji 2004/103/WE (¹⁶) oraz, w stosownych przypadkach, na podstawie ust. 2 albo 3 i ust. 4.

2. W przypadku określonych roślin pochodzących z państw trzecich, w których określony organizm nie występuje, lub z obszaru, o którym mowa art. 17 ust. 2, odpowiedzialny organ urzędowy przeprowadza następujące kontrole:

a) kontrolę wizualną; oraz

b) w przypadku podejrzenia obecności określonego organizmu – pobieranie próbek i przeprowadzanie badań partii określonych roślin w celu potwierdzenia braku obecności określonego organizmu lub oznak jego obecności.

3. W przypadku określonych roślin pochodzących z obszaru, na którym stwierdzono obecność określonego organizmu, odpowiedzialny organ urzędowy przeprowadza następujące kontrole:

a) kontrolę wizualną; oraz

b) pobieranie próbek i przeprowadzanie badań partii określonych roślin w celu potwierdzenia braku obecności określonego organizmu lub oznak jego obecności.

4. Próbki, o których mowa w ust. 2 lit. b) i ust. 3 lit. b), mają wielkość umożliwiającą potwierdzenie z 99 % wiarygodnością, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 1 %, z uwzględnieniem standardu ISPM nr 31.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do określonych roślin, które były uprawiane przez cały cykl produkcji in vitro i są transportowane w przezroczystych pojemnikach w sterylnych warunkach.

Artykuł 19

Zgodność

Państwa członkowskie uchylają lub zmieniają środki, które przyjęły w celu ochrony przed wprowadzeniem i rozprzestrzenianiem się określonego organizmu, tak aby środki te były zgodne z niniejszą decyzją. Państwa członkowskie niezwłocznie informują o tych środkach Komisję.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja wykonawcza 2014/497/UE traci moc.

Artykuł 21

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 maja 2015 r.

ZAŁĄCZNIK II

Strefy zakażone, o których mowa w art. 4 ust. 2, będące obszarami ograniczania rozprzestrzeniania w rozumieniu art. 7 ust. 1 [2]

CZĘŚĆ A

Strefa zakażona we Włoszech

Strefa zakażona we Włoszech obejmuje następujące obszary:

1. Prowincja Lecce

2. Prowincja Brindisi

3. Gminy położone w prowincji Taranto:

Avetrana

Carosino

Crispiano

Faggiano

Fragagnano

Grottaglie

Leporano

Lizzano

Manduria

Martina Franca

Maruggio

Monteiasi

Montemesola

Monteparano

Pulsano

Roccaforzata

San Giorgio Ionico

San Marzano di San Giuseppe

Sava

Statte

Taranto

Torricella

4. Gmina położona w prowincji Bari:

Locorotondo

CZĘŚĆ B

Strefa zakażona we Francji

Strefa zakażona we Francji obejmuje następujący obszar:

Region Korsyka

CZĘŚĆ C

Strefa zakażona w Hiszpanii

Strefa zakażona w Hiszpanii obejmuje następujący obszar:

Wspólnota Autonomiczna Balearów