KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 66/2010 oznakowanie ekologiczne UE można przyznawać produktom o ograniczonym poziomie wpływu na środowisko w ciągu ich całego cyklu życia.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 66/2010 stanowi, że określone kryteria oznakowania ekologicznego UE zostaną ustanowione według grup produktów.

(3) Kryteria, jak również związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji, powinny obowiązywać przez cztery lata od dnia przyjęcia niniejszej decyzji.

(4) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Grupa produktów „ przemysłowe i instytucjonalne detergenty pralnicze” obejmuje: detergenty pralnicze używane przez użytkowników zawodowych w sektorze przemysłowym i instytucjonalnym.

W skład grupy produktów wchodzą systemy wieloskładnikowe składające się z więcej niż jednego elementu stosowane do utworzenia pełnego detergentu lub programu prania dla automatycznych systemów dozowania.

Przedmiotowa grupa produktów nie obejmuje produktów służących do uzyskania szczególnych właściwości materiałów włókienniczych, takich jak: nieprzemakalny, wodoodporny lub ognioodporny itp. Ponadto wspomniana grupa produktów nie obejmuje produktów, które są dozowane przy pomocy nośników z tkanin lub innych materiałów, ani środków wspomagających pranie, których stosowanie nie poprzedza prania, takich jak odplamiacze do dywanów i tapicerki meblowej.

Detergenty pralnicze dla konsumentów nie wchodzą w zakres tej grupy produktów.

Artykuł 2

Aby uzyskać oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 66/2010, detergent pralniczy musi należeć do grupy produktów „przemysłowe i instytucjonalne detergenty pralnicze” zgodnie z definicją zawartą w art. 1 niniejszej decyzji oraz musi spełniać kryteria i związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

[1] Kryteria ekologiczne dla grupy produktów „przemysłowe i instytucjonalne detergenty pralnicze” oraz związane z nimi wymogi dotyczące oceny i weryfikacji obowiązują do dnia 31 grudnia 2017 r.

Artykuł 4

Do celów administracyjnych grupie produktów „przemysłowe i instytucjonalne detergenty pralnicze” przypisuje się numer kodu „039”.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 listopada 2012 r.

ZAŁĄCZNIK

RAMY [2]

Cel kryteriów

Celem niniejszych kryteriów jest w szczególności promowanie produktów, które mają zmniejszone oddziaływanie na ekosystemy wodne, zawierają ograniczoną ilość substancji niebezpiecznych i których działanie zostało zbadane. Kryteria te mają ponadto na celu zmniejszenie zużycia energii związanego z praniem poprzez promowanie produktów, które działają skutecznie w niższych temperaturach.

KRYTERIA

Wyznaczono kryteria dla każdego z poniższych aspektów:

1. Informacje o produkcie i dozowaniu

2. Toksyczność w stosunku do organizmów wodnych: krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV)

3. Biodegradowalność

4. Substancje i mieszaniny wyłączone bądź ograniczone

5. Wymogi dotyczące opakowania

6. Wydajność prania (przydatność do użycia)

7. Automatyczne systemy dozowania

8. Informacje dla użytkownika – informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

1. Ocena i weryfikacja

a) Wymogi

Określone wymogi w zakresie oceny i weryfikacji zostały podane w ramach każdego kryterium.

Jeżeli od wnioskodawcy wymaga się dostarczenia deklaracji, dokumentacji, analiz, protokołów badań lub innych dowodów w celu wykazania zgodności z kryteriami, rozumie się, że mogą one pochodzić, odpowiednio, od wnioskodawcy lub od jego dostawców, lub od ich dostawców itp.

W miarę możliwości badania należy przeprowadzać w laboratoriach spełniających wymogi ogólne normy EN ISO 17025 lub normy jej równoważnej.

W stosownych przypadkach można stosować metody testowe inne niż te wskazane dla każdego z kryteriów, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek uzna je za metody równoważne.

W dodatku I odwołano się do bazy danych składników detergentów (wykaz DID), która zawiera substancje najczęściej wykorzystywane w składach detergentów. Bazy tej używa się do uzyskiwania danych do obliczeń krytycznej objętości rozcieńczenia (CDV) oraz do oceny biodegradowalności substancji obecnych w składzie produktu. W odniesieniu do substancji, które nie figurują w wykazie DID, podaje się wytyczne dotyczące sposobu obliczania lub ekstrapolowania odpowiednich danych. Najnowsza wersja wykazu DID jest dostępna na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE lub na stronach internetowych poszczególnych właściwych organów.

W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji, a także mogą przeprowadzać niezależne badania weryfikacyjne.

b) Progi pomiarowe

Zgodność z kryteriami ekologicznymi jest wymagana zarówno dla substancji dodawanych celowo, jak również dla produktów ubocznych i zanieczyszczeń z surowców, których stężenie jest równe lub przekracza 0,010 % wagowo końcowego składu produktu.

W odniesieniu do produktów biobójczych, barwników i substancji zapachowych zgodność z kryteriami jest wymagana niezależnie od ich stężenia.

Niniejszym substancje spełniające wartości progowe wymienione powyżej nazywane są „substancjami obecnymi w składzie produktu”.

W odniesieniu do wszystkich produktów: kryteria ekologiczne musi spełniać najwyższa łączna zalecana dawka dla poszczególnych stopni zabrudzenia. Jeżeli dawki są określane w odstępach czasowych, przy ocenie kryteriów należy uwzględnić dawkę stosowaną w najgorszym przypadku.

2. Jednostka funkcjonalna

Jednostkę funkcjonalną dla przedmiotowej grupy produktów wyraża się w g/kg prania (w gramach na kilogram prania).

Wymagania dotyczące oceny i weryfikacji jednostki funkcjonalnej:

Pełny skład produktu, w tym nazwa handlowa, nazwa chemiczna, nr CAS, nr DID (*), ilość, z uwzględnieniem oraz z wyłączeniem wody, oraz funkcja i forma wszystkich substancji obecnych w składzie produktu (niezależnie od ich stężenia) muszą zostać przekazane właściwemu organowi. Próbka graficzna, łącznie z zaleceniami dotyczącymi dozowania, musi zostać przekazana właściwemu organowi.

Karty charakterystyki dla każdej substancji obecnej w składzie produktu przedkłada się właściwemu organowi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (¹).

Części A i B wykazu DID można znaleźć na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE:

http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/documents/did_ list/didlist_part_a_pl.pdf

http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/documents/did_ list/didlist_part_b_pl.pdf

KRYTERIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Kryterium 1 – Informacje o produkcie i dozowaniu

Łączna zalecana dawka na 1 kg prania w zależności od stopnia zabrudzenia i twardości wody podawana jest w g/kg prania lub ml/kg prania. Przy ocenie kryteriów uwzględnione muszą być wszystkie produkty w systemie wieloskładnikowym oraz dawkowanie w najgorszym przypadku.

Przykłady stopnia zabrudzenia:

Należy podać nazwę produktu lub w przypadku systemu wieloskładnikowego listę wszystkich produktów będących częścią tego systemu, wraz z zalecaną twardością wody (miękka, średnia lub twarda) i spodziewanym stopniem zabrudzenia.

Wnioskodawca musi udokumentować zgodność z kryteriami 2, 3 i 6 dla wszystkich nazw produktów.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca podaje nazwę produktu lub w przypadku systemu wieloskładnikowego listę wszystkich produktów będących częścią tego systemu, wraz z dokładnym składem produktu(-ów) oraz etykietę lub próbkę graficzną, w tym instrukcje dotyczące dozowania w odniesieniu do trzech stopni zabrudzenia i twardości wody. Gęstość (g/ml) podaje się dla wszystkich produktów (na opakowaniu albo w karcie charakterystyki).

Kryterium 2 – Toksyczność w stosunku do organizmów wodnych: krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV)

Krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV_przewlekła) produktu nie może przekraczać następujących wartości:

Krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV_przewlekła) jest obliczana dla wszystkich substancji (i) w produkcie przy użyciu następującego równania:

gdzie:

waga = waga substancji obecnej w składzie produktu na zalecaną dawkę

DF = współczynnik degradacji

TF = współczynnik przewlekłej toksyczności substancji wskazany w wykazie DID.

Produkty biobójcze, barwniki i substancje zapachowe znajdujące się w produkcie również uwzględnia się przy obliczaniu CDV, nawet jeżeli ich stężenie wynosi poniżej 0,010 % (100 ppm).

Ze względu na degradację substancji w procesie prania, odrębne zasady mają zastosowanie do następujących substancji:

– nadtlenek wodoru (H₂O₂) – nie należy uwzględniać go przy obliczaniu CDV,

– kwas nadoctowy – należy uwzględniać go w obliczeniach jako kwas octowy.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza obliczenie CDV_przewlekłej produktu. Arkusz przeznaczony do obliczania wartości CDV jest dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Wartości parametrów DF i TF muszą być zgodne z podanymi w wykazie bazy danych składników detergentów (wykaz DID). Jeżeli substancja nie figuruje w wykazie DID, parametry oblicza się przy użyciu wytycznych określonych w części B wykazu DID oraz dołącza się powiązaną dokumentację.

Kryterium 3 – Biodegradowalność

a) Biodegradowalność środków powierzchniowo czynnych

Wszystkie środki powierzchniowo czynne muszą ulegać biodegradacji w warunkach tlenowych.

Wszystkie niejonowe i kationowe środki powierzchniowo czynne muszą również ulegać biodegradacji w warunkach beztlenowych.

b) Biodegradowalność substancji organicznych

Zawartość w produkcie wszystkich substancji organicznych niebiodegradowalnych tlenowo (trudno biodegradowalnych) (aNBO) oraz niebiodegradowalnych beztlenowo (anNBO) nie może przekraczać następujących limitów:

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia dokumentację dotyczącą zdolności do degradacji środków powierzchniowo czynnych, jak również obliczenie aNBO i anNBO dla danego produktu. Arkusz przeznaczony do obliczania wartości aNBO oraz anNBO jest dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Zarówno dla środków powierzchniowo czynnych, jak i dla wartości aNBO i anNBO należy odnieść się do wykazu DID. W odniesieniu do substancji obecnych w składzie produktu, które nie figurują w wykazie DID, dostarcza się zgodnie z dodatkiem I istotne informacje z literatury lub innych źródeł bądź właściwe wyniki badań, wskazujące, że ulegają one biodegradacji tlenowej i beztlenowej.

Uwaga: TAED uznaje się za biodegradowalną beztlenowo.

W przypadku braku dokumentacji zgodnej z powyższymi wymaganiami, substancję inną niż środek powierzchniowo czynny można zwolnić z wymagań dotyczących degradacji w warunkach beztlenowych, jeśli spełniona jest jedna z trzech poniższych alternatyw:

1. łatwo ulega ona degradacji i ma niską adsorpcję (A < 25 %); lub

2. łatwo ulega ona degradacji i ma wysoką desorpcję (D > 75 %); lub

3. łatwo ulega ona degradacji i nie ulega bioakumulacji.

Badania adsorpcji/desorpcji mogą być prowadzone zgodnie z wytycznymi OECD 106.

Kryterium 4 – Substancje i mieszaniny wyłączone bądź ograniczone

a) Określone wyłączone substancje

Niżej wymienionych substancji nie stosuje się w produkcie ani jako części jego składu, ani jako części mieszaniny zawartej w składzie:

– fosforany (fosfoniany nie są wyłączone, ale ograniczone kryterium 3),

– APEO (alkilofenole etoksylowane) i ADP (alkilofenole i ich pochodne),

– EDTA (kwas etyleno-dwuamino-czterooctowy) i jego sole.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację, we właściwych przypadkach popartą stosownymi deklaracjami producentów, potwierdzającą, że wykazane substancje nie zostały zawarte w produkcie.

b) Niebezpieczne substancje i mieszaniny

Zgodnie z art. 6 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 66/2010 w sprawie oznakowania ekologicznego UE produkt ani żaden z jego składników nie może zawierać substancji spełniających kryteria klasyfikacji do poniższych zwrotów określających zagrożenie lub zwrotów R wskazujących rodzaj zagrożenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (²) lub dyrektywą Rady 67/548/EWG (³) ani substancji, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Poniższe zwroty R, wskazujące rodzaj zagrożenia, odnoszą się na ogół do substancji. Jeżeli jednak nie można uzyskać informacji dotyczących substancji, stosuje się zasady dotyczące klasyfikacji mieszanin.

Wykaz zwrotów określających zagrożenie:

Należy zauważyć, że niniejsze kryterium ma zastosowanie także do znanych produktów degradacji, takich jak formaldehyd z substancji uwalniających formaldehyd.

Substancje lub mieszaniny, których cechy zmieniają się po przetworzeniu (np. nie są już biodostępne, przeszły modyfikację chemiczną) w taki sposób, że określone zagrożenie już nie występuje, są wyłączone z powyższego wymogu.

Oznakowanie produktu końcowego nie może zawierać powyższych zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia.

Odstępstwa

Następujące substancje są w szczególności zwolnione z przedmiotowego wymogu:

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca powinien wykazać zgodność z tym kryterium, składając deklarację o niezakwalifikowaniu każdej z substancji obecnych w składzie produktu do którejkolwiek z klas zagrożenia związanych ze zwrotami określającymi zagrożenie, o których mowa w powyższym wykazie, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, w stopniu, w jakim to może być ustalone, jako minimum, z informacji spełniających wymogi wymienione w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Wspomniana deklaracja musi zostać poparta streszczeniem informacji na temat stosownych właściwości związanych ze zwrotami określającymi zagrożenie, o których mowa w powyższym wykazie, na poziomie szczegółowości określonym w sekcji 10, 11 i 12 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 (wymagania dotyczące sporządzania kart charakterystyki).

Informacje na temat swoistych właściwości substancji mogą być generowane w inny sposób niż przez badania, na przykład poprzez wykorzystanie alternatywnych metod, takich jak metody in vitro, ilościowych modeli zależności struktura-aktywność lub grupowanie substancji i podejście przekrojowe zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Zdecydowanie zachęca się do wymiany odpowiednich danych.

Dostarczone informacje odnoszą się do form lub stanów fizycznych substancji lub mieszanin wykorzystywanych w produkcie końcowym.

Dla substancji wymienionych w załącznikach IV i V do rozporządzenia REACH, wyłączonych z obowiązku rejestracji zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) i b) rozporządzenia WE (nr) 1907/2006, deklaracja w tej sprawie jest wystarczająca dla pełnej zgodności z wymogami określonymi powyżej.

W odniesieniu do środków powierzchniowo czynnych objętych odstępstwem, spełniających kryteria klasyfikacji do klas zagrożenia H412, wnioskodawca dostarcza dokumentację dotyczącą ich zdolności do degradacji wraz z odniesieniem do wykazu DID. W odniesieniu do środków powierzchniowo czynnych, które nie są ujęte w wykazie DID, należy odnieść się do odpowiednich informacji z literatury lub innych źródeł lub odpowiednich wyników badań, w sposób opisany w dodatku I.

c) Substancje wymienione zgodnie z art. 59 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006

Nie przyznaje się odstępstwa od wyłączenia przewidzianego w art. 6 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 66/2010 w stosunku do substancji wskazanych jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i uwzględnionych w wykazie, o którym mowa w art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, znajdujących się w mieszaninach w stężeniu powyżej 0,010 %.

Ocena i weryfikacja: Wykaz substancji uznanych za substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i znajdujących się na liście kandydackiej zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 znajduje się pod następującym adresem: http://echa.europa.eu/chem_data/authorisation_ process/candidate_list_table_en.asp

Odniesienia do tego wykazu dokonuje się z datą wniosku. Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi dokładny skład produktu. Wnioskodawca dostarcza również deklarację zgodności z przedmiotowym kryterium wraz z odpowiednimi dokumentami, takimi jak deklaracje zgodności podpisane przez dostawców materiałów oraz kopie stosownych kart charakterystyki dla substancji lub mieszanin.

d) Określone ograniczone substancje obecne w składzie produktu – substancje zapachowe

Produkt nie może zawierać kompozycji zapachowych zawierających piżma nitrowe lub piżma policykliczne.

Do produktu można dodawać w charakterze substancji zapachowych tylko takie substancje, które zostały wyprodukowane i są używane zgodnie z kodeksem praktyk Międzynarodowego Stowarzyszenia Substancji Zapachowych (IFRA). Wspomniany kodeks można znaleźć na stronie internetowej IFRA: http://www.ifraorg.org. Producenci muszą przestrzegać norm IFRA dotyczących zakazów, ograniczenia użycia i określonych kryteriów czystości dla materiałów.

Substancje zapachowe, podlegające wymogowi deklaracji przewidzianemu w rozporządzeniu (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴) w sprawie detergentów (załącznik VII) i które nie są już wyłączone na podstawie kryterium 4b), nie mogą występować w ilościach ≥ 0,010 % (≥ 100 ppm) na substancję w produkcie końcowym.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza podpisaną deklarację zgodności wskazującą ilość substancji zapachowych w produkcie. Wnioskodawca przedstawia również deklarację od producenta substancji zapachowych określającą zawartość każdej z substancji w substancjach zapachowych, które są wymienione w części I załącznika III do dyrektywy Rady 76/768/EWG (⁵).

e) Produkty biobójcze

(i) Produkt może zawierać produkty biobójcze jedynie w celu konserwacji produktu, w odpowiedniej dawce zastosowanej wyłącznie w tym celu. Nie dotyczy to środków powierzchniowo czynnych, które mogą również posiadać właściwości biobójcze.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza kopie kart charakterystyki materiału dotyczące wszelkich dodanych produktów biobójczych wraz z informacją o ich dokładnym stężeniu w produkcie. Producent lub dostawca produktów biobójczych dostarcza informację o dawce niezbędnej do konserwacji produktu.

(ii) Zakazuje się podawania lub sugerowania na opakowaniu lub w innej formie przekazu, że produkt ma działanie przeciwbakteryjne lub dezynfekujące.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi teksty i układy graficzne zastosowane na każdym typie opakowania lub przykład każdego typu opakowania.

(iii) Produkt może zawierać produkty biobójcze, pod warunkiem że nie wykazują one zdolności do bioakumulacji. Produkt biobójczy nie jest uznawany za wykazujący zdolność do bioakumulacji, jeżeli współczynnik biokoncentracji BCF < 100 lub logKow < 3,0. Jeżeli zarówno wartości BCF, jak i logKow są dostępne, stosuje się najwyższą zmierzoną wartość BCF.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza kopie kart charakterystyki materiału dotyczące wszelkich dodanych produktów biobójczych wraz z informacją o ich wartościach BCF i/lub logKow.

f) Enzymy

Enzymy muszą być w formie płynnej lub w postaci granulatu bezpyłowego. Enzymy muszą być wolne od pozostałości drobnoustrojów z produkcji.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza kopie kart charakterystyki materiału dotyczące wszelkich dodanych enzymów wraz z dokumentacją w celu zagwarantowania, że enzym jest wolny od pozostałości drobnoustrojów z produkcji.

Kryterium 5 – Wymogi dotyczące opakowania

a) Wskaźnik waga/użyteczność (WUR)

Wskaźnik waga/użyteczność (WUR) dla produktu nie przekracza następujących wartości:

WUR oblicza się wyłącznie dla opakowań bezpośrednich i obliczenia dokonuje się dla każdego produktu w systemie wieloskładnikowym (z uwzględnieniem nakrętek, zatyczek i ręcznych pompek/spryskiwaczy) za pomocą następującego wzoru:

gdzie:

W_i = waga (g) elementu opakowania (i) z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, etykiety.

U_i = waga (g) materiału niepochodzącego z recyklingu (materiału pierwotnego) w elemencie opakowania (i). Jeżeli udział materiału pochodzącego z recyklingu w elemencie opakowania wynosi 0 %, to U_i = W_i.

D_i = liczba jednostek funkcjonalnych zawartych w elemencie opakowania (i). Jednostka funkcjonalna = dozowanie w g/kg prania. Należy zauważyć, że do obliczania WUR należy stosować najwyższą zalecaną dawkę dla każdego stopnia twardości wody.

r_i = wartość recyklingowa, tj. liczba wskazująca, ile razy element opakowania (i) jest wykorzystywany do tego samego celu w systemie zwrotu lub ponownego napełnienia. r = 1, jeżeli opakowanie nie jest ponownie wykorzystywane do tego samego celu. Jeżeli opakowanie wykorzystuje się ponownie, r ustala się na poziomie 1, chyba że wnioskodawca może udokumentować większą liczbę.

Wyjątki

Opakowania z tworzyw sztucznych/papieru/tektury zawierające więcej niż 80 % materiału pochodzącego z recyklingu lub więcej niż 80 % tworzyw sztucznych pochodzących ze źródeł odnawialnych są wyłączone z tego wymogu.

Opakowanie uważa się za pochodzące z recyklingu, jeżeli surowiec wykorzystany do produkcji opakowania został zebrany u producenta opakowania na etapie dystrybucji lub na etapie konsumenta. Jeżeli surowcem są odpady przemysłowe pochodzące z własnego procesu produkcyjnego producenta materiału, materiał nie będzie uważany za pochodzący z recyklingu.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza obliczenie WUR dla każdego produktu. Arkusz przeznaczony do obliczania tej wartości jest dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE. Wnioskodawca dostarcza wypełnioną i podpisaną deklarację dotyczącą zawartości w opakowaniu materiału pochodzącego z recyklingu lub materiału pochodzącego ze źródeł odnawialnych. Aby opakowanie do uzupełniania zostało zatwierdzone, wnioskodawca lub detalista musi udokumentować, że wkłady są/będą dostępne w sprzedaży na rynku.

b) Opakowania z tworzyw sztucznych

W opakowaniach z tworzyw sztucznych mogą być wykorzystywane wyłącznie ftalany, które w czasie składania wniosku były przedmiotem oceny ryzyka i nie zostały sklasyfikowane według kryterium 4b) (oraz jego kombinacji).

Aby umożliwić identyfikację różnych części opakowania na potrzeby recyklingu, części z tworzyw sztucznych w opakowaniach bezpośrednich muszą być oznaczone zgodnie z normą DIN 6120 część 2 lub równoważną. Nakrętki i pompki są wyłączone z tego wymogu.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia kompletną i podpisaną deklarację zgodności.

Kryterium 6 – Wydajność prania (przydatność do użycia)

Podstawowe działanie czyszczące detergentu, takie jak usuwanie brudu i plam, musi być udokumentowane przez producenta/wnioskodawcę przy pomocy zabrudzonych do celów badań ubrań, które są prane w tym procesie.

Badanie może zostać przeprowadzone przez zewnętrzne lub wewnętrzne laboratorium spełniające wymagania określone w dodatku II lit. a). Badanie musi być przeprowadzone przy zastosowaniu zalecanej dawki i odpowiedniej twardości wody oraz stosownego stopnia zabrudzenia przy najniższej zalecanej temperaturze prania. Pomiary muszą być dokywane na niepranych i wypranych ubraniach używanych do celów badań. Ocena wyników z badań dokonywana jest przez laboratorium i jest jasno podana w sprawozdaniu.

Pomiary wtórnych efektów, takich jak efekt wybielania, współczynnik bielenia/uszkodzenia, zawartość popiołu, szarzenie i wzrost płynności, mogą być przeprowadzane na wielokrotnie pranych ubraniach używanych do celów badań i analizowane zgodnie z normą ISO 4312.

Przykłady na to, czego można użyć jako ubrań używanych do celów badań, obejmują co następuje:

– WFK-PCMS-55 do procesów prania przemysłowego, składający się z 13 różnych małych plam brudu (WFK-Cleaning Technology Research Institute, Niemcy),

– EMPA 102 składający się z 15 różnych świeżych plam (Swiss EMPA-materiały do badań),

– odzież do prania z DTI (Duński Instytut Technologii) do procesów prania przemysłowego lub równoważnych.

Jako alternatywę dla wyżej wymienionych badań laboratoryjnych można zastosować testowanie przez użytkowników w celu udokumentowania skuteczności. Testowanie przez użytkowników powinno wówczas spełniać wymagania określone w dodatku II lit. b).

Zarówno do badania laboratoryjnego, jak i testowania przez użytkowników zastosowanie mają następujące uwagi:

Testowanie produktu musi odbywać się w porównaniu z produktem odniesienia. Produktem odniesienia może być produkt o ugruntowanej pozycji na rynku lub – w przypadku testowania przez użytkowników – produkt zwykle używany przez użytkownika. Badany produkt musi wykazać skuteczność równą lub lepszą od skuteczności produktu odniesienia.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań wskazujące, że produkt spełnia minimalne wymagania określone w wybranym badaniu; zob. również odpowiednio dodatek IIa i IIb.

Kryterium 7 – automatyczne systemy dozowania

Systemy wieloskładnikowe oferowane są klientom wraz z automatycznym i kontrolowanym systemem dozowania.

Aby zagwarantować właściwe dozowanie w automatycznych systemach dozowania, wizyty u klientów muszą być włączone do zwykłych rutynowych praktyk wytwórców/dostawców. Wspomniane wizyty u klientów odbywają się we wszystkich obiektach przynajmniej raz w roku w trakcie okresu obowiązywania pozwolenia; w minimalnym zakresie muszą one obejmować kalibrację przyrządów do dozowania. Osoby trzecie mogą również przeprowadzać wizyty u klientów.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza pisemny opis zobowiązania do wizyt u klientów oraz ich częstotliwości i programu.

Kryterium 8 – Informacje dla użytkownika – Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

a) Informacje na opakowaniu/karcie informacyjnej produktu

Następujące zalecenia dotyczące prania (lub równoważne) muszą znajdować się na opakowaniu i/lub karcie informacyjnej produktu. Zalecenia dotyczące prania muszą obejmować przykłady klasyfikacji stopnia zabrudzenia wyrobów włókienniczych i zawierają następujący tekst:

– Prać w najniższej zalecanej temperaturze

– Zawsze prać przy możliwie największym wypełnieniu bębna, jaki jest możliwy dla danego rodzaju wyrobów włókienniczych

– Dawkować zgodnie z instrukcjami dawkowania i stosować dawkę dla odpowiedniej twardości wody i stopnia zabrudzenia

– Używanie tego produktu, opatrzonego oznakowaniem ekologicznym UE, zgodnie z instrukcjami dozowania, wpłynie na zmniejszenie zanieczyszczenia wody, produkcji odpadów i zużycia energii.

b) Deklaracje zamieszczane na opakowaniu

Co do zasady, deklaracje zamieszczane na opakowaniu dokumentuje się za pomocą badania wydajności (np. deklaracje dotyczące wydajności w niskich temperaturach, deklaracje dotyczące usuwania określonych rodzajów plam, deklaracje dotyczące zalet dla określonych rodzajów bądź kolorów wyrobów włókienniczych lub inne deklaracje dotyczące specyficznych właściwości/zalet produktu).

– Jeżeli np. deklaruje się, że produkt działa skutecznie w temperaturze 20 °C, badanie skuteczności musi być przeprowadzane w temperaturze ≤ 20 °C (i odpowiednio dla innych temperatur poniżej 40 °C).

– Jeżeli np. deklaruje się, że produkt działa skutecznie w przypadku określonych rodzajów plam, musi to zostać udokumentowane za pomocą badania skuteczności.

c) Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Logo to powinno być widoczne i czytelne. Używanie oznakowania ekologicznego UE logo jest chronione prawem pierwotnym UE. Numer rejestracji/pozwolenia dotyczący oznakowania ekologicznego UE musi być umieszczony na produkcie w sposób czytelny i wyraźnie widoczny.

Nieobowiązkowa etykieta z polem tekstowym zawiera następujący tekst:

– Ograniczony wpływ na ekosystemy wodne

– Ograniczona zawartość substancji niebezpiecznych

– Sprawdzone działanie.

Wytyczne dotyczące stosowania nieobowiązkowego oznakowania zawierającego pole tekstowe można znaleźć w dokumencie „Guidelines for the use of the EU Ecolabel Logo” („Wytyczne dotyczące stosowania logo oznakowania ekologicznego” ) zamieszczonym na następującej stronie internetowej: http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/documents/logo_ guidelines.pdf

Ocena i weryfikacja (a–c): Wnioskodawca dostarcza próbkę oznakowania produktu i/lub kartę informacyjną produktu wraz z deklaracją zgodności z przedmiotowym kryterium. Deklaracje dotyczące produktu musza być udokumentowane za pomocą odpowiednich sprawozdań z badań.

Dodatek I

Baza danych składników detergentów (wykaz DID)

Wykaz DID (część A) to lista zawierająca informacje o toksyczności dla organizmów wodnych i biodegradowalności substancji wykorzystywanych zwykle w składach detergentów. Wykaz obejmuje informacje na temat toksyczności i biodegradowalności w odniesieniu do ewentualnych substancji stosowanych w produktach przeznaczonych do zmywania/prania i czyszczenia. Wykaz nie ma charakteru wyczerpującego, jednak część B wykazu DID zawiera wytyczne dotyczące ustalania odpowiednich parametrów obliczeniowych dla substancji niefigurujących w wykazie DID (np. współczynnik toksyczności (TF) i współczynnik degradacji (DF), które wykorzystuje się do obliczenia krytycznej objętości rozcieńczenia). Wykaz ten jest ogólnym źródłem informacji, a umieszczenie substancji w wykazie DID nie oznacza automatycznej zgody na jej wykorzystanie w produktach opatrzonych oznakowaniem ekologicznym UE. Wykaz DID (części A i B) można znaleźć na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Jeśli chodzi o substancje, w przypadku których brak jest danych dotyczących toksyczności dla organizmów wodnych i degradowalności, w celu oceny TF i DF można wykorzystać analogie z podobnymi substancjami dotyczące struktury. Tego rodzaju analogie dotyczące struktury są zatwierdzane przez właściwy organ udzielający pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. Wariant alternatywny to zastosowanie podejścia uwzględniającego najgorszy scenariusz przy użyciu poniższych parametrów:

Podejście uwzględniające najgorszy scenariusz:

Dokumentacja dotycząca szybkiej biodegradowalności

Do celów oceny szybkiej biodegradowalności stosuje się następujące metody badawcze:

1. Do dnia 1 grudnia 2010 r. oraz w okresie przejściowym od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 1 grudnia 2015 r.:

Metody badania szybkiej biodegradowalności przewidziane w dyrektywie 67/548/EWG, w szczególności metody wyszczególnione w załączniku V.C4 do tej dyrektywy lub równoważne metody badawcze, takie jak OECD 301 A–F, lub równoważne badania ISO.

Zasada 10-dniowego okna nie ma zastosowania do środków powierzchniowo czynnych. Dopuszczalne poziomy wynoszą 70 % dla badań określonych w załączniku V.C4-A i C4-B do dyrektywy 67/548/EWG (i równoważnych badań OECD 301 A i E oraz równoważnych badań ISO) oraz 60 % dla badań C4-C, D, E i F (i równoważnych badań OECD 301 B, C, D i F oraz równoważnych badań ISO).

2. Po dniu 1 grudnia 2015 r. oraz w okresie przejściowym od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 1 grudnia 2015 r.:

Metody badawcze przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008.

Dokumentacja dotycząca biodegradowalności beztlenowej

Referencyjne badanie degradowalności beztlenowej to EN ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.), OECD 311 lub równoważna metoda badawcza, przy założeniu, że wymagane jest minimum 60 % degradowalności końcowej w warunkach beztlenowych. Do udokumentowania osiągnięcia 60 % degradowalności końcowej w warunkach beztlenowych można stosować również metodę symulacji warunków w odpowiednim środowisku beztlenowym.

Ekstrapolacja dotycząca substancji, które nie figurują w wykazie DID

W przypadku substancji obecnych w składzie produktu, które nie figurują w wykazie DID, można stosować poniższą metodę w celu dostarczenia niezbędnej dokumentacji dotyczącej biodegradowalności beztlenowej:

1. Zastosować rozsądną ekstrapolację. Wykorzystać wyniki badań uzyskane dla jednego surowca do ekstrapolacji końcowej degradowalności beztlenowej strukturalnie pokrewnych środków powierzchniowo czynnych. Jeżeli biodegradowalność beztlenowa została potwierdzona dla substancji powierzchniowo czynnej (lub grupy homologów) zgodnie z wykazem DID, można założyć, że podobny rodzaj substancji powierzchniowo czynnej również ulega biodegradacji beztlenowej (np. siarczan C12– 15 A 1–3 EO [DID nr 8] ulega biodegradacji beztlenowej, więc podobną biodegradowalność beztlenową można założyć również dla siarczanu C12– 15 A 6 EO). Jeżeli biodegradowalność beztlenowa została potwierdzona dla środka powierzchniowo czynnego przy użyciu właściwej metody badawczej, można założyć, że podobny rodzaj środka powierzchniowo czynnego również ulega biodegradacji beztlenowej (np. dane z literatury potwierdzające biodegradowalność beztlenową środków powierzchniowo czynnych należących do grupy alkilowej estrów soli amonowych można wykorzystywać jako dokumentację dotyczącą podobnej biodegradowalności beztlenowej innych czwartorzędowych soli amonowych zawierających wiązania estrowe w łańcuchu lub łańcuchach alkilowych).

2. Wykonać badanie przesiewowe degradowalności beztlenowej. Jeżeli potrzebne jest nowe badanie, wykonać badanie przesiewowe, stosując EN ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.), OECD 311 lub metodę równoważną.

3. Wykonać badanie podatności na biodegradację tlenową małej dawki. Jeśli potrzebne jest nowe badanie, a także w przypadku problemów doświadczalnych w badaniu przesiewowym (np. niemożność wykonania z powodu toksyczności badanej substancji), powtórzyć badanie, stosując dozowanie małych ilości środka powierzchniowo czynnego i monitorować degradację przy pomocy pomiarów ¹⁴C lub metodą analiz chemicznych. Badanie przy użyciu niskiego dozowania można wykonać, stosując OECD 308 (sierpień 2000 r.) lub metodę równoważną.

Dodatek II

a) Badanie laboratoryjne

Laboratorium przeprowadzające badania musi spełniać ogólne wymogi zgodnie z normą EN ISO 17025 lub być laboratorium analitycznym urzędowo zatwierdzonym pod kątem DPL.

Laboratorium analityczne/pomiarowe wnioskodawcy może zostać zatwierdzone do prowadzenia analiz i pomiarów, jeżeli:

– władze monitorują proces pobierania próbek i prowadzenia analiz, lub

– producent posiada system jakości obejmujący badania i analizy, certyfikowany zgodnie z normą ISO 9001, lub

– producent może wykazać, że istnieje zgodność między badaniem przeprowadzanym po raz pierwszy jako równolegle badanie między bezstronną instytucją przeprowadzającą badania i własnym laboratorium producenta oraz że producent pobiera próbki zgodnie z ustalonym planem pobierania próbek.

Laboratorium badawcze producenta może zostać zatwierdzone do prowadzenia badań w celu udokumentowania skuteczności, jeżeli spełnione są następujące dodatkowe wymagania:

– organizacje przyznające oznakowanie ekologiczne muszą mieć możliwość monitorowania przeprowadzania testów,

– organizacja zajmująca się oznakowaniem ekologicznym musi mieć dostęp do wszystkich danych dotyczących produktu,

– próbki muszą być anonimowe dla laboratorium badawczego,

– prowadzenie badania skuteczności musi być opisane w systemie kontroli jakości.

b) Testowanie przez użytkowników

1. Należy uzyskać odpowiedzi wybranych klientów z przynajmniej 5 ośrodków badawczych.

2. Procedury i dawkowanie muszą być zgodne z zaleceniami producenta.

3. Badanie muszą być prowadzone przez co najmniej 4 tygodnie.

4. Każde badanie musi ocenić poziom sprawności technicznej produktu lub systemu wieloskładnikowego, możliwość dozowania, ściśliwość, spłukiwalność i rozpuszczalność.

5. Każdy ośrodek badawczy musi ocenić skuteczność produktu lub systemu wieloskładnikowego poprzez udzielenie odpowiedzi na pytania odnoszące się do następujących aspektów (lub podobnych sformułowań):

a) zdolność do wyprania lekko, umiarkowanie lub silnie zabrudzonych artykułów;

b) należy ocenić podstawowe efekty prania, takie jak usuwanie brudu, zdolność do usuwania plam i efekt wybielania;

c) ocena wtórnych skutków prania takich jak szarzenie białego prania i trwałość kolorów i zaplamienie kolorowego prania;

d) ocena wpływu płynu do płukania na suszenie, prasowanie, maglowanie artykułów, które będą prane;

e) jak zadowolony jest przedmiot badań z ustaleń w zakresie wizyt u klientów.

6. Odpowiedzi muszą być ocenione w skali zawierającej co najmniej 3 poziomy, na przykład „niewystarczająco skuteczny” , „wystarczająco skuteczny” lub „bardzo skuteczny” . W odniesieniu do stopnia zadowolenia ośrodka badawczego z ustaleń dotyczących sprawozdań z wizyt obowiązują kategorie „niezadowolony”, „ zadowolony” i „bardzo zadowolony”.

7. Przynajmniej 5 ośrodków badawczych musi przedstawić odpowiedzi. Co najmniej 80 % musi ocenić produkt jako wystarczająco skuteczny lub bardzo skuteczny w odniesieniu do wszystkich punktów (zob. pkt 4) i być zadowolone lub bardzo zadowolone z ustaleń dotyczących wizyt u klientów.

8. Wszystkie pierwotne dane z badania muszą być wyszczególnione.

9. Procedura badania musi być szczegółowo opisana.

(*) Nr DID oznacza numer substancji w wykazie DID („baza danych składników detergentów”) i jest wykorzystywany do oceny zgodności z kryteriami 2 oraz 3. Zob. dodatek I.

(¹) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(²) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.

(³) Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.

(⁴) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, s. 1.

(⁵) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 169.