PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Celem rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (⁴) było utworzenie opartego na dobrowolnym uczestnictwie programu przyznawania oznakowania ekologicznego, który miał służyć promocji produktów o ograniczonym poziomie wpływu na środowisko w ciągu całego cyklu życia oraz miał dostarczyć konsumentom dokładnych, rzetelnych, opartych na naukowych kryteriach informacji na temat wpływu produktów na środowisko.

(2) Doświadczenia uzyskane w trakcie wdrażania rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 pokazały, że istnieje potrzeba wprowadzenia zmian do tego programu oznakowania ekologicznego, celem zwiększenia jego skuteczności i usprawnienia jego działania.

(3) Zmieniony program (zwany dalej „programem oznakowania ekologicznego UE”) powinien być wdrażany zgodnie z postanowieniami traktatów, w tym - w szczególności – z zasadą ostrożności, o której mowa w art. 174 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

(4) Konieczne jest zapewnienie koordynacji programu oznakowania ekologicznego UE z ustanawianiem wymogów w kontekście dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (⁵).

(5) Program oznakowania ekologicznego UE jest elementem wspólnotowej polityki zrównoważonej konsumpcji i produkcji, stawiającej sobie za cel ograniczenie negatywnego oddziaływania wzorców produkcji i konsumpcji na środowisko, zdrowie, klimat i zasoby naturalne. Celem programu jest prowadzona za pomocą oznakowania ekologicznego UE promocja produktów charakteryzujących się wysokim poziomem efektywności ekologicznej. W tym celu uznaje się za właściwy wymóg, aby kryteria, które muszą spełnić produkty ubiegające się o oznakowanie ekologiczne UE, były opracowane w oparciu o najwyższy poziom efektywności ekologicznej, jaki udało się osiągnąć produktom na rynku Wspólnoty. Kryteria te powinny być zrozumiałe i łatwe w stosowaniu oraz powinny być oparte na dowodach naukowych, przy uwzględnieniu najnowszych osiągnięć technologicznych. Kryteria te powinny być zorientowane na rynek i obejmować jedynie najbardziej znaczące rodzaje wpływu produktu na środowisko w ciągu całego jego cyklu życia.

(6) Należy rozszerzyć możliwości stosowania oznakowania ekologicznego UE w celu uniknięcia powielania tego typu systemów oraz aby zachęcić do zintensyfikowania wysiłków w zakresie efektywności ekologicznej, podejmowanych w tych wszystkich sektorach, w których wpływ na środowisko może być kryterium wpływającym na wybór dokonywany przez konsumentów. Jednak w odniesieniu do grup produktów obejmujących żywność i pasze powinno się przeprowadzić badanie mające na celu zapewnienie możliwości spełnienia kryteriów i zagwarantowania wartości dodanej. W przypadku żywności i pasz, a także nieprzetworzonych produktów rolnych objętych zakresem stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (⁶) należy rozważyć przyjęcie opcji, zgodnie z którą do uzyskania oznakowania ekologicznego UE kwalifikowałyby się tylko produkty posiadające certyfikat produktów ekologicznych, aby uniknąć dezorientacji wśród konsumentów.

(7) Oznakowanie ekologiczne UE powinno mieć na celu zastąpienie substancji stwarzających zagrożenie substancjami bezpieczniejszymi, w każdym przypadku gdy jest to możliwe z technicznego punktu widzenia.

(8) Aby uzyskać powszechną akceptację programu oznakowania ekologicznego UE istotne jest, aby organizacje pozarządowe działające na rzecz środowiska oraz organizacje konsumenckie odgrywały ważną rolę i aktywnie uczestniczyły w opracowywaniu i ustaleniu kryteriów oznakowania ekologicznego UE.

(9) Zainteresowane strony powinny mieć możliwość kierowania opracowywaniem lub zmianą kryteriów oznakowania ekologicznego UE, pod warunkiem że przestrzegane będą wspólne zasady proceduralne, a cały proces będzie koordynowany przez Komisję. W celu zapewnienia spójności działań Wspólnoty należy również wprowadzić wymóg, aby przy opracowywaniu lub zmianie kryteriów oznakowania ekologicznego UE były brane pod uwagę najnowsze cele strategiczne Wspólnoty dotyczące środowiska, takie jak programy działań w zakresie środowiska, strategie zrównoważonego rozwoju oraz programy dotyczące zmian klimatu.

(10) W celu uproszczenia programu oznakowania ekologicznego UE oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych związanych ze stosowaniem oznakowania ekologicznego UE, powinny zostać usprawnione procedury oceny i weryfikacji.

(11) Należy określić warunki używania oznakowania ekologicznego UE, zaś aby zapewnić przestrzeganie tych warunków, należy na jednostki właściwe nałożyć wymóg przeprowadzania weryfikacji po rejestracji, a także zakazać używania oznakowania ekologicznego UE w przypadku niespełniania tych warunków. Należy również nałożyć na państwa członkowskie wymóg ustanowienia przepisów dotyczących sankcji nakładanych w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia oraz zapewnienia ich wdrażania.

(12) Aby upowszechnić używanie oznakowania ekologicznego UE oraz aby zachęcić te podmioty, których produkty spełniają kryteria oznakowania ekologicznego UE, należy obniżyć koszty związane z jego używaniem.

(13) Należy informować społeczeństwo i zwiększyć rozpoznawalność oznakowania ekologicznego UE poprzez działania promocyjne, kampanie informacyjne i edukacyjne na poziomie lokalnym, krajowym i wspólnotowym, aby konsumenci zrozumieli znaczenie oznakowania ekologicznego UE i mogli dokonywać przemyślanych wyborów. Jest to również konieczne do zwiększenia atrakcyjności programu dla producentów i sprzedawców detalicznych.

(14) Państwa członkowskie powinny rozważyć wydanie wytycznych przy ustanawianiu krajowych planów działań w zakresie ekologicznych zamówień publicznych i mogłyby rozważyć ustalenie celów dotyczących zamówień publicznych na produkty przyjazne środowisku.

(15) Aby ułatwić obrót produktami opatrzonymi oznakowaniem ekologicznym na poziomie krajowym, ograniczyć dodatkowe nakłady pracy w przedsiębiorstwach, zwłaszcza w MŚP, i nie dezorientować konsumentów, należy również wzmocnić spójność oraz promować harmonizację programu oznakowania ekologicznego UE oraz istniejących we Wspólnocie krajowych systemów oznakowania ekologicznego.

(16) W celu zapewnienia zharmonizowanego stosowania systemu przyznawania oraz nadzoru nad rynkiem i kontroli stosowania oznakowania ekologicznego UE w całej Wspólnocie jednostki właściwe powinny prowadzić wymianę informacji i doświadczeń.

(17) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(18) W szczególności należy upoważnić Komisję do przyjmowania kryteriów, jakie muszą spełniać produkty opatrzone oznakowaniem ekologicznym UE, oraz do wprowadzania zmian w załącznikach do niniejszego rozporządzenia. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez uzupełnienie go o nowe elementy inne niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(19) W celu zapewnienia przejrzystości i pewności prawa, rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 powinno zostać zastąpione przez niniejsze rozporządzenie.

(20) Należy zatem ustanowić odpowiednie przepisy przejściowe w celu zapewnienia płynnego przejścia między przepisami rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 a przepisami niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa zasady ustanawiania i stosowania dobrowolnego programu oznakowania ekologicznego UE.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług, które są dostarczane na rynek Wspólnoty do celów dystrybucji, konsumpcji lub użytkowania za opłatą lub nieodpłatnie (dalej zwanych „produktami”).

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, określonych w dyrektywie 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (⁸), do weterynaryjnych produktów leczniczych, określonych w dyrektywie 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (⁹) ani do wyrobów medycznych jakiegokolwiek rodzaju.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „grupa produktów” oznacza zbiór produktów, które służą podobnym celom i mają podobne zastosowania lub podobne własności funkcjonalne i są podobnie postrzegane przez konsumentów;

2) „podmiot gospodarczy” oznacza każdego producenta, wytwórcę, importera, usługodawcę, sprzedawcę hurtowego lub detalicznego;

3) „wpływ na środowisko” oznacza wszelkie zmiany w środowisku, w całości lub częściowo wynikające z działania danego produktu podczas jego cyklu życia;

4) „efektywność ekologiczna” oznacza wyniki zarządzania przez producenta tymi właściwościami produktu, które mają wpływ na środowisko;

5) „weryfikacja” oznacza procedurę mającą na celu zaświadczenie, że produkt spełnia określone kryteria oznakowania ekologicznego UE.

Artykuł 4

Jednostki właściwe

1. Każde z państw członkowskich powołuje w ramach ministerstw lub poza nimi jednostkę właściwą lub jednostki właściwe odpowiedzialne za wykonywanie zadań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu („jednostka właściwa” lub „jednostki właściwe”) i zapewnia im zdolność działania. W przypadku powołania więcej niż jednej jednostki właściwej państwo członkowskie określa uprawnienia każdej z jednostek oraz mające do nich zastosowanie wymogi współpracy.

2. Skład jednostek właściwych musi gwarantować ich niezależność i neutralność, a ich regulaminy wewnętrzne zapewniać przejrzystość w prowadzeniu działalności i udział wszystkich zainteresowanych stron.

3. Państwa członkowskie zapewniają spełnianie przez jednostki właściwe wymogów określonych w załączniku V.

4. Jednostki właściwe zapewniają prowadzenie procesu weryfikacji w sposób spójny, neutralny i wiarygodny przez stronę niezależną od podmiotu gospodarczego poddanego weryfikacji, w oparciu o międzynarodowe, europejskie lub krajowe normy i procedury dotyczące jednostek obsługujących programy certyfikacji produktów.

Artykuł 5

Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego

1. Komisja ustanawia Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego (zwany dalej „KUEOE”), składający się z przedstawicieli jednostek właściwych wszystkich państw członkowskich, o których mowa w art. 4, oraz z innych zainteresowanych stron. KUEOE wybiera swojego przewodniczącego zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym. KUEOE uczestniczy w opracowywaniu i zmianach kryteriów oznakowania ekologicznego UE oraz we wszelkich przeglądach wdrażania programu oznakowania ekologicznego UE. Służy on także Komisji radą i pomocą w tych dziedzinach, a w szczególności wydaje zalecenia dotyczące minimalnych wymogów w zakresie efektywności ekologicznej.

2. W odniesieniu do każdej grupy produktów Komisja zapewnia przestrzeganie przez KUEOE w trakcie prowadzenia jego działalności zasady równego udziału wszystkich właściwych zainteresowanych stron, takich jak jednostki właściwe, producenci, wytwórcy, importerzy, usługodawcy, sprzedawcy hurtowi, sprzedawcy detaliczni, zwłaszcza MŚP, oraz organizacje ekologiczne i organizacje konsumenckie.

Artykuł 6

Ogólne wymogi dotyczące kryteriów oznakowania ekologicznego UE

1. Kryteria oznakowania ekologicznego UE opierają się na efektywności ekologicznej produktów i uwzględniają najnowsze strategiczne cele Wspólnoty w dziedzinie środowiska.

2. Kryteria oznakowania ekologicznego UE określają wymogi środowiskowe, które produkt musi spełniać, aby zostać opatrzony oznakowaniem ekologicznym UE.

3. Kryteria oznakowania ekologicznego UE określa się na podstawie danych naukowych oraz z uwzględnieniem całego cyklu życia produktów. Przy określaniu takich kryteriów uwzględnia się następujące kwestie:

a) najbardziej znaczące rodzaje wpływu na środowisko, w szczególności wpływ na zmiany klimatyczne, wpływ na przyrodę i różnorodność biologiczną, zużycie energii i zasobów, powstawanie odpadów, emisje do wszystkich elementów środowiska, zanieczyszczenie przez skutki fizyczne oraz wykorzystywanie i uwalnianie substancji stwarzających zagrożenie;

b) zastępowanie substancji stwarzających zagrożenie substancjami bezpieczniejszymi jako takimi lub dzięki zastosowaniu innych materiałów lub zmian projektowych, w każdym przypadku gdy jest to wykonalne pod względem technicznym;

c) potencjał redukcji wpływu na środowisko dzięki trwałości i możliwości ponownego wykorzystania produktów;

d) bilans netto korzyści i obciążeń dla środowiska, włącznie z zagadnieniami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa, na poszczególnych etapach życia danych produktów;

e) w stosownych przypadkach, aspekty społeczne i etyczne, np. poprzez odniesienie do odpowiednich konwencji i porozumień międzynarodowych, takich jak odpowiednie normy MOP i kodeksy postępowania;

f) kryteria ustanowione dla innych oznakowań środowiskowych, zwłaszcza oficjalnie uznanych na poziomie krajowym lub regionalnym oznakowań środowiskowych EN ISO 14 024 typ I, w przypadku gdy dla danej grupy produktów takie kryteria istnieją, tak aby wzmocnić efekt synergii;

g) w miarę możliwości, zasadę ograniczania badań na zwierzętach.

4. Kryteria oznakowania ekologicznego UE obejmują również wymogi mające na celu zapewnienie właściwego funkcjonowania produktów opatrzonych oznakowaniem ekologicznym UE zgodnie z planowanym przeznaczeniem.

5. Przed opracowaniem kryteriów oznakowania ekologicznego UE dotyczących żywności i pasz, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹⁰), najpóźniej do dnia 31 grudnia 2011 r. Komisja przeprowadza badanie wykonalności ustanowienia wiarygodnych kryteriów obejmujących efektywność ekologiczną tego rodzaju produktów przez cały cykl ich życia, w tym w odniesieniu do produktów rybołówstwa i akwakultury. W badaniu tym szczególną uwagę poświęca się wpływowi kryteriów oznakowania ekologicznego UE na żywność i pasze oraz nieprzetworzone produkty rolne objęte zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007. W badaniu powinno się rozważyć możliwość, aby do przyznania oznakowania ekologicznego UE kwalifikowały się wyłącznie produkty posiadające certyfikat produktów ekologicznych, w celu uniknięcia dezorientacji wśród konsumentów.

Uwzględniając wynik badania i opinię KUEOE, Komisja decyduje, czy i w przypadku których grup żywności oraz pasz wykonalne jest opracowanie kryteriów oznakowania ekologicznego UE, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

6. Oznakowanie ekologiczne UE nie może być przyznawane towarom zawierającym substancje lub preparaty/mieszaniny spełniające kryteria pozwalające zaklasyfikować je jako toksyczne, stwarzające zagrożenie dla środowiska, rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (¹¹), ani towarom zawierającym substancje, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów (¹²).

7. W przypadku szczególnych kategorii towarów zawierających substancje, o których mowa w ust. 6, i tylko w przypadku, gdy z technicznego punktu widzenia nie jest wykonalne zastąpienie ich samych lub zastosowanie alternatywnych materiałów lub projektów lub w przypadku produktów, które mają znacząco wyższą całkowitą efektywność ekologiczną w porównaniu z innymi towarami tej samej kategorii, Komisja może przyjąć środki mające na celu przyznanie odstępstw od ust. 6. Nie przyznaje się odstępstw w stosunku do substancji spełniających kryteria art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 i wskazanych zgodnie z procedurą opisaną w art. 59 ust. 1 tego rozporządzenia, znajdujących się w mieszaninach, w jakimkolwiek artykule lub w jakiejkolwiek jednorodnej części złożonego artykułu w stężeniu powyżej 0,1 % (wagowego). Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 7

Opracowanie i zmiana kryteriów oznakowania ekologicznego UE

1. Po konsultacji z KUEOE Komisja, państwa członkowskie, jednostki właściwe i inne zainteresowane strony mogą również inicjować prace związane z opracowywaniem lub zmianą kryteriów oznakowania ekologicznego UE oraz kierować takimi pracami. W przypadku gdy prowadzenie opracowywania kryteriów zostało powierzone innym zainteresowanym stronom, muszą one wykazać się wiedzą fachową na temat danego produktu, a także zdolnością przeprowadzania procedury z zachowaniem neutralności i zgodnie z celami niniejszego rozporządzenia. W związku z tym preferowane będą konsorcja składające się z więcej niż jednej grupy interesu.

Strona, która inicjuje prace związane z opracowywaniem lub zmianą kryteriów oznakowania ekologicznego UE i kieruje nimi zgodnie z procedurą określoną w załączniku I część A, sporządza następujące dokumenty:

a) sprawozdanie wstępne;

b) projekt wniosku w sprawie kryteriów;

c) sprawozdanie merytoryczne w uzupełnieniu projektu wniosku w sprawie kryteriów;

d) sprawozdanie końcowe;

e) podręcznik dla potencjalnych użytkowników oznakowania ekologicznego UE i jednostek właściwych;

f) podręcznik dla organów udzielających zamówień publicznych.

Dokumenty te przedkłada się Komisji i KUEOE.

2. W przypadku gdy dla danej grupy produktów nie określono kryteriów oznakowania ekologicznego UE, a kryteria takie zostały już opracowane w ramach innego programu oznakowania ekologicznego zgodnego z wymogami oznakowań środowiskowych EN ISO 14 024 typu I, każde państwo członkowskie, w którym uznawany jest inny program, może - po konsultacji z Komisją i KUEOE - zaproponować włączenie tych kryteriów do programu oznakowania ekologicznego UE.

W takich przypadkach można stosować skróconą procedurę opracowywania kryteriów określoną w części B załącznika I, pod warunkiem że proponowane kryteria zostały opracowane zgodnie z przepisami załącznika I część A. Skróconą procedurę opracowywania kryteriów prowadzi Komisja albo państwo członkowskie, które – zgodnie z akapitem pierwszym – zaproponowało tę procedurę.

3. W przypadku gdy konieczna jest zmiana inna niż istotna kryteriów, można zastosować skróconą procedurę zmiany określoną w załączniku I część C.

4. Do dnia 19 lutego 2011 KUEOE i Komisja uzgadniają plan prac obejmujący strategię i niewyczerpujący wykaz grup produktów. Plan uwzględni inne działania Wspólnoty (np. w zakresie ekologicznych zamówień publicznych) i może być aktualizowany zgodnie z najnowszymi strategicznymi celami Wspólnoty w dziedzinie środowiska. Plan ten jest regularnie aktualizowany.

Artykuł 8

Określanie kryteriów oznakowania ekologicznego UE

1. Projekt kryteriów oznakowania ekologicznego UE opracowywany jest zgodnie z procedurą określoną w załączniku I, z uwzględnieniem planu prac.

2. Nie później niż dziewięć miesięcy po konsultacji z KUEOE, Komisja przyjmuje środki w celu określenia szczegółowych kryteriów oznakowania ekologicznego UE dla każdej z grup produktów. Środki te publikowane są w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

W swoim wniosku końcowym Komisja uwzględnia uwagi KUEOE i wyraźnie wskazuje, jakie zmiany wprowadziła po konsultacji z KUEOE w końcowym wniosku w porównaniu z projektem wniosku, oraz dokumentuje je i uzasadnia.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

3. Za pomocą środków, o których mowa w ust. 2, Komisja:

a) określa wymogi oceny zgodności poszczególnych produktów z kryteriami oznakowania ekologicznego UE („wymogi oceny”);

b) wskazuje, dla każdej grupy produktów, trzy kluczowe dla środowiska cechy produktu opatrzonego oznakowaniem ekologicznym, które mogą znaleźć się na dodatkowej etykiecie z polem tekstowym opisanym w załączniku II;

c) określa dla każdej grupy produktów stosowny okres obowiązywania kryteriów i wymogów oceny;

d) określa dozwolony stopień zmienności produktu w okresie obowiązywania, o którym mowa w lit. c).

4. Przy ustanawianiu kryteriów oznakowania ekologicznego UE unika się wprowadzania środków, których wdrożenie może spowodować niewspółmierne obciążenia administracyjne i ekonomiczne dla MŚP.

Artykuł 9

Przyznawanie oznakowania ekologicznego UE i warunki jego używania

1. Każdy podmiot gospodarczy, który chce używać oznakowania ekologicznego UE składa wniosek do jednostek właściwych, o których mowa w art. 4, zgodnie z następującymi zasadami:

a) w przypadku gdy produkt pochodzi z jednego państwa członkowskiego – wniosek składa się jednostce właściwej w tym państwie członkowskim;

b) w przypadku gdy produkt w tej samej postaci pochodzi z kilku państw członkowskich – wniosek można złożyć jednostce właściwej w jednym z tych państw;

c) w przypadku gdy produkt pochodzi spoza Wspólnoty – wniosek składa się jednostce właściwej dowolnego z państw członkowskich, w których produkt ma zostać lub został wprowadzony do obrotu.

2. Oznakowanie ekologiczne UE ma formę przedstawioną w załączniku II.

Oznakowanie ekologiczne UE może być używane jedynie w odniesieniu do produktów, które spełniają kryteria oznakowania ekologicznego UE, mające zastosowanie do danych produktów, w odniesieniu do których przyznano oznakowanie ekologiczne UE.

3. We wnioskach podaje się pełne dane kontaktowe podmiotu gospodarczego, a także daną grupę produktów i pełen opis produktu oraz wszelkie inne informacje wymagane przez jednostkę właściwą.

Do wniosków dołączana jest kompletna stosowna dokumentacja, o której mowa w odnośnym akcie Komisji określającym kryteria oznakowania ekologicznego UE dla danej grupy produktów.

4. Jednostka właściwa, w której złożono wniosek, pobiera opłaty zgodnie z załącznikiem III. Warunkiem używania oznakowania ekologicznego UE jest uiszczenie opłat w odpowiednim terminie.

5. W ciągu dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku odpowiednia jednostka właściwa sprawdza, czy dokumentacja jest kompletna, i powiadamia o tym podmiot gospodarczy. Jednostka właściwa może odrzucić wniosek, jeśli podmiot gospodarczy nie uzupełni dokumentacji w ciągu sześciu miesięcy od takiego powiadomienia.

Jeżeli dokumentacja jest kompletna, a jednostka właściwa sprawdziła, że produkt spełnia kryteria oznakowania ekologicznego UE i wymogi oceny opublikowane zgodnie z art. 8, jednostka właściwa przydziela produktowi numer rejestracyjny.

Podmioty gospodarcze ponoszą koszty badań i oceny zgodności z kryteriami oznakowania ekologicznego UE. Podmioty gospodarcze mogą zostać obciążone kosztami podróży i pobytu, w przypadku gdy niezbędne są weryfikacje na miejscu poza państwem członkowskim jednostki właściwej.

6. W przypadku gdy kryteria oznakowania ekologicznego UE wymagają, aby obiekty produkcyjne spełniały określone wymogi, wymogi te muszą być spełniane przez wszystkie obiekty, w których wytwarzany jest produkt opatrzony oznakowaniem ekologicznym UE. W stosownych przypadkach jednostka właściwa przeprowadza weryfikacje na miejscu lub wyznacza w tym celu upoważnionego przedstawiciela.

7. Jednostki właściwe uznają na zasadzie preferencyjnej badania objęte akredytacją zgodnie z ISO 17 025 oraz weryfikacje przeprowadzone przez organy akredytowane zgodnie z normą EN 45 011 lub z równoważną normą międzynarodową. Jednostki właściwe współpracują ze sobą w celu zapewnienia skutecznego i spójnego wdrażania procedur oceny i weryfikacji, głównie na forum grup roboczych, o których mowa w art. 13.

8. Jednostka właściwa zawiera z każdym podmiotem gospodarczym umowę obejmującą warunki używania oznakowania ekologicznego UE (w tym postanowienia dotyczące zezwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i wycofania takiego zezwolenia, w szczególności ze względu na zmianę kryteriów). W tym celu stosuje się standardową umowę zgodną z wzorem zawartym w załączniku IV.

9. Podmiot gospodarczy może umieścić oznakowanie ekologiczne UE na produkcie dopiero po zawarciu umowy. Podmiot gospodarczy umieszcza na produkcie opatrzonym oznakowaniem ekologicznym UE także numer rejestracyjny.

10. Jednostka właściwa, która przyznała produktowi oznakowanie ekologiczne UE, powiadamia o tym Komisję. Komisja ustanawia tworzy rejestr i regularnie dokonuje jego aktualizacji. Rejestr ten jest publicznie dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

11. Oznakowanie ekologiczne UE może być umieszczane na produktach, którym je przyznano, i na związanych z nimi materiałach reklamowych.

12. Przyznanie oznakowania ekologicznego UE pozostaje bez uszczerbku dla wymogów środowiskowych lub innych wymogów regulacyjnych prawa wspólnotowego lub krajowego mających zastosowanie do poszczególnych etapów cyklu życia produktu.

13. Prawo używania oznakowania ekologicznego UE nie obejmuje używania go jako składnika znaku towarowego.

Artykuł 10

Nadzór nad rynkiem i kontrola używania oznakowania ekologicznego UE

1. Wszelkie nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd reklamy oraz używanie oznakowań lub logo, które prowadzą do mylenia ich z oznakowaniem ekologicznym UE, są zabronione.

2. Jednostka właściwa regularnie weryfikuje, w odniesieniu do produktów, którym przyznała oznakowanie ekologiczne UE, czy dany produkt spełnia kryteria oznakowania ekologicznego UE oraz wymogi oceny publikowane zgodnie z art. 8. W stosownych przypadkach jednostka właściwa przeprowadza również tego rodzaju weryfikacje po otrzymaniu skargi. Weryfikacje te mogą mieć formę wyrywkowych kontroli.

Jednostka właściwa, która przyznała produktowi oznakowanie ekologiczne UE, informuje użytkownika oznakowania ekologicznego UE o wszelkich skargach, które wpłynęły w odniesieniu do produktu opatrzonego oznakowaniem ekologicznym UE, i może zażądać od użytkownika udzielenia odpowiedzi na te skargi. Jednostka właściwa może nie ujawniać użytkownikowi tożsamości składającego skargę.

3. Użytkownik oznakowania ekologicznego UE umożliwia jednostce właściwej, która przyznała produktowi oznakowanie ekologiczne UE, przeprowadzenie wszelkich kontroli niezbędnych do monitorowania stałego przestrzegania kryteriów dla danej grupy produktów oraz przepisów art. 9.

4. Użytkownik oznakowania ekologicznego UE, na żądanie jednostki właściwej, która przyznała produktowi oznakowanie ekologiczne UE, umożliwia wstęp na teren obiektów, w których produkowany jest dany produkt.

Żądanie to może zostać przedstawione w każdym dającym się rozsądnie uzasadnić czasie i bez uprzedzenia.

5. W przypadku, gdy po uprzednim umożliwieniu użytkownikowi oznakowania ekologicznego UE przedstawienia swoich uwag, dowolna jednostka właściwa stwierdzi, że produkt opatrzony oznakowaniem ekologicznym UE nie spełnia odpowiednich kryteriów dla danej grupy produktów lub że oznakowanie ekologiczne UE nie jest wykorzystywane zgodnie z art. 9, albo zabrania umieszczania tego oznakowania ekologicznego UE na tym produkcie albo, w przypadku gdy oznakowanie ekologiczne UE zostało przyznane przez inną jednostkę właściwą, informuje tę jednostkę właściwą. Użytkownik oznakowania ekologicznego UE nie jest uprawniony do pełnego ani częściowego zwrotu opłat, o których mowa w art. 9 ust. 4.

Jednostka właściwa niezwłocznie informuje wszystkie inne jednostki właściwe oraz Komisję o tym zakazie.

6. Jednostka właściwa, która przyznała produktowi oznakowanie ekologiczne UE, nie ujawnia informacji, do których dostęp uzyskała w trakcie przeprowadzania oceny przestrzegania przez użytkownika oznakowania ekologicznego UE zasad stosowania oznakowania ekologicznego UE określonych w art. 9, ani nie wykorzystuje tych informacji do celów innych niż cele związane z przyznaniem prawa do używania oznakowania ekologicznego UE.

Jednostka właściwa podejmuje wszelkie rozsądne kroki mające na celu zapewnienie ochrony dostarczonych jej dokumentów przed sfałszowaniem lub przywłaszczeniem.

Artykuł 11

Programy oznakowania ekologicznego w państwach członkowskich

1. W przypadku, gdy opublikowane zostały kryteria oznakowania ekologicznego UE dla danej grupy produktów, inne programy oznakowania ekologicznego, oficjalnie uznane na poziomie krajowym lub regionalnym, odpowiadające normie EN ISO 14 024 typ I, które nie obejmują danej grupy produktów w chwili publikacji, mogą zostać rozszerzone na tę grupę produktów jedynie wówczas, gdy kryteria opracowane w ich ramach są co najmniej tak samo rygorystyczne, jak kryteria oznakowania ekologicznego UE.

2. W celu harmonizacji kryteriów europejskich programów oznakowania ekologicznego (EN ISO 14 024 typ I), kryteria oznakowania ekologicznego UE uwzględniają również istniejące kryteria opracowane w oficjalnie uznanych programach oznakowania ekologicznego w państwach członkowskich.

Artykuł 12

Promowanie oznakowania ekologicznego UE

1. Państwa członkowskie i Komisja, we współpracy z KUEOE, uzgadniają konkretny plan działań w celu promowania używania oznakowania ekologicznego UE poprzez:

a) prowadzenie działań uświadamiających oraz kampanii informacyjnych i edukacyjnych skierowanych do konsumentów, producentów, wytwórców, sprzedawców hurtowych, usługodawców, nabywców publicznych, handlowców, sprzedawców detalicznych oraz ogółu społeczeństwa,

b) zachęcanie do korzystania z programu, zwłaszcza przez MŚP,

wspierając tym samym rozwój programu.

2. Promowanie oznakowania ekologicznego UE może odbywać się poprzez stronę internetową oznakowania ekologicznego UE, dostarczającą, we wszystkich językach Wspólnoty, podstawowych informacji i materiałów promocyjnych na temat oznakowania ekologicznego UE, a także informacji o tym gdzie można nabyć produkty opatrzone oznakowaniem ekologicznym UE.

3. Państwa członkowskie zachęcają do korzystania z „Podręcznika dla organów udzielających zamówień publicznych”, o którym mowa w załączniku I część A pkt 5. W tym celu państwa członkowskie rozważają, na przykład, ustanowienie celów dotyczących zamówień publicznych na produkty spełniające kryteria określone w tym podręczniku.

Artykuł 13

Wymiana informacji i doświadczeń

1. W celu wspierania spójnego wdrażania niniejszego rozporządzenia jednostki właściwe prowadzą regularną wymianę informacji i doświadczeń, w szczególności dotyczących stosowania art. 9 i 10.

2. Komisja powołuje do tego celu grupę roboczą jednostek właściwych. Posiedzenia grupy roboczej odbywają się co najmniej dwa razy w roku. Koszty podróży pokrywa Komisja. Grupa robocza wybiera przewodniczącego i przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 14

Sprawozdanie

Do dnia 19 lutego 2015 Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrażania programu oznakowania ekologicznego UE. Sprawozdanie określa również, które z elementów programu mogłyby być poddane przeglądowi.

Artykuł 15

Zmiana załączników

Komisja może dokonać zmian w załącznikach, w tym zmienić maksymalną wysokość opłat przewidzianych w załączniku III, z uwzględnieniem konieczności pokrycia dzięki opłatom kosztów funkcjonowania programu.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 16 ust. 2.

Artykuł 16

Procedura komitetowa

1. Komisja wspierana jest przez komitet.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Artykuł 17

Sankcje

Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tych przepisach Komisję oraz niezwłocznie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach mających na nie wpływ.

Artykuł 18

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 niniejszym traci moc.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 ma w dalszym ciągu zastosowanie do umów zawartych zgodnie z jego art. 9, do określonego w tych umowach dnia ich wygaśnięcia, z wyjątkiem przepisów tego rozporządzenia dotyczących opłat.

Art. 9 ust. 4 oraz załącznik III do niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do takich umów.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 30 listopada 2009

ZAŁĄCZNIK I

PROCEDURA OPRACOWYWANIA I ZMIAN KRYTERIÓW OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

A. Procedura standardowa

Sporządzone muszą zostać następujące dokumenty:

1. Sprawozdanie wstępne

Sprawozdanie wstępne musi zawierać następujące elementy:

- ilościowe zestawienie potencjalnych korzyści dla środowiska związanych z daną grupą produktów, z uwzględnieniem korzyści wynikających z innych podobnych europejskich i krajowych lub regionalnych programów oznakowania ekologicznego EN ISO 14024 typ I,

- uzasadnienie wyboru grupy produktów i jej zakresu,

- uwzględnienie wszelkich możliwych kwestii handlowych,

- analizę kryteriów stosowanych przez inne programy oznakowania środowiskowego,

- obecnie obowiązujące przepisy oraz bieżące inicjatywy prawodawcze związane z sektorem danej grupy produktów,

- analizę możliwości zastąpienia substancji stwarzających zagrożenie substancjami bezpieczniejszymi jako takimi lub poprzez zastosowanie alternatywnych materiałów lub projektów, w każdym przypadku gdy jest to wykonalne pod względem technicznym, zwłaszcza w odniesieniu do substancji budzących szczególnie poważne obawy, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

- dane na temat rynku wewnątrzwspólnotowego dotyczące danego sektora, w tym wielkości sprzedaży i obrotu,

- obecne i przyszłe możliwości penetracji rynku przez produkty opatrzone oznakowaniem ekologicznym UE,

- zakres i ogólne znaczenie poszczególnych rodzajów wpływu na środowisko związanych z grupą produktów, w oparciu o nowe lub wcześniej przeprowadzone oceny cyklu życia. Możliwe jest także użycie wszelkich innych dowodów naukowych. Szczegółowo przedstawiane i oceniane są opinie krytyczne oraz kwestie problematyczne,

- źródła danych i informacji zebranych dla potrzeb sprawozdania i w nim wykorzystanych.

Sprawozdanie wstępne udostępniane jest na specjalnej stronie internetowej Komisji, poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE, do wglądu oraz jako materiał do przedstawiania uwag w trakcie procesu opracowywania kryteriów.

W przypadku opracowywania kryteriów dotyczących grup produktów obejmujących żywność i pasze, w odniesieniu do badania przeprowadzonego zgodnie z art. 6 ust. 5, sprawozdanie wstępne musi wykazywać, że:

- opracowanie kryteriów oznakowania ekologicznego UE dla wybranego produktu przyniesie rzeczywistą środowiskową wartość dodaną,

- oznakowanie ekologiczne UE uwzględnia cały cykl życia produktu, oraz

- używanie oznakowania ekologicznego UE na wybranych produktach nie spowoduje dezorientacji wśród konsumentów w zestawieniu z innymi rodzajami oznakowania żywności.

2. Wniosek w sprawie projektu kryteriów oraz związane z nim sprawozdanie merytoryczne

Po opublikowaniu sprawozdania wstępnego sporządza się wniosek w sprawie projektu kryteriów oraz sprawozdanie merytoryczne na poparcie wniosku.

Projekt kryteriów musi spełniać następujące warunki:

- jest on ustalany w oparciu o dostępne na rynku wspólnotowym produkty osiągające najlepsze rezultaty pod względem efektywności ekologicznej w ciągu całego cyklu życia, i w chwili ich przyjęcia odpowiadają orientacyjnie 10 % do 20 % dostępnych na wspólnotowym rynku produktów osiągających najlepsze rezultaty pod względem efektywności ekologicznej,

- aby możliwa była niezbędna elastyczność, dokładną wartość procentową ustala się w poszczególnych przypadkach, zawsze w celu promowania najbardziej ekologicznych produktów i zapewnienia konsumentom wystarczającego wyboru produktów,

- uwzględnia bilans netto korzyści i obciążeń dla środowiska, w tym w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa; w stosownych przypadkach uwzględnia się aspekty społeczne i etyczne, np. poprzez odniesienie do odpowiednich konwencji i umów międzynarodowych, takich jak odpowiednie normy MOP i kodeksy postępowania,

- jest on opracowywany w oparciu o najbardziej znaczące rodzaje wpływu produktu na środowisko, wyrażane, na ile to możliwe, za pomocą głównych technicznych wskaźników efektywności ekologicznej produktu, i może być poddany ocenie zgodnie z zasadami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu,

- jest on opracowywany w oparciu o rzetelne dane i informacje, które są reprezentatywne, w jak najszerszym zakresie, dla całego rynku Wspólnoty,

- jest on opracowywany w oparciu o dane dotyczące cyklu życia i ilościowo ujęte rodzaje wpływu na środowisko, w stosownych przypadkach zgodnie z europejskimi referencyjnymi systemami danych na temat cyklu życia (ELCD),

- uwzględnia opinie wszystkich zainteresowanych stron uczestniczących w procesie konsultacji,

- gwarantuje harmonizację z istniejącymi przepisami mającymi zastosowanie do danej grupy produktów w zakresie definicji, metod badań i dokumentacji technicznej i administracyjnej,

- uwzględnia stosowne dziedziny polityki Wspólnoty oraz wyniki prac dotyczących podobnych grup produktów.

Wniosek w sprawie projektu kryteriów napisany jest w sposób przystępny dla zainteresowanych. Zawiera uzasadnienie dla każdego z kryteriów i przedstawia korzyści dla środowiska związane z każdym z nich. Podkreśla kryteria odpowiadające cechom kluczowym dla środowiska.

Sprawozdanie merytoryczne zawiera co najmniej:

- naukowe wyjaśnienia każdego wymogu i kryterium,

- ilościowe ujęcie ogólnego poziomu efektywności ekologicznej, którego osiągnięcie powinno wynikać z zastosowania całego zestawu kryteriów, w porównaniu z poziomem osiąganym przez przeciętne produkty dostępne na rynku,

- oszacowanie spodziewanego wpływu całego zestawu kryteriów na środowisko, gospodarkę i społeczeństwo,

- odpowiednie metody badania służące ocenie spełnienia poszczególnych kryteriów,

- szacunkowe koszty badań,

- w odniesieniu do każdego kryterium, informacje na temat wszystkich badań, sprawozdań i innych dokumentów przeprowadzanych lub sporządzanych przez użytkowników na żądanie jednostki właściwej zgodnie z art. 10 ust. 3.

Wniosek w sprawie projektu kryteriów oraz sprawozdanie merytoryczne udostępniane są na specjalnej stronie internetowej Komisji poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE, do wglądu oraz jako punkt wyjścia do uwag. Strona prowadząca prace związane z określeniem grupy produktów przesyła wniosek oraz sprawozdanie wszystkim zainteresowanym stronom.

Organizowane są co najmniej dwa otwarte spotkania grupy roboczej w sprawie projektu kryteriów, na które zapraszane są wszystkie zainteresowane strony, takie jak jednostki właściwe, przedstawiciele sektora (w tym MŚP), związki zawodowe, sprzedawcy detaliczni, importerzy, organizacje ekologiczne i konsumenckie. W spotkaniach tych uczestniczy również Komisja.

Wniosek w sprawie projektu kryteriów oraz sprawozdanie merytoryczne udostępniane są co najmniej na miesiąc przed pierwszym spotkaniem grupy roboczej. Wszelkie kolejne wnioski w sprawie projektu kryteriów udostępniane są co najmniej na miesiąc przed kolejnymi spotkaniami. Uzasadnienia wszelkich zmian kryteriów wprowadzanych w kolejnych projektach są szczegółowo przedstawiane i dokumentowane odniesieniami do dyskusji prowadzonych w ramach otwartych spotkań grup roboczych oraz do uwag otrzymanych w wyniku konsultacji publicznych.

Na wszystkie uwagi otrzymane w trakcie procesu opracowywania kryteriów udziela się odpowiedzi ze wskazaniem, czy uwagi zostały przyjęte, czy też odrzucone, i z jakiego powodu.

3. Sprawozdanie końcowe i projekt kryteriów

Sprawozdanie końcowe zawiera:

Jasne odpowiedzi na wszelkie uwagi i wnioski, ze wskazaniem, czy zostały przyjęte, czy też odrzucone, i z jakiego powodu. Zainteresowane strony zarówno z Unii Europejskiej, jak i spoza niej, są traktowane na równych zasadach.

Ponadto sprawozdanie zawiera:

- jednostronicowe podsumowanie poziomu poparcia dla projektowanych kryteriów ze strony jednostek właściwych,

- podsumowujący wykaz wszystkich dokumentów przesłanych w trakcie opracowywania kryteriów wraz z datą ich przesłania i informacją o tym, komu został przesłany każdy z dokumentów, wraz z kopią danych dokumentów,

- wykaz wszystkich zainteresowanych stron uczestniczących w opracowywaniu kryteriów lub stron, których opinii zasięgnięto, lub tych, które swoją opinię wyraziły, razem z ich danymi kontaktowymi,

- streszczenie,

- trzy kluczowe dla środowiska cechy grupy produktów opatrzonych oznakowaniem ekologicznym, które mogą znaleźć się na oznakowaniu fakultatywnym z polem tekstowym opisanym w załączniku II,

- wniosek w sprawie strategii rynkowej i komunikacyjnej dla grupy produktów.

Wszelkie uwagi dotyczące sprawozdania końcowego są brane pod uwagę, a informacje na temat sposobu ich uwzględnienia są przedstawiane na żądanie.

4. Podręcznik dla potencjalnych użytkowników oznakowania ekologicznego UE i jednostek właściwych

Opracowuje się podręcznik, którego celem jest wspieranie potencjalnych użytkowników oznakowania ekologicznego UE oraz jednostek właściwych w przeprowadzeniu oceny zgodności produktu z kryteriami.

5. Podręcznik dla organów udzielających zamówień publicznych

Opracowuje się podręcznik zawierający wskazówki na temat stosowania kryteriów oznakowania ekologicznego UE, przeznaczony dla organów udzielających zamówień publicznych.

Komisja dostarczy wzory podręcznika dla potencjalnych użytkowników i jednostek właściwych oraz podręcznika dla organów udzielających zamówień publicznych, przetłumaczone na wszystkie języki urzędowe Wspólnoty.

B. Procedura skrócona w przypadku gdy kryteria zostały opracowane w ramach innych programów oznakowań ekologicznych EN ISO 14 024 typ I

Komisji przedkłada się jedno sprawozdanie. Sprawozdanie zawiera sekcję wykazującą spełnienie określonych w części A wymogów technicznych i wymogów odnoszących się do konsultacji, razem z wnioskiem w sprawie projektu kryteriów, podręcznikiem dla potencjalnych użytkowników oznakowania ekologicznego UE i jednostek właściwych oraz podręcznikiem dla organów udzielających zamówień publicznych.

Jeśli Komisja stwierdza, że sprawozdanie i kryteria spełniają wymagania określone w części A, udostępnia je do konsultacji publicznej na specjalnej stronie internetowej Komisji poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE, przez okres dwóch miesięcy, w celu przedstawiania uwag.

Na wszystkie uwagi otrzymane w trakcie konsultacji publicznych udziela się odpowiedzi ze wskazaniem, czy uwagi zostały przyjęte, czy też odrzucone, i z jakiego powodu.

Komisja może przyjąć kryteria z zastrzeżeniem wszelkich zmian wprowadzonych w trakcie konsultacji publicznych oraz jeżeli żadne państwo członkowskie nie zażąda otwartego spotkania grupy roboczej, zgodnie z art. 8.

Na żądanie któregokolwiek z państw członkowskich organizuje się otwarte spotkanie grupy roboczej w sprawie projektu kryteriów, w którym uczestniczą wszystkie zainteresowane strony, takie jak jednostki właściwe, przedstawiciele sektora (w tym MŚP), związki zawodowe, sprzedawcy detaliczni, importerzy, organizacje ekologiczne i konsumenckie. W spotkaniu tym uczestniczy również Komisja.

Komisja może przyjąć kryteria zgodnie z art. 8, z zastrzeżeniem wszelkich zmian wprowadzonych w trakcie konsultacji publicznych i otwartego spotkania grupy roboczej.

C. Procedura skrócona w celu zmiany innych niż istotne elementów kryteriów

Komisja przedstawia sprawozdanie zawierające następujące elementy:

- uzasadnienie wyjaśniające, dlaczego nie jest konieczna całkowita zmiana kryteriów i dlaczego wystarczy zwykłe uaktualnienie kryteriów i ich stopni rygorystyczności,

- część techniczną uaktualniającą poprzednie dane rynkowe wykorzystane do ustalenia kryteriów,

- zmieniony wniosek w sprawie projektu kryteriów,

- ilościowe ujęcie ogólnego poziomu efektywności ekologicznej, którego osiągnięcia oczekuje się po zastosowaniu całego zestawu zmienionych kryteriów, w porównaniu z poziomem osiąganym przez przeciętne produkty dostępne na rynku,

- zmieniony podręcznik dla potencjalnych użytkowników oznakowania ekologicznego UE i jednostek właściwych, oraz

- zmieniony podręcznik dla organów udzielających zamówień publicznych.

Sprawozdanie i wniosek w sprawie projektu kryteriów udostępniane są przez dwa miesiące na specjalnej stronie internetowej Komisji poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE, do wglądu oraz jako punkt wyjścia do uwag.

Na wszystkie uwagi otrzymane w trakcie konsultacji publicznych udziela się odpowiedzi ze wskazaniem, czy uwagi zostały przyjęte, czy też odrzucone, i z jakiego powodu.

Komisja może przyjąć kryteria zgodnie z art. 8, z zastrzeżeniem wszelkich zmian wprowadzonych w trakcie konsultacji publicznych oraz jeżeli żadne państwo członkowskie nie zażąda otwartego spotkania grupy roboczej.

Na żądanie któregokolwiek z państw członkowskich organizuje się otwarte spotkanie grupy roboczej w sprawie projektu zmienionych kryteriów, w którym uczestniczą wszystkie zainteresowane strony, takie jak jednostki właściwe, przedstawiciele sektora (w tym MŚP), związki zawodowe, sprzedawcy detaliczni, importerzy, organizacje ekologiczne i konsumenckie. W spotkaniu tym uczestniczy również Komisja.

Komisja może przyjąć kryteria zgodnie z art. 8, z zastrzeżeniem wszelkich zmian wprowadzonych w trakcie konsultacji publicznych i otwartego spotkania grupy roboczej.

ZAŁĄCZNIK III

OPŁATY

1. Opłata za rozpatrzenie wniosku

Jednostka właściwa, do której złożono wniosek, pobiera opłatę za rozpatrzenie wniosku. Opłata ta nie może wynosić mniej niż 200 EUR i nie może być wyższa niż 2 000 EUR.

W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw (¹) oraz podmiotów gospodarczych z krajów rozwijających się maksymalna opłata za rozpatrzenie wniosku nie może być wyższa niż 600 EUR.

W przypadku mikroprzedsiębiorstw (²) maksymalna opłata za rozpatrzenie wniosku wynosi 350 EUR.

Opłatę za rozpatrzenie wniosku obniża się o 30 % w przypadku wnioskodawców zarejestrowanych w unijnym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub o 15 % w przypadku wnioskodawców posiadających certyfikat ISO 14001. Obniżki nie mogą się kumulować. W przypadku kwalifikowania się do obydwu systemów stosuje się wyłącznie wyższą zniżkę.

Zniżka ta może być przyznana, pod warunkiem że wnioskodawca wyraźnie zobowiąże się do zapewnienia pełnej zgodności swoich produktów opatrzonych oznakowaniem ekologicznym z odpowiednimi kryteriami oznakowania ekologicznego UE przez cały okres obowiązywania umowy, a zobowiązanie to zostanie odpowiednio włączone do jego polityki środowiskowej oraz wpisane na listę szczegółowych celów środowiskowych.

Jednostki właściwe mogą nałożyć opłatę za zmianę lub rozszerzenie licencji. Opłata taka nie może być wyższa niż opłata za rozpatrzenie wniosku, a wymienione wyżej zniżki mają wtedy również zastosowanie.

Opłata za rozpatrzenie wniosku nie pokrywa kosztów badań i weryfikacji prowadzonych przez strony trzecie ani też żadnej kontroli na miejscu, których może wymagać strona trzecia lub właściwy organ. Wnioskodawcy sami ponoszą koszty takich badań, weryfikacji i kontroli.

2. Opłata roczna

Właściwy organ może zażądać od każdego wnioskodawcy, któremu przyznano oznakowanie ekologiczne UE, wniesienia opłaty rocznej. Może to być opłata ryczałtowa lub opłata obliczana na podstawie rocznej wartości sprzedaży produktów, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE, zrealizowanej w obrębie Unii.

Opłata obejmuje okres rozpoczynający się w dniu przyznania wnioskodawcy oznakowania ekologicznego UE.

Jeżeli opłata jest obliczana jako procent rocznej wartości sprzedaży, to nie może być wyższa niż 0,15 % tej wartości. Opłata jest obliczana na podstawie cen ex factory, jeżeli produkt, któremu przyznano oznakowanie ekologiczne UE, jest towarem. W przypadku usług opłata obliczana jest na podstawie ceny łącznie z dostawą.

Maksymalna opłata roczna wynosi 25 000 EUR dla grupy produktów dla jednego wnioskodawcy.

W przypadku MŚP, mikroprzedsiębiorstw lub wnioskodawców z krajów rozwijających się opłata roczna jest obniżana o co najmniej 25 %.

Opłata roczna nie pokrywa kosztów badań, weryfikacji ani też żadnej kontroli na miejscu, które mogą być wymagane. Wnioskodawcy sami ponoszą koszty takich badań, weryfikacji i kontroli.

3. Opłata z tytułu kontroli

Właściwy organ może nałożyć opłatę z tytułu kontroli.

(¹) Małe i średnie przedsiębiorstwa określone w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(²) Mikroprzedsiębiorstwa określone w zaleceniu Komisji 2003/361/WE.

ZAŁĄCZNIK IV

WZÓR UMOWY OBEJMUJĄCEJ WARUNKI UŻYWANIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Tekst w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK V

WYMOGI DOTYCZĄCE JEDNOSTEK WŁAŚCIWYCH

1. Jednostka właściwa musi być niezależna od ocenianej organizacji lub produktu.

Jednostkę należącą do stowarzyszenia przedsiębiorców lub zrzeszenia branżowego reprezentującego przedsiębiorstwa zaangażowane w projektowanie, wytwarzanie, dostarczanie, montowanie, użytkowanie lub utrzymanie ocenianych produktów można wyznaczyć jako jednostkę właściwą pod warunkiem, że wykazano jej niezależność i niewystępowanie jakiegokolwiek konfliktu interesów.

2. Jednostka właściwa, jej najwyższe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być projektantami, wytwórcami, dostawcami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami ani konserwatorami ocenianych produktów, ani upoważnionymi przedstawicielami żadnej z wymienionych stron. Nie wyklucza to korzystania z ocenianych produktów niezbędnych do działania jednostki właściwej ani korzystania z tego rodzaju produktów do celów prywatnych.

Jednostka właściwa, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, wytwarzanie ani konstruowanie, wprowadzanie do obrotu, instalację, użytkowanie ani konserwację tych produktów, ani reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie mogą podejmować żadnej działalności mogącej stać w sprzeczności z niezależnością ich sądów lub z ich rzetelnością w zakresie oceny zgodności, do wykonywania której zostali powołani. Dotyczy to w szczególności usług doradczych.

Jednostki właściwe zapewniają, aby działalność ich spółek zależnych lub podwykonawców nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność ich działalności związanej z oceną zgodności.

3. Jednostki właściwe i ich pracownicy wykonują zadania związane z oceną zgodności z najwyższą rzetelnością zawodową i w oparciu o wymagane kwalifikacje techniczne w danej dziedzinie oraz nie mogą podlegać żadnym naciskom i zachętom, zwłaszcza finansowym, mogącym wpływać na ich osąd lub wyniki ich działalności związanej z oceną zgodności, szczególnie ze strony osób lub grup osób mających interes w wynikach tej działalności.

4. Jednostka właściwa musi być w stanie wykonywać wszelkie zadania dotyczące oceny zgodności wyznaczone jej w niniejszym rozporządzeniu, bez względu na to, czy zadanie te wykonuje sama jednostka właściwa, czy też są one wykonywane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

W przypadku każdej procedury oceny zgodności i każdego rodzaju lub kategorii produktów będących przedmiotem powołania jednostka właściwa musi dysponować stale następującymi elementami w niezbędnym zakresie:

a) wiedzą techniczną oraz doświadczeniem wystarczającym i odpowiednim do wykonywania zadań związanych z oceną zgodności;

b) opisami procedur, zgodnie z którymi przeprowadza ocenę zgodności, przy zapewnieniu przejrzystości i powtarzalności tych procedur. Posiada odpowiednią politykę i procedury, pozwalające na odróżnienie zadań wykonywanych w charakterze jednostki właściwej od wszelkiej innej działalności;

c) procedurami służącymi prowadzeniu działalności przy uwzględnieniu wielkości przedsiębiorstwa, sektora, w którym ono działa, jego struktury, stopnia złożoności technologii wytwarzania danego produktu oraz masowego lub seryjnego charakteru procesu produkcyjnego.

Jednostka właściwa musi dysponować środkami koniecznymi do prawidłowego wykonywania zadań technicznych i administracyjnych związanych z oceną zgodności i mieć dostęp do wszelkich niezbędnych urządzeń lub obiektów.

5. Pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań związanych z oceną zgodności muszą posiadać:

a) gruntowną wiedzę obejmującą wszelkie działania związane z oceną zgodności, do wykonywania których jednostka właściwa została powołana;

b) umiejętność sporządzania zaświadczeń, zapisów i sprawozdań dokumentujących przeprowadzenie ocen.

6. Zagwarantowana musi być bezstronność jednostek właściwych, ich najwyższego kierownictwa oraz pracowników wykonujących oceny.

Wynagrodzenie najwyższego kierownictwa jednostki właściwej i jej pracowników wykonujących oceny nie może zależeć od liczby przeprowadzonych ocen ani od ich wyników.

7. Jednostki właściwe biorą udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy roboczej jednostek właściwych, o której mowa w art. 13 niniejszego rozporządzenia, lub zapewniają informowanie swoich pracowników o tej działalności, oraz stosują – w charakterze ogólnych wytycznych – decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac tej grupy.