KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego (¹), w szczególności jej art. 7 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 akapit pierwszy lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz zarodków bydła domowego („zarodki”), jest określony w załączniku I do decyzji Komisji 2006/168/WE z dnia 4 stycznia 2006 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i wymogi w zakresie świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty zarodków bydlęcych i uchylającej decyzję 2005/217/WE (²). W decyzji tej określono również dodatkowe gwarancje dotyczące określonych chorób zwierząt, które muszą być przedstawione przez niektóre państwa trzecie wyszczególnione we wspomnianym załączniku.

(2) Decyzja 2006/168/WE stanowi również, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz zarodków, które spełniają warunki dotyczące zdrowia zwierząt określone we wzorach świadectw weterynaryjnych, znajdujących się w załącznikach II, III i IV do tej decyzji.

(3) Warunki dotyczące zdrowia zwierząt odnoszące się do choroby niebieskiego języka zawarte we wzorach świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE są oparte na zaleceniach określonych w rozdziale 8.3 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) odnoszącym się do tej choroby. W rozdziale tym zalecono szereg środków zmniejszających ryzyko, których celem jest ochrona ssaków żywicieli przed narażeniem na wektor zakażenia lub inaktywacja wirusa za pomocą przeciwciał.

(4) Ponadto w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych zawarto rozdział dotyczący nadzoru w zakresie stawonogów będących wektorami chorób zwierzęcych. Zalecenia te nie obejmują monitorowania przeżuwaczy na obecność przeciwciał przeciwko wirusom Simbu, takim jak wirusy Akabane i Aino z rodziny Bunyaviridae, co w przeszłości uznawano za oszczędny sposób na stwierdzenie występowania wektorów mogących przenosić chorobę niebieskiego języka do czasu, gdy dostępnych będzie więcej informacji na temat rozprzestrzeniania się tych chorób.

(5) Ponadto OIE nie wymienia chorób Akabane i Aino w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych. W związku z tym wymóg corocznego badania w kierunku tych chorób w celu wykazania braku obecności wektora powinien zostać wykreślony z załącznika I do decyzji 2006/168/WE oraz ze wzoru świadectw weterynaryjnych ustanowionych w załącznikach II, III i IV do tej decyzji.

(6) Ponadto Unia zawarła z niektórymi państwami trzecimi umowy dwustronne obejmujące szczegółowe warunki przywozu zarodków do Unii. W związku z tym, w celu zapewnienia spójności w przypadkach, kiedy we wspomnianych umowach dwustronnych określone są szczegółowe warunki i wzory świadectw weterynaryjnych stosowanych w przywozie, warunki te i wzory powinny obowiązywać w miejsce warunków i wzorów określonych w decyzji 2006/168/WE.

(7) Szwajcaria jest państwem o statusie zdrowia zwierząt równoważnym statusowi państw członkowskich. Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo lub wyprodukowanym w drodze zapłodnienia in vitro i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie ze wzorem świadectwa stosowanym w obrocie wewnątrzunijnym zarodkami bydła domowego, określonym w załączniku C do dyrektywy 89/556/EWG. Świadectwo takie powinno uwzględniać dostosowania określone w pkt 2 rozdziału VI(B) dodatku 2 do załącznika 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, zatwierdzonej decyzją 2002/309/WE, Euratom Rady i – w odniesieniu do umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej – Komisji z dnia 4 kwietnia 2002 r. w sprawie zawarcia siedmiu umów z Konfederacją Szwajcarską (³).

(8) Na podstawie dyrektywy 89/556/EWG Nową Zelandię również uznano za państwo trzecie, którego status zdrowia zwierząt w zakresie przywozu zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo jest równoważny statusowi państw członkowskich.

(9) Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo pobranym w Nowej Zelandii i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło uproszczone świadectwo, sporządzane zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa zdrowia określonym w załączniku IV do decyzji Komisji 2003/56/WE z dnia 24 stycznia 2003 r. sprawie świadectw zdrowia w przywozie żywych zwierząt i produktów zwierzęcych z Nowej Zelandii (⁴) ustalonym zgodnie z Umową między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi (⁵), zatwierdzoną decyzją Rady 97/132/WE (⁶).

(10) Decyzja Komisji 2007/240/WE (⁷) stanowi, że różne świadectwa weterynaryjne, zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt wymagane w przypadku przywozu do Unii żywych zwierząt, nasienia, zarodków, komórek jajowych i produktów pochodzenia zwierzęcego powinny być sporządzone w oparciu o standardowe wzory świadectw weterynaryjnych określone w załączniku I do tej decyzji. W celu zapewnienia spójności i uproszczenia prawodawstwa Unii wzory świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE powinny uwzględniać decyzję 2007/240/WE.

(11) Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I–IV do decyzji 2006/168/WE.

(12) Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w handlu, należy zezwolić pod pewnymi warunkami na stosowanie w okresie przejściowym świadectw weterynaryjnych wydanych zgodnie z decyzją 2006/168/WE w jej brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją.

(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załącznikach I– IV do decyzji 2006/168/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

W okresie przejściowym do dnia 30 czerwca 2013 r. państwa członkowskie nadal zezwalają na przywóz z państw trzecich przesyłek zarodków bydła domowego, którym towarzyszy świadectwo weterynaryjne wydane nie później niż dnia 31 maja 2013 r. zgodnie ze wzorami określonymi w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE w jej brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją.

Artykuł 3

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lipca 2012 r.