KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 44 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W wyniku wystąpienia przypadków ptasiej grypy w niektórych regionach produkcyjnych we Włoszech w okresach między grudniem 1999 r. a kwietniem 2000 r., między sierpniem a październikiem 2000 r. oraz między październikiem 2002 r. a wrześniem 2003 r., zgodnie z dyrektywą Rady 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającą wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu (²) władze włoskie przyjęły ograniczenia weterynaryjne i handlowe. W związku z powyższym transport i obrót jajami wylęgowymi i jednodniowymi pisklętami zostały tymczasowo ograniczone na terenie Włoch lub na terenie obszarów bezpośrednio dotkniętych epidemią.

(2) Ograniczenia swobodnego przepływu jaj wylęgowych i jednodniowych piskląt wynikające z zastosowania środków weterynaryjnych groziły poważnym zakłóceniem rynku jaj wylęgowych i jednodniowych piskląt we Włoszech.

(3) W dniu 9 grudnia 2004 r. Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2102/2004 z dnia 9 grudnia 2004 r. dotyczące niektórych szczególnych środków wspierania rynku jaj we Włoszech (³) na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2771/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku jaj (⁴). Komisja nie przyjęła podobnego rozporządzenia na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2777/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa drobiowego (⁵) w celu zapewnienia porównywalnych wyjątkowych środków wspierania rynku w odniesieniu do jednodniowych piskląt.

(4) W dniu 19 kwietnia 2007 r. Włochy wszczęły postępowanie przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (⁶), wnosząc o stwierdzenie nieważności decyzji określonej w piśmie z dnia 7 lutego 2007 r. przesłanym przez Dyrektora Generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji, którą odrzucono wniosek władz włoskich o przyjęcie środków wyjątkowych w celu wsparcia włoskiego rynku mięsa drobiowego w rozumieniu art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75, w odniesieniu do kurcząt niszczonych na obszarach dotkniętych ptasią grypą oraz podlegających środkom weterynaryjnymi ograniczającym obrót w okresie od grudnia 1999 r. do września 2003 r. włącznie (⁷).

(5) W dniu 17 stycznia 2012 r. Sąd (siódma izba) w swoim wyroku w sprawie T-135/2007 (⁸) stwierdził nieważność decyzji z dnia 7 lutego 2007 r. odrzucającej wniosek władz włoskich o przyjęcie wyjątkowych środków wsparcia włoskiego rynku mięsa drobiowego na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2777/75. Komisja nie złożyła apelacji od wyroku Sądu.

(6) Zgodnie z art. 266 Traktatu, w przypadku orzeczenia o nieważności aktu przyjętego przez instytucje, są one zobowiązane do podjęcia środków, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 254 Traktatu artykuł ten stosuje się także do wyroków Sądu.

(7) Z wyroku Sądu wynika, że Komisja powinna była przyjąć rozporządzenie na podstawie art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 w celu przyjęcia wyjątkowych środków służących wsparciu włoskiego rynku mięsa drobiowego w odniesieniu do kurcząt poddawanych ubojowi i usuwanych na obszarach dotkniętych ptasią grypą oraz podlegających środkom weterynaryjnym ograniczającym obrót jednodniowymi pisklętami i wprowadzanie ich do obrotu w okresie od grudnia 1999 r. do września 2003 r. włącznie. Zważywszy że rozporządzenie (EWG) nr 2777/75 już nie obowiązuje, Komisja powinna przyjąć rozporządzenie na podstawie art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w celu spełnienia wymogów wyroku Sądu.

(8) Zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w przypadku nadzwyczajnych środków wsparcia, o których mowa w art. 44 wymienionego rozporządzenia, Unia zapewnia częściowe finansowanie odpowiadające 50 % wydatków poniesionych przez państwa członkowskie.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Ubój i usunięcie piskląt objętych kodami CN 0105 11 19 oraz 0105 12, między dniem 17 grudnia 1999 r. a dniem 14 kwietnia 2000 r., między dniem 14 sierpnia a dniem 16 października 2000 r. oraz między dniem 11 października 2002 r. a dniem 30 września 2003 r., we Włoszech w następstwie zastosowania krajowych środków weterynaryjnych, zwłaszcza dyrektywy 92/40/EWG, traktuje się jako nadzwyczajny środek wspierania rynku objęty art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

2. Unia zapewnia częściowe finansowanie odpowiadające 50 % wydatków poniesionych przez Włochy w odniesieniu do środka, o którym mowa w ust. 1. Kwota częściowego finansowania Unii kształtuje się następująco:

– 0,1344 EUR za samca lub samicę do produkcji przemysłowej (różny przyrost masy) jednodniowych piskląt Gallus domesticus objętych kodem CN 0105 11 19 przyznaje się w odniesieniu do maksymalnej liczby całkowitej 3 647 277 jednodniowych piskląt;

– 0,1548 EUR za mieszane (zarówno samce jak i samice do produkcji na obszarach wiejskich) jednodniowe pisklęta Gallus domesticus objęte kodem CN 0105 11 19 przyznaje się w odniesieniu do maksymalnej liczby całkowitej 3 768 800 jednodniowych piskląt;

– 0,5064 EUR za mieszane (zarówno samce jak i samice) jednodniowe pisklęta Meleagridis gallopavo objęte kodem CN 0105 12 przyznaje się w odniesieniu do maksymalnej liczby całkowitej 680 730 jednodniowych piskląt;

– 0,744 EUR za jednodniowe pisklęta płci męskiej Meleagridis gallopavo objęte kodem CN 0105 12 przyznaje się w odniesieniu do maksymalnej liczby całkowitej 193 140 jednodniowych piskląt;

– 0,2688 EUR za jednodniowe pisklęta płci żeńskiej Meleagridis gallopavo objęte kodem CN 0105 12 przyznaje się w odniesieniu do maksymalnej liczby całkowitej 535 960 jednodniowych piskląt.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lipca 2012 r.