KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (¹), w szczególności jego art. 48 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 48 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje stopniowe uruchamianie systemu VIS. Komisja przyjęła decyzję 2010/49/WE (²) określającą pierwszą grupę regionów, w których uruchomiony zostanie system VIS . Biorąc pod uwagę uruchomienie systemu VIS w dniu 11 października 2011 r., niezbędne jest ustalenie drugiej grupy regionów, w obrębie których zbierane i przesyłane będą dane przeznaczone do przetworzenia w VIS, w tym zdjęcia i dane daktyloskopijne, odnoszące się do wszystkich wniosków wizowych w danym regionie.

(2) Artykuł 48 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje określenie kolejności regionów, w których uruchamiany będzie system VIS, w oparciu o następujące kryteria: ryzyko nielegalnej imigracji, zagrożenie bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich oraz wykonalność gromadzenia danych biometrycznych ze wszystkich miejscowości danego regionu.

(3) Komisja dokonała oceny różnych regionów, uwzględniając jako pierwsze kryterium elementy takie, jak średni wskaźnik procentowy odmowy wydania wizy, wskaźnik odmowy wjazdu i wskaźnik dotyczący liczby obywateli państw trzecich uznanych za nielegalnie przebywających na terytorium państw członkowskich; jako drugie kryterium – ocenę zagrożenia przeprowadzoną przez Europol; jako trzecie kryterium – fakt zwiększenia liczby placówek konsularnych lub reprezentacji we wszystkich regionach na całym świecie od momentu przyjęcia decyzji 2010/49/WE.

(4) Zgodnie z powyższą oceną gromadzenie i przekazywanie danych wizowych do VIS w odniesieniu do wszystkich wniosków wizowych należy rozpocząć w następujących regionach: Afryka Zachodnia, Afryka Środkowa, Afryka Wschodnia, Afryka Południowa, Ameryka Południowa, Azja Środkowa, Azja Południowo-Wschodnia.

(5) Ze względu na możliwość napotkania trudności technicznych podczas wyposażania stanowisk w stosownych placówkach konsularnych lub urzędach, okupowane terytoria palestyńskie zostały wyłączone z regionu Bliskiego Wschodu objętego decyzją 2010/49/WE. Aby zapobiec powstawaniu luk w procesie zwalczania nielegalnej imigracji i w systemie ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego oraz uwzględniając czas potrzebny państwom członkowskim na rozwiązanie trudności technicznych, okupowane terytoria palestyńskie powinny być jedenastym regionem, w którym przeprowadzane będzie gromadzenie i przekazywanie danych wizowych do systemu VIS w odniesieniu do wszystkich wniosków wizowych.

(6) Zgodnie z art. 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 Komisja określi datę rozpoczęcia funkcjonowania systemu w każdym z tych regionów.

(7) W celu określenia kolejnych regionów konieczne będzie podjęcie dalszych decyzji na późniejszym etapie w oparciu o dodatkową i zaktualizowaną ocenę pozostałych regionów, zgodnie ze stosownymi kryteriami i doświadczeniem zebranym na etapie uruchamiania systemu w grupie regionów określonych w decyzji 2010/49/WE oraz w niniejszej decyzji.

(8) Ze względu na to, że rozporządzenie w sprawie VIS stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, Dania poinformowała o wdrożeniu rozporządzenia w sprawie VIS do swojego ustawodawstwa krajowego zgodnie z art. 5 protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.

(9) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (³). Zjednoczone Królestwo nie jest zatem związane przepisami niniejszej decyzji ani nie podlega jej stosowaniu.

(10) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, którego nie stosuje się do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (⁴). Irlandia nie jest zatem związana przepisami niniejszej decyzji ani nie podlega jej stosowaniu.

(11) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁵), które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE (⁶) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(12) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁷), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (⁸).

(13) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (⁹).

(14) W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(15) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(16) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (¹⁰),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 767/2008, po regionach określonych w decyzji 2010/49/WE gromadzenie i przekazywanie danych do wizowego systemu informacyjnego (VIS) rozpoczyna się w następujących regionach:

– Region czwarty:

Benin,

Burkina Faso,

Wyspy Zielonego Przylądka,

Wybrzeże Kości Słoniowej,

Gambia,

Ghana,

Gwinea,

Gwinea Bissau,

Liberia,

Mali,

Niger,

Nigeria,

Senegal,

Sierra Leone,

Togo.

– Region piąty:

Burundi,

Kamerun,

Republika Środkowoafrykańska,

Czad,

Kongo,

Demokratyczna Republika Konga,

Gwinea Równikowa,

Gabon,

Ruanda,

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca.

– Region szósty:

Komory,

Dżibuti,

Erytrea,

Etiopia,

Kenia,

Madagaskar,

Mauritius,

Seszele,

Somalia,

Sudan Południowy,

Sudan,

Tanzania,

Uganda.

– Region siódmy:

Angola,

Botswana,

Lesoto,

Malawi,

Mozambik,

Namibia,

Republika Południowej Afryki,

Suazi,

Zambia,

Zimbabwe.

– Region ósmy:

Argentyna,

Boliwia,

Brazylia,

Chile Kolumbia,

Ekwador,

Paragwaj,

Peru,

Urugwaj,

Wenezuela.

– Region dziewiąty:

Kazachstan,

Kirgistan,

Tadżykistan,

Turkmenistan,

Uzbekistan.

– Region dziesiąty:

Brunei,

Republika Związku Mjanmy,

Kambodża,

Indonezja,

Laos,

Malezja,

Filipiny,

Singapur,

Tajlandia,

Wietnam.

– Region jedenasty:

okupowane terytoria palestyńskie.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja jest skierowana do Królestwa Belgii, Republiki Bułgarii, Republiki Czeskiej, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Węgier, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Rumunii, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii oraz Królestwa Szwecji.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 kwietnia 2012 r.