RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Podstawą stosunków pomiędzy Unią a Autonomią Palestyńską na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy („Autonomia Palestyńska”) jest Eurośródziemnomorski przejściowy układ stowarzyszeniowy w sprawie wymiany handlowej i współpracy między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP) na rzecz Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, z drugiej strony (²) („układ przejściowy” ), który został podpisany w lutym 1997 r., którego postanowienia dotyczące handlu weszły w życie dnia 1 lipca 1997 r. Głównym celem układu jest promowanie handlu i inwestycji oraz harmonijnych stosunków gospodarczych między Stronami w celu wspierania ich zrównoważonego rozwoju gospodarczego.

(2) Układ przejściowy określa bezcłowy dostęp do rynków unijnych palestyńskich towarów przemysłowych oraz wycofywanie ceł na wywóz z Unii do okupowanych terytoriów palestyńskich w okresie pięciu lat. W ramach układu przejściowego istnieje możliwość przyznania Autonomii Palestyńskiej dodatkowych preferencji handlowych. Artykuł 12 układu przejściowego stanowi, że Wspólnota i Autonomia Palestyńska wprowadzają stopniowo większą liberalizację w ich wzajemnej wymianie handlowej dotyczącej produktów rolnych i produktów rybołówstwa, stanowiących przedmiot zainteresowania obu Stron. Artykuł 14 ust. 2 układu przejściowego stanowi, że Wspólnota oraz Autonomia Palestyńska zbadają możliwości przyznania sobie dalszych koncesji.

(3) Plan działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa dotyczący Autonomii Palestyńskiej, przyjęty w maju 2005 r. i następnie przedłużony, zawiera postanowienia dotyczące kontynuacji stopniowej liberalizacji wymiany handlowej w zakresie produktów rolnych i produktów rybołówstwa.

(4) W ramach Eurośródziemnomorskiego planu działania dla rolnictwa (plan działania uzgodniony w Rabacie) przyjętego przez ministrów spraw zagranicznych państw eurośródziemnomorskich dnia 28 listopada 2005 r. uznano, iż pożądany jest wysoki stopień liberalizacji handlu produktami rolnymi, przetworzonymi produktami rolnymi oraz rybami i produktami rybołówstwa; celem ostatecznym jest całkowita liberalizacja wspomnianego handlu do 2010 r., z wyłączeniem ograniczonej ilości najbardziej wrażliwych produktów.

(5) W trakcie ostatniego ministerialnego spotkania w sprawie handlu w grudniu 2009 r. ministrowie handlu regionu eurosródziemnorskiego zobowiązali się do ułatwienia handlu produktami palestyńskimi zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w dokumencie Eurośródziemnomorski plan działania dla handlu po 2010 r. Ministrowie handlu uzgodnili ponadto w 2010 r. szeroko zakrojony pakiet środków mających na celu ułatwienie handlu produktami palestyńskimi z innymi partnerami eurośródziemnomorskimi na zasadzie dwustronnej i na szczeblu regionalnym.

(6) Negocjacje z Autonomią Palestyńską dotyczące większej liberalizacji w wymianie handlowej dotyczącej produktów rolnych, przetworzonych produktów rolnych oraz ryb i produktów rybołówstwa, zostały pomyślnie zakończone podpisaniem Porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Unią Europejską, z jednej strony, a Autonomią Palestyńską na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, z drugiej strony, w celu dalszej liberalizacji handlu produktami rolnymi, przetworzonymi produktami rolnymi oraz rybami i produktami rybołówstwa, zmieniającego Eurośródziemnomorski przejściowy układ stowarzyszeniowy w sprawie wymiany handlowej i współpracy między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP) na rzecz Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, z drugiej strony („porozumienie”), zgodnie z decyzją Rady nr 2011/248/UE (³).

(7) Okupowane terytorium palestyńskie zarządzane przez Autonomię Palestyńską nie uzyskało jeszcze uznania swojej państwowości. Z tego powodu nie występuje ono w żadnej klasyfikacji Organizacji Narodów Zjednoczonych i nie może korzystać z Systemu ogólnych preferencji taryfowych Unii (⁴).

(8) Autonomia Palestyńska jest najmniejszym z partnerów handlowych Unii w regionie eurośródziemnomorskim oraz prawie najmniejszym partnerem handlowym UE na świecie; wartość jej całkowitej wymiany handlowej wyniosła w 2009 r. 56,6 mln EUR, z czego większość tej wymiany to przywóz z UE (50,5 mln EUR). Przywóz do Unii z Autonomii Palestyńskiej wyniósł jedynie 6,1 mln EUR w 2009 r. i obejmował głównie produkty rolne oraz przetworzone produkty rolne (około 70,1 % całkowitego przywozu do Unii). W 2009 r. Unia wywiozła towary rolne o wartości 1,7 mln EUR, przetworzone produkty rolne o wartości 3,3 mln EUR oraz ryby i produkty rybołówstwa o wartości 0,1 mln EUR. Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku powinno wesprzeć rozwój gospodarki Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy dzięki zwiększeniu wywozu, przy czym nie powinno mieć negatywnych skutków dla Unii. Z tego względu właściwe jest przyznanie Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy dodatkowych preferencji handlowych, ułatwiających dostęp do unijnego rynku produktów rolnych.

(9) Zgodnie z planem działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa wypełnienie ambitnych celów w stosunkach Unia – Autonomia Palestyńska zależeć będzie od poziomu zaangażowania Autonomii Palestyńskiej na rzecz wspólnych wartości, jak również od jej zdolności wdrażania wspólnie uzgodnionych priorytetów. Unia planuje uzupełnienie przyznanych dodatkowych preferencji handlowych o pakiet pomocy technicznej w zakresie wymiany handlowej, tak by wspomóc Autonomię Palestyńską w procesie budowania przyszłego państwa palestyńskiego.

(10) Prawo do korzystania z dodatkowych preferencji handlowych przyznanych przez Unię jest warunkowe i zależy od przestrzegania przez Autonomię Palestyńską odpowiednich przepisów w zakresie pochodzenia produktów oraz związanych z tym procedur, jak również od skutecznej współpracy i pomocy administracyjnej. Jakiekolwiek poważne i systematyczne naruszanie tych warunków lub stwierdzanie innych nadużyć lub nieprawidłowości może prowadzić do przyjęcia przez Unię środków na podstawie odpowiednich procedur określonych w art. 23a układu przejściowego.

(11) Do celów określenia definicji produktów pochodzących, świadectw pochodzenia oraz procedur współpracy administracyjnej stosuje się protokół 3 do układu przejściowego, dotyczący definicji pojęcia produktów pochodzących oraz metod współpracy administracyjnej.

(12) Jeżeli przywóz produktów rolnych, przetworzonych produktów rolnych oraz ryb i produktów rybołówstwa pochodzących z terytorium Autonomii Palestyńskiej znacznie wzrośnie oraz spowoduje w ten sposób poważne zaburzenia rynku wewnętrznego Unii, w stosownych przypadkach Unia powinna móc przyjąć środki ochronne zgodnie z niniejszą decyzją.

(13) Uzgodnienia dotyczące przywozu przyjęte w ramach porozumienia powinny zostać odnowione na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle zdobytego doświadczenia. Należy zatem ograniczyć czas obowiązywania tych uzgodnień do dziesięciu lat. Jednak biorąc pod uwagę sytuację gospodarczą Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy, Strony powinny przedłużyć stosowanie bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku, jeżeli uznają, że gospodarka palestyńska potrzebuje dodatkowego okresu przejściowego w celu przygotowania się do otwarcia negocjacji prowadzących do przyznania dalszych koncesji.

(14) Unia i Autonomia Palestyńska powinny spotkać się pięć lat po dacie wejścia w życie niniejszego porozumienia, aby rozważyć możliwość wzajemnego przyznania sobie dalszych stałych koncesji w odniesieniu do handlu produktami rolnymi, przetworzonymi produktami rolnymi oraz rybami i produktami rybołówstwa zgodnie z celem określonym w art. 12 niniejszego porozumienia. Jeżeli ze względu na ograniczony rozwój gospodarczy okupowanego terytorium palestyńskiego Strony uznają, że przeprowadzenie takich rozmów nie jest możliwe, powinny one odbyć się w późniejszym etapie.

(15) Porozumienie powinno zostać zawarte,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Porozumienie w formie wymiany listów pomiędzy Unią Europejską, z jednej strony, a Autonomią Palestyńską na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, z drugiej strony, w celu dalszej liberalizacji handlu produktami rolnymi, przetworzonymi produktami rolnymi oraz rybami i produktami rybołówstwa, zmieniające Eurośródziemnomorski przejściowy układ stowarzyszeniowy w sprawie wymiany handlowej i współpracy między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP) na rzecz Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, z drugiej strony („porozumienie” ).

Tekst porozumienia dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

W przypadku gdy zajdzie potrzeba podjęcia przez Unię środków ochronnych w odniesieniu do produktów rolnych i ryb oraz produktów rybołówstwa, jak przewidziano w art. 23 przejściowego układu stowarzyszeniowego, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 159 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (⁵) lub w art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (⁶). W przypadku przetworzonych produktów rolnych takie środki ochronne przyjmuje się zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 614/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. w sprawie wspólnego systemu handlu albuminami jaj i mleka (⁷), lub w art. 11 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (⁸).

Artykuł 3

Przewodniczący Rady wyznacza osobę umocowaną do złożenia w imieniu Unii instrumentu zatwierdzenia przewidzianego w porozumieniu, w celu wyrażenia zgody Unii na na związanie się jego postanowieniami (⁹).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 20 października 2011 r.