KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks wizowy („kodeks wizowy”) (¹), w szczególności jego art. 50,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 48 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (²) VIS ma być wprowadzany stopniowo w poszczególnych regionach w kolejności określonej przez Komisję w decyzjach przyjętych zgodnie z procedurą komitetową.

(2) Zgodnie z art. 48 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 Komisja określa datę rozpoczęcia funkcjonowania VIS w regionie pierwszym oraz datę, od której przekazywanie wszystkich danych do VIS staje się obowiązkowe w kolejnych regionach. Dane te obejmują dane alfanumeryczne, zdjęcia oraz odciski palców. Zanim przekazywanie danych stanie się w danym regionie obowiązkowe, państwa członkowskie mogą gromadzić i przekazywać do VIS dane alfanumeryczne i zdjęcia, a opcjonalnie także odciski palców, w każdym miejscu po powiadomieniu Komisji o zakończeniu niezbędnych prawnych i technicznych przygotowań do gromadzenia danych i przekazywania ich do VIS. W wyniku tego w odniesieniu do rejestracji w VIS mogą współistnieć trzy różne sytuacje:

(3) W regionach, w których gromadzenie i przekazywanie danych wizowych do VIS stało się obowiązkowe na skutek decyzji Komisji, wszystkie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS, w tym odciski palców każdej osoby ubiegającej się o wizę, zostaną zarejestrowane w VIS, z wyjątkiem sytuacji, kiedy osoba ubiegająca się o wizę jest zwolniona z wymogu złożenia odcisków palców zgodnie z art. 13 ust. 7 kodeksu wizowego. W przypadku miejsc, w których stosowanie VIS nie jest jeszcze obowiązkowe, państwa członkowskie mogą również podjąć decyzję o gromadzeniu i rejestrowaniu w VIS wszystkich danych, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS, w tym odcisków palców, każdej osoby ubiegającej się o wizę.

(4) W miejscach, w których stosowanie VIS nie jest jeszcze obowiązkowe, jedno państwo lub więcej państw członkowskich mogą jednak nie rejestrować w VIS danych dotyczących osób ubiegających się o wizę, podczas gdy inne państwa członkowskie mogą rejestrować tylko dane alfanumeryczne i zdjęcia osób ubiegających się o wizę.

(5) Zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. aa) rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (³) począwszy od dwudziestego dnia od rozpoczęcia funkcjonowania VIS w regionie pierwszym szczegółowa odprawa przy wjeździe ma obejmować weryfikację tożsamości posiadacza wizy i autentyczności wizy poprzez sprawdzenie w VIS. Zgodnie z art. 18 rozporządzenia w sprawie VIS odprawę należy przeprowadzać na podstawie numeru naklejki wizowej łącznie z weryfikacją odcisków palców posiadacza wizy. Jednak w okresie najwyżej do trzech lat od daty uruchomienia systemu w regionie pierwszym przeszukiwanie VIS można też przeprowadzać z wykorzystaniem samego numeru naklejki wizowej. Po upłynięciu tego okresu przeszukiwanie VIS należy przeprowadzać na podstawie numeru naklejki wizowej w połączeniu z informacjami dotyczącymi odcisków palców, z wyjątkiem osób, od których nie można pobrać odcisków palców. Ponadto w dodatkowym okresie najwyżej trzech lat, w drodze odstępstwa, przeszukiwanie VIS może się odbywać na podstawie samego numeru naklejki wizowej w ograniczonych okolicznościach, które określono w art. 7 ust. 3 lit. ab) kodeksu granicznego Schengen.

(6) Aby usprawnić odprawę na granicach zewnętrznych, na naklejce należy umieścić szczególny kod potwierdzający, że posiadacz wizy jest zarejestrowany w VIS. Brak takiego kodu powinien pozostać bez uszczerbku dla obowiązku przeprowadzenia przez państwa członkowskie kontroli wszystkich posiadaczy wizy przy wjeździe na granicach zewnętrznych obszaru Schengen w oparciu o VIS, jak określono w art. 7 ust. 3 kodeksu granicznego Schengen. W przypadku kiedy nie zarejestrowano żadnych danych i kiedy służby graniczne otrzymują niezmiennie negatywną odpowiedź z VIS, brak kodu na naklejce wizowej będzie potwierdzeniem faktu, że taka negatywna odpowiedź nie wynika z problemów technicznych (niepoprawna identyfikacja negatywna) lub nadużycia systemu.

(7) Ponadto na naklejce wizowej należy dodać szczególny kod informujący, że posiadacz wizy jest zarejestrowany w VIS, lecz nie pobrano jego odcisków palców, jako że pobieranie odcisków nie było jeszcze obowiązkowe w danym regionie. Obecność takiego kodu powinna pozostać bez uszczerbku dla obowiązku przeszukiwania VIS w oparciu o numer naklejki wizowej łącznie z weryfikacją odcisków palców po upływie trzech lat od momentu uruchomienia systemu w regionie pierwszym.

(8) W celu zapewnienia ujednoliconego stosowania przez państwa członkowskie kodów związanych z rejestrowaniem posiadaczy wiz i ich odcisków palców w VIS należy odpowiednio zmienić załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

(9) Biorąc pod uwagę fakt, że rozporządzenie (WE) nr 810/2009 opiera się na dorobku Schengen zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 4 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania zgłosiła włączenie tego dorobku do duńskiego prawa krajowego. Tak więc Dania zobowiązana jest w świetle prawa międzynarodowego do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

(10) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (⁴). Zjednoczone Królestwo nie jest zatem związane przepisami niniejszego rozporządzenia ani nie podlega jego stosowaniu.

(11) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (⁵). Irlandia nie jest zatem związana przepisami niniejszego rozporządzenia ani nie podlega jego stosowaniu.

(12) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁶), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy (⁷).

(13) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁸), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (⁹).

(14) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (¹⁰).

(15) W odniesieniu do Cypru niniejsze rozporządzenie stanowi zbiór przepisów oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób związany z tym dorobkiem, w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(16) Niniejsze rozporządzenie stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób związany z tym dorobkiem, w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wiz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W pkt 9 lit. a) załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 810/2009 dodaje się tiret w następującym brzmieniu:

„– Jeżeli wszystkie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS są zarejestrowane w wizowym systemie informacyjnym, dodaje się uwagę: »VIS«.

– Jeżeli jedynie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie VIS, są zarejestrowane w wizowym systemie informacyjnym, a dane, o których mowa w lit. c) nie zostały zarejestrowane, ponieważ pobieranie odcisków palców w danym regionie nie było obowiązkowe, dodaje się uwagę: »VIS 0«.”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od daty, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 767/2008.

Rozporządzenie przestaje obowiązywać w dniu, w którym gromadzenie i przekazywanie danych, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 staje się obowiązkowe w odniesieniu do wszystkich wniosków w ostatnim regionie, w którym wprowadza się VIS, zgodnie z decyzją, którą ma przyjąć Komisja, a o której mowa w art. 48 ust. 3 rozporządzenia w sprawie VIS.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia 3 października 2011 r.