RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113 i 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W czasach globalizacji coraz większego znaczenia nabiera potrzeba wzajemnej pomocy państw członkowskich w dziedzinie opodatkowania. W związku z ogromnym wzrostem mobilności podatników, liczby transakcji transgranicznych oraz internacjonalizacji instrumentów finansowych państwom członkowskim trudno jest prawidłowo określać wysokość należnych podatków. Te narastające trudności mają wpływ na funkcjonowanie systemów podatkowych i prowadzą do podwójnego opodatkowania, które z kolei skłania do oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania, podczas gdy uprawnienia kontrolne pozostają na szczeblu krajowym. Zagraża to tym samym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

(2) Bez otrzymywania informacji z innych państw członkowskich pojedyncze państwo członkowskie nie jest zatem w stanie zarządzać swoim wewnętrznym systemem podatkowym, zwłaszcza w odniesieniu do podatków bezpośrednich. W celu przezwyciężenia negatywnych skutków tego zjawiska konieczne jest stworzenie nowego systemu współpracy administracyjnej między administracjami podatkowymi państw członkowskich. Potrzebne są instrumenty służące budowie zaufania między państwami członkowskimi poprzez ustanowienie takich samych zasad, obowiązków i praw dla wszystkich państw członkowskich.

(3) Należy zatem przyjąć zupełnie nowe podejście polegające na ustanowieniu nowego aktu uprawniającego państwa członkowskie do skutecznej współpracy na szczeblu międzynarodowym w celu przezwyciężenia negatywnych skutków ciągle rosnącej globalizacji na rynku wewnętrznym.

(4) W tym kontekście środki określone w istniejącej dyrektywie Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w obszarze podatków bezpośrednich oraz opodatkowania składek ubezpieczeniowych (³) nie są już właściwe. Istotne słabe punkty tej dyrektywy były przedmiotem sprawozdania z dnia 22 maja 2000 r. przygotowanego przez powołaną przez Radę grupę roboczą ad hoc ds. oszustw podatkowych, a następnie również komunikatu Komisji w sprawie zapobiegania i zwalczania niewłaściwych praktyk korporacyjnych i nadużyć finansowych z dnia 27 września 2004 r. oraz komunikatu Komisji w sprawie konieczności opracowania skoordynowanej strategii w celu poprawy walki z oszustwami podatkowymi z dnia 31 maja 2006 r.

(5) Dyrektywa 77/799/EWG, pomimo późniejszych zmian, była przygotowywana w warunkach odmiennych od obecnych wymogów rynku wewnętrznego i nie spełnia już nowych wymogów w zakresie współpracy administracyjnej.

(6) Ze względu na liczbę i wagę dostosowań, jakich należy dokonać w dyrektywie 77/799/EWG, zwykła zmiana tej dyrektywy nie wystarczyłaby do osiągnięcia celów opisanych powyżej. Dyrektywa 77/799/EWG powinna zatem zostać uchylona i zastąpiona nowym aktem prawnym. Akt ten powinien mieć zastosowanie do podatków bezpośrednich i pośrednich, które do tej pory nie są objęte innymi przepisami unijnymi. Do celów skutecznej współpracy administracyjnej za właściwy instrument uznaje się zatem niniejszą nową dyrektywę.

(7) Niniejsza dyrektywa uwzględnia osiągnięcia dyrektywy 77/799/EWG, ale tam gdzie jest to niezbędne przewiduje bardziej jasne i precyzyjne zasady współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi, aby umożliwić szerszą współpracę administracyjną między państwami członkowskimi, w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji. Jaśniejsze zasady powinny także umożliwić w szczególności objęcie zakresem zastosowania wszystkich osób prawnych i fizycznych w Unii, z uwzględnieniem coraz większej różnorodności konstrukcji prawnych, w tym nie tylko tradycyjnych konstrukcji, takich jak trusty, fundacje i fundusze inwestycyjne, ale także wszelkich nowych instrumentów, które podatnicy mogą utworzyć w państwach członkowskich.

(8) Bezpośrednie kontakty między lokalnymi lub krajowymi jednostkami państw członkowskich odpowiedzialnymi za współpracę administracyjną powinny być częstsze, a kontakty między centralnymi biurami łącznikowymi powinny stać się regułą. Brak bezpośrednich kontaktów prowadzi do nieskuteczności, niewystarczającego wykorzystania uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej oraz opóźnień w przekazywaniu informacji. Należy zatem przewidzieć bardziej bezpośrednie kontakty między służbami celem poprawy skuteczności i przyspieszenia współpracy. Kompetencje łącznikowych organów administracyjnych powinny zostać określone w przepisach krajowych każdego z państw członkowskich.

(9) Państwa członkowskie powinny wymieniać informacje dotyczące poszczególnych spraw, w przypadku gdy inne państwo członkowskie zwróci się ze stosownym wnioskiem i powinny przeprowadzić niezbędne postępowanie w celu uzyskania tych informacji. Standard „przewidywalnego związku” (ang. foreseeable relevance) ma zapewnić jak najszerszą wymianę informacji w sprawach podatkowych i jednocześnie precyzować, że państwa członkowskie nie mają prawa angażować się w tzw. fishing expeditions ani zwracać się o informacje, które nie są związane ze sprawami podatkowymi danego podatnika. Choć art. 20 niniejszej dyrektywy zawiera wymogi proceduralne, przepisy te należy interpretować liberalnie, tak aby nie utrudnić skutecznej wymiany informacji.

(10) Uznaje się, że obowiązkowa automatyczna wymiana informacji bez warunków wstępnych jest najskuteczniejszym środkiem usprawniającym prawidłowe naliczanie podatków w sytuacjach transgranicznych i najskuteczniejszym sposobem zwalczania oszustw. W tym celu należy zatem zastosować podejście stopniowe, zaczynając od automatycznej wymiany dostępnych informacji dotyczących pięciu kategorii i przeglądu stosownych przepisów po przedstawieniu sprawozdania przez Komisję.

(11) Należy również zintensyfikować i wspierać spontaniczną wymianę informacji między państwami członkowskimi.

(12) Należy ustanowić terminy, w jakich udziela się informacji na mocy niniejszej dyrektywy, tak aby zapewnić terminową, a dzięki temu skuteczną wymianę informacji.

(13) Ważne jest, aby urzędnicy administracji podatkowej jednego państwa członkowskiego mieli prawo przebywać na terytorium innego państwa członkowskiego.

(14) Ponieważ sytuacja podatkowa jednej lub większej liczby osób podlegających obowiązkowi podatkowemu, zamieszkałych lub mających siedzibę w różnych państwach członkowskich, jest często przedmiotem wspólnego lub uzupełniającego się zainteresowania, należy umożliwić przeprowadzanie równoczesnych kontroli tych osób przez dwa państwa członkowskie lub większą ich liczbę, za wzajemną zgodą i na zasadzie dobrowolności.

(15) Uwzględniając obowiązujący w niektórych państwach członkowskich wymóg doręczenia podatnikowi decyzji i środków dotyczących jego obowiązku podatkowego oraz wiążące się z tym trudności dla organów podatkowych, w tym również w przypadkach, kiedy podatnik przeniósł się do innego państwa członkowskiego, wskazane jest, aby organy podatkowe mogły w takich przypadkach zwrócić się o pomoc do właściwych organów państwa członkowskiego, do którego przeniósł się ten podatnik.

(16) Informacje zwrotne dotyczące przekazanych informacji będą stanowiły zachętę do współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi.

(17) Współpraca między państwami członkowskimi i Komisją jest niezbędna dla stałego badania procedur współpracy oraz wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk w omawianych dziedzinach.

(18) Dla skuteczności współpracy administracyjnej ważne jest, aby informacje i dokumenty otrzymane na mocy niniejszej dyrektywy mogły być również wykorzystane w państwie członkowskim, które je otrzymało, do innych celów, z zastrzeżeniem ograniczeń ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Ważne jest również, aby państwa członkowskie mogły, pod pewnymi warunkami, przekazywać te informacje państwu trzeciemu.

(19) Sytuacje, w których współpracujące państwo członkowskie może odmówić udzielenia informacji, powinny być wyraźnie określone i ograniczone, uwzględniając pewne interesy prywatne, które należy chronić, a także interes publiczny.

(20) Państwo członkowskie nie powinno jednak odmówić przekazania informacji dlatego, że nie ma w tym własnego interesu lub dlatego, że informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, pełnomocnika lub osoby działającej w charakterze przedstawiciela lub powiernika, lub dlatego, że dotyczą one udziałów własnościowych w jakiejś osobie.

(21) Niniejsza dyrektywa zawiera minimalne zasady i nie powinna zatem naruszać prawa państw członkowskich do nawiązywania szerszej współpracy z innymi państwami członkowskimi na mocy ich przepisów krajowych lub w ramach umów dwustronnych lub wielostronnych zawieranych z innymi państwami członkowskimi.

(22) Należy również wyjaśnić, że w przypadku gdy państwo członkowskie zapewnia państwu trzeciemu współpracę w szerszym zakresie niż przewidziano w niniejszej dyrektywie, nie powinno ono odmawiać tego rodzaju szerszej współpracy innym państwom członkowskim, które chcą nawiązać taką szerszą wzajemną współpracę.

(23) Wymiana informacji powinna odbywać się przy pomocy zestandaryzowanych formularzy, formatów i kanałów komunikacji.

(24) Należy dokonać oceny skuteczności współpracy administracyjnej, w szczególności na podstawie statystyk.

(25) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁴).

(26) Zgodnie z pkt 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa zachęca się państwa członkowskie do sporządzenia – na własne potrzeby i w interesie Unii – własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.

(27) Wszelka wymiana informacji, o której mowa w niniejszej dyrektywie, podlega przepisom wykonawczym do dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁵) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁶). Należy jednak rozważyć ograniczenie niektórych praw i obowiązków ustanowionych w dyrektywie 95/46/WE w celu zabezpieczenia interesów, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. e) tej dyrektywy. Ograniczenie takie jest konieczne i proporcjonalne ze względu na potencjalną utratę dochodów przez państwa członkowskie oraz na żywotne znaczenie informacji objętych niniejszą dyrektywą dla skutecznego zwalczania oszustw.

(28) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(29) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna między państwami członkowskimi służąca przezwyciężeniu negatywnych skutków rosnącej globalizacji na rynku wewnętrznym, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady i procedury, zgodnie z którymi państwa członkowskie współpracują ze sobą w celu wymiany informacji, które wydają się być istotne do celów stosowania i egzekwowania krajowych przepisów państw członkowskich dotyczących podatków, o których mowa w art. 2.

2. Niniejsza dyrektywa ustanawia również przepisy dotyczące wymiany informacji, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną, a także zasady i procedury, zgodnie z którymi państwa członkowskie i Komisja mają współpracować w sprawach dotyczących koordynacji i oceny.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na stosowanie w państwach członkowskich zasad dotyczących wzajemnej pomocy w sprawach karnych. Niniejsza dyrektywa pozostaje również bez uszczerbku dla spełniania wszelkich obowiązków państw członkowskich dotyczących szerszej współpracy administracyjnej wynikających z innych aktów prawnych, w tym umów dwustronnych lub wielostronnych.

Artykuł 2

Zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do wszystkich podatków każdego rodzaju pobieranych przez państwo członkowskie lub na jego rzecz, lub przez jednostki terytorialne lub administracyjne państwa członkowskiego, w tym także władze lokalne, lub na ich rzecz.

2. Niezależnie od ust. 1 niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do podatku od wartości dodanej i ceł ani do podatków akcyzowych objętych innymi przepisami unijnymi dotyczącymi współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi. Niniejsza dyrektywa nie ma również zastosowania do obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne należnych państwu członkowskiemu lub jednostkom jego podziału lub instytucjom ubezpieczenia społecznego ustanowionym na mocy prawa publicznego.

3. W żadnym przypadku podatki, o których mowa w ust. 1, nie obejmują:

a) opłat, takich jak opłaty za zaświadczenia i inne dokumenty wystawiane przez organy publiczne; lub

b) należności o charakterze umownym, takich jak wynagrodzenia za usługi użyteczności publicznej.

4. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do podatków, o których mowa w ust. 1, pobieranych na terytorium, do którego stosuje się Traktaty na mocy art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1) „właściwy organ” państwa członkowskiego oznacza organ wyznaczony jako taki przez to państwo członkowskie. Jeżeli zgodnie z niniejszą dyrektywą działa centralne biuro łącznikowe, łącznikowy organ administracyjny lub właściwy urzędnik, to są również uznawani za właściwy organ w drodze delegacji zgodnie z art. 4;

2) „centralne biuro łącznikowe” oznacza biuro wyznaczone jako takie, które jest odpowiedzialne głównie za kontakty z innymi państwami członkowskimi w dziedzinie współpracy administracyjnej;

3) „łącznikowy organ administracyjny” oznacza każde biuro inne niż centralne biuro łącznikowe, wyznaczone jako takie do prowadzenia bezpośredniej wymiany informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą;

4) „właściwy urzędnik” oznacza każdego urzędnika, który jest upoważniony do prowadzenia bezpośredniej wymiany informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą;

5) „organ wnioskujący” oznacza centralne biuro łącznikowe, łącznikowy organ administracyjny lub każdego właściwego urzędnika państwa członkowskiego, którzy zwracają się z wnioskiem o udzielenie pomocy w imieniu właściwego organu;

6) „organ współpracujący” oznacza centralne biuro łącznikowe, łącznikowy organ administracyjny lub każdego właściwego urzędnika państwa członkowskiego, którzy otrzymują wniosek o udzielenie pomocy w imieniu właściwego organu;

7) „postępowanie administracyjne” oznacza wszystkie kontrole, postępowania wyjaśniające oraz inne działania podejmowane przez państwa członkowskie w ramach wykonywania swoich obowiązków w celu zapewnienia właściwego stosowania przepisów podatkowych;

8) „wymiana informacji na wniosek” oznacza wymianę informacji na podstawie wniosku kierowanego w konkretnym przypadku przez wnioskujące państwo członkowskie do współpracującego państwa członkowskiego;

9) „wymiana automatyczna” oznacza:

a) [1] do celów art. 8 ust. 1 oraz art. 8a–8ad – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji innemu państwu członkowskiemu, bez uprzedniego wniosku, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. Do celów art. 8 ust. 1 odniesienie do dostępnych informacji dotyczy informacji zawartych w dokumentacji podatkowej państwa członkowskiego przekazującego informacje, które można wyszukiwać zgodnie z procedurami gromadzenia i przetwarzania informacji w tym państwie członkowskim;

b) do celów art. 8 ust. 3a – systematyczne przekazywanie odnośnemu państwu członkowskiemu rezydencji określonych z góry informacji na temat rezydentów innych państw członkowskich, bez uprzedniego wniosku, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu;

c) [2] do celów przepisów niniejszej dyrektywy innych niż przepisy art. 8 ust. 1 i 3a oraz art. 8a–8ad – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji przewidzianych w akapicie pierwszym lit. a) i b) niniejszego punktu.

W kontekście niniejszego artykułu, art. 8 ust. 3a, art. 8 ust. 7a, art. 21 ust. 2 oraz załącznika IV wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają takie samo znaczenie jak w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku I. W kontekście art. 21 ust. 5 oraz art. 25 ust. 3 i 4 wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają takie samo znaczenie jak w odpowiadających im definicjach zawartych w załącznikach I, V lub VI. W kontekście art. 8aa i załącznika III wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku III. W kontekście art. 8ac i załącznika V wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku V. W kontekście art. 8ad i załącznika VI wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku VI. [3]

10) „wymiana spontaniczna” oznacza nieregularne przekazywanie informacji innemu państwu członkowskiemu, w dowolnym momencie i bez uprzedniego wniosku;

11) „osoba” oznacza:

a) osobę fizyczną;

b) osobę prawną;

c) w przypadku gdy przewidują to obowiązujące przepisy, stowarzyszenie osób uznane za mające zdolność do czynności prawnych, lecz nieposiadające statusu osoby prawnej; lub

d) każde inne konstrukcje prawne dowolnego rodzaju i postaci, niezależnie od tego, czy posiadają one osobowość prawną, będące w posiadaniu aktywów lub zarządzające aktywami, które, wraz z dochodem z nich pochodzącym, podlegają któremukolwiek z podatków objętych zakresem niniejszej dyrektywy;

12) „drogą elektroniczną” oznacza przy użyciu sprzętu elektronicznego do przetwarzania, w tym kompresji cyfrowej, oraz przechowywania danych, z wykorzystaniem transmisji kablowej, radiowej, technologii optycznych lub innych środków elektromagnetycznych;

13) „sieć CCN” oznacza wspólną platformę opartą na wspólnej sieci łączności (CCN), stworzoną przez Unię na potrzeby wszystkich transmisji dokonywanych drogą elektroniczną między właściwymi organami w obszarze ceł i podatków;

14) „interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym” oznacza każdą umowę, komunikat lub każdy inny instrument lub inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawane, zmieniane lub odnawiane w kontekście kontroli podatkowej, która spełnia następujące warunki:

a) jest wydawana, zmieniana lub odnawiana przez rząd lub organ podatkowy państwa członkowskiego lub jednostki terytorialne lub administracyjne państwa członkowskiego, w tym organy samorządowe, lub w imieniu tych podmiotów, bez względu na to, czy zostanie faktycznie wykorzystana;

b) jest wydawana, zmieniana lub odnawiana w odniesieniu do konkretnej osoby lub grupy osób, a ta osoba lub grupa osób mają prawo na niej polegać;

c) dotyczy interpretacji lub stosowania przepisu prawnego lub administracyjnego dotyczącego stosowania lub egzekwowania przepisów krajowych odnoszących się do podatków danego państwa członkowskiego lub jego jednostek terytorialnych lub administracyjnych, w tym organów samorządowych;

d) [4] dotyczy transakcji transgranicznej lub tego, czy działalność prowadzona przez osobę w innej jurysdykcji prowadzi, czy nie prowadzi do ustanowienia stałego zakładu, lub tego, czy osoba fizyczna jest, czy nie jest rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim wydającym interpretację indywidualną; oraz

e) jest sporządzana przed dokonaniem transakcji lub prowadzeniem działalności w innej jurysdykcji, w przypadku gdy te transakcje lub działalność mogą potencjalnie prowadzić do ustanowienia stałego zakładu, lub przed złożeniem deklaracji podatkowej obejmującej okres, w którym dana transakcja lub seria transakcji lub działalność miały miejsce.

Transakcja transgraniczna może obejmować, między innymi, dokonywanie inwestycji, dostawę towarów, świadczenie usług, udostępnienie finansowania bądź wykorzystanie rzeczowych aktywów trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, i nie musi bezpośrednio dotyczyć osoby otrzymującej interpretację indywidualną o wymiarze transgranicznym;

15) „uprzednie porozumienie cenowe” oznacza każdą umowę, komunikat lub każdy inny instrument lub inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawane, zmieniane lub odnawiane w kontekście kontroli podatkowej, które spełnia następujące warunki:

a) jest wydawane, zmieniane lub odnawiane przez rząd lub organ podatkowy co najmniej jednego państwa członkowskiego, włączając w to wszelkie jednostki terytorialne lub administracyjne państwa członkowskiego, w tym organy samorządowe, lub w imieniu tych podmiotów, bez względu na to, czy zostanie faktycznie wykorzystane;

b) jest wydawane, zmieniane lub odnawiane w odniesieniu do konkretnej osoby lub grupy osób, a ta osoba lub grupa osób mają prawo na nim polegać; oraz

c) przed dokonaniem transakcji transgranicznych między przedsiębiorstwami powiązanymi określa odpowiedni zbiór kryteriów ustalenia cen transferowych na potrzeby tych transakcji lub określa przypisanie zysków do stałego zakładu.

Przedsiębiorstwa są przedsiębiorstwami powiązanymi, jeżeli jedno przedsiębiorstwo bezpośrednio lub pośrednio uczestniczy w zarządzaniu drugim przedsiębiorstwem, sprawowaniu nad nim kontroli lub bezpośrednio lub pośrednio posiada udział w kapitale drugiego przedsiębiorstwa lub jeżeli te same osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczą w zarządzaniu tymi przedsiębiorstwami, sprawowaniu nad nimi kontroli lub bezpośrednio lub pośrednio posiadają udział w kapitale tych przedsiębiorstw.

Ceny transferowe są to ceny, po jakich przedsiębiorstwo przekazuje przedsiębiorstwom powiązanym towary fizyczne oraz wartości niematerialne i prawne lub po jakich świadczy usługi na rzecz tych przedsiębiorstw; termin „ustalanie cen transferowych” należy rozumieć analogicznie;

16) do celów pkt 14 „transakcja transgraniczna” oznacza transakcję lub serię transakcji, w przypadku których:

a) nie wszystkie ze stron transakcji lub serii transakcji są rezydentami do celów podatkowych państwa członkowskiego wydającego, zmieniającego lub odnawiającego interpretację indywidualną o wymiarze transgranicznym;

b) którakolwiek ze stron transakcji lub serii transakcji jest jednocześnie rezydentem do celów podatkowych więcej niż jednej jurysdykcji;

c) jedna ze stron transakcji lub serii transakcji prowadzi działalność gospodarczą w innej jurysdykcji za pośrednictwem stałego zakładu, a transakcja lub seria transakcji stanowi część lub całość działalności gospodarczej stałego zakładu. Transakcja transgraniczna lub seria transakcji transgranicznych obejmuje również uzgodnienia dokonane przez daną osobę w odniesieniu do działalności gospodarczej, którą osoba ta prowadzi w innej jurysdykcji za pośrednictwem stałego zakładu; lub

d) takie transakcje lub serie transakcji mają skutki transgraniczne.

Do celów pkt 15 „transakcja transgraniczna” oznacza transakcję lub serię transakcji, w których uczestniczą przedsiębiorstwa powiązane, z których nie wszystkie są rezydentami do celów podatkowych na terytorium jednej jurysdykcji, lub transakcję lub serię transakcji mające skutki transgraniczne;

17) do celów pkt 15 i 16 „przedsiębiorstwo” oznacza dowolną formę prowadzenia działalności gospodarczej.

18) „uzgodnienie transgraniczne” oznacza uzgodnienie, które dotyczy więcej niż jednego państwa członkowskiego albo państwa członkowskiego i państwa trzeciego, jeżeli spełniony jest co najmniej jeden z poniższych warunków:

a) nie wszyscy uczestnicy uzgodnienia są rezydentami do celów podatkowych tej samej jurysdykcji;

b) co najmniej jeden uczestnik uzgodnienia jest jednocześnie rezydentem do celów podatkowych więcej niż jednej jurysdykcji;

c) co najmniej jeden uczestnik uzgodnienia prowadzi działalność w innej jurysdykcji za pośrednictwem stałego zakładu zlokalizowanego w tej jurysdykcji, a uzgodnienie stanowi część lub całość działalności gospodarczej tego stałego zakładu;

d) co najmniej jeden uczestnik uzgodnienia prowadzi działalność w innej jurysdykcji nie będąc jej rezydentem do celów podatkowych ani nie posiadając stałego zakładu zlokalizowanego w tej jurysdykcji;

e) takie uzgodnienie może mieć wpływ na automatyczną wymianę informacji lub na wskazanie własności rzeczywistej.

Do celów pkt 18–25 niniejszego artykułu, art. 8ab i załącznika IV, uzgodnienie oznacza również szereg uzgodnień. Uzgodnienie może obejmować więcej niż jeden etap lub więcej niż jedną część.

19) „podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne” oznacza dowolne uzgodnienie transgraniczne, które charakteryzuje się co najmniej jedną z cech rozpoznawczych określonych w załączniku IV;

20) „cecha rozpoznawcza” oznacza typową właściwość lub typowy element uzgodnienia transgranicznego, wymienione w załączniku IV, które wskazują na potencjalne zagrożenie unikaniem opodatkowania;

21) „pośrednik” oznacza osobę, która opracowuje, wprowadza do obrotu, organizuje lub udostępnia do wdrożenia podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne lub zarządza wdrażaniem takiego uzgodnienia.

Termin ten obejmuje również osobę, która, uwzględniając odpowiednie fakty i okoliczności i w oparciu o dostępne informacje i właściwą wiedzę fachową i orientację wymagane do świadczenia takich usług, zdaje sobie sprawę lub można racjonalnie oczekiwać, że zdaje sobie sprawę, że podjęła się udzielić, bezpośrednio lub za pośrednictwem innych osób, pomocy, wsparcia lub porad dotyczących opracowywania, wprowadzania do obrotu, organizowania, udostępniania do wdrożenia lub nadzorowania wdrożenia podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego. Każdej osobie musi przysługiwać prawo do udowodnienia, że nie zdawała sobie sprawy lub że nie można było racjonalnie oczekiwać, by zdawała sobie sprawę, że jest zaangażowana w podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne. w tym celu taka osoba może powołać się na wszystkie stosowne fakty i okoliczności, a także dostępne informacje i swoją odpowiednią wiedzę fachową i orientację.

Aby zostać uznaną za pośrednika, dana osoba musi spełnić co najmniej jeden z następujących warunków dodatkowych:

a) być rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim;

b) posiadać stały zakład w państwie członkowskim, za którego pośrednictwem świadczone są usługi dotyczące uzgodnienia;

c) być zarejestrowana w państwie członkowskim lub podlegać przepisom prawa państwa członkowskiego;

d) być zarejestrowana w stowarzyszeniu zawodowym związanym z usługami prawnymi, podatkowymi lub doradczymi w państwie członkowskim;

22) „właściwy podatnik” oznacza osobę, której udostępniono do wdrożenia podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne lub która jest gotowa wdrożyć podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne lub dokonała pierwszej czynności służącej wdrożeniu takiego uzgodnienia;

23) do celów art. 8ab „przedsiębiorstwo powiązane” oznacza osobę, która jest powiązana z inną osobą w co najmniej jeden z następujących sposobów:

a) dana osoba uczestniczy w zarządzaniu inną osobą i jest w stanie wywierać znaczący wpływ na tę inną osobę;

b) dana osoba uczestniczy w sprawowaniu kontroli nad inną osobą poprzez udział kapitałowy, który uprawnia do ponad 25 % praw głosu;

c) dana osoba posiada udział w kapitale innej osoby poprzez prawo własności – bezpośrednio lub pośrednio – ponad 25 % kapitału;

d) dana osoba jest uprawniona do co najmniej 25 % zysków innej osoby.

Jeśli w zarządzaniu, kontroli, kapitale lub zyskach tej samej osoby uczestniczy, zgodnie z lit. a)–d), więcej niż jedna osoba, wszystkie takie osoby są uznawane za przedsiębiorstwa powiązane.

Jeżeli te same osoby uczestniczą w zarządzaniu lub kontroli lub posiadają udział w kapitale lub zyskach, zgodnie z lit. a)–d), więcej niż jednej osoby, wszystkie takie osoby są uznawane za przedsiębiorstwa powiązane.

Do celów niniejszego punktu osoba, która działa wspólnie z inną osobą w odniesieniu do praw głosu lub własności kapitału podmiotu, jest traktowana jako osoba dysponująca prawami głosu w tym podmiocie lub udziałem w kapitale tego podmiotu, które należą do tej drugiej osoby.

W przypadku udziału pośredniego spełnienie wymogów określonych w lit. c) ustala się, mnożąc wysokości udziału na kolejnych poziomach. Uznaje się, że osoba posiadająca ponad 50 % praw głosu posiada 100 % tych praw.

Osobę fizyczną, jej współmałżonka oraz wstępnych lub zstępnych w linii prostej traktuje się jako pojedynczą osobę;

24) „uzgodnienie standaryzowane” oznacza uzgodnienie transgraniczne, które jest opracowane, wprowadzone do obrotu, gotowe do wdrożenia lub udostępnione do wdrożenia bez potrzeby znacznego dostosowania do potrzeb osoby z niego korzystającej;

25) „uzgodnienie opracowane na zamówienie” oznacza każde uzgodnienie transgraniczne, które nie jest uzgodnieniem standaryzowanym;

26) „wspólne kontrole” oznaczają postępowanie administracyjne prowadzone wspólnie przez właściwe organy co najmniej dwóch państw członkowskich i dotyczące co najmniej jednej osoby będącej przedmiotem wspólnego lub uzupełniającego zainteresowania właściwych organów tych państw członkowskich;

27) „naruszenie ochrony danych” oznacza naruszenie bezpieczeństwa prowadzące do zniszczenia, utraty, zmiany lub jakiegokolwiek incydentu polegającego na niewłaściwym lub nieuprawnionym dostępie, ujawnieniu lub wykorzystaniu informacji, w tym – choć nie tylko – w odniesieniu do danych osobowych przekazywanych, przechowywanych lub w inny sposób przetwarzanych, na skutek umyślnego działania niezgodnego z prawem, zaniedbania lub wypadków. Naruszenie ochrony danych może dotyczyć poufności, dostępności i integralności danych.

28) [5] „dochody z dywidend niepowierniczych” oznaczają dywidendy lub inne dochody traktowane jak dywidendy w państwie członkowskim płatnika, wpłacone lub uznane na poczet rachunku innego niż 'rachunek powierniczy' zdefiniowany w załączniku I sekcja VIII część C pkt 3;

29) [6] „ubezpieczenia na życie nieobjęte innymi unijnymi instrumentami prawnymi dotyczącymi wymiany informacji i innymi podobnymi środkami” oznaczają 'umowy ubezpieczenia', inne niż 'pieniężne umowy ubezpieczenia' podlegające zgłaszaniu na mocy załącznika I sekcja I, w sytuacji gdy świadczenia z tytułu umów są wypłacane w przypadku śmierci posiadacza polisy ubezpieczeniowej;

30) [7] „adres rozproszonego rejestru” oznacza adres rozproszonego rejestru, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1114 (⁷);

31) [8] „klient” oznacza, na potrzeby art. 8ab, pośrednika lub odpowiedniego podatnika, który otrzymuje usługi, w tym pomoc, doradztwo, porady lub wskazówki, od pośrednika objętego obowiązkiem zachowania prawniczej tajemnicy zawodowej w odniesieniu do podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego.

Artykuł 4

Organizacja

1. W terminie jednego miesiąca od dnia 11 marca 2011 r. każde z państw członkowskich przekazuje Komisji informacje na temat swoich organów właściwych do celów niniejszej dyrektywy oraz niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich zmianach w tym zakresie.

Komisja udostępnia te informacje pozostałym państwom członkowskim i publikuje wykaz organów państw członkowskich w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Właściwy organ wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe. Właściwy organ jest odpowiedzialny za poinformowanie o tym Komisji i pozostałych państw członkowskich.

Centralne biuro łącznikowe może być również wyznaczone jako organ odpowiedzialny za kontakty z Komisją. Właściwy organ jest odpowiedzialny za poinformowanie o tym Komisji.

3. Właściwy organ każdego z państw członkowskich może wyznaczyć łącznikowe organy administracyjne, posiadające kompetencje przyznane zgodnie z jego przepisami krajowymi lub polityką krajową. Centralne biuro łącznikowe jest odpowiedzialne za aktualizowanie wykazu łącznikowych organów administracyjnych i udostępnianie go centralnym biurom łącznikowym w innych zainteresowanych państwach członkowskich oraz Komisji.

4. Właściwy organ każdego z państw członkowskich może wyznaczyć właściwych urzędników. Centralne biuro łącznikowe jest odpowiedzialne za aktualizowanie wykazu właściwych urzędników i udostępnianie go centralnym biurom łącznikowym w innych zainteresowanych państwach członkowskich oraz Komisji.

5. Urzędników uczestniczących we współpracy administracyjnej zgodnie z niniejszą dyrektywą uznaje się w każdym przypadku za właściwych w tym celu, zgodnie z warunkami ustalonymi przez właściwe organy.

6. Jeżeli łącznikowy organ administracyjny lub właściwy urzędnik przesyłają lub otrzymują wniosek o współpracę lub odpowiedź na taki wniosek, informują centralne biuro łącznikowe w swoim państwie członkowskim zgodnie z procedurami określonymi przez to państwo członkowskie.

7. W przypadku gdy łącznikowy organ administracyjny lub właściwy urzędnik otrzymują wniosek o współpracę wymagający działania, które znajduje się poza obszarem kompetencji przyznanych im zgodnie z przepisami krajowymi lub polityką krajową ich państwa członkowskiego, niezwłocznie przekazują taki wniosek do centralnego biura łącznikowego w swoim państwie członkowskim oraz informują o tym organ wnioskujący. W takim przypadku okres ustanowiony w art. 7 rozpoczyna się z dniem następującym po dniu, w którym wniosek o współpracę został przekazany do centralnego biura łącznikowego.

ROZDZIAŁ II

WYMIANA INFORMACJI

SEKCJA I

Wymiana informacji na wniosek

Artykuł 5

Procedura wymiany informacji na wniosek

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje temu pierwszemu wszelkie informacje, o których mowa w art. 1 ust. 1, znajdujące się w jego posiadaniu lub uzyskane przez niego w wyniku postępowania administracyjnego.

Artykuł 5a

Przewidywalny związek

1. Na potrzeby wniosku, o którym mowa w art. 5, informacje, których dotyczy wniosek, mają przewidywalny związek, jeżeli w momencie składania wniosku, organ wnioskujący uważa, że zgodnie z jego prawem krajowym zasadne jest uznanie, że informacje, których dotyczy wniosek, będą istotne dla spraw podatkowych jednego lub kilku podatników, niezależnie od tego, czy identyfikuje się ich po imieniu i nazwisku/nazwie, czy w inny sposób, oraz że będą miały znaczenie do celów dochodzenia.

2. W celu wykazania przewidywalnego związku informacji, których dotyczy wniosek, organ wnioskujący przekazuje organowi współpracującemu co najmniej następujące informacje:

a) cel podatkowy, dla którego złożono wniosek o udzielenie informacji; oraz

b) wyszczególnienie informacji wymaganych przez administrację do celów stosowania lub egzekwowania prawa krajowego wnioskującego organu.

3. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w art. 5, dotyczy grupy podatników, których nie można zidentyfikować indywidualnie, organ wnioskujący przekazuje organowi współpracującemu co najmniej następujące informacje:

a) szczegółowy opis grupy;

b) wyjaśnienie mającego zastosowanie prawa oraz faktów, na podstawie których istnieją podstawy, by sądzić, że podatnicy należący do grupy nie zastosowali się do obowiązującego prawa;

c) wyjaśnienie, w jaki sposób informacje, których dotyczy wniosek, miałyby pomóc w ustaleniu, czy podatnicy należący do grupy zastosowali się do obowiązujących przepisów prawa; oraz

d) w stosownych przypadkach – fakty i okoliczności związane z udziałem osoby trzeciej, która aktywnie przyczyniła się do potencjalnego niezgodnego z obowiązującym prawem działania podatników należących do grupy.

Artykuł 6

Postępowania administracyjne

1. Organ współpracujący organizuje przeprowadzenie wszelkich postępowań administracyjnych niezbędnych do uzyskania informacji, o których mowa w art. 5.

2. Wniosek, o którym mowa w art. 5, może zawierać uzasadniony wniosek o przeprowadzenie postępowania administracyjnego. Jeżeli organ współpracujący jest zdania, że postępowanie administracyjne nie jest konieczne, niezwłocznie informuje organ wnioskujący o przyczynach swojej decyzji.

3. W celu uzyskania informacji, których dotyczy wniosek, lub przeprowadzenia postępowania administracyjnego, którego dotyczy wniosek, organ współpracujący postępuje według tych samych procedur, które stosowałby, działając z własnej inicjatywy lub na wniosek innego organu w swoim państwie członkowskim.

4. Jeżeli organ wnioskujący wyraźnie się o to zwróci, organ współpracujący udostępnia oryginały dokumentów, pod warunkiem że nie jest to sprzeczne z przepisami obowiązującymi w państwie członkowskim organu współpracującego.

Artykuł 7

Terminy

1. Organ współpracujący udziela informacji, o których mowa w art. 5, najszybciej jak to możliwe, lecz nie później niż trzy miesiące od daty otrzymania wniosku. Jednak w przypadku gdy organ współpracujący nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na wniosek w stosownym terminie, informuje on organ wnioskujący natychmiast, a w każdym przypadku w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wniosku, o powodach uniemożliwiających dotrzymanie terminu oraz o spodziewanym terminie udzielenia odpowiedzi. Termin nie może być dłuższy niż sześć miesięcy od daty otrzymania wniosku.

Jednak w przypadku gdy organ współpracujący posiada już te informacje, są one przekazywane w ciągu dwóch miesięcy od tej daty.

2. W niektórych szczególnych przypadkach organ współpracujący i organ wnioskujący mogą uzgodnić terminy inne niż te przewidziane w ust. 1.

3. Organ współpracujący natychmiast, a w każdym przypadku nie później niż w terminie siedmiu dni roboczych od otrzymania wniosku, potwierdza organowi wnioskującemu otrzymanie wniosku, o ile to możliwe drogą elektroniczną.

4. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący w ciągu jednego miesiąca od otrzymania wniosku o ewentualnych brakach we wniosku i ewentualnie wymaganych dodatkowych informacjach. W takim przypadku okresy przewidziane w ust. 1 rozpoczynają się z dniem następującym po dniu, w którym organ współpracujący otrzymał potrzebne dodatkowe informacje.

5. (uchylony)

6. W przypadku gdy organ współpracujący nie posiada informacji, których dotyczy wniosek, i nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na wniosek o informacje lub odmawia udzielenia odpowiedzi z przyczyn przewidzianych w art. 17, natychmiast, a w każdym przypadku w ciągu jednego miesiąca od otrzymania wniosku informuje organ wnioskujący o przyczynach nieudzielenia odpowiedzi.

SEKCJA II

Obowiązkowa automatyczna wymiana informacji

Artykuł 8

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji

1. [9] Właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazuje – w drodze wymiany automatycznej – właściwemu organowi dowolnego z pozostałych państw członkowskich wszelkie informacje, którymi dysponuje w odniesieniu do rezydentów tego innego państwa członkowskiego, dotyczące następujących szczególnych kategorii dochodu i kapitału, zgodnie z ich interpretacją na mocy krajowych przepisów państwa członkowskiego przekazującego informacje:

a) dochody z zatrudnienia;

b) wynagrodzenia dyrektorów;

c) dochody z ubezpieczeń na życie nieobjęte innymi unijnymi instrumentami prawnymi dotyczącymi wymiany informacji i innymi podobnymi środkami;

d) świadczenia emerytalne i rentowe;

e) własność nieruchomości i dochody z tego tytułu;

f) należności licencyjne;

g) dochody z dywidend niepowierniczych inne niż dochody z dywidend zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 4, 5 lub 6 dyrektywy Rady 2011/96/UE (⁸).

W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2024 r. lub później państwa członkowskie starają się uwzględnić w przekazywanych informacjach, o których mowa w akapicie pierwszym, numer identyfikacji podatkowej (NIP) rezydentów wydawany przez państwo członkowskie zamieszkania.

Każdego roku państwa członkowskie informują Komisję o co najmniej dwóch kategoriach dochodów i kapitału wymienionych w akapicie pierwszym, w odniesieniu do których przekazują one informacje dotyczące rezydentów innego państwa członkowskiego.

2. Przed dniem 1 stycznia 2024 r. państwa członkowskie informują Komisję o co najmniej czterech kategoriach wymienionych w akapicie pierwszym ust. 1, w odniesieniu do których właściwy organ każdego państwa członkowskiego przekazuje w drodze wymiany automatycznej właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich informacje dotyczące rezydentów tego innego państwa członkowskiego. Takie informacje dotyczą okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2025 r. lub później.

Przed dniem 1 stycznia 2026 r. państwa członkowskie informują Komisję o co najmniej pięciu kategoriach wymienionych w ust. 1 akapit pierwszy, w odniesieniu do których właściwy organ każdego państwa członkowskiego przekazuje w drodze wymiany automatycznej właściwemu organowi dowolnego z pozostałych państw członkowskich informacje dotyczące rezydentów tego innego państwa członkowskiego. Informacje te dotyczą okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2026 r. lub później. [10]

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może poinformować właściwy organ któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich o tym, że nie chce otrzymywać informacji na temat jednej lub większej liczby kategorii dochodu i kapitału, o których mowa w ust. 1. Informuje o tym również Komisję.

3a. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zobowiązania swoich 'raportujących instytucji finansowych' do wykonywania zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności zawartych w załącznikach I i II oraz do zapewnienia skutecznego wdrożenia i przestrzegania tych zasad zgodnie z załącznikiem I sekcja IX.

Na mocy mających zastosowanie zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności zawartych w załącznikach I i II właściwy organ każdego państwa członkowskiego w drodze automatycznej wymiany i w terminie określonym w ust. 6 lit. b) przekazuje właściwemu organowi każdego innego państwa członkowskiego następujące informacje odnoszące się do okresów rozliczeniowych począwszy of dnia 1 stycznia 2016 r. i dotyczące 'rachunku raportowanego':

a) imię i nazwisko/nazwę, adres, numer(-y) identyfikacyjne podatnika ('NIP') oraz datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej 'osoby raportowanej', która jest 'posiadaczem rachunku', a w przypadku jakiegokolwiek 'podmiotu', który jest 'posiadaczem rachunku' i który — po zastosowaniu zasad należytej staranności zgodnych z załącznikami — zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' — nazwę, adres i numer(-y) 'NIP' tego 'podmiotu' oraz imię i nazwisko, adres, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby raportowanej'

b) numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru);

c) nazwę i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) 'raportującej instytucji finansowej'

d) saldo rachunku lub wartość (w tym, w przypadku 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' — 'wartość pieniężną' lub wartość wykupu) ustaloną na koniec odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego lub — jeżeli rachunek został zamknięty w ciągu danego roku lub okresu — informację o jego zamknięciu;

e) w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku powierniczego':

(i) łączną kwotę brutto odsetek, łączną kwotę brutto dywidend oraz łączną kwotę brutto innych dochodów osiągniętych w związku z aktywami posiadanymi na rachunku, w każdym przypadku wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku (lub w związku z tym rachunkiem) w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

(ii) łączną kwotę brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia 'aktywów finansowych' wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do których to aktywów 'raportująca instytucja finansowa' działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel działający na rzecz 'posiadacza rachunku'

f) w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku depozytowego' — łączną kwotę brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

g) w przypadku jakiegokolwiek rachunku, który nie został opisany w lit. e) lub f) — łączną kwotę brutto wpłaconą lub uznaną na rzecz 'posiadacza rachunku' w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku 'raportująca instytucja finansowa' działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączną kwotę jakichkolwiek kwot umorzeń dokonanych na rzecz 'posiadacza rachunku' w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

Do celów wymiany informacji na mocy niniejszego ustępu, o ile nie przewidziano inaczej w niniejszym ustępie ani w załącznikach, kwotę i charakterystykę płatności dokonanych w odniesieniu do 'rachunku raportowanego' określa się zgodnie z prawodawstwem krajowym państwa członkowskiego, które przekazuje informacje.

Akapity pierwszy i drugi niniejszego ustępu są nadrzędne względem ust. 1 lit. c) lub jakiegokolwiek innego unijnego instrumentu prawnego, w tym dyrektywy Rady 2003/48/WE (⁹), w zakresie, w jakim odnośna wymiana informacja wchodziłaby w zakres stosowania ust. 1 lit. c) lub jakiegokolwiek innego unijnego instrumentu prawnego, w tym dyrektywy 2003/48/WE.

4. (skreślony).

5. (skreślony).

6. Przekazywanie informacji odbywa się następująco:

a) w przypadku kategorii określonych w ust. 1 informacje przekazywane są co najmniej raz w roku, w terminie sześciu miesięcy od zakończenia w danym państwie członkowskim roku podatkowego, w którym informacje stały się dostępne;

b) w przypadku informacji określonych w ust. 3a informacje przekazywane są raz w roku, w terminie dziewięciu miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, do którego dane informacje się odnoszą.

7. Przed datami, o których mowa w art. 29 ust. 1, Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2, praktyczne ustalenia dotyczące automatycznej wymiany informacji.

7a. [11] Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty i rachunki, które mają być traktowane, odpowiednio, jako 'nieraportujące instytucje finansowe' i 'rachunki wyłączone', spełniały wszystkie wymogi wymienione w załączniku I sekcja VIII część B pkt 1 lit. c) oraz w załączniku I sekcja VIII część C pkt 17 lit. g), w szczególności wymóg, aby status 'instytucji finansowej' jako 'nieraportującej instytucji finansowej' lub status rachunku jako 'rachunku wyłączonego' nie zagroziły realizacji celów niniejszej dyrektywy.

8. W przypadku gdy państwa członkowskie w umowach dwustronnych lub wielostronnych, które zawierają z innymi państwami członkowskimi, uzgadniają automatyczną wymianę informacji na temat dodatkowych kategorii dochodu i kapitału, informują o tych umowach Komisję, która udostępnia te umowy wszystkim pozostałym państwom członkowskim.

Artykuł 8a

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych

1. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym wydano, zmieniono lub odnowiono interpretację indywidualną o wymiarze transgranicznym lub uprzednie porozumienie cenowe po dniu 31 grudnia 2016 r., przekazuje w drodze automatycznej wymiany informacje na ten temat właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich oraz Komisji Europejskiej, przestrzegając ograniczeń wymienionych w ust. 8 niniejszego artykułu, zgodnie z mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi przyjętymi na mocy art. 21.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego, zgodnie z mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi przyjętymi na mocy art. 21, przekazuje również właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich oraz Komisji Europejskiej, przestrzegając ograniczeń wymienionych w ust. 8b niniejszego artykułu, informacje dotyczące interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych, które zostały wydane, zmienione lub odnowione w okresie rozpoczynającym się pięć lat przed dniem 1 stycznia 2017 r.

Jeżeli interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym oraz uprzednie porozumienia cenowe zostały wydane, zmienione lub odnowione między dniem 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2013 r., dotyczące ich informacje przekazywane są pod warunkiem że te interpretacje i porozumienia są nadal ważne w dniu 1 stycznia 2014 r.

Jeżeli interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym oraz uprzednie porozumienia cenowe zostały wydane, zmienione lub odnowione między dniem 1 stycznia 2014 r. a 31 grudnia 2016 r., dotyczące ich informacje są przekazywane bez względu na to, czy te interpretacje i porozumienia są nadal ważne.

Państwa członkowskie mogą wyłączyć z obowiązku przekazywania, o którym mowa w niniejszym ustępie, informacje dotyczące interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych wydanych, zmienionych lub odnowionych przed dniem 1 kwietnia 2016 r. w odniesieniu do konkretnej osoby lub grupy osób – z wyłączeniem osób prowadzących głównie działalność finansową lub inwestycyjną – których roczne przychody netto ze sprzedaży, zdefiniowane w art. 2 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (¹⁰), w ujęciu grupowym wynoszą mniej niż 40 000 000 EUR (lub równoważna kwota w jakiejkolwiek innej walucie) w roku podatkowym poprzedzającym datę wydania, zmiany lub odnowienia tych interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych.

3. Z zakresu automatycznej wymiany informacji na mocy niniejszego artykułu wyłącza się dwustronne lub wielostronne uprzednie porozumienia cenowe z państwami trzecimi, jeżeli międzynarodowa umowa podatkowa, na mocy której wynegocjowano dane uprzednie porozumienie cenowe, nie zezwala na jego ujawnienie stronom trzecim. Takie dwustronne lub wielostronne uprzednie porozumienia cenowe będą przedmiotem wymiany na mocy art. 9, jeżeli międzynarodowa umowa podatkowa, na mocy której wynegocjowano dane uprzednie porozumienie cenowe, zezwala na jego ujawnienie, a właściwy organ państwa trzeciego wyrazi zgodę na ujawnienie tej informacji.

Jednakże w przypadkach gdy dwustronne lub wielostronne uprzednie porozumienia cenowe są wyłączone z zakresu automatycznej wymiany informacji na mocy zdania pierwszego akapitu pierwszego niniejszego ustępu, dokonuje się w to miejsce– na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu – wymiany informacji określonych w ust. 6 niniejszego artykułu, o których mowa we wniosku będącym podstawą wydania takich dwustronnych lub wielostronnych uprzednich porozumień cenowych.

4. [12] Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku, gdy interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym dotyczy wyłącznie spraw podatkowych osoby fizycznej lub osób fizycznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy taka interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym została wydana, zmieniona lub odnowiona po dniu 1 stycznia 2026 r. oraz gdy:

a) kwota transakcji lub serii transakcji będących przedmiotem interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym przekracza 1 500 000 EUR (lub równoważną kwotę w dowolnej innej walucie), o ile kwota taka jest w danej interpretacji indywidualnej podana; lub

b) interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym określa, czy dana osoba jest rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim wydającym daną interpretację.

Do celów akapitu pierwszego lit. a) i bez uszczerbku dla kwoty, o której mowa w interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym, w przypadku serii transakcji dotyczących różnych towarów, usług lub aktywów kwota podana w danej interpretacji indywidualnej obejmuje całkowitą wartość bazową. Kwot nie sumuje się, jeżeli te same towary, usługi lub aktywa są przedmiotem kilkukrotnej transakcji.

Niezależnie od akapitu pierwszego lit. b) wymiana informacji na temat interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym dotyczących osób fizycznych nie obejmuje takich interpretacji dotyczących opodatkowania u źródła w odniesieniu do dochodów nierezydentów z tytułu zatrudnienia, wynagrodzeń dyrektorów lub świadczeń emerytalnych i rentowych.

5. Wymiana informacji odbywa się następująco:

a) w przypadku informacji wymienianych na mocy ust. 1 – bezzwłocznie po wydaniu, zmianie lub odnowieniu interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym lub uprzednich porozumień cenowych i najpóźniej w terminie trzech miesięcy od zakończenia półrocza kalendarzowego, w którym interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym lub uprzednie porozumienia cenowe zostały wydane, zmienione lub odnowione;

b) w przypadku informacji wymienianych na mocy ust. 2: przed dniem 1 stycznia 2018 r.

6. Informacje, które państwo członkowskie jest zobowiązane przekazywać na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, obejmują następujące elementy:

a) [13] dane identyfikacyjne osoby, innej niż osoba fizyczna – z wyjątkiem przypadków gdy interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym dotyczy osoby fizycznej i jest przekazywana zgodnie z ust. 1 i 4 – a w stosownych przypadkach również grupy osób, do której ona należy;

b) streszczenie interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego, w tym opis stosownej działalności gospodarczej lub transakcji lub serii transakcji, oraz wszelkie inne informacje, które mogłyby pomóc właściwemu organowi w ocenie potencjalnego ryzyka podatkowego, nie prowadząc do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub do ujawnienia informacji, które byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym;

c) daty wydania, zmiany lub odnowienia interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego;

d) datę rozpoczęcia okresu ważności interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego, o ile jest ona określona;

e) datę zakończenia okresu ważności interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego, o ile jest ona określona;

f) rodzaj interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego;

g) kwotę transakcji lub serii transakcji będących przedmiotem interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego, o ile kwota ta jest w nich podana;

h) w przypadku uprzedniego porozumienia cenowego – opis zbioru kryteriów stosowanych do ustalenia cen transferowych lub samą cenę transferową;

i) w przypadku uprzedniego porozumienia cenowego – określenie metody zastosowanej do ustalenia cen transferowych lub samą cenę transferową;

j) określenie ewentualnych innych państw członkowskich, których mogą dotyczyć interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym lub uprzednie porozumienie cenowe;

k) [14] dane identyfikacyjne wszelkich osób, innych niż osoby fizyczne – z wyjątkiem przypadków gdy interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym dotyczy osoby fizycznej i jest przekazywana zgodnie z ust. 1 i 4 – w ewentualnych innych państwach członkowskich, na które to osoby interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym lub uprzednie porozumienie cenowe mogą mieć wpływ (ze wskazaniem państwa członkowskiego, z którym powiązana jest każda taka osoba); oraz

l) wskazanie, czy podstawą przekazywanych informacji jest sama interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym lub samo uprzednie porozumienie cenowe, czy też wniosek, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi niniejszego artykułu.

7. W celu ułatwienia wymiany informacji, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje ustalenia praktyczne niezbędne do wprowadzenia w życie przepisów niniejszego artykułu, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w ust. 6 niniejszego artykułu, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza przewidzianego w art. 20 ust. 5.

8. Informacje określone w ust. 6 lit. a), b), h) i k) niniejszego artykułu nie są przekazywane Komisji Europejskiej.

9. Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich określonych na mocy ust. 6 lit. j) niezwłocznie, a w każdym razie nie później niż w ciągu siedmiu dni roboczych, potwierdzają – o ile to możliwe drogą elektroniczną – odbiór informacji właściwemu organowi, który je przekazał. Środek ten ma zastosowanie do czasu uzyskania zdolności operacyjnej przez bazę danych, o której mowa w art. 21 ust. 5.

10. Państwa członkowskie mogą, zgodnie z art. 5 i z uwzględnieniem art. 21 ust. 4, zwrócić się o dodatkowe informacje, w tym o pełny tekst interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym lub uprzedniego porozumienia cenowego.

Artykuł 8aa

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji dotyczących sprawozdania według krajów

1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zobowiązania 'jednostki dominującej najwyższego szczebla' 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych', która jest rezydentem do celów podatkowych na jego terytorium, lub każdego innego 'podmiotu raportującego' w rozumieniu załącznika III sekcja II, do przedstawiania sprawozdania według krajów w odniesieniu do jej 'sprawozdawczego roku podatkowego' w terminie 12 miesięcy od ostatniego dnia 'sprawozdawczego roku podatkowego' danej 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych', zgodnie z załącznikiem III sekcja II.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego, które otrzymało sprawozdanie według krajów zgodnie z ust. 1, ma obowiązek przekazać to sprawozdanie – w drodze wymiany automatycznej i w terminie określonym w ust. 4 – każdemu państwu członkowskiemu, w którym – jak wynika z informacji zawartych w sprawozdaniu według krajów – rezydentem do celów podatkowych jest co najmniej jeden 'podmiot wchodzący w skład' 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych', do której należy 'podmiot raportujący', lub w którym podlega opodatkowaniu działalność gospodarcza prowadzona przez jego stały zakład.

3. Sprawozdanie według krajów zawiera następujące informacje w odniesieniu do 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych':

a) zagregowane dane dotyczące wysokości osiągniętych przychodów, zysku (straty) przed opodatkowaniem, zapłaconego podatku dochodowego, należnego podatku dochodowego, kapitału podstawowego, niepodzielonego zysku z lat ubiegłych, liczby pracowników i aktywów rzeczowych innych niż środki pieniężne lub ich ekwiwalenty, w odniesieniu do każdej jurysdykcji, w której 'grupa przedsiębiorstw wielonarodowych' prowadzi działalność;

b) dane identyfikujące każdy 'podmiot wchodzący w skład' 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych', obejmujące nazwę jurysdykcji, w której podmiot ten ma rezydencję podatkową, oraz nazwę jurysdykcji, zgodnie z której prawem został utworzony, jeśli jest ona inna niż jego jurysdykcja podatkowa, a także charakter głównego przedmiotu działalności prowadzonej przez ten 'podmiot wchodzący w skład grupy'.

4. Informacje są przekazywane w terminie 15 miesięcy od ostatniego dnia 'roku podatkowego' 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych', której dotyczy dane sprawozdanie według krajów. Pierwsze sprawozdanie według krajów podlegające przekazaniu obejmuje 'rok podatkowy' 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych' rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2016 r. lub po tej dacie; przekazanie to powinno nastąpić w ciągu 18 miesięcy po ostatnim dniu tego 'roku podatkowego'.

Artykuł 8ab

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji na temat podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych

1. Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu nałożenia na pośredników obowiązku przekazywania właściwym organom informacji, które są im znane lub które są w ich posiadaniu lub pod ich kontrolą, dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych, w ciągu 30 dni, licząc od:

a) następnego dnia po udostępnieniu do wdrożenia danego podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego; lub

b) następnego dnia po przygotowaniu do wdrożenia danego podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego; lub

c) daty dokonania pierwszej czynności służącej wdrożeniu podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Niezależnie od akapitu pierwszego, pośrednicy, o których mowa w art. 3 pkt 21 akapit drugi, są także zobowiązani do przekazywania informacji w ciągu 30 dni, licząc od następnego dnia po udzieleniu, bezpośrednio lub za pośrednictwem innych osób, pomocy, wsparcia lub porady.

2. W przypadku uzgodnień standaryzowanych państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki w celu nałożenia na pośredników obowiązku składania co 3 miesiące okresowej aktualizacji zgłoszenia zawierającej nowe informacje podlegające zgłoszeniu, o których mowa w ust. 14 lit. a), d), g) i h), które stały się dostępne od czasu poprzedniego zgłoszenia.

3. Jeśli pośrednik jest zobowiązany do przekazywania informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych właściwym organom w więcej niż jednym państwie członkowskim, takie informacje są przekazywane jedynie w państwie członkowskim, które widnieje wyżej na poniższej liście:

a) w państwie członkowskim, w którym pośrednik jest rezydentem do celów podatkowych;

b) w państwie członkowskim, w którym pośrednik ma stały zakład, za pośrednictwem którego świadczy usługi w odniesieniu do uzgodnienia;

c) w państwie członkowskim, w którym pośrednik jest zarejestrowany lub którego przepisom prawa podlega;

d) w państwie członkowskim, w którym pośrednik jest zarejestrowany w stowarzyszeniu zawodowym związanym z usługami prawnymi, doradztwa podatkowego lub doradczymi.

4. W przypadku gdy zgodnie z ust. 3 pośrednik jest zobowiązany do dokonania zgłoszeń organom kilku państw, jest on zwolniony z przekazywania informacji, jeśli dysponuje dowodem, zgodnie z prawem krajowym, że te same informacje zostały już przekazane w innym państwie członkowskim.

5. Każde państwo członkowskie może przyjąć niezbędne środki w celu zapewnienia pośrednikom prawa do zwolnienia z obowiązku przekazywania informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych, jeżeli taki obowiązek zgłoszenia stanowiłby naruszenie prawniczej tajemnicy zawodowej na mocy prawa krajowego tego państwa członkowskiego. W takich okolicznościach każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu zobowiązania każdego z pośredników, który otrzymał zwolnienie, do bezzwłocznego powiadomienia swojego klienta, jeżeli ten klient jest pośrednikiem, lub, w przypadku braku takiego pośrednika, jeżeli ten klient jest właściwym podatnikiem, o ciążących na kliencie obowiązkach zgłoszenia na mocy ust. 6. [15]

Pośrednicy mogą być uprawnieni do zwolnienia z obowiązku określonego w akapicie pierwszym jedynie w zakresie, w jakim działają w granicach odpowiednich przepisów krajowych dotyczących ich zawodów.

6. Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, by w przypadku braku pośrednika lub gdy pośrednik powiadamia właściwego podatnika lub innego pośrednika o zastosowaniu zwolnienia na mocy ust. 5, obowiązek przekazywania informacji dotyczących podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego spoczywał na tym innym powiadomionym pośredniku lub, w przypadku braku takiego pośrednika, na właściwym podatniku.

7. Właściwy podatnik, na którym spoczywa obowiązek zgłoszenia, przekazuje informacje w terminie 30 dni, licząc od następnego dnia po udostępnieniu danego podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego temu właściwemu podatnikowi do wdrożenia lub przygotowaniu takiego uzgodnienia do wdrożenia przez tego właściwego podatnika, lub po dokonaniu pierwszej czynności służącej wdrożeniu takiego uzgodnienia w odniesieniu do tego właściwego podatnika, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Jeżeli właściwy podatnik jest zobowiązany do przekazywania informacji dotyczących podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego właściwym organom w więcej niż jednym państwie członkowskim, takie informacje są przekazywane jedynie w państwie członkowskim, które widnieje wyżej na poniższej liście:

a) w państwie członkowskim, w którym właściwy podatnik jest rezydentem do celów podatkowych;

b) w państwie członkowskim, w którym właściwy podatnik posiada stały zakład, który korzysta z uzgodnienia;

c) w państwie członkowskim, w którym właściwy podatnik uzyskuje dochód lub generuje zyski, mimo że dany właściwy podatnik nie jest rezydentem do celów podatkowych ani nie posiada stałego zakładu w żadnym państwie członkowskim;

d) w państwie członkowskim, w którym właściwy podatnik prowadzi działalność, mimo że dany właściwy podatnik nie jest rezydentem do celów podatkowych ani nie posiada stałego zakładu w żadnym państwie członkowskim.

8. W przypadku gdy zgodnie z ust. 7 właściwy podatnik jest zobowiązany do dokonania zgłoszeń organom kilku państw, jest on zwolniony z przekazywania informacji, jeśli dysponuje dowodem, zgodnie z prawem krajowym, że te same informacje zostały już przekazane w innym państwie członkowskim.

9. Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, by w przypadku gdy istnieje więcej niż jeden pośrednik, obowiązek przekazania informacji dotyczących podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego spoczywał na wszystkich pośrednikach zaangażowanych w to samo podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne.

Dany pośrednik jest zwolniony z przekazywania informacji tylko w zakresie, w jakim dysponuje dowodem, zgodnie z prawem krajowym, że te same informacje, o których mowa w ust. 14, zostały już przekazane przez innego pośrednika.

10. Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, by w przypadku gdy obowiązek zgłoszenia spoczywa na właściwym podatniku i gdy istnieje więcej niż jeden właściwy podatnik, właściwym podatnikiem, który przekazuje informacje zgodnie z ust. 6, był podatnik, który widnieje wyżej na poniższej liście:

a) właściwy podatnik, który uzgodnił podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne z pośrednikiem;

b) właściwy podatnik, który zarządza wdrożeniem uzgodnienia.

Każdy właściwy pośrednik jest zwolniony z przekazywania informacji tylko w zakresie, w jakim dysponuje dowodem, zgodnie z prawem krajowym, że te same informacje, o których mowa w ust. 14, zostały już przekazane przez innego właściwego podatnika.

11. Każde państwo członkowskie może przyjąć niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, by każdy właściwy podatnik przekazywał informacje o stosowaniu przez siebie uzgodnienia administracji podatkowej w każdym roku, w którym zastosował uzgodnienie.

12. Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu zobowiązania pośredników i właściwych podatników do przekazywania informacji na temat podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego, w odniesieniu do którego dokonano pierwszej czynności służącej jego wdrożeniu w okresie między dniem 25 czerwca 2018 r. a dniem 30 czerwca 2020 r. Pośrednicy i właściwi podatnicy, w stosownym przypadkach, przekazują informacje o tych podlegających zgłoszeniu uzgodnieniach transgranicznych do dnia 31 sierpnia 2020 r.

13. Właściwy organ państwa członkowskiego, któremu przekazano informacje zgodnie z ust. 1–12 niniejszego artykułu, w drodze automatycznej wymiany przekazuje informacje określone w ust. 14 niniejszego artykułu właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich zgodnie z ustaleniami praktycznymi przyjętymi na mocy art. 21.

14. Informacje, które właściwy organ państwa członkowskiego jest zobowiązany przekazywać na mocy ust. 13, zawierają w zależności od przypadku:

a) [16] dane identyfikacyjne pośredników – innych niż pośrednicy zwolnieni z obowiązku zgłoszenia ze względu na prawniczą tajemnicę zawodową na mocy ust. 5 – i właściwych podatników, w tym ich nazwę lub imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych), rezydencję do celów podatkowych, numer 'NIP' oraz, w stosownych przypadkach, dane osób będących przedsiębiorstwami powiązanymi z właściwym podatnikiem;

b) informacje o cechach rozpoznawczych określonych w załączniku IV, które sprawiają, że dane uzgodnienie transgraniczne podlega zgłoszeniu;

c) [17] streszczenie treści podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego, w tym wskazanie nazwy, pod jaką to uzgodnienie funkcjonuje, jeżeli taka istnieje, oraz opis stosownych uzgodnień, oraz wszelkie inne informacje, które mogłyby pomóc właściwemu organowi w ocenie potencjalnego ryzyka podatkowego, nie prowadząc do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub do ujawnienia informacji, które byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym;

d) dzień, w którym została lub zostanie dokonana pierwsza czynność służąca wdrożeniu podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego;

e) informacje o przepisach krajowych, które stanowią podstawę podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego;

f) wartość podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego;

g) określenie państwa członkowskiego właściwego podatnika lub właściwych podatników lub wszelkich pozostałych państw członkowskich, których może dotyczyć podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne;

h) określenie każdej innej osoby w państwie członkowskim, na którą to osobę podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne może mieć wpływ, wraz ze wskazaniem państwa członkowskiego, z którym powiązana jest taka osoba.

15. Brak reakcji ze strony administracji podatkowej na dane podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne nie oznacza zaaprobowania ważności lub sposobu opodatkowania tego uzgodnienia.

16. W celu ułatwienia wymiany informacji, o których mowa w ust. 13 niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje ustalenia praktyczne niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w ust. 14 niniejszego artykułu, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza przewidzianego w art. 20 ust. 5.

17. Komisja nie ma dostępu do informacji, o których mowa w ust. 14 lit. a), c) i h).

18. Automatyczna wymiana informacji odbywa się w ciągu jednego miesiąca od końca kwartału, w którym te informacje przekazano. Pierwsze informacje zostaną przekazane do dnia 31 października 2020 r.

Artykuł 8ac

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji przekazywanych przez 'operatorów platform'

1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zobowiązania 'raportujących operatorów platform' do spełniania procedur należytej staranności i wypełniania obowiązków sprawozdawczych określonych w załączniku V sekcje II i III. Każde państwo członkowskie zapewnia również skuteczne wdrożenie i przestrzeganie tych środków zgodnie z załącznikiem V sekcja IV.

2. Zgodnie z mającymi zastosowanie procedurami należytej staranności i obowiązkami sprawozdawczymi, o których mowa w załączniku V sekcje II i III, właściwy organ państwa członkowskiego, gdy miała miejsce sprawozdawczość zgodnie z ust. 1, w drodze wymiany automatycznej i w terminie określonym w ust. 3 przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego, którego rezydentem jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu' zgodnie z załącznikiem V sekcja II część D, oraz – jeżeli 'sprzedawca podlegający raportowaniu' świadczy usługi najmu nieruchomości – w każdym przypadku właściwemu organowi, w którym zlokalizowana jest nieruchomość, następujące informacje odnoszące się do każdego 'sprzedawcy podlegającemu raportowaniu':

a) nazwę, adres siedziby statutowej i numer 'NIP' oraz, w stosownych przypadkach, indywidualny numer identyfikacyjny, nadany zgodnie z ust. 4 akapit pierwszy, 'raportującego operatora platformy', a także nazwę 'platformy' lub nazwy 'platform', w odniesieniu do których 'raportujący operator platformy' dokonuje zgłoszenia;

b) imię i nazwisko 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' będącego osobą fizyczną oraz nazwę prawną 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' będącego 'podmiotem';

c) 'główny adres';

d) każdy numer 'NIP' sprzedawcy podlegającego raportowaniu, w tym każde państwo członkowskie wydania, lub, w przypadku braku numeru 'NIP', miejsce urodzenia 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' będącego osobą fizyczną;

e) numer w rejestrze gospodarczym 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' będącego 'podmiotem';

f) numer identyfikacyjny VAT 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu', jeżeli numer taki jest dostępny;

g) data urodzenia 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' będącego osobą fizyczną;

h) 'identyfikator rachunku finansowego', na który wpłacane jest 'wynagrodzenie' lub na poczet którego jest ono uznawane, jeżeli jest on dostępny dla 'raportującego operatora platformy' i jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, którego rezydentem jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu' w rozumieniu załącznika V sekcja II część D, nie powiadomił właściwych organów wszystkich pozostałych państw członkowskich o tym, że nie zamierza korzystać w tym celu z 'identyfikatora rachunku finansowego';

i) jeżeli jego imię i nazwisko/nazwa są inne niż imię i nazwisko/nazwa 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' – oprócz 'identyfikatora rachunku finansowego' – imię i nazwisko/nazwa posiadacza rachunku finansowego, na który wpłacane jest 'wynagrodzenie' lub na poczet którego jest ono uznawane, w zakresie dostępnym dla 'raportującego operatora platformy', a także wszelkie inne informacje finansowe umożliwiające identyfikację dostępne dla 'raportującego operatora platformy' w odniesieniu do tego posiadacza rachunku;

j) każde państwo członkowskie, którego rezydentem jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu' zgodnie z załącznikiem V sekcja II część D;

k) łączne 'wynagrodzenie' wypłacone lub uznane w ciągu każdego kwartału 'okresu sprawozdawczego' oraz liczba 'stosownych czynności', z tytułu których 'wynagrodzenie' to zostało wypłacone lub uznane;

l) wszelkie składki, prowizje lub podatki zatrzymane lub pobrane przez 'raportującego operatora platformy' w każdym kwartale 'okresu sprawozdawczego';

m) [18] identyfikator 'usługi identyfikacyjnej' i państwo członkowskie wydania, jeżeli 'raportujący operator platformy' polega na bezpośrednim potwierdzeniu tożsamości i rezydencji 'sprzedawcy' za pośrednictwem 'usługi identyfikacyjnej' udostępnionej przez państwo członkowskie lub Unię w celu ustalenia tożsamości i rezydencji podatkowej 'sprzedawcy'; w takich przypadkach nie jest konieczne przekazywanie państwu członkowskiemu wydania identyfikatora 'usługi identyfikacyjnej' informacji, o których mowa w lit. c)–g).

Jeżeli 'sprzedawca podlegający raportowaniu' świadczy usługi w zakresie najmu nieruchomości, przekazuje się następujące dodatkowe informacje:

a) adres każdej 'grupy obiektów najmu' określony na podstawie procedur opisanych w załączniku V sekcja II część E oraz odnośny numer wpisu do księgi wieczystej lub jego odpowiednik zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym znajduje się dana nieruchomość, jeżeli taki numer istnieje;

b) łączne 'wynagrodzenie' wypłacone lub uznane w ciągu każdego kwartału 'okresu sprawozdawczego' oraz liczba 'stosownych czynności' w odniesieniu do każdej 'grupy obiektów najmu';

c) w stosownych przypadkach – liczba dni, przez które każda 'grupa obiektów najmu' była wynajmowana w 'okresie sprawozdawczym', oraz rodzaj każdej 'grupy obiektów najmu'.

3. Przekazanie informacji zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu odbywa się przy użyciu standardowego formatu elektronicznego, o którym mowa w art. 20 ust. 4, w terminie dwóch miesięcy od zakończenia 'okresu sprawozdawczego', którego dotyczą obowiązki sprawozdawcze mające zastosowanie do 'raportującego operatora platformy'. Pierwsze informacje muszą zostać przekazane za 'okresy sprawozdawcze' począwszy od dnia 1 stycznia 2023 r.

4. W celu wywiązania się z obowiązków sprawozdawczych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu każde państwo członkowskie określa niezbędne zasady, aby nałożyć na 'raportującego operatora platformy' w rozumieniu załącznika V sekcja I część A pkt 4 lit. b) wymóg rejestracji w Unii. Właściwy organ państwa członkowskiego rejestracji nadaje takiemu 'raportującemu operatorowi platformy' indywidualny numer identyfikacyjny.

Państwa członkowskie określają zasady, na mocy których 'raportujący operator platformy' może wybrać rejestrację u właściwego organu jednego państwa członkowskiego zgodnie z zasadami opisanymi w załączniku V sekcja IV część F. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu nałożenia wymogu, zgodnie z którym 'raportujący operator platformy' w rozumieniu załącznika V sekcja I część A pkt 4 lit. b), którego rejestracja została cofnięta zgodnie z załącznikiem V sekcja IV część F pkt 7, będzie mógł zarejestrować się ponownie, jedynie pod warunkiem przedstawienia organom zainteresowanego państwa członkowskiego odpowiednich gwarancji w odniesieniu do swojego zobowiązania do przestrzegania obowiązków sprawozdawczych w Unii, w tym wszelkich zaległych niewypełnionych obowiązków sprawozdawczych.

Komisja czyni – w drodze aktów wykonawczych – ustalenia praktyczne niezbędne do rejestracji i identyfikacji 'raportującego operatora platformy'. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

5. Jeżeli 'operatora platformy' uznaje się za 'wyłączonego operatora platformy', właściwy organ państwa członkowskiego, któremu przedstawiono stosowne informacje zgodnie z załącznikiem V sekcja I część A pkt 3, powiadamia odpowiednio właściwe organy wszystkich pozostałych państw członkowskich, w tym również o ewentualnych późniejszych zmianach.

6. Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja ustanowi centralny rejestr, w którym rejestrowane będą informacje podlegające powiadomieniu zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu oraz przekazywane zgodnie z załącznikiem V sekcja IV część F pkt 2. Centralny rejestr jest dostępny dla właściwych organów wszystkich państw członkowskich.

7. Na uzasadniony wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisja w drodze aktów wykonawczych określa, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy umowy między właściwymi organami zainteresowanego państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, są – w rozumieniu załącznika V sekcja I część A pkt 7 – równoważne z informacjami określonymi w załączniku V sekcja III część B. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Państwo członkowskie wnioskujące o zastosowanie środka, o którym mowa w akapicie pierwszym, przesyła Komisji uzasadniony wniosek.

Jeżeli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku, kontaktuje się z zainteresowanym państwem członkowskim w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku i precyzuje, jakie dodatkowe informacje są wymagane. Kiedy Komisja posiada już wszystkie niezbędne informacje w terminie jednego miesiąca powiadamia o tym wnioskujące państwo członkowskie i przekazuje stosowne informacje komitetowi, o którym mowa w art. 26 ust. 2.

Działając z własnej inicjatywy, Komisja przyjmuje akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, dopiero po zawarciu przez państwo członkowskie z jurysdykcją spoza Unii umowy między właściwymi organami, która wymaga automatycznej wymiany informacji na temat sprzedawców uzyskujących dochód z działalności ułatwianej przez 'platformy'.

Przy ustalaniu, czy informacje są równoważne w rozumieniu akapitu pierwszego w odniesieniu do 'stosownej czynności', Komisja należycie uwzględnia stopień, w jakim system, na którym opierają się takie informacje, odpowiada systemowi określonemu w załączniku V, w szczególności w odniesieniu do:

(i) definicji 'raportującego operatora platformy', 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu', 'stosownej czynności';

(ii) procedur mających zastosowanie do celów identyfikacji 'sprzedawców podlegających raportowaniu';

(iii) obowiązków sprawozdawczych; oraz

(iv) zasad i procedur administracyjnych, jakie mają wdrożyć jurysdykcje spoza Unii, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych w tym systemie procedur należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych.

Ta sama procedura ma zastosowanie do stwierdzenia, że dane informacje nie są już równoważne.

Artykuł 8ad

Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji przekazywanych przez 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów'

[19] 1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zobowiązania 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' do wypełniania obowiązków sprawozdawczych i spełniania procedur należytej staranności określonych odpowiednio w załączniku VI sekcje II i III. Każde państwo członkowskie zapewnia również skuteczne wdrożenie i przestrzeganie takich środków, zgodnie z załącznikiem VI sekcja V.

2. Zgodnie z mającymi zastosowanie obowiązkami sprawozdawczymi i procedurami należytej staranności określonymi odpowiednio w załączniku VI sekcje II i III, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma miejsce sprawozdawczość, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w drodze automatycznej wymiany i w terminie określonym w ust. 6 niniejszego artykułu, przekazuje właściwym organom zainteresowanych państw członkowskich informacje określone w ust. 3 niniejszego artykułu zgodnie z ustaleniami praktycznymi przyjętymi na podstawie art. 21.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego przekazuje następujące informacje odnośnie do każdej 'osoby raportowanej':

a) imię i nazwisko lub nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz, w przypadku osoby fizycznej, datę i miejsce urodzenia każdego 'użytkownika raportowanego', a w przypadku dowolnego 'podmiotu', który – po zastosowaniu procedur należytej staranności określonych w załączniku VI sekcja III – zostanie zidentyfikowany jako posiadający co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' – nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji oraz numer(-y) 'NIP''podmiotu', a także imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby kontrolującej' ten 'podmiot' będącej 'osobą raportowaną', jak również rolę lub role, na podstawie których każda taka 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą' ten 'podmiot';

niezależnie od akapitu pierwszego niniejszej litery, w przypadku gdy 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' polega na bezpośrednim potwierdzeniu tożsamości i rezydencji 'osoby raportowanej' za pośrednictwem 'usługi identyfikacyjnej' udostępnionej przez państwo członkowskie lub Unię w celu ustalenia tożsamości i rezydencji podatkowej 'osoby raportowanej', informacje przekazywane państwu członkowskiemu wydania identyfikatora 'usługi identyfikacyjnej' dotyczące 'osoby raportowanej' obejmują imię i nazwisko, identyfikator 'usługi identyfikacyjnej' i państwo członkowskie wydania, jak również rolę lub role na podstawie których każda taka 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą' ten 'podmiot';

b) imię i nazwisko lub nazwę, adres, numer 'NIP' i, jeśli jest dostępny, indywidualny numer identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 7, oraz globalny identyfikator osoby prawnej 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów';

c) w odniesieniu do każdego rodzaju 'raportowanego kryptoaktywa', w przypadku którego 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' w ciągu odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego przeprowadził 'raportowane transakcje', w stosownych przypadkach:

(i) pełną nazwę rodzaju 'raportowanego kryptoaktywa';

(ii) łączną kwotę wpłaconą brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w odniesieniu do przypadków nabycia za 'walutę fiat';

(iii) łączną otrzymaną kwotę brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami zbycia za 'walutę fiat';

(iv) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami nabycia za inne 'raportowane kryptoaktywa';

(v) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami zbycia za inne 'raportowane kryptoaktywa';

(vi) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych detalicznych transakcji płatniczych';

(vii) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', w odniesieniu do 'transferów' do 'użytkownika raportowanego' nieobjętych ppkt (ii) oraz (iv);

(viii) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', w odniesieniu do 'transferów' dokonanych przez 'użytkownika raportowanego' nieobjętych ppkt (iii), (v) oraz (vi); oraz

(ix) łączną rzeczywistą wartość rynkową, a także łączną liczbę jednostek 'transferów' dokonanych przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' na adresy rozproszonego rejestru, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2023/1114, co do których nie ma informacji, jakoby były powiązane z dostawcą usług w zakresie wirtualnych aktywów lub instytucją finansową.

Na potrzeby lit. c) ppkt (ii) oraz (iii) kwotę wpłaconą lub otrzymaną zgłasza się w tej 'walucie fiat', w której ją wpłacono lub otrzymano. Jeżeli kwoty te wpłacono lub otrzymano w wielu 'walutach fiat', zgłasza się je w jednej 'walucie fiat' przeliczonej podczas każdej 'raportowanej transakcji' w sposób konsekwentnie stosowany przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów'.

Na potrzeby lit. c) ppkt (iv)–(ix) rzeczywistą wartość rynkową określa się i zgłasza w jednej 'walucie fiat', wycenianej podczas każdej 'raportowanej transakcji' w sposób konsekwentnie stosowany przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów'.

W przekazywanych informacjach podaje się 'walutę fiat', w której zgłaszana jest każda kwota.

4. W celu ułatwienia wymiany informacji, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje niezbędne ustalenia praktyczne, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w tym ustępie, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza elektronicznego przewidzianego w art. 20 ust. 5. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

5. Komisja nie ma dostępu do informacji, o których mowa w ust. 3 lit. a) i b).

6. Przekazanie informacji zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu odbywa się przy użyciu standardowego formularza elektronicznego, o którym mowa w art. 20 ust. 5, w terminie dziewięciu miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczą obowiązki sprawozdawcze mające zastosowanie do 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów'. Pierwsze informacje za odnośny rok kalendarzowy lub inny odpowiedni okres sprawozdawczy przekazuje się od dnia 1 stycznia 2026 r.

7. W celu wypełnienia obowiązków sprawozdawczych zgodnie z ust. 1 każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne przepisy, w ramach których nakłada na 'operatora kryptoaktywów' obowiązek rejestracji w Unii. Właściwy organ państwa członkowskiego rejestracji przydziela takiemu 'operatorowi kryptoaktywów' indywidualny numer identyfikacyjny.

Państwa członkowskie przyjmują przepisy, zgodnie z którymi 'operator kryptoaktywów' dokonuje rejestracji u właściwego organu jednego państwa członkowskiego w myśl zasad opisanych w załączniku VI sekcja V część F.

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby 'operator kryptoaktywów', którego rejestrację cofnięto zgodnie z załącznikiem VI sekcja V część F pkt 7, mógł zarejestrować się ponownie jedynie pod warunkiem przedstawienia organom zainteresowanego państwa członkowskiego odpowiednich gwarancji w odniesieniu do swojego zobowiązania do przestrzegania obowiązków sprawozdawczych w Unii, w tym wszelkich zaległych niewypełnionych obowiązków sprawozdawczych.

8. Ust. 7 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do 'dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część B pkt 1.

9. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – ustalenia praktyczne i techniczne niezbędne do rejestracji i identyfikacji 'operatorów kryptoaktywów'. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

10. Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja utworzy rejestr 'operatorów kryptoaktywów', w którym rejestrowane będą informacje podlegające przekazywaniu zgodnie z załącznikiem VI sekcja V część F pkt 2. Ten rejestr 'operatorów kryptoaktywów' będzie dostępny dla właściwych organów wszystkich państw członkowskich.

11. Na uzasadniony wniosek dowolnego państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy umowy między właściwymi organami zainteresowanego państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, odpowiadają informacjom określonym w załączniku VI sekcja II część B, w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część F pkt 5. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Państwo członkowskie wnoszące o zastosowanie środka, o którym mowa w akapicie pierwszym, przesyła Komisji uzasadniony wniosek.

Jeżeli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku, kontaktuje się z zainteresowanym państwem członkowskim w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku i precyzuje, jakie dodatkowe informacje są wymagane. Kiedy Komisja posiada już wszystkie niezbędne informacje, w terminie jednego miesiąca powiadamia o tym wnoszące państwo członkowskie i przekazuje stosowne informacje komitetowi, o którym mowa w art. 26 ust. 1.

Komisja, działając z własnej inicjatywy, przyjmuje akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie w odniesieniu do zawartej przez państwo członkowskie umowy między właściwymi organami z jurysdykcją spoza Unii, która to umowa wymaga automatycznej wymiany informacji na temat osoby fizycznej lub 'podmiotu' będących klientami 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' na potrzeby przeprowadzania 'raportowanych transakcji'.

Przy stwierdzaniu, czy informacje są odpowiadające – w rozumieniu akapitu pierwszego – w odniesieniu do 'raportowanych transakcji', Komisja należycie uwzględnia zakres, w jakim system, na którym opierają się takie informacje, odpowiada systemowi określonemu w załączniku VI, w szczególności w odniesieniu do:

a) definicji 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', 'użytkownika raportowanego' oraz 'raportowanej transakcji';

b) procedur mających zastosowanie w celu identyfikacji 'użytkowników raportowanych';

c) obowiązków sprawozdawczych;

d) zasad i procedur administracyjnych, jakie mają wdrożyć jurysdykcje spoza Unii, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych w tym systemie procedur należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych.

Procedura, o której mowa w niniejszym ustępie, ma także zastosowanie do stwierdzania, że dane informacje nie są już odpowiadające w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część F pkt 5.

12. Niezależnie od ust. 11, w przypadku gdy międzynarodowy standard sprawozdawczości i automatycznej wymiany informacji o kryptoaktywach określono jako standard minimalny lub równoważny, nie jest już wymagane stwierdzenie przez Komisję w drodze aktów wykonawczych, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy tego standardu i umowy między właściwymi organami zawartej przez zainteresowane państwo członkowskie lub zainteresowane państwa członkowskie z jurysdykcją spoza Unii, są odpowiadające. Informacje te uznaje się za odpowiadające informacjom wymaganym na mocy niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że wszystkie zainteresowane państwa członkowskie zawarły z jurysdykcją spoza Unii umowę między właściwymi organami, na mocy której wymagana jest automatyczna wymiana informacji dotyczących osoby fizycznej lub 'podmiotu' będących klientem 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' do celów przeprowadzania 'raportowanych transakcji'. Odpowiadające przepisy zawarte w niniejszym artykule oraz w załączniku VI nie mają już zastosowania do takich celów.

Artykuł 8b

Statystyki dotyczące automatycznej wymiany informacji

1. Państwa członkowskie co roku przekazują Komisji statystyki dotyczące wolumenu automatycznej wymiany informacji na podstawie art. 8 ust. 1 i 3a, art. 8aa i 8ac oraz informacje dotyczące administracyjnych oraz innych odnośnych kosztów i korzyści związanych z dokonaną wymianą informacji oraz informacje na temat wszelkich potencjalnych zmian, zarówno dla administracji podatkowych, jak i osób trzecich.

2. (uchylony)

SEKCJA III

Spontaniczna wymiana informacji

Artykuł 9

Zakres i warunki spontanicznej wymiany informacji

1. Właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazuje właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych zainteresowanych państw członkowskich informacje, o których mowa w art. 1 ust. 1, w każdym z następujących przypadków:

a) właściwy organ jednego państwa członkowskiego ma podstawy, aby przypuszczać, że może dojść do strat podatkowych w innym państwie członkowskim;

b) osoba podlegająca obowiązkowi podatkowemu uzyskuje obniżkę podatku lub zwolnienie z podatku w jednym państwie członkowskim, co byłoby podstawą do podwyższenia podatku lub powstania obowiązku podatkowego w innym państwie członkowskim;

c) kontakty gospodarcze między osobą podlegającą obowiązkowi podatkowemu w jednym państwie członkowskim a osobą podlegającą obowiązkowi podatkowemu w innym państwie członkowskim są prowadzone w co najmniej jednym kraju w taki sposób, że może to doprowadzić do oszczędności podatkowych w jednym z tych państw członkowskich lub w drugim lub w obydwu z nich;

d) właściwy organ państwa członkowskiego ma podstawy, aby przypuszczać, że oszczędność podatkowa może wynikać z fikcyjnych transferów zysków wewnątrz grupy przedsiębiorstw;

e) informacje przekazane jednemu państwu członkowskiemu przez właściwy organ innego państwa członkowskiego umożliwiły uzyskanie informacji, które mogą być istotne do określenia obowiązku podatkowego w tym drugim państwie członkowskim.

2. Właściwe organy każdego z państw członkowskich mogą przekazywać, w ramach spontanicznej wymiany, właściwym organom pozostałych państw członkowskich wszelkie znane im informacje, które mogą być przydatne właściwym organom pozostałych państw członkowskich.

Artykuł 10

Terminy

1. Właściwy organ, któremu udostępniono informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1, przekazuje te informacje właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych zainteresowanych państw członkowskich najszybciej jak to możliwe i nie później niż w terminie jednego miesiąca od momentu uzyskania dostępu do tych informacji.

2. Właściwy organ, któremu przekazano informacje zgodnie z art. 9, natychmiast, a w każdym przypadku nie później niż w terminie siedmiu dni roboczych, potwierdza właściwemu organowi, który przekazał informacje, ich otrzymanie, o ile to możliwe drogą elektroniczną.

ROZDZIAŁ III

INNE FORMY WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

SEKCJA I

Obecność w urzędach administracyjnych oraz udział w postępowaniu administracyjnym

Artykuł 11

Zakres i warunki

1. W celu wymiany informacji, o których mowa w art. 1 ust. 1, właściwy organ państwa członkowskiego może wystąpić z wnioskiem do właściwego organu innego państwa członkowskiego, aby urzędnicy upoważnieni przez wnioskujące państwo członkowskie mogli zgodnie z ustaleniami proceduralnymi określonymi przez państwo członkowskie, do którego kierowany jest wniosek:

a) przebywać w urzędach, w których wykonują swoje obowiązki organy administracyjne współpracującego państwa członkowskiego;

b) być obecni podczas postępowań administracyjnych prowadzonych na terytorium współpracującego państwa członkowskiego;

c) w stosownych przypadkach, uczestniczyć w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez współpracujące państwo członkowskie za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji.

Organ współpracujący odpowiada na wniosek złożony zgodnie z akapitem pierwszym w terminie 60 dni od otrzymania wniosku, potwierdzając organowi wnioskującemu swoją zgodę lub informując go o swojej uzasadnionej odmowie.

Jeżeli informacje, których dotyczy wniosek, zawarte są w dokumentach, do których mają dostęp urzędnicy organu współpracującego, urzędnicy organu wnioskującego otrzymują kopie tych dokumentów.

2. W przypadku gdy urzędnicy organu wnioskującego są obecni podczas postępowania administracyjnego lub uczestniczą w postępowaniu administracyjnym za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji, mogą oni przesłuchiwać osoby fizyczne i analizować dokumentację, zgodnie z ustaleniami proceduralnymi określonymi przez współpracujące państwo członkowskie.

Każda odmowa ze strony osoby, w stosunku do której prowadzone jest dochodzenie, zastosowania się do środków kontrolnych urzędników organu wnioskującego traktowana jest przez organ współpracujący jak odmowa w stosunku do jego własnych urzędników.

3. Urzędnicy upoważnieni przez wnioskujące państwo członkowskie, którzy przebywają w innym państwie członkowskim zgodnie z ust. 1, muszą zawsze być w stanie przedstawić pisemne upoważnienie potwierdzające ich tożsamość oraz pełnioną funkcję urzędową.

SEKCJA II

Kontrole jednoczesne

Artykuł 12

Kontrole jednoczesne

1. W przypadku gdy co najmniej dwa państwa członkowskie uzgadniają przeprowadzenie na swoich terytoriach jednoczesnych kontroli jednej lub większej liczby osób będących przedmiotem wspólnego lub uzupełniającego zainteresowania, w celu wymiany uzyskanych w ten sposób informacji, stosuje się ust. 2, 3 i 4.

2. Właściwy organ w każdym z państw członkowskich w sposób niezależny określa osoby, w odniesieniu do których zamierza zaproponować kontrolę jednoczesną. Powiadamia on właściwe organy w pozostałych zainteresowanych państwach członkowskich o wszelkich przypadkach, w których proponuje kontrolę jednoczesną, podając uzasadnienie dokonanego wyboru.

Określa on okres czasu, w którym kontrole takie mają zostać przeprowadzone.

3. Właściwy organ każdego z zainteresowanych państw członkowskich decyduje, czy chce wziąć udział w kontrolach jednoczesnych. W terminie 60 dni od otrzymania wniosku potwierdza on swoją zgodę lub przekazuje uzasadnioną odmowę organowi, który zaproponował kontrolę jednoczesną.

4. Właściwy organ każdego z zainteresowanych państw członkowskich wyznacza przedstawiciela odpowiedzialnego za nadzór nad działaniami kontrolnymi i ich koordynację.

SEKCJA IIa

Wspólne kontrole

Artykuł 12a

Wspólne kontrole

1. Właściwy organ co najmniej jednego państwa członkowskiego może zwrócić się do właściwego organu innego państwa członkowskiego (lub innych państw członkowskich) o przeprowadzenie wspólnej kontroli. Właściwe organy współpracujące udzielają odpowiedzi na wniosek w sprawie wspólnej kontroli w terminie 60 dni od daty jego otrzymania. Właściwe organy współpracujące, do których kierowany jest wniosek o przeprowadzenie wspólnej kontroli przez właściwy organ państwa członkowskiego, w przypadku istnienia uzasadnionych powodów mogą go odrzucić.

2. Wspólne kontrole są prowadzone przez właściwe organy wnioskującego państwa członkowskiego i współpracującego państwa członkowskiego w sposób uprzednio uzgodniony i skoordynowany, łącznie z ustaleniami językowymi, oraz zgodnie z prawem i wymogami proceduralnymi państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli. W każdym państwie członkowskim, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli, właściwy organ tego państwa członkowskiego wyznacza przedstawiciela odpowiedzialnego za nadzorowanie i koordynowanie wspólnej kontroli w tym państwie członkowskim.

Prawa i obowiązki urzędników państw członkowskich biorących udział we wspólnej kontroli, jeżeli są oni obecni w trakcie czynności dokonywanych w innym państwie członkowskim, są określane zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli. Przestrzegając prawa państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli, urzędnicy innego państwa członkowskiego nie mogą wykonywać żadnych uprawnień, które wykraczałyby poza zakres uprawnień przyznanych im na mocy prawa ich państwa członkowskiego.

3. Bez uszczerbku dla ust. 2 państwo członkowskie, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli, podejmuje niezbędne środki w celu:

a) zezwolenia, by urzędnicy innych państw członkowskich, którzy uczestniczą w czynnościach związanych ze wspólną kontrolą, przesłuchiwali osoby fizyczne i analizowali dokumentację wraz z urzędnikami państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są czynności w ramach wspólnej kontroli, zgodnie z ustaleniami proceduralnymi wskazanymi przez państwo członkowskie, w którym przeprowadzane są te czynności;

b) zapewnienia, by dowody zgromadzone podczas czynności w ramach wspólnej kontroli mogły być oceniane, również pod kątem ich dopuszczalności, na tych samych warunkach prawnych jak w przypadku kontroli prowadzonej w tym państwie członkowskim, gdy uczestniczą w niej wyłącznie urzędnicy tego państwa członkowskiego, w tym w trakcie ewentualnej procedury dotyczącej skarg, weryfikacji lub procedury odwoławczej; oraz

c) zapewnienia, by osoba lub osoby podlegające wspólnej kontroli lub których ta kontrola dotyczy korzystały z tych samych praw i miały takie same obowiązki jak w przypadku kontroli prowadzonej w tym państwie członkowskim, gdy uczestniczą w niej wyłącznie urzędnicy tego państwa członkowskiego, w tym w trakcie ewentualnej procedury dotyczącej skarg, weryfikacji lub procedury odwoławczej.

4. W przypadku gdy właściwe organy co najmniej dwóch państw członkowskich prowadzą wspólną kontrolę, starają się one uzgodnić fakty i okoliczności istotne dla wspólnej kontroli, a na podstawie wyników wspólnej kontroli dążą do osiągnięcia porozumienia w sprawie sytuacji podatkowej osoby lub osób objętych kontrolą. Ustalenia ze wspólnej kontroli uwzględnia się w sprawozdaniu końcowym. Kwestie uzgodnione przez właściwe organy są odzwierciedlane w sprawozdaniu końcowym i uwzględniane w odpowiednich instrumentach wydanych przez właściwe organy uczestniczących państw członkowskich w następstwie tej wspólnej kontroli.

Z zastrzeżeniem akapitu pierwszego czynności właściwych organów państwa członkowskiego lub dowolnego z jego urzędników w następstwie wspólnej kontroli oraz wszelkie dalsze procedury toczące się w tym państwie członkowskim, takie jak decyzja organów podatkowych, procedura odwoławcza lub ugodowa w tym zakresie, odbywają się zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego.

5. Osoby objęte kontrolą są informowane o wynikach wspólnej kontroli, w tym poprzez otrzymanie kopii sprawozdania końcowego, w terminie 60 dni od wydania sprawozdania końcowego.

SEKCJA III

Doręczenia

Artykuł 13

Wniosek o doręczenie

1. Na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego właściwy organ innego państwa członkowskiego doręcza adresatowi, zgodnie z przepisami dotyczącymi doręczania podobnych środków we współpracującym państwie członkowskim, wszelkie środki i decyzje wydane przez organy administracyjne wnioskującego państwa członkowskiego i związane ze stosowaniem na jego terytorium przepisów dotyczących podatków objętych niniejszą dyrektywą.

2. Wniosek o doręczenie zawiera informacje o przedmiocie środka lub decyzji, których ma dotyczyć doręczenie, oraz nazwisko i adres adresata wraz ze wszelkimi innymi informacjami, które mogą ułatwić identyfikację adresata.

3. Organ współpracujący natychmiast informuje organ wnioskujący o działaniach podjętych na podstawie wniosku o doręczenie, w szczególności o dacie doręczenia adresatowi środka lub decyzji.

4. Organ wnioskujący występuje z wnioskiem o doręczenie zgodnie z niniejszym artykułem tylko wtedy, gdy nie jest w stanie dokonać doręczenia zgodnie z przepisami dotyczącymi doręczania danych środków we wnioskującym państwie członkowskim, lub w przypadku gdy takie doręczenie powodowałoby nieproporcjonalne trudności. Właściwy organ państwa członkowskiego może – listem poleconym lub drogą elektroniczną – doręczyć każdy dokument bezpośrednio osobie przebywającej na terytorium innego państwa członkowskiego.

SEKCJA IV

Informacje zwrotne

Artykuł 14

Warunki

1. W przypadku gdy właściwy organ przekazuje informacje zgodnie z art. 5 lub 9, może on zwrócić się do właściwego organu, który otrzymał informacje, o przysłanie informacji zwrotnych na temat otrzymanego materiału. Jeżeli właściwy organ, który przekazał informacje, zwraca się o przesłanie informacji zwrotnych, właściwy organ, który otrzymał informacje, bez uszczerbku dla przepisów dotyczących tajemnicy skarbowej i ochrony danych mających zastosowanie w jego państwie członkowskim, przesyła mu takie informacje zwrotne najszybciej jak to możliwe i nie później niż w ciągu trzech miesięcy od chwili, w której znany jest sposób wykorzystania informacji, których dotyczy wniosek. Komisja określa praktyczne ustalenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

2. Właściwe organy państw członkowskich raz w roku przekazują pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim informacje zwrotne dotyczące automatycznej wymiany informacji, zgodnie z dwustronnymi ustaleniami praktycznymi.

SEKCJA V

Wymiana najlepszych praktyk i doświadczeń

Artykuł 15

Zakres i warunki

1. Państwa członkowskie wspólnie z Komisją analizują i oceniają współpracę administracyjną przewidzianą w niniejszej dyrektywie i wymieniają swoje doświadczenia w celu poprawy tej współpracy oraz, tam gdzie to stosowne, opracowania przepisów w stosownych obszarach.

2. Państwa członkowskie wspólnie z Komisją mogą opracować wytyczne dotyczące każdego aspektu, który uznają za niezbędny do celów wymiany najlepszych praktyk i doświadczeń.

ROZDZIAŁ IV

WARUNKI WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł 16

Ujawnianie informacji i dokumentów

1. Informacje przekazywane między państwami członkowskimi w dowolnej formie zgodnie z niniejszą dyrektywą są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy krajowego prawa państwa członkowskiego, które informacje te otrzymało. Takie informacje mogą być wykorzystywane do celów oceny, stosowania i egzekwowania prawa krajowego państw członkowskich dotyczących podatków, o których mowa w art. 2, a także VAT, innych podatków pośrednich, ceł oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. [20]

Takie informacje mogą być również wykorzystywane do celów ustalania wysokości i egzekwowania innych podatków i ceł objętych art. 2 dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (¹¹) lub do celów ustalenia wysokości i egzekwowania obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne.

Ponadto można je wykorzystywać w związku z postępowaniem sądowym i administracyjnym, które może prowadzić do sankcji, wszczętym wskutek naruszeń prawa podatkowego, bez uszczerbku dla ogólnych zasad i przepisów dotyczących praw oskarżonych i świadków w takim postępowaniu.

2. Informacje i dokumenty otrzymywane zgodnie z niniejszą dyrektywą mogą być wykorzystywane do celów innych niż te, o których mowa w ust. 1, o ile zezwoli na to właściwy organ państwa członkowskiego przekazującego informacje zgodnie z niniejszą dyrektywą i jedynie w zakresie, w jakim dopuszcza to prawo krajowe państwa członkowskiego właściwego organu otrzymującego informacje. Takie zezwolenie jest udzielane, jeśli informacje mogą zostać wykorzystane do podobnych celów w państwie członkowskim właściwego organu przekazującego informacje.

Właściwy organ każdego państwa członkowskiego może przekazać właściwym organom pozostałych państw członkowskich wykaz celów, w jakich zgodnie z prawem krajowym można wykorzystać informacje i dokumenty, innych niż cele, o których mowa w ust. 1. Właściwy organ, który otrzymuje informacje i dokumenty, może bez zezwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, wykorzystać te informacje oraz dokumenty w dowolnym celu wskazanym w wykazie przez państwo członkowskie przekazujące informacje.

Właściwy organ otrzymujący informacje i dokumenty może również wykorzystywać te otrzymane informacje i dokumenty bez zezwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, do dowolnych celów objętych aktem opartym na art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i przekazywać je do takich celów właściwemu organowi odpowiedzialnemu za wdrażanie środków ograniczających w zainteresowanym państwie członkowskim. [21]

3. [22] W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego uzna, że informacje, które otrzymał od właściwego organu innego państwa członkowskiego, mogą być użyteczne dla właściwego organu trzeciego państwa członkowskiego do celów, o których mowa w ust. 1, może on przekazać te informacje temu ostatniemu właściwemu organowi, pod warunkiem że przekazanie informacji jest zgodne z zasadami i procedurami określonymi w niniejszej dyrektywie. Informuje on właściwy organ państwa członkowskiego, z którego pochodzą informacje, o tym, że zamierza przekazać je trzeciemu państwu członkowskiemu. Państwo członkowskie, z którego pochodzą informacje, może sprzeciwić się ich przekazaniu w terminie 15 dni kalendarzowych od otrzymania powiadomienia od państwa członkowskiego zamierzającego przekazać informacje innemu państwu członkowskiemu.

4. Tylko właściwy organ państwa członkowskiego, z którego pochodzą informacje przekazane zgodnie z ust. 3, może zezwolić na ich wykorzystanie zgodnie z ust. 2.

5. Informacje, sprawozdania, oświadczenia i wszelkie inne dokumenty lub ich uwierzytelnione kopie lub wyciągi z nich, uzyskane przez organ współpracujący i przekazane zgodnie z niniejszą dyrektywą organowi wnioskującemu, mogą być użyte jako dowody przez właściwe organy wnioskującego państwa członkowskiego na takiej samej podstawie jak podobne informacje, sprawozdania, oświadczenia i wszelkie inne dokumenty wydane przez organ tego państwa członkowskiego.

6. Niezależnie od ust. 1–4 niniejszego artykułu informacje przekazywane pomiędzy państwami członkowskimi na podstawie art. 8aa są wykorzystywane do celów przeprowadzenia oceny wysokiego stopnia ryzyka w zakresie cen transferowych oraz innych rodzajów ryzyka związanych z erozją bazy podatkowej i przerzucaniem zysków, w tym oceny ryzyka nieprzestrzegania przez członków danej grupy przedsiębiorstw wielonarodowych przepisów dotyczących cen transferowych, które mają zastosowanie, a w stosownych przypadkach do celów analizy ekonomicznej i statystycznej. Korekt cen transferowych dokonywanych przez państwo członkowskie, które otrzymuje informacje, nie można opierać na informacjach wymienionych na podstawie art. 8aa. Niezależnie od powyższego nie zakazuje się wykorzystywania informacji przekazywanych pomiędzy państwami członkowskimi na podstawie art. 8aa jako podstawy dalszego badania ustaleń dotyczących cen transferowych danej 'grupy przedsiębiorstw wielonarodowych' lub badania innych kwestii podatkowych w trakcie kontroli podatkowej i, skutkiem tego, stosownych korekt podlegających opodatkowaniu dochodów 'podmiotu wchodzącego w skład grupy'.

Artykuł 17

Ograniczenia

1. Organ współpracujący w jednym państwie członkowskim udziela organowi wnioskującemu w innym państwie członkowskim informacji, o których mowa w art. 5, pod warunkiem że organ wnioskujący wyczerpał zwykłe źródła informacji, których mógł użyć w danych okolicznościach do uzyskania informacji, których wniosek dotyczy, bez zagrożenia osiągnięcia swojego celu.

2. Niniejsza dyrektywa nie zobowiązuje współpracującego państwa członkowskiego do przeprowadzenia postępowania lub przekazania informacji, jeżeli przeprowadzenie takiego postępowania lub gromadzenie informacji, których wniosek dotyczy, przez to państwo członkowskie do jego własnych celów byłoby sprzeczne z jego prawodawstwem.

3. Właściwy organ współpracującego państwa członkowskiego może odmówić udzielenia informacji w przypadku gdy wnioskujące państwo członkowskie nie jest w stanie, z przyczyn prawnych, udzielić podobnych informacji.

4. Można odmówić udzielenia informacji w przypadku gdy prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub w przypadku gdy ujawnienie informacji byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym.

5. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o przyczynach odrzucenia wniosku o udzielenie informacji.

Artykuł 18

Obowiązki

1. Jeżeli państwo członkowskie zwraca się z wnioskiem o udzielenie informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą, współpracujące państwo członkowskie stosuje dostępne mu środki gromadzenia informacji celem uzyskania informacji, których dotyczy wniosek, nawet jeżeli informacje te mogą nie być potrzebne temu państwu członkowskiemu do jego własnych celów podatkowych. Obowiązek ten pozostaje bez uszczerbku dla art. 17 ust. 2, 3 i 4, na które nie można się w żadnym wypadku powoływać celem umożliwienia współpracującemu państwu członkowskiemu odmowy udzielenia informacji jedynie z uwagi na brak interesu krajowego w takich informacjach.

2. Artykułu 17 ust. 2 i 4 nie można w żadnym wypadku interpretować jako umożliwiającego współpracującemu organowi państwa członkowskiego odmowę udzielenia informacji jedynie ze względu na to, że informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, pełnomocnika lub osoby działającej w charakterze przedstawiciela lub powiernika lub dlatego, że dotyczą one udziałów własnościowych w jakiejś osobie.

3. Niezależnie od ust. 2 państwo członkowskie może odmówić przekazania informacji, których dotyczy wniosek, w przypadku gdy informacje takie obejmują okresy rozliczeniowe sprzed dnia 1 stycznia 2011 r. i w przypadku gdy przekazanie takich informacji mogło być przedmiotem odmowy na podstawie art. 8 ust. 1 dyrektywy 77/799/EWG, o ile stosowny wniosek został złożony przed dniem 11 marca 2011 r.

4. [23] Właściwy organ każdego państwa członkowskiego wprowadza skuteczny mechanizm w celu zapewnienia wykorzystania informacji uzyskanych w drodze sprawozdawczości lub wymiany informacji na podstawie art. 8–8ad.

Artykuł 19

Rozszerzenie szerszej współpracy zapewnionej krajowi trzeciemu

W przypadku gdy państwo członkowskie zapewnia krajowi trzeciemu szerszą współpracę niż ta przewidziana w niniejszej dyrektywie, takie państwo członkowskie nie może odmówić tego rodzaju szerszej współpracy żadnemu innemu państwu członkowskiemu, które chce nawiązać taką szerszą wzajemną współpracę z tym państwem członkowskim.

Artykuł 20

Standardowe formularze i elektroniczne formaty

1. Wnioski o udzielenie informacji i o przeprowadzenie postępowania administracyjnego zgodnie z art. 5 oraz odpowiedzi na takie wnioski, potwierdzenia odbioru, wnioski o dodatkowe informacje ogólne, oświadczenia o niemożności udzielenia informacji i o odrzuceniu wniosku zgodnie z art. 7 przesyła się, jeśli tylko to możliwe, przy użyciu standardowego formularza przyjętego przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Do standardowych formularzy można załączać sprawozdania, oświadczenia oraz wszelkie inne dokumenty, ich uwierzytelnione kopie lub wyciągi z nich.

2. Standardowy formularz, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące informacje przekazywane przez organ wnioskujący:

a) tożsamość osoby będącej przedmiotem sprawdzania lub dochodzenia, a w przypadku wniosków grupowych, o których mowa w art. 5a ust. 3, również szczegółowy opis grupy;

b) cel podatkowy, dla którego potrzebna jest informacja.

Organ wnioskujący może – w zakresie, w jakim są mu one znane i zgodnie z sytuacją międzynarodową – przekazać nazwisko i adres każdej osoby, co do której istnieją podstawy, aby sądzić, że posiada ona informacje, których dotyczy wniosek, jak również wszelkie elementy mogące ułatwić organowi współpracującemu gromadzenie informacji.

3. Informacje w ramach wymiany spontanicznej i potwierdzenie ich odbioru zgodnie z, odpowiednio, art. 9 i 10, wnioski o doręczenia zgodnie z art. 13, informacje zwrotne zgodnie z art. 14 oraz informacje przekazywane zgodnie z art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 24 ust. 2 przesyła się przy użyciu standardowych formularzy przyjętych przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

4. Automatyczna wymiana informacji zgodnie z art. 8 i 8ac przebiega przy użyciu standardowego formatu elektronicznego służącego ułatwieniu takiej wymiany automatycznej, przyjętego przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

5. [24] Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające standardowe formularze elektroniczne, w tym ustalenia językowe w następujących przypadkach:

a) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym i uprzednich porozumień cenowych zgodnie z art. 8a przed dniem 1 stycznia 2017 r.;

b) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych zgodnie z art. 8ab przed dniem 30 czerwca 2019 r.;

c) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących 'raportowanych kryptoaktywów' zgodnie z art. 8ad przed dniem 30 czerwca 2025 r.

Treść tych standardowych formularzy elektronicznych nie wykracza poza elementy podlegające wymianie informacji wymienione w art. 8a ust. 6, art. 8ab ust. 14 i art. 8ad ust. 3 oraz inne obszary związane z tymi elementami i niezbędne do osiągnięcia celów, odpowiednio, art. 8a, 8ab i 8ad.

Ustalenia językowe, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie uniemożliwiają państwom członkowskim przekazywania informacji, o których mowa w art. 8a i 8ab, w dowolnym z języków urzędowych Unii. Ustalenia językowe mogą jednak przewidywać, że najistotniejsze elementy takich informacji należy przekazywać również w innym języku urzędowym Unii.

Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym ustępie przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

6. Automatyczna wymiana informacji dotyczących sprawozdania według krajów na podstawie art. 8aa jest prowadzona przy użyciu standardowego formularza przedstawionego w załączniku III sekcja III tabele 1, 2 i 3. Do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – ustalenia językowe mające zastosowanie do tej wymiany. Nie uniemożliwiają one państwom członkowskim przekazywania informacji, o których mowa w art. 8aa, w dowolnym z języków urzędowych i roboczych Unii. Ustalenia językowe mogą jednak przewidywać, że najistotniejsze elementy takich informacji należy przekazywać również w innym języku urzędowym Unii. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Artykuł 21

Ustalenia praktyczne

1. Przekazywanie informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą odbywa się w miarę możliwości drogą elektroniczną przy użyciu wspólnej sieci CCN.

W przypadku gdy jest to konieczne, Komisja przyjmuje ustalenia praktyczne niezbędne do wprowadzenia w życie akapitu pierwszego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

2. Komisja jest odpowiedzialna za dokonywanie wszelkich zmian sieci CCN niezbędnych dla umożliwienia wymiany takich informacji między państwami członkowskimi oraz zapewnienia bezpieczeństwa tej sieci.

Państwa członkowskie są odpowiedzialne za dokonywanie wszelkich zmian w swoich własnych systemach niezbędnych dla umożliwienia wymiany takich informacji przy użyciu sieci CCN oraz zapewnienia bezpieczeństwa swoich systemów.

Państwa członkowskie zapewniają, aby każda 'osoba raportowana' będąca osobą fizyczną była powiadamiana o naruszeniu bezpieczeństwa w odniesieniu do jej danych w przypadku gdy istnieje prawdopodobieństwo, że naruszenie to wpłynie negatywnie na ochronę jej danych osobowych lub prywatności.

Państwa członkowskie zrzekają się wszystkich roszczeń o zwrot wydatków poniesionych przy stosowaniu niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem, w stosownych przypadkach, roszczeń dotyczących wynagrodzeń ekspertów.

3. Osoby należycie akredytowane przez organ akredytacji bezpieczeństwa Komisji mogą mieć dostęp do takich informacji jedynie w zakresie niezbędnym do obsługi, konserwacji i rozwijania bazy danych, o której mowa w ust. 5, oraz sieci CCN.

4. Wnioski o współpracę, w tym wnioski o doręczenie, oraz załączone dokumenty mogą być sporządzone w jakimkolwiek języku uzgodnionym przez organ współpracujący i organ wnioskujący.

Tłumaczenie na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego organu współpracującego dołącza się do tych wniosków jedynie w szczególnych sytuacjach, gdy organ współpracujący uzasadni wystąpienie z wnioskiem o takie tłumaczenie.

5. [25] Do dnia 31 grudnia 2017 r. Komisja opracuje bezpieczną centralną bazę danych państw członkowskich w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, gdzie informacje przekazywane na mocy art. 8a ust. 1 i 2 będą zapisywane w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w tych ustępach, a także zapewni wsparcie techniczne i logistyczne tej bazy danych.

Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja opracuje bezpieczną centralną bazę danych państw członkowskich w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, gdzie informacje przekazywane na mocy art. 8ab ust. 13, 14 i 16 będą zapisywane w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w tych ustępach, a także zapewni wsparcie techniczne i logistyczne tej bazy danych.

Do dnia 31 grudnia 2026 r. Komisja opracuje bezpieczną centralną bazę danych państw członkowskich w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, gdzie informacje przekazywane na mocy art. 8ad ust. 2 i 3 będą zapisywane w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w tych ustępach, a także zapewni wsparcie techniczne i logistyczne tej bazy danych.

Do informacji zapisanych w tej bazie danych dostęp mają właściwe organy wszystkich państw członkowskich. W odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w ramach art. 8ad ust. 2 i 3, właściwy organ danego państwa członkowskiego ma jednak dostęp wyłącznie do informacji dotyczących 'użytkowników raportowanych' i 'osób raportowanych' będących rezydentami w tym państwie członkowskim. Komisja również ma dostęp do informacji zapisanych w tej bazie danych, jednakże w granicach określonych w art. 8a ust. 8, art. 8ab ust. 17 oraz art. 8ad ust. 5 i wyłącznie do celów gromadzenia statystyk zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu. Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych niezbędne ustalenia praktyczne. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Do czasu uzyskania przez tę bezpieczną centralną bazę danych zdolności operacyjnej wymiana automatyczna przewidziana w art. 8a ust. 1 i 2, art. 8ab ust. 13, 14 i 16 oraz art. 8ad ust. 2 i 3 prowadzona jest zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi.

6. Przekazywanie informacji zgodnie z art. 8aa ust. 2 odbywa się drogą elektroniczną przy użyciu wspólnej sieci CCN. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – ustalenia praktyczne niezbędne do modernizacji sieci CCN. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

7. Komisja opracowuje i zapewnia techniczne i logistyczne wsparcie bezpiecznego centralnego interfejsu współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, na którym państwa członkowskie komunikują się przy użyciu standardowych formularzy na mocy art. 20 ust. 1 i 3. Do tego interfejsu dostęp mają właściwe organy wszystkich państw członkowskich. Na potrzeby gromadzenia statystyk Komisja ma dostęp do informacji o wymianach zapisanych na interfejsie, które można automatycznie pobrać. Komisja ma dostęp wyłącznie do danych anonimowych i zagregowanych. Dostęp Komisji pozostaje bez uszczerbku dla obowiązku państw członkowskich do przedstawiania statystyk dotyczących wymiany informacji zgodnie z art. 23 ust. 4.

Komisja czyni – w drodze aktów wykonawczych – konieczne ustalenia praktyczne. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

8. [26] Komisja zapewni państwom członkowskim narzędzie służące do elektronicznej i automatycznej weryfikacji poprawności numeru 'NIP' podanego przez podmiot raportujący lub podatnika do celów automatycznej wymiany informacji.

Komisja opracowuje parametry techniczne narzędzia, o którym mowa w akapicie pierwszym, w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Artykuł 22

Obowiązki szczególne

1. Państwa członkowskie podejmują wszystkie niezbędne działania w celu:

a) zapewnienia skutecznej koordynacji wewnętrznej w ramach organizacji, o której mowa w art. 4;

b) ustanowienia bezpośredniej współpracy z organami pozostałych państw członkowskich, o których mowa w art. 4;

c) zapewnienia sprawnego funkcjonowania uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

1a. W celach wykonania i egzekwowania przepisów prawa państw członkowskich przyjętych dla wdrożenia niniejszej dyrektywy oraz w celu zapewnienia funkcjonowania współpracy administracyjnej, którą ta dyrektywa ustanawia, państwa członkowskie zapewniają przepisami prawa dostęp organów podatkowych do mechanizmów, procedur, dokumentów i informacji, o których mowa w art. 13, 30, 31, 32a i 40 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 (¹²).

2. Komisja przekazuje każdemu z państw członkowskich wszelkie informacje ogólne dotyczące wprowadzania w życie i stosowania niniejszej dyrektywy, które otrzymuje i które jest w stanie udostępnić.

3. [27] Państwa członkowskie zatrzymują informacje otrzymane drogą automatycznej wymiany informacji zgodnie z art. 8–8ad nie dłużej, niż to konieczne, ale w żadnym przypadku nie krócej niż przez pięć lat od daty ich otrzymania, aby zrealizować cele określone w niniejszej dyrektywie.

4. [28] Państwa członkowskie dążą do zapewnienia podmiotowi raportującemu możliwości uzyskania drogą elektroniczną potwierdzenia ważności informacji na temat numeru 'NIP' dowolnego podatnika, które podlegają wymianie informacji na mocy art. 8–8ad. O potwierdzenie informacji na temat numeru 'NIP' można wnieść wyłącznie w celu sprawdzenia prawidłowości danych, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3a, art. 8a ust. 6, art. 8aa ust. 3, art. 8ab ust. 14, art. 8ac ust. 2 i art. 8ad ust. 3.

ROZDZIAŁ V

STOSUNKI Z KOMISJĄ

Artykuł 23

Ocena

1. Państwa członkowskie i Komisja badają i oceniają funkcjonowanie współpracy administracyjnej przewidzianej w niniejszej dyrektywie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje, które są niezbędne dla oceny skuteczności współpracy administracyjnej prowadzonej zgodnie z niniejszą dyrektywą w zwalczaniu uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania.

3. [29] Każde państwo członkowskie – w odniesieniu do siebie – bada i ocenia skuteczność współpracy administracyjnej prowadzonej zgodnie z niniejszą dyrektywą, w tym w zakresie zwalczania uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, a także co roku informuje Komisję o wynikach swojej oceny. Komisja określa – w drodze aktów wykonawczych – formę i warunki przekazywania tej rocznej oceny. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

4. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2, ustanawia wykaz danych statystycznych, które państwa członkowskie przekazują do celów oceny niniejszej dyrektywy.

5. (skreślony).

6. (skreślony).

Artykuł 23a

Poufność informacji

1. Informacje przekazywane Komisji na mocy niniejszej dyrektywy są przez nią zachowywane w poufności, zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do organów unijnych, i nie mogą być wykorzystywane w żadnych innych celach niż w celu ustalenia, czy i w jakim stopniu państwa członkowskie przestrzegają przepisów niniejszej dyrektywy.

2. Informacje przekazywane Komisji przez państwo członkowskie na podstawie art. 23, a także wszelkie sprawozdania lub dokumenty sporządzone przez Komisję z wykorzystaniem takich informacji, mogą być przekazywane innym państwom członkowskim. Takie przekazane informacje są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego, które je otrzymało.

Państwa członkowskie mogą wykorzystywać sporządzone przez Komisję sprawozdania i dokumenty, o których mowa w akapicie pierwszym, jedynie do celów analitycznych i nie mogą ich publikować ani udostępniać żadnej innej osobie ani żadnemu innemu podmiotowi bez wyraźnej zgody Komisji.

Niezależnie od akapitu pierwszego i drugiego Komisja może opublikować zanonimizowane roczne zestawienia danych statystycznych, które państwa członkowskie przekazały jej zgodnie z art. 23 ust. 4.

ROZDZIAŁ VI

STOSUNKI Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 24

Wymiana informacji z państwami trzecimi

1. W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego otrzymuje od państwa trzeciego informacje, które wydają się być istotne do celów stosowania i egzekwowania przepisów krajowych tego państwa członkowskiego dotyczących podatków, o których mowa w art. 2, organ ten może – w zakresie, w jakim jest to dozwolone na mocy umowy z tym państwem trzecim – przekazać te informacje właściwym organom państw członkowskich, którym mogą one być przydatne oraz wszelkim organom wnioskującym.

2. Zgodnie z krajowymi przepisami krajowymi dotyczącymi przekazywania danych osobowych do państw trzecich właściwe organy mogą przekazać państwu trzeciemu informacje uzyskane zgodnie z niniejszą dyrektywą, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) właściwy organ państwa członkowskiego, z którego pochodzą informacje, wyraził zgodę na to przekazanie;

b) dane państwo trzecie zobowiązało się do współpracy niezbędnej do zgromadzenia dowodów nieprawidłowego lub sprzecznego z prawem charakteru transakcji, co do których istnieje podejrzenie, że stanowią naruszenie lub nadużycie przepisów podatkowych.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 25

Ochrona danych

1. Wszelka wymiana informacji na mocy niniejszej dyrektywy podlega rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (¹³). Jednak do celów prawidłowego stosowania niniejszej dyrektywy państwa członkowskie ograniczają zakres obowiązków i praw przewidzianych w art. 13, art. 14 ust. 1 oraz w art. 15 rozporządzenia (UE) 2016/679 w stopniu wymaganym w celu zabezpieczenia interesów, o których mowa w art. 23 ust. 1 lit. e) tego rozporządzenia.

2. Do przetwarzania danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii na mocy niniejszej dyrektywy zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (¹⁴) Jednak do celów prawidłowego stosowania niniejszej dyrektywy ogranicza się zakres obowiązków i praw przewidzianych w art. 15, art. 16 ust. 1 oraz w art. 17–21 rozporządzenia (UE) 2018/1725 w stopniu wymaganym w celu zabezpieczenia interesów, o których mowa w art. 25 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia.

3. [30] Raportujące instytucje finansowe', pośredników, 'raportujących operatorów platform', 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' oraz właściwe organy państw członkowskich uznaje się za administratorów działających samodzielnie lub wspólnie. Przy przetwarzaniu danych osobowych do celów niniejszej dyrektywy uznaje się, że Komisja przetwarza dane osobowe w imieniu administratorów i musi ona spełniać wymogi dotyczące podmiotów przetwarzających przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2018/1725. Przetwarzanie odbywa się na podstawie umowy w rozumieniu art. 28 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 i art. 29 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

4. [31] Niezależnie od przepisów ust. 1 każde państwo członkowskie zapewnia, aby – w zależności od przypadku – każda 'raportująca instytucja finansowa', pośrednik, 'raportujący operator platformy' lub 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', którzy podlegają jurysdykcji tego państwa:

a) informowali każdą zainteresowaną osobę fizyczną o tym, że dotyczące jej informacje zostaną zgromadzone i przekazane zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

b) udzielali każdej zainteresowanej osobie fizycznej wszelkich informacji, które dana osoba ma prawo uzyskać od administratora danych, w czasie wystarczającym do skorzystania z jej praw ochrony danych osobowych, a w każdym przypadku zanim informacje zostaną przekazane.

Niezależnie od akapitu pierwszego lit. b) każde państwo członkowskie określa zasady, za pomocą których nakłada na 'raportujących operatorów platform' obowiązek informowania 'sprzedawców podlegających raportowaniu' o zgłoszonym 'wynagrodzeniu'.

5. Informacje przetwarzane zgodnie z niniejszą dyrektywą są zatrzymywane przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy, a w każdym razie zgodnie z krajowymi przepisami każdego administratora danych dotyczącymi przedawnienia.

6. Państwo członkowskie, w którym doszło do naruszenia ochrony danych, niezwłocznie zgłasza Komisji to naruszenie i wszelkie późniejsze działania naprawcze. Komisja niezwłocznie informuje wszystkie państwa członkowskie o naruszeniu ochrony danych, które zostało jej zgłoszone lub które jest jej znane, oraz o wszelkich działaniach naprawczych.

Każde państwo członkowskie może zawiesić wymianę informacji z państwem członkowskim (państwami członkowskimi), w którym doszło do naruszenia ochrony danych, powiadamiając o tym na piśmie Komisję i zainteresowane państwo (państwa) członkowskie. Takie zawieszenie ma skutek natychmiastowy.

Państwo (państwa) członkowskie, w którym doszło do naruszenia ochrony danych, bada, powstrzymuje naruszenie ochrony danych i podejmuje działania naprawcze oraz poprzez pisemne powiadomienie Komisji, występuje z wnioskiem o zawieszenie dostępu do CNN do celów niniejszej dyrektywy, jeżeli naruszenie ochrony danych nie może zostać niezwłocznie i odpowiednio powstrzymane. Na taki wniosek Komisja zawiesza dostęp do CCN tego państwa członkowskiego (tych państw członkowskich) do celów niniejszej dyrektywy.

Po zgłoszeniu przez państwo członkowskie, w którym doszło do naruszenia ochrony danych, o naprawieniu naruszenia ochrony danych, Komisja przywraca dostęp do CCN zainteresowanemu państwu członkowskiemu (zainteresowanym państwom członkowskim) do celów niniejszej dyrektywy. W przypadku gdy co najmniej jedno państwo członkowskie zwróci się do Komisji o wspólne sprawdzenie, czy działania naprawcze względem naruszenia ochrony danych były skuteczne, Komisja przywraca po sprawdzeniu dostęp do CCN takiemu zainteresowanemu państwu członkowskiemu (takim zainteresowanym państwom członkowskim) do celów niniejszej dyrektywy.

W przypadku gdy naruszenie ochrony danych dotyczy centralnej bazy danych lub CCN do celów niniejszej dyrektywy i gdy może to mieć potencjalnie wpływ na wymianę informacji między państwami członkowskimi za pośrednictwem CCN, Komisja bez zbędnej zwłoki informuje państwa członkowskie o naruszeniu ochrony danych i wszelkich podjętych działaniach naprawczych. Takie działania naprawcze mogą obejmować zawieszenie dostępu do centralnej bazy danych lub CCN do celów niniejszej dyrektywy do czasu naprawienia naruszenia ochrony danych.

7. Państwa członkowskie, wspomagane przez Komisję, dokonują uzgodnień praktycznych niezbędnych do wykonania niniejszego artykułu, w tym procedur w zakresie zarządzania naruszeniami ochrony danych, zgodnych z uznanymi na szczeblu międzynarodowym dobrymi praktykami i, w stosownych przypadkach, porozumieniem między współadministratorami danych, porozumieniem między podmiotem przetwarzającym a administratorem danych lub wzorami takich porozumień.

Artykuł 25a

Sankcje

[32] Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i dotyczących art. 8aa–8ad oraz przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 26

Procedura komitetowa

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Współpracy Administracyjnej w dziedzinie Opodatkowania. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (¹⁵).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 27

Sprawozdawczość

1. Co pięć lat po dniu 1 stycznia 2013 r. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy.

2. [33] (uchylony)

Artykuł 27a

Opcjonalne odroczenia terminów z powodu pandemii COVID-19

1. Niezależnie od terminów przekazywania informacji o podlegających zgłoszeniu uzgodnieniach transgranicznych, określonych w art. 8ab ust. 12, państwa członkowskie mogą podjąć środki niezbędne, aby umożliwić pośrednikom i właściwym podatnikom przekazanie – do dnia 28 lutego 2021 r. – informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych, w odniesieniu do których pierwszej czynności służącej ich wdrożeniu dokonano między dniem 25 czerwca 2018 r. a dniem 30 czerwca 2020 r.

2. W przypadku gdy państwa członkowskie podejmują środki, o których mowa w ust. 1, podejmują również środki niezbędne, aby umożliwić:

a) niezależnie od art. 8ab ust. 18 – przekazanie pierwszych informacji do dnia 30 kwietnia 2021 r.;

b) rozpoczęcie okresu 30 dni na przekazanie informacji, o których mowa w art. 8ab ust. 1 i 7, do dnia 1 stycznia 2021 r., w przypadku gdy:

(i) podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne zostaje udostępnione do wdrożenia lub jest gotowe do wdrożenia lub w przypadku gdy pierwszej czynności służącej jego wdrożeniu dokonano między dniem 1 lipca 2020 r. a dniem 31 grudnia 2020 r.; lub

(ii) pośrednicy, w rozumieniu art. 3 pkt 21 akapit drugi, udzielali – bezpośrednio lub za pośrednictwem innych osób – pomocy, wsparcia lub porad w okresie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.;

c) w przypadku uzgodnień standaryzowanych – dokonanie przez pośrednika pierwszej okresowej aktualizacji zgłoszenia zgodnie z art. 8ab ust. 2 do dnia 30 kwietnia 2021 r.

3. Niezależnie od terminu określonego w art. 8 ust. 6 lit. b), państwa członkowskie mogą podjąć środki niezbędne, aby umożliwić przekazanie informacji, o których mowa w art. 8 ust. 3a, odnoszących się do roku kalendarzowego 2019 lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, w ciągu 12 miesięcy od końca roku kalendarzowego 2019 lub innego stosownego okresu sprawozdawczego.

Artykuł 27b

Przedłużenie okresu odroczenia

1. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może podjąć decyzję wykonawczą w celu przedłużenia okresu odroczenia terminów określonych w art. 27a o trzy miesiące, pod warunkiem że poważne zagrożenia dla zdrowia publicznego, trudności i zakłócenia gospodarcze spowodowane pandemią COVID-19 utrzymują się, a państwa członkowskie nadal stosują środki izolacji.

2. Wniosek dotyczący decyzji wykonawczej Rady musi być przedłożony Radzie co najmniej miesiąc przed wygaśnięciem odpowiedniego terminu.

Artykuł 27c

Zgłaszanie i przekazywanie numeru NIP

[34] 1. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, aby podmiot raportujący lub raportująca osoba fizyczna zgłaszały numer 'NIP' raportowanych osób fizycznych lub podmiotów – nadany przez państwo członkowskie rezydencji – a każde państwo członkowskie przekazywało ten numer, zgodnie z postanowieniami artykułów niniejszej dyrektywy i załączników do niej, w przypadkach gdy wyraźnie tego wymaga niniejsza dyrektywa.

2. W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2030 r. lub później każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, aby numer 'NIP' rezydentów nadany przez państwo członkowskie rezydencji był zgłaszany, w miarę możliwości, w odniesieniu do informacji, o których mowa w art. 8 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) i d), w zakresie, w jakim chodzi o kategorie dochodu i kapitału, na temat których informacje zostałyby przekazane nawet w przypadku braku numeru 'NIP'.

3. W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2028 r. lub później każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia wymogu, aby numer 'NIP' osób fizycznych i podmiotów nadany przez państwo członkowskie rezydencji był zgłaszany, w miarę możliwości, w odniesieniu do informacji, o których mowa w art. 8a ust. 6 lit. a) oraz k), a w przypadku raportowanych osób fizycznych i podmiotów – w odniesieniu do informacji, o których mowa w art. 8aa ust. 3 lit. b) oraz art. 8ab ust. 14 lit. h).

4. W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2028 r. lub później każde państwo członkowskie uwzględnia – jeżeli numer taki został uzyskany przez właściwy organ danego państwa członkowskiego – numer 'NIP' osób fizycznych i podmiotów nadany przez państwo członkowskie rezydencji w przekazywanych informacjach, o których mowa w art. 8a ust. 6 lit. a) oraz k), a w przypadku raportowanych osób fizycznych i podmiotów – w odniesieniu do informacji, o których mowa w art. 8aa ust. 3 lit. b) oraz art. 8ab ust. 14 lit. h).

Artykuł 28

Uchylenie dyrektywy 77/799/EWG

Dyrektywa 77/799/EWG zostaje uchylona ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2013 r.

Odniesienia do uchylonej dyrektywy traktuje się jak odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 29

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2013 r.

Państwa członkowskie wprowadzają jednak w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 8 niniejszej dyrektywy ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2015 r.

Państwa członkowskie informują o tym niezwłocznie Komisję.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 31

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

Zasady sprawozdawcze i zasady należytej staranności w odniesieniu do informacji finansowych [35]

Niniejszy załącznik określa zasady sprawozdawcze i zasady należytej staranności, które muszą być stosowane przez 'raportujące instytucje finansowe', aby umożliwić państwom członkowskim przekazywanie — w drodze automatycznej wymiany — informacji, o których mowa w art. 8 ust. 3a niniejszej dyrektywy. Niniejszy załącznik opisuje również zasady oraz procedury administracyjne, jakimi muszą dysponować państwa członkowskie, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych poniżej procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności.

SEKCJA I

OGÓLNE WYMOGI SPRAWOZDAWCZE

A) Z zastrzeżeniem części C–F, każda 'raportująca instytucja finansowa' przekazuje właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego odnoszące się do każdego 'rachunku raportowanego' danej 'raportującej instytucji finansowej:

1) następujące informacje:

a) imię i nazwisko/nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej 'osoby raportowanej', która jest 'posiadaczem rachunku' oraz informację, czy 'posiadacz rachunku' przedłożył ważne oświadczenie;

b) w przypadku dowolnego 'podmiotu', który jest 'posiadaczem rachunku' i który – po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z sekcjami V, VI i VII – zostanie zidentyfikowany jako posiadający co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' – nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie i (o ile takie są) inną (inne) jurysdykcję (jurysdykcje) rezydencji i numer(-y) 'NIP' tego 'podmiotu' oraz imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby raportowanej', jak również rolę lub role, na podstawie których każda 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą''podmiotu' oraz czy przedłożono ważne oświadczenie w odniesieniu do każdej 'osoby raportowanej';

c) informację, czy rachunek jest rachunkiem wspólnym, w tym liczbę 'posiadaczy rachunku';

2) numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru), rodzaj rachunku oraz informację, czy rachunek jest 'istniejącym rachunkiem', czy 'nowym rachunkiem';

3) nazwę i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) 'raportującej instytucji finansowej'

4) saldo rachunku lub wartość (w tym, w przypadku 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' — 'wartość pieniężną' lub wartość wykupu) ustaloną na koniec odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego lub — jeżeli rachunek został zamknięty w ciągu danego roku lub okresu — informację o jego zamknięciu;

5) w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku powierniczego':

a) łączną kwotę brutto odsetek, łączną kwotę brutto dywidend oraz łączną kwotę brutto innych dochodów osiągniętych w związku z aktywami posiadanymi na rachunku, w każdym przypadku wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku (lub w związku z tym rachunkiem) w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

b) łączną kwotę brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia 'aktywów finansowych' wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do których to aktywów 'raportująca instytucja finansowa' działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel działający na rzecz 'posiadacza rachunku'

6) w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku depozytowego' — łączną kwotę brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym;

6a) w przypadku dowolnego 'udziału w kapitale' będącego w posiadaniu 'podmiotu inwestującego', który jest porozumieniem prawnym – rolę lub role, na podstawie których 'osoba raportowana' jest posiadaczem 'udziału w kapitale'; oraz

7) w przypadku jakiegokolwiek rachunku, który nie został opisany w części A pkt 5 lub 6 — łączną kwotę brutto wpłaconą lub uznaną na rzecz 'posiadacza rachunku' w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku 'raportująca instytucja finansowa' działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączną kwotę jakichkolwiek kwot umorzeń dokonanych na rzecz 'posiadacza rachunku' w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

B) Przekazywane informacje muszą określać walutę, w której denominowana jest każda kwota.

C) Niezależnie od części A pkt 1, w odniesieniu do każdego 'rachunku raportowanego', który jest 'istniejącym rachunkiem', nie jest wymagane przekazanie numeru (numerów) 'NIP' ani daty urodzenia, jeżeli taki(-e) numer(-y) 'NIP' lub data urodzenia nie znajdują się w dokumentacji 'raportującej instytucji finansowej', a gromadzenie tego rodzaju danych przez taką 'raportującą instytucję finansową' nie jest w inny sposób wymagane na mocy przepisów krajowych lub dowolnego unijnego instrumentu prawnego. Jednakże 'raportująca instytucja finansowa' ma obowiązek dołożyć racjonalnych starań, aby uzyskać numer(-y) 'NIP' i datę urodzenia w odniesieniu do 'istniejących rachunków', do końca drugiego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym 'istniejące rachunki' zidentyfikowane zostały jako 'rachunki raportowane', i każdorazowo gdy jest to wymagane w celu zaktualizowania informacji dotyczących 'istniejącego rachunku' zgodnie z krajowymi 'procedurami AML/KYC'.

D) Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie numeru 'NIP', jeżeli numer 'NIP' nie został nadany przez odnośne państwo członkowskie ani inną jurysdykcję miejsca rezydencji.

E) Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie miejsca urodzenia, chyba że:

1) 'raportująca instytucja finansowa' ma tak czy inaczej obowiązek uzyskać i przekazać dane dotyczące miejsca urodzenia na mocy prawa krajowego lub 'raportująca instytucja finansowa' ma lub miała tak czy inaczej obowiązek uzyskać i przekazać te dane na podstawie jakiegokolwiek unijnego instrumentu prawnego, który obowiązuje lub obowiązywał w dniu 5 stycznia 2015 r.; oraz

2) jest ono dostępne w danych, które można przeszukać elektronicznie, posiadanych przez daną 'raportującą instytucję finansową'.

F) Niezależnie od części A pkt 5 lit. b) oraz o ile 'raportująca instytucja finansowa' nie postanowi inaczej w odniesieniu do dowolnej wyraźnie określonej grupy rachunków, nie wymaga się przekazywania informacji dotyczących kwoty brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia 'aktywów finansowych', o ile informacje dotyczące takiej kwoty brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia takich 'aktywów finansowych' przekazuje 'raportująca instytucja finansowa' zgodnie z art. 8ad.

SEKCJA II

OGÓLNE WYMOGI NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

A) Rachunek traktuje się jako 'rachunek raportowany' począwszy od dnia, w którym zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności w sekcjach II–VII, a — o ile nie przewidziano inaczej — informacje odnoszące się do 'rachunku raportowanego' muszą być przekazywane co roku w roku kalendarzowym następującym po roku, którego dane informacje dotyczą.

B) Saldo lub wartość rachunku określane są na ostatni dzień roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego.

C) W przypadku gdy saldo lub próg wartości mają zostać określone na ostatni dzień roku kalendarzowego, stosowne saldo lub wartość muszą zostać określone na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, który upływa z końcem lub przed końcem tego roku kalendarzowego.

D) Każde państwo członkowskie może zezwolić 'raportującym instytucjom finansowym' na korzystanie z dostawców usług w celu wypełnienia obowiązków sprawozdawczych i dotyczących należytej staranności nałożonych na takie 'raportujące instytucje finansowe', zgodnie z prawem krajowym, ale obowiązki te pozostają w zakresie odpowiedzialności 'raportujących instytucji finansowych'.

E) Każde państwo członkowskie może zezwolić 'raportującym instytucjom finansowym' na stosowanie wobec 'istniejących rachunków' procedur należytej staranności, które stosuje się do 'nowych rachunków', oraz wobec 'rachunków o niższej wartości' procedur należytej staranności, które stosuje się do 'rachunków o wysokiej wartości'. W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala na to, aby procedury należytej staranności stosowane wobec 'nowego rachunku' były stosowane do 'istniejących rachunków', nadal mają zastosowanie zasady tak czy inaczej mające zastosowanie do 'istniejących rachunków'.

SEKCJA III

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH'

A) Wprowadzenie. Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'istniejących rachunków indywidualnych'.

B) 'Rachunki o niższej wartości'. Poniższe procedury mają zastosowanie do 'rachunków o niższej wartości'.

1) Adres zamieszkania. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' ma w swojej dokumentacji aktualny adres zamieszkania indywidualnego 'posiadacza rachunku' w oparciu o 'dowód w postaci dokumentu', 'raportująca instytucja finansowa' może traktować danego indywidualnego 'posiadacza rachunku' jako rezydenta do celów podatkowych państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, w której adres jest zlokalizowany, na potrzeby stwierdzenia, czy dany indywidualny 'posiadacz rachunku' jest 'osobą raportowaną'.

2) Elektroniczne wyszukiwanie danych. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie polega na aktualnym adresie zamieszkania indywidualnego 'posiadacza rachunku' w oparciu o 'dowód w postaci dokumentu', zgodnie z częścią B pkt 1, 'raportująca instytucja finansowa' musi przejrzeć posiadane przez siebie dane, które można przeszukać elektronicznie, pod kątem którychkolwiek z poniższych przesłanek i zastosować przepisy części B pkt 3–6:

a) identyfikacji 'posiadacza rachunku' jako rezydenta państwa członkowskiego;

b) aktualnego adresu korespondencyjnego lub adresu zamieszkania (w tym skrytki pocztowej) w państwie członkowskim;

c) co najmniej jednego numeru telefonicznego w państwie członkowskim i żadnego numeru telefonicznego w państwie członkowskim 'raportującej instytucji finansowej'

d) stałych zleceń (innych niż w odniesieniu do 'rachunku depozytowego') przelewu środków na rachunek prowadzony w państwie członkowskim;

e) aktualnego, ważnego pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu udzielonego osobie posiadającej adres w państwie członkowskim; lub

f) polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w państwie członkowskim, jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie dysponuje w dokumentacji żadnym innym adresem 'posiadacza rachunku'.

3) W przypadku gdy żadna z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 nie zostanie ustalona w drodze wyszukiwania elektronicznego, kolejne działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, lub rachunek stanie się 'rachunkiem o wysokiej wartości'.

4) W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, wówczas 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować 'posiadacza rachunku' jako rezydenta do celów podatkowych każdego państwa członkowskiego, w odniesieniu do którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

5) W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku' nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), 'raportująca instytucja finansowa' musi — w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności — zastosować wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej opisane w części C pkt 2 bądź dążyć do uzyskania oświadczenia 'posiadacza rachunku' lub 'dowodu w postaci dokumentu' w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego 'posiadacza rachunku'. Jeżeli w wyszukiwaniu danych w dokumentacji papierowej nie uda się ustalić przesłanki, a próba uzyskania oświadczenia lub 'dowodu w postaci dokumentu' nie powiedzie się, 'raportująca instytucja finansowa' musi zgłosić dany rachunek właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego jako rachunek nieudokumentowany.

6) Niezależnie od znalezienia przesłanek określonych w części B pkt 2 'raportująca instytucja finansowa' nie musi traktować 'posiadacza rachunku' jako rezydenta państwa członkowskiego, jeżeli:

a) informacje o 'posiadaczu rachunku' zawierają aktualny adres korespondencyjny lub adres zamieszkania w tym państwie członkowskim, co najmniej jeden numer telefonu w tym państwie członkowskim (i żadnego numeru telefonu w państwie członkowskim 'raportującej instytucji finansowej') lub stałe zlecenia (w odniesieniu do 'rachunków finansowych' innych niż 'rachunki depozytowe') przelewu środków na rachunek prowadzony w państwie członkowskim, a 'raportująca instytucja finansowa' uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i) oświadczenie 'posiadacza rachunku' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji miejsca rezydencji takiego 'posiadacza rachunku', wśród których nie ma danego państwa członkowskiego; oraz

(ii)'dowód w postaci dokumentu' określający, że 'posiadacz rachunku' nie ma statusu osoby objętej raportowaniem;

b) informacje o 'posiadaczu rachunku' zawierają aktualne, ważne pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisu udzielone osobie posiadającej adres w tym państwie członkowskim, a 'raportująca instytucja finansowa' uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i) oświadczenie 'posiadacza rachunku' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji miejsca rezydencji takiego 'posiadacza rachunku', wśród których nie ma danego państwa członkowskiego; lub

(ii)'dowód w postaci dokumentu' określający, że posiadacz rachunku nie ma statusu osoby objętej raportowaniem.

C) Wzmocnione procedury weryfikacyjne dla 'rachunków o wysokiej wartości'. Poniższe wzmocnione procedury weryfikacyjne mają zastosowanie do 'rachunków o wysokiej wartości'.

1) Elektroniczne wyszukiwanie danych. W odniesieniu do 'rachunków o wysokiej wartości' 'raportująca instytucja finansowa' musi przejrzeć dane, które można przeszukać elektronicznie, posiadane przez daną 'raportującą instytucję finansową' pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2.

2) Wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej. Jeżeli elektroniczne bazy danych 'raportującej instytucji finansowej' zawierają pola przeznaczone na wszystkie informacje opisane w części C pkt 3 i zawierają wszystkie te informacje, wówczas dalsze wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej nie jest wymagane. Jeżeli elektroniczne bazy danych nie zawierają wszystkich tych informacji, wówczas w odniesieniu do 'rachunku o wysokiej wartości' 'raportująca instytucja finansowa' musi również zweryfikować bieżące papierowe akta klienta, a także — o ile nie są one zawarte w bieżących papierowych aktach klienta — następujące dokumenty powiązane z rachunkiem i uzyskane przez 'raportującą instytucję finansową' w okresie ostatnich pięciu lat, pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2:

a) najnowsze 'dowody w postaci dokumentów', zgromadzone w odniesieniu do danego rachunku;

b) najnowszą umowę otwarcia rachunku lub odpowiednią dokumentację;

c) najnowszą dokumentację uzyskaną przez 'raportującą instytucję finansową' na mocy 'procedur AML/KYC' (przeciwdziałanie praniu pieniędzy/zasada „znaj swojego klienta”) lub do innych celów regulacyjnych;

d) jakiekolwiek aktualnie obowiązujące pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisywania dokumentów; oraz

e) jakiekolwiek aktualnie obowiązujące stałe zlecenia (inne niż w odniesieniu do 'rachunku depozytowego') przelewu środków.

3) Wyjątki, w których uznaje się, że bazy danych dostarczyły wymaganych informacji. 'Raportująca instytucja finansowa' nie musi przeprowadzać wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej opisanego w części C pkt 2, o ile posiadane przez daną 'raportującą instytucję finansową' informacje, które można przeszukać elektronicznie, zawierają następujące elementy:

a) status rezydencji 'posiadacza rachunku'

b) adres miejsca zamieszkania 'posiadacza rachunku' oraz jego adres korespondencyjny, znajdujące się aktualnie w dokumentach 'raportującej instytucji finansowej'

c) numer(-y) telefonu 'posiadacza rachunku', o ile takie są, znajdujące się aktualnie w dokumentach 'raportującej instytucji finansowej'

d) w przypadku 'rachunków finansowych' innych niż 'rachunki depozytowe' — istnienie stałych zleceń przelewu środków z rachunku na inny rachunek (w tym rachunek w innym oddziale 'raportującej instytucji finansowej' lub innej 'instytucji finansowej');

e) istnienie aktualnego polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku' oraz

f) istnienie jakiegokolwiek pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu w odniesieniu do rachunku.

4) Uzyskiwanie faktycznych informacji od opiekuna klienta. Oprócz elektronicznego wyszukiwania danych oraz wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej, opisanych w części C pkt 1 i 2, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować jako 'raportowany rachunek' każdy 'rachunek o wysokiej wartości' przypisany do danego opiekuna klienta (łącznie z wszelkimi 'rachunkami finansowymi' połączonymi z takim 'rachunkiem o wysokiej wartości') jeżeli opiekun klienta ma faktyczną wiedzę, że 'posiadacz rachunku' jest 'osobą raportowaną'.

5) Skutki ustalenia występowania przesłanek.

a) Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C nie zostaną ustalone żadne z przesłanek wymienionych w części B pkt 2, a dany rachunek nie został zidentyfikowany jako posiadany przez 'osobę raportowaną' zgodnie z częścią C pkt 4, dalsze działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek.

b) Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią następnie zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

c) Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku' nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać oświadczenie danego 'posiadacza rachunku' lub 'dowód w postaci dokumentu' w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego 'posiadacza rachunku'. W przypadku gdy 'raportująca instytucja finansowa' nie może uzyskać takiego oświadczenia danego 'posiadacza rachunku' lub 'dowodu w postaci dokumentu', musi zgłosić dany rachunek właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego jako rachunek nieudokumentowany.

6) Jeżeli 'istniejący rachunek indywidualny' nie jest 'rachunkiem o wysokiej wartości' na dzień 31 grudnia 2015 r., lecz staje się 'rachunkiem o wysokiej wartości' na ostatni dzień następnego roku kalendarzowego, 'raportująca instytucja finansowa' musi dopełnić wzmocnionych procedur weryfikacyjnych opisanych w części C w odniesieniu do takiego rachunku w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rachunek stał się 'rachunkiem o wysokiej wartości'. Jeżeli w oparciu o taką weryfikację dany rachunek zostanie zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany', 'raportująca instytucja finansowa' musi przekazać wymagane informacje o takim rachunku w odniesieniu do roku, w którym został on zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany', i co roku w odniesieniu do lat kolejnych, chyba że dany 'posiadacz rachunku' przestanie być 'osobą raportowaną'.

7) W przypadku gdy 'raportująca instytucja finansowa' zastosuje wzmocnione procedury weryfikacji opisane w części C wobec 'rachunków o wysokiej wartości', 'raportująca instytucja finansowa' — z wyjątkiem procedury zapytania opiekuna klienta opisanej w części C pkt 4 — nie będzie musiała ponownie ich stosować wobec tego samego 'rachunku o wysokiej wartości' w następnych latach, chyba że dany rachunek jest nieudokumentowany, w którym to przypadku 'raportująca instytucja finansowa' powinna stosować te procedury ponownie co roku do czasu, gdy taki rachunek przestanie być nieudokumentowany.

8) W przypadku zmiany okoliczności dotyczących 'rachunku o wysokiej wartości', które powodują powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek opisanych w części B pkt 2, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

9) 'Raportująca instytucja finansowa' musi wprowadzić procedury w celu zapewnienia, aby opiekun klienta zidentyfikował każdą zmianę okoliczności dotyczących danego rachunku. Przykładowo, w przypadku gdy opiekun klienta zostanie powiadomiony o nowym adresie korespondencyjnym 'posiadacza rachunku' w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' zobowiązana jest traktować nowy adres jako zmianę okoliczności, a jeżeli zdecyduje się zastosować część B pkt 6, musi uzyskać odpowiednią dokumentację od 'posiadacza rachunku'.

D) Weryfikacja 'istniejących rachunków indywidualnych o wysokiej wartości' musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2016 r. Weryfikacja 'istniejących rachunków indywidualnych o niższej wartości' musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

E) Jakikolwiek 'istniejący rachunek indywidualny', który został zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany' na mocy niniejszej sekcji, musi być traktowany jako 'rachunek raportowany' we wszystkich kolejnych latach, chyba że 'posiadacz rachunku' przestanie być 'osobą raportowaną'.

SEKCJA IV

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'NOWYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'nowych rachunków indywidualnych'.

A) W odniesieniu do 'nowych rachunków indywidualnych', przy otwieraniu rachunku, 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać oświadczenie 'posiadacza rachunku', które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające 'raportującej instytucji finansowej' na określenie jednej lub większej liczby rezydencji 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez 'raportującą instytucję finansową' w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy 'procedur AML/KYC'.

B) Jeżeli oświadczenie wskazuje, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem państwa członkowskiego do celów podatkowych, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', a oświadczenie musi również zawierać numer 'NIP' 'posiadacza rachunku' w odniesieniu do takiego państwa członkowskiego (z zastrzeżeniem sekcji I część D) oraz datę urodzenia.

C) W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z 'nowym rachunkiem indywidualnym', która sprawia, że 'raportująca instytucja finansowa' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne oświadczenie 'posiadacza rachunku' jest niepoprawne lub nierzetelne, 'raportująca instytucja finansowa' nie może opierać się na pierwotnym oświadczeniu 'posiadacza rachunku' i musi uzyskać ważne oświadczenie, które określa rezydencję (rezydencje) 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych.

SEKCJA V

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'istniejących rachunków podmiotów'.

A) Rachunki podmiotów niewymagające weryfikacji, identyfikacji ani raportowania. O ile 'raportująca instytucja finansowa' nie dokona innego wyboru, w odniesieniu do wszystkich 'istniejących rachunków podmiotów' albo oddzielnie, w odniesieniu do każdej wyraźnie zidentyfikowanej grupy takich rachunków, 'istniejący rachunek podmiotów', którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 250 000 USD, nie musi być weryfikowany, identyfikowany ani raportowany jako 'rachunek raportowany' do czasu aż jego łączne saldo lub wartość nie przekroczą tej kwoty na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych.

B) Rachunki podmiotów będące przedmiotem weryfikacji. 'Istniejący rachunek podmiotów', którego łączne saldo lub wartość przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 250 000 USD, oraz 'istniejący rachunek podmiotów', który nie przekracza na dzień 31 grudnia 2015 r. tej kwoty, ale którego łączne saldo lub wartość przekraczają taką kwotę na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych, muszą zostać poddane weryfikacji zgodnie z procedurami określonymi w części D.

C) Rachunki podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. W odniesieniu do 'istniejących rachunków podmiotów' opisanych w części B, wyłącznie rachunki, które znajdują się w posiadaniu co najmniej jednego 'podmiotu' będącego 'osobą raportowaną' lub w posiadaniu 'pasywnych NFE' (podmiotów niebędących instytucjami finansowymi) kontrolowanych przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną', są traktowane jako 'rachunki raportowane'.

D) Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania rachunków podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec 'istniejących rachunków podmiotów' opisanych w części B 'raportująca instytucja finansowa' musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla określenia, czy są one w posiadaniu co najmniej jednej 'osoby raportowanej' lub 'pasywnego NFE' kontrolowanych przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną':

1) Określenie, czy 'podmiot' jest 'osobą raportowaną'.

a) Weryfikacja informacji posiadanych do celów regulacyjnych lub do celów związanych z relacjami z klientem (łącznie z informacjami zgromadzonymi na mocy 'procedur AML/KYC') w celu określenia, czy informacje wskazują, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim. W tym celu informacje wskazujące na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim obejmuje miejsce uzyskania zdolności prawnej lub rejestracji lub adres w państwie członkowskim.

b) Jeżeli informacje wskazują na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', chyba że uzyska od 'posiadacza rachunku' oświadczenie lub w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że 'posiadacz rachunku' nie jest 'osobą raportowaną'.

2) Ustalenie, czy podmiot jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. W odniesieniu do 'posiadacza rachunku' w przypadku 'istniejącego rachunku podmiotu' (łącznie z 'podmiotem' będącym 'osobą raportowaną') 'raportująca instytucja finansowa' musi ustalić, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. Jeżeli którakolwiek z 'osób kontrolujących' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', rachunek musi być traktowany jako 'rachunek raportowany'. Dokonując tych ustaleń, 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do wskazówek w części D pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

a) Ustalenie, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE'. Do celów ustalenia, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE', 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać od 'posiadacza rachunku' oświadczenie, aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że 'posiadacz rachunku' jest 'aktywnym NFE' lub 'instytucją finansową' inną niż 'podmiot inwestujący' opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

b) Ustalenie 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku'. Do celów ustalenia 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku' 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC'.

c) Ustalenie, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną'. Do celów ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na:

(i) informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC' w przypadku 'istniejącego rachunku podmiotu', który to rachunek znajduje się w posiadaniu co najmniej jednego 'NFE' i którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD; lub

(ii) oświadczeniu 'posiadacza rachunku' lub takiej 'osoby kontrolującej' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji, w których dana 'osoba kontrolująca' jest rezydentem do celów podatkowych.

E) Czas trwania weryfikacji oraz dodatkowe procedury mające zastosowanie do 'istniejących rachunków podmiotów'

1) Weryfikacja 'istniejących rachunków podmiotów', których łączne saldo lub wartość przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 250 000 USD, musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

2) Weryfikacja 'istniejących rachunków podmiotów', których łączne saldo lub wartość nie przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 250 000 USD, ale przekraczają tę kwotę na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat, musi zostać zakończona w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym łączne saldo lub wartość przekroczyły taką kwotę.

3) W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z 'istniejącym rachunkiem podmiotu', która sprawia, że 'raportująca instytucja finansowa' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że oświadczenie 'posiadacza rachunku' lub inna dokumentacja związana z rachunkiem są niepoprawne lub nierzetelne, 'raportująca instytucja finansowa' musi ponownie określić status rachunku zgodnie z procedurami określonymi w części D.

SEKCJA VI

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'NOWYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'nowych rachunków podmiotów'.

Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania 'rachunków podmiotów', wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec 'nowych rachunków podmiotów' 'raportująca instytucja finansowa' musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla ustalenia, czy 'posiadaczem rachunku' są co najmniej jedna 'osoba raportowana' lub 'pasywne NFE' kontrolowane przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną':

1) Ustalenie, czy 'podmiot' jest 'osobą raportowaną'.

a) Uzyskanie oświadczenia 'posiadacza rachunku', które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające 'raportującej instytucji finansowej' na ustalenie (jednej lub większej liczby) rezydencji 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez 'raportującą instytucję finansową' w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy 'procedur AML/KYC'. Jeżeli dany 'podmiot' poświadczy, że nie ma rezydencji do celów podatkowych, 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się adresie głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu' w celu ustalenia rezydencji 'posiadacza rachunku'.

b) Jeżeli oświadczenie wskazuje na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', chyba że w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że 'posiadacz rachunku' nie jest 'osobą raportowaną' w odniesieniu do takiego państwa członkowskiego.

2) Ustalenie, czy podmiot jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. W odniesieniu do 'posiadacza rachunku' w przypadku 'nowego rachunku podmiotu' (łącznie z 'podmiotem' będącym 'osobą raportowaną') 'raportująca instytucja finansowa' musi ustalić, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. Jeżeli którakolwiek z 'osób kontrolujących' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', rachunek musi być traktowany jako 'rachunek raportowany'. Dokonując tych ustaleń, 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do wskazówek w części A pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

a) Ustalenie, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE'. Do celów ustalenia, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE', 'raportująca instytucja finansowa' musi polegać na oświadczeniu 'posiadacza rachunku', aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że 'posiadacz rachunku' jest 'aktywnym NFE' lub 'instytucją finansową' inną niż 'podmiot inwestujący' opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

b) Ustalenie 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku'. W celu ustalenia 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku' 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC', pod warunkiem że takie procedury są zgodne z dyrektywą (UE) 2015/849. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie ma obowiązku prawnego stosowania 'procedur AML/KYC', które są zgodne z dyrektywą (UE) 2015/849, stosuje ona zasadniczo podobne procedury w celu ustalenia 'osób kontrolujących'.

c) Ustalenie, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną'. Do celów ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na oświadczeniu 'posiadacza rachunku' lub takiej 'osoby kontrolującej'.

SEKCJA VII

SZCZEGÓLNE ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Poniższe dodatkowe zasady mają zastosowanie we wdrażaniu procedur należytej staranności opisanych powyżej:

A) Poleganie na oświadczeniach i 'dowodach w postaci dokumentów'. 'Raportująca instytucja finansowa' nie może opierać się na oświadczeniu lub 'dowodzie w postaci dokumentów', jeżeli wie lub ma powody sądzić, że oświadczenie lub 'dowód w postaci dokumentów' są niepoprawne lub nierzetelne.

AA) Tymczasowy brak 'oświadczenia'. W wyjątkowych okolicznościach, gdy 'raportująca instytucja finansowa' nie może uzyskać oświadczenia dotyczącego 'nowego rachunku' w terminie umożliwiającym jej wypełnienie obowiązków w zakresie należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych w odniesieniu do okresu sprawozdawczego, w którym rachunek został otwarty, 'raportująca instytucja finansowa' stosuje procedury należytej staranności w odniesieniu do 'istniejących rachunków', do czasu uzyskania i zatwierdzenia takiego oświadczenia.

B) Alternatywne procedury dla 'rachunków finansowych' będących w posiadaniu indywidualnych beneficjentów 'pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'umów renty' oraz dla 'grupowych pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'grupowych umów renty'. 'Raportująca instytucja finansowa' może domniemywać, że indywidualny beneficjent (inny niż właściciel) 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty', otrzymujący świadczenie z tytułu śmierci, nie jest 'osobą raportowaną', i może traktować taki 'rachunek finansowy' jako inny niż 'rachunek raportowany', chyba że 'raportująca instytucja finansowa' rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest 'osoba raportowana'. 'Raportująca instytucja finansowa' ma powody, by sądzić, iż beneficjentem 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' jest 'osoba raportowana', jeżeli informacje zgromadzone przez 'raportującą instytucję finansową' i związane z beneficjentem zawierają przesłanki opisane w sekcji III część B. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest 'osoba raportowana', 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do procedur zawartych w sekcji III część B.

'Raportująca instytucja finansowa' może traktować 'rachunek finansowy', który jest udziałem członka w 'grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia' lub 'grupowej umowie renty', jako 'rachunek finansowy', który nie jest 'rachunkiem raportowanym', do dnia, w którym określona kwota staje się należna na rzecz pracownika/posiadacza świadectwa lub beneficjenta, jeżeli dany 'rachunek finansowy', który jest udziałem członka w 'grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia' lub 'grupowej umowie renty', spełnia następujące wymogi:

(i) 'grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia' lub 'grupowa umowa renty' są wystawione na rzecz pracodawcy i obejmują co najmniej 25 pracowników/posiadaczy świadectwa;

(ii) pracownicy/posiadacze świadectwa są uprawnieni do otrzymania jakiejkolwiek wartości umowy związanej z ich udziałami oraz do wyznaczenia beneficjentów świadczenia wypłacanego z tytułu śmierci pracownika; oraz

(iii) łączna kwota należna każdemu pracownikowi/posiadaczowi świadectwa lub beneficjentowi nie przekracza kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD.

Termin „grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia” oznacza 'pieniężną umowę ubezpieczenia', która (i) zapewnia ochronę ubezpieczeniową osób fizycznych, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy; oraz (ii) przewiduje zapłatę składki od każdego członka grupy (lub członka kategorii w ramach grupy), która to składka jest określona bez względu na indywidualne cechy zdrowotne inne niż wiek, płeć i nałóg palenia danego członka (lub kategorii członków) danej grupy.

Termin „grupowa umowa renty” oznacz 'umowę renty', na mocy której zobowiązanymi są osoby fizyczne, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy.

C) Sumowanie salda rachunku i reguły walutowe

1) Sumowanie 'rachunków indywidualnych'. Do celów określania łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez osobę fizyczną, 'raportująca instytucja finansowa' jest zobowiązana sumować wszystkie 'rachunki finansowe' prowadzone przez 'raportującą instytucję finansową' lub 'podmiot powiązany', ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe 'raportującej instytucji finansowej' łączą ze sobą 'rachunki finansowe' przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer 'NIP', oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi 'rachunku finansowego' przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

2) Sumowanie 'rachunków podmiotów'. Do celów określania łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez 'podmiot', 'raportująca instytucja finansowa' jest zobowiązana uwzględnić wszystkie 'rachunki finansowe' prowadzone przez 'raportującą instytucję finansową' lub 'podmiot powiązany', ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe 'raportującej instytucji finansowej' łączą ze sobą 'rachunki finansowe' przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer 'NIP', oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi 'rachunku finansowego' przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

3) Szczególna zasada sumowania mająca zastosowanie do opiekunów klienta. Do celów określenia łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez osobę w celu ustalenia, czy 'rachunek finansowy' jest 'rachunkiem o wysokiej wartości', 'raportująca instytucja finansowa' jest również zobowiązana, w przypadku każdego 'rachunku finansowego', o którym opiekun klienta wie lub ma powody, by sądzić, że jest on bezpośrednio lub pośrednio posiadany, kontrolowany lub założony (oprócz rachunków powierniczych) przez tę samą osobę, do sumowania wszystkich takich rachunków.

4) Kwoty traktowane jako kwoty obejmujące równowartość w innych walutach. Wszystkie kwoty denominowane w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego traktuje się jako obejmujące równoważne kwoty w innych walutach, zgodnie z prawem krajowym.

SEKCJA VIII

TERMINY ZDEFINIOWANE

Następujące terminy mają znaczenie określone poniżej:

A) 'Raportująca instytucja finansowa'

1) Termin „raportująca instytucja finansowa” oznacza każdą 'instytucję finansową z państwa członkowskiego' niebędącą 'nieraportującą instytucją finansową'. Termin „instytucja finansowa z państwa członkowskiego” oznacza (i) każdą 'instytucję finansową' będącą rezydentem państwa członkowskiego, z wyłączeniem jednak wszelkich oddziałów tej 'instytucji finansowej' zlokalizowanych poza danym państwem członkowskim, oraz (ii) każdy oddział 'instytucji finansowej', która nie jest rezydentem w państwie członkowskim, jeżeli dany oddział jest zlokalizowany w danym państwie członkowskim.

2) Termin „instytucja finansowa z jurysdykcji uczestniczącej” oznacza (i) każdą 'instytucję finansową' będącą rezydentem w 'jurysdykcji uczestniczącej', z wyłączeniem jednak wszelkich oddziałów tej 'instytucji finansowej' zlokalizowanych poza daną 'jurysdykcją uczestniczącą', oraz (ii) każdy oddział 'instytucji finansowej', która nie jest rezydentem w 'jurysdykcji uczestniczącej', o ile dany oddział jest zlokalizowany w danej 'jurysdykcji uczestniczącej'.

3) Termin „instytucja finansowa” oznacza 'instytucję powierniczą', 'instytucję depozytową', 'podmiot inwestujący' lub 'określony zakład ubezpieczeń'.

4) Termin „instytucja powiernicza” oznacza każdy podmiot, który — w ramach istotnej części swojej działalności gospodarczej — przechowuje 'aktywa finansowe' na rachunek innych osób. Uważa się, że przechowywanie 'aktywów finansowych' na rachunek innych osób stanowi istotną część działalności gospodarczej 'podmiotu', jeżeli jego przychody brutto przypadające na przechowywanie 'aktywów finansowych' i na związane z tym usługi finansowe stanowią co najmniej 20 % przychodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia (lub ostatniego dnia roku obrachunkowego, jeżeli nie są one tożsame) poprzedzającym rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału; lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'.

5) Termin „instytucja depozytowa” oznacza dowolny 'podmiot', który:

a) przyjmuje depozyty w ramach prowadzonej działalności bankowej lub podobnej; lub

b) przechowuje 'e-pieniądz' lub 'cyfrowe waluty banku centralnego' na rzecz klientów.

6) Termin „podmiot inwestujący” oznacza dowolny 'podmiot':

a) który w ramach działalności gospodarczej wykonuje głównie co najmniej jedną z następujących czynności lub operacji na rzecz lub w imieniu klienta:

(i) obrót instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi, instrumentami pochodnymi itp.); wymianę walut; obrót pochodnymi instrumentami walutowymi, instrumentami pochodnymi na stopę procentową i indeksowymi instrumentami pochodnymi; zbywalnymi papierami wartościowymi; lub towarowymi kontraktami terminowymi typu future;

(ii) zarządzanie indywidualnym i zbiorowym portfelem aktywów; lub

(iii) inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania 'aktywami finansowymi', środkami pieniężnymi lub 'raportowanymi kryptoaktywami' w imieniu innych osób; lub

b) któreg o dochody brutto przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub 'raportowanych kryptoaktywów' lub obrót tymi aktywami lub kryptoaktywami, jeżeli dany 'podmiot' jest zarządzany przez inny 'podmiot' będący 'instytucją depozytową', 'instytucją powierniczą', 'określonym zakładem ubezpieczeń' lub 'podmiotem inwestującym' opisanym w części A pkt 6 lit. a).

Uznaje się, że w ramach działalności gospodarczej 'podmiot' wykonuje głównie co najmniej jedną z czynności, o których mowa w części A pkt 6 lit. a), lub że dochody brutto 'podmiotu' przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub 'raportowanych kryptoaktywów' lub obrót takimi aktywami lub kryptoaktywami do celów części A pkt 6 lit. b), jeżeli dochody brutto danego 'podmiotu' przypadające na stosowne czynności stanowią co najmniej 50 % dochodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału, lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'. Do celów części A pkt 6 lit. a) ppkt (iii) termin „inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania 'aktywami finansowymi', środkami pieniężnymi lub 'raportowanymi kryptoaktywami' w imieniu innych osób” nie obejmuje świadczenia usług polegających na realizacji 'transakcji wymiany' na rzecz lub w imieniu klientów. Termin „podmiot inwestujący” nie obejmuje 'podmiotu', który jest 'aktywnym NFE', ponieważ 'podmiot' ten spełnia jedno z kryteriów określonych w części D pkt 8 lit. d)–g).

Niniejszy akapit interpretuje się w sposób spójny z podobnym sformułowaniem zastosowanym w definicji „instytucji finansowej” w dyrektywie (UE) 2015/849.

7) Termin „aktywa finansowe” obejmuje papier wartościowy (na przykład akcję spółki; udział w spółce osobowej lub własność rzeczywistą w spółce osobowej lub truście charakteryzujących się własnością rozproszoną lub będących w obrocie publicznym; weksel, obligację, skrypt dłużny lub inne dowody wierzytelności), udział w spółce osobowej, umowę towarową, umowę swapu (na przykład swapy stóp procentowych, swapy walutowe, swapy bazowe, górne pułapy stóp procentowych, dolne pułapy stóp procentowych, swapy towarowe, swapy akcyjne, swapy indeksowe i podobne umowy), 'umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź dowolny udział (łącznie z kontraktem terminowym typu future lub kontraktem terminowym typu forward lub opcją) w papierze wartościowym, 'raportowanym kryptoaktywie', udziale w spółce osobowej, umowie towarowej, umowie swapu, 'umowie ubezpieczenia' lub 'umowie renty'. Termin „aktywa finansowe” nie obejmuje niedłużnego, bezpośredniego udziału w nieruchomości.

8) Termin „określony zakład ubezpieczeń” oznacza każdy 'podmiot' będący zakładem ubezpieczeń (lub jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń), który zawiera 'pieniężną umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź jest zobowiązany do dokonywania płatności z tytułu tych umów;

9) Do celów niniejszego załącznika termin „pieniądz elektroniczny” lub „e-pieniądz” oznacza dowolny produkt, który:

a) jest cyfrowym odzwierciedleniem jednej 'waluty fiat';

b) jest emitowany w zamian za środki pieniężne w celu dokonywania transakcji płatniczych;

c) przyznaje roszczenie wobec emitenta, które jest denominowane w tej samej 'walucie fiat';

d) jest akceptowany jako płatność przez osoby fizyczne lub prawne inne niż emitent; oraz

e) na mocy wymogów regulacyjnych, którym podlega emitent, na żądanie posiadacza produktu podlega wykupowi w każdym czasie i według wartości nominalnej za tę samą 'walutę fiat'.

Termin „pieniądz elektroniczny” lub „e-pieniądz” nie obejmuje produktu stworzonego wyłącznie na potrzeby umożliwienia transferu środków pieniężnych od klienta do innej osoby zgodnie z instrukcjami klienta. Produkt nie został stworzony wyłącznie na potrzeby umożliwienia transferu środków pieniężnych, jeżeli – w toku normalnej działalności 'podmiotu' dokonującego transferu – środki pieniężne związane z takim produktem są przechowywane dłużej niż 60 dni po otrzymaniu instrukcji umożliwiających dokonanie transferu albo, w przypadku braku takich instrukcji, środki pieniężne związane z takim produktem są przechowywane dłużej niż 60 dni po ich otrzymaniu.

10) Termin „waluta fiat” oznacza oficjalną walutę jurysdykcji, emitowaną przez jurysdykcję lub wyznaczony przez nią 'bank centralny' lub władze monetarne, reprezentowaną przez banknoty lub monety fizyczne lub przez pieniądze w różnych formach cyfrowych, w tym rezerwy bankowe oraz 'cyfrowe waluty banku centralnego'. Termin ten obejmuje również pieniądze banków komercyjnych oraz instrumenty pieniądza elektronicznego ('pieniądz elektroniczny').

11) Termin „cyfrowa waluta banku centralnego” oznacza dowolną cyfrową 'walutę fiat' emitowaną przez 'bank centralny' lub inne władze monetarne.

12) Termin „kryptoaktywo” oznacza kryptoaktywo zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (UE) 2023/1114.

13) Termin „raportowane kryptoaktywo” oznacza 'kryptoaktywo' inne niż 'cyfrowa waluta banku centralnego', 'pieniądz elektroniczny' lub 'kryptoaktywo', w odniesieniu do którego 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' w odpowiedni sposób określił, że nie można go stosować do celów płatności lub inwestycji.

14) Termin „transakcja wymiany” oznacza dowolną:

a) wymianę 'raportowanych kryptoaktywów' na 'walutę fiat' i odwrotnie; oraz

b) wymianę między co najmniej jedną formą 'raportowanych kryptoaktywów'.

B) Nieraportująca instytucja finansowa

1) Termin „nieraportująca instytucja finansowa” oznacza każdą 'instytucję finansową' będącą:

a) 'podmiotem rządowym', 'organizacją międzynarodową' lub 'bankiem centralnym', w sytuacjach innych niż:

(i) dotyczące płatności wynikającej z zobowiązania istniejącego w związku z komercyjną działalnością finansową w rodzaju tej prowadzonej przez 'określony zakład ubezpieczeń', 'instytucję powierniczą' lub 'instytucję depozytową'; lub

(ii) dotyczące działalności polegającej na przechowywaniu 'cyfrowych walut banku centralnego' na rzecz 'posiadaczy rachunku', którzy nie są 'instytucjami finansowymi', 'podmiotami rządowymi', 'organizacjami międzynarodowymi' ani 'bankami centralnymi';

b) 'powszechnym funduszem emerytalnym' 'zamkniętym funduszem emerytalnym' 'funduszem emerytalnym podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego' lub 'kwalifikowanym wystawcą kart kredytowych'

c) jakimkolwiek innym 'podmiotem', który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z 'podmiotów' opisanych w części B pkt 1 lit. a) i b) oraz jest ujęty w wykazie 'nieraportujących instytucji finansowych', o którym mowa w art. 8 ust. 7a niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że status takiego 'podmiotu' jako 'nieraportującej instytucji finansowej' nie zagraża realizacji celów niniejszej dyrektywy;

d) 'zwolnionym przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania' lub

e) trustem w zakresie, w jakim powiernik trustu jest 'raportującą instytucją finansową' i zgłasza wszystkie informacje, których zgłoszenie jest wymagane na mocy sekcji I, w odniesieniu do wszystkich 'rachunków raportowanych' trustu.

2) Termin „podmiot rządowy” oznacza rząd państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, wszelkie jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji (które — w celu uniknięcia wątpliwości — obejmują państwo, prowincje, okręgi lub gminy), lub każdą agencję lub instytucję państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji będące w całości własnością danego państwa lub jurysdykcji lub którychkolwiek z wyżej wymienionych jednostek (każda zwana dalej „podmiotem rządowym”). Kategoria ta obejmuje integralne części, kontrolowane podmioty, a także jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji.

a) „Integralna część” państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji oznacza każdą osobę, organizację, agencję, urząd, fundusz, instytucję lub inny organ, niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one określone, stanowiące organ sprawujący władzę w państwie członkowskim lub innej jurysdykcji. Dochody netto tego organu sprawującego władzę muszą być zapisywane na jej własnym rachunku lub na innych rachunkach danego państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści żadnej osobie prywatnej. Integralna część nie obejmuje żadnej osoby, która sprawuje władzę, jest urzędnikiem lub zarządcą działającymi w swoim imieniu prywatnym lub osobistym.

b) „Podmiot kontrolowany” oznacza 'podmiot', który jest odrębny w formie od państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji lub który w inny sposób stanowi oddzielny podmiot prawa, pod warunkiem że:

(i) 'podmiot' ten jest w całości własnością co najmniej jednego 'podmiotu rządowego' i jest kontrolowany przez co najmniej jeden taki podmiot, bezpośrednio lub za pośrednictwem co najmniej jednego podmiotu kontrolowanego;

(ii) dochody netto tego 'podmiotu' są zapisywane na jego własnym rachunku lub na rachunkach co najmniej jednego 'podmiotu rządowego', a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści jakiejkolwiek osobie prywatnej; oraz

(iii) po rozwiązaniu tego 'podmiotu' jego aktywa powierzane są co najmniej jednemu 'podmiotowi rządowemu'.

c) Uważa się, że dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym, jeśli takie osoby są zakładanymi beneficjentami programu rządowego, a działania w ramach tego programu realizowane są dla dobra ogółu lub odnoszą się do zarządzania określoną sferą administracji. Niezależnie od powyższego uważa się jednak, że dochód przynosi korzyść osobom prywatnym, jeśli pochodzi on z wykorzystywania 'podmiotu rządowego' do prowadzenia działalności komercyjnej, takiej jak bankowość komercyjna, w ramach której świadczone są usługi finansowe na rzecz osób prywatnych.

3) Termin „organizacja międzynarodowa” oznacza każdą organizację międzynarodową lub jakąkolwiek jej agencję lub instytucję będącą w całości jej własnością. Kategoria ta obejmuje każdą organizację międzyrządową (w tym organizację ponadnarodową): (i) w skład której wchodzą głównie rządy; (ii) która zawarła z państwem członkowskim obowiązujące porozumienie w sprawie lokalizacji jej siedziby lub podobne merytorycznie porozumienie; i (iii) której dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym.

4) Termin „bank centralny” oznacza instytucję określoną przez prawo lub wyznaczoną przez rząd jako główna władza — inna niż rząd samego państwa członkowskiego — emitująca instrumenty przeznaczone do obiegu jako waluta. Instytucja taka może obejmować podmiot odrębny od rządu danego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy należy w całości lub w części do tego państwa.

5) Termin „powszechny fundusz emerytalny” oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci, bądź też jakiejkolwiek kombinacji tych świadczeń, na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub osobami wskazanymi przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że fundusz:

a) nie ma żadnego beneficjenta, który miałby prawo do więcej niż 5 % aktywów funduszu;

b) podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym; oraz

c) spełnia co najmniej jeden z następujących wymogów:

(i) jest ogólnie zwolniony z opodatkowania od dochodów z inwestycji lub opodatkowanie takich dochodów jest odroczone lub podlega stawce obniżonej, ze względu na status funduszu jako programu emerytalnego;

(ii) co najmniej 50 % całkowitych składek na rzecz funduszu (innych niż przeniesienie aktywów z innych programów opisanych w części B pkt 5–7 lub z rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) pochodzi z wpłat pracodawców;

(iii) przenoszenie środków lub wypłaty z funduszu są dozwolone tylko w przypadku wystąpienia określonych zdarzeń związanych z przejściem na emeryturę, niepełnosprawnością lub śmiercią (z wyjątkiem przenoszenia środków do innych funduszy emerytalnych opisanych w części B pkt 5–7 lub do rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)), bądź dokonanie przeniesienia lub wypłaty środków przed wystąpieniem określonego zdarzenia skutkuje nałożeniem kar; lub

(iv) składki (inne niż określone, dozwolone wpłaty uzupełniające) wpłacane przez pracowników do funduszu są ograniczone zależnie od dochodu pracownika lub nie mogą przekroczyć kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD rocznie, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

6) Termin „zamknięty fundusz emerytalny” oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że:

a) fundusz ma mniej niż 50 uczestników;

b) fundusz jest finansowany przez co najmniej jednego pracodawcę, który nie jest 'podmiotem inwestującym' ani 'pasywnym NFE'

c) składki pracownika i pracodawcy na rzecz funduszu (z wyjątkiem przenoszenia aktywów z innych rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) są ograniczone zależnie od, odpowiednio, wypracowanego dochodu i wysokości wynagrodzenia pracownika;

d) uczestnicy, którzy nie są rezydentami państwa członkowskiego, w którym dany fundusz został utworzony, nie są uprawnieni do więcej niż 20 % aktywów funduszu; oraz

e) fundusz podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym.

7) Termin „fundusz emerytalny podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego” oznacza fundusz utworzony przez 'podmiot rządowy', 'organizację międzynarodową' lub 'bank centralny' w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów lub uczestników będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników), bądź niebędących obecnymi lub byłymi pracownikami, jeżeli świadczenia zapewniane takim beneficjentom lub uczestnikom są wypłacane w zamian za usługi wykonane na rzecz danego 'podmiotu rządowego', danej 'organizacji międzynarodowej' lub danego 'banku centralnego'.

8) Termin „kwalifikowany wystawca kart kredytowych” oznacza 'instytucję finansową' spełniającą następujące wymogi:

a) 'instytucja finansowa' jest 'instytucją finansową' tylko dlatego, że jest wystawcą kart kredytowych akceptującym depozyty tylko wtedy, gdy klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe karty, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

b) począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tym dniem, 'instytucja finansowa' wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 50 000 USD, albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad dotyczących sumowania rachunków i przeliczania walut obcych, określonych w sekcji VII część C. W tym celu pojęcie nadpłata przez klienta nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów.

9) Termin „zwolnione przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania” oznacza 'podmiot inwestujący' regulowany jako przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, pod warunkiem że wszystkie udziały w tym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania są w posiadaniu osób fizycznych lub 'podmiotów' niebędących 'osobami raportowanymi', z wyjątkiem 'pasywnego NFE' kontrolowanego przez 'osoby kontrolujące' będące 'osobami raportowanymi', bądź też pod warunkiem że wszystkie te udziały są posiadane za pośrednictwem takich osób fizycznych lub 'podmiotów'.

Wyemitowanie fizycznych akcji na okaziciela przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania samo w sobie nie powoduje utraty przez 'podmiot inwestujący', który jest regulowany jako takie przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, statusu 'zwolnionego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania', na mocy części B pkt 9, pod warunkiem że:

a) dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania nie wyemitowało i nie wyemituje żadnych fizycznych akcji na okaziciela po dniu 31 grudnia 2015 r.;

b) dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania umorzy wszystkie takie udziały po ich wykupieniu;

c) dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wykonuje wszelkie procedury należytej staranności określone w sekcjach II–VII i przekazuje wszelkie informacje podlegające wymogowi przekazania w odniesieniu do wszystkich takich udziałów, gdy udziały te są przedstawiane w celu ich umorzenia lub dokonania innej płatności; oraz

d) dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania posiada polityki i procedury zapewniające, aby takie udziały zostały umorzone lub poddane immobilizacji jak najszybciej, a w każdym razie przed dniem 1 stycznia 2018 r.

C) 'Rachunek finansowy'

1) Termin „rachunek finansowy” oznacza rachunek prowadzony przez 'instytucję finansową' i obejmuje 'rachunek depozytowy' i 'rachunek powierniczy', a także:

a) w przypadku 'podmiotu inwestującego' — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej 'instytucji finansowej'. Niezależnie od powyższego termin „rachunek finansowy” nie obejmuje żadnego udziału w kapitale lub w wierzytelnościach 'podmiotu' będącego 'podmiotem inwestującym' wyłącznie, dlatego że (i) udziela on porad inwestycyjnych klientowi i działa w jego imieniu; lub (ii) zarządza portfelami na rzecz klienta i działa w jego imieniu do celów inwestowania 'aktywów finansowych' zdeponowanych w imieniu klienta w 'instytucji finansowej' innej niż taki 'podmiot' lub do celów zarządzania lub administrowania takimi 'aktywami finansowymi'

b) w przypadku instytucji finansowej nieopisanej w części C pkt 1 lit. a) — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej 'instytucji finansowej', jeżeli dana kategoria udziałów została utworzona w celu uniknięcia raportowania zgodnie z sekcją I; oraz

c) wszelkie 'pieniężne umowy ubezpieczenia' i wszelkie 'umowy renty', zawarte lub prowadzone przez 'instytucję finansową', inne niż niezwiązane z inwestowaniem, nieprzenoszalne, natychmiastowo wypłacane renty dożywotnie, zawierane z osobą fizyczną, skutkujące wypłatą świadczenia emerytalnego lub rentowego, w ramach rachunku, który jest 'rachunkiem wyłączonym'.

Termin „rachunek finansowy” nie obejmuje żadnego rachunku, który jest 'rachunkiem wyłączonym'.

2) Termin „rachunek depozytowy” obejmuje dowolny rachunek prowadzony w celach komercyjnych, rachunek bieżący, oszczędnościowo-rozliczeniowy, terminowy lub oszczędnościowy lub rachunek, potwierdzeniem którego jest certyfikat depozytowy, certyfikat oszczędnościowy, certyfikat inwestycyjny, certyfikat zadłużeniowy lub inny podobny instrument prowadzony przez 'instytucję depozytową'. 'Rachunek depozytowy' obejmuje również:

a) kwotę posiadaną przez zakład ubezpieczeń na podstawie gwarantowanej umowy inwestycyjnej lub podobnej umowy zobowiązującej do wypłaty lub uznania odsetek z tytułu tych umów;

b) rachunek lub rachunek nominalny reprezentujący wszelkie 'e-pieniądze' przechowywane na rzecz klienta; oraz

c) rachunek, na którym przechowywana jest 'cyfrowa waluta banku centralnego', lub więcej takich walut, na rzecz klienta.

3) Termin „rachunek powierniczy” oznacza rachunek (inny niż 'umowa ubezpieczenia' lub 'umowa renty'), który obejmuje co najmniej jeden składnik 'aktywów finansowych' na rzecz innej osoby.

4) Termin „udział w kapitale” oznacza, w przypadku spółki osobowej będącej instytucją finansową, udział w kapitale lub zyskach spółki. W przypadku trustu będącego 'instytucją finansową' 'udział w kapitale' uważa się za udział posiadany przez jakąkolwiek osobę traktowaną jako ustanawiający lub beneficjent całości lub części majątku trustu, lub jakąkolwiek inną osobę fizyczną sprawującą ostateczną i faktyczną kontrolę nad trustem. 'Osoba raportowana' będzie traktowana jako beneficjent trustu, jeżeli taka 'osoba raportowana' posiada prawo do otrzymywania bezpośrednio lub pośrednio (na przykład przez pełnomocnika) obowiązkowej wypłaty z trustu lub może otrzymywać, bezpośrednio lub pośrednio, wypłaty uznaniowe z trustu.

5) Termin „umowa ubezpieczenia” oznacza umowę (inną niż umowa renty), zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacenia określonej kwoty w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia obejmującego śmierć, chorobę, wypadek, powstanie odpowiedzialności cywilnej lub majątkowej.

6) Termin „umowa renty” oznacza umowę, zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych w danym okresie, ustalonym w całości lub w części poprzez odniesienie do średniego dalszego trwania życia co najmniej jednej osoby fizycznej. Termin ten obejmuje także umowę, którą uznaje się za 'umowę renty' zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktyką danego państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, w których umowa została wydana, na mocy której to umowy wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych przez pewną liczbę lat.

7) Termin „pieniężna umowa ubezpieczenia” oznacza umowę ubezpieczenia (inną niż umowa reasekuracji zawarta pomiędzy dwoma zakładami ubezpieczeń), która ma 'wartość pieniężną'.

8) Termin „wartość pieniężna” oznacza większą z poniższych wartości: (i) kwotę świadczenia, do uzyskania której ubezpieczający jest uprawniony w momencie wykupu lub wypowiedzenia umowy (określoną bez dokonywania potrąceń z tytułu wcześniejszej rezygnacji z umowy lub pożyczki pod zastaw polisy); (ii) kwotę, którą ubezpieczający może pożyczyć na mocy umowy lub w związku z umową. Niezależnie od powyższego termin „wartość pieniężna” nie obejmuje kwoty należnej na podstawie umowy ubezpieczenia:

a) wyłącznie z tytułu śmierci osoby objętej ubezpieczeniem na mocy umowy ubezpieczenia na życie;

b) jako świadczenie z tytułu szkody na osobie lub świadczenie chorobowe lub inne świadczenie stanowiące odszkodowanie za stratę ekonomiczną poniesioną na skutek zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem;

c) jako zwrot uprzednio wpłaconych składek (z potrąceniem opłat z tytułu kosztów ubezpieczenia, bez względu na to, czy zostały one faktycznie nałożone) zgodnie z 'umową ubezpieczenia' (inną niż inwestycyjna umowa ubezpieczenia na życie lub umowa renty), w związku z odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy, zmniejszeniem ryzyka ubezpieczeniowego w efektywnym okresie trwania umowy lub zwrot wynikający z błędu księgowego lub podobnego błędu odnoszącego się do składki;

d) jako premia ubezpieczeniowa dla ubezpieczającego (inna niż premia wypłacana w przypadku wypowiedzenia), pod warunkiem że premia ta dotyczy 'umowy ubezpieczenia', na mocy której jedyne świadczenia należne opisane są w części C pkt 8 lit. b); lub

e) jako zwrot składki zaliczkowej lub depozytu składki z tytułu 'umowy ubezpieczenia', zgodnie z którą składka jest płatna przynajmniej raz w roku, jeżeli kwota składki zaliczkowej lub depozytu składki nie przekracza kolejnej rocznej składki, które będzie należna z tytułu umowy.

9) Termin „istniejący rachunek” oznacza:

a) 'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową' na dzień 31 grudnia 2015 r. lub – jeżeli rachunek traktuje się jako 'rachunek finansowy' wyłącznie na podstawie zmian do niniejszej dyrektywy wprowadzonych dyrektywą Rady (UE) 2023/2226 (*1) – na dzień 31 grudnia 2025 r.;

b) dowolny 'rachunek finansowy''posiadacza rachunku', bez względu na datę otwarcia takiego 'rachunku finansowego', jeżeli:

(i) dany 'posiadacz rachunku' posiada również w 'raportującej instytucji finansowej' (lub w 'podmiocie powiązanym' w tym samym państwie członkowskim w charakterze 'raportującej instytucji finansowej') 'rachunek finansowy' będący 'istniejącym rachunkiem' na mocy części C pkt 9 lit. a);

(ii) 'raportująca instytucja finansowa' (i, stosownie do przypadku, 'podmiot powiązany' w tym samym państwie członkowskim w charakterze 'raportującej instytucji finansowej') traktuje oba powyższe 'rachunki finansowe', a także wszelkie inne 'rachunki finansowe' danego 'posiadacza rachunku', które są traktowane jako 'istniejące rachunki' na mocy części C pkt 9 lit. b), jako jeden 'rachunek finansowy' do celów spełnienia standardów w zakresie wymogów dotyczących wiedzy określonych w sekcji VII część A oraz w celu ustalenia salda lub wartości dowolnego z 'rachunków finansowych' przy zastosowaniu dowolnego z progów rachunku;

(iii) w odniesieniu do 'rachunku finansowego', który podlega 'procedurom AML/KYC', 'raportująca instytucja finansowa' może dopełnić takich 'procedur AML/KYC' względem danego 'rachunku finansowego', opierając się na 'procedurach AML/KYC' przeprowadzonych wobec 'istniejącego rachunku' opisanego w części C pkt 9 lit. a); oraz

(iv) otwarcie 'rachunku finansowego' nie wymaga dostarczenia przez 'posiadacza rachunku' nowych, dodatkowych lub zmienionych informacji o kliencie, innych niż do celów niniejszej dyrektywy.

10) Termin „nowy rachunek” oznacza 'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową', otwarty w dniu 1 stycznia 2016 r. lub po tej dacie lub – jeżeli rachunek traktuje się jako 'rachunek finansowy' wyłącznie na podstawie zmian do niniejszej dyrektywy wprowadzonych dyrektywą Rady (UE) 2023/2226 – w dniu 1 stycznia 2026 r. lub po tej dacie.

11) Termin „istniejący rachunek indywidualny” oznacza 'istniejący rachunek' posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

12) Termin „nowy rachunek indywidualny” oznacza 'nowy rachunek' posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

13) Termin „istniejący rachunek podmiotów” oznacza 'istniejący rachunek' posiadany przez co najmniej jeden 'podmiot'.

14) Termin „rachunek o niższej wartości” oznacza 'istniejący rachunek indywidualny', którego łączne saldo lub wartość na dzień 31 grudnia 2015 r. nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD.

15) Termin „rachunek o wysokiej wartości” oznacza 'istniejący rachunek indywidualny', którego łączne saldo lub wartość na dzień 31 grudnia 2015 r. lub na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat przekraczają kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 1 000 000 USD.

16) Termin „nowy rachunek podmiotów” oznacza 'nowy rachunek' posiadany przez co najmniej jeden 'podmiot'.

17) Termin „rachunek wyłączony” oznacza którykolwiek z poniższych rachunków:

a) rachunek emerytalny lub rentowy spełniający następujące wymogi:

(i) rachunek podlega regulacji jako osobiste konto emerytalne lub jest częścią zarejestrowanego lub regulowanego planu emerytalnego lub rentowego prowadzonego w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych lub rentowych (w tym renty inwalidzkiej lub świadczenia z tytułu śmierci);

(ii) rachunek korzysta z ulg podatkowych (tj. wpłacane składki, które co do zasady byłyby opodatkowane, podlegają odliczeniu lub wyłączeniu z dochodu brutto 'posiadacza rachunku' lub są opodatkowane według stawki obniżonej bądź opodatkowanie dochodu z inwestycji z danego rachunku jest odroczone lub podlega stawce obniżonej);

(iii) wymagane jest coroczne przekazywanie organom podatkowym informacji dotyczących rachunku;

(iv) wypłaty z rachunku uzależnione są od osiągnięcia określonego wieku emerytalnego, od inwalidztwa lub od śmierci, lub wypłata środków przed wystąpieniem tych określonych zdarzeń skutkuje nałożeniem kar; oraz

(v) (i) wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD lub mniej; albo (ii) określono maksymalny limit składek możliwych do wpłacenia na rachunek równy kwocie denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD lub mniej, przy zastosowaniu do każdego z tych warunków zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że 'rachunek finansowy', który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. a) ppkt (v), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki 'rachunek finansowy' może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego 'rachunku finansowego' spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z przepisów części B pkt 5–7;

b) rachunek spełniający następujące wymogi:

(i) rachunek podlega regulacji jako instrument inwestycyjny do celów innych niż emerytury i jest regularnie przedmiotem obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych bądź rachunek podlega regulacji jako instrument oszczędnościowy do celów innych niż emerytury;

(ii) rachunek korzysta z ulg podatkowych (tj. wpłacane składki, które co do zasady byłyby opodatkowane, podlegają odliczeniu lub wyłączeniu z dochodu brutto 'posiadacza rachunku' lub są opodatkowane według stawki obniżonej bądź opodatkowanie dochodu z inwestycji z danego rachunku jest odroczone lub podlega stawce obniżonej);

(iii) wypłaty z rachunku uzależnione są od spełnienia określonych kryteriów odnoszących się do celu rachunku inwestycyjnego lub oszczędnościowego (na przykład zapewnienie świadczeń edukacyjnych lub medycznych), lub wypłata środków przed spełnieniem tych kryteriów skutkuje nałożeniem kar; oraz

(iv) wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD lub mniej, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że 'rachunek finansowy', który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. b) ppkt (iv), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki 'rachunek finansowy' może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego 'rachunku finansowego' spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z przepisów części B pkt 5–7;

c) umowę ubezpieczenia na życie, w przypadku której okres ważności ubezpieczenia upłynie zanim osoba ubezpieczona osiągnie wiek 90 lat, pod warunkiem że dana umowa spełnia następujące wymogi:

(i) składki wpłacane okresowo, których wysokość nie ulega zmniejszeniu w trakcie trwania umowy, są płatne co najmniej raz w roku w okresie obowiązywania umowy lub do momentu, gdy ubezpieczony osiągnie wiek 90 lat, w zależności od tego, który z tych okresów jest krótszy;

(ii) w umowie nie określono wartości umowy, do której jakakolwiek osoba miałaby dostęp (w drodze wypłaty środków, zaciągnięcia pożyczki lub w inny sposób) bez wypowiedzenia umowy;

(iii) kwota (inna niż świadczenie z tytułu śmierci) wypłacana w przypadku odstąpienia od umowy lub wypowiedzenia umowy nie może przekroczyć łącznej wysokości wpłaconych składek, pomniejszonej o sumę opłat z tytułu śmiertelności, zachorowalności oraz innych kosztów (niezależnie od tego, czy zostały faktycznie nałożone) za okres lub okresy obowiązywania umowy oraz wszelkich kwot wypłaconych przed odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy; oraz

(iv) prawa wynikające z umowy nie zostały przeniesione na cesjonariusza w zamian za korzyść majątkową;

d) rachunek wchodzący wyłącznie w skład masy spadkowej, jeżeli dokumentacja dla tego rachunku zawiera kopię testamentu zmarłego lub akt zgonu;

e) rachunek utworzony w związku z którymkolwiek z poniższych:

(i) postanowieniem lub wyrokiem sądu;

(ii) sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem nieruchomości lub ruchomości, pod warunkiem że rachunek spełnia następujące wymogi:

— rachunek jest finansowany wyłącznie z zadatków, zaliczek, depozytów w wysokości odpowiedniej dla zabezpieczenia zobowiązania bezpośrednio związanego z transakcją, lub z podobnych płatności, lub jest finansowany z 'aktywów finansowych', które są zdeponowane na rachunku w związku ze sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem mienia,

— rachunek został utworzony i jest wykorzystywany wyłącznie w celu zabezpieczenia zobowiązania nabywcy do zapłaty ceny nabycia mienia, zabezpieczenia zobowiązania sprzedawcy do pokrycia wszelkich zobowiązań warunkowych lub zobowiązań wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy do zapłaty za wszelkie szkody dotyczące przedmiotu dzierżawy bądź najmu, jak uzgodniono w umowie dzierżawy bądź najmu,

— aktywa pozostające na rachunku, w tym uzyskane z niego dochody, zostaną wypłacone lub w inny sposób przekazane na rzecz nabywcy, sprzedawcy, wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy (również w celu spełnienia zobowiązań danej osoby) w momencie sprzedaży, zamiany lub wykupu mienia lub wygaśnięcia dzierżawy bądź najmu,

— rachunek nie jest rachunkiem depozytu zabezpieczającego ani podobnym rachunkiem utworzonym w związku ze sprzedażą lub zamianą składnika 'aktywów finansowych', oraz

— rachunek nie jest powiązany z rachunkiem opisanym w części C pkt 17 lit. f);

(iii) obowiązkiem 'instytucji finansowej' obsługującej pożyczkę zabezpieczoną nieruchomością dotyczącym przeznaczenia części płatności wyłącznie w celu ułatwienia płatności z tytułu podatków lub ubezpieczeń związanych z nieruchomością w późniejszym terminie;

(iv) obowiązkiem 'instytucji finansowej' dotyczącym wyłącznie ułatwienia płatności z tytułu podatków w późniejszym terminie;

(v) założeniem przedsiębiorstwa lub podwyższeniem jego kapitału, pod warunkiem że rachunek spełnia następujące wymogi:

—rachunek służy wyłącznie do wpłacania kapitału, który ma być wykorzystany do celów związanych z założeniem przedsiębiorstwa lub podwyższeniem jego kapitału, zgodnie z przepisami prawa;

— wszelkie kwoty znajdujące się na rachunku są blokowane do czasu uzyskania przez 'raportującą instytucję finansową' niezależnego potwierdzenia dotyczącego założenia przedsiębiorstwa lub podwyższenia jego kapitału;

— rachunek zostaje zamknięty lub przekształcony w rachunek przedsiębiorstwa po jego założeniu lub podwyższeniu jego kapitału;

— wszelkie spłaty wynikające z nieudanego założenia przedsiębiorstwa lub podwyższenia jego kapitału, po odjęciu opłat dla dostawców usług i podobnych opłat, są dokonywane wyłącznie na rzecz osób, które wniosły te kwoty; oraz

— rachunek został otwarty nie wcześniej niż przed 12 miesiącami;

ea) 'rachunek depozytowy', który reprezentuje wszystkie rodzaje 'pieniądza elektronicznego' przechowywane na rzecz klienta, jeżeli 90-dniowa średnia krocząca łącznego salda lub wartości rachunku na koniec dnia w dowolnym okresie 90 kolejnych dni nie przekraczała 10 000 USD w żadnym dniu roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego;

f) 'rachunek depozytowy' spełniający następujące wymogi:

(i) rachunek istnieje wyłącznie dlatego, że klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe w odniesieniu do karty kredytowej lub innego instrumentu kredytu odnawialnego, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

(ii) począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tym dniem dana 'instytucja finansowa' wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 50 000 USD albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad dotyczących przeliczania walut obcych, określonych w sekcji VII część C. W tym celu pojęcie nadpłata przez klienta nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów;

g) każdy inny rachunek, który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z rachunków opisanych w części C pkt 17 lit. a)–f) oraz jest ujęty w wykazie 'rachunków wyłączonych', o którym mowa w art. 8 ust. 7a niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że status takiego rachunku jako 'rachunku wyłączonego' nie zagraża realizacji celów niniejszej dyrektywy.

D) Rachunek raportowany

1) Termin „rachunek raportowany” oznacza 'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową' z państwa członkowskiego i znajdujący się w posiadaniu co najmniej jednej 'osoby raportowanej' lub 'pasywnego NFE' kontrolowanego przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną', pod warunkiem że zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności opisanych w sekcjach II–VII.

2) Termin „osoba raportowana” oznacza 'osobę z państwa członkowskiego' inną niż:

a) 'podmiot', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na co najmniej jednym uznanym rynku papierów wartościowych;

b) dowolny 'podmiot' będący 'podmiotem powiązanym''podmiotu' określonego w lit. a);

c) 'podmiot rządowy';

d) 'organizacja międzynarodowa';

e) 'bank centralny'; lub

f) 'instytucja finansowa'.

3) Termin „osoba z państwa członkowskiego” w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego oznacza osobę fizyczną lub 'podmiot' będące rezydentami w jakimkolwiek innym państwie członkowskim na mocy prawa podatkowego tego innego państwa członkowskiego, lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego. W tym celu 'podmiot' taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne, niemające rezydencji do celów podatkowych traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce faktycznego zarządu danego podmiotu.

4) Termin „jurysdykcja uczestnicząca” w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego oznacza:

a) jakiekolwiek inne państwo członkowskie;

b) jakąkolwiek inną jurysdykcję, (i) z którą zainteresowane państwo członkowskie zawarło porozumienie, na mocy którego ta jurysdykcja przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez dane państwo członkowskie i przekazanym Komisji Europejskiej;

c) jakąkolwiek inną jurysdykcję, (i) z którą Unia zawarła porozumienie, na mocy którego jurysdykcja ta przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez Komisję Europejską.

5) Termin „osoby kontrolujące” oznacza osoby fizyczne, które sprawują kontrolę nad 'podmiotem'. W przypadku trustu termin ten oznacza ustanawiającego(-ych), powiernika(-ów), sprawującego(-ych) nadzór (o ile tacy są), beneficjenta(-ów) lub klasę(-y) beneficjentów oraz wszelkie inne osoby fizyczne sprawujące ostateczną faktyczną kontrolę nad trustem, a w przypadku porozumienia prawnego innego niż trust — termin ten oznacza osoby zajmujące równoważne lub podobne stanowiska. Termin „osoby kontrolujące” musi być interpretowany w sposób spójny z zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

6) Termin „NFE” oznacza jakikolwiek 'podmiot', który nie jest 'instytucją finansową'.

7) Termin „pasywny NFE” oznacza jakikolwiek: (i) NFE niebędący aktywnym NFE; lub (ii) 'podmiot inwestujący' opisany w części A pkt 6 lit. b), niebędące 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

8) Termin „aktywny NFE” oznacza jakikolwiek NFE spełniający którekolwiek z następujących kryteriów:

a) mniej niż 50 % dochodu brutto NFE za poprzedni rok kalendarzowy lub inny odpowiedni okres sprawozdawczy jest dochodem pasywnym, a mniej niż 50 % aktywów posiadanych przez NFE w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego lub innego odpowiedniego okresu sprawozdawczego stanowią aktywa, które przynoszą dochód pasywny lub są posiadane dla osiągania dochodu pasywnego;

b) akcje danego NFE są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych lub dany NFE jest 'podmiotem powiązanym' 'podmiotu', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych;

c) NFE jest 'podmiotem rządowym', 'organizacją międzynarodową', 'bankiem centralnym' lub 'podmiotem' będącym w całości własnością co najmniej jednego ze wspomnianych podmiotów;

d) zasadniczo wszystkie czynności NFE obejmują posiadanie (w całości lub w części) wyemitowanych akcji co najmniej jednej jednostki zależnej, bądź zapewnienia finansowania i świadczenia usług takim jednostkom, które prowadzą działalność w branżach lub sektorach innych niż działalność instytucji finansowej, z wyjątkiem sytuacji, gdy dany podmiot nie kwalifikuje się do tego statusu, jeżeli sam działa jako (lub sam przedstawia się jako) fundusz inwestycyjny, taki jak fundusz private equity, fundusz venture capital, fundusz typu leveraged buyout (LBO) lub jakikolwiek inny instrument inwestycyjny, którego celem jest nabycie lub finansowanie spółek, a następnie posiadanie udziałów w tych spółkach jako aktywów trwałych do celów inwestycji;

e) NFE nie prowadzi jeszcze działalności gospodarczej i nie prowadził wcześniej takiej działalności, jednakże inwestuje kapitał w aktywa z zamiarem prowadzenia działalności innej niż działalność instytucji finansowej, pod warunkiem że dany NFE nie kwalifikuje się do tego wyjątku po okresie 24 miesięcy po dniu początkowego utworzenia tego NFE;

f) NFE nie był 'instytucją finansową' przez ubiegłe pięć lat oraz jest w trakcie procesu likwidacji aktywów lub reorganizacji z zamiarem kontynuowania lub wznowienia działań w dziedzinie innej niż działalność 'instytucji finansowej'

g) NFE zajmuje się głównie transakcjami finansowymi lub zabezpieczającymi z 'podmiotami powiązanymi', które nie są 'instytucjami finansowymi', lub na rzecz tych podmiotów, oraz nie zapewnia finansowania ani nie świadczy usług zabezpieczających na rzecz jakiegokolwiek 'podmiotu' niebędącego 'podmiotem powiązanym', pod warunkiem że grupa wszelkich takich 'powiązanych podmiotów' prowadzi przede wszystkim działalność inną niż działalność 'instytucji finansowej' lub

h) NFE spełnia wszystkie następujące kryteria:

(i) został utworzony i działa w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji wyłącznie dla celów religijnych, charytatywnych, naukowych, artystycznych, kulturalnych, sportowych lub edukacyjnych; lub został utworzony i działa w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji i jest organizacją zawodową, organizacją przedsiębiorców, izbą handlową, organizacją pracy, organizacją rolniczą lub ogrodniczą, organizacją obywatelską lub organizacją prowadzoną wyłącznie w celu wspierania opieki społecznej;

(ii) jest zwolniony z podatku dochodowego w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji;

(iii) nie posiada udziałowców ani członków, którzy są właścicielami lub beneficjentami jego dochodu lub aktywów;

(iv) mające zastosowanie przepisy państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jego dokumenty założycielskie nie pozwalają na jakikolwiek podział ani jakiekolwiek zastosowanie jego dochodu lub aktywów na rzecz osoby prywatnej lub podmiotu niebędącego podmiotem charytatywnym, z wyjątkiem celów zgodnych z prowadzoną przez NFE działalnością charytatywną, ani na podział jako zapłatę rozsądnego wynagrodzenia za wykonane usługi lub zapłatę odzwierciedlającą uczciwą wartość rynkową nabytego przez ten podmiot majątku; oraz

(v) mające zastosowanie przepisy państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jego dokumenty założycielskie wymagają, aby w przypadku likwidacji lub rozwiązania tego NFE wszystkie jego aktywa zostały przekazane 'podmiotowi rządowemu' lub innej organizacji non-profit, lub przypadły w udziale rządowi państwa członkowskiego danego NFE lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jakimkolwiek jednostkom terytorialnym niższego szczebla danego państwa lub jurysdykcji.

E) Różne

1) Termin „posiadacz rachunku” oznacza osobę wymienioną lub zidentyfikowaną jako posiadacz 'rachunku finansowego' przez 'instytucję finansową', która prowadzi ten rachunek. Osoba, inna niż 'instytucja finansowa', posiadająca 'rachunek finansowy' w imieniu lub na rzecz innej osoby jako przedstawiciel, powiernik, pełnomocnik, osoba upoważniona do podpisywania dokumentów, doradca inwestycyjny lub pośrednik, nie jest traktowana do celów niniejszej dyrektywy jako posiadająca rachunek, natomiast uważa się, że posiadającą rachunek jest ta inna osoba. W przypadku 'pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'umów renty' za 'posiadacza rachunku' uznaje się każdą osobę uprawnioną do otrzymania 'wartości pieniężnej' lub do dokonania zmiany beneficjenta umowy. Jeżeli brak jest osoby upoważnionej do otrzymania 'wartości pieniężnej' lub do dokonania zmiany beneficjenta, za 'posiadacza rachunku' uważa się każdą osobę z nazwiska wskazaną w umowie jako właściciel oraz każdą osobę, której przysługuje prawo do otrzymania płatności na warunkach tej umowy. W momencie zapadalności 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' każda osoba uprawniona do otrzymania płatności z tytułu umowy uważana jest za 'posiadacza rachunku'.

2) Termin „procedury AML/KYC” oznacza procedury należytej staranności wobec klienta stosowane przez 'raportującą instytucję finansową' na mocy wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub podobnych wymogów, którym podlega taka 'raportująca instytucja finansowa'.

3) Termin „podmiot” oznacza osobę prawną lub porozumienie prawne, takie jak spółka, spółka osobowa, trust lub fundacja.

4) Podmiot jest „podmiotem powiązanym” innego 'podmiotu', jeżeli (i) jeden z 'podmiotów' kontroluje drugi 'podmiot' (ii) obydwa 'podmioty' pozostają pod wspólną kontrolą; lub (iii) obydwa 'podmioty' są 'podmiotami inwestującymi' opisanymi w części A pkt 6 lit. b), są wspólnie zarządzane, a takie zarządzanie spełnia obowiązki dotyczące należytej staranności nałożone na takie 'podmioty inwestujące'. W tym celu kontrola obejmuje bezpośrednią lub pośrednią własność ponad 50 % głosów i wartości w danym 'podmiocie'.

5) Termin „NIP” oznacza numer identyfikacyjny podatnika (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru).

6) Termin „dowód w postaci dokumentu” obejmuje którykolwiek z poniższych elementów:

a) certyfikat rezydencji wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu) państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji będącej — według odbiorcy płatności — miejscem jego rezydencji;

b) w przypadku osoby fizycznej — każdy ważny dowód tożsamości wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), który wskazuje tożsamość osoby fizycznej i jest zwykle używany do celów identyfikacji;

c) w przypadku 'podmiotu' — każda urzędowa dokumentacja wystawiona przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), która zawiera nazwę 'podmiotu' oraz adres głównego miejsca prowadzenia działalności w państwie członkowskim lub w innej jurysdykcji będącej — według tego 'podmiotu' — miejscem jego rezydencji, albo wskazuje państwo członkowskie lub inną jurysdykcję, w której 'podmiot' ten został zarejestrowany lub utworzony;

d) każde zbadane sprawozdanie finansowe, raport kredytowy wystawiony przez osobę trzecią, wniosek o ogłoszenie upadłości oraz sprawozdanie organu nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych.

W odniesieniu do 'istniejących rachunków podmiotów', 'raportujące instytucje finansowe' mogą użyć jako 'dowodu w postaci dokumentu' każdej klasyfikacji znajdującej się w dokumentacji danej 'raportującej instytucji finansowej' w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku', która to klasyfikacja została określona na podstawie znormalizowanego systemu kodowania działalności gospodarczej, która została zarejestrowana przez daną 'raportującą instytucję finansową' zgodnie z jej normalną praktyką biznesową do celów 'procedur AML/KYC' lub do innych celów regulacyjnych (innych niż cele podatkowe) i która została wdrożona przez daną 'raportującą instytucję finansową' przed datą wykorzystaną do zaklasyfikowania danego 'rachunku finansowego' jako 'rachunku istniejącego', pod warunkiem że danej 'raportującej instytucji finansowej' nic nie wiadomo o tym, by taka klasyfikacja była niepoprawna lub nierzetelna, oraz że ta raportująca instytucja finansowa' nie ma powodów, by sądzić, że przedmiotowa klasyfikacja jest niepoprawna lub nierzetelna. Termin „znormalizowany system kodowania działalności gospodarczej” oznacza system kodujący używany do klasyfikowania przedsiębiorstw według rodzaju działalności do celów innych niż cele podatkowe.

7) Termin „usługa identyfikacyjna” oznacza proces elektroniczny udostępniony bezpłatnie przez państwo członkowskie lub Unię 'raportującej instytucji finansowej' w celu ustalenia tożsamości i rezydencji podatkowej 'posiadacza rachunku' lub 'osoby kontrolującej'.

(¹) Dyrektywa Rady (UE) 2023/2226 z dnia 17 października 2023 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (Dz.U. L, 2023/2226, 24.10.2023, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2023/2226/oj).

SEKCJA IX

SKUTECZNE WYKONANIE

Na mocy art. 8 ust. 3a niniejszej dyrektywy państwa członkowskie muszą wprowadzić zasady i procedury administracyjne w celu zapewnienia skutecznego wykonywania i przestrzegania opisanych powyżej procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności, w tym:

1) zasady uniemożliwiające jakimkolwiek 'instytucjom finansowym', osobom lub pośrednikom przyjmowanie praktyk służących obchodzeniu procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności;

2) zasady zobowiązujące 'raportujące instytucje finansowe' do prowadzenia rejestrów podjętych przez nie kroków oraz wszelkich dowodów, które posłużyły za podstawę wykonania powyższych procedur, i odpowiednich środków w celu uzyskania tych rejestrów;

3)procedury administracyjne służące sprawdzeniu, czy 'raportujące instytucje finansowe' przestrzegają procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności; procedury administracyjne służące podjęciu dalszych działań wraz z 'raportującą instytucją finansową' w przypadku zgłoszenia rachunków nieudokumentowanych;

4) procedury administracyjne w celu zapewnienia, aby 'podmioty' i rachunki określone w prawie krajowym jako 'nieraportujące instytucje finansowe' i 'rachunki wyłączone' nadal cechowały się niskim ryzykiem wykorzystania ich do uchylenia się od opodatkowania; oraz

5) skuteczne przepisy dotyczące egzekwowania w odpowiedzi na nieprzestrzeganie obowiązków.

Dla osiągnięcia celów określonych w niniejszej dyrektywie rejestry, o których mowa w akapicie pierwszym pkt 2, pozostają dostępne nie dłużej, niż jest to koniecznie, ale w żadnym przypadku nie krócej niż przez pięć lat;

SEKCJA X

TERMINY WYKONANIA W ODNIESIENIU DO DO RAPORTUJĄCYCH INSTYTUCJI FINANSOWYCH ZLOKALIZOWANYCH W AUSTRII

W przypadku 'raportujących instytucji finansowych' zlokalizowanych w Austrii wszystkie odniesienia do „2016 r.” i do „2017 r.” w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do, odpowiednio, „2017 r.” i „2018 r.”.

W przypadku 'istniejących rachunków' posiadanych przez 'raportujące instytucje finansowe' zlokalizowane w Austrii wszystkie odniesienia do terminu „31 grudnia 2015 r.” w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do „31 grudnia 2016 r.”.

SEKCJA XI

ŚRODKI PRZEJŚCIOWE

Niezależnie od sekcji I część A pkt 1 lit. b) oraz części A pkt 6a, w odniesieniu do każdego 'rachunku raportowanego' prowadzonego przez 'raportującą instytucję finansową' na dzień 31 grudnia 2025 r. oraz w odniesieniu do okresów sprawozdawczych kończących się z upływem drugiego roku kalendarzowego po tej dacie, informacje dotyczące roli lub ról, na podstawie których każda 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą' lub posiadaczem 'udziałów w kapitale' 'podmiotu', należy przekazywać tylko wtedy, gdy takie informacje są dostępne w danych, które można przeszukać elektronicznie, przechowywanych przez daną 'raportującą instytucję finansową'.

ZAŁĄCZNIK V

PROCEDURY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI, OBOWIĄZKI SPRAWOZDAWCZE I INNE ZASADY DLA OPERATORÓW PLATFORM [36]

Niniejszy załącznik określa procedury należytej staranności, obowiązki sprawozdawcze i inne zasady, które muszą być stosowane przez 'raportujących operatorów platform', aby umożliwić państwom członkowskim przekazywanie - w drodze wymiany automatycznej - informacji, o których mowa w art. 8ac niniejszej dyrektywy.

W niniejszym załączniku określono również zasady oraz procedury administracyjne, jakie państwa członkowskie muszą wdrożyć, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych w niniejszym załączniku procedur należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych.

SEKCJA I

DEFINICJE

Następujące terminy mają znaczenie określone poniżej:

A. 'Raportujący operatorzy platform'

1. „Platforma” oznacza każde oprogramowanie, w tym stronę internetową lub jej część, oraz wszelkie aplikacje, w tym aplikacje mobilne, które są dostępne dla użytkowników i które umożliwiają 'sprzedawcom' łączność z innymi użytkownikami w celu wykonywania 'stosownej czynności', bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz takich użytkowników. Pojęcie to obejmuje także wszelkie ustalenia dotyczące poboru i zapłaty 'wynagrodzenia' z tytułu 'stosownej czynności'.

Pojęcie „platforma” nie obejmuje oprogramowania, które bez żadnej dalszej ingerencji w wykonywanie 'stosownej czynności' umożliwia wyłącznie wykonywanie dowolnej z poniższych czynności:

a) przetwarzanie płatności w odniesieniu do 'stosownej czynności';

b) wystawianie przez użytkowników ofert lub reklamowanie przez nich 'stosownej czynności';

c) przekierowywanie lub przenoszenie użytkowników na 'platformę'.

2. „Operator platformy” oznacza każdy 'podmiot', który zawiera umowy ze 'sprzedawcami' w celu udostępnienia im całej 'platformy' lub jej części.

3. „Wyłączony operator platformy” oznacza 'operatora platformy', który wykazuje co roku w sposób zadowalający właściwy organ państwa członkowskiego, któremu - zgodnie z przepisami określonymi w sekcji III część A pkt 1-A pkt 3 - 'operator platformy' musiałby w innym przypadku dokonać zgłoszenia, że cały model biznesowy tej 'platformy' jest taki, iż nie obejmuje ona 'sprzedawców podlegających raportowaniu'.

4. „Raportujący operator platformy” oznacza 'operatora platformy', innego niż 'wyłączony operator platformy', który znajduje się w dowolnej z poniższych sytuacji:

a) jest rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim lub - w przypadku gdy 'operator platformy' nie ma rezydencji do celów podatkowych w państwie członkowskim - spełnia dowolny z poniższych warunków:

(i) jest zarejestrowany na mocy przepisów państwa członkowskiego;

(ii) posiada swoje miejsce zarządu (w tym faktyczny zarząd) w państwie członkowskim;

(iii) posiada stały zakład w państwie członkowskim i nie jest 'kwalifikowanym operatorem platformy spoza Unii';

b) nie jest ani rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim, ani nie jest zarejestrowany w państwie członkowskim, ani nie ma w państwie członkowskim swojego miejsca zarządu, ani nie posiada w państwie członkowskim stałego zakładu, ale ułatwia wykonywanie 'stosownej czynności' przez 'sprzedawców podlegających raportowaniu' lub 'stosownej czynności' dotyczącej najmu nieruchomości znajdującej się w państwie członkowskim, i nie jest 'kwalifikowanym operatorem platformy spoza Unii'.

5. „Kwalifikowany operator platformy spoza Unii” oznacza 'operatora platformy', w odniesieniu do którego wszystkie 'stosowne czynności', które on ułatwia, są również 'kwalifikowanymi stosownymi czynnościami', oraz który jest rezydentem do celów podatkowych w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' lub, gdy taki 'operator platformy' nie ma rezydencji podatkowej w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii', spełnia on dowolny z poniższych warunków:

a) jest zarejestrowany na mocy przepisów 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'; lub

b) posiada swoje miejsce zarządu (w tym faktyczny zarząd) w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'.

6. „Kwalifikowana jurysdykcja spoza Unii” oznacza jurysdykcję spoza Unii, która zawarła 'skuteczną kwalifikującą umowę między właściwymi organami' z właściwymi organami wszystkich państw członkowskich, które zostały wskazane jako jurysdykcje raportowane w wykazie opublikowanym przez jurysdykcję spoza Unii.

7. „Skuteczna kwalifikująca umowa między właściwymi organami” oznacza umowę między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, która to umowa wymaga automatycznej wymiany informacji równoważnych informacjom określonym w sekcji III część B niniejszego załącznika, co potwierdzono w akcie wykonawczym zgodnie z art. 8ac ust. 7.

8. „Stosowna czynność” oznacza jedną z poniższych czynności wykonywanych za 'wynagrodzeniem':

a) najem nieruchomości zarówno mieszkalnych, jak i komercyjnych, a także wszelkich innych nieruchomości i miejsc parkingowych;

b) 'usługę świadczoną osobiście';

c) sprzedaż 'towarów';

d) najem jakiegokolwiek środka transportu.

Pojęcie „stosowna czynność” nie obejmuje czynności wykonywanej przez 'sprzedawcę' działającego w charakterze pracownika 'raportującego operatora platformy' lub powiązanego 'podmiotu' 'operatora platformy'.

9. „Kwalifikowane stosowne czynności” oznaczają wszelkie 'stosowne czynności' objęte automatyczną wymianą na podstawie 'skutecznej kwalifikującej umowy między właściwymi organami'.

10. „Wynagrodzenie” oznacza rekompensatę, w każdej formie, pomniejszoną o wszelkie składki, prowizje lub podatki zatrzymane lub pobrane przez 'raportującego operatora platformy', wpłaconą lub uznaną na rzecz 'sprzedawcy' w związku ze 'stosowną czynnością', przy czym kwota tej rekompensaty jest znana 'operatorowi platformy' lub 'operator platformy' może się w rozsądny sposób dowiedzieć, ile taka kwota wynosi.

11. „Usługa świadczona osobiście” oznacza usługę obejmującą pracę wykonywaną na czas lub w trybie zadaniowym przez co najmniej jedną osobę fizyczną działającą albo niezależnie, albo w imieniu 'podmiotu', która to praca jest wykonywana na żądanie użytkownika online albo fizycznie offline po ułatwieniu jej za pośrednictwem 'platformy'.

B. 'Sprzedawcy podlegający raportowaniu'

1. „Sprzedawca” oznacza użytkownika 'platformy' będącego albo osobą fizyczną, albo 'podmiotem', który to użytkownik w każdym momencie 'okresu sprawozdawczego' jest zarejestrowany na 'platformie' i wykonuje 'stosowną czynność'.

2. „Aktywny sprzedawca” oznacza każdego 'sprzedawcę', który albo wykonuje 'stosowną czynność' w 'okresie sprawozdawczym', albo na rzecz którego wpłacane lub uznawane jest 'wynagrodzenie' w związku ze 'stosowną czynnością' w 'okresie sprawozdawczym'.

3. „Sprzedawca podlegający raportowaniu” oznacza 'aktywnego sprzedawcę' niebędącego 'wyłączonym sprzedawcą', który jest rezydentem w państwie członkowskim lub który wynajął nieruchomość znajdującą się w państwie członkowskim.

4. „Wyłączony sprzedawca” oznacza dowolnego 'sprzedawcę':

a) będącego 'podmiotem rządowym';

b) będącego 'podmiotem', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych lub 'podmiotem' powiązanym 'podmiotu', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych;

c) będącego 'podmiotem', któremu 'operator platformy' ułatwił ponad 2 000 'stosownych czynności' w typie najmu nieruchomości w odniesieniu do 'grupy obiektów najmu' w 'okresie sprawozdawczym'; lub

d) któremu 'operator platformy' ułatwił mniej niż 30 'stosownych czynności' w typie sprzedaży 'towarów' i w przypadku którego łączne 'wynagrodzenie' wypłacone lub uznane na jego rzecz nie przekroczyło 2 000 EUR w 'okresie sprawozdawczym'.

C. Pozostałe definicje

1. „Podmiot” oznacza osobę prawną lub porozumienie prawne, takie jak spółka, spółka osobowa, trust lub fundacja. 'Podmiot' jest 'podmiotem' powiązanym innego 'podmiotu', jeżeli jeden z 'podmiotów' kontroluje drugi 'podmiot' lub obydwa 'podmioty' pozostają pod wspólną kontrolą. W tym celu kontrola obejmuje bezpośrednią lub pośrednią własność ponad 50 % głosów i wartości w danym 'podmiocie'. W przypadku udziału pośredniego spełnienie wymogów posiadania ponad 50 % prawa własności w kapitale drugiego 'podmiotu' ustala się, mnożąc wysokości udziału na kolejnych poziomach. Uznaje się, że osoba posiadająca ponad 50 % praw głosu posiada 100 % tych praw.

2. „Podmiot rządowy” oznacza rząd państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, wszelkie jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji (które obejmują stan, prowincje, okręgi lub gminy) lub każdą agencję lub instytucję państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji będące w całości własnością danego państwa lub jurysdykcji lub którychkolwiek z wyżej wymienionych jednostek (każda zwana dalej „podmiotem rządowym”).

3. „NIP” oznacza 'numer identyfikacyjny podatnika', wydany przez państwo członkowskie, lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru.

4. „Numer identyfikacyjny VAT” oznacza niepowtarzalny numer, przy pomocy którego dokonuje się identyfikacji podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, która jest zarejestrowana do celów podatku od wartości dodanej.

5. „Główny adres” oznacza adres, który jest adresem głównego miejsca pobytu 'sprzedawcy' będącego osobą fizyczną, a także adres, który jest adresem siedziby 'sprzedawcy' będącego 'podmiotem'.

6. „Okres sprawozdawczy” oznacza rok kalendarzowy, w odniesieniu do którego prowadzona jest sprawozdawczość zgodnie z sekcją III.

7. „Grupa obiektów najmu” oznacza wszystkie jednostki nieruchomości znajdujące się pod tym samym adresem ulicy, które są własnością tej samej osoby i które są oferowane do najmu na 'platformie' przez tego samego 'sprzedawcę'.

8. „Identyfikator rachunku finansowego” oznacza dostępny dla 'operatora platformy' niepowtarzalny numer identyfikacyjny lub niepowtarzalne informacje referencyjne rachunku bankowego lub rachunku innych podobnych usług płatniczych, na który wpłaca się lub na którym uznaje się 'wynagrodzenie'.

9. „Towary” oznaczają wszelkie rzeczowe aktywa trwałe.

10. „Usługa identyfikacyjna” oznacza proces elektroniczny udostępniony bezpłatnie przez państwo członkowskie lub Unię 'raportującemu operatorowi platformy' w celu ustalenia tożsamości i rezydencji podatkowej 'sprzedawcy'.

SEKCJA II

PROCEDURY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'sprzedawców podlegających raportowaniu'.

A. 'Sprzedawcy' niepodlegający kontroli

W celu określenia, czy 'sprzedawca' będący 'podmiotem' kwalifikuje się do bycia 'wyłączonym sprzedawcą' opisanym w sekcji I część B pkt 4 lit. a) i b), 'raportujący operator platformy' może polegać na dostępnych publicznie informacjach lub na potwierdzeniu uzyskanym od 'sprzedawcy' będącego 'podmiotem'.

Do celów ustalenia, czy 'sprzedawca' kwalifikuje się jako 'sprzedawca wyłączony' opisany w sekcji I część B pkt 4 lit. c) i d), 'raportujący operator platformy' może polegać na dostępnej dokumentacji.

B. Gromadzenie informacji na temat 'sprzedawców'

1. W odniesieniu do każdego 'sprzedawcy' będącego osobą fizyczną i niebędącego 'wyłączonym sprzedawcą' 'raportujący operator platformy' gromadzi wszystkie następujące informacje:

a) imię i nazwisko;

b) 'główny adres';

c) każdy numer 'NIP' wydany 'sprzedawcy', w tym każde państwo członkowskie wydania, lub, w przypadku braku numeru 'NIP', miejsce urodzenia tego 'sprzedawcy';

d) numer identyfikacyjny VAT 'sprzedawcy', jeżeli jest dostępny;

e) data urodzenia.

2. W odniesieniu do każdego 'sprzedawcy' będącego 'podmiotem' i niebędącego 'wyłączonym sprzedawcą' 'raportujący operator platformy' gromadzi następujące informacje:

a) nazwa prawna;

b) 'główny adres';

c) każdy numer 'NIP' wydany temu 'sprzedawcy', w tym każde państwo członkowskie wydania;

d) numer identyfikacyjny VAT tego 'sprzedawcy', jeżeli jest dostępny;

e) numer w rejestrze gospodarczym;

f) istnienie ewentualnego stałego zakładu, za pośrednictwem którego wykonywane są w Unii 'stosowne czynności', jeżeli taki zakład jest dostępny, ze wskazaniem każdego odnośnego państwa członkowskiego, w którym znajduje się taki stały zakład.

3. (uchylony)

4. Niezależnie od części B pkt 1 lit. c) oraz części B pkt 2 lit. c) i e) 'raportujący operator platformy' nie jest zobowiązany do gromadzenia numerów 'NIP' lub numerów w rejestrze gospodarczym, w zależności od przypadku, w żadnej z poniższych sytuacji:

a) państwo członkowskie rezydencji 'sprzedawcy' nie wydaje 'sprzedawcy' numeru 'NIP' ani numeru w rejestrze gospodarczym;

b) państwo członkowskie rezydencji 'sprzedawcy' nie wymaga gromadzenia numeru 'NIP' wydanego 'sprzedawcy'.

C. Weryfikacja informacji na temat 'sprzedawców'

1. 'Raportujący operator platformy' weryfikuje, czy informacje zgromadzone zgodnie z częścią A, częścią B pkt 1, częścią B pkt 2 lit. a)–e) oraz częścią E są wiarygodne, korzystając z wszystkich informacji i dokumentów dostępnych mu w jego dokumentacji, a także z wszelkich interfejsów elektronicznych udostępnianych nieodpłatnie przez państwo członkowskie lub Unię, w celu sprawdzenia ważności numeru 'NIP' lub numeru identyfikacyjnego VAT.

2. Niezależnie od części C pkt 1 w celu dopełnienia procedur należytej staranności zgodnie z częścią F pkt 2 'raportujący operator platformy' może określić, czy informacje zgromadzone zgodnie z częścią A, częścią B pkt 1, częścią B pkt 2 lit. a)–e) oraz częścią E są wiarygodne, korzystając z informacji i dokumentów dostępnych mu w jego dokumentacji, którą można przeszukać elektronicznie.

3. Do celów stosowania części F pkt 3 lit. b) i niezależnie od części C pkt 1 i 2, w przypadkach, w których 'raportujący operator platformy' ma powody sądzić, że którykolwiek z elementów informacji opisanych w części B lub E może być niedokładny na podstawie informacji dostarczonych przez właściwy organ państwa członkowskiego we wniosku dotyczącym konkretnego 'sprzedawcy', zwraca się on do tego 'sprzedawcy' o skorygowanie informacji, które uznano za nieprawidłowe, oraz dostarczenie dokumentów potwierdzających, danych lub informacji, które są wiarygodne i pochodzą z niezależnych źródeł, takich jak:

a) ważny dokument identyfikacyjny wydany przez rząd;

b) aktualne poświadczenie rezydencji podatkowej.

D. Określenie państwa członkowskiego (państw członkowskich) rezydencji 'sprzedawcy' do celów niniejszej dyrektywy

1. 'Raportujący operator platformy' uznaje 'sprzedawcę' za rezydenta w państwie członkowskim, w którym znajduje się 'główny adres' 'sprzedawcy'. Jeżeli nie jest to państwo członkowskie 'głównego adresu' 'sprzedawcy', 'raportujący operator platformy' uznaje 'sprzedawcę' za rezydenta również w państwie członkowskim, w którym wydano numer 'NIP'. Jeżeli 'sprzedawca' przekazał informacje dotyczące istnienia stałego zakładu zgodnie z częścią B pkt 2 lit. f), 'raportujący operator platformy' uznaje 'sprzedawcę' za rezydenta również w odpowiednim państwie członkowskim wskazanym przez 'sprzedawcę'.

2. Niezależnie od części D pkt 1 'raportujący operator platformy' uznaje 'sprzedawcę' za rezydenta w każdym państwie członkowskim potwierdzonym za pomocą usługi identyfikacji elektronicznej udostępnionej przez państwo członkowskie lub Unię zgodnie z częścią B pkt 3.

E. Gromadzenie informacji na temat wynajmowanej nieruchomości

Jeżeli 'sprzedawca' wykonuje 'stosowną czynność' obejmującą najem nieruchomości, 'raportujący operator platformy' gromadzi adres każdej 'grupy obiektów najmu' oraz odnośny numer wpisu do księgi wieczystej, jeżeli taki numer wydano, lub jego odpowiednik zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym znajduje się dana nieruchomość. Jeżeli 'raportujący operator platformy' ułatwił ponad 2 000 'stosownych czynności' poprzez najem Grupy obiektów najmu dla tego samego 'sprzedającego' będącego 'podmiotem', 'raportujący operator platformy' gromadzi dokumenty, dane lub informacje potwierdzające, że jednostki nieruchomości są własnością tego samego właściciela.

F. Terminy i ważność procedur należytej staranności

1. 'Raportujący operator platformy' dopełnia procedur należytej staranności określonych w częściach A–E do dnia 31 grudnia 'okresu sprawozdawczego'.

2. Niezależnie od części F pkt 1 w przypadku 'sprzedawców', którzy już byli zarejestrowani na 'platformie' na dzień 1 stycznia 2023 r. lub na dzień, w którym 'podmiot' stał się 'raportującym operatorem platformy', wymaga się, aby procedury należytej staranności określone w częściach A–E zostały dopełnione do dnia 31 grudnia drugiego 'okresu sprawozdawczego' dla 'raportującego operatora platformy'.

3. Niezależnie od części F pkt 1 'raportujący operator platformy' może polegać na procedurach należytej staranności przeprowadzonych w odniesieniu do poprzednich 'okresów sprawozdawczych', pod warunkiem że:

a) informacje na temat 'sprzedawców' wymagane zgodnie z częścią B pkt 1 i 2 albo zgromadzono i zweryfikowano, albo potwierdzono w ciągu ostatnich 36 miesięcy; oraz

b) 'raportujący operator platformy' nie ma podstawy, aby sądzić, że informacje zgromadzone zgodnie z częściami A, B i E są lub stały się niewiarygodne lub nieprawidłowe.

G. Stosowanie procedur należytej staranności wyłącznie do 'aktywnych sprzedawców'

'Raportujący operator platformy' może postanowić, że dopełni procedur należytej staranności zgodnie z częściami A–F wyłącznie w odniesieniu do 'aktywnych sprzedawców'.

H. Dopełnienie procedur należytej staranności przez osoby trzecie

1. 'Raportujący operator platformy' może skorzystać z usług usługodawcy będącego osobą trzecią w zakresie dopełnienia obowiązków należytej staranności określonych w niniejszej sekcji, jednak obowiązki takie w dalszym ciągu spoczywają na 'raportującym operatorze platformy'.

2. Jeżeli 'operator platformy' spełnia obowiązki należytej staranności za 'raportującego operatora platformy' w odniesieniu do tej samej 'platformy' zgodnie z lit. H pkt 1, taki 'operator platformy' musi dopełnić procedur należytej staranności zgodnie z zasadami określonymi w niniejszej sekcji. Za dopełnienie obowiązków należytej staranności odpowiada 'raportujący operator platformy'.

SEKCJA III

OBOWIĄZKI SPRAWOZDAWCZE

A. Czas i sposób zgłaszania

1. 'Raportujący operator platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. a) zgłasza właściwemu organowi państwa członkowskiego określonego zgodnie z sekcją I część A pkt 4 lit. a) informacje określone w części B niniejszej sekcji w odniesieniu do 'okresu sprawozdawczego' najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, w którym wskazano 'sprzedawcę' jako 'sprzedawcę podlegającego raportowaniu'. Jeżeli istnieje więcej niż jeden 'raportujący operator platformy', każdy z tych 'raportujących operatorów platformy' jest zwolniony z obowiązku zgłoszenia informacji, jeżeli ma dowód, zgodnie z prawem krajowym, na to, że te same informacje zostały zgłoszone przez innego 'raportującego operatora platformy'.

2. Jeżeli 'raportujący operator platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. a) spełnia którykolwiek z warunków tamże określonych w więcej niż jednym państwie członkowskim, wybiera on jedno z tych państw członkowskich, w którym będzie on wypełniał obowiązki sprawozdawcze określone w niniejszej sekcji. Taki 'raportujący operator platformy' zgłasza właściwemu organowi wybranego państwa członkowskiego informacje wymienione w części B niniejszej sekcji w odniesieniu do 'okresu sprawozdawczego', jak określono zgodnie z sekcją IV część E, najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, w którym wskazano 'sprzedawcę' jako 'sprzedawcę podlegającego raportowaniu'. Jeżeli istnieje więcej niż jeden 'raportujący operator platformy', każdy z tych 'raportujących operatorów platformy' jest zwolniony z obowiązku zgłoszenia informacji, jeżeli ma dowód, zgodnie z prawem krajowym, na to, że te same informacje zostały zgłoszone przez innego 'raportującego operatora platformy' w innym państwie członkowskim.

3. 'Raportujący operator platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. b) zgłasza właściwemu organowi państwa członkowskiego rejestracji informacje określone w części B niniejszej sekcji w odniesieniu do 'okresu sprawozdawczego', jak określono zgodnie z sekcją IV część F pkt 1, najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, w którym wskazano 'sprzedawcę' jako 'sprzedawcę podlegającego raportowaniu'.

4. Niezależnie od części A pkt 3 niniejszej sekcji od 'raportującego operatora platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. b) nie wymaga się przekazywania informacji określonych w części B niniejszej sekcji w odniesieniu do 'kwalifikowanych stosownych czynności' objętych 'skuteczną kwalifikującą umową między właściwymi organami', która to umowa już przewiduje automatyczną wymianę równoważnych informacji z państwem członkowskim na temat 'sprzedawców podlegających raportowaniu' będących rezydentami w tym państwie członkowskim.

5. 'Raportujący operator platformy' przekazuje także 'sprzedawcy podlegającemu raportowaniu' informacje określone w części B pkt 2 i 3, które to informacje odnoszą się do tego sprzedawcy, najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, w którym wskazano 'sprzedawcę' jako 'sprzedawcę podlegającego raportowaniu'.

6. Informacje odnoszące się do 'wynagrodzenia' wpłaconego lub uznanego w formie pieniądza fiducjarnego należy zgłaszać w walucie, w której wpłacono lub uznano wynagrodzenie. W przypadku wpłaty lub uznania 'wynagrodzenia' w formie innej pieniądz fiducjarny zgłasza się je w walucie lokalnej, przeliczonej lub wycenionej w sposób spójnie określony przez 'raportującego operatora platformy'.

7. Informacje o 'wynagrodzeniu' i innych kwotach podlegają zgłoszeniu za dany kwartał 'okresu sprawozdawczego', w którym nastąpiła wpłata lub uznanie 'wynagrodzenia'.

B. Informacje podlegające zgłoszeniu

Każdy 'raportujący operator platformy' zgłasza następujące informacje:

1. nazwę, adres siedziby statutowej i numer 'NIP' oraz, w stosownych przypadkach, indywidualny numer identyfikacyjny, nadany zgodnie z sekcją IV część F pkt 4, 'raportującego operatora platformy', a także nazwę 'platformy' lub nazwy 'platform', w odniesieniu do których 'raportujący operator platformy' dokonuje zgłoszenia;

2. w odniesieniu do każdego 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu', który wykonywał 'stosowną czynność' inną niż najem nieruchomości:

a) informacje, których zgromadzenie jest wymagane zgodnie z sekcją II część B;

b) 'identyfikator rachunku finansowego', jeżeli jest on dostępny dla 'raportującego operatora platformy' i jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, którego rezydentem jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu' w rozumieniu sekcji II część D, nie ogłosił publicznie, że nie zamierza korzystać w tym celu z 'identyfikatora rachunku finansowego';

c) jeżeli jego imię i nazwisko/nazwa są inne niż imię i nazwisko/nazwa 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' – oprócz 'identyfikatora rachunku finansowego' – imię i nazwisko/nazwę posiadacza rachunku finansowego, na który wpłacane jest 'wynagrodzenie' lub na poczet którego jest ono uznawane, w zakresie dostępnym dla 'raportującego operatora platformy', a także wszelkie inne informacje finansowe umożliwiające identyfikację dostępne dla 'raportującego operatora platformy' w odniesieniu do tego posiadacza rachunku;

d) każde państwo członkowskie, którego rezydentem do celów niniejszej dyrektywy zgodnie z sekcją II część D jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu';

e) łączne 'wynagrodzenie' wypłacone lub uznane w ciągu każdego kwartału 'okresu sprawozdawczego' oraz liczbę 'stosownych czynności', z tytułu których 'wynagrodzenie' to zostało wypłacone lub uznane;

f) wszelkie składki, prowizje lub podatki zatrzymane lub pobrane przez 'raportującego operatora platformy' w każdym kwartale 'okresu sprawozdawczego';

3. w odniesieniu do każdego 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu', który świadczył 'stosowne czynności' dotyczące najmu nieruchomości:

a) informacje, których zgromadzenie jest wymagane zgodnie z sekcją II część B;

b) 'identyfikator rachunku finansowego', jeżeli jest on dostępny dla 'raportującego operatora platformy' i jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, którego rezydentem jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu' w rozumieniu sekcji II część D, nie ogłosił publicznie, że nie zamierza korzystać w tym celu z 'identyfikatora rachunku finansowego';

c) jeżeli jego imię i nazwisko/nazwa są inne niż imię i nazwisko/nazwa 'sprzedawcy podlegającego raportowaniu' – oprócz 'identyfikatora rachunku finansowego' – imię i nazwisko/nazwę posiadacza rachunku finansowego, na który wpłacane jest 'wynagrodzenie' lub na poczet którego jest ono uznawane, w zakresie dostępnym dla 'raportującego operatora platformy', a także wszelkie inne informacje finansowe umożliwiające identyfikację dostępne dla 'raportującego operatora platformy' w odniesieniu do posiadacza rachunku;

d) każde państwo członkowskie, którego rezydentem do celów niniejszej dyrektywy zgodnie z sekcją II część D jest 'sprzedawca podlegający raportowaniu';

e) adres każdej 'grupy obiektów najmu' określony na podstawie procedur opisanych w sekcji II część E oraz odnośny numer wpisu do księgi wieczystej lub jego odpowiednik zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym znajduje się dana nieruchomość, jeżeli taki numer istnieje;

f) łączne 'wynagrodzenie' wypłacone lub uznane w ciągu każdego kwartału 'okresu sprawozdawczego' oraz liczbę 'stosownych czynności' w odniesieniu do każdej 'grupy obiektów najmu';

g) wszelkie składki, prowizje lub podatki zatrzymane lub pobrane przez 'raportującego operatora platformy' w każdym kwartale 'okresu sprawozdawczego';

h) w stosownych przypadkach – liczbę dni, przez które każda 'grupa obiektów najmu' była wynajmowana w 'okresie sprawozdawczym', oraz rodzaj każdej 'grupy obiektów najmu'.

4. Niezależnie od części B pkt 2 lit. a) i części B pkt 3 lit. a), 'raportujący operator platformy' nie jest zobowiązany do przekazywania informacji gromadzonych na mocy sekcji II część B, w przypadku gdy przekazuje on informacje właściwemu organowi, który stosuje 'usługę identyfikacyjną', i gdy polega na bezpośrednim potwierdzeniu tożsamości i rezydencji 'sprzedawcy' poprzez 'usługę identyfikacyjną' udostępnioną przez państwo członkowskie lub Unię w celu potwierdzenia tożsamości i wszystkich rezydencji podatkowych 'sprzedawcy'. W przypadku gdy 'raportujący operator platformy' polegał na 'usłudze identyfikacyjnej' w celu potwierdzenia tożsamości i wszystkich rezydencji podatkowych 'raportowanego sprzedawcy', przekazywane jest imię i nazwisko/nazwa, identyfikator(y) 'usługi identyfikacyjnej' oraz państwo lub państwa członkowskie jego (ich) wydania;

SEKCJA IV

SKUTECZNE WYKONANIE

Zgodnie z art. 8ac państwa członkowskie wprowadzają zasady i procedury administracyjne w celu zapewnienia skutecznego wykonywania i przestrzegania procedur należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych określonych w sekcjach II i III niniejszego załącznika.

A. Przepisy w zakresie egzekwowania wymogów dotyczących gromadzenia i weryfikacji określonych w sekcji II

1. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki nakładające na 'raportujących operatorów platform' obowiązek egzekwowania wymogów dotyczących gromadzenia i weryfikacji na podstawie sekcji II w odniesieniu do ich 'sprzedawców'.

2. Jeżeli 'sprzedawca' nie przekaże informacji wymaganych zgodnie z sekcją II po dwóch upomnieniach następujących po pierwotnym wniosku wystosowanym przez 'raportującego operatora platformy', lecz nie wcześniej niż po upływie 60 dni, 'raportujący operator platformy' zamyka konto 'sprzedawcy' i uniemożliwia mu ponowną rejestrację na 'platformie' lub wstrzymuje wypłatę 'wynagrodzenia' na rzecz 'sprzedawcy', dopóki 'sprzedawca' nie przedstawi żądanych informacji.

B. Zasady zobowiązujące 'raportujących operatorów platform' do prowadzenia dokumentacji dotyczącej podjętych przez nich kroków oraz wszelkich informacji, które posłużyły za podstawę wykonania procedur należytej staranności i spełnienia wymogów sprawozdawczych, a także odpowiednich środków w celu uzyskania tej dokumentacji

1. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki nakładające na 'raportujących operatorów platform' obowiązek prowadzenia dokumentacji dotyczącej podjętych kroków oraz wszelkich informacji, które posłużyły za podstawę wykonania procedur należytej staranności i spełnienia wymogów sprawozdawczych określonych w sekcjach II i III. Taka dokumentacja musi pozostać dostępna przez wystarczająco długi czas, a w każdym przypadku przez okres nie krótszy niż 5 lat, ale nie dłuższy niż 10 lat po zakończeniu 'okresu sprawozdawczego', którego dotyczy.

2. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki, w tym możliwość skierowania do 'raportujących operatorów platform' nakazu zgłaszania informacji, w celu zapewnienia zgłaszania właściwemu organowi wszystkich niezbędnych informacji, tak aby organ ten mógł spełnić obowiązek dotyczący przekazywania informacji zgodnie z art. 8ac ust. 2.

C. Procedury administracyjne służące weryfikacji przestrzegania procedur należytej staranności i wymogów sprawozdawczych przez 'raportujących operatorów platform'

Państwa członkowskie określają procedury administracyjne służące weryfikacji przestrzegania przez 'raportujących operatorów platform' procedur należytej staranności i wymogów sprawozdawczych określonych w sekcjach II i III.

D. Procedury administracyjne służące podjęciu dalszych działań w odniesieniu do 'raportującego operatora platformy', jeżeli zgłoszone informacje są niepełne lub nieprawidłowe

Państwa członkowskie określają procedury służące podjęciu dalszych działań w odniesieniu do 'raportujących operatorów platform', jeżeli zgłoszone informacje są niepełne lub nieprawidłowe.

E. Procedura administracyjna dotycząca wyboru jednego państwa członkowskiego, w którym dokonuje się zgłoszenia

Jeżeli 'raportujący operator platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. a) spełnia którykolwiek z warunków tamże określonych w więcej niż jednym państwie członkowskim, wybiera on jedno z tych państw członkowskich w celu spełnienia spoczywających na nim obowiązków sprawozdawczych zgodnie z sekcją III. 'Raportujący operator platformy' powiadamia o swoim wyborze wszystkie właściwe organy tych wybranych państw członkowskich.

F. Procedura administracyjna dotycząca jednorazowej rejestracji 'raportującego operatora platformy'

1. 'Raportujący operator platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit b) niniejszego załącznika rejestruje się we właściwym organie jednego z państw członkowskich zgodnie z art. 8ac ust. 4, kiedy rozpoczyna swoją działalność jako 'operator platformy'.

2. 'Raportujący operator platformy' przekazuje państwu członkowskiemu, w którym dokonuje jednorazowej rejestracji, następujące informacje:

a) nazwę;

b) adres pocztowy;

c) adresy elektroniczne, w tym adresy stron internetowych;

d) każdy numer 'NIP' wydany 'raportującemu operatorowi platformy';

) oświadczenie zawierające informacje na temat identyfikacji tego 'raportującego operatora platformy' do celów VAT w Unii, zgodnie z tytułem XII rozdział 6 sekcje 2 i 3 dyrektywy Rady 2006/112/WE (*);

f) państwa członkowskie, w których 'sprzedawcy podlegający raportowaniu' są rezydentami w rozumieniu sekcji II część D.

3. 'Raportujący operator platformy' powiadamia państwo członkowskie, w którym dokonuje jednorazowej rejestracji, o wszelkich zmianach w informacjach przekazanych na mocy części F pkt 2.

4. Państwo członkowskie, w którym 'raportujący operator platformy' dokonuje jednorazowej rejestracji, przydziela mu indywidualny numer identyfikacyjny i powiadamia o nim drogą elektroniczną właściwe organy wszystkich państw członkowskich.

5. Państwo członkowskie, w którym 'raportujący operator platformy' dokonuje jednorazowej rejestracji, usuwa 'raportującego operatora platformy' z centralnego rejestru w następujących przypadkach:

a) jeżeli 'operator platformy' powiadamia państwo członkowskie, że nie prowadzi już żadnej działalności jako 'operator platformy';

b) w przypadku braku powiadomienia zgodnie z lit. a) – jeżeli istnieją powody, by przypuszczać, że działalność 'operatora platformy' została zakończona;

c) jeżeli 'operator platformy' nie spełnia już warunków określonych w sekcji I część A pkt 4 lit. b);

d) jeżeli państwa członkowskie cofnęły rejestrację dokonaną u swoich właściwych organów zgodnie z częścią F pkt 7.

6. Każde państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję o każdym 'operatorze platformy' w rozumieniu sekcji I część A pkt 4 lit. b), który rozpoczyna działalność jako 'operator platformy', nie rejestrując się zgodnie z niniejszym punktem.

Jeżeli 'raportujący operator platformy' nie wywiązuje się z obowiązku rejestracji lub jeżeli jego rejestracja została cofnięta zgodnie z częścią F pkt 7 niniejszej sekcji, państwa członkowskie podejmują – bez uszczerbku dla art. 25a – skuteczne, proporcjonalne i odstraszające środki, aby wyegzekwować przestrzeganie przepisów w swojej jurysdykcji. Wybór takich środków pozostaje w gestii państw członkowskich. Państwa członkowskie dążą również do koordynacji swoich działań służących egzekwowaniu przestrzegania przepisów, w tym – w ostateczności – uniemożliwieniu 'raportującemu operatorowi platformy' prowadzenia działalności w Unii.

7. Jeżeli 'raportujący operator platformy' nie wywiąże się z obowiązku zgłoszenia zgodnie z sekcją III część A pkt 3 niniejszego załącznika po dwóch upomnieniach skierowanych przez państwo członkowskie, w którym dokonał jednorazowej rejestracji, to państwo członkowskie podejmie – bez uszczerbku dla art. 25a – środki niezbędne w celu cofnięcia rejestracji 'raportującego operatora platformy' dokonanej zgodnie z art. 8ac ust. 4. Rejestracja zostaje cofnięta nie później niż po upływie 90 dni, lecz nie przed upływem 30 dni po drugim upomnieniu.

(*) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1).

ZAŁĄCZNIK VI

OBOWIĄZKI SPRAWOZDAWCZE, PROCEDURY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI I INNE ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO RAPORTUJĄCYCH DOSTAWCÓW USŁUG W ZAKRESIE KRYPTOAKTYWÓW [37]

Niniejszy załącznik określa obowiązki sprawozdawcze, procedury należytej staranności i inne zasady, które mają być stosowane przez 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów', aby umożliwić państwom członkowskim przekazywanie – w drodze wymiany automatycznej – informacji, o których mowa w art. 8ad.

W niniejszym załączniku określono również zasady oraz procedury administracyjne, jakie państwa członkowskie mają wdrożyć, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych w niniejszym załączniku obowiązków sprawozdawczych i procedur należytej staranności.

SEKCJA I

OBOWIĄZKI RAPORTUJĄCYCH DOSTAWCÓW USŁUG W ZAKRESIE KRYPTOAKTYWÓW

A. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' zdefiniowany w sekcji IV część B pkt 3 podlega w danym państwie członkowskim obowiązkom sprawozdawczym i wymogom należytej staranności, o których mowa odpowiednio w sekcjach II i III, jeżeli:

1) jest 'podmiotem', który zgodnie z art. 63 rozporządzenia (UE) 2023/1114 uzyskał zezwolenie od państwa członkowskiego lub który może świadczyć 'usługi w zakresie kryptoaktywów' po uprzednim przekazaniu państwu członkowskiemu informacji zgodnie z art. 60 rozporządzenia (UE) 2023/1114; lub

2) nie jest 'podmiotem', który zgodnie z art. 63 rozporządzenia (UE) 2023/1114 uzyskał zezwolenie od państwa członkowskiego lub który może świadczyć 'usługi w zakresie kryptoaktywów' po uprzednim przekazaniu państwu członkowskiemu informacji zgodnie z art. 60 rozporządzenia (UE) 2023/1114, a jest:

a) 'podmiotem' lub osobą fizyczną będącymi rezydentami do celów podatkowych w państwie członkowskim;

b) 'podmiotem', który (i) został zarejestrowany lub utworzony na mocy prawa państwa członkowskiego oraz (ii) posiada osobowość prawną w państwie członkowskim albo jest zobowiązany składać zeznania podatkowe lub deklaracje dotyczące podatku organom podatkowym w danym państwie członkowskim w związku z dochodami tego 'podmiotu';

c) 'podmiotem' zarządzanym z państwa członkowskiego; lub

d) 'podmiotem' lub osobą fizyczną, których zwykłe miejsce prowadzenia działalności znajduje się w państwie członkowskim.

B. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' podlega obowiązkom sprawozdawczym i wymogom należytej staranności, określonym odpowiednio w sekcjach II i III, w państwie członkowskim w odniesieniu do 'raportowanych transakcji' dokonywanych za pośrednictwem 'oddziału' mającego siedzibę w danym państwie członkowskim.

C. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', który jest 'podmiotem', nie jest zobowiązany do spełnienia w danym państwie członkowskim obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności, określonych odpowiednio w sekcji II i III, którym dostawca ten podlega zgodnie z częścią A pkt 2 lit. b), c) lub d), jeżeli takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez tego 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' w dowolnym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' ze względu na to, że dostawca ten jest rezydentem do celów podatkowych w tym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'.

D. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', który jest 'podmiotem', nie jest zobowiązany do spełnienia w danym państwie członkowskim obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności określonych odpowiednio w sekcji II i III, którym dostawca ten podlega zgodnie z częścią A pkt 2 lit. c) lub d), jeżeli takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez tego 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' w dowolnym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' ze względu na to, że dostawca ten jest 'podmiotem', który a) został zarejestrowany lub utworzony na mocy prawa takiego państwa członkowskiego lub 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' oraz b) posiada osobowość prawną w tym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' albo jest zobowiązany składać zeznania podatkowe lub deklaracje dotyczące podatku organom podatkowym w tym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' w związku z dochodami tego 'podmiotu'.

E. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', który jest 'podmiotem', nie jest zobowiązany w danym państwie członkowskim do spełnienia obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności określonych odpowiednio w sekcji II i III, którym dostawca ten podlega zgodnie z częścią A pkt 2 lit. d), jeżeli takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez tego 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' w dowolnym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' ze względu na to, że dostawca ten jest zarządzany z takiego państwa członkowskiego lub z 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'.

F. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', który jest osobą fizyczną, nie jest zobowiązany do spełnienia w danym państwie członkowskim obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności określonych odpowiednio w sekcji II i III, którym dostawca ten podlega zgodnie z częścią A pkt 2 lit. d), jeżeli takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez tego 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' w dowolnym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' ze względu na to, że dostawca ten jest rezydentem do celów podatkowych w tym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'.

G. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie jest zobowiązany do spełnienia w danym państwie członkowskim obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności określonych odpowiednio w sekcji II i III, którym podmiot ten podlega zgodnie z częścią A pkt 2 lit. a), b), c) lub d), jeżeli dostawca ten przedłożył danemu państwu członkowskiemu – w formacie określonym przez to państwo członkowskie – powiadomienie, w którym potwierdził, że takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez tego 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' na podstawie przepisów dowolnego innego państwa członkowskiego lub 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii' zgodnie z kryteriami, które są zasadniczo podobne do kryteriów określonych, odpowiednio, w części A pkt 2 lit. a), b), c) lub d).

H. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie jest zobowiązany do spełnienia w danym państwie członkowskim wymogów należytej staranności ani obowiązków sprawozdawczych określonych odpowiednio w sekcjach II i III, w odniesieniu do 'raportowanych transakcji', jakich dokonuje za pośrednictwem 'oddziału' w dowolnym innym państwie członkowskim lub 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii', jeżeli takie wymogi i obowiązki zostały dopełnione przez taki 'oddział' w takim dowolnym innym państwie członkowskim lub w 'kwalifikowanej jurysdykcji spoza Unii'.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI SPRAWOZDAWCZE

A. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' w rozumieniu sekcji I części A i B przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym podlega obowiązkom sprawozdawczym zgodnie z sekcją I, informacje określone w części B niniejszej sekcji.

B. W odniesieniu do każdego odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, a także z zastrzeżeniem obowiązków 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' określonych w sekcji I oraz procedur należytej staranności określonych w sekcji III 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' przekazuje następujące informacje w odniesieniu do 'użytkowników kryptoaktywów', którzy są 'użytkownikami raportowanymi' lub którzy posiadają 'osoby kontrolujące' będące 'osobami raportowanymi':

1) imię i nazwisko/nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz, w przypadku osoby fizycznej, datę i miejsce urodzenia każdego 'użytkownika raportowanego', a w przypadku dowolnego 'podmiotu', który – po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z sekcją III – zostanie zidentyfikowany jako posiadający co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' – nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji oraz numer(-y) 'NIP''podmiotu', a także imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby kontrolującej' ten 'podmiot' będącej 'osobą raportowaną', jak również rolę lub role, na podstawie których każda taka 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą' ten 'podmiot';

niezależnie od części B pkt 1 akapit pierwszy, w przypadku gdy 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' przekazuje informacje właściwemu organowi, który stosuje 'usługę identyfikacyjną' i polega na bezpośrednim potwierdzeniu tożsamości i rezydencji 'osoby raportowanej' za pośrednictwem 'usługi identyfikacyjnej' udostępnionej przez państwo członkowskie lub Unię w celu ustalenia tożsamości i wszystkich rezydencji podatkowych 'osoby raportowanej', informacje, które należy przekazać w odniesieniu do 'osoby raportowanej' obejmują imię i nazwisko, identyfikator(y) 'usługi identyfikacyjnej' i państwo (państwa) członkowskie wydania, jak również rolę lub role, na podstawie których każda taka 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą' ten 'podmiot';

2) imię i nazwisko, adres, numer 'NIP' i, jeśli dotyczy, indywidualny numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 8ad ust. 7, oraz globalny identyfikator podmiotu prawnego 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów';

3) w odniesieniu do każdego rodzaju 'raportowanego kryptoaktywa', w przypadku którego 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' w ciągu odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego przeprowadził 'raportowane transakcje', w stosownych przypadkach:

a) pełną nazwę rodzaju 'raportowanego kryptoaktywa';

b) łączną kwotę wpłaconą brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami nabycia za 'walutę fiat';

c) łączną otrzymaną kwotę brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami zbycia za 'walutę fiat';

d) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami nabycia za inne 'raportowane kryptoaktywa';

e) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' w związku z przypadkami zbycia za inne 'raportowane kryptoaktywa';

f) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych detalicznych transakcji płatniczych';

g) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', w odniesieniu do 'transferów' do 'użytkownika raportowanego' nieobjętych lit. b) i d);

h) łączną rzeczywistą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę 'raportowanych transakcji' z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', w odniesieniu do 'transferów' dokonanych przez 'użytkownika raportowanego' nieobjętych lit. c), e) i f); oraz

i) łączną rzeczywistą wartość rynkową, a także łączną liczbę jednostek 'transferów' dokonanych przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' na adresy rozproszonego rejestru, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2023/1114, co do których nie ma informacji, jakoby były powiązane z dostawcą usług w zakresie wirtualnych aktywów lub instytucją finansową.

Na potrzeby części B pkt 3 lit. b) i c) kwotę wpłaconą lub otrzymaną zgłasza się w tej 'walucie fiat', w której ją wpłacono lub otrzymano. Jeśli kwoty te wpłacono lub otrzymano w wielu 'walutach fiat', zgłasza się je w jednej walucie przeliczonej w momencie każdej 'raportowanej transakcji' w sposób konsekwentnie stosowany przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów'.

Na potrzeby części B pkt 3 lit. d)–i) rzeczywistą wartość rynkową określa się i zgłasza w jednej walucie wycenianej w momencie każdej 'raportowanej transakcji' w sposób konsekwentnie stosowany przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów'.

W przekazywanych informacjach podaje się 'walutę fiat', w której zgłaszana jest każda kwota.

C. Niezależnie od części B pkt 1 zgłoszenie miejsca urodzenia nie jest wymagane, chyba że zgodnie z prawem krajowym 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' jest zobowiązany do jego uzyskania i zgłoszenia.

D. Informacje wymienione w części B należy zgłaszać co roku w roku kalendarzowym następującym po roku, którego te informacje dotyczą. Pierwsze informacje za odnośny rok kalendarzowy lub inny stosowny okres sprawozdawczy przekazuje się od dnia 1 stycznia 2026 r.

E. Niezależnie od części A i D niniejszej sekcji, od 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' w rozumieniu sekcji I część A pkt 2 lit. a), b), c) lub d) nie wymaga się przekazywania informacji określonych w części B niniejszej sekcji w odniesieniu do 'użytkownika raportowanego' lub 'osoby kontrolującej', w odniesieniu do których 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' przekazuje takie informacje w jurysdykcji spoza Unii objętej 'skuteczną kwalifikującą umową między właściwymi organami' zawartą z państwem członkowskim rezydencji takiego 'użytkownika raportowanego' lub takiej 'osoby kontrolującej'.

SEKCJA III

PROCEDURY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

'Użytkownik kryptoaktywów' jest traktowany jako 'użytkownik raportowany' od dnia, w którym został on zidentyfikowany jako taki zgodnie z procedurami należytej staranności opisanymi w niniejszej sekcji.

A. Procedury należytej staranności mające zastosowanie do użytkowników kryptoaktywów będących osobami fizycznymi

W celu ustalenia, czy 'użytkownik kryptoaktywów będący osobą fizyczną' jest 'użytkownikiem raportowanym', stosuje się następujące procedury.

1. Nawiązując relację z 'użytkownikiem kryptoaktywów będącym osobą fizyczną', a w odniesieniu do 'istniejących użytkowników kryptoaktywów będących osobami fizycznymi' do dnia 1 stycznia 2027 r., 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' uzyskuje oświadczenie, które umożliwia mu ustalenie rezydencji do celów podatkowych 'użytkownika kryptoaktywów będącego osobą fizyczną', oraz potwierdza rzetelność takiego oświadczenia na podstawie uzyskanych przez siebie informacji, w tym na podstawie wszelkiej dokumentacji zgromadzonej zgodnie z 'procedurami należytej staranności wobec klienta'.

2. Jeżeli w dowolnym momencie nastąpi zmiana okoliczności związanych z 'użytkownikiem kryptoaktywów będącym osobą fizyczną', która sprawia, że 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne oświadczenie jest niepoprawne lub nierzetelne, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie może opierać się na pierwotnym oświadczeniu i musi uzyskać ważne oświadczenie lub racjonalne wyjaśnienie oraz, w stosownych przypadkach, dokumentację potwierdzającą ważność pierwotnego oświadczenia.

B. Procedury należytej staranności mające zastosowanie do użytkowników kryptoaktywów będących podmiotami

W celu ustalenia, czy 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' jest 'użytkownikiem raportowanym' lub 'podmiotem', innym niż 'osoba wyłączona' lub 'aktywny podmiot', z jedną 'osobą kontrolującą' lub większą liczbą 'osób kontrolujących', które są 'osobami raportowanymi', stosuje się następujące procedury.

1. Ustalenie, czy 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' jest 'osobą raportowaną'.

a) Nawiązując relację z 'użytkownikiem kryptoaktywów będącym podmiotem', a w odniesieniu do 'istniejących użytkowników kryptoaktywów będących podmiotami' do dnia 1 stycznia 2027 r., 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' uzyskuje oświadczenie, które umożliwia mu ustalenie rezydencji do celów podatkowych 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', oraz potwierdza rzetelność takiego oświadczenia na podstawie uzyskanych przez siebie informacji, w tym na podstawie wszelkiej dokumentacji zgromadzonej zgodnie z 'procedurami należytej staranności wobec klienta'. Jeżeli dany 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' oświadczy, że nie ma rezydencji do celów podatkowych, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' może – w celu ustalenia rezydencji 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' – opierać się na miejscu faktycznego zarządu, lub na adresie głównego miejsca prowadzenia działalności.

b) Jeżeli oświadczenie wskazuje na to, że 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' jest rezydentem w państwie członkowskim, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' musi traktować 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' jako 'użytkownika raportowanego', chyba że w sposób racjonalny ustali na podstawie oświadczenia lub posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' jest 'osobą wyłączoną'.

2. Ustalenie, czy 'podmiot' ma co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' ustala w odniesieniu do 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', a niebędącego 'osobą wyłączoną', czy użytkownik ten ma co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną', chyba że dostawca ten stwierdzi na podstawie oświadczenia 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', że użytkownik ten jest 'aktywnym podmiotem'.

a) Ustalenie 'osób kontrolujących''użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem'. W celu ustalenia 'osób kontrolujących''użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem''raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur należytej staranności wobec klienta', pod warunkiem że takie procedury są zgodne z dyrektywą (UE) 2015/849. Jeżeli 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie ma obowiązku prawnego stosowania 'procedur należytej staranności wobec klienta', które są zgodne z dyrektywą (UE) 2015/849, stosuje on zasadniczo podobne procedury w celu ustalenia 'osób kontrolujących'.

b) Ustalenie, czy 'osoba kontrolująca''użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' jest 'osobą raportowaną'. W celu ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' jest 'osobą raportowaną', 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' polega na oświadczeniu 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' lub takiej 'osoby kontrolującej', co umożliwia 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' ustalenie rezydencji do celów podatkowych 'osoby kontrolującej' oraz potwierdzenie rzetelności takiego oświadczenia na podstawie informacji uzyskanych przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów', w tym wszelkiej dokumentacji zgromadzonej zgodnie z 'procedurami należytej staranności wobec klienta'.

3. Jeżeli w dowolnym momencie nastąpi zmiana okoliczności związanych z 'użytkownikiem kryptoaktywów będącym podmiotem' lub jego 'osobami kontrolującymi', która sprawia, że 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' dowiaduje się lub ma powody, by sądzić, że pierwotne oświadczenie jest niepoprawne lub nierzetelne, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie może opierać się na pierwotnym oświadczeniu i musi uzyskać ważne oświadczenie lub racjonalne wyjaśnienie oraz, w stosownych przypadkach, dokumentację potwierdzającą ważność pierwotnego oświadczenia.

C. Wymogi dotyczące ważności oświadczeń

1. Oświadczenie złożone przez 'użytkownika kryptoaktywów będącego osobą fizyczną' lub 'osobę kontrolującą' jest ważne tylko wtedy, gdy zostało podpisane lub w inny sposób pozytywnie potwierdzone przez 'użytkownika kryptoaktywów będącego osobą fizyczną' lub 'osobę kontrolującą', jest datowane najpóźniej na dzień otrzymania i zawiera następujące informacje dotyczące 'użytkownika kryptoaktywów będącego osobą fizyczną' lub 'osoby kontrolującej':

a) imię i nazwisko;

b) adres zamieszkania;

c) państwo (państwa) członkowskie rezydencji do celów podatkowych;

d) w odniesieniu do każdej 'osoby raportowanej' – numer 'NIP' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego;

e) datę urodzenia.

2. Oświadczenie złożone przez 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' jest ważne tylko wtedy, gdy zostało podpisane lub w inny sposób pozytywnie potwierdzone przez 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', jest datowane najpóźniej na dzień otrzymania i zawiera następujące informacje dotyczące 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem':

a) nazwę prawną;

b) adres;

c) państwo (państwa) członkowskie rezydencji do celów podatkowych;

d) w odniesieniu do każdej 'osoby raportowanej' – numer 'NIP' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego;

e) w przypadku 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem' innego niż 'aktywny podmiot' lub 'osoba wyłączona' – informacje, o których mowa w części C pkt 1, w odniesieniu do każdej 'osoby kontrolującej''użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', chyba że taka 'osoba kontrolująca' przedstawiła oświadczenie zgodnie z częścią C pkt 1 – jak również rolę lub role, na podstawie których każda 'osoba raportowana' jest 'osobą kontrolującą''podmiotu', jeżeli nie zostało to jeszcze określone na podstawie 'procedur należytej staranności wobec klienta';

f) w stosownych przypadkach, informacje dotyczące kryteriów, jakie 'użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem' spełnia, aby być traktowanym jako 'aktywny podmiot' lub 'osoba wyłączona'.

D. Ogólne wymogi należytej staranności

1. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', który jest także 'instytucją finansową' do celów niniejszej dyrektywy, może opierać się na procedurach należytej staranności dopełnionych zgodnie z załącznikiem I sekcje IV i VI do celów procedur należytej staranności przeprowadzanych zgodnie z niniejszą sekcją. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' może również polegać na oświadczeniu przyjętym już do innych celów podatkowych, pod warunkiem że takie oświadczenie spełnia wymogi części C niniejszej sekcji.

2. 'Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' może skorzystać z usług osoby trzeciej w zakresie dopełnienia obowiązków należytej staranności określonych w niniejszej sekcji, jednak obowiązki takie w dalszym ciągu spoczywają na 'raportującym dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów'.

SEKCJA IV

DEFINICJE

Następujące terminy mają znaczenie określone poniżej:

A. Raportowane kryptoaktywo

1. „Kryptoaktywo” oznacza kryptoaktywo zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (UE) 2023/1114.

2. „Cyfrowa waluta banku centralnego” oznacza cyfrową 'walutę fiat' emitowaną przez 'bank centralny' lub inne władze monetarne.

3. „Bank centralny” oznacza instytucję określoną przez prawo lub wyznaczoną przez rząd jako główna władza – inna niż rząd danej jurysdykcji – emitująca instrumenty przeznaczone do obiegu jako waluta. Instytucja taka może obejmować podmiot odrębny od rządu danej jurysdykcji, niezależnie od tego, czy należy w całości lub w części do tej jurysdykcji.

4. „Raportowane kryptoaktywo” oznacza kryptoaktywo inne niż 'cyfrowa waluta banku centralnego', 'pieniądz elektroniczny' lub 'kryptoaktywo', w odniesieniu do którego 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' odpowiednio określił, że nie można go stosować do celów płatności lub inwestycji.

5. Do celów niniejszego załącznika termin „pieniądz elektroniczny” lub „e-pieniądz” oznacza produkt, który:

a) jest cyfrowym odzwierciedleniem jednej 'waluty fiat';

b) jest emitowany w zamian za środki pieniężne w celu dokonywania transakcji płatniczych;

c) przyznaje roszczenie wobec emitenta, które jest denominowane w tej samej 'walucie fiat';

d) jest akceptowany jako płatność przez osoby fizyczne lub prawne inne niż emitent; oraz

e) na mocy wymogów regulacyjnych, którym podlega emitent, na żądanie jego posiadacza podlega wykupowi w każdym czasie i według wartości nominalnej za tę samą 'walutę fiat'.

Termin „pieniądz elektroniczny” lub „e-pieniądz” nie obejmuje produktu stworzonego wyłącznie na potrzeby umożliwienia transferu środków pieniężnych od klienta do innej osoby zgodnie z instrukcjami klienta. Produkt nie został stworzony wyłącznie na potrzeby umożliwienia transferu środków pieniężnych, jeżeli – w toku normalnej działalności gospodarczej podmiotu dokonującego transferu – środki pieniężne związane z takim produktem są przechowywane dłużej niż 60 dni po otrzymaniu instrukcji umożliwiających dokonanie transferu albo, w przypadku braku takich instrukcji, środki pieniężne związane z takim produktem są przechowywane dłużej niż 60 dni po ich otrzymaniu.

B. Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów

1. „Dostawca usług w zakresie kryptoaktywów” oznacza dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów zdefiniowanego w art. 3 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2023/1114.

2. „Operator kryptoaktywów” oznacza podmiot dostarczający 'usługi w zakresie kryptoaktywów' inny niż 'dostawca usług w zakresie kryptoaktywów'.

3. „Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów” oznacza 'dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' lub 'operatora kryptoaktywów' świadczącego co najmniej jedną 'usługę w zakresie kryptoaktywów', dokonując 'transakcji wymiany' na rzecz lub w imieniu 'użytkownika raportowanego'.

4. „Usługa w zakresie kryptoaktywów” oznacza usługę w zakresie kryptoaktywów zdefiniowaną w art. 3 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia (UE) 2023/1114, w tym staking i udzielanie pożyczek.

C. Raportowana transakcja

1. „Raportowana transakcja” oznacza:

a) dowolną 'transakcję wymiany'; oraz

b) dowolny 'transfer''raportowanych kryptoaktywów'.

2. „Transakcja wymiany” oznacza dowolną:

a) wymianę 'raportowanych kryptoaktywów' na 'walutę fiat' i odwrotnie; oraz

b) wymianę w ramach jednego rodzaju 'raportowanego kryptoaktywa' lub w ramach wielu rodzajów 'raportowanych kryptoaktywów'.

3. „Raportowana detaliczna transakcja płatnicza” oznacza 'transfer''raportowanych kryptoaktywów' w zamian za towary lub usługi o wartości przekraczającej 50 000 USD (lub równoważną kwotę w dowolnej innej walucie).

4. „Transfer” oznacza transakcję polegającą na przeniesieniu 'raportowanego kryptoaktywa' z adresu lub na adres 'kryptoaktywa' jednego 'użytkownika kryptoaktywów', lub z rachunku lub na rachunek jednego 'użytkownika kryptoaktywów', który to rachunek jest inny niż rachunek prowadzony przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów' na rzecz tego samego 'użytkownika kryptoaktywów', w przypadku gdy – na podstawie wiedzy dostępnej 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' w momencie transakcji – 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' nie może określić, czy dana transakcja jest 'transakcją wymiany'.

5. „Waluta fiat” oznacza oficjalną walutę jurysdykcji, emitowaną przez jurysdykcję lub wyznaczony przez nią 'bank centralny' lub władze monetarne, reprezentowaną przez banknoty lub monety fizyczne lub przez pieniądze w różnych formach cyfrowych, w tym rezerwy bankowe oraz 'cyfrowe waluty banku centralnego'. Termin ten obejmuje również pieniądze banków komercyjnych oraz instrumenty pieniądza elektronicznego ('pieniądz elektroniczny').

D. Użytkownik raportowany

1. „Użytkownik raportowany” oznacza 'użytkownika kryptoaktywów', który jest 'osobą raportowaną' będącą rezydentem w państwie członkowskim.

2. „Użytkownik kryptoaktywów” oznacza osobę fizyczną lub 'podmiot', którzy są klientem 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' na potrzeby realizowania 'raportowanych transakcji'. Osoba fizyczna lub 'podmiot', inny niż 'instytucja finansowa' lub 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów', działające jako 'użytkownik kryptoaktywów' w imieniu lub na rzecz innej osoby fizycznej lub 'podmiotu' jako przedstawiciel, powiernik, pełnomocnik, osoba upoważniona do podpisywania dokumentów, doradca inwestycyjny lub pośrednik, nie są traktowane jako 'użytkownik kryptoaktywów', natomiast taka inna osoba fizyczna lub taki inny 'podmiot' są traktowane jako 'użytkownik kryptoaktywów'. W przypadku gdy 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' świadczy usługę polegającą na przeprowadzeniu 'raportowanych detalicznych transakcji płatniczych' w imieniu lub na rzecz akceptanta, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' traktuje również klienta będącego kontrahentem akceptanta takich 'raportowanych detalicznych transakcji płatniczych' jako 'użytkownika kryptoaktywów' w odniesieniu do takich 'raportowanych detalicznych transakcji płatniczych', o ile 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' ma obowiązek zweryfikowania tożsamości takiego klienta w związku z 'raportowaną detaliczną transakcją płatniczą' zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy.

3. „Użytkownik kryptoaktywów będący osobą fizyczną” oznacza 'użytkownika kryptoaktywów', który jest osobą fizyczną.

4. „Istniejący użytkownik kryptoaktywów będący osobą fizyczną” oznacza 'użytkownika kryptoaktywów będącego osobą fizyczną', który nawiązał relację z 'raportującym dostawcą usług w zakresie kryptoaktywów' na dzień 31 grudnia 2025 r.

5. „Użytkownik kryptoaktywów będący podmiotem” oznacza 'użytkownika kryptoaktywów', który jest 'podmiotem'.

6. „Istniejący użytkownik będący podmiotem” oznacza 'użytkownika kryptoaktywów będącego podmiotem', który nawiązał relację z 'raportującym dostawcą usług w zakresie kryptoaktywów' na dzień 31 grudnia 2025 r.

7. „Osoba raportowana” oznacza 'osobę z państwa członkowskiego' inną niż 'osoba wyłączona'.

8. „Osoba z państwa członkowskiego” w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego oznacza 'podmiot' lub osobę fizyczną będących rezydentami państwa członkowskiego na mocy prawa podatkowego tego państwa członkowskiego, lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem państwa członkowskiego. W tym celu 'podmiot' taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne, niemające rezydencji do celów podatkowych traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce faktycznego zarządu danym 'podmiotem'.

9. „Osoby kontrolujące” oznaczają osoby fizyczne, które sprawują kontrolę nad 'podmiotem'. W przypadku trustu termin ten oznacza ustanawiającego(-ych), powiernika(-ów), sprawującego(-ych) nadzór (o ile tacy są), beneficjenta(-ów) lub klasę(-y) beneficjentów oraz wszelkie inne osoby fizyczne sprawujące ostateczną faktyczną kontrolę nad trustem, a w przypadku porozumienia prawnego innego niż trust – termin ten oznacza osoby zajmujące równoważne lub podobne stanowiska. Termin „osoby kontrolujące” należy interpretować w sposób spójny z terminem „beneficjent rzeczywisty” zdefiniowanym w art. 3 pkt 6 dyrektywy (UE) 2015/849, w zakresie, w jakim dotyczy on 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów'.

10. „Aktywny podmiot” oznacza dowolny 'podmiot' spełniający dowolne z następujących kryteriów:

a) mniej niż 50 % dochodu brutto 'podmiotu' za poprzedni rok kalendarzowy lub inny stosowny okres sprawozdawczy jest dochodem pasywnym, a mniej niż 50 % aktywów posiadanych przez 'podmiot' w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego stanowią aktywa, które przynoszą dochód pasywny lub są posiadane dla osiągania dochodu pasywnego;

b) zasadniczo wszystkie czynności 'podmiotu' obejmują posiadanie (w całości lub w części) wyemitowanych akcji co najmniej jednej jednostki zależnej, bądź zapewnienia finansowania i świadczenia usług takim jednostkom, które prowadzą działalność w branżach lub sektorach innych niż działalność 'instytucji finansowej', z wyjątkiem sytuacji, gdy dany 'podmiot' nie kwalifikuje się do tego statusu, jeżeli sam działa jako (lub sam przedstawia się jako) fundusz inwestycyjny, taki jak fundusz private equity, fundusz venture capital, fundusz typu leveraged buyout lub dowolny inny instrument inwestycyjny, którego celem jest nabycie lub finansowanie spółek, a następnie posiadanie udziałów w tych spółkach jako aktywów trwałych do celów inwestycji;

c) 'podmiot' nie prowadzi jeszcze działalności gospodarczej i nie prowadził wcześniej takiej działalności, jednakże inwestuje kapitał w aktywa z zamiarem prowadzenia działalności innej niż działalność 'instytucji finansowej', pod warunkiem że dany 'podmiot' nie kwalifikuje się do tego wyjątku po dacie, która przypada 24 miesiące po dacie początkowego utworzenia tego 'podmiotu';

d) 'podmiot' nie był 'instytucją finansową' w ciągu ubiegłych pięciu lat oraz jest w trakcie procesu likwidacji aktywów lub reorganizacji z zamiarem kontynuowania lub wznowienia działalności w dziedzinie innej niż działalność 'instytucji finansowej';

e) 'podmiot' zajmuje się głównie transakcjami finansowymi lub zabezpieczającymi z 'podmiotami powiązanymi', które nie są 'instytucjami finansowymi', lub na rzecz tych podmiotów, oraz nie zapewnia finansowania ani nie świadczy usług zabezpieczających na rzecz dowolnego 'podmiotu' niebędącego 'podmiotem powiązanym', pod warunkiem że grupa wszelkich takich 'podmiotów powiązanych' prowadzi głównie działalność inną niż działalność 'instytucji finansowej'; lub

f) 'podmiot' spełnia wszystkie następujące wymogi:

(i) ma siedzibę i prowadzi działalność w swojej jurysdykcji rezydencji wyłącznie do celów religijnych, charytatywnych, naukowych, artystycznych, kulturalnych, sportowych lub edukacyjnych; lub ma siedzibę i prowadzi działalność w swojej jurysdykcji rezydencji i jest organizacją zawodową, organizacją przedsiębiorców, izbą handlową, organizacją pracowniczą, organizacją rolniczą lub ogrodniczą, organizacją obywatelską lub organizacją prowadzoną wyłącznie na rzecz promowania dobrobytu społecznego;

(ii) jest zwolniony z podatku dochodowego w swojej jurysdykcji rezydencji;

(iii) nie posiada udziałowców ani członków, którzy są właścicielami lub beneficjentami jego dochodu lub aktywów;

(iv) mające zastosowanie przepisy jurysdykcji rezydencji tego 'podmiotu' lub jego dokumenty założycielskie nie pozwalają na jakikolwiek podział ani jakiekolwiek zastosowanie jego dochodu lub aktywów na rzecz osoby prywatnej lub 'podmiotu' niebędącego 'podmiotem' charytatywnym, z wyjątkiem celów zgodnych z prowadzoną przez 'podmiot' działalnością charytatywną, ani na podział jako zapłatę rozsądnego wynagrodzenia za wykonane usługi lub zapłatę odzwierciedlającą rzeczywistą wartość rynkową nabytego przez ten 'podmiot' majątku; oraz

(v) mające zastosowanie przepisy jurysdykcji rezydencji tego 'podmiotu' lub jego dokumenty założycielskie wymagają, aby w przypadku likwidacji lub rozwiązania tego 'podmiotu' wszystkie jego aktywa zostały przekazane 'podmiotowi rządowemu' lub innej organizacji non-profit, lub przypadły w udziale rządowi jurysdykcji rezydencji tego 'podmiotu' lub dowolnym jednostkom terytorialnym niższego szczebla danej jurysdykcji.

E. Osoba wyłączona

1. „Osoba wyłączona” oznacza:

a) 'podmiot', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na co najmniej jednym uznanym rynku papierów wartościowych;

b) dowolny 'podmiot' będący 'podmiotem powiązanym''podmiotu' określonego w lit. a);

c) 'podmiot rządowy';

d) 'organizację międzynarodową';

e) 'bank centralny'; lub

f) 'instytucję finansową' inną niż 'podmiot inwestujący' opisany w części E pkt 5 lit. b).

2. „Instytucja finansowa” oznacza 'instytucję powierniczą', 'instytucję depozytową', 'podmiot inwestujący' lub 'określony zakład ubezpieczeń'.

3. „Instytucja powiernicza” oznacza dowolny 'podmiot', który – w ramach istotnej części swojej działalności gospodarczej – przechowuje 'aktywa finansowe' na rachunek innych osób. Uważa się, że przechowywanie 'aktywów finansowych' na rachunek innych osób stanowi istotną część działalności gospodarczej 'podmiotu', jeżeli jego dochody brutto przypadające na przechowywanie 'aktywów finansowych' i na związane z tym usługi finansowe stanowią co najmniej 20 % dochodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia (lub ostatniego dnia roku obrachunkowego, jeżeli nie są one tożsame) poprzedzającym rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału; lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'.

4. „Instytucja depozytowa” oznacza dowolny 'podmiot', który:

a) przyjmuje depozyty w ramach prowadzonej działalności bankowej lub podobnej; lub

b) przechowuje 'pieniądz elektroniczny' lub 'cyfrowe waluty banku centralnego' na rzecz klientów.

5. „Podmiot inwestujący” oznacza dowolny 'podmiot':

a) który w ramach działalności gospodarczej wykonuje głównie co najmniej jedną z następujących czynności lub operacji na rzecz lub w imieniu klienta:

(i) obrót instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi, instrumentami pochodnymi itp.); wymianę walut; obrót pochodnymi instrumentami walutowymi, instrumentami pochodnymi na stopę procentową i indeksowymi instrumentami pochodnymi; zbywalnymi papierami wartościowymi; lub towarowymi kontraktami terminowymi typu future;

(ii) zarządzanie indywidualnym i zbiorowym portfelem aktywów; lub

(iii) inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania 'aktywami finansowymi', środkami pieniężnymi lub 'raportowanymi kryptoaktywami' w imieniu innych osób; lub

b) którego dochody brutto przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub 'raportowanych kryptoaktywów' lub obrót tymi 'aktywami finansowymi' lub 'raportowanymi kryptoaktywami', jeżeli dany 'podmiot' jest zarządzany przez inny 'podmiot' będący 'instytucją depozytową', 'instytucją powierniczą', 'określonym zakładem ubezpieczeń' lub 'podmiotem inwestującym' opisanym w części E pkt 5 lit. a).

Uznaje się, że w ramach działalności gospodarczej 'podmiot' wykonuje głównie co najmniej jedną z czynności, o których mowa w części E pkt 5 lit. a), lub że dochody brutto 'podmiotu' przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub 'raportowanych kryptoaktywów' lub obrót tymi 'aktywami finansowymi' lub 'raportowanymi kryptoaktywami' do celów części E pkt 5 lit. b), jeżeli dochody brutto danego 'podmiotu' przypadające na stosowne czynności stanowią co najmniej 50 % dochodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału; lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'.

Do celów części E pkt 5 lit. a) ppkt (iii) termin „inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania 'aktywami finansowymi', środkami pieniężnymi lub 'raportowanymi kryptoaktywami' w imieniu innych osób” nie obejmuje świadczenia usług polegających na realizacji 'transakcji wymiany' na rzecz lub w imieniu klientów. Termin „podmiot inwestujący” nie obejmuje 'podmiotu', który jest 'aktywnym podmiotem', ponieważ podmiot ten spełnia dowolne z kryteriów określonych w części D pkt 10 lit. b)–e).

Niniejszy punkt interpretuje się w sposób spójny z podobnym sformułowaniem zastosowanym w definicji „instytucji finansowej” w art. 3 pkt 2 dyrektywy (UE) 2015/849.

6. „Określony zakład ubezpieczeń” oznacza dowolny 'podmiot' będący zakładem ubezpieczeń (lub jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń), który zawiera 'pieniężną umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź jest zobowiązany do dokonywania płatności z tytułu tych umów.

7. „Podmiot rządowy” oznacza rząd jurysdykcji, wszelkie jednostki terytorialne niższego szczebla jurysdykcji (które – w celu uniknięcia wątpliwości – obejmują kraje związkowe, prowincje, okręgi lub gminy), lub dowolną agencję lub instytucję jurysdykcji będące w całości własnością jurysdykcji lub dowolnych z wyżej wymienionych jednostek. Kategoria ta obejmuje integralne części, podmioty kontrolowane, a także jednostki terytorialne niższego szczebla jurysdykcji.

a) „Integralna część” jurysdykcji oznacza dowolną osobę, organizację, agencję, urząd, fundusz, instytucję lub inny organ, niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one określone, stanowiące organ sprawujący władzę w jurysdykcji. Dochody netto tego organu sprawującego władzę muszą być zapisywane na jego własnym rachunku lub na innych rachunkach danej jurysdykcji, a żadna część tych dochodów nie może przynosić korzyści żadnej osobie prywatnej. Integralna część nie obejmuje żadnej osoby, która sprawuje władzę, jest urzędnikiem lub zarządcą działającymi w swoim imieniu prywatnym lub osobistym.

b) „Podmiot kontrolowany” oznacza 'podmiot', który jest odrębny w formie od jurysdykcji lub który w inny sposób stanowi oddzielny podmiot prawa, pod warunkiem że:

(i) 'podmiot' ten jest w całości własnością co najmniej jednego 'podmiotu rządowego' i jest kontrolowany przez co najmniej jeden taki podmiot, bezpośrednio lub za pośrednictwem co najmniej jednego podmiotu kontrolowanego;

(ii) dochody netto tego 'podmiotu' są zapisywane na jego własnym rachunku lub na rachunkach co najmniej jednego 'podmiotu rządowego', a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści żadnej osobie prywatnej; oraz

(iii) po rozwiązaniu tego 'podmiotu' jego aktywa powierzane są co najmniej jednemu 'podmiotowi rządowemu'.

c) Uważa się, że dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym, jeśli takie osoby są zakładanymi beneficjentami programu rządowego, a działania w ramach tego programu realizowane są dla dobra ogółu lub odnoszą się do zarządzania określoną sferą administracji. Niezależnie od powyższego uważa się jednak, że dochód przynosi korzyść osobom prywatnym, jeśli pochodzi on z wykorzystywania podmiotu rządowego do prowadzenia działalności komercyjnej, takiej jak bankowość komercyjna, w ramach której świadczone są usługi finansowe na rzecz osób prywatnych.

8. „Organizacja międzynarodowa” oznacza dowolną organizację międzynarodową lub dowolną jej agencję lub instytucję będącą w całości jej własnością. Kategoria ta obejmuje organizację międzyrządową (w tym organizację ponadnarodową):

a) w skład której wchodzą głównie rządy;

b) która zawarła z jurysdykcją obowiązujące porozumienie w sprawie lokalizacji jej siedziby lub zasadniczo podobne porozumienie; oraz

c) której dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym.

9. „Aktywa finansowe” obejmują papier wartościowy (na przykład akcję spółki; udział w spółce osobowej lub własność rzeczywistą w spółce osobowej lub truście charakteryzujących się własnością rozproszoną lub będących w obrocie publicznym; weksel, obligację, skrypt dłużny lub inne dowody wierzytelności), udział w spółce osobowej, umowę towarową, umowę swapu (na przykład swapy stóp procentowych, swapy walutowe, swapy bazowe, górne pułapy stóp procentowych, dolne pułapy stóp procentowych, swapy towarowe, swapy akcyjne, swapy indeksowe i podobne umowy), 'umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź dowolny udział (łącznie z kontraktem terminowym typu future lub kontraktem terminowym typu forward lub opcją) w papierze wartościowym, 'raportowanym kryptoaktywie', udziale w spółce osobowej, umowie towarowej, umowie swapu, 'umowie ubezpieczenia' lub 'umowie renty'. Termin „aktywa finansowe” nie obejmuje niedłużnego, bezpośredniego udziału w nieruchomości.

10. „Udział w kapitale” oznacza, w przypadku spółki osobowej będącej 'instytucją finansową', udział w kapitale albo zyskach spółki. W przypadku trustu będącego 'instytucją finansową''udział w kapitale' uważa się za udział posiadany przez dowolną osobę traktowaną jako ustanawiający lub beneficjent całości lub części majątku trustu, lub dowolną inną osobę fizyczną sprawującą ostateczną i faktyczną kontrolę nad trustem. 'Osoba raportowana' będzie traktowana jako beneficjent trustu, jeżeli posiada ona prawo do otrzymywania bezpośrednio lub pośrednio (na przykład przez pełnomocnika) obowiązkowej wypłaty z trustu lub może otrzymywać, bezpośrednio lub pośrednio, wypłaty uznaniowe z trustu.

11. „Umowa ubezpieczenia” oznacza umowę (inną niż 'umowa renty'), zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacenia określonej kwoty w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia obejmującego śmierć, chorobę, wypadek, powstanie odpowiedzialności cywilnej lub majątkowej.

12. „Umowa renty” oznacza umowę, zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych w danym okresie, ustalonym w całości lub w części poprzez odniesienie do średniego dalszego trwania życia co najmniej jednej osoby fizycznej. Termin ten obejmuje także umowę, którą uznaje się za 'umowę renty' zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktyką danego państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, w których umowa została wydana, na mocy której to umowy wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych przez pewną liczbę lat.

13. „Pieniężna umowa ubezpieczenia” oznacza 'umowę ubezpieczenia' (inną niż umowa reasekuracji zawarta pomiędzy dwoma zakładami ubezpieczeń), która ma 'wartość pieniężną'.

14. „Wartość pieniężna” oznacza większą z poniższych wartości: (i) kwotę świadczenia, do uzyskania której ubezpieczający jest uprawniony w momencie wykupu lub wypowiedzenia umowy (określoną bez dokonywania potrąceń z tytułu wcześniejszej rezygnacji z umowy lub pożyczki pod zastaw polisy); (ii) kwotę, którą ubezpieczający może pożyczyć na mocy umowy lub w związku z umową. Niezależnie od powyższego termin 'wartość pieniężna' nie obejmuje kwoty należnej na podstawie 'umowy ubezpieczenia':

a) wyłącznie z tytułu śmierci osoby objętej ubezpieczeniem na mocy umowy ubezpieczenia na życie;

b) jako świadczenie z tytułu szkody na osobie lub świadczenie chorobowe lub inne świadczenie stanowiące odszkodowanie za stratę ekonomiczną poniesioną na skutek zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem;

c) jako zwrot uprzednio wpłaconych składek (z potrąceniem opłat z tytułu kosztów ubezpieczenia, bez względu na to, czy zostały one faktycznie nałożone) zgodnie z 'umową ubezpieczenia' (inną niż inwestycyjna umowa ubezpieczenia na życie lub umowa renty), w związku z odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy, zmniejszeniem ryzyka ubezpieczeniowego w efektywnym okresie trwania umowy lub zwrot wynikający z błędu księgowego lub podobnego błędu odnoszącego się do składki;

d) jako premia ubezpieczeniowa dla ubezpieczającego (inna niż premia wypłacana w przypadku wypowiedzenia), pod warunkiem że premia ta dotyczy 'umowy ubezpieczenia', na mocy której jedyne świadczenia należne opisane są w lit. b); lub

e) jako zwrot składki zaliczkowej lub depozytu składki z tytułu 'umowy ubezpieczenia', zgodnie z którą składka jest płatna przynajmniej raz w roku, jeżeli kwota składki zaliczkowej lub depozytu składki nie przekracza kolejnej rocznej składki, która będzie należna z tytułu umowy.

F. Pozostałe

1. „Procedury należytej staranności wobec klienta” oznaczają procedury należytej staranności wobec klienta 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/849 lub podobne wymogi, którym podlega ten 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów'.

2. „Podmiot” oznacza osobę prawną lub porozumienie prawne, takie jak spółka, spółka osobowa, trust lub fundacja.

3. 'Podmiot' jest „podmiotem powiązanym” innego 'podmiotu', jeżeli jeden z 'podmiotów' kontroluje drugi podmiot lub obydwa 'podmioty' pozostają pod wspólną kontrolą. W tym celu kontrola oznacza bezpośrednią lub pośrednią własność ponad 50 % głosów i wartości w danym 'podmiocie'.

4. „Oddział” oznacza jednostkę, działalność lub biuro 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', które są traktowane jako oddział zgodnie z systemem prawnym danej jurysdykcji lub które są w inny sposób regulowane zgodnie z prawem danej jurysdykcji jako odrębne od innych biur, jednostek lub oddziałów 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów'. Wszystkie jednostki, przedsiębiorstwa lub biura 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' w jednej jurysdykcji traktuje się jako jeden oddział.

5. „Skuteczna kwalifikująca umowa między właściwymi organami” oznacza umowę między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, która to umowa wymaga automatycznej wymiany informacji odpowiadających informacjom określonym w sekcji II część B niniejszego załącznika, jak określono w akcie wykonawczym zgodnie z art. 8ad ust. 11.

6. „Kwalifikowana jurysdykcja spoza Unii” oznacza jurysdykcję spoza Unii, która zawarła 'skuteczną kwalifikującą umowę między właściwymi organami' z właściwymi organami wszystkich państw członkowskich, które zostały wskazane jako jurysdykcje raportowane w wykazie opublikowanym przez jurysdykcję spoza Unii.

7. „NIP” oznacza numer identyfikacyjny podatnika (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru). 'NIP' to dowolny numer lub kod, który właściwy organ wykorzystuje do identyfikacji podatnika.

8. „Usługa identyfikacyjna” oznacza proces elektroniczny udostępniony bezpłatnie przez państwo członkowskie lub Unię 'raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów' w celu ustalenia tożsamości i rezydencji podatkowej 'użytkownika kryptoaktywów'.

SEKCJA V

SKUTECZNE WYKONANIE

A. Przepisy w zakresie egzekwowania wymogów dotyczących gromadzenia i weryfikacji określonych w sekcji III

1. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki nakładające na 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' obowiązek egzekwowania wymogów dotyczących gromadzenia i weryfikacji na podstawie sekcji III w odniesieniu do ich 'użytkowników kryptoaktywów'.

2. Jeżeli 'użytkownik kryptoaktywów' nie przekaże informacji wymaganych na podstawie sekcji III po dwóch upomnieniach następujących po pierwotnym wniosku wystosowanym przez 'raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów', lecz nie wcześniej niż po upływie 60 dni, 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' uniemożliwia 'użytkownikowi kryptoaktywów' dokonywanie 'raportowanych transakcji'.

B. Zasady zobowiązujące 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' do prowadzenia dokumentacji dotyczącej podjętych przez nich kroków oraz wszelkich informacji, które posłużyły za podstawę spełnienia obowiązków sprawozdawczych i wykonania procedur należytej staranności, a także odpowiednich środków w celu uzyskania tej dokumentacji

1. Państwa członkowskie wdrażają niezbędne środki nakładające na 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' obowiązek prowadzenia dokumentacji dotyczącej podjętych kroków oraz wszelkich informacji, które posłużyły za podstawę spełnienia obowiązków sprawozdawczych i wykonania procedur należytej staranności określonych odpowiednio w sekcjach II i III. Taka dokumentacja musi pozostać dostępna przez wystarczająco długi czas, a w każdym przypadku przez okres nie krótszy niż pięć lat, lecz nie dłuższy niż 10 lat po zakończeniu okresu, w którym 'raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów' ma obowiązek przekazywać informacje, jeżeli informacje te podlegają obowiązkom sprawozdawczym na mocy sekcji II.

2. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki, w tym możliwość skierowania do 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' nakazu zgłaszania informacji, w celu zapewnienia zgłaszania właściwemu organowi wszystkich niezbędnych informacji, tak aby organ ten mógł spełnić obowiązek dotyczący przekazywania informacji zgodnie z art. 8ad ust. 3.

C. Procedury administracyjne służące weryfikacji przestrzegania obowiązków sprawozdawczych i procedur należytej staranności przez 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów'

Państwa członkowskie określają procedury administracyjne służące weryfikacji przestrzegania przez 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów' obowiązków sprawozdawczych oraz procedur należytej staranności określonych odpowiednio w sekcjach II i III.

D. Procedury administracyjne służące podjęciu dalszych działań w odniesieniu do 'raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów', jeżeli zgłoszone informacje są niepełne lub nieprawidłowe

Państwa członkowskie określają procedury służące podjęciu dalszych działań w odniesieniu do 'raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów', jeżeli zgłoszone informacje są niepełne lub nieprawidłowe.

E. Procedura administracyjna do celów udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze 'dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów'

Właściwy organ państwa członkowskiego udzielającego 'dostawcom usług w zakresie kryptoaktywów' zezwolenia na prowadzenie działalności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/1114 przekazuje właściwemu organowi na mocy niniejszej dyrektywy, jeżeli jest to inny organ – regularnie i najpóźniej przed dniem 31 grudnia odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego – wykaz wszystkich 'dostawców usług w zakresie kryptoaktywów', którym udzielono zezwolenia na prowadzenie działalności.

F. Procedura administracyjna do celów jednorazowej rejestracji 'operatora kryptoaktywów'

1. 'Operator kryptoaktywów' będący 'raportującym dostawcą usług w zakresie kryptoaktywów' zdefiniowanym w sekcji IV część B pkt 3 rejestruje się, na mocy art. 8ad ust. 7, we właściwym organie państwa członkowskiego, określonym zgodnie z sekcją I część A pkt 2 lit. a), b), c) lub d) lub z sekcją I część B, przed upływem okresu, w którym taki 'operator kryptoaktywów' musi przekazać informacje określone w sekcji II część B. Jeżeli taki 'operator kryptoaktywów' spełnia warunki określone, odpowiednio, w sekcji I część A pkt 2 lit. a), b), c) lub d) lub w sekcji I część B w więcej niż jednym państwie członkowskim, rejestruje się on, na mocy art. 8ad ust. 7, we właściwym organie jednego z tych państw członkowskich przed upływem okresu, w którym taki 'operator kryptoaktywów' musi przekazać informacje określone w sekcji II część B.

Niezależnie od części F pkt 1, akapit pierwszy 'operator kryptoaktywów' będący 'raportującym dostawcą usług w zakresie kryptoaktywów' zdefiniowanym w sekcji IV część B pkt 3 nie rejestruje się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym taki 'operator kryptoaktywów' nie jest zobowiązany do spełnienia obowiązków sprawozdawczych ani wymogów należytej staranności określonych odpowiednio w sekcjach II i III, na mocy sekcji I części C, D, E, F, G, lub H, z racji tego, że takie wymogi i obowiązki zostały spełnione przez takiego 'operatora kryptoaktywów' w dowolnym innym państwie członkowskim.

2. W momencie rejestracji 'operator kryptoaktywów' przekazuje państwu członkowskiemu swojej jednorazowej rejestracji, określonemu zgodnie z częścią F pkt 1, następujące informacje:

a) nazwę;

b) adres pocztowy;

c) adresy elektroniczne, w tym adresy stron internetowych;

d) każdy numer 'NIP' wydany 'operatorowi kryptoaktywów';

e) państwa członkowskie, w których 'użytkownicy raportowani' są rezydentami w rozumieniu sekcji III części A i B;

f) wszelkie 'kwalifikowane jurysdykcje spoza Unii', o których mowa w sekcji I część C, D, E, F lub H.

3. 'Operator kryptoaktywów' powiadamia państwo członkowskie, w którym dokonuje jednorazowej rejestracji, o wszelkich zmianach w zakresie informacji przekazanych na podstawie części F pkt 2.

4. Państwo członkowskie, w którym 'operator kryptoaktywów' dokonuje jednorazowej rejestracji, przydziela mu indywidualny numer identyfikacyjny i powiadamia o nim drogą elektroniczną właściwe organy wszystkich państw członkowskich.

5. Państwo członkowskie w którym 'operator kryptoaktywów' dokonuje jednorazowej rejestracji, ma możliwość usunięcia 'operatora kryptoaktywów' z centralnego rejestru takich operatorów w następujących przypadkach:

a) jeżeli 'operator kryptoaktywów' powiadomi dane państwo członkowskie, że nie ma już 'użytkowników raportowanych' w Unii;

b) w przypadku braku powiadomienia zgodnie z lit. a) – jeżeli istnieją powody, aby stwierdzić, że zaprzestano działalności 'operatora kryptoaktywów';

c) jeżeli 'operator kryptoaktywów' nie spełnia już warunków określonych w sekcji IV część B pkt 2;

d) jeżeli państwa członkowskie cofnęły rejestrację dokonaną u swoich właściwych organów zgodnie z częścią F pkt 7.

6. Każde państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję o każdym 'operatorze kryptoaktywów' w rozumieniu sekcji IV część B pkt 2, który posiada 'użytkowników raportowanych' będących rezydentami w Unii i który jednocześnie nie zarejestrował się zgodnie z niniejszą częścią. Jeżeli 'operator kryptoaktywów' nie wywiąże się z obowiązku rejestracji lub jeżeli jego rejestracja została cofnięta zgodnie z częścią F pkt 7 niniejszej sekcji, państwa członkowskie podejmują – bez uszczerbku dla art. 25a – skuteczne, proporcjonalne i odstraszające środki, aby wyegzekwować przestrzeganie przepisów w swojej jurysdykcji. Wybór takich środków pozostaje w gestii państw członkowskich. Państwa członkowskie dążą również do koordynacji swoich działań służących egzekwowaniu przestrzegania przepisów, w tym – w ostateczności – uniemożliwieniu 'operatorowi kryptoaktywów' prowadzenia działalności w Unii.

7. Jeżeli 'operator kryptoaktywów' nie wywiąże się z obowiązku zgłoszenia zgodnie z sekcją II część B niniejszego załącznika po dwóch upomnieniach skierowanych przez państwo członkowskie, w którym dokonał jednorazowej rejestracji, to państwo członkowskie jednorazowej rejestracji podejmuje – bez uszczerbku dla art. 25a – środki niezbędne w celu cofnięcia rejestracji 'operatora kryptoaktywów' dokonanej zgodnie z art. 8ad ust. 7. Rejestracja zostaje cofnięta nie później niż po upływie 90 dni, lecz nie przed upływem 30 dni po drugim upomnieniu.