RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 94,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 56-60 Traktatu zapewniają swobodny przepływ kapitału.

(2) Dochód z oszczędności w formie wypłaconych odsetek od wierzytelności stanowi dochód podlegający opodatkowaniu w odniesieniu do rezydentów wszystkich Państw Członkowskich.

(3) Na mocy art. 58 ust. 1 Traktatu Państwa Członkowskie mają prawo do stosowania odpowiednich przepisów swojego prawa podatkowego dokonujących rozróżnienia między podatnikami, którzy nie są w tej samej sytuacji w odniesieniu do ich miejsca zamieszkania lub siedziby lub w odniesieniu do miejsca, w którym ich kapitał jest inwestowany, oraz mają prawo do podejmowania wszelkich środków niezbędnych do zapobiegania naruszeniom ich krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych, w szczególności w zakresie opodatkowania.

(4) Zgodnie z art. 58 ust. 3 Traktatu przepisy prawa podatkowego Państw Członkowskich mające na celu przeciwdziałanie nadużyciom finansowym nie powinny stanowić środka arbitralnej dyskryminacji ani też ukrytego ograniczenia swobodnego przepływu kapitału i płatności, jak ustanowiono w art. 56 Traktatu.

(5) W razie braku koordynacji krajowych systemów podatkowych w odniesieniu do opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek, w szczególności w zakresie, w jakim dotyczy to traktowania odsetek uzyskiwanych przez nierezydentów, rezydenci Państw Członkowskich mają obecnie często możliwość uniknięcia jakichkolwiek form opodatkowania w Państwach Członkowskich ich miejsca zamieszkania lub siedziby odsetek otrzymywanych w innych Państwach Członkowskich.

(6) Sytuacja ta powoduje zakłócenia w przepływie kapitału między Państwami Członkowskimi niezgodne z rynkiem wewnętrznym.

(7) Niniejsza dyrektywa opiera się na porozumieniu osiągniętym przez Radę Europejską w Santa Maria da Feira w dniach 19 i 20 czerwca 2000 r. oraz późniejszych posiedzeniach Rady Ecofin z dnia 26 i 27 listopada, dnia 13 grudnia 2001 r. i dnia 21 stycznia 2003 r.

(8) Podstawowym celem niniejszej dyrektywy jest umożliwienie, aby dochód z oszczędności w formie wypłaty odsetek dokonywanej w jednym Państwie Członkowskim właścicielom odsetek będących osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim został poddany efektywnemu opodatkowaniu, zgodnie z przepisami tego ostatniego Państwa Członkowskiego.

(9) Cel niniejszej dyrektywy można najskuteczniej osiągnąć poprzez objęcie jej zakresem wypłaty odsetek dokonywanych lub zabezpieczonych przez podmioty gospodarcze z siedzibą w Państwach Członkowskich na rzecz właścicieli odsetek będących osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim.

(10) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy nie może być w wystarczającym zakresie osiągnięty przez same Państwa Członkowskie w związku z brakiem koordynacji systemów krajowych w odniesieniu do odpodatkowania dochodów z oszczędności, zatem może być lepiej zrealizowany na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa została ograniczona do minimum koniecznego do osiągnięcia tych celów i nie wykracza poza to co jest niezbędne w tym zakresie.

(11) Podmiotem wypłacającym jest podmiot gospodarczy płacący odsetki lub zabezpieczający wypłatę odsetek bezpośrednio na rzecz właściciela odsetek.

(12) Definiując pojęcia wypłaty odsetek oraz mechanizmu podmiotu wypłacającego należy dokonać odniesienia, tam gdzie jest to stosowne do dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)(⁴).

(13) Zakres niniejszej dyrektywy powinien być ograniczony do opodatkowania dochodów z oszczędności w formie odsetek wypłacanych od wierzytelności z wyłączeniem, między innymi kwestii odnoszących się do opodatkowania świadczeń emerytalnych, rentowych i ubezpieczeniowych.

(14) Podstawowy cel polegający na doprowadzeniu do efektywnego opodatkowania wypłaty odsetek w Państwie Członkowskim zamieszkania właściciela odsetek do celów podatkowych można osiągnąć przez wymianę między Państwami Członkowskimi informacji dotyczących wypłaty odsetek.

(15) Dyrektywa Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotycząca wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w obszarze podatków bezpośrednich i pośrednich(⁵) stanowi podstawę dla Państw Członkowskich do wymiany informacji do celów podatkowych w zakresie dochodów objętych niniejszą dyrektywą. Powinno mieć to nadal zastosowanie do takiej wymiany informacji oprócz niniejszej dyrektywy w zakresie, w jakim niniejsza dyrektywa nie odstępuje od tego.

(16) Automatyczna wymiana informacji między Państwami Członkowskimi, dotyczących wypłaty odsetek objętych niniejszą dyrektywą umożliwia efektywne opodatkowanie tych wypłat w Państwie Członkowskim zamieszkania właściciela odsetek do celów podatkowych, zgodnie z przepisami krajowymi tego Państwa. Niezbędne jest określenie, że Państwom Członkowskim dokonującym wymiany informacji na podstawie niniejszej dyrektywy nie można zezwolić na opieranie się na ograniczeniach w zakresie wymiany informacji jak określono w art. 8 dyrektywy 77/799/EWG.

(17) Ze względu na różnice strukturalne, Austria, Belgia i Luksemburg nie mogą zastosować automatycznej wymiany informacji w tym samym momencie, co inne Państwa Członkowskie. W okresie przejściowym pod warunkiem, że podatek u źródła może zapewnić minimalny poziom efektywnego opodatkowania, szczególnie przy stawce stopniowo wzrastającej do 35%, te trzy Państwa Członkowskie powinny stosować podatek u źródła w odniesieniu do dochodu z oszczędności objętego niniejszą dyrektywą.

(18) W celu zapobieżenia różnicom w traktowaniu Austria, Belgia i Luksemburg nie powinny być zobowiązane do automatycznej wymiany informacji zanim Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Andory, Księstwo Liechtensteinu, Księstwo Monako oraz Republika San Marino nie zapewnią skutecznej wymiany informacji na wniosek dotyczący wypłaty odsetek.

(19) Te Państwa Członkowskie powinny przekazywać większą część ich przychodu z tytułu takiego podatku u źródła Państwu Członkowskiemu zamieszkania właściciela odsetek.

(20) Te Państwa Członkowskie powinny określić procedurę pozwalającą właścicielom odsetek mających miejsce zamieszkania do celów podatkowych w innych Państwach Członkowskich na uniknięcie obciążenia tym podatkiem u źródła poprzez zezwolenie podmiotowi wypłacającemu na zgłoszenie wypłaty odsetek lub poprzez przedstawienie świadectwa wydanego przez właściwy organ ich Państwa Członkowskiego zamieszkania do celów podatkowych.

(21) Państwo Członkowskie zamieszkania do celów podatkowych właściciela odsetek powinno zapewnić zniesienie jakiegokolwiek podwójnego opodatkowania wypłaty odsetek, które może wynikać z nałożenia takiego podatku u źródła zgodnie z procedurami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie. Państwo Członkowskie powinno to osiągnąć poprzez naliczenie takiego podatku u źródła do wysokości podatku należnego na jego terytorium oraz poprzez zwrot właścicielowi odsetek wszelkiego nadpłaconego podatku potrąconego. Zamiast stosowania takiego mechanizmu naliczania, Państwo Członkowskie może przyznać zwrot podatku u źródła.

(22) W celu zapobieżenia zakłóceniom rynku, niniejsza dyrektywa przez okres przejściowy, nie powinna mieć zastosowania do wypłaty odsetek w zakresie niektórych zbywalnych dłużnych papierów wartościowych.

(23) Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla Państw Członkowskich w nakładaniu innych rodzajów podatku u źródła od podatku określonego w niniejszej dyrektywie, w zakresie odsetek, które powstają na ich terytoriach.

(24) Tak długo jak Stany Zjednoczone Ameryki, Szwajcaria, Andora, Liechtenstein, Monako, San Marino a także wszystkie zależne lub stowarzyszone terytoria Państw Członkowskich nie wprowadzą środków równoważnych lub takich samych jak środki przewidziane w niniejszej dyrektywie, wywóz kapitału do tych krajów i terytoriów może zagrażać osiągnięciu celów dyrektywy. Dlatego niezbędne jest w odniesieniu do dyrektywy, aby była stosowana od tego samego dnia, od którego wszystkie z tych krajów i terytoriów zastosują takie środki.

(25) Co trzy lata Komisja powinna składać sprawozdania dotyczące funkcjonowania niniejszej dyrektywy oraz proponować Radzie wszelkie zmiany, które okazują się niezbędne do celu lepszego zapewnienia efektywnego opodatkowania dochodów z oszczędności oraz usunięcia niepożądanych zakłóceń konkurencji.

(26) Niniejsza dyrektywa uwzględnia podstawowe prawa i zasady uznawane, w szczególności przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Cel

1. Podstawowym celem tej dyrektywy jest umożliwienie, aby przychody z oszczędności w formie odsetek wypłaconych w jednym Państwie Członkowskim na rzecz właścicieli odsetek będących osobami fizycznymi, do celów podatkowych mającymi miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim, zostały poddane efektywnemu opodatkowaniu, zgodnie z przepisami tego ostatniego Państwa Członkowskiego.

2. [1] Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby zadania niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy były realizowane przez podmioty wypłacające i inne podmioty gospodarcze mające na ich terytorium siedzibę lub, w stosownych przypadkach, miejsce faktycznego zarządu, niezależnie od miejsca zamieszkania lub siedziby dłużnika, od którego długu powstają odsetki.

Artykuł 1a

Definicje niektórych pojęć

[2] Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „podmiot gospodarczy” oznacza instytucję kredytową lub finansową, dowolną inną osobę prawną lub osobę fizyczną, które regularnie lub okazjonalnie dokonują wypłaty odsetek lub zabezpieczają tego typu wypłatę w rozumieniu niniejszej dyrektywy w ramach prowadzenia swojej działalności zawodowej;

b) „miejsce faktycznego zarządu” podmiotem, niezależnie od tego, czy posiada osobowość prawną, oznacza miejsce, w którym podejmowane są kluczowe decyzje dotyczące zarządzania niezbędne do prowadzenia działalności podmiotu jako całości. W przypadku gdy kluczowe decyzje dotyczące zarządzania są podejmowane w więcej niż jednym kraju lub w więcej niż jednej jurysdykcji, uznaje się, że miejsce faktycznego zarządu znajduje się tam, gdzie podejmowana jest większość kluczowych decyzji dotyczących zarządzania w odniesieniu do aktywów skutkujących wypłatami odsetek w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

c) „miejsce faktycznego zarządu” trustu lub innej konstrukcji prawnej oznacza:

(i) stały adres osoby fizycznej, będącej główną osobą odpowiedzialną za podejmowanie kluczowych decyzji dotyczących zarządzania w odniesieniu do aktywów tej konstrukcji prawnej, lub w przypadku trustu – stały adres powiernika. W przypadku gdy więcej niż jedna osoba fizyczna jest taką główną osobą odpowiedzialną, uznaje się, że miejsce faktycznego zarządu znajduje się w miejscu stałego adresu osoby, która jest główną osobą odpowiedzialną za podejmowanie największej części kluczowych decyzji dotyczących zarządzania w odniesieniu do aktywów skutkujących wypłatami odsetek w rozumieniu niniejszej dyrektywy; lub

(ii) adres miejsca, w którym osoba prawna będąca główną osobą odpowiedzialną za zarządzanie aktywami tej konstrukcji prawnej lub w przypadku trustu – powiernik, podejmuje kluczowe decyzje dotyczące zarządzania tymi aktywami. W przypadku gdy kluczowe decyzje dotyczące zarządzania są podejmowane w więcej niż jednym kraju lub jurysdykcji, uznaje się, że miejsce faktycznego zarządu znajduje tam, gdzie podejmowana jest największa część kluczowych decyzji dotyczących zarządzania w odniesieniu do aktywów skutkujących wypłatami odsetek w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

d) „podleganie faktycznemu opodatkowaniu” oznacza, że podmiot lub konstrukcja prawna podlegają obowiązkowi podatkowemu od całego swojego dochodu lub części tego dochodu przypadającej jego uczestnikom niebędącym rezydentami, w tym od wszelkiego rodzaju wypłat odsetek.

Artykuł 2

Definicja właściciela odsetek

[3] 1. Do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla ust. 2–4 „właściciel odsetek” oznacza każdą osobę fizyczną, na rzecz której wypłacane są odsetki lub dla której taka wypłata jest zabezpieczana, chyba że osoba taka udowodni, że nie otrzymała takich odsetek ani nie zostały one zabezpieczone na jej rzecz, co oznacza, że:

a) działa ona jako podmiot wypłacający w rozumieniu art. 4 ust. 1;

b) działa ona w imieniu podmiotu, niezależnie od tego, czy posiada on osobowość prawną, i ujawnia podmiotowi gospodarczemu dokonującemu wypłaty lub zabezpieczającemu wypłatę odsetek nazwę, formę prawną, adres siedziby podmiotu i, jeżeli znajduje się on w innym kraju lub jurysdykcji, adres miejsca faktycznego zarządu podmiotu;

c) działa ona w imieniu konstrukcji prawnej i ujawnia podmiotowi gospodarczemu dokonującemu wypłaty lub zabezpieczającemu wypłatę odsetek nazwę – jeżeli taka istnieje – formę prawną, adres miejsca faktycznego zarządu konstrukcji prawnej oraz nazwisko osoby prawnej lub fizycznej, o której mowa w art. 1a lit. c); lub

d) działa ona w imieniu innej osoby fizycznej będącej właścicielem odsetek i ujawnia podmiotowi wypłacającemu tożsamość właściciela odsetek zgodnie z art. 3 ust. 2.

2. W przypadku gdy podmiot wypłacający posiada informacje wskazujące na to, że osoba fizyczna, której wypłacane są odsetki lub na rzecz której wypłata odsetek jest zabezpieczona, może nie być właścicielem odsetek, oraz w przypadku gdy nie ma do niej zastosowania ust. 1 lit. a), b) lub c), podmiot wypłacający podejmuje uzasadnione kroki w celu ustalenia tożsamości właściciela odsetek zgodnie z art. 3 ust. 2. Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie zidentyfikować właściciela odsetek, uznaje daną osobę fizyczną za właściciela odsetek.

3. W przypadku gdy podmiot gospodarczy, który jest także objęty zakresem stosowania art. 2 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶), dokonuje wypłaty odsetek lub zabezpiecza taką wypłatę na rzecz podmiotu lub konstrukcji prawnej, które nie podlegają faktycznemu opodatkowaniu i które mają siedzibę lub miejsce faktycznego zarządu w kraju lub jurysdykcji poza terytorium, o którym mowa w art. 7 niniejszej dyrektywy, i poza zakresem terytorialnym stosowania umów i ustaleń przewidujących środki, które są takie same lub równoważne środkom zawartym w niniejszej dyrektywie, zastosowanie mają przepisy akapitów od drugiego do piątego niniejszego ustępu.

Płatność uznaje się za dokonaną lub zabezpieczoną bezpośrednio na rzecz dowolnej osoby fizycznej, która jest rezydentem w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie podmiotu gospodarczego i która jest określona w art. 3 pkt 6 dyrektywy 2005/60/WE jako rzeczywisty beneficjent podmiotu lub konstrukcji prawnej. Tożsamość tej osoby fizycznej ustala się z zastosowaniem środków należytej staranności wobec klienta przewidzianych w art. 7 i art. 8 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy. Osobę tę uznaje się również za właściciela odsetek do celów niniejszej dyrektywy.

Do celów akapitu pierwszego kategorie podmiotów i konstrukcji prawnych, o których mowa w orientacyjnym wykazie z załącznika I, uznaje się za niepodlegające faktycznemu opodatkowaniu.

Podmiot gospodarczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, ustala formę prawną oraz miejsce siedziby podmiotu lub konstrukcji prawnej albo, w stosownych przypadkach, miejsca ich faktycznego zarządu, z wykorzystaniem informacji ujawnionych przez dowolną osobę fizyczną działającą w imieniu podmiotu lub konstrukcji prawnej, w szczególności zgodnie z ust. 1 lit. b) i c), chyba że podmiot gospodarczy posiada bardziej wiarygodne informacje wskazujące na to, że otrzymane dane są nieprawidłowe lub niekompletne na potrzeby zastosowania niniejszego ustępu.

W przypadku gdy dany podmiot lub konstrukcja prawna nie należą do żadnej z kategorii, o których mowa w załączniku I, lub gdy należą do tych kategorii, ale twierdzą, że podlegają faktycznemu opodatkowaniu, podmiot gospodarczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, ustala, czy podlegają one faktycznemu opodatkowaniu na podstawie ogólnie uznanych faktów lub na podstawie dokumentów urzędowych przedstawionych przez dany podmiot lub konstrukcję prawną lub dostępnych dzięki środkom należytej staranności wobec klienta przedsięwziętych zgodnie z dyrektywą 2005/60/WE.

4. W sytuacji gdy podmiot lub konstrukcję prawną uznaje się za podmiot wypłacający w przypadku otrzymania wypłaty odsetek lub zabezpieczenia takiej wypłaty zgodnie z art. 4 ust. 2, wypłatę odsetek uznaje się za należną następującym osobom fizycznym, które uznaje się za właścicieli odsetek do celów niniejszej dyrektywy:

a) osobie fizycznej uprawnionej do otrzymania dochodu pochodzącego z aktywów skutkujących taką wypłatą lub uprawnionej do otrzymania innych aktywów stanowiących taką wypłatę, w przypadku gdy podmiot lub konstrukcja prawna otrzymują płatność lub gdy płatność taka jest zabezpieczana na ich rzecz, w części odpowiadającej uprawnieniu tej osoby do tego dochodu;

b) w odniesieniu do dowolnej części dochodu pochodzącego z aktywów skutkujących taką wypłatą lub z innych aktywów stanowiących taką wypłatę, do której nie są uprawnione osoby, o których mowa w lit. a), gdy podmiot lub konstrukcja prawna otrzymują płatność lub gdy płatność taka jest zabezpieczana na ich rzecz – osobie fizycznej, która wniosła bezpośredni lub pośredni wkład do aktywów danego podmiotu lub danej konstrukcji prawnej, bez względu na to, czy osoba taka jest uprawniona do aktywów lub dochodu podmiotu lub konstrukcji prawnej;

c) osoby, o których mowa w lit. a) lub b), nie są uprawnione łącznie lub oddzielnie do całości dochodu pochodzącego z aktywów skutkujących taką wypłatą lub do wszystkich innych aktywów stanowiących taką wypłatę w momencie otrzymania wypłaty odsetek lub zabezpieczenia wypłaty odsetek –osobie fizycznej – w części odpowiadającej uprawnieniu tej osoby do tego dochodu – która w późniejszym okresie, uzyskuje prawo do całości lub części aktywów skutkujących wypłatą odsetek lub do innych aktywów stanowiących taką wypłatę odsetek. Całkowita kwota, którą uznaje się za należną takiej osobie fizycznej, nie może być wyższa od kwoty wypłaty odsetek otrzymanej przez podmiot lub konstrukcję prawną lub zabezpieczonej na ich rzecz, po odliczeniu części, która została przypisana zgodnie z niniejszym ustępem osobie fizycznej, o której mowa w lit. a) lub b).

Artykuł 3

Tożsamość i miejsce zamieszkania właścicieli odsetek

[4] 1. Każde państwo członkowskie przyjmuje na swoim terytorium procedury niezbędne do umożliwienia podmiotowi wypłacającemu identyfikacji właścicieli odsetek oraz ich miejsca zamieszkania do celów określonych w art. 8–12, a także zapewnia stosowanie tych procedur.

Procedury takie muszą być zgodne z minimalnymi standardami określonymi w ust. 2 i 3.

2. Podmiot wypłacający ustala tożsamość właściciela odsetek na podstawie minimalnych standardów zróżnicowanych w zależności od tego, kiedy powstały powiązania między podmiotem wypłacającym a właścicielem odsetek, w następujący sposób:

a) w odniesieniu do stosunków umownych powstałych przed dniem 1 stycznia 2004 r. podmiot wypłacający ustala tożsamość właściciela odsetek, na którą składają się jego nazwisko i adres, korzystając z posiadanych informacji, w szczególności na podstawie przepisów obowiązujących w państwie swojej siedziby, oraz na podstawie dyrektywy 2005/60/WE;

b) w odniesieniu do stosunków umownych powstałych lub, w przypadku braku stosunków umownych, transakcji zrealizowanych w dniu 1 stycznia 2004 r. lub po tej dacie, podmiot wypłacający ustala tożsamość właściciela odsetek, na którą składają się jego nazwisko, adres, data i miejsce urodzenia oraz, zgodnie z wykazem, o którym mowa w ust. 4, numer identyfikacji podatkowej lub jego odpowiednik nadany przez państwo członkowskie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania do celów podatkowych. W odniesieniu do stosunków umownych powstałych lub, w przypadku braku stosunków umownych, transakcji zrealizowanych przed dniem 1 lipca 2015 r. informacje dotyczące daty i miejsca urodzenia są wymagane wyłącznie w przypadku, gdy nie jest dostępny taki numer identyfikacji podatkowej ani jego odpowiednik.

Dane, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), ustala się na podstawie paszportu lub urzędowego dowodu tożsamości lub dowolnego innego urzędowego dokumentu potwierdzającego tożsamość – w stosownych przypadkach, zgodnie z wykazem, o którym mowa w ust. 4 – przedstawionych przez właściciela odsetek. Wszelkie wymagane dane, które nie są zawarte w tych dokumentach, ustala się na podstawie dowolnego innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, przedstawionego przez właściciela odsetek.

3. W przypadku gdy właściciel odsetek dobrowolnie przedstawi zaświadczenie o miejscu zamieszkania do celów podatkowych, wydane przez właściwy organ danego kraju w okresie trzech lat poprzedzających datę wypłaty lub w późniejszej dacie, w której uznaje się, że wypłata odsetek przysługiwała właścicielowi odsetek, uznaje się, że jego miejsce zamieszkania znajduje się w tym kraju. W razie niespełnienia tego wymogu za miejsce jego zamieszkania uznaje się kraj, w którym ma on stały adres. Podmiot wypłacający ustala stały adres właściciela odsetek na podstawie następujących minimalnych standardów:

a) w odniesieniu do stosunków umownych powstałych przed dniem 1 stycznia 2004 r., podmiot wypłacający ustala aktualny stały adres właściciela odsetek, korzystając z najlepszych posiadanych informacji, w szczególności na podstawie przepisów obowiązujących w państwie swojej siedziby, oraz na podstawie dyrektywy 2005/60/WE;

b) w odniesieniu do stosunków umownych powstałych lub, w przypadku braku stosunków umownych, transakcji zrealizowanych w dniu 1 stycznia 2004 r. lub po tej dacie, podmiot wypłacający ustala aktualny stały adres właściciela odsetek na podstawie adresu uzyskanego w wyniku zastosowania procedur identyfikacyjnych określonych w ust. 2 akapit pierwszy lit. b), uaktualnianego na podstawie najnowszej, dostępnej podmiotowi wypłacającemu dokumentacji.

W sytuacji, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b), gdy właściciele odsetek przedstawiają paszport lub urzędowy dowód tożsamości lub dowolny inny urzędowy dokument potwierdzający tożsamość wydany przez jedno z państw członkowskich i deklarują się jako rezydenci państwa trzeciego, miejsce zamieszkania ustala się na podstawie zaświadczenia o miejscu zamieszkania do celów podatkowych, wydanego przez właściwy organ państwa trzeciego, za rezydenta którego uznaje się dany właściciel odsetek, w okresie trzech lat poprzedzających datę wypłaty lub w późniejszej dacie, w której uznaje się, że wypłata odsetek stała się należna właścicielowi odsetek. W przypadku nieprzedstawienia takiego zaświadczenia za państwo zamieszkania uznaje się państwo członkowskie, które wydało paszport, urzędowy dowód tożsamości lub inny urzędowy dokument potwierdzający tożsamość. W odniesieniu do właścicieli odsetek, co do których podmiot wypłacający dysponuje urzędową dokumentacją, z której wynika, że w związku z przywilejami związanymi z ich statusem dyplomatycznym lub innymi zasadami ustalonymi na poziomie międzynarodowym ich miejscem zamieszkania do celów podatkowych jest kraj inny niż kraj, w którym posiadają oni stały adres, miejsce zamieszkania ustala się na podstawie wspomnianej dokumentacji urzędowej dostępnej podmiotowi wypłacającemu.

4. Do dnia 31 grudnia 2014 r. każde państwo członkowskie przyznające numery identyfikacji podatkowej lub ich odpowiedniki informuje Komisję o strukturze i formacie tych numerów, jak również o urzędowych dokumentach zawierających informacje dotyczące przyznanych numerów identyfikacyjnych. Każde państwo członkowskie informuje również Komisję o wszelkich zmianach w tym zakresie. Komisja publikuje sporządzony wykaz otrzymanych informacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Podmioty wypłacające

[5] 1. Do celów niniejszej dyrektywy za podmiot wypłacający uznaje się podmiot gospodarczy mający siedzibę w państwie członkowskim, dokonujący wypłaty odsetek lub zabezpieczający tego rodzaju wypłatę bezpośrednio na rzecz właściciela odsetek.

Do celów niniejszego ustępu nie jest istotne, czy dany podmiot gospodarczy jest dłużnikiem wierzytelności lub emitentem papieru wartościowego będącego źródłem dochodu, czy też podmiotem gospodarczym, któremu dłużnik lub emitent lub właściciel odsetek zlecił wypłatę dochodu lub zabezpieczenie wypłaty dochodu.

Do celów niniejszej dyrektywy za podmiot wypłacający uznaje się również podmiot gospodarczy mający siedzibę w państwie członkowskim, w przypadku spełnienia następujących warunków:

a) dokonuje on wypłaty odsetek lub zabezpiecza tego rodzaju wypłatę na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w tym stałego zakładu lub spółki zależnej pierwszego podmiotu gospodarczego mającego siedzibę poza terytorium, o którym mowa w art. 7, i poza terytorialnym zakresem stosowania umów i ustaleń przewidujących środki, które są takie same lub równoważne środkom zawartym w niniejszej dyrektywie; oraz

b) pierwszy podmiot gospodarczy ma powody, by sądzić – na podstawie dostępnych mu informacji – że drugi podmiot gospodarczy wypłaci dochód lub zabezpieczy tego typu wypłatę bezpośrednio na rzecz właściciela odsetek będącego osobą fizyczną, o której pierwszy podmiot gospodarczy wie, że jest ona rezydentem innego państwa członkowskiego, z uwzględnieniem art. 3.

W przypadku spełnienia warunków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b), wypłatę dokonaną lub zabezpieczoną przez pierwszy podmiot gospodarczy uznaje się za dokonaną lub zabezpieczoną bezpośrednio na rzecz właściciela odsetek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b).

2. Podmiot lub konstrukcję prawną, których miejsce faktycznego zarządu znajduje się w państwie członkowskim i które nie podlegają faktycznemu opodatkowaniu na mocy ogólnych zasad opodatkowania bezpośredniego mających zastosowanie albo w tym państwie członkowskim, albo w państwie członkowskim, w którym dany podmiot lub konstrukcja prawna mają siedzibę, lub w dowolnym państwie lub jurysdykcji, w których posiadają one siedzibę do celów podatkowych, uznaje się za podmiot wypłacający w przypadku otrzymania wypłaty odsetek lub zabezpieczenia tego rodzaju wypłaty.

Do celów niniejszego ustępu kategorie podmiotów i konstrukcji prawnych, o których mowa w orientacyjnym wykazie zawartym w załączniku II, uznaje się za niepodlegające faktycznemu opodatkowaniu.

W przypadku gdy podmiot lub konstrukcja prawna nie należą do żadnej z kategorii, o których mowa w orientacyjnym wykazie zawartym w załączniku II, lub gdy są one ujęte w tym załączniku, ale twierdzą, że podlegają faktycznemu opodatkowaniu, podmiot gospodarczy ustala, czy podlegają one faktycznemu opodatkowaniu na podstawie ogólnie uznanych faktów lub na podstawie dokumentów urzędowych przedstawionych przez dany podmiot lub konstrukcję prawną lub dostępnych w wyniku zastosowania środków należytej staranności wobec klienta przedsięwziętych zgodnie z dyrektywą 2005/60/WE.

Podmiot gospodarczy mający siedzibę w państwie członkowskim, który dokonuje wypłaty odsetek lub zabezpiecza tego rodzaju wypłatę na rzecz podmiotu lub konstrukcji prawnej, o których mowa w niniejszym ustępie i których miejsce faktycznego zarządu znajduje się w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym ma siedzibę dany podmiot gospodarczy, przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego swojej siedziby następujące dane, wykorzystując informacje wskazane w art. 2 ust. 3 akapit czwarty lub inne dostępne informacje:

(i) nazwę podmiotu lub konstrukcji prawnej, o ile taka istnieje;

(ii) ich formę prawną;

(iii) miejsce ich faktycznego zarządu;

(iv) całkowitą kwotę wypłat odsetek, określoną zgodnie z art. 8, wypłaconą lub zabezpieczoną na rzecz podmiotu lub konstrukcji prawnej;

(v) datę ostatniej wypłaty odsetek.

Osoby fizyczne uznawane za właścicieli odsetek wypłaconych lub zabezpieczonych na rzecz podmiotów lub konstrukcji prawnych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, są określane zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 2 ust. 4. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 2 ust. 4 lit. c), podmiot lub konstrukcja prawna – każdorazowo, gdy dana osoba fizyczna uzyskuje w późniejszym okresie prawo do aktywów skutkujących taką wypłatą odsetek lub do innych aktywów stanowiących wypłatę odsetek – przekazują właściwym organom państwa członkowskiego, w którym posiadają miejsce faktycznego zarządu, informacje określone w art. 8 ust. 1 akapit drugi. Podmiot lub konstrukcja prawna informują również właściwe organy o wszelkich zmianach miejsca faktycznego zarządu.

Obowiązki, o których mowa w akapicie piątym, pozostają w mocy przez 10 lat od daty ostatniej wypłaty odsetek otrzymanej lub zabezpieczonej przez podmiot lub konstrukcję prawną albo ostatniej daty, w której dana osoba fizyczna uzyskała prawo do aktywów skutkujących taką wypłatą odsetek lub do innych aktywów stanowiących wypłatę odsetek, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

Jeżeli podmiot lub konstrukcja prawna, w przypadku, w którym zastosowanie ma art. 2 ust. 4 lit. c), przeniosły miejsce faktycznego zarządu do innego państwa członkowskiego, właściwe organy pierwszego państwa członkowskiego przekazują właściwym organom nowego państwa członkowskiego następujące informacje:

(i) kwotę wypłaty odsetek otrzymanej przez podmiot lub konstrukcję prawną lub zabezpieczonej na ich rzecz, która nadal nie ma pokrycia w przeszłych uprawnieniach do stosownych aktywów;

(ii) datę ostatniej wypłaty odsetek otrzymanej przez podmiot lub konstrukcję prawną lub zabezpieczonej na ich rzecz albo ostatniej daty, w której dana osoba fizyczna uzyskała prawo do całości lub części aktywów skutkujących taką wypłatą odsetek lub do innych aktywów stanowiących wypłatę odsetek, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania, w przypadku gdy podmiot lub konstrukcja prawna przedstawią dowody na to, że stanowią jeden z następujących przypadków:

a) są przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania lub innym funduszem zbiorowego inwestowania lub programem zbiorowego inwestowania, określonymi w art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) ppkt (i) oraz (iii) lub lit. e) ppkt (i) oraz (iii);

b) są instytucją świadczącą usługi emerytalne lub ubezpieczeniowe lub przedsiębiorstwem upoważnionym przez taką instytucję do zarządzania jej aktywami;

c) są uznane na mocy procedur mających zastosowanie w państwie członkowskim, którego są rezydentami do celów podatkowych lub w którym mają miejsce faktycznego zarządu, za podmiot lub konstrukcję prawną, które – z uwagi na fakt, że służą one wyłącznie celom charytatywnym pożytku publicznego – są zwolnione z faktycznego opodatkowania zgodnie z ogólnymi zasadami opodatkowania bezpośredniego;

d) stanowią wspólną własność odsetek, w odniesieniu do której zgodnie z art. 3 podmiot gospodarczy dokonujący wypłaty lub zabezpieczający wypłatę ustalił tożsamość i miejsce zamieszkania wszystkich właścicieli odsetek, w związku z czym podmiot gospodarczy jest podmiotem wypłacającym zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, który jest podobny do przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub funduszu zbiorowego inwestowania, lub programu zbiorowego inwestowania, o których mowa w ust. 2 akapit ósmy lit. a), może być traktowany do celów niniejszej dyrektywy jako takie przedsiębiorstwo, fundusz zbiorowego inwestowania lub program zbiorowego inwestowania.

W przypadku gdy podmiot korzysta z możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, państwo członkowskie, w którym znajduje się jego miejsce faktycznego zarządu, wydaje stosowne zaświadczenie. Podmiot przedstawia to zaświadczenie podmiotowi gospodarczemu dokonującemu płatności odsetek lub zabezpieczającemu taką płatność. Podmiot gospodarczy jest w tym przypadku zwolniony z obowiązków określonych w ust. 2 akapit czwarty.

Państwa członkowskie określają szczegółowe przepisy dotyczące możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, dla podmiotów, których miejsce faktycznego zarządu znajduje się na ich terytorium, z myślą o zapewnieniu skutecznego stosowania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 5

Definicja właściwego organu

Do celów niniejszej dyrektywy „właściwy organ” oznacza:

a) w odniesieniu do Państw Członkowskich, wszelkie organy zgłoszone Komisji przez Państwa Członkowskie;

b) w odniesieniu do państw trzecich, właściwy organ do celów dwustronnych lub wielostronnych konwencji podatkowych lub w przypadku ich braku, inny taki organ, który jest właściwy do wydawania zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie do celów podatkowych.

Artykuł 6

Definicja wypłaty odsetek

[6] 1. Do celów niniejszej dyrektywy „wypłata odsetek” oznacza:

a) odsetki wypłacone lub zapisane na dobro rachunku, odnoszące się do wierzytelności wszelkiego rodzaju, bez względu na to, czy są one zabezpieczone hipoteką i czy wiąże się z nimi prawo do udziału w zyskach dłużnika oraz, w szczególności, dochód z rządowych papierów wartościowych i z obligacji, w tym premii i nagród związanych z takimi papierami wartościowymi lub obligacjami; kar z tytułu nieterminowych płatności nie uznaje się za wypłaty odsetek;

b) każdy dochód wypłacony lub uzyskany, lub zapisany na dobro rachunku, odnoszący się do wszelkiego rodzaju papierów wartościowych, z wyjątkiem przypadków, gdy dochód uznaje się bezpośrednio za wypłatę odsetek zgodnie z lit. a), c), d) lub e), oraz gdy:

(i) warunki zwrotu kapitału określone w dniu emisji zawierają zobowiązanie na rzecz inwestora, zgodnie z którym otrzyma on, w terminie wykupu, co najmniej 95 % zainwestowanego kapitału; lub

(ii) warunki określone w dniu emisji przewidują związek w wysokości co najmniej 95 % dochodu z papieru wartościowego z odsetkami lub dochodami, o których mowa w lit. a), c), d) lub e);

c) odsetki narosłe lub skapitalizowane przy sprzedaży, spłacie lub umorzeniu wierzytelności, o których mowa w lit. a), oraz wszelki dochód narosły lub skapitalizowany przy sprzedaży, spłacie lub umorzeniu papierów wartościowych, o których mowa w lit. b);

d) dochód uzyskany z wypłat, o których mowa w lit. a), b) lub c) niniejszego ustępu, bezpośrednio lub pośrednio, również za pośrednictwem podmiotu lub konstrukcji prawnej, o których mowa w art. 4 ust. 2, jeżeli został on wypłacony przez jeden z poniższych podmiotów:

(i) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub inne fundusze zbiorowego inwestowania lub programy zbiorowego inwestowania, które są zarejestrowane jako takie zgodnie z prawem dowolnego państwa członkowskiego lub kraju Europejskiego Obszaru Gospodarczego, który nie należy do Unii, lub których zasady dotyczące funkcjonowania funduszu lub akty założycielskie regulowane są prawem dotyczącym funduszy zbiorowego inwestowania lub programów zbiorowego inwestowania jednego z tych państw lub krajów. Ma to zastosowanie bez względu na formę prawną takich przedsiębiorstw, funduszy lub programów i bez względu na wszelkie ograniczenia oferty zakupu, sprzedaży lub umorzenia ich udziałów lub jednostek do określonej grupy inwestorów;

(ii) podmioty, które skorzystały z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3;

(iii) fundusze zbiorowego inwestowania lub programy zbiorowego inwestowania mające siedzibę poza terytorium, o którym mowa w art. 7, i poza Europejskim Obszarem Gospodarczym. Ma to zastosowanie bez względu na formę prawną takiego funduszu lub programu i bez względu na wszelkie ograniczenia oferty zakupu, sprzedaży lub umorzenia ich udziałów lub jednostek do określonej grupy inwestorów;

e) dochód osiągany ze sprzedaży, spłaty lub umorzenia udziałów lub jednostek w następujących przedsiębiorstwach, podmiotach, funduszach inwestycyjnych lub programach inwestycyjnych, jeżeli inwestują one bezpośrednio lub pośrednio za pośrednictwem innych tego typu przedsiębiorstw, funduszy lub programów lub za pośrednictwem podmiotów lub konstrukcji prawnych, o których mowa w art. 4 ust. 2, więcej niż 40 % swoich aktywów w wierzytelności, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, lub w papiery wartościowe, o których mowa w lit. b) niniejszego ustępu:

(i) przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub inne fundusze zbiorowego inwestowania lub programy zbiorowego inwestowania, które są zarejestrowane jako takie zgodnie z prawem dowolnego państwa członkowskiego lub kraju Europejskiego Obszaru Gospodarczego, który nie należy do Unii, lub których zasady dotyczące funkcjonowania funduszu lub akty założycielskie są regulowane prawem dotyczącym funduszy zbiorowego inwestowania lub programów zbiorowego inwestowania jednego z tych państw lub krajów. Ma to zastosowanie bez względu na formę prawną takich przedsiębiorstw, funduszy lub programów i bez względu na wszelkie ograniczenia oferty zakupu, sprzedaży lub umorzenia ich udziałów lub jednostek do określonej grupy inwestorów;

(ii) podmioty, które skorzystały z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3;

(iii) wszelkie fundusze zbiorowego inwestowania lub programy zbiorowego inwestowania mające siedzibę poza terytorium, o którym mowa w art. 7, i poza Europejskim Obszarem Gospodarczym. Ma to zastosowanie bez względu na formę prawną takiego funduszu lub programu i bez względu na wszelkie ograniczenia oferty zakupu, sprzedaży lub umorzenia ich udziałów lub jednostek do określonej grupy inwestorów.

Do celów niniejszej litery aktywa, które przedsiębiorstwa lub podmioty lub fundusze inwestycyjne lub programy inwestycyjne muszą posiadać jako zabezpieczenie na mocy swoich porozumień, umów lub innych ustaleń prawnych, aby umożliwić im realizację swoich celów inwestycyjnych, i w odniesieniu do których inwestor nie jest stroną ani do których nie ma żadnych uprawnień, nie są uznawane za wierzytelności, o których mowa w lit. a), ani papiery wartościowe, o których mowa w lit. b);

f) zyski z umowy ubezpieczenia na życie, jeżeli:

(i) umowa obejmuje gwarancję zysku; lub

(ii) faktyczny wynik umowy jest w ponad 40 % związany z odsetkami lub dochodami, o których mowa w lit. a), b), c), d) i e).

Do celów niniejszej litery za zysk z umowy ubezpieczenia na życie uznaje się nadwyżkę każdej spłaty lub częściowej spłaty dokonanej przez ubezpieczyciela na życie przed datą wymagalności wypłaty z umowy ubezpieczenia na życie, jak również nadwyżkę każdej kwoty wypłaconej przez ubezpieczyciela na życie ponad sumę wszystkich płatności dokonanych na rzecz ubezpieczyciela na życie na mocy tej samej umowy ubezpieczenia na życie. W przypadku cesji, w całości lub części, ubezpieczenia na życie na rzecz strony trzeciej za zysk z umowy ubezpieczenia na życie uznaje się również nadwyżkę wartości umowy, będącej przedmiotem cesji, ponad sumę wszystkich płatności dokonanych na rzecz ubezpieczyciela na życie. Za zysk z umowy ubezpieczenia na życie, która przewiduje wyłącznie wypłatę przez okres co najmniej 5 lat emerytury lub stałych rocznych świadczeń, uznaje się tylko spłatę lub cesję na rzecz strony trzeciej, które nastąpiły przed końcem okresu 5 lat. Kwoty wypłaconej wyłącznie w związku ze śmiercią, inwalidztwem lub chorobą nie uznaje się za zysk z umowy ubezpieczenia na życie.

Państwa członkowskie mają jednak możliwość włączenia dochodu wymienionego w akapicie pierwszym lit. e) do definicji wypłaty odsetek, w odniesieniu do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania lub innych funduszy zbiorowego inwestowania lub programów zbiorowego inwestowania, które są zarejestrowane zgodnie z ich przepisami lub których zasady dotyczące funkcjonowania funduszu lub akty założycielskie są regulowane prawem tych państw, tylko w zakresie, w jakim dochód taki odpowiada zyskom uzyskanym bezpośrednio lub pośrednio z wypłat odsetek w rozumieniu akapitu pierwszego lit. a), b) lub c).

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. f) ppkt (ii) niniejszego ustępu państwo członkowskie ma możliwość włączenia zysków do definicji odsetek, bez względu na strukturę wyniku, jeżeli zostały one wypłacone lub uzyskane od ubezpieczyciela na życie mającego siedzibę w tym państwie.

Państwo członkowskie informuje Komisję o skorzystaniu z jednej lub obydwu możliwości, o których mowa w akapitach drugim i trzecim. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej informację o skorzystaniu z tej możliwości przez państwo członkowskie i skorzystanie z tej możliwości staje się wiążące dla innych państw członkowskich ze skutkiem od dnia takiej publikacji.

2. W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. b), w sytuacji gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących kwoty wypłacanego, uzyskanego lub zapisywanego na dobro rachunku dochodu, za wypłatę odsetek uznawana jest całkowita kwota wypłaty.

W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. c), w sytuacji gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących kwoty odsetek ani dochodu należnego lub kapitalizowanego w chwili sprzedaży, spłaty lub umorzenia, za wypłatę odsetek uznawana jest całkowita kwota wypłaty.

W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. d) i e), w sytuacji gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji co do tego, jaka część dochodu pochodzi z wypłat odsetek w rozumieniu lit. a), b) lub c) wspomnianego akapitu, za wypłatę odsetek uznawana jest całkowita kwota dochodu.

W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. f), w sytuacji gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących zysku z umowy ubezpieczenia na życie, za wypłatę odsetek uznawana jest całkowita kwota wypłaty.

3. W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. e), w sytuacji gdy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących odsetka aktywów zainwestowanych w wierzytelności lub odpowiednie papiery wartościowe lub w udziały lub jednostki określone w tej literze, uznaje się, że odsetek ten przekracza 40 %. W przypadku gdy podmiot wypłacający nie może ustalić kwoty dochodu uzyskanego przez właściciela odsetek, dochód uznaje się za odpowiadający wpływom ze sprzedaży, spłaty lub umorzenia udziałów lub jednostek.

W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. f) ppkt (ii), kiedy podmiot wypłacający nie posiada informacji dotyczących części wyniku, która jest powiązana z wypłatami odsetek w rozumieniu lit. a), b), c), d) lub e) wspomnianego akapitu, uznaje się, że wartość ta przekracza 40 %.

4. W przypadku gdy wypłata odsetek określona w ust. 1 dokonywana jest na rzecz podmiotu lub konstrukcji prawnej, o których mowa w art. 4 ust. 2, lub zapisywana na dobro rachunku posiadanego przez taki podmiot lub konstrukcję prawną, uznaje się ją za należną osobie fizycznej, o której mowa w art. 2 ust. 4. W przypadku podmiotu ma to zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy podmiot nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3.

5. W odniesieniu do ust. 1 akapit pierwszy lit. c) i e) państwa członkowskie mają możliwość zobowiązania podmiotów wypłacających mających siedzibę na ich terytorium do obliczania w stosunku rocznym odsetek lub innych odpowiednich dochodów z okresu nieprzekraczającego jednego roku i uznawania tak obliczonych odsetek lub innych odpowiednich dochodów za wypłatę odsetek, nawet jeśli w takim okresie nie dokonywano sprzedaży, umorzenia ani spłaty.

6. W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy lit. d) i e) państwa członkowskie mają możliwość wyłączenia z definicji wypłaty odsetek wszelkich dochodów, o których mowa w tych przepisach, wypłaconych przez przedsiębiorstwa lub podmioty, lub fundusze inwestycyjne, lub programy inwestycyjne, których zasady dotyczące funkcjonowania funduszu lub akty założycielskie są regulowane prawem tych państw, w przypadku gdy bezpośrednia lub pośrednia inwestycja takich przedsiębiorstw, podmiotów, funduszy lub programów w wierzytelności, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), lub w papiery wartościowe, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), nie przekracza 15 % ich aktywów.

W drodze odstępstwa od ust. 4 państwa członkowskie mają możliwość wyłączenia z definicji wypłaty odsetek w ust. 1 tych wypłat odsetek, które zostały dokonane lub zapisane na dobro rachunku podmiotu lub konstrukcji prawnej, o których mowa w art. 4 ust. 2, których miejsce faktycznego zarządu znajduje się na ich terytorium, w przypadku gdy bezpośrednia lub pośrednia inwestycja takiego podmiotu lub konstrukcji prawnej w wierzytelności, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), lub w papiery wartościowe, o których mowa w lit. b) tego akapitu, nie przekracza 15 % ich aktywów. W przypadku podmiotu ma to zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy podmiot nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 4 ust. 3.

Państwo członkowskie informuje Komisję o skorzystaniu z jednej lub obydwu możliwości, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej informację o skorzystaniu z tej możliwości przez państwo członkowskie i skorzystanie z tej możliwości staje się wiążące dla innych państw członkowskich ze skutkiem od dnia takiej publikacji.

7. Progi wynoszące 40 %, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. e) i lit. f) ppkt (ii) oraz w ust. 3, od dnia 1 stycznia 2016 r. wynoszą 25 %.

8. Wartości procentowe, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. e) i w ust. 6, są ustalane na podstawie polityki inwestycyjnej lub strategii i celów inwestycyjnych określonych w dokumentach regulujących funkcjonowanie danych przedsiębiorstw lub podmiotów lub funduszy inwestycyjnych lub programów inwestycyjnych.

Do celów niniejszego ustępu dokumenty takie obejmują:

a) zasady dotyczące funkcjonowania funduszu lub akt założycielski danego przedsiębiorstwa, podmiotu, funduszu inwestycyjnego lub programu inwestycyjnego;

b) wszelkie porozumienia, umowy lub inne ustalenia prawne zawarte przez dane przedsiębiorstwa, podmioty, fundusze inwestycyjne lub programy inwestycyjne, które są udostępniane podmiotowi gospodarczemu; oraz

c) wszelkie prospekty emisyjne lub podobne dokumenty wydane przez dane przedsiębiorstwa, podmioty, fundusze inwestycyjne lub programy inwestycyjne, lub w ich imieniu, udostępnione ich inwestorom.

W przypadku gdy takie dokumenty nie określają polityki inwestycyjnej ani strategii i celów inwestycyjnych, te wartości procentowe ustala się na podstawie rzeczywistej struktury aktywów danych przedsiębiorstw, podmiotów, funduszy inwestycyjnych lub programów inwestycyjnych, odpowiadającej średniej z wartości aktywów na początku lub w dacie ich pierwszego półrocznego sprawozdania oraz na końcu ich ostatniego okresu obrachunkowego przed datą dokonania lub zabezpieczenia wypłaty odsetek na rzecz właściciela odsetek przez podmiot wypłacający. W przypadku nowo powstałych przedsiębiorstw, podmiotów, funduszy inwestycyjnych lub programów inwestycyjnych taka rzeczywista struktura aktywów odpowiada średniej z wartości aktywów w dniu rozpoczęcia działalności i w dniu pierwszej oceny aktywów zgodnie z zapisami dokumentów regulujących funkcjonowanie tych przedsiębiorstw, podmiotów, funduszy inwestycyjnych lub programów inwestycyjnych.

Struktura aktywów jest określana zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w państwie członkowskim lub w kraju należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, który nie należy do Unii, w którym przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania lub inny fundusz zbiorowego inwestowania lub program zbiorowego inwestowania są zarejestrowane jako takie albo którego prawo reguluje zasady ich funkcjonowania lub akty założycielskie. Określona w ten sposób struktura aktywów jest wiążąca dla innych państw członkowskich.

9. Dochód, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), uznaje się za wypłatę odsetek jedynie w zakresie, w jakim generujące go papiery wartościowe zostały po raz pierwszy wyemitowane w dniu 1 lipca 2014 r. lub po tej dacie. Papierów wartościowych wyemitowanych przed tą datą nie uwzględnia się do celów określenia wartości procentowych, o których mowa w lit. e) wspomnianego akapitu i w ust. 6.

10. Zyski z umowy ubezpieczenia na życie uznaje się za wypłatę odsetek zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. f) jedynie w zakresie, w jakim stanowiąca podstawę tych zysków umowa ubezpieczenia na życie została po raz pierwszy zawarta w dniu 1 lipca 2014 r. lub po tej dacie.

11. Państwa członkowskie mają możliwość uznania dochodu, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. e) ppkt (i), osiąganego ze sprzedaży, spłaty lub umorzenia udziałów lub jednostek w zarejestrowanych przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania innych niż UCITS posiadających zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (⁷), za wypłatę odsetek jedynie w zakresie, w jakim dochód ten przysługiwał tym przedsiębiorstwom w dniu 1 lipca 2014 r. lub po tej dacie.

Artykuł 7

Zasięg terytorialny

Niniejszą dyrektywę stosuje się do odsetek wypłaconych przez podmiot wypłacający mający siedzibę na terytorium, do którego stosuje się Traktat na mocy jego art. 299.

ROZDZIAŁ II

WYMIANA INFORMACJI

Artykuł 8

Przedstawianie informacji przez podmiot wypłacający

[7] 1. W przypadku gdy właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania w państwie członkowskim innym niż to, w którym ma siedzibę podmiot wypłacający, podmiot wypłacający przedstawia właściwemu organowi państwa członkowskiego siedziby co najmniej następujące informacje:

a) tożsamość i miejsce zamieszkania właściciela odsetek, ustalone zgodnie z art. 3, lub, w przypadku wspólnej własności odsetek, tożsamość i miejsce zamieszkania wszystkich właścicieli odsetek objętych zakresem art. 1 ust. 1;

b) nazwisko lub nazwę i adres podmiotu wypłacającego;

c) numer rachunku właściciela odsetek lub, w przypadku braku numeru, określenie wierzytelności stanowiącej podstawę wypłaty odsetek lub umowy ubezpieczenia na życie, papieru wartościowego, udziału lub jednostki stanowiącej podstawę tej płatności;

d) informacje dotyczące wypłaty odsetek zgodnie z ust. 2.

W przypadku gdy właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym podmiot wypłacający zgodnie z art. 4 ust. 2 posiada miejsce faktycznego zarządu, taki podmiot wypłacający przedstawia właściwym organom państwa członkowskiego, w którym posiada miejsce faktycznego zarządu, informacje określone w akapicie pierwszym lit. a)–d) niniejszego ustępu. Taki podmiot wypłacający przekazuje również następujące dane:

(i) całkowitą kwotę otrzymanych lub zabezpieczonych wypłat odsetek, które uznaje się za należne stosownym właścicielom odsetek;

(ii) w przypadku gdy osobę fizyczną uznaje się za właściciela odsetek zgodnie z art. 2 ust. 4 lit. c) – kwotę, którą uznaje się za należną tej osobie fizycznej, i datę, z którą stała się ona należna.

2. Minimalny zakres informacji dotyczących wypłaty odsetek, które mają być przedstawione przez podmiot wypłacający, różni się w zależności od następujących kategorii wypłat odsetek i obejmuje:

a) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. a): kwotę odsetek wypłaconych lub zapisanych na dobro rachunku;

b) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. b): kwotę wszelkiego wypłaconego, uzyskanego lub zapisanego na dobro rachunku dochodu lub całkowitą kwotę wypłaty;

c) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) lub e): kwotę odsetek lub dochodu, o których mowa w tych literach, lub całkowitą kwotę wpływów ze sprzedaży, umorzenia lub spłaty;

d) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. d): kwotę dochodu, o którym mowa w tej literze, lub całkowitą wypłaconą kwotę;

e) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 4: kwotę odsetek przypadających na każdego z właścicieli odsetek objętych zakresem art. 1 ust. 1;

f) w przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 6 ust. 5: kwotę odsetek obliczonych w stosunku rocznym lub innych odpowiednich dochodów;

g) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. f): zysk obliczony zgodnie z tym przepisem lub całkowitą kwotę wypłaty. Jeśli w przypadku cesji na rzecz osoby trzeciej podmiot wypłacający nie ma informacji na temat wartości umowy będącej przedmiotem cesji: suma płatności dokonanych na rzecz ubezpieczyciela na życie na podstawie umowy ubezpieczenia na życie.

Podmiot wypłacający informuje właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, lub – w przypadku podmiotu wypłacającego, o którym mowa w art. 4 ust. 2 – właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce faktycznego zarządu, kiedy zgłasza całkowite kwoty zgodnie z akapitem pierwszym lit. b), c), d) i g) niniejszego ustępu.

3. W przypadku wspólnej własności odsetek podmiot wypłacający informuje właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, lub – w przypadku podmiotu wypłacającego, o którym mowa w art. 4 ust. 2 – właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce faktycznego zarządu, czy kwota przedstawiona dla każdego z właścicieli odsetek jest całkowitą kwotą przypadającą wspólnie właścicielom odsetek, faktycznym udziałem należnym danemu właścicielowi odsetek czy równym udziałem.

4. Niezależnie od ust. 2 państwa członkowskie mogą zezwolić, by podmioty wypłacające przedstawiały jedynie następujące informacje:

a) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) lub d): całkowitą kwotę odsetek lub dochodu;

b) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) lub e): całkowitą kwotę związanych z takimi wypłatami wpływów ze sprzedaży, umorzenia lub spłaty;

c) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. f): zyski, o których właściwe organy państwa członkowskiego zamieszkania właściciela odsetek nie zostały w inny sposób poinformowane przez podmiot wypłacający, bezpośrednio lub przez jego przedstawiciela podatkowego lub właściwe organy innego państwa członkowskiego, zgodnie z wszelkimi przepisami ustawowymi innymi niż przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, lub całkowitą kwotę wypłaconą na mocy umów ubezpieczenia na życie generujących takie płatności.

Podmiot wypłacający informuje o tym, czy całkowite kwoty są przez niego zgłaszane zgodnie z akapitem pierwszym lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.

Artykuł 9

Automatyczna wymiana informacji

1. Właściwy organ Państwa Członkowskiego podmiotu wypłacającego przekazuje informacje określone w art. 8 właściwemu organowi Państwa Członkowskiego zamieszkania właściciela odsetek.

1a. [8] Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym podmiot gospodarczy ma siedzibę, przekazuje informacje, o których mowa w art. 4 ust. 2 akapit czwarty, właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, w którym podmiot lub konstrukcja prawna mają miejsce faktycznego zarządu.

1b. [9] W przypadku gdy podmiot wypłacający w rozumieniu art. 4 ust. 2 przeniósł miejsce faktycznego zarządu do innego państwa członkowskiego, właściwe organy pierwszego państwa członkowskiego przekazują informacje, o których mowa w art. 4 ust. 2 akapit siódmy, właściwym organom nowego państwa członkowskiego.

2. [10] Informacje są przekazywane automatycznie, co najmniej raz w roku, w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu roku podatkowego w państwie członkowskim podmiotu wypłacającego lub podmiotu gospodarczego; obejmują one następujące działania zrealizowane w ciągu tego roku:

(i) wszystkie wypłaty odsetek;

(ii) wszystkie przypadki, gdy osoby fizyczne zostały właścicielami odsetek zgodnie z art. 2 ust. 4;

(iii) wszystkie przypadki przeniesienia miejsca faktycznego zarządu podmiotu wypłacającego, o których mowa w art. 4 ust. 2.

3. Przepisy dyrektywy 77/799/EWG stosują się do wymiany informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą pod warunkiem, że przepisy niniejszej dyrektywy nie odstępują od przepisów dyrektywy 77/799/EWG. Jednakże art. 8 dyrektywy 77/799/EWG nie stosuje się do informacji, które mają być przekazane na podstawie niniejszego rozdziału.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

Artykuł 10

Okres przejściowy

1. [11] W okresie przejściowym rozpoczynającym się w dniu, o którym mowa w art. 17 ust. 2 i 3, i z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1 Luksemburg i Austria nie są zobowiązane do stosowania przepisów rozdziału II.

Państwa te otrzymują jednak informacje od pozostałych państw członkowskich zgodnie z rozdziałem II.

W okresie przejściowym celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie minimalnego skutecznego opodatkowania oszczędności w formie wypłat odsetek dokonanych w jednym państwie członkowskim na rzecz właścicieli odsetek będących osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania do celów podatkowych w innym państwie członkowskim.

2. Okres przejściowy kończy się z upływem pierwszego pełnego roku podatkowego liczonego od późniejszej z następujących dat:

- dnia wejścia w życie Umowy między Wspólnotą Europejską, na mocy jednomyślnej decyzji Rady a ostatnim z poniższych: Konfederacją Szwajcarską, Księstwem Liechtenstein, Republiką San Marino, Księstwem Monako oraz Księstwem Andory, zapewniającej wymianę informacji na wniosek, jak określono we Wzorze Umowy dotyczącej Wymiany Informacji w zakresie Spraw Podatkowych OECD wydanym dnia 18 kwietnia 2002 r. (zwanym dalej „Wzorem Umowy OECD”) w odniesieniu do wypłat odsetek jako określono w niniejszej dyrektywie, dokonanych przez podmioty wypłacające mające siedzibę na odpowiednich terytoriach na rzecz właścicieli odsetek, zamieszkałych na terytorium, do którego dyrektywa ma zastosowanie w uzupełnieniu do równoległego stosowania przez te same kraje potrącenia podatku od takich wypłat według stawki określonej w odniesieniu do odpowiednich okresów, określonych w art. 11 ust. 1,

- dnia, w którym Rada jednomyślnie uzgodni, że Stany Zjednoczone Ameryki są zobowiązane do wymiany informacji na wniosek, jak określono we Wzorze Umowy OECD w odniesieniu do wypłaty odsetek, jak określono w niniejszej dyrektywie, dokonanej przez podmioty wypłacające mające siedzibę na swoim terytorium na rzecz właściciela odsetek, zamieszkałego na terytorium, do którego niniejsza dyrektywa się stosuje.

3. [12] Po upływie okresu przejściowego Luksemburg i Austria są zobowiązane do stosowania przepisów rozdziału II i przestają stosować podatek u źródła i podział przychodu przewidziane w art. 11 i 12. Jeżeli w okresie przejściowym Luksemburg lub Austria postanowią stosować przepisy rozdziału II, nie stosują one dłużej podatku u źródła ani podziału przychodu przewidzianych w art. 11 i 12.

Artykuł 11

Podatek u źródła

1. [13] W okresie przejściowym, o którym mowa w art. 10, w przypadku gdy miejsce zamieszkania właściciela odsetek znajduje się w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym ma siedzibę podmiot wypłacający, lub – w przypadku podmiotu wypłacającego, o którym mowa w art. 4 ust. 2 – w państwie członkowskim, w którym taki podmiot wypłacający ma miejsce faktycznego zarządu, Luksemburg i Austria nakładają podatek u źródła wynoszący 15 % w ciągu pierwszych trzech lat okresu przejściowego, 20 % przez następne trzy lata i 35 % po upływie tego okresu.

2. [14] Podmiot wypłacający pobiera podatek u źródła w następujący sposób:

a) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. a): od kwoty odsetek wypłaconych lub zapisanych na dobro rachunku;

b) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. b): od kwoty wszelkiego dochodu wypłaconego, uzyskanego lub zapisanego na dobro rachunku;

c) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) lub e): od kwoty odsetek lub dochodu, o których mowa w tych literach, lub jako opłatę o równoważnym skutku, którą ponosi właściciel odsetek od całkowitej kwoty wpływów ze sprzedaży, umorzenia lub spłaty;

d) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. d): od kwoty dochodu, o którym mowa w tej literze;

e) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 4: od kwoty odsetek przypadających na każdego z właścicieli odsetek objętych zakresem art. 1 ust. 1. Całkowita kwota, od której pobierany jest podatek, nie przekracza kwoty wypłaty odsetek otrzymanej przez podmiot lub konstrukcję prawną lub zabezpieczonej na ich rzecz;

f) w przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości na mocy art. 6 ust. 5: od kwoty odsetek obliczonych w stosunku rocznym lub innych odpowiednich dochodów;

g) w przypadku wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. f): od zysku obliczonego zgodnie z tym przepisem. Państwa członkowskie mogą zezwolić podmiotom wypłacającym na pobieranie podatku u źródła wyłącznie od zysków, o których właściwe organy państwa członkowskiego siedziby właściciela odsetek nie zostały jeszcze poinformowane przez podmiot wypłacający lub jego przedstawicieli podatkowych na podstawie wszelkich przepisów ustawodawczych innych niż przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Przekazując dochody z podatku u źródła właściwym organom, podmiot wypłacający informuje te organy o liczbie właścicieli odsetek objętych poborem podatku u źródła, sklasyfikowanych według państw członkowskich zamieszkania każdego z nich.

3. Do celów ust. 2 lit. a), b) i c) [15] , podatek u źródła nakładany jest proporcjonalnie do okresu posiadania wierzytelności przez właściciela wierzytelności. W sytuacji gdy podmiot wypłacający nie jest w stanie ustalić takiego okresu posiadania na podstawie dostępnych mu informacji, uznaje on właściciela odsetek za posiadającego wierzytelność przez cały okres jej istnienia, o ile osoba taka nie przedstawi dowodów daty uzyskania wierzytelności.

4. Nałożenie podatku u źródła przez Państwo Członkowskie podmiotu wypłacającego nie uniemożliwia opodatkowania takiego przychodu przez Państwo Członkowskie zamieszkania do celów podatkowych właściciela odsetek zgodnie z prawem krajowym, z zastrzeżeniem zgodności z Traktatem.

5. [16] W okresie przejściowym państwa członkowskie nakładające podatek u źródła mogą postanowić, że podmiot gospodarczy dokonujący wypłaty odsetek lub zabezpieczający taką wypłatę na rzecz podmiotu lub konstrukcji prawnej, o których mowa w art. 4 ust. 2 i których miejsce faktycznego zarządu znajduje się w innym państwie członkowskim, jest uznawany za podmiot wypłacający zamiast tego podmiotu lub konstrukcji prawnej i pobiera podatek u źródła od takich odsetek, chyba że podmiot lub konstrukcja prawna formalnie wyrazili zgodę na przekazywanie ich nazwy lub nazwiska – o ile takie istnieją – ich formy prawnej, miejsca ich faktycznego zarządu i całkowitej kwoty wypłaconych im lub zabezpieczonych na ich rzecz odsetek zgodnie z art. 4 ust. 2 akapit czwarty.

Artykuł 12

Podział przychodu

1. Państwa Członkowskie nakładające podatek u źródła zgodnie z art. 11 ust. 1 zatrzymują 25% swojego przychodu a przekazują 75% przychodu Państwu Członkowskiemu zamieszkania właściciela odsetek.

2. Państwa Członkowskie nakładające podatek u źródła zgodnie z art. 11 ust. 5 zatrzymują 25% swojego przychodu a przekazują 75% innym Państwom Członkowskim proporcjonalnie do przekazów dokonanych na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Przekazy takie są dokonywane w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy od końca roku podatkowego Państwa Członkowskiego podmiotu wypłacającego w przypadku ust. 1 lub końca roku podatkowego Państwa Członkowskiego podmiotu gospodarczego w przypadku ust. 2.

4. Państwa Członkowskie nakładające podatek u źródła podejmują środki niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu podziału przychodu.

Artykuł 13

Wyjątki dotyczące procedury stosowania podatku u źródła

[17] 1. Państwa członkowskie nakładające podatek u źródła zgodnie z art. 11 przewidują następujące procedury w celu zapewnienia właścicielowi odsetek możliwości wystąpienia o niepotrącanie podatku:

a) procedura pozwalająca właścicielowi odsetek na wyraźne udzielenie zezwolenia podmiotowi wypłacającemu na przekazywanie informacji zgodnie z rozdziałem II; zezwolenie to obejmuje wszystkie wypłaty odsetek przypadające właścicielowi odsetek ze strony tego podmiotu wypłacającego; w takim przypadku stosuje się art. 9;

b) procedura zapewniająca nienakładanie podatku u źródła w przypadku, gdy właściciel odsetek przedstawi swojemu podmiotowi wypłacającemu zaświadczenie sporządzone na jego nazwisko przez właściwy organ jego państwa członkowskiego zamieszkania do celów podatkowych zgodnie z ust. 2.

2. Na wniosek właściciela odsetek, właściwy organ jego państwa członkowskiego zamieszkania do celów podatkowych wydaje zaświadczenie wskazujące:

a) nazwisko, adres, numer identyfikacji podatkowej lub jego odpowiednik oraz datę i miejsce urodzenia właściciela odsetek;

b) nazwisko lub nazwę i adres podmiotu wypłacającego;

c) numer rachunku właściciela odsetek lub, w przypadku jego braku, określenie zabezpieczenia.

Zaświadczenie takie jest ważne przez okres nieprzekraczający trzech lat. Jest ono wydawane każdemu właścicielowi odsetek na jego wniosek, w terminie dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku.

Artykuł 14

Zniesienie podwójnego opodatkowania

1. Państwo Członkowskie zamieszkania do celów podatkowych właściciela odsetek zapewnia zniesienie jakiegokolwiek podwójnego opodatkowania, które może wynikać z nałożenia podatku u źródła, określonego w art. 11, zgodnie z przepisami ust. 2 i 3.

2. Jeżeli wypłata odsetek przypadających właścicielowi odsetek została objęta podatkiem u źródła w państwie członkowskim podmiotu wypłacającego, państwo członkowskie, w którym właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania do celów podatkowych, przyznaje mu zgodnie ze swoim prawem krajowym ulgę podatkową równą kwocie pobranego podatku. [18] W przypadku, gdy kwota ta przekracza kwotę podatku należnego zgodnie z jego prawem krajowym, Państwo Członkowskie zamieszkania do celów podatkowych zwróci nadpłaconą kwotę podatku potrąconego właścicielowi odsetek.

3. [19] Jeżeli poza podatkiem u źródła, o którym mowa w art. 11, wypłata odsetek przypadających właścicielowi odsetek została objęta jakimkolwiek innym rodzajem podatku u źródła, a państwo członkowskie, w którym znajduje się miejsce zamieszkania właściciela odsetek do celów podatkowych, przyznaje mu ulgę podatkową w odniesieniu do takiego podatku u źródła zgodnie ze swoim prawem krajowym lub z umowami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ten inny podatek u źródła jest uwzględniany przed zastosowaniem procedury określonej w ust. 2.

4. Państwo Członkowskie zamieszkania do celów podatkowych właściciela odsetek może zastąpić mechanizm ulgi podatkowej określony w ust. 2 i 3 zwrotem podatku u źródła, określonym w art. 11.

Artykuł 15

Zbywalne dłużne papiery wartościowe

1. W okresie przejściowym, określonym w art. 10, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2010 r., krajowe i międzynarodowe obligacje i inne zbywalne dłużne papiery wartościowe, których pierwsza emisja miała miejsce przed dniem 1 marca 2001 r., lub w odniesieniu, do których pierwotny prospekt emisyjny został zatwierdzony przed tą datą przez właściwe władze w rozumieniu dyrektywy Rady 80/390/EWG(⁸) lub przez właściwe władze w państwach trzecich, nie są uznawane za wierzytelności w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a) pod warunkiem, że nie zostaną dokonane dalsze emisje zbywalnych dłużnych papierów wartościowych w dniu 1 marca 2002 lub po tej dacie. Jednakże, w przypadku gdy okres przejściowy, określony w art. 10, będzie trwał dłużej niż do dnia 31 grudnia 2010 r., przepisy niniejszego artykułu są nadal stosowane wyłącznie w odniesieniu do takich zbywalnych dłużnych papierów wartościowych:

- które zawierają klauzule o ubruttowieniu i o wcześniejszym umorzeniu, oraz

- w ramach, w których podmiot wypłacający określony w art. 4, ma siedzibę w Państwie Członkowskim stosującym podatek u źródła, określony w art. 11 oraz ten podmiot wypłacający dokonuje wypłat odsetek lub zabezpiecza wypłatę odsetek na bezpośrednią korzyść właściciela odsetek mającego miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim.

W przypadku, gdy dokonano kolejnej emisji w dniu 1 marca 2002 r. lub po tej dacie wyżej wymienionego zbywalnego dłużnego papieru wartościowego wyemitowanego przez rząd lub podmiot powiązany działający w charakterze organu władzy publicznej, lub którego rola uznawana jest na mocy umowy międzynarodowej, jak określono w załączniku III [20] , cała emisja takiego papieru wartościowego, obejmująca pierwotną emisję i wszelkie kolejne emisje jest uznawana za wierzytelność w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a).

W przypadku, gdy dokonano kolejnej emisji w dniu 1 marca 2002 r. lub po tej dacie wyżej wymienionego zbywalnego dłużnego papieru wartościowego wyemitowanego przez jakiegokolwiek innego emitenta nie objętego akapitem drugim, taka kolejna emisji jest uznawana za wierzytelność w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a).

2. Przepisy niniejszego artykułu nie uniemożliwiają Państwom Członkowskim opodatkowania przychodów ze zbywalnych dłużnych papierów wartościowych określonych w ust. 1 zgodnie ze swoimi ustawodawstwami krajowymi.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY RÓŻNE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Inne podatki u źródła

Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia Państwom Członkowskim nakładania podatków u źródła innych niż podatek określony w art. 11, zgodnie z ich ustawodawstwami krajowymi lub umowami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Artykuł 17

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie przyjmują i opublikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 2004 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie stosują niniejsze przepisy od dnia 1 lipca 2005 r. pod warunkiem, że:

(i) Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Liechtenstein, Republika San Marino, Księstwo Monako i Księstwo Andory stosują od tego samego dnia środki równoważne do określonych w niniejszej dyrektywie, zgodnie z umowami zawartymi przez nie ze Wspólnotą Europejską, w wyniku jednomyślnych decyzji Rady;

(ii) obowiązują wszystkie umowy lub inne ustalenia, co zapewnia, że wszystkie odpowiednie terytoria zależne lub stowarzyszone (Wyspy Normandzkie, Wyspy Man oraz terytoria zależne lub stowarzyszone na Karaibach) stosują od tego samego dnia automatyczną wymianę informacji w ten sam sposób, jaki jest przewidziany w rozdziale II niniejszej dyrektywy (lub w okresie przejściowym określonym w art. 10, stosują podatek u źródła na tych samych warunkach, co określone w art. 11 i 12).

3. Rada podejmuje decyzję jednomyślnie, przynajmniej sześć miesięcy przed dniem 1 stycznia 2005 r., czy warunki określone w ust. 2 zostaną spełnione, uwzględniając dni wejścia w życie właściwych środków w zainteresowanych państwach trzecich i terytoriach zależnych lub stowarzyszonych. Jeżeli Rada nie podejmuje decyzji, że warunki te nie zostaną spełnione, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, przyjmuje nowe daty do celów ust. 2.

4. Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

5. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję i przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą oraz tabele korelacji między niniejszą dyrektywą a przyjętymi przepisami krajowymi.

Artykuł 18

Przegląd

Co trzy lata Komisja składa Radzie sprawozdanie z funkcjonowania niniejszej dyrektywy na podstawie statystyk wymienionych w załączniku IV dostarczanych Komisji przez wszystkie państwa członkowskie. [21] Na podstawie tych sprawozdań, Komisja, w odpowiednim przypadku, proponuje Radzie wszelkie zmiany w dyrektywie, jakie mogą okazać się niezbędne w celu lepszego zapewnienia efektywnego opodatkowania dochodów z oszczędności i usunięcia niepożądanych zakłóceń konkurencji.

Artykuł 18a

Środki wykonawcze

[22] 1. Działając zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 18b ust. 2, Komisja może przyjmować środki w następujących celach:

a) określenie dostawców danych, z których usług mogą korzystać podmioty wypłacające w celu uzyskania informacji koniecznych do właściwego opodatkowania do celów art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. b), d) i e);

b) ustalenie wspólnych formatów i praktycznych procedur niezbędnych do celów elektronicznej wymiany informacji, o której mowa w art. 9;

c) ustalenie wspólnych formularzy zaświadczeń i innych dokumentów ułatwiających stosowanie niniejszej dyrektywy, w szczególności dokumentów wydanych w państwie członkowskim nakładającym podatek u źródła wykorzystywanych do celów art. 14 przez państwo członkowskie będące dla właściciela odsetek miejscem zamieszkania do celów podatkowych.

2. Komisja aktualizuje wykaz zamieszczony w załączniku III na wniosek bezpośrednio zainteresowanych państw członkowskich.

Artykuł 18b

Komitet

[23] 1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Współpracy Administracyjnej w dziedzinie Opodatkowania (zwany dalej „komitetem”).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 20

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 3 czerwca 2003 r.

ZAŁĄCZNIK I

Orientacyjny wykaz kategorii podmiotów i konstrukcji prawnych, które uznaje się za niepodlegające faktycznemu opodatkowaniu, do celów art. 2 ust. 3 [24]

1. Podmioty i konstrukcje prawne, które mają siedzibę lub miejsce faktycznego zarządu w kraju lub jurysdykcji, które nie są objęte zakresem terytorialnym niniejszej dyrektywy określonym w art. 7 i które nie są wymienione w art. 17 ust. 2:

2. Podmioty i konstrukcje prawne, których siedziba lub miejsce faktycznego zarządu znajdują się w kraju lub jurysdykcji wymienionych w art. 17 ust. 2, do których, do czasu przyjęcia przez dany kraj lub jurysdykcję przepisów równoważnych przepisom art. 4 ust. 2, stosuje się art. 2 ust. 3:

ZAŁĄCZNIK II

Orientacyjny wykaz kategorii podmiotów i konstrukcji prawnych, które uznaje się za niepodlegające faktycznemu opodatkowaniu, do celów art. 4 ust. 2 [25]

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ POWIĄZANYCH PODMIOTÓW OKREŚLONYCH W ART. 15 [26]

Do celów art. 15, następujące podmioty będą uznawane za „powiązane podmioty działające w charakterze organu władzy publicznej lub, którego rola uznawana jest na mocy umowy międzynarodowej”:

- podmioty w Unii Europejskiej:

- podmioty międzynarodowe:

European Bank for Reconstruction and Development (Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju)

European Investment Bank (Europejski Bank Inwestycyjny)

Asian Development Bank (Azjatycki Bank Rozwoju)

African Development Bank (Afrykański Bank Rozwoju)

World Bank/IBRD/IMF (Bank Światowy /IBRD/MFW)

International Finance Corporation (Międzynarodowa Korporacja Finansowa)

Inter-American Development Bank (Międzyamerykański Bank Rozwoju)

Council of Europe Soc. Dev. Fund (Fundusz Rozwoju Społecznego Rady Europy)

Euratom (Euratom)

European Community(Wspólnota Europejska)

Corporación Andina de Fomento (CAF) (Andyjska Korporacja Rozwoju)

Eurofima

European Coal & Steel Community (Europejska Wspólnota Węgla i Stali)

Nordic Investment Bank (Nordycki Bank Inwestycyjny)

Carrabean Development Bank (Karaibski Bank Rozwoju)

Przepisy art. 15 pozostają bez uszczerbku dla wszelkich zobowiązań międzynarodowych, jakie Państwa Członkowskie mogły zaciągnąć w stosunku do wyżej wymienionych podmiotów międzynarodowych.

- Podmioty w państwach trzecich

Podmioty spełniające następujące kryteria:

1. podmiot wyraźnie uznawany za podmiot publiczny według kryteriów krajowych;

2. taki podmiot publiczny jest producentem nierynkowym, zarządzającym i finansującym zespół działań, głównie zapewniając towary i usługi nierynkowe, przeznaczone na użytek społeczności, skutecznie kontrolowany przez władze centralne;

3. taki podmiot publiczny jest dużym i regularnym emitent skryptów dłużnych;

4. zainteresowane państwo może zapewnić, aby taki podmiot publiczny nie korzystał z wcześniejszego umorzenia w przypadku klauzul dotyczących ubruttowienia.

ZAŁĄCZNIK IV

WYKAZ INFORMACJI DOSTARCZANYCH COROCZNIE DO CELÓW STATYSTYCZNYCH KOMISJI PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE [27]

1. Informacje gospodarcze

1.1. Podatek u źródła

W przypadku Austrii i Luksemburga (dopóki państwa te stosują przepisy przejściowe określone w rozdziale III) – całkowita roczna kwota podlegających podziałowi przychodów podatkowych z podatku u źródła, w podziale na państwa członkowskie zamieszkania właścicieli odsetek.

W przypadku Austrii i Luksemburga (dopóki państwa te stosują przepisy przejściowe określone w rozdziale III) – całkowita roczna kwota dzielonych z innymi państwami członkowskimi przychodów podatkowych z podatku u źródła pobranego na mocy art. 11 ust. 5.

Dane dotyczące całkowitych kwot pobranych z tytułu podatku u źródła, w podziale na poszczególne państwa członkowskie zamieszkania właścicieli odsetek, należy również przesłać do krajowej instytucji zajmującej się przygotowywaniem statystyk dotyczących bilansu płatniczego.

1.2. Kwota wypłaconych odsetek/wpływów ze sprzedaży

W przypadku państw członkowskich, które wymieniają informacje lub które wybrały możliwość dobrowolnego ujawniania informacji na mocy przepisów art. 13 – kwota odsetek wypłaconych na ich terytorium będąca przedmiotem wymiany informacji na mocy art. 9, w podziale na państwa członkowskie lub terytoria zależne i stowarzyszone będące miejscem zamieszkania właścicieli odsetek.

W przypadku państw członkowskich, które wymieniają informacje lub które wybrały możliwość dobrowolnego ujawniania informacji na mocy przepisów art. 13 – kwota wpływów ze sprzedaży na ich terytorium będąca przedmiotem wymiany informacji na mocy art. 9, w podziale na państwa członkowskie lub terytoria zależne i stowarzyszone będące miejscem zamieszkania właścicieli odsetek.

W przypadku państw członkowskich, które wymieniają informacje lub które wybrały mechanizm dobrowolnego ujawniania informacji – kwota odsetek wypłaconych będąca przedmiotem wymiany informacji, w podziale na rodzaj wypłat odsetek zgodnie z kategoriami określonymi w art. 8 ust. 2.

Dane dotyczące całkowitych kwot wypłaconych odsetek oraz wpływów ze sprzedaży w podziale na poszczególne państwa członkowskie zamieszkania właścicieli odsetek również należy przekazać do krajowej instytucji zajmującej się przygotowywaniem statystyk dotyczących bilansu płatniczego.

1.3. Właściciel odsetek

W przypadku wszystkich państw członkowskich – liczba właścicieli odsetek mających miejsce zamieszkania w innych państwach członkowskich oraz terytoriach zależnych i stowarzyszonych, w podziale na państwa członkowskie lub terytoria zależne i stowarzyszone zamieszkania.

1.4. Podmioty wypłacające

W przypadku wszystkich państw członkowskich – liczba podmiotów wypłacających (na wysyłające państwo członkowskie) zaangażowanych w wymianę informacji lub pobór podatku u źródła do celów niniejszej dyrektywy.

1.5. Podmioty wypłacające w przypadku otrzymania

W przypadku wszystkich państw członkowskich – liczba „podmiotów wypłacających w przypadku otrzymania”, które otrzymały wypłaty odsetek w rozumieniu art. 6 ust. 4. Dotyczy to zarówno wysyłających państw członkowskich, w których dokonano wypłaty odsetek „podmiotom wypłacającym w przypadku otrzymania”, których miejsce faktycznego zarządu znajduje się w innym państwie członkowskim, jak i otrzymujących państw członkowskich, na których terytorium znajdują się tego typu podmioty lub konstrukcje prawne.

2. Informacje techniczne

2.1. Zapisy

W przypadku państw członkowskich, które wymieniają informacje lub które wybrały możliwość dobrowolnego ujawniania informacji na mocy przepisów art. 13 – liczba zapisów wysłanych i otrzymanych. Jeden zapis oznacza jedną wypłatę na rzecz jednego właściciela odsetek.

2.2. Zapisy przetworzone/poprawione

Liczba i procent zapisów składniowo nieprawidłowych, które mogą być przetwarzane;

Liczba i procent zapisów składniowo nieprawidłowych, które nie mogą być przetwarzane;

Liczba i procent zapisów nieprzetworzonych;

Liczba i procent zapisów poprawionych na wniosek;

Liczba i procent zapisów poprawionych spontanicznie;

Liczba i procent zapisów, których przetwarzanie zakończyło się pomyślnie.

3. Informacje fakultatywne

3.1. W przypadku państw członkowskich – kwota odsetek wypłaconych podmiotom lub konstrukcjom prawnym, podlegająca wymianie informacji na mocy art. 4 ust. 2, w podziale na państwa członkowskie, w których znajduje się miejsce faktycznego zarządu podmiotu.

3.2. W przypadku państw członkowskich – kwota wpływów ze sprzedaży wypłaconych podmiotom lub konstrukcjom prawnym, podlegająca wymianie informacji na mocy art. 4 ust. 2, w podziale na państwa członkowskie siedziby podmiotu.

3.3. Odpowiednie udziały w całkowitej rocznej kwocie podatku pobranego od podatników, mających miejsce zamieszkania na terytorium danego państwa członkowskiego, na rzecz których krajowe podmioty wypłacające i zagraniczne podmioty wypłacające dokonały wypłat odsetek.