KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 170 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 639/2003 z dnia 9 kwietnia 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w odniesieniu do wymagań dotyczących przyznania refundacji wywozowych związanych z ochroną żywego bydła w czasie transportu (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2) Zgodnie z art. 168 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przyznawanie i wypłata refundacji za wywóz żywego bydła podlegają przepisom ustalonym w prawodawstwie Unii dotyczącym dobrostanu zwierząt, w szczególności w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (⁴).

(3) W celu zagwarantowania, że utrzymywane są normy dobrostanu zwierząt, należy wprowadzić system monitorowania w postaci obowiązkowych kontroli w miejscach wywozu z obszaru celnego Wspólnoty oraz po opuszczeniu obszaru celnego Wspólnoty, w przypadku zmiany środka transportu, a także w miejscu pierwszego rozładunku w państwie trzecim przeznaczenia.

(4) W celu przeprowadzenia właściwych kontroli przy wywozie z obszaru celnego Wspólnoty niezbędne jest wyznaczenie miejsc wyjścia.

(5) Ocena warunków fizycznych i stanu zdrowia zwierząt wymaga szczególnej wiedzy fachowej i doświadczenia. Dlatego kontrole powinny być przeprowadzane przez lekarza weterynarii. Ponadto do celów dokładności i ujednolicenia kontroli powinien być jasny ich zakres oraz ustalony wzór sprawozdania.

(6) Kontrole w państwach trzecich do celów niniejszego rozporządzenia powinny być obowiązkowe oraz powinny być przeprowadzane przez agencje państw członkowskich lub spółki wyspecjalizowane na płaszczyźnie międzynarodowej w dziedzinie kontroli i nadzoru (zwane dalej „spółkami nadzoru”) zatwierdzone i kontrolowane przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 612/2009 r. z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁵). W celu przeprowadzenia kontroli do celów niniejszego rozporządzenia spółki nadzoru powinny w szczególności spełniać wymogi dotyczące zatwierdzania i kontroli wymienione w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

(7) Artykuł 168 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz niniejsze rozporządzenie stanowią, że warunkiem wypłaty refundacji wywozowych jest przestrzeganie przepisów Unii dotyczących dobrostanu zwierząt. Należy zatem jasno określić, że bez uszczerbku dla przypadków siły wyższej uznanych przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej naruszenie tych przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt nie prowadzi do obniżki, ale do utraty refundacji wywozowej w odniesieniu do liczby zwierząt, w których przypadku wymogi dotyczące ich dobrostanu nie były przestrzegane. Z wymienionych przepisów oraz z przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt zawartych w art. 2–9 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 oraz w załącznikach, o których mowa w wymienionych artykułach, wynika również, że utrata refundacji wywozowej powinna nastąpić w odniesieniu do zwierząt, w których przypadku te przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt nie były przestrzegane, niezależnie od ich konkretnego stanu fizycznego.

(8) Dodatkowo, oprócz braku wypłaty refundacji wywozowej w przypadku dowodu na to, że nie jest przestrzegane w odniesieniu do dużej liczby zwierząt rozporządzenie (WE) nr 1/2005, powinny być zastosowane właściwe kary. Ponadto, gdy takie nieprzestrzeganie jest spowodowane całkowitym lekceważeniem wymogów dobrostanu zwierząt, powinna być ustalona całkowita utrata refundacji.

(9) Z uwagi na rozbieżności między różnymi wersjami językowymi konieczne jest wyjaśnienie, że refundacji za wszystkie zwierzęta podane w zgłoszeniu wywozowym odmawia się, jeżeli liczba zwierząt, za które nie wypłaca się refundacji, wynosi więcej niż 5 % liczby zadeklarowanej w przyjętym zgłoszeniu wywozowym, jednak co najmniej trzy zwierzęta, albo 10 zwierząt lub więcej, jednak nie mniej niż 2 % liczby zadeklarowanej w przyjętym zgłoszeniu wywozowym. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 6 ust. 2 lit. b).

(10) Państwa członkowskie powinny dostarczać Komisji niezbędnych informacji do celów monitorowania i składania sprawozdań ze stosowania niniejszego rozporządzenia.

(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Płatność refundacji wywozowych za żywe bydło objęte kodem CN 0102 (zwane dalej „zwierzętami”) zgodnie z art. 168 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 jest uzależniona od przestrzegania podczas transportu zwierząt do ich pierwszego miejsca rozładunku w państwie trzecim przeznaczenia przepisów art. 3–9 rozporządzenia (WE) nr 1/2005, przepisów załączników, o których mowa w wymienionych artykułach, oraz przepisów niniejszego rozporządzenia.

Do celów niniejszego rozporządzenia, w przypadku transportu drogowego „pierwsze miejsce rozładunku w państwie trzecim przeznaczenia” oznacza miejsce, w którym pierwsze zwierzę jest ostatecznie wyładowane z pojazdu drogowego, tym samym z wyłączeniem miejsca, w którym podróż zostaje przerwana w celu umożliwienia zwierzętom odpoczynku, nakarmienia ich lub napojenia.

Artykuł 2

Kontrole na obszarze celnym Wspólnoty

1. Wywóz zwierząt poza obszar celny Wspólnoty może odbywać się tylko przez następujące miejsca wywozu:

a) punkt kontroli granicznej zatwierdzony decyzją Komisji do przeprowadzania kontroli weterynaryjnych żywych zwierząt kopytnych z państw trzecich;

lub

b) miejsce wywozu wyznaczone przez państwo członkowskie.

2. Urzędowy lekarz weterynarii w miejscu wywozu sprawdza zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 96/93/WE (⁶), w odniesieniu do tych zwierząt, na które przyjęto zgłoszenie wywozowe, czy:

a) wymogi ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1/2005 zostały spełnione od miejsca wyjazdu, zdefiniowanego w art. 2 lit. r) tego rozporządzenia, aż do miejsca wywozu;

oraz

b) warunki transportu w pozostałym czasie podróży są zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005, a konieczne działania zostały podjęte, aby zapewnić zgodność tych warunków do pierwszego rozładunku w państwie trzecim miejsca przeznaczenia.

Urzędowy lekarz weterynarii po przeprowadzeniu kontroli sporządza sprawozdanie zgodnie ze wzorem określonym w załączniku I niniejszego rozporządzenia, poświadczając, że wyniki przeprowadzonej zgodnie z akapitem pierwszym kontroli są zadowalające lub nie.

Organ weterynaryjny odpowiedzialny za miejsce wywozu zachowuje to sprawozdanie przez co najmniej trzy lata. Kopię tego sprawozdania przesyła się agencji płatniczej.

3. Jeżeli urzędowy lekarz weterynarii w miejscu wywozu stwierdzi, że wymagania ust. 2 zostały spełnione, poświadcza to za pomocą jednego z wpisów wymienionych w załączniku II oraz pieczęci i podpisu na dokumencie stanowiącym dowód opuszczenia obszaru celnego Wspólnoty, w sekcji J egzemplarza kontrolnego T5 lub w najbardziej właściwym miejscu dokumentu krajowego.

4. Urzędowy lekarz weterynarii w miejscu wywozu wpisuje na dokumencie, o którym mowa w ust. 3, całkowitą liczbę zwierząt, na które zostało przyjęte zgłoszenie wywozowe, pomniejszoną o liczbę zwierząt, które urodziły lub poroniły podczas transportu, padły lub w odniesieniu do których nie zostały spełnione wymogi rozporządzenia (WE) nr 1/2005.

5. Państwa członkowskie mogą wymagać od eksportera, aby przedstawił urzędowemu lekarzowi weterynarii w miejscu wywozu uprzednie zawiadomienie o przybyciu dostawy do miejsca wywozu.

6. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku, w którym stosuje się uproszczoną procedurę tranzytu wspólnotowego w przewozie koleją lub w wielkich kontenerach, o której mowa w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, urzędowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrole w urzędzie, w którym zwierzęta te zostały objęte tą procedurą.

Zaświadczenia i wpisy, o których mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, są umieszczane na dokumencie używanym do celów wypłaty refundacji lub na egzemplarzu kontrolnym T5, w przypadku opisanym w art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 3

Kontrole w państwach trzecich

1. Po opuszczeniu obszaru celnego Wspólnoty eksporter zapewnia, aby zwierzęta podlegały kontroli:

a) w każdym miejscu, w którym następuje zmiana środka transportu, z wyjątkiem miejsc, gdzie taka zmiana nie była zaplanowana i jest spowodowana wyjątkowymi i nieprzewidzianymi okolicznościami;

b) w miejscu pierwszego rozładunku w państwie trzecim przeznaczenia.

2. Spółka wyspecjalizowana na płaszczyźnie międzynarodowej w dziedzinie kontroli i nadzoru, zatwierdzona i kontrolowana w tym celu przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18–23 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 lub urzędowa agencja państwa członkowskiego, są odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli wymienionych w ust. 1.

Kontrole przewidziane w ust. 1 prowadzone są przez weterynarza posiadającego dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji w zakresie weterynarii, o których mowa w art. 21 dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁷). Państwa członkowskie, które zatwierdziły spółki wyspecjalizowane na płaszczyźnie międzynarodowej w dziedzinie kontroli i nadzoru, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, weryfikują, czy owe agencje sprawdzają, czy weterynarze posiadający kwalifikacje nieobjęte tą dyrektywą posiadają wiedzę co do wymogów nałożonych przez rozporządzenie (WE) nr 1/2005. Owe kontrole prowadzi się w sposób rozsądny, obiektywny i bezstronny z zastosowaniem odpowiednich procedur.

Sprawozdanie z każdej kontroli przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 jest sporządzane zgodnie ze wzorami wymienionymi w załącznikach III i IV do niniejszego rozporządzenia przez lekarza weterynarii, który dokonał kontroli.

Artykuł 4

Procedura dotycząca wypłaty refundacji wywozowych

1. Eksporter informuje właściwy organ w państwie członkowskim, w którym przyjmuje się zgłoszenie wywozowe, o wszelkich niezbędnych szczegółach transportu, najpóźniej w momencie złożenia zgłoszenia wywozowego.

Równocześnie lub najpóźniej w momencie uzyskania odpowiedniej informacji eksporter informuje właściwy organ o wszelkich ewentualnych zmianach środka transportu.

2. Wnioski o wypłatę refundacji wywozowych zgłaszane zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 są uzupełniane w terminie ustanowionym w tym artykule:

a) odpowiednio wypełnionym dokumentem, o którym mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

oraz

b) sprawozdaniami przewidzianymi w art. 3 ust. 2 akapit trzeci niniejszego rozporządzenia.

3. W przypadku gdy kontrole, o których mowa w art. 3 ust. 1, nie mogły zostać przeprowadzone wskutek okoliczności niezależnych od eksportera, właściwy organ, po złożeniu przez eksportera uzasadnionego wniosku, może przyjąć inne dokumenty, stanowiące dostateczny dla właściwych organów dowód na to, że eksporter spełnił wymogi rozporządzenia (WE) nr 1/2005.

Artykuł 5

Brak wypłaty refundacji wywozowych

1. Łączna kwota refundacji wywozowej na zwierzę obliczona zgodnie z akapitem drugim nie jest wypłacana za:

a) zwierzęta, które padły podczas transportu, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2;

b) zwierzęta, które urodziły lub poroniły podczas transportu przed pierwszym rozładunkiem w państwie trzecim przeznaczenia;

c) zwierzęta, w odniesieniu do których, w świetle dokumentów, o których mowa w art. 4 ust. 2, lub wszystkich innych dostępnych właściwemu organowi dowodów dotyczących zgodności z niniejszym rozporządzeniem, organ ten stwierdzi nieprzestrzeganie przepisów art. 3–9 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 oraz przepisów załączników, o których mowa w wymienionych artykułach.

Waga zwierzęcia, za które nie wypłaca się refundacji, ustalana jest w formie stawki ryczałtowej, poprzez podzielenie całkowitej wagi w kilogramach podanej w zgłoszeniu wywozowym przez całkowitą liczbę zwierząt podaną w tym samym zgłoszeniu.

2. Jeśli zwierzęta padły podczas transportu w wyniku siły wyższej po opuszczeniu obszaru celnego Wspólnoty:

a) w przypadku refundacji niezróżnicowanej wypłaca się całkowitą kwotę refundacji;

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej wypłaca się część refundacji obliczoną zgodnie z art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 6

Kary

1. Dodatkowo refundacja jest obniżana o kwotę równą kwocie refundacji, która nie jest wypłacana na podstawie art. 5 ust. 1, jeśli liczba zwierząt, za które nie wypłaca się refundacji wywozowej, wynosi:

a) więcej niż 1 % ilości zadeklarowanej w przyjętym zgłoszeniu wywozowym i przynajmniej dwa zwierzęta;

lub

b) więcej niż pięć zwierząt.

2. Nie wypłaca się refundacji za wszystkie zwierzęta podane w zgłoszeniu wywozowym, jeśli liczba zwierząt, za które nie wypłaca się refundacji na podstawie art. 5 ust. 1, wynosi:

a) więcej niż 5 % liczby zadeklarowanej w przyjętym zgłoszeniu wywozowym, jednak co najmniej trzy zwierzęta;

albo

b) 10 zwierząt, jednak nie mniej niż 2 % liczby zadeklarowanej w przyjętym zgłoszeniu wywozowym.

3. Do celów ust. 1 i 2 nie bierze się pod uwagę zwierząt, które padły podczas transportu, oraz zwierząt, które urodziły lub poroniły przed pierwszym rozładunkiem w państwie trzecim przeznaczenia, wobec których eksporter przedstawi dostateczny dla właściwych organów dowód na to, że śmierć tych zwierząt, narodziny lub poronienie nie były wynikiem braku zgodności z rozporządzeniem (WE) nr 1/2005.

4. Kara, o której mowa w art. 48 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, nie ma zastosowania do kwoty niewypłaconej i kwoty obniżenia refundacji zgodnie z art. 5 niniejszego rozporządzenia oraz ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Odzyskanie nadpłaconych kwot

W przypadku gdy po wypłaceniu refundacji okazuje się, że nie zastosowano się do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1/2005, wypłacenie odpowiedniej części refundacji, wraz z odpowiednią karą wynikającą z art. 6 niniejszego rozporządzenia, traktuje się jako bezprawne i podlega ono odzyskaniu zgodnie z art. 49 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 8

Przekazywanie informacji

Państwa członkowskie przekazują Komisji nie później niż do dnia 31 marca każdego roku następujące informacje odnoszące się do zastosowania niniejszego rozporządzenia podczas poprzedniego roku kalendarzowego:

a) liczba zgłoszeń wywozowych na zwierzęta, w odniesieniu do których wypłacono refundację, oraz liczba zwierząt, w odniesieniu do których refundacja została wypłacona;

b) liczba zgłoszeń wywozowych, w odniesieniu do których refundacja nie została całkowicie lub częściowo wypłacona, oraz liczba zwierząt, w odniesieniu do których refundacja nie została wypłacona;

c) liczba zgłoszeń wywozowych, w odniesieniu do których refundacja została całkowicie lub częściowo odzyskana, oraz liczba zwierząt, w odniesieniu do których refundacja została odzyskana, włączając zwierzęta, w odniesieniu do których odzyskanie refundacji związane jest z czynnościami wywozowymi przeprowadzonymi przed danym okresem;

d) powody niewypłacenia i odzyskania refundacji za zwierzęta określone w lit. b) i c) oraz liczba tych zwierząt ujętych odpowiednio w kategoriach B, C i D, o których mowa w załącznikach I, III i IV;

e) liczba kar dla każdej kategorii określonej w art. 6 ust. 1 i 2 wraz z odpowiadającą im liczbą zwierząt i kwotami niewypłaconych refundacji;

f) kwoty refundacji w euro, które nie zostały wypłacone, oraz kwoty, które zostały odzyskane, włączając odzyskane kwoty odpowiadające czynnościom wywozowym przeprowadzonym przed danym okresem;

g) liczba zgłoszeń wywozowych oraz kwoty, w odniesieniu do których procedura odzyskiwania nie została zakończona;

h) wszelkie pozostałe informacje, które państwa członkowskie uznają za właściwe w zakresie funkcjonowania niniejszego rozporządzenia.

Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁸).

Artykuł 9

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 639/2003 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku VI.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 września 2010 r.

ZAŁĄCZNIK I

WZÓR

Tekst w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK III

WZÓR

Tekst w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK IV

WZÓR

Tekst w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK V

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 639/2003 (Dz.U. L 93 z 10.4.2003, s. 10)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2187/2003 (Dz.U. L 327 z 16.12.2003, s. 15)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 687/2004 (Dz.U. L 106 z 15.4.2004, s. 13)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1979/2004 (Dz.U. L 342 z 18.11.2004, s. 23)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 354/2006 (Dz.U. L 59 z 1.3.2006, s. 10)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1847/2006 (Dz.U. L 355 z 15.12.2006, s. 21)	Jedynie art. 7 i załącznik VII
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 498/2009 (Dz.U. L 150 z 13.6.2009, s. 3)

ZAŁĄCZNIK VI

Tabela korelacji