RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 126 ust. 6 w związku z art. 126 ust. 13 oraz art. 136,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając uwagi przedstawione przez Włochy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 126 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.

(2) Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(3) Procedura dotycząca nadmiernego deficytu określona w art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (¹) (które jest częścią Paktu na rzecz stabilności i wzrostu), przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Rozporządzenie (WE) nr 1467/97 wprowadza również przepisy służące wdrażaniu art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Załączony do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury dotyczącej nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień tego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2009 (²).

(4) Przeprowadzona w 2005 r. reforma Paktu na rzecz stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było zapewnienie, by na wszystkich etapach procedury dotyczącej nadmiernego deficytu w pełni uwzględniano kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym Pakt na rzecz stabilności i wzrostu zapewnia ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(5) Art. 104 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nałożył na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Wziąwszy pod uwagę swoje sprawozdanie opracowane zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 104 ust. 4 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Komisja uznała, że we Włoszech istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 11 listopada 2009 r. Komisja przedstawiła Radzie stosowną opinię w sprawie Włoch (³).

(6) Art. 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, powinna rozważyć ewentualne uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie. W przypadku Włoch ogólna ocena prowadzi do wniosków przedstawionych w niniejszej decyzji.

(7) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Włoch w październiku 2009 r., planuje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych we Włoszech wyniesie w 2009 r. 5,3 % PKB, a zatem przekroczy wartość referencyjną ustaloną na poziomie 3 % PKB i nie osiągnie bliskiego jej poziomu. Planowane przekroczenie wartości referencyjnej może zostać uznane za przekroczenie mające charakter wyjątkowy w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. Wynika ono w szczególności ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się spadek realnego PKB we Włoszech o 4,7 % w 2009 r., po spadku o 1 % w roku 2008. W roku 2010 r. przewiduje się umiarkowane ożywienie gospodarcze, które przyspieszy w 2011 r. Ponadto planowane przekroczenie wartości referencyjnej nie może zostać uznane za tymczasowe, ponieważ w 2010 r. przewiduje się dalszy wzrost deficytu, a w 2011 r. – przy założeniu niezmiennego kursu polityki – jego nieznaczny spadek. Oczekuje się, że podjęte w ramach kolejnych pakietów środków naprawczych uznaniowe działania (ukierunkowane na wspieranie osób najmniej zarabiających i głównych sektorów przemysłu), mające stanowić odpowiedź na kryzys zgodnie z Europejskim planem naprawy gospodarczej, nie wpłyną w znaczący sposób na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych, ponieważ według władz Włoch są w pełni finansowane głównie przez przesunięcia dostępnych środków. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące deficytu nie jest spełnione.

(8) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Włoch w październiku 2009 r. dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych znacznie przewyższał wartość referencyjną wynoszącą 60 % PKB już przed rozpoczęciem trzeciego etapu unii gospodarczej i walutowej, i planuje się, że jego wartość w 2009 r. wyniesie 115,1 % PKB. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się dalszy wzrost relacji długu do PKB, do poziomu 117,8 % w 2011 r. Nie można uznać, że relacja długu do PKB zmniejsza się dostatecznie i zbliża się do wartości referencyjnej w zadowalającym tempie w rozumieniu Traktatu i Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące długu nie jest spełnione.

(9) Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 „istotne czynniki” mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wyłącznie wtedy, gdy spełniony jest podwójny warunek: deficyt pozostaje bliski wartości referencyjnej oraz przekroczenie przez niego tej wartości ma charakter tymczasowy. W przypadku Włoch ten podwójny warunek nie jest spełniony. Dlatego też istotne czynniki nie zostały uwzględnione w procesie podejmowania niniejszej decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

[1] Z ogólnej oceny wynika, że we Włoszech istnieje nadmierny deficyt.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2009 r. [2]