RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 104 ust. 14 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (³) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (⁴). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2) [1] Definicje „władz publicznych”, „deficytu” i „inwestycji” określone zostały w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu poprzez odniesienie do Europejskiego Systemu Zintegrowanej Rachunkowości Gospodarczej (ESA), zastąpionego przez europejski system rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie (przyjęty przez rozporządzenie Rady (WE) nr 2223/96 z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie, zwany dalej „ESA 2010”) (⁵). Niezbędne są ścisłe definicje dotyczące klasyfikacji kodów ESA 2010. Definicje te mogą być poddawane przeglądowi w kontekście niezbędnej harmonizacji krajowych systemów statystycznych lub z innych powodów. O każdym z przeglądów decydować będzie Rada zgodnie z zasadami dotyczącymi uprawnień i procedurami określonymi w Traktacie.

(3) Zgodnie z ESA 2010 [2] przepływ odsetek w ramach umów swapowych oraz kontrakty terminowe na stopę procentową (FRA) klasyfikowane są na rachunek finansowy i wymagają szczególnego traktowania w zakresie informacji przekazywanych zgodnie z procedurą dla nadmiernego deficytu.

(4) Definicję „długu”, ustanowioną w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, należy wzmocnić odniesieniem do klasyfikacji kodów ESA 2010 [3].

(5) W przypadku pochodnych instrumentów finansowych, określonych w ESA 2010 [4], nie ma nominalnej wartości identycznej z wartością nominalną innych papierów dłużnych. Dlatego też konieczne jest, aby pochodne instrumenty finansowe nie były włączane do pasywów, z których wynika dług publiczny, do celów Protokołu w sprawie procedury nadmiernego deficytu. W przypadku pasywów stanowiących przedmiot umów ustalających kurs wymiany walut, kurs ten powinien być wzięty pod uwagę przy przeliczeniu na walutę krajową.

(6) ESA 2010 [5] przewiduje szczegółową definicję produktu krajowego brutto według bieżących cen rynkowych, który jest odpowiedni do obliczenia proporcji deficytu publicznego do produktu krajowego brutto i długu publicznego do produktu krajowego brutto, o których mowa w art. 104 Traktatu.

(7) Wydatki na skonsolidowane odsetki płatne przez państwo są ważnym wskaźnikiem dla monitoringu sytuacji budżetowej w państwach członkowskich. Wydatki na odsetki są faktycznie związane z długiem publicznym. Dług publiczny, o którym państwa członkowskie informują Komisję, musi być skonsolidowany w ramach sektora publicznego. Poziomy długu publicznego i wydatków na odsetki powinny być wzajemnie spójne. Metodologia ESA 2010 [6] (ppkt 1.58) przyjmuje, że dla pewnych rodzajów analizy, wartości skonsolidowane mają większe znaczenie niż ogólne dane brutto.

(8) Zgodnie z warunkami Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu Komisja zobowiązana jest do dostarczania danych statystycznych, które mają być wykorzystywane w tej procedurze.

(9) Rola Komisji jako organu statystycznego jest w tym kontekście wykonywana przez Eurostat działający w imieniu Komisji. Eurostat, jako departament Komisji, wykonuje zadania przekazane Komisji w zakresie opracowywania statystyki wspólnotowej zgodnie z zasadami: bezstronności, rzetelności, przydatności, optymalizacji kosztów, poufności informacji statystycznych i przejrzystości – określonymi w decyzji Komisji 97/281/WE z dnia 21 kwietnia 1997 r. w sprawie roli Eurostatu w sporządzaniu statystyk Wspólnoty (⁶). Wdrożenie przez krajowe i wspólnotowe organy statystyczne zalecenia Komisji z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie niezależności, wiarygodności i odpowiedzialności krajowych i wspólnotowych organów statystycznych powinno poprawić realizację zasady zawodowej niezależności, adekwatności środków oraz odpowiedniej jakości danych statystycznych.

(10) Eurostat jest odpowiedzialny, w imieniu Komisji, za ocenę jakości danych oraz ich dostarczanie na potrzeby procedury nadmiernego deficytu zgodnie z decyzją Komisji 97/281/WE.

(11) Powinien zostać nawiązany stały dialog między Komisją a organami statystycznymi państw członkowskich w celu zapewnienia jakości zarówno danych przekazywanych przez państwa członkowskie, jak i będących ich podstawą rachunków sektora publicznego opracowanych zgodnie z ESA 2010 [7].

(12) Szczegółowe zasady są niezbędne w celu zorganizowania systemu szybkiego i regularnego składania sprawozdań do Komisji (Eurostatu) przez państwa członkowskie na temat ich planowanych i rzeczywistych deficytów oraz wysokości ich długu.

(13) Zgodnie z art. 104c ust. 2 i 3 Traktatu Komisja ma nadzorować rozwój sytuacji budżetowej i wysokość długu publicznego w państwach członkowskich oraz badać przestrzeganie dyscypliny budżetowej według kryteriów dotyczących deficytu publicznego i długu publicznego. Jeżeli państwo członkowskie nie spełnia wymogów w ramach jednego lub obydwu tych kryteriów, konieczne jest, aby Komisja uwzględniła wszystkie istotne czynniki. Komisja musi zbadać, czy w danym państwie członkowskim istnieje ryzyko nadmiernego deficytu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

DEFINICJE

Artykuł 1

1. [8] Do celów Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu oraz do celów niniejszego rozporządzenia, pojęcia podane w ust. 2– 6 określone są zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (zwanego dalej »ESA 2010«). Kody podane w nawiasach odnoszą się do ESA 2010.

2. „Władze publiczne” oznaczają sektor „instytucji rządowych i samorządowych” (S.13), to znaczy „instytucje rządowe na poziomie centralnym” (S.1311), „instytucje rządowe i samorządowe na poziomie regionalnym” (S.1312), „instytucje samorządowe na poziomie lokalnym” (S.1313) i „fundusze zabezpieczenia społecznego” (S.1314), z wyłączeniem operacji handlowych, w rozumieniu przyjętym w ESA 2010 [9].

Wyłączenie operacji handlowych oznacza, że sektor „administracji publicznej” (S.13) składa się jedynie z jednostek, których główną działalnością jest świadczenie usług nierynkowych.

3. [10] „Deficyt publiczny (nadwyżka)” oznacza wierzytelność netto (zadłużenie netto) (B.9) sektora „administracji publicznej” (S.13) w rozumieniu przyjętym w ESA 2010. Odsetki składające się na deficyt publiczny są odsetkami (D.41), w rozumieniu przyjętym w ESA 2010.

4. [11] „Inwestycje publiczne” oznaczają przyrost środków trwałych brutto (P.51) sektora „administracji publicznej” (S.13), w rozumieniu przyjętym w ESA 2010.

5. „Dług publiczny” oznacza całościowy dług brutto według wartości nominalnej pozostałej pod koniec roku w sektorze „administracji publicznej” (S.13), z wyłączeniem tych pasywów, które odpowiadają aktywom finansowym, jakimi dysponuje sektor „administracji publicznej” (S.13).

Dług publiczny tworzą pasywa sektora publicznego w następujących kategoriach: gotówka i depozyty (AF.2); dłużne papiery wartościowe (AF.3) oraz pożyczki (AF. 4) w rozumieniu przyjętym w ESA 2010. [12].

Wartość nominalna pasywów nie spłaconych na koniec roku oznacza wartość nominalną.

Wartość nominalna pasywów powiązanych z indeksem odpowiada wartości nominalnej dostosowanej o zmianę wartości majątku powiązaną ze wskaźnikiem przypadającej na koniec roku.

Pasywa wyrażone w obcej walucie lub wymienione na mocy umów - z jednej obcej waluty na jedną lub więcej obcych walut - są przeliczane na inne obce waluty według kursu uzgodnionego w ramach tych umów i są przeliczane na walutę krajową w oparciu o reprezentatywny rynkowy kurs walutowy z ostatniego dnia roboczego każdego roku.

Pasywa wyrażone w walucie krajowej i wymienione na obcą walutę w oparciu o umowy są przeliczane na obcą walutę według kursu uzgodnionego w ramach tych umów i są przeliczane na walutę krajową w oparciu o reprezentatywny rynkowy kurs walutowy z ostatniego dnia roboczego każdego roku.

Pasywa wyrażone w walucie obcej i wymienione na mocy umów na walutę krajową, są przeliczane na walutę krajową według kursu uzgodnionego w ramach tych umów.

6. „Produkt krajowy brutto” oznacza produkt krajowy brutto według bieżących cen rynkowych (PKB według cen rynkowych) (B.1*g), zgodnie z definicją w ESA 2010 [13] .

Artykuł 2

1. „Dane określające planowany poziom deficytu publicznego oraz długu publicznego” oznaczają dane ustalone przez państwa członkowskie na rok bieżący. Stanowią one najnowsze oficjalne prognozy, uwzględniające ostatnio podjęte decyzje budżetowe oraz najnowsze wydarzenia i perspektywy gospodarcze. Ich przygotowanie powinno następować możliwie najbliżej terminu przekazania danych.

2. „Dane określające rzeczywisty poziom deficytu publicznego oraz długu publicznego” oznaczają szacowane, wstępne, nie w pełni ostateczne lub ostateczne wyniki za poprzedni rok. Dane planowane wraz z danymi rzeczywistymi tworzą szereg czasowy spójny pod względem definicji i pojęć.

Artykuł 2a

„Dostęp” oznacza obowiązek udostępnienia na żądanie odpowiednich dokumentów i innych informacji, niezwłocznie albo tak szybko, jak to jest możliwe, biorąc pod uwagę czas potrzebny do zgromadzenia żądanych informacji.

ROZDZIAŁ II

ZASADY SKŁADANIA SPRAWOZDAŃ I ICH ZAKRES

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie składają Komisji (Eurostatowi) sprawozdania na temat planowanego i rzeczywistego deficytu publicznego oraz wysokości długu publicznego dwa razy w roku: po raz pierwszy – przed dniem 1 kwietnia roku bieżącego (roku „n”), a po raz drugi – przed dniem 1 października roku „n”.

Państwa członkowskie informują Komisję (Eurostat), które organy krajowe są odpowiedzialne za składanie sprawozdań w ramach procedury nadmiernego deficytu.

2. Przed dniem 1 kwietnia roku „n” państwa członkowskie:

a) przekazują Komisji (Eurostatowi) swój planowany deficyt publiczny na rok „n”, aktualne dane szacunkowe określające ich rzeczywisty deficyt publiczny na rok „n-1” oraz ich rzeczywiste deficyty publiczne dla lat „n-2”, „n-3” i „n-4”;

b) dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) swoje dane planowane na rok „n” oraz dane rzeczywiste za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” dotyczące odpowiadających im deficytów budżetowych na rachunku funduszy publicznych zgodnie z najpowszechniej przyjętą w danym kraju definicją wraz z danymi, które wyjaśniają przejście pomiędzy danym deficytem budżetowym na rachunku funduszy publicznych i ich deficytem publicznym w podsektorze S.1311;

c) dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) swoje dane rzeczywiste za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” dotyczące odpowiadających im bilansów roboczych oraz dane wyjaśniające przejście pomiędzy bilansem roboczym każdego podsektora publicznego a deficytem publicznym w podsektorach S.1312, S.1313 i S.1314;

d) przekazują Komisji (Eurostatowi) swoją planowaną wysokość długu publicznego na koniec roku „n” oraz swoją wysokość rzeczywistego długu publicznego na koniec lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”;

e) dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) dane za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, wyjaśniające udział deficytu publicznego i inne istotne czynniki, które przyczyniają się do zmian w wysokości ich długu publicznego w podziale na podsektory.

3. Przed dniem 1 października roku „n” państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) swój:

a) zaktualizowany planowany deficyt publiczny na rok „n” oraz rzeczywiste deficyty publiczne za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, oraz stosują się do wymogów określonych w ust. 2 lit. b) i c);

b) zaktualizowany planowany poziom długu publicznego na koniec roku „n” oraz wysokość rzeczywistego długu publicznego na koniec lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, oraz stosują się do wymogów określonych w ust. 2 lit. e).

4. Dane dotyczące planowanego deficytu publicznego, które przekazywane są Komisji (Eurostatowi) zgodnie z ust. 2 i 3, podawane są w walutach krajowych i dla lat budżetowych.

Dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistej wysokości długu publicznego, które przekazywane są Komisji (Eurostatowi) zgodnie z ust. 2 i 3, podawane są w walutach krajowych i dla lat kalendarzowych, z wyjątkiem aktualnych szacunków dla roku „n-1”, które mogą być podawane dla lat budżetowych.

W przypadku gdy rok budżetowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, państwa członkowskie podają również Komisji (Eurostatowi) dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistej wysokości długu publicznego w latach budżetowych dla dwóch lat budżetowych poprzedzających bieżący rok budżetowy.

Artykuł 4

Zgodnie z procedurą określoną w art. 3 ust. 1, 2 i 3, państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) dane dotyczące publicznych wydatków inwestycyjnych oraz wydatków związanych z odsetkami (skonsolidowanych).

Artykuł 5

Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) prognozowane wielkości produktu krajowego brutto na rok n oraz rzeczywistą wielkość produktu krajowego brutto dla lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” w takich samych terminach, jak określone w art. 3 ust. 1.

Artykuł 6

1. Państwa członkowskie informują Komisję (Eurostat) o wszelkich istotnych korektach w już przekazanych danych dotyczących rzeczywistego i planowanego deficytu publicznego i długu publicznego, jak tylko informacje takie są dostępne.

2. Istotne korekty w już przekazanych danych dotyczących wysokości rzeczywistego deficytu i długu publicznego są odpowiednio udokumentowane. W każdym przypadku zostają zgłoszone i odpowiednio udokumentowane korekty, które powodują przekroczenie wartości referencyjnych określonych w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu lub korekty oznaczające, że państwo członkowskie już nie przekracza wskazanych wartości referencyjnych.

Artykuł 7

Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistego długu publicznego oraz inne dane za lata poprzednie, które zostały przekazane Komisji (Eurostatowi) zgodnie z art. 3 – 6.

ROZDZIAŁ III

JAKOŚĆ DANYCH

Artykuł 8

1. Komisja (Eurostat) dokonuje systematycznej oceny jakości zarówno rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie, jak i rachunków sektora publicznego będących ich podstawą i opracowanych zgodnie z wymogami ESA 2010 [14] (zwanych dalej „rachunkami sektora publicznego”). Jakość danych rzeczywistych oznacza zgodność z zasadami rachunkowości, kompletność, wiarygodność, terminowe dostarczanie oraz spójność danych statystycznych. Ocena będzie koncentrować się na dziedzinach określonych w wykazach pochodzących od państw członkowskich, takich jak wydzielenie sektora publicznego, klasyfikacja transakcji i zobowiązań publicznych oraz czas rejestracji.

2. Państwa członkowskie możliwie jak najszybciej dostarczają Komisji (Eurostatowi) odpowiednich informacji statystycznych, o które są proszone na potrzeby oceny jakości danych, bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej (⁷) , dotyczących poufności danych statystycznych.

„Informacje statystyczne”, o których mowa w akapicie pierwszym, ograniczone są do informacji ściśle niezbędnych do sprawdzenia zgodności z zasadami ESA. W szczególności „informacje statystyczne” oznaczają:

a) dane z rachunków krajowych;

b) wykazy;

c) tabele notyfikacji procedury nadmiernego deficytu;

d) dodatkowe kwestionariusze i wyjaśnienia związane z notyfikacjami.

Format kwestionariuszy określa Komisja (Eurostat) po konsultacji z Komitetem ds. Statystyki Walutowej, Finansowej i Bilansu Płatniczego (zwanego dalej „CMFB”).

3. Komisja (Eurostat) systematycznie składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczące jakości rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie. Sprawozdanie obejmuje ogólną ocenę rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie pod względem zgodności z zasadami rachunkowości, kompletności, rzetelności, terminowego dostarczania oraz spójności tych danych.

Artykuł 9

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) szczegółowy wykaz metod, procedur oraz źródeł wykorzystywanych do opracowywania danych dotyczących rzeczywistego deficytu i długu oraz rachunków sektora publicznego będących ich podstawą.

2. Wykazy przygotowywane są zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Komisję (Eurostat) po konsultacji z CMFB.

3. Wykazy te podlegają aktualizacji w miarę wprowadzania zmian do metod, procedur oraz źródeł przyjętych przez państwa członkowskie w celu opracowywania ich danych statystycznych.

4. Państwa członkowskie podają swoje wykazy do wiadomości publicznej.

5. Kwestie, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, mogą zostać poruszone podczas wizyt i inspekcji, o których mowa w art. 11.

Artykuł 10

1. W przypadku wątpliwości dotyczących prawidłowego stosowania zasad rachunkowości ESA 2010 [15], dane państwo członkowskie zwraca się ono do Komisji (Eurostatu) z wnioskiem o wyjaśnienie. Komisja (Eurostat) natychmiast bada daną kwestię i przekazuje swoje wyjaśnienie takiemu państwu członkowskiemu, oraz, w stosownych przypadkach, przekazuje wyjaśnienie CMFB.

2. W przypadkach, które zdaniem Komisji lub danego państwa członkowskiego są złożone albo są przedmiotem ogólnego zainteresowania, Komisja (Eurostat) podejmuje decyzję po konsultacji z CMFB. Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97 dotyczących poufności informacji statystycznych, Komisja (Eurostat) podaje swoje decyzje do publicznej wiadomości wraz z opinią CMFB.

Artykuł 11

1. Komisja (Eurostat) zapewnia utrzymywanie stałego dialogu z organami statystycznymi państw członkowskich. W tym celu Komisja (Eurostat) przeprowadza we wszystkich państwach członkowskich systematyczne wizyty konsultacyjne, a także – ewentualnie – inspekcje metodologiczne.

2. Wstępne ustalenia z wizyt konsultacyjnych oraz inspekcji metodologicznych Komisja (Eurostat) przekazuje państwom członkowskim, których to dotyczy, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi.

Artykuł 11a

Wizyty konsultacyjne mają na celu przegląd rzeczywistych danych przekazywanych zgodnie z art. 8, analizę kwestii metodologicznych, omówienie procesów statystycznych i źródeł przedstawionych w wykazach oraz ocenę ich zgodności z zasadami rachunkowości. Wizyty konsultacyjne są wykorzystywane do identyfikacji zagrożeń lub potencjalnych problemów dotyczących jakości przekazywanych danych.

Artykuł 11b

1. Inspekcje metodologiczne mają na celu monitorowanie procesów i weryfikowanie rachunków stanowiących uzasadnienie dla przekazywanych danych oraz wyciągnięcie szczegółowych wniosków na temat jakości przekazywanych danych, o której mowa w art. 8 ust. 1.

2. Inspekcje metodologiczne są przeprowadzane jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy jednoznacznie stwierdzono znaczące zagrożenia lub problemy związane z jakością danych.

3. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia można uznać, że znaczące zagrożenia lub problemy związane z jakością danych przekazanych przez państwo członkowskie istnieją w przypadkach, gdy:

a) wprowadzane są częste i znaczące korekty deficytu lub zadłużenia, które nie zostały jasno i odpowiednio wyjaśnione;

b) dane państwo członkowskie nie przesyła Komisji (Eurostatowi) – w okresie uzgodnionym między nimi – wszystkich informacji statystycznych żądanych w ramach rund wyjaśnień notyfikacji procedury nadmiernego deficytu lub wskutek wizyty konsultacyjnej i nie wyjaśniło jednoznacznie i odpowiednio przyczyny opóźnienia w udzielaniu odpowiedzi lub jej braku;

c) dane państwo członkowskie zmienia – jednostronnie i bez jasnego wyjaśnienia – źródła i metody szacowania deficytu i zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych określone w wykazie, co ma wymierny wpływ na szacunki;

d) istnieją nierozstrzygnięte kwestie metodologiczne, mogące mieć wymierny wpływ na statystyki dotyczące zadłużenia lub deficytu, które nie zostały rozwiązane między państwem członkowskim a Komisją (Eurostatem), a które wynikły z rund wyjaśnień lub poprzednich wizyt konsultacyjnych, co spowodowało, że Komisja (Eurostat) zgłaszała zastrzeżenia w ramach dwóch kolejnych notyfikacji procedury nadmiernego deficytu;

e) istnieją utrzymujące się, nadzwyczajnie wysokie i niewyjaśnione w sposób jasny wartości rezydualne zmiany długu.

4. Komisja (Eurostat) podejmuje decyzję o przeprowadzenie inspekcji metodologicznej, biorąc przede wszystkim pod uwagę kryteria wymienione w ust. 3, po poinformowaniu CMFB.

5. Komisja powinna przekazywać Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu pełne informacje na temat przyczyn inspekcji metodologicznych.

Artykuł 12

1. Państwa członkowskie, na żądanie Komisji (Eurostatu), powinny – na zasadzie dobrowolności – zapewnić pomoc ekspertów w dziedzinie rachunków krajowych, w tym na etapie przygotowania i przeprowadzania inspekcji metodologicznych. W wykonywaniu swoich obowiązków eksperci służą niezależną wiedzą fachową. Wykaz ekspertów w zakresie rachunków krajowych jest tworzony na podstawie propozycji przesłanych Komisji (Eurostatowi) przez krajowe organy odpowiedzialne za sprawozdawczość w ramach procedury nadmiernego deficytu.

Komisja ustanawia zasady i procedury dotyczące wyboru ekspertów, uwzględniając stosowny rozdział ekspertów między państwa członkowskie i stosowną rotację ekspertów między państwami członkowskimi, organizację ich pracy oraz szczegóły finansowe. Komisja i państwa członkowskie wspólnie pokrywają pełne koszty poniesione przez państwa członkowskie w związku ze świadczeniem pomocy przez ich ekpertów krajowych.

2. W ramach inspekcji metodologicznych Komisja (Eurostat) ma prawo dostępu do rachunków wszystkich instytucji rządowych na poziomie centralnym, regionalnym, lokalnym i na poziomie zabezpieczeń społecznych, w tym do otrzymania szczegółowych informacji rachunkowych i budżetowych będących ich podstawą.

W tym kontekście informacje rachunkowe i budżetowe obejmują:

- transakcje i bilanse,

- istotne statystyczne badania i kwestionariusze oraz pozostałe powiązane informacje, takie jak dokumenty analityczne,

- informacje przekazane przez właściwe organy krajowe, regionalne i lokalne dotyczące wykonania budżetu we wszystkich podsektorach sektora instytucji rządowych i samorządowych,

- rachunki organów pozabudżetowych, przedsiębiorstw i instytucji niekomercyjnych oraz innych podobnych podmiotów, które są częścią sektora instytucji rządowych i samorządowych w rachunkach krajowych,

- rachunki funduszy zabezpieczenia społecznego.

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu ułatwienia przeprowadzania inspekcji metodologicznych. Inspekcje te mogą być prowadzone w krajowych organach zaangażowanych w pracę nad sprawozdaniem w ramach procedury nadmiernego deficytu, a także we wszystkich służbach bezpośrednio lub pośrednio zaangażowanych w sporządzanie rachunków publicznych i długu publicznego. W obu przypadkach krajowe urzędy statystyczne jako organy koordynujące na poziomie krajowym zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009 wspierają Komisję (Eurostat) w organizowaniu i koordynowaniu tych inspekcji. Państwa członkowskie zapewniają, aby te organy i służby krajowe, a także, w razie potrzeby, organy krajowe ponoszące odpowiedzialność służbową za kontrolę rachunków publicznych udzielały urzędnikom Komisji lub innym ekspertom, o których mowa w ust. 1, pomocy niezbędnej przy wypełnianiu ich obowiązków, w tym udostępniały dokumenty uzasadniające przekazane dane w zakresie rzeczywistego deficytu i długu publicznego oraz będące ich podstawą rachunki sektora publicznego. Dane poufne pochodzące z krajowego systemu statystycznego, a także inne poufne dane powinny być przekazywane Komisji (Eurostatowi) jedynie do celów oceny ich jakości. Eksperci w dziedzinie rachunków krajowych wspomagający Komisję (Eurostat) w ramach inspekcji metodologicznych podpisują zobowiązanie do poszanowania poufności, zanim uzyskają dostęp do tych poufnych danych.

3. Komisja (Eurostat) zapewnia, aby pracownicy i eksperci biorący udział w wizytach i inspekcjach spełniali wszelkie gwarancje w zakresie kompetencji fachowych, niezależności zawodowej oraz przestrzegania poufności.

Artykuł 13

Komisja (Eurostat) składa Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu sprawozdanie na temat ustaleń z wizyt konsultacyjnych i inspekcji metodologicznych, w tym także ewentualnych uwag danego państwa członkowskiego dotyczących tych ustaleń. Sprawozdania te wraz z ewentualnymi uwagami danego państwa członkowskiego, po przekazaniu Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu, podawane są do wiadomości publicznej, bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97 dotyczących poufności informacji statystycznych.

ROZDZIAŁ IV

DOSTARCZANIE DANYCH PRZEZ KOMISJĘ (EUROSTAT)

Artykuł 14

1. W terminie trzech tygodni od terminów składania sprawozdań, o których mowa w art. 3 ust. 1, lub po korektach, o których mowa w art. 6 ust. 1, Komisja (Eurostat) dostarcza danych dotyczących rzeczywistego deficytu publicznego i długu publicznego do celów stosowania Protokołu w sprawie procedury nadmiernego deficytu. Dane te dostarczane są poprzez opublikowanie.

2. Komisja (Eurostat) nie opóźnia dostarczenia danych dotyczących rzeczywistego deficytu publicznego i długu publicznego państw członkowskich w przypadku nieprzekazania przez państwo członkowskie własnych danych.

Artykuł 15

1. Komisja (Eurostat) może zgłosić zastrzeżenia co do jakości rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia zainteresowane państwa członkowskie oraz Przewodniczącego Komitetu Ekonomiczno-Finansowego o zastrzeżeniach, które zamierza zgłosić i podać do wiadomości publicznej. W przypadku gdy dana kwestia zostanie rozstrzygnięta po opublikowaniu danych i zastrzeżeń, wycofanie zastrzeżeń zostaje niezwłocznie po tym podane do wiadomości publicznej.

2. Komisja (Eurostat) może skorygować dane rzeczywiste przekazane przez państwa członkowskie i dostarczyć danych skorygowanych oraz uzasadnienie korekt, w przypadku gdy istnieją dowody na to, że dane rzeczywiste przekazane przez państwa członkowskie nie spełniają wymogów art. 8 ust. 1. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia zainteresowane państwa członkowskie oraz Przewodniczącego Komitetu Ekonomiczno- Finansowego o skorygowanych danych oraz uzasadnieniu korekt.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 16

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby rzeczywiste dane przekazane Komisji (Eurostatowi) zostały dostarczone zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 223/2009. W tym względzie obowiązkiem krajowych organów statystycznych jest zapewnienie zgodności przekazanych danych z art. 1 niniejszego rozporządzenia oraz z zasadami rachunkowości ESA 2010 [16] będących ich podstawą. Państwa członkowskie zapewniają, aby krajowe organy statystyczne miały dostęp do wszystkich istotnych informacji niezbędnych do wykonania tych zadań.

2. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby instytucje i urzędnicy odpowiedzialni za przekazywanie Komisji (Eurostatowi) rzeczywistych danych oraz będących ich podstawą danych dotyczących rachunków sektora publicznego działali rzetelnie i zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

Artykuł 17

[17] W przypadku podjęcia przez Parlament Europejski i Radę lub Komisję, zgodnie z zasadami dotyczącymi kompetencji i procedurą określonymi w Traktacie oraz w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96, decyzji o zmianie ESA 2010 lub jego metodologii, Komisja wprowadza w art. 1 i 3 niniejszego rozporządzenia nowe odesłania do ESA 2010.

Artykuł 18

Rozporządzenie (WE) nr 3605/93 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 2009 r.