KOMISJA EUROPEJSKA

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (¹), w szczególności jego art. 247,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu poprawy jasności należy zmienić strukturę art. 313 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (²) określającego przypadki, w których uznaje się, że towary mają status wspólnotowy.

(2) Aby utworzyć europejski obszar transportu morskiego bez barier, o którym mowa w komunikacie i planie działania Komisji dotyczącym utworzenia europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier (³), należy uprościć zadania zarówno przedsiębiorców, jak i organów administracji celnej w odniesieniu do towarów przewożonych drogą morską pomiędzy portami znajdującymi się w obszarze celnym Wspólnoty.

(3) Należy w szczególności ustanowić procedurę wydawania pozwoleń dla regularnych linii żeglugowych i rejestracji statków, wykorzystującą elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, wykorzystywany do celów wydawania świadectw AEO, przewidziany w art. 14x rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(4) Aby ograniczyć stosowanie dokumentów w formie papierowej, nie wymaga się przedstawienia wydruku manifestu przesłanego w formie wymiany danych, o którym mowa w art. 324e rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, jeżeli organy celne mają dostęp do elektronicznego systemu służącego do przekazywania i wymiany informacji, zawierającego manifest przesłany w formie wymiany danych.

(5) Należy zmienić art. 324c ust. 1 w celu zawarcia w nim poprawnego odesłania do środków bezpieczeństwa podejmowanych w odniesieniu do pieczęci. Należy zmienić błędne odesłania do załącznika 37c do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 znajdujące się w danych umieszczonych w zgłoszeniu tranzytowym określonych w załączniku 37a do tego rozporządzenia, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1192/2008 (⁴).

(6) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(7) W celu ochrony uzasadnionych oczekiwań przedsiębiorców pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej wydane przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia należy uznać za pozwolenia wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Aby zapewnić dostępność wszystkich pozwoleń w tym samym systemie elektronicznym, pozwolenia wydane uprzednio należy przechowywać w elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji, wykorzystywanym do celów wydawania świadectw AEO.

(8) Należy przyznać państwom członkowskim i organom celnym wystarczająco dużo czasu na ustanowienie w pełni funkcjonalnego elektronicznego systemu służącego do przekazywania i wymiany informacji.

(9) Z uwagi na fakt, że przepisy dotyczące danych umieszczonych w zgłoszeniu tranzytowym określonych w załączniku 37a do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1192/2008 stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r., należy postanowić, że zmiany tych przepisów stosuje się również ze skutkiem od tej daty.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 313 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 313

1. Z zastrzeżeniem art. 180 Kodeksu i wyjątków wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, wszystkie towary znajdujące się na obszarze celnym Wspólnoty uznaje się za towary wspólnotowe, chyba że potwierdzono, że nie mają one statusu wspólnotowego.

2. Poniższe towary nie są uznawane za towary wspólnotowe, chyba że ich status wspólnotowy został potwierdzony zgodnie z przepisami art. 314–323 niniejszego rozporządzenia:

a) towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty zgodnie z art. 37 Kodeksu;

b) towary składowane czasowo lub w wolnym obszarze celnym o kontroli typu I w rozumieniu art. 799 niniejszego rozporządzenia albo w składzie wolnocłowym;

c) towary objęte procedurą zawieszającą lub umieszczone w wolnym obszarze celnym o kontroli typu II w rozumieniu art. 799 niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 lit. a) towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty uznaje się za towary wspólnotowe, chyba że potwierdzono, że nie mają one statusu wspólnotowego:

a) jeżeli, w przypadku transportu drogą powietrzną, towary zostały załadowane lub przeładowane w porcie lotniczym znajdującym się na obszarze celnym Wspólnoty w celu przesyłki do innego portu lotniczego znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty, pod warunkiem że przewóz odbywa się z zastosowaniem jednolitego dokumentu przewozowego sporządzonego w państwie członkowskim; lub

b) jeżeli, w przypadku transportu morskiego, towary przewożone są między portami znajdującymi się na obszarze celnym Wspólnoty regularną linią żeglugową, na którą zostało wydane pozwolenie zgodnie z art. 313b.”;

2) art. 313a i 313b otrzymują brzmienie:

„Artykuł 313a

»Regularna linia żeglugowa« oznacza linię żeglugową, na której statki w sposób regularny przewożą towary jedynie między portami znajdującymi się na obszarze celnym Wspólnoty, przy czym nie mogą one przypływać z lub do, ani zawijać do miejsc znajdujących się poza tym terytorium lub w wolnym obszarze celnym o kontroli typu I w rozumieniu art. 799 w porcie na tym terytorium.

Artykuł 313b

1. Przedsiębiorstwo żeglugowe może otrzymać pozwolenie na utworzenie regularnej linii żeglugowej po złożeniu wniosku w tej sprawie organom celnym państwa członkowskiego, na którego terytorium przedsiębiorstwo to prowadzi działalność gospodarczą lub na którego terytorium posiada swoje biuro regionalne, pod warunkiem że spełnione są wymogi niniejszego artykułu i art. 313c.

2. Pozwolenie wydaje się tylko przedsiębiorstwom żeglugowym, które:

a) prowadzą działalność gospodarczą na obszarze celnym Wspólnoty lub posiadają na tym obszarze swoje biuro regionalne i których ewidencja jest dostępna dla właściwych organów celnych;

b) spełniają warunki określone w art. 14h;

c) wyznaczają statek lub statki obsługujące wymienioną regularną linię żeglugową i wskażą porty, do których te statki będą zawijać po wydaniu pozwolenia;

d) zobowiązują się na trasach regularnych linii żeglugowych nie zawijać do żadnego portu na terytorium poza obszarem celnym Wspólnoty lub w jakimkolwiek wolnym obszarze celnym o kontroli typu I w porcie na obszarze celnym Wspólnoty oraz że nie zostanie przeprowadzony przeładunek towarów na morzu;

e) zobowiązują się zarejestrować nazwy statków przydzielonych do obsługi regularnych linii żeglugowych i zgłosić porty, do których będą one zawijać, zezwalającemu organowi celnemu.

3. Wniosek o wydanie pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej określa, w jakich państwach członkowskich będzie działać wymieniona linia. Organy celne państwa członkowskiego które otrzymały wniosek (zezwalające organy celne), informują o tym organy celne pozostałych państw członkowskich, których regularna linia żeglugowa będzie dotyczyć (organy celne opiniujące), poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x.

Nie naruszając przepisów ust. 4, w ciągu 45 dni od otrzymania takiej informacji organy celne opiniujące mogą odrzucić wniosek na podstawie niespełnienia warunku z ust. 2 lit. b) i przekazują informację o swojej odmowie poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x. Organ celny opiniujący podaje powody odmowy oraz przepisy prawne związane z popełnionymi naruszeniami. W takim przypadku zezwalający organ celny nie wydaje pozwolenia i informuje wnioskodawcę o odmowie, podając jej powody.

W przypadku braku odpowiedzi lub braku odmowy ze strony organów celnych opiniujących zezwalający organ celny, po zbadaniu, czy warunki wydania pozwolenia zostały spełnione, wydaje pozwolenie, które jest uznawane przez pozostałe państwa członkowskie, których regularna linia żeglugowa dotyczy. Elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x, wykorzystuje się w celu przechowywania pozwolenia oraz powiadamiania organów celnych opiniujących o wydaniu pozwolenia.

4. Jeżeli przedsiębiorstwo żeglugowe posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), wymagania określone w ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu i o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, uznaje się za spełnione.”;

3) dodaje się art. 313c–313f w brzmieniu:

„Artykuł 313c

1. Po otrzymaniu pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej zgodnie z art. 313b dane przedsiębiorstwo żeglugowe jest obowiązane z niego korzystać w odniesieniu do statków zarejestrowanych w tym celu.

2. Przedsiębiorstwo żeglugowe informuje zezwalający organ celny o wszelkich okolicznościach powstałych po wydaniu tego pozwolenia, które mogą mieć wpływ na jego utrzymanie lub zakres.

Jeśli pozwolenie zostało cofnięte przez zezwalający organ celny lub na wniosek przedsiębiorstwa żeglugowego, zezwalający organ celny powiadamia o tym cofnięciu organy celne opiniujące poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x.

3. Procedura przewidziana w art. 313b ust. 3 ma zastosowanie, jeżeli do pozwolenia ma być wprowadzona zmiana celem objęcia państw członkowskich, których nie dotyczyło pierwotne lub poprzednie pozwolenie. Przepisy art. 313b ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 313d

1. Przedsiębiorstwo żeglugowe, któremu udzielono pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej, przekazuje zezwalającemu organowi celnemu następujące informacje:

a) nazwy statków, które mają obsługiwać regularną linię żeglugową;

b) pierwszy port, z którego dany statek rozpoczyna operację w ramach regularnej linii żeglugowej;

c) porty, do których statki będą zawijać;

d) wszelkie zmiany w informacjach, o których mowa w lit. a), b) i c);

e) datę i czas, kiedy zmiany, o których mowa w lit. d), stają się skuteczne.

2. Zezwalający organ celny rejestruje w elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x, informacje przekazane zgodnie z ust. 1 w terminie jednego dnia roboczego od dnia ich otrzymania. Informacje te są dostępne dla organów celnych działających w portach znajdujących się na obszarze celnym Wspólnoty.

Rejestracja staje się skuteczna pierwszego dnia roboczego następującego po dniu rejestracji.

Artykuł 313e

Jeśli statek zarejestrowany do obsługi regularnej linii żeglugowej zostanie zmuszony okolicznościami wykraczającymi poza zakres jego kontroli do przeładunku towarów na morzu lub do czasowego wejścia do portu, który nie jest obsługiwany przez regularną linię żeglugową, włącznie z portami poza obszarem celnym Wspólnoty lub wolnym obszarem celnym o kontroli typu I w porcie na obszarze celnym Wspólnoty, przedsiębiorstwo żeglugowe bezzwłocznie zawiadamia organy celne kolejnych wspólnotowych portów zawinięcia na przewidzianej trasie statku. Towarów załadowanych lub wyładowanych w tych portach nie uznaje się za towary wspólnotowe.

Artykuł 313f

1. Organy celne mogą wymagać od przedsiębiorstwa żeglugowego przedstawienia dowodu, że przestrzega ono przepisów art. 313b–313e.

2. Jeżeli organy celne stwierdzą, że przepisy, o których mowa w ust. 1, są nieprzestrzegane przez przedsiębiorstwo żeglugowe, niezwłocznie informują o tym wszystkie organy celne, których linia żeglugowa dotyczy, poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x, tak aby organy te mogły podjąć niezbędne środki.”;

4) w art. 324c ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Załącznik 37d pkt 27 stosuje się odpowiednio.”;

5) w art. 324e ust. 4 lit. c) i d) otrzymują brzmienie:

„c) manifest przesyłany w drodze elektronicznej wymiany danych (manifest przesłany w formie wymiany danych) przedstawiany jest organom celnym portu wyjścia najpóźniej w dniu roboczym następującym po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia. Organy celne mogą zażądać przedstawienia wydruku manifestu przesłanego w formie wymiany danych, jeżeli nie mają dostępu do zatwierdzonego przed organy celne systemu informacyjnego zawierającego manifest przesłany w formie wymiany danych;

d) manifest przesłany w formie wymiany danych przedstawia się organom celnym w porcie przeznaczenia. Organy celne mogą zażądać przedstawienia wydruku manifestu przesłanego w formie wymiany danych, jeżeli nie mają dostępu do zatwierdzonego przed organy celne systemu informacyjnego zawierającego manifest przesłany w formie wymiany danych.”;

6) w załączniku 37a tytuł II pkt B „Dane umieszczone w zgłoszeniu tranzytowym” grupa danych „OPAKOWANIA” wprowadza się następujące zmiany:

a) treść atrybutu „Znaki i numery opakowań” otrzymuje brzmienie:

„Znaki i numery opakowań (pole 31)

Typ/Długość: an ..42

Ten atrybut stosuje się, jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera kody podane w załączniku 38 inne niż te używane w odniesieniu do towarów »Masowych« (VQ, VG, VL, VY, VR lub VO) lub »Niezapakowanych« (NE, NF, NG). Jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera jeden z wyżej wymienionych kodów, jego stosowanie jest fakultatywne.”;

b) treść atrybutu „Liczba sztuk” otrzymuje brzmienie:

„Liczba sztuk (pole 31)

Typ/Długość: n ..5

Ten atrybut stosuje się, jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera kody podane w załączniku 38 inne niż te używane w odniesieniu do towarów »Masowych« (VQ, VG, VL, VY, VR lub VO) lub »Niezapakowanych« (NE, NF, NG). Jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera jeden z wyżej wymienionych kodów, atrybutu nie stosuje się.”.

Artykuł 2

Pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej wydane przed datą rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 3 akapit drugi, uznaje się za pozwolenia wydane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 zmienionym niniejszym rozporządzeniem.

Zezwalający organ celny umieszcza te pozwolenia w elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, w ciągu jednego miesiąca od daty rozpoczęcia stosowania, o której mowa w art. 3 akapit drugi.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1 pkt 2 i 3 stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Artykuł 1 pkt 4 i 6 stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 marca 2010 r.