KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (¹), w szczególności jego art. 247,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 (²) ustanawia obecnie przepisy dotyczące pojedynczego pozwolenia związanego z udziałem administracji celnych w więcej niż jednym państwie członkowskim jedynie w przypadku procedur celnych mających skutki gospodarcze i końcowego przeznaczenia.

(2) Biorąc pod uwagę strategię lizbońską, która ma na celu sprawienie, by UE była najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie, istotne jest stworzenie nowoczesnego i uproszczonego otoczenia zapewniającego warunki dla funkcjonowania rzeczywistego rynku wewnętrznego, na którym nastąpi wzrost konkurencyjności handlu i uniknie się zakłóceń w konkurencji między przedsiębiorstwami w różnych państwach członkowskich. Pojedyncze pozwolenia na stosowanie procedur uproszczonych oraz zintegrowane pojedyncze pozwolenia pozwalają przedsiębiorcom scentralizować i zintegrować funkcje księgowe, logistyczne i dystrybucyjne oraz uzyskać w ten sposób oszczędności w kosztach administracyjnych i transakcyjnych, i stanowią rzeczywiste uproszczenie. Dlatego właściwe jest, aby rozszerzyć zakres przepisów dotyczących pojedynczych pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego oraz na procedurę w miejscu.

(3) Stosownie do tego właściwe jest połączenie istniejących definicji „pozwolenia pojedynczego” odnoszącego się do procedur celnych mających skutki gospodarcze i końcowego przeznaczenia z definicjami odnoszącymi się do zgłoszenia uproszczonego oraz do procedur w miejscu, z uwagi na fakt, iż procedury te można w praktyce łączyć.

(4) W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1875/2006 (³) zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określono minimalny zakres danych, jakie mają być zgłaszane w ramach procedury zgłoszenia uproszczonego lub wpisane do ewidencji w ramach procedury w miejscu. W przypadku pojedynczego pozwolenia minimalny zakres danych, jakie mają być zgłaszane w ramach procedury zgłoszenia uproszczonego, powinny stanowić maksymalny zakres danych, które można udostępniać urzędowi celnemu w innym państwie członkowskim.

(5) Ze względu na fakt, że świadectwa AEO, zwłaszcza przeznaczone do celów uproszczeń celnych, będą często połączone z pojedynczymi pozwoleniami, właściwe jest uzgodnienie w możliwie jak najszerszym zakresie zasad związanych z udzielaniem, zawieszaniem i cofaniem obu rodzajów pozwolenia, łącznie z przepisami dotyczącymi ewidencji, co umożliwi prawidłowy audyt procedury.

(6) Przewoźnicy, spedytorzy oraz agenci celni posiadający świadectwo AEO mają łatwiejszy dostęp do uproszczeń procedur celnych, w tym do stosowania zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu. Należy zatem przewidzieć, że pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego czy procedury w miejscu może zostać przyznane przedstawicielom pod warunkiem, że spełniają oni określone warunki i kryteria.

(7) W przypadku pojedynczego pozwolenia konieczne jest usprawnienie procedury składania wniosków i wydawania pozwoleń, poprzez skrócenie czasu przeznaczonego na wymianę informacji oraz poprzez opracowanie wspólnych zasad w celu uniknięcia opóźnień przy udzielaniu tego typu pozwoleń. Zasady te powinny umożliwiać organom celnym nadzorowanie i monitorowanie operacji dokonywanych na podstawie pojedynczego pozwolenia bez konieczności wprowadzania rozwiązań administracyjnych, które byłyby niewspółmierne do potrzeb ekonomicznych.

(8) Warunki i kryteria udzielania zarówno krajowego, jak i pojedynczego pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu powinny być jednakowe w celu zapewnienia harmonizacji w ramach jednolitego rynku.

(9) Konieczne jest ustalenie wspólnych zasad w zakresie zmiany, zawieszenia i cofnięcia pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego i procedury w miejscu, w celu zapewnienia wspólnej praktyki na całym obszarze celnym Wspólnoty.

(10) Aby osiągnąć cel w zakresie usprawnienia procedur składania wniosków i wydawania pozwoleń, konieczne jest wprowadzenie elektronicznego systemu łączności i baz danych na potrzeby pojedynczych pozwoleń, który ma być wykorzystywany przy wymianie informacji i łączności między organami celnymi oraz do informowania Komisji i przedsiębiorców. System ten powinien stanowić rozszerzenie systemu teleinformatycznego przewidzianego na potrzeby przyznawania świadectw AEO.

(11) Po okresie przejściowym stosowanie zgłoszenia uproszczonego czy procedury w miejscu powinno być dopuszczalne wyłącznie w przypadku przedsiębiorców składających zgłoszenia celne lub powiadomienia drogą elektroniczną, zgodnie z wymogami dotyczącymi prostego, elektronicznego środowiska.

(12) Należy wyjaśnić, że zgłoszenie celne, za zgodą organu celnego lub organów celnych uczestniczących w procesie udzielania pozwolenia, może być składane w urzędzie celnym innym niż urząd, w którym towary są lub zostaną przedstawione bądź udostępnione do kontroli.

(13) Jeżeli chodzi o formalności tranzytowe, należy – do dnia zastosowania rozporządzenia (WE) nr 1875/2006 – przyjąć deklarację skróconą na podstawie „Komunikatu informującego wyprzedzająco o dostarczeniu towaru”, jeżeli te formalności są wykonywane przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych.

(14) Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 837/2005 (⁴) ustanawiającym obowiązek składania zgłoszeń tranzytowych przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych od dnia 1 lipca 2005 r., wszystkie podmioty gospodarcze powinny składać swoje zgłoszenia tranzytowe, wykorzystując do tego celu skomputeryzowany celny system tranzytowy. Ponadto należy umożliwić podróżnym składanie pisemnych zgłoszeń tranzytowych organom celnym, które powinny zagwarantować, że wymiana danych dotyczących tranzytu między organami celnymi odbywa się przy wykorzystaniu technologii informatycznych oraz sieci komputerowych.

(15) Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej (⁵) została zmieniona zgodnie z wymogiem składania zgłoszeń tranzytowych w ramach zwykłej procedury z wykorzystaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych, wobec czego należy dostosować odpowiednie przepisy należące do prawodawstwa Wspólnotowego.

(16) W związku z powyższym przepisy wykonawcze dotyczące procedury tranzytu wspólnotowego, których podstawowym założeniem jest składanie pisemnych zgłoszeń tranzytowych, w tym przepisy dotyczące dokumentów powiązanych ze zgłoszeniami, powinny zostać dostosowane zgodnie z wymogiem składania zgłoszeń tranzytowych w ramach zwykłej procedury z wykorzystaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych.

(17) Z wyłączeniem podróżnych, korzystanie z pisemnych zgłoszeń i związanych z nimi dokumentów powinno być ograniczone do procedury awaryjnej umożliwiającej podmiotom dokonywanie operacji tranzytowych, w przypadku gdy skomputeryzowany celny system tranzytowy lub aplikacja upoważnionego nadawcy lub głównego zobowiązanego nie działają lub jeśli sieć łączności między wymienionymi wyżej podmiotami a organami celnymi nie funkcjonuje.

(18) Konieczne jest objęcie procedurami elektronicznego przetwarzania danych operacji TIR dokonywanych na obszarze celnym Wspólnoty w celu zagwarantowania skutecznej wymiany danych i jednolitego poziomu kontroli celnych przeprowadzanych w ramach wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytowej.

(19) Operacje TIR na obszarze celnym Wspólnoty powinny zostać włączone do środowiska elektronicznego ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1875/2006, które przewiduje przekazywanie drogą elektroniczną zgłoszeń poprzedzających przybycie i zgłoszeń poprzedzających wyprowadzenie.

(20) Wykorzystanie danych elektronicznych powinno wyeliminować konieczność zwracania odpowiedniego odcinka karnetu TIR nr 2 w obrębie obszaru celnego Wspólnoty w przypadku zastosowania systemu skomputeryzowanego, a w rezultacie powinno zmniejszyć liczbę niepotrzebnych postępowań poszukiwawczych. Powinno to również poprawić wydajność i bezpieczeństwo operacji TIR, ponieważ system skomputeryzowany usprawni nadzór nad nimi, co z kolei przyniesie wymierne korzyści zarówno władzom celnym, jak i przedsiębiorstwom.

(21) Należy ustanowić, iż posiadacz karnetu TIR przekazuje dane karnetu TIR urzędowi celnemu wyjścia lub urzędowi celnemu wprowadzenia w formie elektronicznej. Jednakże wszelkie skutki prawne wynikające z rozbieżności pomiędzy danymi karnetu TIR przekazanymi w formie elektronicznej a karnetem TIR powinny zgodnie z konwencją TIR opierać się na danych szczegółowych karnetu TIR. Formalności dotyczące podmiotów innych niż organy celne Wspólnoty powinny być nadal dopełniane na podstawie karnetu TIR, włącznie ze stosowaniem karnetu TIR jako dowodu istnienia międzynarodowej gwarancji.

(22) Zwolnienie z obowiązku przekazania danych karnetu TIR w formie elektronicznej powinno być dopuszczone jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy nie działa skomputeryzowany system tranzytowy organu celnego lub program stosowany przez posiadacza karnetu lub gdy nie działa połączenie sieciowe między tymi dwoma systemami.

(23) Dla celów przejrzystości w art. 453 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 należy dodać odesłanie do przepisu dopuszczającego określenie wspólnotowego statusu towarów w procedurze TIR.

(24) Szczegółowe postanowienia dotyczące danych, które należy wprowadzać do skomputeryzowanego systemu dla elektronicznego karnetu TIR, należy włączyć do zasad i kodów stosowanych dla elektronicznych zgłoszeń tranzytowych określonych w załącznikach 37a oraz 37c.

(25) Celem uproszczenia i przyspieszenia publikacji zmian w wykazie wyznaczonych przez państwa członkowskie biur koordynujących działania dotyczące naruszeń i nieprawidłowości związanych z karnetami ATA, ich publikacja powinna następować w oficjalnym portalu internetowym Unii Europejskiej.

(26) Regularny przegląd zawartego w załączniku 44c do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 wykazu towarów o podwyższonym stopniu ryzyka wystąpienia nadużyć podczas tranzytu, przeprowadzany na mocy art. 340a tego rozporządzenia na podstawie informacji uzyskanych z państw członkowskich, wykazał, że pewne towary ujęte w wykazie nie powodują już podwyższenia stopnia ryzyka wystąpienia nadużyć. Dlatego należy odpowiednio dostosować wykaz zawarty w załączniku 44c.

(27) Załącznik 67 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 zawiera wspólny formularz wniosku i pozwolenia na stosowanie gospodarczej procedury celnej i na końcowe przeznaczenie. Formularz ten ma być stosowany zarówno w przypadku udziału jednej, jak i kilku administracji celnych. Zakres stosowania załącznika 67 należy rozszerzyć na przypadki, w których złożony jest wniosek o pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, zarówno na poziomie krajowym, jak i wówczas, gdy wniosek obejmuje więcej niż jedną administrację celną.

(28) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(29) Ponieważ zmiany określone w decyzji nr 1/2008 Wspólnego Komitetu WE-EFTA ds. Wspólnego Tranzytu z dnia 16 czerwca 2008 r. zmieniającej Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r. oraz 1 lipca 2009 r., odpowiednie przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu należy stosować od tych samych dat.

(30) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 dodaje się pkt 13, 14 i 15 w brzmieniu:

„13. Pojedyncze pozwolenie oznacza:

pozwolenie związane z udziałem administracji celnych w więcej niż jednym państwie członkowskim w odniesieniu do jednej z następujących procedur:

- procedury zgłoszenia uproszczonego, zgodnie z art. 76 ust. 1 Kodeksu, lub

- procedury w miejscu, zgodnie z art. 76 ust. 1 Kodeksu, lub

- procedury celnej mającej skutki gospodarcze, zgodnie z art. 84 ust. 1 lit. b) Kodeksu, lub

- końcowego przeznaczenia, zgodnie z art. 21 ust. 1 Kodeksu.

14. Zintegrowane pozwolenie oznacza:

pozwolenie na korzystanie z więcej niż jednej z procedur, o których mowa w pkt 13; może mieć formę zintegrowanego pojedynczego pozwolenia w przypadku udziału więcej niż jednej administracji celnej.

15. Zezwalający organ celny oznacza:

organ celny, który udziela pozwolenia.”;

2) w art. 183 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Deklaracja skrócona dla towarów, które przed przedstawieniem ich organom celnym były przewożone w ramach procedury tranzytu, w ramach której formalności dokonuje się z wykorzystaniem elektronicznych technik przetwarzania danych, przyjmuje formę zgłoszenia tranzytowego przekazywanego urzędowi celnemu przeznaczenia za pomocą »Komunikatu informującego wyprzedzająco o dostarczeniu towaru«.

Deklaracja skrócona przybiera formę egzemplarza dokumentu tranzytowego lub tranzytowego dokumentu towarzyszącego, jeżeli ma zastosowanie art. 353 ust. 2.”;

3) w art. 199 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Bez uszczerbku dla ewentualnego stosowania przepisów karnych, złożenie w urzędzie celnym zgłoszenia podpisanego przez zgłaszającego lub jego przedstawiciela bądź też złożenie zgłoszenia tranzytowego przy wykorzystaniu technik elektronicznego przetwarzania danych czyni zgłaszającego lub jego przedstawiciela odpowiedzialnym, zgodnie z obowiązującymi przepisami, za:

- prawdziwość informacji podanych w zgłoszeniu,

- autentyczność załączonych dokumentów, oraz

- przestrzeganie wszelkich obowiązków odnoszących się do objęcia danych towarów procedurą.

2. Jeżeli zgłaszający, sporządzając zgłoszenia celne, w tym zgłoszenia tranzytowe sporządzane zgodnie z art. 353 ust. 2 lit. b), korzysta z systemów przetwarzania danych, to organy celne mogą zezwolić, aby odręczny podpis został zastąpiony inną techniką identyfikacji, która może być oparta na wykorzystaniu kodów. Tego rodzaju udogodnienie może zostać dopuszczone, o ile spełnione zostaną określone przez organy celne warunki techniczne i administracyjne.

Organy celne mogą również zezwolić, aby zgłoszenia sporządzane przy użyciu celnych systemów przetwarzania danych, w tym zgłoszenia tranzytowe sporządzane zgodnie z art. 353 ust. 2 lit. b), w miejsce ręcznego lub mechanicznego opatrywania pieczęcią urzędu celnego i podpisem upoważnionego urzędnika, były bezpośrednio poświadczane przez te systemy.”;

4) w art. 201 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Organy celne mogą zezwolić na złożenie zgłoszenia celnego w urzędzie celnym innym niż urząd, w którym towary są lub zostaną przedstawione bądź udostępnione do kontroli, w przypadku spełnienia jednego z następujących warunków:

a) urzędy celne, o których mowa w zdaniu wprowadzającym, znajdują się w tym samym państwie członkowskim;

b) towary mają być objęte procedurą celną przez posiadacza pojedynczego pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu.”;

5) w art. 202 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Zgłoszenie do procedury tranzytu wspólnotowego jest składane i towary są przedstawiane w urzędzie wyjścia w wyznaczonych przez organy celne dniach i godzinach urzędowania.

Urząd wyjścia może, na wniosek głównego zobowiązanego i na jego koszt, wyrazić zgodę na przedstawienie towarów w innym miejscu.”;

6) artykuł 203 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 203

1. Na zgłoszeniu umieszczana jest data jego przyjęcia.

2. Zgłoszenie do procedury tranzytu wspólnotowego jest przyjmowane i rejestrowane przez urząd wyjścia w wyznaczonych przez organy celne dniach i godzinach urzędowania.”;

7) w art. 205 ust. 3 tiret piąte i szóste otrzymują brzmienie:

„- stosowania przez osoby zainteresowane list towarowych w celu wypełnienia formalności tranzytu wspólnotowego, gdy mają zastosowanie art. 353 ust. 2 i art. 441, w odniesieniu do przesyłek składających się z różnego rodzaju towarów;

- drukowania zgłoszeń wywozowych, przywozowych i tranzytowych, gdy ma zastosowanie art. 353 ust. 2, oraz dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów, które nie są przewożone w ramach wspólnotowej procedury tranzytu wewnętrznego, za pomocą publicznych lub prywatnych systemów przetwarzania danych, w razie konieczności na czystym papierze, na warunkach określonych przez państwa członkowskie.”;

8) w art. 208 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeżeli procedura tranzytu wspólnotowego lub procedura tranzytu wspólnego poprzedzana jest inną procedurą celną bądź następuje po niej inna procedura celna, może zostać przedstawiony plik, zawierający liczbę egzemplarzy wymaganą dla spełnienia formalności dotyczących procedury tranzytowej, gdy ma zastosowanie art. 353 ust. 2, oraz procedury ją poprzedzającej lub po niej następującej.”;

9) w art. 215 ust. 1 akapity drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

„Dla wszystkich egzemplarzy stosuje się biały papier. Jednakże egzemplarze odnoszące się do tranzytu wspólnotowego, używane zgodnie z art. 353 ust. 2, pola 1 (pierwsza i trzecia część pola), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 27, 31, 32, 33 (pierwsza od lewej część pola), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55 i 56 mają tło zielone.

Formularze drukowane są w kolorze zielonym.”;

10) w art. 219 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wraz z towarami będącymi przedmiotem zgłoszenia tranzytowego przedkładany jest dokument przewozowy.

Urząd celny wyjścia może podjąć decyzję o zwolnieniu z obowiązku okazania tego dokumentu przy wypełnianiu formalności celnych, pod warunkiem że dokument pozostaje do jego dyspozycji.

Jednakże dokument przewozowy jest przedkładany w czasie transportu na każde żądanie organów celnych lub innego właściwego organu.”;

11) w art. 247 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. W celu wykonania procedury tranzytu wspólnotowego urząd wyjścia wprowadza odpowiednie dane do systemu informatycznego w zależności od wyników weryfikacji.”;

12) w art. 249, dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. W celu wykonania procedury tranzytu wspólnotowego, jeżeli wyniki weryfikacji na to pozwalają, urząd wyjścia zwalnia towary i rejestruje datę ich zwolnienia w systemie informatycznym.”;

13) w części I tytuł IX rozdział 1, przed art. 253 dodaje się nagłówek w brzmieniu:

„Sekcja 1

Uwagi ogólne”;

14) w art. 253 dodaje się ust. 4-8 w brzmieniu:

„4. Każda osoba może ubiegać się o udzielenie pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, do użytku własnego lub do działania w charakterze przedstawiciela, pod warunkiem że istnieje odpowiednia ewidencja i procedura umożliwiająca zezwalającemu organowi celnemu ustalenie tożsamości osób reprezentowanych i przeprowadzenie odpowiednich kontroli celnych.

Tego rodzaju wniosek może także dotyczyć zintegrowanego pozwolenia, bez uszczerbku dla art. 64 Kodeksu.

5. Stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu jest uzależnione od złożenia zabezpieczenia z tytułu należności celnych przywozowych oraz innych należności.

6. Posiadacz pozwolenia spełnia warunki i kryteria ustalone w niniejszym rozdziale oraz wywiązuje się ze zobowiązań wynikających z pozwolenia, bez uszczerbku dla obowiązków zgłaszającego oraz dla zasad obowiązujących w przypadku powstania długu celnego.

7. Posiadacz pozwolenia informuje zezwalający organ celny o wszelkich okolicznościach, które wystąpią po udzieleniu pozwolenia, a które mogą mieć wpływ na jego utrzymanie lub zakres.

8. Zezwalający organ celny dokonuje ponownej oceny pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, w przypadku:

a) poważnych zmian w stosownych przepisach wspólnotowych;

b) [1] uzasadnionych wskazań, że odpowiednie warunki nie są spełnione przez posiadacza pozwolenia.

W przypadku pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, wydanego dla wnioskodawcy prowadzącego działalność przez okres krótszy niż trzy lata, w pierwszym roku po wydaniu pozwolenia podlega on ścisłej kontroli.”;

15) w art. 253a dodaje się akapit w brzmieniu:

„Warunkiem pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu jest składanie zgłoszeń celnych oraz powiadomień drogą elektroniczną.”;

16) w części I tytuł IX rozdział 1 po art. 253a dodaje się sekcję 2 w brzmieniu:

„Sekcja 2

Udzielenie, zawieszenie, cofnięcie pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu

Artykuł 253b

1. Wnioski o pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu składa się, stosując wzór formularza wniosku zgodny z załącznikiem 67 lub w odpowiednim formacie elektronicznym.

2. Jeżeli zezwalający organ celny uzna, że wniosek nie zawiera wszystkich wymaganych danych, zwraca się w ciągu 30 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku do wnioskodawcy o dostarczenie określonych informacji, uzasadniając swoją prośbę.

3. Wniosek nie zostaje przyjęty, jeżeli:

a) jest niezgodny z przepisami ust. 1;

b) nie został złożony do właściwych organów celnych;

c) wnioskodawca został skazany za poważne przestępstwo karne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą;

d) w momencie składania wniosku w stosunku do wnioskodawcy prowadzone jest postępowanie upadłościowe.

4. Przed udzieleniem pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu organy celne dokonują audytu ewidencji wnioskodawcy, chyba że można wykorzystać wyniki poprzedniego audytu.

Artykuł 253c

1. Pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego udziela się w przypadku spełnienia warunków i kryteriów określonych w art. 14h z wyjątkiem ust. 1 lit. c), w art. 14i lit. d), e) i g) oraz w art. 14j.

Pozwolenia na stosowanie procedury w miejscu udziela się w przypadku spełnienia warunków i kryteriów określonych w art. 14h z wyjątkiem ust. 1 lit. c), w art. 14i oraz w art. 14j.

Przy udzielaniu pozwoleń, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, organy celne stosują art. 14a ust. 2 oraz wykorzystują formularz wniosku określony w załączniku 67.

2. Jeżeli wnioskodawca posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), uznaje się, że

warunki i kryteria określone w ust. 1 niniejszego artykułu są spełnione.

Artykuł 253d

1. Pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu zostaje zawieszone przez zezwalający organ celny, jeżeli:

a) stwierdzono niezgodności z warunkami lub kryteriami określonymi w art. 253c ust. 1;

b) organy celne mają wystarczający powód, aby przypuszczać, że posiadacz pozwolenia lub inna osoba określona w art. 14h ust. 1 lit. a), b) lub d) popełnił (lub popełniła) czyn skutkujący wszczęciem postępowania karnego i że czyn ten wiąże się z naruszeniem przepisów celnych.

Jednakże w przypadku, o którym mowa w lit. b) akapitu pierwszego, zezwalający organ celny może podjąć decyzję o niezawieszaniu pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, gdy uzna naruszenie za nieistotne w stosunku do liczby lub wielkości operacji celnych, do których się ono odnosi, oraz przy braku wątpliwości co do dobrej wiary posiadacza pozwolenia.

Przed podjęciem decyzji zezwalający organ celny informuje posiadacza pozwolenia o poczynionych ustaleniach. Posiadacz pozwolenia ma prawo do uregulowania sytuacji oraz/ lub do wyrażenia swojego stanowiska w ciągu trzydziestu dni kalendarzowych od daty otrzymania tej informacji.

2. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni kalendarzowych posiadacz pozwolenia nie ureguluje sytuacji, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), zezwalający organ celny powiadamia posiadacza pozwolenia o zawieszeniu pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu na okres trzydziestu dni kalendarzowych, aby umożliwić posiadaczowi pozwolenia podjęcie niezbędnych środków w celu uregulowania sytuacji.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), zezwalający organ celny zawiesza pozwolenie do czasu zakończenia postępowania sądowego. Organ ten powiadamia o tym fakcie posiadacza pozwolenia.

4. W przypadku gdy w ciągu trzydziestu dni kalendarzowych posiadacz pozwolenia nie był w stanie uregulować sytuacji, natomiast może przedstawić dowód, że spełni warunki, jeżeli okres zawieszenia zostanie przedłużony, zezwalający organ celny zawiesza pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu na kolejne 30 dni kalendarzowych.

5. Zawieszenie pozwolenia nie ma wpływu na procedurę celną, która się już rozpoczęła przed datą zawieszenia, ale nie została jeszcze zakończona.

Artykuł 253e

1. Jeżeli posiadacz pozwolenia podjął, zgodnie z wymogami zezwalającego organu celnego, środki konieczne do spełnienia warunków i kryteriów, które muszą być spełnione w przypadku pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, zezwalający organ celny cofa zawieszenie i informuje o tym posiadacza pozwolenia. Zawieszenie można cofnąć przez upływem terminu określonego w art. 253d ust. 2 lub 4.

2. Jeżeli posiadacz pozwolenia nie podejmuje koniecznych działań w okresie zawieszenia wskazanym w art. 253d ust. 2 lub 4, stosuje się art. 253 g.

Artykuł 253f

1. W przypadku gdy posiadacz pozwolenia czasowo nie jest w stanie spełnić któregokolwiek z warunków lub kryteriów określonych dla pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, może złożyć wniosek o zawieszenie pozwolenia. W takim przypadku posiadacz pozwolenia powiadamia zezwalający organ celny, podając termin, w jakim będzie w stanie ponownie spełnić dane warunki i kryteria. Powiadamia on również zezwalający organ celny o wszelkich planowanych środkach oraz o harmonogramie ich stosowania.

2. Jeżeli posiadacz pozwolenia nie ureguluje sytuacji w terminie podanym w swoim powiadomieniu, zezwalający organ celny może odpowiednio przedłużyć ten termin, pod warunkiem że posiadacz pozwolenia działał w dobrej wierze.

Artykuł 253g

Bez uszczerbku dla art. 9 Kodeksu i art. 4 niniejszego rozporządzenia, zezwalający organ celny cofa pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu w następujących przypadkach:

a) gdy posiadacz pozwolenia nie ureguluje sytuacji, o której mowa w art. 253d ust. 2 oraz 253f ust. 1;

b) gdy posiadacz pozwolenia lub osoby, o których mowa w art. 14h ust. 1 lit. a), b) lub d), dopuściły się poważnych lub powtarzających się naruszeń przepisów celnych i nie ma (lub nie mają) już prawa do odwołania;

c) na wniosek posiadacza pozwolenia.

Jednakże w przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), zezwalający organ celny może podjąć decyzję, że nie cofnie pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, jeżeli uzna naruszenia za nieistotne w stosunku do liczby lub wielkości operacji celnych, do których się ono odnosi, oraz przy braku wątpliwości co do dobrej wiary posiadacza pozwolenia.”;

17) w części I, tytuł IX, dodaje się rozdział 1 A w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 1 A

Pojedyncze pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu

Sekcja 1

Procedura składania wniosków

Artykuł 253h

1. Wniosek o pojedyncze pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu składa się do jednego z organów celnych, o których mowa w art. 14d ust. 1 i 2.

Jednakże w przypadku gdy wniosek o pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu składany jest w ramach lub w następstwie wniosku o pojedyncze pozwolenie na końcowe przeznaczenie bądź o procedurę celną mającą skutki gospodarcze, stosuje się art. 292 ust. 5 i 6 lub art. 500 i 501.

2. Jeżeli część istotnej ewidencji lub dokumentacji jest przechowywana w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym składany jest wniosek, wnioskodawca wypełnia odpowiednio pola 5a, 5b i 7 formularza wniosku, którego wzór podany jest w załączniku 67.

3. Wnioskodawca zapewnia łatwo dostępny punkt kontaktowy lub wyznacza osobę do kontaktów w administracji wnioskodawcy w państwie członkowskim, w którym składany jest wniosek, aby udostępnić organom celnym wszystkie informacje niezbędne dla udowodnienia zgodności z wymogami związanymi z udzieleniem pojedynczego pozwolenia.

4. Wnioskodawcy przedkładają w miarę możliwości niezbędne dane organom celnym drogą elektroniczną.

5. Do czasu wprowadzenia elektronicznego systemu wymiany danych między zaangażowanymi państwami członkowskimi, który jest niezbędny dla celów odpowiedniej procedury celnej, zezwalające organy celne mogą odrzucić wnioski złożone na mocy ust. 1, jeżeli pojedyncze pozwolenie spowodowałoby nieproporcjonalne koszty administracyjne.

Artykuł 253i

1. Państwa członkowskie podają do wiadomości Komisji wykaz organów celnych określonych w art. 253h ust. 1, do których muszą być składane wnioski, oraz informują o wszelkich zmianach w tym zakresie. Komisja udostępnia tego rodzaju informacje w internecie. Organy te działają jako zezwalające organy celne w zakresie pojedynczych pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu.

2. Państwa członkowskie wyznaczają centralne biura ds. wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi i Komisją, oraz informują Komisję o tych biurach.

Sekcja 2

Procedura wydawania

Artykuł 253j

1. W przypadku gdy przedmiotem wniosku jest pojedyncze pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, zezwalający organ celny udostępnia innym zainteresowanym organom celnym następujące informacje:

a) wniosek;

b) projekt pozwolenia;

c) wszelkie informacje konieczne dla udzielenia pozwolenia.

Informacje te są udostępniane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, o którym mowawart. 253 m, z chwilą, gdy jest on dostępny.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), są udostępniane przez zezwalający organ celny w następujących terminach:

a) 30 dni kalendarzowych, jeżeli wnioskodawcy uprzednio przyznano możliwość korzystania ze zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, lub świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c);

b) 90 dni kalendarzowych w pozostałych przypadkach.

W przypadku gdy zezwalający organ celny nie jest w stanie dotrzymać tych terminów, może przedłużyć je o 30 dni kalendarzowych. W takich przypadkach, przed upływem ustalonych terminów, zezwalający organ celny informuje wnioskodawcę o przyczynach przedłużenia.

Termin biegnie od daty otrzymania przez zezwalający organ celny wszelkich wymaganych informacji, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c). Zezwalający organ celny informuje wnioskodawcę o przyjęciu wniosku oraz podaje datę, od której zaczyna się bieg terminu.

3. Do dnia 31 grudnia 2009 r. maksymalne okresy wynoszące 30 lub 90 dni kalendarzowych przewidziane w ust. 2 akapit pierwszy wynoszą odpowiednio 90 lub 210 dni kalendarzowych.

Artykuł 253k

1. Zezwalający organ celny państwa członkowskiego, w którym wniosek został złożony, oraz organy celne innych państw członkowskich mające związek z pojedynczym pozwoleniem, którego dotyczy wniosek, współpracują przy ustalaniu wymogów operacyjnych i dotyczących sprawozdawczości, w tym planu kontroli dotyczącego nadzoru procedury celnej realizowanej w ramach pojedynczego pozwolenia. Jednakże dane wymieniane w celach procedur celnych pomiędzy zainteresowanymi organami celnymi nie wykraczają poza zakres ustanowiony w załączniku 30 A.

2. Organy celne innych państw członkowskich, których dotyczy pojedyncze pozwolenie będące przedmiotem wniosku, powiadamiają zezwalający organ celny o ewentualnych zastrzeżeniach w ciągu trzydziestu dni kalendarzowych od dnia otrzymania projektu pozwolenia. Jeżeli powiadomienie to wymaga dodatkowego czasu, zezwalający organ celny jest o tym informowany możliwie jak najszybciej, a w każdym przypadku w granicach tego terminu. Dodatkowy termin może zostać przedłużony o nie więcej niż 30 dni kalendarzowych. W przypadku przedłużenia terminu zezwalający organ celny powiadamia wnioskodawcę o przedłużeniu terminu.

W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń oraz w razie nieosiągnięcia porozumienia między organami celnymi w ciągu tego okresu wniosek zostaje odrzucony w zakresie, w jakim zgłoszono zastrzeżenia.

Jeżeli organ celny uczestniczący w konsultacjach nie odpowiada w terminie określonym w akapicie pierwszym, zezwalający organ celny może założyć, że brak jest zastrzeżeń w odniesieniu do wydania tego rodzaju pozwolenia, na odpowiedzialność organu celnego uczestniczącego w konsultacjach.

3. Przed częściowym lub całkowitym odrzuceniem wniosku zezwalający organ celny informuje wnioskodawcę o przyczynach będących podstawą takiej decyzji, a wnioskodawca ma możliwość wyrażenia swojego stanowiska w ciągu 30 dni kalendarzowych od dnia przekazania tej informacji.

Artykuł 253l

1. W przypadku gdy o pojedyncze pozwolenie ubiega się wnioskodawca posiadający świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), pozwolenie zostaje udzielone po przeprowadzeniu koniecznej wymiany informacji między:

a) wnioskodawcą i zezwalającym organem celnym;

b) zezwalającym organem i innymi organami celnymi, których dotyczy pojedyncze pozwolenie będące przedmiotem wniosku.

W przypadkach, w których wnioskodawca nie posiada świadectwa AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), pozwolenie zostaje udzielone wówczas, gdy zezwalający organ celny jest przekonany, że wnioskodawca będzie w stanie spełnić związane z pozwoleniem warunki i kryteria, określone lub przywołane w art. 253, 253a i 253c, oraz wówczas, gdy doszło do niezbędnej wymiany informacji, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

2. Po otrzymaniu zgody lub nieotrzymaniu uzasadnionych zastrzeżeń od innych zainteresowanych organów celnych zezwalający organ celny wydaje pozwolenie zgodnie z formularzem wniosku ustalonym w załączniku 67, w ciągu 30 dni kalendarzowych po upływie okresów ustanowionych w art. 253k ust. 2 lub 3.

Zezwalający organ celny udostępnia pozwolenie organom celnym w uczestniczących państwach członkowskich, wykorzystując w tym celu system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 253 m, z chwilą, gdy jest on dostępny.

3. Pojedyncze pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu są uznawane we wszystkich państwach członkowskich wyszczególnionych w polu 10 lub w polu 11 pozwolenia, lub – w stosownych przypadkach – w obu tych polach.

Sekcja 3

Wymiana informacji

Artykuł 253m

1. System teleinformatyczny określony w drodze porozumienia przez Komisję i organy celne służy po jego udostępnieniu do wymiany informacji i do komunikacji między organami celnymi oraz do informowania Komisji i przedsiębiorców. Informacje podawane przedsiębiorcom są ograniczone do danych jawnych określonych w tytule II punkt 16 wyjaśnień dotyczących formularza wniosku o stosowanie procedury uproszczonej ustalonego w załączniku 67.

2. Wykorzystując system, o którym mowa w ust. 1, Komisja i organy celne dokonują wymiany następujących informacji, przechowują je oraz mają do nich dostęp:

a) dane dotyczące wniosków;

b) informacje wymagane w procesie wydawania pozwoleń;

c) pojedyncze pozwolenia wydawane w odniesieniu do procedur, o których mowa w art. 1 ust. 13 i 14, oraz – w stosownych przypadkach – w odniesieniu do ich zmiany, zawieszenia i cofnięcia;

d) wyniki ponownej oceny zgodnie z art. 253 ust. 8.

3. Komisja i państwa członkowskie mogą podawać do publicznej wiadomości za pośrednictwem internetu wykaz pojedynczych pozwoleń, jak również dane jawne określone w tytule II punkt 16 wyjaśnień dotyczących formularza wniosku o stosowanie procedury uproszczonej ustalonego w załączniku 67, po uzyskaniu uprzedniej zgody posiadacza pozwolenia. Wykaz jest aktualizowany.”;

18) w art. 260 ust. 1 wyraz „zgłaszający” zastępuje się wyrazem „wnioskodawca”;

19) artykuł 261 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 261

1. Pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego zostaje udzielone w przypadku, gdy wnioskodawca spełnia warunki i kryteria, o których mowa w art. 253, 253a i 253c.

2. W przypadku gdy wnioskodawca posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), zezwalający organ celny udziela pozwolenia po ustaleniu sposobu wymiany niezbędnych informacji między wnioskodawcą i zezwalającym organem celnym. Wszystkie warunki i kryteria, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje się za spełnione.”;

20) artykuł 264 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 264

1. Pozwolenie na stosowanie procedury w miejscu zostaje udzielone w przypadku, gdy wnioskodawca spełnia warunki i kryteria, o których mowa w art. 253, 253a i 253c.

2. W przypadku gdy wnioskodawca posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), zezwalający organ celny udziela pozwolenia po ustaleniu sposobu wymiany niezbędnych informacji między wnioskodawcą i zezwalającym organem celnym. Wszystkie warunki i kryteria, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje się za spełnione.”;

21) skreśla się art. 265;

22) w art. 269 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Pozwolenia na stosowanie procedury zgłoszenia uproszczonego udziela się wnioskodawcy zgodnie z warunkami i kryteriami oraz w sposób określony w art. 253, 253a, 253c i 270.”;

23) w art. 270 wprowadza się następujące zmiany:

a) skreśla się akapity 2, 3 i 4;

b) ustęp 5 otrzymuje brzmienie:

„5. W przypadku gdy wnioskodawca posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. a) lub c), zezwalający organ celny udziela pozwolenia po ustaleniu sposobu wymiany niezbędnych informacji między wnioskodawcą i zezwalającym organem celnym. Wszystkie warunki i kryteria, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje się za spełnione.”;

24) w art. 282 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Pozwolenia na stosowanie procedury zgłoszenia uproszczonego udziela się wnioskodawcy w przypadku, gdy spełnione zostały warunki i kryteria, o których mowa w art. 261 i 262, stosowanych z uwzględnieniem niezbędnych zmian.”;

25) skreśla się art. 288;

26) w art. 291 ust. 2 skreśla się lit. a);

27) w art. 340b dodaje się punkty w brzmieniu:

„6) »tranzytowy dokument towarzyszący«: oznacza dokument drukowany z systemu komputerowego, który jest oparty na danych ze zgłoszenia tranzytowego i ma towarzyszyć towarom;

7) »procedura awaryjna«: oznacza procedurę opartą na stosowaniu dokumentów w formie papierowej w celu umożliwienia składania i kontroli zgłoszenia tranzytowego oraz nadzoru nad operacją tranzytową, w przypadku gdy zwykła procedura drogą elektroniczną nie może zostać zastosowana.”;

28) w art. 340c ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Procedurą wspólnotowego tranzytu wewnętrznego obejmuje się towary wspólnotowe, które są wysyłane:

a) z części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie obowiązują przepisy dyrektywy 2006/112/WE, do innej części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie wymienione przepisy nie obowiązują; lub

b) z części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie przepisy dyrektywy 2006/112/WE nie obowiązują, do innej części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie wymienione przepisy obowiązują; lub

c) z części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie przepisy dyrektywy 2006/112/WE nie obowiązują, do innej części obszaru celnego Wspólnoty, gdzie wymienione przepisy również nie obowiązują.”;

29) w art. 342 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Jeżeli gwarancja składana jest przez gwaranta w urzędzie składania gwarancji:

a) głównemu zobowiązanemu przydziela się »numer referencyjny gwarancji« na korzystanie z gwarancji i w celu identyfikacji każdego zobowiązania gwaranta;

b) głównemu zobowiązanemu przydziela się kod dostępu przypisany do »numeru referencyjnego gwarancji«, o którym jest on informowany.”;

30) artykuł 343 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 343

Wszystkie państwa członkowskie wprowadzają do systemu informatycznego wykaz urzędów celnych właściwych dla realizacji operacji tranzytu wspólnotowego, ze wskazaniem ich odpowiednich numerów identyfikacyjnych i zakresu obowiązków, a także dni i godzin urzędowania. Każda zmiana jest również umieszczona w systemie informatycznym.

Komisja przekazuje te informacje pozostałym państwom członkowskim za pomocą systemu informatycznego.”;

31) dodaje się art. 343a w brzmieniu:

„Artykuł 343a

W stosownych przypadkach każde państwo członkowskie informuje Komisję o utworzeniu centralnych urzędów oraz o przyznanych im kompetencjach w zakresie zarządzania i kontroli procedury tranzytu wspólnotowego, a również w zakresie odbioru i przekazywania dokumentów, wskazując rodzaj tych dokumentów.

Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.”;

32) w części II tytuł II rozdział 4 sekcja 1 dodaje się art. 344a w brzmieniu:

„Artykuł 344a

1. Formalności w ramach procedury tranzytu wspólnotowego są dokonywane przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. Komunikaty między urzędami w ramach wspólnotowej procedury tranzytu są zgodne ze strukturą i zasadami określonymi wspólnie przez organy celne.”;

33) w art. 345 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Jeśli gwarancja pojedyncza składana jest przez gwaranta, główny zobowiązany nie może zmienić kodu dostępu przypisanego do »numeru referencyjnego gwarancji z wyjątkiem sytuacji, gdy mają zastosowanie przepisy załącznika 47a pkt 3.”;

34) w art. 346 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Gwarancja pojedyncza składana przez gwaranta jest zgodna ze wzorem formularzem przedstawionym w załączniku 49.

Dokument gwarancyjny jest przechowywany w urzędzie składania gwarancji.”;

35) artykuł 347 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 347

1. W przypadku określonym w art. 345 ust. 3 gwarancja pojedyncza jest zgodna z formularzem przedstawionym w załączniku 50.

Artykuł 346 ust. 2 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

2. Zgodnie z zasadami przyjętymi przez organy celne gwarant dostarcza do urzędu składania gwarancji wszelkie wymagane informacje dotyczące karnetów gwarancji pojedynczej, które wystawił.

Ostateczny termin ich wykorzystania nie może być późniejszy niż jeden rok, licząc od dnia ich wystawienia.

3. Gwarant informuje głównego zobowiązanego o »numerze referencyjnym gwarancji« dla każdego karnetu gwarancji pojedynczej, który jest mu przydzielony. Przypisany kod dostępu nie może być przez głównego zobowiązanego zmieniony.

4. Do celów stosowania art. 353 ust. 2 lit. b) gwarant wystawia głównemu zobowiązanemu karnety gwarancji pojedynczej na formularzu zgodnym z formularzem przedstawionym w załączniku 54, a numer identyfikacyjny wskazany jest w tytule.

5. Gwarant może wystawiać karnety gwarancji pojedynczej, które są nieważne dla operacji wspólnotowego tranzytu dotyczących towarów znajdujących się na liście znajdującej się w załączniku 44c. W tym celu gwarant umieszcza ukośnie na karnecie lub karnetach gwarancji pojedynczej następujący wpis:

- Ograniczona ważność - 99200.

6. Główny zobowiązany przekazuje do urzędu wyjścia karnety gwarancji pojedynczej w ilości odpowiadającej wielokrotności 7 000 EUR wymaganej dla pokrycia całkowitej kwoty określonej w art. 345 ust. 1. Do celów stosowania art. 353 ust. 2 lit. b) karnety w formie papierowej są przekazywane do urzędu wyjścia i zatrzymane przez ten urząd, który powiadamia o numerze identyfikacyjnym każdego karnetu urząd składania gwarancji wskazany na karnecie.”;

36) w art. 348 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Informacja o cofnięciu lub unieważnieniu oraz dniu, kiedy stają się skuteczne, jest niezwłocznie wprowadzana do systemu informatycznego przez organy celne państwa członkowskiego urzędu składania gwarancji.”;

37) skreśla się art. 350;

38) artykuł 351 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 351

W przypadku przesyłek zawierających jednocześnie towary, które mają zostać objęte procedurą zewnętrznego tranzytu wspólnotowego, i towary, które mają zostać objęte procedurą wewnętrznego tranzytu wspólnotowego, zgłoszenie tranzytowe oznaczone symbolem »T« uzupełnia się w odniesieniu do każdej pozycji towarowej atrybutem »T1«, »T2« lub »T2F«.”;

39) skreśla się art. 352;

40) artykuł 353 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 353

1. Zgłoszenia tranzytowe są zgodne ze strukturą oraz szczegółowymi wytycznymi zawartymi w załączniku 37a.

2. Organy celne w następujących przypadkach przyjmują pisemne zgłoszenie tranzytowe zgodnie z procedurą określoną w drodze porozumienia między organami celnymi, na formularzu zgodnym ze wzorem określonym w załączniku 31:

a) jeżeli towary są przewożone przez podróżnych, którzy nie mają bezpośredniego dostępu do systemu informatycznego organów celnych na zasadach określonych w art. 353a;

b) jeżeli jest stosowana procedura awaryjna na warunkach i zasadach określonych w załączniku 37d.

3. Złożenie pisemnego zgłoszenia tranzytowego zgodnie z ust. 2 lit. b) wymaga zgody właściwych organów w przypadku, gdy aplikacja głównego zobowiązanego i/lub sieć nie działa/nie działają.

4. Zgłoszenie tranzytowe może być uzupełnione formularzem lub formularzami uzupełniającymi zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku 33. Formularze stanowią integralną część zgłoszenia.

5. Listy towarowe opracowane zgodnie z załącznikiem 44a i według wzoru znajdującego się w załączniku 45 mogą być wykorzystywane, w miejsce formularzy uzupełniających, jako część opisowa zgłoszenia tranzytowego sporządzonego ręcznie i stanowią one jego integralną część.”;

41) w części II tytuł II rozdział 4 sekcja 2 podsekcja 2 dodaje się art. 353a w brzmieniu:

„Artykuł 353a

1. Do celów stosowania art. 353 ust. 2 lit. a) podróżny sporządza zgłoszenie tranzytowe zgodnie z art. 208 i załącznikiem 37.

2. Organy celne dokładają starań, aby dane tranzytowe mogły być przekazywane między tymi organami za pośrednictwem technologii informatycznych i sieci komputerowych.”;

42) w art. 356 skreśla się ust. 3;

43) w art. 357 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Bez uszczerbku dla ust. 4 towary, które mają zostać objęte procedurą tranzytu wspólnotowego, nie mogą być zwolnione, o ile nie zostały nałożone zamknięcia celne. Urząd wyjścia podejmuje środki identyfikacyjne, jakie uzna za konieczne, i umieszcza odpowiednie informacje w zgłoszeniu tranzytowym.”;

b) ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Urząd wyjścia może odstąpić od nałożenia zamknięć, jeżeli tożsamość towarów może być stwierdzona przez ich opis w zgłoszeniu tranzytowym lub w załączonych dokumentach, z uwzględnieniem ewentualnych innych środków służących zapewnieniu tożsamości.

Opis towarów można uznać za umożliwiający ustalenie tożsamości towarów, jeżeli jest wystarczająco szczegółowy, aby można było łatwo zidentyfikować ilość i rodzaj towarów.”;

44) artykuły 358 i 359 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 358

1. Zwalniając towary, urząd wyjścia powiadamia deklarowany urząd przeznaczenia o procedurze tranzytu wspólnotowego, stosując »Komunikat informujący wyprzedzająco o dostarczeniu towaru«, oraz każdy deklarowany urząd tranzytowy, stosując »Komunikat informujący wyprzedzająco o przewozie towaru przez granicę«. Komunikaty te są oparte na danych zgłoszenia tranzytowego, w razie konieczności sprostowanych.

2. Po zwolnieniu towarów towarom objętym procedurą tranzytu wspólnotowego towarzyszy tranzytowy dokument towarzyszący. Jego wzór i odnośne uwagi wyjaśniające znajdują się w załączniku 45a. Powyższy dokument jest udostępniany podmiotowi w następujący sposób:

a) jest przekazywany głównemu zobowiązanemu przez urząd wyjścia lub, za zgodą organów celnych, wydrukowany z systemu informatycznego głównego zobowiązanego;

b) jest drukowany przez system informatyczny upoważnionego nadawcy, po otrzymaniu komunikatu o zwolnieniu towarów, przesłanego przez urząd wyjścia.

3. W odpowiednim przypadku towarzyszący dokument tranzytowy jest uzupełniany o listę elementów odpowiadających wzorowi i uwagom w załączniku 45b. Wykaz ten stanowi integralną część tranzytowego dokumentu towarzyszącego.

Artykuł 359

1. Towary i tranzytowy dokument towarzyszący przedstawia się w każdym urzędzie tranzytowym.

2. Urząd tranzytowy rejestruje fakt przekroczenia granicy, o którym został uprzedzony przesłanym przez urząd wyjścia »Komunikatem informującym wyprzedzająco o przewozie towaru przez granicę«. Urząd wyjścia zostaje poinformowany o przekroczeniu granicy za pomocą »Komunikatu o przekroczeniu granicy«.

3. Urzędy tranzytowe dokonują kontroli towarów, jeżeli uznają to za stosowne. Ewentualna kontrola towarów jest przeprowadzana w szczególności na podstawie »Komunikatu informującego wyprzedzająco o przewozie towaru przez granicę«.

4. Jeżeli przewozu dokonuje się poprzez inny urząd tranzytowy aniżeli urząd zadeklarowany w tranzytowym dokumencie towarzyszącym, urząd tranzytowy, przez który odbywa się przewóz, występuje do urzędu wyjścia o przekazanie »Komunikatu informującego wyprzedzająco o przewozie towaru przez granicę« i powiadamia o przewozie urząd wyjścia, wysyłając »Komunikat o przekroczeniu granicy«.”;

45) w art. 360 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

„Przewoźnik jest zobowiązany dokonać wymaganych wpisów w tranzytowym dokumencie towarzyszącym i przedstawić go wraz z przesyłką organom celnym państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się środek transportu.”;

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeżeli organy celne stwierdzą, że procedura tranzytu wspólnotowego może być kontynuowana w sposób normalny, podejmą wszelkie kroki, jakie mogą być niezbędne, i naniosą adnotacje na tranzytowym dokumencie towarzyszącym.

Właściwe informacje są wprowadzane do systemu komputerowego przez organy celne urzędu tranzytowego lub urzędu przeznaczenia, w zależności od przypadku.”;

46) artykuły 361, 362 i 363 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 361

1. Towary oraz wymagane dokumenty przedstawia się w urzędzie przeznaczenia w dniach i godzinach urzędowania. Jednakże urząd przeznaczenia może, na wniosek i koszt zainteresowanej strony, zezwolić na przedstawienie dokumentów i towarów poza ustalonymi dniami i godzinami urzędowania. Podobnie urząd przeznaczenia może, na wniosek i koszt zainteresowanej strony, zezwolić na przedstawienie towarów oraz wymaganych dokumentów w innym miejscu.

2. Jeżeli towary są zgłaszane w urzędzie przeznaczenia po upływie terminu wyznaczonego przez urząd wyjścia, a przekroczenie tego terminu spowodowane zostało okolicznościami, które zostały odpowiednio uzasadnione przez przewoźnika i zaakceptowane przez urząd przeznaczenia, a są niezależne od przewoźnika lub głównego zobowiązanego, uznaje się, że ten ostatni dotrzymał wyznaczonego terminu.

3. Urząd przeznaczenia zachowuje tranzytowy dokument towarzyszący, a kontrolę towarów przeprowadza się w szczególności w oparciu o »Komunikat informujący wyprzedzająco o dostarczeniu towaru« otrzymany z urzędu wyjścia.

4. Na wniosek głównego zobowiązanego i dla potwierdzenia, że procedura została zakończona, zgodnie z art. 366 ust. 1, urząd przeznaczenia poświadcza kopię tranzytowego dokumentu towarzyszącego, umieszczając następującą adnotację:

- Alternatywny dowód – 99202.

5. Operacja tranzytowa może zakończyć się w innym urzędzie celnym niż wpisany w zgłoszeniu tranzytowym. Urząd ten staje się wówczas urzędem przeznaczenia.

Jeżeli nowy urząd przeznaczenia należy do innego państwa członkowskiego niż to, do którego należy pierwotnie wyznaczony urząd, nowy urząd przeznaczenia zwraca się do urzędu wyjścia o przekazanie »Komunikatu informującego wyprzedzająco o dostarczeniu towaru«.

Artykuł 362

1. Na wniosek osoby, która przedstawia towary i wymagane dokumenty, urząd przeznaczenia wystawia poświadczenie odbioru.

2. Formularz poświadczenia odbioru jest zgodny z formularzem określonym w załączniku 47.

3. Poświadczenie odbioru jest uprzednio wypełniane przez zainteresowanego. Może ono zawierać, obok części zastrzeżonej dla urzędu przeznaczenia, jeszcze inne dane dotyczące towarów. Poświadczenie odbioru nie może być uznane za dowód zakończenia procedury w rozumieniu postanowień art. 366 ust. 1.

Artykuł 363

1. Urząd przeznaczenia informuje urząd wyjścia o przybyciu towarów tego samego dnia, w którym są one przedstawione w urzędzie przeznaczenia, za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towaru«.

2. Jeśli operacja tranzytowa zostaje zakończona w innym urzędzie niż zadeklarowany pierwotnie w zgłoszeniu tranzytowym, nowy urząd przeznaczenia informuje urząd wyjścia o przybyciu towarów za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towaru«.

Urząd wyjścia informuje o przybyciu towarów pierwotnie deklarowany urząd przeznaczenia poprzez komunikat »Przekazane zawiadomienie o przybyciu towaru«.

3. »Zawiadomienie o przybyciu towaru«, określone w ust. 1 i 2, nie może stanowić dowodu zakończenia procedury w rozumieniu art. 366 ust. 1.

4. Z wyjątkiem uzasadnionych przypadków, urząd przeznaczenia przekazuje komunikat »Wyniki kontroli« do urzędu wyjścia najpóźniej trzeciego dnia po dniu, w którym towary zostały przedstawione w urzędzie przeznaczenia. Jeżeli jednak stosuje się art. 408, urząd przeznaczenia wysyła komunikat »Wyniki kontroli« do urzędu wyjścia najpóźniej szóstego dnia następującego po dniu przedstawienia towarów.”;

47) skreśla się art. 364;

48) w części II tytuł II rozdział 4 sekcja 2 nagłówek podsekcji 6 otrzymuje brzmienie:

„Postępowanie poszukiwawcze”;

49) artykuł 365 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 365

1. Jeżeli organy celne państwa członkowskiego wyjścia nie otrzymały »Zawiadomienia o przybyciu towaru« w terminie, w którym towary muszą być przedstawione w urzędzie przeznaczenia, lub jeżeli nie otrzymały komunikatu »Wyniki kontroli« w terminie sześciu dni od odebrania »Zawiadomienia o przybyciu towaru«, rozważają możliwość wszczęcia postępowania poszukiwawczego w celu zgromadzenia informacji koniecznych do zamknięcia procedury, lub w razie ich braku w celu:

- ustalenia, czy powstał dług celny,

- identyfikacji dłużnika, oraz

- określenia organów celnych właściwych w zakresie zaksięgowania długu celnego.

2. Postępowanie poszukiwawcze zostaje wszczęte najpóźniej w terminie siedmiu dni po upływie jednego z terminów określonych w ust. 1, z wyjątkiem przypadków szczególnych, określonych w drodze porozumienia przez państwa członkowskie. W przypadku gdy organy celne zostaną wcześniej powiadomione lub podejrzewają, że procedura nie została zakończona, niezwłocznie wszczynają postępowanie poszukiwawcze.

3. Jeżeli organy celne państwa członkowskiego wyjścia otrzymały wyłącznie »Zawiadomienie o przybyciu towaru«, wszczynają postępowanie poszukiwawcze, wzywając urząd przeznaczenia, który wysłał »Zawiadomienie o przybyciu towaru«, do przesłania komunikatu »Wyniki kontroli«.

4. Jeżeli organy celne państwa członkowskiego wyjścia nie otrzymały »Zawiadomienia o przybyciu towaru«, wszczynają postępowanie poszukiwawcze, wysyłając zapytanie do głównego zobowiązanego w celu uzyskania informacji koniecznych do zamknięcia procedury lub wysyłając zapytanie do urzędu przeznaczenia, o ile informacje niezbędne do prowadzenia postępowania poszukiwawczego dostępne są w urzędzie przeznaczenia.

Od głównego zobowiązanego żąda się podania informacji koniecznych do zamknięcia procedury najpóźniej dwadzieścia osiem dni po wszczęciu postępowania poszukiwawczego w urzędzie przeznaczenia, jeżeli procedura tranzytowa nie może zostać zamknięta.

5. Urząd przeznaczenia i główny zobowiązany odpowiadają na wniosek, o którym mowa w ust. 4, w terminie dwudziestu ośmiu dni. Jeżeli główny zobowiązany przedstawi w tym okresie dostateczne informacje, organy celne państwa wyjścia uwzględniają te informacje lub zamykają procedurę, o ile dostarczone informacje na to pozwalają.

6. Jeżeli informacje przekazane przez głównego zobowiązanego nie są wystarczające do zamknięcia procedury ale są uznane przez organy celne państwa członkowskiego wyjścia za wystarczające do kontynuowania postępowania poszukiwawczego, wysyłają one niezwłocznie zapytanie do właściwego urzędu celnego.

7. Jeżeli w wyniku postępowania poszukiwawczego zostanie ustalone, że procedura tranzytowa została prawidłowo zakończona, organy celne państwa członkowskiego wyjścia zamykają procedurę i niezwłocznie powiadamiają o tym głównego zobowiązanego oraz, w zależności od przypadku, organy celne, które mogły wszcząć procedurę odzyskania należności celnych zgodnie z art. 217-232 Kodeksu.”;

50) dodaje się art. 365a w brzmieniu:

„Artykuł 365a

1. Jeśli po wszczęciu postępowania poszukiwawczego i przed upływem terminu określonego w art. 450a tiret

pierwsze dowód dotyczący miejsca, gdzie miały miejsce zdarzenia, które doprowadziły do powstania długu celnego, jest dostarczany w jakikolwiek sposób do organów celnych państwa członkowskiego wyjścia, zwanych dalej »organami składającymi wniosek«, oraz miejsce to jest sytuowane na terenie innego państwa członkowskiego, organy te dostarczają niezwłocznie wszystkie dostępne informacje właściwym dla tego miejsca organom, zwanym dalej »organami wezwanymi«.

2. Organy wezwane potwierdzają otrzymanie przekazanych informacji oraz określają, czy są właściwe dla odzyskania długu. W przypadku braku odpowiedzi w terminie dwudziestu ośmiu dni organy składające wniosek niezwłocznie wznawiają postępowanie poszukiwawcze.”;

51) artykuły 366 i 367 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 366

1. Dowód, że procedura zakończyła się w terminie określonym w zgłoszeniu, może zostać dostarczony przez głównego zobowiązanego organom celnym, zgodnie z ich wymogami, w formie dokumentu poświadczonego przez organy celne państwa członkowskiego przeznaczenia, potwierdzającego tożsamość danych towarów i stwierdzającego, że zostały one przedstawione w urzędzie przeznaczenia, lub – przypadku stosowania art. 406 – u upoważnionego odbiorcy.

2. Procedurę tranzytu wspólnotowego uważa się za zakończoną także wtedy, gdy główny zobowiązany przedstawi organom celnym, zgodnie z ich wymogami, jeden z poniższych dokumentów potwierdzających tożsamość towarów:

a) dokument celny wystawiony w kraju trzecim, dotyczący objęcia towarów przeznaczeniem celnym;

b) dokument sporządzony w państwie trzecim, poświadczony przez organy celne tego państwa i potwierdzający, że towary są uznane za znajdujące się w swobodnym obrocie w tym państwie.

3. Dokumenty wyszczególnione w ust. 2 mogą być zastąpione przez ich kopie lub fotokopie, odpowiednio poświadczone przez organ, który poświadczył oryginalny dokument, przez organy danego państwa trzeciego albo organy jednego z państw członkowskich.

Artykuł 367

Przepisów dotyczących wymiany między organami celnymi komunikatów zawierających dane dotyczące tranzytu przy wykorzystaniu technologii informatycznych oraz sieci komputerowych nie stosuje się do procedur uproszczonych właściwych dla niektórych rodzajów transportu i innych procedur uproszczonych na podstawie art. 97 ust. 2 Kodeksu, o których mowa w art. 372 ust. 1 lit. f) oraz g).”;

52) skreśla się art. 368a, 369, 369a, 370 i 371;

53) artykuł 372 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 372

1. Organy celne, na wniosek głównego zobowiązanego lub, odpowiednio, odbiorcy, mogą wyrazić zgodę na następujące uproszczenia:

a) stosowanie gwarancji generalnej lub zwolnienie z obowiązku składania gwarancji;

b) wykorzystywanie specjalnego rodzaju zamknięć celnych;

c) zwolnienie z obowiązku przewozu wyznaczoną trasą;

d) występowanie jako upoważniony nadawca;

e) występowanie jako upoważniony odbiorca;

f) stosowanie procedur uproszczonych właściwych dla przewozu towarów:

(i) koleją lub z wykorzystaniem dużych kontenerów;

(ii) drogą powietrzną;

(iii) drogą morską;

(iv) rurociągami;

g) stosowanie innych procedur uproszczonych na podstawie art. 97 ust. 2 Kodeksu.

2. O ile przepisy niniejszej sekcji lub pozwolenie nie stanowią inaczej, w przypadku wydania pozwolenia na korzystanie z uproszczeń określonych w ust. 1 lit. a) i f), uproszczenia stosuje się we wszystkich państwach członkowskich. W przypadku wydania pozwolenia na korzystanie z uproszczeń określonych w ust. 1 lit. b), c) i d), uproszczenia stosuje się tylko do procedur tranzytu wspólnotowego rozpoczynających się w państwie członkowskim, w którym wydane zostało pozwolenie. W przypadku pozwolenia na korzystanie z uproszczenia określonego w ust. 1 lit. e), uproszczenie stosuje się wyłącznie w państwie członkowskim, w którym wydane zostało pozwolenie.”;

54) w art. 373 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) regularnie korzystają z tranzytu wspólnotowego lub o których organy celne wiedzą, że są w stanie wypełnić zobowiązania wynikające z ustaleń lub, w związku z uproszczeniami określonymi w art. 372 ust. 1 lit. e), regularnie odbierają towary objęte procedurą tranzytu wspólnotowego; i”;

55) w art. 374 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wniosek o pozwolenie na korzystanie z uproszczeń, zwany dalej wnioskiem, zostaje opatrzony datą i podpisany. Może być sporządzony w formie pisemnej lub złożony przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych, na warunkach i zgodnie z zasadami określonymi przez organy celne.”;

56) w art. 376 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W przypadku uproszczeń określonych w art. 372 ust. 1 lit. b), c) i f) pozwolenie przedstawia się na żądanie urzędowi wyjścia.”;

57) artykuł 379 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 379

1. Główny zobowiązany może korzystać z gwarancji generalnej albo zwolnienia z obowiązku składania gwarancji do wysokości kwoty referencyjnej.

2. Kwota referencyjna jest identyczna z kwotą długu celnego, który może powstać wobec towarów umieszczanych przez głównego zobowiązanego pod procedurą tranzytu wspólnotowego w okresie co najmniej jednego tygodnia.

Kwotę tę określa urząd składania gwarancji we współpracy ze stroną zainteresowaną:

a) na podstawie danych dotyczących towarów przewożonych w przeszłości i szacunku ilości zamierzonych operacji tranzytu wspólnotowego, wykazywanych między innymi w jej dokumentacji handlowej i księgowej;

b) w celu określenia kwoty referencyjnej bierze się pod uwagę najwyższe stawki dla towarów w państwie członkowskim urzędu składania gwarancji. Dla tych wyliczeń towary wspólnotowe, które są przewożone lub mają być przewożone zgodnie z Konwencją o wspólnej procedurze tranzytowej, są traktowane jak towary niewspólnotowe.

Dla każdej procedury tranzytowej oblicza się kwotę długu celnego, który może powstać. W przypadku braku niezbędnych danych kwota ta określana jest w wysokości 7 000 EUR, chyba że na podstawie innych informacji dostępnych organom celnym kwotę tę można ustalić w innej wysokości.

3. Urząd składania gwarancji dokonuje analizy kwoty referencyjnej, w szczególności na wniosek głównego zobowiązanego, i w razie potrzeby dokonuje korekty tej kwoty.

4. Główny zobowiązany zapewnia, by kwoty, co do których złożył zobowiązanie, nie przekraczały kwoty referencyjnej, z uwzględnieniem operacji tranzytowych, które nie zostały jeszcze zakończone.

Kwoty referencyjne są obsługiwane i mogą być monitorowane przez system informatyczny organów celnych w odniesieniu do każdej operacji tranzytowej.”;

58) dodaje się art. 380a w brzmieniu:

„Artykuł 380a

W celu korzystania z gwarancji generalnej i/lub ze zwolnienia z obowiązku składania gwarancji:

a) głównemu zobowiązanemu jest przydzielany »numer referencyjny gwarancji« związany z określoną kwotą referencyjną;

b) głównemu zobowiązanemu jest przyznawany początkowy kod dostępu przypisany »numerowi referencyjnemu gwarancji«, o którym jest on informowany przez urząd składania gwarancji.

Główny zobowiązany może przydzielić jeden lub kilka kodów dostępu do gwarancji, do wykorzystywania przez siebie lub swoich przedstawicieli.”;

59) artykuł 382 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 382

1. Gwarancja generalna jest składana przez gwaranta.

2. Dokument gwarancyjny jest zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 48. Dokument gwarancyjny przechowuje urząd składania gwarancji.

3. Artykuł 346 ust. 2 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.”;

60) w art. 383 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Okres ważności poświadczenia nie może przekroczyć dwóch lat. Jednakże urząd składania gwarancji może jednorazowo przedłużyć ten okres o nie więcej niż dwa lata.”;

b) skreśla się ust. 3;

61) w art. 384 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Cofnięcie pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej lub zwolnienia z obowiązku składania gwarancji przez właściwe organy oraz data obowiązywania cofnięcia przez urząd składania gwarancji decyzji, na mocy której urząd składania gwarancji przyjął zobowiązanie gwaranta, lub data obowiązywania unieważnienia zobowiązania przez gwaranta zostają wprowadzone do systemu informatycznego przez urząd składania gwarancji.”;

b) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Od dnia uprawomocnienia się cofnięcia lub unieważnienia żadne poświadczenie wydane w ramach wykonywania art. 353 ust. 2 lit. b) nie może już być wykorzystywane w celu objęcia towarów procedurą tranzytu wspólnotowego i główny zobowiązany zwraca je bezzwłocznie do urzędu składania gwarancji.

Wszystkie państwa członkowskie informują Komisję o sposobach identyfikacji nadal ważnych, a jeszcze niezwróconych poświadczeń lub poświadczeń, w odniesieniu do których zgłoszono kradzież, zagubienie lub sfałszowanie. Komisja informuje o tym inne państwa członkowskie.”;

c) skreśla się ust. 4;

62) skreśla się art. 385;

63) artykuł 386 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Główni zobowiązani wpisują rodzaj, ilość i znaki nałożonych zamknięć w zgłoszeniu tranzytowym.

Główny zobowiązany nakłada zamknięcia nie później niż z chwilą zwolnienia towarów.”;

64) w art. 387 skreśla się ust. 2;

65) w art. 398, akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Osobie zamierzającej realizować przewozy we wspólnej procedurze tranzytowej bez konieczności przedstawiania w urzędzie wyjścia lub innym zatwierdzonym miejscu towarów i towarzyszącego im zgłoszenia tranzytowego może zostać przyznany status upoważnionego nadawcy.”;

66) w art. 399 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) termin, w jakim organy celne mogą przeprowadzić ewentualną kontrolę towarów, po złożeniu zgłoszenia przez upoważnionego nadawcę, a przed wysyłką towarów;”;

67) artykuł 400 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 400

Upoważniony nadawca składa zgłoszenie tranzytowe w urzędzie wyjścia. Zwolnienie towarów nie może mieć miejsca przed upływem terminu określonego w art. 399 lit. b).”;

68) skreśla się art. 401;

69) artykuł 402 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 402

W stosownych przypadkach upoważniony nadawca wprowadza do systemu informatycznego trasę przewozu wyznaczoną zgodnie z art. 355 ust. 2, termin wyznaczony zgodnie z art. 356, w którym towary muszą być przedstawione w urzędzie przeznaczenia, oraz liczbę, rodzaj i znaki zamknięć.”;

70) skreśla się art. 403 i 404.

71) artykuł 406 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 406

1. Osobom, które zamierzają odbierać w swoich pomieszczeniach lub w innym określonym miejscu towary objęte wspólnotową procedurą tranzytową bez konieczności przedstawiania tych towarów i towarzyszącego im zgłoszenia tranzytowego w urzędzie przeznaczenia, może być przyznany status upoważnionego odbiorcy.

2. Główny zobowiązany wypełnia ciążące na nim, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 1 lit. a) Kodeksu, zobowiązania, a procedura tranzytu wspólnotowego zostaje uznana za zakończoną, gdy tranzytowy dokument towarzyszący, który towarzyszył przesyłce, jak również towary w nienaruszonym stanie zostaną dostarczone w wyznaczonym terminie upoważnionemu odbiorcy do jego pomieszczeń lub miejsc określonych w pozwoleniu oraz przestrzegane będą w sposób należyty środki pozwalające na stwierdzenie tożsamości towarów.

3. Dla każdej przesyłki, która zostanie dostarczona zgodnie z ust. 2, upoważniony odbiorca, na żądanie przewoźnika, wystawia poświadczenie odbioru przewidziane w art. 362, który stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.”;

72) w art. 407 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W pozwoleniu określa się w szczególności:

a) właściwy urząd lub urzędy przeznaczenia odpowiedzialne za towary dostarczane do upoważnionych odbiorców;

b) termin, w jakim upoważniony odbiorca otrzymuje z urzędu przeznaczenia za pomocą komunikatu »Pozwolenie na rozładunek towarów« istotne dane »Komunikatu informującego wyprzedzająco o dostarczeniu towaru« w celu zastosowania z uwzględnieniem niezbędnych zmian art. 361 ust. 3;

c) wyłączone kategorie lub przewozy towarów.”;

73) artykuł 408 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 408

1. Po dostarczeniu towarów do jego pomieszczeń lub miejsc określonych w pozwoleniu upoważniony odbiorca podejmuje następujące czynności:

a) niezwłocznie powiadamia właściwy urząd przeznaczenia o wszelkich zdarzeniach zaistniałych w czasie przewozu, za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towaru«;

b) przed rozpoczęciem rozładunku czeka na komunikat »Pozwolenie na rozładunek«;

c) po otrzymaniu komunikatu »Pozwolenie na rozładunek« wysyła do urzędu przeznaczenia w terminie trzech dni po przybyciu towarów komunikat »Uwagi dotyczące rozładunku«, zawierający wszelkie niezgodności, zgodnie z procedurą określoną w pozwoleniu;

d) pozostawia do dyspozycji urzędu przeznaczenia lub dostarcza mu tranzytowy dokument towarzyszący, który dołączony był do towarów, zgodnie z postanowieniami pozwolenia.

2. Urząd przeznaczenia wprowadza dane stanowiące komunikat »Wyniki kontroli« do systemu informatycznego.”;

74) skreśla się art. 408a;

75) w art. 441 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1. Artykuł 353 ust. 5 oraz załącznik 37d pkt 23 mają zastosowanie do list towarowych, które mogłyby być załączone do listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR.”;

76) w art. 442 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku gdy stosowana jest wspólnotowa procedura tranzytowa, art. 412-441 nie wykluczają możliwości stosowania procedur ustanowionych w art. 344-362, art. 367 i w pkt 22 załącznika 37d, niemniej jednak obowiązują również art. 415 i 417 lub 429 i 432.”;

77) artykuł 450a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 450a

Termin określony w art. 215 ust. 1 tiret trzecie Kodeksu wynosi:

- siedem miesięcy licząc od ostatniego dnia, w którym towary powinny być przedstawione w urzędzie przeznaczenia, chyba że został wysłany wniosek o egzekucję zgodnie z art. 365a, w takim przypadku okres jest przedłużany maksymalnie o jeden miesiąc, lub

- jeden miesiąc od upływu terminu określonego w art. 365 ust. 5, jeżeli główny zobowiązany nie dostarczył informacji lub dostarczył niewystarczające informacje.”;

78) w art. 450c ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli procedura nie została zamknięta, organy celne państwa członkowskiego wyjścia, w ciągu dziewięciu miesięcy, licząc od dnia, w którym towary miały zostać przedstawione w urzędzie przeznaczenia, powiadamiają gwaranta, że procedura nie została zamknięta.”;

79) w art. 450d akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Organy te powiadamiają urząd wyjścia i urząd składania gwarancji o wszystkich przypadkach, w których dług celny powstał w związku ze zgłoszeniami do tranzytu wspólnotowego, które zostały przyjęte przez urząd wyjścia, oraz o działaniach podjętych wobec dłużnika w celu odzyskania należnych kwot. Ponadto powiadamiają one urząd wyjścia o pobraniu należności celnych i innych opłat w celu umożliwienia urzędowi zamknięcie procedury tranzytu.”;

80) w art. 453 ust. 2 słowa „artykuły od 314b” zastępuje się słowami „artykuły od 314”; 81) artykuł 454 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 454

1. Przepisy niniejszej sekcji stosuje się do transportu towarów na podstawie karnetów TIR na obszarze celnym Wspólnoty.

2. Układ i dane komunikatów, o których mowa w niniejszej sekcji, są określane przez organy celne w drodze wspólnych uzgodnień.

3. Posiadacz karnetu TIR przekazuje w formie elektronicznej dane karnetu TIR odpowiadające układowi i danym określonym w załącznikach 37a i 37c do urzędu celnego wprowadzenia lub urzędu celnego wyjścia.

4. Z chwilą zwolnienia towarów do operacji TIR urząd celny wyjścia lub urząd celny wprowadzenia drukuje tranzytowy dokument towarzyszący, który zostaje dołączony do odcinka nr 2, oraz przekazuje dane w formie elektronicznej do zadeklarowanego urzędu celnego przeznaczenia lub urzędu celnego wyprowadzenia, stosując »Komunikat informujący wyprzedzająco o dostarczeniu towaru«.

5. Dane karnetu TIR wykorzystuje się do ustalenia wszelkich skutków prawnych wynikających z rozbieżności między danymi karnetu TIR w formie elektronicznej a danymi w karnecie TIR.

6. Zwolnienie z obowiązku przekazania danych karnetu TIR w formie elektronicznej jest dopuszczalne jedynie w następujących, wyjątkowych przypadkach:

a) gdy skomputeryzowany system tranzytowy stosowany przez organy celne nie działa;

b) gdy nie działa program do przekazywania danych karnetu TIR w formie elektronicznej;

c) gdy nie działa połączenie sieciowe między programem do przekazywania danych karnetu TIR w formie elektronicznej a organami celnymi.

7. Zwolnienie przewidziane w ust. 6 lit. b) i c) wymaga zatwierdzenia przez organy celne.”;

82) w art. 454a ust. 2 dodaje się lit. d) w brzmieniu:

„d) stosują elektroniczne formy łączności z urzędem celnym przeznaczenia.”;

83) artykuł 454b otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 454b

1. W odniesieniu do towarów odbieranych w siedzibie lub w miejscu określonym w pozwoleniu, o którym mowa w art. 454a, upoważniony odbiorca przestrzega, zgodnie z procedurą przewidzianą w pozwoleniu, następujących obowiązków:

a) informuje niezwłocznie organy celne urzędu przeznaczenia o przybyciu towarów za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towarów«, zawierającego informacje o wszystkich nieprawidłowościach lub zdarzeniach, które miały miejsce w trakcie transportu;

b) przed rozładunkiem czeka na komunikat »Pozwolenie na rozładunek«;

c) niezwłocznie odnotowuje wyniki rozładunku w swoich rejestrach;

d) najpóźniej trzeciego dnia po przybyciu towarów przesyła do organów celnych urzędu przeznaczenia komunikat »Uwagi dotyczące rozładunku«, zawierający informacje o wszelkich nieprawidłowościach.

2. Upoważniony odbiorca zapewnia, że karnet TIR oraz tranzytowy dokument towarzyszący zostają niezwłocznie przedłożone organom celnym w urzędzie przeznaczenia. Organy te wypełniają grzbiet odcinka nr 2 karnetu TIR i zapewniają zwrot karnetu TIR posiadaczowi karnetu TIR lub osobie działającej w jego imieniu. Urząd celny przeznaczenia lub wyprowadzenia zachowuje odcinek nr 2.

3. Datą zakończenia operacji TIR jest data zapisu w rejestrze, o którym mowa w ust. 1 lit. c).

Jednakże w przypadku gdy podczas transportu miały miejsce jakiekolwiek nieprawidłowości lub zdarzenia, datą zakończenia operacji TIR jest data komunikatu »Wyniki kontroli«, o którym mowa w art. 455 ust. 4.

4. Na wniosek posiadacza karnetu TIR upoważniony odbiorca wystawia dowód odbioru poświadczający przybycie towarów do siedziby upoważnionego odbiorcy i zawierający odniesienie do tranzytowego dokumentu towarzyszącego oraz karnetu TIR. Poświadczenie odbioru nie może być wykorzystywane jako dowód zakończenia operacji TIR w rozumieniu art. 1 lit. d) konwencji TIR.

5. Urząd celny przeznaczenia wprowadza do systemu skomputeryzowanego komunikat »Wyniki kontroli«.

Organy celne przesyłają również dane przewidziane w załączniku 10 do konwencji TIR.

6. Jeżeli nie działa program komputerowy stosowany przez upoważnionego odbiorcę, właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie innych form łączności z organami celnymi urzędu przeznaczenia.”;

84) w art. 454c ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zakończenie operacji TIR, w rozumieniu art. 1 lit. d) konwencji TIR, nastąpiło, gdy spełnione zostały wymogi art. 454b ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze.”;

85) artykuł 455 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 455

1. Urząd celny przeznaczenia lub urząd celny wyjścia wypełnia grzbiet odcinka nr 2, zatrzymuje odcinek nr 2 oraz tranzytowy dokument towarzyszący i w dniu, w którym towary zostały przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia lub w urzędzie celnym wyprowadzenia, powiadamia za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towaru« urząd celny wyjścia lub urząd celny wprowadzenia o przybyciu towarów.

2. Jeżeli operacja TIR zostaje zakończona w urzędzie celnym innym niż zadeklarowany pierwotnie w zgłoszeniu tranzytowym, nowy urząd celny przeznaczenia lub nowy urząd celny wyprowadzenia powiadamia o przybyciu towarów urząd celny wyjścia lub urząd celny wprowadzenia za pomocą »Zawiadomienia o przybyciu towaru«.

Urząd celny wyjścia lub urząd celny wprowadzenia powiadamia o przybyciu towarów pierwotnie zadeklarowany urząd celny przeznaczenia lub urząd celny wyprowadzenia przy pomocy komunikatu »Przekazane zawiadomienie o przybyciu towaru«.

3. »Zawiadomienie o przybyciu towaru«, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może być wykorzystywane jako dowód zakończenia procedury w rozumieniu art. 455b.

4. Z wyjątkiem uzasadnionych przypadków, urząd celny przeznaczenia lub urząd celny wyprowadzenia przekazuje komunikat »Wyniki kontroli« do urzędu celnego wyjścia lub urzędu celnego wprowadzenia najpóźniej trzeciego dnia następującego po dniu, w którym towary zostały przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia lub urzędzie celnym wyprowadzenia. Jednakże gdy zastosowanie ma art. 454b, urząd celny przeznaczenia przekazuje komunikat »Wyniki kontroli« do urzędu celnego wyjścia lub urzędu celnego wprowadzenia najpóźniej szóstego dnia następującego po dniu przybycia towarów do siedziby upoważnionego odbiorcy.

Organy celne przesyłają również dane przewidziane w załączniku 10 do Konwencji TIR.

5. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 454 ust. 6, organy celne państwa członkowskiego przeznaczenia lub wyprowadzenia niezwłocznie, lecz nie później niż w ciągu ośmiu dni od daty zakończenia operacji TIR, zwracają odpowiednią część odcinka nr 2 karnetu TIR organom celnym państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia.”;

86) artykuł 455a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 455a

1. W przypadku gdy organy celne państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia nie otrzymały »Zawiadomienia o przybyciu towaru« w terminie, w jakim towary muszą zostać przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia lub urzędzie celnym wyprowadzenia, lub nie otrzymały komunikatu »Wyniki kontroli« w ciągu sześciu dni po otrzymaniu »Zawiadomienia o przybyciu towaru«, organy te rozważają wszczęcie postępowania poszukiwawczego w celu uzyskania informacji potrzebnych do zamknięcia operacji TIR lub, jeżeli nie jest to możliwe, w celu:

- ustalenia, czy powstał dług celny,

- identyfikacji dłużnika, oraz

- określenia organów celnych odpowiedzialnych za zaksięgowanie.

2. Procedurę poszukiwawczą wszczyna się najpóźniej siódmego dnia po upływie jednego z terminów, o których mowa w ust. 1, oprócz przypadków wyjątkowych określonych przez państwa członkowskie w drodze wspólnych uzgodnień. Organy celne wszczynają bezzwłocznie procedurę poszukiwawczą, jeżeli otrzymają wcześniej informacje, że operacja TIR nie została zakończona, lub podejrzewają, że tak właśnie jest.

3. Jeżeli organy celne państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia otrzymały jedynie »Zawiadomienie o przybyciu towaru«, wszczynają one postępowanie poszukiwawcze, zwracając się o przekazanie komunikatu »Wyniki kontroli« przez urząd celny przeznaczenia lub urząd celny wyprowadzenia, który przesłał »Zawiadomienie o przybyciu towaru«.

4. Jeżeli organy celne w urzędzie celnym wyjścia lub urzędzie celnym wprowadzenia nie otrzymały »Zawiadomienia o przybyciu towaru«, wszczynają one procedurę poszukiwawczą, zwracając się do urzędu celnego przeznaczenia lub urzędu celnego wyprowadzenia o informacje potrzebne do zamknięcia operacji TIR. Urząd ten odpowiada na wniosek w terminie dwudziestu ośmiu dni.

5. Od posiadacza karnetu TIR żąda się, aby dostarczył urzędowi celnemu przeznaczenia lub urzędowi celnemu wyprowadzenia informacji potrzebnych do zamknięcia procedury najpóźniej w terminie dwudziestu ośmiu dni od wszczęcia postępowania poszukiwawczego, jeżeli operacja TIR nie może zostać zakończona. Posiadacz karnetu TIR odpowiada na żądanie w terminie dwudziestu ośmiu dni. Na żądanie posiadacza karnetu TIR okres ten może być przedłużony o kolejnych dwadzieścia osiem dni.

Organy celne państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia informują również właściwe stowarzyszenie gwarantujące, bez uszczerbku dla powiadomienia, którego dokonuje się zgodnie z art. 11 ust. 1 konwencji TIR, jak również proszą je o przedstawienie dowodu zakończenia operacji TIR.

6. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 454 ust. 6, organy celne państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia wszczynają postępowanie poszukiwawcze, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w terminie dwóch miesięcy od daty przyjęcia karnetu TIR nie otrzymały dowodu zakończenia operacji TIR. W tym celu organy te przesyłają organom celnym państwa członkowskiego przeznaczenia lub wyprowadzenia odpowiedni wniosek wraz ze wszystkimi potrzebnymi informacjami. Organy niezwłocznie wszczynają postępowanie poszukiwawcze, jeżeli otrzymają wcześniej informację, że operacja TIR nie została zakończona, lub podejrzewają, że tak właśnie jest. Postępowanie poszukiwawcze zostaje również wszczęte, jeżeli w następstwie okaże się, że dowód zakończenia operacji TIR został sfałszowany, a postępowanie poszukiwawcze jest konieczne, aby osiągnąć cele określone w ust. 1.

Procedurę ustanowioną w ust. 5 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Organy celne państwa członkowskiego przeznaczenia lub wyprowadzenia odpowiadają w terminie dwudziestu ośmiu dni.

7. Jeżeli w trakcie postępowania poszukiwawczego ustalono, że operacja TIR została zakończona prawidłowo, organy celne państwa członkowskiego wyjścia lub wprowadzenia zamykają procedurę oraz natychmiast informują stowarzyszenie gwarantujące i posiadacza karnetu TIR oraz, w odpowiednim przypadku, organy celne, które właśnie rozpoczęły procedurę odzyskiwania zgodnie z artykułami 217-232 Kodeksu.”;

87) dodaje się art. 455b w brzmieniu:

„Artykuł 455b

1. Dowód, że operacja TIR została zakończona w terminie przewidzianym w karnecie TIR, może być przedstawiony w sposób wymagany przez organy celne w formie dokumentu poświadczonego przez organy celne państwa członkowskiego przeznaczenia lub wyprowadzenia, zawierającego dane dotyczące towarów i z którego wynika, że zostały one przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia lub urzędzie celnym wyprowadzenia, lub, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 454a, upoważnionemu odbiorcy.

2. Operacja TIR jest również uważana za zakończoną, jeżeli posiadacz karnetu TIR lub stowarzyszenie gwarantujące przedstawi, w sposób wymagany przez organy celne, jeden z następujących dokumentów identyfikujących towary:

a) dokument celny wystawiony w kraju trzecim, dotyczący objęcia towarów przeznaczeniem celnym;

b) dokument wystawiony w państwie trzecim, potwierdzony przez organy celne tego państwa i poświadczający, że towary znajdują się w swobodnym obrocie w odpowiednim państwie trzecim.

3. Dokumenty wspomniane w lit. a) i b) mogą być zastąpione kopiami lub fotokopiami poświadczonymi jako odpisy przez podmiot, który poświadczył oryginalne dokumenty, przez organy danego państwa trzeciego lub przez organy jednego z państw członkowskich.”;

88) w art. 456 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Termin, o którym mowa w art. 215 ust. 1 tiret trzecie Kodeksu celnego, wynosi siedem miesięcy od ostatniego dnia, w którym towary powinny zostać przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia lub urzędzie celnym wyprowadzenia.”;

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuły 450b i 450d stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do procedury odzyskania odnoszącej się do karnetu TIR.”;

89) artykuł 457b otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 457b

1. Jeżeli operacja TIR dotyczy tych samych towarów, co towary określone w art. 340a, lub jeżeli organy celne uznają to za konieczne, urząd celny wyjścia lub urząd celny wprowadzenia może wyznaczyć trasę przewozu przesyłki.

2. Organy celne państwa członkowskiego, w którym znajduje się przesyłka, odnotowują stosowne dane w tranzytowym dokumencie towarzyszącym i na grzbiecie odcinka nr 1 karnetu TIR, w przypadku gdy:

a) trasa przewozu została zmieniona na wniosek posiadacza karnetu TIR;

b) przewoźnik dokonał zmiany wyznaczonej trasy przewozu z uwagi na siłę wyższą.

Urząd celny przeznaczenia lub urząd celny wyprowadzenia wprowadza stosowne informacje do systemu skomputeryzowanego.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 lit. b), przesyłkę, tranzytowy dokument towarzyszący i karnet TIR przedstawia się niezwłocznie najbliższym organom celnym.”;

90) w art. 458 ust. 1 akapit drugi zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie:

„Komisja udostępnia te informacje pozostałym państwom członkowskim za pośrednictwem portalu internetowego Unii Europejskiej.”;

91) w art. 496, skreśla się lit. c);

92) w art. 843, skreśla się ust. 2;

93) w załączniku 30 A pkt 1 Uwagi wstępne, Uwaga 5: Procedury uproszczone, pkt 5.1, skreśla się liczbę „288”;

94) w załączniku 37 tytuł I pkt A lit. c) pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie:

„c) kiedy przepisy wspólnotowe wyraźnie przewidują ich stosowanie, w szczególności w ramach procedury tranzytu wspólnotowego w przypadku zgłoszenia tranzytowego dla podróżnych oraz w przypadku procedury awaryjnej.”;

95) w załączniku 37a tytuł II pkt B „Dane umieszczone na zgłoszeniu tranzytowym” wprowadza się następujące zmiany:

a) w grupie danych „PROCEDURA TRANZYTOWA” tekst dla danych informacyjnych „Tożsamość przy przekraczaniu granicy” (pole 21) otrzymuje brzmienie:

„Typ/Długość: an..27

Zgodnie z załącznikiem 37 stosowanie tego atrybutu przez państwa członkowskie nie jest obowiązkowe.”;

b) tekst dla grupy danych „KODY PRODUKTÓW WRAŻLIWYCH (SGI)” (pole 31) otrzymuje brzmienie:

„KODY PRODUKTÓW WRAŻLIWYCH

(pole 31)

Numer: 9

Tę grupę danych stosuje się do wprowadzenia identyfikacji wrażliwych towarów, jeżeli zgłoszenie tranzytowe dotyczy towarów wymienionych w załączniku 44c.

Kod produktów wrażliwych

(pole 31)

Typ/Długość: n ..2

Podany w załączniku 37c kod stosuje się w przypadku, gdy kod towarów nie jest wystarczający dla jednoznacznej identyfikacji towarów wymienionych w załączniku 44c.

Ilość wrażliwa

(pole 31)

Typ/Długość: n ..11,3

Ten atrybut stosuje się, jeżeli zgłoszenie tranzytowe dotyczy towarów wymienionych w załączniku 44c”;

c) w grupie danych „POZYCJA TOWAROWA - OPAKOWANIA” (pole 31) tekst dla atrybutów „Znaki i numery opakowań”, „Rodzaj opakowań” oraz „Liczba sztuk” otrzymuje brzmienie:

„Znaki i numery opakowań

(pole 31)

Typ/Długość: an ..42

Ten atrybut stosuje się, jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera kody podane w załączniku 37c inne niż te używane w odniesieniu do towarów »Luzem« (VQ, VG, VL, VY, VR lub VO) lub »Towarów niezapakowanych« (NE, NF, NG). Jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera jeden z wyżej wymienionych kodów, jego stosowanie jest fakultatywne.

Rodzaj opakowań

(pole 31)

Typ/Długość: a2

Stosuje się kody przewidziane w wykazie »Kody opakowań« w załączniku 38 dla pola 31.

Liczba sztuk

(pole 31)

Typ/Długość: n ..5

Ten atrybut stosuje się, jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera kody podane w załączniku 37c inne niż te używane w odniesieniu do towarów »Luzem« (VQ, VG, VL, VY, VR lub VO) lub dla »Towarów niezapakowanych« (NE, NF, NG). Jeżeli atrybut »Rodzaj opakowań« zawiera jeden z wyżej wymienionych kodów, atrybutu nie stosuje się.”;

d) w grupie danych „PRZEDSTAWIONE DOKUMENTY/ ŚWIADECTWA” (pole 44) tekst dla danych „Numer: 99” otrzymuje brzmienie:

„Tę grupę danych stosuje się dla komunikatów TIR. W pozostałych przypadkach grupę danych stosuje się zgodnie z załącznikiem 37. Jeżeli stosuje się grupę danych, wykorzystuje się przynajmniej jeden z następujących atrybutów.”;

96) w załączniku 37c dodaje się punkty 9 i 10 w brzmieniu:

„9. Dla atrybutu »Typ zgłoszenia« (pole 1): dla zgłoszeń TIR stosuje się kod »TIR«.

10. Dla atrybutu »Typ gwarancji« (pole 52): dla komunikatów TIR stosuje się kod »B«.”;

97) dodaje się załącznik 37d przedstawiony w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

98) w załączniku 38 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia;

99) w załączniku 44a tytuł I pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1. Definicja

1.1. Lista towarowa oznacza dokument posiadający cechy charakterystyczne opisane w niniejszym załączniku.

1.2. Lista towarowa może być używana wraz ze zgłoszeniem tranzytowym w ramach stosowania art. 353 ust. 2.”;

100) w załączniku 44b wprowadza się następujące zmiany:

a) punkt 3.1 otrzymuje brzmienie:

„3.1. Formularze drukowane są na papierze wystarczająco mocnym, aby przy normalnym użyciu nie rwał się i nie gniótł. Papier jest w kolorze białym.”;

b) punkt 4.3 otrzymuje brzmienie:

„4.3. Na formularzu podana jest nazwa i adres drukarni lub znak pozwalający na jej identyfikację oraz seryjny numer identyfikacyjny.”;

101) załącznik 44c zastępuje się tekstem załącznika III do niniejszego rozporządzenia;

102) w załączniku 45a wprowadza się następujące zmiany:

a) w rozdziale I „Wzór tranzytowego dokumentu towarzyszącego” usuwa się egzemplarz B;

b) rozdział II zostaje zastąpiony tekstem załącznika IV do niniejszego rozporządzenia;

103) w załączniku 45b wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika V do niniejszego rozporządzenia;

104) w załączniku 46b, druga kolumna tabeli, wprowadza się następujące zmiany:

a) uwagi do kryterium 1) „Wystarczające doświadczenie” otrzymują brzmienie:

„Wystarczające doświadczenie jest potwierdzone regularnym i prawidłowym korzystaniem z procedury tranzytu wspólnotowego, w charakterze głównego zobowiązanego, w jednym z następujących okresów przed złożeniem wniosku o obniżkę:

- sześciu miesięcy, do celów stosowania art. 380 ust. 2 lit. a) i art. 381 ust. 1,

- jednego roku, do celów stosowania art. 380 ust. 2 lit. b) i art. 381 ust. 2 lit. a),

- dwóch lat, do celów stosowania art. 380 ust. 3 i art. 381 ust. 2 lit. b).”;

b) uwagi do kryterium 2) „Wysoki poziom współpracy z organami celnymi” otrzymują brzmienie:

„Główny zobowiązany osiągnął wysoki poziom współpracy z organami celnymi, wprowadzając do zarządzania swoimi procedurami szczególne środki dające organom celnym większe możliwości kontroli i ochrony interesów.

Środki te, zakładając, że są zgodne z wymogami organów celnych, mogą dotyczyć między innymi:

- szczególnych metod wypełniania zgłoszeń tranzytowych, lub

- treści takich zgłoszeń, nawet jeżeli główny zobowiązany przekazuje dodatkowe informacje, których podanie nie jest obowiązkowe, lub

- metod dopełniania formalności umieszczania towarów pod procedurą (np. główny zobowiązany zawsze składa swoje zgłoszenia w tym samym urzędzie celnym).”;

105) w załączniku 47a wprowadza się następujące zmiany:

a) punkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Sytuacje, w których korzystanie z gwarancji generalnej w obniżonej kwocie lub z gwarancji generalnej może zostać czasowo zabronione

1.1. Czasowy zakaz korzystania z gwarancji generalnej w obniżonej kwocie

W rozumieniu art. 94 ust. 6 Kodeksu »szczególne okoliczności« oznaczają sytuację, w której w znacznej liczbie przypadków, gdzie występuje więcej niż jeden główny zobowiązany i stwarzających zagrożenie dla prawidłowego działania procedury, stwierdzono, że mimo stosowania art. 384 i art. 9 Kodeksu gwarancja generalna w obniżonej kwocie określonej w art. 94 ust. 4 Kodeksu nie jest wystarczająca do zapłaty w przewidzianym terminie długów celnych powstałych w wyniku usunięcia z procedury tranzytu wspólnotowego towarów wymienionych w załączniku 44c.

1.2. Czasowy zakaz korzystania z gwarancji generalnej

W rozumieniu art. 94 ust. 7 Kodeksu »nadużycia na wysoką skalę« oznaczają sytuację, w której stwierdzono, że mimo stosowania art. 384 i art. 9 Kodeksu oraz, w zależności od przypadku, art. 94 ust. 6 Kodeksu, gwarancja generalna określona w art. 94 ust. 2 lit. b) Kodeksu nie jest już wystarczająca do zapłaty w przewidzianym terminie długu celnego powstałego w wyniku usunięcia z procedury tranzytu wspólnotowego towarów wymienionych w załączniku 44c. W tym przypadku uwzględnia się ilość towarów usuniętych oraz okoliczności ich usunięcia, w szczególności jeżeli ma to związek z międzynarodową przestępczością zorganizowaną.”;

b) w pkt 2 skreśla się ppkt 2.2;

c) w pkt 3 skreśla się tiret drugie;

d) w pkt 4 ppkt 4.3 otrzymuje brzmienie:

„4.3. Jeżeli organy celne zezwalają na odstępstwo, w polu 8 zaświadczenia gwarancji generalnej umieszczają następujące określenie:

- NIEOGRANICZONE KORZYSTANIE - 99209”;

106) w załączniku 51b ppkt 1.2.1 otrzymuje brzmienie:

„1.2.1. W przypadku gdy dla towarów wymienionych na liście znajdującej się w załączniku 44c nie można wykorzystać gwarancji generalnej, w polu 8 zaświadczenia umieszcza się następujące określenie:

- Ograniczona ważność - 99200”;

107) w załączniku 67 „Formularz wniosku i zezwolenia” wprowadza się następujące zmiany:

a) w drugim wierszu nagłówka, pomiędzy wyrazami „art.” i „292” dodaje się numery „253b”, „253c”, „253h” oraz „253 l”;

b) po uwagach ogólnych, a przed formularzem „Wniosek o zezwolenie na stosowanie gospodarczej procedury celnej/ostateczne przeznaczenie”, dodaje się formularze i objaśnienia zamieszczone w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia;

c) po formularzu „Zezwolenie na stosowanie uszlachetniania biernego, Formularz kontynuacyjny”, tytuł „OBJAŚNIENIA” otrzymuje brzmienie:

„OBJAŚNIENIA DO FORMULARZA DOTYCZĄCEGO GOSPODARCZYCH PROCEDUR CELNYCH I OSTATECZNEGO PRZEZNACZENIA”.

Artykuł 2

Do dnia 1 stycznia 2012 r. organy celne dokonują zgodnie z art. 253 ust. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ponownej oceny pozwoleń na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub na procedurę w miejscu udzielonych przed datą określoną w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia oraz wydają nowe pozwolenia zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 zmienionym niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 3

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Artykuł 1 pkt 2, 3, 5–12, 27–48, 51–76, 92, 94, 95 lit. a), b) oraz c), pkt 97–100 oraz pkt 102–106 stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r.

3. Artykuł 1 pkt 1, 4, 13, 14, 16–24, 26, 80–85, 87, 89, 90, 91, 95 lit. d), 96, 101 oraz 107 stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

4. Artykuł 1 pkt 49, 50, 77, 78, 79, 86 i 88 stosuje się od dnia 1 lipca 2009 r.

5. Artykuł 1 pkt 15, 25 i 93 stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

6. Artykuł 1 pkt 2 stosuje się do dnia 30 czerwca 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 listopada 2008 r.

ZAŁĄCZNIK VI

Wniosek o pozwolenie na stosowanie procedur uproszczonych [2]

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj