KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (¹), w szczególności jego art. 114,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1239/95 z dnia 31 maja 1995 r. ustanawiające zasady wykonawcze stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 w odniesieniu do postępowania przed Wspólnotowym Urzędem Odmian Roślin (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 2100/94 („rozporządzenie podstawowe”) tworzy nowy wspólnotowy system ochrony odmian roślin ważny na całym obszarze Wspólnoty.

(3) System taki powinien być stosowany w skuteczny sposób przez Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin („Urząd”), wspomagany przez urzędy badające w przeprowadzaniu technicznego badania danych odmian roślin i który sam może korzystać z usług wyznaczonych instytucji krajowych lub z ustanowionego w tym celu jednego ze swoich podporządkowanych urzędów. Z tego względu nieodzowne jest określenie stosunku między Urzędem i jego urzędami podporządkowanymi a urzędami badającymi i instytucjami krajowymi.

(4) Urząd powinien uiszczać urzędom badającym opłatę za przeprowadzenie badania technicznego na podstawie pełnego zwrotu poniesionych kosztów. Rada Administracyjna powinna określić jednolite metody obliczania tych kosztów.

(5) Od decyzji Urzędu można się odwoływać do jego Izby Odwoławczej. Należy przyjąć przepisy dotyczące postępowania Izby Odwoławczej. Rada Administracyjna może ustanawiać w razie konieczności dodatkowe Izby Odwoławcze.

(6) Sprawozdania z badania wykonywane pod nadzorem władz państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, które jest członkiem Międzynarodowej Unii ds. Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV), powinny stanowić wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji.

(7) Należy zezwolić na stosowanie środków elektronicznych przy składaniu wniosków, sprzeciwów i odwołań oraz doręczaniu dokumentów przez Urząd. Ponadto Urząd powinien otrzymać możliwość wydawania w formie elektronicznej świadectw wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin. Publikowanie informacji dotyczących wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin również powinno być możliwe przy wykorzystaniu środków elektronicznych. Wreszcie, należy zezwolić na elektroniczne przechowywanie dokumentacji związanej z postępowaniem.

(8) Prezes Urzędu powinien zostać upoważniony do określania wszelkich niezbędnych szczegółowych ustaleń odnoszących się do stosowania elektronicznych środków komunikacji lub przechowywania.

(9) Niektóre przepisy art. 23, 29, 34, 35, 36, 42, 45, 46, 49, 50, 58, 81, 85, 87, 88 i 100 rozporządzenia podstawowego przewidują, że opracuje się lub będzie można opracować szczegółowe przepisy w celu ich wykonywania. Należy opracować inne szczegółowe zasady w tym samym celu, jeżeli wymaga tego wyjaśnienie sprawy.

(10) Wejście w życie przeniesienia wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin lub przeniesienia upoważnienia do nich należy określić w przepisach odnoszących się do zapisów w rejestrach.

(11) Przeprowadzono konsultacje z Radą Administracyjną Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin.

(12) Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Ochrony Odmian Roślin,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

STRONY POSTĘPOWANIA, URZĄD I URZĘDY BADAJĄCE

ROZDZIAŁ I

Strony postępowania

Artykuł 1

Strony postępowania

1. Stronami postępowania przed Wspólnotowym Urzędem Ochrony Odmian Roślin, zwanym dalej „Urzędem”, mogą być następujące osoby:

a) wnioskujący o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin;

b) sprzeciwiający się, określony w art. 59 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2100/94, zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”;

c) posiadacz lub posiadacze wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, zwani dalej „posiadaczami”;

d) jakakolwiek osoba, której wniosek lub żądanie stanowi wstępny warunek podjęcia decyzji przez Urząd.

2. Urząd na pisemne żądanie może zezwolić na udział w postępowaniu jakiejkolwiek osobie, innej niż określono w ust. 1, której ono dotyczy bezpośrednio i osobiście.

3. Za osobę w rozumieniu ust. 1 i 2 uważa się każdą osobę fizyczną lub prawną oraz organ określony jako osoba prawna zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Artykuł 2

Oznaczenie stron postępowania

1. [1] Strony postępowania są oznaczane przy pomocy nazwy, adresu oraz adresu poczty elektronicznej, jeżeli go używają.

2. [2] Osoby fizyczne identyfikuje się przez podanie nazwiska i imion. Osoby prawne, przedsiębiorstwa lub firmy identyfikuje się przez podanie ich urzędowych oznaczeń, zarejestrowanych w danym państwie członkowskim lub państwie trzecim.

3. Adresy zawierają wszystkie stosowne informacje administracyjne, łącznie z nazwą państwa, w którym strona postępowania zamieszkuje lub w którym mieści się jej siedziba lub miejsce prowadzenia działalności. Dla każdej strony postępowania wskazuje się tylko jeden adres; jeżeli wskazano kilka adresów, bierze się pod uwagę tylko adres wymieniony jako pierwszy, chyba że strona postępowania określa jeden z pozostałych adresów jako adres do doręczeń.

Prezes Urzędu określa szczegółowe dane dotyczące adresu, w tym wszelkie istotne szczegóły dotyczące innych kanałów transmisji danych.

4. W przypadku gdy strona postępowania jest osobą prawną, określa ją także nazwa i adres osoby fizycznej reprezentującej prawomocnie stronę postępowania na mocy odpowiedniego krajowego ustawodawstwa. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio do takiej osoby fizycznej.

Urząd może zezwolić na odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego zdanie pierwsze.

5. W przypadku gdy stroną postępowania jest Komisja lub państwo członkowskie, powiadamiają one o pełnomocniku w każdym postępowaniu, w którym biorą udział.

Artykuł 3

Języki stron postępowania

1. Językiem stosowanym przez stronę postępowania aż do wydania przez Urząd ostatecznej decyzji jest jeden z urzędowych języków Unii Europejskiej, wybrany przez stronę postępowania i użyty w pierwszym dokumencie złożonym do Urzędu i podpisanym w tym celu.

Następca prawny, o którym mowa w art. 23 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, może jednak zażądać, by w dalszym postępowaniu był stosowany inny język urzędowy Unii Europejskiej, pod warunkiem że wniosek taki został złożony po wpisaniu przeniesienia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin. [3]

2. Jeżeli strona postępowania składa dokument podpisany w tym celu w jakimkolwiek innym urzędowym języku Unii Europejskiej niż użyty na podstawie ust. 1, dokument ten uznaje się za dostarczony, gdy Urząd otrzyma jego tłumaczenie dostarczone przez inne instytucje. Urząd może zezwolić na odstępstwa od tego wymagania.

3. Jeżeli strona używa języka innego niż urzędowy język Unii Europejskiej używany przez właściwych członków personelu Urzędu, lub przez pozostałe strony postępowania, i zamierza tego języka używać w postępowaniu ustnym, zapewnia tłumaczenie symultaniczne na ten język urzędowy. Jeżeli nie zapewniono takiego tłumaczenia, prowadzi się dalej postępowanie w językach używanych przez właściwych członków personelu Urzędu i przez pozostałe strony postępowania.

Artykuł 4

Języki w postępowaniu ustnym i w składaniu zeznań

1. Każda strona postępowania i każdy świadek lub biegły składający zeznanie w postępowaniu ustnym może używać każdego z urzędowych języków Unii Europejskiej.

2. [4] Jeżeli na wniosek strony postępowania zezwolono na składanie zeznań określone w ust. 1, a strona postępowania, świadek lub biegły nie potrafią w wystarczającym stopniu wypowiadać się w żadnym języku urzędowym Unii Europejskiej, można ich wysłuchać tylko wówczas, gdy strona składająca taki wniosek stworzy warunki do tłumaczenia na język urzędowy Unii Europejskiej używany przez wszystkie strony postępowania lub członków personelu Urzędu.

Strona postępowania, świadek lub biegły oraz członkowie personelu Urzędu lub Izby Odwoławczej mogą ustalić, że podczas postępowania ustnego używany jest wyłącznie jeden język urzędowy Unii Europejskiej.

Urząd może zezwolić na odstępstwa od akapitu pierwszego.

3. Oświadczenia członków personelu Urzędu, stron postępowania, świadków lub biegłych złożone w jednym z urzędowych języków Unii Europejskiej podczas postępowania ustnego lub w czasie składania zeznań włącza się do protokołu w użytym języku. Oświadczenia złożone w jakimkolwiek innym języku włącza się w języku użytym przez członków personelu Urzędu.

Artykuł 5

Tłumaczenie dokumentów stron postępowania

1. [5] Jeżeli strona postępowania składa dokument w języku innym niż urzędowy język Unii Europejskiej, Urząd może wymagać od tej strony tłumaczenia takiego dokumentu na jeden z urzędowych języków Unii Europejskiej używanych przez tę stronę lub przez członków personelu Urzędu lub Izby Odwoławczej.

2. [6] W przypadku gdy strona postępowania złożyła tłumaczenie dokumentu, Urząd może wymagać złożenia w określonym przez siebie terminie poświadczenia, że tłumaczenie odpowiada tekstowi oryginału. Tłumaczenie długich dokumentów może ograniczać się do wyciągów lub streszczenia. Urząd lub Izba Odwoławcza może jednak, z urzędu lub na wniosek strony, w każdej chwili zażądać pełniejszego lub całościowego tłumaczenia takich dokumentów.

Strony postępowania oraz członkowie personelu Urzędu lub Izby Odwoławczej mogą wyrazić zgodę na tłumaczenie dokumentu wyłącznie na jeden z języków urzędowych Unii Europejskiej.

3. Brak złożenia tłumaczenia określonego w ust. 1 i świadectwa określonego w ust. 2 prowadzi do uznania dokumentu za nieotrzymany.

ROZDZIAŁ II

Urząd

Sekcja 1

Komitety Urzędu

Artykuł 6

Kwalifikacja członków komitetów

1. Komitety określone w art. 35 ust. 2 rozporządzenia podstawowego składają się, według uznania prezesa Urzędu, z członków technicznych lub wykwalifikowanych prawnie.

2. Członek techniczny posiada stopień naukowy lub zdobył uznane doświadczenie w dziedzinie wiedzy o roślinach.

3. [7] Członek wykwalifikowany prawnie posiada dyplom prawniczy wyższej uczelni i uznane doświadczenie w dziedzinie własności intelektualnej, praw do ochrony odmian roślin lub rejestracji odmian roślin.

Artykuł 7

Decyzje Komitetu

1. Komitet, niezależnie od podejmowania decyzji, o których mowa w art. 35 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zajmuje się:

— niewstrzymywaniem decyzji na podstawie art. 67 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,

— wstępnym przeglądem na podstawie art. 70 rozporządzenia podstawowego,

— restitutio in integrum na podstawie art. 80 rozporządzenia podstawowego, oraz

— przesądzaniem o kosztach na podstawie art. 85 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i art. 75 niniejszego rozporządzenia.

2. Decyzje Komitetu podejmuje się większością głosów członków.

Artykuł 8

Upoważnienie poszczególnych członków komitetów

1. Komitet może wyznaczyć jednego ze swoich członków jako sprawozdawcę w jego imieniu.

2. Sprawozdawca może w szczególności:

a) wypełniać obowiązki zgodnie z art. 25 i kontrolować składanie sprawozdań przez urzędy badające, o których mowa w art. 13 i 14;

b) prowadzić postępowanie wewnątrz Urzędu, łącznie z udzielaniem informacji o wszelkich brakach, które strona postępowania powinna naprawić, i z ustalaniem terminów; oraz

c) zapewniać ścisłą konsultację i wymianę informacji ze stronami postępowania.

Artykuł 9

Rola prezesa

Prezes Urzędu zapewnia spójność decyzji podejmowanych z jego upoważnienia. W szczególności ustanawia on warunki, pod którymi podejmuje się decyzje w sprawie sprzeciwów wniesionych na podstawie art. 59 rozporządzenia podstawowego, a także decyzje na podstawie art. 61, 62, 63 lub 66 tego rozporządzenia.

Artykuł 10

Konsultacje

[8] Członkowie personelu Urzędu mogą korzystać bezpłatnie z lokali instytucji krajowych, o których mowa w art. 30 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, oraz urzędów badających i instytucji, o których mowa odpowiednio w art. 13 i 14 niniejszego rozporządzenia, podczas dni konsultacji okresowych ze stronami postępowania i z osobami trzecimi.

Sekcja 2

Izby Odwoławcze

Artykuł 11

Izby Odwoławcze

1. Ustanawia się Izbę Odwoławczą w celu rozstrzygania o odwołaniach od decyzji określonych w art. 67 rozporządzenia podstawowego. Rada Administracyjna, gdy jest to konieczne, może na wniosek Urzędu ustanowić więcej Izb Odwoławczych. W takim przypadku określa ona tym samym podział zadań między Izbami Odwoławczymi.

2. Każda Izba Odwoławcza składa się z członków o kwalifikacjach technicznych oraz prawniczych. Artykuł 6 ust. 2 i 3 stosuje się z niezbędnymi zmianami. Przewodniczącym jest członek o kwalifikacjach prawniczych.

3. Przewodniczący Izby Odwoławczej przydziela sprawdzenie odwołania jednemu z jej członków jako sprawozdawcy. Taki przydział może obejmować, gdy to stosowne, składanie zeznań.

4. Decyzje Izby Odwoławczej podejmuje się większością głosów członków.

5. [9] Przewodniczący i członkowie Rady Odwoławczej otrzymują wynagrodzenie za wykonywanie swoich zadań. Wynagrodzenie to jest ustalane przez Radę Administracyjną Urzędu i w oparciu o wniosek prezesa Urzędu.

Artykuł 12

Kancelaria Izby Odwoławczej

1. Prezes Urzędu tworzy kancelarię Izby Odwoławczej; członków personelu Urzędu wyłącza się z kancelarii, jeżeli uczestniczyli w postępowaniu odnoszącym się do decyzji będących przedmiotem odwołania.

2. Zatrudnieni w kancelarii odpowiadają w szczególności za:

— sporządzanie protokołów z postępowania ustnego i ze składania zeznań na podstawie art. 63 niniejszego rozporządzenia,

— podział kosztów na podstawie art. 85 ust. 5 rozporządzenia podstawowego i art. 76 niniejszego rozporządzenia, oraz

— potwierdzanie wszelkich rozliczeń kosztów określonych w art. 77 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III

Urzędy badające

Artykuł 13

Wyznaczanie urzędu badającego, o którym mowa w art. 55 ust. 1 rozporządzenia podstawowego

1. [10] W przypadku gdy Rada Administracyjna powierza właściwemu urzędowi w państwie członkowskim odpowiedzialność za badanie techniczne określonych rodzajów i gatunków, prezes Urzędu powiadamia ten urząd, zwany dalej „urzędem badającym”, o wyznaczeniu, zwanym dalej „wyznaczeniem urzędu badającego”. Wyznaczenie to staje się skuteczne w dniu takiego powiadomienia. Przepis stosuje się odpowiednio do zmiany lub odwołania urzędu badającego, zgodnie z art. 15 ust. 6 niniejszego rozporządzenia.

1a. [11] Rada Administracyjna może dokonać wyznaczenia urzędu badającego lub rozszerzenia zakresu istniejącego wyznaczenia urzędu badającego pod warunkiem spełnienia odpowiednich wymogów, wytycznych i zachowania zgodności z procedurami Urzędu.

Jeśli urząd badający korzysta z podmiotów posiadających kwalifikacje techniczne, o których mowa w art. 56 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, urząd badający zapewnia spełnienie odpowiednich wymogów, wytycznych i zachowanie zgodności z procedurami Urzędu.

Urząd przeprowadza kontrolę w celu sprawdzenia, czy urząd badający spełnia odpowiednie wymogi, wytyczne i zachowuje zgodność z procedurami Urzędu. Po przeprowadzeniu kontroli Urząd sporządza sprawozdanie z kontroli.

Rada Administracyjna podejmuje decyzję w sprawie wyznaczenia urzędu badającego na podstawie sprawozdania z kontroli sporządzonego przez Urząd.

1b. [12] W odniesieniu do procedury rozszerzenia zakresu istniejącego wyznaczenia urzędu badającego wszczętej przez Urząd Rada Administracyjna może, z braku sprawozdania z kontroli, oprzeć swoją decyzję na sprawozdaniu sporządzonym przez Urząd, w którym oceniono zgodność z odpowiednimi wymogami, wytycznymi i procedurami Urzędu.

W odniesieniu do procedury rozszerzenia zakresu wyznaczenia urzędu badającego wszczętej przez urząd badający Rada Administracyjna opiera swoją decyzję na sprawozdaniu z kontroli sporządzonym przez Urząd.

1c. [13] Na podstawie sprawozdania z kontroli Rada Administracyjna może podjąć decyzję o anulowaniu lub ograniczeniu zakresu wyznaczenia urzędu badającego.

Na prośbę urzędu badającego, z którą zgadza się Urząd, zakres wyznaczenia urzędu badającego może zostać ograniczony. Urząd wprowadza takie ograniczenie do umowy, o której mowa w art. 15 ust. 1.

2. Członkowi personelu urzędu badającego biorącemu udział w badaniu technicznym nie wolno czynić jakiegokolwiek nieupoważnionego użytku z dokumentów i informacji poznanych przez niego w trakcie badania technicznego lub w związku z nim ani ujawnić tych dokumentów i informacji jakiejkolwiek nieupoważnionej osobie. Członków tych obowiązek ten wiąże nadal po ukończeniu danego badania technicznego, po odejściu ze służby i po odwołaniu danego urzędu badającego.

3. Ustęp 2 stosuje się mutatis mutandis do materiału odmiany rośliny udostępnionego urzędowi badającemu przez wnioskodawcę. Urząd może opracować zasady przewodnie dotyczące stosowania przez urzędy badające materiału roślinnego, który został przedstawiony do badania odrębności, wyrównania i trwałości w ramach wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin. Takie zasady mogą obejmować warunki, na jakich taki materiał roślinny można przenosić między urzędami badającymi. [14]

4. Urząd monitoruje zgodność z ust. 2 i 3 i rozstrzyga o wyłączeniu lub sprzeciwach podnoszonych wobec członków personelu urzędów badających zgodnie z art. 81 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

Artykuł 14

Wyznaczanie instytucji lub ustanawianie podporządkowanego urzędu, o których mowa w art. 55 ust. 2 rozporządzenia podstawowego [15]

1. [16] Gdy Urząd zamierza powierzyć instytucji odpowiedzialność za badanie techniczne odmian zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, co jest dalej zwane „wyznaczeniem instytucji”, przekazuje Radzie Administracyjnej do zaopiniowania uzasadnienie dotyczące technicznej przydatności tej instytucji jako urzędu badającego. Przepisy art. 13 ust. 1a, 1b i 1c stosuje się odpowiednio.

2. W przypadku gdy Urząd zamierza utworzyć własny podporządkowany urząd do badania technicznego odmian zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, przekazuje Radzie Administracyjnej do wyrażenia zgody uzasadnienie dotyczące technicznej i ekonomicznej stosowności utworzenia takiego podporządkowanego urzędu i jego umiejscowienia.

3. [17] Gdy Rada Administracyjna zatwierdzi uzasadnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, prezes Urzędu powiadamia daną instytucję o wyznaczeniu jej lub publikuje ustanowienie podporządkowanego urzędu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Takie wyznaczenie lub ustanowienie można odwołać tylko za zgodą Rady Administracyjnej. Art. 13 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do członków personelu instytucji określonej w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 15

Postępowanie przy wyznaczaniu

1. [18] Wyznaczenie urzędu badającego lub instytucji staje się skuteczne w drodze pisemnego porozumienia między Urzędem a urzędem badającym lub instytucją, które przewiduje przeprowadzanie przez urząd badający lub instytucję badania technicznego odmian roślin określonych rodzajów i gatunków oraz uiszczanie przez Urząd opłat określonych w art. 58 rozporządzenia podstawowego. W przypadku urzędu podporządkowanego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ustanowienie następuje w drodze wewnętrznych przepisów o sposobach działania wydanych przez Urząd.

2. [19] Pisemne porozumienie, o którym mowa ust. 1, skutkuje w ten sposób, że czynności wykonywane po podpisaniu tego porozumienia lub wykonywane przez członków personelu urzędu badającego zgodnie z tym porozumieniem są, w odniesieniu do osób trzecich, czynnościami Urzędu.

3. W przypadku gdy urząd badający zamierza korzystać z usług innych organów posiadających kwalifikacje techniczne zgodnie z art. 56 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, organy te wymienia się w pisemnym porozumieniu z Urzędem. Artykuł 81 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i art. 13 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis do tych członków personelu, którzy podpisują zobowiązanie zachowania poufności.

4. Urząd uiszcza urzędowi badającemu opłatę za przeprowadzenie badania technicznego na podstawie pełnego zwrotu poniesionych kosztów. Rada Administracyjna określa jednolite metody obliczania kosztów oraz jednolite składniki tych kosztów, które stosuje się do wyznaczonych urzędów badających.

5. [20] Urząd badający przedkłada okresowo Urzędowi na żądanie rozdział kosztów przeprowadzonych badań technicznych i utrzymywania koniecznych kolekcji odniesienia. W okolicznościach przedstawionych w ust. 3 urząd badający przedkłada Urzędowi oddzielne sprawozdanie z kontroli organów.

W okolicznościach określonych w ust. 3 urząd badający bierze pod uwagę koszty poniesione przez taki organ. Urząd określa format rozdziału kosztów. Jeżeli po dwukrotnym wystąpieniu o to przez Urząd urząd badający nie przedstawi Urzędowi rozdziału kosztów w terminie określonym przez Urząd, opłatę, o której mowa w ust. 4, można zmniejszyć o 20 %.

6. [21] Odwołanie ani zmiana wyznaczenia urzędu badającego lub instytucji nie obowiązuje przed dniem wejścia w życie unieważnienia pisemnego porozumienia, o którym mowa w ust. 1.

TYTUŁ II

POSTĘPOWANIE SZCZEGÓLNE PRZED URZĘDEM

ROZDZIAŁ I

Wniosek o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin

Sekcja 1

Czynności wnioskodawcy

Artykuł 16

Złożenie wniosku

1. Wniosek o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin składa się w Urzędzie, w wyznaczonych instytucjach krajowych lub w jednostkach podporządkowanych ustanowionych na podstawie art. 30 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

Wniosek składany w Urzędzie można składać w wersji papierowej lub w sposób elektroniczny. Wniosek składany w instytucjach krajowych lub jednostkach podporządkowanych składa się w wersji papierowej w dwóch egzemplarzach.

2. Informacja przesyłana do Urzędu zgodnie z art. 49 ust. 1 lit. b) rozporządzenia podstawowego zawiera:

— dane szczegółowe umożliwiające identyfikację wnioskodawcy i, w stosownych przypadkach, jego pełnomocnika,

— instytucję krajową lub podporządkowany urząd, w którym złożono wniosek o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, oraz

— tymczasowe oznaczenie danej odmiany.

3. Urząd udostępnia bezpłatnie następujące formularze:

a) formularz wniosku i kwestionariusz techniczny, do celów złożenia wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin;

b) formularz do przesłania informacji, o których mowa w ust. 2, wskazujący skutki braku ich przesłania.

4. Wnioskodawca wypełnia i podpisuje formularze określone w ust. 3. W przypadku gdy wniosek jest przedkładany w sposób elektroniczny, odpowiada on warunkom określonym w art. 57 ust. 3 akapit drugi w odniesieniu do podpisu.

Artykuł 17

Potwierdzenie odbioru wniosku

1. [22] Gdy instytucja krajowa lub podporządkowany urząd wykonujący szczególne czynności administracyjne, o których mowa w art. 30 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, otrzyma wniosek, przesyła drogą elektroniczną do Urzędu potwierdzenie jego otrzymania i przekazuje wniosek zgodnie z art. 49 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Potwierdzenie otrzymania zawiera numer referencyjny instytucji krajowej lub podporządkowanego urzędu, charakter i liczbę przesyłanych dalej dokumentów i datę ich otrzymania przez instytucję krajową lub podporządkowany urząd. Instytucja krajowa lub podporządkowany urząd przekazują wnioskodawcy drogą elektroniczną lub w inny sposób kopię potwierdzenia odbioru przesłanego do Urzędu.

2. [23] Gdy Urząd otrzymuje wniosek od wnioskodawcy bezpośrednio albo za pośrednictwem instytucji lub podporządkowanego urzędu, bez uszczerbku dla innych przepisów, oznacza dokumenty stanowiące wniosek numerem referencyjnym i datą otrzymania przez Urząd i wydaje wnioskodawcy potwierdzenie odbioru. Potwierdzenie odbioru zawiera numer referencyjny Urzędu, informację o charakterze i liczbie otrzymanych dokumentów, datę otrzymania przez Urząd i datę wniosku w rozumieniu art. 51 rozporządzenia podstawowego. Kopię potwierdzenia odbioru przekazuje się instytucji krajowej lub podporządkowanemu urzędowi, za których pośrednictwem Urząd otrzymał wniosek.

3. Jeżeli Urząd otrzymuje wniosek za pośrednictwem podporządkowanego urzędu lub instytucji krajowej później niż po miesiącu od jego złożenia przez wnioskodawcę, wówczas „data wniosku” w rozumieniu art. 51 rozporządzenia podstawowego nie może być wcześniejsza od daty otrzymania przez Urząd, chyba że Urząd stwierdzi na podstawie wystarczająco udokumentowanych dowodów, że wnioskodawca przesłał informację o wniosku zgodnie z art. 49 ust. 1 lit. b) rozporządzenia podstawowego i art. 16 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 18

Warunki ustanowione w art. 50 ust. 1 rozporządzenia podstawowego

1. Jeżeli Urząd stwierdzi, że wniosek nie spełnia warunków ustanowionych w art. 50 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, powiadamia wnioskodawcę o stwierdzonych brakach, stwierdzając, że tylko datę otrzymania wystarczającej informacji usuwającej te braki będzie się uważać za datę wniosku do celów art. 51 tego rozporządzenia.

2. Wniosek spełnia warunek ustanowiony w art. 50 ust. 1 lit. i) rozporządzenia podstawowego tylko wówczas, jeżeli wskazano datę i kraj pierwszego przekazania w rozumieniu art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia lub jeżeli, w razie braku takiego przekazania, złożono oświadczenie, że nie nastąpiło takie przekazanie.

3. [24] Wniosek spełnia warunek ustanowiony w art. 50 ust. 1 lit. j) rozporządzenia podstawowego, jeżeli według najlepszej wiedzy wnioskodawcy data i kraj podane w jakimkolwiek innym wcześniejszym wniosku dotyczącym odmiany wskazane są w odniesieniu do:

a) wniosku o prawo własności w odniesieniu do odmiany w państwie członkowskim UE lub Międzynarodowego Związku ds. Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV); oraz

b) wniosku o urzędowe uznanie odmiany do certyfikacji i wprowadzania do obrotu, gdy urzędowe uznanie zawiera urzędowy opis odmiany.

Artykuł 19

Warunki określone w art. 50 ust. 2 rozporządzenia podstawowego

1. Jeżeli Urząd stwierdzi, że wniosek nie spełnia przepisów ust. 2, 3 i 4 tego artykułu lub art. 16 niniejszego rozporządzenia, stosuje art. 17 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ale wymaga, żeby wnioskodawca usunął braki stwierdzone przez Urząd w terminie, który Urząd może określić. W przypadku gdy braki te nie zostaną usunięte w stosownym czasie, Urząd niezwłocznie odrzuca wniosek na podstawie art. 61 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

2. [25] W stosownych przypadkach wnioskodawca przedstawia następujące informacje w formularzu wniosku lub w kwestionariuszu technicznym, o których mowa w art. 16 ust. 3 lit. a):

a) tożsamość i dane kontaktowe wnioskodawcy, jego oznaczenie jako strony postępowania, o którym mowa w art. 2, oraz, w stosownych przypadkach, nazwę i adres pełnomocnika;

b) jeżeli wnioskodawca nie jest hodowcą, nazwę i adres hodowcy oraz jego uprawnienie do złożenia wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin;

c) nazwę naukową rodzaju, gatunku lub podgatunku, do którego należy odmiana, i jej nazwę pospolitą;

d) nazwę odmiany lub w razie jej braku tymczasowe oznaczenie;

e) miejsce, w którym odmianę wyhodowano lub odkryto i rozwinięto, oraz zachowanie i rozmnażanie odmiany, w tym informacje dotyczące właściwości, uprawy jakiejkolwiek innej odmiany lub odmian, których materiału używa się powtarzalnie w wytwarzaniu danej odmiany. W przypadku materiału używanego powtarzalnie w wytwarzaniu danej odmiany wnioskodawca może przedstawić informacje dotyczące takiego materiału, jeżeli o to wystąpi, w formularzu udostępnianym przez Urząd na podstawie art. 86;

f) właściwości odmiany, w tym stan przejawów niektórych właściwości na podstawie kwestionariusza technicznego, o którym mowa w art. 16 ust. 3 lit. a);

g) w stosownych przypadkach podobne odmiany i różnice między nimi istotne zdaniem wnioskodawcy dla badania technicznego;

h) dodatkowe informacje, które mogą być istotne dla rozróżnienia odmiany, w tym w różne reprezentatywne kolorowe fotografie odmiany i inne informacje na temat materiału roślinnego, który ma zastać poddany badaniu technicznemu;

i) w stosownych przypadkach właściwości zmienione genetycznie, jeżeli dana odmiana jest organizmem zmodyfikowanym genetycznie w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴);

j) datę sprzedaży lub pierwszego przekazania innym składników odmiany lub materiału ze zbioru odmiany w celu wykorzystania danej odmiany na terytorium Unii Europejskiej, jednego lub większej liczby państw trzecich, lub w celu oceny, czy odmiana jest nowa, o czym mowa w art. 10 rozporządzenia podstawowego, lub oświadczenie, że taka sprzedaż lub pierwsze przekazanie jeszcze nie nastąpiło;

k) oznaczenie organu, do którego wnioskowano, i numerów referencyjnych wniosków, o których mowa w art. 18 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

l) obowiązujące krajowe lub regionalne prawa do ochrony odmian roślin, które zostały przyznane w odniesieniu do danej odmiany;

m) czy wniosek dotyczący danej odmiany został zgłoszony w celu wpisania do wykazu lub rejestru, czy podjęto decyzję na podstawie art. 5 dyrektywy Rady 68/193/EWG (⁵), art. 10 dyrektywy Rady 2002/53/WE (⁶), art. 10 dyrektywy Rady 2002/55/WE (⁷) i art. 5 dyrektywy wykonawczej Komisji 2014/97/UE (⁸).

3. Urząd może domagać się w terminie przez siebie określonym wszelkich informacji i dokumentacji, koniecznych do przeprowadzenia badania technicznego i, jeżeli to konieczne, wystarczających rysunków i fotografii.

4. W przypadku gdy dana odmiana stanowi organizm zmodyfikowany genetycznie w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 2001/18/WE, Urząd może wymagać od wnioskodawcy przekazania kopii pisemnego zaświadczenia odpowiedzialnych władz, stwierdzającego, że techniczne badanie odmiany zgodnie z art. 55 i 56 rozporządzenia podstawowego nie stwarza ryzyka dla środowiska według norm tej dyrektywy.

Artykuł 20

Żądanie prawa pierwszeństwa

Jeżeli wnioskodawca żąda pierwszeństwa dla wniosku w rozumieniu art. 52 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, który nie jest najwcześniejszy ze wskazanych na podstawie art. 18 ust. 3 tiret pierwsze niniejszego rozporządzenia, Urząd stwierdza, że datę pierwszeństwa można przyznać tylko do tego wcześniejszego wniosku. W przypadku gdy Urząd wydał potwierdzenie odbioru zawierające datę złożenia wniosku, która nie jest najwcześniejszą ze wskazanych, datę pierwszeństwa w zawiadomieniu uważa się za nieważną.

Artykuł 21

Prawo do wspólnotowej ochrony odmian roślin podczas postępowania

1. Urząd może wstrzymać postępowanie w sprawie wniosku, jeżeli do rejestru wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin wpisano rozpoczęcie działania przeciwko wnioskodawcy w związku z żądaniem określonym w art. 98 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Urząd może ustalić datę, od której zamierza prowadzić nadal postępowanie.

2. W przypadku gdy ostateczną decyzję lub jakiekolwiek inne zakończenie działania określonego w ust. 1 wpisano do rejestru wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, Urząd wznawia postępowanie. Może on wznowić postępowanie z wcześniejszą datą, ale nie przed datą już wybraną na podstawie ust. 1.

3. W przypadku gdy uprawnienie do wspólnotowej ochrony odmian roślin przeniesiono skutecznie na inną osobę do celów Urzędu, ta osoba może wykorzystać wniosek pierwszego wnioskodawcy jak własny, pod warunkiem że w ciągu miesiąca od wpisania ostatecznej decyzji do rejestru wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin zawiadomi ona Urząd o tym fakcie. Opłaty należne na podstawie art. 83 rozporządzenia podstawowego, już wcześniej uiszczone przez pierwszego wnioskodawcę, uważa się za uiszczone przez następnego wnioskodawcę.

Sekcja 2

Przeprowadzanie badania technicznego

Artykuł 22

Decyzja w sprawie wytycznych dotyczących badań

1. Na wniosek prezesa Urzędu Rada Administracyjna podejmuje decyzję o wytycznych dotyczących badań. Datę i gatunki, których dotyczy decyzja, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym, o którym mowa w art. 87.

2. W razie braku decyzji Rady Administracyjnej w sprawie wytycznych dotyczących badań prezes Urzędu może podjąć tymczasową decyzję w tej sprawie. Tymczasowa decyzja traci ważność w dniu podjęcia decyzji przez Radę Administracyjną. W przypadku gdy tymczasowa decyzja prezesa Urzędu odbiega od decyzji Rady Administracyjnej, nie ma to wpływu na badanie techniczne rozpoczęte przed decyzją Rady Administracyjnej. Rada Administracyjna może zadecydować inaczej, jeżeli nakazują tak okoliczności.

3. [26] W razie braku decyzji Rady Administracyjnej lub tymczasowej decyzji prezesa Urzędu, o której mowa w ust. 2, w sprawie wytycznych dotyczących badań ustalonych przez Urząd, zastosowanie mają wytyczne UPOV dla poszczególnych rodzajów i gatunków. W przypadku braku takich wytycznych mogą być stosowane krajowe wytyczne opracowane przez właściwy organ odpowiedzialny za badanie techniczne odmiany roślin, pod warunkiem że prezes Urzędu wyraził zgodę na ich stosowanie. Właściwy organ przedstawia te wytyczne Urzędowi, a Urząd publikuje je na swojej stronie internetowej.

Artykuł 23

Uprawnienia prezesa Urzędu

1. W przypadku gdy Rada Administracyjna podejmie decyzję w sprawie wytycznych dotyczących badań, zawiera ona upoważnienie prezesa Urzędu do wprowadzania dodatkowych właściwości i ich przejawów w odniesieniu do odmiany.

2. [27] (skreślony).

Artykuł 24

Zawiadamianie urzędów badających przez Urząd

Zgodnie z art. 55 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Urząd przesyła urzędowi badającemu w formie elektronicznej następujące dokumenty związane z odmianą: [28]

a) formularz wniosku, kwestionariusz techniczny i każdy dodatkowy dokument dostarczony przez wnioskodawcę zawierający informacje potrzebne do przeprowadzenia badania technicznego;

b) formularze wypełnione przez wnioskodawcę na podstawie art. 86 niniejszego rozporządzenia;

c) dokumenty związane ze sprzeciwem opartym na stwierdzeniu, że nie spełniono warunków ustanowionych w art. 7, 8 i 9 rozporządzenia podstawowego.

Artykuł 25

Współpraca między Urzędem a urzędem badającym

Personel urzędu badającego odpowiedzialnego za badanie techniczne i sprawozdawca wyznaczony zgodnie z art. 8 ust. 1 współpracują ze sobą we wszystkich fazach badania technicznego. Współpraca obejmuje co najmniej następujące aspekty sprawy:

a) monitorowanie przez sprawozdawcę przeprowadzania badania technicznego, łącznie z kontrolą miejsc z poletkami doświadczalnymi i metod stosowanych podczas badania;

b) informacje urzędu badającego o szczegółach jakiegokolwiek wcześniejszego przekazania odmiany, nie naruszając innych dochodzeń Urzędu; oraz

c) przedłożenie Urzędowi przez urząd badający okresowych sprawozdań z każdego okresu wegetacji.

Artykuł 26

Forma sprawozdań z badania

1. Sprawozdanie z badania, o którym mowa w art. 57 rozporządzenia podstawowego, podpisuje odpowiedzialny członek personelu urzędu badającego. Sprawozdanie to wyraźnie uznaje wyłączne prawa Urzędu do rozporządzania wynikami badania zgodnie z art. 57 ust. 4 tego rozporządzenia.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się z niezbędnymi zmianami do wszelkich okresowych sprawozdań przekazywanych do Urzędu. Urząd badający wydaje bezpośrednio wnioskodawcy kopię każdego okresowego sprawozdania.

Artykuł 27

Inne sprawozdania z badania

1. Sprawozdanie z badania dotyczące wyników każdego badania technicznego, które przeprowadzono lub które przeprowadza się do celów urzędowych w państwie członkowskim przez jeden z urzędów odpowiedzialnych za dany gatunek na podstawie art. 55 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, może zostać uznane przez Urząd za wystarczającą podstawę do decyzji, pod warunkiem że:

a) materiał dostarczony do badania technicznego spełnia normy, co do ilości i jakości, które mogą zostać ustanowione na podstawie art. 55 ust. 4 rozporządzenia podstawowego;

b) [29] badanie techniczne zostało przeprowadzone w sposób zgodny z opisem opracowanym przez Radę Administracyjną na podstawie art. 55 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i wymogami, o których mowa w art. 13 ust. 1a niniejszego rozporządzenia, oraz zostało wykonane zgodnie z wydanymi wytycznymi dotyczącymi badań oraz wszelkimi udzielonymi instrukcjami ogólnymi, na podstawie art. 56 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz art. 22 i 23 niniejszego rozporządzenia;

c) Urząd miał możliwość monitorowania przeprowadzanego badania technicznego; oraz

d) Urząd otrzymuje okresowe sprawozdanie z każdego sezonu wegetacji przed sprawozdaniem z badania, w przypadku gdy sprawozdanie końcowe nie jest bezpośrednio dostępne.

2. W przypadku gdy Urząd uważa, że sprawozdanie z badania, o którym mowa w ust. 1, nie stanowi wystarczającej podstawy do decyzji, może zastosować procedurę ustanowioną w art. 55 rozporządzenia podstawowego po konsultacji z wnioskodawcą i zainteresowanym urzędem badającym.

3. Urząd i każdy właściwy krajowy urząd ochrony odmian roślin w państwie członkowskim udziela pomocy administracyjnej innemu urzędowi przez udostępnianie, na wniosek, wszelkich sprawozdań z badania danej odmiany w celach oceny odrębności, jednolitości i trwałości tej odmiany. Urząd lub właściwy krajowy urząd ochrony odmian roślin pobiera ściśle określoną kwotę za przedłożenie takiego sprawozdania; kwota ta jest uzgadniana przez zainteresowane urzędy.

4. [30] Sprawozdanie z badania dotyczące wyników badania technicznego, które przeprowadzono lub które przeprowadza się w celach urzędowych w państwie trzecim lub na terytorium organizacji regionalnej, będącej członkiem UPOV lub stroną porozumienia TRIPS, może zostać uznane przez Urząd za wystarczającą podstawę do decyzji, pod warunkiem że badanie techniczne spełnia warunki określone w pisemnym porozumieniu zawartym między Urzędem a właściwym organem tego państwa trzeciego lub organizacji regionalnej. Takie warunki powinny zawierać co najmniej:

a) warunki dotyczące materiału określone w ust. 1 lit. a);

b) warunek, że badanie techniczne zostało przeprowadzone zgodnie z wydanymi wytycznymi dotyczącymi badań lub udzielonymi instrukcjami ogólnymi, na podstawie art. 56 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i art. 22 niniejszego rozporządzenia;

c) warunek, że Urząd ma możliwość dokonania oceny przydatności urządzeń do przeprowadzania badań technicznych przedmiotowych gatunków roślin w tym państwie trzecim lub na terytorium tej organizacji regionalnej;

d) warunki dotyczące dostępności sprawozdań, ustanowione w ust. 1 lit. d);

e) warunek, że państwo trzecie posiada odpowiednie doświadczenie w badaniu danych rodzajów lub gatunków; oraz

f) warunek zawarcia pisemnego porozumienia za zgodą Rady Administracyjnej.

5. [31] Urząd może zwrócić się do właściwego organu państwa trzeciego lub organizacji regionalnej będącej członkiem UPOV lub stroną porozumienia TRIPS o przeprowadzenie badania technicznego, pod warunkiem że zawarte zostało pisemne porozumienie między Urzędem a właściwym organem oraz pod warunkiem że spełniony jest jeden z poniższych warunków:

a) nie ma możliwości przeprowadzenia badania technicznego w odniesieniu do konkretnego gatunku w urzędzie badającym w Unii Europejskiej, a sprawozdanie z badania dotyczące wyników badania technicznego, o którym mowa w ust. 4, nie jest dostępne lub nie można oczekiwać, że będzie dostępne;

b) można oczekiwać, że sprawozdanie z badania dotyczące wyników badania technicznego, o którym mowa w ust. 4, zostanie udostępnione, ale nie są spełnione warunki przeprowadzenia badania technicznego ustalone na mocy ust. 4.

6. [32] Pisemne porozumienie, o którym mowa w ust. 5, zawierane jest za zgodą Rady Administracyjnej na podstawie następujących warunków:

a) warunki dotyczące materiału określone w ust. 1 lit. a);

b) warunek, że badanie techniczne zostanie przeprowadzone zgodnie z wydanymi wytycznymi dotyczącymi badań lub udzielonymi instrukcjami ogólnymi, na podstawie art. 56 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i art. 22 niniejszego rozporządzenia;

c) warunek, że Urząd ma możliwość dokonania oceny przydatności urządzeń do przeprowadzania badań technicznych danych gatunków roślin w tym państwie trzecim lub na terytorium tej organizacji regionalnej oraz monitorowania danego badania technicznego;

d) warunki dotyczące dostępności sprawozdań, ustanowione w ust. 1 lit. d);

e) warunek, że państwo trzecie posiada odpowiednie doświadczenie w badaniu danych rodzajów lub gatunków.

Sekcja 3

Nazwa odmiany

Artykuł 28

Propozycja nazwy odmiany

[33] Propozycję nazwy odmiany podpisuje się i składa w Urzędzie.

Urząd udostępnia bezpłatnie formularz do celów przedstawienia propozycji nazwy odmiany.

W przypadku gdy propozycja nazwy odmiany jest przedkładana w sposób elektroniczny, odpowiada ona warunkom określonym w art. 57 ust. 3 akapit drugi niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do podpisu.

Artykuł 29

Badanie nazwy

1. W przypadku gdy propozycja nie towarzyszy wnioskowi o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub gdy Urząd nie może uznać proponowanej nazwy odmiany, Urząd niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę, że wymaga od niego dostarczenia propozycji nazwy lub nowej propozycji i wskazuje na skutki uchybienia.

2. W przypadku gdy z chwilą odbioru wyników badania technicznego na podstawie art. 57 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Urząd ustali, że wnioskodawca nie dostarczył żadnej propozycji nazwy odmiany, niezwłocznie odrzuca wniosek o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia.

Artykuł 30

Wytyczne w sprawie nazw odmian

Rada Administracyjna przyjmuje wytyczne ustanawiające jednolite i ostateczne kryteria ustalające przeciwwskazania w rodzajowym oznaczaniu nazwy odmiany określone w art. 63 ust. 3 i 4 rozporządzenia podstawowego.

ROZDZIAŁ II

Sprzeciw

Artykuł 31

Składanie sprzeciwów

1. Sprzeciwy na podstawie art. 59 rozporządzenia podstawowego zawierają:

a) nazwę wnioskodawcy i numer referencyjny wniosku, wobec którego wnosi się sprzeciw;

b) oznaczenie sprzeciwiającego się jako strony postępowania, jak przedstawiono w art. 2 niniejszego rozporządzenia;

c) jeśli sprzeciwiający się wyznaczył swojego pełnomocnika, jego nazwisko i adres;

d) stwierdzenie argumentu w sporze określone w art. 59 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, na którym opiera się sprzeciw, a w szczególności dowody i argumenty przedstawione na poparcie sprzeciwu.

2. Jeżeli złożono oddzielne sprzeciwy wobec tego samego wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, Urząd zajmuje się tymi sprzeciwami w jednym postępowaniu.

Artykuł 32

Odrzucenie sprzeciwów

1. Jeżeli Urząd stwierdzi, że sprzeciw nie jest zgodny z art. 59 ust. 1 i 3 rozporządzenia podstawowego lub z art. 31 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia albo nie zapewnia wystarczającej identyfikacji wniosku, wobec którego wniesiono sprzeciw, odrzuca sprzeciw jako niedopuszczalny, o ile nie usunięto braków w terminie, który może określić.

2. Jeżeli Urząd stwierdzi, że sprzeciw nie jest zgodny z innymi przepisami rozporządzenia podstawowego lub niniejszego rozporządzenia, odrzuca sprzeciw jako niedopuszczalny, o ile nie usunięto braków przed wygaśnięciem okresów wnoszenia sprzeciwu.

ROZDZIAŁ III

Utrzymywanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin

Artykuł 33

Obowiązki posiadacza na podstawie art. 64 ust. 3 rozporządzenia podstawowego

1. Na podstawie art. 64 ust. 3 rozporządzenia podstawowego posiadacz zezwala na kontrolę materiału danej odmiany i miejsca, w którym zachowuje się tożsamość odmiany, w celu dostarczenia informacji koniecznych do oceny trwania odmiany w niezmienionym stanie.

2. Od posiadacza wymaga się utrzymywania pisemnych zapisów, aby ułatwić sprawdzenie, czy podjęto stosowne środki, określone w art. 64 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

Artykuł 34

Badanie techniczne chronionej odmiany

Bez uszczerbku dla art. 87 ust. 4 rozporządzenia podstawowego badanie techniczne chronionej odmiany przeprowadza się zgodnie z wytycznymi dotyczącymi badań należycie stosowanymi, gdy dla tej odmiany przyznano wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin. Artykuły 22 i 24–27 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis do Urzędu, urzędu badającego i do posiadacza.

Artykuł 35

Inny materiał używany w badaniu technicznym

W przypadku gdy posiadacz dostarczył materiał odmiany zgodnie z art. 64 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, urząd badający za zgodą Urzędu może sprawdzić dostarczony materiał poprzez kontrolę innego materiału, który otrzymano z gospodarstwa, gdzie ten materiał jest wytwarzany przez posiadacza lub za jego zgodą, albo materiału wprowadzonego do obrotu przez niego lub za jego zgodą, lub otrzymanego przez urzędowe organy państwa członkowskiego na mocy ich uprawnień.

Artykuł 36

Zmiana nazwy odmiany

1. W przypadku gdy nazwę odmiany zmienia się zgodnie z art. 66 rozporządzenia podstawowego, Urząd powiadamia posiadacza o powodach zmiany, ustanawia termin, w którym posiadacz musi dostarczyć stosowną propozycję zmienionej nazwy odmiany, i stwierdza, że jeżeli tego nie uczyni, wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin może zostać cofnięte na podstawie art. 21 tego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy Urząd nie może zgodzić się na zmienioną nazwę odmiany, niezwłocznie informuje o tym posiadacza, ponownie ustanawia termin, w którym posiadacz musi dostarczyć stosowną propozycję, i stwierdza, że jeżeli tego nie uczyni, wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin może zostać cofnięte na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego.

3. Artykuły 31 i 32 niniejszego rozporządzenia stosuje się, z niezbędnymi zmianami, do sprzeciwu wniesionego na podstawie art. 66 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

4. W przypadku gdy propozycja zmiany nazwy odmiany jest przedkładana w sposób elektroniczny, odpowiada ona warunkom określonym w art. 57 ust. 3 akapit drugi w odniesieniu do podpisu.

ROZDZIAŁ IV

Wspólnotowe licencje przyznawane przez urząd

Sekcja 1

Przymusowe licencje określone w art. 29 rozporządzenia podstawowego

Artykuł 37

Wnioski o przymusową licencję

1. Wniosek o przymusową licencję zgodnie z art. 29 ust. 1, 2 i 5 rozporządzenia podstawowego zawiera:

a) wyznaczenie jako stron postępowania wnioskodawcy i sprzeciwiającego się posiadacza odmiany, o którą chodzi;

b) nazwę odmiany (odmian) z podaniem gatunku;

c) propozycję rodzaju działań objętych licencją przymusową;

d) stwierdzenie przedstawiające brany pod uwagę interes publiczny, łącznie z faktami, dowodami i argumentami przedstawionymi na poparcie zgłaszanego interesu publicznego;

e) w przypadku wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 rozporządzenia podstawowego – propozycję kategorii osób, którym przyznaje się licencję przymusową oraz, w stosownych przypadkach, szczególne wymagania związane z tą kategorią osób;

f) propozycję należytego wynagrodzenia oraz podstawę użytą do jego obliczenia.

2. Wniosek o licencję przymusową, o której mowa w art. 29 ust. 5a rozporządzenia podstawowego, zawiera:

a) wyznaczenie jako stron postępowania wnioskodawcy posiadającego prawa do patentu i sprzeciwiającego się posiadacza odmiany, o którą chodzi;

b) nazwę odmiany (odmian) z podaniem gatunku;

c) [34] elektroniczną kopię zaświadczenia patentowego, zawierającą numer patentu i zastrzeżenie patentowe wynalazku biotechnologicznego, oraz organ lub organy wydające;

d) propozycję rodzaju działań objętych licencją przymusową;

e) propozycję należytego wynagrodzenia oraz podstawę użytą do jego obliczenia;

f) stwierdzenie wymieniające powody, dla których dany wynalazek biotechnologiczny stanowi znaczący postęp techniczny oraz ma duże znaczenie gospodarcze w porównaniu z chronioną odmianą, łącznie z faktami, dowodami i argumentami przedstawionymi na poparcie zgłaszanego wniosku;

g) propozycję zasięgu terytorialnego licencji, który nie może przekraczać zasięgu terytorialnego patentu, o którym mowa w lit. c).

3. Wniosek o wzajemną licencję, o której mowa w art. 29 ust. 5a akapit drugi rozporządzenia podstawowego, zawiera:

a) wyznaczenie jako stron postępowania wnioskodawcy posiadającego prawa do patentu i sprzeciwiającego się posiadacza odmiany, o którą chodzi;

b) nazwę odmiany (odmian) z podaniem gatunku;

c) [35] elektroniczną kopię zaświadczenia patentowego, zawierającą numer patentu i zastrzeżenie patentowe wynalazku biotechnologicznego, oraz organ lub organy wydające;

d) oficjalny dokument zaświadczający, że przymusowa licencja na opatentowany wynalazek biotechnologiczny została przyznana posiadaczowi prawa do ochrony odmian roślin;

e) propozycję rodzaju działań objętych wzajemną licencją;

f) propozycję należytego wynagrodzenia oraz podstawę użytą do jego obliczenia;

g) propozycję zasięgu terytorialnego wzajemnej licencji, który nie może przekraczać zasięgu terytorialnego patentu, o którym mowa w lit. c).

4. Do wniosku o licencję przymusową dołączone są dokumenty świadczące o nieskutecznym wniosku skierowanym przez wnioskodawcę do posiadacza prawa do ochrony odmian roślin o licencję umowną. Jeżeli wnioskodawcą o licencję przymusową jest Komisja lub państwo członkowskie na mocy art. 29 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Urząd może zrezygnować z tego wymogu w przypadku siły wyższej.

5. Wniosek o licencję umowną uważa się za nieskuteczny w rozumieniu ust. 4, jeżeli:

a) sprzeciwiający się posiadacz nie udzielił w rozsądnym okresie ostatecznej odpowiedzi osobie ubiegającej się o to prawo; lub

b) sprzeciwiający się posiadacz odmówił przyznania licencji umownej osobie ubiegającej się o nią; lub

c) sprzeciwiający się posiadacz zaproponował licencję osobie ubiegającej się o nią na ewidentnie nierozsądnych zasadniczych warunkach, łącznie z tymi, które wiążą się z uiszczeniem opłat licencyjnych, bądź na warunkach, które rozważane jako całość są ewidentnie nierozsądne.

Artykuł 38

Badanie wniosku o licencję przymusową

1. Postępowanie ustne i składanie zeznań odbywają się w zasadzie łącznie podczas jednego przesłuchania.

2. Nie dopuszcza się wniosków o następne przesłuchanie, z wyjątkiem wniosków wynikających z okoliczności, które uległy zmianie w czasie przesłuchania lub po jego zakończeniu.

3. Przed podjęciem decyzji Urząd zaprasza zainteresowane strony do zawarcia polubownego układu w sprawie licencji umownej. Jeżeli jest to stosowne, Urząd przedstawia propozycję takiego polubownego układu.

Artykuł 39

Tytuł do wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin podczas postępowania

1. Jeżeli rozpoczęcie działania przeciwko posiadaczowi w związku z żądaniem określonym w art. 98 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wpisano do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin, Urząd może wstrzymać postępowanie w sprawie przyznania licencji przymusowej. Nie można go wznowić przed wpisaniem do rejestru ostatecznego orzeczenia lub jakiegokolwiek zakończenia w sprawie takiego działania.

2. Jeżeli przeniesienie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin wiąże Urząd, nowy posiadacz wchodzi do postępowania jako strona na żądanie wnioskodawcy, jeżeli ten wnioskodawca bezskutecznie żądał od nowego posiadacza przyznania mu licencji umownej w ciągu dwóch miesięcy od odbioru zawiadomienia z Urzędu, że nazwę nowego posiadacza wpisano do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin. Żądaniu wnioskodawcy towarzyszy wystarczająco udokumentowany materiał dowodzący jego nieskutecznego usiłowania oraz, w razie potrzeby, środków podjętych przez nowego posiadacza.

3. W przypadku wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, nowy posiadacz wchodzi do postępowania jako jego strona. Nie stosuje się wówczas przepisów ust. 1 tego artykułu.

Artykuł 40

Treść decyzji w sprawie wniosku

Decyzję w formie pisemnej podpisuje prezes Urzędu. Decyzja zawiera:

a) stwierdzenie, że decyzja wydana jest przez Urząd;

b) datę podjęcia decyzji;

c) nazwiska członków Komitetu biorących udział w postępowaniu;

d) nazwy stron postępowania i ich pełnomocników;

e) powołanie się na opinię Rady Administracyjnej;

f) stwierdzenie zagadnienia, o którym decydowano;

g) streszczenie faktów;

h) podstawy, na których oparto decyzję;

i) zarządzenie Urzędu; w miarę potrzeby zarządzenie precyzuje działania objęte licencją przymusową, szczególne warunki odnoszące się do niej, jak również kategorię osób i – w stosownych przypadkach – szczególne wymagania związane z tą kategorią.

Artykuł 41

Przyznawanie licencji przymusowej

1. Decyzja o przyznaniu licencji przymusowej zgodnie z art. 29 ust. 1, 2 i 5 rozporządzenia podstawowego zawiera stwierdzenie poświęcone kwestii interesu publicznego.

2. Następujące czynniki mogą w szczególności stanowić interes publiczny:

a) ochrona życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin;

b) potrzeba zaopatrzenia rynku w materiał posiadający szczególne właściwości;

c) potrzeba utrzymania zachęty do prowadzenia hodowli ulepszonych odmian.

3. Decyzja o przyznaniu licencji przymusowej zgodnie z art. 29 ust. 5a rozporządzenia podstawowego zawiera stwierdzenie, w którym podaje się powody, dla których dany wynalazek stanowi znaczący postęp techniczny oraz ma duże znaczenie gospodarcze. Poniżej wymieniono argumenty, które mogą stanowić powody, dla których dany wynalazek stanowi znaczący postęp techniczny oraz ma duże znaczenie gospodarcze w porównaniu z chronioną odmianą rośliny:

a) poprawa technologii upraw;

b) poprawa stanu środowiska;

c) poprawa technik mających na celu rozwój bioróżnorodności genetycznej;

d) poprawa jakości;

e) poprawa wydajności;

f) poprawa odporności;

g) poprawa przystosowania do konkretnych warunków klimatycznych lub środowiskowych.

4. Licencja przymusowa ma niewyłączny charakter.

5. Licencję przymusową można przenieść tylko łącznie z tą częścią przedsiębiorstwa, która korzysta z licencji, lub w przypadku określonym w art. 29 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, łącznie z przydzieleniem praw do odmiany zasadniczo pochodnej.

Artykuł 42

Warunki, które musi spełniać osoba, której przyznano licencję przymusową

1. Bez uszczerbku dla innych warunków określonych w art. 29 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, osoba, której przyznano licencję przymusową, musi dysponować odpowiednimi zasobami finansowymi i technicznymi w celu korzystania z licencji.

2. Przestrzeganie warunków określonych w licencji przymusowej oraz w decyzji o przyznaniu licencji uważa się za „okoliczność” w rozumieniu art. 29 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

3. Urząd zapewnia, że osoba, której przyznano licencję przymusową, nie może podejmować działań prawnych w sprawie naruszenia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin, chyba że posiadacz odmówił lub zaniechał podjęcia takich działań w ciągu dwóch miesięcy od wystosowania żądania w tej sprawie.

Artykuł 43

Kategoria osób spełniających szczególne wymagania określone w art. 29 ust. 2 rozporządzenia podstawowego

1. Każda osoba zamierzająca korzystać z licencji przymusowej, która mieści się w kategorii osób spełniających szczególne wymagania określone w art. 29 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zgłasza swój zamiar Urzędowi i posiadaczowi listem poleconym z potwierdzeniem doręczenia. Zgłoszenie obejmuje:

a) nazwę i adres tej osoby, zgodnie z wymogami ustanowionymi dla stron postępowania na podstawie art. 2 niniejszego rozporządzenia;

b) oświadczenie dotyczące faktów, spełniające szczególne wymagania;

c) oświadczenie przedstawiające działania, które będzie się wykonywać; oraz

d) zapewnienie, że osoba dysponuje odpowiednimi zasobami finansowymi oraz informacje na temat jej technicznej zdolności do korzystania z licencji przymusowej.

2. Na żądanie Urząd wpisuje osobę do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin, jeżeli osoba ta spełniła warunki związane z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 1. Osoba ta nie może korzystać z licencji przymusowej przed wpisaniem do rejestru. O wpisaniu powiadamia się tę osobę i posiadacza.

3. Artykuł 42 ust. 3 stosuje się mutatis mutandis do osoby wpisanej do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. Jakiekolwiek orzeczenie lub inne zakończenie prawnego działania w stosunku do aktu naruszenia stosuje się do innych wpisanych osób lub tych, które zostaną wpisane.

4. Wpis określony w ust. 2 można skreślić wyłącznie w sytuacji, gdy szczególne wymagania ustanowione w decyzji o przyznaniu licencji przymusowej lub finansowe i techniczne zdolności ustalone na podstawie ust. 2 uległy zmianie po upływie roku od przyznania licencji przymusowej i w trakcie okresu określonego w decyzji o przyznaniu. O skreśleniu wpisu powiadamia się wpisaną osobę i posiadacza.

Sekcja 2

Prawa korzystania określone w art. 100 ust. 2 rozporządzenia podstawowego

Artykuł 44

Prawa korzystania określone w art. 100 ust. 2 rozporządzenia podstawowego

1. Żądania umownego niewyłącznego prawa korzystania od nowego posiadacza na podstawie art. 100 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dokonuje się w przypadku dawnego posiadacza w ciągu dwóch miesięcy lub – w przypadku osoby posiadającej prawo do korzystania – w ciągu czterech miesięcy od otrzymania zawiadomienia z Urzędu, że nazwę nowego posiadacza wpisano do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin.

2. Do wniosku o prawo korzystania, przyznawane na podstawie art. 100 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, dołączone są dokumenty poświadczające nieskuteczne żądanie, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu. Przepisy art. 37 ust. I lit. a), b), c) i art. 37 ust. 5, art. 38, art. 39 ust. 3, art. 40 z wyjątkiem lit. f), art. 41 ust. 3 i 4 i art. 42 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis.

TYTUŁ III

POSTĘPOWANIE PRZED IZBĄ ODWOŁAWCZĄ

Artykuł 45

Treść zawiadomienia o odwołaniu

Zawiadomienie o odwołaniu zawiera:

a) [36] oznaczenie odwołującego się jako strony w postępowaniu odwoławczym zgodnie z art. 2, oraz – jeżeli odwołujący się wyznaczył pełnomocnika – nazwisko i adres pełnomocnika;

b) numer referencyjny decyzji, od której wnosi się odwołanie, i określenie zakresu, o który ubiega się w zmianie lub unieważnieniu decyzji.

Artykuł 46

Potwierdzenie otrzymania zawiadomienia o odwołaniu

W przypadku gdy Urząd otrzyma zawiadomienie o odwołaniu, opatruje je numerem referencyjnym postępowania odwoławczego i datą otrzymania przez Urząd i zawiadamia odwołującego się o terminie złożenia podstaw odwołania; nie można usprawiedliwić jakiegokolwiek pominięcia takiego zawiadomienia.

Artykuł 47

Udział jako strony w postępowaniu odwoławczym

1. Kopię zawiadomienia o odwołaniu opatrzonego numerem referencyjnym i datą jego otrzymania Urząd przesyła natychmiast stronom w postępowaniu odwoławczym, które biorą udział w postępowaniu przed Urzędem.

2. Strony postępowania określone w ust. 1 mogą ingerować jako strony w postępowaniu odwoławczym po dwóch miesiącach od przesłania kopii zawiadomienia o odwołaniu.

Artykuł 48

Rola Urzędu

1. Organ Urzędu wymieniony w art. 70 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i przewodniczący Izby Odwoławczej zapewniają wewnętrzne środki przygotowawcze, aby Izba Odwoławcza mogła rozpatrzyć sprawę bezpośrednio po jej przekazaniu; w szczególności przewodniczący przed przekazaniem sprawy wybiera dwóch członków zgodnie z art. 46 ust. 2 tego rozporządzenia i wyznacza sprawozdawcę.

2. Organ Urzędu wymieniony w art. 70 ust. 1 rozporządzenia podstawowego przed przekazaniem sprawy przesyła natychmiast kopię dokumentów otrzymanych przez stronę w postępowaniu odwoławczym do innych stron postępowania odwoławczego.

3. Prezes Urzędu przed przekazaniem sprawy zarządza ogłoszenie informacji określonej w art. 89.

Artykuł 49

Odrzucenie odwołania jako niedopuszczalnego

1. Jeżeli odwołanie nie spełnia przepisów rozporządzenia podstawowego, w szczególności jego art. 67, 68 i 69, lub przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności jego art. 45, Izba Odwoławcza informuje o tym odwołującego się i wymaga od niego usunięcia znalezionych braków, jeżeli to możliwe, w okresie, który może określić. Jeżeli odwołanie nie zostanie poprawione w stosownym czasie, Izba Odwoławcza odrzuca je jako niedopuszczalne.

2. W przypadku gdy odwołanie wniesiono od decyzji Urzędu, przeciwko której podjęto również działanie na mocy art. 74 rozporządzenia podstawowego, Izba Odwoławcza za zgodą odwołującego się przekazuje dalej odwołanie jako skargę do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich; jeżeli odwołujący się nie udziela zgody, Izba odrzuca odwołanie jako niedopuszczalne. W przypadku przekazania odwołania do Trybunału Sprawiedliwości takie odwołanie uważa się za wniesione do Trybunału Sprawiedliwości z dniem otrzymania przez Urząd na mocy art. 46 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 50

Postępowanie ustne

1. Po przekazaniu sprawy przewodniczący Izby Odwoławczej wzywa bez opóźnienia strony w postępowaniu odwoławczym do postępowania ustnego, jak przewidziano w art. 77 rozporządzenia podstawowego, i zwraca ich uwagę na treść art. 59 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. Postępowanie ustne i składanie zeznań odbywają się w zasadzie podczas jednego przesłuchania.

3. Nie dopuszcza się wniosków o następne przesłuchania, z wyjątkiem wniosków wynikających z okoliczności, które uległy zmianie w czasie przesłuchania lub po jego zakończeniu.

Artykuł 51

Rozpatrywanie odwołań

Jeżeli nie postanowiono inaczej, do postępowania odwoławczego stosuje się mutatis mutandis przepisy odnoszące się do postępowania przed Urzędem; strony postępowania uważa się w tym przypadku za strony w postępowaniu odwoławczym.

Artykuł 51a

Kilka odwołań

[37] 1. Jeżeli od tej samej decyzji złożono kilka odwołań, mogą one być rozpatrywane w ramach tego samego postępowania.

2. Gdy odwołania od decyzji mają być rozpatrzone przez jednakowy skład izby, izba może rozpatrzyć te odwołania w ramach postępowań połączonych.

Artykuł 52

Decyzja w sprawie odwołania

1. Decyzję w sprawie odwołania wysyła się na piśmie stronom w postępowaniu odwoławczym w ciągu trzech miesięcy od zakończenia postępowania ustnego, za pomocą środków przewidzianych w art. 64 ust. 3.

2. Decyzję podpisuje przewodniczący Izby Odwoławczej i sprawozdawca wyznaczony na podstawie art. 48 ust. 1. Decyzja obejmuje:

a) stwierdzenie, że decyzję wydała Izba Odwoławcza;

b) datę podjęcia decyzji;

c) nazwiska przewodniczącego i innych członków Izby Odwoławczej biorących udział w postępowaniu odwoławczym;

d) nazwy stron w postępowaniu odwoławczym i nazwiska ich pełnomocników;

e) oświadczenie dotyczące zagadnień, których dotyczy decyzja;

f) streszczenie faktów;

g) podstawy, na których oparto decyzję;

h) zarządzenie Izby Odwoławczej, łącznie, jeżeli to konieczne, z decyzją dotyczącą przesądzenia w sprawie kosztów lub zwrotu opłat.

3. Pisemnej decyzji Izby Odwoławczej towarzyszy stwierdzenie możliwości dalszego odwołania, łącznie z terminem wniesienia takiego dalszego odwołania. Strony w postępowaniu odwoławczym nie mogą powoływać się na opuszczenie tego stwierdzenia.

TYTUŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE ZWIĄZANE Z POSTĘPOWANIEM

ROZDZIAŁ I

Decyzje, zawiadomienia i dokumenty

Artykuł 53

Decyzje

1. Każdą decyzję Urzędu podpisuje członek personelu z podaniem swego nazwiska, należycie upoważniony przez prezesa Urzędu zgodnie z art. 35 rozporządzenia podstawowego.

2. Decyzja może być wydana ustnie, gdy przed Urzędem odbywało się postępowanie ustne. Następnie dostarcza się decyzję na piśmie stronom postępowania zgodnie z art. 64.

3. Decyzjom Urzędu podlegającym odwołaniu na mocy art. 67 rozporządzenia podstawowego lub bezpośredniemu środkowi odwoławczemu na podstawie art. 74 tego rozporządzenia towarzyszy stwierdzenie możliwości odwołania lub bezpośredniego środka odwoławczego, łącznie z terminem ustalonym dla wniesienia takiego odwołania lub bezpośredniego środka odwoławczego. Strony postępowania nie mogą powoływać się na opuszczenie tego stwierdzenia.

4. Poprawia się błędy językowe, błędy pisarskie i oczywiste pomyłki w decyzjach Urzędu.

5. [38] Urząd uchyla wpis do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin lub cofa decyzję, która zawiera oczywisty błąd proceduralny spowodowany zaniedbaniem.

Artykuł 53a

Postępowanie o unieważnienie i uchylenie

[39] 1. Postępowania w sprawie unieważnienia i uchylenia, o których mowa odpowiednio w art. 20 i 21 rozporządzenia podstawowego, mogą zostać wszczęte przez Urząd, jeżeli istnieją poważne wątpliwości co do ważności uprawnienia. Takie postępowanie może zostać wszczęte przez Urząd z własnej inicjatywy lub na podstawie otrzymanego wniosku.

2. Do wniosku do Urzędu o wszczęcie postępowania w sprawie unieważnienia lub uchylenia, o których mowa odpowiednio w art. 20 i 21 rozporządzenia podstawowego, należy dołączyć dowody i przedstawić fakty budzące poważne wątpliwości co do ważności uprawnienia, a wniosek taki zawiera:

a) w odniesieniu do rejestracji, w przypadku której dąży się do unieważnienia lub uchylenia:

(i) numer rejestracji wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;

(ii) nazwę i adres posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;

b) w odniesieniu do podstawy, na których oparto wniosek:

(i) wskazanie podstaw, na których opiera się wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie unieważnienia lub uchylenia;

(ii) wskazanie faktów, dowodów i argumentów na poparcie tych podstaw;

c) imię, nazwisko i adres osoby składającej wniosek oraz, jeśli wyznaczyła pełnomocnika, imię, nazwisko i adres tego pełnomocnika.

3. Każda decyzja o odrzuceniu wniosku, o którym mowa w ust. 2, przekazywana jest osobie, która złożyła wniosek, i posiadaczowi wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin.

4. Urząd nie uwzględnia złożonych na piśmie wniosków, dokumentów ani ich części, które nie zostały przedstawione w terminie wyznaczonym przez Urząd.

5. Każde rozstrzygnięcie Urzędu o unieważnieniu lub uchyleniu wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym, o którym mowa w art. 87.

Artykuł 54

Świadectwo wspólnotowej ochrony odmian roślin

1. W przypadku gdy Urząd przyznaje wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, wydaje łącznie z decyzją w tej sprawie świadectwo wspólnotowej ochrony odmian roślin jako dowód przyznania. Świadectwo takie zostaje wydane przez Urząd, w postaci dokumentu cyfrowego, posiadaczowi prawa lub jego pełnomocnikowi. [40]

2. Urząd wydaje świadectwo wspólnotowej ochrony odmian roślin w dowolnym urzędowym języku lub językach Unii Europejskiej, żądanych przez posiadacza.

3. Urząd może na żądanie wydać upoważnionej osobie kopię, jeżeli stwierdzi, że świadectwo oryginalne zgubiono lub zniszczono.

Artykuł 55

Komunikaty

Każdy komunikat Urzędu lub urzędu badającego zawiera nazwisko właściwego członka personelu, chyba że postanowiono inaczej.

Artykuł 56

Prawo do bycia wysłuchanym

1. Jeżeli Urząd stwierdza, że nie może podjąć decyzji w pożądanym terminie, to zawiadamia stronę postępowania o odnotowanych brakach i wymaga od niej usunięcia tych braków w terminie, który może określić. Jeżeli odnotowanych i zakomunikowanych braków nie usunięto w porę, Urząd przystępuje do podjęcia decyzji.

2. Jeżeli Urząd otrzymuje spostrzeżenia od strony postępowania, to zawiadamia o tych spostrzeżeniach pozostałe strony postępowania i wymaga od nich, jeżeli to konieczne, odpowiedzi w terminie, który może określić. Jeżeli odpowiedzi nie otrzymano w porę, Urząd może pominąć każdy dokument otrzymany później.

Artykuł 57

Dokumenty składane przez strony postępowania

1. Wszelkie dokumenty składane przez stronę postępowania przedkłada się za pośrednictwem poczty, osobiście lub w sposób elektroniczny.

Szczegóły dotyczące składania dokumentów drogą elektroniczną ustala prezes Urzędu.

2. Za datę odbioru jakiegokolwiek dokumentu złożonego przez strony postępowania uważa się datę rzeczywistego złożenia w siedzibie Urzędu lub, w przypadku dokumentu złożonego w sposób elektroniczny, datę otrzymania dokumentu przez Urząd drogą elektroniczną.

3. Z wyjątkiem dokumentów w załącznikach, każdy dokument złożony przez strony postępowania muszą podpisać te strony lub ich pełnomocnicy.

Gdy dokument jest przedkładany Urzędowi drogą elektroniczną, wskazanie nazwiska nadawcy i uwierzytelnienie elektroniczne, polegające na zalogowaniu się przy pomocy nazwy użytkownika i hasła, uznaje się za równoważne podpisowi. [41]

4. Jeżeli dokumentu nie podpisano należycie, jeśli otrzymany dokument jest niekompletny lub nieczytelny, lub jeśli Urząd ma wątpliwości co do ścisłości dokumentu, Urząd przekazuje nadawcy odpowiednią informację i wzywa go do przedłożenia oryginału dokumentu podpisanego zgodnie z ust. 3 lub do ponownego przesłania kopii oryginału w terminie jednego miesiąca.

W przypadku gdy powyższe żądanie zostaje spełnione we wskazanym terminie, datę odbioru podpisanego dokumentu lub jego ponownego przesłania uważa się za datę odbioru pierwotnego dokumentu. W przypadku gdy to żądanie nie zostaje spełnione we wskazanym terminie, uznaje się, że nie otrzymano dokumentu.

5. [42] Taki dokument złożony przez stronę postępowania musi zostać przekazany drogą elektroniczną lub na papierze innym stronom i zainteresowanemu urzędowi badającemu.

W przypadku gdy wnioski składane są na papierze, dokumenty dotyczące postępowania dotyczącego dwóch lub więcej wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub prawo korzystania należy składać w wystarczającej liczbie kopii. Brakujące kopie wykonuje się na koszt zainteresowanej strony.

Artykuł 58

Dokumentacja dowodowa

1. [43] Dowody z prawomocnych wyroków lub decyzji innych niż decyzje wydane przez Urząd, lub inną dokumentację dowodową przedkładaną przez stronę postępowania, można dostarczać, przedkładając dokument elektroniczny lub niepoświadczoną kopię.

2. W przypadku gdy Urząd ma wątpliwości co do autentyczności dokumentacji, o której mowa w ust. 1, może zażądać przedłożenia oryginałów lub poświadczonych kopii.

ROZDZIAŁ II

Postępowanie ustne i składanie zeznań

Artykuł 59

Wezwania do postępowania ustnego

1. Strony postępowania wzywa się do postępowania ustnego, o którym mowa w art. 77 rozporządzenia podstawowego, zwracając ich uwagę na poniższy ust. 2. Stronom postępowania daje się przynajmniej jednomiesięczny termin od dostarczenia wezwania, chyba że strony postępowania i Urząd zgodzą się na krótszy okres.

2. Jeżeli strona postępowania, która w porę otrzymała wezwanie do postępowania ustnego, nie zjawi się jako wezwana, postępowanie można prowadzić bez niej.

Artykuł 60

Składanie zeznań w Urzędzie

1. W przypadku gdy Urząd uważa za konieczne wysłuchanie ustnych dowodów stron postępowania, świadków lub biegłych albo przeprowadzenie inspekcji, podejmuje decyzję w tej sprawie, przedstawiając środki zmierzające do uzyskania dowodów, stosowne fakty, które będą sprawdzone, oraz czas i miejsce przesłuchania lub inspekcji. Jeżeli zeznania ustnego świadków lub biegłych żąda strona postępowania, decyzja Urzędu przedstawia okres czasu, w którym strona postępowania składająca żądanie musi zapoznać Urząd z nazwiskami i adresami świadków i biegłych, których strona postępowania chce przesłuchać.

2. Stronie postępowania, świadkowi lub biegłemu daje się przynajmniej jednomiesięczny termin od dostarczenia wezwania złożenia zeznania, chyba że Urząd i oni zgodzą się na krótszy okres. Wezwanie zawiera:

a) wyciąg z decyzji, o której mowa w ust. 1, wskazujący w szczególności datę, czas i miejsce zarządzonego dochodzenia i określenie faktów związanych ze stronami postępowania, świadkami i biegłymi, którzy będą przesłuchani;

b) nazwy stron postępowania i szczegóły praw, do których świadkowie lub biegli mogą się odwołać na mocy przepisów art. 62 ust. 2, 3 i 4;

c) stwierdzenie, że strona postępowania, świadek lub biegły mogą prosić o przesłuchanie przez właściwy organ sądowy lub inny w kraju swojego zamieszkania, i żądanie powiadomienia Urzędu, w terminie ustalonym przez Urząd, czy są przygotowani na zjawienie się przed nim.

3. Przed przesłuchaniem strony postępowania, świadka lub biegłego powiadamia się ich, że Urząd może prosić właściwy organ sądowy lub inny w kraju ich zamieszkania, aby ponownie sprawdził ich zeznanie pod przysięgą lub w innej wiążącej formie.

4. Strony postępowania powiadamia się o przesłuchaniu świadka lub biegłego przed właściwym organem sądowym lub innym. Mają one prawo być obecne i stawiać pytania świadczącym stronom postępowania, świadkom i biegłym albo za pośrednictwem organu władzy lub bezpośrednio.

Artykuł 61

Upoważnienie biegłych

1. Urząd rozstrzyga o formie, w jakiej składa się sprawozdania biegłych, których wyznacza.

2. Mandat biegłego zawiera:

a) dokładny opis jego zadania;

b) ustanowiony termin przesłania sprawozdania;

c) nazwy stron postępowania;

d) szczegóły praw, do których może się on odwołać zgodnie z art. 62 ust. 2, 3 i 4.

3. Do celów sprawozdania biegłego Urząd może wymagać od urzędu badającego przeprowadzenia badania technicznego danej odmiany, aby uzyskać materiał zgodny z danymi wskazówkami. Urząd może, jeżeli to konieczne, wymagać także materiału od stron postępowania lub od stron trzecich.

4. Stronom postępowania dostarcza się kopię i, jeżeli to stosowne, tłumaczenie każdego pisemnego sprawozdania.

5. Strony postępowania mogą sprzeciwiać się wyborowi biegłego. Artykuł 48 ust. 3 i art. 81 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stosuje się mutatis mutandis.

6. Artykuł 13 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do biegłego wyznaczonego przez Urząd. Wyznaczając biegłego, Urząd powiadamia go o wymaganiu poufności.

Artykuł 62

Koszty składania zeznań

1. Złożenie zeznań uwarunkowane jest złożeniem w Urzędzie przez stronę postępowania, która żądała złożenia takiego zeznania, kwoty określonej przez Urząd odnoszącej się do oszacowania kosztów.

2. [44] Świadkowie i biegli wezwani przez Urząd, którzy zjawili się przed nim, są uprawnieni do stosownego zwrotu kosztów podróży i pobytu. Urząd może im przyznać zaliczkę.

3. Świadkowie uprawnieni do zwrotu na mocy ust. 2 są także uprawnieni do stosownej kompensaty za utratę dochodów, a biegli, jeżeli są członkami personelu urzędów badających, do zapłaty za swoją pracę. Te opłaty uiszcza się świadkom po złożeniu zeznania, a biegłym po spełnieniu ich obowiązków lub zadań.

4. Urząd dokonuje zapłaty kwot należnych na podstawie ust. 2 i 3 i zgodnie ze szczegółami i taryfami ustanowionymi w załączniku I.

Strona, która złożyła wniosek o przesłuchanie świadków lub biegłych, zwraca koszty takiego przesłuchania Urzędowi, z zastrzeżeniem decyzji dotyczącej podziału oraz ustalenia kosztów na podstawie art. 52. [45]

Artykuł 63

Protokoły z postępowania ustnego i ze składania zeznań

1. W protokołach z postępowania ustnego i ze składania zeznań zapisane są niezbędne elementy postępowania ustnego lub złożonych zeznań, stosowne oświadczenia poczynione przez strony postępowania, zeznania stron postępowania, świadków lub biegłych i wynik każdej inspekcji. Zawierają one także imiona i nazwiska urzędników Urzędu, nazwy stron, imiona i nazwiska ich pełnomocników oraz świadków i biegłych, którzy byli obecni. [46]

2. Protokół z zeznań świadka, biegłego lub strony postępowania odczytuje się mu lub przekazuje, aby mógł go sprawdzić. Zaznacza się w protokole, że dopełniono tej formalności i że strona, która złożyła zeznanie, akceptuje protokół. Jeżeli nie udzieliła ona akceptacji, zaznacza się jej zarzuty.

3. [47] Protokół podpisuje osoba, która go zredagowała, i osoba prowadząca postępowanie ustne lub przeprowadzająca dowód.

4. Stronom postępowania dostarcza się kopię i, jeżeli to stosowne, tłumaczenie protokołu.

ROZDZIAŁ III

Usługi

Artykuł 64

Przepisy ogólne dotyczące doręczania

1. [48] W postępowaniu przed Urzędem każde doręczenie dokumentów przez Urząd stronie postępowania odbywa się w formie dokumentu cyfrowego, niepoświadczonej kopii, wydruku lub oryginalnego dokumentu. Dokumenty pochodzące od pozostałych stron postępowania mogą być doręczane w formie niepoświadczonych kopii.

2. Jeżeli pełnomocnika wyznaczyła jedna lub więcej stron postępowania, to doręczenia mu dokonuje się zgodnie z przepisami ust. 1.

3. [49] Doręczenia dokonuje się w jednej lub kilku z następujących form:

a) drogą elektroniczną lub za pomocą innych środków technicznych zgodnie z art. 64a;

b) pocztą zgodnie z art. 65;

c) przez doręczenie do rąk własnych zgodnie z art. 66;

d) przez publiczne ogłoszenie zgodnie art. 67.

4. [50] Dokumenty lub ich kopie dotyczące czynności wymagających doręczenia zgodnie z art. 79 rozporządzenia podstawowego doręcza się drogą elektroniczną, co ustala prezes Urzędu, lub za pośrednictwem poczty listem poleconym doręczanym za potwierdzeniem odbioru.

Artykuł 64a

Doręczenie drogą elektroniczną lub za pomocą innych środków technicznych

[51] 1. Doręczenia drogą elektroniczną dokonuje się przez przesłanie cyfrowej kopii dokumentu, który ma zostać przekazany. Doręczenie uznaje się za wykonane w dniu, w którym zostało otrzymane przez adresata. Prezes Urzędu ustala szczegóły doręczania w sposób elektroniczny.

2. Jeżeli doręczenie odbywa się drogą elektroniczną, strona postępowania, w tym jej pełnomocnik, przekazuje Urzędowi adres elektroniczny na potrzeby wszelkiej oficjalnej korespondencji.

3. Prezes Urzędu ustala szczegóły doręczania za pomocą innych form technicznych komunikacji.

Artykuł 65

Doręczanie pocztą

1. Doręczenia adresatom niezamieszkującym lub nieposiadającym swojej siedziby, lub nieprowadzącym działalności na obszarze Wspólnoty, którzy nie wyznaczyli pełnomocnika zgodnie z art. 82 rozporządzenia podstawowego, dokonuje się, przesyłając dokumenty pocztą zwykłym listem na ostatni adres adresata znany Urzędowi. Doręczenie uważa się za dokonane pocztą, nawet jeżeli zwrócono je z powodu niemożności dostarczenia.

2. W przypadku gdy doręczenia dokonano awizowanym lub nieawizowanym listem poleconym, uważa się je za doręczone adresatowi w dziesiątym dniu od jego wysłania pocztą, chyba że list nie dotarł do adresata lub dotarł do niego później; w przypadku jakiegokolwiek sporu do Urzędu należy dowiedzenie, że list dotarł do miejsca przeznaczenia, lub ustalenie daty, w której doręczono list adresatowi, zależnie od przypadku.

3. Doręczenie awizowanym lub nieawizowanym listem poleconym uważa się za dokonane nawet wówczas, jeżeli adresat odmawia przyjęcia listu lub potwierdzenia przyjęcia.

4. W przypadku gdy doręczenia przez pocztę nie są objęte ust. 1, 2 i 3, stosuje się prawo państwa, na którego obszarze dokonano doręczenia.

Artykuł 66

Doręczenie osobiste

W siedzibie Urzędu doręczenia można dokonać osobiście adresatowi, który potwierdza jego przyjęcie. Doręczenie uważa się za dokonane, nawet jeżeli adresat odmawia przyjęcia dokumentu lub potwierdzenia jego przyjęcia.

Artykuł 66a

Doręczanie pełnomocnikom

[52] 1. Gdy wyznaczono pełnomocnika lub gdy wnioskodawcę wymienionego na pierwszym miejscu we wspólnym wniosku na podstawie art. 73 ust. 5 uważa się za pełnomocnika, zawiadomienia kieruje się do pełnomocnika.

2. Jeżeli jedna strona wyznaczyła kilku pełnomocników, powiadomienie jednego z tych pełnomocników jest wystarczające, chyba że wskazano szczególny adres do doręczeń.

3. Jeżeli kilka stron wyznaczyło wspólnego pełnomocnika, przekazanie odpowiednich dokumentów temu pełnomocnikowi jest wystarczające.

Artykuł 67

Publiczne ogłoszenie

Jeżeli nie można ustalić adresu adresata lub jeżeli sprawdzono, że doręczenie zgodnie z art. 64 ust. 4 okazało się niemożliwe, nawet po powtórnym usiłowaniu Urzędu, to dokonuje się go poprzez publiczne ogłoszenie w publikacji okresowej, o której mowa w art. 89 rozporządzenia podstawowego. Prezes Urzędu określa szczegóły dotyczące publicznego ogłoszenia oraz termin, w jakim odpowiedni dokument uznaje się za notyfikowany. [53]

Artykuł 68

Nieprawidłowości w doręczaniu

Jeżeli Urząd nie może dowieść, że dokument, który dotarł do adresata, doręczono należycie, lub jeżeli nie zachowano przepisów związanych z jego doręczeniem, dokument uważa się za doręczony w dniu ustalonym przez Urząd jako data otrzymania.

ROZDZIAŁ IV

Terminy i przerwanie postępowania

Artykuł 69

Obliczanie terminów

1. Terminy ustanawia się w okresach pełnych lat, miesięcy, tygodni lub dni.

2. Terminy biegną od dnia następującego po dniu, w którym wystąpiło stosowne zdarzenie, bez względu na to, czy zdarzenie jest działaniem, czy wygaśnięciem innego terminu. O ile nie postanowiono inaczej, danym zdarzeniem jest odbiór doręczonego dokumentu, gdy działanie polega na doręczeniu.

3. Bez względu na przepisy ust. 2, terminy biegną od piętnastego dnia następującego po dniu ogłoszenia stosownego działania, gdy działanie to jest albo publicznym ogłoszeniem określonym w art. 67 lub decyzją Urzędu, o ile dostarczono go stosownej osobie, albo dowolnym przeznaczonym do publikacji działaniem strony postępowania.

4. W przypadku gdy termin wyrażono jako rok lub pewną liczbę lat, wygasa on w stosownym następnym roku, w miesiącu o tej samej nazwie i w dniu o tej samej liczbie, co miesiąc i dzień, w którym nastąpiło zdarzenie; gdy odpowiedni kolejny miesiąc nie ma dnia noszącego tę samą liczbę, termin wygasa ostatniego dnia tego miesiąca.

5. W przypadku gdy termin wyrażono jako jeden miesiąc lub pewną liczbę miesięcy, wygasa on w stosownym następnym miesiącu, w dniu o tej samej liczbie, co dzień, w którym nastąpiło zdarzenie; gdy odpowiedni kolejny miesiąc nie ma dnia noszącego tę samą liczbę, termin wygasa ostatniego dnia tego miesiąca.

6. W przypadku gdy termin wyrażono jako jeden tydzień lub pewną liczbę tygodni, wygasa on w odpowiednim kolejnym tygodniu, w dniu o tej samej nazwie, co dzień, w którym nastąpiło omawiane zdarzenie.

Artykuł 70

Czas trwania terminów

W przypadku gdy rozporządzenie podstawowe albo niniejsze rozporządzenie określa termin, który ma ustalić Urząd, termin ten nie może być krótszy niż miesiąc, ani dłuższy niż trzy miesiące. W pewnych szczególnych przypadkach termin można przedłużyć do sześciu miesięcy na żądanie przedłożone przed wygaśnięciem tego terminu.

Artykuł 71

Przedłużanie terminów

1. Jeżeli termin wygasa w dniu, w którym Urząd nie jest otwarty na odbiór dokumentów lub w którym z powodów innych niż określone w ust. 2 zwykłej poczty nie doręcza się w miejscowości, w której mieści się Urząd, termin przedłuża się do pierwszego dnia, w którym Urząd jest otwarty na odbiór dokumentów i w którym doręcza się zwykłą pocztę. Prezes Urzędu ustala dni określone w zdaniu pierwszym przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego, a informacje na ten temat są publikowane w Dzienniku Urzędowym, o którym mowa w art. 87. [54]

2. Jeżeli termin upływa w dniu, w którym następuje przerwa lub późniejsze przesunięcie w dostarczaniu poczty w państwie członkowskim lub między państwem członkowskim a Urzędem, termin przedłuża się do pierwszego dnia następującego po końcu okresu przesunięcia lub przerwy w dostarczaniu poczty stronom postępowania zamieszkującym lub mającym swoją siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności w danym państwie członkowskim, lub które wyznaczyły pełnomocnika z siedzibą w tym państwie. Jeżeli dane państwo członkowskie jest państwem, w którym mieści się Urząd, przepis ten stosuje się do wszystkich stron postępowania. Okres trwania przerwy lub przesunięcia określa i ogłasza prezes Urzędu.

W odniesieniu do dokumentów przedkładanych drogą elektroniczną pierwszy akapit stosuje się odpowiednio, gdy ma miejsce przerwa w dostępie Urzędu lub jednej ze stron postępowania do elektronicznych środków komunikacji. Strony postępowania wykazują przerwę w połączeniu z dostawcą łączności elektronicznej. [55]

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się mutatis mutandis do instytucji krajowych lub do urzędów podporządkowanych wyznaczonych na podstawie art. 30 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, jak również do urzędów badających.

Artykuł 72

Przerwa w postępowaniu

1. Postępowanie przed Urzędem przerywa się:

a) w przypadku śmierci lub niezdolności prawnej wnioskodawcy o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub jego posiadacza albo wnioskodawcy o prawo korzystania przyznawane przez Urząd, lub osoby uprawnionej do posiadania takiego prawa korzystania, lub pełnomocnika którejkolwiek z tych stron; lub

b) w przypadku niespodziewanej prawnej przeszkody w kontynuacji postępowania przed Urzędem przez taką osobę, spowodowanej jakimś działaniem przeciwko jej własności.

2. W przypadku gdy do stosownego rejestru wpisano konieczne szczegóły dotyczące tożsamości osoby upoważnionej do kontynuowania postępowania w nim jako strona lub jej pełnomocnik, Urząd powiadamia tę osobę i pozostałe strony postępowania, że postępowanie podejmie na nowo w dniu określonym przez Urząd.

3. Terminy będące w mocy rozpoczynają się ponownie z dniem, w którym wznowiono postępowanie.

4. Przerwa w postępowaniu nie wpływa na przeprowadzanie badania technicznego lub potwierdzenia danej odmiany przez urząd badający, gdy wniesiono już Urzędowi stosowne opłaty.

ROZDZIAŁ V

Pełnomocnicy

Artykuł 73

Wyznaczanie pełnomocnika

1. O każdym wyznaczeniu pełnomocnika zawiadamia się Urząd. Zawiadomienie zawiera nazwisko i adres pełnomocnika; art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się mutatis mutandis.

2. Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 4 zawiadomienie określone w ust. 1 określa także wszelki ewentualny stosunek podporządkowania służbowego między pełnomocnikiem a stroną postępowania. Pracownik strony postępowania nie może być wyznaczony jako pełnomocnik w rozumieniu art. 82 rozporządzenia podstawowego.

3. Brak zgodności z przepisami ust. 1 i 2 prowadzi do tego, że zawiadomienie uznaje się za nieotrzymane.

4. Pełnomocnika, którego mandat się skończył, nadal uważa się za pełnomocnika, dopóki o zakończeniu jego mandatu nie zostanie powiadomiony Urząd. Jednakże z zastrzeżeniem przepisów przeciwnych mandat kończy się wobec Urzędu ze śmiercią osoby, której go nadano.

5. [56] Dwie lub więcej stron postępowania działających wspólnie wyznacza jednego pełnomocnika i powiadamia o tym Urząd. Jeżeli nie zawiadomią one Urzędu o pełnomocniku, za wyznaczoną jako pełnomocnika drugiej strony lub pozostałych stron postępowania uważa się stronę postępowania wymienioną jako pierwszą we wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub o prawo korzystania przyznawane przez Urząd albo w sprzeciwie.

6. [57] Ust. 5 stosuje się, gdy w toku postępowania dokonane zostaje przeniesienie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin na więcej niż jedną osoby i jeżeli osoby te wyznaczyły więcej niż jednego pełnomocnika.

Artykuł 74

Uprawnienia pełnomocników

1. W przypadku gdy o wyznaczeniu pełnomocnika powiadamia się Urząd, przedstawia się niezbędne podpisane pełnomocnictwa do włączenia do akt w okresie, który Urząd może określić, chyba że postanowiono inaczej. Jeżeli pełnomocnictw nie złożono w porę, każde działanie podjęte przez pełnomocnika w postępowaniu uważa się za niebyłe.

2. [58] Pełnomocnictwa mogą obejmować jedno lub więcej postępowań. Można ustanawiać ogólne pełnomocnictwa umożliwiające pełnomocnikowi działanie we wszystkich postępowaniach dotyczących strony, która je wydała. Do ustanowienia takiego ogólnego pełnomocnictwa wystarcza jeden dokument.

3. Prezes Urzędu może określić treść i udostępnić bezpłatnie formularze pełnomocnictw, łącznie z ogólnymi mandatami określonymi w ust. 2.

4. [59] Wpis pełnomocnika do rejestru wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin zostaje skreślony:

a) w przypadku jego śmierci lub utraty przez niego zdolności do wykonywania czynności prawnych pełnomocnika;

b) w przypadku gdy pełnomocnik nie ma już miejsca zamieszkania ani siedziby na obszarze Unii Europejskiej;

c) w przypadku gdy pełnomocnik nie jest już wyznaczony przez stronę postępowania, a strona poinformowała o tym Urząd.

ROZDZIAŁ VI

Rozłożenie i określenie kosztów

Artykuł 75

Przesądzanie kosztów

1. Decyzję w sprawie kosztów podejmuje się łącznie z decyzją w sprawie pozbawienia lub uchylenia prawa do wspólnotowej ochrony odmian roślin albo z decyzją w sprawie odwołania.

2. W przypadku przesądzenia o kosztach na podstawie art. 85 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Urząd ustala to przesądzenie na podstawie decyzji w sprawie pozbawienia lub uchylenia prawa do wspólnotowej ochrony odmian roślin albo decyzji w sprawie odwołania. Strony postępowania nie mogą powoływać się na opuszczenie tego wskazania.

Artykuł 76

Określenie kosztów

1. Żądanie określenia kosztów dopuszcza się tylko wówczas, jeżeli podjęto decyzję w sprawie, w której wymaga się określenia kosztów, i jeżeli w przypadku odwołania od takiej decyzji Izba Odwoławcza podjęła decyzję w sprawie tego odwołania. Do żądania dołącza się zestawienie kosztów z dokumentami uzupełniającymi.

2. Koszty można określić po ustaleniu ich wiarygodności.

3. W przypadku gdy jedna strona postępowania ponosi koszty innej strony postępowania, nie wymaga się zwrotu kosztów innych niż określone w ust. 4. W przypadku gdy w imieniu strony, na której korzyść rozstrzygnięto postępowanie, występuje więcej niż jeden pełnomocnik, doradca lub obrońca, strona przegrywająca ponosi koszty określone w ust. 4 tylko w odniesieniu do jednej z tych osób.

4. Koszty istotne w postępowaniu obejmują:

a) koszty świadków i biegłych płacone przez Urząd danym świadkom i biegłym;

b) wydatki na podróż i pobyt strony postępowania i pośrednika, doradcy lub obrońcy należycie ustanowionego jako pełnomocnik przed Urzędem, w ramach stosownych taryf stosowanych do świadków i biegłych, ustanowionych w załączniku I;

c) wynagrodzenie pośrednika, doradcy lub obrońcy należycie ustanowionego jako pełnomocnik strony postępowania przed Urzędem w ramach taryf ustanowionych w załączniku I.

Artykuł 77

Rozliczanie kosztów

W przypadku rozliczenia kosztów określonego w art. 85 ust. 4 rozporządzenia podstawowego Urząd potwierdza to rozliczenie w zawiadomieniu skierowanym do stron postępowania. W przypadku gdy takie zawiadomienie potwierdza także rozliczenie kwoty kosztów do zapłacenia, nie dopuszcza się żądania określenia kosztów.

TYTUŁ V

INFORMACJE PODAWANE DO PUBLICZNEJ WIADOMOŚCI

ROZDZIAŁ I

Rejestry, jawna kontrola i publikacje

Sekcja 1

Rejestry

Artykuł 78

Zapisy związane z postępowaniem i ze wspólnotową ochroną odmian roślin wpisywane do rejestrów

1. Następujące „inne szczegóły” określone w art. 87 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wpisuje się do rejestru wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin:

a) data ogłoszenia, gdy takie ogłoszenie stanowi zdarzenie istotne dla obliczania terminów;

b) jakikolwiek sprzeciw, łącznie z jego datą, nazwą i adresem sprzeciwiającego się i takie same dane dotyczące jego pełnomocnika;

c) [60] konkretne roszczenie dotyczące pierwszeństwa na podstawie art. 20 niniejszego rozporządzenia (data i miejsce złożenia wcześniejszego wniosku);

d) każde wszczęcie działań w sprawie żądań określonych w art. 98 ust. 4 i w art. 99 rozporządzenia podstawowego odnoszących się do przyznania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin i ostateczna decyzja lub jakiekolwiek inne zakończenie takiego działania;

e) [61] udzielenie prawa wynikającego z wniosku o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin jako zabezpieczenia lub jako przedmiotu jakichkolwiek innych praw rzeczowych.

2. Następujące „inne szczegóły” określone w art. 87 ust. 3 rozporządzenia podstawowego na żądanie wpisuje się do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin:

a) przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin jako zabezpieczenia lub jako przedmiotu jakichkolwiek innych praw rzeczowych; lub

b) każde wszczęcie działań w sprawie żądań określonych w art. 98 ust. 1 i 2 i w art. 99 rozporządzenia podstawowego i odnoszących się do wspólnotowej ochrony odmian roślin i ostateczna decyzja lub jakiekolwiek inne zakończenie takich działań.

3. Prezes Urzędu decyduje o szczegółach dokonywanych zapisów i może rozstrzygać w sprawach dalszych szczegółów wpisywanych do rejestrów w celu zarządzania Urzędem.

Prezes Urzędu ustala formę rejestrów. Rejestry mogą być prowadzone w formie elektronicznej bazy danych.

Artykuł 79

Wpisanie przeniesienia wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin

1. Każde przeniesienie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin wpisuje się do rejestru wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin po przedstawieniu dokumentacji dowodowej potwierdzającej to przeniesienie, dokumentów urzędowych potwierdzających to przeniesienie lub takich wyciągów z tych dokumentów, które wystarczają do ustanowienia przeniesienia. Urząd zachowuje kopię tych dokumentów w swoich aktach.

Prezes Urzędu ustala formę przechowywania tych dokumentów w aktach Urzędu i warunki, zgodnie z którymi są one przechowywane.

2. Wpisania przeniesienia można odmówić tylko w przypadku braku zgodności z warunkami ustanowionymi w ust. 1 oraz w art. 23 rozporządzenia podstawowego.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się do każdego przeniesienia uprawnienia do wspólnotowej ochrony odmian roślin, wniosek o które wpisano do rejestru wniosków o przyznanie wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin. Powołanie się na rejestr wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin rozumie się jako powołanie na rejestr wniosków o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin.

Artykuł 80

Warunki wpisów w rejestrach

Bez uszczerbku dla innych przepisów rozporządzenia podstawowego lub niniejszego rozporządzenia żądanie zapisu lub skreślenia zapisu w rejestrach może wyrazić jakakolwiek zainteresowana osoba. Żądanie wyraża się na piśmie z dodaniem dokumentów uzupełniających.

Artykuł 81

Warunki szczególnych wpisów w rejestrach

1. W przypadku gdy wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin, o które wnioskowano lub które zostało przyznane, jest związane z upadłością lub podobnym postępowaniem, wówczas na żądanie właściwego organu władzy krajowej zapisu tej treści dokonuje się bezpłatnie w rejestrze wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin. Zapis ten skreśla się bezpłatnie także na żądanie właściwego organu władzy krajowej.

2. [62] Ust. 1 stosuje się odpowiednio do wszczęcia działań w sprawie żądań określonych w art. 98 i 99 rozporządzenia podstawowego i do ostatecznej decyzji niepodlegającej odwołaniu lub jakiegokolwiek innego zakończenia takich działań.

3. [63] Jeżeli odmiany rozpoznano jako odpowiednio macierzyste i zasadniczo pochodne, żądania zapisu wszystkich stron postępowania można dokonać łącznie lub oddzielnie. Do żądania wystosowanego przez jedną stronę postępowania dodaje się dokumenty dowodowe elementów określonych w art. 87 ust. 2 lit. h) rozporządzenia podstawowego w celu zastąpienia żądania drugiej strony. Takie dokumenty dowodowe obejmują określenie danych odmian jako macierzystych i zasadniczo pochodnych oraz dobrowolne potwierdzenie przez drugą stronę lub ostateczną decyzję.

4. W przypadku gdy wyrażono żądanie zapisu umownego wyłącznego prawa korzystania lub wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin przyznanego jako zabezpieczenie lub jako przedmiot praw rzeczowych, do takiego żądania dodaje się wystarczająco udokumentowane dowody.

Artykuł 82

Jawna kontrola rejestrów

1. Rejestry są dostępne dla jawnej kontroli w siedzibie Urzędu.

Dostęp do rejestrów oraz zawartych w nich dokumentów przyznany jest na tych samych warunkach i zgodnie z tymi samymi przepisami co dostęp do dokumentów znajdujących się w posiadaniu Urzędu w rozumieniu art. 84.

2. Kontrola rejestrów na miejscu odbywa się nieodpłatnie.

Sporządzenie i wydawanie wyciągów z rejestru w jakiejkolwiek formie, która wymaga opracowania i przetwarzania danych, innej niż tylko wykonanie kopii dokumentu lub jego części, będzie podlegało opłacie administracyjnej.

3. [64] Prezes Urzędu może zapewnić jawną kontrolę rejestrów w siedzibach instytucji krajowych lub w podporządkowanych urzędach zaangażowanych w wykonywanie szczególnych czynności administracyjnych na podstawie art. 30 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

Sekcja 2

Przechowywanie dokumentów, jawna kontrola dokumentów i uprawianych odmian

Artykuł 83

Przechowywanie akt

1. [65] Dokumenty związane z postępowaniem przechowuje się w formie elektronicznej jako akta elektroniczne, przypisując do tego postępowania numer akt, z wyjątkiem przechowywanych oddzielnie dokumentów, które wiążą się z wyłączeniem członków Izby Odwoławczej, personelu Urzędu lub urzędu kontrolnego albo ze sprzeciwem wobec nich.

2. [66] Urząd przechowuje elektroniczną kopię akt, o której mowa w ust. 1 („kopia akt”), którą uważa się za prawdziwą i kompletną kopię akt. Urząd badający przechowuje kopię dokumentów dodatkowych związanych z takim postępowaniem („kopia urzędu badającego”).

3. Składane przez strony postępowania oryginały dokumentów, które stanowią podstawę akt elektronicznych, można niszczyć po upływie okresu następującego po ich przyjęciu przez Urząd.

4. Prezes Urzędu ustala szczegóły dotyczące formy przechowywania akt, okresu ich przechowywania i okresu, o którym mowa w ust. 3.

Artykuł 84

Dostęp do dokumentów przechowywanych w Urzędzie

1. Rada Administracyjna przyjmie praktyczne ustalenia niezbędne do umożliwienia dostępu do dokumentów przechowywanych w Urzędzie, w tym do rejestrów.

2. Rada Administracyjna podejmie decyzję w sprawie kategorii dokumentów, które zostaną bezpośrednio podane do publicznej wiadomości w drodze publikacji, w tym publikacji drogą elektroniczną.

Artykuł 85

Kontrola upraw odmian

1. Żądanie kontroli upraw odmian kieruje się na piśmie do Urzędu. Urząd badający za zgodą Urzędu organizuje dostęp do poletek badawczych.

2. Bez uszczerbku dla art. 88 ust. 3 rozporządzenia podstawowego na ogólny dostęp do poletek badawczych nie mogą wpływać przepisy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że wszystkie uprawiane odmiany opatrzone są kodami, że uprawniony urząd badający podjął uznane przez Urząd stosowne środki przeciw jakiemukolwiek usunięciu materiału i że podjęto wszelkie konieczne kroki w celu ochrony praw wnioskodawcy o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub posiadacza tego prawa.

3. Prezes Urzędu może ustalać sposoby postępowania dotyczące kontroli upraw odmian oraz organizować kontrolę środków bezpieczeństwa przewidzianych w ust. 2.

Artykuł 86

Informacje poufne

W celu utrzymywania poufności informacji Urząd udostępnia bezpłatne formularze używane przez wnioskującego o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin dla żądania odmowy udostępniania wszelkich danych związanych ze składnikami określonymi w art. 88 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

Sekcja 3

Publikacje

Artykuł 87

Dziennik Urzędowy

1. Publikacja wydawana co najmniej co dwa miesiące na podstawie art. 89 rozporządzenia podstawowego nosi nazwę Dziennik Urzędowy Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin (dalej „Dziennik Urzędowy”).

2. Dziennik Urzędowy zawiera także informacje wpisane do rejestrów na podstawie art. 78 ust. 1 lit. c) i d) i art. 78 ust. 2 oraz art. 79.

3. Prezes Urzędu określa sposób publikacji Dziennika Urzędowego.

Artykuł 88

Publikacje wniosków o prawa korzystania przyznawane przez Urząd i decyzji ich dotyczących

W Dzienniku Urzędowym publikuje się datę otrzymania wniosku o prawo korzystania przyznawane przez Urząd oraz datę doręczenia decyzji w tej sprawie, nazwy i adresy stron postępowania i zamierzoną lub postanowioną postać zarządzeń w tej sprawie. W przypadku decyzji o przyznaniu licencji przymusowej na eksploatację publikuje się także treść takiej decyzji.

Artykuł 89

Publikacja odwołań i decyzji w wymienionych wyżej sprawach

W Dzienniku Urzędowym publikuje się datę otrzymania zawiadomienia o odwołaniu oraz datę podjęcia decyzji w sprawie odwołania, nazwy i adresy stron postępowania odwoławczego oraz zamierzoną lub postanowioną postać zarządzenia w tej sprawie.

ROZDZIAŁ II

Współpraca administracyjna i prawna

Artykuł 90

Udzielanie informacji

1. Informacji wymienionych zgodnie z art. 90 rozporządzenia podstawowego udziela się bezpośrednio władzom określonym w tym przepisie.

2. Udzielanie przez Urząd lub Urzędowi informacji określonych w art. 91 ust. 1 rozporządzenia podstawowego można dokonywać bezpłatnie za pośrednictwem właściwych urzędów ochrony odmian roślin państw członkowskich.

3. Ustęp 2 stosuje się odpowiednio do udzielenia urzędowi badającemu lub udzielania przez ten Urząd informacji, o której mowa w art. 91 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Urząd otrzymuje kopię udzielonej informacji.

Artykuł 91

Kontrola dokonywana przez sądy lub prokuratury państw członkowskich albo za ich pośrednictwem

1. Kontrola dokumentów zgodnie z art. 91 ust. 1 rozporządzenia podstawowego dotyczy kopii akt, które Urząd wydaje wyłącznie do tego celu.

2. Sądy lub prokuratury państw członkowskich w czasie postępowania przed nimi mogą wydać stronom trzecim dla sprawdzenia dokumenty przekazane przez Urząd. Taka kontrola jest przedmiotem art. 88 rozporządzenia podstawowego i Urząd nie pobiera za nią opłaty.

3. [67] W momencie przesyłania akt sądom lub prokuraturom państw członkowskich Urząd wskazuje ograniczenia, którym podlega kontrola dokumentów związanych z wnioskami o wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin lub z jego przyznaniem na podstawie art. 33a i 88 rozporządzenia podstawowego.

Artykuł 92

Postępowanie w sprawie pomocy sądowej

1. Każde państwo członkowskie wyznacza centralny organ władzy, który będzie otrzymywać wnioski o udzielenie pomocy sądowej wydane przez Urząd i przekazywać je sądowi lub właściwym organom do wykonania.

2. Urząd sporządza wnioski o udzielenie pomocy sądowej w języku właściwego sądu lub organu albo dołącza do takich wniosków tłumaczenie na wspomniany wyżej język.

3. Z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 właściwy sąd lub organ stosuje swoje własne prawo w postępowaniach pociągających za sobą wykonanie wspomnianych żądań. W szczególności stosuje on stosowne przymusowe środki zgodne z tym prawem.

4. Urząd jest powiadamiany, kiedy i gdzie ma miejsce dochodzenie lub inne prawne środki, i zawiadamia o tym zainteresowane strony postępowania, świadków i biegłych.

5. Właściwy sąd lub organ władzy, jeżeli żąda tego Urząd, zezwala na obecność zainteresowanego personelu Urzędu i pozwala im na stawianie pytań każdej osobie składającej zeznania bezpośrednio lub za pośrednictwem właściwego sądu lub organu władzy.

6. Wykonanie wniosków o udzielenie pomocy sądowej nie może dawać powodu do podnoszenia opłat lub jakiegokolwiek rodzaju kosztów. Mimo to państwo członkowskie, w którym wykonuje się wniosek o udzielenie pomocy sądowej, ma prawo żądać od Urzędu zwrotu wszelkich opłat uiszczanych biegłym i tłumaczom oraz tych kosztów, które powstają w postępowaniu zgodnie z ust. 5.

TYTUŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 93

Rozporządzenie (WE) nr 1239/95 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 94

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 września 2009 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz taryf [68]