RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 104 ust. 6,

uwzględniając zalecenie Komisji,

uwzględniając uwagi przedstawione przez Litwę,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 104 Traktatu państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.

(2) Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(3) Procedura nadmiernego deficytu określona w art. 104 Traktatu oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (¹), które jest częścią Paktu na rzecz stabilności i wzrostu, przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Załączony do Traktatu Protokół w sprawie procedury nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień tego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3605/93 (²).

(4) Przeprowadzona w 2005 r. reforma Paktu na rzecz stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było, by na wszystkich etapach procedury nadmiernego deficytu w pełni uwzględniono kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym Pakt na rzecz stabilności i wzrostu zawiera ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(5) Postanowienia art. 104 ust. 5 Traktatu nakładają na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Uwzględniając swoje sprawozdanie sporządzone zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu i opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 104 ust. 4, Komisja stwierdziła, że na Litwie istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 24 czerwca 2009 r. (³) Komisja przedstawiła Radzie taką opinię w sprawie Litwy.

(6) Artykuł 104 ust. 6 Traktatu stanowi, że Rada powinna rozważyć wszelkie uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie po dokonaniu całościowej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. W przypadku Litwy całościowa ocena prowadzi do wniosków zawartych w niniejszej decyzji.

(7) Zgodnie ze zgłoszeniem w ramach procedury nadmiernego deficytu przedłożonym przez władze Litwy w kwietniu 2009 r., deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na Litwie w 2008 r. wyniósł 3,2 % PKB, przekraczając tym samym wartość referencyjną wynoszącą 3 % PKB. Deficyt był bliski wartości referencyjnej, tj. 3 % PKB, lecz jej przekroczenie nie może być uznane za wyjątkowe w rozumieniu Traktatu i Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. W szczególności nie wynika ono ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w 2008 r., kiedy wzrost PKB zmniejszył się z 8,9 % w 2007 r. do 3,0 % w 2008 r. Ten średni roczny wzrost nie pozwala uznać deficytu w 2008 r. za wyjątkowy. Ponadto nie można uznać, że przekroczenie wartości referencyjnej ma charakter tymczasowy. Zgodnie z prognozą służb Komisji z wiosny 2009 r. oraz uwzględniając środki na bieżący rok zaplanowane w budżecie na 2009 r. i w budżecie uzupełniającym przyjętym przez Parlament w maju, deficyt wzrósłby do 5,4 % PKB w 2009 r., oraz – przy założeniu niezmiennego kursu polityki – pogorszy się do 8,0 % PKB w 2010 r. Przewidziane w Traktacie kryterium deficytu nie jest zatem spełnione.

(8) Dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych kształtuje się znacznie poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB i w 2008 r. wyniósł 15,6 % PKB. Jednakże zgodnie z prognozą służb Komisji z wiosny 2009 r. przewiduje się, że dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych szybko wzrośnie do 22,6 % PKB w 2009 r. i do 31,9 % PKB w 2010 r., głównie ze względu na przewidywane wysokie deficyty pierwotne.

(9) Zgodnie z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu w sprawozdaniu należy uwzględnić reformy systemu emerytalnego wprowadzające strukturę wielofilarową, obejmującą obowiązkowy filar kapitałowy. Wprawdzie przeprowadzenie tych reform prowadzi do przejściowego pogorszenia się sytuacji budżetowej, jednak stabilność finansów publicznych w perspektywie długoterminowej wyraźnie się poprawia. Zgodnie z szacunkami władz Litwy koszty netto tej reformy wyniosły w 2008 r. 1,0 % PKB, natomiast – ze względu na tymczasowe obniżenie składek z 5,5 % do 2,0 % – w 2009 r. wyniosą 0,5 % PKB, a w 2010 r. 0,4 % PKB. Zgodnie z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu koszty te można uwzględnić w sposób liniowo degresywny przez okres przejściowy i wyłącznie w przypadku, gdy deficyt zbliżony jest do wartości referencyjnej. W 2008 r., który jest jedynym rokiem, dla którego można uznać, że deficyt jest zbliżony do wartości referencyjnej, skorygowany deficyt uwzględniający koszty netto tej reformy wyniósłby 2,6 % PKB. Z drugiej strony, ponieważ deficyt prognozowany przez służby Komisji na lata 2009–2010 nie jest zbliżony do wartości referencyjnej, nie można uwzględnić kosztów reformy systemu emerytalnego.

(10) Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 „istotne czynniki” mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu, jeżeli spełniony jest całkowicie podwójny warunek: deficyt pozostaje bliski wartości referencyjnej i przekroczenie tej wartości ma charakter tymczasowy. W przypadku Litwy ten podwójny warunek nie jest spełniony. W związku z tym istotne czynniki nie są uwzględnione w procesie podejmowania niniejszej decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Z ogólnej oceny wynika, że na Litwie istnieje nadmierny deficyt.

Artykuł 2

Niniejsze zalecenie skierowane jest do Republiki Litewskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 lipca 2009 r.