KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") (¹), w szczególności jego art. 98 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (²) zostanie uchylone z dniem 1 lipca 2008 r. na mocy art. 201 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 dotyczące refundacji produkcyjnych w sektorze zbóż (³) zostało kilkakrotnie istotnie zmienione. W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 jako rozporządzenia o wspólnej jednolitej organizacji rynku należy odpowiednio dostosować rozporządzenie (EWG) nr 1722/93. Dla celów przejrzystości rozporządzenie to powinno zostać uchylone i zastąpione nowym rozporządzeniem.

(3) Biorąc pod uwagę warunki panujące na rynku skrobi, a w szczególności konieczność zachowania konkurencyjności jej cen w porównaniu z cenami skrobi produkowanej w krajach trzecich i przywożonej jako towar, w odniesieniu do którego ustalenia dotyczące przywozu nie zapewniają wystarczającej ochrony producentom Wspólnoty, art. 96 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje przyznawanie refundacji produkcyjnej dla skrobi uzyskanej z kukurydzy, pszenicy lub ziemniaków oraz dla pewnych produktów pochodnych używanych do wyrobu niektórych produktów, których wykaz sporządza Komisja, lub, w przypadku braku znaczącej produkcji krajowej innych zbóż do produkcji skrobi, pewnych ilości skrobi uzyskanej w każdym roku gospodarczym w Finlandii i Szwecji z jęczmienia i owsa, o ile nie wiąże się to ze zwiększeniem poziomu produkcji skrobi z tych dwóch zbóż. Przyznanie wymienionej refundacji ma na celu umożliwienie odnośnym zakładom wykorzystującym skrobię dostępu do niej oraz do niektórych produktów pochodnych po niższej cenie, niż wynikałoby to z zasad wspólnej organizacji rynku odnośnych produktów.

(4) Na mocy art. 98 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 konieczne jest przyjęcie szczegółowych zasad przyznawania refundacji produkcyjnych, w tym warunków kontroli i płatności, tak by we wszystkich państwach członkowskich stosowano te same zasady.

(5) Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 przewiduje sporządzanie wykazu produktów, w odniesieniu do których stosowanie skrobi do ich wytworzenia upoważnia do refundacji.

(6) Dla zapewnienia skuteczności środków kontroli należy ustanowić przepisy przewidujące wcześniejsze zatwierdzanie beneficjentów refundacji przez państwo członkowskie, na którego terytorium są wytwarzane określone wyżej produkty.

(7) Należy określić sposób określania refundacji produkcyjnych i częstotliwość ich ustalania. Obecnie najbardziej zadowalająca jest metoda przyjmująca za podstawę różnicę między ceną rynkową zbóż i ceną stosowaną do obliczania należności przywozowej. Aby zapewnić stabilność, refundacja produkcyjna powinna być z zasady ustalana co miesiąc, a ceny zbóż - w celu sprawdzenia, czy refundacja produkcyjna ma właściwą wysokość - na rynkach światowych oraz najbardziej reprezentatywnych rynkach Wspólnoty powinny być monitorowane. Należy wyjaśnić, które rynki Wspólnoty mają być monitorowane; monitoring ten należy ograniczyć do kukurydzy. Jako że uwzględnianie cen pozostałych zbóż nie miało w przeszłości żadnego praktycznego wpływu na obliczanie kwoty refundacji, odniesienie do innych zbóż nie powinno być konieczne.

(8) Refundacje produkcyjne powinny być wypłacane z tytułu stosowania skrobi i niektórych jej produktów pochodnych do produkcji niektórych towarów; dla ułatwienia prowadzenia właściwej kontroli i wypłacania wnioskodawcom refundacji produkcyjnych niezbędne są szczegółowe informacje. Właściwe organy zainteresowanego państwa członkowskiego powinny zostać upoważnione do zwracania się do wnioskodawców o wszelkie informacje i o umożliwienie dokonywania wszelkich weryfikacji lub inspekcji niezbędnych dla skutecznego prowadzenia takiej kontroli.

(9) Producent niekoniecznie musi wykorzystywać skrobię podstawową, dlatego też należy sporządzić wykaz produktów pochodnych skrobi, których stosowanie będzie uprawniało producenta do otrzymania refundacji.

(10) Szczególne właściwości skrobi estryfikowanej lub eteryfikowanej mogą prowadzić do spekulacyjnego wykorzystywania niektórych procesów uszlachetniania w celu wielokrotnego uzyskiwania refundacji produkcyjnej. Zatem w celu zapobieżenia takim spekulacjom zachodzi konieczność stosowania środków zapewniających, że skrobia estryfikowana lub eteryfikowana nie będzie ponownie przetwarzana na surowiec, którego stosowanie daje podstawy do ubiegania się o refundację. Należy dostosować poziom bezpieczeństwa systemu, aby zapobiec takim spekulacjom.

(11) Refundacja produkcyjna nie powinna być wypłacana przed zakończeniem procesu przetwarzania. Po zakończeniu przetwarzania płatność powinna być dokonywana w ciągu pięciu miesięcy po sprawdzeniu przez właściwy organ, czy skrobia została przetworzona. Producent powinien mieć jednak możliwość uzyskania zaliczki przed zakończeniem kontroli.

(12) Mając na względzie uproszczenie systemu administracji i ograniczenie jego obciążenia oraz koszty ponownego przetworzenia skrobi zmodyfikowanych, należy zwiększyć kwotę refundacji produkcyjnej, poniżej której środków kontroli nie uważa się za konieczne, unikając jednocześnie ryzyka niewłaściwego wydatkowania zasobów Wspólnoty.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁴) stosuje się do rozwiązań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. W związku z tym należy określić wstępne wymogi w zakresie przyjmowania przez producentów zobowiązań i gwarantowania ich wykonania poprzez złożenie zabezpieczenia.

(14) Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Zgodnie z art. 96 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 refundacja produkcyjna (zwana dalej „refundacją") może zostać przyznana każdej osobie fizycznej lub prawnej stosującej skrobię uzyskaną ze zboża, kukurydzy lub ziemniaków lub niektóre produkty uzyskane ze skrobi do wytwarzania towarów wymienionych w wykazie zamieszczonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

W przypadku Finlandii i Szwecji refundacje mogą być również przyznane z tytułu stosowania skrobi jęczmiennej i owsianej, w ilości nieprzekraczającej 50 000 ton w Finlandii i 10 000 ton w Szwecji.

2. Decyzję o przyznaniu refundacji podejmuje się, uwzględniając w szczególności następujące czynniki:

a) poziom konkurencji z krajami trzecimi oraz stopień ochrony przed taką konkurencją osiągany w wyniku działania mechanizmów wspólnej polityki rolnej i Wspólnej Taryfy Celnej;

b) postęp technologiczny w produkcji i wykorzystaniu skrobi;

c) stopień, w jakim skrobia wchodzi w skład produktu końcowego i/lub względna wartość skrobi w produkcie końcowym i/lub znaczenie produktu jako sposobu wykorzystania skrobi w obliczu konkurencji z innymi produktami.

3. Przyznanie refundacji produkcyjnej nie może powodować zakłóceń w warunkach konkurencji z innymi produktami, w odniesieniu do których takie refundacje nie przysługują.

4. W przypadku stwierdzenia wystąpienia zakłóceń w następstwie przyznawania refundacji refundacje takie zostają:

a) zniesione; lub

b) dostosowane na tyle, na ile jest to konieczne w celu wyeliminowania zakłóceń w warunkach konkurencji.

5. Skrobia przywożona do Wspólnoty w ramach systemu przywozowego, który pozwala na obniżkę należności przywozowej, nie może korzystać z refundacji produkcyjnej.

6. Decyzje przewidziane w niniejszym artykule Komisja przyjmuje zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „skrobia" oznacza skrobię podstawową lub uzyskany ze skrobi produkt wymieniony w załączniku II;

b) „produkty zatwierdzone" oznaczają każdy produkt wymieniony w załączniku I;

c) „producent" oznacza użytkownika skrobi wykorzystującego ją do produkcji zatwierdzonych produktów.

Artykuł 3

1. W przypadku przyznania refundacji jej wysokość jest ustalana raz na miesiąc. Jednakże, jeżeli ceny kukurydzy i/lub pszenicy we Wspólnocie lub na rynku światowym zmienią się w sposób znaczący, kwota refundacji, obliczona zgodnie z przepisami ust. 2, może zostać zmieniona w danym miesiącu tak, aby uwzględnić zmiany cen.

2. Wysokość refundacji za tonę skrobi uzyskanej z kukurydzy, pszenicy, jęczmienia lub owsa zwyczajnego ustala się w szczególności na podstawie stwierdzonej różnicy, mnożąc ją następnie przez współczynnik 1,6, między:

a) średnią rynkowych cen kukurydzy we Francji i na Węgrzech, ważną przez pięć dni poprzedzających datę jej ustalenia; oraz

b) średnią reprezentatywnych cen przywozowych cif Rotterdamu stosowaną do określania wysokości przywozowych należności celnych na kukurydzę, odnotowywaną przez pięć dni poprzedzających dzień początku stosowania.

Do celów obliczenia różnicy, o której mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:

a) jeżeli rynkowa cena kukurydzy, o której mowa w lit. a), jest wyższa niż cena interwencyjna, o której mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, lecz wynosi mniej niż 15 5 % tej ceny, ceną, jaką należy uwzględnić, jest cena interwencyjna zwiększona o połowę różnicy między ceną rzeczywistą a ceną interwencyjną;

b) jeżeli rynkowa cena kukurydzy, o której mowa w lit. a), jest wyższa niż 15 5 % ceny interwencyjnej, ceną, jaką należy uwzględnić, jest cena interwencyjna zwiększona o 27,5 % ceny interwencyjnej.

Dla skrobi ziemniaczanej można ustanowić inny poziom, który odzwierciedla minimalną cenę wskazaną w art. 4a rozporządzenia Rady (WE) nr 1868/1994 (⁵). W takim przypadku obliczeń dokonuje się na podstawie rynkowej ceny kukurydzy we Francji i na Węgrzech, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a), uwzględniając limit w wysokości 115 % ceny interwencyjnej.

Na okres lipca, sierpnia i września ceny kukurydzy, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), obniża się o różnicę między ceną interwencyjną dla zbóż, wymienioną w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, obowiązującą w czerwcu, a ceną tą obowiązującą w lipcu, z wyjątkiem sytuacji, gdy cena kukurydzy, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a), pokrywa się już z ceną obowiązującą dla nowych zbiorów.

3. Wypłaca się refundację obliczoną zgodnie z przepisami ust. 2, pomnożoną przez współczynnik określony w załączniku II, odpowiadający kodowi CN skrobi rzeczywiście użytej do wyrobu produktów zatwierdzonych.

4. Decyzje przewidziane w niniejszym artykule przyjmuje Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 4

1. Producenci zamierzający składać wnioski o refundacje powinni je składać we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym skrobia jest wykorzystywana, podając następujące informacje:

a) nazwę i adres producenta;

b) asortyment produktów, do których wytwarzania wykorzystywana jest skrobia, zarówno takich, które figurują w wykazie wymienionym w załączniku I, jak i tych, które nie zostały w nim wymienione, wraz z ich pełnym opisem i kodami CN;

c) adres(-y) zakładu(-ów), w którym(-ch) skrobia będzie przetwarzana na produkty zatwierdzone, w przypadku gdy adres ten jest inny niż adres producenta.

Państwa członkowskie mogą zwracać się do producentów o dodatkowe informacje.

2. Producenci składają we właściwym organie pisemne zobowiązanie upoważniające właściwe organy do dokonywania wszelkich weryfikacji i inspekcji wymaganych w związku z kontrolą wykorzystania skrobi oraz stwierdzające, że udzielą im wszelkich wymaganych informacji.

3. Właściwy organ podejmuje środki w celu upewnienia się, czy przedsiębiorstwo producenta istnieje i czy jest oficjalnie uznane w państwie członkowskim.

4. Na podstawie informacji wymienionych w ust. 1 i 2 właściwy organ sporządza wykaz zatwierdzonych producentów, który jest przez niego na bieżąco aktualizowany.

Do występowania o refundacje zgodnie z art. 5 uprawnieni są tylko zatwierdzeni producenci.

Artykuł 5

1. Jeżeli producent zamierza złożyć wniosek o refundację, musi się zwrócić pisemnie do właściwego organu w swoim kraju w celu uzyskania świadectwa refundacji. Wnioski można składać w każdy dzień roboczy do godziny 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli.

2. Wniosek musi określać szczegółowo:

a) nazwę i adres producenta;

b) ilość skrobi przeznaczonej do wykorzystania;

c) w przypadku wytwarzania produktu oznaczonego kodem CN 3505 10 50 - ilość skrobi, która zostanie wykorzystana;

d) miejsce lub miejsca, w których skrobia zostanie wykorzystana;

e) przewidywane terminy realizacji procesów przetworzenia.

3. Do wniosku dołączane są:

a) złożone zabezpieczenie, zgodnie z art. 8;

b) deklaracja złożona przez dostawcę skrobi, stwierdzająca, że produkt, który zostanie wykorzystany, uzyskano bezpośrednio z kukurydzy, pszenicy, jęczmienia, owsa lub ziemniaków, z wyłączeniem wszelkiego stosowania produktów ubocznych otrzymanych przy wytwarzaniu innych produktów rolnych lub towarów.

4. Państwa członkowskie mogą zwrócić się o dodatkowe informacje.

Artykuł 6

1. Niezwłocznie po przyjęciu wniosków złożonych zgodnie z art. 5 właściwy organ dokonuje ich sprawdzenia i wystawia świadectwo refundacji.

2. Państwa członkowskie stosują krajowe formularze do wystawiania świadectw refundacji, które nie naruszając innych przepisów prawodawstwa wspólnotowego, zawierają co najmniej informacje wymienione w ust. 3.

3. Świadectwo refundacji zawiera informacje, o których mowa w art. 5 ust. 2, oraz określa stawkę refundacji i ostatni dzień ważności pozwolenia, którym jest ostatni dzień trzeciego miesiąca następującego po miesiącu wystawienia świadectwa.

Jednakże w lipcu, sierpniu i do dnia 24 września włącznie termin ważności świadectw, o które ubiegają się producenci w tym okresie, upływa po 30 dniach od dnia ich wystawienia, z zastrzeżeniem, że nie może on przekroczyć dnia 30 września.

4. Na świadectwie wpisuje się właściwą stawkę refundacji, odpowiadającą stawce obowiązującej w dniu przyjęcia wniosku.

Jednakże jeśli któraś z ilości skrobi wymienionych w świadectwie jest przetwarzana w zbożowym roku gospodarczym następującym po roku, w którym został przyjęty wniosek, refundacja za skrobię przetworzoną w nowym roku gospodarczym jest dostosowywana z uwzględnieniem różnicy między ceną interwencyjną obowiązującą w miesiącu dostawy oraz ceną obowiązującą w miesiącu przetworzenia, pomnożoną przez współczynnik 1,60. Termin operacyjny dla kursu wymiany mający zastosowanie do refundacji to termin, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1913/2006.

Artykuł 7

1. Producenci posiadający świadectwo refundacji wydane zgodnie z art. 6 są uprawnieni do wystąpienia, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów niniejszego rozporządzenia, z wnioskiem o wypłacenie refundacji określonej w świadectwie, po wykorzystaniu skrobi do wytworzenia odnośnych produktów zatwierdzonych.

2. Prawa wynikające ze świadectwa nie mogą być przenoszone na inne osoby.

Artykuł 8

1. Wydanie świadectwa uwarunkowane jest złożeniem przez producenta na rzecz właściwych władz zabezpieczenia w wysokości odpowiadającej 15 EUR za tonę skrobi podstawowej, pomnożonego tam, gdzie sytuacja tego wymaga, przez współczynnik odpowiadający rodzajowi stosowanej skrobi, określony w załączniku II.

2. Zabezpieczenie jest zwalniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2220/85. Wymogiem pierwotnym, w rozumieniu art. 20 tego rozporządzenia, jest przetworzenie skrobi, w ilości określonej we wniosku, na produkty zatwierdzone w okresie ważności świadectwa. Jeżeli jednak producent przetworzył co najmniej 90 % ilości skrobi określonej we wniosku, uważa się, że spełnił on wyżej wymieniony wymóg pierwotny.

Artykuł 9

1. Ostateczna wypłata refundacji może nastąpić tylko po przekazaniu przez producenta właściwemu organowi informacji zawierającej następujące dane:

a) datę lub daty nabycia i dostawy skrobi;

b) nazwę i adres dostawców skrobi;

c) nazwę i adres producentów skrobi;

d) datę lub daty przetworzenia skrobi;

e) ilość i rodzaj wykorzystanej skrobi wraz z podaniem kodu CN;

f) ilość określonego w świadectwie produktu zatwierdzonego wyprodukowanego ze skrobi.

2. W przypadku gdy produkt wymieniony w świadectwie jest objęty kodem CN 3505 10 50, powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, towarzyszy złożenie zabezpieczenia równego wartości refundacji wypłacanej po wytworzeniu przedmiotowego produktu. Jednakże w przypadku gdy wartość refundacji produkcyjnej wynosi mniej niż 30 EUR za tonę skrobi, zabezpieczenie nie jest wymagane, a środki weryfikacji i kontroli wymienione w art. 10 nie mają zastosowania.

Zobowiązaniem pierwotnym, w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85, jest wykorzystanie lub wywóz produktów zgodnie z właściwymi przepisami art. 10 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia. Wykorzystanie lub wywóz powinno nastąpić w ciągu 12 miesięcy następujących po upływie ważności świadectwa. Przedłużenie tego terminu o maksymalnie sześć miesięcy jest możliwe po złożeniu do właściwego organu należycie uzasadnionego wniosku.

3. Przed dokonaniem wypłaty właściwy organ upewnia się, czy skrobia została wykorzystana do wyrobu produktów zatwierdzonych zgodnie z informacją podaną w świadectwie. Następuje to zazwyczaj poprzez kontrole administracyjne, ale muszą być one wsparte, w razie potrzeby, kontrolami bezpośrednimi.

4. Wszystkie kontrole przewidziane niniejszym rozporządzeniem są dokonywane w terminie pięciu miesięcy od daty przyjęcia przez właściwy organ informacji wymaganej w ust. 1.

5. Jeżeli ilość przetworzonej skrobi jest większa niż ilość podana w świadectwie refundacji, to dodatkowa ilość jest traktowana, do wysokości 5 %, jako przetworzona zgodnie ze świadectwem i uprawnia do refundacji wymienionej w świadectwie.

Artykuł 10

1. Zabezpieczenie przewidziane w art. 9 ust. 2 jest zwalniane dopiero po otrzymaniu przez właściwy organ dowodu potwierdzającego, że produkt objęty kodem CN 3505 10 50:

a) został wykorzystany w strefie celnej Wspólnoty do produkcji innych produktów niż wymienione w załączniku II; lub

b) opuścił obszar celny Wspólnoty - w przypadku bezpośredniego wywozu do krajów trzecich.

2. Dowodem, o którym mowa w ust. 1 lit. a), jest przedłożone właściwemu organowi przez producenta oświadczenie, zawierające informacje:

a) czy przedmiotowy produkt jest przeznaczony do przetworzenia;

b) że produkt ten zostanie wykorzystany wyłącznie do produkcji innych produktów niż wymienione w załączniku II;

c) że przedmiotowy produkt zostanie sprzedany wyłącznie stronie, która podejmie zobowiązanie, określone w lit. b), na podstawie umieszczonej w umowie stosownej klauzuli lub specjalnego warunku widniejącego na fakturze sprzedaży; producent zatrzyma kopię w ten sposób zredagowanej umowy sprzedaży lub kopię faktury sprzedaży do dyspozycji właściwego organu;

d) że producent zapoznał się z przepisami ust.

e) o nazwie i adresie odbiorcy, w przypadku gdy produkt jest przedmiotem przeniesienia, a także o odebranej ilości,

f) o numerze egzemplarza kontrolnego T5, gdy nabywca produktu znajduje się w innym państwie członkowskim.

3. Pod koniec każdego kwartału producent przekazuje właściwemu organowi w terminie dwudziestu dni roboczych kopie oświadczenia, określonego w ust. 2. Po ich otrzymaniu właściwy organ producenta przekazuje te dokumenty w terminie dwudziestu dni roboczych właściwemu organowi nabywcy.

4. Zarówno producenci, jak i nabywcy produktu oznaczonego kodem CN 3505 10 50 powinni posiadać system ewidencji towarowej zatwierdzony przez państwa członkowskie, umożliwiający sprawdzenie zgodności z zobowiązaniami i informacjami zawartymi w oświadczeniu producenta, określonymi w ust. 2. Właściwe organy państw członkowskich dokonują weryfikacji w oparciu o wymienioną ewidencję towarową, odnosząc się do ksiąg rachunkowych, w tym faktur i wyciągów bankowych, w stopniu niezbędnym to ustalenia ilości, których dotyczyły odnotowane operacje.

Jednakże nabywcy, którzy co kwartał wykorzystują ilość produktów oznaczonych wspomnianym kodem CN mniejszą niż 1 000 kg, mogą zostać zwolnieni z tego obowiązku.

5 Weryfikacje przewidziane w ust. 4 dokonywane są przez właściwe organy odnośnych państw członkowskich w siedzibie producenta i nabywcy na koniec każdego kwartału. Obejmują one ogólne dane dotyczące tego okresu w odniesieniu do danych producentów i nabywców i co najmniej 10 % wszystkich transakcji i sposobów wykorzystania odnotowanych w państwach członkowskich.

Zakres weryfikacji określają właściwe organy na podstawie analizy ryzyka oraz przy uwzględnieniu wielkości odnośnych ilości oraz kwot, wyników poprzednich weryfikacji oraz innych czynników, które uznają one za stosowne.

Każda weryfikacja musi zostać zakończona najpóźniej w terminie pięciu miesięcy, licząc od końca każdego kwartału kalendarzowego.

Właściwy organ producenta musi dysponować wynikami każdej weryfikacji w terminie dwudziestu dni roboczych od daty zamknięcia każdego działania związanego z kontrolą.

W przypadku gdy takie weryfikacje są dokonywane w dwóch lub kilku państwach członkowskich, właściwe organy przekazują sobie nawzajem wyniki weryfikacji przeprowadzonych w ramach procedur, o których mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1468/81 (⁶).

6. W przypadku wykrycia nieprawidłowości podczas co najmniej 3 % kontroli, określonych w ust. 5, właściwe władze zintensyfikują kontrole.

W przypadku gdy wyniki weryfikacji dają taką podstawę, organ, który zwolnił zabezpieczenie, stosuje wobec producenta karę przewidzianą w ust. 8.

7. Gdy przedmiotowy produkt jest przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego lub jest wywożony do krajów trzecich przez terytorium innego państwa członkowskiego, wydawany jest formularz kontrolny T5 zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁷).

Pole 104 formularza kontrolnego zawiera w rubryce „Inne" jedną z adnotacji wymienionych w załączniku III.

8. Jeżeli warunki ustalone w ust. 1-7 nie są przestrzegane, właściwy organ danego państwa członkowskiego będzie wymagać, poza sankcjami na szczeblu krajowym, płatności kwoty stanowiącej 150 % najwyższej kwoty refundacji dopuszczalnej wobec przedmiotowego produktu w okresie poprzedzających dwunastu miesięcy.

Artykuł 11

1. Refundacja określona na świadectwie jest wypłacana tylko w odniesieniu do ilości skrobi faktycznie wykorzystanej w procesie produkcyjnym. Jednocześnie zabezpieczenie określone w art. 8 ust. 1 zwalniane jest zgodnie z przepisami tytułu V rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

2. Wypłata refundacji następuje nie później niż w terminie pięciu miesięcy od dnia zakończenia kontroli przewidzianej w art. 9 ust. 3. Jednakże, na wniosek producenta, właściwy organ może przyznać zaliczkę w kwocie równej wysokości refundacji w terminie trzydziestu dni od daty otrzymania wymienionych informacji. Z wyjątkiem przypadków, w których produkt objęty jest kodem CN 3505 10 50, zaliczka ta jest uzależniona od złożenia przez producenta zabezpieczenia wynoszącego 115 % kwoty zaliczki. Zabezpieczenie jest zwalniane zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 12

Państwa członkowskie informują Komisję:

a) do końca pierwszego tygodnia każdego miesiąca o ilościach skrobi, w odniesieniu do których złożono wnioski w poprzednim miesiącu, jak określono w art. 5 ust. 1;

b) w terminie trzech miesięcy od końca każdego kwartału roku kalendarzowego o rodzaju, ilościach i pochodzeniu skrobi (kukurydza, pszenica, ziemniaki, jęczmień lub owies zwyczajny), w odniesieniu do których wypłacone zostały refundacje, i ilości produktów, na jakie wykorzystano skrobię.

Artykuł 13

Rozporządzenie (EWG) nr 1722/93 traci moc.

Artykuł 14

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 czerwca 2008 r.

ZAŁĄCZNIK I

Produkty, do których wytwarzania stosuje się skrobię i/lub jej pochodne objęte następującymi kodami i rozdziałami nomenklatury scalonej

ZAŁĄCZNIK II

Skrobia podstawowa i produkty pochodne skrobi