RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. ŚRODKI TYMCZASOWE

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1066/2007 (²) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz elektrolitycznych dwutlenków manganu („EDM”) (tj. dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym), niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego, objętych kodem CN 28201000 (kod TARIC 2820 10 00 10) i pochodzących z Republiki Południowej Afryki.

(2) Jak stwierdzono w motywie 8 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie dumpingu oraz szkody obejmowało okres od dnia 1 października 2005 r. do dnia 30 września 2006 r. („okres objęty dochodzeniem” albo „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

B. DALSZE POSTĘPOWANIE

(3) Po nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego na przywóz elektrolitycznych dwutlenków manganu pochodzących z Republiki Południowej Afryki wszystkie zainteresowane strony zostały powiadomione o faktach i wnioskach, na których oparte były środki tymczasowe. Stronom tym umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej. Niektóre z zainteresowanych stron przekazały uwagi na piśmie. Na wniosek jednej ze stron umożliwiono jej także wypowiedzenie się w formie ustnej.

(4) Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Po wprowadzeniu środków tymczasowych przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa Delta EMD Australia Pty Ltd. w celu zweryfikowania ich zysków na rynku krajowym.

(5) Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

C. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

1. Produkt objęty postępowaniem

(6) Jeden z użytkowników twierdził, że ponieważ EDM do baterii węglowo-cynkowych nie może być używany w bateriach alkalicznych, EDM do baterii alkalicznych i EDM do baterii węglowo-cynkowych nie mogą być używane zamiennie i w związku z tym nie są jednym produktem. Należy przypomnieć, że w odróżnieniu od naturalnych dwutlenków manganu, chemicznych dwutlenków manganu albo poddanych obróbce cieplnej elektrolitycznych dwutlenków manganu, EDM do baterii węglowo-cynkowych i EDM do baterii alkalicznych mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. Chociaż nie są one stosowane zamiennie w produkcji baterii alkalicznych, oba używane są w tych samych zasadniczych celach, tj. w wytwarzaniu baterii o ogniwach suchych. Dlatego argument ten musiał zostać odrzucony.

(7) Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy 9-13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

2. Produkt podobny

(8) Wobec braku uwag dotyczących produktu podobnego, motywy 14 i 15 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

D. DUMPING

1. Wartość normalna

(9) Wobec braku uwag dotyczących metodologii stosowanej do ustalenia wartości normalnej motywy 16-26 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(10) W następstwie uwag otrzymanych odnośnie do ustalania zysku, jak opisano w motywach 27 i 28, oraz dalszej weryfikacji na miejscu metodologia została skorygowana. W szczególności stwierdzono, że zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo powiązane Delta EMD Australia Pty Ltd nie mógł stanowić podstawy badań, ponieważ nie odnosił się do produktu objętego postępowaniem. W przypadku USA zauważono, że marża zysku może pozostawać pod wpływem innych czynników. W tych warunkach stwierdzono, że bardziej odpowiednie będzie oparcie marży zysku na danych dotyczących kraju, którego dotyczy postępowanie, w szczególności zastosowanie obowiązującej w OD w Republice Południowej Afryki komercyjnej stopy procentowej dla pożyczek długoterminowych, wynoszącej 10,75 %. W razie braku innych wiarygodnych danych dotyczących marży zysku, jaka może zostać osiągnięta dla produktu objętego postępowaniem, metoda ta została uznana za tradycyjną, zasadną i najbardziej odpowiednią w rozumieniu art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Ponadto wspomniana marża znajduje się na tym samym poziomie co zysk ustalony w Indiach dla produktu podobnego.

(11) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń producent eksportujący złożył wniosek o dokonanie kilku dostosowań dotyczących kosztów składających się na wartość normalną, w szczególności kosztów przetwarzania odpadów, ceny zakupu surowców oraz części kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG&A) zgłoszonych przez tę grupę. Żaden z tych wniosków nie został uznany za uzasadniony, ponieważ niemożliwe było ich zweryfikowanie bądź pozostawały w sprzeczności z rachunkowością.

(12) Przedsiębiorstwo to złożyło także wniosek o obniżenie w ramach SG&A kosztów stosowanych do ustalenia wartości normalnej w celu skorygowania wartości na podstawie roszczenia o odszkodowanie odnośnie do sprzedaży przed OD. Wniosek ten został zweryfikowany na podstawie dostarczonych dowodów, a SG&A zostały dostosowane zgodnie z nim.

2. Ceny eksportowe

(13) Wobec braku uwag dotyczących cen eksportowych motywy 29 i 30 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące cen eksportowych zostają potwierdzone.

3. Porównanie

(14) Wobec braku uwag dotyczących porównania motyw 31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczący porównania zostaje potwierdzony.

4. Margines dumpingu

(15) W świetle powyższego ostateczny średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, jest następujący:

(16) Wobec braku innych uwag dotyczących ogólnokrajowego marginesu dumpingu, mającego zastosowanie do wszystkich innych eksporterów w Republice Południowej Afryki, metodologia stosowana do ustalenia ogólnokrajowego marginesu dumpingu, opisana w motywie 34 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostaje potwierdzona.

E. SZKODA

1. Produkcja wspólnotowa i przemysł wspólnotowy

(17) Wobec braku uwag dotyczących produkcji wspólnotowej i przemysłu wspólnotowego motywy 35-38 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

2. Konsumpcja we Wspólnocie

(18) Wobec braku uwag dotyczących konsumpcji we Wspólnocie motywy 39 i 40 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

3. Przywóz do Wspólnoty z kraju, którego dotyczy postępowanie

(19) Wobec braku uwag dotyczących przywozu do Wspólnoty z kraju, którego dotyczy postępowanie, motywy 41-46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

4. Sytuacja przemysłu wspólnotowego

(20) Wobec braku uwag dotyczących sytuacji przemysłu wspólnotowego motywy 47-65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

5. Wnioski dotyczące szkody

(21) Wobec braku uwag w tym zakresie motywy 66-72 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Wpływ przywozu z Republiki Południowej Afryki

(22) Wobec braku nowych informacji lub argumentów w tym względzie motywy 73-78 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

2. Wpływ innych czynników

Przywóz z innych krajów trzecich

(23) Niektóre strony twierdziły, że chociaż wielkość przywozu EDM z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL) w OD była nieznaczna, sama jego obecność jako źródła taniego EDM oraz nadwyżka EDM w skali światowej wywierały nacisk na ceny na rynku wspólnotowym oraz światowym.

(24) Należy podkreślić, że dochodzenie wykazało także, co zostało potwierdzone w oświadczeniach innych stron, że przywóz EDM z ChRL nie jest obecnie alternatywą z punktu widzenia użytkowników, w szczególności w małym sektorze baterii o ogniwach suchych. W rzeczywistości przejście od jednego źródła EDM do drugiego (tzw. kwalifikacja) jest czaso- i kosztochłonne. Uniemożliwia to użytkownikom dokonanie swobodnego wyboru pomiędzy źródłami EDM.

(25) Należy podkreślić, że potwierdzeniem tego wniosku jest niski poziom przywozu EDM z ChRL, co pokazuje, że to źródło przywozu, pomimo cen znajdujących się na znacznie niższym poziomie niż średnie ceny przywozu, nie było postrzegane przez użytkowników jako alternatywa w OD i nie mogło przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy. W związku z tym argument ten należy odrzucić, a ustalenia zawarte w motywach 79-81 zostają niniejszym potwierdzone.

Wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego

(26) Niektóre strony twierdziły, że spadek sprzedaży krajowej podczas OD, odnotowany przez przemysł wspólnotowy, spowodowany był faktem, że przemysł wspólnotowy koncentrował się na rynku eksportowym. Twierdzenie to musiało zostać odrzucone, ponieważ ustalono, że nawet jeżeli wielkość wywozu dokonywanego przez przemysł wspólnotowy wzrosła o 9 % podczas całego okresu badanego (od 2002 r. do OD), wyniki eksportowe nie mogły przyczynić się w żadnym wypadku do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, jak wyjaśniono powyżej.

(27) Po pierwsze, zgodnie z tymczasowymi ustaleniami, sprzedaż na wywóz dokonywana przez przemysł wspólnotowy w okresie badanym była opłacalna. Ponadto wielkość wywozu obniżyła się w OD o 18 punktów procentowych (w porównaniu z 2005 r.), podczas gdy proporcja wywozu w wielkości produkcji przemysłu wspólnotowego pozostała niezmienna przez cały okres badany.

(28) Wobec braku nowych informacji lub argumentów w tym względzie motywy 82 i 83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

Inni producenci wspólnotowi

(29) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Delta twierdziło, że brak współpracy ze strony innego producenta wspólnotowego - CEGASA, świadczył, że nie poniósł on szkody. Twierdzenie to zostało odrzucone, ponieważ ma wyłącznie charakter zarzutu. Po pierwsze, wspomniany producent wspólnotowy używa EDM przede wszystkim na własne potrzeby w swojej produkcji baterii, sprzedaż EDM nie jest zatem jego najważniejszą działalnością. Po drugie, ze względu na brak współpracy ze strony tego producenta nie jest możliwe wyciągnięcie wniosków co do czynników szkody bądź przyczyn braku współpracy. Ponadto, biorąc za podstawę odpowiedzi użytkowników na kwestionariusze, na etapie tymczasowym możliwe jest ustalenie, że spadek sprzedaży dokonywanej przez innych producentów wspólnotowych nastąpił równocześnie ze wzrostem wielkości przywozu po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki.

(30) Wobec braku uwag w tym zakresie motywy 84-86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

Spadek popytu

(31) Niektóre strony twierdziły, że przyczyną spadku wielkości sprzedaży przez przemysł wspólnotowy był offshoring części produkcji przez jednego z użytkowników, dokonującego zakupu od przemysłu wspólnotowego. W ten sposób przyczyną spadku wielkości sprzedaży mógł być spadek popytu.

(32) Pomimo że jeden z głównych użytkowników rzeczywiście przeniósł część swojej produkcji do ChRL w 2005 r. oraz 2006 r., i równolegle nastąpił spadek wielkości sprzedaży przez przemysł wspólnotowy dla tego użytkownika w OD, stanowił on jedynie niewielką część spadku całkowitego w OD. Ponadto wielkość sprzedaży przez przemysł wspólnotowy dla tego użytkownika w OD pozostała na tym samym poziomie, co dwa lata wcześniej - w 2004 r., a wzrosła w 2005 r., kiedy rozpoczął się offshoring, podczas gdy całkowita sprzedaż przemysłu wspólnotowego we WE spadła znacznie o 61 punktów procentowych od 2004 r. do OD (39 punktów procentowych w 2005 r. i 22 w OD). Dlatego argument ten został odrzucony.

(33) Wobec braku nowych informacji lub argumentów w tym względzie motyw 87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

Wzrost cen surowców

(34) Wspomniany producent eksportujący twierdził, że ze względu na jego przewagę konkurencyjną, związaną z lokalizacją w pobliżu kopalni manganu, oraz korzystne warunki umowne z dostawcą będącym powiązanym przedsiębiorstwem nie miał on żadnych trudności z przystosowaniem się do wzrostu cen surowców.

(35) Argument ten został odrzucony jako nieistotny dla badania związku przyczynowego. Ustalono bowiem, że pomimo swojej przewagi konkurencyjnej producent eksportujący dokonywał sprzedaży po cenach dumpingowych.

(36) Wobec braku nowych informacji lub argumentów w tym względzie motywy 88-90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

Ogólnoświatowa nadwyżka EDM

(37) Wobec braku nowych informacji lub innych argumentów w tym względzie oraz biorąc pod uwagę ustalenia zawarte w motywach 23, 24 i 25 powyżej, motywy 91-92 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

Wzrost konkurencji pomiędzy producentami baterii

(38) Po ujawnieniu ustaleń tymczasowych przedsiębiorstwo Delta zakwestionowało twierdzenie, że producenci EDM mieli znaczny wpływ na negocjowanie cen z producentami baterii i uzasadniło to ograniczonym używaniem EDM, tj. tylko w produkcji baterii. Domniemywano zatem, że z powodu presji konkurencji producenci baterii, posiadający silną pozycję negocjacyjną, rzekomo narzucili niskie ceny producentom EDM.

(39) Nie można wykluczyć, że ograniczone stosowanie EDM mogło do pewnego zakresu ograniczyć wpływ producentów EDM na ustalanie cen. Pozycja producentów EDM nie budzi jednak wątpliwości, a związana jest z ograniczoną elastycznością użytkowników EDM w kwestii zmiany źródła dostaw oraz dostępności EDM o wysokiej czystości (zob. motywy 23, 24 i 25 powyżej). Pozycja producentów baterii w negocjacjach dotyczących cen mogła wynikać jedynie ze względnej przejrzystości rynku EDM, gdyż prowadzą oni negocjacje dotyczące rocznego zaopatrzenia z różnymi producentami EDM jednocześnie. Jednak korzyści płynące z przejrzystości ponownie nie zrównoważyły ograniczonego wyboru producentów EDM, których produkty zostały już zaklasyfikowane przez producentów baterii - Delta i Tosoh. Dlatego argument ten został odrzucony.

(40) Niektórzy użytkownicy twierdzili, że ceny pobierane przez przedsiębiorstwo Delta nie były dumpingowe i nie wywierały presji na przemysł wspólnotowy. Należy jednak zauważyć, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy jest oceniana jako całość; poszczególne przedsiębiorstwa nie mogą zostać wyodrębnione, jako że ich sytuacja nie odzwierciedla sytuacji ogólnej.

(41) Wobec braku uwag w tym zakresie motywy 93 i 94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

Szkoda powstała z winy własnej

(42) Przedsiębiorstwo Delta twierdziło, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy powstała z winy własnej na skutek decyzji restrukturyzacyjnych przedsiębiorstwa Tosoh oraz inwestycji, które doprowadziły do spadku zatrudnienia i rentowności.

(43) W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych ustalono, że spadek zatrudnienia spowodowany był głównie restrukturyzacją przedsiębiorstwa Tosoh. Zarzut, że spadek rentowności nastąpił na skutek inwestycji, musi jednak zostać odrzucony. Po pierwsze, większość działań restrukturyzacyjnych i inwestycyjnych Tosoh miała miejsce w 2004 r., który odznaczał się pozytywnymi wynikami w zakresie rentowności i dobrym zwrotem z inwestycji. Wynikiem tych inwestycji było znaczne obniżenie przez Tosoh jednostkowych kosztów produkcji. Pomimo tych wysiłków Tosoh nie zdołał jednak skorzystać w następnych latach z dokonanych inwestycji. Z powodu wzrastającego dumpingowego przywozu z Republiki Południowej Afryki dokonywanego po cenach niższych niż koszty produkcji, Tosoh odnotował spadek rentowności, zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych, osiągający ujemne poziomy, jak ustalono w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(44) Przedsiębiorstwo Delta twierdziło ponadto, że szkoda dotycząca zysku powstała z winy własnej na skutek decyzji w zakresie zarządzania, podejmowanych przez przemysł wspólnotowy i przewidujących „niezwykle długie okresy odroczenia płatności dla klientów” oraz „zbyt wysokie prowizje dla jego przedstawicieli”. Argumenty te zostały odrzucone z powodów wyjaśnionych poniżej.

(45) Nie ustalono, że okresy odroczenia płatności miały znaczący wpływ na płynność lub przepływy pieniężne przemysłu wspólnotowego. Ponadto wydłużone okresy odroczenia płatności zostały przyznane w celu otrzymania nieznacznie wyższych cen, a poprzez to osłabienie wpływu, jaki przywóz po cenach dumpingowych wywierał na ceny. Wydłużone terminy płatności nie mogą być zatem uważane za przyczynę szkody powstałej z winy własnej.

(46) Ponadto pomimo ustalenia, iż prowizja wypłacana przedstawicielom była typowa dla tego sektora, argument ten jest nieistotny z uwagi na fakt, że koszty produkcji oraz rentowność przemysłu wspólnotowego zostały obliczone na podstawie kosztów poniesionych zarówno przez Tosoh, jak i przez otrzymujące prowizję przedsiębiorstwa powiązane. Prowizja sama w sobie jest płatnością dokonywaną w ramach przedsiębiorstwa i w związku z tym jej poziom nie ma wpływu na skonsolidowany rachunek zysków, który został wykorzystany przy obliczaniu szkody.

3. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(47) Wobec braku nowych informacji lub innych argumentów w tym względzie motywy 95-97 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

G. INTERES WSPÓLNOTY

1. Interes przemysłu wspólnotowego

(48) Wobec braku nowych informacji lub innych argumentów w tym względzie motywy od 100-104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

2. Interes użytkowników

(49) Niektóre strony twierdziły, że zniknięcie z rynku przedsiębiorstwa Tosoh nie wyrządzi szkody przemysłowi bateryjnemu ze względu na obecność Delta jako źródła alternatywnego oraz że utrzymanie producenta wspólnotowego na rynku nie leży w interesie Wspólnoty. Argument ten został odrzucony z powodów wskazanych poniżej.

(50) Po pierwsze, niskie ceny stosowane przez Delta nie mogą być postrzegane jako trwałe, jako że znajdują się poniżej kosztów produkcji. Po drugie, biorąc pod uwagę ograniczoną elastyczność użytkowników co do zmiany jednego źródła EDM na drugie - ze względu na konieczność sprawdzenia (zakwalifikowania) trwałości „nowego” EDM w produkcji baterii - ich pozycja w negocjacjach z producentami EDM jest ograniczona, a w przypadku zniknięcia Tosoh będzie jeszcze słabsza.

(51) W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych ustalono, że koszty EDM stanowią 10-15% całkowitych kosztów produkcji baterii. Dwóch spośród trzech współpracujących użytkowników zakwestionowało to ustalenie, na poparcie ich skargi nie przedstawiono jednak żadnych dowodów. Ze względu na to, że użytkownik niekwestionujący tego ustalenia był jedynym użytkownikiem, którego dane mogły zostać zweryfikowane w postępowaniu, ustalenia tymczasowe zawarte w motywie 107 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(52) Użytkownicy EDM twierdzili ponownie, że nie będą w stanie zaabsorbować cła antydumpingowego jako wzrostu kosztu EDM. Twierdzili, że znajdują się pod presją związaną ze wzrostem kosztów innych ważnych surowców i nie sprostają dodatkowym obciążeniom wynikającym ze wzrostu kosztu EDM.

(53) Jednakże bez względu na ustalenia zawarte w motywie 107 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, poziom cła antydumpingowego nie wydaje się być porównywalny nawet ze wzrostem kosztów innych materiałów wykorzystywanych w produkcji baterii, który miał miejsce w okresie pomiędzy styczniem 2006 r. a styczniem 2007 r. (cena miedzi wzrosła o 119,73%, niklu o 252,89% i cynku o 181,10%). Dlatego można ostatecznie potwierdzić, że środki te będą miały nieznaczny wpływ na konkurencyjność tego przemysłu.

(54) Twierdzono także, że sytuacja finansowa użytkowników we Wspólnocie jest znacznie zróżnicowana. W tej kwestii należy zauważyć, że sytuacja użytkowników z punktu widzenia badania interesu wspólnotowego jest oceniana całościowo.

(55) Niektórzy użytkownicy twierdzili, że producenci baterii zatrudniają znacznie więcej pracowników niż przemysł wspólnotowy, a na skutek wprowadzenia środków anty-dumpingowych mogą być zmuszeni do redukcji zatrudnienia i przeniesienia zakładów produkcyjnych. O ile potwierdzono, że liczba pracodawców wśród producentów baterii jest znacznie wyższa w porównaniu z przemysłem wspólnotowym, nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że nałożenie ceł mogłoby prowadzić do redukcji zatrudnienia. Dlatego na podstawie ustaleń zawartych w motywie 52 i rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którymi cła nie będą miały znacznego wpływu na użytkowników, argument ten został odrzucony.

(56) Niektóre strony twierdziły, że przemysł wspólnotowy nie mógł pokryć zapotrzebowania we Wspólnocie. Ten argument został odrzucony. Mając na uwadze proponowany poziom ceł, przywóz z Republiki Południowej Afryki na rynek wspólnotowy będzie nadal możliwy, jednak nie po cenach dumpingowych.

(57) Wobec braku innych uwag w tym zakresie motywy od 105-109 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

3. Interes niepowiązanych importerów/przedsiębiorstw handlowych we Wspólnocie

(58) Importer Traxys France (przedstawiciel Delta) twierdził, że środki te zmuszą jego dostawcę Delta do zaprzestania działalności, co będzie skutkowało utratą 5-25 % zysku i miejsc pracy. Argument ten został odrzucony z tego względu, iż mając na uwadze ograniczony wpływ na uczestników (producentów baterii), środki te nie zmuszą Delta do zaprzestania działalności, lecz zwyczajnie będą przeciwdziałać nieuczciwej konkurencji, zapewnią utrzymanie się Tosoh na rynku wspólnotowym oraz stworzą równe reguły gry z korzyścią dla wszystkich dostawców EDM oraz producentów baterii.

(59) Wobec braku nowych informacji lub dowodów w tym względzie motywy 110 i 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

4. Wniosek dotyczący interesu Wspólnoty

(60) Wobec braku nowych informacji lub innych argumentów w tym względzie motywy 112-114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

H. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

1. Poziom usuwający szkodę

(61) Mając na uwadze wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty, należy wprowadzić środki ostateczne, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz po cenach dumpingowych.

(62) Wobec braku nowych informacji lub innych argumentów w tym względzie motywy 115-117 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. Margines szkody był znacznie wyższy od ustalonego marginesu dumpingu.

2. Środki ostateczne

(63) Wobec powyższego i zgodnie z art. 9 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie marginesu dumpingu, jako że jest on niższy od obliczonego powyżej marginesu szkody.

(64) W świetle rozmiaru marginesu dumpingu oraz szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych.

(65) Na podstawie powyższych ustaleń proponowane ostateczne stawki celne wynoszą:

3. Zobowiązania

(66) Po ujawnieniu zasadniczych faktów i ustaleń, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego, producent eksportujący w Republice Południowej Afryki złożył zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Przemysł wspólnotowy został poinformowany o tej ofercie oraz przedstawił swoje uwagi.

(67) Oferta była przedmiotem badań; zadecydowano o jej odrzuceniu z powodów wskazanych poniżej.

(68) Należy zauważyć, że istnieje jedynie ograniczona liczba dostawców na rynku wspólnotowym EDM, a eksporter z Republiki Południowej Afryki posiada znaczący udział w rynku (60-70 %). W okresie badanym odnoszącym się do oceny szkody udział ten wzrósł o 81 % i został osiągnięty przez agresywną politykę cen eksportowych znajdujących się na poziomie niższym od kosztów produkcji eksportera w OD.

(69) Dodatkowo, pomimo braku stabilności cen głównych surowców, takich jak mangan i energia, ceny produktu objętego postępowaniem oraz produktu podobnego utrzymywały się na stosunkowo stałym poziomie. Uważa się, że z powodu praktyk dumpingowych brak stabilności kosztów produkcji nie został odzwierciedlony w cenach produktu objętego postępowaniem.

(70) Stąd środki oparte na stałej cenie minimalnej mogą okazać się nieskuteczne w rozwiązaniu problemu wahań cen EDM, mogących wynikać ze zmian cen głównych surowców, jeżeli presja cenowa wywierana przez produkty dumpingowe zostałaby zniesiona przez przedmiotowy środek. Ponadto w sytuacji, gdy na rynku wspólnotowym istnieje jedynie ograniczona liczba kupujących EDM, istnieje ryzyko, że jakikolwiek środek oparty na cenie minimalnej mógłby stać się rynkową ceną referencyjną i w ten sposób ograniczać konkurencję, co nie leżałoby w interesie Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz elektrolitycznych dwutlenków manganu („EDM”) (tj. dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym), niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego, objętych kodem CN 2820 10 00 (kod TARIC 2820 10 00 10) i pochodzących z Republiki Południowej Afryki.

2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem produktów wytwarzanych przez wymienione poniżej przedsiębiorstwa, wynosi:

3. Jeżeli nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Niniejszym ostatecznie pobrane zostają kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1066/2007 na przywóz elektrolitycznych dwutlenków manganu („EDM”) (tj. dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym), niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego, objętych kodem CN 2820 10 00 (kod TARIC 2820 10 00 10) i pochodzących z Republiki Południowej Afryki.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 marca 2008 r.