KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 7,

po konsultacji z komitetem doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Wszczęcie dochodzenia

(1) Dnia 10 listopada 2006 r. Komisja otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez przedsiębiorstwo Tosoh Hellas AIC (skarżący), reprezentujące znaczną część, w tym przypadku ponad 50 %, całkowitej wspólnotowej produkcji niektórych dwutlenków manganu.

(2) Skarga zawierała dowody na stosowanie dumpingu oraz na zaistnienie w jego wyniku istotnej szkody, które to dowody uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3) Dnia 21 grudnia 2006 r. wszczęto postępowanie poprzez opublikowanie zawiadomienia o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (²).

2. Strony, których dotyczy postępowanie

(4) Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania skarżącego, drugiego producenta wspólnotowego, producenta eksportującego, importera, znanych zainteresowanych użytkowników oraz przedstawicieli Republiki Południowej Afryki. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz wystąpienie z wnioskiem o przesłuchanie w terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(5) Skarżący producent, producent eksportujący, importer oraz użytkownicy przedstawili swoje opinie. Wszystkim zainteresowanym stronom, które wystąpiły o przesłuchanie oraz zdołały wykazać, że istnieją szczególne powody, dla których powinny zostać nim objęte, zapewniono możliwość przesłuchania.

(6) Do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, rozesłano kwestionariusze. Otrzymano odpowiedzi od producenta eksportującego z Republiki Południowej Afryki, skarżącego producenta, importera produktu objętego postępowaniem z Republiki Południowej Afryki oraz czterech użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(7) Komisja zebrała oraz zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za stosowne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu, ustalenia szkody powodowanej tym dumpingiem oraz interesu Wspólnoty i przeprowadziła weryfikacje na terenie następujących przedsiębiorstw:

a) Producenci wspólnotowi

- Tosoh Hellas AIC, Saloniki, Grecja oraz powiązane z nim przedstawicielstwo handlowe Mitsubishi International GmbH, Düsseldorf, Niemcy

b) Producent eksportujący w Republice Południowej Afryki

- Delta E.M.D. (Pty) Ltd, Nelspruit, Republika Południowej Afryki (Delta)

c) Powiązany dostawca producenta eksportującego w Republice Południowej Afryki

- Manganese Metal Company (Pty) Ltd, Nelspruit, Republika Południowej Afryki

d) Niepowiązany importer ze Wspólnoty

- Traxys France SAS, Courbevoie, Francja

e) Użytkownicy we Wspólnocie

- Panasonic Battery Belgium NV, Tessenderlo, Belgia

- VARTA Consumer Batteries GmbH & Co. KGaA, Sulzbach, Niemcy

- Duracell Batteries BVBA, Aarschot, Belgia.

3. Okres objęty dochodzeniem

(8) Dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody objęło okres od 1 października 2005 r. do 30 września 2006 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie trendów istotnych z punktu widzenia oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („badany okres”).

B. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

1. Produkt objęty postępowaniem

(9) Produktem objętym postępowaniem są dwutlenki manganu wytwarzane w procesie elektrolitycznym, które nie są poddawane obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego (EDM) pochodzące z Republiki Południowej Afryki. Produkt ten zgłaszany jest zwykle w ramach kodu CN ex 2820 10 00.

(10) Występują dwa główne rodzaje produktu objętego postępowaniem: EDM do baterii węglowo-cynkowych oraz EDM do baterii alkalicznych. Obydwa rodzaje są produkowane w procesie elektrolitycznym, przy czym w procesie produkcji zmieniane są określone parametry, dzięki czemu otrzymywane są bądź EDM do baterii węglowo-cynkowych, bądź EDM do baterii alkalicznych. Obydwie kategorie produktów charakteryzują się wysoką czystością manganu oraz są na ogół stosowane jako produkty pośrednie w produkcji powszechnie dostępnych baterii o ogniwach suchych.

(11) Dochodzenie wykazało, że mimo różnic pod względem określonych właściwości fizycznych i chemicznych, takich jak gęstość, średnia wielkość cząsteczki, powierzchnia właściwa określana wg metody Brunauera-Emmeta-Tellera (BET) oraz potencjał alkaliczny, oba rodzaje produktu objętego postępowaniem posiadają takie same właściwości fizyczne, chemiczne oraz techniczne i są wykorzystywane do tych samych celów. Zatem uznaje się, że dla celów niniejszego postępowania stanowią one jeden produkt.

(12) Należy zauważyć, że istnieją inne rodzaje dwutlenków manganu, które nie mają tych samych właściwości fizycznych, chemicznych oraz/lub technicznych co EDM i które mają zasadniczo inne zastosowanie. Nie stanowią one zatem produktu objętego dochodzeniem. Te odrębne produkty obejmują: i) naturalne dwutlenki manganu, które zawierają znaczne zanieczyszczenia i są zazwyczaj sklasyfikowane w ramach innego kodu CN, tj. 2602 00 00; ii) chemiczne dwutlenki manganu, które są produkowane w procesie chemicznym i charakteryzują się znacznie niższą gęstością oraz znacznie wyższą powierzchnią BET niż EDM; a także (iii) poddane obróbce cieplnej elektrolityczne dwutlenki manganu, które, mimo produkcji w procesie elektrolitycznym, podobnie jak EDM, różnią się od nich pod względem wielu podstawowych właściwości, takich jak zawartość wilgoci, struktura kryształu oraz potencjał alkaliczny, co sprawia, że są one odpowiednie do produkcji baterii litowych, które bazują na układach bezwodnych oraz posiadają anodę litową, lecz nie do produkcji baterii węglowo-cynkowych lub baterii alkalicznych, które opierają się na układach wodnych oraz posiadają anodę cynkową, tak jak EDM.

(13) Należy również zauważyć, że żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała powyższej definicji i rozróżnienia pomiędzy tymi dwoma głównymi rodzajami produktu objętego postępowaniem.

2. Produkt podobny

(14) Dochodzenie wykazało, że EDM produkowane oraz sprzedawane przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie oraz EDM produkowane oraz sprzedawane na rynku krajowym w Republice Południowej Afryki i/lub przywożone do Wspólnoty z Republiki Południowej Afryki posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne oraz techniczne oraz mają to samo zastosowanie.

(15) Stwierdzono zatem tymczasowo, że produkty te stanowią produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

C. DUMPING

1. Wartość normalna

(16) Co się tyczy ustalenia wartości normalnej, Komisja ustaliła w pierwszej kolejności, czy całkowita krajowa sprzedaż EDM przedsiębiorstwa Delta była reprezentatywna w stosunku do jego całkowitej sprzedaży na wywóz do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajowa została uznana za reprezentatywną, ponieważ całkowity wolumen sprzedaży krajowej producenta eksportującego stanowił więcej niż 5 % całkowitego wolumenu jego sprzedaży do Wspólnoty.

(17) Następnie, znając całkowitą reprezentatywną sprzedaż krajową, Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawanego na rynku krajowym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty.

(18) Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu była uznawana za wystarczająco reprezentatywną, jeżeli wielkość sprzedaży tego produktu na rynku krajowym na rzecz niezależnych klientów w okresie objętym dochodzeniem stanowiła 5 lub więcej procent całkowitej wielkości sprzedaży porównywalnego produktu sprzedawanego na wywóz do Wspólnoty.

(19) W odniesieniu do wszystkich rodzajów produktów sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty nie stwierdzono żadnego identycznego lub bezpośrednio porównywalnego i sprzedawanego na rynku krajowym w reprezentatywnych ilościach rodzaju produktu. Zatem wartość normalna musiała zostać skonstruowana w odniesieniu do wszystkich eksportowanych rodzajów produktu zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(20) Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie do odpowiednio skorygowanych kosztów produkcji eksportowanych rodzajów produktu uzasadnionych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG&A) oraz uzasadnionej kwoty zysku. Koszty SG&A oraz kwota zysku zostały ustalone zgodnie z metodyką określoną w art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja zbadała, czy wielkość kosztów SG&A poniesionych przez przedsiębiorstwo Delta oraz zrealizowanego przez nią na rynku krajowym zysku stanowiły wiarygodne dane.

(21) Rzeczywiste koszty SG&A zostały uznane za wiarygodne, ponieważ całkowity wolumen sprzedaży zainteresowanego przedsiębiorstwa był reprezentatywny w porównaniu z wolumenem sprzedaży na wywóz do Wspólnoty, jak wspomniano powyżej.

(22) W celu dokonania oceny, czy wielkość zysku uzyskanego przez przedsiębiorstwo Delta na rynku krajowym stanowiła wiarygodne dane, Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem sprzedawanego na rynku krajowym w reprezentatywnych ilościach może zostać uznana za zrealizowaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Badania dokonano poprzez ustalenie procentowego udziału sprzedaży przedmiotowego rodzaju produktu z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym.

(23) Ponieważ nie stwierdzono istnienia żadnego rodzaju produktu, w przypadku którego wolumen sprzedaży stanowił więcej niż 10 % całkowitego wolumenu sprzedaży tego typu produktu na rynku krajowym, uznano, że ceny krajowe nie mogą stanowić odpowiedniej podstawy do ustalenia marży zysku na potrzeby skonstruowania wartości normalnej.

(24) Ponieważ Delta jest jedynym znanym producentem EDM w Republice Południowej Afryki, uzasadniony zysk potrzebny do skonstruowania wartości normalnej nie mógł zostać ustalony w oparciu o rzeczywisty zysk określony dla innych eksporterów i producentów objętych dochodzeniem w odniesieniu do produkcji i sprzedaży produktu podobnego na rynku wewnętrznym, zgodnie art. 2 ust. 6 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(25) Ponadto ponieważ EDM są jedynym produktem wytwarzanym i sprzedawanym przez przedsiębiorstwo Delta, uzasadniony zysk potrzebny do skonstruowania wartości normalnej nie mógł być ustalony w oparciu o rzeczywisty zysk z produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, tej samej ogólnej kategorii produktów zainteresowanego producenta eksportującego, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(26) Uzasadniony zysk potrzebny do skonstruowania wartości normalnej ustalono zatem zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(27) W tym względzie zebrano informacje na temat poziomu rentowności wszystkich innych znanych producentów EDM z innych krajów. Z ogólnodostępnych źródeł uzyskano informacje na temat jednego producenta z Indii, dwóch z Japonii i dwóch ze Stanów Zjednoczonych. Jednakże w przypadku jednego z producentów z USA oraz dwóch producentów japońskich nie uzyskano informacji na temat rentowności sprzedaży EDM lub rentowności działu, w którym produkcja EDM miała znaczący udział.

(28) Średnią marżę zysku w OD obliczono w oparciu o ogólnodostępne źródła informacji w przypadku jednego producenta indyjskiego oraz drugiego z producentów z USA oraz na podstawie informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwo Delta dotyczących rentowności powiązanego z nim przedsiębiorstwa Delta EMD Australia Proprietary Ltd, zarejestrowanego w Australii, na rynku krajowym. Wartość obliczonej średniej marży zysku wyniosła 9,2 %. W świetle dostępnych informacji uznano, że przyjęta metoda jest uzasadniona w rozumieniu art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego, a uzyskany wynik ostrożny. Z ogólnodostępnych informacji wynikało, że obliczona wysokość marży zysku nie przekraczała zysku uzyskanego przez innych znanych producentów tej samej kategorii produktów (tzn. chemikaliów specjalistycznych) w Południowej Afryce w OD.

2. Ceny eksportowe

(29) Przedsiębiorstwo Delta prowadziło sprzedaż towarów na wywóz do Wspólnoty wyłącznie poprzez niezależne przedstawicielstwo handlowe Traxys France SAS.

(30) Ceny eksportowe ustalono w oparciu o ceny faktycznie zapłacone lub należne za produkt sprzedawany na wywóz z Republiki Południowej Afryki do Wspólnoty, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

3. Porównanie

(31) Wartość normalna i ceny eksportowe zostały porównane na zasadzie ex-works. W celu zapewnienia porównywalności wartości normalnej i ceny eksportowej należycie uwzględniono, w formie korekt, różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono odpowiednie dostosowania wynikające z kosztów prowizji, transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów dodatkowych, kosztów opakowań, kredytów i opłat bankowych we wszystkich przypadkach, gdzie uznano je za uzasadnione, dokładne oraz poparte zweryfikowanymi dowodami.

4. Marginesy dumpingu

(32) Średnia ważona wartość normalna produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową analogicznego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 oraz 12 rozporządzenia podstawowego.

(33) Na tej podstawie obliczono, że tymczasowy średnio ważony margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny cif na granicy Wspólnoty, bez cła, wynosi:

(34) Jeżeli chodzi o ogólnokrajowy margines dumpingu, mający zastosowanie do wszystkich eksporterów w Republice Południowej Afryki, w pierwszej kolejności Komisja ustaliła poziom współpracy. Porównano dane statystyczne Eurostatu oraz odpowiedzi na kwestionariusz otrzymane od współpracujących producentów z Republiki Południowej Afryki. W wyniku porównania dokonanego w oparciu o dostępne informacje stwierdzono, że wywóz przedsiębiorstwa Delta do Wspólnoty stanowił 100 % wywozu produktu objętego postępowaniem z Republiki Południowej Afryki. Stwierdzono tym samym, że poziom współpracy był bardzo wysoki, zatem ogólnokrajowy margines dumpingu przyjęto na tym samym poziomie, co margines dumpingu obliczony dla przedsiębiorstwa Delta.

D. SZKODA

1. Produkcja wspólnotowa i przemysł wspólnotowy

(35) W toku dochodzenia ustalono, że na początku badanego okresu produkt podobny był wytwarzany przez trzech producentów we Wspólnocie. Jednakże jeden z tych producentów zaprzestał produkcji w 2003 r., tym samym w OD we Wspólnocie działalność prowadziło tylko dwóch producentów.

(36) Skarga została złożona wyłącznie przez jednego producenta, który w pełni współpracował w dochodzeniu. Chociaż drugi producent nie współpracował w dochodzeniu, nie sprzeciwiał się też skardze. Ponieważ wyłącznie jedno przedsiębiorstwo przesłało pełną odpowiedź na kwestionariusz, w celu ochrony poufności wszystkie dane dotyczące przemysłu wspólnotowego są przedstawiane bądź w formie wskaźników, bądź w postaci przedziałów.

(37) Stąd wolumen produkcji wspólnotowej dla celów art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego został tymczasowo obliczony poprzez dodanie produkcji jedynego współpracującego producenta wspólnotowego do wolumenu produkcji drugiego producenta oszacowanego na podstawie danych dołączonych do skargi. Całkowita wielkość produkcji wspólnotowej w OD mieściła się w przedziale między 20 a 30 tysięcy ton.

(38) Produkcja współpracującego producenta wspólnotowego stanowiła ponad 50 % EDM produkowanych we Wspólnocie. Uznano zatem, że przedsiębiorstwo to stanowi przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4. rozporządzenia podstawowego.

2. Konsumpcja we Wspólnocie

(39) Wielkość konsumpcji we Wspólnocie została oszacowana na podstawie wolumenu sprzedaży producenta skarżącego na rynku WE, sprzedaży innych producentów wspólnotowych ustalonej na podstawie zakupów zgłoszonych przez użytkowników oraz wielkości przywozu z kraju objętego postępowaniem w oparciu o zweryfikowaną odpowiedź na kwestionariusz i innych krajów trzecich, uzyskanych z Eurostatu.

(40) Na tej podstawie stwierdzono, że konsumpcja we Wspólnocie zmniejszyła się o 7 % w badanym okresie. Szczególnie znaczący wzrost miał miejsce w latach 2003 i 2004, co zbiegło się w czasie z największym wzrostem wolumenu przywozu EDM z Republiki Południowej Afryki po bardzo niskich cenach (- 35 %) oraz zamknięciem działalności przez jednego z głównych producentów wspólnotowych. W roku 2005 konsumpcja powróciła do swojego poprzedniego poziomu, po czym w OD nastąpił kolejny znaczący spadek. Wydaje się, że na tendencje w konsumpcji mogło mieć wpływ zamknięcie w 2003 r. jednego z głównych producentów, którego produkcja stanowiła jedną trzecią produkcji wspólnotowej.

3. Przywóz do Wspólnoty z kraju objętego postępowaniem

Wolumen oraz udział w rynku przywozu objętego postępowaniem

(41) Wolumen przywozu z Republiki Południowej Afryki został ustalony w oparciu o zweryfikowane dane liczbowe przekazane przez jedynego producenta eksportującego. Jak wspomniano powyżej, ze względu na poufność, ponieważ analiza dotyczy jednego przedsiębiorstwa, większość danych jest przedstawiana w formie wskaźników lub w przedziałach.

(42) Pod względem wolumenu oraz udziału w rynku rozwój sytuacji w zakresie przywozu przedstawiał się następująco:

(43) Podczas gdy wielkość konsumpcji EDM spadła o 7 % w badanym okresie, w tym samym okresie wielkość przywozu z kraju objętego postępowaniem wzrosła o 69 %. W konsekwencji udział w rynku Republiki Południowej Afryki wzrósł gwałtownie o ok. 81 % w badanym okresie, z przedziału między 30 a 40 % do przedziału między 60 a 70 %.

Ceny przywozu i podcięcie cenowe

(44) W badanym okresie średnie ceny przywozu spadły o 31 %, mimo wzrostu ceny głównego surowca.

(45) W celu określenia podcięcia cen w OD jako właściwe ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego przyjęto ceny sprzedaży netto niezależnym klientom, dostosowane w stosownych przypadkach do poziomu ex-works, tj. z wyłączeniem kosztów transportu we Wspólnocie oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Ceny te zostały porównane z cenami sprzedaży pobieranymi przez producenta eksportującego z Republiki Południowej Afryki, bez bonifikat, i dostosowanymi w stosownych przypadkach do cen cif na granicy Wspólnoty, z uwzględnieniem odpowiednich dostosowań o koszty odprawy celnej i koszty ponoszone po przywozie.

(46) Porównanie wykazało, że w OD średni ważony margines podcięcia cenowego, wyrażony jako odsetek cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego, mieścił się w przedziale między 11 a 14%. Poziomy zaniżania cen były jeszcze większe, ponieważ przemysł wspólnotowy doświadczał znacznych strat w OD.

4. Sytuacja przemysłu wspólnotowego

(47) Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki na przemysł wspólnotowy obejmowało analizę wszystkich czynników gospodarczych oraz wskaźników istotnych dla stanu przemysłu od 2002 r. do OD. Jak wspomniano powyżej, ze względów poufności, ponieważ analiza dotyczy jednego przedsiębiorstwa, większość danych jest przedstawiana w formie wskaźników lub w przedziałach.

Produkcja, moce produkcyjne oraz wykorzystanie mocy produkcyjnych

(48) Przebieg sytuacji w zakresie produkcji, mocy produkcyjnych oraz wykorzystania mocy produkcyjnych w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego przedstawia się następująco:

(49) W badanym okresie produkcja wspólnotowa wzrosła o 30 %. Jednakże moce produkcyjne utrzymywały się na stabilnym poziomie w całym badanym okresie. Poziom produkcji osiągnął najwyższą wartość w 2005 r. po znacznym wzroście konsumpcji na rynku WE w 2004 r., który zbiegł się w czasie z likwidacją działalności przez jednego z głównych producentów oraz wzrostem popytu na rynku eksportowym przemysłu wspólnotowego. Między 2004 r. a OD, kiedy poziom cen surowców wzrósł dwukrotnie, przemysł wspólnotowy starał się uzyskać ekonomię skali i obniżyć jednostkowy koszt produkcji w OD.

Zapasy

(50) Poziom zapasów wzrósł o 32 % w badanym okresie, odzwierciedlając rosnące problemy przemysłu wspólnotowego ze sprzedażą jego produktów na rynku wspólnotowym z uwagi na konkurencję ze strony przywozu po cenach dumpingowych.

Wolumen sprzedaży, udział w rynku oraz średnie ceny jednostkowe we Wspólnocie

(51) Poniższe dane liczbowe przedstawiają sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rzecz niezależnych klientów ze Wspólnoty.

(52) Wobec 7-procentowego spadku konsumpcji we Wspólnocie udział w rynku przemysłu wspólnotowego zmalał o 3 %. Dodatkowo, w kategoriach bezwzględnych, ogólny wolumen sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku WE zmniejszył się znacząco, tj. o 9 %, w badanym okresie, ze szczególnie silnym spadkiem o 22 punkty procentowe w OD.

(53) Podczas gdy w 2004 r. przemysł wspólnotowy był w stanie skorzystać na krótką metę ze wzrostu konsumpcji poprzez zwiększenie swojego wolumenu sprzedaży o 52 % oraz udziału w rynku o 35 % w stosunku do 2002 r., w następnych latach jego udział w rynku zmalał, równolegle do silnego wzrostu wolumenu przywozu po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki.

(54) Tendencja spadkowa w średnich cenach sprzedaży na rzecz niezależnych odbiorców występowała na rynku wspólnotowym do 2004 r. Obrazuje ona starania przemysłu wspólnotowego mające na celu stawienie czoła przywozowi po cenach dumpingowych i utrzymanie się na rynku. Jednakże w 2004 r. ceny osiągnęły poziom uniemożliwiający utrzymanie się na rynku. Następnie wzrosły one o 4 punkty procentowe w 2005 r. Jednakże mimo tego nieznacznego wzrostu cen w 2005 r., który został podtrzymany w OD, przemysł wspólnotowy nie był w stanie odzwierciedlić w swoich cenach wzrostu cen głównego surowca, czyli rudy manganowej, która znacznie zdrożała, o prawie 100 %, między 2004 a 2005 r.

Poziom rentowności i przepływy pieniężne

(55) Poziomy rentowności oraz przepływów pieniężnych ze sprzedaży EDM przez przemysł wspólnotowy były silnie ujemne.

(56) Poziom rentowności zmalał znacząco o 172 % w badanym okresie. Osiągnął swoją najniższą wartość w 2003 r. w czasie znacznego spadku cen przywozu (-30%). Poprawił się on między 2004 a 2005 r., przy wzroście sprzedawanych ilości. W OD poziom rentowności powrotnie spadł do swojego najniższego poziomu z uwagi na presję cenową oraz wzrastające koszty surowców.

(57) Również poziom przepływów pieniężnych spadł w badanym okresie, towarzysząc obniżeniu się poziomu rentowności.

Inwestycje, zwrot z inwestycji oraz zdolności do pozyskania kapitału

(58) Poziom inwestycji w badanym okresie wzrósł o 7%. W środku tego okresu przemysł wspólnotowy odnotował pewną liczbę inwestycji mających na celu obniżenie kosztów produkcji oraz konserwację nowych maszyn. W następnych latach inwestycje były kontynuowane, lecz w mniejszym stopniu.

(59) Trend w zakresie zwrotu z inwestycji w produkcji oraz sprzedaży produktu podobnego kształtował się podobnie jak trend w zakresie sprzedaży oraz poziomu rentowności i był ujemny w roku 2003 oraz na koniec badanego okresu.

(60) Nie stwierdzono, aby zdolności przemysłu wspólnotowego do pozyskania kapitału zostały znacząco ograniczone w badanym okresie, zważywszy na wielkość inwestycji, które były wystarczające do pokrycia koniecznych inwestycji kapitałowych.

Zatrudnienie, wydajność oraz płace

(61) Zmiany w zakresie zatrudnienia, wydajności oraz kosztów pracy w przemyśle wspólnotowym przebiegały w sposób następujący:

(62) Liczba pracowników zmalała o 33 % między 2002 r. a OD. Było to wynikiem zarówno spadku sprzedaży, jak i wysiłków przemysłu wspólnotowego zmierzających do podniesienia wydajności. Rzeczywiście, wyniki tego procesu racjonalizacji w obrębie przemysłu wspólnotowego znalazły swoje odzwierciedlenie w poziomie wydajności, który wykazywał znaczną tendencję wzrostową w badanym okresie.

(63) Całkowite koszty pracy zostały znacznie obniżone, o 18%. Średni koszt na pracownika był stosunkowo wyższy, uwzględniając wzrost inflacji. Jednakże ogólnie rzecz biorąc, udział kosztów pracy w całkowitych kosztach produkcji został znacznie obniżony, wskazując na znaczną poprawę wydajności.

Wielkość faktycznego marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu

(64) Margines dumpingu określono powyżej w sekcji dotyczącej dumpingu. Margines utrzymuje się wyraźnie powyżej poziomu de minimis. Ponadto uwzględniając wolumen oraz cenę przywozu po cenach dumpingowych, wpływ rzeczywistego marginesu dumpingu nie może zostać uznany za znikomy.

(65) Brak jest przesłanek wskazujących, że sytuacja we Wspólnocie ulega poprawie po wystąpieniu skutków wcześniejszego dumpingu lub subsydiowania.

5. Wnioski dotyczące dumpingu

(66) Przypomina się, że wielkość przywozu z Republiki Południowej Afryki znacznie wzrosła, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak pod względem udziału w rynku. Rzeczywiście wielkość przywozu w badanym okresie wzrosła o 69 % w ujęciu bezwzględnym oraz o około 81 % w stosunku do konsumpcji we Wspólnocie, osiągając udział w rynku na poziomie 60 do 70 %.

(67) Ponadto w OD ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego stały w obliczu znacznego podcięcia cenowego ze strony cen przywozu produktu objętego dochodzeniem po cenach dumpingowych. W kategoriach średniej ważonej w OD podcięcie cenowe utrzymywało się na poziomie między 11 a 14%.

(68) Podczas gdy w badanym okresie wielkość konsumpcji we Wspólnocie spadła o 7 %, wolumen sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadł o 9 %, natomiast udział w rynku o 3 %. Dramatyczne pogorszenie się wskaźników wystąpiło w OD, kiedy odnotowano spadek sprzedaży o 22 punkty procentowe oraz udziału w rynku o 13 punktów procentowych w stosunku do 2005 r.

(69) Przy spadającym wolumenie sprzedaży, udziale w rynku i cenach, przemysł wspólnotowy nie był w stanie przenieść obciążenia światowym wzrostem cen surowców na swoich klientów. Czynniki te spowodowały bardzo negatywną sytuację pod względem rentowności (strata).

(70) Mimo znacznych inwestycji przemysłu wspólnotowego w badanym okresie, którym towarzyszyły jego ciągłe wysiłki na rzecz poprawy wydajności oraz konkurencyjności, jego rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji poważnie zmalały, osiągając znacznie ujemne wartości.

(71) Pogarszająca się sytuacja przemysłu wspólnotowego w badanym okresie znajduje potwierdzenie w negatywnych tendencjach w rozwoju zatrudnienia.

(72) W świetle powyższego, stwierdza się tymczasowo, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia tymczasowego.

E. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Uwaga wstępna

(73) Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istniał związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy. Oprócz przywozu po cenach anty-dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które mogły jednocześnie spowodować szkodę przemysłu wspólnotowego, w celu upewnienia się, że ewentualna szkoda spowodowana tymi innymi czynnikami nie zostanie przypisana przywozowi po cenach dumpingowych.

2. Skutki przywozu z Republiki Południowej Afryki

(74) Jak wskazano w motywach 43 i 44, wielkość przywozu wzrastała miarowo i znacząco w badanym okresie, o 69 % pod względem wolumenu oraz o 81 % pod względem udziału w rynku. Jednostkowa cena sprzedaży przywozu z Republiki Południowej Afryki zmalała o 31 % w badanym okresie. W OD ceny przywozu z Republiki Południowej Afryki powodowały podcięcie cen przemysłu wspólnotowego o 11 do 14%.

(75) Skutki przywozu po cenach dumpingowych wyraźnie obrazuje decyzja kilku głównych użytkowników, reprezentujących ponad 60 % całkowitej konsumpcji, którzy zmienili swojego dostawcę z przemysłu wspólnotowego na producenta z Republiki Południowej Afryki. Podczas gdy na początku badanego okresu użytkownicy ci kupowali jedynie marginalne ilości z RPA, przed końcem badanego okresu oraz w OD, zaspokajali oni do 70-100 % swojego zapotrzebowania produktem z Republiki Południowej Afryki.

(76) Jednocześnie przemysł wspólnotowy musiał drastycznie obniżyć swoje ceny w celu utrzymania swoich umów sprzedaży z innymi użytkownikami.

(77) Malejący udział w rynku przemysłu wspólnotowego w badanym okresie należy postrzegać w kontekście wzrostu wolumenu oraz udziału w rynku przywozu z Południowej Afryki. Ponadto w 2005 r. oraz w OD, kiedy konsumpcja we Wspólnocie spadła o 18 % w stosunku do jej znacznego wzrostu w 2004 r., wielkość przywozu z Republiki Południowej Afryki wzrosła o 8 % w ujęciu bezwzględnym oraz o około 31 % pod względem udziału w rynku. Jednocześnie przemysł wspólnotowy stracił 28 % udziału w rynku oraz 40 % sprzedaży.

(78) Zatem stwierdza się tymczasowo, że presja będąca wynikiem przywozu po cenach dumpingowych, który spowodował dramatyczny wzrost jego wolumenu i udziału w rynku począwszy od 2002 r. i który był realizowany przy znacznym poziomie podcięcia i zaniżenia cen, odegrała zasadniczą rolę w zakresie spadku sprzedaży przemysłu wspólnotowego oraz w konsekwencji jego rentowności, rozwoju przepływów pieniężnych oraz sytuacji pod względem zwrotu z inwestycji, zatrudnienia oraz wzrostu poziomu zapasów.

3. Skutki innych czynników

Przywóz z innych krajów trzecich

(79) Według danych Eurostatu rozwój przywozu z innych krajów trzecich przebiegał następująco:

(80) Na początku badanego okresu udział w rynku przywozu EDM z krajów trzecich wynosił 15 %. W następnych latach wielkość tego przywozu zmniejszyła się znacznie, reprezentując zaledwie 8-procentowy udział w rynku na koniec OD. Zasadniczo ceny tego przywozu utrzymywały się na wyższym poziomie niż ceny południowoafrykańskie, a nawet wzrosły o 1 %.

(81) W kilku oświadczeniach utrzymywano, że przywóz EDM z Chin, które nie są objęte dochodzeniem, przyczynił się znacząco do szkody poniesionej przez producenta wspólnotowego. Jednakże w OD przywóz z Chin, chociaż odbywał się średnio po niższych cenach niż przywóz z RPA, stanowił zaledwie 0,6 % całkowitego przywozu z krajów trzecich, zatem nie można uznać, że zakłócał on związek przyczynowy między rozpatrywanym przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

Wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego

(82) Zbadano ponadto czy wywóz do krajów niebędących członkami UE mógł przyczynić się do powstania szkody poniesionej w badanym okresie.

(83) Stwierdzono, że wolumen wywozu przemysłu wspólnotowego wzrósł o 9 % w badanym okresie i choć cena wywozu spadła o 14%, utrzymywała się znacznie powyżej kosztu jednostkowego produkcji. Zatem wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego nie mogą zostać uznane za jedną z przyczyn szkody w badanym okresie.

Inni producenci wspólnotowi

(84) Jak wspomniano powyżej, na początku badanego okresu we Wspólnocie funkcjonowało dwóch innych producentów.

(85) Jeden z tych producentów, z siedzibą w Irlandii, zaprzestał produkcji w 2003 r. z uwagi na trudności finansowe wynikające ze znacznego spadku sprzedaży wobec silnej presji cenowej ze strony przywozu po cenach dumpingowych. Drugi z producentów, z siedzibą w Hiszpanii, nie współpracował w postępowaniu. W wyniku wspomnianego braku współpracy dane dotyczące sprzedaży innych producentów na rynku wspólnotowym uzyskano za pośrednictwem kwestionariuszy rozesłanych do użytkowników. Zgodnie z ustaleniami dochodzenia druga z firm prowadziła działalność zarówno w zakresie produkcji baterii, jak i EDM. Najwyraźniej większa część EDM produkowanego przez to przedsiębiorstwo była wykorzystywana do własnej produkcji baterii. Jednakże przedsiębiorstwo to odgrywało również coraz poważniejszą rolę na wspólnotowym rynku EDM.

(86) Oczywiste jest, że na ogólny obraz sytuacji innych producentów WE ma wpływ to, że jeden z nich zaprzestał swojej działalności w 2003 r., podczas gdy drugi nie sprzedawał znaczących ilości na rynku WE w badanym okresie. Jednakże na podstawie danych uzyskanych w toku dochodzenia można stwierdzić, że również ci producenci wspólnotowi ucierpieli w wyniku presji wywieranej przez ceny przywozu z RPA oraz rozwoju sytuacji na rynku, ponieważ ich udział w rynku spadł z przedziału 10-25% do przedziału 4-10 %. W konsekwencji można stwierdzić, że sprzedaż innych producentów wspólnotowych nie mogła spowodować szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

Zmniejszenie popytu

(87) Zbadano ponadto, czy do powstania szkody poniesionej w badanym okresie mogło przyczynić się zmniejszenie popytu. Nie stwierdzono, aby tak było. Jak ustalono w motywach 52 oraz 77, sprzedaż przemysłu wspólnotowego spadła w większym stopniu niż całkowita konsumpcja we Wspólnocie, podczas gdy udział w rynku przywozu z RPA znacznie wzrósł.

Wzrost cen surowców

(88) Argumentowano, że szkoda była spowodowana głównie wzrostem ceny głównego surowca, tj. rudy manganu, na rynkach światowych. Ceny rudy manganu, które utrzymywały się na stabilnym poziomie do 2004 r., podwoiły się nagle w 2005 r. oraz spadły nieznacznie w OD. To spowodowało wzrost jednostkowego kosztu produkcji przemysłu wspólnotowego o 19 %.

(89) Jednakże ponieważ ceny przywozu z Republiki Południowej Afryki wzrosły jedynie o 1 punkt procentowy w tym samym okresie (2004/2005), przemysł wspólnotowy, który starał się konkurować z przywozem po cenach dumpingowych i utrzymać się na rynku, nie mógł przenieść obciążenia całkowitym wzrostem kosztów na użytkowników. Przemysł wspólnotowy był w stanie podnieść swoje ceny jedynie o 4 pkt procentowe, czyli nadal poniżej kosztów produkcji.

(90) W tych okolicznościach uznano, że wzrost kosztów nie stanowił sam z siebie czynnika powodującego szkodę, lecz to, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie przenieść wzrostu kosztów na swoich klientów z uwagi na spadkową presję cenową wywieraną przez przywóz po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki, który nie odzwierciedlał wzrostu ceny surowców. Dlatego zarzut ten musiał zostać odrzucony.

Światowa nadwyżka EDM

(91) Niektóre strony utrzymywały, że do spadku cen EDM doprowadziła światowa nadwyżka EDM spowodowana zwiększonymi mocami produkcyjnymi w Chinach, zatem jest ona odpowiedzialna za szkodę przemysłu wspólnotowego.

(92) Jednakże uwzględniając niski wolumen przywozu z Chin i pomimo jego relatywnie niskich cen w badanym okresie, stwierdzono, że zarzut ten jest bezzasadny.

Wzrastająca konkurencja między producentami baterii

(93) Niektóre strony utrzymywały ponadto, że spadek cen sprzedaży EDM przemysłu wspólnotowego był rezultatem rosnącej konkurencji wśród producentów baterii oraz presji cenowej, a nie przywozu po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki.

(94) Dochodzenie wykazało, że rzeczywiście producenci baterii w WE znajdowali się pod presją cenową wynikającą ze wzrostu kosztów surowców i rosnącej konkurencji na rynkach światowych. Jednakże stwierdzono, że w świetle małej liczby producentów EDM funkcjonujących na rynku wspólnotowym producenci ci dysponowali znacznym potencjałem do negocjacji cen produktu objętego postępowaniem z producentami baterii. Uznaje się zatem, że spadek cen sprzedaży EDM we Wspólnocie wynika bezpośrednio z przywozu po cenach dumpingowych oraz podcięcia cenowego stosowanego przez producenta eksportującego z Republiki Południowej Afryki od początku badanego okresu, a nie z domniemanej presji cenowej wywieranej przez producentów baterii. W świetle powyższego stwierdzono tymczasowo, że rosnąca konkurencja wśród producentów baterii nie zakłóciła związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

4. Wnioski dotyczące związku przyczynowego

(95) Powyższa analiza wskazuje, że wystąpił dramatyczny wzrost wolumenu i udziału w rynku przywozu pochodzącego z Republiki Południowej Afryki w całym badanym okresie, któremu towarzyszył znaczny spadek jego cen połączony z silnym podcięciem cenowym w OD. Ten wzrost udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych zbiegł się ze znacznym spadkiem w wolumenie sprzedaży i udziału w rynku przemysłu wspólnotowego. Fakt ten, wraz ze spadkową presją cenową, spowodował między innymi znaczne straty przemysłu wspólnotowego w OD.

(96) Ponadto w wyniku badania pozostałych czynników, które mogły spowodować szkodę przemysłu wspólnotowego, stwierdzono, że żaden z nich nie mógł spowodować tak silnie negatywnego wpływu na ten przemysł, jak przywóz po cenach dumpingowych z Republiki Południowej Afryki.

(97) W oparciu o powyższe stwierdza się tymczasowo, że przywóz po cenach dumpingowych spowodował istotną szkodę przemysłu wspólnotowego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

F. INTERES WSPÓLNOTY

1. Ustalenia ogólne

(98) Na mocy art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy mimo ustaleń dotyczących dumpingu, szkody i związku przyczynowego istnieją przekonujące przesłanki sugerujące, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz z kraju objętego postępowaniem nie leży w interesie Wspólnoty.

(99) Komisja przesłała kwestionariusz do jedynego importera EDM z Republiki Południowej Afryki oraz wszystkich odbiorców przemysłowych, o których wiadomo, że zostaną dotknięci lub którzy mogą zostać dotknięci środkami. Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od zainteresowanego importera oraz czterech głównych zainteresowanych użytkowników we Wspólnocie.

2. Interes przemysłu wspólnotowego

(100) Przypomina się, że przemysł wspólnotowy składa się z jednego producenta posiadającego zakłady produkcyjne w Grecji, którego sprzedaż oraz rentowność uległa znacznemu pogorszeniu w badanym okresie, wywierając w konsekwencji negatywny wpływ na jego udział w rynku, zatrudnienie, zwrot z inwestycji oraz przepływy pieniężne.

(101) Jeżeli środki nie zostaną nałożone, prawdopodobnie w wyniku presji cenowej ze strony przywozu po cenach dumpingowych, brak rentowności zmusi przemysł wspólnotowy do zaprzestania produkcji EDM we Wspólnocie. Przypomina się, że jeden producent wspólnotowy zaprzestał produkcji w badanym okresie. Zbiegło się to w czasie ze zwiększoną presją cenową ze strony południowoafrykańskiego przywozu na rynek wspólnotowy. Ponadto skarżący producent wspólnotowy został zmuszony do tymczasowego przerwania produkcji na okres jednego miesiąca w 2003 r. i poinformował Komisję o podobnej sytuacji trwającej dłuższy czas w 2007 r.

(102) Zauważa się, że podobnie jak w przypadku producenta eksportującego z Republiki Południowej Afryki, przemysł wspólnotowy produkuje wyłącznie EDM, a jego linie produkcyjne nie mogą zostać wykorzystane do produkcji żadnego innego produktu.

(103) Jednakże w następstwie nałożenia środków antydumpingowych oczekuje się, że wolumeny sprzedaży oraz ceny przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym wzrosną, co poprawi rentowność przemysłu wspólnotowego i zapobiegnie zamknięciu zakładów produkcyjnych.

(104) Jest zatem oczywiste, że środki antydumpingowe byłyby korzystne z punktu widzenia interesu przemysłu wspólnotowego.

3. Interes użytkowników

(105) Jedynym przemysłem, który stosuje EDM, są przede wszystkim producenci suchych baterii alkalicznych oraz węglowo-cynkowych.

(106) Jak wspomniano powyżej, kwestionariusze zostały rozesłane do wszystkich znanych producentów baterii we Wspólnocie. Odpowiedzi otrzymano od czterech firm, reprezentujących 93 % konsumpcji we Wspólnocie; trzy odpowiedzi zostały zweryfikowane na miejscu.

(107) Jak wspomniano powyżej, stwierdzono, że producenci baterii w WE znajdowali się pod znaczną presją wynikającą ze światowego wzrostu cen surowców (cynk, nikiel, miedź, stal) i zwiększoną światową konkurencją na rynku baterii. Twierdzili oni, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz z Republiki Południowej Afryki zwiększy istniejącą presję cenową i spowoduje straty, gdyż nie będą oni w stanie przenieść obciążenia wzrostem cen na swoich klientów. Jednakże stwierdzono, że na ogół znajdowali się oni w dobrej sytuacji finansowej, uzyskując w OD znaczne zyski przed opodatkowaniem i zwiększyli wolumeny swojej sprzedaży w badanym okresie dzięki pozytywnemu wizerunkowi swoich marek. W oparciu o uzyskane informacje możliwe było ustalenie, że koszt EDM w produkcji baterii może wahać się między 10 a 15 % kosztów całkowitych (w zależności od rozmiaru baterii) i możliwe było oszacowanie, że nałożenie cła antydumpingowego na proponowanym poziomie nie powinno spowodować wzrostu szacunkowego poziomu ceny baterii o nie więcej niż 0,01-0,02 EUR. Poziom wzrostu cen baterii, który może zostać spowodowany nałożeniem ceł anty-dumpingowych, uzyskano poprzez zastosowanie proponowanego poziomu ceł do kosztów produkcji różnych wielkości baterii.

(108) Mimo ogólnego sprzeciwu wobec nałożenia środków kilku użytkowników przyznało, że zniknięcie przemysłu wspólnotowego miałoby najprawdopodobniej negatywny wpływ na ich sytuację i konkurencyjność na rynku WE, ponieważ rynek wspólnotowy jest producentem wysokiej jakości EDM odpowiednich do produkcji najwyższej jakości baterii. Tak więc gdyby przemysł wspólnotowy przestał istnieć, użytkownicy byliby narażeni na ryzyko całkowitego uzależnienia od EDM pochodzącego z Republiki Południowej Afryki.

(109) W świetle powyższego można uznać tymczasowo, że nałożenie dowolnych środków antydumpingowych nie będzie miało poważnego wpływu na sytuację przemysłu użytkowników.

4. Interes niepowiązanych importerów/przedsiębiorstw handlowych we Wspólnocie

(110) Jedyny importer wspólnotowy EDM z Republiki Południowej Afryki współpracował w dochodzeniu. Na podstawie przedstawionych informacji stwierdzono, że importer ten to wyłączny i niezależny przedstawiciel przedsiębiorstwa Delta. Cały przywóz EDM z Republiki Południowej Afryki był sprzedawany we Wspólnocie za pośrednictwem tego przedsiębiorstwa. Jego działalność handlowa stanowiła 20 % jego obrotów. Importer ten wyraził obawy związane z ewentualnym nałożeniem środków. Jednakże nawet jeśli po nałożeniu środków poziom jego sprzedaży spadnie, a prowizje pośrednika handlowego zmaleją, oczekuje się, że przedsiębiorstwo to utrzyma dobrą sytuację finansową i nie istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie ono znacząco dotknięte wprowadzeniem środków. Tak więc jest oczywiste, że skutki środków antydumpingowych zostałyby poniesione przez użytkowników.

(111) Na tej podstawie tymczasowo stwierdzono, iż nie występuje prawdopodobieństwo, że nałożenie środków antydumpingowych będzie miało poważny negatywny wpływ na sytuację importerów we Wspólnocie.

5. Wniosek dotyczący interesu Wspólnoty

(112) Można oczekiwać, że skutki nałożenia środków umożliwią przemysłowi wspólnotowemu odzyskanie utraconej sprzedaży oraz udziału w rynku oraz poprawę rentowności. W świetle pogarszającej się sytuacji przemysłu wspólnotowego istnieje znaczne ryzyko, że w razie braku środków przemysł wspólnotowy może zostać zmuszony do zamknięcia swoich zakładów produkcyjnych oraz zwolnienia pracowników.

(113) Uwzględniając zastosowanie produktu objętego postępowaniem w produkcji baterii, w której koszt EDM nie jest znaczny w stosunku do wartości produktów końcowych, wpływ na użytkowników nie powinien być znaczący, jak to wyjaśniono w motywie 107 powyżej.

(114) W świetle powyższego stwierdza się tymczasowo, że nie istnieją przekonujące przesłanki przemawiające za nienakładaniem ceł antydumpingowych na przywóz niektórych dwutlenków manganu pochodzących z Republiki Południowej Afryki.

G. TYMCZASOWE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

1. Poziom usuwający szkodę

(115) Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy.

(116) Środki te należy wprowadzić na poziomie wystarczającym do usunięcia szkody powodowanej w przemyśle Wspólnotowym przez ten przywóz, nieprzekraczającym stwierdzonego marginesu dumpingu. Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego we Wspólnocie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego przemysłu w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz dumpingowy. Marża zysku przed opodatkowaniem stosowana do tych obliczeń odpowiadała zyskowi uzyskiwanemu przez przemysł wspólnotowy na początku badanego okresu, w czasie kiedy ceny EDM z Republiki Południowej Afryki utrzymywały się na tym samym poziomie, co poziom cen produktu podobnego sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy.

(117) Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego (patrz: motyw (45)), z niewyrządzajacą szkody ceną podobnego produktu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Cenę niewyrządzającą szkody ustalono przez dostosowanie ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego zgodnie z rzeczywistą stratą poniesioną/ rzeczywistym zyskiem odnotowanym w OD oraz poprzez dodanie wspomnianej wyżej marży zysku. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetek całkowitej wartości importowej cif.

(118) Ustalony margines szkody był znacznie wyższy od ustalonego marginesu dumpingu.

2. Środki tymczasowe

(119) W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego tymczasowe cło antydumpingowe powinno zostać nałożone na poziomie ustalonych marginesów dumpingu, ponieważ jest on niższy niż obliczony powyżej margines szkody.

(120) W świetle powyższego proponowane stawki cła tymczasowego wynoszą:

H. PRZEPISY KOŃCOWE

(121) Aby zapewnić dobre zarządzanie należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkich ostatecznych środków,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz elektrolitycznych dwutlenków manganu (tj. dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym) niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego, objętych kodem CN ex 2820 10 00 (kod TARIC 2820 10 00 10) i pochodzące z Republiki Południowej Afryki.

2. Stawka tymczasowego cła antydumpingowego stosowana do cen netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, produktów wytwarzanych przez niżej wymienione przedsiębiorstwa jest następująca:

3. Dopuszczenie do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty produktu, o którym mowa w ust. 1, uwarunkowane jest wpłaceniem zabezpieczenia w wysokości kwoty cła tymczasowego.

4. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Nie naruszając przepisów art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96, zainteresowane strony mogą zwrócić się o ujawnienie istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których przyjęto niniejsze rozporządzenie, przedstawić swoje opinie na piśmie i wystąpić o możliwość złożenia przed Komisją ustnych wyjaśnień w ciągu jednego miesiąca od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96 zainteresowane strony mogą przedstawiać uwagi dotyczące zastosowania niniejszego rozporządzenia przez okres jednego miesiąca od daty jego wejścia w życie.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1 niniejszego rozporządzenia obowiązuje przez okres sześciu miesięcy.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 września 2007 r.