KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (³), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (⁴), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków na zdrowie ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają minimalne ilości pestycydów zużyte w celu zapewnienia skutecznej ochrony roślin, stosowane w taki sposób, aby ilość pozostałości była możliwie jak najmniejsza i dopuszczalna pod względem toksyczności, zwłaszcza pod względem szacowanej ilości pobieranej w pożywieniu.

(3) NDP dla pestycydów objętych dyrektywami 90/642/EWG, 86/363/EWG i 86/362/EWG powinny być poddawane przeglądowi i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacja o nowych lub zmienionych zastosowaniach została przekazana Komisji, co powinno doprowadzić do zmiany dopuszczalnych poziomów pozostałości dla acefatu, acetamipridu, acibenzolaru-s-metylowego, aldryny, benalaksylu, benomylu, karbendazymu, chloromekwatu, chlorotalonilu, chloropiryfosu, klofente-zyny, cyflutrinu, cypermetryny, cyromazyny, dieldryny, dimetoatu, ditiokarbiminiany, esfenwaleratu, famoksa-donu, fenheksamidu, fenitrotionu, fenwaleratu, glifosatu, indoksakarbu, lambda-cyhalotrinu, mepanipyrimu, meta-laksylu-M, metidationu, metoksyfenozydu, pimetrozyny, piraklostrobiny, pirymetanilu, spiroksaminy, tiakloprydu, tiofanatu metylowego oraz trifloksystrobiny.

(4) Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie pestycydów określonych w tej dyrektywie za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (⁵). W oparciu o wspomniane oceny i szacunki należy ustalić NDP tych pestycydów, aby zapobiec przekraczaniu dopuszczalnego dziennego spożycia.

(5) Ustalono ostrą dawkę referencyjną (ARfD) dla acefatu, acetamipridu, karbendazymu, chloromekwatu, chlorotalo-nilu, chloropiryfosu, cyflutrinu, cypermetryny, cyroma-zyny, dieldryny, dimetoatu, esfenwaleratu, famoksadonu, fenitrotionu, indoksakarbu, lambda-cyhalotrinu, mepani-pyrimu, metalaksylu-M, metidationu, metoksyfenozydu, pimetrozyny, piraklostrobiny, tiakloprydu oraz tiofanatu metylowego. Krótkotrwałe narażenie konsumentów na działanie pestycydów za pośrednictwem poszczególnych produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin (SCP), w szczególności jego opinie i zalecenia dotyczące ochrony zdrowia konsumentów produktów spożywczych, wobec których stosowane są pestycydy (⁶). Na podstawie oceny pobrania z dietą, NDP dla tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena krótkoterminowa.

(6) NDP powinny być ustalone na dolnym poziomie granicy oznaczalności w przypadkach, gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w krajach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, lub na ich powierzchni, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(7) Ustalenie lub zmiana tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie

Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa człon-kowskie tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla acetamipridu, acibenzolaru-s-metylowego, famoksadonu, fenamifosu, glifosatu, indoksakarbu, mepanipyrimu, metoksyfenozydu, pime-trozyny, piraklostrobiny, tiakloprydu oraz trifloksystro-biny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z załącznikiem VI do niej. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Tymczasowe wspólnotowe NDP powinny następnie stać się poziomami ostatecznymi.

(8) Konieczne jest zatem wprowadzenie zmian odnośnie do NDP określonych w dyrektywach 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG, aby zapewnić właściwy nadzór i kontrolę stosowania przedmiotowych środków ochrony roślin oraz w celu ochrony konsumenta. W przypadkach gdy NDP zostały już uprzednio określone w załącznikach do wymienionych dyrektyw, należy je odpowiednio zmienić. Natomiast NDP, których nie określono do tej pory, należy ustalić po raz pierwszy.

(9) Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu (WTO) zostały przeprowadzone w stosownych przypadkach konsultacje z partnerami handlowymi Wspólnoty, a ich uwagi w tej sprawie zostały uwzględnione.

(10) W związku z tym należy odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 86/362/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W dyrektywie 86/363/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

W dyrektywie 90/642/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4

Państwa członkowskie przyjmą i opublikują, najpóźniej do dnia

14 września 2008 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od dnia

15 września 2008 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lutego 2008 r.

ZAŁĄCZNIK I

W części A załącznika II do dyrektywy 86/362/EWG dodaje się wiersze odnoszące się do fenitrotionu, a wiersze odnoszące się do cypermetryny, famoksadonu, mepanipyrimu, metidationu oraz tiakloprydu otrzymują brzmienie:

ZAŁĄCZNIK II

W części B załącznika II do dyrektywy 86/363/EWG wiersz odnoszący się do glifosatu otrzymuje brzmienie:

ZAŁĄCZNIK III