PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

działając zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Do rozporządzenia (WE) nr 2422/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego programu znakowania sprawności energetycznej urządzeń biurowych (³) ma zostać wprowadzony szereg znaczących poprawek. W celu zachowania jasności rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(2) Urządzenia biurowe mają znaczący udział w całkowitym zużyciu energii elektrycznej. Różne modele dostępne na rynku wspólnotowym mają bardzo zróżnicowane poziomy zużycia energii podczas stanu gotowości przy podobnym zakresie funkcjonalności, w związku z czym istnieje możliwość optymalizacji ich efektywności energetycznej.

(3) Poprawa efektywności energetycznej urządzeń biurowych powinna przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności Wspólnoty i bezpieczeństwa dostaw energii oraz do ochrony środowiska i konsumentów.

(4) Należy wspierać działania mające na celu właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(5) Pożądane jest koordynowanie krajowych inicjatyw w zakresie znakowania efektywności energetycznej, aby zminimalizować niekorzystny wpływ na przemysł i handel środków podjętych celem wdrożenia tych inicjatyw.

(6) Ponieważ cel proponowanego działania, to jest określenie zasad wspólnotowego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, zaś w większym stopniu można go osiągnąć na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

(7) Protokół do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu uzgodniony w Kioto w dniu 11 grudnia 1997 r. wzywa do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych przez Wspólnotę o 8 % najpóźniej w latach 2008-2012. Dla osiągnięcia tego celu konieczne są bardziej zdecydowane środki celem zmniejszenia emisji dwutlenku węgla we Wspólnocie.

(8) Ponadto decyzja nr 2179/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. w sprawie rewizji wspólnotowego programu polityki i działań w odniesieniu do środowiska naturalnego i stałego rozwoju „Ku trwałemu rozwojowi” (⁴) wskazała zapewnienie znakowania efektywności energetycznej urządzeń jako kluczowe zagadnienie, które powinno zostać włączone do wymogów w zakresie ochrony środowiska dotyczących energii.

(9) Rezolucja Rady z dnia 7 grudnia 1998 r. w sprawie sprawności energetycznej we Wspólnocie Europejskiej (⁵) wezwała do szerszego stosowania znakowania urządzeń i sprzętu.

(10) Pożądane jest koordynowanie wymagań w zakresie efektywności energetycznej, znakowania i metod badań wszędzie tam, gdzie jest to właściwe.

(11) Większość energooszczędnych urządzeń biurowych jest dostępna przy niewielkich kosztach lub bez żadnych dodatkowych kosztów i dlatego w wielu przypadkach oszczędności w zużyciu energii elektrycznej w rozsądnie krótkim czasie równoważą ewentualne dodatkowe koszty. W związku z tym cele w zakresie oszczędności energii i zmniejszenia emisji dwutlenku węgla można osiągnąć w efektywny z ekonomicznego punktu widzenia sposób, bez niekorzystnych efektów dla konsumenta lub przemysłu.

(12) Handel urządzeniami biurowymi prowadzi się na całym świecie. Umowa z dnia 20 grudnia 2006 r. między Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki i Wspólnotą Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (⁶) (zwana dalej „Umową”) powinna ułatwić międzynarodowy handel takimi urządzeniami i ochronę środowiska. Umowa powinna zostać wprowadzona w życie we Wspólnocie.

(13) Oznakowanie efektywności energetycznej Energy Star jest stosowane na całym świecie. Aby mieć wpływ na wymogi programu znakowania Energy Star, Wspólnota powinna uczestniczyć w programie i w opracowywaniu wymaganych specyfikacji technicznych. Przy określaniu tych specyfikacji technicznych wspólnie z Agencją Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych („USEPA”) Komisja powinna dążyć do ustanowienia ambitnego poziomu efektywności energetycznej, w związku z polityką Wspólnoty dotyczącą efektywności energetycznej i jej celami w zakresie efektywności energetycznej.

(14) Konieczny jest efektywny system egzekwowania przepisów, aby zapewnić, że program znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych jest realizowany właściwie, zapewnia uczciwe warunki konkurencji dla producentów i chroni prawa konsumenta.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie wyłącznie do wyposażenia biurowego.

(16) Dyrektywa Rady 92/75/EWG z dnia 22 września 1992 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez urządzenia gospodarstwa domowego (⁷) nie jest najodpowiedniejszym środkiem w odniesieniu do urządzeń biurowych. Najbardziej efektywnym z ekonomicznego punktu widzenia środkiem promowania energooszczędnych urządzeń biurowych jest program dobrowolnego znakowania.

(17) Celem efektywnego i bezstronnego wprowadzenia w życie programu znakowania efektywności energetycznej zadanie uczestniczenia w ustalaniu i sprawdzaniu wspólnych specyfikacji technicznych należy powierzyć odpowiedniemu organowi, Biuru Wspólnoty Europejskiej ds. Energy Star. Biuro to powinno składać się z krajowych przedstawicieli oraz przedstawicieli zainteresowanych stron.

(18) Należy zapewnić spójność programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych i jego skoordynowanie z priorytetami polityki Wspólnoty i z innymi oznakowaniami wspólnotowymi lub programami świadectw jakości, takimi jak programy ustanowione dyrektywą 92/75/EWG i rozporządzeniem Rady (EWG) nr 880/92 z dnia 23 marca 1992 r. w sprawie przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (⁸).

(19) Program znakowania efektywności energetycznej powinien stanowić uzupełnienie środków podjętych w związku z dyrektywą 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię (⁹). Należy w związku z tym zapewnić spójność i koordynację programu Energy Star i systemu ekoprojektu.

(20) Pożądane jest koordynowanie wspólnotowego programu Energy Star opartego na Umowie i innych dobrowolnych projektów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych we Wspólnocie, aby zapobiec pomyłkom konsumentów i potencjalnym zakłóceniom rynku.

(21) Należy zagwarantować przejrzystość wdrażania programu Energy Star i zapewnić spójność z odpowiednimi międzynarodowymi normami, aby ułatwić przystąpienie do systemu i uczestniczenie w nim producentom i eksporterom z krajów spoza Wspólnoty.

(22) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia doświadczenia zdobyte w trakcie pierwszego okresu realizacji programu Energy Star we Wspólnocie,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

[1] Niniejsze rozporządzenie ustala zasady unijnego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (zwanego dalej „programem Energy Star”) określonego w Umowie między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (¹⁰) podpisanej dnia 10 grudnia 2012 r. w Brukseli i dnia 18 stycznia 2013 r. w Waszyngtonie (zwanej dalej „Umową”).

Artykuł 2

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do grupy urządzeń biurowych określonych w załączniku C do Umowy, z zastrzeżeniem wszelkich jego zmian zgodnie z art. XII Umowy.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „wspólne logo” oznacza znak określony w załączniku A do Umowy;

b) „uczestnicy programu” oznaczają producentów, firmy montujące, eksporterów, importerów, sprzedawców detalicznych i inne osoby lub instytucje, które zobowiązały się do promowania określonych energooszczędnych produktów wyposażenia biurowego zgodnych ze wspólnymi specyfikacjami w rozumieniu lit. c) i które przez zarejestrowanie się w Komisji podjęły decyzję o uczestnictwie w programie Energy Star;

c) „wspólne specyfikacje” oznaczają wymagania w zakresie efektywności energetycznej i eksploatacyjnej, łącznie z metodami badań, na podstawie których przyznaje się prawo do korzystania ze wspólnego logo w odniesieniu do efektywnych energetycznie produktów wyposażenia biurowego.

Artykuł 4

Zasady ogólne

1. [2] Program Energy Star przyczynia się do wypełniania celów państw członkowskich i Unii w zakresie efektywności energetycznej, o których mowa w art. 1 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej (¹¹). Program Energy Star jest odpowiednio koordynowany z innymi rozwiązaniami Unii w zakresie znakowania lub świadectw jakości, a także z takimi programami, jak w szczególności unijny program oznakowania ekologicznego ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE (¹²), program wskazywania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią ustanowiony dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE (¹³) i środki wykonawcze do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (¹⁴). Koordynacja ta obejmuje wymianę dowodów oraz, w stosownych przypadkach, ustanowienie wspólnych poziomów specyfikacji i wymogów dla różnych systemów.

2. Wspólne logo może być umieszczane przez uczestników programu na ich urządzeniach biurowych i wykorzystywane w związanych z nimi materiałach promocyjnych.

3. Uczestnictwo w programie Energy Star jest dobrowolne.

4. [3] Inne istniejące i nowe systemy dobrowolnego znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych w państwach członkowskich mogą być stosowane równolegle z programem Energy Star.

5. [4] Bez uszczerbku dla jakichkolwiek przepisów Unii w sprawie oceny zgodności i znakowania zgodności lub jakiejkolwiek umowy międzynarodowej zawartej między Unią a państwami trzecimi w zakresie dostępu do rynku Unii, produkty objęte niniejszym rozporządzeniem wprowadzane na rynek Unii mogą być badane przez Komisję lub państwa członkowskie celem sprawdzenia ich zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Rejestrowanie uczestników programu

1. Wnioski o włączenie w poczet uczestników programu składa się Komisji.

2. Decyzję o włączeniu wnioskodawcy w poczet uczestników programu podejmuje Komisja, po sprawdzeniu, czy wnioskodawca zgodził się spełnić wytyczne dla użytkownika wspólnego logo zawarte w załączniku B do Umowy. Komisja publikuje na stronie internetowej programu Energy Star uaktualnioną listę uczestników programu i regularnie przekazuje ją państwom członkowskim.

Artykuł 6

Propagowanie kryteriów efektywności energetycznej

[5] 1. W okresie obowiązywania Umowy centralne organy rządowe w rozumieniu dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (¹⁵), bez uszczerbku dla unijnych i krajowych przepisów oraz kryteriów gospodarczych, określają wymagania w zakresie efektywności energetycznej co najmniej równorzędne ze wspólnymi specyfikacjami dla zamówień publicznych na dostawy o wartości na poziomie lub powyżej kwot progowych określonych w art. 7 wspomnianej dyrektywy. Państwa członkowskie zachęcają instytucje zamawiające na szczeblu regionalnym i lokalnym do stosowania tych wymagań. Niniejszy artykuł stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w art. 6 dyrektywy 2012/27/UE oraz w lit. c) załącznika III do tej dyrektywy.

2. W okresie obowiązywania Umowy Komisja i inne instytucje unijne, bez uszczerbku dla unijnych i krajowych przepisów oraz kryteriów gospodarczych, określają wymagania w zakresie efektywności energetycznej co najmniej równorzędne ze wspólnymi specyfikacjami dla zamówień publicznych na dostawy o wartości na poziomie lub powyżej kwot progowych określonych w art. 7 dyrektywy 2004/18/WE.

Artykuł 7

[6] (skreślony).

Artykuł 8

Grupa Unii Europejskiej ds. Energy Star

[7] 1. Komisja powołuje Grupę Unii Europejskiej ds. Energy Star (EUESB) składającą się z krajowych przedstawicieli, o których mowa w art. 9, oraz przedstawicieli zainteresowanych stron. EUESB dokonuje przeglądu wdrożenia programu Energy Star w Unii i w stosownych przypadkach służy Komisji radą i pomocą, aby umożliwić jej pełnienie roli organu zarządzającego, o którym mowa w art. IV Umowy.

2. Komisja, w ramach swojej działalności i w możliwym zakresie, zapewnia zachowanie przez EUESB – w odniesieniu do każdej grupy urządzeń biurowych – zrównoważonego udziału wszystkich odpowiednich dla danej grupy urządzeń zainteresowanych stron, takich jak producenci, sprzedawcy detaliczni, importerzy, podmioty zajmujące się ochroną środowiska i organizacje konsumenckie.

3. Komisja wspomagana przez EUESB monitoruje wprowadzanie na rynek produktów oznaczonych wspólnym logo oraz rozwój w zakresie efektywności energetycznej urządzeń biurowych, aby na czas dokonywać rewizji wspólnych specyfikacji.

4. Komisja ustanawia regulamin EUESB, uwzględniając opinie przedstawicieli krajowych w EUESB.

Artykuł 9

Przedstawiciele krajowi

Każde państwo członkowskie wyznacza, w zależności od przypadku, krajowych ekspertów w zakresie polityki energetycznej, organy lub osoby (dalej zwane „przedstawicielami krajowymi”) odpowiedzialne za wykonywanie zadań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jednego przedstawiciela krajowego, państwo członkowskie określa ich odpowiednie uprawnienia i stosowane wobec nich zasady koordynacji.

Artykuł 10

Plan pracy

Zgodnie z celami określonymi w art. 1 Komisja przyjmuje plan pracy. Obejmuje on strategię rozwoju programu Energy Star, określającą na kolejne trzy lata:

a) [8] cele w zakresie poprawy efektywności energetycznej, biorąc pod uwagę potrzebę dążenia do wysokiego poziomu ochrony konsumenta i środowiska oraz stopień penetracji rynku, który powinien zostać osiągnięty na poziomie Unii dzięki programowi Energy Star;

b) niewyczerpujący wykaz urządzeń biurowych, które należy w pierwszej kolejności objąć programem Energy Star;

c) inicjatywy edukacyjne i promocyjne;

d) propozycje koordynacji i współpracy między programem Energy Star i innymi systemami dobrowolnego znakowania efektywności energetycznej w państwach członkowskich.

Komisja dokonuje przeglądu planu prac przynajmniej raz w roku. Jest on udostępniany publicznie.

Artykuł 11

Procedury przygotowawcze przed zmianą warunków technicznych [9]

1. Mając na względzie przygotowanie zmiany wspólnych specyfikacji i grup urządzeń biurowych wymienionych w załączniku C do Umowy, przed złożeniem projektu wniosku lub przekazaniem odpowiedzi do USEPA zgodnie z procedurami określonymi w Umowie i w decyzji Rady 2013/107/UE z dnia 13 listopada 2012 r. dotyczącej podpisania i zawarcia Umowy między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych (¹⁶), podejmuje się kroki określone w ust. 2–5.

2. Komisja może wezwać EUESB do przedłożenia wniosku dotyczącego zmiany Umowy lub wspólnych specyfikacji produktu. Komisja może zaproponować EUESB zmianę wspólnych specyfikacji produktu lub Umowy. EUESB może także z własnej inicjatywy występować z wnioskami do Komisji.

3. Komisja konsultuje się z EUESB za każdym razem, gdy otrzyma od USEPA wniosek dotyczący zmiany Umowy.

4. Przedstawiając swoje opinie Komisji, członkowie EUESB uwzględniają wyniki studiów wykonalności i badań rynkowych, a także najlepszą dostępną technologię służącą zmniejszaniu zużycia energii.

5. Komisja zwraca szczególną uwagę na cel, jakim jest ustalenie wspólnych specyfikacji na ambitnym poziomie zgodnie z art. I ust. 3 Umowy, aby zmniejszyć zużycie energii oraz należycie uwzględnia dostępną technologię i związane z nią koszty w całym cyklu życia. W szczególności przed przedstawieniem swojej opinii w sprawie jakichkolwiek nowych wspólnych specyfikacji EUESB uwzględnia najnowsze wyniki badań w zakresie ekoprojektów.

Artykuł 12

Nadzór nad rynkiem i kontrola nadużyć

1. Wspólne logo jest stosowane tylko w związku z produktami objętymi Umową i zgodnie z wytycznymi dla użytkownika wspólnego logo zawartymi w załączniku B do Umowy.

2. Jakakolwiek nieprawdziwa lub wprowadzająca w błąd reklama oraz stosowanie oznakowań lub logo, które prowadzą do mylenia ich ze wspólnym logo, są zabronione.

3. [10] Komisja zapewnia właściwe stosowanie wspólnego logo, podejmując lub koordynując działania opisane w art. IX ust. 2, 3 i 4 Umowy. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania, w szczególności działania opisane w art. IX ust. 5 Umowy, w celu zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia na ich własnym terytorium i powiadamiają o tym Komisję. Państwa członkowskie mogą przekazywać Komisji dowody nieprzestrzegania przepisów przez uczestników programu, tak by Komisja mogła podjąć wstępne działania.

Artykuł 13

Przegląd i zmiana

[11] Zanim strony Umowy omówią jej przedłużenie zgodnie z jej art. XIV ust. 2, Komisja weryfikuje skuteczność programu Energy Star w odniesieniu do poprawy efektywności energetycznej urządzeń biurowych, tworzenia nowych miejsc pracy oraz oferowania możliwości rynkowych producentom, a także ocenia alternatywne warianty polityki przewidziane między innymi w prawodawstwie Unii, w szczególności w dyrektywach 2009/125/WE i 2010/30/UE. Wyniki takiej weryfikacji oraz oceny są przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na co najmniej dwa lata przed wygaśnięciem Umowy.

Artykuł 14

[12] (skreślony).

Artykuł 15

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 2422/2001.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia rozumiane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku.

Artykuł 16

Przepisy końcowe

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.