PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W konkluzjach Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, która odbyła się w dniach 28-29 maja 2001 r., rozważono potrzebę stworzenia pełnych i spójnych ram dla przyszłych działań doskonalących statystyki w kontekście wspólnej analizy i usprawnionej wymiany statystyk dotyczących azylu i migracji.

(2) W kwietniu 2003 r. Komisja wydała komunikat adresowany do Parlamentu Europejskiego i Rady, ustanawiający plan działań dotyczący gromadzenia i analizy statystyk Wspólnoty w dziedzinie migracji. Zawierał on wiele istotnych zmian mających na celu poprawę kompletności i stopnia zharmonizowania tych statystyk. Zgodnie z planem działań celem Komisji było przedstawienie wniosku legislacyjnego dotyczącego statystyk Wspólnoty w zakresie migracji i azylu.

(3) Rada Europejska w Salonikach w dniach 19-20 czerwca 2003 r. stwierdziła, że potrzebne są bardziej skuteczne mechanizmy gromadzenia i analizy informacji dotyczących migracji i azylu w Unii Europejskiej.

(4) Parlament Europejski w rezolucji z dnia 6 listopada 2003 r. (³) w sprawie wspomnianego komunikatu Komisji zauważył, że w celu stworzenia wyczerpującej statystyki koniecznej do rozwoju rzetelnych i skutecznych polityk Wspólnoty dotyczących migracji niezbędne jest przyjęcie przepisów prawa. Rezolucja wspiera plany Komisji w zakresie wniosków legislacyjnych dotyczących statystyk odnoszących się do migracji i azylu.

(5) Rozszerzenie Unii Europejskiej przyniosło dodatkowy wymiar geograficzny i polityczny w odniesieniu do szeregu zjawisk związanych z migracją. Stworzyło ono również kolejny bodziec zwiększający zapotrzebowanie na dokładną, dostarczaną na czas i zharmonizowaną informację statystyczną. Istnieje również rosnące zapotrzebowanie na informacje statystyczne dotyczące zawodów, wykształcenia, kwalifikacji oraz rodzajów działalności migrantów.

(6) Zharmonizowane i porównywalne statystyki wspólnotowe dotyczące migracji i azylu są niezbędne do rozwoju i monitorowania prawodawstwa i polityk Wspólnoty odnoszących się do imigracji i azylu oraz do swobodnego przepływu osób.

(7) Istnieje potrzeba wzmocnienia wymiany informacji statystycznych dotyczących azylu i migracji oraz doskonalenia jakości procesu gromadzenia danych i opracowywania wyników w ramach statystyk Wspólnoty, co do tej pory odbywało się w oparciu o szereg nieformalnych porozumień.

(8) Istotne jest, aby dostępne były informacje z całego obszaru Unii Europejskiej do celów monitorowania rozwoju i wdrażania prawodawstwa i polityki Wspólnoty. Ogólnie rzecz biorąc, aktualna praktyka nie zapewnia w wystarczającym stopniu jednolitego, regularnego, realizowanego na czas i szybkiego dostarczania i upowszechniania zharmonizowanych danych.

(9) Niniejsze rozporządzenie nie obejmuje szacunków liczby osób nielegalnie zamieszkujących państwa członkowskie. Państwa członkowskie nie powinny dostarczać Komisji (Eurostat) takich szacunków lub danych na temat takich osób, chociaż dane takie mogą być uwzględniane w badaniach dotyczących liczby ludności.

(10) Tam, gdzie jest to możliwe, definicje stosowane do celów niniejszego rozporządzenia zostały zaczerpnięte z zaleceń Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie statystyk dotyczących międzynarodowej migracji, zaleceń Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie spisów ludności oraz mieszkań w państwach należących do Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ lub objętych prawodawstwem WE oraz powinny być aktualizowane zgodnie z właściwymi procedurami.

(11) Nowe potrzeby Wspólnoty związane ze statystyką dotyczącą migracji i azylu dezaktualizują przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 311/76 z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie zestawienia statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców (⁴).

(12) Rozporządzenie (EWG) nr 311/76 powinno zatem zostać uchylone.

(13) W związku z tym, że cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest ustanowienie wspólnych zasad gromadzenia i zestawiania statystyk wspólnotowych dotyczących migracji i ochrony międzynarodowej, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, a ze względu na skalę działania może zostać osiągnięty w lepszym stopniu na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(14) Rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (⁵) stanowi ramy referencyjne dla przepisów niniejszego rozporządzenia. W szczególności wymaga ono zgodności ze standardami bezstronności, rzetelności, obiektywizmu, niezależności naukowej, efektywności pod względem kosztów oraz poufności informacji statystycznych.

(15) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶).

(16) Komisji powinny zostać w szczególności przyznane uprawnienia wykonawcze w zakresie aktualizacji definicji, podejmowania decyzji dotyczących grupowania danych i dodatkowej dezagregacji i określania reguł dotyczących dokładności i standardów jakości. W związku z tym, że środki te mają charakter ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia oraz jego uzupełnienie poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, powinny być one przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(17) Zasięgnięto opinii Komitetu ds. Programu Statystycznego, ustanowionego decyzją Rady 89/382/EWG, Euratom z dnia 19 czerwca 1989 r. ustanawiającą Komitet ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (⁷), zgodnie z art. 3 tej decyzji,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne zasady gromadzenia i tworzenia statystyk Wspólnoty dotyczących:

a) imigracji do oraz emigracji z terytoriów państw członkowskich, w tym przepływów z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego oraz przepływów pomiędzy państwem członkowskim a terytorium państwa trzeciego;

b) obywatelstwa i kraju urodzenia osób posiadających miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich;

c) [1] procedur i postępowań administracyjnych oraz sądowych w państwach członkowskich, związanych z imigracją, udzielaniem zezwolenia na pobyt, obywatelstwem, nadawaniem statusu uchodźcy i udzielaniem innych form ochrony międzynarodowej, nielegalnym wjazdem i nielegalnym pobytem oraz powrotami.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „miejsce zamieszkania” oznacza miejsce, w którym osoba zwykle spędza codzienny czas wolny od pracy, niezależnie od czasowych nieobecności związanych z wypoczynkiem, urlopem, odwiedzinami u przyjaciół i krewnych, interesami, leczeniem medycznym lub pielgrzymkami religijnymi lub, jeżeli dane takie nie są dostępne, miejsce formalnego zamieszkania lub miejsce zameldowania;

b) „imigracja” oznacza działanie, w wyniku którego osoba ustanawia swoje miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego na okres, który wynosi co najmniej dwanaście miesięcy lub co do którego przewiduje się, że będzie on tyle wynosić, będąc uprzednio rezydentem innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego;

c) „emigracja” oznacza działanie, w ramach którego osoba, mająca uprzednio miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego, zaprzestaje posiadania swojego zwyczajowego miejsca zamieszkania w tym państwie członkowskim na okres, który wynosi co najmniej dwanaście miesięcy lub co do którego przewiduje się, że będzie on tyle wynosić;

d) „obywatelstwo” oznacza szczególną więź prawną pomiędzy osobą a jej państwem, nabytą poprzez urodzenie lub naturalizację, niezależnie od tego, czy odbywa się ona poprzez deklarację, wybór, małżeństwo lub w inny sposób zgodny z prawem krajowym;

e) „kraj urodzenia” oznacza kraj zamieszkania (w jego aktualnych granicach, jeżeli informacja ta jest dostępna) matki w momencie urodzenia lub, w przypadku braku takiej informacji, kraj (w jego aktualnych granicach, jeżeli informacja ta jest dostępna), w którym miało miejsce urodzenie;

f) „imigrant” oznacza osobę podejmującą imigrację;

g) „emigrant” oznacza osobę podejmującą emigrację;

h) „rezydent długoterminowy” oznacza długoterminowego rezydenta zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. b) dyrektywy Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (⁸);

i) „obywatel państwa trzeciego” oznacza każdą osobę, która nie jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu, w tym bezpaństwowców;

j) [2] „wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej” oznacza wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. h) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (⁹);

k) [3] „status uchodźcy” oznacza status uchodźcy zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. e) dyrektywy 2011/95/UE;

l) [4] „status ochrony uzupełniającej” oznacza status osoby, której udzielono ochrony uzupełniającej zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. g) dyrektywy 2011/95/UE;

m) [5] „członkowie rodziny” oznaczają członków rodziny zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (¹⁰);

n) „ochrona tymczasowa” oznacza ochronę tymczasową zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2001/55/WE z dnia 20 lipca 2001 r. w sprawie minimalnych standardów przyznawania tymczasowej ochrony na wypadek masowego napływu wysiedleńców oraz środków wspierających równowagę wysiłków między państwami członkowskimi związanych z przyjęciem takich osób wraz z jego następstwami (¹¹);

o) [6] „małoletni bez opieki” oznaczają małoletniego bez opieki zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. l) dyrektywy 2011/95/UE;

p) [7] „granice zewnętrzne” oznaczają granice zewnętrzne zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (¹²);

q) [8] „obywatele państw trzecich, którym odmówiono wjazdu” oznaczają obywateli państw trzecich, którym odmówiono wjazdu na granicy zewnętrznej, ponieważ nie spełniają wszystkich warunków wjazdu określonych w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/399 i nie należą do żadnej z kategorii osób wymienionych w art. 6 ust. 5 tego rozporządzenia;

r) „obywatele państw trzecich, co do których stwierdzono fakt nielegalnego przebywania” oznacza obywateli państw trzecich, których fakt przebywania na terytorium państwa członkowskiego stwierdzono oficjalnie i którzy nie spełniają lub przestali spełniać warunki pobytu lub zamieszkania w tym państwie członkowskim;

s) „przesiedlenie” oznacza przekazanie obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, na podstawie oceny konieczności zapewnienia im międzynarodowej ochrony i trwałego rozwiązania ich sytuacji, do państwa członkowskiego, w którym będą mieli prawo zamieszkiwać, korzystając z zapewnionego statusu prawnego.

2. Państwa członkowskie składają Komisji (Eurostat) sprawozdania ze stosowania i potencjalnych skutków wykorzystania szacunków lub innych metod tworzenia statystyk opartych na definicjach krajowych w celu dostosowania ich do zharmonizowanych definicji określonych w ust. 1.

3. [9] (uchylony).

4. Jeżeli państwo członkowskie nie jest związane jednym lub wieloma aktami prawnymi, o których mowa w definicjach w ust. 1, statystyki porównywalne ze statystykami podlegającymi niniejszemu rozporządzeniu powinny być dostarczone przez państwo członkowskie tam, gdzie mogą być one dostarczone na mocy obowiązujących procedur legislacyjnych lub administracyjnych.

Artykuł 3

Statystyki dotyczące migracji międzynarodowej, ludności rezydującej oraz nabycia obywatelstwa

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) imigrantów przenoszących się na terytorium państwa członkowskiego, zdezagregowane według:

(i) grup obywatelstwa według wieku i płci;

(ii) grup kraju urodzenia według wieku i płci;

(iii) grup kraju poprzedniego miejsca zamieszkania według wieku i płci;

b) emigrantów przenoszących się z terytorium państwa członkowskiego, zdezagregowane według:

(i) grup obywatelstw;

(ii) wieku;

(iii) płci;

(iv) grup krajów kolejnego miejsca zamieszkania;

c) osób posiadających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim pod koniec okresu referencyjnego, zdezagregowane według:

(i) grup obywatelstwa według wieku i płci;

(ii) grup kraju urodzenia według wieku i płci;

d) osób, które posiadają miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego i które nabyły w trakcie roku referencyjnego obywatelstwo państwa członkowskiego i posiadały wcześniej obywatelstwo innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub osób będących wcześniej bezpaństwowcami, zdezagregowane według wieku i płci oraz według wcześniejszego obywatelstwa osób, których dotyczą, i według tego, czy osoba ta była wcześniej bezpaństwowcem.

2. Statystyki, o których mowa w ust. 1, dotyczą referencyjnych okresów jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwunastu miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2008.

Artykuł 4

Statystyki dotyczące ochrony międzynarodowej

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) osób, które złożyły wnioski o ochronę międzynarodową lub zostały objęte takimi wnioskami jako członkowie rodziny w trakcie okresu referencyjnego;

b) osób, których dotyczą wnioski o ochronę międzynarodową, rozpatrywane przez właściwy organ krajowy pod koniec okresu referencyjnego;

c) [10] wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej wycofanych w trakcie okresu referencyjnego, zdezagregowanych według wycofania formalnego i wycofania dorozumianego, o których mowa w art. 27 i 28 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE (¹³);

d) [11] osób, które złożyły wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej lub zostały objęte takim wnioskiem jako członkowie rodziny podczas okresu referencyjnego i które ubiegają się o ochronę międzynarodową po raz pierwszy;

e) [12] osób, które złożyły wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej lub zostały objęte takim wnioskiem jako członkowie rodziny podczas okresu referencyjnego i których wnioski zostały rozpatrzone w ramach procedury prowadzonej w trybie przyspieszonym, o której mowa w art. 31 ust. 8 dyrektywy 2013/32/UE;

f) [13] osób, które złożyły kolejny wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, o którym mowa w art. 40 dyrektywy 2013/32/UE, lub które zostały objęte takim wnioskiem jako członkowie rodziny podczas okresu referencyjnego;

g) [14] osób, które złożyły wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej lub zostały objęte takim wnioskiem jako członkowie rodziny i które, na koniec okresu referencyjnego, korzystały ze świadczeń materialnych w ramach przyjmowania zapewniających wnioskodawcom odpowiedni poziom życia zgodnie z art. 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE (¹⁴).

Statystyki, o których mowa w lit. a)–f), są zdezagregowane według wieku i płci, według obywatelstwa osób, których dotyczą, z wyszczególnieniem małoletnich bez opieki. Dotyczą one okresów referencyjnych wynoszących jeden miesiąc kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy od końca miesiąca referencyjnego. Pierwszym miesiącem referencyjnym jest styczeń 2021 r.

Statystyki, o których mowa w lit. g), dotyczą okresów referencyjnych wynoszących jeden rok kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu sześciu miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2021. [15]

2. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) osób objętych decyzjami o odrzuceniu wniosków o ochronę międzynarodową, w tym decyzjami o uznaniu wniosków za niedopuszczalne lub bezpodstawne oraz decyzjami podjętymi w ramach procedur priorytetowych lub przyspieszonych, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

b) [16] osób objętych decyzjami o udzieleniu, pozbawieniu, wygaśnięciu lub odmowie przedłużenia statusu uchodźcy, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

c) [17] osób objętych decyzjami o udzieleniu, pozbawieniu, wygaśnięciu lub odmowie przedłużenia ochrony uzupełniającej, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

d) osób objętych decyzjami o nadaniu lub cofnięciu ochrony tymczasowej, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

e) osób objętych decyzjami o nadaniu lub cofnięciu zezwolenia na pobyt ze względów humanitarnych zgodnie z prawem krajowym dotyczącym ochrony międzynarodowej, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego.

Statystyki te są zdezagregowane według wieku i płci, według obywatelstwa osób, których dotyczą, z wyszczególnieniem małoletnich bez opieki. Dotyczą one okresów referencyjnych wynoszących trzy miesiące kalendarzowe i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy od końca okresu referencyjnego. Pierwszy okres referencyjny trwa od stycznia do marca 2021 r. [18]

3. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) osób wnioskujących o ochronę międzynarodową, które podczas okresu referencyjnego są uznane przez właściwy organ krajowy za osoby małoletnie pozbawione opieki;

b) osób objętych ostatecznymi decyzjami o odrzuceniu wniosków o ochronę międzynarodową, takimi jak decyzje uznające wnioski za niedopuszczalne lub bezpodstawne oraz decyzjami podjętymi w ramach procedur priorytetowych lub przyspieszonych, podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe w ramach procedury odwoławczej lub kontroli sądowej podczas okresu referencyjnego;

c) [19] osób objętych ostatecznymi decyzjami o udzieleniu, pozbawieniu, wygaśnięciu lub odmowie przedłużenia statusu uchodźcy, podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

d) [20] osób objętych ostatecznymi decyzjami o udzieleniu, pozbawieniu, wygaśnięciu lub odmowie przedłużenia ochrony uzupełniającej, podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego;

e) osób objętych ostatecznymi decyzjami o nadaniu lub cofnięciu ochrony tymczasowej, podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe w ramach procedury odwoławczej lub kontroli sądowej podczas okresu referencyjnego;

f) osób objętych innymi ostatecznymi decyzjami podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe w ramach procedury odwoławczej lub kontroli sądowej w odniesieniu do decyzji o nadaniu lub cofnięciu zezwolenia na pobyt ze względów humanitarnych zgodnie z prawem krajowym dotyczącym ochrony międzynarodowej podczas okresu referencyjnego;

g) osób, które uzyskały zezwolenie na pobyt w państwie członkowskim w ramach krajowego lub wspólnotowego systemu przesiedlania podczas okresu referencyjnego, jeżeli taki system jest stosowany w tym państwie członkowskim.

Statystyki te są zdezagregowane według wieku i płci, według obywatelstwa osób, których dotyczą, a także, z wyjątkiem lit. a), z wyszczególnieniem małoletnich bez opieki. Ponadto, statystyki na podstawie lit. g), są zdezagregowane według kraju zamieszkania i rodzaju decyzji azylowej.

Statystyki, o których mowa w akapicie pierwszym, dotyczą okresów referencyjnych wynoszących jeden rok kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu trzech miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2021. [21]

4. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) następujące statystyki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 343/2003 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 1560/2003 z dnia 2 września 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 343/2003 (¹⁵):

a) liczba wniosków o przejęcie lub przyjęcie z powrotem osoby ubiegającej się o nadanie statusu uchodźcy;

b) przepisy prawa będące podstawą wniosków, o których mowa w lit. a);

c) decyzje podjęte w odpowiedzi na wnioski, o których mowa w lit. a);

d) liczba przekazań na podstawie decyzji, o których mowa w lit. c);

e) liczba wniosków o udzielenie informacji;

f) [22] liczba wniosków o ponowne rozpatrzenie wtórnego przyjęcia lub przejęcia osoby ubiegającej się o nadanie statusu uchodźcy;

g) [23] przepisy prawa będące podstawą wniosków, o których mowa w lit. f);

h) [24] decyzje podjęte w odpowiedzi na wnioski, o których mowa w lit. f);

i) [25] liczba przekazań na podstawie decyzji, o których mowa w lit. h).

Statystyki te są zdezagregowane według płci oraz z wyszczególnieniem małoletnich pod opieką i małoletnich bez opieki. Dotyczą one okresów referencyjnych wynoszących jeden rok kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu trzech miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2021. [26]

Artykuł 5

Statystyki dotyczące zapobiegania nielegalnemu wjazdowi i nielegalnemu pobytowi

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) obywateli państw trzecich, którym odmówiono wjazdu na terytorium państwa członkowskiego na granicy zewnętrznej;

b) obywateli państw trzecich, co do których stwierdzono fakt nielegalnego przebywania na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi imigracji.

Statystyki, o których mowa w lit. a), są zdezagregowane zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/399.

Statystyki, o których mowa w lit. b), są zdezagregowane według wieku i płci, obywatelstwa osób, których dotyczą, a także podstaw ich zatrzymania i miejsca ich zatrzymania. [27]

2. Statystyki, o których mowa w ust. 1, odnoszą się do referencyjnych okresów jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu trzech miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2008.

Artykuł 6

Statystyki dotyczące zezwoleń na pobyt i pobytu obywateli państw trzecich

1. [28] Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

a) zezwoleń na pobyt wydanych obywatelom państw trzecich, zdezagregowane w następujący sposób:

(i) zezwolenia wydane podczas okresu referencyjnego, na podstawie których obywatelowi państwa trzeciego zezwala się na pobyt po raz pierwszy, zdezagregowane według obywatelstwa, według powodu wydania zezwolenia, według okresu ważności zezwolenia, według wieku i według płci;

(ii) zezwolenia wydane podczas okresu referencyjnego i udzielone ze względu na zmianę statusu imigracyjnego obywatela państwa trzeciego lub przyczyny pobytu obywatela państwa trzeciego, zdezagregowane według obywatelstwa, według powodu wydania zezwolenia, według okresu ważności zezwolenia, według wieku i według płci;

(iii)zezwolenia ważne na koniec okresu referencyjnego (liczba wydanych zezwoleń, niewycofanych i niewygasłych), zdezagregowane według obywatelstwa, według powodu wydania zezwolenia, według okresu ważności zezwolenia, według wieku i według płci;

b)rezydentów długoterminowych pod koniec okresu referencyjnego, zdezagregowane według obywatelstwa, według rodzaju statusu długoterminowego, według wieku i według płci;

c) obywateli państw trzecich, którzy uzyskali podczas roku referencyjnego zezwolenie na pobyt długoterminowy, zdezagregowane według wieku i według płci.

2. W przypadkach gdy krajowe przepisy i praktyki administracyjne państwa członkowskiego dopuszczają przyznanie szczególnych kategorii wizy długoterminowej lub statusu imigracyjnego zamiast zezwoleń na pobyt, liczby takich wiz i przypadków nadania statusu zostaną włączone do statystyk wymaganych zgodnie z ust. 1.

3. [29] Statystyki, o których mowa w ust. 1, dotyczą okresów referencyjnych wynoszących jeden rok kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu sześciu miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2021.

Artykuł 7

Statystyki dotyczące powrotów

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki związane z:

a) liczbą obywateli państw trzecich, co do których stwierdzono fakt nielegalnego przebywania na terytorium danego państwa członkowskiego, w stosunku do których wydano decyzje administracyjne lub sądowe, lub akt stwierdzający lub orzekający, że ich pobyt jest nielegalny i nakładające na nich obowiązek opuszczenia terytorium państwa członkowskiego, zdezagregowane według obywatelstwa tych osób;

b) [30] liczbą obywateli państw trzecich, którzy w wyniku decyzji administracyjnej lub sądowej lub aktu, o których mowa w lit. a), faktycznie opuścili terytorium danego państwa członkowskiego, zdezagregowane według obywatelstwa osób objętych nakazem powrotu, według rodzaju powrotu i otrzymanej pomocy oraz według kraju docelowego.

2. [31] Statystyki, o których mowa w ust. 1, są zdezagregowane według wieku i płci osób, których dotyczą, z wyszczególnieniem małoletnich bez opieki. Dotyczą one okresów referencyjnych wynoszących trzy miesiące kalendarzowe i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy od końca okresu referencyjnego. Pierwszy okres referencyjny obejmuje okres od stycznia do marca 2021 r.

3. Dane statystyczne, o których mowa w ust. 1, nie uwzględniają obywateli państw trzecich przekazanych z jednego do drugiego państwa członkowskiego w ramach mechanizmu ustanowionego na mocy rozporządzeń (WE) nr 343/2003 i (WE) nr 1560/2003.

Artykuł 8

[32] (uchylony).

Artykuł 9

Źródła danych i standardy jakości

1. Statystyki oparte są na następujących źródłach danych, odpowiednio do ich dostępności w państwie członkowskim oraz zgodnie z prawem krajowym i praktykami krajowymi:

a) ewidencja postępowań administracyjnych i sądowych;

b) rejestry związane z postępowaniami administracyjnymi;

c) rejestry ludności lub poszczególnych podgrup ludności;

d) spisy ludności;

e) badania reprezentacyjne;

f) inne właściwe źródła.

W ramach procesu statystycznego możliwe jest stosowanie naukowo udowodnionych i dobrze udokumentowanych metod szacunku statystycznego.

1a. [33] Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia jakości danych i metadanych przekazywanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

1b. [34] Kryteria jakości wymienione w art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 stosuje się do celów niniejszego rozporządzenia (¹⁶).

2. [35] Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostat) informacje – w formie raportów jakości – o wykorzystanych źródłach danych, przyczynach wyboru tych źródeł, wpływie wybranych źródeł danych na jakość statystyk, o środkach technicznych i organizacyjnych zastosowanych w celu zapewnienia ochrony danych osobowych, jak również o zastosowanych metodach szacunku, a także na bieżąco informują Komisję (Eurostat) o wszelkich wprowadzanych do nich zmianach.

3. [36] Na wniosek Komisji (Eurostat) państwa członkowskie przedstawiają dodatkowe wyjaśnienia niezbędne do oceny jakości informacji statystycznych.

4. [37] Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję (Eurostat) o wszelkich rewizjach lub korektach statystyk dostarczonych na podstawie niniejszego rozporządzenia, o wszelkich zmianach w stosowanych metodach i źródłach danych oraz przekazują wszelkie istotne informacje lub informują o zmianach w odniesieniu do wykonywania niniejszego rozporządzenia, które mogą wpływać na jakość przekazywanych danych.

5. [38] Komisja może przyjmować akty wykonawcze:

a) określające praktyczne ustalenia co do raportów jakości, jak i treści tych raportów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu;

b) dotyczące środków odnoszących się do określenia odpowiednich formatów przesyłania danych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Akty, o których mowa w lit. a), nie mogą nakładać znacznych dodatkowych obciążeń ani kosztów na państwa członkowskie.

Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym ustępie, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

Artykuł 9a

Badania pilotażowe

[39] 1. Zgodnie z celami niniejszego rozporządzenia, Komisja (Eurostat) przygotowuje badania pilotażowe, które państwa członkowskie przeprowadzają na zasadzie dobrowolności w celu przetestowania wykonalności zbierania nowych danych lub sposobów dezagregowania danych w ramach zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym dostępności odpowiednich źródeł danych i technik ich tworzenia, jakości statystycznej i porównywalności oraz związanych z tym kosztów i obciążeń. Państwa członkowskie wraz z Komisją (Eurostat) zapewniają reprezentatywność tych badań pilotażowych na poziomie Unii.

2. Przed rozpoczęciem każdego konkretnego badania pilotażowego Komisja (Eurostat) ocenia czy nowe statystyki mogą być oparte na informacjach dostępnych w odpowiednich źródłach administracyjnych na poziomie Unii, aby w miarę możliwości zharmonizować stosowane pojęcia oraz zminimalizować dodatkowe obciążenia krajowych instytutów statystycznych i innych organów krajowych oraz aby zwiększyć wykorzystywanie istniejących danych, zgodnie z art. 17a rozporządzenia (WE) nr 223/2009. Komisja (Eurostat) uwzględnia również obciążenie wynikające z innych bieżących badań pilotażowych, tak aby ograniczyć liczbę równoległych badań pilotażowych prowadzonych w tym samym okresie.

3. Badania pilotażowe, o których mowa w niniejszym artykule dotyczą następujących kwestii:

a) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie całego art. 4, dane zdezagregowane według miesiąca złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;

b) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 4 ust. 1;

(i) liczba osób, które złożyły wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej lub zostały objęte takimi wnioskami jako członkowie rodziny oraz które:

– zostały zwolnione z procedury prowadzonej w trybie przyspieszonym lub z procedury granicznej lub których wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej zostały rozpatrzone w ramach takiej procedury granicznej,

– nie zostały zarejestrowane w Eurodac,

– przedstawiły dokumentację, która może pomóc w ustaleniu ich tożsamości,

– były zatrzymane – dane zdezagregowane według długości okresu zatrzymania i podstaw zatrzymania; były objęte decyzją administracyjną lub sądową lub aktem nakazującymi zatrzymanie lub środka alternatywnego wobec zatrzymania – dane zdezagregowane według rodzaju środka alternatywnego i według miesiąca, w którym wydano taką decyzję lub taki akt,

– skorzystały z bezpłatnej pomocy prawnej,

– skorzystały ze świadczeń materialnych w związku z ich przyjęciem określonych w art. 4 ust. 1 lit. g) – dane zdezagregowane według wieku, według płci, według obywatelstwa, z wyszczególnieniem małoletnich bez opieki, przy czym powinno być możliwe odniesienie tych statystyk do okresów referencyjnych wynoszących jeden miesiąc,

– były małoletnimi bez opieki, którym wyznaczono przedstawiciela, małoletnimi bez opieki, którym przyznano dostęp do placówki edukacyjnej lub małoletnimi bez opieki, które zostały umieszczone w takiej placówce zgodnie z art. 31 ust. 3 dyrektywy 2011/95/UE,

– zostały poddane procedurze ustalenia wieku, w tym wyniki takiego ustalenia;

(ii) średnia liczba małoletnich bez opieki, którzy złożyli wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, przypadająca na jednego przedstawiciela;

c) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 4 ust. 2 i 3:

(i) dla osób objętych art. 4 ust. 2 lit. a) lub art. 4 ust. 3 lit. b) - dane zdezagregowane według decyzji o odrzuceniu wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej ze względu na:

– uznanie wniosków za niedopuszczalne – według podstawy niedopuszczalności,

– uznanie wniosków za bezzasadne,

– uznanie wniosków za oczywiście bezzasadne w procedurze zwykłej – według podstawy odrzucenia,

– uznanie wniosków za oczywiście bezzasadne w procedurze prowadzonej w trybie przyspieszonym – według podstawy odrzucenia i podstawy zastosowania trybu przyspieszonego,

– okoliczność, że wnioskodawca może skorzystać z ochrony w swoim kraju pochodzenia;

(ii) osoby objęte art. 4 ust. 2 lit. b) i c), art. 4 ust. 3 lit. c) i d) – dane zdezagregowane według decyzji w sprawie cofnięcia statusu lub wykluczenia z możliwości nadania statusu, dodatkowo zdezagregowane według podstawy cofnięcia statusu lub wykluczenia z możliwości nadania statusu;

(iii) liczba osób, w sprawie których wydano decyzje w następstwie przeprowadzenia przesłuchania;

(iv) iczba osób, w sprawie których wydano decyzje w pierwszej instancji lub decyzje ostateczne ograniczające lub cofające świadczenia materialne przyznane w ramach przyjmowania;

d) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 4 ust. 3 - czas trwania procedury odwoławczej;

e) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 4 ust. 4 - dane zdezagregowane według wieku i według obywatelstwa;

f) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 6, liczba:

(i) wniosków i odmów udzielenia pierwszego zezwolenia na pobyt złożonych przez obywateli państw trzecich podczas okresu referencyjnego – dane zdezagregowane według obywatelstwa, przyczyny wystąpienia o zezwolenie, według wieku i według płci;

(ii) odmów udzielenia zezwoleń na pobyt dotyczących zmiany statusu imigracyjnego lub przyczyny pobytu obywatela państwa trzeciego;

(iii) zezwoleń na pobyt wydawanych ze względów rodzinnych – dane zdezagregowane według przyczyny wydania zezwolenia i według statusu członka rodziny rozdzielonej obywatela państwa trzeciego;

g) w odniesieniu do statystyk wymaganych na podstawie art. 7 - dane zdezagregowane według:

(i) powodów decyzji lub aktów, o których mowa ust. 1 lit. a) tego artykułu;

(ii) liczby osób, o których mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu które są objęte zakazem wjazdu;

(iii) liczby osób objętych procedurą powrotu, wobec których wydano decyzję administracyjną lub sądową lub akt nakazujące zatrzymanie – dane dodatkowo zdezagregowane według długości okresu zatrzymania lub środka alternatywnego wobec zatrzymania – dane zdezagregowane według rodzaju środka alternatywnego i według miesiąca, w którym wydano taką decyzję lub akt;

(iv) liczby osób, wobec których wykonano decyzję powrotową – dane dodatkowo zdezagregowane według kraju docelowego i według rodzaju decyzji lub aktu w następujący sposób:

– zgodnie z formalną unijną umową o readmisji,

– zgodnie z nieformalnym unijnym porozumieniem o readmisji,

– zgodnie z krajową umową o readmisji.

4. Komisja (Eurostat) ocenia wyniki badań pilotażowych w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i udostępnia te wyniki publicznie. Ocena ta zawiera ocenę wartości dodanej, którą wnosi zbieranie nowych danych w ramach badania pilotażowego na poziomie Unii, oraz analizę opłacalności, w tym ocenę obciążeń respondentów i kosztów związanych z tworzeniem statystyk, zgodnie z art. 14 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

5. Uwzględniając pozytywną ocenę wyników badań pilotażowych, Komisja może przyjmować środki wykonawcze dotyczące kwestii, o których mowa w ust. 3. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

6. Aby ułatwić prowadzenie badań pilotażowych, o których mowa w niniejszym artykule, Komisja (Eurostat) zapewnia państwom członkowskim, które prowadzą takie badania pilotażowe, odpowiednie finansowanie zgodnie z art. 9b.

7. Do dnia 13 lipca 2022 r. a następnie co dwa lata. Komisja (Eurostat) przedkłada sprawozdanie dotyczące ogólnych postępów poczynionych w odniesieniu do kwestii, o których mowa w ust. 3. Sprawozdanie jest publicznie dostępne.

Artykuł 9b

Finansowanie

[40] 1.W celu wdrożenia niniejszego rozporządzenia zapewnia się z budżetu ogólnego Unii wkład finansowy na rzecz krajowych instytutów statystycznych i innych odpowiednich organów krajowych, o których mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 223/2009, przeznaczony na:

a) opracowywanie nowych metodologii do celów statystycznych na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym uczestnictwo państw członkowskich w badaniach pilotażowych, o których mowa w art. 9a;

b) opracowywanie lub wprowadzanie zbierania nowych danych i dezagregacji danych w ramach zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym modernizowanie źródeł danych i systemów informatycznych, przez okres nieprzekraczający pięciu lat.

2.Wkład finansowy Unii, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jest zgodny z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (¹⁷).

Artykuł 10

Akty wykonawcze dotyczące ustalania sposobów dezagregowania danych

[41] Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych w celu ustalenia sposobów dezagregowania danych zgodnie z art. 4–7. Przyjmując takie akty wykonawcze, Komisja uzasadnia konieczność dezagregowania danych do celów rozwijania i monitorowania unijnych polityk w zakresie migracji i azylu oraz zapewnia, by takie akty wykonawcze nie nakładały znaczących dodatkowych kosztów ani obciążeń na państwa członkowskie.

Takie akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 2 nie później niż w terminie 18 miesięcy przed końcem okresu referencyjnego, jeżeli dane odnoszą się do okresu roku kalendarzowego, i nie później niż w terminie sześciu miesięcy przed końcem okresu referencyjnego, jeżeli dane odnoszą się do okresu krótszego niż rok.

Artykuł 11

Procedura komitetowa

[42] 1.Komisję wspomaga Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 223/2009. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (¹⁸).

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 11a

Odstępstwa

[43] 1. Jeżeli stosowanie niniejszego rozporządzenia lub aktów wykonawczych przyjętych na jego podstawie wymagałoby istotnych dostosowań w krajowym systemie statystycznym państwa członkowskiego, Komisja może przyznać – w drodze aktów wykonawczych – odstępstwo na okres, o który wnosi dane państwo członkowskie, pod warunkiem że okres ten nie przekracza trzech lat. Przy przyznawaniu odstępstwa Komisja zapewnia porównywalność danych państw członkowskich oraz terminowe obliczanie wymaganych reprezentatywnych i wiarygodnych agregatów europejskich, a także uwzględnia obciążenie państw członkowskich i respondentów.

2. Jeżeli odstępstwo na podstawie ust. 1 pozostaje uzasadnione na podstawie wystarczających dowodów po upływie okresu, na jaki zostało przyznane, Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyznać odstępstwo na kolejny okres, o który wnosi dane państwo członkowskie, pod warunkiem że okres ten nie przekracza dwóch lat.

3. Do celów ust. 1 i 2 państwo członkowskie przedkłada Komisji należycie uzasadniony wniosek, stosownie do przypadku w terminie do dnia 13 października 2020 r., w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie danego aktu wykonawczego lub w terminie sześciu miesięcy przed upływem okresu, na który przyznano pierwotne odstępstwo.

4. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

Artykuł 12

Sprawozdanie

Do dnia 20 sierpnia 2012 r. i następnie co trzy lata Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące statystyk zestawionych na mocy niniejszego rozporządzenia oraz ich jakości.

Artykuł 13

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 311/76.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 11 lipca 2007 r.