KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (³), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają minimalne ilości pestycydów zużyte w celu zapewnienia skutecznej ochrony roślin, stosowane w taki sposób, aby pozostałości były możliwie jak najmniejsze i mieściły się w granicach dopuszczalnych z toksykologicznego punktu widzenia, zwłaszcza pod względem szacunkowego pobrania z dietą.

(3) NDP dla pestycydów objętych dyrektywami 86/363/EWG i 90/642/EWG powinny być poddawane przeglądowi i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań zostały przekazane Komisji, co powinno doprowadzić do zmian w poziomach pozostałości azoksystrobiny, chlorfenapyru, folpetu, iprodionu, lambda-cyhalotryny, hydrazydu maleinowego, metalaksylu-M oraz trifloksystrobiny.

(4) Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie tych pestycydów za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (⁴). W oparciu o wspomniane oceny i oszacowania należy ustalić NDP tych pestycydów, aby zapobiec przekraczaniu akceptowanego dziennego pobrania.

(5) W przypadku chlorfenapyru, folpetu oraz lambda-cyhalotryny, dla których obowiązuje ostra dawka referencyjna, ostre narażenie konsumentów za pośrednictwem każdego z produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności jego opinie i zalecenia dotyczące ochrony zdrowia konsumentów produktów spożywczych, wobec których stosowane są pestycydy (⁵). Na podstawie oceny pobrania z dietą, NDP dla tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena krótkoterminowa.

(6) NDP powinny być ustalone na poziomie granicy oznaczalności w przypadkach, gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, lub na ich powierzchni nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(7) Ustalenie lub zmiana tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości hydrazydu maleinowego oraz trifloksystrobiny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z jej załącznikiem VI. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Tymczasowe wspólnotowe NDP powinny następnie stać się poziomami ostatecznymi.

(8) Konieczne są zatem zmiany NDP określonych w załącznikach do dyrektyw 86/363/EWG i 90/642/EWG, które zapewnią właściwy nadzór i kontrolę stosowania przedmiotowych środków ochrony roślin i posłużą ochronie konsumentów. W przypadkach gdy NDP zostały już uprzednio określone w załącznikach do wymienionych dyrektyw, należy je odpowiednio zmienić. Natomiast NDP, których nie określono do tej pory, należy ustalić po raz pierwszy.

(9) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 86/363/EWG i 90/642/EWG.

(10) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 86/363/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W dyrektywie 90/642/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 26 listopada 2007 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 27 listopada 2007 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 2007 r.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II