KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (³), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają stosowanie minimalnych ilości pestycydów w celu uzyskania skutecznej ochrony roślin, zastosowanych w ten sposób, aby ilość pozostałości była możliwie najmniejsza i dopuszczalna pod względem toksyczności, szczególnie w odniesieniu do szacowanej ilości pobieranej w pożywieniu.

(3) NDP dla pestycydów objętych dyrektywami 86/363/EWG i 90/642/EWG powinny być poddawane przeglądowi i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań zostały przekazane Komisji, co doprowadziło do zmian w poziomach pozostałości lambda-cyhalotryny, fenmedifamu, metomylu, linuronu, penkonazolu i pimetrozyny.

(4) Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie tych pestycydów za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (⁴). W niniejszej ocenie uwzględniono, że abamektyna jest też stosowana jako lek weterynaryjny przeznaczony dla zwierząt i najwyższe dopuszczalne poziomy dla tej substancji były ustalone zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającym wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (⁵). Na podstawie tych ocen NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie dopuszczalnego dziennego spożycia.

(5) W przypadku lambda-cyhalotryny, metomylu, linuronu i pimetrozyny, dla których istnieje określona ostra dawka referencyjna, krótkoterminowe narażenie konsumentów na te pestycydy za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało ocenione i obliczone zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności jego rady i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów przed produktami spożywczymi, w przypadku których stosowane są pestycydy (⁶). Na podstawie oceny dziennego spożycia NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena narażenia krótkoterminowego.

(6) W odniesieniu do atrazyny w zbożach od czasu przyjęcia dyrektywy Komisji 2006/61/WE z dnia 7 lipca 2006 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw Rady 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości atrazyny, azynofosu etylowego, cyflutryny, etefonu, fentionu, metamidofosu, metomylu, parakwatu i triazofosu (⁷) pojawiły się nowe informacje, z których wynika, że wyższy NDP niż ten włączony przez tą dyrektywę do dyrektywy 86/362/EWG jest bezpieczny dla konsumenta. NDP włączony dyrektywą 200 6/61/WE powinien zatem zostać zastąpiony wyższym NDP.

(7) NDP powinny być ustalone na poziomie granicy oznaczalności, w przypadku gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(8) Należy zatem ustalić nowe NDP w odniesieniu do tych pestycydów.

(9) Ustalenie lub zmiana tymczasowych NDP na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych NDP dla fenmedifamu, linuronu, penkonazolu i pimetrozyny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i załącznika VI do niej. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Po upływie tego okresu tymczasowy wspólnotowy NDP stanie się ostateczny.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 90/642/EWG.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku II do dyrektywy 86/362/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W załączniku II do dyrektywy 90/642/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

1. W odniesieniu do art. 1 państwa członkowskie przyjmą i opublikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 20 stycznia 2007 r. i niezwłocznie przekażą Komisji treść tych przepisów oraz tabelę korelacji tych przepisów z niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 21 stycznia 2007 r.

2. W odniesieniu do art. 2 państwa członkowskie najpóźniej do dnia 15 sierpnia 2007 r. przyjmą i opublikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie przekażą Komisji treść tych przepisów oraz tabelę korelacji tych przepisów z niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od 16 sierpnia 2007 r.

3. Przepisy określone w ust. 1 i 2 przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

4. Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 lutego 2007 r.

ZAŁĄCZNIK I

W części A załącznika II do dyrektywy 86/362/EWG wiersz odnoszący się do atrazyny otrzymuje brzmienie:

ZAŁĄCZNIK II