KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (³), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (⁴), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przypadku zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, w tym owoców i warzyw, poziomy pozostałości odzwierciedlają użycie minimalnych ilości pestycydów niezbędnych do osiągnięcia skutecznej ochrony roślin, stosowanych w taki sposób, aby ilości pozostałości były jak najmniejsze z praktycznego i toksykologicznego punktu widzenia, uwzględniając w szczególności ochronę środowiska naturalnego i przewidywane spożycie przez konsumentów. W przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego poziomy pozostałości odzwierciedlają spożycie przez zwierzęta zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, wobec których stosowano pestycydy, oraz, gdy ma to znaczenie, bezpośrednie skutki stosowania leków weterynaryjnych. Wspólnotowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) stanowią górne granice ilości takich pozostałości, które mogą znajdować się w produktach przy przestrzeganiu dobrych praktyk rolniczych.

(2) NDP dla pestycydów są poddawane kontroli i zmieniane celem uwzględnienia nowych informacji i danych. NDP są ustalane na poziomie granicy oznaczalności, w przypadku gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(3) Komisja była informowana, że w odniesieniu do wielu pestycydów obecny NDP może wymagać zmiany w świetle dostępnych nowych informacji w zakresie toksykologii i spożycia przez konsumentów. Komisja zwróciła się z prośbą do właściwego państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy o przygotowanie wniosków w sprawie zmian wspólnotowych NDP. Wnioski takie zostały przedłożone Komisji.

(4) Długotrwałe i krótkotrwałe narażenie konsumentów na działanie pestycydów wymienionych w niniejszej dyrektywie za pośrednictwem produktów spożywczych zostało ponownie zbadane i ocenione zgodnie ze wspólnotowymi procedurami i praktykami, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (⁵). Na tej podstawie należy ustalić nowe NDP gwarantujące, że nie występuje niedopuszczalne narażenie konsumentów.

(5) Gdzie jest to właściwe, ostre narażenie konsumentów na działanie wymienionych pestycydów za pośrednictwem każdego z produktów spożywczych, które mogą zawierać ich pozostałości, zostało ocenione zgodnie ze wspólnotowymi procedurami i praktykami, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Stwierdzono, że obecność pozostałości pestycydów na poziomie lub poniżej nowych NDP nie spowoduje ostrych skutków toksycznych.

(6) Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu zostały przeprowadzone konsultacje z partnerami handlowymi Wspólnoty na temat nowych NDP, a ich uwagi w tej sprawie zostały uwzględnione.

(7) Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG.

(8) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku II do dyrektywy 86/362/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W załączniku II do dyrektywy 86/363/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

W załączniku II do dyrektywy 90/642/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przyjmą i opublikują najpóźniej do dnia 20 stycznia 2007 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne dla przestrzegania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przedstawiają one Komisji teksty tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 21 stycznia 2007 r..

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonania takiego odesłania ustalany jest przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji teksty głównych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w obszarze objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 lipca 2006 r.

ZAŁĄCZNIK I

W części A załącznika II do dyrektywy 86/362/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) dodaje się następujący wiersz odnoszący się do atrazyny:

2) wiersze odnoszące się do azynofosu etylowego, etefonu i triazofosu otrzymują następujące brzmienie:

ZAŁĄCZNIK II

W części A załącznika II do dyrektywy 86/363/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) w części A załącznika II do dyrektywy 86/363/EWG, wiersze odnoszące się do azynofosu etylowego i triazofosu otrzymują następujące brzmienie:

2) w części A załącznika II do dyrektywy 86/363/EWG, wiersz odnoszący się do fentionu otrzymuje następujące brzmienie:

ZAŁĄCZNIK III