KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (¹), w szczególności jego art. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Owies należy do produktów, które obejmuje wspólna organizacja rynku zbóż. Jednakże nie należy on do zbóż podstawowych wymienionych w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, dla których przewidziano skup interwencyjny.

(2) Owies stanowi ważną i tradycyjną produkcję w Finlandii i w Szwecji, dobrze przystosowaną do panujących tam warunków klimatycznych. Produkcja ta znacznie przekracza potrzeby tych państw, tak że są one zmuszone do sprzedaży nadwyżek do krajów trzecich. Przystąpienie do Wspólnoty w niczym nie zmieniło wcześniejszej sytuacji.

(3) Ewentualne ograniczenie uprawy owsa w Finlandii i w Szwecji odbyłoby się na rzecz zwiększenia uprawy innych zbóż korzystających z systemu interwencji, w szczególności dla jęczmienia. Uprawę jęczmienia charakteryzuje nadprodukcja zarówno w obydwu tych państwach, jak i w całej Wspólnocie. Zmiana uprawy owsa na uprawę jęczmienia pogorszyłaby tylko sytuację i doprowadziła do jeszcze większych nadwyżek. Wskazane byłoby więc zapewnienie możliwości dalszego wywozu owsa do krajów trzecich.

(4) Owies może być przedmiotem refundacji, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Położenie geograficzne Finlandii i Szwecji stawia je w mniej korzystnej pozycji przy wywozie niż inne państwa członkowskie. Ustalenie refundacji na podstawie wspomnianego art. 13 jest korzystne przede wszystkim przy wywozie z innych państw członkowskich. W związku z tym można przewidywać, że produkcja owsa w Finlandii i w Szwecji będzie stopniowo zastępowana produkcją jęczmienia. Należy więc spodziewać się, że w trakcie najbliższych lat gospodarczych znaczące ilości jęczmienia, których jedyną możliwość sprzedaży stanowi wywóz do krajów trzecich, będą podlegać skupowi interwencyjnemu w Finlandii i w Szwecji, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Te wywozy ze składów interwencyjnych są bardziej kosztowne dla budżetu Wspólnoty niż wywóz bezpośredni.

(5) Zastosowanie pewnego szczególnego środka interwencyjnego w rozumieniu art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 pozwala uniknąć tych dodatkowych kosztów. Interwencja ta może być podjęta w formie środka pozwalającego odciążyć fiński i szwedzki rynek owsa. Przyznanie na podstawie przetargu refundacji stosowanej wyłącznie w odniesieniu do owsa wyprodukowanego i wywiezionego z tych dwóch państw stanowi najodpowiedniejszy środek w tych warunkach.

(6) Charakter i cele wyżej wymienionego środka sprawiają, że właściwe staje się zastosowanie w tym względzie, mutatis mutandis, art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, jak również przyjętych w jego zastosowaniu rozporządzeń, w szczególności rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych do zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (²).

(7) Rozporządzenie (WE) nr 1501/95 przewiduje, wśród innych zobowiązań dotyczących oferenta, którego ofertę przyjęto, obowiązek złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz oraz wniesienia zabezpieczenia. Należy ustalić kwotę tego zabezpieczenia.

(8) Rozpatrywane zboża powinny być faktycznie wywiezione z państw członkowskich, w których szczególny środek interwencyjny został wprowadzony. Konieczne jest więc ograniczenie wykorzystania pozwoleń na wywóz, z jednej strony, do wywozów z państwa członkowskiego, w którym wniosek o wydanie pozwolenia został złożony, a z drugiej strony - do owsa wyprodukowanego w Finlandii i w Szwecji.

(9) Uwzględniając Układy europejskie ustanawiające stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Bułgarii (³) i Rumunią (⁴), z drugiej strony, państwa te należy wyłączyć z listy kwalifikujących się miejsc przeznaczenia. Ponadto, wziąwszy pod uwagę sposób obliczania kwoty refundacji oparty na cenach rynkowych dotyczących oddalonych miejsc przeznaczenia, należy wyłączyć bliskie miejsca przeznaczenia, którymi są Szwajcaria i Norwegia, w odniesieniu do których środki te nie wydają się uzasadnione z powodu stosunkowo niskich kosztów transportu wynikających z ich bliskości lub kanałów komunikacyjnych dostępnych w kierunku tych miejsc przeznaczenia.

(10) W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich zainteresowanych należy przewidzieć jednakowy okres ważności wydanych pozwoleń.

(11) Właściwy przebieg procedury przetargowej przy wywozie nakazuje określenie minimalnej ilości, a także terminu i sposobu składania ofert właściwym organom.

(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Szczególny środek interwencyjny, w formie refundacji wywozowej, wprowadza się w odniesieniu do 100 000 ton owsa wyprodukowanego w Finlandii oraz Szwecji i przeznaczonego do wywozu z Finlandii i ze Szwecji do wszystkich państw trzecich, z wyłączeniem Norwegii i Szwajcarii. [1]

Artykuł 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz przepisy przyjęte w zastosowaniu tego artykułu stosują się, mutatis mutandis, do wyżej wymienionej refundacji.

2. Fińska i szwedzka agencja interwencyjna są zobowiązane do wprowadzenia środka przewidzianego w ust. 1.

Artykuł 2

1. W celu określenia kwoty refundacji, o której mowa w art. 1 ust. 1, przeprowadza się przetarg.

2. [2] Przetarg obejmuje ilości owsa, o jakich mowa w art. 1 ust. 1, przeznaczone do wywozu do państw trzecich z wyłączeniem Norwegii i Szwajcarii.

3. Przetarg jest otwarty do dnia 28 czerwca 2007 r. W tym czasie przeprowadza się przetargi cotygodniowe, w odniesieniu do których określa się w ogłoszeniu o przetargu daty składania ofert.

W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 termin składania ofert w pierwszym przetargu częściowym wygasa dnia 14 września 2006 r.

4. Oferty powinny być złożone w fińskiej lub szwedzkiej agencji interwencyjnej mieszczących się pod adresami zamieszczonymi w ogłoszeniu o przetargu.

5. Przetarg odbywa się zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

Artykuł 3

Oferta jest ważna tylko, jeśli:

a) dotyczy ilości nie mniejszej niż 1 000 ton;

b) wraz z nią złożone zostało pisemne zobowiązanie oferenta uściślające, że odnosi się ona wyłącznie do owsa wyprodukowanego w Finlandii i w Szwecji, który zostanie wywieziony z Finlandii lub ze Szwecji.

Jeśli zobowiązanie, o którym mowa w lit. b), nie jest przestrzegane, zabezpieczenie przewidziane w art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (⁵) nie podlega zwrotowi, z wyjątkiem wystąpienia siły wyższej.

Artykuł 4

W ramach procedury przetargowej, o której mowa w art. 2, wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz zawiera, w rubryce 20, jedną z dwóch następujących uwag:

Artykuł 5

Refundacja jest ważna tylko w odniesieniu do wywozów dokonanych z Finlandii i ze Szwecji.

Artykuł 6

Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1501/95, wynosi 12 EUR za tonę.

Artykuł 7

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 23 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (⁶) pozwolenia na wywóz wydane zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 uznaje się za wydane w dniu złożenia oferty w celu określenia okresu ich ważności.

2. Pozwolenia na wywóz wydane w ramach przetargu przewidzianego w art. 2 zachowują ważność od daty ich wydania, w rozumieniu ust. 1 niniejszego artykułu, do końca czwartego miesiąca następującego po tej dacie.

3. W drodze odstępstwa od art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 pozwolenia na wywóz wydane w ramach procedury przetargowej przewidzianej w art. 2 niniejszego rozporządzenia zachowują ważność tylko w Finlandii i w Szwecji.

Artykuł 8

Fińska i szwedzka agencja interwencyjna przekazują Komisji drogą elektroniczną złożone oferty najpóźniej w półtorej godziny po upłynięciu terminu składania ofert cotygodniowych, podanego w ogłoszeniu o przetargu, używając formularza znajdującego się w Załączniku [3] .

W przypadku braku ofert fińska i szwedzka agencja interwencyjna informują o tym Komisję w takim samym terminie, jak przewidziany w akapicie pierwszym.

Godziny składania ofert ustala się zgodnie z czasem obowiązującym w Belgii.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 sierpnia 2006 r.