PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Głównym i najważniejszym celem i przedmiotem niniejszego rozporządzenia jest ochrona środowiska, a jego wpływ na handel międzynarodowy ma jedynie uboczny charakter.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar (³) zostało już kilkakrotnie w znaczącym stopniu zmienione i wymaga dalszych zmian. Konieczne jest w szczególności włączenie do tego rozporządzenia treści decyzji Komisji 94/774/WE z dnia 24 listopada 1994 r. dotyczącej standardowego listu przewozowego określonego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 259/93 (⁴) oraz decyzji Komisji 1999/412/WE z dnia 3 czerwca 1999 r. dotyczącej kwestionariusza w związku z obowiązkiem sprawozdawczym Państw Członkowskich zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 259/93 (⁵). Dlatego też dla zapewnienia większej jasności przepisów rozporządzenie (EWG) nr 259/93 powinno zostać zastąpione.

(3) Decyzja Rady 93/98/EWG (⁶) dotyczyła zawarcia, w imieniu Wspólnoty, Konwencji bazylejskiej z dnia 22 marca 1989 r. o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych (⁷), której Wspólnota jest stroną od 1994 r. Przyjmując rozporządzenie (EWG) nr 259/93, Rada ustanowiła przepisy dotyczące ograniczania i kontroli takiego przemieszczania, między innymi w celu dostosowania istniejącego wspólnotowego systemu nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów do wymogów Konwencji bazylejskiej.

(4) Decyzja Rady 97/640/WE (⁸) dotyczyła zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty zmiany do Konwencji bazylejskiej, ustanowionej w decyzji III/1 Konferencji Stron. Na mocy tej zmiany wszelki wywóz z państw wymienionych w aneksie VII do Konwencji odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do unieszkodliwiania do państw niewymienionych w tym aneksie został zakazany, podobnie jak, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 1998 r., wywóz odpadów niebezpiecznych, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji, które są przeznaczone do odzysku. Rozporządzenie (EWG) nr 259/93 zostało odpowiednio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 120/97 (⁹).

(5) Mając na względzie fakt, że Wspólnota zatwierdziła decyzję C(2001)107/Final Rady OECD dotyczącą zmiany decyzji OECD C(92)39/Final w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku (decyzja OECD), w celu ujednolicenia wykazów odpadów z Konwencją bazylejską i zmiany niektórych innych wymagań, konieczne jest włączenie treści tej decyzji do prawa wspólnotowego.

(6) Wspólnota podpisała Konwencję sztokholmską z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych.

(7) Istotne jest zorganizowanie i uregulowanie nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów w sposób, który uwzględnia potrzebę zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska i zdrowia ludzi oraz który sprzyja bardziej jednolitemu stosowaniu tego rozporządzenia na całym obszarze Wspólnoty.

(8) Istotne jest również uwzględnienie wymogu określonego w art. 4 ust. 2 lit. d) Konwencji bazylejskiej stanowiącego, że przemieszczanie odpadów niebezpiecznych będzie ograniczone do minimum zgodnego z bezpieczną dla środowiska i skuteczną gospodarką takimi odpadami.

(9) Ponadto istotne jest uwzględnienie prawa każdej ze stron Konwencji bazylejskiej, wynikające z jej art. 4 ust. 1, do wprowadzenia zakazu przywozu odpadów niebezpiecznych lub odpadów wymienionych w aneksie II do tej Konwencji.

(10) Przemieszczanie odpadów wytworzonych przez siły zbrojne lub organizacje pomocowe powinno zostać wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia w przypadku przywozu na obszar Wspólnoty w określonych sytuacjach (w tym w razie tranzytu wewnątrz Wspólnoty, kiedy odpady są wprowadzane do Wspólnoty). W odniesieniu do przemieszczania takich odpadów powinny być przestrzegane wymogi wynikające z prawa międzynarodowego oraz z umów międzynarodowych. W takich przypadkach właściwy organ tranzytu i właściwy organ miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty powinny zostać z wyprzedzeniem poinformowane o przemieszczeniu odpadów i ich przeznaczeniu.

(11) Konieczne jest uniknięcie powielania rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹⁰), które już zawiera przepisy dotyczące wszystkich aspektów dotyczących przesyłki, wyboru trasy i przesyłania (gromadzenia, transportu, przeładunku, przetwarzania, wykorzystywania, odzyskiwania i unieszkodliwiania, prowadzenia dokumentacji, dokumentów towarzyszących oraz możliwości śledzenia) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w obrębie Wspólnoty, do Wspólnoty oraz poza jej obszar.

(12) Do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja powinna złożyć sprawozdanie na temat związku pomiędzy istniejącymi przepisami sektorowymi dotyczącymi zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz przepisami niniejszego rozporządzenia oraz przedłożyć do tego dnia wszelkie propozycje konieczne do dostosowania tych przepisów do niniejszego rozporządzenia w celu osiągnięcia równoważnego poziomu kontroli.

(13) Pomimo iż nadzór i kontrola przemieszczania odpadów w obrębie Państwa Członkowskiego jest sprawą tego Państwa Członkowskiego, krajowe uregulowania dotyczące przemieszczania odpadów powinny uwzględniać potrzebę spójności z przepisami wspólnotowymi w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia ludzi.

(14) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania oraz przeznaczonych do odzysku odpadów, niewymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB, właściwe jest zapewnienie optymalnego nadzoru i kontroli poprzez wymóg uzyskania uprzedniej pisemnej zgody na takie przemieszczenie. Taka procedura powinna z kolei wiązać się z uprzednim zgłoszeniem, które umożliwi właściwym organom uzyskanie odpowiednich informacji i podjęcie wszelkich koniecznych środków dla ochrony zdrowia ludzi i środowiska. Powinno to również umożliwić tym organom wnoszenie uzasadnionych sprzeciwów wobec takiego przemieszczenia.

(15) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku, wymienionych w załączniku III, IIIA lub IIIB, właściwe jest zapewnienie minimalnego poziomu nadzoru i kontroli poprzez wymóg, aby takim przemieszczeniom towarzyszyły określone informacje.

(16) Mając na względzie potrzebę jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia i prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, w celu zapewnienia skuteczności konieczne jest wymaganie, aby zgłoszenia były rozpatrywane przez właściwy organ przemieszczenia.

(17) Istotne jest również uproszczenie systemu gwarancji finansowych lub równoważnego ubezpieczenia.

(18) Uwzględniając odpowiedzialność wytwórców odpadów za racjonalne ekologicznie gospodarowanie odpadami, dokumenty zgłoszenia oraz przesyłania przy przemieszczaniu odpadów powinny być, jeśli to możliwe, wypełniane przez wytwórców odpadów.

(19) Konieczne jest stworzenie proceduralnych środków ochronnych dla zgłaszającego, zarówno w interesie pewności prawnej, jak i w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(20) W przypadku przemieszczeń odpadów do unieszkodliwienia Państwa Członkowskie powinny przestrzegać zasad bliskości, priorytetu dla odzysku odpadów i samowystarczalności na poziomie wspólnotowym i krajowym, zgodnie z dyrektywą 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (¹¹), poprzez stosowanie zgodnie z Traktatem środków polegających na całkowitym lub częściowym zakazie takiego przemieszczania odpadów albo systematycznym zgłaszaniu wobec niego sprzeciwu. Należy również wziąć pod uwagę wymóg określony w dyrektywie 2006/12/WE, zgodnie z którą Państwa Członkowskie mają stworzyć odpowiednią zintegrowaną sieć instalacji unieszkodliwiania odpadów w celu umożliwienia Wspólnocie jako całości osiągnięcia samowystarczalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów, a Państwom Członkowskim indywidualne zmierzanie do tego celu, z uwzględnieniem warunków geograficznych lub potrzeby stworzenia specjalistycznych instalacji dla określonych rodzajów odpadów. Państwa Członkowskie powinny być również w stanie zapewnić, by w instalacjach zagospodarowania odpadów objętych dyrektywą Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (¹²) stosowane były najlepsze dostępne techniki określone w tej dyrektywie, zgodnie z warunkami pozwolenia dla instalacji, a odpady były przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska dotyczącymi unieszkodliwiania odpadów, określonymi w przepisach wspólnotowych.

(21) W przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku Państwa Członkowskie powinny być w stanie zapewnić, by w instalacjach zagospodarowania odpadów objętych dyrektywą 96/61/WE stosowane były najlepsze dostępne techniki określone w tej dyrektywie, zgodnie z warunkami pozwolenia dla instalacji. Państwa Członkowskie powinny również być w stanie zapewnić, by odpady były przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska dotyczącymi odzysku odpadów określonymi w przepisach wspólnotowych oraz by przy uwzględnieniu art. 7 ust. 4 dyrektywy 2006/12/WE odpady były przetwarzane zgodnie z planami gospodarki odpadami ustanowionymi zgodnie z tą dyrektywą w celu zapewnienia wykonania wiążących zobowiązań w zakresie odzysku lub recyklingu, przewidzianych w przepisach wspólnotowych.

(22) Opracowanie na poziomie Wspólnoty obowiązkowych wymogów dotyczących instalacji unieszkodliwiania lub odzysku odpadów oraz przetwarzania określonych materiałów odpadowych, w uzupełnieniu istniejących przepisów prawa wspólnotowego, może przyczynić się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska w całej Wspólnocie, wspomóc tworzenie równych warunków prowadzenia działalności w zakresie recyklingu i pomóc w zapewnieniu, by rozwój żywotnego ekonomicznie rynku wewnętrznego w zakresie recyklingu nie był utrudniony. Istnieje w związku z tym potrzeba opracowania wspólnotowych równych warunków prowadzenia działalności w zakresie recyklingu poprzez zastosowanie, w odpowiednich przypadkach, wspólnych norm w niektórych obszarach, w tym w odniesieniu do surowców wtórnych, w celu poprawienia jakości recyklingu. Komisja powinna przedstawić, w odpowiednich przypadkach, wnioski w sprawie takich norm dla niektórych rodzajów odpadów i niektórych instalacji prowadzących recykling, tak szybko, jak jest to wykonalne, w oparciu o dalszą analizę strategii gospodarowania odpadami oraz przy uwzględnieniu istniejących przepisów wspólnotowych oraz przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich. W tym czasie powinno być możliwe, pod pewnymi warunkami, zgłaszanie sprzeciwów wobec planowanego przemieszczania odpadów, jeśli związany z nimi odzysk nie byłby zgodny z przepisami państwa wysyłki dotyczącymi odzysku odpadów. W tym czasie Komisja powinna również monitorować sytuację, zwracając uwagę na możliwe niepożądane przemieszczenia odpadów do nowych Państw Członkowskich oraz, w razie konieczności, zgłaszać odpowiednie wnioski dotyczące postępowania w takich sytuacjach.

(23) Od Państw Członkowskich powinno wymagać się zapewnienia, by zgodnie z Konwencją Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNECE) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. (Konwencja z Aarhus) odpowiednie właściwe organy podawały we właściwy sposób do wiadomości publicznej informacje dotyczące zgłoszeń przemieszczeń, jeżeli informacje takie nie są poufne zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi.

(24) Należy ustanowić obowiązek, aby odpady, których przemieszczanie nie może zostać zakończone zgodnie z planem, były zabierane z powrotem do państwa przemieszczenia bądź odzyskiwane albo unieszkodliwiane w inny sposób.

(25) Należy również wprowadzić obowiązek wobec osoby, której działanie leży u źródła nielegalnego przemieszczania odpadów, zapewnienia powrotu przedmiotowych odpadów lub dokonania innych uzgodnień w celu odzysku lub unieszkodliwienia tych odpadów. W przypadku niedopełnienia tego obowiązku odpowiednio właściwe organy wysyłki lub właściwe organy miejsca przeznaczenia powinny interweniować samodzielnie.

(26) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach konieczne jest wyjaśnienie zakresu obowiązywania zakazu wywozu ze Wspólnoty wszelkich odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania w państwach trzecich, innych niż państwa EFTA (Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu), ustanowionego zgodnie z Konwencją bazylejską.

(27) Państwa, które są stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, mogą przyjąć procedury kontrolne przewidziane w odniesieniu do przemieszczania odpadów w obrębie Wspólnoty.

(28) W celu ochrony środowiska w objętych nim państwach konieczne jest również wyjaśnienie zakresu obowiązywania zakazu wywozu ze Wspólnoty odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do odzysku w państwie, którego nie obowiązuje decyzja OECD, ustanowionego zgodnie z Konwencją bazylejską. W szczególności konieczne jest usunięcie wątpliwości dotyczących wykazu odpadów, do których ten zakaz ma zastosowanie, oraz zapewnienie, że wykaz ten obejmuje również odpady wymienione w aneksie II do Konwencji bazylejskiej, to jest odpady z gospodarstw domowych oraz pozostałości ze spopielania odpadów z gospodarstw domowych.

(29) Szczególne uzgodnienia dotyczące wywozu odpadów, innych niż odpady niebezpieczne, przeznaczonych do odzysku w państwach, do których decyzja OECD nie ma zastosowania, powinny zostać utrzymane oraz powinny zostać uproszczone w późniejszym terminie.

(30) Przywóz do Wspólnoty odpadów do unieszkodliwienia powinien być dozwolony, jeśli państwo wywozu jest Stroną Konwencji bazylejskiej. Przywóz do Wspólnoty odpadów do odzysku powinien być dozwolony, jeśli państwo wywozu jest jednym z państw, do których ma zastosowanie decyzja OECD lub jest Stroną Konwencji bazylejskiej. W innych przypadkach przywóz powinien być jednak możliwy tylko wtedy, gdy państwo wywozu jest związane dwustronną lub wielostronną umową albo porozumieniem zgodnym z przepisami wspólnotowymi oraz zgodnym z art. 11 Konwencji bazylejskiej, poza przypadkami, gdy nie jest to możliwe w sytuacjach kryzysów, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny.

(31) Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z międzynarodowym prawem morza.

(32) Niniejsze rozporządzenie powinno odzwierciedlać zasady dotyczące wywozu i przywozu odpadów z i do krajów i terytoriów zamorskich, określone w decyzji Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską („Decyzja o Stowarzyszeniu Zamorskim”) (¹³).

(33) Powinny zostać podjęte niezbędne kroki w celu zapewnienia, zgodnego z dyrektywą 2006/12/WE i innymi przepisami wspólnotowymi w sprawie odpadów, gospodarowania odpadami przesyłanymi w obrębie Wspólnoty oraz przywożonymi do Wspólnoty bez powodowania niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi i bez stosowania procesów albo metod, które mogą szkodzić środowisku przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwienia w państwie przeznaczenia. W przypadku wywozu z obszaru Wspólnoty odpadów nieobjętych zakazem powinny zostać podjęte wysiłki w celu zapewnienia, by odpadami gospodarowano w sposób racjonalny ekologicznie przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwiania w państwie trzecim będącym państwem przeznaczenia. Instalacje, do których kierowane są odpady, powinny działać zgodnie z normami ochrony zdrowia ludzi i środowiska, które w szerokim zakresie są równoważne z ustanowionymi w przepisach wspólnotowych. Należy sporządzić wykaz niewiążących wytycznych zawierających wskazówki dotyczące racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpadami.

(34) Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje dotyczące wdrażania niniejszego rozporządzenia, zarówno w drodze sprawozdań składanych do Sekretariatu Konwencji bazylejskiej, jak i na podstawie oddzielnego kwestionariusza.

(35) Konieczne jest zapewnienie bezpiecznej i dostosowanej do potrzeb środowiska rozbiórki statków w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska. Ponadto należy odnotować, że statek może zostać uznany za odpad zgodnie z art. 2 Konwencji bazylejskiej, a jednocześnie według innych przepisów prawa międzynarodowego – może być uważany za statek. Należy przypomnieć, że trwają prace obejmujące współpracę międzyagencyjną pomiędzy Międzynarodową Organizacją Pracy (MOP), Międzynarodową Organizacją Morską (IMO) i Sekretariatem Konwencji bazylejskiej nad wprowadzeniem na poziomie światowym obowiązkowych zapewniających efektywne i skuteczne rozwiązanie problemu demontażu statków.

(36) Skuteczna współpraca międzynarodowa w zakresie kontroli przemieszczania odpadów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, że takie przemieszczania odpadów niebezpiecznych podlegają kontroli. Mając na celu zapewnienie racjonalnego ekologicznie gospodarowania odpadami, należy promować wymianę informacji, wspólną odpowiedzialność oraz współdziałanie między Wspólnotą oraz jej Państwami Członkowskimi i państwami trzecimi.

(37) Niektóre załączniki do niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 3 dyrektywy 2006/12/WE. Procedura ta powinna również mieć zastosowanie w przypadku zmian załączników wynikających z postępu naukowo-technicznego, do zmian w odpowiednich przepisach wspólnotowych lub w przypadkach zdarzeń związanych z decyzją OECD lub Konwencją bazylejską oraz innymi podobnymi konwencjami i umowami międzynarodowymi.

(38) Przygotowując instrukcje dotyczące wypełniania dokumentów zgłoszenia oraz przesyłania, które zostaną określone w załączniku IC, Komisja, uwzględniając decyzję OECD i Konwencję bazylejską, powinna wskazać między innymi, że – o ile to możliwe – dokumenty zgłoszenia oraz przesyłania powinny liczyć dwie strony oraz powinna wskazać dokładne terminy składania dokumentów zgłoszenia oraz przesyłania, określonych w załącznikach IA i IB, uwzględniając załącznik II. Dodatkowo, jeśli terminologia i wymagania zawarte w decyzji OECD, Konwencji bazylejskiej oraz w niniejszym rozporządzeniu są różne, poszczególne wymagania należy wyjaśnić.

(39) Przy rozpatrywaniu, które mieszaniny odpadów należy dodać do załącznika IIIA, powinny zostać uwzględnione między innymi następujące informacje: właściwości odpadów, takie jak ewentualne cechy niebezpieczne, zdolność zanieczyszczania oraz ich stan skupienia; aspekty gospodarowania odpadami, takie jak technologiczne możliwości odzysku odpadów oraz korzyści środowiskowe wynikające z odzysku, w tym rozważenie, czy nie zostanie zagrożone racjonalne ekologiczne gospodarowanie odpadami. Komisja podejmuje działania w celu zakończenia prac nad tym załącznikiem, o ile to możliwe-przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i wykona to zadanie najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od tej daty.

(40) Dodatkowe środki związane z wdrożeniem niniejszego rozporządzenia powinny również zostać przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 ust. 3 dyrektywy 2006/12/WE. Powinny one obejmować sposób obliczania wysokości gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia, nad którym Komisja powinna zakończyć prace w miarę możliwości przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(41) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (¹⁴).

(42) Zważywszy, że cel niniejszego rozporządzenia, to jest zapewnienie ochrony środowiska podczas przemieszczania odpadów, nie może zostać w sposób wystarczający osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie określa procedury i systemy kontroli w zakresie przemieszczania odpadów, w zależności od pochodzenia, przeznaczenia i trasy przemieszczania odpadów, rodzaju przesyłanych odpadów oraz przewidzianego trybu postępowania z odpadami w miejscu przeznaczenia.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przemieszczania odpadów:

a) pomiędzy Państwami Członkowskimi, na terytorium Wspólnoty lub z tranzytem przez państwa trzecie;

b) przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich;

c) wywożonych ze Wspólnoty do państw trzecich;

d) przewożonych w ramach tranzytu przez terytorium Wspólnoty, na trasie z oraz do państw trzecich.

3. Z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia wyłącza się:

a) wyładowywanie na wybrzeżu odpadów, w tym ścieków i pozostałości, wytworzonych w trakcie normalnej eksploatacji statków i platform przybrzeżnych, pod warunkiem że odpady te podlegają wymogom określonym w Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z 1973 r., zmodyfikowanej przez protokół z 1978 r. do tej konwencji (Marpol 73/78) lub wymogom określonym w innych wiążących dokumentach międzynarodowych;

b) odpady wytwarzane na pokładach pojazdów, pociągów, statków powietrznych i pływających, chyba że odpady takie są wyładowywane w celu ich odzysku lub unieszkodliwienia;

c) przemieszczanie odpadów radioaktywnych, określonych w art. 2 dyrektywy Rady 92/3/Euratom z dnia 3 lutego 1992 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów radioaktywnych między Państwami Członkowskimi oraz do Wspólnoty i poza jej obszar (¹⁵);

d) przemieszczenia, które podlegają wymogom w zakresie zezwoleń wynikającym z rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

e) przemieszczanie odpadów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) pkt ii), iv) i v) dyrektywy 2006/12/WE, jeżeli przemieszczenia takie są już objęte innym wspólnotowym aktem prawnym zawierającym podobne przepisy;

f) przemieszczanie odpadów z Antarktydy do Wspólnoty zgodnie z wymogami Protokołu w sprawie ochrony środowiska naturalnego do Układu w sprawie Antarktydy z roku 1991;

g) przywóz do Wspólnoty odpadów wytwarzanych przez siły zbrojne lub organizacje pomocowe podczas sytuacji kryzysowych oraz operacji przywracania i utrzymywania pokoju, jeżeli odpady te przesyłane są przez dane siły zbrojne lub organizacje pomocowe lub w ich imieniu, bezpośrednio lub pośrednio do państwa przeznaczenia. W takich przypadkach wszystkie właściwe organy tranzytu oraz właściwe organy miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty są z wyprzedzeniem zawiadamiane o przemieszczaniu oraz o miejscu przeznaczenia odpadów;

h) wysyłki CO₂ dla celów geologicznego składowania zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla (¹⁶);

i) statki podnoszące banderę państwa członkowskiego objęte zakresem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 (¹⁷).

Przemieszczanie tranzytem przez obszar Wspólnoty odpadów z Antarktydy do państw nienależących do Wspólnoty podlega przepisom art. 36 i 49.

Przemieszczanie odpadów wyłącznie w granicach Państwa Członkowskiego podlega jedynie przepisom art. 33.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „odpady” są zdefiniowane zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/12/WE;

2) „odpady niebezpieczne” są zdefiniowane zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych (¹⁸);

3) „mieszanina odpadów” oznacza odpady powstałe w wyniku celowego lub przypadkowego wymieszania dwóch lub więcej rodzajów odpadów, która to mieszanina nie została zaliczona do żadnej z kategorii w załącznikach III, IIIB, IV i IVA. Odpady w pojedynczym przemieszczeniu, obejmującym dwa lub więcej rodzajów odpadów transportowanych osobno, nie są uważane za mieszaninę odpadów;

4) „unieszkodliwianie” jest zdefiniowane zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/12/WE;

5) „unieszkodliwianie przejściowe” oznacza procesy unieszkodliwiania D 13 do D 15 określone w załączniku IIA do dyrektywy 2006/12/WE;

6) „odzysk” jest zdefiniowany zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2006/12/WE;

7) „odzysk przejściowy” oznacza procesy odzysku R 12 i R 13 określone w załączniku II B do dyrektywy 2006/12/WE;

7a) „ponowne użycie” jest zdefiniowane w art. 3 pkt 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (¹⁹);

8) „racjonalne ekologicznie gospodarowanie” oznacza podejmowanie wszystkich racjonalnych działań w celu zapewnienia, że gospodarowanie odpadami odbywa się w sposób, który uchroni zdrowie ludzkie i środowisko przed niekorzystnym oddziaływaniem takich odpadów;

9) „wytwórca” oznacza każdy podmiot, którego działalność prowadzi do powstania odpadów (wytwórca pierwotny) lub zajmujący się wstępnym przetwarzaniem, mieszaniem odpadów lub innymi działaniami, w wyniku których zmienia się charakter lub skład tych odpadów (nowy wytwórca), (zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/12/WE);

10) „posiadacz” oznacza producenta odpadów lub osobę fizyczną lub prawną, w której posiadaniu znajdują się odpady, zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/12/WE;

11) „podmiot zbierający” oznacza każdego, kto zajmuje się zbieraniem odpadów, zdefiniowanym w art. 1 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/12/WE;

12) „sprzedawca” oznacza każdego, kto kieruje nabywaniem, a następnie sprzedażą odpadów, w tym także sprzedawców, którzy nie obejmują faktycznego władania odpadami, zgodnie z art. 12 dyrektywy 2006/12/WE;

13) „pośrednik” oznacza każdego, kto organizuje odzysk lub unieszkodliwianie odpadów w imieniu osób trzecich, w tym także pośredników, którzy nie obejmują faktycznego władania odpadami, zgodnie z art. 12 dyrektywy 2006/12/WE;

14) „odbiorca” oznacza każdą osobę lub przedsiębiorstwo podlegające jurysdykcji państwa przeznaczenia, do których odpady są przesyłane w celu ich odzysku lub unieszkodliwienia;

15) „zgłaszający” oznacza:

a) w przypadku przemieszczeń pochodzących z Państwa Członkowskiego – każdą osobę fizyczną lub prawną podlegającą jurysdykcji tego Państwa Członkowskiego, która zamierza dokonać przemieszczenia odpadów lub zlecić takie przemieszczanie i na której ciąży obowiązek zgłoszenia. Zgłaszającym jest jedna z osób lub jeden z podmiotów wyszczególnionych poniżej, w kolejności przyjętej w tym wykazie:

i) wytwórca pierwotny; lub

ii) posiadający zezwolenie nowy wytwórca, który wykonuje działania poprzedzające przemieszczanie; lub

iii) posiadający zezwolenie podmiot zbierający, który w wyniku połączenia niewielkich ilości jednego rodzaju odpadów zebranych z różnych źródeł utworzył wysyłkę, która ma się rozpocząć z jednego miejsca wskazanego w zgłoszeniu; lub

iv) zarejestrowany sprzedawca, który został upoważniony na piśmie przez wytwórcę pierwotnego, nowego wytwórcę lub posiadający zezwolenie podmiot zbierający, określonych w pkt i), ii) oraz iii), do działania w ich imieniu w charakterze zgłaszającego;

v) zarejestrowany pośrednik, który został upoważniony na piśmie przez wytwórcę pierwotnego, nowego wytwórcę lub posiadający zezwolenie podmiot zbierający, określonych w pkt i), ii) oraz iii), do działania w ich imieniu w charakterze zgłaszającego;

vi) posiadacz, jeżeli wszystkie osoby określone w pkt i), ii), iii), iv) oraz w odpowiednich przypadkach w pkt v) są nieznane lub niewypłacalne.

W przypadku gdy zgłaszający określony w pkt iv) lub v) nie dopełnia obowiązków w zakresie odbioru, określonych w art. 22–25, wytwórca pierwotny, nowy wytwórca lub upoważniony podmiot zbierający określeni odpowiednio w pkt i), ii) lub iii), którzy upoważnili sprzedawcę lub pośrednika do działania w ich imieniu, są uznawani za zgłaszającego do celów wymienionych przepisów dotyczących obowiązku odbioru. W przypadku nielegalnego przemieszczenia zgłoszonego przez sprzedawcę lub pośrednika określonych w pkt iv) lub v), osobę określoną w pkt i), ii) lub iii), która upoważniła tego sprzedawcę lub pośrednika do działania w jej imieniu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za zgłaszającego;

b) w przypadku przywozu do Wspólnoty lub tranzytu przez terytorium Wspólnoty odpadów niepochodzących z Państwa Członkowskiego każdą spośród następujących osób fizycznych lub prawnych podlegających jurysdykcji państwa wysyłki odpadów, która zamierza zrealizować przemieszczanie odpadów albo doprowadziła do przemieszczenia odpadów:

i) osobę określoną w przepisach państwa wysyłki albo też gdy nie określają one takiej osoby;

ii) osobę będącą posiadaczem odpadów w momencie wywozu;

16) „Konwencja bazylejska” oznacza Konwencję z dnia 22 marca 1989 r. o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych;

17) „decyzja OECD” oznacza decyzję Rady OECD C(2001)107/Final w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku, zmieniającą decyzję OECD C(92)39/Final;

18) „właściwy organ” oznacza:

a) w przypadku Państw Członkowskich – organ wyznaczony przez zainteresowane Państwo Członkowskie zgodnie z art. 53; lub

b) w przypadku państwa trzeciego będącego stroną Konwencji bazylejskiej – organ wyznaczony przez to państwo jako kompetentna władza do celów Konwencji, zgodnie z jej art. 5; lub

c) w przypadku państw innych niż określone pod lit. a) lub b) powyżej – organ, który został wyznaczony jako organ właściwy przez dane państwo lub region lub w przypadku gdy nie dokonano wyznaczenia, organ odpowiednio państwa lub regionu, właściwy w sprawach przemieszczania odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia lub odzysku albo tranzytu, w zależności od sytuacji;

19) „właściwy organ wysyłki” oznacza właściwy organ dla obszaru, z którego przemieszczanie rozpoczęło się lub ma się rozpocząć;

20) „właściwy organ miejsca przeznaczenia” oznacza właściwy organ dla miejsca, do którego przemieszczanie jest planowane lub w którym się ono odbywa, albo dla miejsca, w którym dokonuje się załadunku odpadów przed ich odzyskiem lub unieszkodliwieniem na obszarze niepodlegającym jurysdykcji żadnego państwa;

21) „właściwy organ tranzytu” oznacza właściwy organ każdego państwa, z wyjątkiem państwa właściwego organu wysyłki lub przeznaczenia, przez które następuje lub planowane jest dokonanie przemieszczenia;

22) „państwo wysyłki” oznacza każde państwo, z którego przemieszczanie rozpoczęło się lub ma się rozpocząć;

23) „państwo przeznaczenia” oznacza każde państwo, do którego planowane lub dokonywane jest przemieszczanie odpadów w celu ich odzysku lub unieszkodliwienia albo w celu ich załadunku przed poddaniem ich odzyskowi lub unieszkodliwieniu na obszarze niepodlegającym jurysdykcji żadnego państwa;

24) „państwo tranzytu” oznacza każde państwo, inne niż państwo wysyłki lub przeznaczenia, przez którego terytorium planowane jest lub odbywa się przemieszczanie odpadów;

25) „obszar objęty jurysdykcją państwa” oznacza wszystkie obszary lądowe lub obszary morskie, na których dane państwo sprawuje, zgodnie z prawem międzynarodowym, funkcje administracyjne i kontrolne w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska;

26) „kraje i terytoria zamorskie” oznaczają kraje i terytoria zamorskie wyszczególnione w załączniku IA do decyzji 2001/822/WE;

27) „urząd celny wywozu ze Wspólnoty” oznacza urząd celny określony w art. 161 ust. 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (²⁰);

28) „urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty” oznacza urząd celny określony w art. 793 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (²¹);

29) „urząd celny wprowadzenia do Wspólnoty” oznacza urząd celny, przez który przewozi się odpady wprowadzone na obszar celny Wspólnoty, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92;

30) „przywóz” oznacza każde wprowadzenie odpadów na terytorium Wspólnoty, z wyłączeniem tranzytu przez Wspólnotę;

31) „wywóz” oznacza wyprowadzenie odpadów poza terytorium Wspólnoty, z wyłączeniem tranzytu przez Wspólnotę;

32) „tranzyt” oznacza przemieszczenie odpadów lub planowane przemieszczanie odpadów przez jedno lub więcej państw, innych niż państwo wysyłki lub przeznaczenia;

33) „transport” oznacza przewóz odpadów w transporcie drogowym, kolejowym, powietrznym, morskim lub wodnym śródlądowym;

34) „przemieszczanie” oznacza transport odpadów przeznaczonych do odzysku lub unieszkodliwienia, który jest planowany lub odbywa się:

a) z jednego państwa do drugiego; lub

b) z państwa do krajów i terytoriów zamorskich lub innych obszarów podlegających ochronie tego państwa; lub

c) z państwa na dowolny obszar lądowy, który zgodnie z prawem międzynarodowym nie stanowi terytorium żadnego państwa; lub

d) z państwa na obszar Antarktydy; lub

e) z jednego państwa przez jeden z powyższych obszarów; lub

f) w obrębie państwa przez jeden z powyższych obszarów, i który to transport rozpoczyna się i kończy w tym samym państwie; albo

g) z obszaru geograficznego nie podlegającego jurysdykcji żadnego państwa, skierowany do jednego z państw;

35) „nielegalne przemieszczanie” oznacza przemieszczanie odpadów dokonane:

a) bez zgłoszenia go wszystkim zainteresowanym właściwym organom, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; lub

b) bez zgody zainteresowanych właściwych organów, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; lub

c) w przypadku gdy zgoda zainteresowanych właściwych organów została uzyskana w wyniku fałszerstwa, wprowadzenia w błąd albo oszustwa; lub

d) w sposób, który nie jest zgodny z określonym w dokumencie zgłoszeniowym lub w dokumentach przesyłania; lub

e) w sposób, który prowadzi do odzysku lub unieszkodliwiania niezgodnego z przepisami wspólnotowymi lub międzynarodowymi; lub

f) z naruszeniem art. 34, 36, 39, 40, 41 i 43; lub

g) zgodnie z art. 3 ust. 2 i 4, w odniesieniu do którego stwierdzono, że:

i) zawiera odpady, które nie zostały wyszczególnione w załącznikach III, IIIA lub IIIB; lub

ii) został naruszony art. 3 ust. 4;

iii) przemieszczanie jest realizowane w sposób, który nie został konkretnie określony w dokumencie, o którym mowa w załączniku VII;

35a) „inspekcja” oznacza działania podejmowane przez zaangażowane organy w celu upewnienia się, czy dana instalacja, przedsiębiorstwo, pośrednik, sprzedawca, przemieszczanie odpadów lub związany z nimi odzysk lub unieszkodliwianie spełniają stosowne wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.

TYTUŁ II

PRZEMIESZCZANIE ODPADÓW NA TERYTORIUM WSPÓLNOTY Z TRANZYTEM LUB BEZ TRANZYTU PRZEZ PAŃSTWA TRZECIE

Artykuł 3

Ogólne przepisy proceduralne

1. Procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody określonej w przepisach niniejszego tytułu podlegają przemieszczenia następujących odpadów:

a) jeżeli mają być poddane procesom unieszkodliwiania: wszystkich odpadów;

b) jeżeli mają być poddane procesom odzysku:

i) odpadów wyszczególnionych w załączniku IV , który obejmuje między innymi odpady wyszczególnione w aneksach II i VIII Konwencji bazylejskiej;

ii) odpadów wyszczególnionych w załączniku IVA;

iii) odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA;

iv) mieszanin odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA, chyba że zostały wyszczególnione w załączniku IIIA.

2. Ogólnym obowiązkom w zakresie informowania, określonym w art. 18, podlegają przemieszczenia następujących odpadów przeznaczonych do odzysku, jeżeli ilość przemieszczanych odpadów przekracza 20 kg:

a) odpadów wyszczególnionych w załączniku III lub IIIB;

b) mieszanin, niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III lub składających się z dwóch lub więcej rodzajów odpadów wymienionych w załączniku III, jeżeli skład tych mieszanin nie utrudnia poddania ich racjonalnemu ekologicznie odzyskowi i mieszaniny te zostały wyszczególnione w załączniku IIIA, zgodnie z art. 58.

3. Odpady wyszczególnione w załączniku III, w wyjątkowych przypadkach, jeżeli wykazują one którekolwiek z niebezpiecznych właściwości określonych w załączniku III do dyrektywy 91/689/EWG traktuje się tak jak odpady wyszczególnione w załączniku IV. Przypadki te traktuje się zgodnie z art. 58.

4. Przemieszczanie odpadów przeznaczonych wyraźnie do badań laboratoryjnych, służących ocenie właściwości fizycznych lub chemicznych tych odpadów albo ustaleniu, czy nadają się one do odzysku lub unieszkodliwienia, nie podlega procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, o której mowa w ust. 1. Zamiast tego obowiązują wymogi proceduralne określone w art. 18. Ilość odpadów objętych wyłączeniem w przypadku wyraźnego przeznaczenia ich do badań laboratoryjnych odpowiada minimalnej ilości racjonalnie potrzebnej do prawidłowego przeprowadzenia badań w konkretnym przypadku i nie może przekraczać 25 kg.

5. Przemieszczanie zmieszanych odpadów komunalnych (kod odpadów 20 03 01) zebranych z gospodarstw domowych, także gdy odpady te zebrano również od innych wytwórców, do instalacji odzysku lub unieszkodliwiania podlega, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, tym samym przepisom, co przemieszczanie odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia.

ROZDZIAŁ 1

Uprzednie pisemne zgłoszenie i zgoda

Artykuł 4

Zgłoszenie

Zgłaszający, który zamierza dokonać przemieszczenia odpadów określonego w art. 3 ust. 1 lit. a) lub b), dokonuje uprzedniego pisemnego zgłoszenia właściwemu organowi wysyłki i za pośrednictwem tego organu, a w przypadku zgłoszenia ogólnego postępuje zgodnie z postanowieniami art. 13.

Przy dokonywaniu zgłoszenia należy dopełnić następujących wymogów:

1) Dokumenty zgłoszeniowe i przesyłania:

Zgłoszenie dokonywane jest przy użyciu następujących dokumentów:

a) dokumentu zgłoszeniowego określonego w załączniku IA; oraz

b) dokumentu przesyłania określonego w załączniku IB.

Przy dokonywaniu zgłoszenia zgłaszający zobowiązany jest wypełnić dokument zgłoszeniowy oraz, w stosownych przypadkach, dokument przesyłania.

Jeśli zgłaszający nie jest wytwórcą pierwotnym w rozumieniu art. 2 pkt 15 lit. a) pkt i), zobowiązany jest zapewnić, że wytwórca pierwotny lub jedna z osób wskazanych w art. 2 pkt 15 lit. a) pkt ii) lub iii), jeżeli jest to możliwe, również podpisze dokument zgłoszeniowy określony w załączniku IA.

Właściwe organy wysyłki wydają zgłaszającemu formularze dokumentu zgłoszeniowego i dokumentu przesyłania.

2) Informacje i dokumentacja zawarte w dokumentach zgłoszeniowym i przesyłania:

Zgłaszający podaje w dokumencie zgłoszeniowym lub dołącza do niego informacje i dokumentację wyszczególnione w załączniku II część 1. Zgłaszający podaje w dokumencie przesyłania lub dołącza do niego informacje i dokumentację wyszczególnione w załączniku II część 2 w zakresie, w jakim jest to możliwe w momencie dokonywania zgłoszenia.

Uznaje się, że zgłoszenie zostało dokonane prawidłowo, jeżeli właściwy organ wysyłki stwierdzi, że dokumenty zgłoszenia i przesyłania zostały wypełnione zgodnie z akapitem pierwszym.

3) Dodatkowe informacje i dokumentacja:

Na żądanie każdego z zainteresowanych właściwych organów zgłaszający dostarcza dodatkowych informacji i dokumentację. Wykaz dodatkowych informacje i dokumentacji, które mogą być wymagane, jest zawarty w załączniku II część 3.

Zgłoszenie uznawane jest za dokonane prawidłowo, jeżeli właściwy organ miejsca przeznaczenia stwierdzi, że dokumenty zgłoszeniowy i przesyłania zostały wypełnione, a zgłaszający dostarczył informacje i dokumentację wyszczególnione w załączniku II części 1 i 2, jak również wszelkie dodatkowe informacje i dokumentację, wyszczególnione w załączniku II część 3, do których dostarczenia został wezwany zgodnie z niniejszym ustępem.

4) Zawarcie umowy pomiędzy zgłaszającym a odbiorcą:

Zgłaszający zobowiązany jest do zawarcia z odbiorcą umowy, o której mowa w art. 5, w sprawie odzysku lub unieszkodliwienia zgłaszanych odpadów.

Dowód zawarcia powyższej umowy lub oświadczenie potwierdzające jej istnienie, zgodnie z załącznikiem IA, należy przedstawić zainteresowanym właściwym organom przy dokonywaniu zgłoszenia. Na żądanie zainteresowanego właściwego organu zgłaszający lub odbiorca zobowiązany jest do dostarczenia odpisu umowy lub innego dowodu wymaganego przez właściwy organ.

5) Ustanowienie gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia:

Zgłaszający zobowiązany jest do ustanowienia gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia zgodnie z art. 6. Zgłaszający zobowiązany jest do złożenia oświadczenia w tym zakresie poprzez wypełnienie odpowiedniej części dokumentu zgłoszenia określonego w załączniku IA.

Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie (lub – jeżeli właściwy organ na to zezwala – dowód ustanowienia gwarancji lub ubezpieczenia albo oświadczenie o ich ustanowieniu) przekazywane są jako element dokumentu zgłoszenia przy dokonywaniu zgłoszenia lub – jeżeli właściwy organ zezwolił na to na podstawie przepisów krajowych – w określonym terminie przed rozpoczęciem przemieszczenia.

6) Zakres zgłoszenia:

Zgłoszenie obejmuje przemieszczanie odpadów od pierwszego miejsca wysyłki, w tym ich przejściowy lub ostateczny odzysk albo unieszkodliwianie.

Jeżeli dalsze procesy przejściowe lub ostateczne mają miejsce w państwie innym niż pierwsze państwo przeznaczenia, ostateczny proces i miejsce, w którym się on odbędzie, wymieniane są w zgłoszeniu oraz stosuje się art. 15 lit. f).

Każde zgłoszenie obejmuje tylko jeden kod identyfikacyjny odpadów, z wyłączeniem:

a) odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załącznikach III, IIIB, IV ani IVA. W takim przypadku podaje się tylko jeden rodzaj odpadów;

b) mieszanin odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załącznikach III, IIIB, IV ani IVA, chyba że zostały wyszczególnione w załączniku IIIA. W takim przypadku należy podać kod każdego ze zmieszanych rodzajów odpadów w kolejności odpowiadającej ich udziałowi.

Artykuł 5

Umowa

1. W przypadku wszystkich przemieszczeń odpadów, które podlegają obowiązkowi zgłoszenia, konieczne jest zawarcie przez zgłaszającego i odbiorcę umowy w sprawie odzysku lub unieszkodliwiania zgłaszanych odpadów.

2. Umowa powinna być zawarta i obowiązywać od momentu zgłoszenia przez cały okres trwania przemieszczenia do wydania zaświadczenia zgodnie z art. 15 lit. e), art. 16 lit. e) lub, w odpowiednich przypadkach, art. 15 lit. d).

3. Umowa zawiera:

a) zobowiązanie zgłaszającego do odebrania odpadów, zgodnie z art. 22 i art. 24 ust. 2, jeśli przemieszczanie, odzysk lub unieszkodliwienie odpadów nie zostaną zrealizowanie zgodnie z planem lub przemieszczanie będzie nielegalne; oraz

b) zobowiązanie odbiorcy do odzysku lub unieszkodliwienia odpadów, zgodnie z art. 24 ust. 3, jeżeli przemieszczanie będzie nielegalne; oraz

c) zobowiązanie prowadzącego instalację do wydania zgodnie z art. 16 lit. e) zaświadczenia potwierdzającego odzysk lub unieszkodliwienie odpadów zgodnie z treścią zgłoszenia i określonymi w nim warunkami oraz wymogami niniejszego rozporządzenia.

4. Jeżeli przemieszczane odpady przeznaczone są do operacji przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania, umowa obejmuje następujące dodatkowe zobowiązania:

a) zobowiązanie prowadzącego instalację przeznaczenia do wydania, zgodnie z art. 15 lit. d) oraz, w odpowiednich przypadkach, art. 15 lit. e), zaświadczeń potwierdzających dokonanie odzysku lub unieszkodliwienia odpadów zgodnie ze zgłoszeniem i określonymi w nim warunkami oraz wymogami niniejszego rozporządzenia; oraz

b) zobowiązanie odbiorcy do przedstawienia, w odpowiednich przypadkach, zaświadczenia właściwemu organowi początkowego państwa wysyłki, zgodnie z art. 15 lit. f) pkt ii).

5. Jeśli odpady wysyłane są między dwoma zakładami kontrolowanymi przez tę samą osobę prawną, umowa może zostać zastąpiona oświadczeniem danego podmiotu o zobowiązaniu się do odzysku lub unieszkodliwienia zgłaszanych odpadów.

Artykuł 6

Gwarancja finansowa

1. W przypadku wszystkich przemieszczeń odpadów, które wymagają zgłoszenia, wymagane jest ustanowienie gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia pokrywającego:

a) koszty transportu;

b) koszty odzysku lub unieszkodliwienia, w tym koszty niezbędnych procesów przejściowych; oraz

c) koszty składowania przez okres 90 dni.

2. Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie służy pokryciu kosztów powstałych w przypadku gdy:

a) przemieszczanie, odzysk lub unieszkodliwienie odpadów nie mogą zostać zrealizowane zgodnie z planem, jak określono w art. 22; oraz

b) przemieszczanie albo odzysk lub unieszkodliwianie jest nielegalne, jak określono w art. 24.

3. Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie jest ustanawiane przez zgłaszającego albo w jego imieniu przez inną osobę fizyczną lub prawną i obowiązuje w momencie dokonania zgłoszenia albo, jeżeli wyrazi na to zgodę właściwy organ zatwierdzający gwarancję finansową lub równoważne ubezpieczenie, najpóźniej w momencie rozpoczęcia przemieszczenia oraz obowiązuje w stosunku do zgłaszanego przemieszczenia najpóźniej od momentu jego rozpoczęcia.

4. Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie, ich forma, postanowienia oraz objęta nimi kwota podlegają zatwierdzeniu przez właściwy organ wysyłki.

W przypadku przywozu do Wspólnoty, właściwy organ miejsca przeznaczenia we Wspólnocie dokonuje jednakże oceny wysokości kwoty zabezpieczenia oraz w razie potrzeby nakłada obowiązek ustanowienia dodatkowej gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia.

5. Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie obowiązuje w stosunku do zgłoszonego przemieszczania oraz realizacji odzysku lub unieszkodliwienia zgłoszonych odpadów oraz zabezpiecza je.

Gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie podlegają zwolnieniu po otrzymaniu przez zainteresowany właściwy organ zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 lit. e) lub, w odpowiednich przypadkach, w art. 15 lit. e) w odniesieniu od operacji przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5, jeżeli przemieszczane odpady są przeznaczone do przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania, a dalszy odzysk lub unieszkodliwianie odbywa się w państwie przeznaczenia, gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie mogą zostać zwolnione po opuszczeniu przez odpady instalacji przejściowej i otrzymaniu przez zainteresowany właściwy organ zaświadczenia, o którym mowa w art. 15 lit. d). W takim przypadku dalsze przemieszczanie do instalacji odzysku lub unieszkodliwiania musi zostać zabezpieczone nową gwarancją finansową lub równoważnym ubezpieczeniem, chyba że właściwy organ miejsca przeznaczenia odstąpi od tego wymogu. W takich okolicznościach właściwy organ miejsca przeznaczenia odpowiada za zobowiązania powstałe w przypadku nielegalnego przemieszczania lub za odbiór odpadów, jeżeli przemieszczanie albo proces odzysku lub unieszkodliwienia nie mogą zostać zrealizowane zgodnie z planem.

7. Właściwy organ w obrębie Wspólnoty, który zatwierdził gwarancję finansową lub równoważne ubezpieczenie, posiada do nich dostęp i wykorzystuje je na pokrycie zobowiązań powstałych zgodnie z art. 23 i 25, w tym na płatności na rzecz innych zainteresowanych organów.

8. W przypadku zgłoszenia ogólnego, zgodnie z art. 13, możliwe jest ustanowienie gwarancji lub równoważnego ubezpieczenia obejmującego poszczególne części zgłoszenia ogólnego, w miejsce gwarancji lub równoważnego ubezpieczenia obejmujących całość zgłoszenia ogólnego. W takich przypadkach gwarancja lub równoważne ubezpieczenie obowiązuje w stosunku do przemieszczenia najpóźniej od momentu rozpoczęcia zgłoszonego przemieszczenia, którego dotyczy.

Gwarancja lub równoważne ubezpieczenie podlega zwolnieniu po otrzymaniu przez zainteresowany właściwy organ zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 lit. e) lub, w odpowiednich przypadkach, w art. 15 lit. e) w odniesieniu do procesu przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania danych odpadów. Ustęp 6 stosuje się odpowiednio.

9. Państwa Członkowskie informują Komisję o przepisach prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Przekazanie zgłoszenia przez właściwy organ wysyłki

1. Po otrzymaniu prawidłowo dokonanego zgłoszenia, zgodnie z art. 4 akapit drugi pkt 2, właściwy organ wysyłki zachowuje jego kopię oraz przekazuje zgłoszenie właściwemu organowi miejsca przeznaczenia wraz z kopiami dla każdego właściwego organu tranzytu i powiadamia zgłaszającego, że dokonał przekazania. Przekazanie następuje w terminie trzech dni roboczych od otrzymania zgłoszenia.

2. Jeżeli zgłoszenia nie dokonano prawidłowo, właściwy organ wysyłki wzywa zgłaszającego do dostarczenia informacji i dokumentacji, zgodnie z art. 4 akapit drugi pkt 2.

Wezwania należy dokonać w terminie trzech dni roboczych od otrzymania zgłoszenia.

W takich przypadkach właściwy organ wysyłki zobowiązany jest postąpić zgodnie z ust. 1 w terminie trzech dni roboczych od otrzymania żądanych informacji lub dokumentacji.

3. W terminie trzech dni roboczych od prawidłowego dokonania zgłoszenia zgodnie z art. 4 akapit drugi pkt 2 właściwy organ wysyłki może podjąć decyzję o nienadawaniu zgłoszeniu dalszego biegu, jeżeli sprzeciwia się przemieszczeniu zgodnie z art. 11 i 12.

W takim przypadku niezwłocznie informuje on zgłaszającego o swojej decyzji i o przyczynach sprzeciwu.

4. Jeżeli w terminie 30 dni od otrzymania zgłoszenia właściwy organ wysyłki nie przekaże zgłoszenia zgodnie z ust. 1, ma on obowiązek przedstawić zgłaszającemu na jego wniosek wyjaśnienie zawierające uzasadnienie. Przepis ten nie stosuje się w przypadkach, gdy zgłaszający nie zastosował się do wezwania o dostarczenie informacji, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 8

Wezwanie przez właściwe zainteresowane organy do dostarczenia informacji i dokumentacji oraz potwierdzenie przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia

1. Jeżeli po przekazaniu zgłoszenia przez właściwy organ wysyłki jeden z zainteresowanych organów uzna, że niezbędne są dodatkowe informacje i dokumentacja, o których mowa w art. 4 akapit drugi pkt 3, wzywa zgłaszającego do dostarczenia takich informacji i dokumentacji oraz informuje o tym inne właściwe organy. Wezwania dokonuje się w terminie trzech dni roboczych od otrzymania zgłoszenia. W takich przypadkach zainteresowane właściwe organy zobowiązane są w terminie trzech dni roboczych od otrzymania żądanych informacji i dokumentacji poinformować o tym właściwy organ miejsca przeznaczenia.

2. Jeżeli właściwy organ miejsca przeznaczenia uznaje, że zgłoszenie zostało dokonane prawidłowo, zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 3, przekazuje potwierdzenie przyjęcia zgłaszającemu oraz kopie pozostałym zainteresowanym właściwym organom. Przekazanie następuje w terminie trzech dni roboczych od otrzymania dokonanego prawidłowo zgłoszenia.

3. Jeżeli w terminie 30 dni od otrzymania zgłoszenia właściwy organ miejsca przeznaczenia nie potwierdza zgłoszenia zgodnie z postanowieniami ust. 2, ma on obowiązek przedstawić zgłaszającemu na jego wniosek uzasadnione wyjaśnienie.

Artykuł 9

Wyrażenie zgody przez właściwe organy miejsca przeznaczenia, wysyłki i tranzytu oraz terminy dla transportu, odzysku lub unieszkodliwienia

1. Właściwe organy miejsca przeznaczenia, wysyłki i tranzytu mogą w terminie 30 dni od daty wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia zgodnie z art. 8 wydać w odniesieniu do zgłoszonego przemieszczenia jedną z następujących należycie uzasadnionych pisemnych decyzji:

a) o wyrażeniu bezwarunkowej zgody;

b) o wyrażeniu zgody z określonymi warunkami na podstawie art. 10; lub

c) o wyrażeniu sprzeciwu, zgodnie z art. 11 i 12.

Jeżeli w powyższym terminie 30 dni nie wyrażono sprzeciwu, możliwe jest przyjęcie, że właściwy organ tranzytu wydał zgodę milczącą.

2. Właściwe organy miejsca przeznaczenia, wysyłki oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu przekazują zgłaszającemu swoje decyzje wraz z uzasadnieniem na piśmie w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, oraz przekazują kopie decyzji pozostałym zainteresowanym właściwym organom.

3. Właściwe organy miejsca przeznaczenia, wysyłki oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu potwierdzają swoją pisemną zgodę poprzez opatrzenie dokumentu zgłoszenia lub jego kopii odpowiednimi pieczęciami, podpisami i datą.

4. Pisemna zgoda na planowane przemieszczanie traci ważność po upływie roku kalendarzowego od jej wydania lub w terminie późniejszym wskazanym w dokumencie zgłoszenia. Powyższy przepis nie obowiązuje w przypadku gdy zainteresowane organy wyznaczyły krótszy okres ważności.

5. Milcząca zgoda na planowane przemieszczanie traci ważność po upływie roku kalendarzowego od upływu trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w ust. 1.

6. Planowane przemieszczanie może zostać zrealizowane wyłącznie po spełnieniu wymogów określonych w art. 16 lit. a) i b) oraz wyłącznie w okresie ważności milczących lub pisemnych zgód wyrażonych przez wszystkie właściwe organy.

7. Odzysk lub unieszkodliwienie odpadów związane z planowanym przemieszczaniem muszą zostać zrealizowane w terminie roku kalendarzowego od otrzymania odpadów przez prowadzącego instalację, chyba że zainteresowane właściwe organy wyznaczyły krótszy termin.

8. Zainteresowane właściwe organy cofają zgodę w przypadku uzyskania informacji o tym, że:

a) skład odpadów jest niezgodny z określonym w zgłoszeniu; lub

b) nie spełniono warunków określonych w decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie; lub

c) odpady nie zostały poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu zgodnie z zezwoleniem wydanym dla instalacji, w której wykonywane są te operacje; lub

d) odpady mają zostać lub zostały wysłane, poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu w sposób niezgodny z informacjami zawartymi w zgłoszeniu i dokumentach przesyłania lub dołączonymi do nich.

9. W każdym przypadku wycofania zgody informacja o tym jest przekazywana zgłaszającemu w drodze oficjalnego zawiadomienia, z przekazaniem kopii pozostałym zainteresowanym właściwym organom oraz odbiorcy.

Artykuł 10

Warunki dokonania przemieszczenia

1. Właściwe organy wysyłki, miejsca przeznaczenia i tranzytu mogą, w terminie 30 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia, zgodnie z art. 8, określić warunki, na jakich wyrażają zgodę na zgłaszane przemieszczanie. Warunki takie mogą opierać się na jednej lub wielu podstawach określonych w art. 11 lub 12.

2. Właściwe organy wysyłki, miejsca przeznaczenia i tranzytu mogą także, w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, określić warunki transportu odpadów przez obszar podlegający ich właściwości. Warunki te nie mogą być bardziej rygorystyczne niż określone w stosunku do podobnych przemieszczeń odbywających się w całości na obszarze podlegającym ich właściwości oraz muszą należycie uwzględniać obowiązujące porozumienia, w szczególności właściwe umowy międzynarodowe.

3. Właściwe organy wysyłki, miejsca przeznaczenia i tranzytu mogą także, w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, nałożyć warunek, że ich zgoda zostanie uznana za wycofaną, jeżeli najpóźniej do momentu rozpoczęcia zgłoszonego przemieszczenia wbrew postanowieniom art. 6 ust. 3 nie zostanie ustanowiona gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie.

4. Właściwy organ zawiadamia zgłaszającego na piśmie o określonych przez niego warunkach oraz przekazuje kopie zawiadomienia zainteresowanym właściwym organom.

Odpowiedni właściwy organ odnotowuje zastrzeżone warunki w dokumencie zgłoszenia lub załącza je do niego.

5. Właściwy organ miejsca przeznaczenia może również w ciągu trzydziestodniowego okresu, o którym mowa w ust. 1, zastrzec warunek, że zakład, który odbiera odpady, prowadzi w okresie ważności zgłoszenia stały rejestr otrzymanych i wysłanych odpadów lub ilości odpadów i związanych z nimi operacji odzysku lub unieszkodliwienia wymienionych w zgłoszeniu. Rejestr ten, podpisany przez osobę prawnie odpowiedzialną za zakład, wysyła się właściwemu organowi miejsca przeznaczenia w ciągu miesiąca od zakończenia zgłoszonej operacji odzysku lub unieszkodliwienia.

Artykuł 11

Zgłoszenie sprzeciwu wobec przemieszczenia odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia

1. W przypadku zgłoszenia dotyczącego planowanego przemieszczenia odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia, właściwe organy miejsca przeznaczenia i wysyłki mogą, w terminie 30 dni od przekazania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia zgodnie z art. 8 oraz zgodnie z Traktatem, zgłosić sprzeciw wobec przemieszczenia, oparty na jednej lub kilku spośród następujących podstaw:

a) planowane przemieszczanie lub unieszkodliwienie nie byłyby zgodne ze środkami przyjętymi w celu realizacji zasad bliskości, priorytetu dla odzysku odpadów i samowystarczalności na poziomie wspólnotowym i krajowym, zgodnie z dyrektywą 2006/12/WE, w celu wprowadzenia całkowitego lub częściowego zakazu lub systematycznego sprzeciwiania się przemieszczeniom; lub

b) planowane przemieszczanie lub unieszkodliwienie odpadów nie byłyby zgodne z przepisami krajowymi w zakresie ochrony środowiska, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub ochrony zdrowia i dotyczącymi działań podejmowanych w państwie zgłaszającym sprzeciw; lub

c) zgłaszający lub odbiorca został uprzednio pociągnięty do odpowiedzialności za nielegalne przemieszczanie lub inne naruszenie przepisów w zakresie ochrony środowiska. W powyższym przypadku właściwe organy wysyłki oraz miejsca przeznaczenia mogą, zgodnie z przepisami krajowymi, odrzucić wszelkie przemieszczenia, w które zaangażowana jest dana osoba; lub

d) zgłaszający lub prowadzący instalację przy okazji poprzednich przemieszczeń wielokrotnie postępował w sposób niezgodny z art. 15 i 16; lub

e) Państwo Członkowskie zamierza skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 Konwencji bazylejskiej i zakazać przywozu odpadów niebezpiecznych lub opadów wyszczególnionych w aneksie II do tej Konwencji; lub

f) planowane przemieszczanie lub unieszkodliwienie stoi w sprzeczności ze zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych zawartych przez dane Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie albo Wspólnotę; lub

g) planowane przemieszczanie lub unieszkodliwienie, uwzględniając czynniki geograficzne lub potrzebę zastosowania specjalistycznych instalacji do niektórych rodzajów odpadów, jest niezgodne z dyrektywą 2006/12/WE, w szczególności z jej art. 5 i 7:

i) ze względu na niezgodność z zasadą samowystarczalności na poziomie wspólnotowym i krajowym; lub

ii) w przypadkach gdy specjalistyczna instalacja powinna służyć unieszkodliwianiu odpadów z bliżej położonego źródła i właściwy organ daje pierwszeństwo tym odpadom; lub

iii) z uwagi na konieczność zapewnienia, by przemieszczenia były zgodne z planami zarządzania odpadami; lub

h) odpady będą przetwarzane w instalacji, która podlega dyrektywie 96/61/WE, lecz nie stosuje najlepszych dostępnych technik w rozumieniu art. 9 ust. 4 tej dyrektywy zgodnie z wydanym dla niej zezwoleniem; lub

i) odpady są zmieszanymi odpadami komunalnymi zebranymi z gospodarstw domowych (kod odpadów 20 03 01); lub

j) dane odpady nie zostaną zagospodarowane zgodnie z obowiązującymi w zakresie procesów unieszkodliwiania odpadów normami ochrony środowiska określonymi w przepisach wspólnotowych (także w przypadku gdy zezwolono na tymczasowe odstępstwa).

2. Właściwy organ lub organy tranzytu mogą przed upływem trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w ust. 1, zgłosić uzasadniony sprzeciw wyłącznie w oparciu o podstawy określone w ust. 1 lit. b), c), d) i f).

3. Przepis ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania do odpadów niebezpiecznych, których łączna produkcja roczna w Państwie Członkowskim wysyłki jest na tyle niewielka, że stworzenie nowych specjalistycznych instalacji unieszkodliwiania w tym Państwie Członkowskim byłoby nieopłacalne.

Właściwy organ miejsca przeznaczenia współpracuje z właściwym organem wysyłki, który uznaje, że przepis niniejszego ustępu stosuje się w miejsce ust. 1 lit. a), w celu wspólnego rozstrzygnięcia tej kwestii.

W przypadku niemożności znalezienia zadawalającego rozwiązania, każde z państw członkowskich może skierować sprawę do Komisji. Sprawa zostaje rozstrzygnięta zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 59a ust. 2.

4. Jeżeli w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, właściwe organy uznają, że przyczyny zgłoszenia przez nie sprzeciwu zostały usunięte, niezwłocznie informują o tym zgłaszającego na piśmie oraz przekazują kopie informacji odbiorcy oraz pozostałym zainteresowanym właściwym organom.

5. Jeżeli przyczyny zgłoszenia sprzeciwu nie zostały usunięte w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenie traci ważność. Jeżeli zgłaszający nadal zamierza zrealizować przemieszczanie, jest on zobowiązany do dokonania nowego zgłoszenia, chyba że wszystkie zainteresowane właściwe organy i zgłaszający uzgodnią inaczej.

6. Środki podjęte przez Państwo Członkowskie zgodnie z ust. 1 lit. a) lub zgodnie z ust. 1 lit. e), przewidujące całkowity lub częściowy zakaz lub systematyczne sprzeciwianie się przemieszczeniom odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia, są niezwłocznie zgłaszane Komisji, która zawiadamia o nich pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 12

Zgłoszenie sprzeciwu wobec przemieszczenia odpadów przeznaczonych do odzysku

1. W przypadku zgłoszenia dotyczącego planowanego przemieszczenia odpadów przeznaczonych do odzysku właściwe organy miejsca przeznaczenia i wysyłki mogą, w terminie 30 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia zgodnie z art. 8 oraz zgodnie z Traktatem, zgłosić sprzeciw wobec przemieszczenia oparty na jednej lub kilku spośród następujących podstaw:

a) planowane przemieszczanie lub odzysk byłyby niezgodne z dyrektywą 2006/12/WE, w szczególności z jej art. 3, 4, 7 i 10; lub

b) planowane przemieszczanie lub odzysk odpadów nie byłyby zgodne z przepisami krajowymi w zakresie ochrony środowiska, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub ochrony zdrowia i dotyczącymi działań podejmowanych w państwie zgłaszającym sprzeciw; lub

c) planowane przemieszczanie lub odzysk odpadów byłyby niezgodne z przepisami krajowymi obowiązującymi w państwie wysyłki w zakresie odzysku odpadów, co obejmuje przypadki gdy planowane przemieszczanie obejmowałoby odpady przeznaczone do odzysku w instalacji, stosującej mniej rygorystyczne normy przetwarzania takich odpadów niż instalacja położona w państwie wysyłki, przy poszanowaniu potrzeby zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Powyższego przepisu nie stosuje się, jeżeli:

i) istnieją w tej dziedzinie przepisy wspólnotowe, w szczególności dotyczące odpadów i w przepisach krajowych przyjętych w celu transpozycji tych przepisów określono wymogi co najmniej równie rygorystyczne jak te, które zawarte są w przepisach wspólnotowych;

ii) operacja odzysku w państwie przeznaczenia jest przeprowadzana z zachowaniem wymogów w znacznym stopniu równoważnych z tymi, jakie określono w przepisach krajowych państwa wysyłki;

iii) przepisy krajowe państwa wysyłki, inne niż objęte zakresem pkt i), nie zostały zgłoszone zgodnie z dyrektywą 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (²²), w przypadkach, w których dyrektywa ta nakłada taki obowiązek; lub

d) zgłaszający lub odbiorca został uprzednio pociągnięty do odpowiedzialności za nielegalne przemieszczanie lub inne naruszenie przepisów w zakresie ochrony środowiska. W powyższym przypadku właściwe organy wysyłki oraz miejsca przeznaczenia mogą, zgodnie z przepisami krajowymi, odrzucić wszelkie przemieszczenia, w które zaangażowana jest dana osoba; lub

e) zgłaszający lub prowadzący instalację przy okazji poprzednich przemieszczeń wielokrotnie postępował w sposób niezgodny z art. 15 i 16; lub

f) planowane przemieszczanie lub odzysk stoi w sprzeczności z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych zawartych przez dane Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie albo Wspólnotę; lub

g) jeśli stosunek odpadów odzyskiwalnych i nieodzyskiwalnych, wartość szacunkowa uzyskanych w wyniku odzysku surowców lub koszt odzysku i unieszkodliwienia części nieodzyskiwalnej nie uzasadnia odzysku ze względów ekonomicznych lub środowiskowych; lub

h) przemieszczane odpady przeznaczone są do unieszkodliwienia, a nie do odzysku; lub

i) odpady będą przetwarzane w instalacji, która podlega dyrektywie 96/61/WE, lecz nie stosuje najlepszych dostępnych technik w rozumieniu art. 9 ust. 4 tej dyrektywy zgodnie z wydanym dla niej zezwoleniem; lub

j) dane odpady nie zostaną zagospodarowane zgodnie z obowiązującymi w zakresie unieszkodliwiania odpadów normami ochrony środowiska, określonymi w przepisach wspólnotowych (także w przypadku gdy zezwolono na tymczasowe odstępstwa); lub

k) odpady nie zostaną zagospodarowane zgodnie z planami gospodarowania odpadami sporządzonymi zgodnie z art. 7 dyrektywy 2006/12/WE, w celu zapewnienia wykonania prawnie wiążących obowiązków w zakresie odzysku i recyklingu, określonych w przepisach wspólnotowych.

2. Właściwy organ lub organy tranzytu mogą przed upływem trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w ust. 1, zgłosić uzasadniony sprzeciw wobec planowanego przemieszczenia, wyłącznie w oparciu o podstawy określone w ust. 1 lit. b), d), e) i f).

3. Jeżeli w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, właściwe organy uznają, że przyczyny zgłoszenia przez nie sprzeciwu zostały usunięte, niezwłocznie informują o tym zgłaszającego na piśmie oraz przekazują kopie informacji odbiorcy oraz pozostałym zainteresowanym właściwym organom.

4. Jeżeli przyczyny zgłoszenia sprzeciwu nie zostały usunięte w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenie traci ważność. Jeżeli zgłaszający nadal zamierza zrealizować przemieszczanie, jest on zobowiązany do dokonania nowego zgłoszenia, chyba że wszystkie zainteresowane właściwe organy i zgłaszający uzgodnią inaczej.

5. O sprzeciwach zgłoszonych przez właściwe organy zgodnie z ust. 1 lit. c) Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję, zgodnie z art. 51.

6. Państwo Członkowskie wysyłki zawiadamia Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o przepisach krajowych, na których mogą opierać się sprzeciwy zgłaszane przez właściwe organy zgodnie z ust. 1 lit. c), wskazując, do jakich rodzajów odpadów i operacji odzysku odpadów sprzeciwy te mają zastosowanie, przed powołaniem się na takie przepisy przy zgłaszaniu uzasadnionych sprzeciwów.

Artykuł 13

Zgłoszenie ogólne

1. Zgłaszający może dokonać zgłoszenia ogólnego obejmującego więcej niż jedno przemieszczanie, jeżeli w przypadku każdego z nich:

a) odpady mają zasadniczo podobne właściwości fizyczne i chemiczne; oraz

b) odpady przesyłane są do tego samego odbiorcy i do tej samej instalacji; oraz

c) trasa przemieszczania podana w zgłoszeniu jest taka sama.

2. Jeżeli wskutek nieprzewidzianych okoliczności nie można wysłać odpadów tą samą trasą, zgłaszający zawiadamia o tym jak najszybciej zainteresowane właściwe organy, jeżeli to możliwe przed rozpoczęciem przemieszczania, o ile już wtedy wiadomo, że konieczna jest zmiana trasy.

Jeżeli konieczność zmiany trasy jest znana przed rozpoczęciem przemieszczenia i pociąga za sobą obowiązek uwzględnienia innych właściwych organów niż te, których dotyczy zgłoszenie ogólne, zgłoszenie to nie może zostać wykorzystane i należy dokonać nowego zgłoszenia.

3. Zainteresowane właściwe organy mogą uzależnić swoją zgodę na skorzystanie ze zgłoszenia ogólnego od późniejszego dostarczenia im dodatkowych informacji i dokumentacji, zgodnie z art. 4 akapit drugi pkt 2 i 3.

Artykuł 14

Instalacje odzysku objęte zezwoleniami wstępnymi

1. Właściwe organy miejsca przeznaczenia, których właściwości podlegają określone instalacje odzysku, mogą wydać takim instalacjom zezwolenia wstępne.

Zezwolenia takie wydawane są na czas określony i mogą zostać w dowolnym momencie cofnięte.

2. W przypadku zgłoszenia ogólnego na podstawie art. 13, okres ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 9 ust. 4 i 5, może zostać przedłużony do trzech lat przez właściwy organ miejsca przeznaczenia w porozumieniu z pozostałymi zainteresowanymi właściwymi organami.

3. Właściwe organy, które podjęły decyzję o wydaniu zezwolenia wstępnego dla instalacji zgodnie z ust. 1 i 2, przekazują Komisji oraz, w odpowiednich przypadkach, Sekretariatowi OECD:

a) nazwę, numer rejestracji i adres instalacji, w której prowadzony jest odzysk;

b) opis technologii wykorzystywanych w instalacji, w tym ich kod R;

c) rodzaje odpadów wyszczególnionych w załączniku IV i IVA lub rodzaje odpadów, których dotyczy decyzja;

d) łączną ilość, jaką obejmuje wstępne zezwolenie;

e) okres ważności;

f) wszelkie zmiany w zezwoleniu wstępnym;

g) wszelkie zmiany zgłaszanych danych; oraz

h) informację o cofnięciu zezwolenia wstępnego.

Powyższe informacje przekazywane są przy użyciu formularza określonego w załączniku VI.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 9, 10 i 12, zezwolenia wydanie zgodnie z art. 9, określenie warunków zgodnie z art. 10 lub zgłoszenie sprzeciwu zgodnie z art. 12 przez zainteresowane właściwe organy następuje w terminie siedmiu dni roboczych od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia, zgodnie z art. 8.

5. Niezależnie od postanowień ust. 4, właściwy organ wysyłki może zdecydować, że niezbędny jest dłuższy termin w celu uzyskania od zgłaszającego dalszych informacji lub dokumentacji.

W takim przypadku właściwy organ zawiadamia o tym na piśmie zgłaszającego w terminie siedmiu dni roboczych oraz przekazuje kopie tego zawiadomienia pozostałym zainteresowanym właściwym organom.

Łączny okres niezbędny do uzyskania informacji lub dokumentacji nie może przekroczyć 30 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia zgodnie z art. 8.

Artykuł 15

Dodatkowe przepisy dotyczące procesów przejściowego odzysku i unieszkodliwiania

Do przemieszczania odpadów przeznaczonych do procesów przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania stosuje następujące przepisy dodatkowe:

a) w przypadku przemieszczania odpadów przeznaczonych do przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania, obok początkowej operacji odzysku lub unieszkodliwiania należy oznaczyć w dokumencie zgłoszenia wszystkie instalacje, w których przewidziana jest realizacja dalszych procesów przejściowego oraz ostatecznego odzysku lub unieszkodliwiania;

b) właściwe organy wysyłki i miejsca przeznaczenia mogą wydać zgodę na przemieszczanie odpadów przeznaczonych do przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania tylko w przypadku gdy brak jest podstaw do zgłoszenia zgodnie z art. 11 lub 12 sprzeciwu wobec przemieszczenia odpadów do instalacji realizujących dalsze operacje przejściowego lub ostatecznego odzysku albo unieszkodliwiania;

c) prowadzący instalację, w której realizowana jest operacja przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, zobowiązany jest przekazać, w terminie trzech dni od otrzymania odpadów, pisemne potwierdzenie, że odpady zostały dostarczone.

Powyższe potwierdzenie jest wpisywane lub dołączane do dokumentu przesyłania. Prowadzący wymienioną instalację przesyła podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierające powyższe potwierdzenie do zgłaszającego oraz zainteresowanych właściwych organów;

d) najszybciej jak to możliwe i nie później niż w terminie 30 dni od zrealizowania operacji przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania oraz nie później niż w terminie jednego roku kalendarzowego od otrzymania odpadów lub w krótszym terminie, zgodnie z art. 9 ust. 7, prowadzący instalację, w której przeprowadzono tę operację, wydaje na własną odpowiedzialność zaświadczenie potwierdzające wykonanie operacji przejściowego odzysku lub unieszkodliwienia.

Powyższe zaświadczenie jest wpisywane lub dołączane do dokumentu przesyłania.

Prowadzący wymienioną instalację przesyła podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierające powyższe zaświadczenie do zgłaszającego oraz zainteresowanych właściwych organów;

e) jeżeli prowadzący instalację odzysku lub unieszkodliwiania, w której zrealizowano operację przejściowego odzysku lub unieszkodliwienia, dostarczy odpady w celu poddania ich dalszym przejściowym lub trwałym procesom odzysku lub unieszkodliwiania do instalacji zlokalizowanej w państwie przeznaczenia, jest on zobowiązany, najszybciej jak to możliwe, jednak nie później niżwterminie jednego roku od dostarczenia odpadów lub w krótszym terminie zgodnie z art. 9 ust. 7, uzyskać zaświadczenie z tej instalacji, że dalsze procesy ostatecznego odzysku lub unieszkodliwienia zostały wykonane.

Prowadzący wymienioną instalację, w której realizowana jest operacja przejściowego odzysku lub unieszkodliwiania, niezwłocznie przesyła odpowiednie zaświadczenie zgłaszającemu i zainteresowanym właściwym organom, wskazując przemieszczanie, którego dotyczy zaświadczenie;

f) jeżeli dostarczenie odpadów, o którym mowa w lit. e), następuje do instalacji zlokalizowanej odpowiednio:

i) w początkowym państwie wysyłki lub w innym Państwie Członkowskim, wymagane jest nowe zgłoszenie, zgodnie z przepisami niniejszego tytułu; lub

ii) w państwie trzecim, wymagane jest nowe zgłoszenie, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem, że postanowienia dotyczące zainteresowanych właściwych organów stosuje się także do początkowego właściwego organu początkowego państwa wysyłki.

Artykuł 16

Wymogi mające zastosowanie po uzyskaniu zgody na przemieszczanie

Po wyrażeniu przez zainteresowane właściwe organy zgody na zgłoszone przemieszczanie, wszystkie uczestniczące w nim przedsiębiorstwa wypełniają dokument przesyłania lub-w przypadku zgłoszenia ogólnego – dokumenty przesyłania, w odpowiednich punktach, podpisują i zachowują kopię lub kopie. Należy dopełnić następujących obowiązków:

a) wypełnienie dokumentu przesyłania przez zgłaszającego: po uzyskaniu przez zgłaszającego zgody od właściwych organów wysyłki miejsca przeznaczenia i tranzytu lub jeżeli w odniesieniu do właściwego organu tranzytu możliwe jest przyjęcie, że wyraził on zgodę milczącą, zgłaszający wpisuje faktyczną datę przemieszczenia oraz wypełnia w możliwym zakresie pozostałe punkty dokumentu przesyłania;

b) uprzednie zawiadomienie o faktycznym rozpoczęciu przemieszczenia: zgłaszający przesyła podpisane kopie dokumentu przesyłania wypełnionego zgodnie z lit. a) zainteresowanym właściwym organom oraz odbiorcy przynajmniej na trzy dni robocze przed rozpoczęciem przemieszczenia;

c) dokumenty dołączane do każdego transportu: zgłaszający zachowuje kopię dokumentu przesyłania. Każdemu transportowi towarzyszy dokument przesyłania oraz dokument zgłoszeniowy zawierający pisemne zgody oraz warunki określone przez zainteresowane właściwe organy. Dokument przesyłania zachowuje prowadzący instalację odbierającą odpady;

d) pisemne potwierdzenie otrzymania odpadów przez prowadzącego instalację: prowadzący instalację zobowiązany jest do przekazania pisemnego potwierdzenia otrzymania odpadów w terminie trzech dni od ich odbioru.

Powyższe potwierdzenie jest wpisywane lub dołączane do dokumentu przesyłania.

Prowadzący instalację przesyła podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierające powyższe potwierdzenie zgłaszającemu oraz zainteresowanym właściwym organom;

e) zaświadczenie prowadzącego instalację o ostatecznym odzysku lub unieszkodliwieniu: najszybciej jak to możliwe, ale nie później niż w terminie 30 dni od zakończenia operacji ostatecznego odzysku lub unieszkodliwienia oraz nie później niż w terminie roku kalendarzowego od otrzymania odpadów lub w krótszym terminie zgodnie z art. 9 ust. 7, prowadzący instalację, w której dokonano tej operacji, wystawia na własną odpowiedzialność zaświadczenie potwierdzające, że został wykonany ostateczny odzysk lub unieszkodliwienie odpadów.

Powyższe zaświadczenie jest wypisywane lub dołączane do dokumentu przesyłania.

Prowadzący instalację przesyła podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierające powyższe zaświadczenie zgłaszającemu oraz zainteresowanym właściwym organom.

Artykuł 17

Zmiany w przemieszczaniu po uzyskaniu zgody

1. W przypadku gdy w przemieszczaniu, na które wydano zgodę, zaszły istotne zmiany w zakresie jego charakterystyki lub warunków, w tym planowanej ilości odpadów, trasy, środków transportu, daty przemieszczania lub przewoźnika, zgłaszający zobowiązany jest niezwłocznie, a w miarę możliwości przed rozpoczęciem przemieszczania, zawiadomić o tym zainteresowane właściwe organy i odbiorcę.

2. W takich przypadkach wymagane jest dokonanie nowego zgłoszenia, chyba że zainteresowane właściwe organy uznają, że proponowane zmiany nie wymagają nowego zgłoszenia.

3. Jeżeli wprowadzenie takich zmian pociąga za sobą obowiązek uwzględnienia innych właściwych organów niż te, które były objęte pierwotnym zgłoszeniem, wymagane jest dokonanie nowego zgłoszenia.

ROZDZIAŁ 2

Ogólne obowiązki w zakresie informowania

Artykuł 18

Odpady, do których dołączane są określone informacje

1. W przypadku odpadów określonych w art. 3 ust. 2 i 4, które mają zostać przesłane, należy dopełnić następujących wymogów proceduralnych:

a) dla ułatwienia śledzenia przemieszczania takich odpadów osoba podlegająca jurysdykcji państwa wysyłki, która organizuje przemieszczanie, zobowiązana jest zapewnić, by do przemieszczenia dołączony był dokument określony w załączniku VII;

b) dokument określony w załączniku VII jest podpisywany przed dokonaniem przemieszczenia przez osobę, która je organizuje, oraz przez prowadzącego instalację odzysku lub laboratorium i przez odbiorcę po otrzymaniu danych odpadów.

2. Umowa, o której mowa w załączniku VII, zawarta pomiędzy osobą, która organizuje przemieszczanie, oraz odbiorcą odpadów przeznaczonych do odzysku musi obowiązywać w momencie rozpoczęcia przemieszczania odpadów i obejmować zobowiązanie, że w przypadku gdy przemieszczanie odpadów lub ich odzysk nie zostaną zrealizowane zgodnie z planem albo też w przypadku gdy przemieszczanie będzie nielegalne, osoba, która organizuje przemieszczanie, lub odbiorca – w przypadku gdy osoba ta nie ma możliwości zakończenia przemieszczenia odpadów lub ich odzysku (np. z powodu niewypłacalności):

a) odbierze odpady z powrotem lub zapewni ich odzysk w inny sposób; oraz

b) w razie potrzeby zapewni ich składowanie w tym czasie.

Osoba, która organizuje przemieszczanie, lub odbiorca przedstawia kopię powyższej umowy na żądanie zainteresowanego właściwego organu.

3. Na potrzeby kontroli, egzekwowania przepisów, planowania i statystyki Państwo Członkowskie może zgodnie z przepisami krajowymi żądać informacji, o których mowa w ust. 1, dotyczących przemieszczeń podlegających przepisom niniejszego artykułu.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1, są traktowane jako poufne zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi, jeśli przepisy tego wymagają.

ROZDZIAŁ 3

Wymogi ogólne

Artykuł 19

Zakaz mieszania odpadów podczas przemieszczania

W okresie od rozpoczęcia przemieszczania do dostarczenia odpadów do instalacji odzysku lub unieszkodliwiania odpady określone w dokumencie zgłoszeniowym lub w art. 18 nie mogą być mieszane z innymi odpadami.

Artykuł 20

Przechowywanie dokumentów i informacji

1. Wszystkie dokumenty przesłane do właściwych organów lub przez te organy są przechowywane przez właściwe organy, zgłaszającego, odbiorcę i prowadzącego instalację odbierającą odpady na terytorium Wspólnoty przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.

2. Osoba, która zorganizowała przemieszczanie, odbiorca oraz prowadzący instalację odbierającą odpady przechowują na terytorium Wspólnoty informacje przekazane zgodnie z art. 18 ust. 1 przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.

Artykuł 21

Publiczny dostęp do informacji o zgłoszeniach

Właściwe organy miejsca wysyłki lub przeznaczenia mogą podać do wiadomości publicznej przy zastosowaniu właściwych środków, takich jak Internet, informacje o zgłoszeniach przemieszczenia, na które wydały zgodę, jeśli informacja taka nie jest poufna zgodnie z przepisami krajowymi lub wspólnotowymi.

ROZDZIAŁ 4

Obowiązek odbioru odpadów

Artykuł 22

Odbiór w przypadku braku możliwości realizacji przemieszczenia zgodnie z planem

1. Jeżeli którykolwiek z zainteresowanych właściwych organów uzyska informację, że przemieszczanie odpadów, w tym ich odzysk lub unieszkodliwienie, nie może zostać zrealizowane w zamierzony sposób, zgodnie z warunkami określonymi w dokumencie zgłoszenia i przesyłania oraz w umowie, o której mowa w art. 4 akapit drugi pkt 4 i art. 5, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy organ wysyłki. Jeżeli instalacja odzysku lub unieszkodliwiania odmawia przyjęcia przemieszczanych odpadów, prowadzący tę instalację zobowiązany jest niezwłocznie powiadomić o tym właściwy organ miejsca przeznaczenia.

2. Właściwy organ wysyłki zapewnia, że z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 3, dane odpady zostaną przez zgłaszającego, określonego według kolejności przewidzianej w art. 2 pkt 15 lub, jeżeli nie jest to możliwe, przez sam właściwy organ albo osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu, przetransportowane z powrotem na obszar podlegający jego właściwości lub na inny dowolny obszar na terytorium państwa wysyłki.

Powyższy obowiązek jest realizowany w terminie 90 dni od dnia, w którym zainteresowany właściwy organ wysyłki dowiedział się lub został powiadomiony na piśmie przez właściwe organy miejsca przeznaczenia lub tranzytu, że przemieszczanie odpadów, na które wydano zgodę, albo ich odzysk lub unieszkodliwienie nie mogą zostać zrealizowane, z podaniem przyczyn takiej sytuacji lub innym terminie uzgodnionym przez zainteresowane właściwe organy. Podstawą powyższego zawiadomienia mogą być informacje przekazane właściwym organom miejsca przeznaczenia lub tranzytu między innymi przez inne właściwe organy.

3. Obowiązek odbioru określony w ust. 2 nie ma zastosowania, jeżeli właściwe organy wysyłki, tranzytu i miejsca przeznaczenia zainteresowane unieszkodliwieniem lub odzyskiem odpadów uznają, że odpady mogą zostać poddane odzyskowi lub unieszkodliwianiu w inny sposób w państwie przeznaczenia lub w innym miejscu przez zgłaszającego lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez właściwy organ wysyłki albo osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu.

Obowiązek odbioru określony w ust. 2 nie ma zastosowania, jeżeli przesłane odpady zostały w trakcie operacji realizowanych w danej instalacji nieodwracalnie zmieszane z innymi odpadami, zanim właściwy organ uzyskał zgodnie z ust. 1 informację o tym, że zgłoszone przemieszczanie nie może zostać zrealizowane. Powyższa mieszanina podlega odzyskowi lub unieszkodliwieniu w inny sposób, zgodnie z akapitem pierwszym.

4. W przypadku odbioru określonego w ust. 2 należy sporządzić nowe zgłoszenie, chyba że właściwe organy zgodnie uznają za wystarczający należycie uzasadniony wniosek początkowego właściwego organu wysyłki.

Nowe zgłoszenie, w odpowiednich przypadkach, jest dokonywane przez początkowego zgłaszającego lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez inną osobę fizyczną lub prawą określoną zgodnie z art. 2 pkt 15, lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez początkowy właściwy organ wysyłki albo osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu.

Żaden właściwy organ nie może sprzeciwić się zwrotowi odpadów pochodzących z przemieszczenia, które nie może zostać zrealizowane, albo związanym z tym operacjom odzysku i unieszkodliwienia.

5. W przypadku realizacji określonych w ust. 3 rozwiązań alternatywnych poza początkowym państwem przeznaczenia nowe zgłoszenie jest dokonywane w odpowiednich przypadkach przez początkowego zgłaszającego lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez inną osobę fizyczną lub prawną, określoną zgodnie z art. 2 pkt 15, lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez początkowy właściwy organ wysyłki lub osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu.

Jeżeli takie nowe zgłoszenie jest dokonywane przez zgłaszającego, należy złożyć je także właściwemu organowi początkowego państwa wysyłki.

6. W przypadku realizacji określonych w ust. 3 rozwiązań alternatywnych w początkowym państwie przeznaczenia nowe zgłoszenie nie jest wymagane i wystarcza należycie uzasadniony wniosek. Taki należycie uzasadniony wniosek o aprobatę realizacji rozwiązań alternatywnych jest przesyłany właściwemu organowi miejsca przeznaczenia i wysyłki przez początkowego zgłaszającego lub, jeżeli jest to niewykonalne, przez właściwy organ wysyłki właściwemu organowi miejsca przeznaczenia.

7. Jeżeli zgodnie z ust. 4 lub 6 nowe zgłoszenie nie jest wymagane, początkowy zgłaszający lub, jeżeli jest to niewykonalne, inna osoba fizyczna lub prawna, określona zgodnie z art. 2 pkt 15, lub, jeżeli jest to niewykonalne, początkowy właściwy organ wysyłki albo osoba fizyczna lub prawna działająca w jego imieniu zobowiązana jest sporządzić nowy dokument przesyłania, zgodnie z art. 15 lub 16.

Jeżeli zgłoszenia zgodnie z ust. 4 lub 5 dokonuje początkowy właściwy organ wysyłki, nie zachodzi obowiązek ustanowienia gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia.

8. Obowiązek zgłaszającego oraz subsydiarny obowiązek państwa wysyłki dotyczący odbioru odpadów z powrotem lub zorganizowania alternatywnego odzysku lub unieszkodliwienia odpadów wygasa w momencie wystawienia przez prowadzącego instalację zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 lit. e) lub, w odpowiednich przypadkach, w art. 15 lit. e), potwierdzającego, że odpady zostały poddane ostatecznemu odzyskowi lub unieszkodliwieniu. W przypadku przejściowego odzysku lub unieszkodliwienia, o których mowa w art. 6, ust. 6, subsydiarny obowiązek państwa wysyłki wygasa w momencie, w którym prowadzący instalację wystawił zaświadczenie, o którym mowa w art. 15 lit. d).

Jeżeli prowadzący instalację wystawił zaświadczenie o odzysku lub unieszkodliwieniu odpadów w sposób, który spowodował, że przemieszczanie zostało uznane za nielegalne, czego konsekwencją jest zwolnienie gwarancji finansowej, stosuje się przepisy art. 24 ust. 3 i art. 25 ust. 2.

9. Jeżeli odpady pochodzące z przemieszczenia, które nie mogło zostać zrealizowane, co obejmuje także ich odzysk lub unieszkodliwienie, zostaną ujawnione na terytorium jednego z Państw Członkowskich, właściwy organ, którego właściwości podlega obszar, na którym znaleziono odpady, odpowiada za zorganizowanie bezpiecznego składowania odpadów do czasu ich zwrotu albo ostatecznego odzysku lub unieszkodliwienia w alternatywny sposób.

Artykuł 23

Koszty odbioru odpadów w przypadku niemożności realizacji przemieszczenia

1. Koszty wynikające ze zwrotu odpadów pochodzących z przemieszczenia, które nie może zostać zrealizowane, co obejmuje koszty ich transportu, odzysku lub unieszkodliwienia zgodnie z art. 22 ust. 2 lub 3 oraz, od dnia, w którym właściwy organ wysyłki uzyskał informację o tym, że przemieszczanie odpadów albo ich odzysk lub unieszkodliwienie nie mogą zostać zrealizowane, koszty składowania na podstawie art. 22 ust. 9, są ponoszone:

a) przez zgłaszającego, określonego według kolejności przewidzianej w art. 2 pkt 15; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

b) przez inne odpowiednie osoby fizyczne lub prawne; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

c) przez właściwy organ wysyłki; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

d) zgodnie z odmiennymi ustaleniami zainteresowanych właściwych organów.

2. Niniejszy artykuł nie narusza przepisów wspólnotowych oraz krajowych dotyczących odpowiedzialności.

Artykuł 24

Odbiór w przypadku gdy przemieszczanie jest nielegalne

1. Jeżeli właściwy organ ujawnił przemieszczanie, które uważa za nielegalne, niezwłocznie powiadamia o tym pozostałe zainteresowane właściwe organy.

2. Jeżeli odpowiedzialność za nielegalne przemieszczanie ponosi zgłaszający, właściwy organ wysyłki zapewnia, że przedmiotowe odpady zostaną:

a) odebrane przez podmiot, który faktycznie dokonał zgłoszenia; lub, jeżeli nie dokonano zgłoszenia,

b) odebrane przez podmiot zobowiązany do dokonania zgłoszenia; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

c) odebrane przez właściwy organ wysyłki albo przez osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu; lub, jeżeli to niewykonalne,

d) poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu w inny sposób w państwie przeznaczenia lub wysyłki przez właściwy organ wysyłki albo przez osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

e) poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu w inny sposób w innym państwie przez właściwy organ wysyłki albo przez osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu, jeżeli wszystkie zainteresowane właściwe organy wyrażą na to zgodę.

Powyższy obowiązek odbioru, odzysku lub unieszkodliwienia jest realizowany w terminie 30 dni od dnia, w którym zainteresowany właściwy organ wysyłki dowiedział się lub został powiadomiony na piśmie przez właściwe organy miejsca przeznaczenia lub tranzytu o nielegalnym przemieszczaniu oraz o przyczynach jego zaistnienia, lub w innym terminie uzgodnionym przez zainteresowane właściwe organy. Podstawą powyższego zgłoszenia mogą być informacje przekazane właściwym organom miejsca przeznaczenia lub tranzytu między innymi przez inne właściwe organy.

W przypadku odbioru określonego w lit. a), b) i c) należy sporządzić nowe zgłoszenie, chyba że właściwe organy zgodnie uznają za wystarczający uzasadniony wniosek początkowego właściwego organu wysyłki.

Nowe zgłoszenie sporządza podmiot lub organ określony w lit. a), b), c) według określonego tam porządku.

Żaden właściwy organ nie może zgłosić sprzeciwu wobec odbioru odpadów pochodzących z nielegalnego przemieszczania. W przypadku przyjęcia przez właściwy organ wysyłki rozwiązań alternatywnych określonych w lit. d) i e) nowego zgłoszenia dokonuje początkowy właściwy organ wysyłki lub osoba fizyczna lub prawna działająca w jego imieniu, chyba że właściwe organy zgodnie uznają za wystarczający należycie uzasadniony wniosek tego organu.

3. Jeżeli odpowiedzialność za nielegalne przemieszczanie ponosi odbiorca, właściwy organ miejsca przeznaczenia zapewnia, że przedmiotowe odpady zostaną poddane odzyskowi lub unieszkodliwianiu w sposób racjonalny ekologicznie:

a) przez odbiorcę; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

b) przez właściwy organ albo osobę fizyczną lub prawną działającą w jego imieniu.

Powyższy obowiązek odzysku lub unieszkodliwienia jest realizowany w terminie 30 dni od dnia, w którym zainteresowany właściwy organ miejsca przeznaczenia dowiedział się lub został powiadomiony na piśmie przez właściwe organy miejsca wysyłki lub tranzytu o nielegalnym przemieszczaniu i przyczynach jego zaistnienia lub w innym terminie uzgodnionym przez zainteresowane właściwe organy. Podstawą powyższego zgłoszenia mogą być informacje przekazane właściwym organom wysyłki lub tranzytu między innymi przez inne właściwe organy.

W tym celu zainteresowane właściwe organy współpracują ze sobą w niezbędnym zakresie przy odzysku lub unieszkodliwianiu odpadów.

4. Jeżeli nie jest wymagane nowe zgłoszenie, osoba odpowiedzialna za odbiór lub, jeżeli jest to niewykonalne, początkowy właściwy organ wysyłki zobowiązany jest sporządzić nowy dokument przesyłania, zgodnie z art. 15 lub 16.

W przypadku dokonania nowego zgłoszenia przez początkowy właściwy organ wysyłki nie zachodzi obowiązek ustanowienia nowej gwarancji finansowej lub równoważnego ubezpieczenia.

5. Jeżeli odpowiedzialnością za nielegalne przemieszczanie nie można obciążyć ani zgłaszającego, ani odbiorcy, zainteresowane właściwe organy współpracują w celu zapewnienia, by dane odpady zostały poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu.

6. W przypadkach przejściowego odzysku lub unieszkodliwienia, o których mowa w art. 6 ust. 6, jeżeli nielegalne przemieszczanie zostało ujawnione po dokonaniu przejściowego odzysku lub unieszkodliwienia, ciążący na państwie wysyłki subsydiarny obowiązek odbioru odpadów lub zorganizowania ich innego odzysku lub unieszkodliwienia wygasa w momencie, w którym prowadzący instalację wystawił zaświadczenie, o którym mowa w art. 15 lit. d).

Jeżeli prowadzący instalację wystawił zaświadczenie o dokonaniu odzysku lub unieszkodliwienia odpadów w sposób, który spowodował, że przemieszczanie zostało uznane za nielegalne, czego konsekwencją było zwolnienie gwarancji finansowej, stosuje się postanowienia ust. 3 i art. 25 ust. 2.

7. Jeżeli na terytorium jednego z Państw Członkowskich ujawnione zostanie nielegalne przemieszczanie, właściwy organ, którego właściwości podlega obszar, na którym odpady ujawniono, odpowiada za zorganizowanie bezpiecznego składowania odpadów do czasu ich zwrotu albo ostatecznego unieszkodliwienia lub odzysku w inny sposób.

8. Przepisów art. 34 i 36 nie stosuje się, jeżeli nielegalne przemieszczane odpady zwracane są do państwa wysyłki, którego dotyczą zakazy zawarte w tych artykułach.

9. W przypadku nielegalnego przemieszczania w rozumieniu art. 2 pkt 35 lit. g) osoba, która zorganizowała przemieszczanie, podlega takim samym obowiązkom określonym w niniejszym artykule, jakie dotyczą zgłaszającego.

10. Niniejszy artykuł nie narusza przepisów wspólnotowych ani krajowych dotyczących odpowiedzialności.

Artykuł 25

Koszty zwrotu w przypadku gdy przemieszczanie jest nielegalne

1. Koszty wynikające z odbioru odpadów pochodzących z nielegalnego przemieszczania, obejmujące koszty ich transportu, odzysku lub unieszkodliwienia zgodnie z art. 24 ust. 2 oraz, od dnia, w którym właściwy organ wysyłki uzyskał informację o tym, że przemieszczanie jest nielegalne, także koszty składowania zgodnie z art. 24 ust. 7, są ponoszone przez:

a) podmiot, który faktycznie dokonał zgłoszenia, określony według kolejności przewidzianej w art. 2 pkt 15; lub, jeżeli nie dokonano zgłoszenia,

b) podmiot zobowiązany do dokonania zgłoszenia lub odpowiednio inne osoby fizyczne lub prawne; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

c) właściwy organ wysyłki.

2. Koszty wynikające z odzysku lub unieszkodliwienia odpadów na podstawie art. 24 ust. 3, w tym ewentualne koszty transportu i składowania na podstawie art. 24 ust. 7 są ponoszone przez:

a) odbiorcę; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

b) właściwy organ miejsca przeznaczenia.

3. Koszty wynikające z odzysku lub unieszkodliwienia odpadów na podstawie art. 24 ust. 5, w tym ewentualne koszty transportu i składowania na podstawie art. 24 ust. 7 są ponoszone przez:

a) zgłaszającego, określonego według kolejności przewidzianej w art. 2 pkt 15, lub odbiorcę, w zależności od decyzji zainteresowanych właściwych organów; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

b) odpowiednio inne osoby fizyczne lub prawne; lub, jeżeli jest to niewykonalne,

c) właściwe organy wysyłki i miejsca przeznaczenia.

4. W przypadku nielegalnego przemieszczania w rozumieniu art. 2 pkt 35 lit. g) osoba, która zorganizowała przemieszczanie, podlega takim samym obowiązkom określonym w niniejszym artykule, jakie dotyczą zgłaszającego.

5. Niniejszy artykuł nie narusza przepisów wspólnotowych ani krajowych dotyczących odpowiedzialności.

ROZDZIAŁ 5

Ogólne przepisy administracyjne

Artykuł 26

Sposoby przekazywania korespondencji

1. Następujące informacje i dokumenty mogą być przesyłane pocztą:

a) zgłoszenie planowanego przemieszczenia, zgodnie z art. 4 i 13;

b) wezwanie do dostarczenia informacji i dokumentacji, zgodnie z art. 4, 7 i 8;

c) dostarczenie informacji i dokumentacji, zgodnie z art. 4, 7 i 8;

d) pisemna zgoda na zgłoszone przemieszczanie, zgodnie z art. 9;

e) warunki dokonania przemieszczenia, zgodnie z art. 10;

f) sprzeciw wobec przemieszczenia, zgodnie z art. 11 i 12;

g) informacje o decyzjach dotyczących udzielenia zezwolenia wstępnego określonym zakładom odzysku, zgodnie z art. 14 ust. 3;

h) pisemne potwierdzenie odbioru odpadów zgodnie z art. 15 i 16;

i) zaświadczenie o dokonaniu odzysku lub unieszkodliwienia odpadów, zgodnie z art. 15 i 16;

j) uprzednie zawiadomienie o faktycznym rozpoczęciu przemieszczenia zgodnie z art. 16;

k) informacje o zmianach w przemieszczaniu po uzyskaniu zgody, zgodnie z art. 17; oraz

l) pisemne zgody i dokumenty przesyłania, wysyłane zgodnie z przepisami tytułów IV, V i VI.

2. Zainteresowane organy i zgłaszający mogą także uzgodnić, że dokumenty wymienione w ust. 1 mogą również zostać przesyłane przy użyciu jednego z następujących środków komunikacji:

a) telefaksem; lub

b) telefaksem, a następnie przesyłką pocztową;

c) pocztą elektroniczną z podpisem elektronicznym. Podpis elektroniczny zastępuje w tym przypadku wszelkie wymagane podpisy i pieczęci; lub

d) pocztą elektroniczną bez podpisu elektronicznego, a następnie przesyłką pocztową.

3. Dokumenty, które zgodnie z art. 16 lit. c) i art. 18 mają towarzyszyć każdemu transportowi, mogą mieć formę elektroniczną z podpisami elektronicznymi, jeżeli możliwe jest ich odczytanie w każdym czasie w trakcie transportu oraz jeżeli taka forma jest akceptowana przez zainteresowane właściwe organy.

4. Za porozumieniem zainteresowanych właściwych organów i zgłaszającego przekazywanie oraz wymiana informacji i dokumentów wymienionych w ust. 1 może następować w drodze elektronicznej wymiany danych opatrzonych podpisem elektronicznym lub elektronicznie uwierzytelnionych, zgodnie z dyrektywą 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (²³) lub przy użyciu porównywalnego systemu elektronicznego uwierzytelniania, zapewniającego taki sam poziom bezpieczeństwa.

Z myślą o ułatwieniu wykonywania akapitu pierwszego Komisja, gdy jest to wykonalne, przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające wymogi techniczne i organizacyjne dotyczące praktycznego wdrożenia elektronicznej wymiany danych w celu przekazywania dokumentów i informacji. Komisja uwzględnia wszelkie odpowiednie standardy międzynarodowe i zapewnia, aby wymogi te były zgodne z dyrektywą 1999/93/WE, lub zapewnia przynajmniej ten sam poziom bezpieczeństwa co poziom określony w tej dyrektywie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 59a ust. 2.

Artykuł 27

Język

1. Wszelkie zgłoszenia, informacje, dokumentacja i inna korespondencja przekazywana zgodnie z przepisami niniejszego tytułu przekazywane są w języku akceptowanym przez zainteresowane właściwe organy.

2. Na żądanie zainteresowanych właściwych organów zgłaszający przekazuje uwierzytelnione tłumaczenie lub tłumaczenia na język akceptowany przez te organy.

Artykuł 28

Spory dotyczące klasyfikacji

1. Jeżeli właściwe organy wysyłki i miejsca przeznaczenia nie mogą dojść do porozumienia w zakresie zaklasyfikowania przedmiotu przemieszczenia jako odpadów lub nie, traktuje się go tak, jakby stanowił odpady. Przepis ten nie narusza uprawnień państwa przeznaczenia do traktowania przedmiotu przemieszczenia po jego dotarciu na miejsce zgodnie z przepisami krajowymi, pod warunkiem ich zgodności z prawem wspólnotowym i międzynarodowym.

2. Jeżeli właściwe organy wysyłki i miejsca przeznaczenia nie mogą dojść do porozumienia w zakresie zaklasyfikowania zgłoszonych odpadów do kategorii określonych w załączniku III, IIIA, IIIB lub IV, odpady traktuje się jako należące do kategorii określonych w załączniku IV.

3. Jeżeli właściwe organy wysyłki i miejsca przeznaczenia nie mogą dojść do porozumienia w zakresie zaklasyfikowania zgłoszonej operacji przetwarzania odpadów jako odzysku lub unieszkodliwienia, stosuje się przepisy dotyczące unieszkodliwiania.

4. Przepisy ust. 1–3 mają zastosowanie wyłącznie do celów niniejszego rozporządzenia i nie naruszają prawa zainteresowanych stron do rozstrzygania wszelkich sporów dotyczących powyższych kwestii przed sądami.

Artykuł 29

Koszty administracyjne

Zgłaszającego można obciążyć odpowiednimi i proporcjonalnymi kosztami administracyjnymi realizacji procedur związanych ze zgłoszeniem i nadzorem oraz zwykłymi kosztami odpowiednich analiz i inspekcji.

Artykuł 30

Porozumienia dotyczące obszarów przygranicznych

1. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli jest to uzasadnione szczególną sytuacją geograficzną lub demograficzną, Państwa Członkowskie mogą zawierać dwustronne umowy dotyczące złagodzenia procedury zgłaszania przemieszczania określonych strumieni odpadów, w odniesieniu do transgranicznych przemieszczeń kierowanych do najbliższej odpowiedniej instalacji położonej na obszarze przy granicy pomiędzy danymi Państwami Członkowskimi.

2. Powyższe umowy dwustronne mogą być zawierane także w przypadku, gdy zarówno przemieszczanie, jak przetwarzanie odpadów ma miejsce w państwie wysyłki, jednakże trasa ich transportu przebiega przez terytorium innego Państwa Członkowskiego.

3. Państwa Członkowskie mogą zawierać takie umowy także z państwami, które są stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

4. Umowy takie są notyfikowane Komisji przed ich wejściem w życie.

ROZDZIAŁ 6

Przemieszczenia wewnątrzwspólnotowe z tranzytem przez państwa trzecie

Artykuł 31

Przemieszczenia odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia

Jeżeli przemieszczanie odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia ma miejsce w obrębie Wspólnoty, z tranzytem przez jedno lub kilka państw trzecich, właściwy organ wysyłki, obok realizacji innych obowiązków wynikających z niniejszego tytułu, zobowiązany jest skierować do właściwych organów w państwach trzecich zapytanie, czy zamierzają one przesłać swoją pisemną zgodę na planowane przemieszczanie:

a) w przypadku stron Konwencji bazylejskiej – w terminie 60 dni, chyba że dane państwo zrezygnowało z tego prawa zgodnie z postanowieniami Konwencji; lub

b) w przypadku państw niebędących stronami Konwencji bazylejskiej – w terminie uzgodnionym między właściwymi organami.

Artykuł 32

Przemieszczenia odpadów przeznaczonych do odzysku

1. Jeżeli przemieszczanie odpadów przeznaczonych do odzysku ma miejsce w granicach Wspólnoty, z tranzytem przez jedno lub kilka państw trzecich, których nie obowiązuje decyzja OECD, stosuje się art. 31.

2. Jeżeli przemieszczanie odpadów przeznaczonych do odzysku ma miejsce w granicach Wspólnoty, co obejmuje także przemieszczenia pomiędzy dwiema miejscowościami w tym samym Państwie Członkowskim, z tranzytem przez jedno lub kilka państw trzecich, które obowiązuje decyzja OECD, zgoda, o której mowa w art. 9, może być wyrażona w sposób milczący i w przypadku gdy nie został zgłoszony sprzeciw ani zastrzeżone warunki, przemieszczanie może rozpocząć się po upływie 30 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ miejsca przeznaczenia zgodnie z art. 8.

TYTUŁ III

PRZEMIESZCZENIA ODPADÓW WYŁĄCZNIE W OBRĘBIE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

Artykuł 33

Zastosowanie niniejszego rozporządzenia do przemieszczania odpadów odbywających się wyłącznie w obrębie Państw Członkowskich

1. Państwa Członkowskie ustanawiają odpowiedni system nadzoru i kontroli przemieszczeń odpadów odbywających się wyłącznie w granicach ich jurysdykcji. System ten uwzględnia potrzebę zapewnienia spójności z systemem wspólnotowym, ustanowionym w tytułach II i VII.

2. Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję o przyjętym systemie nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów. Komisja zawiadamia o powyższych systemach pozostałe Państwa Członkowskie.

3. Państwa Członkowskie mogą stosować w granicach swojej jurysdykcji system przewidziany w tytułach II i VII.

TYTUŁ IV

WYWÓZ ODPADÓW ZE WSPÓLNOTY DO PAŃSTW TRZECICH

ROZDZIAŁ 1

Wywóz odpadów od unieszkodliwienia

Artykuł 34

Zakaz wywozu do państw trzecich, z wyjątkiem państw EFTA

1. Wywóz ze Wspólnoty odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia jest zakazany.

2. Zakaz określony w ust. 1 nie dotyczy wywozu odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia w państwach EFTA, będących równocześnie stronami Konwencji bazylejskiej.

3. Jednakże wywóz odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia do państwa EFTA będącego stroną Konwencji bazylejskiej jest również zakazany, jeżeli:

a) dane państwo EFTA zakazuje przywozu takich odpadów; lub

b) właściwy organ wysyłki ma podstawy by przypuszczać, że odpady nie zostaną w danym państwie przeznaczenia zagospodarowane w sposób racjonalny ekologicznie, w rozumieniu art. 49.

4. Powyższy przepis nie narusza obowiązków związanych z odbiorem odpadów, określonych w art. 22 i 24.

Artykuł 35

Procedury stosowane w przypadku wywozu do państw EFTA

1. Jeżeli odpady są wywożone ze Wspólnoty z przeznaczeniem do unieszkodliwienia w państwach EFTA, które są stronami Konwencji bazylejskiej, przepisy tytułu II stosowane są odpowiednio, przy uwzględnieniu dostosowań i przepisów dodatkowych określonych w ust. 2 i 3.

2. Stosuje się następujące dostosowania:

a) właściwy organ tranzytu poza Wspólnotą dysponuje terminem 60 dni od wysłania potwierdzenia otrzymania zgłoszenia na wezwanie do dostarczenia dodatkowych informacji dotyczących zgłoszonego przemieszczenia oraz wydanie milczącej lub pisemnej zgody, z ewentualnym zastrzeżeniem warunków, jeżeli dane państwo podjęło decyzję, że nie będzie wymagało uprzedniej pisemnej zgody, oraz poinformowało o tym inne strony Konwencji bazylejskiej, zgodnie z jej art. 6 ust. 4; oraz

b) właściwy organ wysyłki we Wspólnocie podejmuje decyzję o wyrażeniu zgody na przemieszczanie zgodnie z art. 9 wyłącznie po otrzymaniu pisemnej zgody właściwego organu miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, milczącej lub pisemnej zgody właściwego organu tranzytu poza Wspólnotą i nie wcześniej niż po upływie 61 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ tranzytu. Właściwy organ wysyłki może wydać decyzję przed upływem terminu 61 dni, jeżeli otrzymał pisemną zgodę pozostałych zainteresowanych właściwych organów.

3. Stosuje się następujące przepisy dodatkowe:

a) właściwy organ tranzytu we Wspólnocie potwierdza zgłaszającemu otrzymanie zgłoszenia;

b) właściwe organy wysyłki oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu we Wspólnocie przesyłają do urzędu celnego wywozu i urzędu celnego wyprowadzenia ze Wspólnoty opieczętowane kopie decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie;

c) przewoźnik dostarcza kopię dokumentu przesyłania do urzędu celnego wywozu i urzędu celnego wyprowadzenia ze Wspólnoty;

d) niezwłocznie po opuszczeniu przez odpady terytorium Wspólnoty urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty przesyła opieczętowaną kopię dokumentu przesyłania właściwemu organowi przemieszczenia we Wspólnocie, zaznaczając, że odpady opuściły terytorium Wspólnoty;

e) jeżeli w terminie 42 dni od daty, w której odpady opuściły terytorium Wspólnoty, właściwy organ wysyłki we Wspólnocie nie otrzyma informacji od prowadzącego instalację o przyjęciu odpadów, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy organ miejsca przeznaczenia; oraz

f) umowa określona w art. 4 akapit drugi pkt 4 i w art. 5 stanowi, że:

i) jeżeli prowadzący instalację wyda nieprawidłowe zaświadczenie o unieszkodliwieniu, którego skutkiem będzie zwolnienie gwarancji finansowej, odbiorca poniesie koszty wynikające z obowiązku zwrócenia odpadów na obszar podlegający właściwości właściwego organu wysyłki oraz ich odzysku lub unieszkodliwienia w inny, racjonalny ekologicznie sposób;

ii) w terminie trzech dni od przyjęcia odpadów do unieszkodliwienia, prowadzący instalację wysyła zgłaszającemu i zainteresowanym właściwym organom podpisane kopie wypełnionego dokumentu przesyłania, z wyjątkiem zaświadczenia o unieszkodliwieniu, określonego w ppkt iii); oraz

iii) możliwie najszybciej i przed upływem 30 dni od dokonania unieszkodliwienia oraz nie później niż w terminie roku kalendarzowego od przyjęcia odpadów prowadzący instalację na własną odpowiedzialność zaświadcza o dokonaniu unieszkodliwienia i przesyła zgłaszającemu oraz zainteresowanym właściwym organom podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierającego to zaświadczenie.

4. Przemieszczanie może nastąpić wyłącznie w przypadku gdy:

a) zgłaszający otrzymał pisemną zgodę właściwych organów wysyłki, miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, właściwych organów tranzytu poza Wspólnotą oraz zostały spełnione zastrzeżone warunki;

b) została zawarta i obowiązuje umowa pomiędzy zgłaszającym i odbiorcą, zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 4 i art. 5;

c) ustanowiona została i obowiązuje gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 5 i art. 6; oraz

d) zapewniono racjonalne ekologicznie zagospodarowanie, zgodnie z art. 49.

5. W przypadku wywozu odpadów są one kierowane w celu poddania ich unieszkodliwieniu do instalacji, która prowadzi działalność zgodnie z obowiązującym prawem krajowym lub dla której wydano pozwolenie na prowadzenie działalności w państwie przeznaczenia.

6. Urząd celny wywozu lub urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty, który ujawnił nielegalne przemieszczanie, zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ w państwie urzędu celnego, który:

a) niezwłocznie zawiadamia właściwy organ wysyłki we Wspólnocie; oraz

b) zapewnia zatrzymanie odpadów do czasu podjęcia przez właściwy organ wysyłki innej decyzji i przekazania jej na piśmie właściwemu organowi w państwie urzędu celnego, w którym odpady zostały zatrzymane.

ROZDZIAŁ 2

Wywóz odpadów przeznaczonych do odzysku

SEKCJA 1

Wywóz do państw, których nie obowiązuje decyzja OECD

Artykuł 36

Zakaz wywozu

1. Zakazany jest wywóz ze Wspólnoty następujących rodzajów odpadów przeznaczonych do odzysku w państwach, których nie obowiązuje decyzja OECD:

a) odpadów wyszczególnionych jako niebezpieczne w załączniku V ;

b) odpadów wyszczególnionych w załączniku V część 3;

c) odpadów niebezpiecznych, które nie zostały zaliczone do żadnej z kategorii w załączniku V;

d) mieszanin odpadów niebezpiecznych oraz mieszanin odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, które nie zostały zaliczone do żadnej z kategorii w załączniku V;

e) odpadów, które państwo przeznaczenia notyfikowało jako niebezpieczne, zgodnie z art. 3 Konwencji bazylejskiej;

f) odpadów, których przywóz został zakazany przez państwo przeznaczenia; lub

g) odpadów, co do których właściwy organ wysyłki ma podstawy, by przypuszczać, że nie zostaną one w danym państwie przeznaczenia zagospodarowane w sposób racjonalny ekologicznie w rozumieniu art. 49.

2. Powyższy przepis nie narusza obowiązków związanych z odbiorem odpadów określonych w art. 22 i 24.

3. Państwa Członkowskie mogą w przypadkach wyjątkowych przyjąć przepisy umożliwiające uznanie, na podstawie dokumentacji przedstawionej w odpowiedni sposób przez zgłaszającego, że w stosunku do określonych rodzajów odpadów niebezpiecznych wymienionych w załączniku V zakaz wywozu nie obowiązuje, jeżeli nie wykazują one żadnej z właściwości wyszczególnionych w załączniku III do dyrektywy 91/689/EWG, uwzględniając, w zakresie właściwości H3–H8, H10 i H11 zdefiniowanych w tym załączniku, wartości dopuszczalne określone w decyzji Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępującej decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (²⁴).

4. Okoliczność, że dane odpady nie zostały wyszczególnione jako niebezpieczne w załączniku V lub że zostały wyszczególnione w załączniku V, część 1, wykaz B, nie wyklucza zaliczenia takich odpadów, w sytuacjach wyjątkowych, do odpadów niebezpiecznych i tym samym objęcia ich zakazem wywozu, jeżeli wykazują one przynajmniej jedną z właściwości wyszczególnionych w załączniku III do dyrektywy 91/689/EWG, uwzględniając, w zakresie właściwości H3 do H8, H10 i H11 zdefiniowanych w tym załączniku, wartości dopuszczalne określone w decyzji 2000/532/WE, zgodnie z art. 1 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 91/689/EWG oraz w ustępie wprowadzającym załącznika III do niniejszego rozporządzenia.

5. W przypadkach określonych w ust. 3 i 4 zainteresowane Państwo Członkowskie zawiadamia państwo przeznaczenia przed podjęciem decyzji. Państwa Członkowskie notyfikują powyższe przypadki Komisji przed końcem każdego roku kalendarzowego. Komisja przekazuje otrzymane informacje wszystkim Państwom Członkowskim oraz Sekretariatowi Konwencji bazylejskiej. Komisja może na podstawie otrzymanych informacji sformułować komentarze oraz, w odpowiednich przypadkach, dostosować załącznik V zgodnie z art. 58.

Artykuł 37

Procedury obowiązujące w przypadku wywozu odpadów wyszczególnionych w załączniku III lub IIIA

1. W przypadku odpadów wyszczególnionych w załączniku III lub IIIA, których wywóz nie został objęty zakazem na podstawie art. 36, Komisja, w terminie 20 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, prześle do każdego państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD, pisemny wniosek o:

i) potwierdzenie na piśmie, że przedmiotowe odpady mogą być wywożone ze Wspólnoty w celu poddania ich odzyskowi w danym państwie; oraz

ii) informację, jakim ewentualnym procedurom kontrolnym zostaną one poddane w państwie przeznaczenia.

Każde państwo, którego nie obowiązuje decyzja OECD, ma następujące możliwości:

a) wprowadzenie zakazu; lub

b) stosowanie procedury uprzedniego zgłoszenia na piśmie i zgody określonej w art. 35; lub

c) odstąpienia od kontroli w państwie przeznaczenia.

2. Przed datą rozpoczęcia obowiązywania niniejszego rozporządzenia Komisja przyjmuje rozporządzenie uwzględniające treść odpowiedzi otrzymanych zgodnie z ust. 1 i zawiadamia komitet powołany zgodnie z art. 18 dyrektywy 2006/12/WE.

W przypadku gdy dane państwo nie przekazało potwierdzenia określonego w ust. 1 lub z jakichkolwiek przyczyn nie nawiązano z nim kontaktu, stosuje się ust. 1 lit. b).

Komisja regularnie aktualizuje przyjęte rozporządzenie.

3. Jeżeli w odpowiedzi na pytanie Komisji dane państwo stwierdzi, że określone przemieszczenia odpadów nie podlegają jakiejkolwiek kontroli, do takich przemieszczeń stosuje się odpowiednio art. 18.

4. W przypadku wywozu odpadów są one kierowane w celu poddania ich odzyskowi do instalacji, która prowadzi działalność zgodnie z obowiązującym prawem krajowym lub dla której wydano pozwolenie na prowadzenie działalności w państwie przeznaczenia.

5. W przypadku przemieszczenia odpadów, które nie zostały zaliczone do żadnej z kategorii w załączniku III, lub przemieszczenia mieszanin odpadów, które nie zostały zaliczone do żadnej z kategorii w załączniku III lub IIIA, albo przemieszczenia odpadów wyszczególnionych w załączniku IIIB, o ile wywóz nie jest zakazany na podstawie art. 36, stosuje się ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu.

Sekcja 2

Wywóz do państw, które obowiązuje decyzja OECD

Artykuł 38

Wywóz odpadów wyszczególnionych w załącznikach III, IIIA, IIIB, IV i IVA

1. Jeżeli odpady wyszczególnione w załącznikach III, IIIA, IIIB i IVA, odpady, które nie zostały sklasyfikowane, lub mieszaniny odpadów niezaliczone do żadnej z kategorii w załącznikach III, IV ani IVA są wywożone ze Wspólnoty z przeznaczeniem do odzysku w państwach, które obowiązuje decyzja OECD, z tranzytem lub bez tranzytu przez państwa, które obowiązuje decyzja OECD, przepisy tytułu II stosuje się odpowiednio, przy uwzględnieniu dostosowań i przepisów dodatkowych zawartych w ust. 2, 3 i 5.

2. Stosuje się następujące dostosowania:

a) mieszaniny odpadów wyszczególnionych w załączniku IIIA przeznaczone do procesów przejściowych podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, jeżeli dalsze procesy przejściowego lub ostatecznego odzysku lub unieszkodliwiania mają być realizowane w państwie, którego nie obowiązuje decyzja OECD;

b) odpady wyszczególnione w załączniku IIIB podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody;

c) zgoda wymagana zgodnie z art. 9 może zostać wyrażona przez właściwy organ miejsca przeznaczenia spoza Wspólnoty w sposób milczący.

3. W odniesieniu do wywozu odpadów wyszczególnionych w załączniku IV i IVA stosuje się następujące przepisy dodatkowe:

a) właściwe organy wysyłki oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu we Wspólnocie przesyłają do urzędu celnego wywozu i urzędu celnego wyprowadzenia ze Wspólnoty opieczętowane kopie ich decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie;

b) przewoźnik dostarcza kopię dokumentu przesyłania do urzędu celnego wywozu i urzędu celnego wyprowadzenia ze Wspólnoty;

c) niezwłocznie po tym, jak odpady opuszczą terytorium Wspólnoty, urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty przesyła opieczętowaną kopię dokumentu przesyłania właściwemu organowi wysyłki we Wspólnocie, zaznaczając, że odpady opuściły terytorium Wspólnoty;

d) jeżeli w terminie 42 dni od daty, w której odpady opuściły terytorium Wspólnoty, właściwy organ wysyłki we Wspólnocie nie otrzyma informacji od prowadzącego instalację o przyjęciu odpadów, niezwłocznie zawiadamia on o tym właściwy organ miejsca przeznaczenia; oraz

e) umowa określona w art. 4 akapit drugi pkt 4 i art. 5 stanowi, że:

i) jeżeli prowadzący instalację wyda nieprawidłowe zaświadczenie o unieszkodliwieniu, którego skutkiem będzie zwolnienie gwarancji finansowej, odbiorca ponosi koszty wynikające z obowiązku zwrócenia odpadów na obszar podlegający właściwości właściwego organu wysyłki oraz ich odzysku lub unieszkodliwienia w inny, racjonalny ekologicznie sposób;

ii) w terminie trzech dni od przyjęcia odpadów do unieszkodliwienia, prowadzący instalację wysyła zgłaszającemu i zainteresowanym właściwym organom podpisane kopie wypełnionego dokumentu przesyłania, z wyjątkiem zaświadczenia o unieszkodliwieniu, określonego w ppkt iii); oraz

iii) możliwie najszybciej, przed upływem 30 dni od dokonania odzysku i nie później niż w terminie roku kalendarzowego od przyjęcia odpadów, prowadzący instalację na własną odpowiedzialność zaświadcza o dokonaniu odzysku i przesyła zgłaszającemu oraz zainteresowanym właściwym organom podpisane kopie dokumentu przesyłania zawierające to zaświadczenie.

4. Przemieszczanie może nastąpić wyłącznie w przypadku gdy:

a) zgłaszający otrzymał pisemną zgodę właściwych organów wysyłki, miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu lub możliwe jest przyjęcie, że właściwe organy miejsca przeznaczenia i tranzytu wyraziły zgodę milczącą oraz zostały spełnione wszystkie zastrzeżone warunki;

b) spełnione są wymogi określone w art. 35 ust. 4 lit. b), c) i d).

5. Jeżeli określony w ust. 1 wywóz odpadów wyszczególnionych w załącznikach IV i IVA odbywa się tranzytem przez państwo, którego nie obowiązuje decyzja OECD, stosuje się następujące dostosowania:

a) właściwy organ tranzytu, którego nie obowiązuje decyzja OECD, ma 60 dni od wysłania potwierdzenia otrzymania zgłoszenia na wezwanie do dostarczenia dodatkowych informacji dotyczących zgłoszonego przemieszczenia, wydanie milczącej lub pisemnej zgody, z ewentualnym zastrzeżeniem warunków, jeżeli dane państwo podjęło decyzję, że nie będzie wymagało uprzedniej pisemnej zgody oraz poinformowało o tym inne strony Konwencji bazylejskiej, zgodnie z jej art. 6 ust. 4; oraz

b) właściwy organ wysyłki we Wspólnocie podejmuje decyzję o wyrażeniu zgody na przemieszczanie zgodnie z art. 9 wyłącznie po otrzymaniu milczącej lub pisemnej zgody właściwego organu tranzytu, którego nie obowiązuje decyzja OECD i nie wcześniej niż po upływie 61 dni od wysłania potwierdzenia przyjęcia przez właściwy organ tranzytu. Właściwy organ wysyłki może wydać decyzję przez upływem terminu 61 dni, jeżeli otrzymał pisemną zgodę pozostałych zainteresowanych właściwych organów.

6. W przypadku wywozu odpadów są one kierowane w celu poddania ich odzyskowi do instalacji, która prowadzi działalność zgodnie z obowiązującym prawem krajowym lub dla której zostało wydane pozwolenie na prowadzenie działalności w państwie przeznaczenia.

7. Urząd celny wywozu lub urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty, który ujawnił nielegalne przemieszczanie, zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ w państwie urzędu celnego, który:

a) niezwłocznie zawiadamia właściwy organ wysyłki we Wspólnocie; oraz

b) zapewnia zatrzymanie odpadów do czasu podjęcia przez właściwy organ wysyłki innej decyzji i przekazania jej na piśmie właściwemu organowi w państwie urzędu celnego, w którym odpady zostały zatrzymane.

ROZDZIAŁ 3

Przepisy ogólne

Artykuł 39

Wywóz na Antarktydę

Wywóz odpadów ze Wspólnoty na Antarktydę jest zakazany.

Artykuł 40

Wywóz do krajów lub terytoriów zamorskich

1. Wywóz ze Wspólnoty odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia do krajów i terytoriów zamorskich jest zakazany.

2. W odniesieniu do wywozu odpadów przeznaczonych do odzysku w krajach i terytoriach zamorskich zakaz określony w art. 36 stosuje się odpowiednio.

3. W odniesieniu do wywozu odpadów przeznaczonych do odzysku w krajach i terytoriach zamorskich, które nie są objęte zakazem, o którym mowa w ust. 2, przepisy tytułu II stosuje się odpowiednio.

TYTUŁ V

PRZYWÓZ DO WSPÓLNOTY ODPADÓW Z PAŃSTW TRZECICH

ROZDZIAŁ 1

Przywóz odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia

Artykuł 41

Zakaz przywozu z wyjątkiem przemieszczania z państwa będącego stroną Konwencji bazylejskiej lub państwa, z którym została zawarta umowa, albo z innych obszarów w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny

1. Przywóz do Wspólnoty odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia jest zakazany, z wyjątkiem przywozu z:

a) państw, które są stronami Konwencji bazylejskiej; lub

b) innych państw, z którymi Wspólnota albo Wspólnota i jej Państwa Członkowskie zawarły dwustronne lub wielostronne umowy lub porozumienia zgodne z przepisami wspólnotowymi i z art. 11 Konwencji bazylejskiej; lub

c) innych państw, z którymi dane Państwo Członkowskie zawarło dwustronne umowy lub porozumienia zgodnie z ust. 2; lub

d) innych obszarów, jeżeli ze względu na szczególne okoliczności w sytuacjach kryzysu, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny nie jest możliwe zawarcie umów lub porozumień określonych w lit. b) lub c), albo w państwie wysyłki właściwy organ nie został wyznaczony lub jest niezdolny do działania.

2. W wyjątkowych przypadkach poszczególne Państwa Członkowskie mogą zawierać dwustronne umowy lub porozumienia dotyczące unieszkodliwiania określonych odpadów w tych Państwach Członkowskich, jeżeli odpady te nie zostaną w państwie wysyłki zagospodarowane w sposób racjonalny ekologicznie określony w art. 49.

Powyższe umowy i porozumienia muszą być zgodne z przepisami wspólnotowym oraz art. 11 Konwencji bazylejskiej.

Wymienione umowy i porozumienia gwarantują, że operacje unieszkodliwiania odpadów zostaną przeprowadzone w instalacji, dla której zostało wydane pozwolenie, i będą zgodne z wymogami racjonalnego ekologicznie gospodarowania.

Wymienione umowy i porozumienia gwarantują także, że odpady są wytworzone wyłącznie w państwie wysyłki oraz że ich unieszkodliwianie zostanie przeprowadzone wyłącznie w Państwie Członkowskim, które zawarło daną umowę lub porozumienie.

Wymienione umowy i porozumienia notyfikowane są Komisji przed ich zawarciem. Jednakże w sytuacjach kryzysowych notyfikacja może być dokonana w terminie miesiąca od ich zawarcia.

3. Umowy lub porozumienia dwustronne albo wielostronne zawarte zgodnie z ust. 1 lit. b) i c) opierają się na wymogach proceduralnych określonych w art. 42.

4. Państwa określone w ust. 1 lit. a), b) i c) zobowiązane są do uprzedniego złożenia właściwym organom Państwa Członkowskiego przeznaczenia należycie uzasadnionych wniosków stwierdzających, że nie posiadają one i nie mają realnych możliwości uzyskania potencjału technicznego oraz niezbędnych instalacji do unieszkodliwiania odpadów w sposób racjonalny ekologicznie.

Artykuł 42

Wymogi proceduralne w przypadku przywozu z państwa będącego stroną Konwencji bazylejskiej lub z innych obszarów w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny

1. Jeżeli odpady są przywożone do Wspólnoty z przeznaczeniem do unieszkodliwienia z państw, które są stronami Konwencji bazylejskiej, przepisy tytułu II stosuje się odpowiednio przy uwzględnieniu dostosowań i przepisów dodatkowych zawartych w ust. 2 i 3.

2. Stosuje się następujące dostosowania:

a) właściwy organ tranzytu poza Wspólnotą ma 60 dni od wysłania potwierdzenia otrzymania zgłoszenia na wezwanie do dostarczenia dodatkowych informacji dotyczących zgłoszonego przemieszczenia oraz na wydanie milczącej lub pisemnej zgody, z ewentualnym zastrzeżeniem warunków, jeżeli dane państwo podjęło decyzję, że nie będzie wymagało uprzedniej pisemnej zgody oraz poinformowało o tym inne strony Konwencji bazylejskiej, zgodnie z jej art. 6 ust. 4; oraz

b) w przypadkach, o których mowa w art. 41 ust. 1 lit. d), dotyczących sytuacji kryzysowych, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny, zgoda właściwych organów wysyłki nie jest wymagana.

3. Stosuje się następujące przepisy dodatkowe:

a) właściwy organ tranzytu we Wspólnocie potwierdza zgłaszającemu otrzymanie zgłoszenia oraz przekazuje kopie zainteresowanym właściwym organom;

b) właściwe organy miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, tranzytu we Wspólnocie przesyłają do urzędu celnego wprowadzenia do Wspólnoty opieczętowane kopie decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie;

c) przewoźnik dostarcza kopię dokumentu przesyłania do urzędu celnego wprowadzenia do Wspólnoty; oraz

d) po dopełnieniu wymaganych formalności celnych urząd celny wprowadzenia do Wspólnoty przesyła opieczętowane kopie dokumentu przesyłania do właściwych organów miejsca przeznaczenia oraz tranzytu we Wspólnocie, potwierdzając, że odpady zostały wprowadzone na terytorium Wspólnoty.

4. Przemieszczanie może nastąpić wyłącznie w przypadku gdy:

a) zgłaszający otrzymał pisemną zgodę właściwych organów wysyłki, miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, właściwego organu tranzytu i zostały spełnione zastrzeżone warunki;

b) została zawarta i obowiązuje umowa pomiędzy zgłaszającym i odbiorcą, zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 4 i art. 5;

c) ustanowiona została i obowiązuje gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 5 i art. 6; oraz

d) zagwarantowano racjonalne ekologicznie gospodarowanie zgodnie z art. 49.

5. Urząd celny wejścia do Wspólnoty, który ujawnił nielegalne przemieszczanie, zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ w państwie urzędu celnego, który:

a) zawiadamia niezwłocznie właściwy organ miejsca przeznaczenia we Wspólnocie, który zawiadamia właściwy organ wysyłki spoza Wspólnoty; oraz

b) zapewnia zatrzymanie odpadów do czasu podjęcia przez właściwy organ wysyłki spoza Wspólnoty innej decyzji i przekazania jej na piśmie właściwemu organowi w państwie urzędu celnego, w którym odpady zostały zatrzymane.

ROZDZIAŁ 2

Przywóz odpadów przeznaczonych do odzysku

Artykuł 43

Zakaz przywozu, z wyjątkiem przemieszczania z państw, które obowiązuje decyzja OECD, państw będących stroną Konwencji bazylejskiej lub państw, z którymi została zawarta umowa, albo z innych obszarów w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny

1. Przywóz do Wspólnoty odpadów przeznaczonych do odzysku jest zakazany, z wyjątkiem przywozów z:

a) państw, które obowiązuje decyzja OECD; lub

b) innych państw, które są stronami Konwencji bazylejskiej; lub

c) innych państw, z którymi Wspólnota lub Wspólnota i jej Państwa Członkowskie zawarły dwustronne lub wielostronne umowy albo porozumienia zgodne z przepisami wspólnotowymi oraz z art. 11 Konwencji bazylejskiej; lub

d) innych państw, z którymi dane Państwo Członkowskie zawarło dwustronne umowy lub porozumienia zgodnie z ust. 2; lub

e) innych obszarów, jeżeli ze względu na szczególne okoliczności w sytuacjach kryzysowych, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny nie jest możliwe zawarcie umów lub porozumień określonych w lit. c) lub d), albo właściwy organ w państwie wysyłki nie został wyznaczony lub jest niezdolny do działania.

2. W wyjątkowych przypadkach poszczególne Państwa Członkowskie mogą zawierać dwustronne umowy lub porozumienia dotyczące odzysku w tych Państwach Członkowskich określonych odpadów, które w państwie wysyłki nie zostałyby zagospodarowane w sposób racjonalny ekologicznie określony w art. 49.

W powyższych przypadkach stosuje się art. 41 ust. 2.

3. Umowy lub porozumienia dwustronne albo wielostronne zawarte zgodnie z ust. 1 lit. c) i d) są oparte na wymogach proceduralnych określonych w art. 42 w zakresie, w jakim mają one zastosowanie.

Artykuł 44

Wymogi proceduralne w przypadku przywozu z państwa, które obowiązuje decyzja OECD, lub z innych obszarów w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny

1. Jeżeli odpady przeznaczone do odzysku są przywożone do Wspólnoty z państw, które obowiązuje decyzja OECD, lub z tranzytem przez te państwa, przepisy tytułu II stosowane są odpowiednio, przy uwzględnieniu dostosowań i przepisów dodatkowych zawartych w ust. 2 i 3.

2. Stosuje się następujące dostosowania:

a) zgoda wymagana na podstawie art. 9 może zostać wyrażona przez właściwy organ wysyłki spoza Wspólnoty w sposób milczący;

b) uprzednie pisemne zgłoszenie określone w art. 4 może zostać dokonane przez zgłaszającego; oraz

c) w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. e), obejmujących sytuacje kryzysowe, przywracania pokoju, utrzymywania pokoju lub podczas wojny, zgoda właściwych organów wysyłki nie jest wymagana.

3. Ponadto muszą być spełnione wymogi określone w art. 42 ust. 3 lit. b), c) i d).

4. Przemieszczanie może nastąpić wyłącznie w przypadku gdy:

a) zgłaszający otrzymał pisemną zgodę właściwych organów wysyłki, miejsca przeznaczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, właściwych organów tranzytu lub możliwe jest przyjęcie, że organ wysyłki spoza Wspólnoty wyraził zgodę milczącą i spełnione zostały zastrzeżone warunki;

b) została zawarta i obowiązuje umowa pomiędzy zgłaszającym i odbiorcą, zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 4 i art. 5;

c) została ustanowiona i obowiązuje gwarancja finansowa lub równoważne ubezpieczenie zgodnie z wymogami art. 4 akapit drugi pkt 5 i art. 6; oraz

d) zagwarantowano racjonalne ekologicznie gospodarowanie zgodnie z art. 49.

5. Urząd celny wprowadzenia do Wspólnoty, który ujawnił nielegalne przemieszczanie, zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ w państwie urzędu celnego, który:

a) zawiadamia niezwłocznie właściwy organ miejsca przeznaczenia we Wspólnocie, który zawiadamia właściwy organ wysyłki spoza Wspólnoty; oraz

b) zapewnia zatrzymanie odpadów do czasu podjęcia przez właściwy organ wysyłki poza Wspólnotą innej decyzji i przekazania jej na piśmie właściwemu organowi w państwie urzędu celnego, w którym odpady zostały zatrzymane.

Artykuł 45

Wymogi proceduralne w przypadku przywozu z państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD, będącego stroną Konwencji bazylejskiej lub z innych obszarów w sytuacjach kryzysowych lub podczas wojny

Jeżeli odpady są przywożone do Wspólnoty z przeznaczeniem od odzysku:

a) z państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD; lub

b) przez państwo, którego nie obowiązuje decyzja OECD, będące równocześnie stroną Konwencji bazylejskiej,

przepisy art. 42 stosuje się odpowiednio.

ROZDZIAŁ 3

Postanowienia ogólne

Artykuł 46

Przywóz z krajów lub terytoriów zamorskich

1. Jeżeli odpady są przywożone do Wspólnoty z krajów lub terytoriów zamorskich, przepisy tytułu II stosuje się odpowiednio.

2. Jedno lub więcej państw i terytoriów zamorskich oraz Państwo Członkowskie, z którym są one związane, mogą stosować do przemieszczania z krajów lub terytoriów zamorskich to tego Państwa Członkowskiego procedury krajowe.

3. Państwa Członkowskie, które stosują ust. 2, notyfikują Komisji stosowane procedury krajowe.

TYTUŁ VI

TRANZYT PRZEZ WSPÓLNOTĘ PRZEMIESZCZEŃ Z PAŃSTW TRZECICH ORAZ DO PAŃSTW TRZECICH

ROZDZIAŁ 1

Tranzyt odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia

Artykuł 47

Tranzyt przez Wspólnotę odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia

Jeżeli odpady przeznaczone do unieszkodliwienia przemieszczane z państw trzecich i przeznaczone do państw trzecich transportowane są przez terytorium Państw Członkowskich, przepisy art. 42 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem poniższych dostosowań i przepisów dodatkowych:

a) pierwszy i ostatni właściwy organ tranzytu we Wspólnocie przesyłają w odpowiednich przypadkach opieczętowane kopie decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie lub, jeżeli wyraziły zgodę w sposób milczący, kopię potwierdzenia otrzymania zgłoszenia, zgodnie z art. 42 ust. 3 lit. a), odpowiednio urzędom celnym wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty; oraz

b) niezwłocznie po tym, jak odpady opuszczą terytorium Wspólnoty, urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty przesyła opieczętowaną kopię dokumentu przesyłania właściwym organom tranzytu we Wspólnocie, zaznaczając, że odpady opuściły terytorium Wspólnoty.

ROZDZIAŁ 2

Tranzyt odpadów przeznaczonych do odzysku

Artykuł 48

Tranzyt przez Wspólnotę odpadów przeznaczonych do odzysku

1. Jeżeli odpady przeznaczone do odzysku przesyłane są z państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD, lub do takiego państwa przez terytorium Państw Członkowskich, przepisy art. 47 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli odpady przeznaczone do odzysku przesyłane są z państwa, które obowiązuje decyzja OECD, i do takiego państwa przez terytorium Państw Członkowskich, przepisy art. 44 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem poniższych dostosowań i przepisów dodatkowych:

a) pierwszy i ostatni właściwy organ tranzytu we Wspólnocie przesyłają w odpowiednich przypadkach opieczętowane kopie decyzji o wyrażeniu zgody na przemieszczanie lub, jeżeli wyraziły zgodę w sposób milczący, kopię potwierdzenia otrzymania zgłoszenia, zgodnie z art. 42 ust. 3 lit. a) odpowiednio urzędom celnym wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty; oraz

b) niezwłocznie po tym, jak odpady opuszczą terytorium Wspólnoty, urząd celny wyprowadzenia ze Wspólnoty przesyła opieczętowaną kopię dokumentu przesyłania właściwemu organowi lub właściwym organom tranzytu we Wspólnocie, zaznaczając, że odpady opuściły terytorium Wspólnoty.

3. Jeżeli odpady przeznaczone do odzysku przesyłane są przez terytorium Państw Członkowskich z państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD, do państwa, które decyzja ta obowiązuje, lub odwrotnie, ust. 1 stosuje się w odniesieniu do państwa, którego nie obowiązuje decyzja OECD, natomiast ust. 2 do państwa, które decyzja ta obowiązuje.

TYTUŁ VII

INNE PRZEPISY

Rozdział 1

Obowiązki dodatkowe

Artykuł 49

Ochrona środowiska

1. Wytwórca, zgłaszający i inne przedsiębiorstwa zaangażowane w przemieszczanie odpadów lub ich odzysk albo unieszkodliwienie podejmują działania niezbędne dla zapewnienia, że wszelkie odpady, które przesyłają, są zagospodarowane bez narażania zdrowia ludzkiego oraz w sposób racjonalny ekologicznie przez cały okres przemieszczania oraz odzysku i unieszkodliwiania. Jeżeli przemieszczanie ma miejsce we Wspólnocie, muszą być spełnione wymogi określone w art. 4 dyrektywy 2006/12/WE oraz w innych przepisach wspólnotowych dotyczących odpadów.

2. W przypadku wywozu ze Wspólnoty właściwy organ miejsca przeznaczenia we Wspólnocie:

a) wymaga i podejmuje starania w celu zapewnienia, by wszelkie wywożone odpady były zagospodarowane w sposób racjonalny ekologicznie przez cały okres trwania przemieszczenia, w tym ich odzysku, określonego w art. 36 i 38, lub unieszkodliwienia, określonego w art. 34, w państwie trzecim miejsca przeznaczenia;

b) zakazuje wywozu odpadów do państw trzecich, jeżeli ma podstawy, by przypuszczać, że nie zostaną one zagospodarowane z zachowaniem wymogów określonych w lit. a).

Dana operacja odzysku lub unieszkodliwiania odpadów może zostać uznana za dokonaną zgodnie z zasadami racjonalnego ekologicznie gospodarowania, między innymi w przypadku gdy zgłaszający lub właściwy organ w państwie przeznaczenia będą w stanie wykazać, że instalacja, która odbiera odpady, będzie zarządzana zgodnie z normami ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego, zasadniczo równoważnymi z normami określonymi w przepisach wspólnotowych.

Domniemanie to nie wpływa jednak na ogólną ocenę, czy zapewniono racjonalne ekologicznie gospodarowanie przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwiania w państwie trzecim przeznaczenia.

Jako wskazówki dotyczące gospodarowania racjonalnego ekologicznie mogą służyć wytyczne wyszczególnione w załączniku VIII.

3. W przypadku przywozu do Wspólnoty właściwy organ miejsca przeznaczenia we Wspólnocie:

a) wymaga i podejmuje niezbędne działania dla zapewnienia, by wszelkie odpady dostarczone na obszar podlegający jego właściwości zagospodarowywane były bez narażania zdrowia ludzkiego i bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby być szkodliwe dla środowiska, oraz zgodnie z art. 4 dyrektywy 2006/12/WE i innymi przepisami wspólnotowymi dotyczącymi odpadów przez cały okres przemieszczania, w tym odzysku lub unieszkodliwienia odpadów w państwie miejsca przeznaczenia;

b) zakazuje przywozu odpadów z państw trzecich, jeżeli ma podstawy, by przypuszczać, że nie zostaną one zagospodarowane z zachowaniem wymogów określonych pod lit. a).

Artykuł 50

Egzekwowanie przepisów w Państwach Członkowskich

1. Państwa Członkowskie ustanawiają przepisy przewidujące sankcje za naruszanie przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie niezbędne środki, by zapewnić ich stosowanie. Ustanowione sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję o ich krajowych przepisach w zakresie zapobiegania nielegalnym przemieszczaniom i wykrywania ich, a także sankcji za nielegalne przemieszczenia.

2. Państwa członkowskie przewidują, w drodze środków wykonawczych do niniejszego rozporządzenia, między innymi inspekcje instalacji, przedsiębiorstw, pośredników i sprzedawców zgodnie z art. 34 dyrektywy 2008/98/WE oraz inspekcje przemieszczania odpadów i związanego z nim odzysku lub unieszkodliwiania.

2a. Do dnia 1 stycznia 2017 r. państwa członkowskie zapewnią, aby w odniesieniu do ich całego terytorium geograficznego ustanowiony został jeden lub większa liczba planów – osobno albo jako wyraźnie określona część innych planów – inspekcji przeprowadzanych na mocy ust. 2 („plan inspekcji”). Plany inspekcji oparte są na ocenie ryzyka obejmującej konkretne strumienie odpadów i źródła nielegalnych przemieszczeń oraz analizującej, jeżeli są dostępne i w razie konieczności, dane wywiadowcze, takie jak dane na temat dochodzeń prowadzonych przez policję i organy celne, a także analizy działalności przestępczej. Ta ocena ryzyka służy między innymi określeniu minimalnej liczby wymaganych inspekcji, w tym kontroli bezpośrednich, instalacji, przedsiębiorstw, pośredników, sprzedawców i przemieszczania odpadów lub związanego z nimi odzysku lub unieszkodliwiania. Plan inspekcji zawiera następujące elementy:

a) cele i priorytety inspekcji, w tym opis, jak te priorytety zostały ustalone;

b) obszar geograficzny objęty tym planem inspekcji;

c) informacje na temat planowanych inspekcji, w tym na temat kontroli bezpośrednich;

d) zadania przydzielone każdemu organowi zajmującemu się inspekcjami;

e) ustalenia dotyczące współpracy między organami zajmującymi się inspekcjami;

f) informacje dotyczące szkoleń inspektorów w zakresie kwestii związanych z inspekcjami; oraz

g) informacje dotyczące zasobów ludzkich, finansowych i innych zasobów do celów realizacji tego planu inspekcji.

Plan inspekcji jest poddawany przeglądowi co najmniej raz na trzy lata oraz, w stosownych przypadkach, aktualizowany. Podczas tego przeglądu przeprowadza się ocenę stopnia realizacji celów i innych elementów tego planu inspekcji.

3. Inspekcje przemieszczeń mogą odbywać się w szczególności:

a) w miejscu pochodzenia, z udziałem wytwórcy, posiadacza lub zgłaszającego;

b) w miejscu przeznaczenia, w tym przejściowego i ostatecznego odzysku lub unieszkodliwiania, z udziałem odbiorcy lub prowadzącego instalację;

c) na granicach Unii; lub

d) podczas przemieszczania przez terytorium Unii.

4. Inspekcje przemieszczeń obejmują sprawdzanie dokumentów, potwierdzenie tożsamości oraz, w stosownych przypadkach, kontrolę bezpośrednią odpadów.

4a. Aby ustalić, czy substancja lub przedmiot przemieszczane transportem drogowym, kolejowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym nie są odpadem, organy zajmujące się inspekcjami mogą, bez uszczerbku dla dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE (²⁵), wymagać od osoby fizycznej lub prawnej, w której posiadaniu znajduje się dana substancja lub dany przedmiot lub która organizuje ich przewóz, aby przedstawiła dokumenty stanowiące dowód:

a) pochodzenia i miejsca przeznaczenia danej substancji lub danego przedmiotu; oraz

b) że nie są one odpadem, w tym, w stosownych przypadkach, wykazanie funkcjonalności.

Na użytek akapitu pierwszego zapewnia się również ochronę danej substancji lub danego przedmiotu przed uszkodzeniem podczas transportu, załadunku i wyładunku, na przykład poprzez odpowiednie opakowanie i właściwe składowanie.

4b. Organy zajmujące się inspekcjami mogą stwierdzić, że dana substancja lub dany przedmiot jest odpadem w przypadku gdy:

– dowody, o których mowa w ust. 4a, lub które są wymagane na mocy innego unijnego prawodawstwa w celu ustalenia, że substancja lub przedmiot nie jest odpadem, nie zostały im przedłożone w terminie określonym przez te organy, lub

– organy te uznają, że dowody i informacje, które są im dostępne są niewystarczające do rozstrzygnięcia kwestii, lub uznają, że zapewniana ochrona przed uszkodzeniem, o której mowa w ust. 4a akapit drugi, jest niewystarczająca.

W takich okolicznościach przewóz danej substancji lub danego przedmiotu lub dane przemieszczanie odpadów uznaje się za przemieszczanie nielegalne. W konsekwencji postępuje się z nim zgodnie z art. 24 i 25, a organy zajmujące się inspekcjami niezwłocznie odpowiednio informują właściwy organ państwa, w którym odbyła się dana inspekcja.

4c. W celu ustalenia, czy dane przemieszczenie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, organy zajmujące się inspekcjami mogą wymagać od zgłaszającego, osoby, która organizuje przemieszczenie, posiadacza, przewoźnika, odbiorcy i instalacji odbierającej odpady, aby w terminie określonym przez te organy przekazali im odpowiednie dokumenty stanowiące dowód.

W celu ustalenia w szczególności, czy przemieszczane odpady, objęte wymogiem przekazywania ogólnych informacji określonym w art. 18, są przeznaczone do odzysku zgodnie z art. 49, organy zajmujące się inspekcjami mogą wymagać od osoby, która organizuje przemieszczenie, aby przedłożyła stosowne dokumenty stanowiące dowód, przekazane przez instalację przejściowego i ostatecznego odzysku oraz, w razie konieczności, zatwierdzone przez właściwy organ w miejscu przeznaczenia.

4d. W przypadku gdy dowody, o których mowa w ust. 4c, nie zostały przekazane organom zajmującym się inspekcjami w terminie określonym przez te organy lub gdy uznają one, że dowody i informacje, które są im dostępne są niewystarczające do rozstrzygnięcia kwestii, dane przemieszczanie uznaje się za przemieszczanie nielegalne. W konsekwencji z przemieszczeniem tym postępuje się zgodnie z art. 24 i 25, a organy zajmujące się inspekcjami niezwłocznie odpowiednio informują właściwy organ państwa, w którym odbyła się dana inspekcja.

4e. Do dnia 18 lipca 2015 r. Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych wstępną tabelę korelacji między kodami Nomenklatury scalonej, określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2658/87 (²⁶), a pozycjami dotyczącymi odpadów wymienionych w załącznikach III, IIIA, IIIB, IV, IVA i V do niniejszego rozporządzenia. Komisja stale aktualizuje tę tabelę korelacji, aby uwzględnić zmiany w tej nomenklaturze i w tych pozycjach wymienionych w tych załącznikach, a także aby włączyć wszelkie nowe kody nomenklatury Systemu Zharmonizowanego, które są związane z odpadami, przyjęte przez Światową Organizację Celną.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 59a ust. 2.

5. Państwa członkowskie współpracują, na poziomie bilateralnym lub multilateralnym, z innymi państwami członkowskimi w celu ułatwienia zapobiegania nielegalnym przemieszczeniom i ich wykrywania. Wymieniają się odpowiednimi informacjami na temat przemieszczania odpadów, strumieni odpadów, na temat podmiotów i instalacji oraz dzielą się doświadczeniami i wiedzą na temat środków egzekwowania przepisów, w tym oceną ryzyka przeprowadzoną na mocy ust. 2a niniejszego artykułu, w ramach ustanowionych struktur, w szczególności za pośrednictwem sieci korespondentów wyznaczonych zgodnie z art. 54.

6. Państwa Członkowskie wyznaczają osoby spośród ich stałego personelu odpowiedzialne za współpracę, o której mowa w ust. 5, oraz ośrodek lub ośrodki bezpośredniej kontroli, o której mowa w ust. 4. Stosowne informacje przekazywane są Komisji, która przesyła kompletną listę korespondentom, o których mowa w art. 54.

7. Państwo Członkowskie może, na wniosek innego Państwa Członkowskiego, podjąć działania przeciwko przebywającym na terytorium tego Państwa Członkowskiego osobom podejrzanym o udział w nielegalnym przemieszczaniu odpadów.

Artykuł 51

Sprawozdania Państw Członkowskich

1. Przed końcem każdego roku kalendarzowego każde Państwo Członkowskie przekazuje Komisji kopię sprawozdania za poprzedni rok kalendarzowy, które sporządziło i przesłało zgodnie z art. 13 ust. 3 Konwencji bazylejskiej do Sekretariatu Konwencji.

2. Przed końcem każdego roku kalendarzowego państwa członkowskie sporządzają również sprawozdanie za poprzedni rok, oparte na dodatkowym kwestionariuszu sprawozdawczym zawartym w załączniku IX, oraz przesyłają je Komisji. W ciągu miesiąca od przekazania tego sprawozdania Komisji państwa członkowskie podają również do wiadomości publicznej, w tym elektronicznie przez internet, część tego sprawozdania, która odnosi się do art. 24 i art. 50 ust. 1, 2 i 2a, w tym załącznika IX tabela 5, wraz z wszelkimi wyjaśnieniami, jakie państwa członkowskie uznają za stosowne. Komisja tworzy listę podanych przez państwa członkowskie hiperlinków, o których mowa w części załącznika IX dotyczącej art. 50 ust. 2 i 2a, i udostępnia ją publicznie na swojej stronie internetowej.

3. Sprawozdania sporządzone przez Państwa Członkowskie zgodnie z ust. 1 i 2 są przesyłane Komisji w wersji elektronicznej.

4. W oparciu o powyższe sprawozdania Komisja sporządza co trzy lata sprawozdanie dotyczące wykonywania niniejszego rozporządzenia przez Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie.

Artykuł 52

Współpraca międzynarodowa

Państwa Członkowskie, w razie potrzeby przy współudziale Komisji, współpracują z innymi stronami Konwencji bazylejskiej i organizacjami międzypaństwowymi, między innymi poprzez wymianę informacji, wspieranie racjonalnych ekologicznie technologii i opracowanie właściwych kodeksów dobrej praktyki.

Artykuł 53

Wyznaczenie właściwych organów

Państwa Członkowskie wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za wykonywanie niniejszego rozporządzenia. Każde Państwo Członkowskie wyznacza jeden właściwy organ tranzytu.

Artykuł 54

Wyznaczenie korespondentów

Państwa Członkowskie i Komisja wyznaczają jednego lub więcej korespondentów odpowiedzialnych za udzielanie informacji i wskazówek osobom lub przedsiębiorstwom zwracającym się z zapytaniami. Korespondent Komisji przekazuje korespondentom Państw Członkowskich wszystkie przedstawione mu zapytania, które dotyczą Państw Członkowskich; to samo obowiązuje w drugą stronę.

Artykuł 55

Wyznaczenie urzędów celnych wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty

Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć określone urzędy celne wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty dla przemieszczania odpadów przywożonych i wywożonych ze Wspólnoty. W przypadku wyznaczenia takich urzędów celnych przez Państwa Członkowskie żadne przemieszczanie odpadów nie może zostać zrealizowane przez inne punkty graniczne w obrębie danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 56

Zgłoszenia i informacje dotyczące wyznaczenia

1. Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji wyznaczenie:

a) właściwych organów zgodnie z art. 53;

b) korespondentów zgodnie z art. 54; oraz

c) w odpowiednich przypadkach – urzędów celnych wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty zgodnie z art. 55.

2. Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji następujące informacje o wyznaczonych podmiotach:

a) nazwę(-y);

b) adres(-y) do korespondencji;

c) adres(-y) poczty elektronicznej;

d) numer(-y) telefonu;

e) numer(-y) telefaksu; oraz

f) języki akceptowane przez właściwe organy.

3. Państwa Członkowskie niezwłocznie zgłaszają Komisji wszelkie zmiany powyższych danych.

4. Powyższe dane oraz informacje o ich zmianie są przekazywane Komisji zarówno w wersji elektronicznej, jak i papierowej, jeżeli istnieje taka potrzeba.

5. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej listy wyznaczonych właściwych organów, korespondentów oraz urzędów celnych wprowadzenia i wyprowadzenia ze Wspólnoty oraz w razie potrzeby aktualizuje je.

ROZDZIAŁ 2

Inne przepisy

Artykuł 57

Posiedzenia korespondentów

Na żądanie Państw Członkowskich lub w razie potrzeby Komisja odbywa okresowo spotkania z korespondentami w celu wspólnego przeanalizowania kwestii powstałych w związku ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia. Zainteresowane strony zapraszane są na te spotkania lub ich części, jeżeli wszystkie Państwa Członkowskie i Komisja uznają to za wskazane.

Artykuł 58

Zmiana załączników

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 58a w celu zmiany następujących elementów:

a) załączników IA, IB, IC, II, III, IIIA, IIIB, IV, V, VI i VII – w celu uwzględnienia zmian uzgodnionych na podstawie konwencji bazylejskiej i decyzji OECD;

b) załącznika V – w celu uwzględnienia uzgodnionych zmian w wykazie odpadów przyjętym zgodnie z art. 7 dyrektywy 2008/98/WE;

c) załącznika VIII – w celu uwzględnienia decyzji podjętych na podstawie odpowiednich konwencji i umów międzynarodowych.

Artykuł 58a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 58, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 17 lipca 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 58, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 58 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 59

(skreślony).

Artykuł 59a

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy art. 39 dyrektywy 2008/98/WE. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 60

Przegląd

1. Komisja zobowiązana jest zakończyć przed dniem 15 lipca 2006 r. przegląd związku obowiązujących przepisów sektorowych w dziedzinie zdrowia zwierząt i ludzi, w tym dotyczących przemieszczania odpadów podlegających rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 z przepisami niniejszego rozporządzenia. W niezbędnych przypadkach przeglądowi towarzyszy przedstawienie odpowiednich propozycji mających na celu zapewnienie równoważnego poziomu procedur i systemu kontroli w zakresie przemieszczeń takich odpadów.

2a. Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja, uwzględniając między innymi sprawozdania sporządzone zgodnie z art. 51, przeprowadzi przegląd niniejszego rozporządzenia i przedstawi sprawozdanie dotyczące jego wyników Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz z wnioskiem ustawodawczym, w stosownych przypadkach. W przeglądzie tym Komisja rozważy, w szczególności, skuteczność art. 50 ust. 2a w zwalczaniu nielegalnych przemieszczeń przy uwzględnieniu aspektów środowiskowych, społecznych i gospodarczych.

2. W terminie pięciu lat od dnia 12 lipca 2007 r. Komisja dokona przeglądu stosowania art. 12 ust. 1 lit. c), obejmującego jego wpływ na ochronę środowiska oraz funkcjonowanie rynku wewnętrznego. W razie potrzeby przeglądowi towarzyszyć będzie przedstawienie odpowiednich propozycji zmiany tego przepisu.

Artykuł 61

Uchylenia

1. Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 259/93 oraz decyzję 94/774/WE ze skutkiem od dnia 12 lipca 2007 r.

2. Odesłania do uchylonego rozporządzenia (EWG) nr 259/93 uważa się za odesłania do niniejszego rozporządzenia.

3. Decyzja 1999/412/WE zostaje uchylona ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r.

Artykuł 62

Przepisy przejściowe

1. Przemieszczenia odpadów, które zostały zgłoszone i których przyjęcie zostało potwierdzone przez właściwy organ miejsca przeznaczenia przed dniem 12 lipca 2007 r., podlegają przepisom rozporządzenia (EWG) nr 259/93.

2. Wszelkie przemieszczenia, na które zainteresowane właściwe organy wyraziły zgodę zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 259/93, podlegają realizacji w terminie roku od dnia 12 lipca 2007 r.

3. Sprawozdania przekazywane zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 259/93 i art. 51 niniejszego rozporządzenia za rok 2007 będą oparte na kwestionariuszu zawartym w decyzji 1999/412/WE.

Artykuł 63

Przepisy przejściowe dotyczące niektórych Państw Członkowskich

1. Do dnia 31 grudnia 2010 r. wszelkie przemieszczenia na Łotwę wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczenia niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, przewidzianej w przepisach tytułu II.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, właściwe organy sprzeciwiają się przemieszczeniom wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczeniom niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowanym do instalacji, która korzysta z tymczasowego odstępstwa od określonych postanowień dyrektywy 96/61/WE, przez okres stosowania tymczasowego odstępstwa wobec instalacji przeznaczenia.

2. Do dnia 31 grudnia 2012 r. wszelkie przemieszczenia wyszczególnionych w załączniku III odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowane do Polski, podlegają procedurze uprzedniego, pisemnego zgłoszenia i zgody, przewidzianej w przepisach tytułu II.

B2020 i GE020 (odpady szkła)

B2070

B2080

B2100

B2120

B3010 i GH013 (stałe odpady tworzyw sztucznych)

B3020 (odpady papieru)

B3140 (odpady opon pneumatycznych)

Y46

Y47

A1010 i A1030 (wyłącznie pozycje dotyczące arsenu i rtęci)

A1060

A1140

A2010

A2020

A2030

A2040

A3030

A3040

A3070

A3120

A3130

A3160

A3170

A3180 (ma zastosowanie wyłącznie wobec polichlorowanych naftalenów – PCN)

A4010

A4050

A4060

A4070

A4090

AB030

AB070

AB120

AB130

AB150

AC060

AC070

AC080

AC150

AC160

AC260

AD150

Z wyjątkiem odpadów szkła, papieru i opon, okres ten może zostać przedłużony zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 59a ust. 2 maksymalnie do dnia 31 grudnia 2012 r.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, do dnia 31 grudnia 2012 r. właściwe organy mogą zgłaszać sprzeciw w oparciu o podstawy sprzeciwu określone w art. 11 wobec przemieszczania do Polski:

a) następujących rodzajów odpadów przeznaczonych do odzysku, wyszczególnionych w załączniku IV:

A2050

A3030

A3180, z wyjątkiem polichlorowanych naftalenów – PCN

A3190

A4110

A4120

RB020;

jak również

b) odpadów przeznaczonych do odzysku, niewyszczególnionych w załącznikach.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, właściwe organy sprzeciwiają się przemieszczeniom wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczeniom niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowanym do instalacji, która korzysta z tymczasowego odstępstwa od określonych postanowień dyrektywy 96/61/WE, przez okres stosowania tymczasowego odstępstwa wobec instalacji przeznaczenia.

3. Do dnia 31 grudnia 2011 r. wszelkie przemieszczenia na Słowację wyszczególnionych w załączniku III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczenia niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, przewidzianej w przepisach tytułu II.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, właściwe organy sprzeciwiają się przemieszczeniom wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczeniom niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowanym do instalacji, która korzysta z tymczasowego odstępstwa od określonych postanowień dyrektyw 94/67/WE (²⁷) i 96/61/WE, dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (²⁸) oraz dyrektywy 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania, przez okres stosowania tymczasowego odstępstwa wobec instalacji przeznaczenia (²⁹).

4. Do dnia 31 grudnia 2014 r. wszystkie skierowane do Bułgarii przemieszczenia odpadów przeznaczonych do odzysku, które zostały wyszczególnione w załączniku, III podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, przewidzianej w przepisach tytułu II.

B2070

B2080

B2100

B2120

Y46

Y47

A1010 i A1030 (wyłącznie pozycje dotyczące arsenu i rtęci)

A1060

A1140

A2010

A2020

A2030

A2040

A3030

A3040

A3070

A3120

A3130

A3160

A3170

A3180 (ma zastosowanie wyłącznie wobec polichlorowanych naftalenów – PCN)

A4010

A4050

A4060

A4070

A4090

AB030

AB070

AB120

AB130

AB150

AC060

AC070

AC080

AC150

AC160

AC260

AD150

Okres ten może zostać przedłużony nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2012 r. na podstawie procedury regulacyjnej określonej w art. 59a ust. 2.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, do dnia 31 grudnia 2009 r. właściwe organy bułgarskie mogą w oparciu o podstawy określone w art. 11 wnosić sprzeciw wobec przemieszczania do Bułgarii:

a) A2050

A3030

A3180, z wyjątkiem polichlorowanych naftalenów – PCN

A3190

A4110

A4120

RB020;

jak również

b) odpadów przeznaczonych do odzysku, niewyszczególnionych w załącznikach.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, właściwe organy bułgarskie sprzeciwiają się przemieszczeniom wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczeniom niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowanym do instalacji, która korzysta z tymczasowego odstępstwa od określonych postanowień dyrektywy 96/61/WE lub dyrektywy 2001/80/WE, przez okres stosowania tymczasowego odstępstwa wobec instalacji przeznaczenia.

5. Do dnia 31 grudnia 2015 r. wszystkie skierowane do Rumunii przemieszczenia odpadów przeznaczonych do odzysku, które zostały wyszczególnione w załączniku III, podlegają procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, przewidzianej w przepisach tytułu II.

B2070

B2100, z wyjątkiem odpadów tlenku glinowego

B2120

B4030

Y46

Y47

A1010 i A1030 (wyłącznie pozycje dotyczące arsenu i rtęci)

A1060

A1140

A2010

A2020

A2030

A3030

A3040

A3050

A3060

A3070

A3120

A3130

A3140

A3150

A3160

A3170

A3180 (ma zastosowanie wyłącznie wobec polichlorowanych naftalenów – PCN)

A4010

A4030

A4040

A4050

A4080

A4090

A4100

A4160

AA060

AB030

AB120

AC060

AC070

AC080

AC150

AC160

AC260

AC270

AD120

AD150

Okres ten może zostać przedłużony nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r. na podstawie procedury regulacyjnej określonej w art. 59a ust. 2.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12, do dnia 31 grudnia 2011 r. właściwe organy rumuńskie mogą w oparciu o podstawy określone w art. 11 wnosić sprzeciw wobec przemieszczania do Rumunii:

a) A2050

A3030

A3180, z wyjątkiem polichlorowanych naftalenów – PCN

A3190

A4110

A4120

RB020;

jak również

b) odpadów przeznaczonych do odzysku, niewyszczególnionych w załącznikach.

Okres ten może zostać przedłużony nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r. na podstawie procedury regulacyjnej określonej w art. 59a ust. 2.

Na zasadzie odstępstwa od art. 12 właściwe organy rumuńskie sprzeciwiają się przemieszczeniom wyszczególnionych w załącznikach III i IV odpadów przeznaczonych do odzysku oraz przemieszczeniom niewyszczególnionych w tych załącznikach odpadów przeznaczonych do odzysku, kierowanym do instalacji, która korzysta z tymczasowego odstępstwa od określonych postanowień dyrektywy 96/61/WE, dyrektywy 2000/76/WE lub dyrektywy 2001/80/WE przez okres stosowania tymczasowego odstępstwa wobec instalacji przeznaczenia.

W przypadku gdy niniejszy artykuł zawiera odesłanie do przepisów tytułu II w związku z odpadami wyszczególnionymi w załączniku III, nie stosuje się przepisów art. 3 ust. 2, art. 4 akapit drugi pkt 5 oraz art. 6, 11, 22, 23, 24, 25 i 31.

Artykuł 64

Wejście w życie i obowiązywanie

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 12 lipca 2007 r.

2. Jeżeli data przystąpienia Bułgarii i Rumunii będzie późniejsza niż data wejścia w życie określona w ust. 1, przepisy art. 63 ust. 4 i 5 stosuje się, na zasadzie odstępstwa, od daty przystąpienia.

3. Za porozumieniem zainteresowanych Państw Członkowskich art. 26 ust. 4 może być stosowany przed dniem 12 lipca 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 14 czerwca 2006 r.

ZAŁĄCZNIK IA

ZAŁĄCZNIK IB

ZAŁĄCZNIK II

INFORMACJE I DOKUMENTACJA ZWIĄZANE ZE ZGŁOSZENIEM

Treść załącznika w wersji PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IIIB

DODATKOWE ODPADY Z WYKAZU ZIELONEGO, OCZEKUJĄCE NA WŁĄCZENIE DO ODPOWIEDNIEGO ANEKSU DO KONWENCJI BAZYLEJSKIEJ LUB DECYZJI OECD, O KTÓRYCH MOWA W ART. 58 UST. 1 LIT. B)

1. Niezależnie od tego, czy odpady są wymienione w niniejszym wykazie, nie mogą podlegać ogólnym obowiązkom w zakresie informowania, ustanowionym w art. 18, jeśli są zanieczyszczone innymi substancjami w zakresie, który:

a) wystarczająco zwiększa ryzyko związane z odpadami, by uznać je za odpowiednie do poddania procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody, wziąwszy pod uwagę właściwości odpadów niebezpiecznych wymienione w załączniku III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (¹); lub

b) uniemożliwia odzysk odpadów w sposób racjonalny ekologicznie.

2. Następujące odpady włącza się do niniejszego załącznika:

BEU04 Opakowanie kompozytowe składające się głównie z papieru i pewnej ilości tworzywa sztucznego, niezawierające pozostałości i nieobjęte pozycją B3020 konwencji bazylejskiej

BEU05 Czyste, ulegające biodegradacji odpady z rolnictwa, ogrodnictwa, leśnictwa, ogrodów, parków i cmentarzy

3. Przemieszczanie odpadów wymienionych w niniejszym załączniku nie narusza przepisów dyrektywy Rady 2000/29/WE (²), w tym środków przyjętych na podstawie jej art. 16 ust. 3.

(¹) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(²) Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.

ZAŁĄCZNIK IVA

ODPADY WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU III, LECZ PODLEGAJĄCE PROCEDURZE UPRZEDNIEGO PISEMNEGO ZGŁOSZENIA I ZGODY (ART. 3 UST. 3)