PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 179,

uwzględniając wniosek Komisji,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W ramach Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Kotonu w dniu 23 czerwca 2000 r. (²) (zwanej dalej umową o partnerstwie AKP-WE), Wspólnota Europejska ma obowiązek wspierania krajów AKP na ich drodze w kierunku ograniczania ubóstwa i zrównoważonego rozwoju i uznaje znaczenie sektorów towarowych i dotyczących ich protokołów.

(2) Przepisy w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru ustanowione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1260/2001 (³) zostaną zweryfikowane z uwzględnieniem wniosków legislacyjnych przedstawionych Radzie przez Komisję.

(3) Zgodnie z protokołem w sprawie cukru, dołączonym do załącznika V do umowy o partnerstwie AKP-WE, niektóre kraje AKP polegają na rynku UE w celu eksportu cukru. Reforma znacząco zmieni ich warunki rynkowe.

(4) Biorąc pod uwagę znaczenie społeczno-gospodarcze i wielofunkcyjną rolę sektora cukru, oraz jego duży stopień uzależnienia od rynku UE, proces dostosowywania krajów objętych protokołem w sprawie cukru do tych nowych warunków rynkowych będzie złożony w przypadku kilku z tych państw.

(5) W swoim komunikacie skierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady: reforma wspólnej polityki rolnej - osiągnięcie trwałego modelu rolnictwa dla Europy - reforma sektora cukru, Komisja zobowiązała się do wspierania procesu dostosowywania krajów objętych protokołem w sprawie cukru i ustanowiła zasady przedstawiania przez nią wniosków dotyczących wsparcia w Dokumencie roboczym służb Komisji w sprawie planu działania dotyczącego środków towarzyszących dla krajów objętych Protokołem w sprawie cukru dotkniętych reformą systemu cukrowego UE. Ten dokument roboczy został omówiony z krajami objętymi protokołem w sprawie cukru.

(6) Niezbędne jest, aby kraje objęte protokołem w sprawie cukru otrzymały jak najszybciej wsparcie w celu maksymalnego zwiększenia szans na udane dostosowanie do nowych warunków, przy zapewnieniu pełnej komplementarności z już istniejącą pomocą.

(7) Z tego względu, oprócz pomocy dostarczanej w ramach umowy o partnerstwie AKP-WE, konieczne jest przyznanie krajom objętym protokołem w sprawie cukru dodatkowej pomocy finansowej i technicznej, w tym w miarę potrzeb wsparcia budżetowego, w celu umożliwienia im dostosowania się do nowych warunków rynkowych, oferując szeroki zakres rodzajów wsparcia w celu uwzględnienia zróżnicowanej sytuacji poszczególnych krajów i wewnątrz tych krajów. Wsparcie to musi obejmować zwiększenie konkurencyjności ich sektora trzciny cukrowej, opracowanie alternatywnych rodzajów działalności gospodarczej i uporanie się, przy pomocy odpowiednich środków, z poważnymi, szerszymi skutkami zmniejszenia udziału sektora cukru w ich gospodarkach w wymiarze społecznym, gospodarczym i ochrony środowiska, lub też kombinację kilku z tych rodzajów wsparcia.

(8) W związku z tym, że pomoc ta powinna odzwierciedlać szczególne wysiłki w celu dostosowania wymagane w wyniku reformy od każdego z tych dostawców z AKP, powinny zostać ustanowione obiektywne kryteria w celu określenia zakresu takiej pomocy.

(9) Pomoc taka powinna zostać zapewniona na okres jednego roku, przy czym należy umożliwić kontynuację wsparcia do 2013 r. za pomocą części instrumentu współpracy na rzecz rozwoju i współpracy gospodarczej poświęconej rozwojowi.

(10) W związku z tym, że cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie towarzyszenie procesowi dostosowywania krajów objętych Protokołem w sprawie cukru dotkniętych reformą systemu cukrowego UE, nie może być w zadowalającym stopniu osiągnięty na poziomie państw członkowskich, a ze względu na skalę i skutki proponowanego działania może być osiągnięty w lepszy sposób na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

(11) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁴),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejszym ustanawia się system pomocy finansowej i technicznej, w tym w stosownych przypadkach wsparcia budżetowego, w celu wspierania procesu dostosowywania krajów objętych protokołem w sprawie cukru, stających w obliczu nowych warunków na rynku cukru w związku z nadchodzącą reformą wspólnej organizacji rynku cukru.

2. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 3, niniejszy system zostaje wdrożony w 2006 r.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „kraje objęte protokołem w sprawie cukru” oznaczają kraje AKP wymienione w Załączniku;

2) „cukier” oznacza cukier surowy nierafinowany z trzciny cukrowej i cukier biały z trzciny cukrowej.

Artykuł 3

Kwalifikowalność do pomocy i procedura

1. Kraje objęte protokołem w sprawie cukru kwalifikują się do pomocy finansowej i technicznej, w tym w stosownych przypadkach do wsparcia budżetowego.

2. Pomoc finansowa i techniczna jest przyznawana na wniosek każdego kraju objętego protokołem w sprawie cukru. Wnioski dotyczące pomocy finansowej i technicznej są przedkładane nie później niż dnia 29 kwietnia 2006 r.

3. Wnioski opiera się na kompleksowej wieloletniej strategii dostosowywania, zdefiniowanej przez dany kraj zgodnie z art. 4 w konsultacji z wszystkimi zainteresowanymi stronami. Wieloletnia strategia dostosowywania może obejmować realizowane już środki, jak również obecne i przyszłe skutki finansowe zrealizowanych już programów społecznych, pod wyraźnym warunkiem że dane środki i plany społeczne są wyraźnie zgodnie z celami określonymi w art. 4 ust. 1.

4. Kraje objęte protokołem w sprawie cukru, które przedstawią wniosek, który nie został oparty na kompleksowej wieloletniej strategii dostosowywania, w 2006 r. kwalifikują się wyłącznie do pomocy finansowej i technicznej mającej na celu wsparcie opracowania takiej strategii.

Artykuł 4

Wieloletnia strategia dostosowywania

1. Wieloletnia strategia dostosowywania zmierza do jednego lub kilku z następujących celów:

a) wzmocnienia konkurencyjności sektora cukru i trzciny cukrowej, przy czym jest to zrównoważony proces, w szczególności ze względu na zdolność tego sektora do sprostania konkurencji w dłuższym okresie czasu, z uwzględnieniem sytuacji różnych zainteresowanych stron tworzących łańcuch;

b) promowania zróżnicowania gospodarczego w obszarach zależnych od cukru, na przykład poprzez skierowanie obecnej produkcji cukru w stronę produkcji bioetanolu oraz innych zastosowań cukru poza obszarem żywności;

c) przeciwdziałania rozległym skutkom procesu dostosowywania, które mogą być związane z zatrudnieniem i usługami społecznymi, użytkowaniem ziemi i przywracaniem środowiska naturalnego, sektorem energii, badaniami i innowacjami oraz stabilizacją makroekonomiczną, ale nie muszą ograniczać się do tych obszarów.

2. Strategia ma co najmniej definiować realizowane cele, podejście i środki zidentyfikowane dla ich realizacji, odpowiedzialność różnych zainteresowanych stron i plan finansowy wdrożenia strategii.

Strategia ocenia zrównoważenie planu finansowego zgodnie z bieżącymi i przyszłymi warunkami rynkowymi, w wymiarze społecznym i ochrony środowiska naturalnego. Wykazuje ona jego zgodność z ogólnymi strategiami na rzecz rozwoju danego kraju i jego ubóstwa.

3. W ramach wieloletniej strategii określa się szczegółowy plan pomocy na 2006 r. Przy sporządzaniu tego planu należy zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:

a) dążenie do optymalizacji kosztów i zrównoważonego wpływu;

b) jednoznaczne zdefiniowanie i monitoring celów oraz wskaźników realizacji.

Artykuł 5

Środki przyjęte przez Komisję

1. Wieloletnia strategia dostosowywania przyjmowana jest po konsultacji z danym krajem objętym protokołem w sprawie cukru zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 7 ust. 2, i zgodnie z art. 4.

2. Specyfika sytuacji każdego z krajów objętych protokołem w sprawie cukru jest uwzględniana w szczególny sposób. W przypadku krajów dotkniętych kryzysem politycznym niezwiązanym z rozwojem sektora cukru Komisja ocenia zasadność dostarczania pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia indywidualnie dla każdego przypadku.

3. Pomoc krajom objętym protokołem w sprawie cukru bez wieloletniej strategii dostosowywania podlega w 2006 r. rocznemu programowi pracy przyjętemu zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

4. Pomoc zapewniona w ramach niniejszego rozporządzenia stanowi uzupełnienie, ale również dodatek do pomocy zapewnianej w ramach innych instrumentów współpracy na rzecz rozwoju.

Artykuł 6

Wdrożenie środków

Środki finansowane na podstawie niniejszego rozporządzenia są wdrażane zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (⁵) (zwanym dalej rozporządzeniem finansowym). W przypadku procedur zarządzania odnosi się to w szczególności do art. 53 ust. 1 lit. a) i ust. 2 rozporządzenia finansowego oraz do art. 36 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 (⁶) ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia finansowego.

Artykuł 7

Procedura Komitetu

1. Komisja jest wspomagana przez właściwy geograficznie komitet ds. rozwoju (zwany dalej komitetem).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem postanowień jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi 30 dni.

Prawo Parlamentu Europejskiego do regularnego otrzymywania informacji zgodnie z art. 7 ust. 3 tej decyzji musi być w pełni przestrzegane.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 8

Całkowita kwota

Finansowa kwota referencyjna na wdrożenie niniejszego rozporządzenia w roku 2006 wynosi 40000000 EUR (zwana dalej całkowitą kwotą).

Artykuł 9

Przydział całkowitej kwoty

1. W ramach całkowitej kwoty dostępnej na okres ważności niniejszego rozporządzenia Komisja ustala maksymalną kwotę dostępną dla każdego kraju objętego protokołem w sprawie cukru na finansowanie działań, o których mowa w art. 3 ust. 3 i art. 4 ust. 3, w zależności od potrzeb każdego kraju związanych w szczególności z wpływem reformy na sektor cukru w danym kraju i znaczeniem sektora cukru dla gospodarki. Pomiar kryteriów przydziału opiera się na danych z lat gospodarskich poprzedzających rok 2004.

2. Dalsze instrukcje dotyczące przydziału całkowitej kwoty krajom objętym protokołem w sprawie cukru określa Komisja, działając zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

3. Finansowa kwota referencyjna dla wdrożenia pomocy finansowej i technicznej, o której mowa w art. 3 ust. 4, która ma na celu przyczynienie się do opracowania wieloletniej strategii, wynosi 300000 EUR.

4. W ramach całkowitej kwoty orientacyjna kwota 3 % jest wykorzystywana na zasoby ludzkie i materialne niezbędne do skutecznego nadzoru i zarządzania pomocą.

Artykuł 10

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

1. Wszelkie porozumienia wynikające z niniejszego rozporządzenia zawierają postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności w odniesieniu do oszustw, korupcji i innych nieprawidłowości, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (⁷) i (Euratom, WE) nr 2185/96 (⁸) i rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (⁹).

2. Porozumienia wyraźnie uprawniają Komisję i Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzania kontroli dokumentacji lub kontroli na miejscu wszystkich wykonawców lub podwykonawców, którzy otrzymali fundusze wspólnotowe. Wyraźnie upoważniają one również Komisję do przeprowadzania kontroli i inspekcji na miejscu określonych w rozporządzeniu (Euratom, WE) nr 2185/96.

3. Wszystkie umowy zawierane w celu wdrożenia pomocy zapewniają Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu prawa wynikające z ust. 2 w czasie realizacji umów i po ich wykonaniu.

Artykuł 11

Okres ważności

1. [1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r. Ma ono nadal zastosowanie do aktów prawnych i zobowiązań związanych z wykonywaniem budżetu na 2006 r.

3. W przypadku gdy instrument współpracy na rzecz rozwoju i współpracy gospodarczej nie wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2007 r., okres ważności niniejszego rozporządzenia przedłuża się do daty wejścia w życie tego instrumentu.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 15 lutego 2006 r.

ZAŁĄCZNIK

Kraje objęte protokołem w sprawie cukru, o których mowa w art. 2

1. Barbados

2. Belize

3. Gujana

4. Jamajka

5. Saint Kitts i Nevis

6. Trynidad i Tobago

7. Fidżi

8. Republika Konga

9. Wybrzeże Kości Słoniowej

10. Kenia

11. Madagaskar

12. Malawi

13. Mauritius

14. Mozambik

15. Suazi

16. Tanzania

17. Zambia

18. Zimbabwe