KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 8 i 9,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. WCZEŚNIEJSZA PROCEDURA

(1) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1796/1999 (²) Rada nałożyła w sierpniu 1999 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz lin i kabli stalowych („produkt objęty postępowaniem”) pochodzących między innymi z Indii.

(2) Na mocy decyzji 1999/572/WE (³) Komisja przyjęła zobowiązanie cenowe złożone przez przedsiębiorstwo indyjskie, tj. Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd. Przedsiębiorstwo to od czasu wydania decyzji zmieniło nazwę i obecnie znane jest jako Usha Martin Ltd („UML”). Zmiana nazwy nie miała żadnego wpływu na działalność tego przedsiębiorstwa.

(3) W rezultacie przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Indii wytwarzanego przez UML lub przez wszelkie inne przedsiębiorstwa powiązane działające na świecie, w typie produktu objętym zobowiązaniem („produkt objęty zobowiązaniem”), został zwolnione z ostatecznych ceł antydumpingowych.

(4) W tym kontekście należy zaznaczyć, że pewne typy lin z drutu stalowego, obecnie produkowane przez UML, nie były wywożone do Wspólnoty w okresie dochodzenia, które poskutkowało nałożeniem ostatecznych środków antydumpingowych, i w związku z tym nie zostały objęte zakresem zwolnienia przyznanego w zobowiązaniu. W rezultacie takie liny z drutu stalowego podlegały zapłacie cła antydumpingowego przy wprowadzaniu ich do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.

(5) W listopadzie 2005 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia środków, wszczętego zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada zdecydowała na mocy rozporządzenia (WE) nr 121/2006 (⁴), że należy utrzymać środki antydumpingowe stosowane wobec przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego między innymi z Indii.

B. NARUSZENIA ZOBOWIĄZANIA

1. Obowiązki przedsiębiorstw składających zobowiązania

(6) Zobowiązanie złożone przez UML nakłada na to przedsiębiorstwo (oraz na wszelkie przedsiębiorstwa z nim powiązane działające na świecie) obowiązek m.in. wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po cenach nieprzekraczających pułapu pewnych minimalnych cen importowych („MIP”) określonych w zobowiązaniu. Te pułapy cenowe służą usunięciu szkodliwych skutków dumpingu. W przypadku odsprzedaży pierwszemu niezależnemu odbiorcy dokonanej w obrębie Wspólnoty przez importerów powiązanych, ceny odsprzedaży produktu objętego zobowiązaniem także należy wyznaczać na poziomie zapewniającym usunięcie szkodliwych skutków dumpingu, po właściwych korektach uwzględniających koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz uzasadniony zysk.

(7) Ponadto warunki zobowiązania nakładają na UML obowiązek regularnego przedkładania Komisji szczegółowych informacji w postaci kwartalnego sprawozdania ze sprzedaży do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Indii (a także z jego odsprzedaży przez podmioty powiązane na terenie Wspólnoty). W sprawozdaniach tych ujmowane mają być produkty objęte zobowiązaniem korzystające ze zwolnienia z cła antydumpingowego, a także takie typy lin z drutu stalowego, które nie zostały objęte zobowiązaniem, i w związku z tym podlegają cłu antydumpingowemu.

(8) Jeżeli nie wskazano inaczej, Komisja zakłada, że sprawozdania ze sprzedaży przedkładane przez UML (oraz sprawozdania z odsprzedaży przedkładane przez przedsiębiorstwa powiązane mające siedzibę na terenie Wspólnoty) są pełne, wyczerpujące i całkowicie poprawne.

(9) UML przyjęło ponadto do wiadomości fakt, że zwolnienie z ceł antydumpingowych, przyznane w zobowiązaniu, uzależnione jest od przedłożenia służbom celnym Wspólnoty faktury w ramach zobowiązania. Przedsiębiorstwo zobowiązało się także do niewystawiania takich faktur w ramach zobowiązania za sprzedaż tych typów produktu objętego postępowaniem, których nie dotyczy zobowiązanie i które w związku z tym podlegają cłu antydumpingowemu.

(10) Jeden z warunków zobowiązania mówi ponadto, że postanowienia i warunki zobowiązania stosuje się wobec wszelkich przedsiębiorstw powiązanych z UML na całym świecie.

(11) Aby zapewnić przestrzeganie warunków zobowiązania, UML zgodziło się poza tym dostarczać wszelkie informacje uznane przez Komisję za niezbędne oraz zezwalać na wizyty weryfikacyjne na swoim terenie oraz na terenie wszelkich przedsiębiorstw powiązanych, w celu weryfikacji dokładności i prawdziwości danych zawartych w sprawozdaniach kwartalnych.

(12) Takie wizyty weryfikacyjne przeprowadzone zostały na terenie UML w Indiach oraz na terenie przedsiębiorstwa powiązanego z UML, tj. Brunton Wolf Wire Ropes FZE („BWWR”) w Dubaju.

2. Wyniki wizyty weryfikacyjnej na terenie UML

(13) Analiza księgowości prowadzonej przez przedsiębiorstwo wykazała, że znaczne ilości objętego postępowaniem produktu nieobjętego zobowiązaniem nie zostały uwzględnione w sprawozdaniach kwartalnych przedkładanych Komisji w ramach zobowiązania. Ponadto stwierdzono, że UML sprzedawało towary, o których mowa, powiązanym importerom w Zjednoczonym Królestwie i Danii, a towary te uwzględniano na fakturach w ramach zobowiązania.

(14) Pominięcie sprzedaży tych towarów w sprawozdaniach ze sprzedaży oraz ich nieprawidłowe uwzględnienie w fakturach w ramach zobowiązania stanowią naruszenie zobowiązania.

3. Wyniki wizyty weryfikacyjnej na terenie BWWR

(15) Na wstępie należy odnotować, że gotowa lina z drutu stalowego, produkowana przez BWWR, wcześniej przechodzi następujące dwa główne etapy produkcji: i) określona liczba pojedynczych drutów stalowych jest skręcana ze sobą w postać tzw. skrętki; ii) następnie określona liczba takich skrętek, utworzonych wcześniej z pojednycznych drutów stalowych, jest skręcana ze sobą, tworząc gotową linę z drutu stalowego.

(16) Weryfikacja przeprowadzona na terenie BWWR wykazała, że UML sprzedawało BWWR znaczne ilości skrętki pochodzenia indyjskiego oraz że BWWR przetwarzała tę skrętkę na linę z drutu stalowego, której część następnie sprzedawano do Wspólnoty i wywożono jako towar pochodzący ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich („ZEA”).

(17) W związku z opisanym powyżej procesem przetworzenia uznano za niezbędne zbadanie kwestii pochodzenia liny z drutu stalowego sprzedawanej do Wspólnoty przez BWWR. W tej sprawie odwołano się do art. 22 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁵) („Wspólnotowy Kodeks Celny”), który stanowi, że reguły niepreferencyjnego pochodzenia stosuje się wobec środków pozataryfowych przyjętych odrębnymi przepisami Wspólnoty i mających zastosowanie w wymianie towarowej, takich jak środki antydumpingowe.

(18) Przepisy dotyczące ustalania niepreferencyjnego pochodzenia produktów, w których wytwarzanie zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, określają art. 24 i 25 Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz art. 35 i 39 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁶) ustanawiającego przepisy w celu wykonania Wspólnotowego Kodeksu Celnego. W sprawie pojęcia „ostatniej istotnej obróbki lub przetworzenia”, stosowanym w art. 24 Wspólnotowego Kodeksu Celnego w odniesieniu do lin z drutu stalowego, produkt ten uważa się za poddany ostatniej istotnej obróbce lub przetworzeniu w przypadku objęcia go czterocyfrową pozycją taryfową Systemu Zharmonizowanego („pozycja czterocyfrowa”) odrębną od czterocyfrowych pozycji obejmujących materiały stosowane do wytwarzania tego produktu.

(19) Zgodnie z powyższą zasadą przetworzenie indyjskiej skrętki, objętej czterocyfrową pozycją 73.12, w linę z drutu stalowego, objętą tą samą czterocyfrową pozycją 73.12, nie nadaje gotowemu produktowi, w tym przypadku linie z drutu stalowego, pochodzenia z ZEA; produkt ten zachowuje pochodzenie indyjskie.

(20) W związku z powyższym linę z drutu stalowego sprzedawaną przez BWWR, wykonaną ze skrętki pochodzenia indyjskiego, uznaje się za produkt pochodzenia indyjskiego, który powinien zatem podlegać obecnie obowiązującym środkom antydumpingowym stosowanym wobec przywozu produktów pochodzących z Indii. W rezultacie produkty te albo objęte są warunkami zobowiązania, albo - jeżeli nie mieszczą się w żadnej kategorii produktów objętych zobowiązaniem - podlegają cłom antydumpingowym przy wprowadzaniu ich do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.

(21) Ponadto stwierdzono, że liny z drutu stalowego, o których mowa, uznane za pochodzące z Indii i sprzedawane przez BWWR do Wspólnoty, nie zostały uwzględnione w kwartalnych sprawozdaniach ze sprzedaży, przedkładanych Komisji w ramach zobowiązania przez UML lub przedsiębiorstwa z nim powiązane; produktów tych nie zgłoszono też jako pochodzących z Indii przy ich przywozie w celu wprowadzenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie. Z powyższego wynika, że przy braku faktury w ramach zobowiązania opisany przywóz z Dubaju do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, uznanego za pochodzący z Indii, powinien podlegać cłu antydumpingowemu przy wprowadzaniu do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.

(22) Dodatkowo ustalono, że omawiane liny z drutu stalowego pochodzenia indyjskiego, produkowane w Dubaju, sprzedawano na rynku wspólnotowym poniżej odnośnych cen MIP przyjętych w zobowiązaniu złożonym przez UML w sprawie przedmiotowych lin z drutu stalowego.

(23) W związku z wszystkimi powyższymi ustaleniami UML poinformowano na piśmie o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których Komisja zamierzała wycofać przyjęcie zobowiązania i nałożyć w zamian ostateczne cło antydumpingowe. Wyznaczono przy tym okres, w którym możliwe było składanie oświadczeń w formie ustnej i pisemnej. UML złożyło takie oświadczenia zarówno na piśmie, jak i ustnie.

4. Oświadczenia

a) Naruszenia obowiązków sprawozdawczych

(24) W sprawie wywozu przez UML produktu objętego postępowaniem i nieuwzględnionego w kwartalnych sprawozdaniach ze sprzedaży, składanych w ramach zobowiązania, przedsiębiorstwo to oświadczyło, że mimo umieszczenia przedmiotowych towarów na fakturach w ramach zobowiązania przywożono je do Wspólnoty w ramach uszlachetniania czynnego oraz że towary te następnie albo wprowadzono do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty po uiszczeniu cła antydumpingowego, albo objęto je powrotnym wywozem poza Wspólnotę. W związku z tym UML utrzymywało, że pominięcie stwierdzone w sprawozdaniach ze sprzedaży składanych w ramach zobowiązania wynikało ze zwykłego błędu pisarskiego, że nie wyrządziło ono szkody oraz że nie wystąpiły istotne naruszenia.

(25) W uzasadnieniu tego argumentu w oświadczeniu UML stwierdzono, że nadrzędnym celem zobowiązania jest zapewnienie sprzedaży na poziomie usuwającym szkodę. W oświadczeniach podano, że przedsiębiorstwo całkowicie wypełniło te warunki, a dokładność sprawozdań ze sprzedaży składanych w ramach zobowiązania ma znaczenie drugorzędne. Ponadto UML wyraziło zdanie, że nie naruszono meritum warunków zobowiązania, dopóki produkty nieobjęte postanowieniem, a uwzględnione na fakturach w ramach zobowiązania ostatecznie podlegały zapłacie cła antydumpingowego lub zostały objęte powrotnym wywozem poza Wspólnotę. W związku z tym UML pozostało na stanowisku, że związane z omawianą sprawą działania tego przedsiębiorstwa lub powiązanych z nim przedsiębiorstw na terenie Wspólnoty nie spowodowały zmiany status quo na rynku wspólnotowym.

(26) W odpowiedzi na powyższą argumentację Komisja może zgodzić się ze zdaniem, że rolą zobowiązania jest usunięcie szkodliwych skutków dumpingu. Komisja nie uważa jednak, by obowiązek składania dokładnych sprawozdań ze sprzedaży czy uwzględnianie na fakturach w ramach zobowiązania towarów nieobjętych zobowiązaniem miały drugorzędne czy podrzędne znaczenie w stosunku do jakichkolwiek innych postanowień zobowiązania. Komisja jest w stanie skutecznie monitorować realizację zobowiązania oraz ustalić, czy jest ono przestrzegane i czy usunięto szkodliwe skutki dumpingu jedynie wówczas, kiedy dysponuje pełnymi szczegółowymi danymi na temat sprzedaży produktu objętego postępowaniem. Niepełne lub niedokładne sprawozdania ze sprzedaży podają w wątpliwość przestrzeganie przez przedsiębiorstwo zobowiązania jako całości. Przestrzeganie formalnych wymogów sprawozdawczych należy zatem traktować jako część podstawowych obowiązków przedsiębiorstw, jako że wymogi te nie tylko służą uproszczeniu postępowania administracyjnego, lecz są również niezbędne dla właściwego funkcjonowania systemu zobowiązań jako całości.

(27) Z powyższego wynika odpowiedź na pytanie o to, czy utrzymano status quo na rynku wspólnotowym (oraz w domyśle, czy wyrządzono szkodę przemysłowi wspólnotowemu); uznaje się, że naruszenia obowiązków sprawozdawczych stworzyły zagrożenie dla skuteczności systemu zobowiązań, stworzonego specjalnie po to, aby chronić wspólnotowych producentów lin z drutu stalowego przed dumpingiem wyrządzającym szkodę. Brak pełnych i wiarygodnych sprawozdań nasuwa wątpliwości co do tego, czy dopełniono zasadniczych warunków zobowiązania i nie pozwala Komisji ustalić, czy odnośne przedsiębiorstwo wypełniło wszystkie spoczywające na nim obowiązki. W rezultacie Komisja musi uznać takie naruszenia za szkodliwe dla producentów wspólnotowych.

(28) Ponadto zobowiązanie nakłada na UML i przedsiębiorstwa z nim powiązane na całym świecie obowiązek przestrzegania wszystkich, zróżnicowanych postanowień tego zobowiązania i podejmowania skutecznych działań w celu zapewnienia wypełniania tych postanowień. W rozpatrywanej sprawie nie przeprowadzono odpowiednich kontroli wewnętrznych oraz procedur niezbędnych do zapewnienia wypełnienia obowiązków spoczywających na UML zgodnie ze zobowiązaniem.

(29) Argumentacja przedstawiona przez przedsiębiorstwo w sprawie formalnych wymogów sprawozdawczych nie zmienia zatem stanowiska Komisji, według którego nastąpiło naruszenie warunków zobowiązania.

b) Proporcjonalność

(30) W oświadczeniach stwierdzono również, że powinien istnieć uzasadniony związek między działaniami podjętymi przez instytucje Wspólnoty w stosunku do produktu objętego postępowaniem pochodzącym z Indii w ramach obecnego systemu zobowiązań cenowych a zakładanymi celami tych działań (tj. zasada proporcjonalności).

(31) W kwestii proporcjonalności należy na wstępie wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 7 rozporządzenia podstawowego niedopełnienie obowiązku przekazywania wymaganych informacji (tj. niedopełnienie jakiegokolwiek wymogu sprawozdawczego) uważane jest za naruszenie zobowiązania. Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w przypadku naruszenia zobowiązania nakłada się ostateczne cło. Uznaje się, że wymienione artykuły podkreślają znaczenie obowiązku sprawozdawczego niezależnie od innych obowiązków. Znaczenie to podkreślono dodatkowo w jasnych i precyzyjnych sformułowaniach samego zobowiązania, w którym określa się wszystkie obowiązki sprawozdawcze.

(32) Takie podejście znalazło ponadto swoje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Pierwszej Instancji, które mówi, że każde naruszenie zobowiązania jest wystarczającą podstawą dla wycofania przyjęcia zobowiązania (⁷).

(33) Argumentacja przedstawiona przez UML w sprawie proporcjonalności nie zmienia zatem stanowiska Komisji, według którego nastąpiło naruszenie warunków zobowiązania.

c) Kraj rozwijający się

(34) UML przedstawiło również argument, że z uwagi na fakt, że jest producentem eksportującym mającym siedzibę w Indiach, a więc w kraju rozwijającym się według definicji WTO, należy „wziąć pod uwagę jego szczególną sytuację”, zgodnie z art. 15 Porozumienia antydumpingowego WTO, oraz że z powyższego względu Komisja nie powinna wycofywać przyjęcia zobowiązania, jako że omawiana sprawa dotyczyła „pierwszego drobnego przypadku niezgodności”.

(35) W sprawie rozstrzygnięcia, czy posiadanie przez UML siedziby w kraju rozwijającym się jest uzasadnioną podstawą niewycofania przyjęcia zobowiązania, należy przypomnieć, że UML jest spółką matką dla międzynarodowej grupy spółek i jednym z największych na świecie wytwórców produktu objętego postępowaniem. W czasie swoich wizyt weryfikacyjnych Komisja stwierdziła, że grupa UML jest kompetentnie zarządzana i ma kompetentną strukturę, w związku z czym Komisja nie może przyjąć twierdzenia, że dopilnowanie wymogów sprawozdawczych może nastręczać temu przedsiębiorstwu jakichkolwiek trudności. Ponadto przedsiębiorstwo składające zobowiązanie musi zapewnić późniejszą zdolność do spełniania obowiązków wynikających z tego zobowiązania. W związku z tym argumenty przedsiębiorstwa w tej sprawie odrzuca się.

d) Niepreferencyjne pochodzenie dla celów przywozu

(36) W sprawie pochodzenia lin z drutu stalowego wywożonych do Wspólnoty z Dubaju, wykonanych ze skrętki pochodzenia indyjskiego, UML oświadczyło, że towary te nie zachowały pochodzenia indyjskiego w końcowym etapie przetworzenia (tj. etapie łączenia skrętek w gotową linę z drutu stalowego) oraz że te końcowe procesy nadały towarom pochodzenie z ZEA.

(37) Ponadto UML utrzymywało w tej sprawie, że Komisja błędnie oparła się na kryterium zmiany pozycji czterocyfrowej jako jedynym wyznaczniku niepreferencyjnego pochodzenia. UML wyraziło w związku z tym zdanie, że zgodnie z art. 24 i 25 Wspólnotowego Kodeksu Celnego zmiana czterocyfrowej pozycji jest tylko jednym z czynników branym pod uwagę i nie musi mieć znaczenia wiążącego, jako że innym zasadniczym kryterium jest wielkość wartości dodanej lokalnie do towarów przywożonych. W tym kontekście podano, że wielkość wartości dodanej lokalnie w Dubaju wyniosła ponad 25 %. Dodatkowo UML wyraziło zdanie, że ustalanie pochodzenia towarów poprzez odniesienie do zmian (lub ich braku) w czterocyfrowej pozycji wyraża jedynie stanowisko negocjacyjne Wspólnoty w trwających w ramach WTO negocjacjach w sprawie reguł pochodzenia, natomiast nie jest ono częścią „...przyjętego prawa wspólnotowego”.

(38) UML oświadczyło ponadto, że nie było świadome istnienia reguł niepreferencyjnego pochodzenia oraz że w okresie uruchamiania zakładu produkcyjnego w Dubaju w 2003 r. zarząd grupy w Dubaju i w Indiach zakładał, że liny z drutu stalowego produkowane w Dubaju ze skrętki pochodzenia indyjskiego nabywać będą pochodzenie z ZEA.

(39) W odpowiedzi na argumenty przedstawione przez UML w sprawie pochodzenia produktów, o których mowa, wywożonych do Wspólnoty z Dubaju, Komisja pragnie wskazać na wstępie, że jeżeli w produkcję towarów zaangażowane są co najmniej dwa kraje, wówczas w przypadku pochodzenia niepreferencyjnego pochodzenie towarów istotnie ustalane jest w oparciu o pojęcie „ostatniej istotnej obróbki lub przetworzenia”. Jednak na poziomie ogólnym kryterium ostatniej istotnej obróbki lub przetworzenia określa się w jeden z trzech następujących sposobów: i) przez odwołanie do zasady zmiany (pod)pozycji taryfowej w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego; lub ii) przez odwołanie do listy procesów produkcyjnych lub przetwórczych, które nadają (lub nie) odnośnym towarom pochodzenie z kraju, w którym te procesy przeprowadzono; lub iii) przez odwołanie do zasady wartości dodanej.

(40) W omawianym przypadku liny z drutu stalowego są jednym z produktów objętych zasadą zmiany (pod)pozycji taryfowej. Ponieważ skrętka i liny z drutu stalowego objęte są tą samą pozycją czterocyfrową, przetworzenie dokonane w Dubaju nie zmienia pochodzenia indyjskiego dla celów ustalenia pochodzenia niepreferencyjnego.

(41) Mimo że nie było konieczności odnoszenia się do sprawy „wartości dodanej w stosunku do towarów przywożonych” w Dubaju, zgodnie z zasadą właściwego porządku administracyjnego dokonano sprawdzenia danych liczbowych przytoczonych przez UML dla uzasadnienia tezy, że wartość dodana lokalnie w Dubaju była znaczna. Analiza ta wykazała, że faktyczna wartość dodana w Dubaju, wyrażona jako stosunek procentowy do ceny ex works lin z drutu stalowego, była we wszystkich przypadkach niższa niż 25 %, tj. znajdowała się poniżej progu podanego przez przedsiębiorstwo.

(42) Odnośnie do twierdzenia UML, że podejście oparte na kryterium zmiany pozycji czterocyfrowej jest stanowiskiem negocjacyjnym Komisji w negocjacjach prowadzonych w ramach WTO w sprawie reguł pochodzenia, a nie obowiązującym prawem, należy wskazać, że zasada pozycji czterocyfrowej jest przyjętą praktyką wykonywania przepisów art. 24 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Jako taka, jest to zasada stosowana przez instytucje Wspólnoty oraz przez właściwe organy celne Państw Członkowskich w ustalaniu niepreferencyjnego pochodzenia szeregu produktów, w tym produktu, o którym mowa.

(43) W odniesieniu do oświadczenia przedsiębiorstwa, że nie było ono świadome istnienia reguł niepreferencyjnego pochodzenia, Komisja pragnie ponownie wskazać na fakt, że UML jest spółką matką dla dużej grupy międzynarodowej, obejmującej powiązane zakłady produkcyjne, dystrybutorów i biura sprzedaży na całym świecie. Przy uwzględnieniu skali przemieszczeń surowców, półproduktów i produktów gotowych między spółkami będącymi członkami tej grupy wydaje się nieprawdopodobne, by przedsiębiorstwo, o którym mowa, było nieświadome istnienia reguł niepreferencyjnego pochodzenia czy też pochodzenia kluczowego produktu wytwarzanego na terenie jednego z jego zakładów. Ponadto należy zaznaczyć, że bez względu na powyższe przyjmuje się domniemanie, że przedsiębiorstwa znają obowiązujący Kodeks i odnośne przepisy; przedsiębiorstwa nie mogą powoływać się na ich nieznajomość jako uzasadnienie nieprzestrzegania obowiązujących zasad.

(44) W związku z powyższym Komisja uznaje towary, o których mowa, wywożone z Dubaju, za towary pochodzenia indyjskiego, które w rezultacie powinny podlegać środkom antydumpingowym stosowanym wobec przywozu lin z drutu stalowego pochodzących z Indii.

(45) W konsekwencji argumentacja przedstawiona przez przedsiębiorstwo w sprawie pochodzenia przedmiotowych towarów nie została przyjęta, a tym samym Komisja nie zmieniła swojego stanowiska, według którego nastąpiły naruszenia warunków zobowiązania.

C. ZMIANA DECYZJI 1999/572/WE

(46) W związku z powyższym uznaje się, że przyjęcie zobowiązania złożonego przez Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd, znanego obecnie jako Usha Martin Ltd, należy wycofać. W tym celu należy odpowiednio zmienić art. 1 decyzji 1999/572/WE, przyjmujący zobowiązanie od Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym wycofuje się zobowiązanie dotyczące przywozu lin i kabli stalowych złożone przez Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd.

Artykuł 2

Tabela w art. 1 ust. 1 decyzji 1999/572/WE otrzymuje następujące brzmienie:

Artykuł 3

[1] Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 2005 r.