RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rada i Parlament Europejski z zadowoleniem przyjęły komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego, dotyczący planu działania UE w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (Forest Law Enforcement, Governance and Trade – FLEGT), uznany za pierwszy krok na drodze do uregulowania pilnej kwestii nielegalnego wyrębu drewna i związanego z tym handlu.

(2) Plan działania kładzie nacisk na reformy zarządzania i tworzenie odpowiednich zdolności, wspierane przez działania ukierunkowane na rozwijanie wielostronnej współpracy oraz uzupełniające środki po stronie popytu służące zmniejszeniu zużycia nielegalnie pozyskanego drewna, jak również przyczyniające się do osiągnięcia szerszego celu, jakim jest zrównoważona gospodarka zasobami leśnymi w państwach produkujących drewno.

(3) Zgodnie z planem działań, utworzenie systemu zezwoleń ma stanowić środek służący zapewnieniu, że wyłącznie produkty z drewna, które zostało pozyskane legalnie, zgodnie z prawem krajowym państwa produkującego drewno, mogą być przywożone do Wspólnoty; plan działań podkreśla, że system zezwoleń nie powinien zakłócać zgodnego z prawem handlu.

(4) Wprowadzenie w życie systemu zezwoleń wymaga, aby przywóz przedmiotowych produktów z drewna na terytorium Wspólnoty podlegał systemowi kontroli i weryfikacji, którego celem jest zagwarantowanie legalności takich produktów.

(5) W tym celu Wspólnota powinna zawrzeć dobrowolne umowy o partnerstwie z państwami i organizacjami regionalnymi, które nałożyłyby na państwo partnerskie lub organizację regionalną prawnie wiążące zobowiązanie do wdrożenia systemu zezwoleń zgodnie z harmonogramem określonym w każdej umowie o partnerstwie.

(6) W ramach systemu zezwoleń określone produkty z drewna wywożone z państwa partnerskiego i wprowadzane do Wspólnoty przez jakikolwiek punkt celny, wyznaczony do dopuszczania do swobodnego obrotu, powinny być objęte zezwoleniem wydanym przez to państwo partnerskie, stwierdzającym, że dane produkty z drewna zostały wykonane z krajowego drewna, którego wyrąb był legalny lub z drewna legalnie przywiezionego do państwa partnerskiego zgodnie z krajowymi przepisami, jak określono w odpowiedniej umowie o partnerstwie. Wypełnienie tych wymogów powinno podlegać monitorowaniu przez stronę trzecią.

(7) Właściwe organy Państw Członkowskich powinny kontrolować, czy każda dostawa objęta jest ważnym zezwoleniem przed dopuszczeniem dostawy objętej tym zezwoleniem do swobodnego obrotu we Wspólnocie.

(8) Każde Państwo Członkowskie powinno określić sankcje mające zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

(9) Początkowo system zezwoleń powinien obejmować ograniczony asortyment produktów z drewna. W uzgodnionych przypadkach asortyment produktów może zostać rozszerzony o inne kategorie produktów.

(10) Istotne jest dokonywanie terminowego przeglądu załączników określających państwa i produkty objęte systemem zezwoleń. Przeglądy te powinny uwzględniać postęp osiągnięty we wdrażaniu umów o partnerstwie. Państwo partnerskie może zostać wpisane do załącznika I po zawiadomieniu przez nie Komisji, a następnie potwierdzeniu przez Komisję, że dane państwo partnerskie zastosowało wszelkie środki kontrolne wymagane w celu wydawania zezwoleń dotyczących wszystkich produktów wyszczególnionych w załączniku II. Państwo partnerskie może zostać wykreślone z załącznika I w przypadku wypowiedzenia przez nie umowy o partnerstwie z zachowaniem rocznego okresu wypowiedzenia, albo ze skutkiem natychmiastowym w przypadku zawieszenia zawartej z nim umowy o partnerstwie.

(11) Załącznik II może zostać zmieniony po uzgodnieniu takiej zmiany przez Komisję i wszystkie państwa partnerskie. Załącznik III może zostać zmieniony po uzgodnieniu takiej zmiany przez Komisję i zainteresowane państwo partnerskie.

(12) Zmiany w załącznikach I, II i III stanowią środki wykonawcze o charakterze technicznym i celem uproszczenia oraz przyspieszenia procedury przyjęcie ich powinno zostać powierzone Komisji. Zmiany takie powinny zawierać kody produktów o czterocyfrowym oznaczeniu poziomu pozycji lub sześciocyfrowym oznaczeniu poziomu podpozycji według aktualnej wersji załącznika I do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów.

(13) Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (¹), z uwzględnieniem różnic między środkami podlegającymi procedurze komitetu regulacyjnego a środkami podlegającymi procedurze komitetu zarządzającego, przy czym, w pewnych przypadkach, procedura komitetu zarządzającego jest, ze względu na większą skuteczność, najwłaściwsza,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy wspólnotowe w zakresie przywozu pewnych produktów z drewna, służące wdrożeniu systemu zezwoleń FLEGT.

2. System zezwoleń jest wdrażany w oparciu o umowy o partnerstwie z państwami produkującymi drewno.

3. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przywozu produktów z drewna wymienionych w załącznikach II i III, z państw partnerskich wyszczególnionych w załączniku I.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „system zezwoleń w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa” (zwany dalej systemem zezwoleń FLEGT) oznacza wydawanie zezwoleń na wywóz produktów z drewna z państw partnerskich do Wspólnoty oraz wdrożenie go we Wspólnocie, w szczególności jego przepisów dotyczących kontroli granicznych;

2) „państwo partnerskie” oznacza państwo lub organizację regionalną, które są stroną umowy o partnerstwie i zostały wymienione w załączniku I;

3) „umowa o partnerstwie” oznacza umowę pomiędzy Wspólnotą a państwem partnerskim, w której Wspólnota i państwo partnerskie zobowiązują się do współpracy na rzecz wspierania planu działań FLEGT oraz wdrożenia systemu zezwoleń FLEGT;

4) „organizacja regionalna” oznacza organizację złożoną z suwerennych państw, wyszczególnionych w załączniku I, które przeniosły na tę organizację swoje uprawnienia w zakresie zawierania w ich imieniu umów o partnerstwie w odniesieniu do kwestii regulowanych systemem zezwoleń FLEGT;

5) „zezwolenie FLEGT” oznacza dokument odnoszący się do dostawy lub uczestnika rynku, sporządzony w standardowym formacie, zabezpieczony przed sfałszowaniem i przeróbkami oraz możliwy do zweryfikowania, odpowiednio wydany i zatwierdzony przez organ zezwalający państwa partnerskiego, który stwierdza, że dostawa jest zgodna z wymogami systemu zezwoleń FLEGT. Wydawanie i rejestrowanie zezwoleń oraz powiadamianie o nich może następować w formie papierowej lub elektronicznej;

6) „uczestnik rynku” oznacza podmiot prywatny lub publiczny prowadzący działalność w zakresie leśnictwa, przetwórstwa drzewnego lub handlu produktami z drewna;

7) „organ(-y) zezwalający(-e)” oznacza organ(-y) wyznaczony(-e) przez państwo partnerskie do wydawania i zatwierdzania zezwoleń FLEGT;

8) „właściwy(-e) organ(-y)” oznacza organ(-y) wyznaczony(-e) przez Państwo Członkowskie do weryfikowania zezwoleń FLEGT;

9) „produkty z drewna” oznaczają produkty wymienione w załącznikach II i III, do których zastosowanie ma system zezwoleń FLEGT, i które w przypadku przywozu do Wspólnoty nie mogą być zakwalifikowane jako „towary pozbawione charakteru handlowego” zgodnie z definicją zawartą w art. 1 pkt 6) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (²);

10) „legalnie produkowane drewno” oznacza produkty z drewna wykonane z krajowego drewna, którego wyrąb był legalny lub z drewna legalnie przywiezionego do państwa partnerskiego zgodnie z przepisami krajowymi tego państwa partnerskiego określonymi w umowie o partnerstwie;

11) „przywóz” oznacza dopuszczenie produktów z drewna do swobodnego obrotu w rozumieniu art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/1992 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³);

12) „dostawa” oznacza dostawę produktów z drewna;

13) „wywóz” oznacza, że produkty z drewna fizycznie opuszczają terytorium państwa partnerskiego lub zostają z niego wywiezione celem przywiezienia ich do Wspólnoty;

14) „monitorowanie przez stronę trzecią” oznacza system, w ramach którego organizacja, która jest niezależna od organów rządowych państwa partnerskiego oraz jego sektora leśnego i sektora drzewnego, monitoruje działanie systemu zezwoleń FLEGT i sporządza sprawozdania z jego działania.

ROZDZIAŁ II

SYSTEM ZEZWOLEŃ FLEGT

Artykuł 3

1. System zezwoleń FLEGT ma zastosowanie wyłącznie do przywozów z państw partnerskich.

2. Każda umowa o partnerstwie zawiera uzgodniony harmonogram realizacji zobowiązań podjętych w tej umowie.

Artykuł 4

1. Przywóz do Wspólnoty produktów z drewna wywiezionych z państw partnerskich jest zakazany, jeżeli dostawa nie jest objęta zezwoleniem FLEGT.

2. Aby uzyskać dostateczną pewność co do legalności odnośnych produktów z drewna, Komisja ocenia istniejące systemy gwarantujące legalność i rzetelne monitorowanie pochodzenia produktów z drewna wywożonych z państw partnerskich oraz przyjmuje akty wykonawcze w celu zatwierdzania takich systemów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3.

Systemy zatwierdzone przez Komisję mogą stanowić podstawę wydania zezwolenia FLEGT.

3. Produkty z drewna gatunków wymienionych w załącznikach A, B i C do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 (⁴) są zwolnione z wymogu określonego w ust. 1 niniejszego artykułu.

Komisja dokonuje przeglądu tego zwolnienia, uwzględniając rozwój rynku i doświadczenia nabyte podczas wykonywania niniejszego rozporządzenia, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące swoich ustaleń i występuje w stosownych przypadkach z odpowiednimi wnioskami ustawodawczymi.

Artykuł 5

1. Zezwolenie FLEGT obejmujące każdą dostawę jest udostępniane właściwemu organowi jednocześnie z przedstawieniem deklaracji celnej dotyczącej dopuszczenia tej dostawy do swobodnego obrotu we Wspólnocie. Właściwe organy rejestrują w formie elektronicznej lub na papierze oryginał zezwolenia FLEGT wraz z odpowiadającą mu deklaracją celną.

Przywóz produktów z drewna na podstawie zezwolenia FLEGT wydanego dla uczestnika rynku jest dozwolony w okresie ważności tego zezwolenia.

2. Właściwe organy udostępniają Komisji lub osobom albo jednostkom wyznaczonym przez Komisję stosowne dokumenty oraz dane w przypadku zaistnienia problemów utrudniających skuteczne funkcjonowanie systemu zezwoleń FLEGT.

3. Właściwe organy umożliwiają dostęp do stosownych dokumentów i danych osobom lub jednostkom wyznaczonym przez państwa partnerskie jako odpowiedzialne za monitorowanie przez stronę trzecią systemu zezwoleń FLEGT, z zastrzeżeniem, że właściwe organy nie są zobowiązane do dostarczania informacji, do których udostępnienia nie są one uprawnione zgodnie z ich przepisami krajowymi.

4. Właściwe organy decydują, czy istnieje potrzeba dalszej weryfikacji dostaw w oparciu o ocenę ryzyka.

5. W przypadku wątpliwości co do ważności zezwolenia właściwe organy mogą zwracać się do organów zezwalających o dodatkową weryfikację oraz o dalsze wyjaśnienia zgodnie z umową o partnerstwie z państwem partnerskim, z którego dokonywany jest wywóz.

6. Państwa Członkowskie mogą pobierać opłaty w celu pokrycia koniecznych wydatków powstałych w związku z podejmowanymi przez właściwe organy niezbędnymi działaniami urzędowymi w ramach kontroli na podstawie niniejszego artykułu.

7. Organy celne mogą zawiesić dopuszczenie produktów z drewna lub je zatrzymać w przypadku podejrzenia, że zezwolenie może być nieważne. Koszty poniesione w czasie dokonywania weryfikacji ponosi importer, chyba że zainteresowane Państwo Członkowskie ustali inaczej.

8. Każde Państwo Członkowskie określa sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

9. Aby zapewnić jednolite warunki wykonywania niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych odpowiednie procedury oraz dokumenty o standardowym formacie, w tym ich ewentualną formę. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3.

Artykuł 6

1. W przypadku ustalenia przez właściwe organy, że wymóg określony w art. 4 ust. 1 nie jest spełniony, postępują one zgodnie z obowiązującym prawem krajowym.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszelkie informacje wskazujące na to, że przepisy niniejszego rozporządzenia są lub były obchodzone.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wyznaczają właściwe organy odpowiedzialne za wykonywanie niniejszego rozporządzenia i za komunikowanie się z Komisją.

2. Komisja przekazuje wszystkim właściwym organom Państw Członkowskich nazwy i inne istotne dane dotyczące organów zezwalających, wyznaczonych przez państwa partnerskie, uwierzytelnione wzory pieczęci i podpisów zaświadczających, że zezwolenie zostało wydane zgodnie z prawem oraz inne otrzymane istotne informacje dotyczące zezwoleń.

Artykuł 8

[1] 1. Najpóźniej do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie udostępniają publicznie oraz Komisji informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym.

2. Komisja, w drodze aktów wykonawczych, określa format i procedurę udostępniania przez państwa członkowskie informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3.

3. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, służby Komisji co roku udostępniają publicznie przegląd ogólnounijny oparty na danych przedłożonych przez państwa członkowskie.

ROZDZIAŁ III

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 9

[2] Do grudnia 2021 r., a następnie co 5 lat, Komisja na podstawie informacji, w szczególności informacji, o których mowa w art. 8 ust. 1, i doświadczenia w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia przeprowadza przegląd jego funkcjonowania i skuteczności. Komisja uwzględnia przy tym postępy we wdrażaniu dobrowolnych umów o partnerstwie. Komisja składa co 5 lat Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników przeglądu i w stosownych przypadkach dołącza do niego propozycje ulepszenia systemu zezwoleń FLEGT.

Artykuł 10

1. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących zmiany wykazu państw partnerskich oraz wyznaczonych przez nie organów zezwalających określonych w załączniku I zgodnie z art. 11a.

2. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących zmiany wykazu produktów z drewna zawartego w załączniku II, do których ma zastosowanie system zezwoleń FLEGT, zgodnie z art. 11a. Przyjmując te zmiany Komisja uwzględnia wprowadzenie w życie umów o partnerstwie FLEGT. Takie zmiany zawierają kody produktów o czterocyfrowym oznaczeniu poziomu pozycji lub sześciocyfrowym oznaczeniu poziomu podpozycji według aktualnej wersji załącznika I do Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów.

3. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących zmiany wykazu produktów z drewna zawartego w załączniku III, do których ma zastosowanie system zezwoleń FLEGT, zgodnie z art. 11a. Przyjmując te zmiany Komisja uwzględnia wprowadzenie w życie umów o partnerstwie FLEGT. Takie zmiany zawierają kody produktów o czterocyfrowym oznaczeniu poziomu pozycji lub sześciocyfrowym oznaczeniu poziomu podpozycji według aktualnej wersji załącznika I do Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów i mają zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do odpowiednich państw partnerskich wymienionych w załączniku III.

Artykuł 11

1. Komisję wspiera Komitet ds. Egzekwowania Prawa, Zarządzania i Handlu w Dziedzinie Leśnictwa (komitet FLEGT). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (⁵).

2. (skreślony).

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. (skreślony).

Artykuł 11a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 10 ust. 1, 2 i 3, powierza się Komisji na okres pięciu lat, licząc od dnia 30 czerwca 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed zakończeniem tego pięcioletniego okresu. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 10 ust. 1, 2 i 3, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10 ust. 1, 2 i 3 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o cztery miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 12

[3] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2005 r.