KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji,

uwzględniając Akt Przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w szczególności jego art. 41 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw (¹), w szczególności jego art. 31 ust. 2 oraz art. 34 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W następstwie negocjacji prowadzonych na podstawie art. XXVIII GATT z 1994 r., Wspólnota zmieniła warunki regulujące przywóz czosnku. Od dnia 1 czerwca 2001 r. normalne cło na przywóz czosnku objętego kodem CN 07032000 składa się ze stawki celnej ad valorem w wysokości 9,6 % oraz szczególnej kwoty równej 1200 EUR za tonę netto. Jednakże Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską i Republiką Argentyny na podstawie art. XXVIII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT) z 1994 r. w celu zmiany koncesji odnoszących się do czosnku przewidzianych w Harmonogramie CXL załączonym do GATT zatwierdzone decyzją Rady 2001/404/WE (²) otworzyło kontyngent 38370 ton wolny od szczególnej stawki celnej, (zwany dalej „kontyngentem GATT”). Porozumienie stanowi, że kontyngent ma być podzielony na 19147 ton na przywóz z Argentyny (numery porządkowe 09.4104 i 09.4099), 13200 ton na przywóz z Chin (numery porządkowe 09.4105 i 09.4100) i 6023 ton na przywóz z innych państw (numery porządkowe 09.4106 i 09.4102).

(2) Przywóz czosnku może być również dokonywany poza kontyngentem GATT po normalnej stawce celnej lub na preferencyjnych warunkach, na mocy porozumień zawartych między Wspólnotą a niektórymi państwami trzecimi.

(3) Czosnek jest ważnym produktem sektora owocowo-warzywnego Unii Europejskiej. Jego roczna produkcja w UE wynosi około 250000 ton. Ilości czosnku przywożone corocznie z państw trzecich są również znaczne i wynoszą od 60000 do 80000 ton. Dwaj najwięksi dostawcy to Chiny (30000 do 40000 ton rocznie) i Argentyna (15000 ton rocznie).

(4) Warunki regulujące zarządzanie tymi kontyngentami zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 565/2002 z dnia 2 kwietnia 2002 r. ustanawiającym metodę zarządzania kontyngentami taryfowymi i wprowadzającym system świadectw pochodzenia czosnku przywożonego z państw trzecich (³). W świetle doświadczeń zdobytych w zakresie stosowania wspomnianego rozporządzenia należy zmienić niektóre z obecnych warunków w celu uproszczenia i wyjaśnienia systemu.

(5) Ponieważ jest to szczególna stawka celna na niepreferencyjny przywóz poza kontyngentem GATT, zarządzanie tym kontyngentem wymaga wprowadzenia systemu pozwoleń na przywóz. System taki powinien umożliwić szczegółowe monitorowanie całego przywozu czosnku. Szczegółowe zasady stosowania tego systemu powinny uzupełniać zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁴), a w razie potrzeby móc od nich odstąpić.

(6) W celu możliwie jak najdokładniejszego monitorowania całego przywozu, w szczególności po niedawnych przypadkach związanych z nadużyciami finansowymi, należy również wprowadzić, w odniesieniu do całego przywozu czosnku, dwie kategorie pozwoleń na przywóz. Z doświadczeń wynika, że nadużycia finansowe mają miejsce najczęściej podczas przeładunku czosnku chińskiego w państwach trzecich, które zawarły preferencyjne porozumienia handlowe ze Wspólnotą Europejską. Czosnek ten jest wwożony na teren UE ze sfałszowaną dokumentacją.

(7) Przejście z jednego systemu do drugiego powinno być możliwie jak najbardziej harmonijne. W tym celu należy przenieść niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 565/2002, a także zachować tradycyjne terminarze przywozowe.

(8) Przywóz czosnku powinien być monitorowany zgodnie z art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁵).

(9) Należy zapewnić ciągłość podaży czosnku na rynku wspólnotowym po stałych cenach, przy uniknięciu niepotrzebnych zakłóceń na rynku w postaci poważnych wahań cen oraz negatywnych skutków dla producentów wspólnotowych. W tym celu należy wspierać większą konkurencję pomiędzy importerami i zmniejszyć ciężar nałożonych na nich obowiązków administracyjnych.

(10) W interesie dotychczasowych importerów, którzy zwykle przywożą znaczne ilości czosnku, a także w interesie nowych importerów, którzy dopiero wchodzą na rynek i którym powinno się w sposób sprawiedliwy umożliwić składanie wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz dotyczących ilości czosnku objętych kontyngentami taryfowymi, należy wprowadzić rozróżnienie pomiędzy importerami tradycyjnymi a nowymi importerami. Należy w sposób jasny zdefiniować te dwie kategorie importerów, a także ustanowić określone kryteria odnoszące się do statusu wnioskodawców i wykorzystania przydzielonych pozwoleń na przywóz.

(11) Ilości, które mają zostać przydzielone do tych kategorii importerów powinny zostać określone raczej na podstawie ilości rzeczywiście przywiezionych niż na podstawie wydanych pozwoleń na przywóz.

(12) Aby umożliwić importerom z Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (dalej zwanymi „nowymi Państwami Członkowskimi”) odnoszenie korzyści w ramach niniejszego rozporządzenia, należy ustanowić zasady obejmujące okresy przywozu przypadające na lata 2005/06 i 2006/07 w celu zapewnienia, że dokonuje się rozróżnienia pomiędzy, z jednej strony, tradycyjnymi importerami oraz nowymi importerami we Wspólnocie według stanu na dzień 30 kwietnia 2004 r. i, z drugiej strony, pomiędzy tradycyjnymi importerami oraz nowymi importerami w nowych Państwach Członkowskich.

(13) W celu uwzględnienia różnych modeli wymiany handlowej w różnych nowych Państwach Członkowskich, właściwe organy nowych Państw Członkowskich powinny mieć możliwość wyboru między dwiema metodami ustanawiania ilości referencyjnej ich tradycyjnych importerów.

(14) Wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz czosnku z państw trzecich złożone przez obie kategorie importerów podlegają pewnym ograniczeniom. Ograniczenia takie są niezbędne nie tylko dla zachowania konkurencji pomiędzy importerami, ale także po to, by umożliwić każdemu z importerów faktycznie prowadzących działalność handlową na rynku owoców i warzyw obronę swojej usankcjonowanej prawnie pozycji handlowej wobec innych importerów oraz uniemożliwić przejęcie kontroli nad rynkiem przez pojedynczego importera.

(15) Aby chronić konkurencję pomiędzy faktycznymi importerami oraz uniknąć spekulacji przy przyznawaniu pozwoleń na przywóz i nadużywania systemu, co mogłoby naruszyć usankcjonowane prawnie pozycje handlowe nowych i tradycyjnych importerów, należy wprowadzić bardziej rygorystyczne kontrole stosowania pozwoleń na przywóz. W tym celu należy zakazać przekazywania pozwoleń na przywóz.

(16) Aby zmniejszyć ciężar nałożonych na importerów obowiązków administracyjnych oraz ograniczyć nadużycia, wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz należy składać wyłącznie w Państwie Członkowskim, w którym importer jest zarejestrowany.

(17) Ponadto potrzebne są środki ograniczające do minimum spekulacje przy składaniu wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz, które mogą powodować niepełne wykorzystanie kontyngentów taryfowych. Z uwagi na specyfikę i wartość produktu dla każdej tony czosnku objętej wnioskiem o wydanie pozwolenia na przywóz należy wnieść zabezpieczenie, określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000. Zabezpieczenie powinno opiewać na wystarczająco wysoką kwotę, aby zniechęcić do składania wniosków o charakterze spekulacyjnym, ale nie aż tak wysokiej, by odwieść importerów faktycznie handlujących czosnkiem od prowadzenia własnej działalności. Najwłaściwszym obiektywnym poziomem zabezpieczenia jest ustalony na poziomie 5 % limit średniego dodatkowego cła stosowanego wobec przywozu do czosnku objętego kodem CN 07032000.

(18) Aby zapewnić właściwe zarządzanie kontyngentem GATT, należy ustanowić środki, które mają być zastosowane przez Komisję, w przypadku gdy wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz obejmują, dla ściśle określonego pochodzenia lub w ściśle określonym kwartale, ilości przewyższające ilości ustalone decyzją 2001/404/WE, powiększone o ilości niewykorzystane w ramach pozwoleń na przywóz wydanych wcześniej. W przypadku gdy środki te wiążą się z zastosowaniem współczynnika przydziału w czasie wydawania pozwolenia, należy przewidzieć możliwość wycofania wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz z natychmiastowym zwolnieniem zabezpieczenia.

(19) W celu zapewnienia właściwego wykorzystania kontyngentów Państwa Członkowskie powinny regularnie powiadamiać Komisję o niewykorzystanych przez importerów ilościach, w odniesieniu do których właściwe organy Państw Członkowskich wydały pozwolenia na przywóz. Ilości objęte wydanymi pozwoleniami na przywóz powinny uwzględniać wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz wycofane przez importerów.

(20) Do celów zarządzania kontyngentami taryfowymi na czosnek importerzy składający właściwym organom Państw Członkowskich wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz powinni dołączać do nich oświadczenie stwierdzające, że akceptują i zastosują ograniczenia ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. Aby zapobiec nadużyciom w stosowaniu systemu, należy ustanowić kary zapobiegawcze i pozostawić Państwom Członkowskim pewien margines swobody w nakładaniu dodatkowych kar, poza tymi już przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu, na importerów składających fałszywe, wprowadzające w błąd lub nieprawidłowe wnioski lub oświadczenia swoim właściwym organom.

(21) W celu poprawy kontroli i zapobiegania ewentualnym zakłóceniom w handlu, wynikającym z niedokładnej dokumentacji, dla czosnku przywożonego z niektórych państw trzecich należy utrzymać istniejący system świadectw pochodzenia i wymóg transportu tego czosnku do Wspólnoty bezpośrednio z państwa trzeciego będącego krajem pochodzenia, a wykaz państw powinien być rozszerzony w świetle dodatkowych informacji. Przedmiotowe świadectwa pochodzenia mają być wydawane przez właściwe organy krajowe zgodnie z art. 56-62 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(22) Należy określić wszelkie sposoby komunikowania się między Państwami Członkowskimi a Komisją zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności w celu zarządzania kontyngentami taryfowymi, podejmowania środków zapobiegających nadużyciom oraz monitorowania rynku.

(23) Rozporządzenie (WE) nr 565/2002, rozporządzenie Komisji (WE) nr 228/2004 z dnia 3 lutego 2004 r. ustanawiające środki przejściowe stosowane do rozporządzenia (WE) nr 565/2002 w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii, i Słowacji (⁶) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 229/2004 z dnia 10 lutego 2004 r. wprowadzające odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 565/2002 w odniesieniu do terminów składania wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz czosnku na pierwszy kwartał okresu 2004/2005 (⁷) powinny zostać uchylone. Niniejsze rozporządzenie powinno stosować się po raz pierwszy do wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz na pierwszy kwartał okresu przywozu przypadającego na lata 2006/07. Jednakże zważywszy, że działania w zakresie przywozu regulowane przez przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące pozwoleń typu „B”, obecnie nie podlegają żadnym szczególnym przepisom odnoszącym się do pozwoleń, i w celu zapewnienia skuteczniejszych kontroli, przepisy dotyczące pozwoleń typu „B” należy zacząć stosować możliwie jak najszybciej.

(24) W odniesieniu do przywozu czosnku dokonanego po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia w ramach pozwoleń na przywóz wydanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 565/2002 i jakimikolwiek rozporządzeniami otwierającymi i ustalającymi zarządzanie autonomicznymi kontyngentami taryfowymi na czosnek, przepisy obowiązujące w chwili wydawania pozwoleń na przywóz powinny nadal być stosowane.

(25) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Otwarcie kontyngentów taryfowych i stosowane cła

1. Zgodnie z decyzją 2001/404/WE, niniejszym otwiera się kontyngenty taryfowe na przywóz do Wspólnoty czosnku objętego kodem CN 07032000 (dalej zwanego „czosnkiem”) na warunkach ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Wielkość każdego z kontyngentów taryfowych, okres ich stosowania oraz ich numery porządkowe podane są w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2. Stawka celna ad valorem stosowana wobec czosnku przywożonego w ramach kontyngentów określonych w ust. 1 wynosi 9,6 %.

Artykuł 2

Definicje

[1] Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „okres przywozu” oznacza okres od 1 czerwca danego roku do 31 maja r. następnego;

2) „nowe Państwa Członkowskie” oznaczają Republikę Czeską, Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Słowenię i Słowację;

3) „inne państwa” oznaczają państwa trzecie poza Argentyną i Chinami;

4) „właściwe organy” oznaczają organ lub organy wyznaczone przez Państwo Członkowskie do wykonania niniejszego rozporządzenia;

5) „ilość referencyjna” oznacza ilość czosnku przywiezionego przez tradycyjnego importera w rozumieniu art. 3, a mianowicie:

a) w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy przywozili czosnek do Wspólnoty w latach 1998-2000, według stanu na dzień 30 kwietnia 2004 r., maksymalną ilość przywozu czosnku w trakcie lat kalendarzowych 1998, 1999 i 2000;

b) w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy przywozili czosnek do nowych Państw Członkowskich w latach 2001-2003, maksymalną ilość przywozu czosnku w trakcie:

i) lat kalendarzowych 2001 i 2002 bądź roku kalendarzowego 2003,

ii) okresu przywozu przypadającego na lata 2001/02 i 2002/03, bądź okresu przywozu przypadającego na lata 2003/04;

c) w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy przywozili czosnek do Bułgarii lub Rumunii w latach 2003-2005, maksymalną ilość przywozu czosnku w trakcie:

i) lat kalendarzowych 2003, 2004 lub 2005;

ii) lub okresu przywozu przypadającego na lata 2003/04, 2004/05 lub 2005/06;

d) w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy nie podlegają pod lit. a), b) lub c), maksymalną ilość przywozu czosnku w trakcie jednego z pierwszych trzech zakończonych okresów przywozu, podczas których otrzymali pozwolenia na przywóz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 565/2002 lub zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Czosnek pochodzący z państw członkowskich Wspólnoty w składzie na dzień 31 grudnia 2006 r. lub z Bułgarii i Rumunii nie jest brany pod uwagę przy obliczaniu ilości referencyjnej.

Nowe Państwa Członkowskie wybierają i stosują jedną z dwóch metod określonych w lit. b) do wszystkich tradycyjnych importerów zgodnie z obiektywnymi kryteriami i w sposób zapewniający równe traktowanie między podmiotami.

Bułgaria i Rumunia wybierają i stosują jedną z dwóch metod określonych w lit. c) do wszystkich tradycyjnych importerów zgodnie z obiektywnymi kryteriami i w sposób zapewniający równe traktowanie między podmiotami.

Artykuł 3

Kategorie importerów

1. „Tradycyjni importerzy” oznaczają importerów będących osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy według państwa członkowskiego spełnili następujące warunki:

a) otrzymali pozwolenia na przywóz na mocy rozporządzenia (WE) nr 565/2002 lub niniejszego rozporządzenia na każdy z poprzednich trzech zakończonych okresów przywozu;

b) przywozili do Wspólnoty czosnek co najmniej przez dwa z poprzednich trzech zakończonych okresów przywozu;

c) w ostatnim zakończonym okresie przywozu poprzedzającym ich wniosek przywieźli do Wspólnoty co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

2. „Nowi importerzy” oznaczają importerów innych niż importerzy określeni w ust. 1, będących osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy przywieźli do Wspólnoty co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, w każdym z dwóch poprzednich lat kalendarzowych. Spełnienie tego warunku potwierdzane jest wpisem w rejestrze handlowym prowadzonym przez Państwo Członkowskie lub jakimkolwiek innym dowodem dopuszczonym przez dane Państwo Członkowskie oraz dowodem przywozu.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, w odniesieniu do okresu przywozu od 1 czerwca 2006 r. do 31 maja 2007 r., i tylko w nowych Państwach Członkowskich:

a) „tradycyjni importerzy” oznaczają importerów będących osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy mogą udowodnić, że:

i) przywozili czosnek z krajów pochodzenia innych niż nowe państwa członkowskie lub Wspólnota według stanu na dzień 30 kwietnia 2004 r. co najmniej przez dwa z poprzednich trzech zakończonych okresów przywozu;

ii) w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego przywieźli co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96;

iii) przywozu określonego w lit. i) i ii) dokonano do nowego Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się siedziba danego importera;

b) „nowi importerzy” oznaczają importerów innych niż tradycyjni importerzy w rozumieniu lit. a) będących handlowcami, osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy mogą udowodnić, że:

i) w trakcie każdego z dwóch poprzednich lat kalendarzowych przywieźli co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 z krajów pochodzenia innych niż nowe Państwa Członkowskie lub Wspólnota według stanu na dzień 30 kwietnia 2004 r.;

ii) przywozu określonego w lit. i) dokonano do nowego Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się siedziba danego importera.

4. [2] W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, w odniesieniu do okresów przywozu 2006/07, 2007/08 i 2008/09 oraz wyłącznie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii:

a) „tradycyjni importerzy” oznaczają importerów, będących osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy mogą udowodnić, że:

i) przywozili czosnek z krajów pochodzenia innych niż państwa członkowskie Wspólnoty w składzie na dzień 31 grudnia 2006 r. lub Bułgaria i Rumunia co najmniej przez dwa z poprzednich trzech zakończonych okresów przywozu;

ii) w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego przywieźli co najmniej 50 ton owoców i warzyw zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96;

iii) przywozu określonego w ppkt i) i ii) dokonano do Bułgarii lub Rumunii, gdzie znajduje się siedziba danego importera.

b) „nowi importerzy” oznaczają importerów innych niż tradycyjni importerzy w rozumieniu lit. a), będących handlowcami, osobami fizycznymi lub prawnymi, pojedynczymi osobami lub grupami podmiotów ustanowionymi zgodnie z prawem krajowym, którzy mogą udowodnić, że:

i) w trakcie każdego z dwóch poprzednich lat kalendarzowych przywieźli co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 z krajów pochodzenia innych niż państwa członkowskie Wspólnoty w składzie na dzień 31 grudnia 2006 r. lub Bułgaria i Rumunia;

ii) przywozu określonego w ppkt i) dokonano do Bułgarii lub Rumunii, gdzie znajduje się siedziba danego importera.

Artykuł 4

Okazywanie pozwoleń na przywóz

1. Jakiekolwiek dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie przywiezionego czosnku wymaga okazania pozwolenia na przywóz wydanego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Czosnek może być dopuszczony do swobodnego obrotu wyłącznie w ramach kontyngentów określonych w art. 1 ust. 1, w którym pole 24 przedmiotowego pozwolenia na przywóz zawiera jeden z zapisów znajdujących się w załączniku II [3] .

Te pozwolenia na przywóz określa się dalej jako pozwolenia typu „A”. Pozostałe pozwolenia na przywóz określa się dalej jako pozwolenia typu „B”.

Artykuł 5

Przepisy ogólne dotyczące wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz i pozwoleń na przywóz

1. Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 stosuje się do pozwoleń typu „A” i „B”, jeśli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej.

2. Pozwolenia typu „A” są ważne wyłącznie na kwartał, na który zostały wydane. Pozwolenia powinny zawierać w polu 24 jeden z zapisów znajdujących się w załączniku III [4] .

Pozwolenia typu „B” są ważne przez okres trzech miesięcy, licząc od daty ich wydania.

3. Kwota zabezpieczenia określona w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 50 EUR za tonę netto.

4. Kraj pochodzenia wpisuje się w pole 8 we wnioskach o pozwolenie typu „A” i „B”, jak i we wszystkich pozwoleniach na przywóz oraz zaznacza się słowo „tak” poprzez postawienie krzyżyka. Pozwolenie na przywóz jest ważne wyłącznie na przywóz towarów pochodzących ze wskazanego państwa.

5. W drodze odstępstwa od art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń typu „A” i „B” nie podlegają przeniesieniu.

Artykuł 6

Podział całkowitych ilości pomiędzy tradycyjnych i nowych importerów

1. Całkowitą ilość przydzieloną Argentynie, Chinom i innym państwom zgodnie z załącznikiem I dzieli się, jak następuje:

a) 70 % dla importerów tradycyjnych;

b) 30 % dla nowych importerów.

2. W przypadku przywozu pochodzącego z Argentyny, Chin i innych państw, jeżeli w jakimkolwiek kwartale ilość przyznana jednej z kategorii importerów nie została w całości przez nią wykorzystana, pozostała część może zostać przyznana drugiej kategorii.

3. Dla każdego z trzech pochodzeń określonych w ust. 2 i na każdy kwartał podany w załączniku I wydawane są pozwolenia typu „A” do maksymalnej ilości równej sumie:

a) ilości podanej w załączniku I na ten kwartał i dla tego pochodzenia;

b) ilości dla tego pochodzenia, o które nie wnioskowano w poprzednim kwartale;

c) zgłoszonej Komisji ilości niewykorzystanej w ramach pozwoleń typu „A” wydanych wcześniej dla tego pochodzenia.

Jednakże ilości, o które nie wnioskowano bądź ilości niewykorzystane w okresie przywozu nie mogą być przenoszone na następny okres przywozu.

Artykuł 7

Ograniczenia mające zastosowanie do wniosków o pozwolenie typu „A”

1. Całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie typu „A” złożonymi przez tradycyjnego importera w jakimkolwiek okresie przywozu nie może być wyższa od jego ilości referencyjnej. Wnioski, które nie są zgodne z tą zasadą, są odrzucane przez właściwe organy.

2. Całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie typu „A”, złożonymi przez nowego importera w jakimkolwiek kwartale, nie może przekraczać o 10 % całkowitej ilości określonej w załączniku I dla tego kwartału i tego pochodzenia. Wnioski, które nie są zgodne z tą zasadą, są odrzucane przez właściwe organy.

Artykuł 8

Składanie wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz

1. Wnioskodawca może złożyć wnioski o wydanie pozwoleń typu „A” i „B” wyłącznie do właściwych organów tylko jednego Państwa Członkowskiego, w którym wnioskodawca jest zarejestrowany do celów podatku VAT.

2. Wnioski o wydanie pozwoleń typu „A” mogą składać wyłącznie importerzy określeni w art. 3.

W celu pozytywnego rozpatrzenia wniosków o wydanie pozwolenia typu „A”, importerzy dostarczają wymagane informacje umożliwiające właściwym organom zainteresowanych Państw Członkowskich sprawdzenie w stopniu dla nich zadowalającym, czy zostały spełnione warunki określone w art. 3.

W przypadku gdy nowi importerzy uzyskali pozwolenia na przywóz na podstawie niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia (WE) nr 565/2002 w trakcie poprzedniego zakończonego okresu przywozu, przedkładają oni dowód, że co najmniej 90 % ilości im przyznanych zostało dopuszczone do swobodnego obrotu.

W przypadku niedostarczenia dowodu określonego w akapicie trzecim lub gdy na podstawie dostarczonego dowodu okazuje się, że mniej niż 90 % ilości przyznanej danemu importerowi zostało dopuszczone do swobodnego obrotu w trakcie któregokolwiek z kwartałów określonych w tym akapicie, wnioskodawcy nie może zostać wydane żadne pozwolenie na przywóz z wyłączeniem sytuacji, gdy spowodowane jest to działaniem siły wyższej.

3. Importerzy składają wnioski o wydanie pozwoleń typu „A” w ciągu pierwszych pięciu dni roboczych kwietnia, lipca, października i stycznia poprzedzających dany kwartał.

4. Importerzy dołączają do wniosków o wydanie pozwoleń typu „A” oświadczenie stwierdzające, że akceptują i zastosują przepisy ustanowione w art. 7.

Te oświadczenia muszą być podpisane przez importera, który w ten sposób poświadcza ich zgodność z prawdą.

5. W polu 20 wniosków o wydanie pozwolenia typu „A” wpisuje się „importer tradycyjny” bądź „nowy importer”, stosownie do przypadku.

6. Na ściśle określony kwartał i dla ściśle określonego pochodzenia nie można składać wniosków o wydanie pozwolenia typu „A” w przypadku gdy na ten kwartał i dla tego pochodzenia w załączniku I nie jest podana żadna ilość.

7. W odpowiedzi na wniosek o wydanie pozwolenia typu „A” nie może być wydane pozwolenie typu „B”.

Artykuł 9

Powiadamianie o wnioskach o wydanie pozwolenia typu „A”

Przed piętnastym dniem każdego miesiąca przewidzianym w art. 8 ust. 3, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach, na które zostały złożone wnioski o wydanie pozwolenia typu „A” w odniesieniu do danego kwartału.

W powiadomieniach należy podać informacje w rozbiciu na przeznaczenia. W powiadomieniach należy podać odrębne liczby dla ilości czosnku, o które wnioskują tradycyjni i nowi importerzy.

Powiadomienia, w tym powiadomienia o braku informacji, należy przekazywać drogą elektroniczną na formularzu przekazanym przez Komisję Państwom Członkowskim.

Artykuł 10

Wydawanie pozwoleń na przywóz

1. Pozwolenia typu „A” są wydawane przez właściwe organy siódmego dnia roboczego po przekazaniu powiadomienia przewidzianego w art. 9.

2. Jeżeli w jakimkolwiek kwartale okaże się, że ilości, o które wnioskowano z tytułu kontyngentów określonych w art. 1 ust. 1 przekraczają dostępną ilość, Komisja ustala, w drodze rozporządzenia, współczynnik przydziału dla danych wniosków o wydanie pozwolenia typu „A” oraz, jeśli zachodzi taka potrzeba, zawiesza wydawanie pozwoleń typu „A” w odniesieniu do późniejszych wniosków.

W przypadku kiedy zastosowanie ma akapit pierwszy, pozwolenia typu „A” są wydawane przez właściwe organy trzeciego dnia roboczego po wejściu w życie rozporządzenia, o którym mowa w tym akapicie.

3. Zakazane jest wydawanie pozwoleń typu „A” mających na celu sprowadzanie produktów pochodzących z państw wymienionych w załączniku IV, które nie przekazały Komisji informacji potrzebnych do ustanowienia procedury współpracy administracyjnej zgodnie z art. 63, 64 i 65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Informacje te uznaje się za przekazane w dniu ich opublikowania, jak przewiduje art. 15 niniejszego rozporządzenia.

4. W dniu określonym w art. 9 ust. 1 Państwa Członkowskie notyfikują Komisji listę tradycyjnych i nowych importerów wnioskujących o pozwolenia typu „A” w odniesieniu do danego kwartału. W przypadku grup podmiotów ustanowionych zgodnie z prawem krajowym należy również wymienić podmioty tworzące grupę.

Powiadomienia, o których mowa w akapicie pierwszym, są przekazywane drogą elektroniczną na formularzu przesłanym Państwom Członkowskim przez Komisję.

5. W odniesieniu do pozwoleń typu „B”, które są wydawane niezwłocznie, nie stosuje się ograniczenia ilościowego.

Artykuł 11

Wycofanie wniosków o wydanie pozwolenia typu „A”

Jeżeli zgodnie z art. 10 ust. 2 ilość objęta pozwoleniem typu „A” jest mniejsza niż ilość objęta złożonym wnioskiem o wydanie pozwolenia typu „A”, dany importer może zwrócić się do właściwych organów o wycofanie wniosku o wydanie pozwolenia typu „A” w ciągu trzech dni roboczych po wejściu w życie rozporządzenia przyjętego na mocy art. 10 ust. 2. W przypadku takiego wycofania całe zabezpieczenie jest niezwłocznie zwalniane.

Artykuł 12

Powiadomienia Komisji ze strony Państwa Członkowskiego

1. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) ilościach objętych wnioskami o wydanie pozwolenia typu „B”;

b) ilościach objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami typu „A”, odpowiadających różnicy między ilościami wpisanymi na odwrocie pozwolenia, a ilościami, na które zostały wydane, w odniesieniu do ostatniego zamkniętego kwartału;

c) ilościach objętych wnioskami o wydanie pozwoleń typu „A” wycofanych zgodnie z art. 11.

2. Informację określoną w ust. 1 przekazuje się:

a) w odniesieniu do ust. 1 lit. a), drugiego dnia roboczego każdego tygodnia dla wniosków otrzymanych w poprzednim tygodniu;

b) w odniesieniu do ust. 1 lit. b), w dniu określonym w art. 9 ust. 1;

c) w odniesieniu do ust. 1 lit. c), w ostatnim dniu każdego miesiąca określonym w art. 8 ust. 3.

Jeżeli nie złożono wniosku o wydanie pozwolenia typu „B” lub jeżeli w rozumieniu ust. 1 lit. b) i c) niewykorzystane bądź wycofane ilości nie występują, dane Państwo Członkowskie powiadamia o tym Komisję w dniu wskazanym w niniejszym ustępie.

3. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, są przekazywane drogą elektroniczną na formularzu przesłanym Państwom Członkowskim przez Komisję.

Przedmiotowe ilości powinny być rozbite na dzień złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz, państwo trzecie pochodzenia, rodzaj pozwolenia (typu „A” lub „B”), a w odniesieniu do pozwoleń typu „A” na kategorie importerów w rozumieniu art. 3.

Artykuł 13

Świadectwa pochodzenia

Dopuszczenie czosnku pochodzącego z państwa trzeciego wymienionego w załączniku IV do swobodnego obrotu we Wspólnocie może się odbyć tylko, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) przedstawienie świadectwa pochodzenia wydanego przez właściwe organy tego państwa zgodnie z art. 56-62 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) produkt został przetransportowany bezpośrednio z tego państwa do Wspólnoty zgodnie z art. 14.

Artykuł 14

Bezpośredni transport

1. Za przetransportowane bezpośrednio do Wspólnoty z państw trzecich, wymienionych w załączniku IV, uznaje się:

a) produkty transportowane z pominięciem przejazdu przez terytorium każdego dowolnego państwa trzeciego;

b) produkty transportowane przez terytorium jednego lub kilku państw trzecich innych niż państwo pochodzenia, z przeładunkiem lub bez, bądź czasowo składowane w tych państwach, przy założeniu, że przejazd ten jest uzasadniony ze względów geograficznych lub z uwagi na wymogi transportu oraz przy założeniu, że:

i) produkty te pozostają pod kontrolą organów celnych państwa lub państw tranzytowych bądź składowania;

ii) produkty te nie zostały tam wprowadzone do obrotu lub przeznaczone do konsumpcji;

iii) produkty te nie zostały w tych państwach poddane działaniom innym niż rozładunek lub przeładunek lub wszelkim innym działaniom mającym na celu utrzymanie ich w dobrym stanie.

2. Dowód spełnienia warunków określonych w ust. 1 lit. b) jest przekazywany właściwym organom Państw Członkowskich jednocześnie ze złożeniem:

a) jednorazowego dokumentu transportowego wydawanego w państwie pochodzenia na przejazd przez państwo lub państwa tranzytowe; lub

b) świadectwa wydawanego przez organy celne państwa lub państw tranzytowych, zawierającego:

i) dokładny opis towarów;

ii) daty ich rozładunku i przeładunku, ze wskazaniem pojazdów używanych do transportu;

iii) zaświadczenie potwierdzające warunki, w jakich towary te były przechowywane;

c) lub, w przypadku gdy dowód określony w lit. a) lub b) nie może zostać przedstawiony, jakiekolwiek inne dokumenty uzupełniające.

Artykuł 15

Współpraca administracyjna z niektórymi państwami trzecimi

Z chwilą przekazania przez każde państwo trzecie wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia informacji wymaganych dla ustanowienia procedury współpracy administracyjnej na podstawie art. 63, 64 i 65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej publikowany jest komunikat dotyczący przekazania tych informacji.

Artykuł 16

Kary stosowane wobec importerów

1. Jeżeli wnioski lub oświadczenia odnoszące się do pozwoleń typu „A” złożone przez importera właściwym organom Państwa Członkowskiego zawierają fałszywe, wprowadzające w błąd lub nieprawidłowe informacje, o ile informacje te nie są wynikiem autentycznej pomyłki, właściwe organy zainteresowanych Państw Członkowskich, zależnie od wagi sprawy, wykluczą danego importera z systemu wniosków o wydanie pozwoleń typu „A” przez okres do czterech kwartałów od wykrycia nieprawidłowości, bez uszczerbku dla stosowania jakichkolwiek odpowiednich przepisów prawa krajowego. W takich przypadkach zabezpieczenie określone w art. 5 ust. 3 ulega przepadkowi w całości.

2. Państwa Członkowskie mogą przyjąć dodatkowe przepisy krajowe dotyczące składania właściwym organom wniosków o wydanie pozwolenia „A” i przewidzieć kary współmierne do wagi nieprawidłowości, nakładane na importerów zarejestrowanych dla celów podatku VAT na terytorium ich państwa. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wprowadzeniu takich przepisów krajowych.

Artykuł 17

Informacje przekazywane przez Komisję

Każdego siódmego dnia roboczego po piętnastym dniu każdego miesiąca określonego w art. 8 ust. 3 Komisja przekazuje Państwom Członkowskim informacje otrzymane na mocy art. 10 ust. 4 w celu ułatwienia wykrycia lub zapobieżenia fałszywym roszczeniom podmiotów.

Komisja regularnie informuje państwa członkowskie, w odpowiednim czasie i we właściwy sposób, o stanie wykorzystanych kontyngentów oraz na temat informacji otrzymanych na mocy art. 12 i art. 16 ust. 2.

Komisja przekazuje Państwom Członkowskim wszelkie inne istotne informacje, w szczególności takie, które mogą pomóc w zapobieganiu nadużyciom.

Artykuł 18

Współpraca administracyjna między Państwami Członkowskimi

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki służące zapewnieniu wzajemnej współpracy administracyjnej dla należytego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 19

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 565/2002, 228/2004 i 229/2004 uchyla się z dniem 1 kwietnia 2006 r.

Jednakże rozporządzenia (WE) nr 565/2002, 228/2004 i 229/2004 mają nadal zastosowanie do pozwoleń na przywóz wydanych zgodnie z tymi rozporządzeniami na okres przywozu upływający dnia 31 maja 2006 r.

Artykuł 20

Wejście w życie

[5] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Przepisy dotyczące pozwoleń typu „A” na okres przywozu rozpoczynający się dnia 1 czerwca 2006 r. stosuje się od dnia 1 kwietnia 2006 r. Przepisy dotyczące pozwoleń typu „B” stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 listopada 2005 r.

ZAŁĄCZNIK II

Zapisy, o których mowa w art. 4 ust. 2

- w języku bułgarskim:	Мито: 9,6 % - Регламент (EO) No 1870/2005
w języku hiszpańskim:	Derecho de aduana 9,6 % - Reglamento (CE) no 1870/2005,
w języku czeskim:	Celní sazba 9,6 % - nařízení (ES) č. 1870/2005,
w języku duńskim:	Toldsats 9,6 % - forordning (EF) nr. 1870/2005,
w języku niemieckim:	Zollsatz 9,6 % - Verordnung (EG) Nr. 1870/2005,
w języku estońskim:	Tollimaks 9,6 % - määrus (EÜ) nr 1870/2005,
w języku greckim:	Δασμός 9,6 % - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1870/2005,
w języku angielskim:	Customs duty 9,6 % - Regulation (EC) No 1870/2005,
w języku francuskim:	Droit de douane: 9,6 % - Règlement (CE) no 1870/2005,
w języku włoskim:	Dazio: 9,6 % - Regolamento (CE) n. 1870/2005,
w języku łotewskim:	Muitas nodoklis 9,6 % - Regula (EK) Nr. 1870/2005,
w języku litewskim:	Muito mokestis 9,6 % - Reglamentas (EB) Nr. 1870/2005,
w języku węgierskim:	Vám: 9,6 % - 1870/2005/EK rendelet,
w języku niderlandzkim:	Douanerecht: 9,6 % - Verordening (EG) nr. 1870/2005,
w języku polskim:	Cło 9,6 % - Rozporządzenie (WE) nr 1870/2005,
w języku portugalskim:	Direito aduaneiro: 9,6 % - Regulamento (CE) n.o 1870/2005,
- w języku rumuńskim:	Taxa vamală: 9,6 % - Regulamentul (CE) nr. 1870/2005
w języku słowackim:	Clo 9,6 % - nariadenie (ES) č. 1870/2005,
w języku słoweńskim:	Carina: 9,6 % - Uredba (ES) št. 1870/2005,
w języku fińskim:	Tulli 9,6 prosenttia - Asetus (EY) N:o 1870/2005,
w języku szwedzkim:	Tull 9,6 % - Förordning (EG) nr 1870/2005.