KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (³), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Następujące istniejące substancje czynne zostały włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG: hydrazyd kwasu maleinowego na podstawie dyrektywy Komisji 2003/31/WE (⁴); propyzamid na podstawie dyrektywy Komisji 2003/39/WE (⁵); a także mekoprop i mekoprop-P na podstawie dyrektywy Komisji 2003/70/WE (⁶).

(2) Nowe substancje czynne, tj. izoksaflutol, trifloksystrobina, karfentrazon etylowy i fenamidon zostały włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG na podstawie dyrektywy Komisji 2003/68/WE (⁷).

(3) Włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG rozpatrywanych substancji czynnych opierało się na ocenie przedłożonych informacji dotyczących proponowanego stosowania. Informacje związane ze stosowaniem zostały przedłożone przez niektóre Państwa Członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG. Dostępne informacje zostały przeanalizowane i są wystarczające do ustalenia niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDPP).

(4) W przypadku gdy nie istnieje wspólnotowy ani tymczasowy NDPP, Państwa Członkowskie mają ustanowić krajowy tymczasowy NDPP zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG, zanim możliwe będzie wydanie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne.

(5) Wspólnotowe NDPP oraz poziomy zalecane w Codex Alimentarius są ustalane i oceniane z zastosowaniem podobnych procedur. W kodeksie tym znajduje się ograniczona ilość NDPP dla hydrazydu kwasu maleinowego. W dyrektywie 90/642/EWG zawarto już wspólnotowe NDPP dla hydrazydu kwasu maleinowego (dyrektywa Rady 1993/58/EWG) (⁸) oraz w dyrektywach 86/362/EWG i 90/642/EWG dla propyzamidu (dyrektywa Rady 1996/32/WE (⁹) i 1996/33/WE (¹⁰)). Uwzględniono je przy ustalaniu rozpatrywanych NDPP za pomocą modyfikacji w treści niniejszej dyrektywy. NDPP zawarte w Kodeksie, które będą zalecane do wycofania w najbliższej przyszłości, nie zostały uwzględnione. NDPP w oparciu o Kodeks zostały ocenione w świetle ryzyka dla konsumentów. W oparciu o analizy dostępne Komisji nie ustanowiono żadnego ryzyka podczas stosowania toksykologicznych punktów końcowych.

(6) W odniesieniu do włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG rozpatrywanych substancji czynnych, odpowiednie oceny techniczne i naukowe zostały sfinalizowane w formie sprawozdań z przeglądów Komisji. Sprawozdania z oceny dla wspomnianych substancji zostały sfinalizowane w dniach wspomnianych w dyrektywach Komisji cytowanych w motywach 1 i 2. Sprawozdania te przyczyniły się do ustalenia dopuszczalnej dziennej dawki (ADI) oraz, jeżeli to konieczne, granicznej dawki referencyjnej (ARfD) dla rozpatrywanych substancji. Narażenie konsumentów na działanie artykułów żywnościowych poddawanych obróbce z zastosowaniem rozpatrywanych substancji czynnych zostało ocenione zgodnie z procedurami wspólnotowymi. Uwzględniono również wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (¹¹) a także opinię Komitetu Naukowego ds. Roślin (¹²) w sprawie przyjętej metodologii. Wyciągnięto wniosek, że zaproponowane NDDP nie będą prowadzić do tych ADI i ARfD, których poziom został przekroczony.

(7) W celu zapewnienia, że konsument jest odpowiednio chroniony przed działaniem pozostałości w wyniku nieupoważnionego stosowania środków ochrony roślin, należy ustalić tymczasowe NDDP dla odpowiednich połączeń produktów/pestycydów w pobliżu dolnej granicy ustaleń analitycznych.

(8) Ustalenie na poziomie Wspólnoty tymczasowych NDDP nie zwalnia Państw Członkowskich z ustanowienia tymczasowych NDDP dla rozpatrywanych substancji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG oraz jej załącznika VI. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający do tego, aby zezwolić na dalsze stosowanie rozpatrywanej substancji czynnej. Tymczasowe NDDP powinny stać się wtedy ostateczne.

(9) Dlatego konieczne jest dodanie lub zastąpienie wszystkich pozostałości pestycydów wynikających ze stosowania wspomnianych środków ochrony roślin w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG, tak aby zezwolić na właściwy nadzór i kontrolę zakazu ich stosowania oraz w celu ochrony konsumenta. Jeżeli w załącznikach do tych dyrektyw NDDP zostały one uprzednio określone, należy je odpowiednio zmienić. Jeżeli NDDP nie zostały określone do tej pory, należy je ustalić po raz pierwszy.

(10) Dlatego należy odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG i 90/642/EWG.

(11) Środki podane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 86/362/EWG wprowadza się następujące zmiany:

a) w części A załącznika II dodaje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla izoksaflutolu, trifloksystrobiny, karfentrazonu etylowego, mekopropu, mekopropu-P, hydrazydu kwasu maleinowego i fenamidonu, jak wskazano w załączniku I do niniejszej dyrektywy;

b) w części A załącznika II zastępuje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla propyzamidu poziomami wskazanymi w załączniku II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W dyrektywie 90/642/EWG wprowadza się następujące zmiany:

a) w załączniku II dodaje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla izoksaflutolu, trifloksystrobiny, karfentrazonu etylowego, mekopropu, mekopropu-p i fenamidonu, jak wskazano w załączniku III do niniejszej dyrektywy;

b) w załączniku II zastępuje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla propyzamidu i hydrazydu kwasu maleinowego poziomami wskazanymi w załączniku IV do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 4 grudnia 2005 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji teksty tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przyjmują one wspomniane przepisy od dnia 4 grudnia 2006 r.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie powinny zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w obszarze objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

[1] Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 czerwca 2005 r.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

ZAŁĄCZNIK III

Treść załącznika w wersji PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IV

Treść załącznika w wersji PDF do pobrania tutaj